عدم توانی بستن درست دندان ها می تواند ناامید کننده و نگران کننده باشد. اما در وهله اول چه چیزی باعث بروز این مشکل می شود؟ تعدادی از مقصران بالقوه وجود دارند که می توانند مانع تماس صحیح دندان های شما در هنگام بستن بایت یا روی هم قرار دادن فک ها شوند.

علل شایع بستن نامناسب دندان ها

دندان های کج، فشرده یا فاصله دار

یکی از شایع ترین دلایلی که دندان ها به خوبی بسته نمی شوند، موقعیت نامناسب آنها است. دندان هایی که به شدت کج یا فشرده هستند می توانند از نظر فیزیکی مانع بسته شدن مناسب دهان شوند. فاصله زیاد بین دندان ها بعلاوه اجازه تماس صحیح را نمی دهد. مشکلاتی از این دست اغلب مادرزادی هستند، اما عوامل محیطی مانند مکیدن انگشت شست یا تانگ تراست (فشار دادن زبان از پشت به دندان ها) در طول زمان می تواند مشکلات قرارگیری دندان ها را تشدید کند.

معمولاً در چنین مواقعی به مداخله ارتودنتیک نیاز است تا دندان ها به درستی همراستا شوند. بریس ها طی 1 تا 3 سال از فشار تدریجی استفاده می کنند تا دقیقاً دندان ها را در موقعیت های ایده آل قرار دهند تا در هنگام بستن بایت به طور یکسان با یکدیگر تماس داشته باشند. در برخی موارد، برای ایجاد فضای مورد نیاز برای رفع مشکلات فشردگی ممکن است کشیدن انتخابی دندان ها ضروری باشد.

مشکلات اوربایت و آندربایت

اوربایت به وضعیتی اشاره دارد که دندان های فک بالا بیش از حد به سمت پایین و روی دندان های فک پایین امتداد می یابند و همپوشانی آنها روی دندان های فک پایین بیشتر از حد طبیعی می شود. در آندربایت، دندان های فک پایین به سمت بالا کشیده می شوند و روی دندان های فک بالا قرار می گیرند. هر دو حالت می توانند از بهم رسیدن درست دندان های جلو و عقب در هنگام بستن بایت جلوگیری کنند.

درمان ارتودنسی معمولاً زمانی برای کمک به باز گردادندن فک های بالا یا پایین رو به عقب استفاده می شود که بیش از حد رشد کرده اند. در برخی موارد، ممکن است از ابزارهای تعیین موقعیت فک کوچک یا الاستیک ها استفاده شود. گاهی اوقات در موارد شدید اوربایت یا آندربایت به جراحی نیاز دارند. در این روش، بخش هایی از فک بالا یا پایین برای دستیابی به همپوشانی عمودی مناسب بین قوس های دندانی به طور فیزیکی حرکت داده می شوند.

از دست دادن دندان ها

هنگامی که دندان ها از دست می روند، با بسته شدن فضا، دندان های باقی مانده می توانند موقعیت خود را تغییر دهند. این می تواند اکلوژن را با مشکل مواجه کند. به عنوان مثال، از دست دادن دندان های مولر اغلب باعث می شود که دندان های جلو به سمت داخل متمایل شده و دندان های عقب فرو بریزند. جایگزینی دندان های از دست رفته برای جلوگیری از حرکت و حفظ پلت فرم مناسب مورد نیاز برای خوب بسته شدن، نقش کلیدی دارد.

گزینه هایی که برای جایگزینی دندان های از دست رفته استفاده می شوند عبارتند از ایمپلنت های دندانی، بریج های ثابت و پروتزهای پارسیل یا دست دندان کامل. ایمپلنت های دندانی بیشترین دوام و ماندگاری را ارائه می دهند. بریج ها نیز در صورتی که به شکلی استراتژیک قرار بگیرند می توانند دندان های جایگزین پایدار فوری را تأمین کنند. پروتزهای پارسیل و دنچرها ممکن است کمی تحرک داشته باشند اما زمانی که به خوبی طراحی شوند می توانند اکلوژن را به طور مأثر بازیابی کنند.

دندان های فرسوده، شکسته یا دو نیم شده

دندان هایی که در اثر ساییدگی یا فرسایش اسیدی بیش از حد ساییده شده اند می توانند کوتاه و صاف شوند تا جایی که دیگر به درستی با دندان های مقابل برخورد نکنند. در دندان های شکسته همچنین ممکن است لبه های ناهمواری ایجاد شود که از بسته شدن مناسب جلوگیری می کنند. و لب پر شدگی ها یا ترک های دندان می توانند نقاط تماس را تغییر دهند.

ترمیم های دندانی برای بازسازی شکل طبیعی و آناتومی دندان های آسیب دیده برای اکلوژن مناسب مورد نیاز هستند. گزینه ها عبارتند از ونیر، روکش، پر کردن، یا آنله. روکش ها به طور کامل دندان ها را در بر می گیرند تا عملکرد و نقاط تماس را بازیابی کنند. ونیرها و پرکننده ها نقائص جزئی تر را برطرف می کنند. اصلاح فوری به جلوگیری از بدتر شدن مشکلات بسته شدن بایت کمک می کند.

اختلالات TMJ/ TMD

مفصل فکی- گیجگاهی (TMJ) فک پایین را به جمجمه متصل می کند. این مفصل به صورت جفتی است و عضلات کنترل کننده آن درست بسته شدن فک ها را هدایت می کنند. اختلات TMJ شامل اختلال در عملکرد این مفاصل و عضلات می شود که می تواند حرکت صاف مورد نیاز فک پایین برای تماس صحیح دندان ها را مختل کند. مشکلات عبارتند از جابجایی دیسک، آرتریت و درد مایوفاشیال.

هدف از درمان TMJ کاهش التهاب و بهبود عملکرد فک است. گزینه ها عبارتند از داروهای ضد التهاب، تمرینات با دامنه حرکتی ملایم، ماساژ، بایت اسپلینت، درمان اولتراسوند، یا جراحی به عنوان آخرین راه حل. بوتاکس می تواند عضلات منقبض شده را شل کند و به مشکلات بسته شدن صحیح دندان ها کمک کند.رسیدگی به اختلالات TMJ برای داشتن بایت طبیعی حیاتی است.

عادات پارافانکشنال مضر

عادات مربوط به زبان، لب ها یا فک می تواند به آرامی روی موقعیت دندان ها و توانایی بسته شدن آنها را در طول زمان تأثیر بگذارند. این عادات عبارتند از: تانگ تراست، جویدن ناخن، مکیدن انگشت شست، تنفس دهانی و فشردن یا ساییدن دندان ها (دندان قروچه). برای بازآموزی فعالیت عضلانی صحیح برای تماس های ایده آل دندان ها، مداخله لازم است.

درمان مایوفانکشنال به برقراری مجدد وضعیت استراحت طبیعی دهان کمک می کند. ابزار قفس زبان  Tongue crib که برای ترک عادات نزدیک کردن زبان یا انگشت به دندان ها استفاده می شود یا ابزارهای فضا دهنده از عادات منفی جلوگیری می کنند. محافظ های دندان شبانه از دندان ها در برابر آسیب های ناشی از دندان قروچه محافظت می کنند. ممکن است از نگهدارنده ها (ریتینرها) برای کمک به حفظ اصلاحات ارتودنتیک استفاده شود. ترک عادت برای اصلاح بایت، در دراز مدت نقش کلیدی دارد.

ناهنجاری های ساختاری

به طور معمول، رشد غیر معمول فک یا صورت می توانند روی بایت تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، عدم رشد فک بالا در ارتباط با فک پایین ممکن است باعث بروز دیپ بایت و مشکلاتی فراتر از بستن دهان شود. نقایص مادرزادی مانند شکاف کام نیز می تواند روی تراز و بسته شدن دندان ها تأثیر بگذارند.

گاهی اوقات در چنین موقعیت هایی، به ترکیب ارتودنسی و جراحی ارتوگناتیک نیاز است. فک ها با جراحی در راستای طبیعی قرار می گیرند، سپس دندان ها به صورت ارتودنتیک به محل صحیح خود هدایت می شوند. شرایط دیگری به نام هیپرپلازی کندیلی شامل رشد ناهموار مفصل فک است که باعث ایجاد مشکلات بسته شدن می شود که به درمان ترکیبی نیز نیاز دارد.

علائم ناتوانی در بستن دندان ها

چگونه متوجه می شوید که با بستن مناسب دندان های خود مشکل دارید؟ چند علامت کلیدی وجود دارند که باید مراقب آنها بود:

• تماس ناهموار بین دندان ها هنگام بستن بایت.
• شکاف هایی که هنگام بستن بایت بین برخی از دندان های خاص باقی می مانند.
• هنگام بستن بایت، دندان ها با شدت یا با فشار با یکدیگر برخورد پیدا می کنند.
• بستن دندان ها به شکل عادی ناراحت کننده یا غیرممکن است.
• تغییر گفتار در نتیجه تماس نادرست دندان ها.
• منحرف شدن دندان ها رو به جلو، شکستگی، درد ناشی از نیروهای بسته شدن عجیب و غریب
• درد فک، TMJ، یا درد عضلانی ناشی از جبران
• الگوهای فرسایش غیر طبیعی روی سطوح دندان ها
• تغییرات زیبایی در لبخند و نیمرخ در نتیجه تغییر وضعیت

در صورتی که متوجه هر یک از این علائم شدید، فوراً برای ارزیابی به دندانپزشک خود مراجعه کنید. آنها می توانند تشخیص دهند که چه چیزی باعث بروز اختلال در بسته شدن کامل دهان می شود. هرچه درمان زودتر آغاز شود، نتیجه بالقوه بهتری خواهد داشت.

تشخیص علل بستن نادرست دهان

دندانپزشکان از چندین روش برای بررسی این موضوع استفاده می کنند که چرا دندان ها به درستی بسته نمی شوند، از جمله:

• معاینه بالینی- موقعیت دندان، آسیب و تماس های داخل دهان را به صورت چشمی و دستی بررسی می کند.
• تجزیه و تحلیل بایت- از مواد یا کاغذ ثبت بایت برای تعیین نقاط ناهموار نیروی بایت استفاده می شود.
• تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس- زوایای دندان را ارزیابی و مشکلات دندانی زمینه ای را شناسایی می کند. فیلم های پانوراما تمام دهان را نشان می دهند.
• قالب ها- قالب های دندان ها روی ماکت ها و به صورت دیجیتالی ارزیابی می شوند تا عیوب بسته شدن را مشخص کنند.
• عکس- برای مقایسه اکلوژن قبل و بعد از درمان مفید است.
• مدل های نصب شده- قالب های دندانی نصب شده روی مفصل کننده، حرکت پویا را نشان می دهند.
• تجزیه و تحلیل ارتعاش مشترک- عملکرد TMJ را هنگام باز و بسته شدن ارزیابی می کند.
• EMG– تلاش عضلانی در طول بسته شدن را اندازه گیری می کند.
• اسکن های CT و MRI– تصویربرداری سه بعدی از ساختارهای استخوانی.
• ردیابی سفالومتریک- نقاط برجسته ترسیم شده برای اندازه گیری نسبت فک.

با اطلاعات جمع آوری شده از این روش های تشخیصی، می توان یک طرح درمان صحیح مناسب با هدف قرار دادن علت خاصی در پشت مسائل بسته شدن، تدوین کرد.

گزینه های اصلی درمان

مدیریت بسته شدن نامناسب دندان ها شامل روش های مختلفی است:

درمان ارتودنتیک

پایه اصلی برای اصلاح و قرار دادن دندان های نامرتب در موقعیت های مناسب برای توانایی بستن ایده آل. درمان معمولی شامل موارد زیر است:

• بریس های روی دندان ها، به مرور زمان فشار اندکی وارد می کنند.
• ممکن است برای ایجاد فضا به کشیدن دندان نیاز باشد.
• الاستیک برای هدایت حرکات فک
• نگهدارنده بعد از آن برای حفظ اصلاحات
• مدت زمان درمان حدود 1 تا 3 سال

ترمیم دندان

بازسازی و جایگزینی دندان های آسیب دیده یا از دست رفته:

• ونیر، روکش، بریج، ایمپلنت، دندان مصنوعی.
• اندازه و شکل مناسب دندان را بازیابی می کند.
• برای جلوگیری از حرکت دندان های باقی مانده جایگزین دندان های از دست رفته می شوند.
• سطوح جامد را برای اکلوژن فراهم می کنند.

تنظیم اکلوزال

تغییر شکل دندان ها برای بهبود بسته شدن بایت:

• تراش انتخابی مینای دندان ها برای تنظیم بایت.
• نواحی ناهموار و نقاط مرتفع را صاف می کند.
• تقارن نقاط تماس دندانی را بهبود می بخشد.
• به تدریج و طی چندین قرار ملاقات انجام می شود.

جراحی ارتوگناتیک

تغییر موقعیت فک ها برای بایت صحیح:

• فک بالا یا پایین در صورت نیاز حرکت داده می شوند.
• اغلب با ارتودنسی
• ریکاوری طولانی
• بهبود قابل توجه در عملکرد

فیزیوتراپی

تمرینات و روش های عملکرد عضلات فک:

• تمرینات کششی و حرکتی
• تکنیک های ماساژ
• گرمای مرطوب، اولتراسوند
• به اختلالات TMJ و تنش کمک می کند.

لوازم ترک عادت

عادات منفی را کنار بگذارید:

• تانگ کرایب (ابزار ترک عادات مکیدن انگشت یا تانگ تراست) و فضا دهنده
• وضعیت زبان را تغییر جهت می دهد.
• به رعایت بیمار نیاز دارند.
• به تغییر عادت های طولانی مدت کمک می کند.

عوارض مشکلات درمان نشده بسته شدن دندان ها

انسداد نامناسب طولانی مدت که کنترل نشده می تواند منجر به موارد زیر شود:

• تسریع فرسایش ناهموار دندان ها
• افزایش لب پر شدگی یا شکستن دندان
• تحلیل پیشرونده لثه
• تحلیل تدریجی استخوان اطراف دندان
• اختلال عملکرد مفصل فکی- گیجگاهی
• درد فک و عضلانی
• اختلال در توانایی جویدن صحیح
• مشکلات گوارشی ناشی از جویدن ضعیف
• نقص گفتار ناشی از تماس نادرست دندان ها
• تغییرات زیبایی در ظاهر لبخند
• پایین آمدن عزت نفس ناشی از مشکلات لبخند

به همین دلیل است که درمان تخصصی به موقع برای حل مشکلات بسته شدن دندان ها قبل از بدتر شدن و ایجاد عواقب پایدار برای سلامت دندان کلیدی است.

پرسش های متداول درباره بستن نامناسب دندان ها

مشکلات بسته شدن در چه سنی باید ارزیابی شوند؟

به صورت ایده آل در دوران کودکی در طول رشد فعال. درمان زمانی می تواند از بروز مشکلات عمده جلوگیری کند که دندان ها هنوز در حال رشد هستند. اما افراد بزرگسال نیز می توانند با موفقیت درمان شوند.

آیا بریس ها می توانند بایت مشکل دار را به طور کامل اصلاح کنند؟

در بسیاری از شرایط آری، بریس ها می توانند به طور مؤثری دندان ها را در جهت بسته شدن مناسب همراستا کنند. اما درمان تکمیلی مانند TMJ درمانی یا جراحی ارتوگناتیک نیز ممکن است بسته به مورد مورد نیاز باشند.

برطرف کردن مشکلات بسته شدن دندان ها با بریس ها چقدر طول می کشد؟

زمان درمان بسته شدن صحیح دندان ها، بسته به شدت مال اکلوژن اولیه، به طور متوسط ​​1-3 سال است. موارد پیچیده تر با ترکیب بریس ها با جراحی ممکن است بیشتر طول بکشند.

آیا نگهدارنده ها بعد از ارتودنسی به حفظ موقعیت دندان ها کمک می کنند؟

قطعاً. استفاده از نگهدارنده های (ریتینرهای) تجویز شده پس از درمان ارتودنسی برای نگه داشتن دندان ها در موقعیت های اصلاح شده در طولانی مدت بسیار مهم است. این راهکار، قابلیت بسته شدن بهینه را حفظ می کند.

آیا می توان دندان های فرسوده را برای بسته شدن مناسب ترمیم کرد؟

آری، دندان های فرسوده را می توان به طور مؤثر با درمان های دندانپزشکی مانند روکش، ونیر یا پر کردن برای بازسازی اندازه برای بهبود نقاط تماس دندان ها ترمیم کرد.

برای بستن صحیح دندان اقدام کنید.

دشواری در بستن کامل دندان ها می تواند به مرور زمان روی سلامت دندان ها، عملکرد و ظاهر شما تأثیر منفی بگذارد. به همین دلیل است که هر چه زودتر به دنبال ارزیابی و اصلاح باشید برای دستیابی به بهترین نتایج نقش کلیدی دارد. در حال حاضر گزینه های مؤثر زیادی برای مرتب کردن مجدد دندان ها یا بازسازی ساختار دندان های از دست رفته برای توانایی بستن ایده آل در دسترس خستند. پرداختن به هر گونه اختلالات اساسی مفصلی یا عادات مضر نیز برای داشتن اکلوژن مناسب در دراز مدت مهم است. با درمان های امروزی، احیاء نقاط تماس و عملکرد مناسب دندان ها بسیار قابل دستیابی است.

اکثر بیماران در دوران نوجوانی دندان های شیری خود را از دست می دهند، اما تعداد اندک نادری از آنها هستند که عدم افتادن یک یا دو دندان شیری را تجربه می کنند. افراد بزرگسالی که هنوز دندان های شیری دارند، می توانند مانند تمام دندان های دائمی عملکرد طبیعی داشته باشند، اما مواردی وجود دارند که درمان ارتودنسی بهترین گزینه برای رفع مشکلات است. دندان شیری که هرگز نمی افتد می تواند باعث ایجاد مشکلاتی در سایر دندان های دهان شود و اگر به خوبی در راستای یکدیگر قرار نگیرند، حفره ایجاد می شود. در این مقاله در خواهید یافت که چه گزینه های درمانی موجود هستند و باید با دندان شیری خود چه کاری انجام دهید!

دندان شیری ماندگار چیست؟

برای اکثر کودکان، همه دندان های شیری در اوایل نوجوانی می افتند و دندان های دائمی بزرگسالی جایگزین آنها می شوند؛ تا سن 21 سالگی، بیشتر دندان های دائمی باید در دهان باشند. با این حال، گاهی اوقات برخی از دندان های شیری هرگز نمی افتند و به همین دلیل، دندان دائمی نمی تواند جایگزین آن شود. این دندان های شیری که هرگز نمی افتند، دندان های شیری ماندگار نامیده می شوند و گرچه معمولاً بی ضرر هستند، اما می توانند باعث بروز برخی مشکلات دندانی شوند. معاینات منظم دندانپزشکی توسط دندانپزشک در اوایل زندگی کودک می تواند به والدین کمک کند تا مشکلات مربوط به رشد دندان های کودک خود را شناسایی کنند، که می تواند در ایجاد یک طرح درمان به آنها کمک کند. از بین همه دندان های داخل دهان، معمولاً دندان های مولر دوم هستند که احتمال نیفتادن آنها زیاد است، زیرا اغلب یک دندان دائمی در پشت آن رشد نمی کند. اگر این دندان ها حداقل تا 20 سالگی داخل دهان باقی بمانند، احتمال بروز هر گونه عوارض بعدی در آنها بسیار کم است. اما اگر دندان هایی مانند دندان های پیشین یا مولر اول نیفتند، معمولاً برای برطرف کردن عوارض دندانی که می توانند برای دندان های مجاور ایجاد کنند، به درمان ارتودنسی نیاز است.

از آنجا که باقی ماندن دندان های شیری داخل دهان یک اتفاق نسبتاً شایع است، دلایل زیادی برای باقی ماندن آنها کشف شده است. یکی از دلایلی که دندان های شیری نمی افتند ناشی از هیپردنشیا است، یا زمانی که دندان های اضافی دارید، تا جایی در دهان برای رویش دندان های دائمی فضای کافی وجود نداشته باشد. آژنزیس دندان یکی دیگر از این شرایط است که هرچند نادر است، اما شرایطی است که در آن اکثر یا همه دندان های دائمی به طور کامل از دست می روند. در موارد دیگر، دندان به استخوان فک متصل جوض می خورد، بنابراین نمی تواند رویش پیدا کند، یا یک حادثه تروماتیک یا عفونت مانع رشد و یا رویش دندان می شود.

مشکلات ناشی از باقی ماندن دندان های شیری داخل دهان

همه دندان های شیری باقی مانده داخل دهان باعث ایجاد عوارض دندانی نمی شوند. بسته به اینکه کدام دندان نمی افتد، برخی از بیماران می توانند بقیه عمر خود را بدون هیچ مشکلی ادامه دهند. هر زمان که دندان شیری در بزرگسالی با دندان های دیگر به خوبی هماهنگ نباشد، تمیز کردن آن بسیار دشوارتر می شود و حفره ایجاد می شود. دندان شیری نامرتب می تواند باعث منحرف شدن نوک دندان های اطراف خود یا نامرتبی آنها شود که باید توسط ابزارهای ارتودنسی اصلاح شود. یکی از مشکلات اصلی که بیمارانی که دندان های شیری آنها داخل دهانشان باقی می مانند نگران آن هستند، ظاهر آن داخل دهان و کنار دندان های دیگر است. برخی از بیماران دندانی در جلوی دهان خود دارند که از نظر زیبایی خوشایند نیست و می تواند آزار دهنده باشد. دندان های شیری که داخل دهان باقی می مانند می توانند باعث ترومای اکلوزال شوند، وضعیتی که در آن هر زمان که دهان خود را می بندند، دندان ها روی یکدیگر قرار نمی گیرند. برای برخی بیماران، باقی ماندن دندان شیری داخل دهان می تواند باعث ایجاد فاصله بین دندان ها شود که به آن دیاستم گفته می شود. برخی از این مسائل، مانند نامرتبی دندان ها و ترومای اکلوزال، باید تحت درمان ارتودنتیک قرار گیرند، در حالی که برخی دیگر مانند دیاستم، کاملاً جنبه زیبایی دارند و اگر ظاهر دندان (یا فاصله بین دندان ها) شما را آزار نمی دهد، نیازی به درمان نیست.

گزینه هایی برای درمان دندان های شیری باقی مانده در افراد بزرگسال

برای افرادی که تصمیم می گیرند دندان شیری باقی مانده خود را بکشند، چند گزینه برای انتخاب وجود دارد. اولین و مهم ترین همه آنها این است که یک متخصص ارتودنسی باید دندان را ارزیابی کند و مشخص کند که کشیدن دندان چقدر اهمیت دارد.

یک معاینه ساده کافی است تا متخصص ارتودنسی هر گونه مشکلات ناشی از باقی ماندن دندان شیری را تشخیص دهد و طرح درمان مناسب را توصیه کند. دندانی که به خوبی تراز شده باشد، حتی اگر دندان شیری باشد، ساختار استخوان و بافت دهان را حفظ خواهد کرد، بنابراین اگر دندان شما را آزار نمی دهد، نیازی به کشیدن آن نیست. معمولاً یک متخصص ارتودنسی می تواند شکل دندان را تغییر دهد یا آن را می کشد و یک دندان مصنوعی جایگزین آن می کند. این دندان مصنوعی معمولاً ایمپلنت نامیده می شود و بهترین گزینه برای جایگزینی دندان بدشکل یا نامناسب است. با این حال، اگر دندان ها فشرده باشند، گزینه توصیه شده این است که به جای جایگزین کردن دندان با ایمپلنت، دندان را به طور کامل کشیده و فاصله بسته شود.

هنگامی که برای اولین بار از خواب بیدار می شوید یا بعد از غذایی که داخل آن سیر داشته اشت، بوی دهان شما ممکن است آنقدر که می خواهید خوب نباشد. اما اگر دهان شما دائماً بوی بدی دارد، ممکن است هورمون های شما باعث بروز این مشکل شده باشند.

زنان بویژه مستعد ارتباط هورمون ها با بوی بد دهان هستند. در این مقاله متوجه خواهید شد که بارداری، یائسگی و برخی از داروهای ضد بارداری چگونه ممکن است در ایجاد بوی بد دهان مرتبط با هورمون ها نقش داشته باشند- و چگونه می توانید با آن مقابله کنید.

مراحل زندگی، هورمون ها و بوی بد دهان

در طول مراحل خاصی از زندگی، ممکن است در معرض تغییرات یا عدم تعادل در هورمون های خود باشید. و این می تواند در نحوه واکنش بدن شما به باکتری ها اختلال ایجاد کند یا شما را مستعد شرایط گسترش باکتری های دهان کند.

کنترل بارداری هورمونی

اگر نوعی داروی هورمونی برای کنترل بارداری مصرف می کنید، سطح هورمون های خاصی- استروژن و پروژسترون- را در بدن خود افزایش می دهید تا از بارداری جلوگیری کنید. به گفته انجمن دندانپزشکی هند، نوسانات هورمونی، بلوغ، قاعدگی، بارداری، یائسگی و استفاده از داروهای ضد بارداری همگی روی سلامت دهان و دندان های زنان تأثیر می گذارد. آکادمی پریودنتولوژی آمریکا اشاره می کند که برخی از داروها- بویژه داروهای ضد بارداری خوراکی- با تغییر واکنش بدن شما به باکتری ها می توانند روی سلامت دهان شما تأثیر بگذارند، و این واکنش خطر ابتلا به بیماری لثه و پوسیدگی دندان را افزایش می دهد.

درست حدس زده اید. بیماری لثه به لطف باکتری ها و پوسیدگی هایی که ایجاد می کند، علت اصلی بوی بد دهان است. بنابراین، اگر به تازگی داروهای کنترل بارداری خود را شروع کرده اید یا آنها را تغییر داده اید، ممکن است عامل اصلی بوی بد دهان شما باشد.

بارداری

در طول بارداری، تغییرات مشخصی را در تعادل هورمونی خود تجربه خواهید کرد. بر اساس انجمن دندانپزشکی هند، سلامت دهان در دوران بارداری مهم است و نباید از آن غافل شد. افزایش سطح هورمون در دوران بارداری باعث تورم لثه ها، خونریزی و به دام افتادن غذا کنار لثه ها، و باعث تحریک بیشتر آنها می شود. انجمن دندانپزشکی آمریکا (ADA) گزارش می دهد که در طول بارداری، هورمون ها ممکن است بدن شما و نحوه واکنش آن به باکتری ها را تغییر دهند. این می تواند منجر به افزایش موارد بیماری لثه شود.

یائسگی

اگر در دوران یائسگی هستید، کمبود استروژن را تجربه خواهید کرد. این کمبود استروژن می تواند منجر به بروز عوارض جانبی ناخوشایندی مانند گر گرفتگی و نوسانات خلقی شود. یکی دیگر از عوارض جانبی که روی سلامت دهان شما تأثیر می گذارد، خشکی دهان است. این وضعیت باعث می شود که دهان شما برای رشد و نمو باکتری ها آماده باشد و باعث بوی بد دهان شود.

چه باید کرد؟

آیا متوجه تغییری در هورمون های خود شده اید که به نظر می رسد باعث بوی بد دهان می شود؟ ممکن است لازم باشد برای مراجعه به پزشک و مطب دندانپزشکی خود برنامه ریزی کنید. همچنین زمان خوبی برای ارتقاء روتین مراقبت از سلامت دهان و دندان های خود خواهد بود.

• در صورت مصرف داروهای ضد بارداری هورمونی: با پزشکی که آن را برای شما تجویز کرده است تماس بگیرید تا از عوارض جانبی آن مطلع شوید. در این مرحله از زندگی- اگر باردار یا یائسه هستید- اطمینان حاصل کنید که این مراحل را برای کمک به کشتن باکتری هایی انجام می دهید از تغییرات هورمونی تغذیه کننده و منجر به پوسیدگی دندان، بیماری لثه و بوی بد دهان می شوند:
• روزانه بین دندان های خود را با نخ دندان یا نوع دیگری از ابزارهای پاک کننده بین دندانی تمیز کنید.
• دو مرتبه در روز با خمیر دندان فلورایده از بین برنده پلاک مسواک بزنید.
• زبان خود را با ابزار مخصوص یا مسواک زدن آرام باکتری ها، تمیز کنید.
• با دهانشویه آنتی باکتریال دهان خود را بشویید.
• اگر باردار هستید: به برنامه ریزی معاینات دندانپزشکی ادامه دهید. تمیز کردن منظم دندان ها برای از بین بردن پلاک و جرم ضروری است. این به شما کمک خواهد کرد تا از بروز خطرات بیماری لثه، از جمله بوی بد دهان، بیماری لثه و حتی زایمان زودرس جلوگیری کنید.
• اطمینان حاصل کنید که هر گونه نگرانی ممکن را با متخصص زنان و زایمان خود در میان می گذارید. بر اساس اعلام انجمن دندانپزشکی هند، تغییرات هورمونی ناشی از بارداری می توانند روی دندان ها و لثه ها تأثیر بگذارند. مطالعه ای که در این زمینه انجام شده است، نشان می دهد که شواهدی از ارتباط بین بیماری پریودنتال و برخی عوارض زایمان یا بارداری وجود دارند. برخی از زنان باردار دچار تومورهای لثه می شوند، اما حدود 50 درصد از زنان باردار، التهاب لثه بارداری را تجربه می کنند که در صورت عدم درمان می تواند به بیماری پریودنتال تبدیل شود.
• در صورت یائسگی: با پزشک خود در مورد هورمون درمانی صحبت کنید تا به مدیریت عوارض جانبی ناخوشایند یائسگی کمک کند. پزشک شما ممکن است نمونه های مصنوعی هورمون ها را برای کمک به بدن شما برای بازگشت به تعادل، تجویز کند. ارتباط هورمون ها با بوی بد دهان نشان می دهد که چگونه سلامت دهان و دندان روی کل بدن شما تأثیر می گذارد- و بالعکس. مهم نیست در کدام مرحله از زندگی خود هستید، دندانپزشک خود را از هرگونه تغییر هورمونی مطلع کنید. و یک روتین منظم بهداشت دهان و دندان را تنظیم کنید. به این ترتیب، بدون توجه به تغییرات هورمونی که برای شما بوجود می آیند، می توانید مطمئن شوید که همچنان دهان سالم و لبخندی عالی خواهید داشت.