درمان ارتودنسی در درجه اول برای جلوگیری و اصلاح بی نظمی های “بایت” استفاده می شود. عوامل متعددی ممکن است در ایجاد چنین بی نظمی هایی نقش داشته باشند، از جمله عوامل ژنتیکی، از دست دادن زود هنگام دندان های شیری، عادات دهانی آسیب رسان (مانند مکیدن انگشت شست) و مشکلات رشد.

بی نظمی های ارتودنسی ممکن است در بدو تولد وجود داشته باشند یا در دوران نوپایی یا اوایل کودکی ایجاد شوند. دندان های کج اعتماد به نفس را مختل می کنند و مراقبت از دهان را دشوار می کنند، در حالی که دندان های صاف به کاهش خطر پوسیدگی دندان و بیماری پریودنتال در دوران کودکی کمک می کنند.

دندانپزشک کودک شما در طول ویزیت های پیشگیرانه دو سال یکبار، می تواند از بسیاری از ابزارهای تشخیصی برای نظارت روی بی نظمی های ارتودنتیک دندان های فرزند شما استفاده کند و در صورت لزوم، استراتژی های مداخله گر زود هنگام را توصیه کند که توسط ارتودنتیست اجرا می شوند. کودکان باید قبل از هشت سالگی معاینه اولیه ارتودنتیک خود را انجام دهند.

چرا درمان زود هنگام ارتودنسی منطقی است؟

برخی از کودکان علائم اولیه ناهنجاری های جزئی ارتودنتیک را نشان می دهند. در چنین مواردی، دندانپزشک کودک شما ممکن است تصمیم بگیرد که وضعیت را در طول زمان بدون مداخله کنترل کند. با این حال، برای کودکانی که بی نظمی های شدید ارتودنسی را تجربه می کنند، درمان زود هنگام ارتودنسی می تواند مزایای زیادی داشته باشد، از جمله:

• افزایش اعتماد به نفس و زیبایی ظاهر.
• افزایش احتمال رشد مناسب فک.
• افزایش احتمال تراز و فاصله مناسب دندان های دائمی.
• کاهش خطر دندان قروچه (براکسیسم).
• کاهش خطر پوسیدگی در دوران کودکی، بیماری پریودنتال و پوسیدگی دندان.
• کاهش خطر نهفته شدن دندان های دائمی.
• کاهش خطر طولانی شدن درمان های ارتودنسی در سال های بعد.
• کاهش خطر مشکلات گفتاری.
• کاهش خطر آسیب دندان، لثه و استخوان فک.

چه زمانی کودک من می تواند درمان ارتودنسی اولیه را شروع کند؟

دندانپزشکان کودک سه مرحله از درمان ارتودنسی مرتبط با سن را تشخیص می دهند. این مراحل در زیر به تفصیل شرح داده شده اند.

مرحله 1: درمان زود هنگام (2 تا 6 سالگی)

هدف درمان ارتودنسی زود هنگام هدایت و تنظیم عرض هر دو قوس دندانی است. هدف اصلی درمان زود هنگام این است که فضای کافی برای رویش صحیح دندان های دائمی فراهم شود. گزینه های خوب برای درمان زود هنگام عبارتند از: کودکانی که مشکل در گاز گرفتن صحیح دارند، کودکانی که دندان های شیری را زود از دست می دهند، کودکانی که فک های آنها در حین حرکت ساییده می شود یا صدای کلیک می دهد، کودکانی که دندان قروچه می کنند و کودکانی که فقط از دهان (بر خلاف بینی و دهان) برای نفس کشیدن استفاده می کنند.

در طول درمان زود هنگام، ارتودنتیست کودک شما با شما و کودک شما کار می کند تا عادات مضر ارتودنتیک مانند استفاده بیش از حد از پستانک و مکیدن انگشت شست را حذف کند. همچنین ممکن است یکی از انواع ابزارهای دندانی را برای تقویت رشد فک، نگه داشتن فضا برای دندان های دائمی (حفظ فضا)، یا جلوگیری از “جابجایی” دندان ها به نقاط نامطلوب ارائه دهد.

مرحله 2: واسط دندانی (6-12 سال)

هدف از درمان در دوره واسط دندانی (دوره ای که تعدادی دندان دائمی و تعدادی دندان شیری داخل دهان هستند)، مرتب کردن مجدد فک های جابجا شده، شروع اصلاح کراس بایت، و شروع روند صاف کردن ملایم دندان های دائمی نامرتب است. دوره واسط دندانی دوره رشدی را نشان می دهد که در آن بافت های نرم و سخت بسیار انعطاف پذیر هستند. بنابراین، از برخی جهات، بهترین زمان برای شروع اصلاح مال اکلوژن شدید است.

مجدداً، دندانپزشک ممکن است یک ابزار دندانپزشکی در اختیار کودک قرار دهد. برخی از ابزارها (مانند بریس ها) ثابت و برخی دیگر قابل جابجایی یا متحرک هستند. صرف نظر از ابزار، کودک همچنان می تواند مثل قبل صحبت کند، غذا بخورد و بجود. با این حال، کودکانی که ابزارهای دندانپزشکی ثابت دارند، باید مراقبت بیشتری را برای تمیز کردن کل ناحیه دهان هر روز انجام دهند تا خطر لک شدن دندان ها، پوسیدگی و آسیب های بعدی زیبایی کاهش یابد.

مرحله 3: رشد دندان در نوجوانی (13 ساله)

رشد دندان ها در نوجوانانی همان چیزی است که بیشتر والدین وقتی به درمان ارتودنسی فکر می کنند به ذهنشان خطور می کند. برخی از اهداف اصلی دندانپزشکی نوجوانان عبارتند از: صاف کردن دندان های دائمی و بهبود زیبایی ظاهر لبخند.

معمولاً در این دوره، ارتودنتیست بریس های ثابت یا متحرک را برای صاف کردن تدریجی دندان ها به بیماران پیشنهاد می دهد. پس از اتمام درمان ارتودنسی، نوجوان ممکن است به استفاده از نگهدارنده نیاز داشته باشد تا از پسرفت دندان ها به تراز اصلی خود جلوگیری کند.