ارتودنسی در افراد بزرگسال و سالمند

ارتودنسی در سالمندی

بسیاری از افراد بزرگسال در کودکی شانس درمان ارتودنسی را نداشته اند اما در بزرگسالی تمایل دارد دندانهایشان صاف و مرتب باشد. بسیاری از افراد تصور می‌کنند هنگامی که پا به سن می‌گذارند و وارد میان‌سالی می‌شوند دیگر نمی‌توان درمان ارتودنسی انجام داد.

بیش از هر چیز باید بدانید هیچ محدودیت سنی برای درمان ارتودنسی وجود ندارد و در هر سنی که باشید می‌توانید دندان‌هایتان را صاف و همراستا کنید. بنابراین برای درمان ارتودنسی هرگز عبارت “دیر شده است” مطرح نمی‌باشد. در حقیقت امروز از هر پنج بیمار ارتودنسی، یک نفر بزرگسال است. تحقیقات نشان داده اند، شیوع مال اکلوژن یا اختلالات بایت در بزرگسالان در مقایسه با کودکان و نوجوانان بیشتر است. شاید بتوان گفت سه چهارم افراد بزرگسال به نوعی مشکل ارتودنسی ( کجی و شلوغی دندانها، انحراف دندان‌ها و غیره) دارند.

ارتودنسی در افراد بزرگسال و سالمند

اهمیت ارتودنسی در بزرگسالی

همه ما می‌دانیم که کجی و به هم ‌ریختگی دندان‌ها تأثیر قابل توجهی بر زیبایی لبخند می‌گذارد و از طرفی می‌دانیم زیبایی لبخند بخش مهمی از زیبایی چهره و اعتماد به ‌نفس افراد را تشکیل می‌دهد.

مطالعات نشان داده‌ اند درمان ارتودنسی حتی می‌تواند فرصت‌های شغلی و زندگی اجتماعی بهتری در اختیار افراد قرار دهد.

علاوه بر این، حفظ سلامت دهان و دندان با وجود دندان‌های کج و انحراف یافته و چرخیده بسیار سخت‌تر است. به همین علت در این شرایط احتمال پوسیدگی دندان و عفونت لثه افزایش می‌یابد. از طرفی جویدن غذا با دندان‌های صاف و همراستا بسیار بهتر و کارآمدتر انجام می‌شود.

بنابراین نه تنها میان‌سالی برای درمان ارتودنسی دیر نیست، بلکه حتی مهم‌تر و ضروری‌تر نیز می‌باشد.

ارتودنسی در افراد بزرگسال و سالمند

شرایط درمان ارتودنسی در میان‌سالی و سالمندی

مسلماً همان‌طورکه گفته شد سن شرط لازم برای درمان ارتودنسی نیست بلکه وضعیت سلامت لثه در این زمینه اهمیت زیادی دارد.

همچنین سلامت عمومی برای اکثر درمان‌های پزشکی و دندانپزشکی مهم است.

یکی دیگر از عوامل تعیین‌ کننده درمان ارتودنسی نوع مشکل و شدت آن می‌باشد.

بیماری لثه می‌تواند باعث تحلیل رفتن استخوان پشتیبانی‌ کننده دندان و در نتیجه لق شدن و یا از دست دادن دندان شود. بیماری لثه در افراد بزرگسال شایع‌تر از کودکان و نوجوانان است. سلامت لثه در درمان ارتودنسی اهمیت زیادی دارد چرا که در طی درمان ارتودنسی فشار پیوسته و ملایمی به دندان‌ها وارد می‌شود. دندان‌ها توسط لثه و استخوان احاطه شده‌ اند. در صورتی که بیماری لثه داشته باشید درمان ارتودنسی ممکن است باعث تشدید عفونت و بدتر شدن آن شود. از طرفی در صورتی که پیش از درمان ارتودنسی جلوی تحلیل رفتن استخوان‌ را نگرفته باشید، فرایند بازسازی آن که باید در درمان ارتودنسی انجام شود تا موقعیت دندان تثبیت شود، به خوبی انجام نمی‌شود. همچنین بافت بیمار لثه نمی‌تواند به اعمال نیرو به خوبی پاسخ دهد. بنابراین پیش از درمان باید هر گونه التهاب و عفونت لثه تحت کنترل قرار گرفته و درمان شود.

روش درمان ارتودنسی در بزرگسالان

ارتودنتیست که در تشخیص و درمان مشکلات ارتودنسی از جمله مال اکلوژن تخصص دارد می‌تواند از انواع روش‌ها برای درمان ارتودنسی بهره بگیرد. متداول‌ترین روش، استفاده از براکت است. سیستم براکت از نگینهای مربعی شکل کوچک تشکیل شده است که به سطح جلوی دندان چسبانده می‌شوند. سیم ارتودنسی از نگینهای براکت عبور کرده و آنها را به یکدیگر متصل نگه می‌دارد. نگین براکت ممکن است فلزی و یا سرامیکی سفید رنگ یا شفاف باشد. سیم ارتودنسی نگینهای براکت را به سمت مورد نظر می‌کشاند و به این ترتیب دندان‌ها کشیده شده و به موقعیت مطلوب جابه‌جا می‌شوند. مکانیسم حرکت درمان به این صورت است: فرض کنید دندان را به سمت جلوی دهان می‌کشید. استخوان جلوی دندان که تحت فشار قرار گرفته است بازجذب شده و حل میشود و در پشت دندان که در نتیجه کشش، فضای خالی ایجاد شده، بدن شروع به تولید استخوان و پر کردن فضای خالی می‌نماید. این فرایند باعث می‌شود دندان به جلو حرکت کرده و به عقب باز نگردد.

درمان ارتودنسی و بیماری‌ها

معدودی از بیماری‌ها ممکن است نتایج درمان ارتودنسی را به مخاطره بیندازند. برای مثال بیماری شدید دریچه قلب، اختلالات خونریزی، لوکمی و دیابت کنترل نشده شدید از جمله این موارد هستند. در صورتی‌ که به هر یک از این بیماری‌ها مبتلا هستید، موضوع را با ارتودنتیست مطرح کنید. همچنین برخی از داروهایی که برای درمان آرتروز یا پوکی استخوان مورد استفاده قرار دارند ممکن است در حرکت دندان اختلال ایجاد کرده و آن را دشوارتر کند.

داروهایی که باعث خشکی دهان می‌شوند و همچنین سیگار کشیدن احتمال پوسیدگی دندان و عفونت لثه را افزایش می‌دهند. همچنین باعث می‌شوند درمان ارتودنسی برای بیمار دشوارتر شود.

یکی دیگر از ملاحظات مهم در ارتودنسی بزرگسالان، ماهیت مشکل ارتودنسی است. اینکه مال اکلوژن ماهیتاً اسکلتی است به این معنی که به وضعیت فکها مرتبط می‌شود و یا صرفاً مربوط به وضعیت دندان‌هاست تفاوت زیادی در روش درمان ایجاد می‌کند. در بزرگسالان که سن رشد تمام شده است، مشکلات اسکلتی فکها را تنها از طریق جراحی فک می‌توان درمان نمود. با این حال بیشتر افراد مشکلات ارتودنسی چندان جدی ندارند که نیازی به جراحی وجود داشته باشد و اکثر مشکلات مانند کجی و انحراف دندان‌ها، فاصله بین دندان‌ها، نیمه نهفته که دندان و یا بیرون زدن آن از جایگاه نامناسب مسائلی است که بدون نیاز به تغییرات اسکلتی فک، می‌توان تنها با وسیله ارتودنسی درمان نمود.

توجه داشته باشید بر اساس نیازها و شرایط گوناگون افراد بزرگسال سیستم‌های مختلفی برای درمان ارتودنسی طراحی شده است و لازم نیست حتماً با سیم ‌کشی دندان‌ها به محل کار بروید و یا در موقعیت‌های اجتماعی ظاهر شوید. بلکه روش‌هایی مانند براکت سرامیکی، الاینر شفاف یا اینویزالاین و براکت پشت دندانی برای افرادی طراحی شده اند که دوست ندارند با دندان‌های فلزی و سیم ‌کشی بیرون بروند.