بایگانی برچسب برای: بیس فسفونات ها

اثر بیس فسفونات بر درمان ارتودنسی – بخش دوم

در مقاله قبل داروی بیس فسفونات را به شما معرفی کردیم و گفتیم هدف نهایی استفاده از آنها تغییر شکل استخوان ها است و در ادامه راجع به مکانیزم عمب آنها صحبت کردیم. در این مقاله راجع به دیگر ابعاد استفاده از آنها و نیز تأثیرآنها روی درمان ارتودنسی بحث می کنیم.

بیس فسفونات تغییر شکل استخوان ها را متوقف نمی کند، بلکه آن را تعدیل می کنند!

بیس فسفونات تغییر شکل کنترل نشده استخوان ها را کنترل می کند. آنها شبیه برخی فرایندهای پاتولوژیک مانند استئوپنی و پوکی استخوان در نتیجه کمبود استروژن (اغلب همزمان با بروز یائسگی) عمل می کنند. در این بیماران، شکل گیری و فعالیت کنترل شده کلاست ها منجر تعادل را به شکل گیری و جذب استخوان باز خواهد گرداند، که هر دوی آنها برای حفظ استخوان ضروری هستند. به عبارت دیگر، هدف بیس فسفونات ها احیاء استخوان ها و درآوردن آنها به شکلی طبیعی است. از نظر بالینی، بیس فسفونات ها برای بیماران راحتی و کیفیت بیشتر زندگی را فراهم می آورند. آنها در برابر تغییر شکل مقاومت نمی کنند، در عوض روند آن را تعدیل و کنترل می کنند.

اثر بیس فسفونات بر درمان ارتودنسی

اثر بیس فسفونات بر درمان ارتودنسی

 

 

تأثیر بیس فسفونات روی جابجایی ارتودنتیک دندان ها

تحقیقاتی که روی جابجایی دندان های حیوانات و انسان ها با استفاده از بیس فسفونات ها انجام شده بودند، بر اساس نوع بیس فسفونات مصرفی، دوز، شکل مصرفی، دوره آزمایشی، و نحوه جابجایی دندان ها بودند. هیچ یک از این تحقیقات نه تأیید می کند و نه شواهدی ارائه می دهد که این نوع دارو در درمان ارتودنسی اختلال ایجاد می کند. هیچ تأیید علمی، روش شناسی، شواهد، یا نتایجی وجود ندارد که اجازه دهد چنین ادعایی مطرح شود. همین موضوع برای اسئواینتگریشن نیز صحت دارد.

 

 

اثر بیس فسفونات بر درمان ارتودنسی

اثر بیس فسفونات بر درمان ارتودنسی

بیس فسفونات و خطر استئومیلیت ماگزیلا در طول درمان های دندانی

در بیمارانی که با رشد سلول های جدید به صورت غیر طبیعی و بدخیم مواجه هستند، سلول های تومور واسطه هایی را آزاد می کنند که موجب تحریک عمل و تأثیر ایجاد شده توسط پاراتورمون (نام تجاری فراورده ای از عصاره پاراتیروئید) روی بافت های استخوانی می شوند. این اتفاق در نتیجه شباهت های مولکولی در میان واسطه ها رخ می دهد. بنابراین، در بیمارانی که رشد سلول های جدید به صورت غیر طبیعی و بدخیم اتفاق می افتد، جذب استخوان به صورت فوق العاده سریع پیش می رود و سطوح سرم کلسیم در آنها افزایش یافته می یابد، که می تواند زندگی آنها را به خطر بیندازد. به این دلیل، این شرایط تحت عنوان هیپرکلسمی hypercalcemia  بدخیم شناخته می شود.

بیس فسفونات ها می توانند جذب کنترل نشده استخوان در بیمارانی که مشکلات آنکولوژیک دارند را کنترل کنند، و در نتیجه، هیپرکلسمی بدخیم را کاهش دهند یا متوقف کنند. یکی از مهم ترین تأثیرات بیس فسفونات ها از بین بردن علائم دردهای شدید است، که از جمله این شرایط سیستمیک است.

بیمارانی که تحت درمان رشد سلول های جدید به صورت غیر طبیعی و بدخیم هستند، از چند نوع دارو استفاده می کنند، از جمله آنتی بیوتیک ها، ضد دردها، و داروهای ضد التهاب قوی. علاوه بر این، از داروهای سیتوستاتیک و سیتوتوکسیک نیز استفاده می کنند که بر علیه باقی ماندن سلول های مضر در محل ضایعه و نیز در دیگر قسمت های بدن عمل می کنند، در نتیجه آنها را از بین می برند یا مانع تکثیر آنها می شوند.

متأسفانه، این داروها اثر آنتی نئوپلاستیک به جا می گذارند که تولید لوکوسیت ها را کاهش می دهد، سلول های سیستم ایمنی بدن. این اتفاق به این دلیل رخ می دهد که مغز استخوان پیوسته این عناصر دفاعی را با سرعت بالایی تولید می کند؛ با این حال، وقتی با داروهای سیتوستاتیک تماس می یابند، سرعت آن کاهش می یابد و سیستم ایمنی بدن بیمار را به شدت ضعیف می کند. به همین دلیل- ظرفیت پایین تکثیر سلولی- فرایندهای بازسازی و ترمیم با مشکل مواجه می شوند.

استفاده بیس فسفونات به تنهایی هیچ شواهدی مبنی بر احتمال بروز استئومیلیت از خود نشان نداده است. در مقایسه، نقص سیستم ایمنی بدن بیمار و بافت های بدن که قابلیت واکنشی آنها پایین آمده است، و نیز عوارض جانبی سیتوستاتیک و سیتوتوکسیک (سمی) داروها، که برای درمان آنتی نئوپلاستیک ضروری هستند، شواهدی مبنی بر احتمال بروز استئومیلیت از خود نشان داده اند. بیس فسفونات ها مانند واکنش های التهابی و ایمنی، اثر سیستم ایمنی بدن را کاهش نمی دهند. بعلاوه، نه تنها تکثیر سلول ها را کاهش نمی دهند، بلکه برای سلول های استخوانی سمی نیز نیستند.

تراکم استخوان آلوئولار با استفاده ازبیس فسفونات ثابت باقی می ماند.

محققان در بررسی توده استخوانی در ارگانیسم های تحت عمل آلدرونات بیس فسفونات، روی تراکم توده استخوانی آلوئولار فک بالا تحقیق کردند. نتایج حاکی از این بود که هیچ تفاوت چشمگیری در تراکم استخوان آلوئولار حیواناتی که از آلدرونات استفاده می کردند و گروه کنترل وجود نداشت. بر اساس روشی که استفاده شده بود، کاملاً منطقی است که نتیجه گیری کرد که بیس فسفونات آلدرونات هیچ تأثیری روی کیفیت استخوان آلوئولار ندارد، در نتیجه ویژگی های ساختاری و مکانیکی بافت حیوانات سالم را حفظ خواهد کرد.

باید توجه کرد که قسمت های آلوئولاری که در این آزمایشات مورد بررسی قرار گرفته بودند محل هایی بودند که دندان ها در آنجا به صورت آزمایشی جابجا شده بودند. به عبارت دیگر، این امکان وجود دارد که جابجایی ارتودنتیک دندان ها ممکن است به صورت طبیعی در ارگانیزم های تحت عمل بیس فسفونات طراحی شده باشند.

در این تحقیقات، بیماران افرادی بودند که کاشت ایمپلنت های دندانی، درمان ارتودنسی با کشیدن دندان، و نیز جراحی های پارا اندودانتیکس (ریشه دندان) و پریودنتال (لثه ای) داشتند، بدون اینکه هیچ مشکلی برای آنها بروز یابد یا تغییرات بالینی مشهودی در آنها بوجود بیاید که به استفاده از داروها مربوط باشد. در انتهای درمان ها، زیبایی ظاهری و عملکرد آنها احیاء شده بودند.

نکات پایانی

  • بیس فسفونات به گونه ای عمل نمی کند که تغییر شکل استخوان را محدود، متوقف، یا معکوس کند، بلکه آن را تعدیل و کنترل می کندو مجدداً تعادل را به جذب و بازسازی استخوان باز می گرداند. بایستی بر عکس این موضوع را نیز مد نظر قرار داد، در مواردی که در آنها بیمار از بیس فسفونات استفاده نمی کند باید بزرگترین نگرانی باشد، زیرا تغییر شکل استخوان را تحت تأثیر قرار می دهد.
  • دندانپزشکی- مخصوصاً ارتودنسی و ارتوپدی ماگزیلا (فک بالا)- با طراح درمان های جراحی، پیوند استخوان، ایمپلنت های دندانی، و دیگر فرایندهای استخوانی بر اساس بیولوژی، باید اصول درمانی را دنبال کنند که از مزایای دارویی که بیس فسفونات ها برای تغییر شکل و ترمیم استخوان دارند بهره مند شوند. برخی از این مزایا، می توانند واقعاً برای بیمار مفید باشند.
  • بیس فسفونات ها به لحاظ دارویی متفاوت هستند. استفاده های آنها بر اساس علائم و نشانه ها متفاوت است.
  • مزایای بیس فسفونات ها را بر اساس مواردی که به صورت بالینی به شکل عمیق بررسی نشده اند نمی توان به همه موارد دیگر تعمیم داد.
  • موارد خاص و بالینی قادر به مشخص نمودن مشکلات بیس فسفونات ها نیستند. بدون اساس علمی، این ادعاها می توانند منجر به تصمیمات غلط شوند و باعث شوند بیمار تحت درمان های دارویی قرار بگیرد تا از درمان با بیس فسفونات بپرهیزد.

هر مورد باید به صورت تکی مورد مطالعه قرار بگیرد و بدون تعمیم دادن، و با تصمیمات بالینی بر اساس شواهد قطعی علمی طراحی شود.

 

اثر بیس فسفونات بر درمان ارتودنسی – بخش اول

استفاده از بیس فسفونات نه تنها برای درمان بیماری های استخوان، و شرایطی مانند استئوپنی osteopenia (کاهش توده استخوانی) و پوکی استخوان osteoporosis، بلکه برای انکوتراپی نیز استفاده می شود. استفاده از بیس فسفونات ها باعث می شود پزشک همواره هراس داشته باشد و مراقب بیمار خود باشد. این واکنش ها با مباحثاتی همراه هستند که ناشی از فقدان اطلاعات دقیق و عمیق در خصوص مکانیزم عمل و نیز فقدان بررسی های دقیق عوارض جانبی این دارو هستند. پرده برداری از اطلاعات علمی و بالینی تا میزان زیادی به بصیرت و تیز بینی متخصص و نیز تعادل داخلی، مخصوصاً ارتودنتیست، بستگی دارد. ترزس به تنهایی منجر به آگاهی نمی شود. به این دلایل، در این مقاله روی این موضوع متمرکز خواهیم بود.

این مقاله بر اساس مقالاتی نگاشته شده است که از مجلات مختلف در زمینه تخصص های مختلف دندانپزشکی گرفته شده اند. هیچ شواهد علمی وجود ندارد مبنی بر اینکه بیس فسفونات ها با مکانیزم های اتیو پاتوژنیک etiopathogenic استئونکروز osteonecrosis و استئومیلیت osteomyelitis (التهاب موضعی و مخرب استخوان) فک ارتباط مستقیم دارند. در موارد درمان های دندانی از قبیل بافت های استخوانی، استفاده از آنها با مباحثی مواجه است و محدود می باشد.

هدف استفاده از بیس فسفونات ها

همه 206 استخوان ما تحت تغییر شکل دائمی قرار دارند و بین یک تا سه میلیون نقطه جذب با BMUهای فعال، مخصوصاً کلاست، دارند. در این نقاط، لحظه های جذب استخوان و شکل گیری جدید تغییر می کنند تا جایی که، بسته به محل خاصی از بدن، سن بیمار، و دیگر عوامل مانند سبک زندگی و جنسیت، منجر به بازسازی اسکلتی ظرف 2 تا 10 سال می شود.

 

اثرات بیس فسفونات بر درمان ارتودنسی

اثرات بیس فسفونات بر درمان ارتودنسی

 

  آیا در موارد استئوپنی و پوکی استخوانی که متعاقب آن بوجود می آید، BMUهای فعال- مخصوصاً کلاست ها، قرار گرفتن تحت بیش فعالی، مستقیم عمل کردن روی سطح استخوان و زدودن یون های معدنی با آزاد کردن اسید از طریق لبه فعال، امکان بروز شکستگی وجود دارد. در حالی که مواد معدنی کلاست ها از بین می رود، با آزاد کردن آنزیم های پروتئینی proteolytic، مخصوصاً کلاژن ها، از کیفیت ماتریکس استخوان آلی کاسته می شود. محصولات جانبی که از تجزیه استخوان (یون ها، پپتیت ها، ) بوجود می آیند، با کلاست ها و از طریق وزیکولهای سیتوپلاسمی که غشاء سلولی خود را به سوی سمت مخالف رابط استخوانی باز کرده اند، به بافت های محیطی تغییر شکل می دهند. این فرایند تغییر شکل سیتوپلاسمیک عناصر استخوانی در کلاست ها، تحت عنوان ترانس سیتوز شناخته می شود.

تغییر شکل استخوان دندان ها را شامل نمی شود، هر چند این اتفاق تقریباً در 250 میکرومتری از سطح سمنتوم رخ می دهد. در سطح ریشه، سمنتوبلاست ها برای مبدل های شیمیایی گیرنده ندارند که تغییر شکل استخوان یا تغییر و تبدیل هایی مانند اعمال سیستمیک، پاراتورمون، کلسی تونین و استروژن؛ فعالیت های موضعی، سیتوکین ها، عوامل رشد، و محصولات اسید آراشیدونیک که در منطقه هایی از استخوان عمل می کنند که با فشار سلولی و التهاب همراه هستند.

وقتی یون های معدنی و دیگر عناصر بافت سخت دندانی به یکدیگر می پیوندند، به شکل طبیعی نمی توانند برداشته شوند. بر خلاف استخوان ها، دندان های انسان ها مانند مواد معدنی یا مخازن پروتئین عمل نمی کنند. کشیدن دندان دائمی تنها در صورت شرایط پاتولوژیک و در نتیجه تحلیل (بازجذب) اتفاق می افتد. استئوپنی و پوکی استخوان و نیز بیماری های سیستم غدد درون ریز، در صورت اختلال در سطح ریشه ها اتفاق نمی افتد، زیرا با لایه سمنتوبلاست ها محافظت شده اند.

 

 

اثرات بیس فسفونات بر درمان ارتودنسی

اثرات بیس فسفونات بر درمان ارتودنسی

بیس فسفونات ها و مکانیزم عمل آنها

از دهه 1990 تاکنون، بیس فسفونات ها به عنوان دارویی برای کنترل استئوپنی و پیشگیری از پوکی استخوان انسان ها استفاده شده است. آنها دسته ای از داروها را تشکیل می دهند که روی متابولیزم استخوان عمل می کنند، بویژه در نتیجه ترکیب/ پیوند ساده و سریع آنها با یون های معدنی، مخصوصاً کلسیم. وقتی یون هایی مانند کلسیم، در نتیجه معدنی سازی مجدد، داخل ماتریکس استخوان گنجانده می شوند، مولکول های بیس فسفونات ها را حمل می کنند که به بخشی از ساختار طبیعی تبدیل می شوند که در طول تغییر شکل طبیعی اسکلتی مجدداً جذب می شوند.

در طول فرایند از بین رفتن مواد معدنی، انتقال کلسیم های متصل به بیس فسفونات از طریق ترانس سیتوزهایی اتفاق می افتد که بوسیله کلاست هایی رو به بیرون حمل می شوند که منجر به بروز فعل و انفعالات شیمیایی می شوند که قادر به شروع فرایند آپوپتوز (مرگ برنامه ریزی شده) هستند. این روند مرگ طبیعی- که در آن سلول ها با از هم پاشیده شدن ساختار و بدون آنکه منجر به جاری شدن آنزیم ها یا ملکول هایی شونهد که باعث بروز التهاب می شوند، جذب استخوان را به کمترین میزان خود می رساند و روند تغییر شکل استخوان را کند می کند. در نتیجه، بیس فسفونات ها می توانند در کنترل تغییر شکل استخوان یا تسریع تغییر و تبدیل استخوان نقش داشته باشند، در نتیجه می توانند از استئوپنی و پوکی استخوان مداوم پیشگیری کنند.

تأثیرات بیس فسفونات ها می تواند در سه سطح اتفاق بیفتد: در سطح بافت، سلول، یا ملکول. بیس فسفونات گستره منطقه های جذب و عمق قسمت های خورده شده را در نتیجه کاهش فعالیت های استئوکلاستیک کاهش می دهد:

  • آنها مانع رفتن سلول ها به سطح استخوان می شوند.
  • آنها مانع فعالیت های سلولی می شوند.
  • آنها با تحریک آپوپتوز، طول عمر سلول ها را کاهش می دهند.
  • آنها روند فرایندهای تغییرات معدنی در طول جذب استخوان را تحت تأثیر قرار می دهند.

برخی از مکانیزم های عمل هستند که اگر با نوع بیس فسفونات یا با غلظت بیس فسفونات ناسازگار باشند، مانع مانع جذب استخوان می شوند، که متناقض تلقی می شوند. تأثیراتی که بیس فسفونات ها دارند عبارتند از: کاهش تولید اسید لاکتیک، مسدود کردن تولید آنزیم های لیزوزومال، کاهش سنتز پروستوگلاندین ها و کاهش تکثیر ماکروفاژها.

شواهدی وجود دارد مبنی بر عمل مستقیم سیتوتوکسیک ها روی کلاست ها. عملی که روی کلاست ها اعمال می شود می تواند نتیجه ممانعت از چسبیدن آنها به سطح استخوان باشد. بیس فسفونات ها علاوه بر عمل مستقیم روی کلاست ها، با عمل غیر مستقیم استئوبلاست ها که در عملکرد کلاست ها اختلال ایجاد می کند، مانع جذب استخوان نیز می شوند، به این شرط که این سلول ها BMUهای فعال و گسیل مجدد کلاست ها به سمت سطح استخوان را کنترل کنند.

مطالعات متعددی هستند که تأیید می کنند که بیس فسفونات ها عمل خاصی روی استئوبلاست ها انجام می دهند، مخصوصاً کلودرونات که- در دوزهای نسبتاً پایین تر در مقایسه با کاهش یا پیشگیری از جذب استخوان- می تواند ایجاد تمایز استئوبلاست ها را تحت تأثیر قرار دهد، بنابراین بازسازی استخوان را تحریک می کند. بیس فسفونات ها نمی توانند ترشح استئوبلاست ها را افزایثش دهند که مانع شکل گیری و فعالیت کلاست ها می شوند.

در مقاله بعد به ادامه این بحث خواهیم پرداخت و برای شما خواهیم گفت بیس فسفونات تأثیر چندانی روی استخوان فک و در نتیجه روی نتایج درمان ارتودنسی ندارد.