نگرانی در مورد واکنش های آلرژیک در بیمارانی که تحت درمان ارتودنسی قرار دارند پیوسته ابراز شده است. بیمارانی که با ابزارهای ثابت تحت درمان ارتودنسی قرار می گیرند در معرض مواد مختلفی قرار می گیرند. آگاهی از واکنش هایی که می توانند با این مواد دندانپزشکی اتفاق بیفتند برای ارتودنتیست ها مهم است. هدف این مقاله توضیح دادن راجع به آلرژی در درمان ارتودنسی و نمونه های واکنش های آلرژیک در مدیریت بیماران در طول درمان ارتودنسی است. تشخیص و درمان باید یک تیم چند شاخه ای را شامل شود. در تمام موارد، سلامت بیمار باید تصمیم گیری در مورد درمان را هدایت کند، و سلامت عمومی باید هدف باشد، نه تنها سلامت دهانی.

واکنش آلرژیک چیست؟

واکنش آلرژیک واکنشی است که در آن برخی از اجزاء سیستم ایمنی بدن بیش از حد به یک ماده خارجی واکنش نشان می دهد. در تحقیقاتی که در گذشته انجام شده اند واکنش های آلرژیک شرح داده شده اند.

واکنش های حساسیتی نوع۱

یک واکنش آلرژیک فوری آنتی بادی است که در عرض چند دقیقه یا چند ساعت تماس مستقیم پوست یا مخاط با ماده حساسیت زا رخ می دهند. دامنه این واکنش ها از کهیر تماسی تا آنافیلاکسی کامل با ناراحتی تنفسی و یا افت فشار خون است.

واکنش افزایش حساسیت نوع تأخیری (نوع ۴)  

واکنش های افزایش حساسیت از نوع تأخیری (واکنش حساستی نوع ۴) واکنش های آلرژیک سیستم ایمنی بدن هستند که در درجه اول از طریق سلول های T ظاهر می شوند (ایمنی سلولی). این روند دو مرحله مجزای به هم وابسته دارد. یک مرحله بروز حساسیت که از لحظه ورود ماده حساسیت زا به داخل بدن اتفاق می افتد، که شناسایی شده و واکنش اتفاق می افتد. مرحله استخراج پس از قرار گرفتن مجدد در معرض ماده حساسیت زا تا ظاهر شدن واکنش بالینی کامل رخ می دهد. این واکنش خود را به شکل اگزمای منتشره یا تکه ای در محل تماس نشان می دهد و ممکن است ابتدا با خارش، قرمزی، و تشکیل وزیکول همراه باشد.

نگرانی در مورد سازگار بودن مواد دندانپزشکی با بدن افزایش یافته است؛ این ممکن است به دلیل افزایش واقعی بروز واکنش های آلرژیک به مواد باشد، یا به دلیل افزایش آگاهی از اثرات سوء این مواد.

آلرژی در بیمارانی که تحت درمان ارتودنسی قرار می گیرند می تواند به چند دلیل اتفاق بیفتد که عبارتند از آلرژی به نیکل، آلرژی به رزین آکریلیک که در طول درمان استفاده می شود، محصولات لاتکس، و غیره.

روش ایمن و مؤثر به شناسایی بیماران مبتلا به آلرژی در کنار داشتن دانش موادی بستگی دارد که احتمالاً می توانند موجب بروز آن شوند. ارتودنتیست باید اطلاعات زمینه ای در مورد واکنش های آلرژیک را داشته باشد و بتواند به اندازه کافی برای مدیریت آنها کارآمد باشد.

موارد آلرژی زا در طول درمان ارتودنسی

حساسیت به نیکل و آلیاژ آن

آلیاژهای نیکل به طور گسترده در درمان ارتودنسی در ساخت براکت ها، سیم های کمانی ارتودنسی، بندها، و دیگر ابزارهای ارتودنسی استفاده می شوند. آلرژی به نیکل بیشتر از آلرژی به همه مواد دیگری که ترکیب می شوند اتفاق می افتد. تخمین زده شده است که ۱۱% از همه زنان و ۲۰% از زنان بین ۱۶ تا ۳۵سال به نیکل حساسیت دارند.

درماتیت تماسی ناشی از نیکل نوعی واکنش ایمنی افزایش حساسیت نوع تأخیری (نوع ۴) می باشد که حداقل ۲۴ ساعت پس از قرار گرفتن در معرض نیکل بروز پیدا می کند. نشان داده شده است که میزان نیکل موجود در بزاق و سرم، پس از قرار گرفتن ابزارهای ارتودنسی داخل دهان افزایش پیدا می کند. در شرایط آزمایشگاهی نشان داده شده است، نیکلی که از بندهای ارتودنسی، براکت ها، سیم های کمانی Ni-Ti یا استیل ضد زنگ آزاد می شود، تنها در یک هفته نخست پس از کارگذاری مشاهده می شود و پس از آن کاهش می یابد. توصیه می شود که آستانه غلظت تقریباً ۳۰ppm نیکل ممکن است برای ایجاد واکنش های سیتوتوکسیک کافی باشد.

شواهد علمی حاکی از این هستند که درمان ارتودنسی با افزایش حساسیت به نیکل همراه نیست، مگر آنکه بیمار از قبل سابقه قرار گرفتن در معرض نیکل را داشته باشد. بیمارانی که پیوسته پیرسینگ (سوراخ کردن) انجام می دهند، به طور بالقوه در معرض خطر قابل توجه آلرژی به نیکل قرار دارند. با این حال، قرار گرفتن از راه دهان در معرض نیکل از طریق بریس های دندانی قبل از پیرسینگ گوش، خطر حساسیت به نیکل را کاهش می دهد.

واکنش های آلرژیک قبلی پس از استفاده از گوشواره ها یا دستبندهای فلزی، ظهور علائم آلرژیک مدت کوتاهی پس از کارگذاری اولیه اجزاء ارتودنتیک حاوی نیکل و بثورات جلدی خارج دهانی در کنار هدگیر، باید زنگ خطر را برای آلرژی به نیکل برای ارتودنتیست به صدا دربیاورد.

علائم و نشانه های آلرژی به نیکل عبارتند از ژنژیویت، هیرپپلازی (رشد بیش از حد) لثه، پوسته پوسته شدن لب ها، احساس سوزش داخل دهان، مزه فلز داخل دهان، التهاب زاویه ای لب ها، و پریودنتیت. در موارد مزمن، مخاط مبتلا به طور معمول با عامل حساسیت زا در تماس است و اریتماتوز یا هایپرکراتوتیک تا زخم شده است. تظاهرات خارج دهانی حساسیت به نیکل ممکن است منشأ داخل دهانی داشته باشند. اگر هنوز آلرژی به نیکل مورد سؤال است، تشخیص می تواند توسط یک متخصص پوست و با انجام آزمایش حساسیت پوستی به نام تست پَچ با استفاده از سولفات نیکل ۵% در ژل نفتی، تأیید شود.

در صورتیکه علائم و نشانه های داخل دهانی وجود داشته باشند، تشخص حساسیت بیش از حد به نیکل انجام خواهد شد، که برای آن باید یک دندان مصنوعی ثابت یا متحرک با یک آلیاژ فاقد نیکل دیگر تعویض شود. سیم های کمانی نیکل تیتانیوم باید برداشته شوند و با سیم های کمانی استیل ضد زنگی تعویض شوند که حاوی مقادیر اندکی نیکل جایگزین شود، یا ترجیحاً با سیم کمانی از جنس آلیاژ مولیبدن تیتانیوم (TMA)، که تحت عنوان (TMA) شناخته می شود و حاوی نیکل نیست. اکثر بیمارانی که به سیم های کمانی Ni-Ti واکنش نشان می دهند، سیم های کمانی استیل ضد زنگ را به خوبی تحمل میکنند بدون آنکه واکنشی نشان دهند. گزینه های دیگر عبارتند از سیم های کامپوزیتی تقویت شده با الیاف، سیم های دارای روکش طلا، سیم های نیکل- تیتانیوم دارای یون، یا سیم های نیکل- تیتانیوم دارای پوشش پلاستیکی یا رزین.

براکت های استیل ضد زنگ نیز عموماً امن و بی خطر تلقی می شوند. با این حال، براکت های فاقد نیکل جایگزین برای فلز ضد زنگ عبارتند از براکت های سرامیکی که با استفاده از آلومینای پلی کریستالی، یاقوت کبود تک کریستالی و زیرکونیا، براکت های پلی کربنات، براکت های تیتانیومی، و براکت های دارای روکش طلا و براکت های پلاستیکی ساخته می شوند، و در موارد انتخاب شده ابزارهای ثابت ممکن است با الاینرهای پلاستیکی جایگزین شوند. اجزاء فلزی خارج دهانی، شامل میخ های فلزی هدگیر، بزرگترین نگرانی هستند زیرا حساسیت بیشتری برای پوست ایجاد می کنند. میخ های هدگیر که روکش پلاستیکی دارند ممکن است بهترین جایگزین برای چنین بیمارانی باشند.

موارد آلرژی زا در طول درمان ارتودنسی

مهم است دقت داشته باشید که هیچ چیز در طبیعت کاملاً قرینه نیست. همه صورت ها مقداری عدم تقارن با منشاء درونی دارند. با این حال، وقتی عدم تقارن برجسته تر می شود، ممکن است موجب آزار بیمار شود. عدم تقارن صورت علل متعددی می تواند داشته باشد: مادرزادی، تروماتیک یا ناشی از حادثه و آسیب، ناشی از خطای پزشکی، پس از ابتلا به تومورها. در بیمارانی که برای بهبود عدم تقارن صورت خود به پزشک مراجعه می کنند، درمان ایده آل به معاینات فیزیکی فرد بستگی خواهد داشت.

عدم تقارن صورت

علل شایع عدم تقارن صورت

دلایل عدم تقارن صورت را می توان به سه دسته اصلی تقسیم کرد: ۱) مادرزادی: ژنتیک نقش اصلی را در رشد صورت ایفا می کند و اغلب یکی از عوامل مسئول عدم تقارن ظاهری می باشد. احتمال خیلی زیادی وجود دارد که شما برخی از ویژگی های خاص عدم تقارن در چهره را از دیگر اعضای خانواده به ارث ببرید.

۲) رشد: که ناشی از رشد و نمو هستند. ۳) اکتسابی: فراتر از آنچه شما با آن متولد می شوید، برخی از سبک های زندگی و عوامل محیطی نیز وجود دارند که می توانند تقارن صورت شما را تحت تأثیر قرار دهند. این عوامل عبارتند از:

• کشیدن سیگار
• بالا رفتن سن
• اقدامات دندانپزشکی مانند کشیدن دندان
• برخی جراحی ها
• آسیب ناشی از آفتاب
• آسیب یا تروما

عدم تقارن صورت اغلب یک نگرانی زیبایی محسوب می شود. با این حال، اکنون، عدم تقارن برجسته می تواند نشانه مشکلات جدی پزشکی باشد. برای مثال، افت صورت اگر به صورت ناگهانی اتفاق بیفتد می تواند یکی از بارزترین نشانه های سکته باشد.

اگر عدم تقارن در بدو تولد یا نوزادی مشاهده نشود و سابقه آشکاری از ضربه به صورت یا بیماری ایجاد کننده عدم تقارن وجود نداشته باشد، کشف علت آن ممکن است دشوار باشد. به همین دلیل ممکن است عد تقارن بدون هیچ علت مشخصی طبقه بندی شود.

انواع عدم تقارن صورت

عدم تقارن ساختاری

عدم تقارن ساختاری، شکل صورت یا خطوط بدن را تحت تأثیر قرار می دهد و هنگامی که صورت در حالت خنثی باشد، وجود آن مشخص خواهد شد. اگرچه تمام ساختارهای آناتومیک سر می توانند درگیر شوند، اما نگرانی های اکثر بیماران که به ویژگی های عدم تقارن مربوط می شوند در قسمت مرکزی صورت قرار دارند. بویژه اطراف چشم ها، بینی، و دهان؛ مانند عدم تقارن موقعیت ابروها، پلک های بالا و پایین، میانه صورت، استخوان های گونه، حجم گونه ها، منطقه اطراف دهان، چانه، و خط فک.

معاینات بالینی، شامل اندازه گیری های صورت و تصور برداری مشخص خواهند نمود کدام ساختارهای آناتومیک دخیل هستند. در موارد پیچیده تر عدم تقارن ساختاری، یک سی تی اسکن سه بعدی (Cone Beam CT Scan) همراه با تصویر برداری سه بعدی (۳D Laser Surface Scanning) برای روند تشخیص استفاده می شود. این ابزارهای تصویر برداری قابلیت تشخیص حتی جزئی ترین تفاوت ها در بافت نرم بین دو طرف را دارد.

عدم تقارن عملکردی

عدم تقارن عملکردی با فعال شدن عضلات صورت آشکار می شود. این وضعیت اغلب به دلیل حوادث عصبی، بویژه اختلالات مربوط به عصب هفتم جمجمه (عصب صورت) ایجاد می شود که عضلات و حالات صورت را کنترل می کنند. اختلال در عملکرد عصب با ضعف یا فلج نیمه صورت همراه است و باعث حرکت نامتقارن دو طرف صورت می شود. عدم تقارن های مربوط به اعصاب اغلب در بافت های اطراف دهان و چشم ها مشاهده می شوند، لبخند تحریف شده، بسته نشدن کامل پلک، و یا عدم تعادل حرکت ابرو.

یکی دیگر از دلایل مکرر حرکت نامتقارن صورت وجود اسکار یا جای زخم در بین ساختارهای متحرک صورت است. بافت اسکار می تواند عملکرد عضلات را محدود کرده و منجر به تحریف خطوط صورت در طول گفتار یا تکان خوردن آنها شود. ممکن است تشخیص دادن این وضعیت از اختلال عملکرد عصب دشوار باشد، اما این مزیت را دارد که در صورت تشخیص و درمان صحیح بتوان آن را به طور کامل اصلاح کرد.

طراحی چهره و گرفتن فیلم های حرکت آهسته از حرکات صورت در طول مشاوره انجام می شود. این تجزیه و تحلیل های بالینی محل، میزان، و نوع عدم تقارن صورت را نشان می دهند.

پیری نامتقارن صورت

افرادی که عدم تقارن صورت دارند، با توجه به بالا رفتن سن، تفاوت هایی بین دو طرف صورت را تجربه خواهند کرد. سمت قالب (قوی تر یا پرتر) صورت با سرعت طبیعی پیر می شود، در حالی که طرف ضعیف تر تمایل به پیر شدن سریع تر دارد.

پیری نامتقارن بویژه در افرادی قابل مشاهده است که عدم تقارن شدید صورت دارند (مانند فلج صورت)، با این حال، همین پدیده در افرادی رخ خواهد داد که عدم تقارن خفیف تا متوسط دارند، گرچه عدم تعادل سنی بین دو طرف ظریف تر خواهد بود.

علائم و نشانه های عدم تقارن صورت

عدم تقارن شدید

در موارد وخیم عدم تقارن صورت، جراحی استخوان نیاز است و شامل جراحی جابجایی فک (جراحی ارتوگناتیک)، جراحی کاهش یا تقویت استخوان، و جراحی چانه می شود. جابجا کردن فک های بالا و پایین به محلی متقارن ممکن است قدرتمندترین ابزار برای اصلاح عدم تقارن های شدید صورت باشد، اما در بیمارانی که نمی خواهند تحت جراحی هایی به این گستردگی قرار بگیرند، فرایندهای کاموفلاژ (جبرانی) با استفاده از ایمپلنت های صورت و پیوند چربی می توانند با تکنیک هایی که کمتر تهاجمی هستند، بهبودی در تقارن صورت بوجود بیاورند.

وقتی جابجایی های نامتقارن بزرگ استخوان اتفاق می افتد، واکنش بافت نرم غیر قابل پیش بینی است و الزاماً به تقارن بافت نرم علیرغم تقارن اسکلت زیرین ختم نمی شود. در قسمت هایی که پیش بینی می شود عدم تقارن بافت نرم باقی بماند، ممکن است لازم باشد همزمان با جراحی یا به عنوان فرایند تکمیلی بعد از فروکش کردن تورم و مشهود شدن نامتقارن بودن بافت نرم، پیوند چربی نیز انجام شود.

عدم تقارن چانه تأثیر چشمگیری روی عدم تقارن صورت دارد. در بسیاری موارد، عدم تقارن های شدید با مرکز قرار دادن وضعیت چانه و رفع نقائص لبه ها با تزریق چربی می تواند بهبود قابل توجهی پیدا کند.

عدم تقارن صورت

عدم تقارن های متوسط

وقتی عدم تقارن به اندازه کافی شدید نیست تا جابجایی واقعی استخوان های فک لازم باشند، ممکن است ایمپلنت های صورت استفاده شوند. این ایمپلنت ها می توانند داخل گونه ها، فک پایین، یا وسط صورت قرار بگیرند. در بسیاری از موارد عدم تقارن، سمتی که به خوبی رشد نکرده است ترکیبی از نقص اسکلتی و بافت نرم است. وقتی با پیوند استخوان یا ایمپلنت آلوپلاستیک به تنهایی برای رسیدن به تقارن صورت تلاش می شود، ممکن است بافت نرمی که روی آن قرار می گیرد در مقایسه با طرف مقابل ظاهری کاملاً زاویه دار داشته باشد. بنابراین، مشخص شده است که بهبود در تقارن اسکلتی همیشه هم منجر به بهبود تقارن صورت نمی شود. در حقیقت، ناهماهنگی خفیف در اندازه با کانتورها و بافت های عادی ممکن است واقعاً به “اسکلت” متقارن با ظاهر زاویه دار از یک سمت و ظاهر برجسته بافت نرم از سمت دیگر ترجیح داده شود. در مواردی که عدم تقارن فک پایین متوسط تا شدید وجود دارد، به عنوان مثال، توصیه می شود اندازه ایمپلنت های آلوپلاستیک کاهش داده شود و مقداری چربی روی آن تزریق شود تا هر دو طرف از نظر سه بعدی ویژگی های خوبی داشته باشند و کانتور و بافت درستی روی بافت نرم زیرین شکل بگیرد.

در بیمارانی که عدم تقارن متوسط چانه دارند، معمولاً از یک ایمپلنت آلوپلاستیک برای خلق تقارن استفاده می شود. در صورت نازک بودن پوست پیوند چانه، چربی ابزاری مفید برای ایجاد حجم کافی بافت نرم است، بنابراین ظاهر طبیعی بهبود پیدا خواهد کرد. لبه های ایمپلنتی که قابل مشاهده یا قابل لمس هستند نتایج را با مشکل مواجه می سازند و به بیمار ظاهری می بخشند که مانند دفورمیتی اولیه رضایت بخش نیست. تزریق یا پیوند چربی در این منطقه می تواند در جراحی اول انجام شود و در صورت لزوم می تواند در مطب و تحت بی حسی موضعی مجدداً تکرار شود. برای به حداقل رساندن ناهمواری های سطح، مهم است که به جای آنکه چربی به صورت سطحی تزریق شود، در عمق و زیر بافت نرم جایگذاری شود. تزریق اولیه در این منطقه تنها روی پریوست انجام می شود، و به صورت پله ای پیش می رود تا سطوح زیر جلدی برسد.

عدم تقارن های خفیف

به نظر می رسد در بیمارانی که عدم تقارن خفیف صورت دارند، ممکن است تزریق چربی به تنهایی بتواند راهکار خوبی برای اصلاح عدم تقارن صورت باشد. در صورتی که پیوند یا تزریق چربی گزینه مناسبی نباشد، ممکن است از فیلرهای زیر پوستی برای کم کردن عدم تقارن استفاده شوند. با این حال، ما بر این باوریم که این رویکرد معمولاً دارای نقص است. هنگام مراجعه بیماری که عدم تقارن صورت دارد، لازم و حیاتی است که از اجزائی که به این دفورمیتی ربط دارند آگاه باشیم. تقریباً در تمام موارد، هم استخوان بندی و هم بافت های نرم با این مشکل ارتباط دارند. در همه موارد، به جز خفیف ترین موارد، ساده لوحانه است که فکر کنیم که تزریق چربی به تنهایی عدم تقارن را اصلاح خواهد کرد و بهترین نتایج زیبایی را ارائه خواهد داد. مشکلات اسکلتی در نهایت نیاز به راهکارهای اسکلتی دارند. تلاش برای اصلاح عدم تقارن صورت با فیلرهای بافت نرم به تنهایی ممکن است تقارن حجمی را بهبود بخشد، اما به احتمال زیاد باعث خواهد شد ظاهر نرم و خمیر مانندی پیدا کند.

عدم تقارن صورت

درمان و مدیریت عدم تقارن صورت

اصلاح عدم تقارن صورت ممکن است مستلزم جابجا کردن استخوان (استئومی)، افزودن استخوان (پیوند استخوان)، افزودن یک ایمپلنت (ایمپلنت آلوپلاستیک)، کاهش استخوان، افزودن بافت نرم (چربی، فیلر، فلپ) یا کاهش بافت نرم (لیپوساکشن) برای ایجاد تقارن باشد. با اصلاح عدم تقارن اسکلتی، پس از این فرایند، بافت نرمی که رو قرار دارد ممکن است مقداری عدم تقارن مداوم در کانتور یا بافت از خود نشان دهد. پیوند چربی اتولوگ ابزاری مفید برای بهبود نتایج بافت نرم برای این بیماران است. به دلیل وجود ابزارهای بیشماری که می توان برای هر بیمار به کار برد، مهم این است که به جراحی مراجعه کنید که در همه تکنیک ها خبره باشد تا درمان شما به دلیل محدودیت مهارت جراح با مشکل مواجه نشود.

درمان جراحی برای عدم تقارن صورت

با برخی جراحی های خاص، عدم تقارن صورت می تواند بهبود چشمگیری پیدا کند و در برخی موارد جتی می تواند به طور کامل اصلاح و برطرف شود. درمان برخلاف دیگر جراحی های زیبایی صورت است. اولاً، هدف آن پرداختن به مسائل بنیادی است که موجب بروز عدم تقارن شده اند. دوماً، هدف طبیعی سازی بافت های اطرفا است که ممکن است تحت تأثیر قرار گرفته باشند یا با عدم تقارن جابجا شده اند، و آخر اینکه هر گونه علائم پیری نامتقارن را جبران کرد. به همین دلیل، ممکن است درمان شامل اجزاء جراحی بازسازی کننده صورت، جراحی زیبایی و میکروسرجری باشد، که همگی با یک فرایند انجام می شوند.

گرچه برخی عدم تقارن های جزئی تا متوسط صورت می توانند در یک فرایند جراحی اصلاح شوند، اما معمولاً هنگام درمان عدم تقارن های ساختاری اصلی یا عملکردی بهتر است از یک رویکرد چند مرحله ای بهره برد. برای مثال، اگر شرایط اسکلت صورت و جمجمه و نیز بافت نرم روی آن را شامل شود، کاملاً طبیعی است که ابتدا با اصلاح عدم تقارن های عمیق تر شروع کنیم سپس در مراحل بعدی به بافت نرم سطحی بپردازیم. در صورت نیاز به ترمیم و احیاء عصب و عملکرد عضله، همین اصل مجدداً اعمال می شود. در ابتدا، به اصلاحات عملکردی پرداخته می شود، و سپس در مراحل بعد (۳ تا ۶ ماه) اصلاحات بافت نرم صورت می گیرند. یک رویکرد مرحله ای همیشه بالاترین سطح دقت و قابل پیش بینی بودن نتیجه زیبایی شناسی نهایی را تضمین می کند.

 به دلیل ماهیت متفاوتی که عدم تقارن ها دارند، انتخاب تکنیک جراحی نیاز به تجزیه و تحلیل های عمیق و مباحثه در طول مشاوره دارد.

وقتی شما یا کودکتان از بریس های ارتودنسی استفاده می کنید، حفظ سلامت دهان و دندان ها نیاز به تلاش بیشتری دارد. کاملاً واضح است که یافتن بهترین مسواک برای براکت ها، به منظور سالم نگه داشتن دندان ها و لثه ها در طول درمان کاملاً ایده آل است و هنگام انتخاب مسواک چند نکته وجود دارند که می توانید به دنبال آنها باشید.

خواه بریس های شما فلزی یا پلاستیکی شفاف باشند، براکت ها و سیم های کمانی می توانند ذرات غذا را خیلی راحت تر به دام بیندازند، و خطر تجمع باکتری ها را افزایش دهند. آکادمی دندانپزشکان کودکان آمریکا (AAPD) گزارش داده است که از هر پنج کودک بین ۶ تا ۱۱ ساله، حدود یکی در دندان های دائمی خود پوسیدگی داشته است. نیازی به گفتن نیست که حفره ها هنوز هم یکی از نگرانی های اصلی هستند، و استفاده از بریس ها باعث می شود توجه به مراقبت های دهانی حتی از اهمیت بیشتری نیز برخوردار شود.

مسواک مخصوص ارتودنسی

بریس های فلزی، که هنوز هم رایج ترین نوع بریس ها هستند، از سه جزء تشکیل شده اند: براکت ها، اتصال، و سیم کمانی. براکت ها با مواد چسبنده منسجم به دندان ها متصل می شوند، در حالی که یک سیم کمانی این براکت ها را به یکدیگر متصل می کند به گونه ای که آنها بتوانند به تدریج دندان های را به موقعیت بهتر و صاف و یکدست تری حرکت دهند. به خاطر داشته باشید که غذا می تواند بین سیم کمانی خود براکت ها گیر کند، بنابراین یک مسواک مؤثر برای بریس ها باید بتواند این رسوبات و ته مانده ها را بیرون بیاورد.

مسواک زدن در طول درمان ارتودنسی

مسواکی با سری کوچک

بر اساس آکادمی دندانپزشکی عمومی (AGD)، هیچ شاخص علمی فعلی وجود ندارد که نشان دهد یک مسواک برای رها شدن از شر پلاک های دندانی بهترین است. بلکه دقیق مسواک زدن مهمترین چیز است، خواه تحت درمان ارتودنسی باشید یا خیر. علاوه بر این، مسواکی انتخاب کنید که نیازهای خاص شما را برآورده سازد- در این حالت، بتواند به قسمت هایی وارد شود که به خاطر بریس ها دسترسی به آنها دشوار است. AGD توصیه می کند که سری مسواک شما “برای دسترسی راحت به همه منطقه های دهان شما، دندان ها و لثه ها” باید کوچکتر باشد. با به خاطر داشتن این نکته در ذهن، استفاده منظم از مسواک مناسب می تواند به شما کمک کند حاشیه های خط لثه خود را پاکسازی کنید، جاهایی که باکتری می تواند انباشته شود.

مسواکی نرم برای پیشگیری از حساسیت

بریس ها به خودی خود می توانند موجب بروز ناراحتی شوند، مخصوصاً هنگامی که آنها برای نخستین بار روی دندان ها قرار می گیرند، و نیز پس از تنظیمات ابزارهایی مانند اکسپندر. بنابراین، هنگام تصمیم گیری برای انتخاب یک مسواک برای بریس ها، محدود کردن ناراحتی و حساسیت درست به اندازه مسواک زدن صحیح مهم است. و بهترین مسواک ها ویژگی های مشترکی دارند:

• یک مسواک با دسته پهن. دسته با اندازه درست و مناسب می تواند به شما کمک کند مسواک را محکم تر در دست بگیرید. اگر در حال انتخاب یک مسواک برای کودک خود هستید، AAPD توصیه می کند که دسته باید تا حدی بزرگتر باشد تا به آنها اجازه دهد کنترل بیشتری روی هر ضربه مسواک داشته باشند.
• فرچه های پلاستیکی نرم. مسواک هایی که فرچه های سفت دارند می توانند موجب ساییدگی مینای دندان ها شوند و لثه هایی که به خاطر تنظیمات اخیر ارتودنتیک از قبل زخم شده اند، تشدید شوند. مسواک هایی که فرچه های نرم دارند می توانند در تمیز کردن به همان اندازه مؤثر باشند بدون آنکه هیچ آسیبی وارد کنند.
• فرچه هایی با سر گرد. انجمن بهداشت دندانپزشکی آمریکا (ADHA) نشان می دهد که فرچه هایی که سر گرد دارند بهتر می توانند از بافت های دهان در برابر آسیب محافظت کنند- که شامل همه بخش های دهان می شود.

همیشه روی مسواک زدن بچه ها نظارت داشته باشید

وقتی مسواکی با فرچه های نرم، سر گرد و دسته خوب پیدا کردید، باید مطمئن شوید که کودک کودک شما به درستی از آن استفاده می کند. برای کودکان مبتدی، روی مسواک زدن کودکان بین سنین ۷ و ۸ ساله نظارت داشته باشید تا مطمئن شوید آنها هنگام عادت کردن به بریس های خود، به درست مسواک زدن نیز عادت می کنند. البته، بد نیست کودکان کمی بزرگتر نیز چک شوند، وقتی استفاده از بریس ها را آغاز می کنند، و اگر خوب و درست مسواک زدند آنها را تأیید کنید.

مسواک زدن در طول درمان ارتودنسی

نحوه درست مسواک زدن

دهان خود را باز کنید تا دندان های فک بالا و پایین خود را مسواک بزنید زیرا اگر تنها با دهان بسته مسواک بزنید تعدادی از دندان ها پوشش داده نخواهند شد و تمیز نخواهند شد.

سطوح خارجی دندان ها: اگر راست دست هستید، می توانید با دندان های مولر سمت راست قسمت گونه و از عقب به جلو شروع کنید و ادامه دهید تا سمت چپ، پس از آن دندان های سمت چپ فک پایین در مسیر ساعت گرد.

مسواک زدن در طول درمان ارتودنسی

سطوح داخلی: با سطوح داخلی دندان ادامه دهید، وقتی به بخش جلویی رسیدید جایی که دهان باریک تر است، مسواک را عمودی نگهدارید تا دندان ها را یکی یکی تمیز کنید و اطمینان حاصل کنید که به لثه ها می رسید.

مسواک زدن در طول درمان ارتودنسی

سطح جونده دندان های مولر: از حرکات دایره ای استفاده کنید تا اطمینان حاصل نمایید که به عمیق ترین نقاط دندان ها دست پیدا می کنید.

مسواک زدن در طول درمان ارتودنسی

مسواک های بین دندانی

اگر ابزار ثابت ارتودنسی دارید (هم براکت های سنتی و هم براکت های پشت دندانی) مسواک زدن نقش حیاتی دارد. از مسواک های بین دندانی برای تمیز کردن بین دندان ها و سیم کمانی ارتودنسی استفاده کنید به شکلی که بخش های بین دندان ها تمیز شود.

هر بار که مسواک می زنید، استفاده از این نوع مسواک ضروری است. بله، درست هر بار! به استفاده از آن عادت کنید زیرا زمان زیادی نمی برد و به شما کمک می کند لثه های سالمی داشته باشید و بوی دهانتان خوب باشد.

استفاده از مسواک های برقی

مسواک های برقی با سر گرد نیز می توانند استفاده شوند، زیرا به خوبی به رعایت بهداشت دهان کمک می کنند. مسواک می لرزد بنابراین باید روی هر دندان چند ثانیه آن را نگه دارید تا بتواند از مزیت حرکت چرخنده آن بهره مند شود. فرچه ها ممکن است روی براکت ها و سیم ها گیر کنند بنابراین لازم است مرتب سر آن تعویض شود. از سطوح داخلی دندان ها متوجه خواهید شد که مسواک برقی دندان ها را بسیار صاف می کند.

توصیه می کنیم از مسواک های برقی تایمر دار استفاده کنید تا زمانی که برای تمیز کردن دندان ها می گذارید را کنترل کنید، و سنسور فشار بسیار مفید است و اگر به دندان ها و لثه های خود خیلی زیاد فشار وارد کنید به شما هشدار خواهد داد.

درمان ارتودنسی معمولاً در طول دوره ای از زندگی افراد آغاز می شود که آنها در سنین مدرسه هستند و در فعالیت های زیادی، از جمله ورزش ها، مشارکت دارند. قرار گرفتن تحت درمان ارتودنسی به این معنا نیست که شما باید در طول این دوران وقت خود را روی نیمکت سپری کنید. مهم نیست بسکتبال بازی می کنید، یا فوتبال، یا بیس بال، یا هر ورزش دیگری. تا زمانی که به درستی از دندان های خود مراقبت می کنید و روی درمان خود سرمایه گذاری می کنید، داشتن لبخندی صاف و یکدست هیچ تداخلی در ورزش کردن شما ایجاد نمی کند.

ورزش ها فعالیت های شدید بدنی هستند و اغلب می توانند منجر به زد و خورد نزدیک شوند. حوادث و تصادفات اتفاق می افتند، و این حوادث نه تنها می توانند دردناک باشند- بلکه به طور کلی می توانند برای روند درمان شما فوق العاده آسیب رسان باشند.

ورزش کردن در دوران ارتودنسی

اگر تاکنون هر یک از این اتفاقات را تجربه کرده اید، می دانید که اصلاً احساس خوبی نیست که لب های شما خیلی محکم به اجزاء فلزی بریس های شما برخورد کنند. در حقیقت، این واقعاً، واقعاً درد دارد!

اما آنچه ممکن است ندانید این است که برخورد فیزیکی (که با ضربه سخت یک بازیکن دیگر به دندان های شما وارد شود) واقعاً می تواند برای درمان شما مضر باشد. می دانید که دندان های شما پیوسته در حال جابجا شدن با بریس ها هستند به همین دلیل در برخی مناطق خاص فشار زیادی وارد می کنند. این فشار همان چیزی است که باعث می شود آنها به محل جدید و ایده آل تری جابجا شوند. اما نیروهای بیرونی که فشار وارد می کنند، اگر به اندازه کافی محکم فشار دهد، می تواند روی نحوه جابجایی دندان ها نیز تأثیر داشته باشد. این اتفاق می تواند باعث شود روند درمان عقب بیفتد و طول درمان افزوده شود یا اینکه به طور کامل از دور خود خارج شود.

بسیار مهم است که احتیاط های لازم برای محافظت از بریس ها در طول ورزش کردن به عمل بیایند، تا هرگز با این مشکل مواجه نشوید! یکی از مهم ترین کارهایی که باید انجام دهید این است که هرگاه به هر نوع ورزش یا فعالیتی مشغول هستید که در آن انتظار می رود برخوردی صورت بگیرد، محافظ دندان ارتودنتیک استفاده نمایید.

ورزش کردن در دوران ارتودنسی

مقایسه محافظ دندان های ارتودنتیک و محافظ دندان های معمولی- کدامیک بهتر است؟

محافظ دندان های ارتودنتیک به صورت ویژه به گونه ای طراحی شده اند که از دندان هایی محافظت کنند که در حال حاضر تحت درمان ارتودنسی هستند. اندازه آنها بزرگتر از محافظ دندان های معمولی است، که اجازه می دهند بتوان به راحتی آنها را روی دندان ها و بریس ها قرار داد. علاوه بر این، محافظ دندان های ارتودنتیک معمولاً با مواد سیلیکونی نرم تری ساخته می شوند تا بهتر بتوانند هر گونه ضربه ای که وارد می شود را جذب نمایند. این باعث می شود نه تنها آنها برای شما راحت تر باشند، بلکه برای دندان های شما نیز بهتر باشند.

محافظ دندان های معمولی به محافظت از دندان ها در طول ورزش کردن کمک می کنند، اما آنها همیشه هم به درستی روی دندان ها قرار نمی گیرند یا همان میزان محافظت مورد نیاز افرادی که از بریس ها استفاده می کنند را فراهم نمی آورند. محافظ دندان های ورزش معمولی اغلب با پلاستیک های سفتی ساخته شده اند که می توانند ضربه وارد شده به محافظ دندان را از خود به بریس ها منتقل کنند- به همین دلیل می تواند منجر به بروز ناراحتی های جدی و آسیب های احتمالی شود.

به آن اینطور نگاه کنید که- یک محافظ دندان معمولی تنها یک شیء سخت دیگر است که می تواند ضربه و فشارهای ناخواسته روی دندان ها را بگیرد. اگر ضربه به اندازه کافی سخت باشد، می تواند آسیب رسان باشد. محافظ دندان های نرم تر که به گونه ای طراحی شده اند که بهتر ضربه را جذب می کنند، راحتی و محافظت بیشتری ارائه می دهند.

تأثیر دیگری که محافظ دندان های ارتودنتیک دارند این است که، از آنجا که آنها از مواد نرم تری ساخته شده اند، بهتر با جابجایی های پیش روی دندان ها در طول درمان ارتودنسی تطبیق پیدا می کنند. محافظ دندان های ورزشی معمولی، با قرار گیری برای نخستین بار روی دندان ها، عموماً شکل دندان ها را به خود می گیرند، که به این معناست که از آن زمان به بعد در حقیقت هیچ تغییری نخواهند داشت. در بریس های ارتودنسی، دندان های شما پیوسته در حال جابجا شدن به سمت لبخندی صاف و یکدست هستند، و یک محافظ دندان معمولی در حقیقت می تواند بر علیه بریس های شما عمل کند زیرا در طول مدتی که از آنها استفاده می شود روند جابجایی دندان ها را متوقف می کنند.

اکنون که از اهمیت محافظت از بریس ها در طول زمانی که ورزش مورد علاقه خود را انجام می دهید اطلاع دارید، و نیز بهترین راه برای محافظت از آنها را می دانید، نیازی نیست نگران شوید یا از ورزش و بازی کردن در طول درمان خود مضطرب و نگران شوید. بروید بیرون و از اوقات خود لذت ببرید در حالی که در طول مسیر دستیابی به لبخندی باور نکردنی هستید.

ورزش کردن در دوران ارتودنسی

حادثه حین ورزش و بازی هنگام استفاده از بریس های ارتودنسی

وقتی فردی که از بریس های ارتودنسی استفاده می کند دچار حادثه می شود، باید هر چه سریع تر به ارتودنتیست خود مراجعه کند. یک مشت به صورت می تواند منجر به بروز خونریزی لثه ها، شکستن براکت ها، و حتی شکستن دندان ها شود، که شرایط بسیار جدی است. حتی اگر در ظاهر هیچ آسیب آشکاری وارد نشده است، باز هم مراجعه به ارتودنتیست برای معاینه دهان ایده خوبی است تا مطمئن شوید بریس های شما دست نخورده در جای خود باقی مانده اند و درمان می تواند طبق برنامه ادامه پیدا کند.

استفاده از بریس ها به این معنا نیست که فرد باید از زندگی کردن و انجام فعالیت های مورد علاقه خود دست بکشد. با استفاده از محافظ دندان های ارتودنتیک می توان از بریس ها و دندان ها در برابر ضربه ها و حوادث محافظت کرد.

هالیتوزیس یا بوی بد دهان یکی از مشکلات شایعی است که بیش از ۵۰ درصد از کل افراد آن را طی یک دوره ای تجربه می کنند. این شرایط می تواند ناراحت کننده – زیرا مزه بدی داخل دهان بوجود می آورد- یا شرمنده کننده- وقتی اطرافیان آن را حس می کنند- باشد.

گرچه بوی بد دهان می تواند هرکسی را تحت تأثیر قرار دهد، افرادی که از بریس های ارتودنسی استفاده می کنند بیشتر مستعد بروز آن هستند.

از دیدگاه ارتودنتیست ها، بزرگترین نگرانی مربوط به بوی بد دهان ارتباط آن با سلامت دهان بیمار است. اصلی ترین مقصر این مزه و بوی ناخوشایند رشد بیش از حد باکتری است. باکتری ها ریشه اصلی پوسیدگی های دندانی هستند و یک دهان پر از دندان های پوسیده و کرم خورده نتیجه خوشایند و مطلوب برای سرمایه گذاری شما روی بریس ها نیست.

به اندازه کافی نمی توان روی اهمیت مراقبت از دندان ها در طول دوره ای که از بریس های ارتودنسی استفاده می کنید تأکید کرد. تمیز نگه داشتن بریس ها خطر پوسیدگی های دندان یا حساسیت لثه ها اطراف دندان ها- مشکلاتی که باعث کند شدن روند درمان شما می شوند- را کاهش خواهد داد.

وقتی ارتودنتیست بریس های شما را کار می گذارد، راهنمای کاملی از چگونگی مراقبت از دندان ها و تمیز نگه داشتن آنها را در اختیار شما قرار خواهد داد. بهداشت دهانی صحیح در دطول درمان شما نخستین خط دفاعی است که می توانید در برابر بوی بد دهان داشته باشید.

پیشگیری از بوی بد دهان و درمان آن تا میزان زیادی مشابه یکدیگر هستند. کارهای مختلفی هستند که با انجام آنها می توانید به کاهش وخامت هالیتوزیس خود کمک کنید یا از پیشرفت آن جلوگیری کنید.

پیشگیری از بوی بد دهان در ارتودنسی

بیشتر مسواک بزنید.

اکثر متخصصان دندانپزشکی حداقل دو مرتبه مسواک زدن در طول روز را توصیه می کنند. اگر از بریس های ارتودنسی استفاده می کنید و بوی بد دهان را تجربه می کنید، ممکن است لازم باشد دفعات بیشتری مسواک بزنید.

اما این کار را از حد نگذرانید. شاید غریزه شما به شما می گوید که هرچه مسواک شما فرچه های سفت تری داشته باشد دندان های شما تمیزتر خواهند شد. اما این الزاماً صحت ندارد. در حقیقت، مسواک زدن بیش از حد بریس ها می تواند به براکت ها یا سیم های کمانی روی آنها آسیب برساند. برخی نمونه های جدید الکتریکی آنها دارای حسگرهایی هستند که در صورتی که فشار زیادی به آنها وارد شود به صورت خود به خود خاموش می شوند.

محکم مسواک زدن، مخصوصاً با مسواک هایی که فرچه های سفت دارند می تواند موجب ساییدگی و خوردگی مینای دندان ها و حساسیت لثه ها نیز شود. محکم فشار دادن مسواک باعث نمی شود تأثیرگذاری آن افزایش پیدا کند. زمان گذاشتن برای مسواک زدن تمام سطوح، جلو و عقب، و نیز خط لثه ها، چیزی است که برای داشتن عادات خوب لازم است.

مسواک زدن با دفعات زیاد در طول هر روز می تواند تأثیرات منفی نیز داشته باشد. اگر فکر می کنید لازم است بیشتر از سه مرتبه در طول روز مسواک بزنید، ابتدا تأیید آن را از ارتودنتیست خود بگیرید.

روش صحیح مسواک زدن نیز مهم است. خمیر دندان خوب نیز به کاهش هالیتوزیس کمک می کند. خمیر دندان هایی که هدف استفاده از آنها متعادل ساختن pH دهان است و خمیر دندان های حاوی سدیم فلوراید به یک اندازه در مبارزه با بوی بد دهان مؤثر هستند. با این حال، عاقلانه است قبل از تغییر خمیر دندان خود با ارتودنتیست خود مشورت کنید. از آنجا که بوی بد دهان یکی یکی از مشکلات شایع همراه با بریس ها است، ممکن است برند خاصی به شما توصیه شود.

پیشگیری از بوی بد دهان در ارتودنسی

به طور منظم نخ دندان بکشید.

متأسفانه، کشیدن نخ دندان هنگام استفاده از بریس ها می تواند چالش برانگیزتر باشد. اما به این معنا نیست که می توان از انجام آن صرفنظر کرد. افراد زیادی هستند که به اشتباه فکر می کنند بهداشت دهانی آنها به اندازه کافی خوب است زیرا به طور منظم مسواک می زنند.

از آنجا که مسواک نمی تواند به پلاک های بین دندان ها دسترسی داشته باشد، پوسیدگی دندان و بیماری لثه می توانند در آن قسمت ها گسترش پیدا کنند، و این می تواند موجب بروز بوی بد دهان شود، و اصلاً مهم نیست چند مرتبه در طول روز دندان های خود را مسواک می زنید.

سیگار نکشید.

کشیدن سیگار نه تنها باعث می شود نفس شما بوی کلاسیک و قدیمی سیگار را بگیرد که افراد غیر سیگاری از فاصله دور نیز می توانند به راحتی آن را تشخیص دهند، بلکه خود تنباکو موجب خشکی دهان می شود، که باعث تخریب آنتی بادی های می شود که با باکتری های موجود در بزاق شما مبارزه می کنند.

اگر از بریس های ارتودنسی استفاده می کنید و سیگار می کشید، احتمال گسترش بوی بد دهان در شما بیشتر خواهد بود و احتمال حذف آن بسیار اندک خواهد باود تا زمانی که به طور کامل آن را ترک کنید. برای ترک راحت تر می توانید در جلسات مشاوره ترک سیگار شرکت کنید.

پیشگیری از بوی بد دهان در ارتودنسی

مراقب آنچه می خورید باشید.

چندین سال است که استفاده از انواع متنوعی از غذاهای حاوی کربوهیدرات اندک رواج یافته است و با همان شعرت باقی مانده اند. رژیم غذایی حاوی کتون ها، که یکی از زیر مجموعه های رژیم غذایی آتکینز است، در حال حاضر رایج است. و گرچه ممکن است برای باریک شدن کمر شما مناسب باشد، اما برای بوی دهان شما چندان خوب نیست.

بدن وقتی چربی می سوزاند، برخی مواد شیمیایی خاص به نام کتون ها را آزاد می کند. یکی از ویژگی های اصلی و شاخص ورود به مرحله چربی سوزی رژیم کتوز بوی بد دهان است. اگر از قبل نگران مشکلات ناشی از استفاده از بریس های ارتودنسی برای بو دهان خود هستید، احتمالاً لازم است این رژیم را کنار بگذارید.

صرف نظر از اینکه رژیم غذایی مورد علاقه شما چیست، باید تأثیر احتمالی غذاها و نوشیدنی های انتخابی خود روی بوی دهان را مد نظر قرار دهید. خوراکی ها و نوشیدنی هایی که منجر به بروز بوی بد دهان می شوند عبارتند از: سیر، پیاز، قهوه، و الکل. خوراکی ها و نوشیدنی هایی که احتمالاً منجر به بروز بوی بد دهان می شوند عبارتند از: لبنیات، گوشت ها، آبمیوه ها، و نوشابه های حاوی قند. خوراکی ها و نوشیدنی هایی که بوی دهان را بهتر می کنند عبارتند از: جعفری، پرتقال، سیب، گلابی، خربزه، کرفس، هویچ، خیار، چای سبز، و آب.

بدن خود را هیدراته نگه دارید

در طول مدتی که از بریس ها استفاده می کنید آب زیاد بنوشید. کم آب شدن بدن می تواند موجب بالا رفتن احتمال بوی بد دهان شود. مانند سیگار کشیدن، کم آب شدن بدن منجر به خشکی دهان می شود، که مانع تولید بزاق دهان می شود. باکتری هایی که در نتیجه بروز این مشکل چرک می کنند عامل بروز بوب بد دهان هستند.

توصیه استاندارد برای دریافت آب دو لیتر در روز است. با این حال، بسته به شیمی بدن شما، غذاها و دیگر نوشیدنی هایی که مصرف می کنید، و میزان فعالیت شما، ممکن است لازم باشد مقدار مایعات مصرفی خود را تنظیم کنید.

تنها به خاطر داشته باشید که اگر شما انتخاب کنید که مایع دیگری به عنوان منبع هیدراسیون مصرف کنید، پس از نوشیدن آنها باید دهان خود را با آب شستشو دهید، مخصوصاً اگر بریس استفاده می کنید.

از آدامس و آبنبات های خوشبو کننده دهان غافل نشوید.

از هر کس بپرسید بهترین راه برای پوشش دادن بوی بد دهان چیست، احتمالاً آدامس و آبنبات های خوشبو کننده دهان را به شما یادآوری خواهد کرد. با این حال، اگر از بریس ها استفاده می کنید، باید نسبت به این پیشنهاد با احتیاط بیشتری عمل کنید.

در طول مدتی که از بریس ها استفاده می کنید، هرگز نباید آدامس بجوید، حتی اگر برای دلیل خوبی باشد. مکیدن آبنبات های خوشبو کننده دهان می توانند گزینه بهتری باشند، با این حال باید از آبنبات هایی استفاده کنید که حل می شوند و نیازی به گاز زدن یا جویدن نداشته باشند. آبنبات های خوشبو کننده دهانی که پوسته محکمی دارند می توانند موجب شکسته شدن سیم ها و براکت های بریس های ارتودنسی شوند، علاوه بر این، جویدن آبنبات ها می تواند موجب گیر کردن ذرات آن کنار ابزار شود.

پیشگیری از بوی بد دهان در ارتودنسی

از ابزار زبان شوی استفاده کنید.

تمیز کردن منظم زبان یا ساییدن سطح زبان موجب حذف مقادیر زیادی از باکتری ها و مواد مغذی می شود که این باکتری ها از آنها تغذیه می کنند. رشد بیش از حد این باکتری ها داخل دهان در حقیقت سلامت لثه ها و دندان ها را تحت تأثیر قرار می دهد.

بسیاری از دندانپزشکان افزودن مرحله تمیز کردن زبان به کارهای روزانه بهداشت دهان و دندان ها توصیه می کنند، اما این کار در طول دوره استفاده از بریس های ارتودنسی مهم تر نیز هست.

دهان خود را با دهانشویه شستشو دهید.

به عنوان بخشی از کارهای معمولی که برای بهداشت دهان خود انجام می دهید، از دهانشویه های آنتی باکتریال استفاده کنید تا با بوی بد دهان، پلاک، و ژینژیویت مبارزه کنید.

برای مراجعه به دندانپزشک وقت بگیرید.

شاید فکر کنید شما که به ارتودنتیست مراجعه می کنید، چرا باید به دندانپزشک مراجعه کنید؟ باید بدانید که مراجعه منظم به دندانپزشک در طول مدتی که از بریس ها استفاده می کنید، بخش مهم از درمان ارتودنسی شما است. پاکسازی و چکاپ منظمی که دندانپزشک انجام می دهد چیزی فراتر از مسواک زدن و نخ دندان کشیدنی است که برای از بین رفتن بوی بد دهان و حفظ دندان ها در وضعیت خوب انجام می دهید تا لبخندی زیبا داشته باشید.

پیشگیری از بوی بد دهان در ارتودنسی

آیا بریس ها منجر به بوی بد صبحگاهی دهان می شوند؟

نیازی نیست نگران شوید! همه ما گاهگاهی بو بد صبحگاهی دهان را تجربه می کنیم. عموماً، مسواکی که ما به صورت روتین می زنیم می تواند ما را از شر بوی بد صبحگاهی دهان رها کند. اما برخی افراد وقتی بریس دارند، ممکن است بوی بدتری صبح ها تجربه کنند.

گرچه بوی بد کلی دهان علل متعددی می تواند داشته باشد، اما بوی بد صبحگاهی دهان اساساً در نتیجه خشکی دهان بوجود می آید. در طول مدتی که خواب هستید، سرعت تولید بزاق کند می شود، بدن این کار را انجام می دهد تا به شما کمک کند بخوابید- در غیر اینصورت شما مجبور خواهید بود تمام وقت آب دهان قورت دهید. بزاق برای سلامت دهان حیاتی است زیرا ذرات غذا را پاک می کند و حالت اسیدی دهان را کاهش می دهد، و کمک می کند باکتری های دهان تحت کنترل باقی بمانند. بنابراین وقتی بزاق در طول خواب این کار خود را انجام نمی دهد، و باکتری ها از کنترل خارج می شوند! این منجر به ایجاد مقدار زیادی گاز سولفور می شود که بو ایجاد می کند. این دلیل دیگری است که چرا مسواک زدن قبل از رفتن به رختخواب مهم است- این کار کمک می کند دوره خواب خود را با کمترین مقدار قند و باکتری داخل دهان خود آغاز کنیم.

اگر متوجه شدید با وجود بریس ها بوی دهان شما صبح ها بدتر می شود، ممکن است نشانه این باشد که شما نیاز دارید شب ها زمان بیشتری صرف مسواک زدن و کشیدن نخ دندان کنید.