ضایعات سفید رنگ روی دندان ها در طول درمان ارتودنسی

دی-کلسیفیکاسیون (از دست رفتن مواد معدنی از سطح دندان ها) به شکل ضایعات لکه ای سفید رنگ اغلب در بیماران تحت درمان ارتودنسی به صورت خطوط کوچک در امتداد دور تا دور براکت و در تعداد اندکی از بیماران به صورت دی- کلسیفیکاسیون بزرگ، با یا بدون حفره، ظاهر می شود. بهداشت نامناسب دهان اطراف ابزار باعث ایجاد پلاک pH در حالت استراحت می شود که ممکن است خواص ضد پوسیدگی بودن فلورایدتراپی را کاهش دهد. رعایت بهداشت دهان و دندان به بهترین شکل ممکن و استفاده روزانه از خمیر دندان حاوی فلوراید و دهانشویه ضروری است و اثر هم افزایی دارند (در کنار یکدیگر، تأثیر آنها افزایش می یابد). پیشرفت های اخیر تحقیقات در زمینه فلوراید نشان داده اند که عوامل فلوراید مانند فلوراید قلع و فلوراید تیتانیوم مخازنی را روی سطح دندان رسوب می کنند که ممکن است حتی در برابر pH پایین و چالش های پوسیدگی شدید مقاومت کنند.

دی کلسیفیکاسیون چیست؟

دی- کلسیفیکاسیون یا ایجاد ضایعه لکه سفید رنگ (WSL) روی سطح مینای دندان، تا حد زیادی مهم ترین اثر منفی ناشی از درمان با ابزار ارتودنسی ثابت است. افرادی که مال اکلوژن دارند اغلب به دلیل بی منظمی های دندان های آنها، محل های زیادی برای پنهان شدن ذرات و باکتری ها دارند. علاوه بر این، اتصالات باندینگ به سطح دندان ها باعث ایجاد مکان های مناسب پنهان شدن باکتری ها روی سطوحی می شود که عموماً مستعد پوسیدگی نیستند. بنابراین انجام کارهای بهداشتی دهان دشوارتر است و ممکن است رابطه بسیار قوی بین بهداشت دهان و بروز پوسیدگی را در بیماران ارتودنتیک نسبت به افرادی که تحت درمان ارتودنسی قرار نمی گیرند توضیح دهد.

بدیهی است که این مسئولیت ارتودنتیست ها است که از خطر دی کلسیفیکاسیون ها آگاه باشند و اقدامات احتیاطی را برای اجتناب یا محدود کردن گسترش آنها انجام دهند. فلوراید مهمترین عامل برای جلوگیری از دی کلسیفیکاسیون و ایجاد و پیشرفت ضایعات سفید رنگ است. ارتودنتیست برای آنکه بتواند از آماده سازی ها و فرایندهای اعمال فلوراید فعلی بهترین بهره را ببرد، باید با جنبه های اصلی مکانیسم عمل فلوراید و اصول پیشگیرانه فعلی آشنا باشد. در این مقاله ما به ارائه جدیدترین تحقیقات در مورد علل ایجاد ضایعات سفید رنگ روی دندان ها و نقش فلوراید در درمان ارتودنسی با ابزارهای ثابت می پردازیم.

سفید شدن دندان در ارتودنسی

سفید شدن دندان در ارتودنسی

درمان ارتودنسی و ایجاد ضایعات لکه سفید رنگ

در طول درمان

تعدادی از مطالعات به بررسی ارتباط بین درمان ارتودنسی با ابزارهای ثابت و ایجاد پوسیدگی پرداخته اند. برخی از مطالعات قبلی افزایش فراوانی پوسیدگی را با شیوع بیشتر پرکردن در افراد تحت درمان ارتودنسی نشان دادند، در حالی که تحقیقات جدیدتر چنین همبستگی را تأیید نکرده اند. با این حال، چندین گزارش افزایش بروز پوسیدگی زود هنگام مینای دندان (WSL) را در سطح لبی مینای دندان ها در طول درمان ارتودنسی نشان داده اند. تغییر در پراکندگی نور از سطح مینای متخلخل و کلسیم زدایی شده دلیل ظاهر سفید رنگ است. این ضایعات سفید رنگ به ندرت پیشرفت می کنند تا به حفره های قابل توجه تبدیل شوند و معمولاً در شاخص های DMFT/S (دندان های پوسیده، از دست رفته یا پر شده decayed, missing, or filled teeth) به عنوان پوسیدگی که به درمان ترمیمی نیاز دارد ثبت نمی شوند. مطالعاتی که در آنها دندان ها با استفاده از مقیاس های چشمی مورد بررسی قرار گرفته اند نشان داده اند که بیش از 50 درصد از افراد با استفاده از ابزارهای ارتودنسی ثابت ممکن است افزایش تعداد WSL ها را تجربه کنند.

در یک مطالعه حدود 50 درصد از بیمارانی که تحت درمان ارتودنسی قرار گرفته بودند، و در طول درمان آنها یک یا چند WSL روی دندان های آنها ایجاد شده بود و 7/5 درصد از دندان ها تحت تأثیر قرار گرفته بودند. این رقم قابل مقایسه با یک گروه همسان از افرادی بود که تحت درمان ارتودنسی قرار نگرفته بودند که در آنها 11% WSL روی سطوح لبی آنها در همان دوره زمانی ایجاد شده بود و 4/0% از دندان ها تحت تأثیر قرار گرفته بودند. حتی با استفاده منظم از خمیر دندان حاوی فلوراید، ممکن است مینای دندان ها در اطراف اتصالات ارتودنسی حل شود، اما احتمالاً با سرعت کمتری.

محققان با استفاده از تکنیک های تشخیص پیشرفته تر مانند فلورسانس القا شده با نور کمّی (QLF)، مشاهده کردند که در 97% از همه افراد و به طور متوسط 30% از سطوح باکال در یک فرد تحت تأثیر قرار می گیرند. به طور متوسط ​​40 درصد سطوح دندان ها در مردان و 22 درصد در زنان دارای ضایعات لکه سفید بودند. این نشان می دهد که تقریباً در تمام بیمارانی که تحت درمان ارتودنسی ثابت قرار می گیرند مینای سطح تغییر می کند. بنابراین اگر بیمار برنامه پیشگیری از پوسیدگی را رعایت نکند سطوح دندان ها بیشتر در معرض خطر ایجاد WSL هاب قابل مشاهده در طول درمان هستند.

ایجاد ضایعه سفید رنگ یک فرآیند بسیار سریع است. WSL های قابل مشاهده می توانند به صورت تجربی در غیاب فلوراید در عرض 4 هفته، یعنی در بازه زمانی بین یک جلسه معاینه بالینی و ملاقات بعدی، بوجود بیایند. به طور کلی، دندان های مولر اول، دندان های پیشین لترال فک بالا و دندان نیش فک پایین بیشترین دندان هایی هستند که تحت تأثیر WSL قرار می گیرند. در بیشتر موارد، ضایعات کوچک، و به نوارهای نازک اطراف پایه های براکت یا نواحی بین براکت ها و حاشیه لثه ها محدود هستند. در برخی از بیماران، ضایعه ممکن است گسترده باشد و به جدا شدن سریع باند نیاز داشته باشد، مگر اینکه رژیم های بهداشت دهان و فلوراید به طور دقیق رعایت شوند. همچنین اگر بیماران از اثرات مضر اتصال سست روی نگهدارنده آگاه نباشند، ضایعات پوسیدگی پس از جدا شدن براکت ها، در اطراف ریتینر باند شده، ممکن است به سرعت به ضایعات شدید تبدیل شوند.

آیا ضایعات پس از جدا شدن براکت ها از بین می روند؟

پاسخ این است که بسته به شدت ضایعات، تا حدودی ناپدید می شوند. مطالعات نشان داده اند که شیوع WSL ها روی سطوح لبی دندان های بیمارانی که قبلاً تحت درمان ارتودنسی قرار گرفته اند و چند سال بعد از دیباندینگ براکت های آنها، بیشتر از افرادی است که تحت درمان قرار نگرفته اند. بررسی مجدد 40 نفر که در یک مطالعه بالینی تصادفی و کنترل شده روی تأثیر یک برنامه پیشگیری از پوسیدگی شرکت کرده بودند، 6 سال پس از جداسازی نشان داده شد که حدود 75 درصد از WSL های کوچک در طی آن دوره پسرفت کرده بودند. 25 درصد از شدیدترین ضایعات روی سطوح قابل مشاهده باقی ماندند. محتمل ترین دلیل این پسرفت، سایش سطح ناشی از مسواک زدن و غیره است تا رمینرالیزیشن (معدنی سازی مجدد سطح دندان ها).

مینای دندانی که مواد معدنی آن از بین رفته اند متخلخل است و ممکن است در نتیجه غذا و نوشیدنی لک شود. بهداشت ضعیف دهان در طول درمان ارتودنسی/ جراحی ارتوگناتیک منجر به ایجاد WSL های برجسته روی سطوح لبی می شود. سال پس از درمان WSL ها لکه می گیرند و تغییر رنگ می دهند.

سفید شدن دندان در ارتودنسی

سفید شدن دندان در ارتودنسی

مکانیسم های ایجاد ضایعات سفید رنگ در طول ارتودنسی روی دندان ها

ایجاد یک محیط پوسیدگی زا

محققان نشان دادند که ابزارهای ثابت ارتودنسی باعث افزایش سریع پلاک های دندانی می شوند. علاوه بر این، نشان دادند که پلاک در بیماران ارتودنسی نسبت به افرادی که تحت درمان ارتودنسی قرار نگرفته اند دارای pH کمتری است. پس از معرفی ابزارهای ارتودنسی، فلور باکتریایی پلاک به سرعت تغییر می کند. افزایش قابل توجه سطح پلاک و استرپتوکوک موتانس موجود در بزاق پس از قرار دادن ابزارهای ارتودنسی مشاهده شد. هم استرپتوکوک موتانس و هم لاکتوباسیل ها اغلب با ایجاد پوسیدگی همراه هستند. آنها باکتری های اسیدی هستند و در حضور کربوهیدرات های قابل تخمیر اسیدهای آلی تولید می کنند. ساکارز نقش خاصی در تشکیل پلاک دارد و باعث ایجاد پلاک پوسیدگی زا می شود. لاکتوباسیل ها به طور کلی با پیشرفت ضایعات پوسیدگی همراه هستند. سطوح بالای استرپتوکوک موتانس و لاکتوباسیل ها در پلاک نشان دهنده افزایش خطر پوسیدگی هستند. با این حال، ارتباط بین پوسیدگی و باکتری ها ساده نیست. تحقیقات نشان داده اند که پیش بینی ایجاد پوسیدگی بر اساس تعداد باکتری ها نامشخص و از اهمیت بالینی جزئی برخوردار است.

فلوراید و اثر ضد پوسیدگی آن

بی شک فلوراید مهمترین عامل پیشگیری از پوسیدگی است. برای سال ها تصور می شد که فلوراید باید در ساختار دندان گنجانده شود تا اثری پیشگیرانه بر حلالیت مواد معدنی دندان حاصل شود. تحقیقات نشان داده اند که این اثر بیش از حد برآورد شده است و مکانیسم به وجود فلوراید در فاز مایع فرآیند پوسیدگی مربوط می شود. سپس یون های فلوراید اثر بازدارنده ای روی دمینرالیزیشن دندان و اثر افزایشی روی معدنی سازی مجدد دارند. هنگامی که فلوراید موضعی اعمال می شود، یک ماده فلوراید-کلسیم مانند (CaF2) در پلاک، روی سطح دندان (مینای دندان/ عاج) یا در ضایعات اولیه ایجاد می شود. CaF2 به عنوان یک مخزن از یون های فلوراید برای آزاد شدن، هنگامی که pH در طول حمله پوسیدگی کاهش می یابد، عمل می کند. سرعت انحلال CaF2 در pH های مختلف توسط فسفات و پروتئین ها کنترل می شود.

سفید شدن دندان در ارتودنسی

سفید شدن دندان در ارتودنسی

اهمیت pH روی اثر فلوراید

محققان pH در پلاک را در بیماران ارتودنسی پس از چالش ساکاروز مطالعه کردند. با استفاده از یک الکترود میکرولمسی، تغییرات pH در مکان های مختلف دندانی به جای استفاده از نمونه های پلاک ترکیبی قابل نظارت است. کمترین pH در شرایط استراحت و تخمیر در پلاک دندان های پیشین فک بالای باند شده مشاهده شد. در این مکان ها، pH می تواند تا 4 کاهش یابد. pH پایین در ناحیه قدامی فک بالا به احتمال زیاد به دلیل پاکسازی آهسته بزاق در این مکان است که امکان حفظ طولانی مدت اسیدها در پلاک را فراهم می کند. جالب توجه است که سطح کل فلوراید پلاک نیز در این مکان ها کمترین بود، که نشان دهنده رابطه مستقیم بین pH پلاک و فلوراید کل پلاک است. بر این اساس، به دلیل pH پایین، هر مخزن فلوراید به سرعت از بین می رود.

حد اثر فلوراید زمانی حاصل می شود که pH آنقدر پایین بیاید که حتی از محصول حلالیت فلوراپاتیت خالص نیز فراتر رود. این pH احتمالاً زیر 5/4 است. نشان داده شده است که باکتری های مرتبط با پوسیدگی (استرپتوکوک موتانس و لاکتوباسیل ها) ممکن است pH پلاک دندان را به کمتر از 5/4 کاهش دهند. در این pH پایین، فاز مایع پلاک نسبت به هیدروکسی آپاتیت و فلورآپاتیت کمتر اشباع خواهد شد و هیچ رسوب مجدد مواد معدنی از دست رفته (ریمینرالیزیشن) رخ نخواهد داد. این برای وضعیت بالینی بسیار مهم است. در پلاک های اسیدی قدیمی، فلوراید بیشتر لزوماً به دلیل pH پایین، محافظت بیشتری در برابر پیشرفت ضایعه ایجاد نمی کند. این از دست دادن فلوراید و اثر ضد پوسیدگی محدود فلوراید در pH پایین در پلاک، شاید یکی از دلایلی باشد که چرا WSL ها به طور مکرر روی دندان های پیشین فک بالای باند شده ایجاد می شوند. تحت چنین شرایطی، پاسخ دوز به فلوراید ممکن است آشکار نباشد. به عنوان مثال، فلوراید بیشتر ممکن است اثر بالینی بهتری نداشته باشد.

سفید شدن دندان در ارتودنسی

سفید شدن دندان در ارتودنسی

اثر پیشگیرانه فلوراید را می توان با استفاده از منحنی استفان نشان داد. پس از باندینگ، PH  در حال استراحت اندکی کاهش می یابد، اما بهداشت دهان و دندان ممکن است pH را بالاتر از نقطه بحرانی 5/4 نگه دارد و فلوراید با افزایش معدنی سازی مجدد و مهار دمینرالیزیشن از ایجاد ضایعات جلوگیری می کند. با بهداشت نامناسب دهان، در اطراف ابزار پلاک ایجاد می شود و pH در حالت استراحت ممکن است به حد اثر فلوراید در pH 5/4 برسد. طی یک حمله اسیدی، پوسیدگی و حتی فرسایش ایجاد می شود.

جنبه های بالینی مهمی که باید مورد توجه قرار گیرند

همکاری بیمار با بهداشت دهان و دندان خوب و فلورایدتراپی پیشگیرانه بسیار مهم است. با این حال، انواع مختلفی از طراحی ابزار وجود دارند که ممکن است خطر انباشته شدن پلاک را با وجود تلاش های خوب بهداشت دهان و دندان توسط بیمار افزایش دهد. طراحی های پیچیده ابزارهای ارتودنسی با حلقه ها، سیم های کمانی کمکی، فنرها، کویل ها و برخی اصلاح کننده های کلاس 2، مناطقی را ایجاد می کنند که تمیز کردن آنها با مهارت ها و تجهیزات عادی تقریباً غیرممکن است. همچنین مواد پیوندی اضافی در اطراف پایه اتصال، حفره هایی ایجاد می کنند که باکتری ها می توانند در آنجا تکثیر شوند. لیگاچورهای فولادی یا براکت های خود تنظیم شونده نسبت به لیگاچورهای الاستیک ترجیح داده می شوند.

فلورایدتراپی پیشگیرانه در طول درمان ارتودنسی

منطقی است که بین پیشگیری از ایجاد ضایعات پوسیدگی در طول درمان ارتودنسی و درمان ضایعات موجود در سطوح لبی در هنگام جداسازی تفاوت قائل شویم. از آنجا که فلوراید مهم ترین عامل در پیشگیری از پوسیدگی است، بیشترین تأکید روی اشکال مختلف فلورایدتراپی خواهد بود.

سفید شدن دندان در ارتودنسی

سفید شدن دندان در ارتودنسی

عوامل و برنامه های فلورایدتراپی فعلی

خمیر دندان حاوی فلوراید اساس پیشگیری از پوسیدگی است. اکثر خمیر دندان ها حاوی فلوراید سدیم، مونوفلوئوروفسفات، قلع فلوراید یا آمین فلوراید هستند. غلظت فلوراید ممکن است متفاوت باشد، اما حداکثر غلظت مجاز در جامعه اروپایی 15/0 درصد است. اثر دوز- پاسخ به فلوراید در خمیر دندان نشان داده شده است و غلظت فلوراید کمتر از 1/0 درصد نباید برای بیماران ارتودنسی توصیه شود.

احتمال ضد پوسیدگی بودن خمیر دندان های حاوی فلوراید به احتمال زیاد بیشتر از آن چیزی است که در مطالعات بالینی نشان داده شده است. این به دلیل تأثیر فلوراید روی معدنی سازی مجدد به عنوان تابعی از زمان است. علاوه بر این، همانطور که در بالا توضیح داده شد، اگر بهداشت دهان و دندان نیز بهبود یابد، اثر ضد پوسیدگی نیز به طور قابل توجهی بهبود می یابد. بنابراین رعایت بهداشت دهان و دندان در بیماران ارتودنسی که با ابزارهای ثابت درمان می شوند نسبت به افرادی که تحت درمان قرار نمی گیرند اهمیت بیشتری دارد.

محققان دریافتند که خمیر دندان ها قادر به جلوگیری از ایجاد ضایعات در بیماران معمولی ارتودنسی نیستند. بنابراین از بیماران ارتودنسی درخواست می شود که علاوه بر خمیر دندان حاوی فلوراید، از دهانشویه حاوی فلوراید (NaF 05/0 %) نیز روزانه استفاده کنند. مطالعات با استفاده از مدل های آزمایشی پوسیدگی ارتودنسی و مطالعات بالینی، اثر ضد پوسیدگی خوب دهانشویه های فلورایده را نشان داده اند.

شستشوی دهان با فلوراید به همکاری بیمار بستگی دارد. تحقیقات نشان دادند که کمتر از 15 درصد از بیماران ارتودنسی طبق درخواست، به صورت روزانه دهان خود را با فلوراید شستشو می دادند. از آنجا که ابزارهای ارتودنسی ثابت چالش پوسیدگی زایی بالایی را ایجاد می کنند، نیاز به مکمل های مداوم فلوراید مستقل از همکاری بیمار وجود دارد. بنابراین ممکن است مقداری فلوراید موضعی به شکل وارنیش، محلول یا ژل توصیه شود. هیچ تفاوت مشخصی در اثر پیشگیری از پوسیدگی این عوامل فلوراید غلیظ وجود ندارد. بنابراین، انتخاب روش به هزینه، راحتی، پذیرش بیمار و ایمنی بستگی دارد. ثابت شده است که استفاده از وارنیش فلوراید یک روش عملی و ایمن برای اعمال فلوراید است. با وارنیش های فلوراید، میزان قرار گرفتن در معرض فلوراید را می توان بهتر کنترل کرد و در مقایسه با محلول ها و ژل های معمولی، زمان کمتری برای نشستن روی صندلی نیاز است.

هیچ اثر پاسخ- دوز با عوامل فلوراید غلیظ آشکار نیست و مزایای استفاده مکرر به وضوح مشخص نشده اند. اگر فعالیت پوسیدگی با وجود استفاده منظم از خمیر دندان و اعمال فلوراید موضعی زیاد باقی بماند، روش های دیگری برای پیشگیری از پوسیدگی با هدف کاهش چالش (بهبود بهداشت دهان، ضد میکروب ها، عواملی که پوشش های مقاوم به اسید را رسوب می دهند) باید به جای افزایش سطح قرار گرفتن در معرض فلوراید، استفاده شوند.

سفید شدن دندان در ارتودنسی

سفید شدن دندان در ارتودنسی

بررسی سیستماتیک اثر ضد پوسیدگی فلوراید در ارتودنسی

اخیراً چندین بررسی سیستماتیک در مورد پیشگیری از پوسیدگی در بیماران ارتودنسی منتشر شده است. جای تعجب نیست که این بررسی ها برای پزشکان اهمیت عملی جزئی دارند. اگر پزشکان تنها بر نتایج بررسی های سیستماتیک یا به اصطلاح ارتودنسی مبتنی بر شواهد تکیه کنند، گزینه های درمان ارتودنسی بسیار محدود خواهند بود. دلیل آن این است که گنجاندن معیارهای مطالعات بالینی در این بررسی ها بسیار سخت گیرانه است و بیشتر متون منتشر شده، بویژه مطالعات مربوط به مکانیسم ها، ارزیابی نمی شوند. نتیجه گیری کلی از این بررسی های سیستماتیک این است که نمی توان توصیه کرد کدام آماده سازی ها یا برنامه های موضعی بیشترین تأثیر را روی کاهش کلسیفیکاسیون دارند. با این حال، در یک بررسی استفاده روزانه از دهانشویه فلورایده (NaF 0/05%) توصیه می شود. این بیش از 30 سال توسط ارتودنتیست های مختلف نیز توصیه شده بود.

پیشرفت های اخیر در استفاده پیشگیرانه از فلوراید

هیچ ارزیابی از سطح بهداشت دهان و تأثیر آن بر اثر فلوراید بر توسعه WSL در هیچ یک از مرورهای سیستماتیک ارائه نشده است. این بر خلاف این موضوع است که چالش اصلی که قبلاً ذکر شد، در بیماران ارتودنسی محدودیت اثر فلوراید در pH پایین پلاک مجاور ابزارهای ارتودنسی است. بنابراین تلاش های متعددی برای افزایش پتانسیل ضد پوسیدگی عوامل و فرایندهای فلورایدتراپی فعلی برای اهداف ارتودنسی انجام شده اند. مقدار CaF2 روی مینا را می توان با pH پایین محلول فلوراید به میزان قابل توجهی افزایش داد. یک لایه پیوسته از ذرات کوچک CaF2 تشکیل می شود که از مینای دندان در برابر اسید تا حد بیشتری محافظت می کند، زیرا CaF2 کمتر از فلوراپاتیت قابل حل شدن است. یک محلول فلوراید اسیدی (pH»2) را می توان به راحتی از محلول فلوراید سدیم خنثی معمولی بدون افزودن فسفات تهیه کرد.

محلول های تترا فلوراید تیتانیوم همراه با ابزارهای ثابت ارتودنسی به طور قابل توجهی کارآمدتر از آماده سازی های معمولی، مانع توسعه ضایعات سفید رنگ می شوند. مکانیسم ضد پوسیدگی تترافلوراید تیتانیوم احتمالاً به دلیل پوشش سطحی لعاب- مانند نگهدارنده، غنی از تیتانیوم است که روی سطوح مینای درمان شده تشکیل شده است. در pH پایین، تیتانیوم با یک اتم اکسیژن از یک گروه فسفات که به طور متراکم روی سطوح مینای دندان پخش شده است، متصل می شود. به دنبال استفاده از محلول های آبی تترا فلوراید تیتانیوم، زنجیره های Ti-O-Ti-O روی سطح دندان تشکیل می شوند و تیتانیوم متصل به کووالانسی، سطح دندان را می پوشاند. بنابراین یک کمپلکس قوی بین ترکیبات تیتانیوم و هیدروکسی آپاتیت تشکیل می شود. مشخص شده است که این پوشش سطحی در برابر چالش ها حتی در شرایط قلیایی و اسیدی شدید مقاومت می کند.

فلوراید قلع علاوه بر اثر ضد پوسیدگی، اثر مهارکنندگی پلاک نیز دارد. یون قلع به جای یون فلوراید مسئول اثر مهار پلاک است. یون های قلع با اتصال به پلیمر فسفات لیپوتیکوئیک اسید موجود در سطح باکتری های گرم مثبت، در جذب باکتری های پلاک به مینای دندان اختلال ایجاد می کنند. فلوراید قلع همچنین در اسید زایی پلاک اختلال ایجاد می کند. این امکان وجود دارد که قلع متصل به سطوح باکتریایی نیز مانع عبور ساکاروز به داخل سلول شده و از تشکیل اسید جلوگیری کند. بنابراین، قلع فلوراید ممکن است اثرات مفیدی نه تنها در برابر پوسیدگی، بلکه در برابر بیماری های لثه ناشی از پلاک در طول درمان ارتودنسی داشته باشد.

مزایای فلوراید قلع اخیراً به دلیل اثر محافظتی آن از سطح مینای دندان در برابر اسیدهای قوی دوباره کشف شده است. به احتمال زیاد این اثر به جای یون فلوراید به یون قلع نسبت داده می شود، زیرا کمپلکس های قوی قلع به تشکیل شدن روی مینای دندان بعد از اعمال فلوراید قلع شناخته شده اند.

این قابلیت، امکان استفاده از فلوراید قلع در خمیر دندان ها و دهانشویه ها برای جلوگیری از فرسایش و کلسیم زدایی در ارتباط با درمان ارتودنسی را بوجود آورده است. در یک مطالعه بالینی تصادفی آینده نگر در بیماران ارتودنسی اثر بازدارندگی ترکیبی از خمیر دندان فلوراید/آمین فلوراید/دهانشویه در برابر کلسیفیکاسیون و خونریزی لثه نشان داده شد.

همچنین فلوراید همراه با مواد ضد میکروبی مانند کلرهگزیدین (CHX) در مدل پوسیدگی ارتودنسی در مقایسه با فلوراید معمولی، اثرات پوسیدگی بهبود یافته را نشان داده است. برای استفاده طولانی مدت بالینی، دهانشویه روزانه CHX، به دلیل تغییر رنگ مکرر دندان ها و زبان و طعم فلز توصیه نمی شود. وارنیش های CHX برای استفاده طولانی مدت معرفی شده اند و ممکن است چالش پوسیدگی زایی را به اندازه کافی کاهش دهند تا اثر فلوراید در WSL را افزایش دهند.

سفید شدن دندان در ارتودنسی

سفید شدن دندان در ارتودنسی

استفاده پیشگیرانه از فلوراید بعد از دیباندینگ

جدا کردن یا دیباندینگ ابزارهای ارتودنسی باعث کاهش یا از بین رفتن محیط پوسیدگی زا در سطوح لبی، بویژه در دندان های قدامی فک بالا می شود. با این حال، بسته به سیستم باندینگ مورد استفاده ممکن است در سطوح لبی دندان ها پس از جداسازی ابزار، بقایای رزین وجود داشته باشد. این نشان دهنده خطر بالقوه انباشته شدن پلاک در سطح لبی بعد از جدا شدن باند، بویژه در دندان های خلفی و فک پایین، جایی که براکت ها نزدیک به لبه لثه چسبانده شده اند. بنابراین اگر امکان انباشته شدن پلاک ایجاد شود، ضایعات در این مکان ها ممکن است پس از جدا شدن باند پیشرفت کنند. ارزیابی ضایعاتی که در طول درمان با ابزارهای ارتودنسی در محل های مختلف دندان ایجاد شده اند، نشان دهنده یک چالش بالینی است که آیا پلاک همچنان روی سطح انباشته می شود یا نه.

فلوراید و رمینرالیزیشن

به خوبی ثابت شده است که فلوراید سرعت اولیه معدنی سازی مجدد ضایعات اولیه مینا را افزایش می دهد و سپس روند پوسیدگی را کند می کند. این به دلیل واکنش فلوراید با مواد معدنی عمدتاً در سطح ضایعه است و منجر به احتباس ضایعه می شود. این ضایعات محبوس شده مادام العمر باقی می مانند، مانند WSL ها رنگ سفید را نشان می دهند، یا به دلیل جذب خارجی لکه ها ممکن است به رنگ های قهوه ای مایل به زرد یا تیره درآیند. این توسط داده های بالینی پشتیبانی می شود که در مناطقی با آب فلورایده و در بیمارانی که تحت درمان ارتودنسی قرار گرفته اند چندین سال پس از جدا کردن ابزار، شیوع بالاتری از WSL ها را نشان می دهند. به نظر می رسد اینکه رمینرالیزیشن کامل ممکن است رخ دهد یا نه، به نوع ضایعه موجود مرتبط است. به نظر می رسد ضایعات اولیه نرم شده سطحی حتی بدون فلوراید به سرعت در بزاق دوباره معدنی می شوند.

محققان بیماران مبتلا به ضایعات مینای اولیه که در طول درمان ارتودنسی ایجاد شده بودند را به مدت 1 سال پس از جدا کردن ابزار دنبال کردند. این ضایعات به احتمال زیاد از نوع زیرسطحی بودند. روزانه از خمیر دندان حاوی فلوراید استفاده می شد. هیچ فلوراید موضعی اضافی استفاده نشد. تغییرات در مواد معدنی موجود در ضایعات، با استفاده از لیزر فلورسانس کمّی بررسی شد. در طول دوره 1 ساله مطالعه، تابش فلورسانس در ضایعات افزایش یافته و سطح ضایعات کاهش یافته است که نشان دهنده معدنی شدن مجدد است. بازیابی کامل مواد معدنی از دست رفته حاصل نشد.

از آنجا که مواد معدنی لزوماً مانند مینای معمولی رسوب نمی کنند، پراکندگی نور از ضایعه نیمه معدنی شده ممکن است به مینای معمولی دندان شبیه نباشد. عدم معدنی سازی کامل WSL، اخیراً در یک ارزیابی بالینی با استفاده از فلورسانس کمّی ناشی از نور سطوح مینای دندان 2 سال پس از درمان تأیید شد. شاید پسرفت ضایعات WSL به دنبال جدا شدن باند، همانطور که توسط برخی محققان گزارش شده است، عمدتاً به دلیل فرسایش سطحی به جای رسوب مجدد مواد معدنی باشد.

اسید اِچ کردن به منظور افزایش رمینرالیزیشن

پیشنهاد شده است که اسید اچ کردن WSL ها ممکن است تخلخل سطح و در نتیجه معدنی شدن مجدد را افزایش دهد. محققان WSL های درون مینای دندان را در شرایط آزمایشگاهی القا کردند و در طول زمان میزان رمینرالیزیشن را در ضایعات اِچ شده و بدون اِچ در حضور یا عدم حضور فلوراید بررسی کردند. میزان رمینرالیزیشن به صورت هفتگی به مدت 12 هفته با استفاده از روش فلورسانس القا شده با نور کمّی اندازه گیری شد.

مشخصات معدنی بافت مجدداً معدنی شده با میکرورادیوگرافی عرضی و توپوگرافی لایه سطحی با میکروسکوپ الکترونی روبشی مورد بررسی قرار گرفت. صرف نظر از درمان های انجام شده، ضایعات قابل توجهی در پایان آزمایش ادامه یافتند. میزان رمینرالیزیشن بین گروه ها در چند هفته اول آزمایش به طور قابل توجهی متفاوت بود. مینای اِچ شده کاهش بارزتر ضایعات را نسبت به مینای بدون اِچ شدن نشان می دهد، بخصوص در غیاب فلوراید. بعداً روند معدنی سازی مجدد برای همه گروه ها کند شد و در پایان آزمایش هیچ تفاوت معنا داری برای هیچ یک از درمان ها پیدا شد. ضایعات اِچ شده ساختار متخلخل لایه سطحی خود را حتی پس از یک دوره طولانی مدت معدنی سازی مجدد در شرایط آزمایشگاهی حفظ کردند. لازم به ذکر است که رمینرالیزیشن در شرایط آزمایشگاهی سریع تر از رمینرالیزیشن در داخل بدن انجام می شود.

نتیجه گیری و توصیه های بالینی

بدون شک، کلسیفیکاسیون مینای دندان یک مشکل بالینی عمده در درمان با ابزارهای ارتودنسی ثابت است. جلوگیری از ایجاد ضایعات پوسیدگی در طول درمان بسیار مهم است. هنگامی که ضایعات ایجاد می شوند، بویژه ضایعات زیرسطحی بزرگتر، دستیابی به رمینرالیزیشن کامل بسیار دشوار یا حتی غیر ممکن است.

فلوراید این ضایعات را متوقف می کند، اما در زمان مناسب ممکن است تغییر رنگ دهند. این یک پیشرفت نامطلوب است و ممکن است اثر زیبایی مفید درمان ارتودنسی را به طور کلی کاهش دهد. فلوراید قوی ترین عامل ضد پوشیدگی موجود است که می تواند از ایجاد ضایعات جلوگیری کند. تمام بیماران ارتودنسی باید به صورت روزانه با خمیر دندان حاوی فلوراید مسواک بزنند. استفاده روزانه از دهانشویه حاوی فلوراید نیز توصیه می شود.

بهداشت دهان و دندان به بهترین شکل ممکن در اطراف ابزارها برای بدست آوردن اثر کامل فلوراید ضروری است، زیرا چالش پوسیدگی زایی بسیار بالاتر و pH پلاک کمتر از افرادی است که ابزارهای ارتودنسی ثابت دریافت نکرده اند. فلوراید موضعی به شکل محلول، وارنیش یا ژل باید به طور منظم در اطراف براکت ها اعمال شود. فرمول های جدیدتر، ناشی از یافته های فعلی مکانیسم های فلوراید در پیشگیری از پوسیدگی، یا فلوراید در ترکیب با عوامل ضد میکروبی، ممکن است نتایج بالینی را در مقایسه با استفاده از آماده سازی های فلورایدی که در حال حاضر استفاده می شوند، بهبود بخشد. عواملی که باعث ایجاد ضایعات مقاوم در برابر اسید روی سطح مینای دندان مجاور ابزار می شوند ممکن است تقریباً به طور کامل از ایجاد ضایعه جلوگیری کنند و باید موضوع تحقیقات بیشتر باشد.

آیا بهترین دهانشویه برای افرادی که بریس دارند وجود دارد؟

بسیاری از افراد دهانشویه را به روتین بهداشت دهان و دندان خود اضافه می کنند. این می تواند بوی دهان آنها را تازه کرده و به تقویت کار تمیز کردنی که مسواک زدن و نخ دندان کشیدن انجام می دهند کمک کند.

اما تصور کنید شما به تازگی بریس ها را دریافت کرده اید و نمی توانید منتظر بمانید تا لبخند جدید خود را پس از اتمام درمان ببینید- اما در حال حاضر، باید درمان ارتودنسی را یک مرحله در یک زمان انجام دهید. شما یک کیت مراقبت از بریس دارید که داخل آن نخ دندان، موم ارتودنسی، خمیر دندان و مسواک آماده شده اند. اما دهانشویه چطور؟

برخی افراد ممکن است است به این موضوع فکر کنند که آیا انواع خاصی از دهانشویه ها برای بریس ها وجود دارد، یا حتی استفاده از آن ایده خوبی است.

اول از همه، استفاده از دهانشویه با بریس ها کاملاً بی خطر است. به براکت ها یا سیم های بریس های فلزی سنتی یا بریس های شفاف آسیبی وارد نمی کند. بریس های فلزی سنتی شما از مواد فولادی ضد زنگ با کیفیت بالا ساخته شده اند که زنگ نمی زنند یا خورده نمی شوند. انواع مختلفی از دهانشویه ها در بازار وجود دارند. حتی برخی از آنها به صورت ویژه برای افرادی که از بریس ها استفاده می کنند با نام هایی که شامل “ارتودنتیک” یا “مراقبت از بریس” هستند، به بازار عرضه می شوند. انتخاب یکی از آنها برای استفاده، ممکن است به مواد تشکیل دهنده آنها بستگی داشته باشد. گرچه در نهایت، این می تواند به ترجیح شخصی بیمار بستگی داشته باشد.

استفاده روزانه از دهانشویه همراه با بریس برای تمیز کردن دندان ها، تمیز کردن براکت ها و سیم ها، از بین بردن پلاک و باکتری ها، جلوگیری از حفره های دندان و بیماری ها لثه و شاداب کردن بوی دهان ضروری است.

پس حل شد؛ دهانشویه عالی است- اما آیا هر دهانشویه ای عالی است؟ با وجود گزینه های زیادی که برای دهانشویه وجود دارند، از کجا می دانید کدام یک مؤثرتر است؟ کدام دهانشویه برای بریس ها بهتر است؟

دلایل استفاده از دهانشویه با بریس ها

مسواک زدن و نخ دندان کشیدن با بریس ها می تواند دشوار باشد. هنگام حرکت در اطراف براکت ها و سیم ها همیشه نمی توان همه قسمت های همه دندان ها را تمیز کرد. ذرات غذا می توانند گیر کرده و شروع به ایجاد پلاک کنند. این امر در صورت عدم مراقبت در نهایت می تواند منجر به ایجاد حفره شود.

چرخاندن دهانشویه در اطراف دهان می تواند به شستشوی ذرات کوچک غذا کمک کند. و اگر دهانشویه حاوی مواد ضد عفونی کننده یا ضد باکتری باشد، می تواند میکروب های ایجاد کننده حفره را نیز از بین ببرد. این کار هنگامی که همراه با مسواک زدن و نخ دندان کشیدن معمول انجام شود، می تواند دهان را تمیزتر و تازه تر کنند.

(یک پرسش که بیماران از ما دندانپزشکان و ارتودنتیست ها زیاد می پرسند این است که آیا قبل از مسواک زدن و نخ دندان کشیدن باید از دهانشویه استفاده کنند یا بعد از آن. ترتیب آن مهم نیست. مهم این است که بیمار به طور منظم بریس ها و دندان های خود را تمیز کند.)

علاوه بر حفره ها، پلاک ها نیز می توانند باعث ایجاد واکنش در مینای دندان شوند که به آن کلسیفیکاسیون یا دمینرالیزیشن گفته می شود. هنگامی که براکت ها برداشته می شوند، برخی از بیماران متوجه لکه های سفید در محل اتصال براکت ها می شوند. دیگران ممکن است در اطراف آنها لکه های رنگی داشته باشند. احتمال بروز هر یک از این مشکلات را می توان با استفاده از دهانشویه فلورایده یا دهانشویه حاوی فلوراید کاهش داد (و حتی معکوس کرد).

فلوراید یک ماده معدنی است که با تقویت مینای محافظ دندان به پیشگیری از پوسیدگی و معکوس کردن مراحل اولیه بیماری پریودنتال (لثه) کمک می کند. هنگامی که مینای دندان را تقویت می کنید، بهترین شانس را برای محافظت از دندان های خود در برابر باکتری ها و پلاک های مضر دارید.

بیمار معمولی بین 18 ماه تا 3 سال از بریس ها استفاده می کند. تمیز و بدون حفره نگه داشتن دندان ها در طول درمان مهم است تا نتیجه نهایی دندان های صاف و سالمی باشند.

 بهترین دهانشویه برای ارتودنسی

بهترین دهانشویه برای ارتودنسی

آیا دهانشویه مخصوصی برای بریس ها وجود دارد؟

برخی از محصولات موجود در قفسه های فروشگاه از عباراتی مانند “مراقبت از بریس ها” یا “ارتودنتیک” در نام خود استفاده می کنند. اینها برای افرادی که بریس دارند استفاده می شود. با این حال، هنگام بررسی مواد تشکیل دهنده آنها، به نظر می رسد که تفاوت قابل توجهی با بسیاری از دهانشویه ها برای استفاده عمومی ندارند.

چیزی که معمولاً این محصولات تخصصی را از دهانشویه های معمولی متمایز می کند این است که حاوی تمام موارد ذکر شده در زیر هستند که برای استفاده کنندگان از بریس ها مفید می باشند. به عنوان مثال، آنها معمولاً حاوی فلوراید و ضد باکتری هستند (تا از دندان ها در برابر حفره ها و لکه های سفیدی که می توانند با بریس ها ایجاد شوند محافظت کنند). آنها معمولاً فاقد الکل هستند به گونه ای که باعث تحریک دهان هایی که از قبل حساس هستند نمی شوند، یا برای کودکان خردسال مشکلی ایجاد نمی کنند. آنها حتی ممکن است موادی را برای کمک به تسکین درد دندان ها و لثه ها اضافه کنند.

تنها راه مطمئن برای دانستن این است که برچسب های روی محصولات را بخوانید. یا از دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی در مورد محصولاتی که توصیه می کنند سؤال بپرسید. بسته به سلامت دهان بیمار، ممکن است یک دهانشویه خاص “برای بریس ها” را به شما پیشنهاد کنند. با این حال، در بسیاری از موارد، دهانشویه “معمولی” کافی است، تا زمانی که حاوی تمام خواصی باشد که فردی که بریس دارد آن را برای تمیز نگه داشتن دهان و محافظت از دندان های خود نیاز دارد.

جلوگیری از ایجاد حفره در هنگام استفاده از بریس ها

بریس ها اغلب توسط بچه ها نسبت به افراد بزرگسال، در سال هایی استفاده می شوند که مستعد ایجاد پوسیدگی هستند. همانطور که در بالا ذکر شد، افزودن دهانشویه می تواند به شستشوی ذرات غذا و باکتری هایی که باعث پوسیدگی می شوند کمک کند. استفاده از فلوراید می تواند حتی کمک بیشتری به جلوگیری از پوسیدگی فراهم کند.

دو راه برای بدست آوردن مزایای اضافی فلوراید وجود دارد: شستشو با فلوراید یا دهانشویه حاوی فلوراید.

دهانشویه ها معمولاً دارای تعدادی مواد هستند که باکتری ها را از بین می برند و بوی دهان را تازه می کنند. آنها همچنین ممکن است حاوی فلوراید باشند. از سوی دیگر، فلوراید خالص، اغلب شامل آن مواد دیگر نمی شود. هدف اصلی آنها وارد کردن فلوراید اضافی به روتین مراقبت از دهان است (که به مبارزه با حفره ها کمک می کند).

هر دو دهانشویه و محلول فلوراید می توانند برای استفاده کنندگان از بریس ها مفید باشند. اما مهم است که به خاطر داشته باشید که هیچ کدام نباید جایگزین مسواک زدن دقیق و نخ دندان کشیدن شوند.

 بهترین دهانشویه برای ارتودنسی

بهترین دهانشویه برای ارتودنسی

محافظت از دندان و لثه

وجود باکتری در دهان طبیعی است، اما مقدار زیادی از انواع خاصی از باکتری ها می تواند مضر باشد. برخی باعث بوی بد دهان می شوند. برخی دیگر با قندهای موجود در دهان واکنش نشان می دهند تا حفره ایجاد کنند. ترکیبات ضد باکتری دهانشویه می توانند این باکتری ها را تحت کنترل نگه دارند.

دهانشویه های ضد عفونی کننده یا ضد میکروب حتی قوی تر هستند. نه تنها باکتری ها، بلکه سایر موجودات مانند قارچ ها و برخی ویروس ها را نیز از بین می برند.

همه این محصولات برای تمیز نگه داشتن دهان بیمار مفید هستند. آنها همچنین می توانند به مبارزه با میکروب هایی کمک کنند که به لثه ها حمله می کنند و باعث التهاب لثه و بیماری پریودنتال می شوند.

آیا باید از دهانشویه حاوی الکل اجتناب کرد؟

اکثر دهانشویه های انتخابی حاوی الکل هستند. الکل همان چیزی است که باعث ایجاد احساس سوزش می شود که بسیاری از افراد آن را با دهانشویه مرتبط می دانند. در بسیاری از موارد، این ماده ضد عفونی کننده نیز است که بیشترین فایده را برای از بین بردن موجودات مضر دارد. در سال های اخیر بحث های زیادی درباره بی خطر بودن این محصولات وجود داشته است.

در حالی که الکل موجود در دهانشویه خطرناک نیست و به بریس ها آسیبی نمی رساند (این مورد توسط انجمن دندانپزشکی آمریکا تأیید شده است)، اما همیشه توصیه نمی شود. دلایلی وجود دارند که چرا استفاده کنندگان از بریس ها ممکن است بخواهند یک گزینه فاقد الکل را انتخاب کنند:

  • استفاده از بریس ها می تواند دندان ها را دردناک و حساس کند. سوزش و سوزن سوزن شدنی که بیماران با دهانشویه بر پایه الکل احساس می کنند می تواند به این ناراحتی بیافزاید.
  • الکل موجود در دهانشویه به شدت خشک کننده و کم آب کننده است و برای پوست و لثه ها نسبتاً خشن است و می تواند باعث خشکی دهان شود که می تواند باعث پوسیدگی و بوی بد دهان شود.
  • ممکن است مقدار اندکی از دهانشویه بلعیده شود. کودکان یا هر کسی که نباید الکل مصرف کند، ممکن است بیش از حد ایمن الکل ببلعند. به همین دلیل هیچ نوع دهانشویه ای برای کودکان زیر 6 سال توصیه نمی شود.

درس مهم این است که دهانشویه و محلول شستشوی دهان می تواند حاوی تعدادی مواد مختلف باشند. مصرف کنندگان باید برچسب محصولات را مطالعه کنند تا از مواد تشکیل دهنده محصولاتی که استفاده می کنند آگاه شوند. این درست است که فردی بخواهد از الکل اجتناب کند، به دنبال محافظت از مینای دندان های خود (فلوراید) باشد، یا بخواهد میکروب ها را از بین ببرد (ضد باکتری یا ضد عفونی کننده).

دهانشویه را به روتین تمیز کردن دهان خود اضافه کنید.

حفظ سلامت دندان ها در حین استفاده از بریس ها می تواند چالش برانگیز باشد. مسواک زدن و نخ دندان کشیدن همیشه برای تمیز کردن دندان ها به اندازه لازم کافی نیست. افزودن دهانشویه به روتین مراقبت از دهان کمک خواهد کرد و مراجعات منظم به دندانپزشک نیز ضروری هستند. دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی شما می تواند توصیه کند در حالی که روی دندان های شما بریس ها قرار دارند، که کدام نوع دهانشویه ممکن است برای آنها بهتر عمل کند.

تصمیم گیری برای دریافت بریس ها یک تعهد بزرگ است، اما نتیجه نهایی یک لبخند صاف تر خواهد بود که ارزش وقت و تلاش را دارد. اطمینان حاصل کنید که پس از برداشتن بریس ها، دندان های زیر آنها تا حد امکان سالم هستند.

 بهترین دهانشویه برای ارتودنسی

بهترین دهانشویه برای ارتودنسی

آیا دهانشویه خاصی وجود دارد که باید با بریس ها از آن اجتناب کنید؟

شما با بریس ها به دهانشویه خاصی نیاز ندارید، اما انتخاب دهانشویه ای که مخصوص لبخند با بریس است، ضرری ندارد.

هنگام استفاده از بریس ها، بهتر است از دهانشویه هایی که حاوی مواد سفید کننده هستند خودداری کنید. سفید کردن دندان های خود در حالی که بریس ها روی دندان قرار دارند، می تواند باعث ایجاد لکه و تغییر رنگ سطح دندان ها در هنگام برداشتن بریس ها شود. صبر کنید تا درمان شما تمام شود تا دندان های خود را بدون هیچ براکت یا سیمی سفید کنید.

تا زمانی که دهانشویه شما دارای فلوراید، فاقد الکل و ضد باکتری باشد، گزینه بسیار خوبی است!

هنوز در مورد دهانشویه با بریس ها سؤال دارید؟

لطفاً در صورت داشتن هر گونه سؤال با ما تماس بگیرید! ما هر آنچه که باید بدانید را به شما خواهیم گفت.

آتل یا اسپلینت دندانی چه کاربردی دارد؟

از آتل ها یا اسپلینت های دندانی که برای هر بیمار به صورت سفارشی ساخته شده اند، برای درمان های زیبایی، ارتودنسی یا برای درمان مشکلات فک استفاده می شود. اخیراً آنها در بازار بیشتر موجود شده اند. محبوبیت آتل های دهان در حال افزایش است و به عنوان ابزاری کاربردی و مجزا برجسته می شوند که در درمان مشکلات متعدد به افراد کمک می کنند. بیایید انواع مختلف اسپلینت های دندانی موجود و نحوه عملکرد آنها را بررسی کنیم.

اسپلینت دندان برای چیست؟

به طور کلی می توان گفت که اسپلینت های دندانی نوعی ابزار دندانپزشکی متحرک هستند که از مواد پلاستیکی شفاف ساخته شده اند. آنها ابزارهای شفاف و متحرکی هستند که به صورت سفارشی ساخته می شوند تا کاملاً با دندان های هر بیمار سازگار شوند. بسته به هدفی که اسپلینت برای دندان های شما انجام می دهد، ضخامت و ساخت آنها ممکن است متفاوت باشد.

اسپلینت دندان برای چه مواردی کاربرد دارند؟

بسته به نیاز هر بیمار، از اسپلینت های دندانی برای موارد مختلفی استفاده می شود. اسپلینت های دندان های شما می توانند مشکلات بایت را برطرف کنند، دندان ها را همراستا کنند یا حتی با افزودن محصولات سفید کننده به دندان ها به سفید شدن دندان ها کمک کنند.

انواع اسپلینت های دندانی

اسپلینت های دندانی بسته به کاربرد آنها انواع مختلفی دارند، از جمله:

اسپلینت های ضد خروپف

اسپلینت های ضد خروپف در شب استفاده می شوند و با چند میلی متر حرکت دادن فک به سمت جلو عمل می کنند تا از ایجاد صداهای مزاحم در شب جلوگیری کنند.

 اسپلینت دندانی

اسپلینت دندانی

اسپلینت اکلوزال برای دندان قروچه

دندان قروچه یک وضعیت پزشکی است و می تواند هم کودکان و هم افراد بزرگسال را درگیر کند. در دندان قروچه، بیمار آگاهانه یا ناخودآگاه دندان های خود را روی یکدیگر فشار می دهد یا به هم می ساید و حتی در هنگام خواب نیز بارها این کار را تکرار می کند. بدیهی است که این امر می تواند موجب بروز مشکلات دندانی مختلفی مانند ساییدگی مینای دندان، شکستگی دندان ها و کلیک کردن مفصل TMJ ایجاد کند. این می تواند منجر به نیاز به مراقبت های دندانی پر هزینه مانند روکش ها، وینرها، درمان های ریشه یا کشیدن دندان در موارد بدتر شود که توسط دندانپزشک عمومی شما انجام می شوند. اگر مشکل اصلی قبل از ترمیم دندان تشخیص داده نشود و اصلاح نشود، ممکن است سرمایه‌گذاری شما به خطر بیفتد و نتواند درد و ناراحتی را برطرف کند.

ساییدن یا فشردن مزمن فک به دلیل دیپ بایت، کراس بایت، بایت لبه به لبه یا سایر ناهماهنگی های فک به دلیل فشار مداوم بر روی فک می تواند باعث ایجاد درد نه تنها در فک، بلکه در ناحیه صورت، گوش ها و گردن، مفصل فکی- گیجگاهی TMJ و عضلات اطراف آن نیز شود. سایر علائم عبارتند از کلیک کردن یا قفل شدن مفصل فک، سردرد و صدای زنگ در گوش.

اسپلینت های اکلوزال برای دندان قروچه، عملکردی کاملاً پزشکی دارند، و برای درمان مشکلات فک و همچنین مشکلات مربوط به مفاصل و عضلات فکی- گیجگاهی (به نام TMJ) استفاده می شوند. اسپلینت های اکلوزال بیش از همه توسط بیمارانی استفاده می شوند که از دندان قروچه یا براکسیسم رنج می برند.

این اسپلینت ها برای دندان قروچه از پلاستیک یا رزین ساخته شده اند و معمولاً در شب استفاده می شوند. آنها معمولاً بزرگتر از سایر ابزارهای مشابه هستند. ضخامت آنها به آنها این امکان را فراهم می کند تا دندان های بالا و پایین را به اندازه کافی از هم جدا نگه دارند تا عضلات فک را شل کنند.

اسپلینت های اکلوزال همچنین از ساییدن دندان ها روی یکدیگر در هنگام خواب جلوگیری می کنند که در نهایت باعث ساییدگی و بروز سایر مشکلات دندانی می شود. گرچه آنها به عنوان اسپلینت خواب شناخته می شوند، بعداً خواهیم دید، آنها تنها مواردی نیستند که فقط در شب استفاده می شوند.

اسپلینت سفید کننده دندان

اسپلینت های سفید کننده دندان، که بیشتر تحت عنوان قالب های سفید کننده دندان شناخته می شوند، احتمالاً پرمصرف ترین اسپلینت هستند. بسته به محصول مورد استفاده، آنها به مدت چند دقیقه یا چند ساعت در روز با ژل سفید کننده استفاده می شوند. برای درمان ایمن، مهم است که محصول سفید کننده توسط دندانپزشک و پس از آنالیز دقیق هر بیمار تجویز شود. بسته به رنگ مینای دندان و نتیجه مورد نظر، متخصص برای جلوگیری از آسیب رساندن به دندان، ژل خاصی را تجویز خواهد کرد و همچنین تمام جزئیات استفاده از آن را برای بیمار توضیح می دهد.

 اسپلینت دندانی

اسپلینت دندانی

اسپلینت های ارتودنسی

این اسپلینت های دندانی که بیشتر به عنوان الاینر شناخته می شوند، انقلابی در بازار ارتودنسی هستند، که مشکلات دندانی را اصلاح کرده و درمانی کاملا ًنامرئی را ارائه می دهند. این ابزارهای متحرک که بسته به مورد هر 7 تا 15 روز یک مرتبه تعویض می شوند تا لبخند مورد نظر بدست آید.

اسپلینت های ارتودنسی همیشه باید در چارچوب درمان تحت نظارت یک متخصص استفاده شوند. آنها پس از معاینه دقیق بیمار و آزمایش اولیه برای تعیین آمادگی بیمار برای شروع درمان تجویز می شوند. این نکات برای جلوگیری از بروز خطرات ناشی از ارتودنسی خانگی و درمان با اسپلینت های ارتودنسی بدون نظارت پزشکی بسیار مهم هستند.

اسپلینت های نگهدارنده

گزینه آخر، اسپلینت های نگهدارنده هستند که به عنوان نگهدارنده یا محافظ دندان شبانه نیز شناخته می شوند، بعد از اتمام درمان ارتودنسی استفاده می شوند تا لبخند را کاملاً هماهنگ نگه دارند. دندان ها در طول سال ها حرکت می کنند، حتی پس از استفاده از بریس ها. از این رو به ادامه استفاده از ابزار نگهدارنده برای حفظ نتایج نیاز است. آنها عمدتاً در شب استفاده می شوند و برای حفظ عملکرد خود باید مرتباً تعویض شوند.

نحوه تمیز کردن اسپلینت دندان

اگر به این فکر می کنید که یک اسپلینت دندانی را چگونه تمیز کنید، متوجه خواهید شد که در واقع بسیار ساده است. اسپلینت ها را قبل از گذاشتن داخل دهان بعد از مسواک زدن، باید با آب سرد و صابون ملایم شستشو داد. توانایی بیرون آوردن اسپلینت دندان برای تمیز کردن، این امکان را برای بیماران فراهم می کند که درمان بهداشتی تری داشته باشند.

همچنین می توانیم از پاک کننده های پروتزهای مصنوعی دندانی مانند قرص هایی که در آب حل می شوند استفاده کنیم. فقط باید اسپلینت ها را با قرص در یک لیوان آب قرار دهید و حدود 20 دقیقه در آنجا بگذارید تا مطمئن شوید که کاملاً تمیز شده اند.

اسپلینت ها و نگهدارنده های ارتودنتیک

مأموریت ما ارائه درمان با اسپلینت ها و نگهدارنده های ارتودنسی با بهترین نسبت قیمت و کیفیت می باشد. به همین دلیل است که ما الاینرهای متحرک و نامرئی ارتودنسی متناسب با هر مورد و همچنین نگهدارنده ها را ارائه می دهیم تا بتوانید لبخند کامل خود را برای همیشه حفظ کنید.

ما با اسپلینت های دهانی متحرک و نامرئی را برای همراستا کردن دندان ها و درمان مشکلات بایت کار می کنیم. درمان های ما مخصوص به هر بیمار و بر اساس تشخیص دقیق توسط ارتودنتیست ارائه می شوند. به این ترتیب می توانیم درمانی را ارائه دهیم که به بهترین وجه با نیازهای شما و پیچیدگی مورد شما مطابقت داشته باشد. در پایان درمان، برای صاف نگه داشتن دندان های خود باید از اسپلینت های شبانه استفاده کنید.

برای اولین مشاوره با ما تماس بگیرید!

اگر می خواهید درمان ارتودنسی خود را شروع کنید و لبخندی چشم نواز به نمایش بگذارید، یا اگر می خواهید نتایج درمان خود را با نگهدارنده ها حفظ کنید، می توانید با ما تماس بگیرید تا در نزدیکترین زمان ممکن نوبت بگیرید. با ما تماس بگیرید و ما به تمام پرسش های شما پاسخ خواهیم داد!

پرسش های متداول در مورد اسپلینت های دندانی

اگر اسپلینت دندان خیلی سفت باشد چه باید کرد؟

با اسپلینت های ارتودنسی و بعد از ارتودنسی، طبیعی است که در ابتدا احساس کنید کمی فشار بیشتری به دندان های شما وارد می شود. بنابراین، مهم است تا جایی که ممکن است که آنها را استفاده کنید تا با دندان های شما سازگار شوند. اما در مورد آتل دندان قروچه، پس از 2 روز استفاده از آن، نباید فشاری احساس شود. اگر این اتفاق رخ دهد، ممکن است که نصب ضعیفی داشته باشد، بنابراین باید برای نصب مجدد آن به متخصص مراجعه کنید. از سوی دیگر، اسپلینت هایی که برای سفید کردن دندان استفاده می شوند، به هیچ وجه نباید باعث ایجاد درد شوند، زیرا به اندازه آتل های قبلی سفت نمی شوند.

اگر اسپلینت دندانی نامناسب قرار بگیرند چه باید کرد؟

اگر اسپلینت دندانی تجویز شده به درستی جای نمی گیرد، باید به دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی خود مراجعه کنید تا آنها بتوانند آن را تنظیم کنند یا به شما بگویند که چگونه ادامه دهید.

آیا اسپلینت دندان درد دارد؟

با آتل های دندانی ممکن است فشاری احساس کنید، اما معمولاً باعث بروز درد نمی شوند. اگر به هر دلیلی درد احساس کردید باید برای بررسی اسپلینت دندان به متخصص مراجعه کنید.

ماندگاری اسپلینت دندان چقدر است؟

به نوع اسپلینت بستگی دارد. اسپلینت های ارتودنسی معمولاً هر هفته یا هر دو هفته یک مرتبه و اسپلینت های ریتینر هر 6 یا 9 ماه یک مرتبه تعویض می شوند، مانند اسپلینت های دندان قروچه، که معمولاً حدود 2 یا 3 سال دوام می آورند، در حالی که اسپلینت های سفید کننده تا زمانی که درمان طول می کشد می توان از آنها استفاده کرد.

ابزار کریر موشن چگونه عمل می کند؟

ابزار کریر موشن Carriere Motion به دندان های نیش و مولر اول در هر طرف دهان در قسمت بیرونی دندان ها متصل می شود. یک چسب دندانی در طول درمان آنها را محکم روی دندان ها نگه می دارد. یک الاستیک روی یک دندان در قوس دندانی مقابل قرار می گیرد.

این ابزار به دندان های مولر و دندان نیش فشار اندکی وارد می کند و آنها را همزمان با سوی یکدیگر حرکت می دهد. این فشار به اصلاح ناهماهنگی بایت در دندان های عقب کمک می کند.

درمان با ابزار کریر موشن چقدر طول می کشد؟

اکثر بیماران حدود شش ماه از ابزار کریر موشن استفاده می کنند. استفاده از ریتینر (نگهدارنده) و الاستیک ها به مدت 20 تا 22 ساعت هر روز ضروری است، در غیر این صورت ابزار کار خود را آنطور که مد نظر است انجام نخواهد شد. عدم استفاده صحیح از الاستیک ها می تواند منجر به درمانی شود که طولانی تر از شش ماه خواهد بود و شروع درمان بریس ها یا الاینرها را به تأخیر می اندازد.

 کریر موشن در ارتودنسی

کریر موشن در ارتودنسی

ابزار کریر موشن چگونه عمل می کند؟

ابزار کریر موشن به همراستا کردن دندان های ناهمراستای عقبی قبل از شروع درمان با بریس ها یا اینویزیلاین کمک می کند. ابزار کریر موشن دندان های بالا و پایین را حرکت می دهد تا بایت همراستاتر شود. کریر موشن به دندان های فک بالا و قلاب ها به دندان های مولر فک پایین متصل می شود. با استفاده از نوارهای لاستیکی که به کریر موشن وصل می شوند، دندان ها به محل مورد نظر حرکت می کنند. هنگامی که دندان ها به محل مورد نظر خود رسیدند، معمولاً ظرف 3 تا 6 ماه، می توان کریر موشن را برداشت و مرحله بعدی درمان را آغاز کرد. با تراز کردن بایت قبل از رفتن به سراغ بریس ها یا الاینرها، تا حد زیادی می توان زمان کل درمان را کاهش داد.

ابزار کریر موشن برای اصلاح مال اکلوژن کلاس 2 (اورجت شدید) استفاده می شود. می توان از ابزار کریر موشن به جای ابزارهای سنتی هربست یا هدگیر استفاده کرد. همچنین ممکن است به جای جراحی پیچیده تراز بایت استفاده شود.

چگونه می توان ابزار کریر موشن را تمیز کرد؟

با استفاده از ابزار کریشن موشن می توانید مثل همیشه مسواک بزنید و نخ دندان بکشید. هیچ اقدام اضافه ای برای تمیز کردن نیاز نیست. برای تمیز کردن اطراف تکیه گاه های دندان های نیش، مولر و خود تکیه گاه ها دقت بیشتری داشته باشید.

آیا استفاده از ابزار کریر موشن درد دارد؟

هنگامی که برای اولین بار ابزار کریر موشن را نصب می کنید، تا زمانی که دهان شما به ابزار و کش ها عادت می کند ممکن است کمی ناراحتی در گونه شما ایجاد شود. این ناراحتی باید در عرض یک هفته از بین برود.

دندان های مولر و نیش که به ابزار متصل می شوند، با شروع حرکت ممکن است درد خفیفی را تجربه کنند. مسکن های بدون نسخه ممکن است برای افزایش راحتی شما مصرف شوند.

 کریر موشن در ارتودنسی

کریر موشن در ارتودنسی

مزایای استفاده از موشن کریر

  • زمان درمان کوتاه تر- ابزار قبل از بریس ها برای حرکت سریع تر دندان ها و زمان کمتر درمان با بریس ها استفاده می شود.
  • استفاده زودتر از الاستیک ها- زمانی که اکثر بیماران هنوز مشتاق درمان هستند از الاستیک ها در ابتدای درمان استفاده می شود.
  • خوشایند بودن از نظر زیبایی- طراحی منحصر به فرد آنها باعث می شود ابزار به سختی جلب توجه کند.
  • گفتار عادی- کیفیت گفتار شما تحت تأثیر قرار نمی گیرد.
  • بدون نیاز به ابزارهای ظاهری- عدم نیاز به ابزارهای سنتی حجیم مانند هدگیر که در خارج از دهان استفاده می شوند.
  • طراحی شیک و با برجستگی اندک- طراحی با برجستگی اندک و سطح صاف استفاده از آن را راحت تر می کند.
  • تمیز نگه داشتن آسان- مسواک زدن و نخ دندان کشیدن با این ابزار آسان تر است.
 کریر موشن در ارتودنسی

کریر موشن در ارتودنسی

آیا افراد متوجه ابزار من خواهند شد؟

ابزار کریر موشن به دلیل طراحی زیبایی که دارد به سختی داخل دهان جلب توجه می کند. برخلاف بسیاری از انواع دیگر ابزارهای ارتودنسی، ابزار کریر موشن در توانایی صحبت کردن شما اختلالی ایجاد نمی کند.

آیا می توان کریر موشن خود را سفارشی کرد؟

آری! کریر موشن در 30 رنگ سرگرم کننده عرضه می شود. چه کسی گفته است که ابزارهای ارتودنسی باید خسته کننده باشند؟

هر چند وقت یک مرتبه باید الاستیک های ابزار کریر موشن خود را تعویض کرد؟

شما باید 2 تا 3 مرتبه در روز، یا حداقل بعد از هر وعده غذایی الاستیک های خود را تعویض کنید. به خاطر داشته باشید که همیشه از نگهدارنده خود با الاستیک ها استفاده کنید. استفاده از الاستیک ها بدون نگهدارنده می تواند تأثیر نامطلوبی روی تراز دندان های شما داشته باشد.

نگهدارنده خود را چگونه تمیز کنم؟

نگهدارنده شما باید با آب و صابون ظرفشویی معمولی تمیز شود. در زمانی که از نگهدارنده استفاده نمی کنید همیشه آن را درون جعبه نگهداری آن قرار دهید. هنگام غذا خوردن هرگز آن را درون دستمال نگذارید. وقتی در دستمال پنهان شده است ممکن است به راحتی آن را دور بیندازید!

 کریر موشن در ارتودنسی

کریر موشن در ارتودنسی

دستورالعمل های استفاده از کریر موشن

  • همیشه ریتینر و الاستیک های فک پایین را با یکدیگر استفاده کنید. اگر از الاستیک های بدون ریتینر فک پایین استفاده کنید، به دندان ها و لثه های شما آسیب وارد خواهد شد.
  • همیشه از دو طرف الاستیک ها را جا بیندازید، مگر اینکه ارتودنتیست شما دستور دیگری داده باشد.
  • حداقل 22 ساعت در روز از الاستیک ها استفاده کنید. هرگز نباید آنها را بیشتر از 30 دقیقه خارج از دهان نگهدارید.
  • شما با استفاده از این الاستیک ها شروع خواهید کرد: الاستیک های FORCE 1
  • در مراجعات بعدی از این الاستیک ها استفاده خواهید کرد: FORCE 2
  • اگر به درستی استفاده شده باشد، باید فاصله هایی بین دندان های جلوی فک بالای شما ایجاد شده باشد.
  • به شما دو ریتینر فک پایین داده خواهد شد، فقط در صورت گم شدن یا شکستن یکی از دیگری استفاده خواهید کرد (که ما پیش بینی نمی کنیم اتفاق بیفتد).
 کریر موشن در ارتودنسی

کریر موشن در ارتودنسی

پرسش های متداول درباره ابزار کریر موشن

اگر الاستیک های من تمام شوند چه باید بکنم؟

در اسرع وقت به ارتودنتیست خود مراجعه کنید تا مقدار بیشتری از آنها در اختیار شما قرار دهد.

اگر ریتینر فک پایین خود را گم کنم چه کار کنم؟

به سراغ سری دوم بروید. اگر سری دوم ندارید به مطب مراجعه کنید. از کش های لاستیکی استفاده نکنید، مگر اینکه ریتینر خود را روی آن قرار دهید.

براکت یا بازوی فلزی من شل شده است، چه کاری باید انجام دهم؟

با مطب ارتودنتیست خود تماس بگیرید. تا زمانی که توسط ارتودنتیست ویزیت نشده اید از الاستیک استفاده نکنید.

براکت روی دندان فک پایین من تیز است، چه کاری باید انجام دهم؟

اغلب قرار دادن موم روی براکت باعث راحتی بیشتر آن می شود.

من دیگر نمی خواهم این کار را انجام دهم، گزینه دیگر چیست؟

جایگزین های این ابزار شامل هدگیر، کشیدن دندان و جراحی فک هستند.

به چه سطحی از درمان ارتودنسی نیاز دارید؟

صاف و همراستا بودن دندان های شما می تواند به روش های مختلف روی شما تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، تراز دندان های شما روی ظاهر لبخند شما تأثیر می گذارد. دندان های صاف تر جذاب تر به نظر می رسند. هم ترازی دندان های شما از نظر عملکرد و طول عمر بایت نیز شما را تحت تأثیر قرار می دهد. دندان هایی که به درستی همراستا شده اند به طور یکنواخت به یکدیگر می رسند و این امکان را برای شما فراهم می کنند تا عمل جویدن را به طور مؤثر انجام دهید. هنگامی که بایت شما در یک راستا باشد، از فرسایش زود هنگام دندان ها نیز جلوگیری می کند. در نهایت، دندان های صاف تر راحت تر نیز تمیز می شوند. برای صاف و یکدست کردن لبخند خود، این موضوع مطرح می شود که به چه سطحی از درمان ارتودنسی نیاز دارید.

بریس های ارتودنسی تغییرات عمده ای در بایت شما ایجاد می کنند.

بریس های ارتودنسی از براکت ها و سیم هایی تشکیل شده اند که فشار ثابتی را به دندان های شما وارد می کنند. این سیستم براکت ها، سیم ها و رابر بندها، به مرور زمان به دندان های شما فشار وارد می کنند و آنها را به راستای مناسب می کشد. این درمان برای موارد عمده ناهماهنگی بایت، یا دندان هایی که به صورت استثنایی کج هستند ایده آل است. با استفاده از این روش می توان دندان های فشرده را نیز از یکدیگر جدا کرد. معمولاً یک تا دو سال طول می کشد تا بریس های ارتودنسی بایت شما را هماهنگ کنند، بنابراین تعهد بزرگی هستند. اگر دندان های شما به طور قابل توجهی نامرتب هستند، احتمالاً این گزینه برای شما مناسب است.

به چه سطحی از درمان ارتودنسی نیاز دارید؟

به چه سطحی از درمان ارتودنسی نیاز دارید؟

الاینرهای نامرئی می توانند موارد جزئی تر را تنظیم کنند.

ممکن است قبلاً محصولات الاینر نامرئی را دیده باشید. آنها الاینرهای پلاستیکی شفافی هستند که دندان های شما را صاف می کنند. این محصول اغلب ترجیح داده می شود زیرا محافظه کارانه است و وجود آنها در عکس ها قابل مشاهده نیست. علاوه بر این، الاینرهای نامرئی قابل جابجایی یا متحرک هستند، بنابراین می توانید آنها را برای غذا خوردن از دهان بیرون بیاورید، دندان های خود را تمیز کنید و خود الاینرها را نیز تمیز کنید. این باعث می شود آنها نسبت به بریس های سنتی کمتر دست و پا گیر باشند. الاینرهای نامرئی برای ایجاد تنظیمات جزئی در صاف شدن دندان های شما عالی هستند، اما برای موارد عمده تنظیم مجدد دندان ها و بایت کار نمی کنند.

تنظیمات زیبایی را می توان با سرعت بیشتری انجام داد.

اگر دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی شما تشخیص دادند که شما یک مشکل ناهماهنگی دارید که باید با بریس درمان شود، باید این کار را انجام دهید. جلوگیری از فرسایش بیشتر دندان ها ایده خوبی برای آینده سلامت دهان و دندان های شما است. با این حال، اگر مشکلات شما بیشتر جنبه زیبایی داشته باشند، راه حل های برای یکدست کردن دندان ها وجود دارند که می توانند سریع تر عمل کنند. روش های سریع نوعی درمان ارتودنسی هستند که روی کانتور و ظاهر لبخند تمرکز دارند. با انجام تنظیمات کوچک در همراستایی دندان ها، می توان لبخند را با یک جدول زمانی درمانی که متناسب با سبک زندگی بیمار باشد، بهبود بخشید.

ترمیم های زیبایی راهکاری برای مشکلات غیر ارتودنتیک

گاهی اوقات بیماران علاوه بر مشکلات ارتودنتیک از مشکلات زیبایی دندان ها نیز رنج می برند. در چنین مواردی، اگر مشکل اتودنتیک جزئی باشد و بیمار برای دستیابی به نتایج نهایی عجله داشته باشد، با کمک دندانپزشکی زیبایی می توان خواسته او را برآورده کرد. این درمان ها اگر به درستی انجام شوند، هم تغییرات زیبایی در لبخند ایجاد می کنند و هم جوانی را برای آن به ارمغان می آورند، دندان های فرسوده یا لب پر شده را ترمیم می کنند و سلامت دهان و دندان های شما را بهبود می بخشند. دندانپزشکی زیبایی برای مسائل دندانی بهترین گزینه هستند که نیاز به توجه فوری دارند. دندانپزشکی زیبایی ثابت کرده است که از ترمیم دندان های شکسته یا لب پر شده گرفته تا ترمیم، تغییر شکل یا سفید کردن یا تغییر شکل دندان ها و حل لکه های عمقی، برای سلامت دهان بسیار مفید است. با این حال، گاهی اوقات دندانپزشکی زیبایی روی مشکلات اصلی دندان های شما تأثیر نمی گذارد.

برای کودکانی که فک های آنها هنوز در حال رشد است بریس ها انتخاب بهتری خواهند بود توصیه می شود زیرا دندان ها هنوز در حال بیرون آمدن هستند.

به چه سطحی از درمان ارتودنسی نیاز دارید؟

به چه سطحی از درمان ارتودنسی نیاز دارید؟

آیا به بریس ها نیاز داریم یا دندانپزشکی زیبایی؟

پاسخ این پرسش به شرایط شما بستگی دارد. اگر نسبت به دندان های خود حساس هستید و می خواهید لبخند خود را بهبود ببخشید، بریس ها یک روش درمانی عالی هستند اما درمان های دندانپزشکی زیبایی می توانند به مشکلات ظاهر دندان ها کمک کنند. اما اگر مشکل دندانی دارید که برای بهبود سلامت دهان و دندان ها باید اصلاح شود، باید به متخصص ارتودنسی مراجعه کنید.

صرف نظر از دلیل شما برای در نظر گرفتن بریس ها، ضروری است که با یک متخصص ارتودنسی واجد شرایط مشورت کنید تا متوجه شوید که آیا آنها انتخاب مناسبی برای شما هستند یا خیر.

در چه صورتی از بریس ها استفاده نمی شود؟

عوارض جانبی و خطرات مرتبط با بریس های دندانی به نوع بریس های شما و شدت مشکل شما بستگی دارد. افرادی که به فلز حساسیت دارند احتمالاً دچار کهیر یا بثورات می شوند. استفاده از بریس ها باعث بدتر شدن بیماری لثه می شود زیرا سیم و براکت ها لثه ها را تحریک می کنند. مسواک زدن و نخ دندان کشیدن نامنظم می توانند منجر به پوسیدگی دندان شوند.

در افرادی که مستعد بروز این مشکلات هستند گزینه های دیگر مانند بریس های اینویزیلاین یا درمان های دیگر توصیه می شوند.

فیبروتومی چیست و چه کاربردی در ارتودنسی دارد؟

با برداشته شدن بریس های شما، ممکن است فکر کنید که درمان ارتودنسی شما کامل شده است. در واقع، اینطور نیست. نگه داشتن دندان ها در موقعیت جدید خود، بخش مهمی از درمان شما است. گرچه معمولاً ممکن است فکر کنید با استفاده از ریتینرها، نگه داشتن دندان های تازه جابجا شده در محل خود راحت است، اما متخصص ارتودنسی می تواند جراحی فیبروتومی را نیز توصیه کند. فیبروتومی فرایندی است که به دندان ها کمک می کند تا پس از جابجایی در طول درمان ارتودنسی در موقعیت های جدید خود باقی بمانند. حفظ دندان ها در یک موقعیت جدید بخش مهمی از اقدامات ارتودنتیک مانند استفاده از بریس ها است و این فرایند تنها یکی از راه هایی است که متخصصان دندانپزشکی از آنها برای جلوگیری از لغزش دندان ها به جای اصلی خود استفاده می کنند. در حالی که این یک روش درمان جراحی است، اما کم تهاجم است و فقط برای دندان هایی استفاده می شود که در معرض خطر بالای عود به موقعیت نامطلوب هستند. در این مقاله نگاهی خواهیم داشت به جزئیات فرآیند فیبروتومی و آنچه می توانید انتظار داشته باشید.

چرا دندان ها حرکت می کنند؟

طی درمان ارتودنسی، دندان ها باید از درون استخوان و بافت لثه توسط ابزارهای ارتودنتیک حرکت داده شوند، که باعث می شود بافت های سخت و نرم اطراف آنها با موقعیت جدید سازگار شوند. بافت نرم حاوی الیاف های بسیار سختی به نام الیاف پریودنتال (PDL) است که دندان ها را احاطه کرده اند و وقتی دندان ها حرکت داده می شوند آنها نیز کشیده می شوند. پس از اینکه ارتودنتیست بریس ها را بردارد، این الیاف ها منقبض می شوند سپس به دندان ها فشار وارد می کنند تا آنها را به حالت اولیه بازگردانند. به احتمال زیاد این اتفاق زمانی رخ می دهد که دندان ها به شدت چرخیده یا به طور قابل توجهی حرکت کرده باشند. این الیاف ها انعطاف پذیر هستند و حتی اگر بیمار از نگهدارنده یا ریتینر استفاده کند نیز ممکن است دچار بازگشت به موقعیت قبل از درمان شوند.

فیبروتومی در ارتودنسی

فیبروتومی در ارتودنسی

معمولا از چه چیزی برای ثابت نگه داشتن دندان ها استفاده می شود؟

یک ابزار متحرک به نام نگهدارنده یا ریترن، روش معمول برای حفظ دندان هایی در موقعیت های جدید خود است، که با کمک ارتودنسی جابجا شده اند. این رویکرد مستلزم آن است که تا زمانی که دندان ها عود نکنند، بیمار با استفاده از یک ابزار متحرک، یا ابزار نصب شده ساخته شده از سیم یا پلاستیک، ، همکاری کند. همچنین ممکن است یک نگهدارنده یا ریتینر چسبانده شده یا ثابت نصب شود، که برای آ،ن قسمتی از سیم های نازکی به داخل دندان ها چسبانده می شود. هر دو نوع را می توان در قوس های دندانی بالا و پایین دهان استفاده کرد. با این حال، گفته می شود، گاهی اوقات حتی نگهدارنده ها نیز ممکن است برای جلوگیری از جابجایی دندان ها کافی نباشند و احتمالاً به موقعیت اصلی خود باز می گردند. این امر به ویژه برای دندان های چرخانده صادق است. این زمانی است که ارتودنتیست شما ممکن است فرایند فیبروتومی را توصیه کند.

از جراحی فیبروتومی چه انتظاری باید داشت؟

یک مطالعه در سال 1970 به یک تکنیک جراحی ساده و مؤثر برای کاهش تأثیر فیبرهای پریودنتال فوق کرستال روی عود چرخشی اشاره کرد. این روش بعدها فیبروتومی فوق کرستال محیطی (CSF) نامیده شد. این روشی است که حتی امروزه نیز مورد استفاده قرار می گیرد.

این جراحی یک فرایند کم تهاجم است که در آن فیبرها بریده می شوند و سپس اجازه داده می شود با کشش کمتری روی دندان هایی که به تازگی در جای جدید قرار گرفته اند، ترمیم شوند. فیبرها درست زیر پایه شیار (فاصله اندک بین لثه و پایه دندان) و بالای استخوان آلوئولار (برآمدگی استخوانی که دندان ها را نگه می دارد) قرار دارند. احتمالاً تمام الیاف فوق کرستالی اطراف دندانی که اکنون چرخانده شده است بریده می شود. دندانپزشک قبل از قرار دادن تیغ جراحی یا نوک لیزر در شیار دندان های مد نظر و برش دادن فیبرهای نگهدارنده هر دندان، بی حسی موضعی انجام خواهد داد. هیچ فلپ، پارگی یا تغییری در موقعیت بیرونی لثه ها وجود ندارد. بخیه نیاز نیست و اکثر بیماران پس از آن فقط ناراحتی اندکی را تجربه می کنند. فیبروتومی معمولاً درست قبل از برداشتن بریس های بیمار انجام می شود، اما در صورت لزوم، می توان آن را بعد از برداشتن بریس ها و قرار دادن هر گونه نگهدارنده ثابت یا متحرک انجام داد.

فیبروتومی در ارتودنسی

فیبروتومی در ارتودنسی

بهبودی پس از جراحی فیبروتومی چگونه است؟

این فرایند ممکن است توسط ارتودنتیست یا پریودنتیست یا جراح دهان انجام شود. مانند بسیاری از جراحی های دهان، در روز اول یا دو روز اول بعد از جراحی، ممکن است مقدار کمی تورم داشته باشید. درد معمولاً تندک است، اما برخی از بیماران تا چند هفته پس از جراحی حساسیت دندان را تجربه می کنند. پزشک دستورالعمل هایی را برای پانسمان ناحیه جراحی، مراقبت های دهانی مانند شستشو، و اینکه از چه غذاها یا مایعاتی در طول بهبودی خودداری کنید، به شما خواهد داد.

نگهدارنده های ثابت یا متحرک اغلب همراه با فیبروتومی ضروری هستند. حتی اگر این فرایند احتمال عود را کاهش دهد، هیچ تضمینی وجود ندارد که دندان های شما حرکت نکنند. بسیاری از بیماران ارتودنسی از ترکیبی از بریس ها، نگهدارنده ها و روش های جراحی یا غیر جراحی بهره مند می شوند و با این ترکیب نتایج موفقیت آمیزی از درمان ارتودنسی خود خواهند گرفت.

مطالعه ای روی افرادی که تحت جراحی فیبروتومی قرار گرفته بودند در مجله دندانپزشکی عربستان سعودی گزارش داد که بهبودی بدون هیچ عوارضی بوده است. هیچ بیمار ناراحتی بعد از جراحی را گزارش نکرده است. گفته می شود، اگر نگران تجربه عوارض جانبی از روش فیبروتومی هستید، جراح دهان یا متخصص ارتودنسی بهترین فرد برای مشاوره است.

اگر ارتودنتیست شما جراحی فیبروتومی را توصیه کرده ایت، طبیعی است که پرسش هایی داشته باشید یا احساس نگرانی کنید. اما نگران نباشید؛ این فرایند به طور معمول بدون درد و غیر تهاجمی است. و به خاطر داشته باشید، شما در آخرین قسمت از سفر خود برای به دست آوردن لبخندی هستید که همیشه می خواسته اید، و ما در تمام این مراحل با شما هستیم.

ارتودنتیست یا دندانپزشک شما بهترین افرادی هستند که می توانند در مورد نیازهای لبخند شما یا فرزندتان به شما پاسخ دهند.

آیا اینویزیلاین می تواند باعث لق شدن دندان ها شود؟

اینویزیلاین یک جایگزین محبوب برای بریس های فلزی سنتی برای همراستا کردن دندان ها است. این روش به طور کلی چندان پیچیده نیست و هیچ بخشی از آن به استفاده از براکت یا سیم نیاز ندارد. با این حال، برای همه مناسب نیست، اما برای افرادی که فقط به اصلاح محدود دندان های خود نیاز دارند، مانند ناهماهنگی خفیف تا متوسط، اوربایت یا آندربایت ایده آل است.

درمان های ارتودنسی مانند بریس یا اینویزیلاین با ایجاد تغییرات در استخوان اطراف دندان، می توانند دندان های شما را جابجا کنند. بعد از اینکه بریس های شما برداشته می شوند، ممکن است متوجه شوید که استخوان جدید تشکیل شده در اطراف دندان هنوز به طور کامل سفت نشده است، که ممکن است باعث سستی جزئی شود.

در این مقاله، بررسی خواهیم کرد که آیا ممکن است با اینویزیلاین دندان های شما لق شوند یا خیر.

اینویزیلاین چگونه عمل می کند؟

اینویزیلاین و سایر بریس های الاینر شفاف، روشی تقریباً غیرقابل تشخیص برای صاف کردن دندان های کج هستند.الاینرهای شفاف همه دندان ها را به طور کامل پوشش می دهند. ارتودنتیست شما با یک تکنسین لابراتوار ارتودنسی همکاری می کند تا حرکات خاص دندان ها که برای رسیدن به نتیجه مطلوب باید انجام شوند را ترسیم کند. این حرکات توسط الاینرهای واقعی با حرکات تدریجی ​​ایجاد می شوند، به گونه ای که هر الاینر در هر بار دندان را تقریباً نیم میلی متر حرکت می دهد.

هنگامی که یک بیمار الاینرها را روی دندان های خود قرار می دهد، الاینرها در یک مقدار و جهت از پیش تعیین شده به هر دندان نیروی فشار ایجاد می کنند. این نیرو به منظور صاف کردن دندان های بیمار در نظر گرفته شده اند. نیروی هل دادن همان فشاری را اعمال می کند که سلول های استخوانی لازم برای تجزیه استخوان و بازسازی آن را فعال می کند. این روند امکان حرکت دندان ها را فراهم می کند.

بریس های سنتی و الاینرهای شفاف به روش های بسیار متفاوتی به دندان ها فشار وارد می کنند. با وجود این تفاوت ها، نتیجه یکسان است: حرکت منظم دندان ها.

لق شدن دندان با اینویزیلاین

لق شدن دندان با اینویزیلاین

چرا دندان های شما در طول درمان اینویزیلاین لق می شوند؟

اگر حرکت دندان های شما قابل توجه است یا باعث نگرانی شما شده است، باید با دندانپزشک یا ارتودنتیست خود صحبت کنید. همیشه جانب احتیاط را نگهداشتن بهتر از پشیمانی است! با این حال، زمانی که درمان ارتودنسی با اینویزیلاین دندان ها را به موقعیت صحیح جدید خود جابجا می کند، معمولاً دندان ها کمی لق می شوند.

برای درک حرکت دندان ها باید مقداری دانش در زمینه آناتومی دندان ها و فک ها داشت. استخوان آلوئولار نوع مهمی از استخوان است که هم در فک بالا و هم در فک پایین یافت می شود. استخوان آلوئولار نقش محکم نگه داشتن دندان ها درون فک ها و پشتیبانی از فشارهایی را ایفا می کند که هنگام جویدن وارد می شوند. الیاف پریودنتال یک بافت همبند نازک است که ریشه های دندان را به استخوان آلوئولار متصل می کند.

برای اینکه دهان وظایف خود را به درستی انجام دهد، الیاف لیگامان پریودنتال باید به استخوان و دندان ها متصل باشد. هنگامی که دندان ها حرکت می کنند، تغییراتی در استخوان اطراف ریشه دندان ها ایجاد می شود. این تغییرات باید در حالی ایجاد شوند که سلامت رباط رابط حفظ شود. به عنوان بخشی از فرآیند، دندان ها داخل استخوان حرکت داده می شوند.

ما برای رسیدن به این هدف به سلول های کوچکی تکیه می کنیم که استخوان را تخریب و سپس بازسازی می کنند. برای مثال، تصور کنید که یک دندان دارای یک ریشه سالم است که به یک الیاف سالم متصل است که آن نیز به یک استخوان سالم متصل است. از آنجا که یک استخوان در مسیر حرکت آن دندان وجود دارد، ما باید سلول هایی را فعال کنیم که در جهتی که دندان می رود استخوان را برمی دارند تا این حرکت ممکن شود.

از آنجا که ریشه دندان در جهت خاصی جابجا می شود، مهم است که در محل جدید آن، پشت دندان شکافی ایجاد نکنیم. در دو طرف دندان باید استخوان های سالمی در اطراف آن داشته باشیم. در سمت دندانی که از آن دور می شویم، باید سلول های استخوان ساز را نیز تحریک کنیم.

فعال سازی همه این سلول ها کاری نیست که ارتودنتیست انجام دهد؛ بلکه یک فرآیند طبیعی است که بدن در واکنش به فشاری که به دندان ها وارد می شود طی می کند. مقدار فشار اعمال شده، علاوه بر جهت آن، برای روند حرکت دندان اهمیت حیاتی دارد. اگر نیروی فشار بیش از حد بزرگ باشد یا در زاویه نادرست اعمال شود، ممکن است آسیب رخ دهد.

به همین دلیل، ما باید واکنش بدن خود به نیروهای کوچک اما ثابتی که ابزارهای ارتودنسی به دندان های ما وارد می کنند را تحسین کنیم. هنگامی که دندان های ما تحت چنین فشار ثابتی قرار می گیرند، شروع به سست شدن درون “حفره” خود می کنند، که سپس این امکان را برای آنها فراهم می کند که تا زمانی که درمان ارتودنسی به نتیجه مطلوب برسد، حرکت کرده و بچرخند.

لق شدن دندان با اینویزیلاین

لق شدن دندان با اینویزیلاین

پرسش های متداول در مورد درمان ارتودنسی با اینویزیلاین

آیا تکان خوردن دندان ها با اینویزیلاین طبیعی است؟

زمانی که برای اولین بار از الاینرهای اینویزیلاین استفاده می کنید، احساس لغزش و لق شدن دندان های شما طبیعی است. علت این است که الاینرها دندان های شما را به موقعیت های کمی جدیدتر و مستقیم تغییر می دهند. به مرور زمان، همانطور که دندان های شما در یک راستا قرار می گیرند، لقی آن برطرف می شود. در این میان حتماً به طور مرتب مسواک بزنید و نخ دندان بکشید تا دندان ها و لثه های خود را سالم نگهدارید.

اگر لغزش دندان ها باعث نگرانی شما می شود، باید با دندانپزشک یا ارتودنتیست خود مشورت کنید.

اگر دندان هایم لق شدند، چه کاری باید انجام دهم؟

اگر احساس می کنید دندان های شما لق شده اند، چند کار وجود دارند که می توانید برای ایجاد آرامش انجام دهید. بسته به شدت این لق شدگی، بیماران در حالی که دندان هایشان لق هستند، باید غذاهای نرم تری بخورند. همچنین تعدادی از داروهای بدون نسخه وجود دارند که می توانند به آرامش جزئی شما کمک کند. با این حال، اگر این احساس ادامه یافت یا بدتر شد، بهتر است در اسرع وقت با ارتودنتیست یا دندانپزشک مشورت کنید.

با در نظر گرفتن اینویزیلاین برای اصلاح لبخند، مهم است که بدانید در طول درمان اغلب دندان ها لق می شوند. به همین دلیل بسیار مهم است که با یک ارتودنتیست با تجربه مشورت کنید، که بتواند به شما کمک کند بهترین تصمیم را برای موقعیت منحصر به فرد خود بگیرید. آنها می خواهند همه بیماران لبخندی زیبا و سالم داشته باشند که تا پایان عمر ماندگار باشد، و مراقبت های با کیفیتی ارائه می دهند که نیازهای فردی بیمار را برآورده می کند. همین امروز با یک ارتودنتیست تماس بگیرید تا یک جلسه مشاوره را تعیین کنید و ببینید چگونه اینویزیلاین می تواند بدون بریس های سنتی به صاف کردن دندان های شما کمک کند.

آیا می توان فقط برای یک فک درمان ارتودنسی انجام داد؟

در هر مطب ارتودنسی ممکن است هر چند وقت یک بار، یک بیمار مراجعه کند و در مورد امکان نصب بریس فقط روی دندان های فک بالا یا فقط دندان های فک پایین سؤال کند. آنها معمولاً احساس می کنند که دندان های یکی از فک های آنها (بالا یا پایین) به اندازه کافی صاف هستند یا دندان های فک پایین کاملاً قابل مشاهده نیستند، بنابراین آنها را کمتر در اولویت قرار می دهند. به هر حال، بریس های کمتر یا فقط نیمی از تعداد معمول تری های اینویزیلاین باعث صرفه جویی در هزینه ها خواهد شد، درست است؟ اینکه آیا این روش مقرون به صرفه خواهد بود یا اینکه حتی درمان یک قوس دندانی نیز امکان پذیر است، به عوامل متعددی بستگی دارد.

درمان ارتودنسی تک فک چیست؟

ابتدا بیایید به این موضوع بپردازیم که قوس دندانی چیست. قوس های دندانی دو ساختار هلالی شکل استخوانی هستند که آنچه که ما به آن دندان های شما می گوییم درون آنها جای گرفته اند. شما روی هر فک یک قوس دندانی دارید. درمان تک فک که گاهی اوقات تحت عنوان درمان ارتودنسی یک قوس دندانی نیز نامیده می شود، زمانی است که به جای استفاده از بریس ها یا اینویزیلاین روی هر دو قوس دندانی، فقط روی دندان های فک بالا یا دندان های فک پایین از آنها استفاده می کنیم. در حالی که در موارد خاص، برای بدست آوردن تراز مناسب، درمان را ابتدا با قرار دادن بریس ها روی دندان های فک پایین آغاز می کنیم و سپس با قرار دادن بریس ها روی دندان های فک بالا ادامه می دهیم، یا برعکس، این همان درمان تک فک نیست، زیرا در نهایت ما بریس ها یا اینویزیلاین را روی دندان های هر دو قوس دندانی بالا و پایین قرار خواهیم داد. هنگامی که ما درمان تک فک را انتخاب می کنیم، تنها پس از تجزیه و تحلیل کامل بایت شما، که رابطه بین دندان های دو فک بالا و پایین و نحوه قرار گرفتن آنها روی یکدیگر است، انجام می شود و منظور از آن، استفاده از بریس ها تنها روی دندان های یک قوس دندانی است.

درمان ارتودنسی یک فک

درمان ارتودنسی یک فک

در چه مواردی استفاده از بریس ها فقط برای دندان های یک فک مؤثر است؟

گاهی اوقات، بریس ها یا اینویزیلاین فقط روی دندان های فک پایین یا بالا می توانند موثر باشند. با این حال، این موقعیت ها بسیار نادر هستند زیرا بایت بسیار پیچیده است و همراستاو تراز کردن آن به تعادل ظریفی نیاز دارد. هنگامی که فاصله بین دندان ها را می بندیم، آنها تمایل دارند جابجا شوند و به جای قبل خود بازگردند. وقتی بین دندان ها فاصله ایجاد می کنیم، مانند موارد وجود فشردگی، دندان ها با صاف شدن، به سمت جلو حرکت می کنند. همانطور که دندان های جلو رو به جلو یا عقب حرکت می کنند، آنها ممکن است به سمت دندان های قوس دندانی روبرو حرکت کنند و باعث ایجاد مشکلات جدید بایت شوند که قبلاً وجود نداشته اند.

اکنون، برای مثال، چنانچه دندان های فک بالای شما صاف و همراستا هستند و از ظاهر آنها راضی هستید، و دندان های فک پایین شما فشرده هستند و اوربایت متوسط ​​دارید، درمان فقط روی دندان های فک پایین شما می تواند مؤثر باشد. یا اگر اوربایت داشته باشید، دندان های فک پایین شما صاف هستند و بین دندان های فک بالای شما فاصله هایی وجود دارد، پس درمان فقط روی دندان های فک بالا می تواند اوربایت شما را کاهش دهد و فاصله ها را از بین ببرد. با این حال، به خاطر داشته باشید که برای اصلاح آن، باید درجه بسیار خاصی از فشردگی، فاصله یا اورجت وجود داشته باشد. آنقدرها هم که به نظر می رسد ساده نیست!

درمان ارتودنسی یک فک

درمان ارتودنسی یک فک

معایب اینویزیلاین یا بریس ها فقط برای دندان های یکی از فک های بالا یا پایین

همانطور که قبلاً اشاره کردیم، بایت یک رابطه پیچیده بین دو قوس دندانی است و وقتی نوبت به درآوردن آن به حالت ایده آل می رسد، فک ها نیز وارد بازی می شوند. درمان تک فک می تواند بایت را مختل کند و وضعیت شما را بدتر از قبل از بریس ها یا اینویزیلاین ها کند. اگر اوربایت دارید و دندان های فک بالای شما فشرده هستند، قرار دادن بریس ها روی دندان های فک بالا ممکن است دندان ها را صاف تر نشان دهد، اما اندازه اوربایت را افزایش می دهد که می تواند روی توانایی جویدن شما تأثیر بگذارد و دندان های جلوی فک بالای شما را مستعد آسیب دیدگی کند. اگر آندربایت داشته باشید و فقط دندان های فک پایین خود را صاف کنید، بایت شما را نیز از حالت ایده آل خود خارج خواهد کرد، هرچند ممکن است دندان ها در نگاه اول بهتر به نظر برسند. علاوه بر این، از آنجا که به مرور زمان بایت های ما عمیق تر می شوند، اغلب بین جلوی دندان های فک پایین و پشت دندان های فک بالا فضای کافی وجود ندارد تا درمان تک فک به یک گزینه تبدیل شود. در این مورد، بریس ها به خوبی روی دندان های فک پایین قرار نمی گیرند یا به دندان های فک بالایی برخورد خواهند کرد. درمان دیپ بایت به جابجایی هر دو قوس دندانی نیاز دارد.

همانطور که مشاهده می کنید، مفهوم درمان تک فک کمی پیچیده است و متغیرهای زیادی وجود دارند که هنگام تعیین امکان پذیر بودن آن وارد عمل می شوند. اگر می خواهید ببینید که آیا این امکان در مورد شما وجود دارد یا خیر، مشاوره خود را توسط یک ارتودنتیست مجرب انجام دهید تا بایت شما را به دقت ارزیابی کند و نظر متخصصانه و صادقانه خود را به شما ارائه دهد. شما هر نوع بریس را که انتخاب کنید (فلزی، بریس های شفاف، بریس های خود تنظیم شونده)، چه روی دندان های فک بالای شما قرار بگیرند، چه دندان های فک پایین یا هر دو، ارتودنتیست شما آن را به صورت سفارشی در می آورد تا با نیازهای شما مطابقت داشته باشد و منجر به لبخندی زیبا و سالم شود.

آیا نیاز به درمان ارتودنسی ارثی و ژنتیکی است؟

ارتودنسی، قدیمی ترین شاخه تخصصی دندانپزشکی است که با درمان مال اکلوژن دندانی و اسکلتی ارتباط دارد. گرچه علت مال اکلوژن چند عاملی است، اما ژن ها علاوه بر نقش داشتن در مکانیسم حرکت دندان ها و پیامدهای ناخواسته ای مانند تحلیل خارجی ریشه در پی درمان ارتودنسی، روی این موضوع نیز تأثیر دارند. این ارتباط کوتاه موضوع را روی نقش ژن در شرایط مختلف متمرکز خواهد کرد که تأثیر مهمی روی علت مال اکلوژن یا مکانیسمی دارد که توسط آن حرکت دندان رخ می دهد.

 

آیا مشکلات ارتودنتیک می توانند ژنتیکی باشند؟

ما اغلب عباراتی را می شنویم که به ژنتیکی مربوط است که از والدین ما به ما منتقل شده است. چیزهایی مانند ” چشمان او به مادرش رفته اند” یا ” بینی او شبیه پدرش است”. اما آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده اید که دندان های شما از کجا آمده اند؟ در حالی که ممکن است کسی به شما بگوید که لبخندی شبیه یکی از والدینتان دارید، اما به احتمال زیاد به خود دندان های آنها اشاره نمی کند. اما ژنتیک و دندان های شما ارتباط نزدیکی با یکدیگر دارند.

همه ما ژن ها را از والدین بیولوژیکی خود به ارث می بریم. ژن ها می توانند چیزهایی مانند رنگ چشم یا موهای ما را مشخص کنند، اما می توانند ساختار دندان های ما را نیز تعیین کنند. در حالی که ژنتیک می تواند ساختار دندانی مادر یا پدر شما را به شما بدهد، همچنین می تواند ترکیبی از این دو را به شما بدهد. شما می توانید یک ترکیب کاملاً جدید را به ارث ببرید که متفاوت است. شما حتی می توانید یک ژن مغلوب را به ارث ببرید، که در حالی که از نظر فیزیکی در هیچ یک از والدین وجود ندارد، به شما منتقل می شود.

همه اینها به این معنا هستند که وضعیت لبخندهای والدین شما می تواند نشانگر خوبی از آنچه باشد که برای شما پیش خواهد آمد. یا ممکن است ژن های مغلوب را به ارث ببرید که منجر به ایجاد لبخندی خواهد شد که قبلاً در هیچ یک از والدین یا حتی هیچ یک از اعضای خانواده شما مشاهده نشده است.

اپی ژنتیک نیز ممکن است در رشد دهان و دندان های شما نقش داشته باشد. ما می دانیم که ژن های ما در سلامت ما نقش مهمی ایفا می کنند، اما رفتارها و محیط ما نیز نقش مهمی دارند. اپی ژنتیک چگونگی تأثیر رفتار و محیط بر عملکرد ژن های ما را مطالعه می کند. تغییرات اپی ژنتیک برگشت پذیر هستند زیرا توالی DNA ما را تغییر نمی دهند، بلکه نحوه خواندن آن توالی توسط بدن ما را تغییر می دهند.

ژنتیک و ناهنجاری های ارتودنتیک

ژنتیک و ناهنجاری های ارتودنتیک

بنابراین، این دقیقا به چه معناست؟

ما ژن ها را از والدین خود به ارث می بریم، و این اطلاعات رشد ما را هدایت می کنند. اما، اپی ژنتیک به ما می گوید که تجربیات ما در حین رشد می توانند ترتیب نشانه های حاکم بر بیان ژن را تغییر دهند. سپس آنها می توانند نحوه انتشار اطلاعاتی که ژن ها با خود حمل می کنند را تغییر دهند. تجربیات مثبت و منفی، سموم، استرس و عوامل دیگر می توانند یک علامت اپی ژنتیک روی ژن های ما به جا بگذارند.

در حالی که ژن هایی که از والدین خود به ارث می بریم مطمئناً روی ما تأثیر می گذارند، محیط ما می تواند تجربیاتی را ارائه دهد که می توانند ژن های خاصی را تغییر دهند. در حالی که اپی ژنتیک در دندانپزشکی هنوز در مراحل اولیه است، شواهد کافی برای حمایت از اینکه اپی ژنتیک می تواند در سلامت و رشد دهان و دندان ما نقش داشته باشد، وجود دارد.

یکی از عواملی که اغلب می تواند منجر به نیاز به انجام درمان ارتودنسی شود فشردگی است که در نتیجه کوچک بودن بیش از حد فک ایجاد می شود. به احتمال زیاد شکل و اندازه فک شما تحت تأثیر ژن های شما است. اگر فکی را به ارث برده اید که به اندازه کافی بزرگ نیست که بتواند دندان های دائمی شما را درون خود جای دهد، ممکن است به درمان ارتودنسی نیاز داشته باشید:

البته، موارد دیگری نیز وجود دارند که می توانند نیاز احتمالی به درمان ارتودنسی را تحت تأثیر قرار دهند. این موارد می توانند شامل موارد زیر باشند:

  • استفاده طولانی مدت از پستانک یا مکیدن انگشت شست
  • تغذیه طولانی مدت با شیشه شیر
  • حوادث و آسیب ها
  • تومورها
  • تنفس دهانی

در حالی که این عوامل اضافی می توانند در نیاز به درمان ارتودنسی نقش داشته باشند، بهترین راه برای تعیین اینکه آیا کودک شما به بریس نیاز دارد یا خیر، برنامه ریزی برای مشاوره با یک متخصص ارتودنسی است.

یک متخصص ارتودنسی آموزش دیده از سن هفت سالگی کودک شما می تواند تشخیص دهد که آیا مسائل مربوط به همراستایی منشاء نگرانی هستند یا خیر. سپس، درمان می تواند دقیقاً در زمان مناسب آغاز شود تا بیشترین تأثیر را روی لبخند داشته باشد.

اگر هر دوی والدین شما در سال های نوجوانی خود بریس داشته اند، می تواند نشان دهنده این باشد که ممکن است در آینده شما نیز به آنها نیاز خواهید داشت. اما، یک نکته مهم که باید به خاطر داشته باشید این است که شما نیمی از ژن های خود را از هر یک از والدین به ارث می برید. در برخی موارد، این امر منجر به نیاز به درمان ارتودنسی می شود، در حالی که در برخی دیگر می تواند منجر به داشتن لبخندی ایده آل و بدون مشکل شود.

فلر شدن یا انحراف رو به جلوی دندان ها بعد از برداشتن بریس ها

بریس ها و درمان اینویزیلاین کار شگفت انگیزی در درمان انواع مشکلات ارتودنتیک انجام می دهند. اکثر بیماران تصور می کنند که به محض برداشتن آنها درمان متوقف می شود. واقعیت این است که صاف نگه داشتن دندان ها به اندازه صاف کردن آنها در وهله اول مهم است. اگر از ریتینر خود استفاده نکنید یا به عادات بد خود برگردید، در نهایت می توانید باعث فلر شدن یا انحراف دندان های خود رو به جلو شوید. این زمانی است که دندان های شما به جای صاف و ایستاده بودن، شروع به خمیده یا کج شدن می کنند. ما می خواهیم به شما کمک کنیم تا از فلر شدن دندان های شما جلوگیری کنیم، اما در صورت بروز مشکل می توانیم دندان های فلر شده را قبل و بعد از بریس ها ترمیم کنیم.

ما پس از برداشتن بریس ها نگهدارنده ها را در اختیار شما قرار می دهیم، اما اگر این نگهدارنده ها به درستی استفاده نشوند، ممکن است دندان ها فلر شوند. دلایل دیگری برای فلر شدن دندان ها، حتی قبل از بریس ها وجود دارند. اجازه دهید برای شما توضیح دهیم که فلر شدن دندان چیست، چگونه اتفاق می افتد، چگونه می توان از آنها جلوگیری کرد، یا چگونه می توان آنها را ترمیم کرد.

فلر شدن دندان چیست؟

دندان های فلر شده یا بیرون زده یا منحرف شده رو به جلو بعد از برداشتن بریس ها یا حتی قبل از آنها، زمانی است که دندان های جلوی فک بالا به جای اینکه به سمت پایین بیایند، به سمت بیرون متمایل می شوند. دندان ها قبل از بریس ها اغلب به دلیل عادت های بد، کوچکتر از حد معمول بودن فک ها، یا فشردگی بیش از حد، به سادگی بیرون می زنند. فلر شدن دندان ها بعد از بریس ها معمولاً به این دلیل رخ می دهد که بیمار ریتینر خود را به درستی استفاده نمی کند.

اساساً، فلر شدن دندان ها به این دلیل رخ می دهد که دندان ها فضای کافی برای جابجا شدن از یک سمت به سمت دیگر ندارند، بنابراین به جای آن به سمت بالا و بیرون جابجا می شوند. قبل از بریس ها، معمولاً به دلیل عادات بدی مانند مکیدن شست، دندان ها رو به جلو منحرف می شوند. اگر قوس دندانی بالای شما باریک است، می تواند باعث فلر شدن دندان ها نیز شود، زیرا دندان های شما فضایی برای حرکت ندارند. از دست دادن استخوان در اثر بیماری های مختلف نیز می تواند باعث حرکت دندان ها شود.

فلر شدن دندان ها بعد از برداشتن بریس ها

فلر شدن یا بیرون زدگی دندان ها بعد از برداشتن بریس ها غیر معمول نیست. هنگامی که دندان ها صاف شدند و فاصله های بین آنها برطرف شدند، هنوز هم می توانند جابجا شوند و ساده ترین راه برای جابجایی به سمت بالا و بیرون است. همه بیماران دچار فلر شدن دندان ها نمی شوند، اما اگر این اتفاق برای شما رخ داد، مجبور نیستید با آنها زندگی کنید. در واقع اصلاح آنها نسبتاً آسان است.

همچنین با استفاده از نگهدارنده می توان از فلر شدن دندان ها پس از بریس ها جلوگیری کرد. ما ریتینرهای سفارشی را به عنوان بخشی از درمان ارتودنسی ارائه می دهیم. به این معنا که به محض جدا شدن بریس ها یا اینویزیلاین، نگهدارنده های شما می توانند کار کنند و از فلر شدن دندان های شما جلوگیری کنند.

انحراف رو به جلوی دندان بعد از ارتودنسی

انحراف رو به جلوی دندان بعد از ارتودنسی

استفاده از نگهدارنده یا ریتینر برای جلوگیری از فلر شدن دندان ها

ما چندین نوع نگهدارنده برای جلوگیری از فلر شدن دندان ها و سایر حرکات دندان های تازه صاف شده شما ارائه می دهیم. نگهدارنده ها دندان های شما را تا زمانی که فک شما سفت می شود، در جای خود نگه می دارند، بنابراین می توانند دندان های شما را بهتر در جای خود نگه دارند.

مهم است بدانید که باید به طور منظم به متخصص ارتودنسی خود مراجعه کنید تا نگهدارنده خود را تنظیم کنید. هنگامی که دندان های شما سعی می کنند حرکت کنند، این تنظیمات جزئی ضروری هستند. همچنین ضروری است که نگهدارنده خود را همانطور که تجویز شده استفاده کنید – 22 ساعت در روز برای چند ماه اول، سپس بعد از آن حداقل در طول شب. در غیر این صورت، دندان های شما فرصتی برای حرکت خواهند داشت و ممکن است نگهدارنده شما دیگر به درستی جای نگیرد. از این رو به تنظیم نیاز خواهد داشت.

بنابراین در مورد نگهدارنده ها چه گزینه هایی دارید؟ در اینجا برخی از گزینه های پیشنهادی ما آمده اند:

نگهدارنده های آکریلیک

نگهدارنده های آکریلیک از متداول ترین انواع نگهدارنده ها هستند و احتمالاً با شنیدن کلمه “ریتینر” به آنها فکر می کنید. آنها به طور سفارشی طراحی شده اند تا با سقف دهان شما مطابقت داشته باشند، و سیم ها روی دندان ها قرار می گیرند تا آنها را در جای خود نگه دارند.

نگهدارنده های شفاف

نگهدارنده های شفاف اغلب برای بیمارانی انتخاب می شوند که از الاینرهای شفاف مانند اینویزیلاین استفاده می کنند. نگهدارنده های شفاف مانند نگهدارنده های آکریلیک، برای هر بیمار به صورت سفارشی طراحی شده اند، بنابراین کاملاً متناسب با دندان های شما هستند و آنها را در جای مناسب خود نگه می دارند.

نگهدارنده های ثابت

نگهدارنده های ثابت که گاهی به آنها نگهدارنده دائمی نیز گفته می شود، نگهدارنده های غیرقابل جابجایی هستند که به پشت دندان ها متصل می شوند، بنابراین نامرئی هستند. آنها در آنجا چسبانده شده اند، بنابراین هرگز نباید نگران باشید که آیا آنها را به اندازه کافی استفاده می کنید تا مؤثر باشند یا خیر. نقطه ضعفی که دارند این است که آنها می توانند نخ دندان کشیدن را سخت تر کنند و کنترل تشکیل تارتر نیز دشوارتر است.

اصلاح دندان های فلر شده

سه راه اصلی برای درمان فلر شدن دندان ها وجود دارد. اولین مورد این است که به سراغ براکت ها یا اینویزیلاین بروید تا دندان ها را به جای خود بازگردانید. مشکل این است که اگر بعد از آن نگهدارنده خود را استفاده نکنید، فلر شدن ممکن است دوباره اتفاق بیفتد، بخصوص اگر فضایی برای حرکت دندان ها داخل فک بالا وجود نداشته باشد.

گزینه دوم چیزی است که به آن کشیدن دو دندان دو پایه گفته می شود. این جایی است که ما هر دو دندان پرمولر اول فک بالا را می کشیم- به زبان انگلیسی، دو دندان درست در پشت دندان نیش کشیده می شوند تا فضای بیشتری برای باز شدن دندان ها به اندازه کافی برای جلوگیری از فلر شدن آنها فراهم شود.

گزینه سوم کشیدن چهار دندان دو پایه است. تقریباً همان چیزی است که به نظر می رسد- هر چهار دندان پرمولر اول کشیده می شوند؛ دو دندان در فک بالا و دو دندان در پایین. این کار فضایی را برای همه دندان های شما فراهم می کند، نه فقط برای دندان های فک بالای شما.

انتخاب به شدت فلر شدن دندان های شما بستگی دارد. ما با شما کار خواهیم کرد تا بهترین گزینه را برای شما مشخص کنیم!

انحراف رو به جلوی دندان بعد از ارتودنسی

انحراف رو به جلوی دندان بعد از ارتودنسی

مراقبت از دندان های فلر شده

بهترین راه برای رسیدگی به دندان های فلر شده این است که با یک متخصص ارتودنسی صحبت کنید. برخی از افراد برای مشکلاتی مانند فلر شدن دندان ها به الاینرهای پستی روی می آورند، اما استفاده از این محصولات بدون کمک ارتودنتیست متخصص می تواند منجر به بروز انبوهی از مشکلات دیگر در کوتاه مدت و بلند مدت شود. در عوض، بهترین گزینه شما این است که با یک متخصص ارتودنسی صحبت کنید و ببینید چه گزینه هایی در دسترس شما هستند.

ما گزینه هایی از جمله بریس های سنتی یا شفاف یا الاینرهای شفاف اینویزیلاین، همچنین چندین گزینه از نگهدارنده ها را برای جلوگیری از فلر شدن دندان ها بعد از بریس ها داریم.