ارتودنتیست ها از تعدادی از درمان های مختلف برای اصلاح بایت و صاف شدن دندان ها و فک استفاده می کنند. برخی دندانپزشک ها بر این باور هستند که هنگام طراحی یک طرح درمان سفارشی و مختص هر فرد باید گزینه ها را باز نگه داشت. بایت پلیت مکمل خوبی برای بریس ها برای باز کردن دیپ بایت عمیق است و یکی از راحت ترین ابزارهایی است که بیماران می توانند استفاده نمایند.

بسته به علت بروز اور بایت، بایت پلیت ها تنها گزینه ممکن برای باز کردن اوربایت عمیق یا همان دیپ بایت نیستند. هنگام برنامه ریزی برای جلسه مشاوره، ارتودنتیست وضعیت بیمار را پس از معاینات مورد بررسی قرار می دهد و مشخص می نماید که آیا شما گزینه مناسبی برای استفاده از بایت پلیت هستید یا خیر. ممکن است درمان دیگر گزینه بهتری باشد و به شرایط هر بیمار بستگی دارد. علاوه بر دیپ بایت، از آنها برای درمان دندان قروچه شبانه نیز استفاده می شود.

بایت پلیت ارتودنسی

بایت پلیت چگونه عمل می کند؟

یک پلیت آکریلیک کوچک با یک گیره فلزی به دندان های فک بالا چفت می شود. این ابزار اجازه نمی دهد وقتی دهان بسته است دندان های عقب دهان با یکدیگر برخورد داشته باشند تا بتوانند به رشد خود ادامه دهند. باید دندان های جلوی دهان برای جویدن مورد استفاده قرار بگیرند و به تدریج به گونه ای تنظیم شوند که به یکدیگر برخورد پیدا کنند.

بایت پلیت ارتودنسی

انواع بایت پلیت

دو نوع بایت پلیت وجود دارند، ثابت و متحرک. به طور کلی، ارتودنتیست ها کار خود را با یک بایت پلیت متحرک آغاز می کنند. بزرگ ترین مزیت این نوع ابزارها این است که می توان آنها را برای پاکسازی خارج نمود. از سوی دیگر، برای کودکانی که خیلی مشغول هستند و بایت پلیت بیشتر از آنکه داخل دهان آنها باشد خارج دهان باشد، یک بایت پلیت جوش خورده یا ثابت گزینه بهتری است. علاوه بر این، این مطلب زمانی صدق می کند که بیمار چندین دندان را از دست داده باشد و بایت پلیت نیاز به اتصال بهتری با دهان دارد.

بایت پلیت دو هدف را دنبال می کند:

• آنها دندان های جلوی فک پایین را محافظت می کنند، و اجازه نمی دهند براکت های روی دندان های فک پایین فردی که اور بایت دارد به طور اتفاقی کنده شوند.
• آنها بایت را باز می کنند. باز کردن بایت حرکت دشوار و زمان بری برای دندان ها است، و بایت پلیت می تواند تفاوت های قابل ملاحظه ای ایجاد نماید.

بایت پلیت ارتودنسی

وقتی بیمار از بایت پلیت استفاده می کند چه احساسی را تجربه خواهد کرد؟

در ابتدا، ممکن است بایت پلیت احساس عجیبی روی سقف دهان بوجود بیاورد. ممکن است مقداری احساس تنگی یا گرفتگی روی دندان های طرفین و عقب دهان داشته باشید. ممکن است این دندان ها به مدت ۲ تا ۳ روز پس از قرار گیری ابزار احساس درد یا سوزش داشته باشند. تا زمانی که احساس بهتری پیدا کنید، با این دندان ها به آرامی غذا بخورید. با قرار گرفتن زبان روی ابزار، ممکن است شیارهایی روی آن بوجود بیاید، که با خارج کردن ابزار از دهان بهبود پیدا خواهند کرد. مهم تر از همه اینکه، دندان های عقب شما به طور موقت با یکدیگر برخورد نخواهند داشت و مجبور خواهید بود تنها روی دندان های جلوی خود غذا بخورید. دست آخر اینکه، دندان های عقب دهان مجدداً با یکدیگر تماس برقرار خواهند کرد. به مدت چند روز گفتار شما مشکل خواهد داشت اما به سرعت به وضعیت قبل خود باز خواهد گشت.

چه اتفاقی می افتد اگر بیمار به اندازه کافی از بایت پلیت استفاده نکند؟

اگر بایت پلیت استفاده نکنید هیچ اتفاقی نمی افتد. اگر تصمیم بگیرید آن را استفاده نکنید یا تنها به صورت نیمه وقت از آن استفاده کنید، روند درمان شما پیشرفتی نخواهد داشت و شما مجبور خواهید بود زمان بیشتری از بریس ها استفاده کنید.

چگونه باید از بایت پلیت ها استفاده کرد؟

بایت پلیت ها را باید هر روز و در طول کل روز بر اساس دستورالعمل ارتودنتیست خود استفاده کنید. تنها زمانی که باید آن را از دهان خارج کنید هنگام مسواک زدن دندان ها است. حتی هنگام صرف غذا هم نباید آنها را از دهان خارج کنید. هر چه مدت زمان بیشتری از آنها استفاده کنید، کار شما با آنها زودتر به پایان خواهد رسید.

بایت پلیت ارتودنسی

چگونه باید از بایت پلیت خود مراقبت کرد؟

وقتی برای مسواک زدن دندان ها بایت پلیت خود را از دهان خارج می کنید، باید بایت پلیت را نیز مسواک بزنید. این کار از ایجاد بوی بد بایت پلیت پیشگیری می نماید و از ایجاد و گسترش زخم روی سقف دهان جلوگیری می نماید. اگر بایت پلیت شما از نوع غیر متحرک است، لازم است زیر آن را نخ دندان بکشید. علاوه بر این، خلال دندان گزینه ای فوق العاده برای مطمئن شدن از این است که غذا زیر ابزار انباشته نشده است. رعایت بهداشت دهانی با بایت پلیت های ثابت فوق العاده مهم است زیرا عدم مراقبت های کافی می تواند موجب ایجاد زخم روی سقف دهان شود که تا زمانی که بایت پلیت برداشته نشود قابل مشاهده نخواهد بود. حداقل یک مرتبه در طول روز از دهانشویه معمولی استفاده نمایید تا از دندان هایی که تحت پوشش ابزار هستند محافظت نمایید.

وقتی بایت پلیت دارید، از جویدن آدامس، تافی، یا آبنبات های چسبناک خودداری نمایید. از کشیدن، خم کردن، یا بلند کردن بایت پلیت خود اجتناب نمایید، این کار می تواند موجب زاویه دار شدن بایت پلیت شما رو به پایین و انحراف روند درمان شود.

ارتودنسی پیشگیری چیست؟

ارتودنسی پیشگیری شامل تمام فرایندهایی است که به منظور حفظ یکپارچگی و انسجام اکلوژنی استفاده می شوند که به صورت طبیعی در حال رشد است، و آن هم با حفظ وضعیت کنونی یا پیشگیری از موقعیت هایی انجام می شود که در رشد اختلال ایجاد می کنند، از جمله اصلاح و درمان پوسیدگی دندان ها، حذف عادات بد دهانی با کمک تمرینات و ابزارهای ارتودنسی و یا قرار دهی فضا نگهدار در قسمت هایی که دندان ها از دست رفته اند.

فرایندهایی که در ارتودنسی پیشگیری استفاده می شوند

آموزش والدین

ارتودنسی پیشگیری، به صورت ایده آل باید مدت ها قبل از تولد کودک آغاز شود. مادر باردار باید راجع به موضوعاتی مانند تغذیه خود اطلاعات کسب کند تا فضایی ایده آل برای رشد جنین فراهم کند. خیلی زود پس از تولد، مادر باید راجع به شیردهی و تغذیه صحیح و مراقبت نوزاد آموزش ببیند. در صورتی که کودک با شیشه شیر تغذیه می شود، به مادر توصیه می شود از شیشه های با سری فیزیولوژیک به جای شیشه های با سری معمولی استفاده کند. سری های معمولی غیر فیزیولوژیک هستند و اجازه نمی دهند عمل مکیدن با حرکت زبان و فک پایین انجام شود. از سوی دیگر، سری های فیزیولوژیک برای مکیدن طراحی شده اند و کم و بیش شبیه عمل مکیدن طبیعی از سینه مادر هستند. علاوه بر این، والدین باید راجع به حفظ بهداشت دهان کودک نیز اطلاعات لازم را کسب نمایند.

کنترل پوسیدگی دندان

پوسیدگی هایی که سطوح بین دندان های جلو را در بر می گیرند، در صورتی که درمان نشوند، موجب جابجا شدن دندان ها به سمت مزیال می شوند، در نتیجه از عرض قوس دندانی کاسته می شود. پس از آن، بیرون آمدن دندان های دائمی جایگزین که بزرگتر هستند، ممکن است منجر به بروز ناهماهنگی بین طول قوس دندانی و اندازه دندان ها، و در نتیجه بروز مال اکلوژن شود. بنابراین، شناسایی زود هنگام چنین ضایعات پوسیدگی نقش مهمی در پیشگیری از بروز مال اکلوژن دارد.

اقدامات پیشگیرانه

• شناسایی زود هنگام پوسیدگی دندان ها با معاینات بالینی یا رادیوگرافی.
• درمان و اصلاح دندان پوسیده با کمک مواد ترمیم کننده مناسب، به محض شناسایی پوسیدگی دندان.

ارتودنسی پیشگیری

مراقبت از دندان های شیری

دندان های شیری به خودی خود نقش مهمی به عنوان بهترین فضا نگهدارهای طبیعی ایفا می کنند، که نه تنها فضای لازم برای دندان های دائمی حفظ می کنند که قرار است به جای آنها بیرون بیایند، بلکه رشد آنها را هدایت می کنند تا در جای درست خود در قوس دندانی قرار بگیرند.

حفظ جدول زمانی بیرون آمدن دندان ها

الگو و برنامه زمانی بیرون آمدن دندان های شیری و دندان های دائمی جایگزین آنها باید با دقت تحت نظارت باشد، تا در صورت لزوم مداخلات لازم به موقع انجام شوند. به طور کلی، بیرون آمدن دندان های شیری باید حدود سه ماه پس از بیرون آمدن دندان های مقابل آنها در فک روبرو آغاز شود. بعلاوه، دندان های دائمی جایگزین باید ظرف سه ماه پس از افتادن دندان های شیری بیرون بیایند.

اقدامات پیشگیرانه

• چکاپ های منظم دندانی
• اقدامات بهداشتی دهانی مناسب و به موقع

ارتودنسی پیشگیری

از دست رفتن زود هنگام دندان های شیری

از دست رفتن زود هنگام دندان های شیری می تواند منجر به پیامدهای ناخوشایند زیر شود:

• جابجایی دندان های مجاور به سمت فضای خالی.
• عدم رشد یا تغییر مسیر رشد دندان های دائمی جایگزین آنها.
• افزایش احتمال عادت تانگ تراست (فشردن و ساییدن زبان پشت دندان ها).
• ادای نادرست حروف در مورد از دست رفتن دندان های جلو.
• مخدوش شدن زیبایی چهره. تأثیرات فیزیولوژیکال روی کودک، مخصوصاً در مورد از دست رفتن دندان های جلو.

اقدامات پیشگیرانه

استفاده از فضا نگهدارها تا زمان بیرون آمدن دندان های دائم جایگزین در حفره دهان.

ارتودنسی پیشگیری

درمان دندان های شیری انکیلوز شده

دندان های شیری انکیلوز شده (دندان هایی که با از بین رفتن الیاف لیگامان اطراف آنها، به استخوان فک جوش خورده اند) مانع بیرون آمدن دندان های دائمی جایگزین خود می شوند.

اقدامات پیشگیرانه

کشیدن دندان شیری انکیلوز شده به روش جراحی، در زمان درست، موجب تسهیل بیرون آمدن دندان دائمی جایگزین آن می شود.

ارتودنسی پیشگیری

درمان باقی ماندن دندان های شیری در دهان

باقی ماندن دندان های شیری در دهان می تواند در نتیجه عللی مانند انکیلوز، کم کاری تیروئید، و غیره، اتفاق بیفتد. باقی ماندن دندان های شیری در دهان می تواند منجر به بیرون آمدن غیر عادی دندان های دائمی جایگزین در مسیر نادرست شود.

اقدامات پیشگیرانه

کشیدن دندان های شیری که در دهان باقی مانده اند، به منظور تسهیل بیرون آمدن دندان های جایگزین آنها که در زیر هستند.

ارتودنسی پیشگیری

کشیدن دندان های اضافی

دندان های اضافی می توانند منجر به بروز مشکلات زیر شوند:

• فشردگی و نامرتبی بیش از حد دندان ها
• پیشگیری از بیرون آمدن دندان های دائمی جایگزین
• در صورت درمان نشدن ممکن است موجب شکل گیری کیست شوند.

اقدامات پیشگیرانه

شناسایی زودهنگام و کشیدن دندان های اضافی برای پیشگیری از تمامی پیامدهای مضر همراه با وجود دندان های اضافی توصیه می شود.

ارتودنسی پیشگیری

کنترل عادات دهانی

عادات غیر طبیعی دهانی مانند مکیدن انگشت، گاز گرفتن لب، تانگ تراست (فشردن زبان پشت دندان ها)، و تنفس دهانی تأثیرات مخربی روی سلامت دهان دارند از جمله موجب مال اکلوژن و ژنژیویت می شوند.

اقدامات پیشگیرانه

• آموزش والدین در رابطه با پیامدهای عادات دهانی غیر عادی
• آموزش و تشویق کودکان به ترک عادت
• حذف عادات بد دهانی با استفاده از ابزارهای مخصوص ترک عادت.

ارتودنسی پیشگیری

درمان گیر کردن عمیق مولر دائمی اول

گاهی اوقات، ممکن است بواسطه انحراف دندان کناری، مولر دائمی اول در عمق زیاد و زیر پوسته سطح دیستال دندان مولر دوم شیری پنهان شود.

اقدامات پیشگیرانه

Reproximation یا تراش مینای دندان از سطوح مزیال و دیستال دندان های مولر دوم شیری می تواند به هدایت دندان های مولر اول دائمی که گیر کرده اند کمک کند.

ارتودنسی پیشگیری

درمان پیوند غیر عادی فرنوم

پیوند غیر عادی فرنوم می تواند موجب بروز دیاستم در خط وسط دندان ها شود، که از نظر بالینی با تست Blanch و از طریق تصاویر رادیوگرافی با وجود شکافی مانند رادیولوسنسی در پوسته آلوئولار بین دندان های وسط دائمی فک بالا، می توان آن را تشخیص داد.

اقدامات پیشگیرانه

برداشت بافت های فیبروز غیر عادی فرنوم لبی با کمک جراحی که فِرِنِکتومی نامیده می شود.

پیشگیری از بروز آسیب در نتیجه استفاده از بریس های میلواکی Milwaukee

بریس میلواکی نوعی ابزار ارتودنسی است که برای اصلاح اسکولیوز استفاده می شود. این ابزار به مندیبل و اکلوژن در حال رشد فشار وارد می کند و موجب عقب رفتگی مندیبل و بروز مال اکلوژن می شود.

اقدامات پیشگیرانه

اکلوژن باید با استفاده از یکی از ابزارهای زیر محافظت شود:

• ابزارهای فانکشنال.
• ابزارهایی که دندان ها را در وضعیت درست قرار می دهند.
• محافظ ها.

استفاده از فضا نگهدارها

در صورت از دست رفتن پیش از موعد دندان های شیری، در نتیجه از دست رفتن فضا و کاهش عرض قوس دندانی، ممکن است انسجام قوس دندانی به خطر بیفتد. جابجایی دندان های شیری و/ یا دندان های دائمی مجاور می تواند اتفاق بیفتد و فضای موجود ممکن است تا جایی کاهش پیدا کند که که باعث فشردگی و بی نظمی دندان ها در دوره رشد دندان های دائمی شود.

فضا نگهدارها نوعی ابزار ثابت یا متحرک هستند که برای حفظ فضای بوجود آمده بین دندان هایی طراحی شده اند که در نتیجه از دست رفتن زود هنگام دندان های شیری بوجود آمده است.

ویژگی های فضا نگهدارهای ایده آل

یک دسته ویژگی ها هستند که فضا نگهدارها، صرف نظر از ثابت یا متحرک بودن آنها، برای ایده آل بودن باید آنها را داشته باشند:

• باید ابعاد مزیودیستال دندان از دست رفته را حفظ کنند.
• در صورت امکان، باید فانکشنال باشند، حداقل تا جایی که از بیرون آمدن بیش از حد دندان های روبرو جلوگیری کنند.
• تا جای ممکن باید ساده و محکم باشند.
• باید به شکلی طراحی شده باشند که پاکسازی دندان ها و حفظ بهداشت دهان به سادگی قابل انجام باشد.
• ساختار آنها باید به گونه ای باشد که فرایند رشد طبیعی اجزاء دهان را محدود نکنند در عملکردهایی مانند جویدن، حرف زدن، و بلع اختلال ایجاد نکند.

دسته بندی فضا نگهدارها

به طور کلی، فضا نگهدارها به دو دسته متحرک و ثابت تقسیم می شوند.

فضا نگهدارهای متحرک:

• ابزار هاولی/ فضا نگهدار پروتزی متحرک

فضا نگهدارهای ثابت:

• فضا نگهدار بند و حلقه
• فضا نگهدار بند و میله
• فضا نگهدار روکش و حلقه
• فضا نگهدار روکش و میله
• فضا نگهدار دیستال شو
• فضا نگهدار قوس دندانی پایین
• فضا نگهدار نانس
• فضا نگهدار ترانس پالاتال

موارد استفاده فضا نگهدارها

• از دست رفتن زود هنگام دندان های مولر شیری، بسته به دندان های موجود و طول قوس دندانی، برای پیشگیری از جابجایی دندان های مجاور، نیاز به قرار گیری فضا نگهدار دارد.
• وقتی دندان های نیش شیری از دست می روند، خط وسط قوس دندانی ممکن است با مشکل مواجه شود و طول قوس دندانی نیز ممکن است کاهش یابد. بنابراین ممکن است از دست رفتن زود هنگام دندان نیش شیری نیاز به استفاده از ابزارهای فضا نگهدار داشته باشد تا از انحراف خط وسط و/ یا کاهش طول قوس دندانی پیشگیری شود.
• از دست رفتن زود هنگام دندان های جلوی شیری اغلب نیازی به استفاده از فضا نگهدار برای حفظ فضا ندارند زیرا جابجایی دندان ها به سمت مزیال اغلب اتفاق نمی افتد.

نکات استفاده از فضا نگهدارها

• اگر فضای کافی وجود دارد که اجازه دهد دندان های دائمی به داحتی بیرون بیایند، اغلب فضا نگهدار لازم نیست.
• در صورت فشردگی و نامرتبی شدید دندان ها، استفاده از فضا نگهدار توصیه نمی شود، زیرا حفظ فضا تأثیر چندانی ندارد و مداخلات ارتودنتیک دیگر لازم هستند.
• در صورتی که قرار باشد دندان جایگزین به زودی بیرون بیاید، ممکن است فضا نگهدار لازم نباشد.
• در صورتی که دندان جایگزین وجود نداشته باشد، نیازی به استفاده از فضا نگهدار نیست.

پیش نیازهای استفاده از فضا نگهدارها

• فضا نگهدارها باید فضای سمت مزیودیستال دندان های از دست رفته را حفظ کنند.
• آنها نباید با وارد آوردن فشار زیاد به دندان های باقی مانده آنها را با مشکل مواجه سازند.
• آنها باید به راحتی قابل تمیز شدن باشند و جایی برای پنهان شدن جرم ها نباشند، که موجب افزایش پوسیدگی دندان و ضایعات بافت نرم می شوند.
• ساختار آنها باید به گونه ای باشد که روند رشد طبیعی را با مشکل مواجه نکند یا در عملکردهایی مانند جویدن، گفتار یا بلع اختلال ایجاد نکند.

بسته به دندان از دست رفته، نوع مال اکلوژن و مشکلات گفتاری که ممکن است بروز یابد، و نیز همکاری بیمار، نوع خاصی از فضا نگهدارها انتخاب می شود: فضا نگهدارهای متحرک/ فضا نگهدارهای فانکشنال/ فضا نگهدارهای آکریلیک متحرک.

ارتودنسی پیشگیری

• فضا نگهدارهای فانکشنال نوعی فضا نگهدار متحرک است و زمانی انتخاب می شود که چند دندان شیری دائمی زودتر از موعد اتفاق بیفتد. این نوع فضا نگهدار با مواد آکریلیکی ساخته می شود. نه تنها از نظر زیبایی کمک می کند، بلکه عملکرد جویدن عادی را به کودک باز می گرداند.
• این نوع فضا نگهدار از یک پلیت آکریلیکی، دندان آکریلیکی، و گیره های روی دندان های مولر تشکیل شده است. دندان های آکریلیکی جلو کمک می کنند هم امکان درست جویدن فراهم شود، هم و هم زیبایی لبخند به او باز گردانده شود. گیره یا چفت ها می توانند گیره های “C” مانند ساده روی دندان های مولر باشند که به باقی ماندن آنها در جای خود کمک می کنند.

نکات استفاده از فضا نگهدارها

وقتی چند دندان از دست می روند، حفظ جای خالی آنها و عمل جویدن از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

مهمترین مزیت استفاده از فضا نگهدار حفظ جای خالی و کمک به جویدن است، و مهمترین نقطه ضعف آنها احتمال شکسته شدن یا گم شدن آنها است.

انواع فضا نگهدارهای ثابت

فضا نگهدارهای ثابت ابزارهایی هستند که به طور ثابت روی دندان ها قرار می گیرند و برای اتصال آنها از بند یا روکش استفاده می شود.

فضا نگهدار بند و حلقه

فضا نگهدار بند و حلقه یکی از پر استفاده ترین فضا نگهدارهای ثابت در ارتودنسی است. این نوع فضا نگهدار می تواند در یک سمت قوس دندانی یا هر دو سمت ساخته شود.

ارتودنسی پیشگیری

فضا نگهدار بند و حلقه معکوس

این نوع فضا نگهدار زمانی کاربرد دارد که دندان مولر دوم شیری زودتر از موعد از دست رفته باشد و دندان های مولر دائمی به طور کامل بیرون نیامده اند تا بند را نگهدارند. در چنین مواردی، به دور مولر اول شیری بند قرار می گیرد و حلقه به شکلی ساخته می شود که درست با زیر تیغه حاشیه ای دندان های مولر دائمی برخورد دارد.

فضا نگهدار ماین Mayne

فضا نگهدار ماین نوعی فضا نگهدار بند و حلقه است که حلقه آن دو نیم شده است. این نوع فضا نگهدار در صورت از دست رفتن مولر شیری اول مورد استفاده قرار می گیرد. مزیت آن این است که ارتودنتیست به راحتی می تواند آن را بسازد و نگهداری از آن برای بیمار راحت تر است. نقطه ضعف آن نیز این است که دندان های مقابل ممکن است بیش از حد معمول بیرون بیایند، و نیز اینکه در صورت از دست رفتن چندین دندان شیری نمی توان از این نوع فضا نگهدار استفاده کرد.

ارتودنسی پیشگیری

فضا نگهدار بند و میله

• فضا نگهدار بند و میله نوعی فضا نگهدار ثابت است که روی دو دندان در دو طرف فضای خالی به جا مانده از افتادن دندان، که دندان تکیه گاه هستند، با استفاده از روش مستقیم یا غیر مستقیم، بند قرار می گیرد و با استفاده از یک میله به یکدیگر متصل می شوند.
• میله یک سیم ضخیم از فلز ضد زنگ است که یک سر آن به سطح مزیال دندان دیستال، در سطح نقطه تماس جوش داده شده است و سر دیگر آن به سطح دیستال بندی که به دور دندانی قرار گرفته است، در سطح نقطه تماس، که نسبت به محل دندان کشیده شده مزیال است، جوش داده شده است.
• در برخی موارد، فضا نگهدارهای بند و بار می توانند تنها از یک بند تشکیل شوند که به دور یک دندان قرار می گیرد و یک میله که به آن جوش داده شده است.

ارتودنسی پیشگیری

فضا نگهدار روکش و حلقه

فضا نگهدار روکش و حلقه نیز یکی از انواع فضا نگهدارهای ثابت است. بسته به نوع دندان شیری که از دست رفته است، این نوع فضا نگهدار می تواند به صورت یک طرفه یا دو طرفه ساخته شود. این نوع فضا نگهدار از تمام جهات دقیقاً شبیه بند و حلقه است به جز آنکه یک روکش از جنس فلز ضد زنگ به جای بند دور دندان استفاده می شود. این نوع فضا نگهدار در صورتی کاربرد دارد که در سمت دیستال دندان از دست رفته یک دندان وجود داشته باشد.

این نوع فضا نگهدار در مواردی استفاده می شود که دندان مولر شیری اول از دست رفته باشد و دندانی که قرار است به عنوان دندان پایه استفاده شود حجم زیادی نداشته باشد. مزیت استفاده از آنها ساخت راحت آن برای ارتودنتیست و نگهداری راحت آن برای بیمار است. نقطه ضعف آن نیز این است که ساخت آن از ساخت بند و حلقه دشوارتر است.

فضا نگهدار روکش و میله

فضا نگهدار روکش و میله نوعی ابزار ثابت است که در آن روکشی از جنس فلز ضد زنگ روی یک دندان پایه و یک میله استفاده می شود.

ارتودنسی پیشگیری

دیستال شو

فضا نگهدار دیستال شو تحت عنوان ابزار intra-alveolar نیز شناخته می شود. سطح دیستال دندان مولر شیری دوم مسیر رشد دندان مولر شیری اول را هدایت می کند، وقتی دندان مولر شیری دوم قبل از بیرون آمدن دندان مولر دائمی اول کشیده شده باشد. فضا نگهدار دیستال شو بیشتر از دندانی که هنوز درنیامده است می تواند مسیر بیرون آمدن را مشخص نماید و مانع جابجایی های نامطلوب شود.

در فضا نگهدار دیستال شو، در صورتی که برای قطعه روی فاصله دندان ها از یک قطعه آکریلیک استفاده شود، می تواند کل ابزار متحرک باشد و در صورتی که یک تکه سیم نازک از جنس فلز ضد زنگ به سطح دیستال دندان مولر اول در سطح نقطه تماس جوش خورده باشد، ابزار ثابت است.

فضا نگهدار دیستال شو در صورت از دست رفتن دندان مولر شیری دوم قبل از بیرون آمدن دندان مولر دائمی اول مورد استفاده قرار می گیرد. مزیت استفاده از آن این است که فضای لازم برای دندان مولر شیری دوم را حفظ می نماید. نقطه ضعف آن نیز این است که ساخت آن دشوار است؛ و در برخی بیماران برای بیمارانی که از نظر پزشکی مشکل دارند، یا تپش قلب دارند، مشکل بوجود خواهد آورد.

ارتودنسی پیشگیری

فضا نگهدار پشت دندانی فک پایین

این نوع فضا نگهدار تنها در قوس دندانی پایین و در صورت از دست رفتن دندان های مولر شیری اول یا دوم مورد استفاده قرار می گیرد و با استفاده از فرایند باندینگ مستقیم یا غیر مستقیم به دندان های مولر متصل می شود و یک سیم کمانی پشت دندانی با یک تکه سیم نازک از جنس فلز ضد زنگ ساخته می شود، به گونه ای که با سطح زبانی همه دندان های مندیبل تماس داشته باشد و به سطح زبانی بندهایی جوش داده شده است که دور دو دندان در دو طرف یک قوس دندانی قرار گرفته اند. این نوع فضا نگهدار برای حفظ فضای به جا مانده از چندین دندان شیری از دست رفته مورد استفاده قرار می گیرد و کمک می کند از لغزیدن دندان های مولر جلوگیری شود، در نتیجه به حفظ قوس دندانی کمک می کند.

این نوع فضا نگهدارها در صورت از دست رفتن دندان های مولر شیری دوم در فک پایین استفاده می شوند (معدل ابزار نانس است). مزیت استفاده از آنها حفظ فضای به جا مانده از دندان های از دست رفته است و نقطه ضعف آنها این است که دندان های مولر دائمی اول مستعد دی کلسیفیکاسیون هستند؛ و ممکن است شکسته شوند، مگر آنکه اطلاعات کامل در خصوص نگهداری از آن به بیمار داده شود.

فضانگهدار نانس

فضا نگهدار نانس از دو بند تشکیل شده است که به دور دندان های مولر قرار می گیرند و یک قطعه سیمی (که در عرض قوس دندانی قرار می گیرد) و یک تکه آکریلیکی که در سقف دهان (کام) قرار می گیرد. این ابزار تنها در قوس دندانی بالا استفاده می شود. بندها با استفاده از فرایند مستقیم یا غیر مستقیم ساخته می شوند و روی دندان های مولر قوس دندانی بالا، در هر دو سمت آن کار گذاشته می شوند.

این نوع فضا نگهدار در صورت از دست رفتن دندان مولر شیری دوم در ماگزیلا استفاده می شود و معادل فضا نگهدار پشت دندانی فک پایین است. مزیت استفاده از آنها حفظ فضای به جا مانده از دندان های از دست رفته است و نقطه ضعف آن این است که لازم است بهداشت قطعه آکریلیک به خوبی رعایت شود و این نوع فضا نگهدار نمی تواند در بیمارانی استفاده شود که به آکریلیک حساسیت دارند.

مشاوره ارتودنسی قرار ملاقاتی با ارتودنتیست، متخصص درمان های ارتودنسی دندانپزشکی، است که در آن راجع به گزینه های درمان شامل براکت های ارتودنسی صحبت می شود. این فرصت بزرگی برای بیمار است که از تمام گزینه های ممکن برای خود (شامل نقاط ضعف و قوت آنها) آگاه شود، با ارتودنتیست خود آشنا شود و ببیند که آیا با دندانپزشک، محیط کلینیک، و کل تیم دندانپزشکی احساس راحتی دارد یا خیر. مشاوره ها معمولاً به صورت رایگان انجام می شوند و بیمار مجبور نیست همان روز تصمیم بگیرد.

ویزیت و مشاوره ارتودنسی

چه کسانی باید برای مشاوره مراجعه کنند و نتایج مورد انتظار کدامند؟

مشاوره ارتودنسی برای همه افرادی کمک کننده است که:

• علاقه مند به استفاده از براکت های ارتودنسی هستند.
• مشکل دندانی دارند که نیازمند درمان ارتودنسی می باشند.

اگر بیمار زیر ۱۸ سال باشد، طی جلسه مشاوره، باید والدین یا فردی که مسئولیت او را به عهده دارد او را همراهی کند. اکثر دندانپزشک ها توصیه می کنند کودک برای نخستین مرتبه در سن ۷ سالگی برای مشاوره ارتودنسی مراجعه نماید، که زمان درست برای آن است که دندانپزشک مشکلات احتمالی بایت را شناسایی نماید و روند درمان را آغاز نماید. در واقع، متخصصان ارتودنسی توصیه می کنند کودکان باید در این سن خاص تحت معاینه و بررسی قرار گیرند زیرا شناسایی زود هنگام مشکلات به درمان مؤثرتری منتج خواهد شد و نتایج بهتری در بر خواهد داشت.

پس از مشاوره ارتودنسی، بیمار باید به طور کامل از گزینه های موجود ارتودنسی آگاه باشد. این گزینه ها عبارتند از:

براکت های سنتی فلزی– این براکت ها نه تنها رایج ترین ابزارهای ارتودنسی، و به صرفه ترین آنها هستند، بلکه براکت هایی هستند که بیشتر از سایر براکت هایی که استفاده می شوند مورد توجه قرار می گیرند. اگر بیمار تصمیم بگیرد از براکت های سنتی استفاده کند، نیازی نیست برای دریافت آنها صبر کند. به محضی که بیمار تصمیم می گیرد، بلافاصله می توان درمان را آغاز کرد.

براکت های شفاف یا سرامیکی– بسیاری از بیماران نگران ظاهر فلزی براکت های سنتی هستند، و این باعث شده است گزینه های دیگر که کمتر جلب توجه می کنند، مانند براکت های شفاف یا سرامیکی که شباهت زیادی به رنگ دندان های طبیعی دارند، طرفداران بیشتری پیدا کنند. این نوع براکت ها گران تر از گزینه های فلزی هستند، اما از آنجا که در آنها از براکت استفاده می شود، دندان ها را سریع تر از الاینرها جابجا می کنند.

اینویزیلاین– الاینرهای شفاف اینویزیلاین در شاخه ارتودنسی نسبتاً نوین هستند. این درمان شامل استفاده از چندین الاینر پلاستیکی سفارشی است که به تدریج دندان ها را به سمت محل مطلوب خود هدایت می کنند. هر دوره درمان حدود ۱۸ تا ۳۰ الاینر نیاز دارد، که هر یک از آنها به مدت دو هفته استفاده خواهد شد و پس از آن الاینر جدید جایگزین آن خواهد شد. این گزینه جایگزینی فوق العاده برای براکت های فلزی برای افرادی است که نگران زیبایی استفاده از براکت ها هستند. اما آنها نیز بسیار محدود هستند و نمی توانند مشکلات اصلی دندان ها را حل کنند. علاوه بر این، امروزه اینها گران ترین گزینه ها هستند. در صورتی که بیمار تصمیم بگیرد از اینویزیلاین ها استفاده کند، مرحله بعد مشاوره تشخیصی خواهد بود، که در طول آن برای آماده سازی الاینرها باید از دندان ها قالب گرفته شود.

ویزیت و مشاوره ارتودنسی

روند مشاوره ارتودنسی چگونه است؟

مشاوره ارتودنسی اغلب شامل این گام ها می باشد:

• مرور سوابق دندانپزشکی و پزشکی
• معاینات دهانی
• تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس، در صورت لزوم
• برنامه ریزی برای یک طرح درمان، متناسب با نیازهای بیمار
• دادن ریز ارقام هزینه ها
• جدول زمانی درمان
• در نظر گرفتن بیمه های خدمات موجود دندانپزشکی
• پیشنهاد دادن طرح های ممکن پرداخت هزینه ها
• گزینه های مالی و برنامه پرداخت هزینه ها

در صورتی که گرفتن تصویر رادیوگرافی ضروری باشد، ارتودنتیست معمولاً از یک دستگاه تصویر برداری دیجیتال برای گرفتن یک اسکن کامل از دهان استفاده می کند. این فرایند تقریباً تنها یک دقیقه زمان می گیرد. غیر از اسکن رادیوگرافی با اشعه ایکس، بیمار نباید انتظار داشته باشد در طول مشاوره ارتودنسی تحت فرایند دیگری قرار بگیرد. علاوه بر این، در این جلسه هنوز نیازی به گرفتن قالب نیست. بیماران احتمالی نیز باید تحت مشاوره ارتودنسی قرار بگیرند تا فرصت داشته باشند همه پرسش های خود راجع به درمان را مطرح کنند. مهم ترین پرسش هایی که نیاز است طی این جلسه پرسیده شوند عبارتند از:

• انواع مختلف درمان های موجود ارتودنسی کدامند؟
• هر گزینه چه مزایا و معایبی دارد؟
• کدام گزینه درمان مقرون به صرفه تر است؟
• کل روند درمان چقدر طول خواهد کشید؟
• آیا کشیدن دندان نیز نیاز خواهد بود؟

جلسه ابتدایی معمولاً حدود ۳۰ دقیقه تا یک ساعت زمان نیاز دارد. پس از مشاوره، بیمار باید برای فکر کردن به همه جوانب و جزئیاتی که راجع به آنها صحبت شده است و تصمیم گیری نهایی از ارتودنتیست زمان بخواهد. قرار گرفتن تحت درمان ارتودنسی یکی از مهم  ترین سرمایه گذاری های مالی و زمانی است. دوره این درمان نیاز به مراجعات مکرر به دندانپزشک و نیز چکاپ های مکرر در طول آن دارد.

اگر بیمار تصمیم بگیرد تحت درمان خاصی قرار بگیرد، برای او یک نوبت مراجعه ثبت خواهد شد که در طول آن از دهان قالب گرفته می شود، که پس از آن مراجعه نهایی انجام می شود در مراجعه نهایی ابزار ارتودنسی انتخاب شده روی دندان ها قرار خواهد گرفت. این جلسه حدود یک ساعت و نیم تا دو ساعت زمان می برد.

ونیر دندان چیست؟

ونیرهای دندان، که تحت عنوان ونیرهای پرسلاین یا ونیر کامپوزیت نیز شناخته می‌شوند، یک لایه‌ی نازک رزین کامپوزیت یا پرسلاین نیمه شفاف همرنگ دندان هستند که به صورت سفارشی ساخته می‌شوند تا متناسب با دندان‌های فرد باشند و رنگ، شکل و ظاهر کلی دندان‌های فرد را بهبود بخشند. قرار دادن ونیرهای دندانی می‌تواند تغییر چشمگیری در لبخند و ظاهر فرد ایجاد نماید.

ونیرهای دندای قادر به حل چه نوع مشکلاتی هستند؟

قرار دادن ونیرهای دندانی گاهی اوقات تحت عنوان “ارتودنسی فوری” شناخته می‌شود زیرا می‌توان از آنها برای مخفی نمودن انواع مشکلات دندانی از جمله دندان‌های “منطقه‌ی لبخند” بهره برد. این مشکلات عبارتند از:

• فاصله‌ی بین دندان‌ها

ارتودنسی و ونیر های دندانی

• دندان‌های بدشکل یا کج و ناصاف

ارتودنسی و ونیر های دندانی

• دندان‌های شکسته یا لب‌پر شده

ارتودنسی و ونیر های دندانی

• وجود لکه‌های دائمی داخلی یا بیرونی دندان‌ها

ارتودنسی و ونیر های دندانی

ونیرهای دندانی قادرند ظاهر دندان‌ها را بهبود بخشند اما نمی‌توانند نحوه‌ی قرارگیری فک، اوربایت یا آندربایت را اصلاح نمایند. برای حل این مشکلات پیچیده‌تر، نیاز است درمان‌های ارتودنسی بیشتری صورت گیرد.

جایگزین‌های ونیرهای دندان کدامند؟

نزدیک‌ترین جایگزین‌های ونیرهای پرسلاین از نظر زیبایی، رزین کامپوزیت‌ها هستند. رزین کامپوزیت ماده‌ای همرنگ دندان است که برای پر کردن دندان مورد استفاده قرار می‌گیرد و ممکن است برای ساخت ونیرهای دندانی نیز مورد استفاده قرار گیرد. از روکش دندان نیز ممکن است برای اصلاح برخی مشکلات مشابهی استفاده شود که ونیرهای دندانی برای آنها کاربرد دارند، گرچه، فرایند آنها تهاجمی‌تر است.

ارتودنسی و ونیر های دندانی

مزیت‌های ونیرهای پرسلاین

ونیرهای پرسلاین در مقایسه با رزین کامپوزیت از مزیت‌های بیشتری برخوردارند:

• ونیرهای پرسلاین بسیار بادوام هستند. اگرچه ونیرهای پرسلاین بسیار ظریف هستند، معمولا بین ۵/۰- ۷/۰ میلی‌متر ضخامت دارند و ذاتا حساس و شکننده هستند و به محض اتصال به ساختار دندان سالم، بسیار محکم می‌شوند. اگر از طریق حفظ بهداشت دهان و دندان‌، از ونیرهای پرسلاین به خوبی مراقبت شود و از آنها برای شکستن یا جویدن خوراکی‌های سفت مانند یخ استفاده نشود، ممکن است چندین سال، معمولا بین ۱۰-۱۵ سال، دوام داشته باشند.
• ونیرهای پرسلاین ظاهری بسیار طبیعی و شبیه دندان‌های طبیعی بوجود خواهند آورد. نیمه‌شفاف بودن پرسلاین این امکان را فراهم می‌آورد تا ونیرها مانند مینای دندان سبک باشند و در دندان عمقی بوجود می‌آورند که با دیگر مواد که برای زیبایی بکار برده می‌شوند قابل مقایسه نمی‌باشد.
• ونیرهای پرسلاین در برابر ایجاد لکه مقاوم هستند. برخلاف دیگر مواد پیوندی که برای زیبایی دندان بکار برده می‌شوند، پرسلاین از جنس سرامیک صاف و سیقلی و مقاوم است، بنابراین در اثر کشیدن سیگار یا نوشیدن مایعات تیره یا پر رنگ یا ادویه‌ها، لکه‌ی دائمی در آنها ایجاد نخواهد شد.
• ونیرهای پرسلاین بسیار غیرتهاجمی هستند. در صورت لزوم، طی فرایند کارگذاشتن آنها روی دندان، تنها بخش کوچکی از ساختار دندان برداشته می‌شود.

معایب ونیرهای پرسلاین در مقایسه با ونیرهای رزین کامپوزیت

معایب اصلی ونیرهای پرسلاین در مقایسه با رزین کامپوزیت عباتند از:

• ونیرهای پرسلاین در مطب ساخته نمی‌شوند. این نوع ونیرها در آزمایشگاه ساخته می‌شوند بنابراین نیاز است بیمار حداقل دو مرتبه به ارتودنتیست مراجعه نماید. ونیرهای رزین کامپوزیت در یک جلسه ساخته و کار گذاشته می‌شوند. برای قرار دادن رزین کامپوزیت روی دندان، به بهترین شکل ممکن و بدون برجستگی دندان و حجیم به نظر رسیدن آن، نیاز است به میزان کافی از ساختار دندان برداشته شود. ماده‌ای که برای اتصال به کار برده می‌شود روی دندان قرار می‌گیرد، سپس رزین کامپوزیت افزوده می‌شود، به آن نور تابانده می‌شود و در پایان پولیش می‌شود.
• ونیرهای پرسلاین گران‌تر از ونیرهای کامپوزیت هستند. ساختن و کارگذاشتن ونیرها مستلزم صرف زمان، تخصص و منابع بیشتری است، بنابراین هزینه‌ی آنها بیشتر است.
• ونیرهای پرسلاین قابل ترمیم و اصلاح نیستند. بنابراین، در صورت شکسته شدن آنها باید ونیر پرسلاین دیگری جایگزین آن شود.

چه کسانی گزینه‌های مناسبی برای ونیرهای دندانی هستند؟

ارتودنسی و ونیر های دندانی

ونیرهای دندانی برای همه‌ی افراد یا برای همه‌ی دندان‌ها مناسب نیستند. در موفقیت این تکنیک، انتخاب گزینه‌ی مناسب، عامل بسیار مهمی است. در صورتی که برای دستیابی به بهترین نتایج نیاز باشد بخشی از ساختار دندان  برداشته شود، قرار دادن ونیر روی دندان فرایندی غیرقابل بازگشت است. ارتودنتیست پس از معاینه‌ی دندان قادر خواهد بود مشخص نماید که آیا ونیرهای دندان مناسب تغییرات مد نظر شما هستند یا خیر. برخی شرایطی که مشخص می‌نمایند دندان‌ها یا افراد خاصی گزینه‌های مناسبی برای ونیرهای دندانی نیستند عبارتند از:

• دندان ناسالم. پیش از ساخت و اتصال ونیر‌های دندانی باید پوسیدگی دندان و بیماری فعال لثه درمان شوند.
• دندان ضعیف. چنانچه بخش قابل توجهی از ساختار دندان از دست رفته باشد و با مواد پر کننده جایگزین شده باشد، این دندان آنقدر مقاوم نیست تا با ونیر دندانی عملکرد خوبی داشته باشد.
• دندانی که بخش قابل توجهی از مینای آن از دست رفته باشد. موفقیت ونیرهای دندانی در اتصال آنها به مینای دندان است.
• افرادی که عادت به فشردن و ساییدن دندان‌ها دارند. فشردن و ساییدن دندان‌ها به یکدیگر (دندان قروچه) از روی عادت، می‌تواند به سادگی موجب شکستن یا لب‌پر شدن ونیرهای دندانی شود. محافظ‌های شبانه‌ی دندان‌ها می‌تواند راه حل مناسبی برای این مشکل باشد.
• افراد که بایت آنها محکم نیست.
• افرادی که دندان‌های آنها به شدت ناصاف و نامرتب هستند و در جای نادرست واقع شده‌اند. ممکن است برای دستیابی به نتایج مطلوب نیاز باشد درمان ارتودنسی صورت گیرد.

روش کار گذاشتن ونیرهای پرسلاین

ارتودنسی و ونیر های دندانی

معمولا برای کار گذاشتن ونیرهای پرسلاین نیاز است بیمار دو مرتبه به ارتودنتیست مراجعه نماید. طی جلسه‌ی نخست:

• دندان‌ها معاینه می‌شوند، بیمار تمایلات و انتظارات خود را با ارتودنتیست در میان می‌گذارد و رنگ مورد نظر بیمار برای ونیر انتخاب می‌شود. مشارکت فعال بیمار در روند “طراحی لبخند” نقش حیاتی دارد. اندازه و شکل دندان‌ها و نیز محدودیت‌های اصلاحی ونیرهای پرسلاین مورد بحث قرار می‌گیرند.
• برای کار گذاشتن ونیرها ممکن است نیاز باشد دندان‌های بیمار آماده شوند که این کار از طریق کوتاه و مرتب کردن مینای دندان از قسمت جلو و لبه‌ی سطح جونده انجام می‌شود تا پس از قرار گرفتن ونیر روی دندان، ضخامت آن از حد مشخصی فراتر نرود و برجسته به نظر نرسند. معمولا، ۵/۰ تا ۷/۰ میلی‌متر از مینای دندان تراشیده خواهد شد.
• دندان‌ها قالب‌گیری خواهند شد تا ونیرها دقیقا شبیه دندان‌ها ساخته شوند. از این قالب برای ساخت مدلی استفاده خواهد شد که ونیر پرسلاین به صورت سفارشی از روی آن ساخته خواهد شد.
• بسته به میزان تراشیده شده از روی مینای دندان و نوع تغییرات ایجاد شده، ونیرهای موقتی ممکن است روی دندان‌ها قرار بگیرند.

جلسه‌ی دوم نیز ممکن است بین یک تا دو ساعت طول بکشد. طی این جلسه:

• در صورتی که ونیرهای موقتی روی دندان‌ها قرار گرفته باشند، برداشته خواهند شد.
• مناسب بودن اندازه‌ی ونیرهای پرسلاین توسط ارتودنتیست و سپس توسط خود بیمار مورد بررسی قرار خواهد گرفت. همین زمان است که بیمار باید شکل، رنگ، اندازه و حس قرار گرفتن ونیر را مورد بررسی قرار دهد و ببیند که آیا پیش از اتصال به دندان‌ها، انتظارات او را برآورده می‌سازند. پیش از اتصال ونیرها به دندان‌ها، بیمار می‌تواند درخواست هرگونه تغییری را داشته باشد زیرا پس از اتصال آنها به دندان، دیگر فرصتی برای هیچ گونه تغییری باقی نخواهد ماند.

ارتودنسی و ونیر های دندانی

• با مورد تایید قرار گرفتن ونیرها از سوی بیمار، دندان‌ها با محلول اسیدی رقیقی پاکسازی خواهند شد. از نوعی چسب مخصوص همرنگ دندان روی دندان‌ها و داخل ونیرها زده خواهد شد که پس از اتصال ونیر به دندان‌ها، با تابش نور خشک و محکم خواهد شد.
• به محض خشک شدن چسب، هر گونه سمنت اضافی برداشته می‌شود، بین دندان‌ها نخ دندان کشیده می‌شود و ونیرها پولیش می‌شوند.

برای نگه‌داری از ونیرها چه مراقبت‌هایی نیاز است؟

ونیرهای دندان ممکن است لب‌پر شوند و در صورتی که به خوبی از آنها مراقبت نشود ممکن است کنده شوند. برای افزایش دوام آنها نیاز است بهداشت دهان و دندان به خوبی حفظ شود و بیمار به طور منظم؛ یا حداقل دو مرتبه در سال، به ارتودنتیست خود مراجعه نماید. بعلاوه، بیمار باید سعی کند از آنها برای گاز زدن یا شکستن خوراکی‌های سفت و محکم مانند انواع مغزها و یخ استفاده نکند

همه می‌دانند دندانپزشک چه کارهایی انجام می‌دهد. اما هنوز هم افرادی هستند که اطلاع چندانی از کار ارتودنتیست ندارند. همه‌ی افراد می‌خواهند از لبخندی زیبا لذت ببرند و از درمان ارتودنسی مورد نیاز خود حس خوشایندی داشته باشند، اما باورهای نادرستی درباره‌ی درمان ارتودنسی در برخی افراد شکل گرفته است که باعث تردید آنها در مراجعه به دندانپزشک یا ارتودنتیست خواهد شد. از این رو، در اینجا به برخی باورهای نادرست در رابطه با درمان ارتودنسی خواهیم پرداخت تا از این طریق دید بازتری نسبت به واقعیات این نوع درمان پیدا کنید.

باور نادرست ۱: هنگام استفاده از بریس‌ها باید درد احساس کرد تا عمل کنند.

باورهای نادرست درباره درمان ارتودنسی

واقعیت: در گذشته استفاده از بریس‌ها اغلب دردناک بود. اما امروزه در نتیجه‌ی پیشرفت‌هایی که در مواد بکار برده شده در ساخت بریس‌ها صورت گرفته است، کاهش چشمگیری در میزان درد ناشی از استفاده از بریس‌ها مشاهده شده است. بریس‌ها بدون ایجاد درد، بهتر از قبل عمل می‌کنند.

باور نادرست ۲: بریس‌ها باید سفت بسته شوند تا عمل کنند.

باورهای نادرست درباره درمان ارتودنسی

واقعیت: این یک باور نادرست شایع است که هر چه بریس‌ها محکم‌تر بسته شوند عملکرد بهتری خواهند داشت و روند درمان را تسریع خواهند داد. واقعیت این است که سفتی و محکمی بیش از حد به دندان‌ها آسیب خواهد رساند و هیچ تاثیری در سرعت روند درمان نخواهد داشت.

باور نادرست ۳: بایستی سیم‌های بریس‌ها دائما تعویض شوند.

واقعیت: در درمان‌های ارتودنسی قدیمی نیاز بود که سیم‌ها بارها تعویض شوند. با این حال امروزه، در نتیجه‌ی پیشرفت‌هایی که در مواد بکار برده شده در ابزارها صورت گرفته است، تنها در برخی موارد نیاز خواهد بود که سیم‌ها تعویض شوند.

باور نادرست ۴: بریس‌ها تنها راه درمان مشکلات مربوط به ناصاف بودن دندان‌ها هستند.

باورهای نادرست درباره درمان ارتودنسی

واقعیت: هنوز هم بریس‌ها رایج‌ترین درمان می‌باشند، اما در حال حاضر روش‌های بسیاری می‌توانند جایگزین آن شوند. به عنوان مثال، اینویزیلاین به سرعت تبدیل به یکی از مشهورترین درمان‌های ارتودنسی شد. زیرا مزیت دیگری که در کنار فواید بریس‌ها دارد این است که تقریبا غیرقابل دیدن است. ارتودنتیست می‌تواند به شما کمک کند بهترین انتخاب را داشته باشید.

باور نادرست ۵: بریس‌ها به سرعت تاثیرگذار خواهند بود.

واقعیت: به محض قرار گرفتن بریس روی دندان‌ها، کار آنها آغاز خواهد شد، اما تاثیر آن تا مدتی محسوس و قابل مشاهده نخواهد بود. در برخی موارد، ممکن است حتی فواصل جدیدی بین دندان‌ها مشاهده شود. با این وجود، زمانی که بریس‌ها خارج می‌شوند، مشکلات مربوط به صاف و یکدست بودن دندان‌ها برطرف خواهند شد.

باور نادرست ۶: نتیجه‌ی درمان با استفاده از بریس‌ها دائمی و ماندگار است.

باورهای نادرست درباره درمان ارتودنسی

واقعیت: مشکلات مربوط به نحوه‌ی قرارگیری دندان‌ها در نتیجه‌ی نیروهای طبیعی بوجود می‌آیند که بیمار را در طول زندگی تحت تاثیر قرار می‌دهد. معمولا در طول شب از ریتینرها استفاده می‌شود تا پس از خارج شدن بریس‌ها به فرد کمک کند دندان‌ها را صاف و یکدست نگه دارد.

باور نادرست ۷: دندان عقل منشاء تمام مشکلات به هم ریختگی دندان‌ها است.

باورهای نادرست درباره درمان ارتودنسی

واقعیت: هیچ شواهدی مبنی بر صحت این باور نادرست وجود ندارد. ممکن است وجود دندان عقل موجب بروز برخی مشکلات شود، اما باعث نخواهد شد که بیمار حتما به بریس نیاز داشته باشد.

باور نادرست ۸: هر نوع اوربایتی در فک‌ها بد و ناخوشایند است.

باورهای نادرست درباره درمان ارتودنسی

واقعیت: اوربایت خفیف در هر کسی می‌تواند وجود داشته باشد و الزاما هشدار دهنده نخواهد بود. در واقع، حتی ممکن است مانع ساییدگی دندان‌های جلو شود زیرا میزان سایش و برخورد دندان‌های فک بالا و پایین را کاهش خواهد داد.

باور نادرست ۹: زمان خارج کردن بریس‌ها از دهان کاملا مشخص است.

واقعیت: طول درمان ارتودنسی کاملا تقریبی است و برخی عوامل هستند که می‌توانند آن را تحت تاثیر قرار دهند. ارتودنتیست می‌تواند برای شما برنامه‌ی زمانی تعیین کند اما قطعی نخواهد بود.

باور نادرست ۱۰: با وجود بریس‌ها در دهان نمی‌توان ورزش انجام داد.

باورهای نادرست درباره درمان ارتودنسی

واقعیت: با وجود بریس‌ها در دهان می‌توان بسیاری از ورزش‌ها را انجام داد. تنها در مورد برخی ورزش‌ها ممکن است دندانپزشک به بیمار توصیه کند از محافظ دندانی استفاده نماید تا از بریس‌ها محافظت نماید. اما هیچ دلیلی وجود ندارد که تحرک بیمار کمتر از زمانی باشد که از بریس استفاده نمی‌کرد.

باور نادرست ۱۱: نمی‌توان پزشک ارتودنتیست خود را عوض کرد.

واقعیت: شما این اختیار را دارید که هر زمان تمایل دارید پزشک خود را عوض کنید، اما باید بدانید ممکن است هر یک از آنها درمان ارتودنسی را با اندکی تفاوت انجام دهد. اما به خاطر خودتان، سعی کنید درمان خود را نزد یک پزشک ادامه دهید.