بایگانی برچسب برای: دكتر ارتودنسی

عادت مکیدن انگشت و درمان آن به کمک ارتودنسی

علاوه بر بالش و عروسک مورد علاقه و نیز زمان دلخواه برای خواب نیمروزی یا خواب شبانه، مکیدن انگشت می‌تواند یکی از جنبه‌های آرام‌بخش دوران کودکی باشد. طبق یکی از گزارشات اخیر، بین 75 تا 95 درصد از نوزادان انگشت خود را می‌مکند. آیا این عادت می‌تواند نگران کننده باشد؟ در اکثر موارد پاسخ منفی است. با این وجود، مهم است که به عادات کودک خود توجه نمایید زیرا ممکن است تاثیر منفی روی سلامت عمومی بدن او داشته باشد.

چه نوع مکیدن انگشتی می‌تواند عادتی طبیعی باشد؟

عادت مکیدن انگشت

عادت مکیدن انگشت

اکثر کودکان، مکیدن انگشت خود را از سنین بسیار پایین آغاز می‌کنند؛ برخی حتی این عادت را از درون رحم مادر با خود به همراه دارند. مکیدن یکی از واکنش‌های طبیعی است و در نوزادان هدفی خاص را دنبال می‌نماید. مکیدن معمولا حس امنیت و رضایت به کودکان می‌دهد. این عادت می‌تواند برای آنها آرام‌بخش باشد، به همین دلیل است که کودک با مکیدن انگشت به خواب می‌رود.

بسیاری از کودکان مکیدن انگشت را در سنین 2 تا 4 سال فراموش می‌کنند. این تنها به این دلیل است که آنها اقدام به ترک عادتی می‌کنند که دیگر برای آنها مفید نیست. با این وجود، ممکن است این عادت را تا سنین پیش از دبستان با خود به همراه داشته باشند. در صورتی که حتی پس از رشد دندان‌های دائمی، این عادت در کودک شما تداوم داشته باشد، زمان آن رسیده است تا برای ترک آن اقدام نمایید.

در عادت مکیدن انگشت چه علائمی باید مورد توجه قرار گیرند؟

عادت مکیدن انگشت

عادت مکیدن انگشت

ابتدا، دقت کنید کودک شما چگونه انگشت خود را می‌مکد. در صورتی که عمل مکیدن غیرفعال باشد و انگشت به آرامی درون دهان قرار داشته باشد، احتمال بروز آسیب و مشکل اندک خواهد بود. اما در صورتی که، مکیدن انگشت پرخاشگرانه باشد و به زبان یا دندان‌ها فشار وارد نماید، ممکن است این عادت مشکلاتی در صاف و یکدست بودن دندان‌ها و رشد طبیعی دهان ایجاد نماید. تداوم این عادت می‌تواند دندان‌ها و فرم صورت را تحت تاثیر قرار دهد و ممکن است منجر به بروز مشکلاتی شود که اصلاح آنها در آینده نیاز به درمان ارتودنسی داشته باشد.

عوارض مکیدن انگشت

شاید باور کردنی نباشد که چنین عادتی قادر باشد ساختار دهان و فک و دندان‌ها را تغییر دهد. اما واقعیت دارد.

خونرسانی به استخوان فک کودک عالی است و این استخوان به سرعت در حال رشد است، در عین حال نرم و بسیار منعطف است، بویژه در سنین پیش از 8 سالگی. بنابراین اصلا بعید نیست که فشار مداوم شست یا انگشت کودک، شکل استخوان اطراف دندان‌های جلوی دو فک بالا و پایین را تغییر دهد. هر چه این فشار بیشتر باشد، تغییر شکل نیز حادتر خواهد بود.

عادت مکیدن انگشت

عادت مکیدن انگشت

 

در صورت تداوم این عادت، ممکن است دندان‌های جلوی فک بالا رو به جلو و دندان‌های جلوی فک پایین رو به عقب منحرف شوند. بعلاوه ممکن است رشد فک پایین را متوقف نماید در حالی که فک بالا را به جلو می‌آورد. این می‌تواند باعث کج شدن دندان‌ها، اپن بایت قدامی (وضعیتی که در آن دندان‌های جلو به یکدیگر نزدیک نمی‌شوند)، ایجاد کراس بایت، یا دیگر مشکلات شود. به همین دلایل است که باید پیش از بروز مشکلات بیشتر مانع این عادت شد.

چگونه می‌توان به کودک کمک کرد تا عادت مکیدن انگشت را ترک نماید؟

در صورتی که نیاز است به کودک خود کمک کنید تا عادت مکیدن انگشت را ترک نماید، دستورالعمل‌های زیر را دنبال کنید:

عادت مکیدن انگشت

عادت مکیدن انگشت

  1. همواره مثبت اندیش باشید و نقش حمایت‌گرانه برای فرزند خود داشته باشید. به جای تنبیه کودک برای مکیدن انگشت، برای عدم انجام آن به او جایزه دهید.
  2. نها در طول شب از یک پوشش مخصوص انگشت یا دستکش برای کودک خود استفاده نمایید. به او یادآوری کنید که این یک تنبیه نیست، بلکه راهی است تا به او یادآوری کند از مکیدن انگشت اجتناب نماید.
  3. روی ناخن‌های کودک لاک بدمزه بزنید تا به او یادآوری شود از مکیدن انگشت دست بکشد.
  4. برای او نمودار پیشرفت تهیه کنید و اجازه دهید هر روزی که انگشت خود را نمی‌مکد یک استیکر به آن بچسباند. پس از یک هفته اجازه دهید برای خود جایزه‌ای انتخاب نماید. به مرور زمان با استفاده از این روش این عادت ترک خواهد شد.
  5. اگر متوجه شدید کودک تنها زمانی که حس اضطراب دارد انگشت خود را می‌مکد، سعی کنید منشاء اضطراب او را شناسایی و آن را برطرف نمایید.
  6. به طور کامل به او توضیح دهید اگر این عادت را ترک نکند چه مشکلاتی برای او پیش خواهد آمد.

ابزارهای ارتودنسی ترک عادت مکیدن انگشت

اگر پس از تلاش‌های بسیار کودک شما عادت مکیدن انگشت را ترک نکرد و متوجه بروز مشکلات ارتودنسی در ظاهر او شدید، به ارتودنتیست مراجعه نمایید تا با استفاده از ابزارهای مخصوص ارتودنسی در ترک این عادت به کودک شما کمک نماید.

ابزارهایی از قبیل گیره‌ی مشبک کام (palatal crib) که ابزاری ثابت است، یا از دیگر ابزارهای متحرک مفید خواهند بود. این ابزار برای خوابیدن نیست- بلکه ابزار فلزی کوچکی است که درون دهان، به دندان‌های فک بالا متصل می‌شود.

گیره‌ی مشبک کام

گیره‌ی مشبک کام

نحوه‌ی عملکرد ابزار چگونه است؟ سیم‌های نیم‌دایره‌ای گیره‌ی مشبک کام مانع رسیدن شست یا انگشت به لثه‌های پشت دندان‌های جلوی فک بالا می‌شوند و لذت مکیدن انگشت را در کودک از بین می‌برد. این به سادگی مانع ایجاد فشار روی دندان‌ها و سقف دهان می‌شود.

بریس دارای چنگک (Rake Appliance)، ریتینر هالی (Hawley Retainer) و ابزار بلوگرس (Bluegrass Appliance) از دیگر ابزارهایی هستند که ارتودنتیست برای ترک عادت مکیدن انگشت در کودک استفاده می‌نماید.

عادت مکیدن انگشت

عادت مکیدن انگشت

ارتودنسی و ونیر های دندانی

ونیر دندان چیست؟

ونیرهای دندان، که تحت عنوان ونیرهای پرسلاین یا ونیر کامپوزیت نیز شناخته می‌شوند، یک لایه‌ی نازک رزین کامپوزیت یا پرسلاین نیمه شفاف همرنگ دندان هستند که به صورت سفارشی ساخته می‌شوند تا متناسب با دندان‌های فرد باشند و رنگ، شکل و ظاهر کلی دندان‌های فرد را بهبود بخشند. قرار دادن ونیرهای دندانی می‌تواند تغییر چشمگیری در لبخند و ظاهر فرد ایجاد نماید.

ونیرهای دندای قادر به حل چه نوع مشکلاتی هستند؟

قرار دادن ونیرهای دندانی گاهی اوقات تحت عنوان “ارتودنسی فوری” شناخته می‌شود زیرا می‌توان از آنها برای مخفی نمودن انواع مشکلات دندانی از جمله دندان‌های “منطقه‌ی لبخند” بهره برد. این مشکلات عبارتند از:

  • فاصله‌ی بین دندان‌ها
ارتودنسی و ونیر های دندانی

ارتودنسی و ونیر های دندانی

 

  • دندان‌های بدشکل یا کج و ناصاف
ارتودنسی و ونیر های دندانی

ارتودنسی و ونیر های دندانی

 

  • دندان‌های شکسته یا لب‌پر شده
ارتودنسی و ونیر های دندانی

ارتودنسی و ونیر های دندانی

 

  • وجود لکه‌های دائمی داخلی یا بیرونی دندان‌ها
ارتودنسی و ونیر های دندانی

ارتودنسی و ونیر های دندانی

ونیرهای دندانی قادرند ظاهر دندان‌ها را بهبود بخشند اما نمی‌توانند نحوه‌ی قرارگیری فک، اوربایت یا آندربایت را اصلاح نمایند. برای حل این مشکلات پیچیده‌تر، نیاز است درمان‌های ارتودنسی بیشتری صورت گیرد.

جایگزین‌های ونیرهای دندان کدامند؟

نزدیک‌ترین جایگزین‌های ونیرهای پرسلاین از نظر زیبایی، رزین کامپوزیت‌ها هستند. رزین کامپوزیت ماده‌ای همرنگ دندان است که برای پر کردن دندان مورد استفاده قرار می‌گیرد و ممکن است برای ساخت ونیرهای دندانی نیز مورد استفاده قرار گیرد. از روکش دندان نیز ممکن است برای اصلاح برخی مشکلات مشابهی استفاده شود که ونیرهای دندانی برای آنها کاربرد دارند، گرچه، فرایند آنها تهاجمی‌تر است.

ارتودنسی و ونیر های دندانی

ارتودنسی و ونیر های دندانی

مزیت‌های ونیرهای پرسلاین

ونیرهای پرسلاین در مقایسه با رزین کامپوزیت از مزیت‌های بیشتری برخوردارند:

  • ونیرهای پرسلاین بسیار بادوام هستند. اگرچه ونیرهای پرسلاین بسیار ظریف هستند، معمولا بین 5/0- 7/0 میلی‌متر ضخامت دارند و ذاتا حساس و شکننده هستند و به محض اتصال به ساختار دندان سالم، بسیار محکم می‌شوند. اگر از طریق حفظ بهداشت دهان و دندان‌، از ونیرهای پرسلاین به خوبی مراقبت شود و از آنها برای شکستن یا جویدن خوراکی‌های سفت مانند یخ استفاده نشود، ممکن است چندین سال، معمولا بین 10-15 سال، دوام داشته باشند.
  • ونیرهای پرسلاین ظاهری بسیار طبیعی و شبیه دندان‌های طبیعی بوجود خواهند آورد. نیمه‌شفاف بودن پرسلاین این امکان را فراهم می‌آورد تا ونیرها مانند مینای دندان سبک باشند و در دندان عمقی بوجود می‌آورند که با دیگر مواد که برای زیبایی بکار برده می‌شوند قابل مقایسه نمی‌باشد.
  • ونیرهای پرسلاین در برابر ایجاد لکه مقاوم هستند. برخلاف دیگر مواد پیوندی که برای زیبایی دندان بکار برده می‌شوند، پرسلاین از جنس سرامیک صاف و سیقلی و مقاوم است، بنابراین در اثر کشیدن سیگار یا نوشیدن مایعات تیره یا پر رنگ یا ادویه‌ها، لکه‌ی دائمی در آنها ایجاد نخواهد شد.
  • ونیرهای پرسلاین بسیار غیرتهاجمی هستند. در صورت لزوم، طی فرایند کارگذاشتن آنها روی دندان، تنها بخش کوچکی از ساختار دندان برداشته می‌شود.

معایب ونیرهای پرسلاین در مقایسه با ونیرهای رزین کامپوزیت

معایب اصلی ونیرهای پرسلاین در مقایسه با رزین کامپوزیت عباتند از:

  • ونیرهای پرسلاین در مطب ساخته نمی‌شوند. این نوع ونیرها در آزمایشگاه ساخته می‌شوند بنابراین نیاز است بیمار حداقل دو مرتبه به ارتودنتیست مراجعه نماید. ونیرهای رزین کامپوزیت در یک جلسه ساخته و کار گذاشته می‌شوند. برای قرار دادن رزین کامپوزیت روی دندان، به بهترین شکل ممکن و بدون برجستگی دندان و حجیم به نظر رسیدن آن، نیاز است به میزان کافی از ساختار دندان برداشته شود. ماده‌ای که برای اتصال به کار برده می‌شود روی دندان قرار می‌گیرد، سپس رزین کامپوزیت افزوده می‌شود، به آن نور تابانده می‌شود و در پایان پولیش می‌شود.
  • ونیرهای پرسلاین گران‌تر از ونیرهای کامپوزیت هستند. ساختن و کارگذاشتن ونیرها مستلزم صرف زمان، تخصص و منابع بیشتری است، بنابراین هزینه‌ی آنها بیشتر است.
  • ونیرهای پرسلاین قابل ترمیم و اصلاح نیستند. بنابراین، در صورت شکسته شدن آنها باید ونیر پرسلاین دیگری جایگزین آن شود.

چه کسانی گزینه‌های مناسبی برای ونیرهای دندانی هستند؟

ارتودنسی و ونیر های دندانی

ارتودنسی و ونیر های دندانی

ونیرهای دندانی برای همه‌ی افراد یا برای همه‌ی دندان‌ها مناسب نیستند. در موفقیت این تکنیک، انتخاب گزینه‌ی مناسب، عامل بسیار مهمی است. در صورتی که برای دستیابی به بهترین نتایج نیاز باشد بخشی از ساختار دندان  برداشته شود، قرار دادن ونیر روی دندان فرایندی غیرقابل بازگشت است. ارتودنتیست پس از معاینه‌ی دندان قادر خواهد بود مشخص نماید که آیا ونیرهای دندان مناسب تغییرات مد نظر شما هستند یا خیر. برخی شرایطی که مشخص می‌نمایند دندان‌ها یا افراد خاصی گزینه‌های مناسبی برای ونیرهای دندانی نیستند عبارتند از:

  • دندان ناسالم. پیش از ساخت و اتصال ونیر‌های دندانی باید پوسیدگی دندان و بیماری فعال لثه درمان شوند.
  • دندان ضعیف. چنانچه بخش قابل توجهی از ساختار دندان از دست رفته باشد و با مواد پر کننده جایگزین شده باشد، این دندان آنقدر مقاوم نیست تا با ونیر دندانی عملکرد خوبی داشته باشد.
  • دندانی که بخش قابل توجهی از مینای آن از دست رفته باشد. موفقیت ونیرهای دندانی در اتصال آنها به مینای دندان است.
  • افرادی که عادت به فشردن و ساییدن دندان‌ها دارند. فشردن و ساییدن دندان‌ها به یکدیگر (دندان قروچه) از روی عادت، می‌تواند به سادگی موجب شکستن یا لب‌پر شدن ونیرهای دندانی شود. محافظ‌های شبانه‌ی دندان‌ها می‌تواند راه حل مناسبی برای این مشکل باشد.
  • افراد که بایت آنها محکم نیست.
  • افرادی که دندان‌های آنها به شدت ناصاف و نامرتب هستند و در جای نادرست واقع شده‌اند. ممکن است برای دستیابی به نتایج مطلوب نیاز باشد درمان ارتودنسی صورت گیرد.

روش کار گذاشتن ونیرهای پرسلاین

ارتودنسی و ونیر های دندانی

ارتودنسی و ونیر های دندانی

معمولا برای کار گذاشتن ونیرهای پرسلاین نیاز است بیمار دو مرتبه به ارتودنتیست مراجعه نماید. طی جلسه‌ی نخست:

  • دندان‌ها معاینه می‌شوند، بیمار تمایلات و انتظارات خود را با ارتودنتیست در میان می‌گذارد و رنگ مورد نظر بیمار برای ونیر انتخاب می‌شود. مشارکت فعال بیمار در روند “طراحی لبخند” نقش حیاتی دارد. اندازه و شکل دندان‌ها و نیز محدودیت‌های اصلاحی ونیرهای پرسلاین مورد بحث قرار می‌گیرند.
  • برای کار گذاشتن ونیرها ممکن است نیاز باشد دندان‌های بیمار آماده شوند که این کار از طریق کوتاه و مرتب کردن مینای دندان از قسمت جلو و لبه‌ی سطح جونده انجام می‌شود تا پس از قرار گرفتن ونیر روی دندان، ضخامت آن از حد مشخصی فراتر نرود و برجسته به نظر نرسند. معمولا، 5/0 تا 7/0 میلی‌متر از مینای دندان تراشیده خواهد شد.
  • دندان‌ها قالب‌گیری خواهند شد تا ونیرها دقیقا شبیه دندان‌ها ساخته شوند. از این قالب برای ساخت مدلی استفاده خواهد شد که ونیر پرسلاین به صورت سفارشی از روی آن ساخته خواهد شد.
  • بسته به میزان تراشیده شده از روی مینای دندان و نوع تغییرات ایجاد شده، ونیرهای موقتی ممکن است روی دندان‌ها قرار بگیرند.

جلسه‌ی دوم نیز ممکن است بین یک تا دو ساعت طول بکشد. طی این جلسه:

  • در صورتی که ونیرهای موقتی روی دندان‌ها قرار گرفته باشند، برداشته خواهند شد.
  • مناسب بودن اندازه‌ی ونیرهای پرسلاین توسط ارتودنتیست و سپس توسط خود بیمار مورد بررسی قرار خواهد گرفت. همین زمان است که بیمار باید شکل، رنگ، اندازه و حس قرار گرفتن ونیر را مورد بررسی قرار دهد و ببیند که آیا پیش از اتصال به دندان‌ها، انتظارات او را برآورده می‌سازند. پیش از اتصال ونیرها به دندان‌ها، بیمار می‌تواند درخواست هرگونه تغییری را داشته باشد زیرا پس از اتصال آنها به دندان، دیگر فرصتی برای هیچ گونه تغییری باقی نخواهد ماند.
ارتودنسی و ونیر های دندانی

ارتودنسی و ونیر های دندانی

 

  • با مورد تایید قرار گرفتن ونیرها از سوی بیمار، دندان‌ها با محلول اسیدی رقیقی پاکسازی خواهند شد. از نوعی چسب مخصوص همرنگ دندان روی دندان‌ها و داخل ونیرها زده خواهد شد که پس از اتصال ونیر به دندان‌ها، با تابش نور خشک و محکم خواهد شد.
  • به محض خشک شدن چسب، هر گونه سمنت اضافی برداشته می‌شود، بین دندان‌ها نخ دندان کشیده می‌شود و ونیرها پولیش می‌شوند.

برای نگه‌داری از ونیرها چه مراقبت‌هایی نیاز است؟

ونیرهای دندان ممکن است لب‌پر شوند و در صورتی که به خوبی از آنها مراقبت نشود ممکن است کنده شوند. برای افزایش دوام آنها نیاز است بهداشت دهان و دندان به خوبی حفظ شود و بیمار به طور منظم؛ یا حداقل دو مرتبه در سال، به ارتودنتیست خود مراجعه نماید. بعلاوه، بیمار باید سعی کند از آنها برای گاز زدن یا شکستن خوراکی‌های سفت و محکم مانند انواع مغزها و یخ استفاده نکند

جلو بودن فک بالا (اورجت و اوربایت)

اورجت چیست؟

اورجت عبارت است از همپوشانی دندان‌های فک بالا و فک پایین در جهت افقی. به این معنا که، دندان‌های فک بالا جلوتر از دندان‌های فک پایین قرار می‌گیرند و تا میزان زیادی روی آنها را می‌پوشانند. این حالت به “اور بایت” معروف است، در حالی که این اصطلاح برای این حالت مناسب نیست و ارتودنتیست‌ها از اصطلاح اورجت برای توصیف این نوع بی نظمی استفاده می‌نمایند. اورجت در بزرگسالان با استفاده از بریس (براکت ارتودنسی) اصلاح خواهد شد. ارتودنتیست قادر است در خصوص بهترین درمان شما را راهنمایی کند. ذکر این مطلب بسیار مهم است که بر خلاف باور عمومی اورجت و اوربایت دو حالت متفاوت هستند.

جلو بودن فک بالا (اورجت و اوربایت)

جلو بودن فک بالا (اورجت و اوربایت)

اورجت یعنی با بستن بایت و قرار گرفتن دندانها روی هم، از نظر عقب یا جلو قرار گرفتن، چقدر (یا چند میلی‌متر) دندان‌های فک بالا جلوتر از دندان‌های فک پایین قرار می‌گیرند. بنابراین ممکن است از ارتودنتیست خود بشنوید “شما اورجت 8 میلی‌متری دارید”.

جلو بودن فک بالا (اورجت و اوربایت)

جلو بودن فک بالا (اورجت و اوربایت)

میزان همپوشانی به طور معمول بین 2 تا 4 میلی‌متر است. از اورجت می‌توان رابطه‌ی بین دندان‌های جلوی هر دو فک نسبت به یکدیگر را تحت عنوان کلاس 1، 2 و 3 مشخص نمود.

اورجت کلاس 1 حالت طبیعی و ایده‌آل است زیرا دندان‌های جلوی فک بالا، در جهت‌های عمودی و افقی، 2 تا 4 میلی‌متر جلوتر از دندان‌های جلوی فک پایین قرار می‌گیرند و با قرار دادن دو فک روی یکدیگر، دندان‌های فک پایین با سطح پالاتال یا زبانی (عقبی یا پشتی) دندان‌های فک بالا تماس خواهند داشت.

در اورجت کلاس 2، اندازه بین دندان‌ها بیش‌تر است. دندان‌های جلویی فک بالا نسبت به کلاس 1 جلوتر قرار گرفته‌اند و در اورجت کلاس 3، رابطه‌ی بین لبه‌های دندان‌های جلویی، دندان‌های فک پایین جلوتر از دندان‌های فک بالا قرار می‌گیرند (که به آن آندر بایت گفته می‌شود).

علل ایجاد اورجت

افزایش اورجت می‌تواند نتیجه‌ی عوامل مختلفی باشد. شایع‌ترین این عوامل، قرار گرفتن فک بالا جلوتر از فک پایین در نتیجه‌ی اختلاف اسکلتی است، که دندان‌های فک بالا رو به جلو متمایل می‌شوند. این اتفاق می‌تواند در دو صورت رخ خواهد داد: برجستگی یا جلوآمدن فک بالا (ماگزیلا- maxilla) یا عقب رفتن فک پایین (مندیبل- mandible) بیش‌تر از حد معمول. این عامل باعث اختلال در تماس دندان‌ها با یکدیگر خواهد شد و می‌تواند در قالب افزایش اورجت ظاهر شود.

افزایش اورجت می‌تواند نتیجه‌ی تفاوت در تعداد دندان‌ها یا طول قوس دندانی باشد. اگر در قوس دندانی پایین یک یا چند دندان وجود نداشته باشند، چه به صورت مادرزادی یا به علت از دست رفتن زودهنگام دندان شیری، می‌تواند منجر به افزایش فاصله‌ی دندان‌های فک بالا نسبت به دندان‌های فک پایین خواهد شد.

جلو بودن فک بالا (اورجت و اوربایت)

جلو بودن فک بالا (اورجت و اوربایت)

در نهایت، افزایش زاویه‌ی قرارگیری دندان‌های فک بالا می‌تواند منجر به افزایش اورجت شود. این اتفاق ممکن است حاصل عادت مکیدن انگشت باشد. یا خیلی ساده، تنها به دلیل قرار گرفتن دندان‌ها به این شکل، اورجت افزایش می‌یابد.

مشکلات زیبایی جلو بودن فک

دندان‌های رو به جلو برای هیچ کس زیبا نیستند. به این مدل دندان‌ها اصطلاحا “دندان خرگوشی” گفته می‌شود. به همین دلیل در بسیاری موارد با بیمارانی مواجه می‌شویم که اعتماد به نفس ندارند و در هر شرایطی سعی می‌کنند لبخند نزنند و تلاش می‌کنند با لب‌ها دندان‌های خود را بپوشانند.

مشکلات بالینی اورجت

افزایش اورجت می‌تواند فرد را در برابر صدمات به دندان آسیب‌پذیرتر کند. افردی که اورجت بیش از 4 میلی‌متر دارند، خطر آسیب به دندان‌های جلو در آنها بیشتر است، که می‌تواند منجر به از دست رفتن زودهنگام دندان‌های شیری شود.

افزایش شدید اورجت می‌تواند مشکلات در گفتار و جویدن را به همراه داشته باشد. در بیمارانی که دندان‌های آنها آنقدر رو به جلو است که در بستن لب‌ها با مشکل مواجه می‌شوند، ممکن است دهان آنها آنقدر خشک شود که خطر پوسیدگی دندان‌ها را افزایش دهد زیرا بزاق دهان تا حدودی دندان‌ها را در برابر پوسیدگی محافظت می‌کند.

درمان جلو بودن فک بالا

جلو بودن فک بالا (اورجت و اوربایت)

جلو بودن فک بالا (اورجت و اوربایت)

در صورت افزایش میزان اورجت، می‌توان از بریس‌ها برای کاهش آن و صاف و یکدست نمودن دندان‌ها استفاده نمود. چنانچه دندان‌ها تا حد زیادی جلوتر قرار گیرند و فشردگی دندان‎ها بیشتر شود، ممکن است در کنار استفاده از بریس‌ها (براکت‌ها) نیاز باشد به انتخاب دندانپزشک یک دندان از فک بالا (یا هر دو فک) کشیده شود.

جلو بودن فک بالا (اورجت و اوربایت)

جلو بودن فک بالا (اورجت و اوربایت)

با بستن بایت (روی هم قرار دادن دندان‌های فک بالا و پایین)، اگر تفاوت زیادی بین دو فک وجود داشته باشد و قوس دندانی فک بالا خیلی جلوتر از فک پایین قرار گیرد، به آن استتار یا کامولفاژ ارتودنسی گفته می‌شود. برای برطرف نمودن این مشکل می‌توان از دندان‌های فک بالا یک جفت دندان، معمولا پرمولرهای اول یا دوم در وسط قوس دندانی، کشید تا دندان‌های فک بالا بتوانند درون فضای به جا مانده جمع شوند و اختلاف اندازه‌ی دو فک از بین برود.

جلو بودن فک بالا (اورجت و اوربایت)

جلو بودن فک بالا (اورجت و اوربایت)

در صورت شدید بودن اورجت، ممکن است نتوان دندان‌ها را صاف و یکدست نمود و اختلاف اسکلتی ارتودنسی را پوشاند. اگر اختلاف اندازه زیاد و اصولا مربوط به استخوان باشد (ماگزیلا خیلی جلوتر یا مندیبل خیلی عقب‌تر قرار گرفته باشد)، ممکن است نیاز باشد جراحی فک انجام شود تا عملکرد و زیبایی دندان‌های بیمار بهبود پیدا کنند.

باورهای نادرست درباره درمان ارتودنسی

همه می‌دانند دندانپزشک چه کارهایی انجام می‌دهد. اما هنوز هم افرادی هستند که اطلاع چندانی از کار ارتودنتیست ندارند. همه‌ی افراد می‌خواهند از لبخندی زیبا لذت ببرند و از درمان ارتودنسی مورد نیاز خود حس خوشایندی داشته باشند، اما باورهای نادرستی درباره‌ی درمان ارتودنسی در برخی افراد شکل گرفته است که باعث تردید آنها در مراجعه به دندانپزشک یا ارتودنتیست خواهد شد. از این رو، در اینجا به برخی باورهای نادرست در رابطه با درمان ارتودنسی خواهیم پرداخت تا از این طریق دید بازتری نسبت به واقعیات این نوع درمان پیدا کنید.

باور نادرست 1: هنگام استفاده از بریس‌ها باید درد احساس کرد تا عمل کنند.

باورهای نادرست درباره درمان ارتودنسی

باورهای نادرست درباره درمان ارتودنسی

واقعیت: در گذشته استفاده از بریس‌ها اغلب دردناک بود. اما امروزه در نتیجه‌ی پیشرفت‌هایی که در مواد بکار برده شده در ساخت بریس‌ها صورت گرفته است، کاهش چشمگیری در میزان درد ناشی از استفاده از بریس‌ها مشاهده شده است. بریس‌ها بدون ایجاد درد، بهتر از قبل عمل می‌کنند.

باور نادرست 2: بریس‌ها باید سفت بسته شوند تا عمل کنند.

باورهای نادرست درباره درمان ارتودنسی

باورهای نادرست درباره درمان ارتودنسی

واقعیت: این یک باور نادرست شایع است که هر چه بریس‌ها محکم‌تر بسته شوند عملکرد بهتری خواهند داشت و روند درمان را تسریع خواهند داد. واقعیت این است که سفتی و محکمی بیش از حد به دندان‌ها آسیب خواهد رساند و هیچ تاثیری در سرعت روند درمان نخواهد داشت.

باور نادرست 3: بایستی سیم‌های بریس‌ها دائما تعویض شوند.

واقعیت: در درمان‌های ارتودنسی قدیمی نیاز بود که سیم‌ها بارها تعویض شوند. با این حال امروزه، در نتیجه‌ی پیشرفت‌هایی که در مواد بکار برده شده در ابزارها صورت گرفته است، تنها در برخی موارد نیاز خواهد بود که سیم‌ها تعویض شوند.

باور نادرست 4: بریس‌ها تنها راه درمان مشکلات مربوط به ناصاف بودن دندان‌ها هستند.

باورهای نادرست درباره درمان ارتودنسی

باورهای نادرست درباره درمان ارتودنسی

واقعیت: هنوز هم بریس‌ها رایج‌ترین درمان می‌باشند، اما در حال حاضر روش‌های بسیاری می‌توانند جایگزین آن شوند. به عنوان مثال، اینویزیلاین به سرعت تبدیل به یکی از مشهورترین درمان‌های ارتودنسی شد. زیرا مزیت دیگری که در کنار فواید بریس‌ها دارد این است که تقریبا غیرقابل دیدن است. ارتودنتیست می‌تواند به شما کمک کند بهترین انتخاب را داشته باشید.

باور نادرست 5: بریس‌ها به سرعت تاثیرگذار خواهند بود.

واقعیت: به محض قرار گرفتن بریس روی دندان‌ها، کار آنها آغاز خواهد شد، اما تاثیر آن تا مدتی محسوس و قابل مشاهده نخواهد بود. در برخی موارد، ممکن است حتی فواصل جدیدی بین دندان‌ها مشاهده شود. با این وجود، زمانی که بریس‌ها خارج می‌شوند، مشکلات مربوط به صاف و یکدست بودن دندان‌ها برطرف خواهند شد.

باور نادرست 6: نتیجه‌ی درمان با استفاده از بریس‌ها دائمی و ماندگار است.

باورهای نادرست درباره درمان ارتودنسی

باورهای نادرست درباره درمان ارتودنسی

واقعیت: مشکلات مربوط به نحوه‌ی قرارگیری دندان‌ها در نتیجه‌ی نیروهای طبیعی بوجود می‌آیند که بیمار را در طول زندگی تحت تاثیر قرار می‌دهد. معمولا در طول شب از ریتینرها استفاده می‌شود تا پس از خارج شدن بریس‌ها به فرد کمک کند دندان‌ها را صاف و یکدست نگه دارد.

باور نادرست 7: دندان عقل منشاء تمام مشکلات به هم ریختگی دندان‌ها است.

باورهای نادرست درباره درمان ارتودنسی

باورهای نادرست درباره درمان ارتودنسی

واقعیت: هیچ شواهدی مبنی بر صحت این باور نادرست وجود ندارد. ممکن است وجود دندان عقل موجب بروز برخی مشکلات شود، اما باعث نخواهد شد که بیمار حتما به بریس نیاز داشته باشد.

باور نادرست 8: هر نوع اوربایتی در فک‌ها بد و ناخوشایند است.

باورهای نادرست درباره درمان ارتودنسی

باورهای نادرست درباره درمان ارتودنسی

واقعیت: اوربایت خفیف در هر کسی می‌تواند وجود داشته باشد و الزاما هشدار دهنده نخواهد بود. در واقع، حتی ممکن است مانع ساییدگی دندان‌های جلو شود زیرا میزان سایش و برخورد دندان‌های فک بالا و پایین را کاهش خواهد داد.

باور نادرست 9: زمان خارج کردن بریس‌ها از دهان کاملا مشخص است.

واقعیت: طول درمان ارتودنسی کاملا تقریبی است و برخی عوامل هستند که می‌توانند آن را تحت تاثیر قرار دهند. ارتودنتیست می‌تواند برای شما برنامه‌ی زمانی تعیین کند اما قطعی نخواهد بود.

باور نادرست 10: با وجود بریس‌ها در دهان نمی‌توان ورزش انجام داد.

باورهای نادرست درباره درمان ارتودنسی

باورهای نادرست درباره درمان ارتودنسی

واقعیت: با وجود بریس‌ها در دهان می‌توان بسیاری از ورزش‌ها را انجام داد. تنها در مورد برخی ورزش‌ها ممکن است دندانپزشک به بیمار توصیه کند از محافظ دندانی استفاده نماید تا از بریس‌ها محافظت نماید. اما هیچ دلیلی وجود ندارد که تحرک بیمار کمتر از زمانی باشد که از بریس استفاده نمی‌کرد.

باور نادرست 11: نمی‌توان پزشک ارتودنتیست خود را عوض کرد.

واقعیت: شما این اختیار را دارید که هر زمان تمایل دارید پزشک خود را عوض کنید، اما باید بدانید ممکن است هر یک از آنها درمان ارتودنسی را با اندکی تفاوت انجام دهد. اما به خاطر خودتان، سعی کنید درمان خود را نزد یک پزشک ادامه دهید.

 

شلوغی، به هم ریختگی و کج  بودن دندان

اگر شما صاحب لبخندی زیبا باشید، بیشتر لبخند خواهید زد. اما اگر لبخند شما تحت تاثیر دندان‌های شکسته یا نامرتب باشد، مجبور خواهید بود کمتر بخندید. مطالعات حاکی از آن است، افرادی که دندان‌های صاف و یکدست دارند احتمالا شادتر، قابل اعتمادتر و باهوش‌تر از افرادی به نظر می‌رسند که دندان‌های به هم ریخته و شکسته دارند. دیگر مطالعات حاکی از آن است که دسته‌ی اول در حرفه‌ی خود بیشتر پیشرفت خواهند داشت.

پیشرفت‌های دندانپزشکی علاوه بر تاثیر روی ظاهر و اعتماد به نفس فرد، روی سلامت دهان و دندان و سلامت عمومی بدن نیز تاثیر مثبت داشته است. حفظ بهداشت در دندان‌های نامرتب و فشرده دشوارتر خواهد بود، در نتیجه بروز پوسیدگی و بیماری‌های بافت لثه و بافت پریودنتال (بافت اطراف دندان) نیز افزایش خواهند یافت. در صورتی که دندان‌های فک بالا و فک پایین در یک ردیف قرار نگیرند، ممکن است سطح جونده‌ی دندان دچار ساییدگی زودرس شود، که ساختار استخوان فک را نیز تحت تاثیر قرار خواهد داد. احتمال بروز دیابت، بیماری‌های قلبی و حمله‌ی قلبی در افرادی که دندان‌های نامرتب و فشرده دارند بیشتر خواهد بود.

شلوغی، به هم ریختگی و کج  بودن دندان

شلوغی، به هم ریختگی و کج  بودن دندان

علائم و نشانه‌های فشردگی و به‌هم ریختگی دندان‌ها

احتمالا کسانی دندان‌های فشرده و نامرتب دارند که:

  • دندان‌ها به طور کامل یا جزئی روی یکدیگر همپوشانی دارند.
  • دندان شکسته دارند.
  • در کشیدن نخ دندان با مشکل مواجه هستند.
  • در جویدن غذا مشکل دارند.
  • هنگام جویدن غذا، پیوسته زبان یا داخل گونه (لُپ) خود را گاز می‌گیرند.
  • نوک زبانی حرف می‌زنند.
  • پوسیدگی شدید دندانی دارند.
  • بوی بد دهان دارند.

دلایل به هم ریختگی و کجی دندان‌ها

علل ژنتیکی

درست مانند رنگ چشم و قد که به صورت ژنتیکی مشخص می‌شوند، قوس‌های دندانی (دندان‌های فک بالا قوس دندانی فوقانی، و دندان‌های فک پایین قوس دندانی تحتانی را تشکیل می‌دهند) نیز تحت تاثیر ژنتیک می‌باشند. با کوتاه شدن قوس دندانی (چه فوقانی و چه تحتانی)، فضای کافی برای رشد تمام دندان‌های دائمی وجود نخواهد داشت. این مشکل منجر به فشردگی و نامرتبی دندان‌ها خواهد شد.

علل مربوط به پوسیدگی دندان‌ها

شلوغی، به هم ریختگی و کج  بودن دندان

شلوغی، به هم ریختگی و کج  بودن دندان

پوسیدگی که منجر به از دست رفتن زودهنگام دندان‌های شیری شود می‌تواند در نهایت، نامرتبی و به هم ریختگی دندان‌های دائمی را در پی داشته باشد. دندان‌های شیری می‌توانند به عنوان فاصله‌گذار بین دندان‌های دائمی عمل کنند، در صورتی که این فاصله‎ها حفظ نشوند، دندان‌های دائمی با الگویی فشرده و روی هم قرار گرفته رشد می‌کنند.

رشد غیرعادی و نابهنجار لب و کام

شلوغی، به هم ریختگی و کج  بودن دندان

شلوغی، به هم ریختگی و کج  بودن دندان

شکاف لب و شکاف کام دو ناهنجاری شایع است که طی دوران جنینی رخ می‌دهد. شکاف لب و کام به برش یا دو نیم‌شدگی لب یا سقف دهان گفته می‌شود. شلوغی و نامرتبی دندان‌ها در این شرایط عادی است. ترمیم شکاف لب و شکاف کام از طریق جراحی نسبتا ساده است، اما فشردگی و نامرتبی دندان‌ها و دیگر ناهنجاری‌های دندانی از طریق جراحی شکاف کام و لب برطرف نمی‌شود بلکه به طور مجزا نیاز به درمان ارتودنسی خواهد داشت.

تنفس دهانی مزمن

شلوغی، به هم ریختگی و کج  بودن دندان

شلوغی، به هم ریختگی و کج  بودن دندان

تنفس دهانی مزمن باعث خواهد شد قوس دندانی فوقانی به شکل غیرعادی باریک شود. طی تنفس از راه بینی، زبان فشاری به سقف دهان وارد می‌آورد، که به گسترده و عریض شدن قوس دندانی فک کمک می‌کند. طی تنفس دهانی، زبان از سقف دهان دور می‌شود و قوس دندانی فک باریک می‌شود.

 

درمان فشردگی و نامرتبی دندان‌ها

اگر دندان‌های فشرده و نامرتب دارید و

  • بوی بد دهان دارید
  • حین مسواک زدن دندان‌ها لثه‌هایتان خونریزی دارند
  • هنگام جویدن غذا در دهانتان احساس ناراحتی دارید
  • دندان‌هایتان روی یکدیگر همپوشانی دارند
  • کشیدن نخ دندان بین دندان‌هایتان دشوار است

هر چه سریع‌تر در پی مراقبت‌های دندانپزشکی و مراجعه به ارتودنتیست باشید.

شلوغی، به هم ریختگی و کج  بودن دندان

شلوغی، به هم ریختگی و کج  بودن دندان

متاسفانه راهکاری وجود ندارد تا بتوانید فشردگی دندان‌ها را در منزل اصلاح نمایید. صاف و مرتب نمودن دندان‌ها نیازمند کمک از سوی دندانپزشک و ارتودنتیست می‌باشد. ارتودنتیست ممکن است ریتینر، فاصله‌گذار، بریس و الاینر را پیشنهاد دهد. گاهی اوقات نیز کشیدن دندان‌های شیری و دائمی پیشنهاد می‌شود.

مدت زمان و طول درمان ارتودنسی

طول درمان ارتودنسی برای هر بیماری متفاوت است و تحت تاثیر عوامل مختلف خواهد بود. برخی از این عوامل با معاینه‌ی بیمار مشخص می‌شوند، مانند پیچیدگی مشکل موجود در فک و دندان‌ها که تعیین‌کننده‌ی طول درمان می‌باشند. دیگر عوامل از قبیل “همکاری بیمار” کمتر قابل پیش‌بینی هستند اما به همین میزان در تعیین طول درمان نقش دارند. به همین دلیل، معمولا پیش‌بینی می‌شود که طول درمان بین یک تا دو سال باشد.

موارد پیچیده‌تر ارتودنسی مستلزم مدت زمان بیشتر برای اتمام درمان خواهند بود. از سوی دیگر، ایجاد تغییرات کوچک و درمان‌های جزئی نیاز به زمان کمتری خواهند داشت. بعلاوه، زمانی که درمان چند روش را شامل می‌شود، مثلا جراحی فک یا انجام ایمپلنت،  طول درمان افزایش خواهد یافت.

عوامل موثر بر طول درمان ارتودنسی

مدت زمان و طول درمان ارتودنسی

مدت زمان و طول درمان ارتودنسی

 

از جمله مهمترین عواملی که طول درمان ارتودنسی را تحت تاثیر قرار می‌دهند به طور خلاصه در زیر ذکر شده‌اند.

  • به نظر در مواردی که درمان ارتودنسی نیاز به کشیدن دندان دارند بیشتر طول می‌کشد تا مواردی که نیاز به کشیدن دندان ندارند. بعلاوه، تعداد دندان‌های کشیده شده نیز در طول درمان نقش دارند.

 

مدت زمان و طول درمان ارتودنسی

مدت زمان و طول درمان ارتودنسی

  • نمی‌توان به طور قطعی نتیجه‌گیری کرد که طول درمان با ابزارهای متحرک ارتودنسی چقدر است.

 

مدت زمان و طول درمان ارتودنسی

مدت زمان و طول درمان ارتودنسی

  • به نظر تفاوت‌های سنی در طول درمان ارتودنسی نقش ندارند، مشروط بر آنکه بیمارها در یک دوره‌ی دندانی دائمی به سر برند.
  • در رابطه با مال اکلوژن کلاس II، شواهد بسیاری مبتنی بر این واقعیت وجود دارد که هر چه درمان ارتودنسی زودتر آغاز شود، درمان آن طولانی‌تر خواهد بود.
  • شواهد اندکی در رابطه با تفاوت‌های طول درمان ارتودنسی مال‌اکلوژن‌های مختلف وجود دارد.
  • طول درمان روش‌های ترکیبی اردونسی- جراحی متفاوت است و به نظر به جراح بستگی دارد. چنین به نظر می‌رسد که جراحان با تجربه‌تر که تعداد بیشتری جراحی انجام داده‌اند، در مدت زمان کمتری درمان را به اتمام می‌رسانند.
مدت زمان و طول درمان ارتودنسی

مدت زمان و طول درمان ارتودنسی

  • عوامل مختلف مانند تکنیک مورد استفاده، تعداد و مهارت جراحانی که در فرایند درمان دخیل می‌باشند، رضایت بیمار و شدت مال‌اکلوژن اولیه همگی در طول درمان نقش دارند. با این حال، سهم هر عامل چندان شناخته شده نیست و نیاز به تحقیقات بیشتر دارد.
  • وجود دندان‌های نیش نهفته در فک بالا طول درمان را افزایش می‌دهند. وخامت نهفتگی دندان، و نیز سن بیمار، ممکن است با طول درمان مرتبط باشند.
مدت زمان و طول درمان ارتودنسی

مدت زمان و طول درمان ارتودنسی

شاید موثرترین عامل درتعیین طول درمان ارتودنسی همکاری بیمار باشد. رضایت بیمار در روند موثر درمان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. استفاده‌ی مداوم از الاستیک قابل ارتجاع یا روکش کام طبق دستورالعمل ارتودنتیست ، مراقبت صحیح از براکت‌ها و سیم‌ها و مراجعه‌ی منظم به ارتودنتیست افزایش سرعت پیشرفت درمان را ممکن خواهد نمود. عدم تبعیت بیمار از همه‌ی این موارد باعث خواهد شد درمان به تعلیق بیفتد. متاسفانه، ارتودنتیست کنترلی روی این جنبه‌ی درمان ندارد. اغلب، همکاری ضعیف بیمار منجر به طولانی‌تر شدن زمان قابل انتظار درمان خواهد شد.

مدت زمان و طول درمان ارتودنسی

مدت زمان و طول درمان ارتودنسی

با خارج کردن بریس‌های دندانی، درمان ارتودنسی پایان نخواهد یافت. پس از برداشتن بریس نیاز است بیمار از ریتینر استفاده کند تا دندان‌ها را در جای خود نگه دارند.طی این زمان، بیمار باید به طور منظم به ارتودنتیست مراجعه نماید.

در آخر باید اشاره نمود که در حال حاضر اطلاعات مستندی مربوط به طول درمان با استفاده از روش‌های ارتودنسی نسبتا جدید (مانند تکنیک اینویزالازین و مینی‌ایمپلنت) در دست نیست. بعلاوه، شواهد علمی برای بررسی زمان درمان در مورد روش‌های درمان جنبی غیرمعمول کافی نیستند

دیاستم یا فاصله بین دندان‌ها

دیاستم به فاصله یا فضای بین دو دندان گفته می‌شود. ممکن است بین هر دو دندانی فاصله وجود داشته باشد، اما این فاصله غالبا بین دندان‌های قدامی فک بالا مشاهده می‌شود.

علل ایجاد فاصله بین دندان‌ها

فرنولا (اتصالات عضلانی) به بافت‌های نوارمانند کوچکی گفته می‌شود که ممکن است زیر زبان، درون گونه و نزدیک دندان‌های عقبی، یا زیر لب بالا وجود داشته باشند. هنگام رشد جنین در رحم، این بافت‌های نواری رشد برخی ساختارهای دهان را هدایت می‌کنند. با تولد نوزاد، فرنولا به نحوۀ قرار گرفتن دندان‌ها کمک می‌کند.

فرنومی که لب بالا را به لثۀ فک بالا متصل می‌کند فرنوم لبی-لثه‌ای فک بالا گفته می‌شود. اگر لب بالای خود را بلند کنید، به سادگی آن را لمس خواهید کرد. قرار گرفتن فرنوم لبی فک بالا در سطحی پایین‌تر ازحد معمول، شایع‌ترین علت ایجاد فاصله بین دندان‌های قدامی فک بالا می‌باشد. در این صورت، فرنوم آنقدر پایین به لثه متصل شده که دو دندان جلو را از یکدیگر دور نگه می‌دارد.

دیاستم یا فاصله بین دندان‌ها

دیاستم یا فاصله بین دندان‌ها

دیگر علل ایجاد فاصله بین دندان‌های قدامی عبارتند از:

  • رشد طبیعی- معمولا زمانی که دندان‌ها برای نخستین بار درمی‌آیند دارای فواصلی هستند. اما رشد دندان نیش معمولا موجب بسته شدن این فواصل می‌شود.
  • افتادن دندان‌ها- برخی کودکان در حالی متولد می‌شوند که به صورت مادرزادی یک یا دو دندان (در کودکی و بزرگسالی) را در استخوان فک خود ندارند، که باعث ایجاد فاصله می‌شود.
  • دندان‌های اضافی- گاهی اوقات دندان اضافی در استخوان فک وجود دارد که از بیرون آمدن دندان‌های دیگر جلوگیری می‌کند و منجر به ایجاد فاصله می‌شود.
  • دندان‌های کوچک- برخی کودکان ممکن است دندان‌های کوچکی داشته باشند که خود منجر به ایجاد فاصله می‌شود.
  • فک‌های بزرگ- اندازۀ استخوان فک در برخی کودکان، در مقایسه با سایز دندان‌های آنها نسبتا بزرگ است.
  • فرنوم زبانی: فرنوم زبانی فرنومی است که از کف دهان به انتهای زبان متصل می‌شود. در برخی موارد حادِ گره زبانی یا زبان گره خورده (شرایطی که حاصل فرنوم محدودکننده است و اجازه نمی‌دهد زبان آزادانه پشت لب‌ها حرکت کند)، ممکن است فرنوم منجر به ایجاد فاصله بین دندان‌های قدامی فک پایین شود.

دیاستم یا فاصله بین دندان‌ها

دیاستم یا فاصله بین دندان‌ها

بسته شدن خود به خود فاصلۀ بین دندان‌ها

در برخی موارد، فاصلۀ بین دندان‌های قدامی در فک بالا به صورت خود به خود بسته می‌شود.

وقتی دندان‌های کودک به تدریج بیرون می‌آیند (حدود شش تا نه ماهگی)، ممکن است دندان‌های قدامی فاصله داشته باشند و فرنوم در پایین به لثه متصل شده باشد. با یک ساله شدن کودک، ممکن است فرنوم کوتاه‌تر شده باشد، و دندان‌های بیشتری درآمده باشند که موجب بسته شدن این فاصله‌ شود. همانطور که در ابتدا گفته شد، فاصله‌های بین دندان‌های کودکان امری طبیعی است، فاصله‌های بین دندان‌های قدامی بزرگسالان نیز اغلب با رشد دندان‌های بیشتر، به صورت خود به خود بسته می‌شوند.

مشکلات مربوط به دندان‌های قدامی دارای فاصله

برخی مشکلات مربوط به دندان‌های قدامی فاصله‌دار عبارتند از:

  • اعتماد به نفس: ممکن است برخی افراد احساس خجالت کنند و نخواهند بخندند
  • بی‌نظمی دندان- وجود فاصلۀ زیاد بین دندان‌های قدامی ممکن است فضای کافی برای رشد دندان‌های مجاور باقی نگذارد. این امر می‌تواند برای بایت فرد مشکل ایجاد نماید.

درمان فاصلۀ بین دندان‌ها

ارتودنتیست دندانپزشکی است که به منظور کسب تخصص در تشخیص، پیشگیری و درمان مشکلات مربوط به بی‌نظمی دندان‌ها و فک‌ها مطالعات اضافی انجام داده است.

متخصص ارتودنسی در رابطه با گزینه‌های درمان با بیمار صحبت می‌کند. آنها باید بتوانند بیمار را راهنمایی کنند که آیا درمان ضرورت دارد و در این صورت، مناسب‌ترین سن آغار درمان چه زمانی است.

ممکن است گزینه‌های درمان شامل موارد زیر باشند:

  • ونیرها- ونیر نوعی پوشش دندان است. اگر فاصله کم باشد؛ می‌توان از ونیرهایی که تنها اندکی عریض‌تر از دندان‌های طبیعی هستند برای پوشش دادن فاصلۀ دندان‌ها استفاده نمود. ونیرها به طور دائمی به سطح دندان‌ها متصل می‌شوند.
دیاستم یا فاصله بین دندان‌ها

دیاستم یا فاصله بین دندان‌ها

  • ابزارهای متحرک- از قبیل روکش. این ابزار به نزدیک‌تر کردن دندان‌ها کمک می‌نماید.
  • ابزارهای ثابت- از قبیل بریس‌ها. بریس‌ها روی دندان‌های قدامی ثابت می‌شوند و نوارهای کشی و سیم‌ها برای نزدیک کردن دندان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند.
دیاستم یا فاصله بین دندان‌ها

دیاستم یا فاصله بین دندان‌ها

  • جراحی فرنکتومی- فرنکتومی جراحی است که به منظور برداشتن فرنومی انجام می‌شود که بین دندان‌ها فاصله ایجاد نموده است. این روش معمولا پیش از آنکه فاصلۀ دندان‌ها با درمان ارتودنسی بسته شود انجام می‌شود.
دیاستم یا فاصله بین دندان‌ها

دیاستم یا فاصله بین دندان‌ها

نتیجه‌گیری

  • فاصله بین دندان‌های کودکان امری طبیعی است.
  • فاصله بین دندان‌های قدامی در افراد بزرگسال معمولا با رشد دندان‌های دیگر، به صورت خود به خود بسته می‌شود.
  • متخصص سلامت دهان و دندان یا ارتودنتیست بایستی بتواند به افراد از سنین حدود 8 سال در خصوص نیاز به درمان مشاوره دهد.

آیا شیوه‌های درمان ارتودنسی مشابه هستند؟

بسیاری از افراد جامعه نیاز دارند که بر روی دندان‌هایشان کارهای زیبایی و ترمیمی صورت گیرد و یکی از گزینه‌های اصلی آنها استفاده از درمان ارتودنسی است. با این وجود با توجه به اینکه چندین نوع متخصص حرفه‌ای در این زمینه وجود دارد، اغلب آن‌ها گیج می‌شوند و نمی‌دانند که به سراغ کدام یک از گزینه‌ها بروند. معمولاً اولین گامی که برای درمان دندان‌ها برداشته می‌شود، این است که به سراغ یک دندانپزشک عمومی رفته و در صورت تخصصی شدن موضوع آنها باید به یکی از متخصصین حوزه خود مراجعه کنند. یکی از حرفه‌هایی که متخصص مراقبت از دندان به شمار می‌رود، ارتودنتیست است که وظیفه درمان ارتودنسی را بر عهده دارد.

 اغلب ارتودنتیست‌ها زمان خود را بر روی صاف کردن دندان‌ها متمرکز می کنند و معمولاً در سطح جامعه با کسانی که از براکت ارتودنسی استفاده می‌کنند شناخته می‌شود! با وجود تعدد در متخصصین دندانپزشکی، در این مقاله به طور خاص درباره روش درمان ارتودنسی بحث خواهیم کرد می‌خواهیم مشابهت بین هر کدام از این روشها را به بحث بگذاریم. پس با ما همراه باشید!

یک ارتودنتیست دقیقاً چه کاری انجام می‌دهد؟

 اگر با اصطلاح ارتودنتیست آشنا نباشید، احتمالاً با سؤالات بسیاری مواجه می‌شوید از جمله: درمان ارتودنسی چیست؟ انواع درمان ارتودنسی چیست؟ و برخی از این سؤالات بیشتر به وظایف آنها مربوط می‌شود. ارتودنتیست‌ها وظیفه تمیز کردن دندان‌ها را برعهده ندارند، و دندانها را نمی‌کشد، نقش اصلی آنها این است که دندان‌ها را مرتب کرده و وضعیت قرار گرفتن دندانها بر روی هم را اصلاح کنند. اغلب افراد در مراجعه به این متخصصین از آن‌ها می‌خواهند که موقعیت دندان‌ها و فک را برای گرفتن براکت ارتودنسی بررسی کنند.

 براکت یکی از وسایلی که برای تحت فشار قرار دادن دندان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. در حقیقت ارتودنتیست‌ها در تعیین بهترین ابزار ممکن برای حرکت دندان‌های بیمار تخصص دارند و انتخاب می‌کنند که چه ابزاری برای وضعیت دندان یک بیمار مناسب است. در حقیقت ارتودنتیست‌ها ابزارهای مختلفی در اختیار دارند که با عنوان براکت ارتودنسی شناخته می‌شود و به شکل‌های مختلفی بر روی دندان‌ها قرار گرفته و از طریق اعمال فشار فیزیکی و مکانیکی به دندان‌ها باعث حرکت آنها به سمت محل مناسب می‌شوند.

 اساساً درمان ارتودنسی به عنوان یک فرایند در گرفتن دستگاه و ابزار مورد نظر برای تنظیم موقعیت نادرست دندان‌ها تعریف می‌شود. در حال حاضر ۴ نوع درمان ارتودنسی وجود دارد که مورد استفاده قرار می‌گیرند و عبارتند از:

  • براکت های ثابت: این براکت ها قابلیت برداشتن ندارند و به عنوان رایج‌ترین گزینه مورد استفاده قرار می‌گیرند؛
  • براکت ارتودنسی متحرک: این براکت‌ها عملکردی همانند براکت های معمولی دارند، با این تفاوت که امکان برداشتن و جابجایی آنها فراهم است.
  • نگه دارنده‌های پلاستیکی: این ابزارها معمولاً برای تغییر مکان بسیار کم مورد استفاده قرار می‌گیرند.

براکت های ارتودنسی چگونه عمل می‌کنند؟

همانطور که قبلاً عنوان شود، ارتودنتیست به شما کمک می‌کند که موقعیت دندانهای خود را تغییر دهید. با توجه به این که اغلب ارتودنتیست‌ها از براکت ارتودنسی به عنوان رایج‌ترین روش مورد نظر استفاده می‌کنند، باید کمی در مورد آن‌ها و کاربردهای آنها بحث کنیم. در وهله اول، براکت ها از قطعاتی جداگانه ساخته می‌شوند که بر روی دندان‌ها قرار می‌گیرند. پس از قرار گرفتن براکت ها بر روی دندان، یک سیم از میان آنها عبور می‌کند و با اعمال فشار بر روی آنها باعث حرکت دندان می‌شود. با گذشت زمان، این سیم‌ها فشار‌های مختلف و متناوبی بر روی دندان‌ها وارد می‌کنند که درد آن نیز تحت فشار به صورت آهسته شروع به حرکت می‌کند.

با گذشت زمان، سیمهای براکت ارتودنسی قوی‌تر شده و دندان‌ها تحت فشار مستقیم قرار گیرند تا به محل خود برسند. اگر شما مشکل اوربایت (overbite) یا آندربایت (underbite) دچار باشید این بدین معنی است که دندانهای بالایی یا پایینی شما در حالت طبیعی خود قرار ندارند. با توجه به این شرایط، ارتودنتیست ممکن است نسبت به قرار دادن براکت ارتودنسی و فاصله آنها تصمیم‌های متفاوتی بگیرد. در هر صورت انتخاب نوع درمان ارتودنسی و ابزارهای مورد استفاده در آن بر عهده شخص ارتودنتیست بوده آنها تصمیم می‌گیرند که شما در شرایط مختلفی از کدام گزینه استفاده کنید. البته ممکن است در انتخاب گزینه‌ها به سلیقه شما و مسائل ظاهری بیمار نیز توجه شود.

ارتودنتیست شما دقیقاً چه کاری انجام می‌دهد؟

 ممکن است فکر کنید که براکت ارتودنسی تمام کارها را انجام می‌دهند و نقش همه ارتودنتیست‌های یکسان است و بیشتر کار بر عهده براکت قرار دارد. در حقیقت، ارتودنتیست شما نقش مهمی در طول این فرایند بازی می‌کند. ارتودنتیست شخصی ممکن است فرایند درمان ارتودنسی را به شکل متفاوتی ارائه دهد و برخی از آنها نسبت به دیگران عملکرد بهتری داشته باشد. مهم این است که شما به عنوان یک بیمار به دنبال یک ارتودنتیست حرفه‌ای، با کیفیت بالا و قابل اطمینان بگردید تا اطمینان حاصل شود که روند درمان ارتودنسی شما به خوبی انجام می‌شود.

 در وهله اول، یکی از مواردی که یک متخصص ارتودنسی به شما می‌گویند این است که شما نمی‌توانید یک غذای خاص را بخورید. آن‌ها معمولاً یک لیست طولانی از غذاهایی که نمی‌توانید به سمت آنها بروید و یا غذاهایی که بهتر است به هنگام استفاده از براکت ارتودنسی مصرف کنید در اختیار شما قرار می‌دهند. معمولاً ارتودنتیست‌ها از شما می‌خواهند که به سراغ این غذاها نروید:

  • غذاهای جویدنی: این غذاها برای براکت ارتودنسی بسیار بد هستند و به روند درمان ارتودنسی لطمه می‌زنند.
  • غذاهای چسبناک: این خوراکی‌ها به سطح براکت و دندانها چسبیده و برداشتن آنها دردسر دارد.
  • غذاهایی که نیاز به استفاده از دندان‌های جلویی دارند: خوراکی‌های مانند ذرت و سیب لازم است که با دندان جلویی خورده شوند و ممکن است باعث شکسته شدن براکت ارتودنسی یا سیم‌های آن شود.
  • خوراکی‌های سخت: این مواد به خودی خود برای سلامت براکت ارتودنسی و دندان‌ها مضر هستند.

اما یکی دیگر از مواردی که ارتودنتیست می‌تواند برای شما انجام دهد این است که بهترین راه ممکن برای رفع مشکل دندانهای شما پیشنهاد دهد. با توجه به اینکه افراد مختلف دارای وضعیت دندان متفاوت و سیستم استخوان فک متفاوت هستند، انتخاب شیوه درمان ارتودنسی باید توسط متخصص صورت گیرد.

 تصمیم نهایی با شماست

 دیدار با ارتودنتیست و انجام درمان ارتودنسی به عنوان بخش مهمی از زندگی شما محسوب می‌شود و می‌تواند لبخند را به زندگی شما برگرداند. اما در این میان نکته‌ای که اهمیت دارد این است که در انتخاب ارتودنتیست خود نهایت دقت و شناخت را به کار ببرید. درمان ارتودنسی همانند سایر شیوه‌های پزشکی از یک اصول اولیه مشابه پیروی می‌کند و معمولاً ابزارهای آنها نیز یکسان است. اما چیزی که باعث تفاوت می‌شود و ممکن است بیماران را به سمت درمان ارتودنسی بکشاند، تجربه، دانش، مهارت، دسترسی به تجهیزات مناسب و سابقه طولانی ارتودنتیست‌ها است که به شما در انتخاب آنها کمک می‌کند.

براکت ارتودنسی چگونه عمل می‌کند

هنگامی که دندان‌های شما کج می‌شوند یا دندان‌های نیش نمی‌توانند عملکرد مناسبی از خود نشان دهند، ارتودنتیست‌ها به شما توصیه می‌کنند که از براکت ارتودنسی استفاده کنید و آنها را به روال طبیعی خود برگردانید تا مشکلات شما حل شود. روند درمان ارتودنسی شامل چندین جلسه ملاقات و مشاوره با ارتودنتیست و انتخاب مناسبترین روش درمانی است که بتوانند دندان‌های شما را به محل مناسبی که ارتودنتیست تشخیص می‌دهد برگرداند.

 ساختار دندان و فک هر فرد منحصر به فرد است و این متخصص ارتودنسی است که نیاز شما را تشخیص می‌دهد و نوع براکت ارتودنسی را تعیین می‌کند. به همین دلیل در جریان درمان ارتودنسی به پزشک خود اعتماد کنید و اجازه دهید که بهترین انتخاب را برای شما داشته باشد. در این مطلب ما قصد داریم نگاهی کامل به نحوه عملکرد براکت ارتودنسی داشته باشیم و به برخی از ابهامات در رابطه با آنها پاسخ دهیم. پس با ما همراه باشید!

براکت ارتودنسی چگونه عمل می‌کند

براکت ارتودنسی چگونه عمل می‌کند

براکت ارتودنسی چگونه کار می‌کند؟

براکت ارتودنسی فلزی و شفاف با دقتی مثال زدنی و با اعمال فشار ملایم باعث می‌شوند که دندانهای بیمار به آرامی تغییر موقعیت داده و به شکلی قرار گیرند که نسبت به یکدیگر در وضعیت مناسبی قرار داشته باشند. همانطور که دندان‌های بیمار به آرامی حرکت می‌کنند، استخوان‌ها، رگه‌های خونی و بافته‌های آن نیز تغییر می‌کنند و نسبت به حالت جدید شکل می‌گیرند. هنگامی که دندان‌ها جای خود را عوض می‌کنند، یک نگهدارنده اجازه می‌دهد که استخوان‌ها و لثه‌ها به مرور زمان اطراف دندان را فراگرفته و شرایطی را فراهم می‌کنند که این تغییرات دائمی شوند.

درمان ارتودنسی همچنین ممکن است شامل استفاده از دستگاه‌هایی مانند پالتال اکسپندر (palatal expanders) یا وسیع کننده کام باشد که با ایجاد فشار در لثه ها شرایطی را فراهم می‌آورد که محل دندان نیش به شکل مناسبی تنظیم شده و چگونگی ترکیب دندان‌های بالا و پایین با هم شکل گیرد. این بدین معنی است که براکت ارتودنسی می‌تواند به شکل‌های مختلفی بر تنظیم کردن دندان‌ها مؤثر باشد. درمان اختلالات جزئی و یا شدید، بهانه اصلی استفاده از درمان ارتودنسی است که با ایجاد فشار مداوم و ثابت باعث تغییرات تدریجی و سالم در دندان‌ها می‌شود.

 چه مدت طول می‌کشد که براکت ارتودنسی بتواند وظیفه خود را انجام دهد؟

 بسته به مشکلات تحت درمان، براکت ارتودنسی می‌تواند وضعیت دندان‌های شما را تا شش ماه درست کند و یا در وضعیت بسیار شدید و پیچیده ممکن است استفاده از آنها به بیش از چند سال طول بکشد. از سوی دیگر، ممکن است بیمار به استفاده از یک نگهدارنده نیز برای تثبیت دندان‌های خود نیاز داشته باشد که طبیعتاً طول درمان را افزایش خواهد داد. سعی کنید روند ترمیم دندان‌های خود را سریعتر شروع کنید. ارتودنتیست‌ها برای بیماران خود قرار ملاقات‌های منظمی در نظر می‌گیرند تا از این طریق از دریافت نتایج در اسرع وقت و بدون آسیب دیدن مطمئن شود.

 قرار ملاقات‌های نامنظم، نادیده گرفتن مراقبت از دندانها و عدم استفاده مستمر از نگهدارنده بدون شک زمان درمان شما و مدت زمان استفاده از براکت ارتودنسی را افزایش می‌دهد. برای اطمینان از اینکه براکتها و نگهدارنده ها کارآمد و سریع باشند، مطمئن باشید که دستورالعمل‌ها و توصیه‌های ارتودنتیست خود را درباره مراقبت از دهان و دندان اجرا می‌کنید، رژیم غدایی مناسب درمان ارتودنسی را رعایت کنید و اقدامات احتیاطی که لازم است برای جلوگیری از آسیب به براکت ها انجام دهید، دنبال کنید.

براکت ارتودنسی چگونه عمل می‌کند

براکت ارتودنسی چگونه عمل می‌کند

چقدر طول می‌کشد که درد ناشی از براکت ارتودنسی از بین برود؟

 هنگامی که برای اولین بار از براکت ارتودنسی استفاده می‌کنید، به احتمال زیاد حدود یک هفته ناراحتی و شرایط نامناسبی را تجربه خواهید کرد که ناشی از این وضعیت است که گونه‌ها و دهان شما توسط براکت و متعلقات آن تحت فشار قرار می‌گیرد. استفاده از درمان ارتودنسی در چند روز اولیه ناراحت کننده است، البته می‌توان با استفاده از راهکارهایی مانند استفاده از داروهای مسکن، شست و شو با آب نمک و کمپرس یخ این ناراحتی را کنترل کرد. بخش اعظم این درد از براکت های سنتی نشأت می‌گیرند که در آن‌ها از سیم استفاده می‌شود و متعلقات آنها ممکن است باعث سایش در گونه‌ها و لبهای بیمار شود.

 استفاده از واکس یا موم به عنوان یک پوشش برای سیم می‌تواند کمک کند، اما بهترین چیزی که برای کاهش درد ناشی از  تحریک براکت ارتودنسی می‌توان به کار برد این است که در برابر آن مقاومت کنید و منتظر بمانید. البته ممکن است برخی از بیماران در داخل گونه‌ها و لب خود احساس ناراحتی و سوزش داشته باشند و استفاده از موم یا سایر موانع راهکارهای مناسبی هستند. اکثر این ناراحتی‌ها و دردی که در چند روز اول پس از نصب براکت ارتودنسی تجربه می‌کنید، با خوردن غذاهای گرم و نرم و همچنین کمپرس یخ از بین می‌روند و تحمل آن را راحت‌تر می‌کند.

چگونه می‌توان تشخیص داد که به درمان ارتودنسی نیاز داریم؟

اگر وضعیت دندان نیش شما ناراحت کننده باشد، دندان‌هایتان نامنظم باشند، ماهیچه‌ها و عضلات فک شما درد داشته باشند، یا اگر در مراقبت از دندان و دهان خود با مشکل مواجه هستید که نمی‌توانید آنها را به درستی تنظیم کنید، از یک ارتودنسی برای ارزیابی وضعیت خود کمک بگیرید. براکت ارتودنسی و نگهدارنده ها راهکارهایی هستند که می‌توانند تمامی وضعیت‌های ناراحت کننده دندان‌ها مانند عدم قرارگیری مناسب آنها بر روی یکدیگر، ناتوانی در جویدن مناسب غذاها، نامنظمی در ردیف دندان‌ها و همچنین نداشتن ظاهر مناسب برطرف کنند. البته برخی از بیماران نیز تنها جنبه آرایشی و زیبایی استفاده از این گزینه‌ها را در نظر می‌گیرند.

 تصمیم گیری برای استفاده از نگهدارنده های شفاف یا براکت ارتودنسی موضوعی است که بین شما و ارتودنتیست شما قرار دارد. دندان پزشک شما ممکن است علائمی را تشخیص دهد که شما یا فرزندتان به درمان ارتودنسی نیاز داشته باشید و توصیه کنند که شما نیز از موهبت آن بهره ببرید. اینکه استفاده از این شیوه درمانی به دلایل پزشکی باشد یا تنها جنبه زیبایی شناختی داشته باشند، موردی است که به شخص شما ارتباط دارد و باید آنها را با ارتودنتیست معالج خود در میان بگذارید.

 اگر فکر می‌کنید که شما یا فرزندانتان ممکن است به استفاده از براکت ارتودنسی نیاز داشته باشید، یک جلسه مشاوره با ارتودنتیست خود در نظر بگیرید و وضعیت خود را به طور کامل مورد بحث قرار دهید. اگر به این نتیجه رسیدیم که به درمان ارتودنسی نیاز دارید، با شناخت کامل و با اطلاع از فاکتورهای مختلف مؤثر بر آن، برای بهره گیری از آن اقدام کنید.

انواع  درمان های ارتودنسی

درمان ارتودنسی پیشگیرانه

بعضی کودکان در سنین 8 یا 9 سالگی میتوانند از مزایای ارتودنسی زودهنگام یا پیشگیرانه استفاده کنند. برای اینکه متوجه شوید کودک شما نیاز به این نوع درمان دارد یاخیر، انجمن ارتودنتیست های آمریکا به تمامی والدین توصیه کرده است که کودک خود را در ابتدای سن 7 سالگی به ویزیت یک متخصص ارتودنتیست ببرند. هدف اصلی این نوع درمان جلوگیری از ایجاد و پیشرفت مشکلات فک و دندانهای کودکان است تا بتوان با ارائه روش های درمانی ساده تر و کوتاهتر از بروز مشکلات جدی فک و صورت در سنین بالاتر جلوگیری نمود. بعضی از مواردی که درمان ارتودنسی پیشگرانه مصداق پیدا میکند به شرح زیر است:

  • شل شدن یا افتادن زودهنگام و غیرعادی دندانهای شیری کودک
  • جلوآمدن بیش از حد دندانهای ثنایای بالا
  • دندان های ثنایای پایین جلوتر از دندانهای بالایی قرار بگیرند
  • قوس دندانهای فک بالا کمتر از قوس دندانهای فک پایین باشد
  • انحراف و بد فرمی چانه در هنگام روی هم قرار گرفتن دندان ها و بستن دهان
  • ادامه یافتن عادت مکیدن انگشت شصت یا شیشه شیر پس از سن پنج سالگی

در صورت مشاهده هریک از این علائم در اولین فرصت کودک خود را به دیدار یک متخصص ارتودنسی ببرید.

انواع  درمان های ارتودنسی

انواع  درمان های ارتودنسی

درمان ارتودنسی دو مرحله‌ای

 این شیوه درمانی نسبت به سایر  شیوه‌ها از پیچیدگی بیشتری برخوردارند و معمولاً در کودکان اتفاق می‌افتد. این دسته از افراد نیازی به کار کردن بر روی دندان‌ها ندارند و سعی می‌شود که وضعیت استخوانهای فک آنها بهبود یابد. در این حالت درمان ارتودنسی به صورت دو مرحله‌ای انجام می‌شود و در هر مرحله روی بخش مجزای از فک فرایندهای تخصصی صورت می‌گیرند. مرحله‌ی اول شامل کارهای ارتوپدی می‌شود که هدف آن توسعه و بهبود فک کودک با توجه به وضعیت استخوان صورت وی است. معمولاً در این افراد به دلایل مختلفی از جمله دلایل مادرزادی مشکلات ایجاد می‌شوند که فردی نیاز دارد آنها را اصلاح کند.

 بخش دوم کار به حالت درمان ارتودنسی کلاسیک انجام می‌شود و تمامی فعالیت‌ها بر روی دندان‌ها صورت می‌گیرد. با توجه به وضعیت استخوان فک، در این افراد دندان‌ها به صورتی قرار می‌گیرند که آرایش بسیار نامنظمی داشته و دندان‌ها نمی‌توانند عملکرد طبیعی خود را نشان دهند. در نتیجه ارتودنتیست با استفاده از بریس یا هر ابزار دیگری دندان‌ها را در وضعیت مناسبی نسبت به یکدیگر قرار داده و آنها را محکم می‌کنند. معمولاً این شیوه به دلیل پیچیدگی و دو مرحله‌ای بودن آن مدت درمان طولانی‌تری دارد.

انواع  درمان های ارتودنسی

انواع  درمان های ارتودنسی

 

 درمان ارتودنسی کلاسیک

این شیوه در ترمیم دندان و مرتب کردن آن بسیار متعارف بوده و از دیرباز توسط ارتودنتیست‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفته است. در این روش ترمیمی دندان، فاصله بین آنها، شیب مناسب و نحوه قرار گیری آنها بر روی یکدیگر تصحیح می‌شود. معمولاً برای انجام این کار باندهای الاستیک یا فلزهای مخصوص استفاده می‌شود که دندانها را تحت فشار قرار داده و آنان را به حالت طبیعی برمی گرداند. در درمان ارتودنسی کلاسیک سعی می‌شود که تنها با استفاده از اهرم فشار و با بهره گیری از تخصص و تجربه ارتودنتیست دندان وضعیت مناسبی نسبت به حالت قبل برگردد. این شیوه در تمامی کشورهای دنیا رواج داشته و معمولاً طول درمان آن به وضعیت برنامه به نحوه قرار گیری دندانها بستگی دارد.

انواع  درمان های ارتودنسی

انواع  درمان های ارتودنسی

ارتودنسی همراه با مراقبت از دندان

 هنگامی که به دلیل شرایط مختلف دندان‌های یک فرد دچار نقص می‌شوند و عملکرد طبیعی خود را از دست می‌دهند، ارتودنتیست علاوه بر اینکه شیوه درمان ارتودنسی را انتخاب می‌کند باید روش‌های مراقبت از دندان را نیز مدنظر قرار دهد. در حقیقت زمانی که یک دندان در معرض فاسد شدن قرار می‌گیرد، بسیار شکل پذیر بوده و ممکن است با کمترین فشار شکسته شود و یا از جای کنده شود. اعمال فشار و استفاده از شیوه‌های درمان ارتودنسی کلاسیک باعث تنش بسیار شدید در این دندان‌ها شده و به مرور زمان باعث از بین رفتن آن‌ها می‌شود.

درمان ارتودنسی ترکیبی به همراه مراقبت از دندان باعث می‌شود که کارهای پزشکی بر روی دندان دو جنبه کاملاً متفاوت داشته باشد. در بخش مراقبت از دندان، کارهای پزشکی و دندانپزشکی بر روی دندان‌ها و همچنین فک صورت می‌گیرد و کلیه نواقص به وجود آمده به کمک راه‌های درمانی برطرف می‌شوند. در بخش دیگر کارهای مربوط به مرتب کردن دندان‌ها و در واقع درمان ارتودنسی دندان صورت می‌گیرد وظیفه قرار دادن دندانها در ردیف‌های مشخص و در موقعیت مناسب انجام می‌شود. در صورت دارا بودن تخصص کافی، ارتودنتیست می‌توانند این دو مرحله را به صورت همزمان انجام دهد، در غیر این صورت باید مرحله اول تحت نظر یک دندانپزشک و مرحله دوم به نظر یک ارتودنتیست انجام دهید.

انواع  درمان های ارتودنسی

انواع  درمان های ارتودنسی

درمان ارتودنسی به همراه جراحی دهان و دندان

 در برخی از موارد شاهد هستیم که دندان فرد در درون فک گیر کرده و امکان بیرون آمدن وجود ندارد؛ یا در برخی موارد دیگر با وجود اعمال فشار و استفاده از بریس امکان قرار دادن دندانها در یک ردیف مشخص نیست. در این مرحله علاوه بر شیوه‌ی درمان ارتودنسی، فرد بیمار لازم است که یک عمل جراحی بر روی فک و دندان صورت دهند و به کمک این روش درمان را به موقعیت مناسب حرکت دهد.

در شرایط ویژه در حالتی که فرد درمان ارتودنسی را انجام می‌دهد، ارتودنتیست از پیچ‌های کوچک و محسوسی استفاده می‌کند و به طور موقت لنگرگاه برای حرکت بهتر دندان به وجود می‌آورد. این ایمپلنت در درون دهان فرد قرار گرفته و به نوعی اهرم حرکت دندان ها به سمت محل مناسب محسوب می‌شود. برای انجام این کار و نصب این پیچ‌ها لازم است که یک جراح ارتودنتیست کمک کند. اگر شخصی ارتودنتیست دوره‌های لازم برای درمان ارتودنسی و عمل جراحی را گذرانده باشد، می‌تواند همزمان با انجام کار اصلی خود، برای نصب پیچ‌ها نیز اقدام کند.