نوشته‌ها

مشکلات سینوسی و ارتباط آن با ارتودنسی

آنچه باید در مورد سینوزیت بدانید

سینوزیت یک بیماری بسیار شایع است، که میلیون ها نفر را در سراسر دنیا تحت تأثیر قرار داده است. این بیماری می تواند فضای داخل استخوان جمجمه را تحت تأثیر قرار دهد، که سینوس های پارانازال، یا سینوس های بالای بینی نامیده می شوند، و تحت شرایط سالم پر از هوا هستند. التهاب یا عفونت در مخاط سینوس ها می تواند باعث شود آنها با مایعی مسدود و پر شوند، که باعث بروز سینوزیت می شود.

سرماخوردگی ها و آلرژی ها می توانند باعث بروز سینوزیت حاد شوند، که معمولاً به صورت خود به خود برطرف می شود. برخی از متخصصان امر سلامتی معتقدند که عامل بروز سینوزیت حاد می تواند داخل دهان باشد. سینوس ماگزیلاری درست بالای ریشه های دندان ها در فک بالا واقع شده است، بنابراین، عفونت در این ناحیه (مانند بیماری لثه، آبسه، و کاشت ایمپلنت) می تواند به سینوس ها منتشر شود. عامل تشدید کننده احتمالی دیگر برای سینوزیت مشکلات بایت است، که می تواند تنفس و سینوزیت را تحت تأثیر قرار دهد.

از جمله شایع ترین علائم مشکلات سینوس عبارتند از: سر درد، درد در ناحیه صورت، فشار، احتقان بینی، آبریزش بینی، التهاب، و تب.

درمان مشکلات سینوس با ارتودنسی

چگونه مشکلات بایت می توانند با سینوزیت ارتباط داشته باشند؟

شکل دهان، دندان ها، و فک ها می توانند روی تنفس تأثیر بگذارند. برای مثال، قوس های دندانی باریک با تنگی حفره های بینی همراه هستند، که باعث می شوند تنفس از راه بینی دشوارتر شود. وقتی تنفس از راه بینی مؤثر نباشد، تنفس از راه دهان به افزایش میزان اکسیژن استنشاق شده کمک می کند. شکل سینوس ها، از شکل فک بالا تبعیت می کند؛ بنابراین، یک قوس دندانی باریک با فشردگی سینوس ها نیز همراه است، که یک ریسک فاکتور برای بروز سینوزیت است.

تنفس از راه بینی می تواند آلرژن های احتمالی و ذرات هوا که می توانند موجب بروز عفونت داخل سوراخ های بینی شوند را فیلتر کند. از آنجا که این فیلتر کردن برای تنفس از راه دهان وجود ندارد، خطر آلرژی ها، عفونت ها، و سینوزیت ها را افزایش می دهد. در حقیقت، تنفس از راه دهان منجر به بروز مشکلات متعددی می شود، از جمله بهداشت و سلامت نامناسب دهانی، دهیدراته شدن (کم آبی)، بد خواب شدن، خستگی، کاهش سلامت عمومی.

بعلاوه، قوس های دندانی باریک و دیگر مشکلات بایت می توانند منجر به عدم وجود فضا برای زبان شود، که منجر به قرار گیری آن در موقعیتی عقب تر خواهد شد، که در نهایت باعث مسدود شدن مجرای تنفسی خواهد شد. این می تواند منجر به عدم توانایی درست نفس کشیدن شود و در نهایت باعث بروز آپنه انسدادی خواب خواهد شد، شرایطی جدی که در آن، طی خواب شبانه، تنفس پیوسته قطع می شود. برای سهولت ورود هوا از راه دهان، زبان در موقعیت پایین تری قرار می گیرد. به مرور زمان، این می تواند باعث شود زبان باریک تر شود، همینطور فک بالا و حفره بینی، که باعث خواهد شد تنفس از راه بینی چالش برانگیزتر شود. این چرخه معیوب تنفس از راه دهان می تواند برای سلامت دهان و نیز سلامت عمومی مخرب باشد و با مشکلات سینوسی مزمن ارتباط داشته باشد.

درمان مشکلات سینوس با ارتودنسی

ارتودنسی می تواند مشکلات سینوسی را بهبود دهد

درمان ارتودنسی، علاوه بر بهبود ظاهر لبخند شما، می تواند سلامت عمومی شما را نیز بهبود دهد، زیرا ارتباط مستقیمی وجود دارد بین فک ها، دندان ها، و مجرای تنفسی.

گرچه اغلب ابزارهای اتودنسی با هدف اصلاح نحوه قرار گیری دندان ها استفاده می شوند، اما آنها می توانند در کاهش مشکلات حلق نیز نقش ایفا کنند. مشکلات شایعی که مانع تنفس عادی افراد از راه بینی می شوند، می توانند با مراقبت های ارتودنسی کاهش داده یا حتی حذف شوند.

بایت مشکل دار می تواند روی نواحی و شرایط مختلف در بدن تأثیر بگذارد، بنابراین، اصلاح مشکلات بایت از طریق درمان ارتودنسی می تواند درد و دیگر علائم این شرایط مزمن، از جمله مشکلات سینوسی را مرتفع سازد.

برای این هدف، ارتودنتیست ابتدا نگاهی به تصاویر گرفته شده می اندازد، سپس سعی می کند مجرای بینی را بییند. بعلاوه، نسبت اندازه مجرای نازوفارینکس به لوزه ها را بررسی خواهد کرد. ممکن است انسداد مربوط به پایین قرار گرفتن زبان به دلیل باریک بودن قوس دندانی و با هدف ایجاد فضای بیشتر برای تنفس باشد.

قوس های دندانی باریک می توانند گسترده شوند، دندان ها و فک ها می توانند به تناسب و ارتباط بهتری برسند تا فضای بیشتری داخل دهان، در حفره بینی و سینوس ها، خلق شود، و مشکلات سینوسی کاهش یابند.

اگر دندان هایی وجود دارند که به سینوس ها خیلی نزدیک هستند، آنها می توانند رو به پایین لغزانده شوند تا وضعیت سینوس ها بهبود پیدا کند.

مردم معمولاً تصور می کنند که ارتودنسی تنها برای نوجوانان کاربرد دارد، اما این واقعیت ندارد. گزینه برای اصلاح دندان ها با استفاده از درمان با الاینرهای شفاف (مانند اینویزیلاین) به خوبی مناسب افراد بزرگسال است، زیرا زندگی روزمره آنها را تحت تأثیر قرار نمی دهد. با استفاده از نرم افزارهای کامپیوتری، تری های پلاستیکی به صورت سفارشی ساخته می شوند و به صورت سه بعدی چاپ می شوند، و هر دست آنها به مدت ۳ هفته باید استفاده شود، و سپس دست جدید باید جایگزین دست قدیمی شود. بنابراین، دندان ها به آرامی به جای بهتری آورده می شوند.

اگر شما یا یکی از عزیزانتان از سینوزیت مزمن رنج می برید یا در طول روز یا شب، در نفس کشیدن مشکل دارید، از دندانپزشک خود در مورد علل احتمالی دندانی بروز این مشکل سؤال بپرسید و اجازه دهید بایت شما بررسی شود.

بایت پلیت یا بایت پلین در ارتودنسی

ارتودنتیست ها از تعدادی از درمان های مختلف برای اصلاح بایت و صاف شدن دندان ها و فک استفاده می کنند. برخی دندانپزشک ها بر این باور هستند که هنگام طراحی یک طرح درمان سفارشی و مختص هر فرد باید گزینه ها را باز نگه داشت. بایت پلیت مکمل خوبی برای بریس ها برای باز کردن دیپ بایت عمیق است و یکی از راحت ترین ابزارهایی است که بیماران می توانند استفاده نمایند.

بسته به علت بروز اور بایت، بایت پلیت ها تنها گزینه ممکن برای باز کردن اوربایت عمیق یا همان دیپ بایت نیستند. هنگام برنامه ریزی برای جلسه مشاوره، ارتودنتیست وضعیت بیمار را پس از معاینات مورد بررسی قرار می دهد و مشخص می نماید که آیا شما گزینه مناسبی برای استفاده از بایت پلیت هستید یا خیر. ممکن است درمان دیگر گزینه بهتری باشد و به شرایط هر بیمار بستگی دارد. علاوه بر دیپ بایت، از آنها برای درمان دندان قروچه شبانه نیز استفاده می شود.

بایت پلیت ارتودنسی

بایت پلیت چگونه عمل می کند؟

یک پلیت آکریلیک کوچک با یک گیره فلزی به دندان های فک بالا چفت می شود. این ابزار اجازه نمی دهد وقتی دهان بسته است دندان های عقب دهان با یکدیگر برخورد داشته باشند تا بتوانند به رشد خود ادامه دهند. باید دندان های جلوی دهان برای جویدن مورد استفاده قرار بگیرند و به تدریج به گونه ای تنظیم شوند که به یکدیگر برخورد پیدا کنند.

بایت پلیت ارتودنسی

انواع بایت پلیت

دو نوع بایت پلیت وجود دارند، ثابت و متحرک. به طور کلی، ارتودنتیست ها کار خود را با یک بایت پلیت متحرک آغاز می کنند. بزرگ ترین مزیت این نوع ابزارها این است که می توان آنها را برای پاکسازی خارج نمود. از سوی دیگر، برای کودکانی که خیلی مشغول هستند و بایت پلیت بیشتر از آنکه داخل دهان آنها باشد خارج دهان باشد، یک بایت پلیت جوش خورده یا ثابت گزینه بهتری است. علاوه بر این، این مطلب زمانی صدق می کند که بیمار چندین دندان را از دست داده باشد و بایت پلیت نیاز به اتصال بهتری با دهان دارد.

بایت پلیت دو هدف را دنبال می کند:

آنها دندان های جلوی فک پایین را محافظت می کنند، و اجازه نمی دهند براکت های روی دندان های فک پایین فردی که اور بایت دارد به طور اتفاقی کنده شوند.
آنها بایت را باز می کنند. باز کردن بایت حرکت دشوار و زمان بری برای دندان ها است، و بایت پلیت می تواند تفاوت های قابل ملاحظه ای ایجاد نماید.

بایت پلیت ارتودنسی

وقتی بیمار از بایت پلیت استفاده می کند چه احساسی را تجربه خواهد کرد؟

در ابتدا، ممکن است بایت پلیت احساس عجیبی روی سقف دهان بوجود بیاورد. ممکن است مقداری احساس تنگی یا گرفتگی روی دندان های طرفین و عقب دهان داشته باشید. ممکن است این دندان ها به مدت ۲ تا ۳ روز پس از قرار گیری ابزار احساس درد یا سوزش داشته باشند. تا زمانی که احساس بهتری پیدا کنید، با این دندان ها به آرامی غذا بخورید. با قرار گرفتن زبان روی ابزار، ممکن است شیارهایی روی آن بوجود بیاید، که با خارج کردن ابزار از دهان بهبود پیدا خواهند کرد. مهم تر از همه اینکه، دندان های عقب شما به طور موقت با یکدیگر برخورد نخواهند داشت و مجبور خواهید بود تنها روی دندان های جلوی خود غذا بخورید. دست آخر اینکه، دندان های عقب دهان مجدداً با یکدیگر تماس برقرار خواهند کرد. به مدت چند روز گفتار شما مشکل خواهد داشت اما به سرعت به وضعیت قبل خود باز خواهد گشت.

چه اتفاقی می افتد اگر بیمار به اندازه کافی از بایت پلیت استفاده نکند؟

اگر بایت پلیت استفاده نکنید هیچ اتفاقی نمی افتد. اگر تصمیم بگیرید آن را استفاده نکنید یا تنها به صورت نیمه وقت از آن استفاده کنید، روند درمان شما پیشرفتی نخواهد داشت و شما مجبور خواهید بود زمان بیشتری از بریس ها استفاده کنید.

چگونه باید از بایت پلیت ها استفاده کرد؟

بایت پلیت ها را باید هر روز و در طول کل روز بر اساس دستورالعمل ارتودنتیست خود استفاده کنید. تنها زمانی که باید آن را از دهان خارج کنید هنگام مسواک زدن دندان ها است. حتی هنگام صرف غذا هم نباید آنها را از دهان خارج کنید. هر چه مدت زمان بیشتری از آنها استفاده کنید، کار شما با آنها زودتر به پایان خواهد رسید.

بایت پلیت ارتودنسی

چگونه باید از بایت پلیت خود مراقبت کرد؟

وقتی برای مسواک زدن دندان ها بایت پلیت خود را از دهان خارج می کنید، باید بایت پلیت را نیز مسواک بزنید. این کار از ایجاد بوی بد بایت پلیت پیشگیری می نماید و از ایجاد و گسترش زخم روی سقف دهان جلوگیری می نماید. اگر بایت پلیت شما از نوع غیر متحرک است، لازم است زیر آن را نخ دندان بکشید. علاوه بر این، خلال دندان گزینه ای فوق العاده برای مطمئن شدن از این است که غذا زیر ابزار انباشته نشده است. رعایت بهداشت دهانی با بایت پلیت های ثابت فوق العاده مهم است زیرا عدم مراقبت های کافی می تواند موجب ایجاد زخم روی سقف دهان شود که تا زمانی که بایت پلیت برداشته نشود قابل مشاهده نخواهد بود. حداقل یک مرتبه در طول روز از دهانشویه معمولی استفاده نمایید تا از دندان هایی که تحت پوشش ابزار هستند محافظت نمایید.

وقتی بایت پلیت دارید، از جویدن آدامس، تافی، یا آبنبات های چسبناک خودداری نمایید. از کشیدن، خم کردن، یا بلند کردن بایت پلیت خود اجتناب نمایید، این کار می تواند موجب زاویه دار شدن بایت پلیت شما رو به پایین و انحراف روند درمان شود.

آیا دیابت می تواند روی درمان ارتودنسی تأثیر بگذارد؟

۲۱ اردیبهشت ماه ۱۳۹۹/0 دیدگاه /در مقالات آموزشی ارتودنسی اطفال, مقالات آموزشی ارتودنسی بزرگسالان, مقالات عمومی دندانپزشکی /توسط دکتر مریم افشاری

۳۴۷ میلیون نفر فرد مبتلا به دیابت در سراسر دنیا وجود دارند، و این رقم هر سال بالاتر می رود. نمی توانیم انکار کنیم که این بیماری به یک بیماری شایع تبدیل شده است، اما باعث نمی شود که از میزان جدی بودن آن کاسته شود. دیابت می تواند همه بخش های سلامت افراد را تحت تأثیر قرار دهد، از کلیه ها گرفته تا تأثیر روی چشم ها، اعصاب، قلب و حتی پوست.

دیابت حتی می تواند منجر به بروز مشکلات شدید برای سلامت دندان ها شود. اما آنچه اغلب نادیده گرفته می شود این است که چگونه دیابت روی سلامت لثه و دندان ها تأثیر می گذارد که تأثیر زیادی روی درمان ارتودنسی دارد. با مطالعه این مقاله اطلاعات زیادی در خصوص ارتباط این دو مشکل کسب خواهید کرد.

دیابت موجب بالا رفتن خطر بیماری لثه می شود

تحقیقات نشان می دهند که افرادی که دیابت دارند، احتمال بروز بیماری پریودنتال بیشتر خواهد بود. بیماری پریودنتال یکی از مشکلات جدی سلامت است که اگر به درستی کنترل نشود، می تواند منجر به تحلیل استخوان و از دست رفتن دندان شود.

پریودنتیت می تواند باعث شود توانایی بدن برای کنترل قند خون پایین بیاید

پریودنتیت (مرحله پیشرفته بیماری لثه) می تواند باعث شود سطوح قند خون بالا بروند و متغیر باشد. تحقیقات بیشتر حاکی از این هستند که وقتی بیماران مبتلا به دیابت می توانند بیماری لثه خود را کنترل کنند، آنها می توانند کنترل بهتری روی دیابت خود نیز داشته باشند.

دیابت و درمان ارتودنسی

آیا بیماری پریودنتال می تواند روی درمان ارتودنسی تأثیر داشته باشد؟

بسیاری بیمارانی که مبتلا به دیابت هستند نیاز به درمان ارتودنسی دارند. وقتی استخوان اطراف دندان ها از دست می رود، اغلب این دندان ها به محلی نامطلوب جابجا می شوند. تحلیل استخوان در حضور التهاب، همانطور که در حضور پریودنتیت بروز می یاید، می تواند منجر به جابجایی پیش بینی نشده ارتودنتیک دندان ها در طول درمان ارتودنسی شود.

از سوی دیگر، دیابت موجب بالا رفتن احتمال خطر بیماری لثه می شود، زیرا بیماران مبتلا به دیابت بیشتر مستعد بروز عفونت هستند و افرادی که بیماری پریودنتال دارند در طول درمان ارتودنسی خود بیشتر مشکل مواجه می شوند. این مشکلات عبارتند از:

تحلیل استخوان و التهاب در طول مدت زمانی که پریودنتیت وجود دارد دندان ها را به محل نامطلوبی جابجا می کند.
بیماری پریودنتیت لثه ها را تحت فشار قرار می دهد و درمان ارتودنسی را پیچیده می کند و شما را مجبور می کند زودتر آن را متوقف سازید.

بیماران مبتلا به دیابتی که در پی درمان ارتودنسی هستند، می توانند با نظارت دقیق و صحیح، قند خون خود را پایدار نگه دارند. این بیماران تا زمانی که بهداشت دهانی خود را هم در منزل و هم به صورت تخصصی به خوبی حفظ می کنند می توانند سلامت پریودنتال خود را در سطح خوبی حفظ کنند. وقتی این شرایط محرز گردید، آنها می توانند درمان ارتودنسی خود را آغاز نمایند.

دیابت و درمان ارتودنسی

برای پیشگیری از بیماری پریودنتال چه کار می توان انجام داد؟

بیماران برای پیشگیری از بروز بیماری پریودنتال می توانند دو مرتبه در طول روز مسواک بزنند و نخ دندان بکشند. حتماً از دندانپزشک خود بخواهید پاکسازی های تخصصی را حداقل دو مرتبه در طول سال برای شما انجام دهد. علاوه بر این، از وی بخواهید که معاینات پریودنتال شما را به طور دقیق انجام دهد، که عبارتند از اندازه گیری پاکت پریودنتال با پروب دندانپزشکی و گرفتن تصاویر رادیوگرافی از کل دهان. اگر پاکت های استخوانی عمیق تر از ۴ میلی متر وجود داشته باشد، درمان زود هنگام توسط پریودنتیست می تواند به پیشگیری از تحلیل استخوان بیشتر کمک کند.

ژینژیویت

ژینژیویت مرحله اولیه بیماری پریودنتال (لثه) است که منجر به قرمزی، تورم، و حساسیت لثه ها می شود. این بیماری باعث می شود لثه ها به راحتی خونریزی کنند و نیز منجر به بروز بوی بد دهان شود.

ژینژیویت و تأثیر آن روی درمان ارتودنسی

از آنجا که ژینژیویت منجر به تورم لثه ها می شود باعث می شود مویرگ ها به سطح نزدیک تر شوند و اگر براکت های سنتی به طور اتفاقی با پوست برخورد داشته باشند، به راحتی منجر به بروز خونریزی خواهد شد.
تورم در لثه ها اگر درمان نشود می تواند راه براکت ها را سد کند.

پوسیدگی دندان ها

شایع ترین مشکلی که برای سلامت دهان بوجود می آید پوسیدگی دندان ها است. این مشکل در نتیجه تغذیه باکتری ها از قند موجود در دهان بوجود می آید که منجر به تجمع پلاک روی سطح دندان ها خواهد شد. بزاق موجود در دهان اسیدهای تولید شده توسط باکتری ها را خنثی می کند. با این حال، بواسطه بزاق زیاد و سطوح بالای گلوکز خون در افراد مبتلا به دیابت، بزاق قادر نخواهد بود اسید را متعادل سازد.

دیابت و درمان ارتودنسی

پوسیدگی دندان و درمان ارتودنسی

براکت ها و سیم های ارتودنسی در بریس ها به راحتی باعث گیر کردن ذرات غذا می شوند. و مراقبت های ضعیف دهانی در طول درمان ارتودنسی منجر به آسیب های دائمی به دندان ها خواهد شد که باعث خواهد شد آنها قهوه ای رنگ و گچ مانند شوند.
از دست رفتن مواد معدنی ساختار دندان ها می تواند حتی باعث از هم پاشیده شدن و در هم شکستن دندان ها شود.

عفونت های دهانی و خشکی دهان

سطوح پایین بزاق دهان و سطوح بالای گلوکز در نتیجه ابتلا به دیابت باعث می شود دهان شما بیشتر در برابر عفونت های دهانی آسیب پذیر باشد. مخصوصاً عفونت های قارچی که تحت عنوان برفک دهان شناخته می شوند. و اگر تحت درمان ارتودنسی قرار می گیرید، عفونت ها می توانند وخیم تر شوند. بعلاوه، دیابت تولید بزاق دهان را کاهش می دهد که می تواند احساس تشنگی تمام وقت را به جای بگذارد. به همین دلیل توصیه می شود پس از صرف غذا آب بنوشید تا ذرات غذای به جا مانده بین دندان ها شسته شوند. از کشیدن سیگار نیز خودداری نمایید.

برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص بیماری پریودنتال می توانید هم از دندانپزشک خود سؤال بپرسید هم در مورد آن در اینترنت مطالعه کنید. حفظ بهداشت دهان و دندان های زیبای شما به شما کمک خواهد کرد از بروز خطر دیابت که با بیماری پریودنتال همراه است پیشگیری نمایید. اجازه دهید پریودنتیست و ارتودنتیست به شما کمک کنند صاحب لبخندی زیبا شوید.

دیابت و درمان ارتودنسی

ارتودنسی پیشگیری

۲ آذر ماه ۱۳۹۸/0 دیدگاه /در مقالات آموزشی ارتودنسی اطفال, مقالات عمومی دندانپزشکی /توسط دکتر مریم افشاری

ارتودنسی پیشگیری چیست؟

ارتودنسی پیشگیری شامل تمام فرایندهایی است که به منظور حفظ یکپارچگی و انسجام اکلوژنی استفاده می شوند که به صورت طبیعی در حال رشد است، و آن هم با حفظ وضعیت کنونی یا پیشگیری از موقعیت هایی انجام می شود که در رشد اختلال ایجاد می کنند، از جمله اصلاح و درمان پوسیدگی دندان ها، حذف عادات بد دهانی با کمک تمرینات و ابزارهای ارتودنسی و یا قرار دهی فضا نگهدار در قسمت هایی که دندان ها از دست رفته اند.

فرایندهایی که در ارتودنسی پیشگیری استفاده می شوند

آموزش والدین

ارتودنسی پیشگیری، به صورت ایده آل باید مدت ها قبل از تولد کودک آغاز شود. مادر باردار باید راجع به موضوعاتی مانند تغذیه خود اطلاعات کسب کند تا فضایی ایده آل برای رشد جنین فراهم کند. خیلی زود پس از تولد، مادر باید راجع به شیردهی و تغذیه صحیح و مراقبت نوزاد آموزش ببیند. در صورتی که کودک با شیشه شیر تغذیه می شود، به مادر توصیه می شود از شیشه های با سری فیزیولوژیک به جای شیشه های با سری معمولی استفاده کند. سری های معمولی غیر فیزیولوژیک هستند و اجازه نمی دهند عمل مکیدن با حرکت زبان و فک پایین انجام شود. از سوی دیگر، سری های فیزیولوژیک برای مکیدن طراحی شده اند و کم و بیش شبیه عمل مکیدن طبیعی از سینه مادر هستند. علاوه بر این، والدین باید راجع به حفظ بهداشت دهان کودک نیز اطلاعات لازم را کسب نمایند.

کنترل پوسیدگی دندان

پوسیدگی هایی که سطوح بین دندان های جلو را در بر می گیرند، در صورتی که درمان نشوند، موجب جابجا شدن دندان ها به سمت مزیال می شوند، در نتیجه از عرض قوس دندانی کاسته می شود. پس از آن، بیرون آمدن دندان های دائمی جایگزین که بزرگتر هستند، ممکن است منجر به بروز ناهماهنگی بین طول قوس دندانی و اندازه دندان ها، و در نتیجه بروز مال اکلوژن شود. بنابراین، شناسایی زود هنگام چنین ضایعات پوسیدگی نقش مهمی در پیشگیری از بروز مال اکلوژن دارد.

اقدامات پیشگیرانه

شناسایی زود هنگام پوسیدگی دندان ها با معاینات بالینی یا رادیوگرافی.
درمان و اصلاح دندان پوسیده با کمک مواد ترمیم کننده مناسب، به محض شناسایی پوسیدگی دندان.

ارتودنسی پیشگیری

مراقبت از دندان های شیری

دندان های شیری به خودی خود نقش مهمی به عنوان بهترین فضا نگهدارهای طبیعی ایفا می کنند، که نه تنها فضای لازم برای دندان های دائمی حفظ می کنند که قرار است به جای آنها بیرون بیایند، بلکه رشد آنها را هدایت می کنند تا در جای درست خود در قوس دندانی قرار بگیرند.

حفظ جدول زمانی بیرون آمدن دندان ها

الگو و برنامه زمانی بیرون آمدن دندان های شیری و دندان های دائمی جایگزین آنها باید با دقت تحت نظارت باشد، تا در صورت لزوم مداخلات لازم به موقع انجام شوند. به طور کلی، بیرون آمدن دندان های شیری باید حدود سه ماه پس از بیرون آمدن دندان های مقابل آنها در فک روبرو آغاز شود. بعلاوه، دندان های دائمی جایگزین باید ظرف سه ماه پس از افتادن دندان های شیری بیرون بیایند.

اقدامات پیشگیرانه

چکاپ های منظم دندانی
اقدامات بهداشتی دهانی مناسب و به موقع

ارتودنسی پیشگیری

از دست رفتن زود هنگام دندان های شیری

از دست رفتن زود هنگام دندان های شیری می تواند منجر به پیامدهای ناخوشایند زیر شود:

جابجایی دندان های مجاور به سمت فضای خالی.
عدم رشد یا تغییر مسیر رشد دندان های دائمی جایگزین آنها.
افزایش احتمال عادت تانگ تراست (فشردن و ساییدن زبان پشت دندان ها).
ادای نادرست حروف در مورد از دست رفتن دندان های جلو.
مخدوش شدن زیبایی چهره. تأثیرات فیزیولوژیکال روی کودک، مخصوصاً در مورد از دست رفتن دندان های جلو.

اقدامات پیشگیرانه

استفاده از فضا نگهدارها تا زمان بیرون آمدن دندان های دائم جایگزین در حفره دهان.

ارتودنسی پیشگیری

درمان دندان های شیری انکیلوز شده

دندان های شیری انکیلوز شده (دندان هایی که با از بین رفتن الیاف لیگامان اطراف آنها، به استخوان فک جوش خورده اند) مانع بیرون آمدن دندان های دائمی جایگزین خود می شوند.

اقدامات پیشگیرانه

کشیدن دندان شیری انکیلوز شده به روش جراحی، در زمان درست، موجب تسهیل بیرون آمدن دندان دائمی جایگزین آن می شود.

ارتودنسی پیشگیری

درمان باقی ماندن دندان های شیری در دهان

باقی ماندن دندان های شیری در دهان می تواند در نتیجه عللی مانند انکیلوز، کم کاری تیروئید، و غیره، اتفاق بیفتد. باقی ماندن دندان های شیری در دهان می تواند منجر به بیرون آمدن غیر عادی دندان های دائمی جایگزین در مسیر نادرست شود.

اقدامات پیشگیرانه

کشیدن دندان های شیری که در دهان باقی مانده اند، به منظور تسهیل بیرون آمدن دندان های جایگزین آنها که در زیر هستند.

ارتودنسی پیشگیری

کشیدن دندان های اضافی

دندان های اضافی می توانند منجر به بروز مشکلات زیر شوند:

فشردگی و نامرتبی بیش از حد دندان ها
پیشگیری از بیرون آمدن دندان های دائمی جایگزین
در صورت درمان نشدن ممکن است موجب شکل گیری کیست شوند.

اقدامات پیشگیرانه

شناسایی زودهنگام و کشیدن دندان های اضافی برای پیشگیری از تمامی پیامدهای مضر همراه با وجود دندان های اضافی توصیه می شود.

ارتودنسی پیشگیری

کنترل عادات دهانی

عادات غیر طبیعی دهانی مانند مکیدن انگشت، گاز گرفتن لب، تانگ تراست (فشردن زبان پشت دندان ها)، و تنفس دهانی تأثیرات مخربی روی سلامت دهان دارند از جمله موجب مال اکلوژن و ژنژیویت می شوند.

اقدامات پیشگیرانه

آموزش والدین در رابطه با پیامدهای عادات دهانی غیر عادی
آموزش و تشویق کودکان به ترک عادت
حذف عادات بد دهانی با استفاده از ابزارهای مخصوص ترک عادت.

ارتودنسی پیشگیری

درمان گیر کردن عمیق مولر دائمی اول

گاهی اوقات، ممکن است بواسطه انحراف دندان کناری، مولر دائمی اول در عمق زیاد و زیر پوسته سطح دیستال دندان مولر دوم شیری پنهان شود.

اقدامات پیشگیرانه

Reproximation یا تراش مینای دندان از سطوح مزیال و دیستال دندان های مولر دوم شیری می تواند به هدایت دندان های مولر اول دائمی که گیر کرده اند کمک کند.

ارتودنسی پیشگیری

درمان پیوند غیر عادی فرنوم

پیوند غیر عادی فرنوم می تواند موجب بروز دیاستم در خط وسط دندان ها شود، که از نظر بالینی با تست Blanch و از طریق تصاویر رادیوگرافی با وجود شکافی مانند رادیولوسنسی در پوسته آلوئولار بین دندان های وسط دائمی فک بالا، می توان آن را تشخیص داد.

اقدامات پیشگیرانه

برداشت بافت های فیبروز غیر عادی فرنوم لبی با کمک جراحی که فِرِنِکتومی نامیده می شود.

پیشگیری از بروز آسیب در نتیجه استفاده از بریس های میلواکی Milwaukee

بریس میلواکی نوعی ابزار ارتودنسی است که برای اصلاح اسکولیوز استفاده می شود. این ابزار به مندیبل و اکلوژن در حال رشد فشار وارد می کند و موجب عقب رفتگی مندیبل و بروز مال اکلوژن می شود.

اقدامات پیشگیرانه

اکلوژن باید با استفاده از یکی از ابزارهای زیر محافظت شود:

ابزارهای فانکشنال.
ابزارهایی که دندان ها را در وضعیت درست قرار می دهند.
محافظ ها.

استفاده از فضا نگهدارها

در صورت از دست رفتن پیش از موعد دندان های شیری، در نتیجه از دست رفتن فضا و کاهش عرض قوس دندانی، ممکن است انسجام قوس دندانی به خطر بیفتد. جابجایی دندان های شیری و/ یا دندان های دائمی مجاور می تواند اتفاق بیفتد و فضای موجود ممکن است تا جایی کاهش پیدا کند که که باعث فشردگی و بی نظمی دندان ها در دوره رشد دندان های دائمی شود.

فضا نگهدارها نوعی ابزار ثابت یا متحرک هستند که برای حفظ فضای بوجود آمده بین دندان هایی طراحی شده اند که در نتیجه از دست رفتن زود هنگام دندان های شیری بوجود آمده است.

ویژگی های فضا نگهدارهای ایده آل

یک دسته ویژگی ها هستند که فضا نگهدارها، صرف نظر از ثابت یا متحرک بودن آنها، برای ایده آل بودن باید آنها را داشته باشند:

باید ابعاد مزیودیستال دندان از دست رفته را حفظ کنند.
در صورت امکان، باید فانکشنال باشند، حداقل تا جایی که از بیرون آمدن بیش از حد دندان های روبرو جلوگیری کنند.
تا جای ممکن باید ساده و محکم باشند.
باید به شکلی طراحی شده باشند که پاکسازی دندان ها و حفظ بهداشت دهان به سادگی قابل انجام باشد.
ساختار آنها باید به گونه ای باشد که فرایند رشد طبیعی اجزاء دهان را محدود نکنند در عملکردهایی مانند جویدن، حرف زدن، و بلع اختلال ایجاد نکند.

دسته بندی فضا نگهدارها

به طور کلی، فضا نگهدارها به دو دسته متحرک و ثابت تقسیم می شوند.

فضا نگهدارهای متحرک:

ابزار هاولی/ فضا نگهدار پروتزی متحرک

فضا نگهدارهای ثابت:

فضا نگهدار بند و حلقه
فضا نگهدار بند و میله
فضا نگهدار روکش و حلقه
فضا نگهدار روکش و میله
فضا نگهدار دیستال شو
فضا نگهدار قوس دندانی پایین
فضا نگهدار نانس
فضا نگهدار ترانس پالاتال

موارد استفاده فضا نگهدارها

از دست رفتن زود هنگام دندان های مولر شیری، بسته به دندان های موجود و طول قوس دندانی، برای پیشگیری از جابجایی دندان های مجاور، نیاز به قرار گیری فضا نگهدار دارد.
وقتی دندان های نیش شیری از دست می روند، خط وسط قوس دندانی ممکن است با مشکل مواجه شود و طول قوس دندانی نیز ممکن است کاهش یابد. بنابراین ممکن است از دست رفتن زود هنگام دندان نیش شیری نیاز به استفاده از ابزارهای فضا نگهدار داشته باشد تا از انحراف خط وسط و/ یا کاهش طول قوس دندانی پیشگیری شود.
از دست رفتن زود هنگام دندان های جلوی شیری اغلب نیازی به استفاده از فضا نگهدار برای حفظ فضا ندارند زیرا جابجایی دندان ها به سمت مزیال اغلب اتفاق نمی افتد.

نکات استفاده از فضا نگهدارها

اگر فضای کافی وجود دارد که اجازه دهد دندان های دائمی به داحتی بیرون بیایند، اغلب فضا نگهدار لازم نیست.
در صورت فشردگی و نامرتبی شدید دندان ها، استفاده از فضا نگهدار توصیه نمی شود، زیرا حفظ فضا تأثیر چندانی ندارد و مداخلات ارتودنتیک دیگر لازم هستند.
در صورتی که قرار باشد دندان جایگزین به زودی بیرون بیاید، ممکن است فضا نگهدار لازم نباشد.
در صورتی که دندان جایگزین وجود نداشته باشد، نیازی به استفاده از فضا نگهدار نیست.

پیش نیازهای استفاده از فضا نگهدارها

فضا نگهدارها باید فضای سمت مزیودیستال دندان های از دست رفته را حفظ کنند.
آنها نباید با وارد آوردن فشار زیاد به دندان های باقی مانده آنها را با مشکل مواجه سازند.
آنها باید به راحتی قابل تمیز شدن باشند و جایی برای پنهان شدن جرم ها نباشند، که موجب افزایش پوسیدگی دندان و ضایعات بافت نرم می شوند.
ساختار آنها باید به گونه ای باشد که روند رشد طبیعی را با مشکل مواجه نکند یا در عملکردهایی مانند جویدن، گفتار یا بلع اختلال ایجاد نکند.

بسته به دندان از دست رفته، نوع مال اکلوژن و مشکلات گفتاری که ممکن است بروز یابد، و نیز همکاری بیمار، نوع خاصی از فضا نگهدارها انتخاب می شود: فضا نگهدارهای متحرک/ فضا نگهدارهای فانکشنال/ فضا نگهدارهای آکریلیک متحرک.

ارتودنسی پیشگیری

فضا نگهدارهای فانکشنال نوعی فضا نگهدار متحرک است و زمانی انتخاب می شود که چند دندان شیری دائمی زودتر از موعد اتفاق بیفتد. این نوع فضا نگهدار با مواد آکریلیکی ساخته می شود. نه تنها از نظر زیبایی کمک می کند، بلکه عملکرد جویدن عادی را به کودک باز می گرداند.
این نوع فضا نگهدار از یک پلیت آکریلیکی، دندان آکریلیکی، و گیره های روی دندان های مولر تشکیل شده است. دندان های آکریلیکی جلو کمک می کنند هم امکان درست جویدن فراهم شود، هم و هم زیبایی لبخند به او باز گردانده شود. گیره یا چفت ها می توانند گیره های “C” مانند ساده روی دندان های مولر باشند که به باقی ماندن آنها در جای خود کمک می کنند.

نکات استفاده از فضا نگهدارها

وقتی چند دندان از دست می روند، حفظ جای خالی آنها و عمل جویدن از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

مهمترین مزیت استفاده از فضا نگهدار حفظ جای خالی و کمک به جویدن است، و مهمترین نقطه ضعف آنها احتمال شکسته شدن یا گم شدن آنها است.

انواع فضا نگهدارهای ثابت

فضا نگهدارهای ثابت ابزارهایی هستند که به طور ثابت روی دندان ها قرار می گیرند و برای اتصال آنها از بند یا روکش استفاده می شود.

فضا نگهدار بند و حلقه

فضا نگهدار بند و حلقه یکی از پر استفاده ترین فضا نگهدارهای ثابت در ارتودنسی است. این نوع فضا نگهدار می تواند در یک سمت قوس دندانی یا هر دو سمت ساخته شود.

ارتودنسی پیشگیری

فضا نگهدار بند و حلقه معکوس

این نوع فضا نگهدار زمانی کاربرد دارد که دندان مولر دوم شیری زودتر از موعد از دست رفته باشد و دندان های مولر دائمی به طور کامل بیرون نیامده اند تا بند را نگهدارند. در چنین مواردی، به دور مولر اول شیری بند قرار می گیرد و حلقه به شکلی ساخته می شود که درست با زیر تیغه حاشیه ای دندان های مولر دائمی برخورد دارد.

فضا نگهدار ماین Mayne

فضا نگهدار ماین نوعی فضا نگهدار بند و حلقه است که حلقه آن دو نیم شده است. این نوع فضا نگهدار در صورت از دست رفتن مولر شیری اول مورد استفاده قرار می گیرد. مزیت آن این است که ارتودنتیست به راحتی می تواند آن را بسازد و نگهداری از آن برای بیمار راحت تر است. نقطه ضعف آن نیز این است که دندان های مقابل ممکن است بیش از حد معمول بیرون بیایند، و نیز اینکه در صورت از دست رفتن چندین دندان شیری نمی توان از این نوع فضا نگهدار استفاده کرد.

ارتودنسی پیشگیری

فضا نگهدار بند و میله

فضا نگهدار بند و میله نوعی فضا نگهدار ثابت است که روی دو دندان در دو طرف فضای خالی به جا مانده از افتادن دندان، که دندان تکیه گاه هستند، با استفاده از روش مستقیم یا غیر مستقیم، بند قرار می گیرد و با استفاده از یک میله به یکدیگر متصل می شوند.
میله یک سیم ضخیم از فلز ضد زنگ است که یک سر آن به سطح مزیال دندان دیستال، در سطح نقطه تماس جوش داده شده است و سر دیگر آن به سطح دیستال بندی که به دور دندانی قرار گرفته است، در سطح نقطه تماس، که نسبت به محل دندان کشیده شده مزیال است، جوش داده شده است.
در برخی موارد، فضا نگهدارهای بند و بار می توانند تنها از یک بند تشکیل شوند که به دور یک دندان قرار می گیرد و یک میله که به آن جوش داده شده است.

ارتودنسی پیشگیری

فضا نگهدار روکش و حلقه

فضا نگهدار روکش و حلقه نیز یکی از انواع فضا نگهدارهای ثابت است. بسته به نوع دندان شیری که از دست رفته است، این نوع فضا نگهدار می تواند به صورت یک طرفه یا دو طرفه ساخته شود. این نوع فضا نگهدار از تمام جهات دقیقاً شبیه بند و حلقه است به جز آنکه یک روکش از جنس فلز ضد زنگ به جای بند دور دندان استفاده می شود. این نوع فضا نگهدار در صورتی کاربرد دارد که در سمت دیستال دندان از دست رفته یک دندان وجود داشته باشد.

این نوع فضا نگهدار در مواردی استفاده می شود که دندان مولر شیری اول از دست رفته باشد و دندانی که قرار است به عنوان دندان پایه استفاده شود حجم زیادی نداشته باشد. مزیت استفاده از آنها ساخت راحت آن برای ارتودنتیست و نگهداری راحت آن برای بیمار است. نقطه ضعف آن نیز این است که ساخت آن از ساخت بند و حلقه دشوارتر است.

فضا نگهدار روکش و میله

فضا نگهدار روکش و میله نوعی ابزار ثابت است که در آن روکشی از جنس فلز ضد زنگ روی یک دندان پایه و یک میله استفاده می شود.

ارتودنسی پیشگیری

دیستال شو

فضا نگهدار دیستال شو تحت عنوان ابزار intra-alveolar نیز شناخته می شود. سطح دیستال دندان مولر شیری دوم مسیر رشد دندان مولر شیری اول را هدایت می کند، وقتی دندان مولر شیری دوم قبل از بیرون آمدن دندان مولر دائمی اول کشیده شده باشد. فضا نگهدار دیستال شو بیشتر از دندانی که هنوز درنیامده است می تواند مسیر بیرون آمدن را مشخص نماید و مانع جابجایی های نامطلوب شود.

در فضا نگهدار دیستال شو، در صورتی که برای قطعه روی فاصله دندان ها از یک قطعه آکریلیک استفاده شود، می تواند کل ابزار متحرک باشد و در صورتی که یک تکه سیم نازک از جنس فلز ضد زنگ به سطح دیستال دندان مولر اول در سطح نقطه تماس جوش خورده باشد، ابزار ثابت است.

فضا نگهدار دیستال شو در صورت از دست رفتن دندان مولر شیری دوم قبل از بیرون آمدن دندان مولر دائمی اول مورد استفاده قرار می گیرد. مزیت استفاده از آن این است که فضای لازم برای دندان مولر شیری دوم را حفظ می نماید. نقطه ضعف آن نیز این است که ساخت آن دشوار است؛ و در برخی بیماران برای بیمارانی که از نظر پزشکی مشکل دارند، یا تپش قلب دارند، مشکل بوجود خواهد آورد.

ارتودنسی پیشگیری

فضا نگهدار پشت دندانی فک پایین

این نوع فضا نگهدار تنها در قوس دندانی پایین و در صورت از دست رفتن دندان های مولر شیری اول یا دوم مورد استفاده قرار می گیرد و با استفاده از فرایند باندینگ مستقیم یا غیر مستقیم به دندان های مولر متصل می شود و یک سیم کمانی پشت دندانی با یک تکه سیم نازک از جنس فلز ضد زنگ ساخته می شود، به گونه ای که با سطح زبانی همه دندان های مندیبل تماس داشته باشد و به سطح زبانی بندهایی جوش داده شده است که دور دو دندان در دو طرف یک قوس دندانی قرار گرفته اند. این نوع فضا نگهدار برای حفظ فضای به جا مانده از چندین دندان شیری از دست رفته مورد استفاده قرار می گیرد و کمک می کند از لغزیدن دندان های مولر جلوگیری شود، در نتیجه به حفظ قوس دندانی کمک می کند.

این نوع فضا نگهدارها در صورت از دست رفتن دندان های مولر شیری دوم در فک پایین استفاده می شوند (معدل ابزار نانس است). مزیت استفاده از آنها حفظ فضای به جا مانده از دندان های از دست رفته است و نقطه ضعف آنها این است که دندان های مولر دائمی اول مستعد دی کلسیفیکاسیون هستند؛ و ممکن است شکسته شوند، مگر آنکه اطلاعات کامل در خصوص نگهداری از آن به بیمار داده شود.

فضانگهدار نانس

فضا نگهدار نانس از دو بند تشکیل شده است که به دور دندان های مولر قرار می گیرند و یک قطعه سیمی (که در عرض قوس دندانی قرار می گیرد) و یک تکه آکریلیکی که در سقف دهان (کام) قرار می گیرد. این ابزار تنها در قوس دندانی بالا استفاده می شود. بندها با استفاده از فرایند مستقیم یا غیر مستقیم ساخته می شوند و روی دندان های مولر قوس دندانی بالا، در هر دو سمت آن کار گذاشته می شوند.

این نوع فضا نگهدار در صورت از دست رفتن دندان مولر شیری دوم در ماگزیلا استفاده می شود و معادل فضا نگهدار پشت دندانی فک پایین است. مزیت استفاده از آنها حفظ فضای به جا مانده از دندان های از دست رفته است و نقطه ضعف آن این است که لازم است بهداشت قطعه آکریلیک به خوبی رعایت شود و این نوع فضا نگهدار نمی تواند در بیمارانی استفاده شود که به آکریلیک حساسیت دارند.

کاربرد لیزر در ارتودنسی – بخش دوم

۱۱ مهر ماه ۱۳۹۸/0 دیدگاه /در مقالات آموزشی ارتودنسی اطفال, مقالات آموزشی ارتودنسی بزرگسالان, مقالات عمومی دندانپزشکی /توسط دکتر مریم افشاری

در مقاله قبل راجع به مهم ترین ویژگی های لیزر و نیز تأثیرات بیولوژیک آن برای شما صحبت کردیم و در ادامه از کاربردهای لیزر در درمان ارتودنسی گفتیم که مهم ترین آنها کارهایی است که می توان روی بافت نرم انجام داد. در این مقاله به دیگر کاربردهای لیزر روی بافت نرم می پردازیم.

کاربرد لیزر CO2 در ارتودنسی

لیزر CO2 وقتی در درمان ارتودنسی استفاده می شود می تواند مزایای زیادی داشته باشد. این مزایا عبارتند از خونریزی و درد کمتر، انقباض زخم و ایجاد اسکار کمتر، حداقل ناراحتی ممکن پس از جراحی، زمان درمان کمتر، و ابزارهای ثابت را می توان بلافاصله پس از فرایند جراحی کار گذاشت. با این حال، از آنجا که انرژی لیزر CO2 به خوبی توسط هیدروکسی آپاتیت (مینای دندان) جذب می شود؛ این خطر وجود دارد که تغییرات دمایی که در نتیجه انتقال انرژی لیزر بوجود می آیند موجب تخریب پالپ دندان شود یا منجر به ایجاد خطوط یا حفره روی دندان ها شوند.

کاربرد لیزرهای Nd:YAG و دایود در دندانپزشکی

لیزرهای Nd:YAG و دایود در بین دندانپزشک ها و ارتودنتیست ها از شهرت زیادی برخوردار است. آنها مزایایی مانند مزایای لیزر CO2 دارند. آنها بیشتر برای ژنژیوپلاستی مناسب هستند زیرا در تماس مستقیم استفاده می شوند که بیشترین کنترل را برای جراحی زیبایی فراهم می آورند. علاوه بر این، آنها این قابلیت را دارند که خونریزی را متوقف کنند. طول موج آنها به خوبی توسط بافت های سخت دندانی جذب نمی شود، بنابراین، این نوع لیزرها برای کاربرد روی بافت های اطراف دندان ها بی خطر هستند.

کاربرد لیزر در ارتودنسی

کاربرد های لیزرهای Er:YAG و Er,Cr:YAGG در دندانپزشکی

لیزرهای Er:YAG و Er,Cr:YAGG می توانند هم روی بافت های نرم و هم بافت های سخت کار کنند زیرا هر دو طول موج آنها توسط آب و هیدروکسی آپاتیت جذب می شود. با این حال، آنها اساساً برای برداشتن پوسیدگی دندان ها و آماده سازی دندان ها استفاده می شوند تا جراحی های بافت نرم، علت هم این است که کشش زیادی به سمت مینای دندان دارد و قابلیت انعقاد خون کمتری دارد.

کاربرد لیزر در ارتودنسی

درمان فرنوم با کمک لیزر بافت نرم

فرنوم لبی هیپرتروفی شده (بیش از حد رشد کرده) که در حاشیه لثه های بین دو دندان جلو یا پاپیلای کام باقی مانده است می تواند موجب دیاستم خط وسط دندان های جلو شود. پایین بودن این نوع فرنوم می تواند مانع قرار گیری ابزارهای انکوریج (تکیه گاه یا لنگر) موقت شود که در مورد لبخند لثه ای، برای فرو بردن دندان های جلوی دهان در حفره استفاده می شوند. فرنوم زبانی کوتاه نیز می تواند موجب انکیلوز و منجر به بروز مشکلاتی مانند بلع غیر عادی، رشد نامتقارن فک پایین و دیاستم خط وسط فک پایین شود. جراحی که برای برداشتن این فرنوم انجام می شود فِرِنِکتومی نامیده می شود.

فرنکتومی با لیزرهای دارای طول موج های مختلف مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج حاکی از این است که لیزر CO2 ابزاری ایده آل برای جراحی های داخل دهانی است، از جمله مقادیر زیادی بافت نرم یا بافت های فیبروز متراکم. این گزینه برای فرنکتومی شناخته شده است زیرا جذب آن توسط بافت های مخاطی داخل دهان، که حاوی ۹۰% آب هستند، بالا است.این نوع لیزر هم روی بافت نرم و هم روی بافت سخت خوب کحار می کند.

در مقایسه با تیغ های مرسوم، این لیزر درد و تورم کمتری ایجاد می کند و مشکلات پس از جراحی آن کمتر است، خونریزی پس از جراحی را کاهش می دهد و بهبود را ارتقاء می بخشد.

برخی دندانپزشک ها برای انجام فرنکتومی از لیزرهای Nd:YAG و دایود نیز استفاده می کنند که مزایایی مشابه لیزر CO2 دارند. با این حال، کاربرد لیزرهای Nd:YAG و دایود روی فرنکتومی لبی محدود است. طول موج های آنها خیلی خوب توسط بافت های دندانی سخت جذب نمی شود. آنها در قالب طول موج های پیوسته و مدوام کار می کنند که منجر به بروز عوارض جانبی دمای بالا می شوند. بنابراین، لیزرهای Nd:YAG و دایود را نمی توان در تماس مستقیم با استخوان جایی استفاده کرد که یک سر فیبر فرنوم لبی متصل شده است. اما در فرنکتومی زبانی، لیزر دایود بواسطه اندازه کوچک و قیمت پایین آن مفید است.

لیزر Er:YAG خیلی خوب توسط بافت سخت و آب جذب می شود و به شکل موج پالس عمل می کند و باعث بالا رفتن کیفیت برش بافت سخت با کمترین تأثیر حرارتی می شود. از آنجا که لیزر Er:YAG این ویژگی ها را دارد، برای فرنکتومی لبی باید در کنار لیزر Nd:YAG یا دایود استفاده شود. بر اساس گزارشات، لیزر Er:YAG دارای خاصیت آرام بخش بودن است و نیاز به بی حس کننده موضعی کمتری دارد یا هیچ بی حس کننده ای نیاز ندارد.

کاربرد لیزر در ارتودنسی

کمک لیزر به درمان دندان نهفته

دندان های نهفته را پس از جراحی اکسپوز (برداشتن بافت نرم روی دندان) می توان با فشار درمان ارتودنسی به جای درست خود هدایت کرد. جراحی اکسپوز دندان های نهفته در درمان های روزمره ارتودنسی چندان معمول نیست. تکنیک های لیزر بویژه زمانی مفید هستند که برای برداشتن بافت روی دندان های نهفته ای استفاده می شوند که یا زیر مخاط لثه یا در سطح استخوان ها نهفته هستند. محیط خشک جراحی و عاری از هر گونه آلودگی خون باعث می شود اتصال مستقیم براکت به دندانی که اکسپوز شده است (از زیر بافت بیرون آورده شده است) راحت تر انجام شود. با این حال، اخیراً شاهد گزارشاتی مبنی بر وقوع امفیزم (پیدایش غیر عادی هوا یا گاز به طور غیر عادی در بافت های بدن) زیر جلدی پس از جراحی اکسپوز دندان با لیزر بوده ایم.

در مطالعات مختلف، از طول موج های لیزرهای مختلفی، از جمله اربیوم، دایود، Nd:YAG، و CO2 برای انجام این فرایند استفاده شد. اربیوم با استقبال بیشتر دندانپزشک ها مواجه شد زیرا می تواند هم بافت های نرم و هم بافت های سخت را برش دهد، در نتیجه قادر است دندان نهفته در سطح استخوان را نیز اکسپوز کند. علاوه بر آن، دارای تأثیر اِچ کنندگی مینای دندان است که باندینگ ابزارهای ارتودنسی بلافاصله پس از جراحی را تسهیل می سازد. تأثیر اِچ کنندگی مینای دندان توسط لیزر در مقاله بعد نیز مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

در مقاله بعد به بیان مزایا و معایب لیزر بافت نرم نیز خواهیم پرداخت.

تاثیر ارتودنسی بر زیبایی صورت

۱۱ اسفند ماه ۱۳۹۷/0 دیدگاه /در مقالات آموزشی ارتودنسی بزرگسالان, مقالات آموزشی فک و صورت, مقالات عمومی دندانپزشکی /توسط دکتر مریم افشاری

شاید این پرسش نیز در ذهن شما بوجود آمده باشد که آیا واقعاً براکت ها موجب تغییر چهره خواهند شد؟ پاسخ این پرسش مثبت است اما نگران نباشید- تغییراتی که براکت ها در ظاهر فرد ایجاد می کنند کاملاً مثبت خواهند بود. براکت ها قادرند مشکلات کج بودن دندان ها را برطرف سازند و تقارن بیشتر و طبیعی تری به کل چهره، دهان و خط فک ها ببخشند.

براکت های ارتودنسی چگونه موجب تغییر چهره می شوند؟

اگر می خواهید بدانید که صاف شدن دندان ها چگونه می تواند روی ظاهر چهره شما تأثیر بگذارد، تنها کافیست نگاهی به تصاویر افراد قبل و بعد از انجام درمان ارتودنسی با کمک براکت داشته باشید. تفاوت این تصاویر، شگفت انگیز است و همه آن به خاطر اصلاحاتی دقیق است که در لبخند فرد ایجاد شده اند. بخشی از دلیل استفاده از براکت های ارتودنسی اصلاح یا پیشگیری از بروز مشکلات بزرگ برای سلامت دهان و دندان ها است، اما بزرگ ترین دلیل این است که براکت ها ظاهر کل چهره را تغییر می دهند. در این مقاله کوتاه، چگونگی این تغییر را توضیح خواهیم داد.

براکت ها شکل چهره را تغییر می دهند.

در حالت عادی، چهره انسان تا حدودی دارای عدم تقارن است. اما در برخی افراد خاص، این عدم تقارن برجسته تر است، و معمولاً منشاء آن دندان ها است. براکت ها قادرند به آهستگی و به طور پیوسته تقارن را به چهره شما بازگردانند به گونه ای که مخاطب می تواند بوضوح چهره واقعی و زیبای شما را ببنید، و ایرادهای آن برطرف خواهند شد. برخی مشکلات شایعی که براکت ها قادرند به شکلی مؤثر آنها را تغییر دهند عبارتند از:

اثر ارتودنسی بر زیبایی صورت

آندربایت: وقتی آندربایت دارید، چانه شما جلوتر قرار گرفته است و باعث می شود بزرگ تر از حد معمول به نظر برسد، در نتیجه مانند عارضه ای به نظر خواهد رسید که تحت عنوان “صورت ماه شکل” moon face شناخته می شود. وقتی این مشکل با کمک براکت ها اصلاح می شود، تمام ویژگی های چهره ملایم تر می شوند و برجستگی تنها یک نقطه صورت از بین خواهد رفت.
اثر ارتودنسی بر زیبایی صورت

اپن بایت: اپن بایت زمانی بوجود می آید که به نظر می رسد دهان کشیده شده است، و در موارد حاد، مانع کامل بسته شدن دهان به طور طبیعی می شود. این مشکل کاملاً قابل توجه است و حتی از نیمرخ نیز قابل مشاهده است زیرا باعث می شود لب بالا جلوتر از همه اجزاء صورت به نظر برسد. براکت ها مشکل صاف بودن و قرار داشتن دندان ها در یک راستا را بر طرف می سازند و به دهان ظاهری طبیعی تر می بخشند.
اثر ارتودنسی بر زیبایی صورت

اور بایت: این یکی از شایع ترین مشکلات مربوط به صاف بودن دندان ها و فک ها و یکی از عواملی است که بسیاری افراد بواسطه آن احساس شرمندگی می کنند. اوربایت باعث می شود لب بالا برجسته و جلوتر از دیگر اجزاء صورت به نظر برسد، در حالی که گونه ها فرو رفته به نظر می رسند. براکت ها تناسب فک و دندان ها با یکدیگر را تغییر می دهند، در حالی که در نیمه پایین صورت تعادل بیشتری ایجاد خواهد شد.
اثر ارتودنسی بر زیبایی صورت

دندان های فشرده، کج و ناصاف: حتی مشکلات جزئی مربوط به صاف بودن دندان ها نیز می توانند موجب شرمندگی فرد و امتناع او از لبخند زدن یا خندیدن شوند. براکت ها می توانند مشکلات فاصله بین دندان ها و نحوه قرار گیری آنها را برطرف سازند، به گونه ای که هرگز بیمار برای نشان دادن لبخند خود تردید نخواهد کرد.

اثر ارتودنسی بر زیبایی صورت

براکت ها می توانند شما را به داشتن دندان هایی سالم تر و اعتماد به نفس بالاتر تشویق کنند.

فواید براکت ها برای سلامت فرد می توانند فراتر از فواید آنها برای زیبایی باشند. به عنوان مثال، پس از استفاده از براکت های ارتودنسی راحت تر می توان دندان ها و لثه ها را تمیز کرد. بسته به مشکل ارتودنتیکی که با کمک درمان ارتودنسی برطرف شده است، هر فرد شاهد نتایجی متفاوت خواهد بود اما در هر صورت، پس از تکمیل درمان، فرد متوجه خواهد شد با ممارست بیشتری بهداشت دهان و دندان ها را رعایت می کند و این باعث می شود بتوان به راحتی از پوسیدگی دندان ها، بیماری لثه، بوی بد دهان، و دیگر مشکلات پیشگیری نمود که باعث پایین آمدن اعتماد به نفس می شوند. دندان های سالم لبخندی زیبا خلق خواهند کرد به همین دلیل با اعتماد به نفس بیشتری لبخند خواهید زد.

اثر ارتودنسی بر زیبایی صورت

با بهبود ظاهر دندان ها، جوانتر به نظر خواهید رسید.

هر چند درک درمان ارتودنسی به عنوان یک فرد بزرگسال، می تواند باعث شود احساس کنید به دوران جوانی خود باز گشته اید، اما در حقیقت پس از تکمیل درمان، اطرافیان متوجه تفاوت فاحش در چهره شما خواهند شد. در برخی موارد، اصلاح کجی فک می تواند باعث شود پوست زیر چانه محکم تر به نظر برسد و ظاهری جوان تر داشته باشید.

چگونه باید لبخند ناصاف را درمان نمود؟

برای اصلاح لبخند، ارتودنتیست می تواند گزینه های مختلفی پیشنهاد دهد. این گزینه ها شامل براکت های ارتودنسی و اینویزیلاین برای جابجایی دندان ها به محل مطلوب آنها هستند. در موارد حاد، دیگر اقدامات ارتودنتیک نیاز هستند. ابزار هرپست Herpst یا پالاتال اکسپندر palatal expander (وسیع کننده کام) می توانند فک را جابجا یا عرض فک بالا را افزایش دهند. این درمان ها کمک می کنند مشکل نا همراستا بودن فک ها و دندان ها برطرف شود و ظاهر طبیعی تری برای لبخند و خط فک ایجاد شود. نتایج نهایی این تلاش ها و مراقبت ها، دستیابی به لبخندی جدید، و در موارد حاد، تغییر شکل چهره خواهد بود.

اهمیت ویزیت ماهیانه در حین درمان ارتودنسی

۱۹ آذر ماه ۱۳۹۷/0 دیدگاه /در مقالات آموزشی ارتودنسی اطفال, مقالات آموزشی ارتودنسی بزرگسالان, مقالات عمومی دندانپزشکی /توسط دکتر مریم افشاری

معمولاً توصیه می شود همه افراد به طور منظم، دو مرتبه در سال، به دندانپزشک مراجعه کنند. اما زمانی که یک بیمار تصمیم می گیرد برای صاف کردن دندان های خود از براکت ها استفاده کند، مسئولیت بزرگی را به عهده گرفته است. به این معنا که، بسته به شرایط خود بیمار، ممکن است مجبور باشد ۱۸ تا ۲۴ ماه از براکت ها استفاده کند، که زمان تقریبی درمان ارتودنسی است. در طول این دوره بیمار باید هر ۶ تا ۸ هفته یک مرتبه به ارتودنتیست مراجعه کند. اما، زندگی سرشار از حوادث غیر منتظره است. اگر یک بیمار تحت شرایطی دیگر قادر نباشد به ارتودنتیست مراجعه کند، بهتر است براکت ها از روی دندان ها برداشته شوند.

این یک واقعیت است که با وجود براکت ها روی دندان ها، مسواک زدن آنها و کشیدن نخ دندان اطراف آنها کار دشواری است. به این معنا که در طول این دوره تجمع پلاک روی دندان ها شایع تر است و احتمال پوسیدگی و ایجاد حفره درون دندان ها و نیز بیماری پیشرفته لثه بیشتر از زمانی است که روی دندان ها براکتی وجود ندارد. اگر بیمار تصمیم بگیرد هیچ کاری انجام ندهد، مثلاً اگر به جای برداشتن براکت ها آنها را در جای خود باقی بگذارد، این کار برای سلامت او مضر خواهد بود.

ویزیت ماهیانه در حین درمان ارتودنسی

براکت ها باید به طور منظم تنظیم شوند.

به طور میانیگن، ارتودنتیست ها بریس های بیماران را هر ۶ تا ۸ هفته یک مرتبه تنظیم و سفت می کنند. این برنامه به آنها اجازه می دهد روند جابجایی دندان ها را تحت نظر داشته باشند و بررسی کنند دندان ها به درمان چه واکنشی نشان می دهند، هر مرحله جابجایی دندان ها را طراحی کنند و در هر جلسه تنظیمات لازم را انجام دهند و در نهایت مشخص کنند چه زمانی باید براکت ها از روی دندان ها برداشته شوند. پس از مدتی ممکن است مشخص شود می توان آنها را اندکی زودتر از روی دندان ها برداشت. بنابراین، اگر بیمار ناگهان از مراجعه به ارتودنتیست خودداری کند جابجایی دندان ها ظرف مدت ۲-۳ ماه متوقف خواهد شد. پس از این مدت، عملاً هیچ جابجایی اتفاق نخواهد افتاد.

بدون هدایت ارتودنتیست، براکت هایی که برای مدت زمان طولانی روی دندان باقی مانده اند به تدریج تأثیرات منفی روی سلامت دندان های بیماران خواهند داشت.

ویزیت ماهیانه در حین درمان ارتودنسی

براکت ها پلاک جذب می کنند.

از آنجا که براکت ها مسواک زدن و کشیدن نخ دندان را دشوار می کنند، ممکن است به مرور زمان در اطراف آنها پلاک انباشته شود. با هدایت و توصیه های ارتودنتیست، این مشکل به راحتی شناسایی و برطرف خواهد شد پیش از آنکه به یک مشکل جدی تبدیل شود. با این حال، اگر بیمار از مراجعه به ارتودنتیست خودداری کند، از نظرات تخصصی ارتودنتیست بی نصیب خواهد ماند.

بعلاوه، ارتودنتیست ها اغلب براکت ها را طی دوره درمان تنظیم می کنند. این تنظیمات به جلوگیری از ایجاد پلاک روی دندان ها نیز کمک می کنند. در صورتی که براکت ها سال ها روی دندان ها باقی بمانند، روی قسمت هایی از دندان ها که دسترسی به آنها دشوار است پلاک انباشته خواهد شد که می تواند موجب پوسیدگی دندان ها و بیماری لثه شود.

ویزیت ماهیانه در حین درمان ارتودنسی

گاهی اوقات براکت ها به بافت های دهان آسیب می زنند.

براکت های دندان اغلب می توانند خطر بریدگی و زخم شدگی لب ها و آفت دهان را به همراه داشته باشند. بنابراین، زمانی که این بریدگی های باز با ابزار ناسالم و غیر بهداشتی اتفاق می افتند، خطر مسمومیت خون افزایش می یابد. در صورتی که بین ابزارها به خوبی ضد عفونی و تمیز نشود، باکتری از راه خون وارد کل بدن می شود و تمام بدن را درگیر می کند.

ویزیت ماهیانه در حین درمان ارتودنسی

برخی براکت ها ممکن است به مرور زمان شل شوند.

در صورتی که بریس ها کیفیت خوبی نداشته باشند و برای چسباندن آنها به دندان ها از مواد بی کیفیت استفاده شود، شل شدن آنها چندان بعید نیست. تحت شرایط معمول، زمانی که یک براکت شل می شود، ارتودنتیست مجدداً آن را به دندان می چسباند. در حالی که اگر بیمار دیگر به ارتودنتیست مراجعه نکند، ممکن است براکت ها به تدریج از جای خود کنده شوند. این مشکل نه تنها از نظر ظاهری نازیباست، بلکه به دندان ها نیز آسیب خواهد رساند، زیرا خاصیت جذب کنندگی چسب ارتودنسی موجب جذب پلاک روی دندان ها خواهد شد. در صورتی که این اتفاق در شب رخ دهد، فرد بیشتر در معرض خطر خواهد بود. از سوی دیگر، اگر بیمار کودک باشد، براکت ممکن است کنده شده و با فرو رفتن داخل حلق موجب خفگی او شود.

برداشتن براکت ها امن ترین گزینه است.

بزرگترین خطر سال ها باقی ماندن براکت ها در جای خود، آسیبی است که در نتیجه پلاک دندان وارد می شود. اگر بیمار کاملاً مراقب بهداشت دهان و دندان های خود نباشد، در نهایت، دندان ها به تدریج پوسیده و خراب خواهند شد. علاوه بر این، ممکن است باکتری به بافت لثه حمله کند و منجر به بروز بیماری لثه شود. بیماری لثه می تواند بافت های لثه، الیاف پریودنتال لیگامانی که دندان ها را در جای خود نگه داشته است، و نیز استخوان پیرامون دندان را درگیر کند.

در صورتی که برای بیمار امکان مراجعه به ارتودنتیست وجود نداشته باشد، برداشتن فوری براکت ها بهترین گزینه است. بیمار هر جایی که باشد می تواند ارتودنتیستی پیدا کند تا با هزینه ای اندک براکت ها را از روی دندان های او بردارد. این کار مانع بروز مشکلات بیشتر پس از تجمع پلاک خواهد شد.

اثر دخانیات و سیگار بر درمان ارتودنسی

۶ آبان ماه ۱۳۹۷/0 دیدگاه /در مقالات آموزشی ارتودنسی بزرگسالان, مقالات عمومی دندانپزشکی /توسط دکتر مریم افشاری

یکی از دلایلی که افراد استفاده از بریس های ارتودنسی را انتخاب می کنند، داشتن لبخندی زیباست که اعتماد به نفس آنها را بالا می برد. با وجود اطلاع رسانی گسترده ای که در خصوص مضرات مصرف دخانیات برای سلامت بدن می شود، هنوز هم در سراسر دنیا هستند افرادی که به راحتی سیگار می کشند یا دیگر مواد مخدر را مصرف می کنند. با این حال به کسانی که تحت درمان ارتودنسی قرار دارند باید این موضوع را بیشتر متذکر شد.

اثر دخانیات و سیگار بر درمان ارتودنسی

آیا با براکت های ارتودنسی می توان سیگار کشید؟

پاسخ این پرسش مثبت است. بله می توان با وجود براکت های ارتودنسی روی دندان ها سیگار کشید، اما به هیچ عنوان عواقب خوبی در پی نخواهد داشت. ۷ دلیل قانع کننده وجود دارند که کشیدن سیگار مشکل آفرین است و به شما اطمینان می دهند نتایج درمان شما خوب نخواهند بود. این ۷ دلیل عبارتند از:

بیماری لثه
دندان های لک زده و زرد
پلاک دندان که منجر به پوسیدگی دندان و تحلیل استخوان خواهد شد.
بوی بد دهان
خطر سرطان دهان
افزایش طول دوره ی درمان
نیاز به پاکسازی و مراقبت بیشتر از بریس ها و دندان ها

آسیب های ناشی از کشیدن سیگار

اثر دخانیات و سیگار بر درمان ارتودنسی

کشیدن سیگار می تواند به بافت لثه های اطراف دندان ها آسیب برساند و موجب تضعیف آنها شود. اگر لثه ها و استخوان استحکام لازم را نداشته باشند می توانند پیش بینی درمان و نتایج آن را تغییر دهند. با وجود براکت های ارتودنسی، دندان های شما به آرامی به محل جدیدی حرکت می کنند و در نهایت نیاز خواهد بود در جای خود بهبود پیدا کنند تا در محل جدید به ثبات برسند. در صورتی که سیگار می کشید، دوره ی بهبود استخوان های پیرامون دندان ها و تثبیت محل قرار گیری دندان ها طولانی خواهد شد.

تغییر رنگ دندان ها

اثر دخانیات و سیگار بر درمان ارتودنسی

کشیدن سیگار می تواند موجب تغییر رنگ بریس های ارتودنسی شود. دو درمان شناخته شده ی ارتودنسی که ارتودنتیست ها ارائه می دهند عبارتند از بریس های ثابت شفاف و بریس های لینگوال یا پشت دندانی، و بهترین دلیل برای انتخاب هر یک از این ابزارها محافظه کار بودن آنها است. بریس های شفاف می توانند به سرعت برای شما لبخندی صاف و یکدست خلق کنند و بریس های پشت دندانی یا لینگوال به طور ثابت در سمت داخلی دندان ها قرار می گیرند تا قابل دیدن نباشند و تنها ظرف مدت ۴ تا ۹ ماه دندان ها را صاف و همراستا می کنند؛ که بسیار سریع تر از بریس های سنتی هستند.

با این حال، بریس های شفاف همرنگ دندان هستند و این باعث محافظه کار بودن آنها شده است. در هر دو نوع بریس ها، براکت ها و سیم های کمانی وجود دارند که در بیماران سیگاری به شدت تغییر رنگ پیدا می کنند. هدف استفاده از بریس ها شفاف و غیر قابل دیدن بودن آنها است که با تغییر رنگ براکت ها و سیم ها به زرد کم رنگ، دست نیافتنی خواهد بود. مصرف تنباکو می تواند سطوح عمیق تر مینای دندان را تحت تأثیر قرار دهد، که با مسواک زدن نیز قابل بهبود نخواهند بود.

با برداشته شدن براکت های روی دندان ها، این امکان وجود دارد که سطح دندان زیر آنها روشن تر باشد، در حالی که روی مناطق اطراف آن لکه ایجاد شده است. اگر از بریس های متحرک، مانند اینویزیلاین استفاده می کنید که از مواد شفاف ساخته شده اند تا قابل دیدن نباشند، با کشیدن سیگار، روی این گونه ابزارها نیز به شدت لکه ایجاد خواهد شد.

تأثیر کشیدن سیگار روی سلامت دهان

اثر دخانیات و سیگار بر درمان ارتودنسی

دود سیگار می تواند دندان ها را بیشتر مستعد تشکیل پلاک و رسوب کند، که علت اصلی بیماری لثه، پوسیدگی دندان و نیز بوی بد دهان است. بافت ها و استخوان های پیرامون دندان ها باید عاری از هر گونه باکتری مولد بیماری باشند تا بریس ها به درستی عمل کنند. تنباکو خطر گسترش بیماری لثه را افزایش می دهد، شرایطی که منجر به از دست رفتن دندان ها و استخوان پیرامون آن خواهد شد. این مشکلات می توانند سرعت کل فرایند صاف کردن دندان ها را کاهش دهند و مانعی برای دسترسی سریع شما به لبخند ایده آل باشند.

مراقبت های بیشتر در صورت کشیدن سیگار

دندان ها به مراقبت های زیادی نیاز دارند. علاوه بر این، در طول درمان ارتودنسی اگر سیگار می کشید باید مراقبت از دندان ها و بریس ها را دو برابر کنید. بهترین راه برای حفظ سلامت دهان و دندان مسواک زدن بیشتر و کشیدن نخ دندان به طور مرتب است که به از بین رفتن جرم و رسوب روی دندان ها کمک خواهد کرد. نخ دندان قادر است رسوب قسمت هایی از دندان را بردارد که مسواک قادر به دسترسی به آنها نخواهد بود.

کشیدن سیگار چگونه روی اینویزیلاین تأثیر می گذارد؟

اثر دخانیات و سیگار بر درمان ارتودنسی

برخلاف بریس های استاندارد، نمی توان بریس های اینویزیلاین را به صورت ثابت روی دندان ها قرار داد. در این نوع درمان از تری های شفاف متحرک استفاده می شود که در طول بازه ی زمانی درمان ارتودنسی به طور منظم تعویض می شوند تا به مرور زمان وضعیت قرار گیری دندان ها را اصلاح کنند. یکی از بزرگترین مزیت های اینویزیلاین نسبت به بریس های معمولی این واقعیت است که این تری های شفاف به اندازه ی دیگر بریس ها که به دندان ها متصل می شوند قابل مشاهده نیستند. با این حال، این تری ها می توانند از نظر زیبایی جنبه ی منفی داشته باشند، مخصوصاً اگر سیگار می کشید.

مواد بکار برده شده در تری های اینویزیلاین به راحتی تغییر رنگ پیدا می کنند- به همین دلیل است که به بیماران توصیه می شود حین خوردن غذا آنها را از دهان خارج کنند یا با وجود آنها از خوردن نوشیدنی های پر رنگ اجتناب کنند. کشیدن سیگار می تواند خیلی سریع تر موجب تغییر رنگ تری های اینویزیلاین شود. این عوامل می توانند یک تری شفاف و بی رنگ را به راحتی زرد یا حتی قهوه ای کنند. این مشکل هیچ کاری برای زیباتر شدن لبخند شما نخواهد کرد زیرا زرد شدن تری ها می تواند ظاهر دندان ها را زشت و زننده کند. علاوه بر این، به محضی که نیکوتین موجب ایجاد لکه روی تری ها شود، این لکه ها قابل پاک شدن نیستند و مجبور خواهید بود تا زمان تعویض تری ها صبر کنید.

هشدار: گرچه می توان بریس های اینویزیلاین را برداشت، با این حال تنها برای خوردن غذا و تمیز کردن دندان ها و اینویزیلاین مجاز به خارج کردن آنها هستید. برای حصول بهترین نتیجه، باید در سایر مواقع بریس ها روی دندان ها باقی بمانند.

کامپوزیت و باندینگ دندان

۲۴ مهر ماه ۱۳۹۷/0 دیدگاه /در مقالات آموزشی ارتودنسی بزرگسالان, مقالات عمومی دندانپزشکی /توسط دکتر مریم افشاری

کامپوزیت و باندینگ چیست؟

گاهی اوقات ممکن است نیاز باشد روی دندان های خود فرایندهای زیبایی انجام دهید تا لبخند سالم و جذاب خود را حفظ کنید. باندینگ یکی از این فرایندهای زیبایی دندان است که با توجه به راحت و غیر تهاجمی بودن آن، مورد توجه قرار گرفته است. باندینگ عبارت است از اتصال مواد مصنوعی مانند رزین کامپوزیت (پلاستیک) همرنگ دندان به ساختار دندان های طبیعی به منظور پنهان کردن نقائص دندان و ترمیم دندان های پوسیده، لب پر شده، ترک خورده یا دندان هایی که رنگ آنها تغییر کرده است.

بر خلاف ونیرها که در آزمایشگاه ساخته می شوند و به یک قالب سفارشی نیاز دارند تا کاملاً متناسب با دندان های هر فرد باشند، باندینگ را می توان تنها در یک جلسه انجام داد. این فرایند تحت عنوان باندینگ (متصل کردن) شناخته می شود زیرا مواد به دندان متصل می شوند.

کاربردهای باندینگ

کامپوزیت و باندینگ دندان

باندینگ از جمله ساده ترین و نیز کم هزینه ترین فرایندهای زیبایی دندانپزشکی است. رزین کامپوزیتی که در باندینگ استفاده می شود را می توان شکل داد و پولیش کرد تا با دندان های کناری خود کاملاً هماهنگ باشد. اغلب، باندینگ با اهداف زیبایی استفاده می شود تا ظاهر دندان های بد رنگ و لب پر شده را بهبود بخشد. علاوه بر این، از باندینگ می توان برای بستن فواصل بین دندان ها استفاده کرد تا دندان ها بلندتر به نظر برسند یا شکل و رنگ آنها تغییر کند.

کامپوزیت و باندینگ دندان

گاهی اوقات، باندینگ به عنوان جایگزین زیبای آمالگام برای پر کردن دندان ها یا برای حفاظت از بخش ریشه ی دندان استفاده می شود که با تحلیل رفتن لثه بدون پوشش باقی مانده است.

مشاوره قبل از باندینگ دندان ها

قبل از باندینگ مشاوره با دندانپزشک ضروری است. طی این جلسه مشخص می شود کدام یک از مسائل و مشکلات دندانی شما و به چه اندازه، از راه باندینگ دندان قابل حل شدن هستند. ابتدا دندانپزشک دندان ها را با دقت معاینه و بررسی می کند که ممکن است شامل تصویر رادیوگرافی با اشعه ی ایکس و معاینه ی لثه ها نیز باشد. در صورتی که دندان ها به شدت آسیب دیده باشند، دندانپزشک می تواند درمان های زیبایی جایگزینی پیشنهاد دهد.

مراحل انجام باندینگ

باندینگ نیاز به هیچ آماده سازی ندارد. اغلب داروهای بی حس کننده نیاز نیستند، مگر آنکه از آن برای پر کردن دندان های پوسیده استفاده شود.

کامپوزیت و باندینگ دندان

دندانپزشک با استفاده از یک راهنمای رنگ دندان، رنگ رزین کامپوزیت متناسب با رنگ دندان های طبیعی را انتخاب می کند. پس از آن، سطح دندان ها را خراش می دهد یا اچ می کند تا زبر و خشن شود و از حالت صیقلی خود خارج شود و رزین کامپوزیت بهتر به دندان بچسبد. سپس دندان با استفاده از یک محلول پاک کننده پوشش داده می شود، که کمک می کند مواد به خوبی به دندان ها بچسبند.

کامپوزیت و باندینگ دندان

پس از آماده سازی دندان ها، دندانپزشک رزین همرنگ دندان که مانند بتونه است را روی دندان ها اعمال می کند. رزین قالب گیری می شود و آنقدر صاف می شود تا به شکل درست خود برسد. سپس مواد با استفاده از نور فرابنفش یا لیزر خشک می شوند. پس از خشک شدن مواد باندینگ، دندانپزشک باز هم می تواند آن را بتراشد و شکل دهد. در آخر مواد را پولیش خواهد کرد تا زمانی که با رنگ دیگر بخش های سطح دندان هماهنگ شود.

کامپوزیت و باندینگ دندان

تکمیل فرایند باندینگ معمولاً ۳۰ دقیقه تا یک ساعت زمان می برد. اگر قرار است این فرایند روی چند دندان انجام شود، ممکن است نیاز باشد طی چند جلسه انجام شوند. پس از هر فرایند کامپوزیتی، به مدت ۴۸ ساعت باید از خوردن و نوشیدن خوراکی ها و نوشیدنی هایی که روی رزین لکه ایجاد می کنند پرهیز شود. علاوه بر این، دندان ها باید مرتب مسواک شوند و به طور منظم توسط متخصص بهداشت دهان و دندان پاکسازی شوند.

مزایا و معایب باندینگ

مزایا

مقرون به صرفه و ارزان بودن
چند منظوره بودن
راحتی و سهولت انجام آن
غیر تهاجمی و محافظه کار بودن فرایند آن
در مقایسه با دیگر گزینه ها که ساختار طبیعی دندان آسیب می بیند، در این فرایند بخش زیادی از دندان طبیعی حفظ می شود
استفاده از مواد با دوام
نتایج آن ظاهر کاملاً طبیعی دارند

معایب

روی مواد باندینگ ممکن است لکه ایجاد شود

مواد باندینگ پر از منفذ و خلل و فرج هستند و پس از مدتی ممکن است رنگ آنها تغییر کند. چای، قهوه، دود سیگار و دیگر مواد مانند آنها می توانند منجر به ایجاد لکه روی رزین شوند در نتیجه رنگ قسمت های باند شده به دندان با سطح دندان طبیعی متفاوت خواهد بود. برای پیشگیری از ایجاد لکه، یا حتی به حداقل رساندن آن، باید در خوردن و آشامیدن موادی که روی رزین لکه ایجاد می کنند احتیاط کنید.

دوام آنها

رزین کامپوزیتی که در باندینگ استفاده می شود به اندازه ی دندان های طبیعی محکم نیست. جویدن ناخن، یا حتی مداد و خودکار می تواند موجب لب پر شدن مواد شود. باندینگ پیش از آنکه به ترمیم نیاز داشته باشد، معمولاً چندین سال دوام خواهد داشت. اینکه باندینگ چه مدت دوام خواهد داشت به مقدار مواد استفاده شده در باندینگ و نیز عادات دهانی بستگی خواهد داشت. هرچند موادی که در باندینگ استفاده می شوند با دوام هستند اما به اندازه ی روکش ها و ونیرها با دوام نیستند.

به خاطر محدودیت هایی که این روش دارد، برخی دندانپزشک ها آن را برای تغییرات زیبایی اندک، اصلاح دندان هایی که در معرض فشار اندک ناشی از جویدن هستند، مخصوصاً دندان های جلو، یا برای ترمیم موقت نقائص زیبایی دندان ها توصیه می کنند.

مراقبت از باندینگ دندان ها

به بیمار توصیه می شود طی روز اول و دوم پس از فرایند درمان از کشیدن سیگار، نوشیدن مشروبات یا نوشیدنی های الکلی یا هر ماده ی دیگری که موجب ایجاد لکه می شوند اجتناب نماید. پس از ۴۸ ساعت، ممکن است باندینگ دندان ها نیاز به مراقبت خاص دیگری نداشته باشد. با این حال، باید از جویدن اشیاء سفت بپرهیزید و بهداشت دهان و دندان های خود را به خوبی رعایت کنید و به طور منظم برای چکاپ به دندانپزشک مراجعه کنید.

فضا نگه‌دارها در درمان ارتودنسی

۱۵ مرداد ماه ۱۳۹۷/0 دیدگاه /در مقالات آموزشی ارتودنسی اطفال, مقالات عمومی دندانپزشکی /توسط دکتر مریم افشاری

دندان‌های شیری گرچه جایگزین دائمی خواهند داشت، اما از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند. دندان‌های شیری به عنوان فضانگه‌دار برای دندان‌های دائمی عمل می‌کنند و به کودکان اجازه می‌دهند اولین غذای جامد خود را بجوند. کودکان معمولا در اثر حادثه، آسیب، پوسیدگی دندان، یا شرایط ژنتیکی، دندان‌های شیری خود را از دست می‌دهند. این احتمال وجود دارد که از دست دادن زود هنگام دندان‌های شیری منجر به بروز مشکلات ارتودنسی در دندان‌های دائمی شود.