بایگانی برچسب برای: کاربرد لیزر در دندانپزشکی بالینی

کاربرد لیزر در ارتودنسی – بخش سوم

در دو مقاله قبل راجع به مهم ترین ویژگی های لیزر، تأثیرات بیولوژیک لیزر، و کاربرد لیزر در ارتودنسی مانند کنترل بافت نرم، درمان فرنوم، و درمان دندان نهفته برای ما توضیح دادیم.

مزایا و معایب لیزر بافت نرم

مهمترین مزایای استفاده از لیزر در فرایندهای بافت نرم عبارتند از:

  • خونریزی کمتر در طول جراحی و توقف خیلی خوب خونریزی پس از جراحی، که یکی از مهمترین مزایای لیزر تلقی می شود.
  • کنترل دقیق برش، بواسطه خونریزی کمتر و خشک بودن محل جراحی در طول این فرایند، زیرا خونریزی معمولاً درستی ایجاد برش با تیغ را با مشکل مواجه می سازد.
  • در طول جراحی و پس از آن، درد و تورم را کاهش می دهد. در برخی مطالعات آمده است که لیزرهای دایود و اربیوم را می توان بدون بی حسی موضعی انجام داد.
  • ایجاد زخم، جمع شدگی و اسکار کمتر، و کاهش طول دوره بهبود. زخمی که در جراحی با لیزر ایجاد می شود، جمع شدگی، کلاژن سازی کمتر، و مایوفیبروبلاست های کمتری دارد.

دیگر استفاده های لیزر در درمان ارتودنسی

اِچ کردن مینای دندان و باندینگ براکت ها

باندینگ براکت ها به مینای دندان مستلزم آماده سازی مواد باندینگ روی مینای دندان اِچ (متخلخل) شده است. مینای دندان با اسید فسفوریک 37% اچ می شود و به بیشترین استحکام در باندینگ می رسد. با این حال، دمینرالیزیشن (از بین رفتن مواد معدنی) بوجود آمده در نتیجه اسید اچ کردن باعث می شود سطح مینای دندان مستعد حملات اسیدی در فضای دهان شود، و دندان ها مستعد پوسیدگی شوند.

بعلاوه، فرایند لازم برای اسید اچ کردن پیچیده و زمان بر هستند. اچ کردن با لیزر یکی از جایگزین های ممکن برای اسید اچ کردن در سال های اخیر است. اچ کردن با لیزر می تواند بی نظمی های بسیار ریزی بوجود بیاورد که برای نفوذ رزین مناسب هستند. استحکام برشی باند دندان های لیزر شده شبیه دندان هایی است که با اسید اچ شده اند. اچ کردن با لیزر فرایندهای کمتری دارد، در نتیجه انجام آن ساده تر خواهد بود. تأثیر مقاومت در برابر اسید لیزر بیشتر از اچ کردن معمول با اسید است.

 

 

کاربرد لیزر در ارتودنسی – بخش سوم

کاربرد لیزر در ارتودنسی – بخش سوم

دیباندینگ براکت ها

نگرانی اصلی در دیباندینگ (جدا کردن) براکت های ارتودنسی از دندان ها، خطر آسیب به مینای دندان ها است. احتمال ترک خوردن مینای دندان با براکت های سرامیکی نسبتاً بالاتر است که آن هم به دلیل قدرت چسبندگی بالاتر است. به منظور کاهش خطر ترک و شکستگی مینای دندان، لازم است از یک تکنیک دیباندینگ (جدا کردن) استفاده شود که فشار کمتری لازم داشته باشد.

پرتوهای لیزر با گرم کردن براکت ها می توانند رزین کامپوزیت را نرم کنند، در نتیجه فشار لازم برای دیباندینگ را کاهش دهند. مکانیزم دیباندینگ با لیزر عبارت است از: نرم کردن حرارتی، فرسایش حرارتی، و از بین بردن یک لایه بافت با استفاده از تاباندن نور لیزر. نرم کردن حرارتی سطح دندان زمانی اتفاق می افتد که لیزر با تراکم قدرت پایین تر به سطح براکت تابانده می شود تا زمانی که رزین نرم شود. براکت ها با جاذبه زمین از سطح دندان کنده می شوند. در فرسایش حرارتی و از بین بردن سطح بافت با تاباندن نور لیزر، وقتی دمای آن با لیزرهای تراکم قدرت بالا به سرعت افزایش می یابد، رزین تبخیر می شود. در نتیجه براکت از سطح دندان کنده می شود.

کنترل درد

جابجایی دندان ها همواره با درد همراه است، مخصوصاً طی 7 روز اول بعد از اعمال فشار. نشان داده شده است که لیزر درمانی با سطح پایین (LLLT) در فرایندهای درمانی مختلف اثر ضد درد دارد. لیزر درمانی با سطح پایین نوعی تکنیک جدید است و به عنوان درمان لیزری تعریف می شود که در آن خروجی انرژی به اندازه کافی کم است به گونه ای که دمای منطقه ای که لیزر روی آن تابانده شده است بالاتر از دمای بدن نخواهد رفت. تصور می شود که تأثیر ضد درد آن به تأثیر روانی و تأثیر ضد التهابی آن مربوط باشد.

 

 

کاربرد لیزر در ارتودنسی – بخش سوم

کاربرد لیزر در ارتودنسی – بخش سوم

 

جابجا کردن دندان ها

“تأثیر تحریک زیستی” LLLT از سال 1971 تاکنون مورد مطالعه قرار گرفته است. بر اساس گزارشات، LLLT قادر است تکثیر فیبروبلاست و کندروسیت، سنتز کلاژن، بازسازی اعصاب، بهبود زخم، و بازسازی استخوان را تحریک کند. تصور می شود LLLT می تواند تغییر شکل استخوان را نیز تسریع کند و منجر به بروز تغییراتی در استخوان آلوئولار در طول جابجایی دندان ها شود. این تغییرات در نتیجه تکثیر استئوبلاست ها و استئوکلاست ها و رسوب کلاژن هم در محل کشش و هم در محل فشار مشاهده شدند. بر اساس مطالعات علمی که در این زمینه انجام شده اند، مشخص شده است که LLLT نرخ جابجا شدن دندان ها در طول دوره درمان ارتودنسی را افزایش می دهد.

 

 

کاربرد لیزر در ارتودنسی – بخش سوم

کاربرد لیزر در ارتودنسی – بخش سوم

 

بازسازی استخوان پس از عریض کردن کام

عریض کردن فوری عرض ماگزیلا (فک بالا) عموماً در طول درمان ارتودنسی انجام می شود. جداسازی شکاف میانی کام با افزودن توده استخوانی در مرکز می تواند به طرز باور نکردنی شکل قوس ماگزیلا را تغییر دهد. معمولاً پس از افزایش عرض کام، یک دوره حفظ 3 تا 4 ماهه لازم است تا بازسازی و تغییر شکل استخوان صورت گیرد. بر اساس مطالعات متعدد، لیزر با سطح پایین می تواند در طول، و پس از افزایش عرض سریع ماگزیلا، باز کردن شکاف میانی کام را تسریع بخشد و بازسازی استخوان را بهبود دهد. علاوه بر این، می تواند به کاهش زمان حفظ و پیشگیری از بازگشت نتایج درمان کمک کند.

 

 

 

کاربرد لیزر در ارتودنسی – بخش سوم

کاربرد لیزر در ارتودنسی – بخش سوم

امنیت لیزر دندانپزشکی

مسئله امنیت و بی خطر بودن یکی از اصلی ترین نگرانی های کاربرد لیزر در دندانپزشکی است. هر ساله در سراسر دنیا، حوادث ناشی از لیزر گزارش می شوند. بسته به نوع و استفاده، لیزر می تواند خطرناک باشد. بر اساس راهنمای ارائه شده توسط مؤسسه استاندارد ملی آمریکا، لیزرها بر اساس آسیب بیولوژیک احتمالی که با پرتوهای اصلی یا منعکس شده به چشم ها و پوست وارد می کنند، به چهار دسته (از 1 تا 4) تقسیم می شوند. لیزرهایی که در دندانپزشکی استفاده می شوند اساساً در کلاس های 3b و 4 قرار می گیرند.

کلاس 3b از w 5/0حداکثر نتیجه را ارائه می دهد که می تواند موجب آسیب به چشم شود. کلاس 4 همه لیزرهای پر قدرت را شامل می شود که در دندانپزشکی و جراحی فک و صورت و دهان استفاده می شوند. هیچ محدودیتی در بالاترین نتایج وجود ندارد، در نتیجه لیزرهای این کلاس منجر به بروز آسیب های متفاوتی می شوند. همه کارکنان مطب باید آموزش صحیح دیده باشند.