بایگانی برچسب برای: تانگ تراست چیست

تانگ تراست و لزوم درمان آن

تانگ تراست چیست؟

تانگ تراست به وضعیت قرار گیری رو به جلو یا رو به پایین زبان، پشت یا روی دندان های فک پایین (و احتمالاً حتی روی لب پایین) اشاره دارد. علاوه بر این، اغلب از این اصطلاح برای اشاره به الگوی بلعی استفاده می شود که در آن هنگام بلع زبان یا پشت دندان های فک پایین فشار وارد می کند یا از بین دندان های فک های بالا و پایین بیرون می زند. الگوی حرکت رو به جلو اغلب مشاهده می شود، با این حال، فشار دادن یا برآمدگی زبان به طرفین نیز از جمله مشخصه های بلع تانگ تراست است. در صورتی که این الگوی بلع تا پس از دوران نوزادی ادامه پیدا کند، ممکن است تأثیرات آن روی رشد صورت و ظاهر، سلامت و برقراری ارتباط (گفتار) نیز مشاهده شوند.

تانگ تراست به سادگی تنها یک مسئله خردسالی نیست. بسیاری از افراد بزرگسال نیز با وضعیت رو به جلو قرار گرفتن زبان یا الگوی بلع رو به جلو مواجه هستند که ایده آل نیست، حتی بدون آنکه خودشان متوجه آن شوند. برخی از علائم و نشانه های رایج این ناهنجاری در افراد بزرگسال عبارت است از سردرد، خر و پف، آپنه خواب، فک کلیکی (سندروم مفصل فکی گیجگاهی)، بیماری دندان و لثه، و برگشت درمان ارتودنسی. نیروی عضلات بسیار زیاد است- در صورت عدم آموزش مجدد، دندان ها و استخوان ها به راحتی به سمت عقب و مکان اولیه خود باز می گردند.

الگوی بلع تانگ تراست چیست؟

الگوی بلع تانگ تراست وقتی در نوزادانی که از سینه مادر یا شیشه شیر می خورند طبیعی است (گرچه اغلب شیر خوردن از شیشه شیر همیشه منجر به بروز این مشکل نمی شود). با شروع روند سفت شدن استخوان ها، باید این عادت شکل بگیرد که هنگام بلع نوک زبان در سقف دهان و پشت دندان های جلوی فک بالا قرار بگیرد. سپس غذا به جای حرکت رو به جلو، با حرکت موج-مانند زبان به عقب رانده می شود (که نتیجه وجود الگوی بلع تانگ تراست است).

گاهی اوقات، حین غذا خوردن مشاهده می شود که نوک زبان می تواند از دهان بیرون بزند. مسلماً این در کودکان شایع تر است. مشاهده شده است که جویدن غذا با دهان باز همیشه هشدار دهنده ترین علامت اصلی است و قطعاً توصیه می شود روی افرادی که با وجود سلامت بودن، تمایل به جویدن غذا با دهان باز دارند بررسی های بیشتر انجام شوند. افراد بزرگسال اغلب یاد می گیرند هنگام بلع زبان خود را داخل دهان نگه دارند، اما هیپرتروفی یا بیش فعالی عضلات صورت هنگام بلع هنوز هم می تواند مشاهده شود. علت این است که لب ها در حال سخت تلاش کردن برای مقابله با نیروی رانش رو به جلوی زبان هستند. هنگام بلع معمولی، عضلات صورت باید آرام باشند.

تانگ تراست

تانگ تراست

انواع مختلف تانگ تراست

انواع مختلف تانگ تراست و مشکلات ارتودنتیک مرتبط با آن عبارتند از:

  • اپن بایت قدامی شایع ترین و معمول ترین شکل تانگ تراست است. در چنین مواردی، لب ها به درستی روی یکدیگر قرار نمی گیرند، و دهان کودک اغلب باز است و زبان تا پشت لب ها بیرون می زند. به طور کلی، شما می توانید تشخیص دهید بیمار در کنار تانگ تراست زبان بزرگی دارد.
  • تراست قدامی لب پایین رو به داخل کشیده می شود و دندان های پیشین فک پایین و بالا به میزان زیادی از موقعیت طبیعی و عادی خود جلوتر می آید. تراست قدامی معمولاً منجر به فشار بیش از حد عضلات چانه بیمار می شوند.
  • تراست یک طرفه که در آن عموماً بایت در یک طرف باز است.
  • تراست دو طرفه دندان های خلفی از نخستین دندان دو پایه تا کل دندان های مولر عقب دهان از هر دو سمت باز هستند، و بایت قدامی بسته است. اصلاح تراست دو طرفه دشوارتر از همه موارد دیگر است.
  • اپن بایت قدامی دو طرفه که در آن تنها دندان هایی که با یکدیگر تماس پیدا می کنند دندان های مولر هستند. بایت بیمار در دو طرف کاملاً باز است، که باعث می شود دندان های قدامی هرگز با یکدیگر تماس پیدا نکنند. معمولاً، بیمارانی که اپن بایت قدامی دو طرفه دارند زبان بزرگی نیز خواهند داشت.
  • تراست با بایت بسته که در آن هر دو ردیف دندان های بالا و پایین از یکدیگر دور و رو به جلو مورب می باشند. تراست با بایت بسته عموماً دچار جلو آمدگی دوگانه است.

تانگ تراست چقدر زود قابل تشخیص است؟

کودک معمولاً از بدو تولد به دلیل شرایط بلع نوزادی الگوی تانگ تراست را از خود نشان می دهد. با این حال، این نوع الگوی بلع تا 4 سالگی دلیلی برای نگرانی شدید وجود ندارد. اکثر کودکان الگوی بلع نوزادی خود را ترک می کنند و بدون آنکه تانگ تراست مشکل داری بوجود بیاید، الگوی بلع بالغ بوجود می آید.

در صورتی که کودک تا چهار سالگی الگوی بلع طبیعی پیدا نکند، تراست قوی تر می شود، و به یک مشکل تبدیل می شود، و نیاز به برنامه آموزشی برای اصلاح شرایط مشکل آفرین خواهد داشت.

الگوی بلع تانگ تراست ممکن است به دلایل زیر باقی بماند:

  • مکیدن انگشت یا شست
  • مکیدن لباس یا مو
  • سمت دهان بردن اشیاء (برای افراد بزرگسال این ممکن است شامل جویدن مداد باشد)
  • جویدن ناخن یا جویدن لب ها یا داخل لپ ها
  • بزرگ بودن لوزه ها یا لوزه سوم
  • آلرژی ها و احتقان بینی
  • گره زبانی (فرنوم محدود کننده زبان)
  • از دست رفتن زود هنگام زبان
  • دیس پراکسی دهان
  • مشکلات پردازش حسی

تانگ تراست چه تأثیرات خاصی دارد؟

هنگامی که زبان در موقعیت رو به جلو یا رو به پایین قرار می گیرد، فشار مستمر روی دندان ها و استخوان فک وجود دارد، که ممکن است نحوه قرار گیری دندان ها و رشد فک را تحت تأثیر قرار دهد. بلع حتی فشار بیستری به دندان ها و فک پایین وارد می کند. تخمین زده شده است که ما در هر روز 1200 تا 2000 مرتبه عمل بلع را انجام می دهیم، بنابراین مقدار قابل توجهی فشار است (به خاطر داشته باشید ما پیوسته در حال قورت دادن بزاق دهان خودمان هستیم؛ نه غذا یا نوشیدنی).

عدم وجود فشار زبان به پلیت (کام یا سقف دهان) نیز قابل مشاهده است. بلع عادی رشد و باز شدن استخوان ها در سقف دهان را تحریک می کند. سلول های استخوان در این ساختارها با استخوان های دیگر بخش های بدن تفاوت دارند. آنها بر اساس الگوهای از پیش تعیین شده ژنتیک رشد نمی کنند. آنها تنها زمانی که تحریک می شوند رشد می کنند. تا سن 6 سالگی، بخیه های سخت کام با یکدیگر جوش خورده اند و در افرادی که تانگ تراست دارند، اغلب باریک و بسیار مرتفع است.

وقتی کام (سقف دهان) به اندازه کافی وسیع نشود، ممکن است یم مانع ساختاری برای ادای صحیح برخی حروف در گفتار باشد که درمان به تنهایی قادر به برطرف نمودن آنها نیست. با توجه به اینکه سقف دهان پایه حفره بینی نیز هست، مجرای تنفسی نیز تحت تأثیر قرار می گیرد. هر گونه مانع سر راه تنفس راحت از راه بینی باعث دائمی شدن عادت تنفس دهانی و قرار گرفتن زبان در موقعیت رو به جلو می شود.

افرادی که عادت تانگ تراست دارند، اختلالات گفتاری دارند. این اختلال اغلب با نوک زبانی حرف زدن هنگام ادای حروف “س” و “ز” همراه است، جایی که زبان از بین دندان های جلو بیرون می زند. گاهی اوقات این الگو در دیگر حروف مانند “ش”، “چ”، و “ج” نیز مشاهده می شود. حروف دیگری که ادای آنها مستلزم تماس بین نوک زبان و تیغه آلوئولار است (برجستگی پشت دندان های جلوی فک بالا). ما پیوسته مشاهده می کنیم که حروف “ت”، “د”، “ن”، و “ل” نیز تحت تأثیر قرار می گیرند، گرچه ممکن است نسبتاً جزئی (مخصوصاً در برخی افراد بزرگسال) باشد. وضعیت باز ماندن مداوم دهان نیز ممکن است با ضعف یا کوتاهی عضلات لب همراه باشد، توانایی ادای واضح و شفاف حروف “لبی” (پ، ب، م، ف، و) را تحت تأثیر قرار دهد.

گرچه ممکن است تنفس دهانی خوش خیم (و حتی در کودکان با نمک) به نظر برسد، اما عوارض زیادی برای سلامتی دارد. توربین های موجود در حفره بینی ما مانند فیلتر هوا عمل می کنند. وقتی ما هوا را از راه دهان تنفس می کنیم، به صورت سرد و فیلتر نشده وارد ریه ها می شود. این امر موجب بروز مکرر بیماری های مجرای تنفسی فوقانی می شود. به مرور زمان، می تواند موجب حساسیت دندان ها، تورم لثه ها، و حتی افزایش احتمال پوسیدگی و عفونت دندان ها شود. ما مطمئناً با بیماران 5 ساله ای که برای پر کردن چند دندان با آمالگام تحت بیهوشی قرار گرفته اند کار می کنیم. خشکی و ترک خوردن لب ها، همینطور خشکی دهان نیز شایع هستند.

علاوه بر این، تنفس دهانی به این معنا است که سطوح دی اکسید کربن و اکسیژن موجود در ریه ها متعادل نیست (مانند هنگام تزریق بیش از حد هوا). این امر روی سیستم عصبی پاراسمپاتیک و ترشح هورمون های ادرار آور تأثیر می گذارد. کودکانی که از راه دهان نفس می کشند مستعد شب ادراری نیز هستند. افراد بزرگسال ممکن است گزارش دهند که در طول شب مجبور هستند برای ادرار کردن مکرراً از خواب بیدار شوند.

دست آخر اینکه، خر و پف کردن، و آپنه خواب از جمله شرایط جدی مرتبط با تانگ تراست و مجموعه مشکلات ایجاد کننده آن هستند. وقتی سرماخوردگی بدی دارید، میزان انرژی و توجه نیز ممکن است تحت تأثیر قرار بگیرند، شاید نیمی از دلیل احساس وحشتناک عدم درست نفس کشیدن باشد.

تانگ تراست

تانگ تراست

چه کسی تانگ تراست را تشخیص می دهد؟

چالش برانگیزترین مشکلی که وجود دارد تشخیص تانگ تراست است. به عنوان یک قانون کلی، ارتودنتیست ها، دندانپزشکان عمومی، دندانپزشکان کودکان، و گفتار درمانگرها می توانند این مشکل را شناسایی نمایند. در بسیاری موارد، حتی در صورتی که شرایط از نوزادی وجود داشته باشد، ممکن است تا زمانی که کودک تحت درمان ارتودنسی قرار نگیرد متوجه وجود آن نشوید.

این شرایط برای بیمار کاملاً طبیعی است زیرا از ابتدا و در تمام طول عمر آن را داشته اند، بنابراین کودک به شخصه آن را گزارش نخواهد کرد. بنابراین، تشخیص عموماً زمانی اتفاق می افتد که کودک علائم دندانی و گفتاری که نیاز به اصلاح دارد را از خود نشان دهد.

تانگ تراست چگونه درمان می شود؟

  • ارزیابی: جمع آوری اطلاعات زمینه ای و معاینه و بررسی ساختارهای دهانی، ژست، تنفس، بلع، و گفتار.
  • ارجاع: بسته به علت بنیادی تانگ تراست، مشورت با دیگر پزشکان ممکن است توصیه شود (مخصوصاً اگر شما نگران مجرای تنفسی هستید). عموماً همکاری متخصصان گوش و حلق و بینی، ارتودنتیست ها، و متخصصان خواب لازم است.
  • آموزش: کسب اطلاعات در مورد وضعیت درست زبان و اهمیت درمان.
  • آموزش آگاهی برای ایجاد حالت استقرار جدید زبان و الگوی بلع (تمرینات).
  • گفتار درمانی.

تمرینات خانگی یکی از جنبه های مهم درمان در طول آموزش آگاهی، بلع و گفتار درمانی هستند.

تانگ تراست

تانگ تراست

ابزارهای ارتودنسی

اکنون مهم است که ارتودنتیست مشکل تانگ تراست را چگونه درمان می کند. قفس زبان نوعی ابزار ارتودنتیک سفارشی است که برای کمک به مبارزه با عاداتی مانند تانگ تراست و مکیدن انگشت استفاده می شود. ارتودنتیست می تواند مشخص نماید آیا بیمار به این ابزار نیاز دارد یا خیر. این ابزار به طور دائمی با دو حلقه ای (بند) که به دور دو دندان مولر در عقب دهان قرار می گیرند، داخل دهان باقی می ماند. حلقه ها به قفس یا توری کوچکی متصل می شوند که عموماً پشت دندان های جلوی دهان قرار می گیرد. این توری یا قفس کمک می کند:

  • از جلوآمدگی زبان و فشار وارد کردن به پشت دندان ها جلوگیری می کند.
  • به کودک یادآوری می کند که انگشت یا زبان خود را پشت دندان های جلوی دهان قرار ندهد.
  • به کودک کمک می کند هنگام بلع زبان خود را عقب نگه دارد.

آیا ابزار ترک تانگ تراست می تواند متحرک باشد؟

آنها می توانند متحرک باشند. ابزار ترک تانگ تراست می تواند متحرک باشد یا خیر، و این به عوامل مختلفی بستگی دارد. ارتودنتیست می تواند قفس زبان را به ریتینرهای متحرک کودک اضافه کند، اما آنها می توانند ابزارهای دائمی باشند که نیاز به ابزارهای تخصصی برای گذاشتن و برداشتن آنها از داخل دهان دارند. با ارتودنتیست در مورد مؤثرترین نوع ابزار برای کودک خود مشورت کنید.

اگر فکر می کنید کودک شما نمی تواند در استفاده از ابزار متحرک همکاری کند نوع ثابت آن را انتخاب کنید. به خاطر داشته باشید برخی موارد حل نشده باقی می مانند زیرا بیمار توصیه های تخصصی را دنبال نمی کند.

اگر فکر می کنید کودک شما می تواند دستورالعمل های تخصصی را دنبال کند می توانید نمونه متحرک را برای او انتخاب کنید و شما نیز در طول درمان با او همکاری کنید.

درمان با ابزارهای ارتودنسی چقدر طول می کشد؟

طول زمانی که بیمار باید از ابزار ارتودنسی استفاده کند برای بیماران مختلف متفاوت است. این مدت می تواند از چند ماه تا کل دوره درمان ارتودنسی طول بکشد.

با همکاری کامل بیمار و والدین او، در صورتی که هیچ گونه نقص عضلانی عصبی وجود نداشته باشد، اصلاح در اکثر موارد امکان پذیر است.

تانگ تراست یک شرایط فوق العاده مشکل آفرین است، و اصلاح موفق در اکثر موارد امکان پذیر است. موارد اندکی وجود دارند که بیمار نمی تواند به این شرایط فائق بیاید، اما اساساً به دلیل عدم همکاری با جلسات ضروری درمان و توصیه های پزشک است.