بایگانی برچسب برای: متخصص ارتدنسی

مدت زمان و طول درمان ارتودنسی

طول درمان ارتودنسی برای هر بیماری متفاوت است و تحت تاثیر عوامل مختلف خواهد بود. برخی از این عوامل با معاینه‌ی بیمار مشخص می‌شوند، مانند پیچیدگی مشکل موجود در فک و دندان‌ها که تعیین‌کننده‌ی طول درمان می‌باشند. دیگر عوامل از قبیل “همکاری بیمار” کمتر قابل پیش‌بینی هستند اما به همین میزان در تعیین طول درمان نقش دارند. به همین دلیل، معمولا پیش‌بینی می‌شود که طول درمان بین یک تا دو سال باشد.

موارد پیچیده‌تر ارتودنسی مستلزم مدت زمان بیشتر برای اتمام درمان خواهند بود. از سوی دیگر، ایجاد تغییرات کوچک و درمان‌های جزئی نیاز به زمان کمتری خواهند داشت. بعلاوه، زمانی که درمان چند روش را شامل می‌شود، مثلا جراحی فک یا انجام ایمپلنت،  طول درمان افزایش خواهد یافت.

عوامل موثر بر طول درمان ارتودنسی

مدت زمان و طول درمان ارتودنسی

مدت زمان و طول درمان ارتودنسی

 

از جمله مهمترین عواملی که طول درمان ارتودنسی را تحت تاثیر قرار می‌دهند به طور خلاصه در زیر ذکر شده‌اند.

  • به نظر در مواردی که درمان ارتودنسی نیاز به کشیدن دندان دارند بیشتر طول می‌کشد تا مواردی که نیاز به کشیدن دندان ندارند. بعلاوه، تعداد دندان‌های کشیده شده نیز در طول درمان نقش دارند.

 

مدت زمان و طول درمان ارتودنسی

مدت زمان و طول درمان ارتودنسی

  • نمی‌توان به طور قطعی نتیجه‌گیری کرد که طول درمان با ابزارهای متحرک ارتودنسی چقدر است.

 

مدت زمان و طول درمان ارتودنسی

مدت زمان و طول درمان ارتودنسی

  • به نظر تفاوت‌های سنی در طول درمان ارتودنسی نقش ندارند، مشروط بر آنکه بیمارها در یک دوره‌ی دندانی دائمی به سر برند.
  • در رابطه با مال اکلوژن کلاس II، شواهد بسیاری مبتنی بر این واقعیت وجود دارد که هر چه درمان ارتودنسی زودتر آغاز شود، درمان آن طولانی‌تر خواهد بود.
  • شواهد اندکی در رابطه با تفاوت‌های طول درمان ارتودنسی مال‌اکلوژن‌های مختلف وجود دارد.
  • طول درمان روش‌های ترکیبی اردونسی- جراحی متفاوت است و به نظر به جراح بستگی دارد. چنین به نظر می‌رسد که جراحان با تجربه‌تر که تعداد بیشتری جراحی انجام داده‌اند، در مدت زمان کمتری درمان را به اتمام می‌رسانند.
مدت زمان و طول درمان ارتودنسی

مدت زمان و طول درمان ارتودنسی

  • عوامل مختلف مانند تکنیک مورد استفاده، تعداد و مهارت جراحانی که در فرایند درمان دخیل می‌باشند، رضایت بیمار و شدت مال‌اکلوژن اولیه همگی در طول درمان نقش دارند. با این حال، سهم هر عامل چندان شناخته شده نیست و نیاز به تحقیقات بیشتر دارد.
  • وجود دندان‌های نیش نهفته در فک بالا طول درمان را افزایش می‌دهند. وخامت نهفتگی دندان، و نیز سن بیمار، ممکن است با طول درمان مرتبط باشند.
مدت زمان و طول درمان ارتودنسی

مدت زمان و طول درمان ارتودنسی

شاید موثرترین عامل درتعیین طول درمان ارتودنسی همکاری بیمار باشد. رضایت بیمار در روند موثر درمان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. استفاده‌ی مداوم از الاستیک قابل ارتجاع یا روکش کام طبق دستورالعمل ارتودنتیست ، مراقبت صحیح از براکت‌ها و سیم‌ها و مراجعه‌ی منظم به ارتودنتیست افزایش سرعت پیشرفت درمان را ممکن خواهد نمود. عدم تبعیت بیمار از همه‌ی این موارد باعث خواهد شد درمان به تعلیق بیفتد. متاسفانه، ارتودنتیست کنترلی روی این جنبه‌ی درمان ندارد. اغلب، همکاری ضعیف بیمار منجر به طولانی‌تر شدن زمان قابل انتظار درمان خواهد شد.

مدت زمان و طول درمان ارتودنسی

مدت زمان و طول درمان ارتودنسی

با خارج کردن بریس‌های دندانی، درمان ارتودنسی پایان نخواهد یافت. پس از برداشتن بریس نیاز است بیمار از ریتینر استفاده کند تا دندان‌ها را در جای خود نگه دارند.طی این زمان، بیمار باید به طور منظم به ارتودنتیست مراجعه نماید.

در آخر باید اشاره نمود که در حال حاضر اطلاعات مستندی مربوط به طول درمان با استفاده از روش‌های ارتودنسی نسبتا جدید (مانند تکنیک اینویزالازین و مینی‌ایمپلنت) در دست نیست. بعلاوه، شواهد علمی برای بررسی زمان درمان در مورد روش‌های درمان جنبی غیرمعمول کافی نیستند

دیاستم یا فاصله بین دندان‌ها

دیاستم به فاصله یا فضای بین دو دندان گفته می‌شود. ممکن است بین هر دو دندانی فاصله وجود داشته باشد، اما این فاصله غالبا بین دندان‌های قدامی فک بالا مشاهده می‌شود.

علل ایجاد فاصله بین دندان‌ها

فرنولا (اتصالات عضلانی) به بافت‌های نوارمانند کوچکی گفته می‌شود که ممکن است زیر زبان، درون گونه و نزدیک دندان‌های عقبی، یا زیر لب بالا وجود داشته باشند. هنگام رشد جنین در رحم، این بافت‌های نواری رشد برخی ساختارهای دهان را هدایت می‌کنند. با تولد نوزاد، فرنولا به نحوۀ قرار گرفتن دندان‌ها کمک می‌کند.

فرنومی که لب بالا را به لثۀ فک بالا متصل می‌کند فرنوم لبی-لثه‌ای فک بالا گفته می‌شود. اگر لب بالای خود را بلند کنید، به سادگی آن را لمس خواهید کرد. قرار گرفتن فرنوم لبی فک بالا در سطحی پایین‌تر ازحد معمول، شایع‌ترین علت ایجاد فاصله بین دندان‌های قدامی فک بالا می‌باشد. در این صورت، فرنوم آنقدر پایین به لثه متصل شده که دو دندان جلو را از یکدیگر دور نگه می‌دارد.

دیاستم یا فاصله بین دندان‌ها

دیاستم یا فاصله بین دندان‌ها

دیگر علل ایجاد فاصله بین دندان‌های قدامی عبارتند از:

  • رشد طبیعی- معمولا زمانی که دندان‌ها برای نخستین بار درمی‌آیند دارای فواصلی هستند. اما رشد دندان نیش معمولا موجب بسته شدن این فواصل می‌شود.
  • افتادن دندان‌ها- برخی کودکان در حالی متولد می‌شوند که به صورت مادرزادی یک یا دو دندان (در کودکی و بزرگسالی) را در استخوان فک خود ندارند، که باعث ایجاد فاصله می‌شود.
  • دندان‌های اضافی- گاهی اوقات دندان اضافی در استخوان فک وجود دارد که از بیرون آمدن دندان‌های دیگر جلوگیری می‌کند و منجر به ایجاد فاصله می‌شود.
  • دندان‌های کوچک- برخی کودکان ممکن است دندان‌های کوچکی داشته باشند که خود منجر به ایجاد فاصله می‌شود.
  • فک‌های بزرگ- اندازۀ استخوان فک در برخی کودکان، در مقایسه با سایز دندان‌های آنها نسبتا بزرگ است.
  • فرنوم زبانی: فرنوم زبانی فرنومی است که از کف دهان به انتهای زبان متصل می‌شود. در برخی موارد حادِ گره زبانی یا زبان گره خورده (شرایطی که حاصل فرنوم محدودکننده است و اجازه نمی‌دهد زبان آزادانه پشت لب‌ها حرکت کند)، ممکن است فرنوم منجر به ایجاد فاصله بین دندان‌های قدامی فک پایین شود.

دیاستم یا فاصله بین دندان‌ها

دیاستم یا فاصله بین دندان‌ها

بسته شدن خود به خود فاصلۀ بین دندان‌ها

در برخی موارد، فاصلۀ بین دندان‌های قدامی در فک بالا به صورت خود به خود بسته می‌شود.

وقتی دندان‌های کودک به تدریج بیرون می‌آیند (حدود شش تا نه ماهگی)، ممکن است دندان‌های قدامی فاصله داشته باشند و فرنوم در پایین به لثه متصل شده باشد. با یک ساله شدن کودک، ممکن است فرنوم کوتاه‌تر شده باشد، و دندان‌های بیشتری درآمده باشند که موجب بسته شدن این فاصله‌ شود. همانطور که در ابتدا گفته شد، فاصله‌های بین دندان‌های کودکان امری طبیعی است، فاصله‌های بین دندان‌های قدامی بزرگسالان نیز اغلب با رشد دندان‌های بیشتر، به صورت خود به خود بسته می‌شوند.

مشکلات مربوط به دندان‌های قدامی دارای فاصله

برخی مشکلات مربوط به دندان‌های قدامی فاصله‌دار عبارتند از:

  • اعتماد به نفس: ممکن است برخی افراد احساس خجالت کنند و نخواهند بخندند
  • بی‌نظمی دندان- وجود فاصلۀ زیاد بین دندان‌های قدامی ممکن است فضای کافی برای رشد دندان‌های مجاور باقی نگذارد. این امر می‌تواند برای بایت فرد مشکل ایجاد نماید.

درمان فاصلۀ بین دندان‌ها

ارتودنتیست دندانپزشکی است که به منظور کسب تخصص در تشخیص، پیشگیری و درمان مشکلات مربوط به بی‌نظمی دندان‌ها و فک‌ها مطالعات اضافی انجام داده است.

متخصص ارتودنسی در رابطه با گزینه‌های درمان با بیمار صحبت می‌کند. آنها باید بتوانند بیمار را راهنمایی کنند که آیا درمان ضرورت دارد و در این صورت، مناسب‌ترین سن آغار درمان چه زمانی است.

ممکن است گزینه‌های درمان شامل موارد زیر باشند:

  • ونیرها- ونیر نوعی پوشش دندان است. اگر فاصله کم باشد؛ می‌توان از ونیرهایی که تنها اندکی عریض‌تر از دندان‌های طبیعی هستند برای پوشش دادن فاصلۀ دندان‌ها استفاده نمود. ونیرها به طور دائمی به سطح دندان‌ها متصل می‌شوند.
دیاستم یا فاصله بین دندان‌ها

دیاستم یا فاصله بین دندان‌ها

  • ابزارهای متحرک- از قبیل روکش. این ابزار به نزدیک‌تر کردن دندان‌ها کمک می‌نماید.
  • ابزارهای ثابت- از قبیل بریس‌ها. بریس‌ها روی دندان‌های قدامی ثابت می‌شوند و نوارهای کشی و سیم‌ها برای نزدیک کردن دندان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند.
دیاستم یا فاصله بین دندان‌ها

دیاستم یا فاصله بین دندان‌ها

  • جراحی فرنکتومی- فرنکتومی جراحی است که به منظور برداشتن فرنومی انجام می‌شود که بین دندان‌ها فاصله ایجاد نموده است. این روش معمولا پیش از آنکه فاصلۀ دندان‌ها با درمان ارتودنسی بسته شود انجام می‌شود.
دیاستم یا فاصله بین دندان‌ها

دیاستم یا فاصله بین دندان‌ها

نتیجه‌گیری

  • فاصله بین دندان‌های کودکان امری طبیعی است.
  • فاصله بین دندان‌های قدامی در افراد بزرگسال معمولا با رشد دندان‌های دیگر، به صورت خود به خود بسته می‌شود.
  • متخصص سلامت دهان و دندان یا ارتودنتیست بایستی بتواند به افراد از سنین حدود 8 سال در خصوص نیاز به درمان مشاوره دهد.

آیا شیوه‌های درمان ارتودنسی مشابه هستند؟

بسیاری از افراد جامعه نیاز دارند که بر روی دندان‌هایشان کارهای زیبایی و ترمیمی صورت گیرد و یکی از گزینه‌های اصلی آنها استفاده از درمان ارتودنسی است. با این وجود با توجه به اینکه چندین نوع متخصص حرفه‌ای در این زمینه وجود دارد، اغلب آن‌ها گیج می‌شوند و نمی‌دانند که به سراغ کدام یک از گزینه‌ها بروند. معمولاً اولین گامی که برای درمان دندان‌ها برداشته می‌شود، این است که به سراغ یک دندانپزشک عمومی رفته و در صورت تخصصی شدن موضوع آنها باید به یکی از متخصصین حوزه خود مراجعه کنند. یکی از حرفه‌هایی که متخصص مراقبت از دندان به شمار می‌رود، ارتودنتیست است که وظیفه درمان ارتودنسی را بر عهده دارد.

 اغلب ارتودنتیست‌ها زمان خود را بر روی صاف کردن دندان‌ها متمرکز می کنند و معمولاً در سطح جامعه با کسانی که از براکت ارتودنسی استفاده می‌کنند شناخته می‌شود! با وجود تعدد در متخصصین دندانپزشکی، در این مقاله به طور خاص درباره روش درمان ارتودنسی بحث خواهیم کرد می‌خواهیم مشابهت بین هر کدام از این روشها را به بحث بگذاریم. پس با ما همراه باشید!

یک ارتودنتیست دقیقاً چه کاری انجام می‌دهد؟

 اگر با اصطلاح ارتودنتیست آشنا نباشید، احتمالاً با سؤالات بسیاری مواجه می‌شوید از جمله: درمان ارتودنسی چیست؟ انواع درمان ارتودنسی چیست؟ و برخی از این سؤالات بیشتر به وظایف آنها مربوط می‌شود. ارتودنتیست‌ها وظیفه تمیز کردن دندان‌ها را برعهده ندارند، و دندانها را نمی‌کشد، نقش اصلی آنها این است که دندان‌ها را مرتب کرده و وضعیت قرار گرفتن دندانها بر روی هم را اصلاح کنند. اغلب افراد در مراجعه به این متخصصین از آن‌ها می‌خواهند که موقعیت دندان‌ها و فک را برای گرفتن براکت ارتودنسی بررسی کنند.

 براکت یکی از وسایلی که برای تحت فشار قرار دادن دندان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. در حقیقت ارتودنتیست‌ها در تعیین بهترین ابزار ممکن برای حرکت دندان‌های بیمار تخصص دارند و انتخاب می‌کنند که چه ابزاری برای وضعیت دندان یک بیمار مناسب است. در حقیقت ارتودنتیست‌ها ابزارهای مختلفی در اختیار دارند که با عنوان براکت ارتودنسی شناخته می‌شود و به شکل‌های مختلفی بر روی دندان‌ها قرار گرفته و از طریق اعمال فشار فیزیکی و مکانیکی به دندان‌ها باعث حرکت آنها به سمت محل مناسب می‌شوند.

 اساساً درمان ارتودنسی به عنوان یک فرایند در گرفتن دستگاه و ابزار مورد نظر برای تنظیم موقعیت نادرست دندان‌ها تعریف می‌شود. در حال حاضر ۴ نوع درمان ارتودنسی وجود دارد که مورد استفاده قرار می‌گیرند و عبارتند از:

  • براکت های ثابت: این براکت ها قابلیت برداشتن ندارند و به عنوان رایج‌ترین گزینه مورد استفاده قرار می‌گیرند؛
  • براکت ارتودنسی متحرک: این براکت‌ها عملکردی همانند براکت های معمولی دارند، با این تفاوت که امکان برداشتن و جابجایی آنها فراهم است.
  • نگه دارنده‌های پلاستیکی: این ابزارها معمولاً برای تغییر مکان بسیار کم مورد استفاده قرار می‌گیرند.

براکت های ارتودنسی چگونه عمل می‌کنند؟

همانطور که قبلاً عنوان شود، ارتودنتیست به شما کمک می‌کند که موقعیت دندانهای خود را تغییر دهید. با توجه به این که اغلب ارتودنتیست‌ها از براکت ارتودنسی به عنوان رایج‌ترین روش مورد نظر استفاده می‌کنند، باید کمی در مورد آن‌ها و کاربردهای آنها بحث کنیم. در وهله اول، براکت ها از قطعاتی جداگانه ساخته می‌شوند که بر روی دندان‌ها قرار می‌گیرند. پس از قرار گرفتن براکت ها بر روی دندان، یک سیم از میان آنها عبور می‌کند و با اعمال فشار بر روی آنها باعث حرکت دندان می‌شود. با گذشت زمان، این سیم‌ها فشار‌های مختلف و متناوبی بر روی دندان‌ها وارد می‌کنند که درد آن نیز تحت فشار به صورت آهسته شروع به حرکت می‌کند.

با گذشت زمان، سیمهای براکت ارتودنسی قوی‌تر شده و دندان‌ها تحت فشار مستقیم قرار گیرند تا به محل خود برسند. اگر شما مشکل اوربایت (overbite) یا آندربایت (underbite) دچار باشید این بدین معنی است که دندانهای بالایی یا پایینی شما در حالت طبیعی خود قرار ندارند. با توجه به این شرایط، ارتودنتیست ممکن است نسبت به قرار دادن براکت ارتودنسی و فاصله آنها تصمیم‌های متفاوتی بگیرد. در هر صورت انتخاب نوع درمان ارتودنسی و ابزارهای مورد استفاده در آن بر عهده شخص ارتودنتیست بوده آنها تصمیم می‌گیرند که شما در شرایط مختلفی از کدام گزینه استفاده کنید. البته ممکن است در انتخاب گزینه‌ها به سلیقه شما و مسائل ظاهری بیمار نیز توجه شود.

ارتودنتیست شما دقیقاً چه کاری انجام می‌دهد؟

 ممکن است فکر کنید که براکت ارتودنسی تمام کارها را انجام می‌دهند و نقش همه ارتودنتیست‌های یکسان است و بیشتر کار بر عهده براکت قرار دارد. در حقیقت، ارتودنتیست شما نقش مهمی در طول این فرایند بازی می‌کند. ارتودنتیست شخصی ممکن است فرایند درمان ارتودنسی را به شکل متفاوتی ارائه دهد و برخی از آنها نسبت به دیگران عملکرد بهتری داشته باشد. مهم این است که شما به عنوان یک بیمار به دنبال یک ارتودنتیست حرفه‌ای، با کیفیت بالا و قابل اطمینان بگردید تا اطمینان حاصل شود که روند درمان ارتودنسی شما به خوبی انجام می‌شود.

 در وهله اول، یکی از مواردی که یک متخصص ارتودنسی به شما می‌گویند این است که شما نمی‌توانید یک غذای خاص را بخورید. آن‌ها معمولاً یک لیست طولانی از غذاهایی که نمی‌توانید به سمت آنها بروید و یا غذاهایی که بهتر است به هنگام استفاده از براکت ارتودنسی مصرف کنید در اختیار شما قرار می‌دهند. معمولاً ارتودنتیست‌ها از شما می‌خواهند که به سراغ این غذاها نروید:

  • غذاهای جویدنی: این غذاها برای براکت ارتودنسی بسیار بد هستند و به روند درمان ارتودنسی لطمه می‌زنند.
  • غذاهای چسبناک: این خوراکی‌ها به سطح براکت و دندانها چسبیده و برداشتن آنها دردسر دارد.
  • غذاهایی که نیاز به استفاده از دندان‌های جلویی دارند: خوراکی‌های مانند ذرت و سیب لازم است که با دندان جلویی خورده شوند و ممکن است باعث شکسته شدن براکت ارتودنسی یا سیم‌های آن شود.
  • خوراکی‌های سخت: این مواد به خودی خود برای سلامت براکت ارتودنسی و دندان‌ها مضر هستند.

اما یکی دیگر از مواردی که ارتودنتیست می‌تواند برای شما انجام دهد این است که بهترین راه ممکن برای رفع مشکل دندانهای شما پیشنهاد دهد. با توجه به اینکه افراد مختلف دارای وضعیت دندان متفاوت و سیستم استخوان فک متفاوت هستند، انتخاب شیوه درمان ارتودنسی باید توسط متخصص صورت گیرد.

 تصمیم نهایی با شماست

 دیدار با ارتودنتیست و انجام درمان ارتودنسی به عنوان بخش مهمی از زندگی شما محسوب می‌شود و می‌تواند لبخند را به زندگی شما برگرداند. اما در این میان نکته‌ای که اهمیت دارد این است که در انتخاب ارتودنتیست خود نهایت دقت و شناخت را به کار ببرید. درمان ارتودنسی همانند سایر شیوه‌های پزشکی از یک اصول اولیه مشابه پیروی می‌کند و معمولاً ابزارهای آنها نیز یکسان است. اما چیزی که باعث تفاوت می‌شود و ممکن است بیماران را به سمت درمان ارتودنسی بکشاند، تجربه، دانش، مهارت، دسترسی به تجهیزات مناسب و سابقه طولانی ارتودنتیست‌ها است که به شما در انتخاب آنها کمک می‌کند.

براکت ارتودنسی چگونه عمل می‌کند

هنگامی که دندان‌های شما کج می‌شوند یا دندان‌های نیش نمی‌توانند عملکرد مناسبی از خود نشان دهند، ارتودنتیست‌ها به شما توصیه می‌کنند که از براکت ارتودنسی استفاده کنید و آنها را به روال طبیعی خود برگردانید تا مشکلات شما حل شود. روند درمان ارتودنسی شامل چندین جلسه ملاقات و مشاوره با ارتودنتیست و انتخاب مناسبترین روش درمانی است که بتوانند دندان‌های شما را به محل مناسبی که ارتودنتیست تشخیص می‌دهد برگرداند.

 ساختار دندان و فک هر فرد منحصر به فرد است و این متخصص ارتودنسی است که نیاز شما را تشخیص می‌دهد و نوع براکت ارتودنسی را تعیین می‌کند. به همین دلیل در جریان درمان ارتودنسی به پزشک خود اعتماد کنید و اجازه دهید که بهترین انتخاب را برای شما داشته باشد. در این مطلب ما قصد داریم نگاهی کامل به نحوه عملکرد براکت ارتودنسی داشته باشیم و به برخی از ابهامات در رابطه با آنها پاسخ دهیم. پس با ما همراه باشید!

براکت ارتودنسی چگونه عمل می‌کند

براکت ارتودنسی چگونه عمل می‌کند

براکت ارتودنسی چگونه کار می‌کند؟

براکت ارتودنسی فلزی و شفاف با دقتی مثال زدنی و با اعمال فشار ملایم باعث می‌شوند که دندانهای بیمار به آرامی تغییر موقعیت داده و به شکلی قرار گیرند که نسبت به یکدیگر در وضعیت مناسبی قرار داشته باشند. همانطور که دندان‌های بیمار به آرامی حرکت می‌کنند، استخوان‌ها، رگه‌های خونی و بافته‌های آن نیز تغییر می‌کنند و نسبت به حالت جدید شکل می‌گیرند. هنگامی که دندان‌ها جای خود را عوض می‌کنند، یک نگهدارنده اجازه می‌دهد که استخوان‌ها و لثه‌ها به مرور زمان اطراف دندان را فراگرفته و شرایطی را فراهم می‌کنند که این تغییرات دائمی شوند.

درمان ارتودنسی همچنین ممکن است شامل استفاده از دستگاه‌هایی مانند پالتال اکسپندر (palatal expanders) یا وسیع کننده کام باشد که با ایجاد فشار در لثه ها شرایطی را فراهم می‌آورد که محل دندان نیش به شکل مناسبی تنظیم شده و چگونگی ترکیب دندان‌های بالا و پایین با هم شکل گیرد. این بدین معنی است که براکت ارتودنسی می‌تواند به شکل‌های مختلفی بر تنظیم کردن دندان‌ها مؤثر باشد. درمان اختلالات جزئی و یا شدید، بهانه اصلی استفاده از درمان ارتودنسی است که با ایجاد فشار مداوم و ثابت باعث تغییرات تدریجی و سالم در دندان‌ها می‌شود.

 چه مدت طول می‌کشد که براکت ارتودنسی بتواند وظیفه خود را انجام دهد؟

 بسته به مشکلات تحت درمان، براکت ارتودنسی می‌تواند وضعیت دندان‌های شما را تا شش ماه درست کند و یا در وضعیت بسیار شدید و پیچیده ممکن است استفاده از آنها به بیش از چند سال طول بکشد. از سوی دیگر، ممکن است بیمار به استفاده از یک نگهدارنده نیز برای تثبیت دندان‌های خود نیاز داشته باشد که طبیعتاً طول درمان را افزایش خواهد داد. سعی کنید روند ترمیم دندان‌های خود را سریعتر شروع کنید. ارتودنتیست‌ها برای بیماران خود قرار ملاقات‌های منظمی در نظر می‌گیرند تا از این طریق از دریافت نتایج در اسرع وقت و بدون آسیب دیدن مطمئن شود.

 قرار ملاقات‌های نامنظم، نادیده گرفتن مراقبت از دندانها و عدم استفاده مستمر از نگهدارنده بدون شک زمان درمان شما و مدت زمان استفاده از براکت ارتودنسی را افزایش می‌دهد. برای اطمینان از اینکه براکتها و نگهدارنده ها کارآمد و سریع باشند، مطمئن باشید که دستورالعمل‌ها و توصیه‌های ارتودنتیست خود را درباره مراقبت از دهان و دندان اجرا می‌کنید، رژیم غدایی مناسب درمان ارتودنسی را رعایت کنید و اقدامات احتیاطی که لازم است برای جلوگیری از آسیب به براکت ها انجام دهید، دنبال کنید.

براکت ارتودنسی چگونه عمل می‌کند

براکت ارتودنسی چگونه عمل می‌کند

چقدر طول می‌کشد که درد ناشی از براکت ارتودنسی از بین برود؟

 هنگامی که برای اولین بار از براکت ارتودنسی استفاده می‌کنید، به احتمال زیاد حدود یک هفته ناراحتی و شرایط نامناسبی را تجربه خواهید کرد که ناشی از این وضعیت است که گونه‌ها و دهان شما توسط براکت و متعلقات آن تحت فشار قرار می‌گیرد. استفاده از درمان ارتودنسی در چند روز اولیه ناراحت کننده است، البته می‌توان با استفاده از راهکارهایی مانند استفاده از داروهای مسکن، شست و شو با آب نمک و کمپرس یخ این ناراحتی را کنترل کرد. بخش اعظم این درد از براکت های سنتی نشأت می‌گیرند که در آن‌ها از سیم استفاده می‌شود و متعلقات آنها ممکن است باعث سایش در گونه‌ها و لبهای بیمار شود.

 استفاده از واکس یا موم به عنوان یک پوشش برای سیم می‌تواند کمک کند، اما بهترین چیزی که برای کاهش درد ناشی از  تحریک براکت ارتودنسی می‌توان به کار برد این است که در برابر آن مقاومت کنید و منتظر بمانید. البته ممکن است برخی از بیماران در داخل گونه‌ها و لب خود احساس ناراحتی و سوزش داشته باشند و استفاده از موم یا سایر موانع راهکارهای مناسبی هستند. اکثر این ناراحتی‌ها و دردی که در چند روز اول پس از نصب براکت ارتودنسی تجربه می‌کنید، با خوردن غذاهای گرم و نرم و همچنین کمپرس یخ از بین می‌روند و تحمل آن را راحت‌تر می‌کند.

چگونه می‌توان تشخیص داد که به درمان ارتودنسی نیاز داریم؟

اگر وضعیت دندان نیش شما ناراحت کننده باشد، دندان‌هایتان نامنظم باشند، ماهیچه‌ها و عضلات فک شما درد داشته باشند، یا اگر در مراقبت از دندان و دهان خود با مشکل مواجه هستید که نمی‌توانید آنها را به درستی تنظیم کنید، از یک ارتودنسی برای ارزیابی وضعیت خود کمک بگیرید. براکت ارتودنسی و نگهدارنده ها راهکارهایی هستند که می‌توانند تمامی وضعیت‌های ناراحت کننده دندان‌ها مانند عدم قرارگیری مناسب آنها بر روی یکدیگر، ناتوانی در جویدن مناسب غذاها، نامنظمی در ردیف دندان‌ها و همچنین نداشتن ظاهر مناسب برطرف کنند. البته برخی از بیماران نیز تنها جنبه آرایشی و زیبایی استفاده از این گزینه‌ها را در نظر می‌گیرند.

 تصمیم گیری برای استفاده از نگهدارنده های شفاف یا براکت ارتودنسی موضوعی است که بین شما و ارتودنتیست شما قرار دارد. دندان پزشک شما ممکن است علائمی را تشخیص دهد که شما یا فرزندتان به درمان ارتودنسی نیاز داشته باشید و توصیه کنند که شما نیز از موهبت آن بهره ببرید. اینکه استفاده از این شیوه درمانی به دلایل پزشکی باشد یا تنها جنبه زیبایی شناختی داشته باشند، موردی است که به شخص شما ارتباط دارد و باید آنها را با ارتودنتیست معالج خود در میان بگذارید.

 اگر فکر می‌کنید که شما یا فرزندانتان ممکن است به استفاده از براکت ارتودنسی نیاز داشته باشید، یک جلسه مشاوره با ارتودنتیست خود در نظر بگیرید و وضعیت خود را به طور کامل مورد بحث قرار دهید. اگر به این نتیجه رسیدیم که به درمان ارتودنسی نیاز دارید، با شناخت کامل و با اطلاع از فاکتورهای مختلف مؤثر بر آن، برای بهره گیری از آن اقدام کنید.

رعایت بهداشت دهان و دندان در طی درمان ارتودنسی

مسواک زدن دندان‌های ارتودنسی شده را می‌توان یک کار نسبتاً سخت نامید که نیاز به‌دقت فراوانی دارند و فرد باید توجه داشته باشد که هیچ قسمتی از مواد غذایی یا پلاک بر روی آنها باقی نماند. این موضوع باعث می‌شود که مسواک زدن به یک فرآیند بسیار مهم تبدیل شود که حتی سلامت دهان و دندان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. معمولاً افراد در حالت معمول ترجیح می‌دهند که با استفاده از یک خمیردندان معمولی و یک مسواک نسبتاً زبر اقدام به تمیز کردن دندان‌های خود کنند و در نهایت با استفاده از نخ دندان، مواد باقیمانده را پاک‌سازی کنند. اما مسئله مسواک زدن دندان‌های ارتودنسی شده کمی پیچیده‌تر بوده و ممکن است به مراحل بیشتری نیاز داشته باشد.

معمولاً ارتودنتیست‌ها هنگامی‌که فرآیند عمل ارتودنسی را انجام می‌دهند و ابزار براکت را در دهان بیمار نصب می‌کنند، آموزش‌های لازم را برای بیماران در نظر می‌گیرند و آنها را نسبت به این ابزار مطلع می‌کنند تا آشنایی کافی داشته باشند و نحوه مراقبت از آنها را بدانند. در حقیقت باید بیماران از این موضوع اطلاع داشته باشند که موفقیت‌آمیز بودن عمل ارتودنسی به نحوه صحیح مسواک زدن دندان‌های ارتودنسی شده نیز بستگی دارد و فرد باید ملاحظات آن را در نظر بگیرد.

اهمیت این موضوع ما را بر آن داشت که مراحل اساسی مسواک زدن دندان‌های ارتودنسی شده را در هفت گام ذکر کنیم و کارهایی که باید انجام شوند را توضیح دهیم. پس با ما همراه باشید!

رعایت بهداشت دهان و دندان در طی درمان ارتودنسی

رعایت بهداشت دهان و دندان در طی درمان ارتودنسی

 گام اول؛ با آب شروع کنید

 قبل از اینکه بخواهید فرایند مسواک زدن دندان‌های ارتودنسی شده را شروع کنید، ابتدا باید دهان خود را با آب بشویید. شستشو با آب کمک می‌کند که هرگونه مواد غذایی باقی‌مانده در زیر براکت‌ها و همچنین سیم‌های نگهدارنده آن شل شده و یا جدا شود. این کار باعث می‌شود که فرایند مسواک زدن آسان‌تر باشد. حال اگر متوجه شدید که هنگام شستشوی دندان‌ها با آب هنوز هم مواد غذایی خارج می‌شوند، باید این عمل را تا حد امکان تکرار کنید. فرآیند شستشوی دندان‌ها با آب باید تا زمانی ادامه داشته باشد که آب بدون مواد غذایی از دهان خارج شود.

رعایت بهداشت دهان و دندان در طی درمان ارتودنسی

رعایت بهداشت دهان و دندان در طی درمان ارتودنسی

گام دوم؛ از یک خمیردندان مناسب استفاده کنید

 خوشبختانه امروز شرکت‌های متعددی به تولید خمیردندان فعالیت دارند و شاهد تنوع بسیار بالایی در این محصولات هستیم. اگرچه ممکن است این موضوع برای مسواک زدن و استفاده از طعم‌های مختلف لذت‌بخش باشد، اما باید توجه داشت که انتخاب خمیردندان نباید با توجه به طعم و مزه صورت گیرد. در حال حاضر خمیردندان‌هایی با طعم گیلاس، دارچین و سایر میوه‌های مختلف وجود دارد که عمدتاً برای بچه‌های خردسال مناسب هستند. به همین دلیل اگر قصد مسواک زدن دندان‌های ارتودنسی شده خود را دارید، به سراغ یک خمیردندان استاندارد بروید و یک نوع مناسب و متناسب با شرایط خود انتخاب کنید.

رعایت بهداشت دهان و دندان در طی درمان ارتودنسی

رعایت بهداشت دهان و دندان در طی درمان ارتودنسی

 گام سوم؛ با گوشه‌ها و زاویه‌های دهان شروع کنید

هنگامی‌که برای شروع مسواک زدن دندان‌های ارتودنسی شده آماده شده‌اید، در گام اول باید با گوشه‌ها و زاویه‌های دهان خود شروع کنید. برای این کار باید مسواک را در زاویه ۴۵ درجه نسبت به دندان‌های خود قرار دهید تا از این طریق بتوانید قسمت بالای لثه خود را به سمت قسمت پایین مسواک بزنید. ارتودنتیست‌ها و دندان‌پزشکان معتقدند که نحوه صحیح مسواک زدن دندان کمک شایانی به سلامت آنها و همچنین داشتن یک لبخند سالم می‌کند. بنابراین سعی کنید که با بهترین زاویه ممکن نسبت به تمیز کردن گوشه‌های دهان خود اقدام کنید.

رعایت بهداشت دهان و دندان در طی درمان ارتودنسی

رعایت بهداشت دهان و دندان در طی درمان ارتودنسی

 گام چهارم: براکت‌ها را به شکل صحیح مسواک بزنید

 بخش مهمی از مسواک زدن دندان‌های ارتودنسی شده شامل تمیز کردن براکت‌های ارتودنسی می‌شود. در حقیقت مسواک زدن براکت شامل دو بخش کاملاً مجزا می‌شود. بخش جلویی براکت شامل قسمت‌هایی می‌شود که در دید عموم قرار دارد و بیمار دوست ندارد که ظاهر آنها خراب شود؛ به همین دلیل نهایت تلاش خود را برای تمیز کردن آنها در نظر می‌گیرد. اما از نظر ارتودنتیست‌ها مسواک زدن قسمت پشتی براکت اهمیت بسیاری دارد و بیمار باید تلاش کند که از تجمع پلاک در این قسمت‌ها جلوگیری کند. بنابراین در مسواک زدن دندان‌های ارتودنسی شده ابتدا به سمت پایین براکت بروید و پس از پایان این بخش، قسمت‌های بالایی آن را به‌دقت بشورید.

 گام پنجم؛ به آرامی بخش‌های مختلف را مسواک بزنید؛

مسواک زدن دندان‌های ارتودنسی شده باید نسبت به مسواک زدن در برنامه‌های معمولی زمان بیشتری بگیرد و باید توجه بیشتری به آن داشته باشید. معمولاً اکثر افراد سعی می‌کنند که زمان  مسواک زدن خود را تا حد امکان کوتاه کنند و سریع‌تر به کارهای خود بپردازند یا به رختخواب بروند. اما باید توجه داشت که مسواک زدن دندان‌های ارتودنسی شده حساسیت بسیار بالایی دارد و شخص بیمار باید توجه بسیاری به تمامی قسمت‌های آن داشته باشد. یکی از توصیه‌هایی که ارتودنتیست‌ها به بیماران خود می‌کنند این است که هنگام مسواک زدن دندان‌های خود از یک موسیقی با مدت زمان مشخص استفاده کنند و از این طریق زمان مسواک زدن خود را تحت کنترل داشته باشند. باید توجه داشت که مسواک های معمولی برای تمیز کردن براکت ها کارایی ندارند و باید از مسواک مخصوص ارتودنسی استفاده شود که در میان آن الیاف خاصی برای تمیز کردن اطراف براکت ها استفاده شده است.

رعایت بهداشت دهان و دندان در طی درمان ارتودنسی

رعایت بهداشت دهان و دندان در طی درمان ارتودنسی

 گام ششم؛ نخ دندان بکشید

یکی از کارهایی که اغلب توسط افراد نادیده گرفته می‌شود و چه افرادی که عمل ارتودنسی انجام دادند و چه افرادی که به صورت عادی نسبت به مسواک زدن دندان‌های خود اقدام می‌کنند، باید آن را انجام دهند، عمل نخ دندان کشیدن است. در حقیقت باید اعتراف کرد که شدت مسواک زدن به هر اندازه که باشد، لازم است که فرد نسبت به نخ دندان کشیدن اقدام کند. کسانی که برای مسواک زدن دندان‌های ارتودنسی شده اقدام می‌کنند، بیشتر در معرض باقی ماندن مواد غذایی و پلاک بر روی دندان‌ها قرار دارد؛ به همین دلیل پس از پایان مسواک زدن، باید فرآیند نخ دندان کشیدن به طور کامل صورت گیرد. استفاده از نخ دندان های مخصوص ارتودنسی (سوپرفلاس) و روش استفاده از نخ دندان در حین درمان به صورت مجزا در مقاله دیگری ذکر شده است.

 گام هفتم؛ دندان‌ها را به طور کامل بشورید

 آخرین مرحله در مسواک زدن دندان‌های ارتودنسی شده  شامل شستشوی نهایی دندان‌هاست که برای پاک کردن خمیردندان و هر گونه مواد غذایی و آلودگی که در حین مسواک زدن و نخ دندان کشیدن برداشته شده‌اند، مورد استفاده قرار می‌گیرند. برای این کار باید چند بار دهان خود را آب بکشید و از عدم خروج خمیردندان یا مواد باقیمانده مطمئن شوید.

رعایت بهداشت دهان و دندان در طی درمان ارتودنسی

رعایت بهداشت دهان و دندان در طی درمان ارتودنسی

گام هشتم؛ از دهانشویه مخصوص استفاده کنید

در مرحله آخر باید با استفاده از محلول های دهانشویه مخصوص ارتودنسی فضای دهان خود را شستشو دهید. نحوه استفاده از این دهانشویه ها بر روی بسته درج شده اما به طور معمول باید یک درب از محلول را به مدت 30 ثانیه در دهان خود بچرخانید و پس از آن محلول را بیرون بریزید. تا جایی که ممکن است از خوردن محلول اجتناب کنید. استفاده از دهانشویه های مخصوص ضمن تمیز کردن براکت ها باعث ضدعفونی شدن دندانها و تقویت لثه می شود و از بروز پوسیدگی در دندانهایی که براکت دارند تا حد زیادی جلوگیری میکند.

نحوه صحیح مسواک زدن دندان‌های ارتودنسی شده نه‌تنها به نتیجه نهایی کار کمک می‌کند، بلکه سلامت دندان‌ها را برای مدت زمان بیشتری تضمین می‌کند و بیمار می‌تواند نسبت به وضعیت خود اطمینان بیشتری داشته باشد. برای مشاوره در این زمینه و کسب اطلاعات بیشتر با ما در تماس باشید.

مشکلات اورژانس در ارتودنسی

در ابتدا که براکت را در دهان گذشته اید، ممکن است کمی طول بکشد که به آن عادت کنید. در روزهای اول گاهی اوقات کمی درد و ناراحتی ممکن است تجربه شود که خیلی زود برطرف می‌شود. اما گاهی اوقات در طول درمان ارتودنسی مشکلاتی پیش می‌آید که نسبتاً نادر بوده و نیاز به درمان فوری دارد. اگر فکر کنید دچار مشکلی شده‌اید که نیاز به درمان فوری دارد، ابتدا باید شدت مشکل را مشخص کنید که آیا وضعیت اورژانسی و مستلزم توجه فوری است و یا فعلا می‌توانید از پس آن بر بیایید تا زمانی که نوبت مراجعه به ارتودنتیست فرا برسد.

مشکلات اورژانس در ارتودنسی

مشکلات اورژانس در ارتودنسی

مشکلات اورژانسی ارتودنسی

مشکلات اورژانسی ارتودنسی که واقعاً نیاز به توجه فوری دارند عبارتند از:

  • جراحت یا ضربه دیدن دندان، صورت و دهان
  • عفونت یا تورم لثه، دهان و صورت
  • درد یا ناراحتی شدید و غیر قابل کنترل در این ناحیه

در صورتی ‌که هر یک از موارد گفته شده را تجربه می‌کنید، باید هر چه سریع تر به دنبال توجه پزشکی باشید. با این حال به طور کلی معمولاً با مراجعه به دندانپزشک مشکلتان حل می‌شود. به خاطر داشته باشید دندانپزشک آموزش ویژه ‌ای در زمینه انواع مشکلات دندانی دیده است و انواع ابزار و تجهیزات تشخیصی و درمانی مورد نیاز را دارد. برای مثال هنگامی که دچار شکستگی دندان شده باشید دندانپزشک بلافاصله مشکل را برطرف کرده و دندان را ترمیم می‌کند. پس از ترمیم دندان باید برای تنظیم مجدد براکت به ارتودنتیست مراجعه کنید. گاهی اوقات درد و تورم شدید ممکن است نشانه عفونت باشد. در هر صورت باید فورا به متخصص مراجعه نمایید.

مشکلات اورژانس در ارتودنسی

مشکلات اورژانس در ارتودنسی

مشکلات ارتودنسی نیازمند درمان فوری

خوشبختانه اکثر مشکلات ارتودنسی خفیف هستند اما باز هم ممکن است باعث ناراحتی شوند. به طور کلی بهتر است ابتدا علت ناراحتی را پیدا کنید و سپس نوبت ارتودنتیست دریافت نمایید.

مشکلات اورژانس در ارتودنسی

مشکلات اورژانس در ارتودنسی

شل شدن یا شکستن نگین براکت، حلقه فلزی یا سیم ارتودنسی

این مشکلات اغلب در اثر گاز گرفتن یا جویدن غذا های سفت یا چسبنده مانند شکلات اتفاق می‌افتد. همچنین گاهی اوقات هنگام ورزش یا بازی کردن (در حالی که  براکت در دهان قرار دارد) چنین مشکلاتی ایجاد می‌شود. در صورتی که حلقه فلزی یا نگین براکت شل شده است اما هنوز به سیم ارتودنسی چسبیده است، بگذارید همان جا بماند اما دیگر الاستیک را به آن وصل نکنید. در صورتی که بخشی از قطعه فلزی سیستم براکت، دهانتان را تحریک می‌کند کمی موم دندان‌پزشکی بر روی آن بمالید. در صورتی که نگین براکت یا حلقه فلزی از جای خود درآمده است، آن را برداشته و در جایی نگه دارید. به هر صورت باید با ارتودنتیست تماس بگیرید تا بدانید چه کاری بهتر است انجام دهید و برای مراجعه نوبت بگیرید. هنگام مراجعه حتماً هرگونه بخش جدا شده از براکت را همراه خود بیاورید.

مشکلات اورژانس در ارتودنسی

مشکلات اورژانس در ارتودنسی

جابه‌جایی یا جدا شدن سیم ارتودنسی، نگین براکت یا لیگاچور

هنگامی که دندانها شروع به حرکت می‌کنند سیم ارتودنسی که به آنها متصل است ممکن است به بافتهای نرم دهان یا گونه را تحریک نماید . در این صورت می‌توانید با کمک ته مداد سیم را به موقعیت بهتری ببرید. در صورتی که سیم حرکت نمی‌کند می‌توانید انتهای آن را با ناخن گیر استریل شده با الکل ببرید. پیش از این کار باید با ارتودنتیست صحبت کنید و دستورالعمل لازم را از او دریافت کنید. برای حرکت دادن لیگاچور یا سیم ارتودنسی که دائماً به بافت‌های نرم دهان برخورد می‌کند می‌توانید از موچین استفاده کنید.

مشکلات اورژانس در ارتودنسی

مشکلات اورژانس در ارتودنسی

همچنین می‌توانید با استفاده از موم دندانپزشکی، بخش‌های فلزی براکت را بپوشانید تا بافت‌های نرم دهان را تحریک نکند.

دندان درد یا لق شدن دندان

در طی فرایند ارتودنسی کمی لق شدن دندان امری طبیعی است و به علت حرکت دندان اتفاق می‌افتد. با این حال گاهی اوقات این حرکت و لق شدن دندان ممکن است همراه با احساس ناراحتی یا درد در هنگام لمس یا فشار باشد، به خصوص پس از تنظیم براکت این وضعیت ممکن است بیشتر احساس شود. در موارد درد خفیف می‌توانید از داروهای مسکن بدون نسخه استفاده کنید. شست ‌و شوی دهان با محلول آب نمک نیز برای آرام شدن درد یا ناراحتی مفید است. برای این منظور یک قاشق چای‌خوری نمک را در یک لیوان آب گرم حل کنید و دهان خود را به مدت 30 ثانیه با آن شست ‌و شو دهید. همچنین می‌توانید دستمال یا حوله گرم و یا پد حرارتی بر روی گونه خود قرار دهید.

انواع وسیع کننده قوس دندانی

چرا از وسیع کننده استفاده می‌شود؟

وسیع کننده کام یک وسیله ارتودنسی است که برای پهنتر کردن فک و قوس دندانی استفاده می‌شود تا دندانها فضای بیشتری داشته باشند و بتوان آنها را صاف و همراستا کرد. علاوه بر وسیع کننده کام وسیله ‌های مشابهی برای پهن کردن فک پایین نیز وجود دارد. پهن کردن فکها و بزرگ کردن قوس دندانی یک درمان متداول‌تر ارتودنسی به شمار می‌آید. اگر چه استفاده از وسیع کننده در کودکان متداول است اما می‌توان از آن در بزرگسالان نیز در شرایطی استفاده کرد. با این حال استفاده از وسیع کننده در بزرگسالان  کمی ناراحتی بیشتری ایجاد می‌کند. مقدار اصلاح و سن بیمار تعیین ‌کننده طول دوره درمان با وسیع کننده است. بیمارانی که نمی‌خواهند چند ماه صرف فرآیند وسیع کردن کام نمایند، می‌توانند از جراحی فک برای بزرگ کردن قوس دندانی استفاده کنند.

استفاده از وسیع کننده معمولاً پیش از براکت برنامه ‌ریزی می‌شود تا فضای کافی برای صاف کردن دندان‌ها فراهم شود. اعتقاد بر این است که استفاده از وسیع کننده کام باید پیش از جهش رشد و یا در حین آن باشد. برای دستیابی به حداکثر تغییرات اسکلتی باید درمان در سنین بسیار پایین شروع شود. در صورتی که وسیع کننده کام پس از جهش رشد استفاده شود تغییرات دندانی بیشتری در مقایسه با تغییرات اسکلتی وجود خواهد داشت که منجر به زاویه دار شدن دندان‌ها می‌شود.

انواع وسیع کننده کام

انواع وسیع کننده کام

انواع وسیع کننده کام

به‌ طور کلی سه نوع وسیع کننده کام وجود دارد که عبارتند از وسیع کننده فوری کام، وسیع کننده تدریجی کام و وسیع کردن کام با ایمپلنت.

  • وسیع کننده فوری کام

وسیع کننده فوری کام یا Rapid palatal expansion (به اختصار به آن RPE گفته می‌شود) روشی است که در آن هر روز نیم میلی متر تا یک میلی‌متر به فضای قوس دندانی اضافه می‌شود تا زمانی که کراس بایت عقب دهان اصلاح شود. برای تفکیک نتایج معمولاً وسیع کننده فوری سه تا شش ماه در دهان می‌ماند اما این زمان بسته به شرایط بیمار متفاوت است. به این دوره ، دوره شش ماهه حفظ نتایج گفته می‌شود که در آن استخوان جدید تولید شده و فاصله ایجاد شده در خط میانی کام را که توسط وسیع کننده ایجاد شده است،  پر می‌کند. برای پیشگیری از بازگشت نتایج باید نگهدارنده ارتودنسی یا ریتینر استفاده شود. وسیع کننده فوری ممکن است با پشتیبانی دندان‌ها، استخوان‌ها و یا هر دو باشد. وسیع کننده کام با پیچاندن پیچ وسط وسیله فعال شده و نیرو اعمال می‌کند.

انواع وسیع کننده کام

انواع وسیع کننده کام

 

  • وسیع کننده تدریجی کام

وسیع کننده تدریجی با نرخ آهسته تری در مقایسه با وسیع کننده فوری ، فک را بزرگ می‌کند. در وسیع کننده تدریجی بیمار باید چهار مرتبه پیچ وسط بدنه وسیع کننده را بچرخاند تا یک میلی‌متر در هفته به فضای فک اضافه شود. در مدت 8 تا 10 هفته بعد نرخ پیچاندن پیچ باید به همین شکل ادامه پیدا کند. این بزرگ کردن تدریجی فک امکان تولید سلولهای استخوانی جدید و تغییرات دندانی به نسبت یک به یک را فراهم می‌سازد. بنابراین همان مقدار که استخوان فک بزرگ‌تر می‌شود تغییرات دندانی نیز ایجاد می‌شود در حالی که با وسیع کننده فوری در ابتدا بیشتر تغییرات اسکلتی ایجاد می‌کند.

وسیع کننده تدریجی درد کمتر ایجاد کرده و سازگاری بیشتری با فیزیولوژی بافت‌ها دارد. برخی تحقیقات نشان می‌دهد فاصله بین دندانهای جلویی که در مدت استفاده از وسیع کننده فوری کام ایجاد می‌شود، در وسیع کننده تدریجی کام کمتر است چرا که هم‌زمان با بزرگ ‌شدن فک فیبرهای بین دندانی فرصت بستن فاصله را دارند.

  • وسیع کردن کام بر پایه ایمپلنت

در وسیع کننده کام بر پایه ایمپلنت، نیرو مستقیماً به استخوان ماگزیلاری (فک بالا) وارد می‌شود در حالی که در روش‌های قبلی نیرو به دندان‌ها اعمال می‌شد. در این تکنیک دو تا چهار مینی ایمپلنت در سقف دهان جایگذاری می‌شوند تا از آنها به عنوان لنگر استفاده شود و وسیع کننده کام به آن منتشر شود. سپس از بیمار خواسته می‌شود تا دو هفته بیچ وسط بدنه وسیع کننده کام را مطابق رویکرد وسیع کننده فوری بپیچاند. اشکال این روش در تهاجمی بودن و احتمال عفونت است.

هنگامی که بیمار به سن بلوغ می‌رسد، دو نیمه کام (درز کام) به یکدیگر جوش می‌خورند و در وسط آن بسته می‌شود و فک ماگزیلاری به صورت یک تکه در می‌آید. در صورتی که بیمار دچار مشکل کوچک بودن فک بالا و قوس دندانی باشد، باید پیش از بلوغ از وسیع کننده کام استفاده نماید. با این حال در صورتی که بیمار به بلوغ رسیده باشد، می‌توان وسیع کننده کام را با عمل جراحی در درز میانه کام جای داد. برای این منظور ابتدا با عمل جراحی کام از وسط باز میشود و وسیله در جای خود قرار داده شود. پس از این که وسیله کاملاً جایگذاری شد خط میانی کام بسته می‌شود. سپس ارتودنتیست عمل را با اتصال حلقه فلزی وسیع کننده کام به دندان‌های آسیاب بزرگ تمام میکند.

مراقبت از براکت ارتودنسی

هنگامی که آماده سیم ‌کشی دندان‌ها می‌شوید تا به لبخندی زیبا و دندان‌هایی صاف و مرتب دست یابید، باید ابتدا نکاتی را درباره مراقبت از براکت و تمیز کردن آن بدانید. سیستم براکت، قطعات و زواید مختلفی دارد که ممکن است ذرات غذا به آنها گیر کرده و به محلی برای تجمع پلاک و باکتری‌ها تبدیل شود. به این ترتیب تمیز کردن دندان‌ها در دوران درمان ارتودنسی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند اما از طرفی مسواک زدن و نخ دندان کشیدن با براکت سخت‌تر از پیش خواهد بود. در بسیاری از موارد ارتودنتیست استفاده از دهان‌شویه را برای کمک به حفظ بهداشت دهان توصیه می‌کند. در صورتی که مراقب بهداشت دهان در این دوران نباشید مشکلات جدی برای سلامت دندان‌ها و لثه ایجاد می‌شود که علاوه بر ایجاد تأخیر در درمان ممکن است استخوان پشتیبانی ‌کننده دندان‌ها را نیز تحت تأثیر قرار دهد. بنابراین دقت بیشتری در هنگام مسواک زدن باید داشته باشید.

مراقبت از براکت ارتودنسی

مراقبت از براکت ارتودنسی

براکت ارتودنسی

درمان ارتودنسی نقش مهمی در اصلاح کجی و ناهمراستایی دندان‌ها برعهده دارد. اهمیت اصلاح ناهمراستایی دندان‌ها تنها مربوط به زیبایی نمی‌شود بلکه به علت جفت نبودن سطح دندان‌ها به یکدیگر و موقعیت نامناسب آنها احتمال لب پر شدگی، ترک ‌خوردگی، شکستگی، پوسیدگی دندان و عفونت لثه و همچنین مشکلات مفصل فک که به سردرد، درد فک و مشکلات دیگر منتهی می‌شود افزایش پیدا می‌کند. از طرفی عملکرد جویدن و صحبت کردن وابستگی زیادی به موقعیت مناسب دندان‌ها دارد. بنابراین درمان ارتودنسی نه تنها برای زیبایی بلکه برای حفظ سلامت دهان و بدن اهمیت زیادی دارد.

مراقبت از براکت ارتودنسی

مراقبت از براکت ارتودنسی

اهمیت مراقبت از براکت

مراقبت از براکت باعث می‌شود احتمال آسیب‌ دیدگی دندان‌ها ، لثه و خود سیستم براکت به حداقل برسد. در صورتی که دندان‌ها و لثه از سلامت کافی برخوردار باشند به اعمال نیرو واکنش بهتری نشان داده و سریع تر حرکت می‌کنند و بازسازی بافتها سرعت بیشتری می‌گیرد. از طرفی اگر سیستم براکت در حین درمان آسیب ببیند، فرایند درمان متوقف شده و طول دوره درمان بیشتر می‌شود. بنابراین هر چه دفعات خراب شدن براکت بیشتر باشد درمان طولانی‌تر می‌شود. در مدتی که سیستم براکت خراب شده و از کار افتاده است، نه تنها نیرویی برای حرکت دندان‌ها اعمال نمی‌شود بلکه حتی ممکن است دندان‌ها اندکی به موقعیت پیشین باز گردند بنابراین هر چه سریع تر باید مشکل را برطرف کنید.

مسواک زدن و نخ دندان کشیدن با براکت ارتودنسی

 

  • پیش از مسواک زدن باید قطعات غیر ثابت مانند حلقه کشی را در بیاورید. این موضوع در مورد تمام بخش‌های جدا شدنی و غیر ثابت وسیله ارتودنسی صادق است.
مراقبت از براکت ارتودنسی

مراقبت از براکت ارتودنسی

  • براکت را تمیز کنید – مسواک را با زاویه 45 درجه در مقابل سطح دندان در مرز لثه نگه دارید و سپس آن را با حرکات جارویی از بالای سیم به پایین بکشید. توجه داشته باشید اطراف سیم ارتودنسی و نگین براکت را خوب تمیز کنید. مسواک باید از بالای سیم به سمت سطح جونده دندان کشیده شود تا تمامی ذرات غذای گیر کرده در بین سیم و دندان خارج شود. زمان کافی برای تمیز کردن تمام پلاک و ذرات چسبیده به سطح براکت صرف کنید.
  • دندان‌ها را مسواک بزنید – هر دندان را جداگانه تمیز کنید. تمیز کردن دندان باید از روی لثه شروع شود و با فشار ملایم به سمت لبه دندان کشیده شود. برای هر دندان حدود 10 ثانیه زمان صرف کنید. سطوح جانبی دندانها و همچنین سطوح پشتی آنها را نیز جداگانه تمیز کنید. برای دسترسی بهتر به سطوح مختلف از مسواکی با سر کوچک استفاده کنید. هر بار که غذا می‌خورید دندان‌ها و براکت را تمیز کنید.
مراقبت از براکت ارتودنسی

مراقبت از براکت ارتودنسی

  • نخ دندان بکشید – حداقل روزی یک مرتبه نخ دندان بکشید. روش صحیح نخ دندان کشیدن را می‌توانید از ارتودنتیست بپرسید. همچنین می‌توانید از وسیله‌ های مخصوص طراحی شده برای نخ دندان کشیدن در دوران درمان ارتودنسی مانند تردر یا نخ گیر استفاده کنید.
  • مرتباً دهان را شست‌وشو دهید – در طول روز مرتباً دهان را با آب خالی و یا دهان‌شویه شست‌وشو دهید تا از اسیدی شدن محیط دهان جلوگیری شود.
  • چکاپ های منظم دندانپزشکی داشته باشید – چکاپ‌های دندانپزشکی برای اطمینان از عملکرد درست براکت و سلامت دندان‌ها و لثه اهمیت دارد.

در صورتی که بین دندان‌ها فاصله وجود دارد، از مسواک بین دندانی می‌توانید برای تمیز کردن بهتر فواصل بین دندان استفاده کنید. یک روش دیگر برای تمیز کردن نواحی که دسترسی مسواک به آنها دشوار است، استفاده از وسیله‌ هایی است که با فشار آب یا هوا ذرات غذا را از بین دندان‌ها خارج می‌کنند.

برای تنظیم براکت، به موقع مراجعه کنید

در دوران درمان ارتودنسی باید مرتباً به ارتودنتیست مراجعه کنید تا براکت را برایتان تنظیم کند. در ابتدا که براکت تنظیم می‌شود ممکن است کمی احساس سفتی، فشار و یا کمی درد را تجربه کنید. در صورتی که درد یا ناراحتی زود برطرف نشد و خیلی شدید بود موضوع را با ارتودنتیست در میان بگذارید. با این حال معمولاً ظرف یکی دو روز درد برطرف شده و به شرایط جدید عادت می‌کنید.

برنامه غذایی در دوران درمان براکت

در مدتی که براکت به دندان‌های شما وصل شده است، باید مراقب چیزهایی که میخورید، باشید. نباید غذاهای شیرین و نشاسته‌ ای زیاد مصرف کنید چرا که سرعت تجمع پلاک و باکتری‌ها را افزایش داده و زمینه پوسیدگی دندان و عفونت لثه و تغییر رنگ دندان را فراهم می‌سازد. همچنین از غذاهای جویدنی چسبنده مانند چیپس و پف فیل و کارامل باید پرهیز کنید. از مصرف غذاهای سفت و ترد مانند هویج خام کامل، پرهیز نمایید. می‌توانید مواد غذایی سفت مانند سیب و هویج را به قطعات کوچک‌تر تقسیم کنید تا خوردن آنها آسان‌تر باشد و یا آنها را نیم پز کنید تا نرم شوند.

تکیه گاه یا لنگر موقتی در ارتودنسی

لنگر موقتی ارتودنسی چیست؟

احتمالاً با انواع مختلف براکت آشنایی دارید اما بسیاری از افراد هنوز چیزی درباره لنگر موقتی ارتودنسی یا تاد (TAD) نمی‌دانند. لنگر موقتی ارتودنسی پیچ کوچک یا مینی ایمپلنت است که به حرکت دندان و تنظیم جهت اعمال نیرو کمک می‌کند. مینی ایمپلنت در استخوان فک جایگذاری می‌شود و دندان به کمک الاستیک، فنر و یا وسیله دیگری به آن وصل می‌شود. دندان‌هایی که به لنگر موقتی ارتودنسی وصل می‌شوند، به سمت آن کشیده شده و یا در جای خود ثابت می‌مانند. به‌طور کلی هدف از استفاده از لنگر موقتی در ارتودنسی این است که یک یا چند دندان در جهتی متفاوت با دندان‌های دیگر حرکت کرده و یا در جای خود ثابت بماند و همراه با دندانهای دیگر حرکت نکنند. برای مثال در شکل بالا هدف بالاتر کشیدن دندان است که به هیچ روش دیگری به جز لنگر موقتی این کار قابل انجام نیست.

پیش از مینی ایمپلنت از چه روشی برای لنگر ارتودنسی استفاده می‌شد؟

پیش از این که بتوان از مینی ایمپلنت برای این منظور استفاده کرد، حرکت دندان‌ها به دندان‌های محکم‌تر دیگر (اغلب دندانهای آسیاب بزرگ که ریشه‌ های محکمی دارند) و یا هدگیر متکی بود. با این حال این روش‌ها محدودیت‌های خاص خود را داشتند و در بسیاری شرایط تأثیر گذاری لازم را نداشتند. حتی هنگامی که از هدگیر استفاده می‌شود گاهی اوقات دندانی که به هدگیر متصل شده است خود حرکت می‌کند. این باعث کاهش ثبات و محدودیت در دستیابی به همراستایی مناسب دندان‌ها می‌شود. به علاوه استفاده از هدگیر بر همکاری کامل بیمار و عمل به دستورات ارتودنتیست اتکا دارد.

تکیه گاه یا لنگر موقتی در ارتودنسی

تکیه گاه یا لنگر موقتی در ارتودنسی

مینی ایمپلنت در ارتودنسی

مفهوم استفاده از لنگر اسکلتی چیز جدیدی نیست. اما استفاده از آن در گذشته با روشی آسان، میسر نبود. به علاوه مواد زیست سازگاری برای کاهش احتمال باز پس زدن مینی ایمپلنت توسط بدن بیمار طراحی نشده بود. هنگامی که مینی ایمپلنت تیتانیومی ساخته شد، خیلی زود مورد استفاده ارتودنسی قرار گرفت.

چه زمانی از لنگر موقتی ارتودنسی استفاده می‌شود؟

لنگر موقتی ارتودنسی برای تسهیل حرکت دندان‌ها و انتقال آنها به جایگاه مطلوب برای مثال بستن فاصله زیاد بین دندانها مورد استفاده قرار می‌گیرد. پیش از استفاده از این روش، از دندانهایی که ریشه محکمی در فک دارند، به عنوان لنگر ارتودنسی استفاده میشد. به این صورت که با کمک براکت دندانها به یکدیگر و به دندان مورد نظر (اغلب آسیاب عقبی) متصل میشوند و همه به سمت عقب دهان کشیده میشوند تا فاصبه بسته شود. اما مشکل این روش در این است که کنترل زیادی بر جهت حرکت دندانها وجود ندارد و ممکن است خود دندانهایی که به عنوان لنگر استفاده شده اند تا دندانهای جلو را عقب بکشند، حرکت کرده و به جلو کشیده شوند (همانند یک مسابقه طناب کشی که در آن مجموع نیروی دندانهای دیگر بیشتر از دندانهای عقبی بوده و جهت حرکت عکس میشود). لنگر موقتی مینی ایمپلنتی حرکت قابل پیش بینی و در جهتی مشخص ایجاد میکند چرا که در استخوان فک کاشته شده و کاملا ثابت است. از طرفی میتوان آن را در هر جای دهان کاشت تا نیرو در مناسب ترین جهت اعمال شود.

تکیه گاه یا لنگر موقتی در ارتودنسی

تکیه گاه یا لنگر موقتی در ارتودنسی

برای مثال میتوان پیچ را در جلوی فاصله بین دندانها کاشت تا دندانها به جلو حرکت کرده و فاصله را ببندند و یا پیچ را در پشت فاصله کاشت تا دندانها به عقب حرکت کرده و فاصله را ببندند. به این ترتیب بسیاری از کارهایی که قبلا بدون لنگر موقتی انجام آنها امکان پذیر نبود و یا بسیار دشوار بود، میسر شده است. برای مثال در شکل بالا در فک بالا برای بستن فاصله یک مینی ایمپلنت در عقب دهان کاشته شده و به کمک فنر به دندانهای جلو وصل شده تا آنها را عقب کشیده و فاصله را ببندد. در فک پایین این کار بدون مینی ایمپلنت و تنها به کمک خود دندان عقبی انجام شده است.

لنگر موقتی ارتودنسی چگونه کاشته میشود؟

معمولا با عمل جراحی، پیچ تیتانیومی در داخل استخوان فک قرار میگیرد. این عمل سرپایی بوده و تحت بی حسی موضعی قابل انجام است. ابتدا محل کاشت ایمپلنت بی ‌حس شده و سپس با استفاده از محلول کلرهگزیدین ضد عفونی می‌شود تا تمامی میکروب‌ها از بین بروند. مینی ایمپلنت در یک بسته کاملاً استریل قرار دارد. با استفاده از دریل دندانپزشکی مینی ایمپلنت در داخل استخوان فک فرو می‌رود. این کار کمتر از یک دقیقه طول می‌کشد.

تفاوت مینی ایمپلنت ارتودنسی با ایمپلنت جایگزین دندان چیست؟

هر دو نوع ایمپلنت در داخل استخوان فک قرار می‌گیرند اما لنگر موقتی ارتودنسی از آنجایی ‌که موقتی است به گونه‌ ای طراحی شده که پس از مدت زمان مشخصی خارج شود. در حالی‌ که ایمپلنتی که جایگزین دندان می‌شود با استخوان فک جوش خورده و دیگر خارج نخواهد شد.

آیا ارتودنسی دندانها با براکت درد دارد؟

اگر می‌خواهید درمان ارتودنسی انجام داده و به اصطلاح دندان‌هایتان را سیم‌ کشی کنید حتماً مایلید بدانید براکت درد دارد یا خیر. بسیاری از متقاضیان درمان ارتودنسی در مورد درد براکت نگرانی داشته و حتی ممکن است به همین خاطر در انجام درمان تعلل نمایند. به طور کلی هر چه با جوانب مختلف درمان ارتودنسی بیشتر آشنایی داشته باشید، درمان برایتان راحت‌تر بوده و احتمال همکاری تان با ارتودنتیست بیشتر می‌شود.

 آیا ارتودنسی دندانها با براکت درد دارد؟

آیا ارتودنسی دندانها با براکت درد دارد؟

نصب براکت در دهان چقدر طول می‌کشد؟

مدت زمان لازم برای نصب براکت به دندان‌ها بستگی به بیمار و نوع براکت دارد اما برای بیشتر بیماران به ‌طور کلی می‌توان گفت این کار یک یا دو ساعت زمان می‌برد. فرایند نصب براکت ممکن است ناخوشایند باشد اما نگران درد آن نباشید.

ابتدا دندانپزشک دندان‌ها را تمیز و خشک می‌کند. سپس با استفاده از چسب مخصوص دندانپزشکی نگینهای براکت را به سطح دندان‌ها می‌چسباند. در صورتی که از براکت پشت دندانی استفاده می‌کنید مدت زمان نصب آن بیشتر می‌شود چرا که باید تک تک نگینهای براکت به سطح پشتی دندان‌ها چسبانده شود. اگر چه مزه چسب دندانپزشکی خوشایند نیست اما کاملاً بی ‌خطر و مطمئن است و نیازی نیست نگران وجود آن در داخل دهان خود باشید. آخرین کاری که باید انجام شود قرار دادن سیم ارتودنسی (آرچ وایر) در نگینهای براکت و تنظیم آن است. در سیستم براکت معمولی از تعدادی حلقه کشی کوچک به نام لیگاچور برای متصل نگهداشتن سیم ارتودنسی به نگین براکت استفاده می‌شود اما در صورتی که از براکت دیمون استفاده کنید نیازی به لیگاچور وجود ندارد. همچنین ممکن از یک یا چند الاستیک یا حلقه کشی بزرگ برای تعدیل نیرو بین دو فک استفاده شود.

 آیا ارتودنسی دندانها با براکت درد دارد؟

آیا ارتودنسی دندانها با براکت درد دارد؟

درد براکت چگونه است؟

در طول نصب براکت هیچ دردی احساس نمی‌کنید اما احتمالاً دندان‌ها و لثه پس از نصب کمی احساس فشار یا درد خواهند داشت. درد تا یک هفته ممکن است طول بکشد اما به عقیده بیشتر بیماران در ابتدا که براکت در دهان قرار داده می‌شود بیشتر احساس مزاحمت و آزار دهنده ایجاد می‌کند و درد زیادی احساس نمی‌کنید.

برای کاهش درد براکت چه می‌توان کرد؟

در صورتی که پس از نصب براکت درد اذیتتان میکند یا مانع تمرکز شما برای کارهایتان می‌شود، اقداماتی می‌توانید برای کاهش درد انجام دهید:

  • در چند روز اول غذاهای نرم مصرف کنید. غذاهایی مانند پوره سیب ‌زمینی، سوپ، پنیر، نیمرو و املت در این دوران مناسب هستند.
  • مسکن بدون نسخه مانند ایبوپروفن مصرف کنید. هرگز هیچ دارویی را بیشتر از مقدار توصیه شده بر روی برچسب محصول نباید مصرف کنید.
 آیا ارتودنسی دندانها با براکت درد دارد؟

آیا ارتودنسی دندانها با براکت درد دارد؟

 

  • می‌توانید مقداری موم دندان‌پزشکی تهیه کنید و در هر ناحیه از دهان که احساس ناراحتی می‌کنید کمی موم بگذارید. برای این کار مقداری از موم را بین انگشتان خود گرفته و فشار دهید و سپس آن را به بخش‌هایی از براکت که به بافت‌های نرم دهان برخورد می‌کند و باعث تحریک بافت‌ها و زخم آن‌ها می‌شود بمالید (شکل بالا).
  • نوشیدنی‌های ترش و اسیدی مانند آب پرتقال مصرف نکنید.
  • در صورتی که دهان تان زخمی شده است، به آن دست نزنید. برای آرام شدن درد و تسریع بهبودی، با محلول آب نمک دهان خود را شست ‌و شو دهید . برای این منظور نصف قاشق نمک را یک لیوان آب گرم حل کنید. همچنین می‌توانید از داروهای بی‌ حسی موضعی دهان استفاده کنید.

درد براکت چه مدت طول می‌کشد؟

درد ظرف چند روز برطرف می‌شود و احتمالاً ظرف یک ماه به براکت کاملاً عادت می‌کنید و با آن راحت خواهید بود. پس از شش ماه احتمالاً فراموش می‌کنید براکت در دهان دارید. در طول یک ماه اول ممکن است گاهی اوقات درد خفیفی تجربه کنید که امری طبیعی است. با این حال خیلی زود درد برطرف می‌شود و جای نگرانی نیست. در صورتی ‌که می‌خواهید براکت بگذارید مطمئن باشید نتایج آن ارزش تحمل اندکی درد و زحمت را دارد.