درد فک در طول دوران بارداری

زنان باردار در دوران بارداری تغییرات زیادی را تجربه می کنند. آنها دچار تغییرات جسمی و هورمونی زیادی می شوند. به عنوان مثال، خونریزی لثه ها شکایت منظم آنها است که ممکن است باعث ایجاد عفونت شود. همچنین، زنان در دوران بارداری در برابر عفونت ها آسیب پذیرتر هستند زیرا سیستم ایمنی بدن آنها کامل نیست. با این حال، احتمالاً موضوعی که کمتر در مورد آن صحبت می شود، درد فک در دوران بارداری است.

علل احتمالی درد فک در دوران بارداری

هیچ علت خاصی برای درد فک در دوران بارداری وجود ندارد. درد فک در طول بارداری ممکن است به دلیل مشکلات مفصل یا عضلات فک رخ دهد. در اینجا به بیان دلایل احتمالی درد فک در بارداری می پردازیم:

  • کمبود کلسیم
  • یک عفونت ENT (گوش و حلق و بینی)
  • یک بیماری قلبی عروقی
  • ضعف
  • رویش دندان های عقل
  • خوابیدن روی یک طرف
  • تورم فک یا عضلات گردن و سر
  • دندان قروچه

مفصل فکی گیجگاهی یا TMJ چیست؟

TMJ به مفصل فکی گیجگاهی اشاره دارد. مفصل فکی گیجگاهی در پایه جمجمه، در جلوی ساختار گوش قرار دارد. این مفصل فک پایین (مندیبل) را با فک بالا (ماگزیلا) متصل می کند. از بین سایر مفاصل موجود در بدن انسان، TMJ شاید منحصر به فردترین باشد.

سه بخش مفصل فکی گیجگاهی توسط رباط هایی در کنار هم نگه داشته می شوند که به قسمت های مختلف سر و گردن متصل هستند تا فک را بالا نگه دارند و حرکات آن را تسهیل کنند. عضلات مختلفی که به آن رباط ها متصل هستند نیز به حرکت فک پایین کمک می کنند.

در دوران بارداری، زنان تغییرات مختلفی را در بدن خود تجربه می کنند که شامل موارد زیر هستند:

  • زمانی دشوارتر برای تنفس در شب به دلیل تورم غشاهای مخاطی
  • شل شدن مفاصل
  • باسن تحت تأثیر قرار می گیرد
  • درد کمر
  • درد فک

شرایط مختلفی شبیه به اختلالات مفصل فکی گیجگاهی وجود دارند، از جمله:

  • دندان درد
  • مشکلات سینوس یا
  • بیماری های لثه
  • درد فک
  • قفل شدن فک
درد فک در دوران بارداری

درد فک در دوران بارداری

چه اتفاقی می تواند برای TMJ رخ دهد؟

TMJ ، مانند هر مفاصل دیگری، ممکن است متورم شود، بشکند، یا درد داشته باشد که می تواند باعث محدود شدن حرکات فک پایین و انتقال درد و ناراحتی به گردن و ناحیه سر شود. بر خلاف سایر مفاصل مانند زانوها و باسن، آرتروز TMJ بسیار نادر است، و درمان آن فقط با داروهای ضد التهابی شوار است.

شکستگی دیسک مفصلی نیز غیر معمول است، اما می تواند جابجا شود یا از محل خود خارج شود و باعث بروز درد و تورم شدید شود. در نظر داشته باشید، درد در TMJ اغلب موقتی است. این درد می تواند با ترکیبی از کمپرس سرد، ورزش و ماساژ درمانی تسکین یابد تا درد عضلات و رباط های اطراف ناحیه مفصل و فک کاهش یابد.

چگونه می توان درد فک بارداری را درمان کرد؟

مراقبت از درد فک ابتدا باید با روش های درمانی غیر جراحی آغاز شود. جراحی باید آخرین راه حل باشد. در اینجا برخی از داروهای متداول وجود دارند که ممکن است به کاهش درد فک شما در دوران بارداری کمک کند.

کمپرس سرد

هنگامی که درد فک شدید است، می توانید حداقل 10 دقیقه یک کیسه یخ را روی صورت و روی ناحیه دردناک قرار دهید. این کار به کاهش درد کمک خواهد کرد.

تمرینات ساده و ماساژ

تمرینات کششی فعال و ساده می توانند به کاهش درد کمک کند. زبان خود را بیرون بکشید و آن را برای چند ثانیه در همان موقعیت نگه دارید. این عمل باعث کاهش فشار از روی فک شما می شود، و از این طریق درد کاهش می یابد. همین که فک خود را ورزش می دهید، به آرامی آن را ماساژ دهید.

انتخاب مسکن مناسب

در صورت وجود درد غیرقابل تحمل، ممکن است ترجیح دهید برای تسکین درد عضلات، داروهای مسکن ضد التهاب یا غیر استروئیدی را مصرف کنیدی. با این حال، لطفاً قبل از مصرف هر یک از آنها با پزشک خانوادگی خود مشورت کنید. به عنوان مثال، ایبوپروفن برای زنان باردار به شدت ممنوع است.

خوردن غذاهای مناسب

خوردن جو دوسر، غلات یا بذر کتان می تواند باعث تسکین درد شود. چای بابونه نیز می تواند به کاهش درد فک در دوران بارداری کمک کند. هنگام درد شدید فک، خوردن غذاهای نرم مانند پنیر کوتیج، ماهی، پوره سیب زمینی، لوبیای پخته شده و تخم مرغ ایده آل است.

درد فک در دوران بارداری

درد فک در دوران بارداری

بهبود وضعیت فک

از انجام حرکات شدید فک خودداری کنید. از فریاد زدن یا آواز خواندن با بالاترین صدای خود خودداری کنید. سعی کنید محکم چیزی نجوید و خمیازه خیلی طولانی نکشید. ژست خوبی را تمرین کنید زیرا این امر می تواند به کاهش درد صورت و فک کمک کند. از قرار دادن چانه روی دست و نگه داشتن تلفن بین گوش و شانه خودداری کنید. سعی کنید دندان های خود را کمی از هم جدا نگه دارید تا از فشار روی فک خود بکاهید. از فشردن دندان های خود روی یکدیگر اجتناب کنید.

فک خود را همانطور که بهبود می یابد، استراحت دهید.

در حالی که فک شما در حال بهبود است، لطفاً تمام تلاش خود را برای استراحت دادن به آن بکنید. به عبارت دیگر، از جویدن آدامس یا خوردن غذا سفت اجتناب کنید. در عوض، غذای نرم مانند سوپ، ماست، اسموتی سبز و پنیر کوتیج بخورید.

مراقبت کایروپراکتیک بخش فوقانی گردن درد فک بارداری را تسکین می دهد

جایگزین های مختلفی برای تسکین وجود دارند. اگر دیگر گزینه های پزشکی و درمانی را امتحان کرده اید که به طور قطعی کار نکرده اند، پس مراقبت کایروپراکتیک بخش فوقانی گردن می تواند برای شما مناسب باشد. مراقبت بخش فوقانی گردن می تواند درد TMJ همراه با بارداری را تسکین دهد. برای گفتگو در مورد چگونگی کاهش نگرانی های خاص خود در مورد TMJ خود، برای مشاوره از پزشک متخصص ارتوپد وقت بگیرید.

علت درد یک طرفه فک

درد شدید و ناگهانی در یک سمت فک می تواند هشدار دهنده باشد، اما این معمولاً چندان جدی نیست. شما باید نگران مسائل دندانی مانند حفره های دندان یا آبسه دندان ها باشید یا به این فکر کنید که آیا شب ها دندان های خود را روی یکدیگر فشار می دهید و می سایید.

علل احتمالی متعددی وجود دارند که باعث بروز درد فک در یک سمت می شوند. در اینجا، ما تعدادی از دلایل اصلی را بیان خواهیم کرد، و علائم دیگری که باید به آنها دقت کنید را ذکر خواهیم کرد، و برای شما توضیح خواهیم داد که چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید.

آیا باید نگران باشیم؟

به طور کلی، درد فک در یک سمت دلیل برای نگرانی فوری نیست. اما در موارد نادر، می تواند یکی از علائم اولیه حمله قلبی باشد. هر کسی می تواند این علائم را تجربه کند، اما اغلب در زنان اتفاق می افتد.

اگر قرار است یک حمله قلبی داشته باشید، احتمالاً در کنار درد فک علائم دیگری نیز دارید، از جمله:

  • فشار یا درد در ناحیه سینه که وقتی استراحت می کنید از بین می رود اما دوباره برمی گردد.
  • گرفتگی، درد، و فشار در ناحیه سینه و بازو، که می تواند به فک، گردن، کتف، و شکم شما منتشر شود.
  • سوزش سر دل یا سوء هاضمه
  • تنگی نفس
  • تهوع، استفراق، و درد شکم
  • خستگی شدید
  • سر گیجه و سبکی سر
  • عرق سرد ناگهامی

این علائم می توانند به طور ناگهانی بروز پیدا کنند یا به آرامی، طی چند ساعت یا چند روز پیش بیایند. اگر درد فک شما با برخی از این علائم همراه باشد، باید به دنبال درمان اورژانسی باشید یا از کسی بخواهید شما را به بیمارستان برساند.

علل شایع درد فک

در اینجا به برخی از شایع ترین علل بروز درد فک می پردازیم:

اختلالات مفصل فکی گیجگاهی

اختلالات مفصل فکی گیجگاهی (TMJ) مفاصلی را تحت تأثیر قرار می دهد که جمجمه شما را به فک متصل می کند. یک دیسک استخوان ها را در این مفاصل از هم جدا می کند و به حرکت صحیح آنها کمک می کند. اگر دیسک کج شود یا مفاصل آسیب ببینند، ممکن است درد و دیگر علائم را در یک یا در هر دو سمت فک خود تجربه کنید.

دیگر علائم اختلالات مفصل فکی گیجگاهی عبارتند از:

  • درد اطراف فک
  • گوش درد
  • درد، صدای کلیک، یا در رفتگی هنگام جویدن یا باز کردن دهان
  • مشکل در باز و بسته کردن دهان، در صورت قفل شدن مفاصل

عوامل متعددی هستند که می توانند با اختلالات مفصل فکی گیجگاهی ارتباط داشته باشند، بنابراین همیشه هم یافتن یک علت مشخص کار راحتی نیست.

مسائلی که می توانند در اختلالات فکی گیجگاهی نقش داشته باشند عبارتند از:

  • آرتریت
  • فشردن یا ساییدن دندان ها روی یکدیگر یا دندان قروچه
  • آسیب به بافت
  • آسیب به دندان ها یا همراستا نبودن آنها
  • عفونت یا آسیب فک
  • آسیب به غضروف مفاصل

اگر شما علائم اختلالات فکی گیجگاهی دارید، با پزشک معالج یا دندانپزشک خود مشورت کنید تا علت اصلی را شناسایی کند.

علت درد یک طرفه فک

علت درد یک طرفه فک

سینوزیت

التهاب درون حفره های بینی شما می تواند باعث بروز سینوزیت شود. این اتفاق به نظر می رسد در صورتی رخ دهد که سرما خورده باشید، اما آلرژی ها و دیگر شرایط پزشکی نیز می توانند با سینوزیت ارتباط داشته باشند.

اگر حفره های سینوس پشت گونه های شما، که تحت عنوان سینوس ماگزیلا شناخته می شوند، ملتهب شوند، احتمالاً در یک یا هر دو سمت فک خود درد احساس خواهید کرد.

دیگر علائم سینوزیت عبارتند از:

  • احتقان بینی که باعث می شود تنفس از راه بینی دشوار شود.
  • مخاط زرد یا سبز رنگی که از بینی به داخل حلق شما تخلیه می شوند.
  • درد، فشار، و تورم صورت.
  • فشار و درد در گوش ها و سر.
  • خستگی
  • مشکل در بویایی یا چشایی.

سینوزیت اغلب به طور خود به خود برطرف می شود، اما اگر بیشتر از یک هفته طول بکشد، ممکن است ارزش داشته باشد برای چکاپ به پزشک مراجعه کنید.

مشکلات دندانی

درد در یک سمت فک شما اغلب می تواند به مشکلات دندانی یا نگرانی های وضعیت سلامت دهان شما ارتباط داشته باشد.

مشکلات شایع دندانی که باعث بروز درد فک می شوند عبارتند از:

  • حفره های دندانی
  • آبسه دندان
  • رشد دندان عقل
  • بیماری لثه یا پوسیدگی دندان
  • از دست دادن یا کجی و انحراف دندان ها
  • ساییدن و فشردن دندان ها روی یکدیگر

اگر مشکلات دندانی مقصر باشند، احتمالاً علائم دیگری نیز باید داشته باشید، از جمله:

  • دندان دردی که طولانی شود یا ایجاد شود و از بین برود
  • دندان های حساس
  • لثه های دردناکی که خونریزی دارند
  • زخم داخل دهان
  • بوی بد دهان یا خشکی مداوم دهان
  • درد هنگام جویدن یا بلعیدن

تورم صورت و تب همراه با درد شدید دندان ممکن است نشان دهنده یک آبسه باشند. برای این علائم بلافاصله با دندانپزشک خود تماس بگیرید، مخصوصاً اگر تنفس و بلع شما دچار مشکل شود.

علل نادر

این مسائل چندان شایع نیستند، اما ممکن است منجر به بروز درد در یک سمت فک شما شوند. اگر دلیل واضحی برای درد شما وجود ندارد، احتمالاً پزشک شما این علل را رد می کند.

علت درد یک طرفه فک

علت درد یک طرفه فک

نورالژی تریژمینال (درد عصب سه قلو)

این بیماری مزمن عموماً از فشار غیر طبیعی بر روی عصب سه قلو ناشی می شود. این فشار می تواند از عملکرد صحیح عصب جلوگیری کرده و منجر به بروز درد شدید شود. آسیب یا ناهنجاری مغزی نیز می تواند باعث بروز این بیماری شود.

نورالژی سه قلو بیشتر در زنان و افراد بالای 50 سال شایع است. نشانه اولیه آن نیز درد شدید است که معمولاً در یک سمت صورت اتفاق می افتد.

این درد ممکن است:

  • هنگامی که صورت را لمس می کنید یا عضلات صورت را حرکت می دهید ایجاد شود، حتی ممکن است باعث بروز دردهای جزئی مانند ضربان زدن، یا احساسات شوک مانند شود.
  • احساس درد یا سوزش دائمی داشته باشد.
  • باعث تکان در صورت شود.
  • در قسمت هایی رخ می دهد که برای چند ثانیه یا چند دقیقه طول می کشد.
  • در فک پایین، گونه ها یا دهان شما ایجاد می شود.
  • با گذشت زمان شدیدتر می شود.
  • درد اغلب مختصر اما آزار دهنده است. ممکن است به داروهای بدون نسخه پاسخ ندهد، اما پزشک شما می تواند درمان های دیگر، از جمله داروهای تجویزی را توصیه کند.

استئومیلیت

استئومیلیت یکی از انواع نادر اما جدی عفونت استخوان است که با ورود باکتری به داخل استخوان اتفاق می افتد.

اگر مشکل جدی مربوط به سلامت دندان داشته باشید یا اگر دهان شما به نوعی آسیب دیده باشد، استخوان فک شما ممکن است پس از جراحی دندان عفونی شود. شرایطی که بر سلامت ایمنی شما تأثیر می گذارند نیز می توانند خطر استئومیلیت را در شما افزایش دهند.

این عفونت می تواند گسترش یابد و باعث مرگ استخوان شود. درمان سریع با آنتی بیوتیک ها می تواند به جلوگیری از بروز عوارض جدی کمک کند، بنابراین در صورت داشتن موارد زیر مهم است که مراقبت های پزشکی دریافت کنید:

  • بدتر شدن درد فک
  • تب داشتن
  • تورم یا حساسیت در دندان ها یا فک
  • قرمزی یا گرما در ناحیه دردناک
  • خستگی
  • بوی بد دهان
  • مشکل در باز و بسته کردن دهان به دلیل درد و تورم
  • بی حسی در فک، لب ها، یا دهان

تومورها و کیست ها

این دو نوع زائده با هم متفاوت هستند. تومورها توده ای از بافت ها هستند و کیست ها معمولاً حاوی مایع هستند. هر دو می توانند باعث درد فک در شما شوند، گرچه هر دو تا حدودی نادر هستند.

اغلب آنها سرطانی نیستند، اما همچنان می توانند روی سلامت دهان و دندان ها تأثیر بگذارند. آنها ممکن است به سرعت رشد کنند، باعث شوند دندان ها به سرعت جابجا شوند و از جای خود خارج شوند و استخوان و بافت فک و دهان را از بین ببرند.

برخی از شایع ترین تومورها و کیست هایی که می توانند بر دهان شما تأثیر بگذارند عبارتند از:

  • آملوبلاستوم
  • کیست های دندانی
  • ادنتوم

همه کیست ها یا تومورها یاعث بروز علائم نمی شوند، اما ممکن است علائم زیر را همراه با درد مداوم در فک خود تجربه کنید.

  • لکه های قرمز یا سفید داخل دهان
  • زخم های باز یا خونریزی کننده
  • یک توده یا زائده ای که می توانید آن را احساس کنید
  • درد طولانی مدت یا احساس خشن در گلو
  • مشکل در بلع یا حرکت فک
  • رشد بافت اطراف دندان ها
  • تورم فک یا صورت

درمان به نوع زائده و علت بروز آن بستگی دارد، اما تشخیص زود هنگام و مراقبت های پزشکی می توانند شانس درمان موفق را افزایش دهند.

علت درد یک طرفه فک

علت درد یک طرفه فک

نکاتی برای تسکین چنین دردهایی

اگر در فک خود درد خفیف یا موقی دارید، ممکن است نیازی به درمان دارویی نداشته باشید. اگر علت جدی نباشد، معمولاً پس از رفع مشکل درد بهبود می یابد.

در این فاصله زمانی، این راهکارها می توانند در مدیریت آن به شما کمک کنند:

  • از گرما استفاده کنید. گرما به آرامش عضلات شما کمک می کند و می تواند به تسکین درد و خشکی آنها نیز کمک کند.
  • کمپرس یخ استفاده کنید. این راهکار می تواند به بی حس کردن درد کمک کند و بویژه زمانی می تواند مفید باشد که تورم را هم تجربه می کنید.
  • مسکن های بدون نسخه را امتحان کنید. استامینوفن (تیلنول)، ایبوپروفن (ادویل) و سایر داروهای مسکن بدون نسخه می توانند به کاهش موقت درد کمک کنند. حتماً دستور العمل دوز روی بسته بندی را دنبال کنید. اگر دوز توصیه شده مؤثر نیست، یا برای بیش از چند روز به مصرف مسکن نیاز دارید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.
  • در صورت امکان به فک خود استراحت دهید. انتخاب غذاهایی که نیاز به جویدن زیاد ندارند می توانند به شما در جلوگیری از کار بیش از حد عضلات فک کمک کند.
  • ماساژ را امتحان کنید. یک پزشک، فیزیوتراپ، یا متخصص ماساژ می توانند از ماساژ درمانی برای کاهش درد و تنش در فک شما استفاده کنند. همچنین می توانید یاد بگیرید که چگونه از برخی تکنیک ها به تنهایی استفاده کنید. آنها بویژه می توانند برای اختلالات فکی گیجگاهی مفید باشند.
  • سعی کنید آرامش داشته باشید. اگر درد فک شما ناشی از ساییدن یا فشردن دندان ها روی یکدیگر (دندان قروچه یا براکسیسم) است، تکنیک های آرام سازی می توانند به شما کمک کنند از استفاده از این عمل به عنوان پاسخی برای استرس اجتناب کنید. شل کردن عضلات بعلاوه می تواند به تسکین درد کمک کند.
  • موقعیت خواب خود را تغییر دهید. اگر همیشه به یک پهلو می خوابید، یا در حالی می خوابید که دستتان را زیر فک خود قرار می دهید، این کار می تواند به عضلات شما فشار وارد کند. تغییر سمتی که روی آن می خوابید می تواند به کاهش درد شما کمک کند. حتی اگر درد شما علت دیگری داشته باشد، خوابیدن به سمت دیگر می تواند به تسکین درد در شب کمک کند.

چه زمانی باید به دندانپزشک مراجعه کرد؟

گرچه درد فک همیشه جدی نیست، اما درد همراه با برخی علائم خاص می تواند به یک مشکل جدی تر اشاره کند که نیاز به درمان دارد.

اگر درد بیشتر از چند روز ادامه پیدا کند یا به نظر برسد که برطرف شده و مجدداً عود کند، ممکن است لازم باشد به پزشک یا دندانپزشک خود مراجعه کنید.

در اینجا به بیان برخی از علائم دیگر می پردازیم که ممکن است وقت آن باشد که نظر یک پزشک متخصص را جویا شوید:

  • در خوردن، آشامیدن، بلعیدن یا تنفس مشکل دارید.
  • درد باعث می شود حرکت دادن دهان مثل همیشه، دشوار باشد.
  • ورم یا تبی دارید که از بین نمی روند.
  • درد شدیدی دارید که ناگهان پس از ترکیدن مایعی شور که مزه و بوی نامطبوعی دارد، از بین می رود.

تب بالا، درد شدید یا تورمی که بر توانایی تنفس و بلع شما تأثیر می گذارند، همه علائم جدی هستند که نیاز به درمان فوری دارند. اگر با این علائم درد فک دارید، بهتر است به جای منتظر ماندن برای مراجعه به پزشک معالج خود، به اورژانس بروید.

کمک ارتودنسی به درمان دندان های نهفته

دندان نهفته دندانی است که از خط لثه عبور نکرده باشد تا رشد کند و در جای خود قرار بگیرد. در عوض، این دندان داخل بافت لثه یا استخوان گیر می کند- یا نهفته باقی می ماند. این مشکل اگر درمان نشده باقی بماند، می تواند موجب بروز مشکلات دندانی و نگرانی های دیگر برای سلامتی شود.

علل مختلفی برای نهفته باقی ماندن دندان ها، و روش های متعددی برای درمان مشکل وجود دارد. این راهنما به شما کمک خواهد کرد درک کنید دندان نهفته چیست، چرا درمان این شرایط مهم است، و چگونه می توان انتظار داشت مراقبت های ارتودنتیک به درمان آن کمک کنند.

دندان نهفته چیست؟

نهفتگی دندان زمانی اتفاق می افتد که دندان ها قادر نیستند به تنهایی به درستی رشد کنند؛ یا اینکه چیزی مسیر آنها را مسدود کرده است- مثلاً عدم افتادن دندان های شیری- یا جای کافی برای همه دندان ها وجود ندارد. این باعث گیر کردن دندان ها می شود، گاهی اوقات تنها اندکی از دندان از خط لثه بیرون می زند، یا اصلاً از زیر لثه ها قابل مشاهده نیست.

برخی افراد ممکن است چندین دندان نهفته داشته باشند، در حالی که بقیه تنها یک دندان نهفته داشته باشند. این به علت نهفتگی دندان و نیز نحوه رشد آن بستگی دارد. یا اینکه، برخی افراد دندان شیری نهفته دارند، اما دندان های دائمی آنها به درستی رشد می کنند، یا بالعکس. همه اینها به دندان های منحصر بفرد شما بستگی دارد.

گرچه ممکن است دندان نهفته موجب بروز درد یا ناراحتی نشود، یا حتی ممکن است ندانید که آن دندان آنجاست- اما نظارت داشتن روی آن، و در برخی موارد، درمان کردن آن مهم است. این می تواند به معنای بیرون کشیدن آن و بردن آن به موقعیت صحیح، و یا کشیدن آن باشد.

دندان شیری نهفته

وقتی دندان شیری به صورت خود به خود نمی افتد، ممکن است زیر خط لثه پنهان یا نهفته باقی بماند و کشیدن آن نیاز به مداخله داشته باشد. این امر غیر معمول است اما در برخی موارد خاص، این دندان ها می توانند به طور سرسختانه از افتادن امتناع کنند، این امر بر دندان های دائمی که هیچ فضایی برای رشد مناسب ندارند تأثیر متقابل دارد و بنابراین یا می توانند نهفته شوند یا در زاویه ای مشکل دار رشد کند.

یک تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس کمک خواهد کرد مشخص شود آیا دندان های شیری باعث رشد نادرست دندان های دائمی شده اند، و در برخی موارد، دندان شیری که تحت تأثیر قرار گرفته است زود کشیده خواهد شد تا فضای کافی برای دندان های دائمی فراهم شود. این یکی از دلایلی است که چرا مداخلات زود هنگام ارتودنسی می توانند فوق العاده مفید باشند. انجمن آمریکایی ارتودنتیست ها توصیه می کند که کودکان در سن 7 سالگی به ارتودنتیست مراجعه کنند.

ارتودنسی دندان نهفته

ارتودنسی دندان نهفته

دندان عقل نهفته

شایع ترین نهفتگی برای دندان های عقل اتفاق می افتد، آخرین سری از دندان های مولر، که اغلب به دلیل عدم وجود فضای کافی داخل دهان، به موقع رشد نمی کنند. بسیاری افراد این دندان های نهفته را در سنین نوجوانی یا اوایل جوانی می کشند.

دندان های نهفته به طور کلی موجب بروز درد نمی شوند، اما این شرایط باید با دقت مشاهده، و در صورت نیاز درمان شود. دندان نهفته اگر درمان نشده باقی بماند، به مرور زمان ممکن است موجب بروز آسیب های دندانی، درد، یا مشکلات دیگر برای سلامتی شود. اگر دندان های مولر سوم نهفته موجب بروز هیچ مسئله یا مشکل احتمالی نشوند، متخصصان دندانپزشک نظارت با دقت برای مشاهده هر گونه تغییری را توصیه می کنند.

ارتودنسی دندان نهفته

ارتودنسی دندان نهفته

علل نهفتگی دندان ها چیست؟

نهفتگی دندان ها به علل مختلفی رخ می دهد؛ یک دندان به یک یا چند دلیل از عوامل زیر می تواند نهفته شود.

علل شایع نهفتگی دندان:

  • دندان چرخیده یا با زاویه ای اشتباه رشد کرده است، بنابراین روند بیرون آمدن آن متوقف شده است.
  • دندان های دیگر داخل دهان بیش از اندازه فشرده شده اند و فضا را برای رشد آن پر کرده اند.
  • فک برای جای دادن دندان های بیشتر خیلی کوچک است، و باعث شده است برخی دندان ها رشد کنند و رشد بقیه متوقف شود.
  • دندان خیلی بزرگ تر از فضایی است که نیاز است درون آن رشد.
  • عوامل ژنتیکی روی دندان ها یا فک تأثیر می گذارند.
  • آسیب های تصادفی به دندان های شیری، که رویش دندان های زیرین را تحت تأثیر قرار می دهد، این احتمال وجود دارد که دندان نهفته شده باشد و قادر نباشد در مراحل بعد رشد کند.

علت نهفته شدن دندان ها ممکن است ژنتیکی باشد- مخصوصاً به دلیل عدم تناسب بین اندازه دندان های شما و اندازه فک شما- یا می تواند به دلیل عوامل خارجی اتفاق بیفتد، مانند از دست رفتن زود هنگام دندان های شیری، به دلیل تصادف یا دیگر تروماهای دهانی.

دندان های شیری می توانند موجب نهفتگی دندان های دائمی شوند.

دندان های دائمی می توانند به دلیل رشد نادرست یا از افتادن با تأخیر دندان های شیری نهفته شوند. این در دندان های نیش شایع است. از دست رفتن با تأخیر یا زود هنگام اولین سری دندان های نیش می تواند رشد دندان های نیش دائمی را متوقف کند و باعث نهفتگی آنها شود.

ارتودنسی دندان نهفته

ارتودنسی دندان نهفته

علل نهفتگی دندان های نیش

دندان های نیش آخرین دندان هایی هستند که رشد می کنند، و عموماً بین سنین 17 تا 21 سال بیرون می آیند. دندان های عقل … هستند: آنها برای اجداد ما انسان ها مفید بوده اند، افرادی که نسبت به اکنون، غذاهای خام و سفت تری می جویده اند، اما ما اکنون دیگر چنین دندان های آسیاب قوی را نیاز نداریم. به مرور زمان، فک ما آب می رود و کوچک تر می شود- اما دندان های عقل باقی می مانند.

برای برخی افراد، فضای کافی برای دندان های عقل داخل فک وجود دارد و آنها به طور عادی بیرون خواهند آمد، اما برای بسیاری افراد، دندان های عقل نهفته باقی می مانند بدون آنکه فضای کافی برای رشد آنها وجود داشته باشد.

دندان های نهفته ممکن است موجب بروز درد یا آسیب به فک شوند. علاوه بر این، آنها می توانند نهفته باقی بمانند بدون آنکه هیچ پیامد منفی داشته باشند- این به مورد خاص بستگی دارد.

اگر آنها نهفته باشند، دندانپزشک یا ارتودنتیست دندان های عقل شما را مشاهده خواهد کرد و مشخص خواهد کرد آیا آنها باید کشیده شوند یا خیر. کشیدن دندان های مولر سوم نهفته (دندان عقل) نیازمند جراحی دهان است و می تواند فرایند پیچیده ای باشد. بنابراین، نظارت روی نهفتگی دندان های عقل مهم است، زیرا ممکن است همیشه کشیدن دندان ضروری نباشد. از ارتودنتیست خود نظر تخصصی او را در مورد دندان های عقل خود جویا شوید.

علائم و نشانه های نهفتگی دندان کدامند؟

ممکن است شما قادر به مشاهده دندان های نهفته باشید یا نباشید: گاهی اوقات، آنها در خط لثه قابل مشاهده هستند، اما گیر کرده اند و بیشتر نمی توانند رشد کنند. در موارد دیگر، ممکن است کاملاً درون لثه پنهان شده باشند، و شما نتوانید آنها را ببینید.

تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس به ارتودنتیست شما کمک می کنند موقعیت دندان های نهفته را مشخص نماید، حتی اگر نتوانید آنها را داخل دهان مشاهده کنید.

دیگر علائمی که می توانند حاکی از نهفتگی دندان باشند، ممکن است شامل موارد زیر باشند:

  • بوی بد دهان
  • مزه بد داخل دهان
  • درد یا تحریک پذیری لثه ها
  • تورم، قرمزی، یا دردناک بودن لثه ها
  • فاصله بین دندان ها
  • سر درد
  • درد فک
  • درد هنگام باز کردن دهان
  • مشکل یا درد هنگام جویدن، گاز زدن، یا قورت دادن
  • از دست رفتن زود هنگام یا با تأخیر دندان های شیری

اگر شما دندان های فشرده داشته باشید، ممکن است به سختی بتوان تنها با نگاه کردن به دندان های شما بررسی کرد که آیا یک دندان رشد کرده است یا خیر: مراجعه به ارتودنتیست مهم است، زیرا می تواند عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس بگیرد تا بررسی کند کدام دندان ممکن است به درستی رشد نکرده باشد.

در صورت داشتن هر یک از این علائم، با یک ارتودنتیست معتبر و مجرب مشورت کنید، کسی که بتواند دندان های شما را معاینه کند، عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس و اسناد تشخیصی بگیرد، و مشخص نماید آیا درمان نیاز است یا خیر.

ارتودنسی دندان نهفته

ارتودنسی دندان نهفته

آیا دندان های نهفته برای سلامت دهان شما مضر هستند؟

درمان دندان های نهفته مهم است، زیرا رها کردن آنها می تواند پیامدهای جدی برای دیگر دندان های شما و نیز سلامت عمومی شما در پی داشته باشد.

پیامدهای نهفتگی دندان ها

  • مشکلات زیبایی
  • آبسه (پاکت عفونت)
  • آسیب به دندان های مجاور
  • پوسیدگی با از دست رفتن دندان ها
  • مشکلات بایت یا جویدن
  • درد فک و سر درد
  • التهاب لثه
  • بیماری پریودنتال

مهم است دندان نهفته، خواه با کشیدن، یا با درمان ارتودنسی درمان شود.

مراجعه به ارتودنتیست این امکان را برای شما فراهم خواهد کرد که یک متخصص با استفاده از تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس دندان های شما را معاینه کند تا زیر خط لثه ها را مشاهده کند، و مشخص نماید آیا دندان های خاصی نهفته هستند و طرحی برای درمان آنها ارائه دهد.

درمان دندان های نهفته

گزینه های متعددی برای درمان دندان های نهفته وجود دارد. ارتودنتیست شما یک معاینه دقیق و کامل انجام خواهد داد و اقدامات صحیح را به شما توصیه خواهد کرد.

درمان به عوامل مختلفی بستگی دارد:

  • اینکه دندان های شیری هستند یا دائمی.
  • اینکه آیا مداخله می تواند به رشد صحیح آنها کمک کند.
  • ماهیت یا وخامت شرایط نهفتگی دندان ها.

درمان دندان های نهفته، خواه با کشیدن یا با درمان ارتودنسی مهم است.

مراجعه به یک ارتودنتیست اجازه خواهد داد یک متخصص مجرب با استفاده از تصاویر رادیوگرافی زیر خط لثه شما را مشاهده کند، و مشخص نماید آیا دندان های خاصی نهفته هستند و طرحی برای درمان مشخص نماید.

درمان دندان های نهفته

گزینه های متعددی برای درمان دندان های نهفته وجود دارد. ارتودنتیست شما ارزیابی دقیق و کاملی انجام خواهد داد و صحیح ترین اقدامات را توصیه خواهد کرد.

درمان به عوامل متعددی بستگی دارد:

  • اینکه دندان ها شیری هستند یا دائمی.
  • اینکه آیا مداخله می تواند به رشد صحیح دندان ها کمک کند.
  • ماهیت یا وخامت شرایط دندان نهفته.

درمان دندان های شیری نهفته

درمان دندان های شیری نهفته با دندان های دائمی متفاوت است زیرا از دست رفتن آنها اجتناب ناپذیر است: خواه دندان نهفته به صورت دستی کشیده شود یا خیر، در نهایت لازم است دندان بیرون آورده شود تا دندان های دائمی رشد کنند.

به همین دلیل، کشیدن شایع ترین درمان برای دندان های شیری نهفته است، اما راهکار همیشگی نیست. دندانپزشک و ارتودنتیست کودک شما با یکدیگر همکاری خواهند کرد تا بهترین اقدام برای دندان های شیری نهفته را مشخص نمایند.

وقتی نوبت به درمان دندان های شیری نهفته می رسد، مهم ترین هدف همیشه این است که احتمال بروز مشکلات و نیاز به مداخلات پیچیده تر ارتودنسی در آینده را به حداقل برسد. درمان ها و مشاوره های زود هنگام با ارتودنسیت می توانند نیاز به مراقبت های پیچیده و پر هزینه در آینده را کاهش دهند.

درمان دندان های دائمی نهفته

در مورد دندان های دائمی نهفته، عوامل بیشتری هستند که باید مد نظر قرار بگیرند:

  • آیا به جای کشیدن دندان، احتمال نجات آن وجود دارد؟
  • آیا فضای کافی برای رشد داخل آن وجود داد، و ایا این فضا می تواند ایجاد شود؟
  • دندان های نهفته چه تأثیراتی می توانند روی دیگر دندان های دائمی داشته باشند؟

درمان دندان های نهفته نیازمند مداخلات با دقت و دقیق ، و نیز نظارت یک ارتودنتیست مجرب و معتبر است.

کشیدن دندان با جراحی دهان

بسته به وخامت یا جایگاه دندان نهفته، و نیز موقعیت بقیه دندان ها، مؤثرترین درمان ممکن است به سادگی کشیدن دندان نهفته باشد.

این نیازمند جراحی دهان توسط یک جراح دهان یا دندانپزشک با تجربه کشیدن دندان است. کشیدن دندان عموماً قبل از آغاز درمان ارتودنسی انجام می شود. اگر جراحی دهان ضروری باشد، دندانپزشک یا ارتودنتیست شما شما را برای انجام فرایند به جراح ارجاع خواهند داد. جراحی دهان نیازمند مراجعه به یک متخصص دیگر است.

درمان دندان های نهفته با بریس ها

مداخلات مفید، مؤثر، و بی خطر متعددی برای دندان های نهفته با استفاده از درمان با بریس ها وجود دارد.

بریس های فلزی یا سرامیکی می توانند تحت نظارت یک ارتودنتیست مجرب برای درمان یک دندان نهفته استفاده شوند.

چنین روش درمانی عبارت است از یک جراحی ساده برای باز کردن لثه و اکسپوز بخش کوچکی از دندان نهفته. سپس یک حلقه کوچک روی دندان نصب می شود، که با یک زنجیر کوچک به سیم بریس ها متصل می شود. کشش مداوم زنجیر به آرامی دندان را از موقعیت نهفته خود خارج می کند و در محل دیگری قرار می دهد. وقتی دندان پایین آمد، درمان با بریس های سنتی می تواند برای تنظیم آن در راستای صحیح با دندان های دیگر استفاده شود.

درمان دندان های نهفته با اینویزیلاین

اینکه آیا اینویزیلاین می تواند دندان نهفته را بیرون بیاورد یا خیر به وخامت تشخیص بستگی دارد. در موارد خاصف اینویزیلاین می تواند به راست شدن دندان های نهفته کمک کند، اما به طور کلی، قبل از رفتن به سراغ اینویزیلاین، این شرایط ابتدا به درمان های دیگری تحت نظارت یک ارتودنتیست مجرب نیاز دارد.

امکان بیرون کشیدن یک دندان نهفته با اینویزیلاین با استفاده از اتصالات فلزی خاص و تکنیک های خاص وجود دارد. حتماً ارتودنتیستی را انتخاب کنید که در استفاده از اینویزیلاین ها مجرب و معتبر باشد، و از استفاده از کیت های خانگی خودداری کنید.

پس از بیرون آمدن یک دندان نهفته، اتصالات فلزی می توانند برداشته شوند و درمان با الاینرهای شفاف اینویزیلاین های سنتی ادامه پیدا می کند، تا درمان مؤثر و کارآمدی برای همراستا کردن همه دندان ها به محل صحیح آنها انجام شود.

در صورت ضروری بودن کشیدن دندان، این کار قبل از آغاز درمان با اینویزیلاین ها انجام می شود. اگر به اینویزلاین ها علاقه مند هستید، و دندان نهفته داری، با یک ارتودنتیست مجرب در مورد راهکاهای احتمالی گفتگو کنید.

به هیچ عنوان اقدام به گرفتن مشاوره های از راه دور و خرید اینترنتی کیت های استفاده در منزل نکنید: این شرکت ها ممکن است شما را برای درمان مورد تأیید قرار دهند بدون اینکه حتی یک تصویر جامع از شرایط شما مشاهده کنند، که می تواند موجب بروز آسیب های جدی و دائمی به دهان و دندان های شما شود.

ریتینرها

ریتینرها برای بیرون کشیدن یا اصلاح نهفتگی دندان استفاده نمی شوند، بلکه آنها برای نگهداشتن دندان ها در جای خود، پس از انجام درمان استفاده می شوند.

مهم است طبق دستورالعمل ارتودنتیست خود از ریتینرها استفاده کنید، تا مطمئن شوید که لبخند شما سال ها سالم و درخشان باقی خواهد ماند.

آیا درمان نهفتگی دندان ها الزامی است؟

درمان دندان های نهفته بسیار مهم است. رها کردن آنها می تواند باعث بروز انواع مشکلات دندانی شود، از جمله بالا رفتن احتمال پوسیدگی های دندانی، آبسه، درد لثه ها، التهاب، یا تورم، پوسیدگی پریودنتال، و عفونت لثه ها، و نیز درد فک و دندان ها، مشکل در جویدن، گاز زدن، یا قورت دادن، و سر درد. دندان های نهفته الزاماً نیاز به کشیدن ندارند: مداخلات ارتودنتیک می توانند این نوع دندان ها را در جای درست خود قرار دهند.

آیا دندان های نهفته حتماً باید کشیده شوند؟

نه الزاماً. مراقبت های ارتودنتیک با نظارت دقیق می توانند دندان های نهفته را در جای صحیح خود قرار دهند، بدون آنکه نیاز باشد کشیده شوند. دندان های شیری نهفته ممکن است کشیده شوند، زیرا آنها در هر صورت خواهند افتاد، اما یک ارتودنتیست مجرب وضعیت دندان های دائمی نهفته را بررسی خواهد کرد تا ببیند آیا راهی برای نجات آنها وجود دارد. اگر تعداد دندان های شما خیلی زیاد باشد، و باعث شود برخی دندان های خاص نهفته شوند، ممکن است دندان های اضافی کشیده شوند تا فضای کافی برای تعداد صحیح دندان ها فراهم شود بدون آنکه فشردگی وجود داشته باشد.

آیا یک دندان شیری نهفته در نهایت بیرون خواهند آمد؟

بستگی دارد. مراقبت های زود هنگام ارتودنتیک برای حصول اطمینان از اینکه دندان های شیری به موقع خواهند افتاد و فضای کافی برای رویش صحیح دندان های دائمی حیاتی است. یک دندان شیری نهفته ممکن است به دلیل مسائل ژنتیکی یا برخی عوامل خارجی دیگر گیر کند، و نتواند به درستی رشد کند یا به موقع بیفتد تا دندان دائمی پس از آن بیرون بیاید. یک موقعیت این چنین ممکن است نیاز به مداخله ارتودنتیک یا کشیدن دندان شیری داشته باشد، تا اطمینان حاصل شود که دندان دائمی به صورت بی خطر، به درستی و سالم رشد خواهد کرد.

ارتودنسی دندان نهفته

ارتودنسی دندان نهفته

درمان دندان نهفته چقدر طول خواهد کشید؟

طول دوره درمان به وضعیت دندان ها، پیچیدگی درمان، و نیز ارائه دهنده درمان ارتودنسی شما بستگی خواهد داشت. مطمئن شوید یک ارتودنتیست مجرب و معتبر برای ارزیابی وضعیت خود انتخاب می کنید تا وضعیت شما را بررسی کند . تشخیص صحیح را انجام دهد. کشیدن دندان نهفته می تواند با یک جراحی ساده انجام شود- اما برای دستیابی به دندان هایی همراستا و لبخندی سالم ممکن است مراقبت های ارتودنتیک بیشتر نیاز باشند. قرار دادن یک دندان نهفته در موقعیت صحیح (و همراستا با دندان های دیگر) بیشتر طول خواهد کشید- چیزی بین 6 ماه تا 2 سال.

آیا بریس ها قادر به درمان دندان های نهفته هستند؟

آری. بریس ها روشی فوق العاده مؤثر برای درمان دندان های نهفته هستند. یک فرایند خاص اجازه می دهد ارتودنتیست با دقت و با استفاده از فشار اندک دندان ها را پایین بیاورد و در موقعیت صحیح قرار دهد. وقتی دندان ها پایین آورده شدند، بریس ها می توانند برای قرار دادن آنها در کنار دندان های دیگر، لبخندی زیبا خلق کنند.

اختلال مفصل فکی گیجگاهی یا TMD چیست؟

اختلالات مفصل فکی گیجگاهیTemporomandibular disorders  (TMD) اختلالاتی هستند که از اکلوژن (تماس بین دندان ها)، مفصل فک، و عضلات اطراف صورت نشأت می گیرند که جویدن و حرکات فک را کنترل می کنند. علائم و نشانه های این اختلال عبارتند از: صدای کلیک و در رفتگی در ناحیه فک، “قفل شدگی” یا “گیر کردن” فک در حالت بسته یا باز، دشواری در جویدن، تورم، درد، تحریک پذیری در ناحیه صورت.

اختلال مفصل فکی گیجگاهی

اختلال مفصل فکی گیجگاهی

اختلال مفصل فکی گیجگاهی چیست؟

اختلالات مفصل فکی گیجگاهی اختلالاتی هستند که در نتیجه مشکلاتی که در نحوه قرار گیری دندان های بالا و پایین روی یکدیگر، مفاصل فک، و عضلات صورت که جویدن و حرکات فک را کنترل می کنند وجود دارند بروز پیدا می کنند.

مفصل فکی گیجگاهی چیست؟

مفصل فکی گیجگاهی TMJ همان مفصل فک است، که مفصل لولا مانندی است که فک پایین (مندیبل) را به استخوان گیجگاهی جمجمه متصل می کند، که دقیقاً جلوی گوش ها در طرفین سر واقع شده است. این مفاصل به آرامی به بالا و پایین و طرفین حرکت می کنند، که امکان حرف زدن، جویدن، و خمیازه کشیدن را فراهم می آورند. عضلاتی که به مفصل فک متصل هستند و آن را احاطه کرده اند موقعیت آن و نحوه حرکات آن را کنترل می کنند.

علل بروز اختلالات مفصل فکی گیجگاهی

اختلالات مفصل فکی گیجگاهی می توانند در نتیجه آسیب به فک، TMJ، یا عضلات سر و گردن بروز پیدا کنند، مانند مشت محکم. علل دیگر عبارتند از:

  • فشردن و ساییدن دندان ها روی یکدیگر (فشار خیلی زیادی به مفصل فکی گیجگاهی وارد می کند)
  • تغییر وضعیت ضربه گیر نرم یا دیسک بین توپ و سوکت مفصل فک
  • وجود استئوآرتریت یا آرتریت روماتوئید در مفصل فکی گیجگاهی
  • استرسی که می تواند باعث شود باعث سفتی عضلات صورت و فک یا فشردن دندان ها روی یکدیگر می شود.

علائم و نشانه های اختلالات مفصل فکی گیجگاهی

افرادی که اختلالات مفصل فکی گیجگاهی دارند ممکن است درد و ناراحتی شدیدی را تجربه کنندبه طور موقت یا برای چندین سال تجربه کنند. TMD بین افراد 20 تا 40 ساله شایع است و در زنان بین مردان شایع تر است.

علائم و نشانه های TMD عبارتند از:

  • درد و تحریک پذیری در صورت، منطقه مفاصل فک، گردن، و شانه ها، و داخل و اطراف گوش هنگام جویدن، حرف زدن، یا کامل باز کردن دهان.
  • محدود شدن توانایی کامل باز کردن دهان.
  • گیر کردن یا قفل شدن فک در وضعیت باز یا بسته.
  • صداهای کلیک یا در رفتگی در مفاصل فک هنگام باز یا بسته کردن دهان. درد نیز ممکن است وجود داشته باشد.
  • احساس خستگی در صورت.
  • مشکل در جویدن یا ناراحتی ناگهانی بایت- گویی دندان های فک های بالا و پایین به درستی روی یکدیگر قرار نمی گیرند.
  • تورم در طرفین صورت.

دیگر علائم و نشانه های شایع عبارتند از دندان درد، سر درد، گردن درد، سر گیجه، و گوش درد، و مشکلات شنوایی مانند وزوز گوش.

اختلال مفصل فکی گیجگاهی

اختلال مفصل فکی گیجگاهی

اختلالات مفصل فکی گیجگاهی چگونه تشخیص داده می شوند؟

از آنجا که شرایط و بیماری های دیگر می توانند منجر به بروز علائم و نشانه های مشابه- شامل دندان درد، مشکلات سینوس، آرتریت، یا بیماری لثه- شوند، سوابق پزشکی دقیق و معاینات بالینی گرفته می شوند. مفاصل فکی گیجگاهی از نظر درد یا حساسیت و تحریک پذیری مورد بررسی قرار می گیرند؛ صداهای کلیک، یا قفل شدگی، یا صداهای شدید در طول حرکات فک؛ محدودیت حرکات، یا قفل شدگی فک هنگام باز و بسته کردن دهان؛ و بایت و عملکردهای عضلات.

تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس ممکن است گرفته شوند. این تصاویر رادیوگرافی کامل از صورت کل فک، مفصل فکی گیجگاهی، و دندان ها را نشان می دهد تا این اطمینان بوجود بیاید که مشکلات دیگر منجر به بروز علائم نشده اند. گاهی اوقات، دیگر تصاویر برای تست نیاز هستند. در تصاویر MRI بافت های نرم مشاهده می شوند، مانند دیسک مفصل فکی گیجگاهی، تا بررسی شود آیا با حرکات فک در جای درست قرار دارد یا خیر. اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) به دیدن جزئیات استخوانی مفاصل کمک می کند.

ممکن است لازم باشد برای مراقبت های بیشتر و درمان به جراح فک و صورت مراجعه کنید. این پزشک متخصص فرایندهای جراحی داخل و اطراف صورت، دهان، و ناحیه فک است.

درمان های موجود برای اختلالات مفصل فکی گیجگاهی (TMD)

درمان ها حیطه مختلفی از مراقبت های شخصی ساده و درمان های محافظه کارانه را در بر می گیرند تا تزریق ها و جراحی باز. اکثر متخصصان موافق هستند که درمان باید با درمان های غیر جراحی محافظه کارانه آغاز شود، و جراحی به عنوان آخرین راهکار باید باقی بماند. برخی از درمان ها در زیر فهرست شده اند که وقتی همراه با یکدیگر استفاده شوند بهتر عمل می کنند:

اختلال مفصل فکی گیجگاهی

اختلال مفصل فکی گیجگاهی

درمان های اساسی برای اختلالات مفصل فکی گیجگاهی

  • کیسه آب سرد یا گرمای مرطوب را روی موضع اعمال کنید: به مدت 10 دقیقه یک کیسه یخ روی طرفین صورت و ناحیه شقیقه قرار دهید. چند ورزش کششی ساده برای فک خود انجام دهید (طبق دستور دندانپزشک یا فیزیوتراپ). پس از ورزش کردن، به مدت 5 دقیقه، حوله گرم روی طرفین صورت قرار دهید. این کار را چند مرتبه در طول روز انجام دهید.
  • غذاهای نرم بخورید: غذاهای نرمی مانند ماست، پوره سیب زمینی، پنیر کوتیج، سوپ، تخم مرغ آب پز، ماهی، میوه ها و سبزیجات پخته، حبوبات و دانه ها. علاوه بر این، غذای خود را به قطعات کوچکتر تبدیل کنید. از خوردن غذاهای سفت و ترد (مانند نان های بزرگ و هویچ خام)، غذاهای ضخیم و بزرگ که نیاز دارند دهان خود را کامل باز کنید تا اندازه لقمه شما شود، و غذاهای جویدنی (مانند کارامل و تافی) اجتناب نمایید. آدامس نجوید.
  • دارو مصرف کنید: برای شل کردن عضلات خود و کاهش تورم، داروهای غیر استروئیدی ضد التهاب (NSAIDها) بدون نسخه ، مانند آسپرین، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، و ناپروکسن (آلیو) را امتحان کنید. دندانپزشک شما برای درد می تواند دوزهای بالاتر این داروها و دیگر NSAIDها، و داروهای دیگر را مانند ضد دردهای مخدر تجویز کند. شل کننده های عضلات، مخصوصاً برای افرادی که دندان های خود را روی یکدیگر فشار می دهند و می سایند، می توانند به آرام کردن عضلات سفت فک کمک کنند. داروهای ضد اضطراب می توانند به کاهش استرس کمک کنند، که گاهی اوقات تصور می شود موجب تشدید اختلالات مفصل فکی گیجگاهی شود. دوز پایین داروهای ضد افسردگی نیز می تواند به کاهش یا کنترل درد کمک کند. شل کننده های عضلات، داروهای ضد اضطراب، و داروهای ضد افسردگی تنها با تجویز در دسترس می باشند.
  • استفاده از اسپلینت یا محافظ دندان شبانه: اسپلینت ها و محافظ دندان های شبانه ابزارهای دهانی پلاستیکی هستند که روی دندان های بالا یا پایین قرار می گیرند. آنها مانع برخورد و تماس دندان های فک های بالا و پایین با یکدیگر می شوند، که از تأثیرات ساییدن و فشردن دندان ها روی یکدیگر می کاهد. علاوه بر این، آنها با قرار دادن دندان ها در تماس با اسپلینت در درست ترین و کم آسیب ترین موقعیت بایت را اصلاح می نماید. اصلی ترین تفاوت بین اسپلینت ها و محافظ دندان ها این است که محافظ دندان های شبانه تنها شب ها استفاده می شوند و اسپلینت ها به صورت تمام وقت (24 ساعت به مدت 7 روز) استفاده می شوند. دندانپزشک شما راجع به نوع محافظ دندانی که شما نیاز دارید گفتگو خواهد کرد.
  • قرار گرفتن تحت درمان های اصلاحی دندانپزشکی: این درمان ها شامل قرار دادن جایگزین برای دندان های از دست رفته؛ یا استفاده از روکش ها، یا بریس ها برای متعادل ساختن سطوح جونده دندان ها یا اصلاح مشکلات بایت است.
  • از حرکات شدید فک پرهیز نمایید:

خمیازه کشیدن و جویدن را در حداقل میزان ممکن نگه دارید تا از جابجایی های شدید فک مانند فریاد زدن و آواز خواندن پرهیز نمایید.

چانه خود را روی دست قرار ندهید یا تلفن خود را بین شانه و گوش خود نگه ندارید. برای کاهش درد گردن و صورت وضعیت خوبی را تمرین کنید.

تا جایی که می توانید دندان های خود را مقداری از یکدیگر دور نگهدارید تا فشار روی فک خود را کاهش دهید. برای کنترل دندان قروچه در طول روز، زبان خود را روی سقف دهان پشت دندان های جلوی فک بالا قرار دهید.

تکنیک های آرام سازی را یاد بگیرید تا به کنترل فشار عضلات در فک کنید. از دندانپزشک خود در مورد نیاز به فیزیوتراپی یا ماساژ سؤال بپرسید. به فکر درمان های کاهش دهنده استرس، شامل بیوفیدبک، باشید.

اختلال مفصل فکی گیجگاهی

اختلال مفصل فکی گیجگاهی

درمان های بحث برانگیزتر برای اختلالات مفصل فکی گیجگاهی

وقتی درمان های محافظه کارانه موفقیت آمیز نیستند، دندانپزشک شما ممکن است یکی یا چند درمان زیر را پیشنهاد دهد:

  • محرک عصبی الکتریکی ماوراء پوست (TENS): در این درمان برای کاهش درد برای شل کردن مفاصل فک و عضلات صورت، از جریان برق با سطح پایین استفاده می شود. این درمان می تواند در مطب دندانپزشک یا در منزل انجام شود.
  • آلتراسوند: این یک درمان گرمایی عمیق است که برای کاهش درد یا بهبود حرکات روی مفاصل فکی گیجگاهی اعمال می شود.
  • تزریق در محل درد: داروهای مسکن یا بی حس کننده ها برای تسکین درد به عضلاتی از صورت که درد دارند تزریق می شوند.
  • درمان با امواج رادیویی: امواج رادیویی محرک الکتریکی با سطح پایین به فک وارد می کنند، که جریان خون را افزایش می دهد. این موجب کاهش درد مفاصل می شود.

جراحی برای اختلالات مفصل فکی گیجگاهی

جراحی تنها در صورتی باید انجام شود که همه گزینه های درمانی دیگر امتحان شده اند و درد شدید باقی مانده باشد. از آنجا که جراحی بازگشت پذیر نمی باشد، نظر دو یا حتی سه دندانپزشک دیگر را در این زمینه جویا شوید.

سه نوع جراحی برای اختلالات مفصل فکی گیجگاهی وجود دارد: آرتروسنتز، آتروسکوپی، و جراحی باز مفصل. نوع جراحی مورد نیاز به مشکل مفصل فکی گیجگاهی بستگی دارد.

  • آرتروسنتز: این فرایند جزئی داخل مطب و تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. این روش زمانی می تواند استفاده شود که فک ناگهان در وضعیت بسته قفل شود (فک نتواند به طور کامل باز شود) یا برای کاهش التهاب مفصل فکی گیجگاهی انجام می شود. سوزن هایی که با مایع استریل پر شده اند به داخل مفصلی که تحت تأثیر قرار گرفته است فرو می شوند و مفصل شستشو داده می شود. گاهگاهی، یک ابزار جراحی برای برداشتن بافت اسکار یا رها کردن دیسکی که از جای خود خارج شده است استفاده می شود. (یک دیسک نوع متفاوتی از بافت است که مانند ضربه گیر برای قسمتی عمل می کند که استخوان های فک با جمجمه تماس پیدا می کنند.)
  • آرتروسکوپی: این فرایند تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. جراح برش کوچکی در جلوی گوش ایجاد می کند و یک ابزار کوچک نازک جای می دهد که حاوی لنز و نور است. این ابزار به یک صفحه ویدئویی قلاب شده است که اجازه می دهد مفصل فکی گیجگاهی و ناحیه اطراف آن را معاینه کند. بسته به علت بروز اختلال مفصل فکی گیجگاهی، جراح ممکن است بافت ملتهب را بردارد یا دیسک یا هر منطقه دیگری از مفصل فکی گیجگاهی را صاف کند.

از آنجا که جراحی آرتروسکوپیک از طریق یک برش کوچک انجام می شود، در مقایسه با جراحی باز مفصل، زخم کمتری وجود دارد، و دوره بهبود کوتاه تر خواهد بود، ناراحتی کمتری وجود خواهد داشت، و عوارض کمتری خواهد داشت.

بسته علت بروز اختلال مفصل فکی گیجگاهی، ممکن است انجام آرتروسکوپی امکان پذیر نباشد، و لازم باشد جراحی باز مفصل انجام شود.

  • جراحی باز مفصل: بیمارانی که تحت جراحی باز مفصل قرار می گیرند نیز باید تحت بیهوشی عمومی قرار بگیرند. بر خلاف آرتروسکوپی، جراحی باز مفصل یک نوع سنتی جراحی است که در آن یک برش بلند ایجاد می شود تا جراح ابزار را کار بگذارد. جراحی های باز مفصل ممکن است رویکردی باشند که در موارد زیر اتخاذ می شود:
    • یک ساختار استخوانی که مفصل فک را تشکیل می دهد ساییده شده است.
    • اطراف مفصل فکی گیجگاهی بک تومور وجود دارد.
    • اسکار یا تراشه های استخوانی داخل مفصل وجود دارند.

جراحی باز مفصل در مقایسه با آرتروسکوپی، منجر به طولانی شدن دوره بهبود می شود، بعلاوه، احتمال ایجاد اسکار بافت و آسیب به عصب نیز بیشتر است.

عادت بد دهان و دندان

هر کسی ممکن است در یک بازه زمانی در طول عمر خود یک سری عادات بد داشته باشد. همه این عادات بخشی از شخصیت هر فرد را تشکیل می دهند، اما می توانند واقعاً آسیب رسان باشند. وقتی عادات بد ما روی سلامت دهان ما تأثیر می گذارند، نتایج آن می تواند هم برای بدن و هم برای جیب ما فوق العاده دردناک باشند. با داشتن این موضوع در ذهن، به فهرستی از بدترین عاداتی رسیده ایم که در کودکانی که در سن رشد به سر می برند می توانند به دهان و دندان های آنها آسیب برسانند.

 

عادات بد دهانی منجر به مال اکلوژن

عادات بد دهانی منجر به مال اکلوژن

مکیدن انگشت

مکیدن انگشت یکی از شایع ترین عادات دوران کودکی است. کودکانی که مدت زمانی طولانی انگشت خود را می مکند، با خطر کج شدن دندان های دائمی مواجه هستند که به تازگی بیرون آمده اند. در صورتی که انگشت همیشه به دندان هایی که در حال بیرون آمدن هستند فشار وارد کند، می تواند باعث کج رشد کردن دندان ها و بروز مال اکلوژن شود. مال اکلوژن های اصلی به ترکیب فشاری مربوط می شوند که مستقیماً از سوی انگشت وارد می شود و موجب تغییر الگوهای فشار گونه ها و لب ها می شود. فشار گونه ها روی گوشه های دهان بیشترین فشار است. بواسطه انقباض ماهیچه های شیپوری در طول فرایند مکیدن، فشار ماهیچه های گونه به دندان های عقب فک بالا افزایش پیدا می کند و باعث می شود ماگزیلا شکل V به خود بگیرد.

 

عادات بد دهانی منجر به مال اکلوژن

عادات بد دهانی منجر به مال اکلوژن

تنفس دهانی

تنفس دهانی را می توان به سه دسته تقسیم نمود:

الف) انسدادی: کودکانی که حین فرو بردن هوا از راه مجرای بینی آنها وقفه ایجاد می شود.

ب) از روی عادت: این مشکل از روی عادت بروز پیدا می کند، هر چند اختلالات غیر عادی از بین رفته اند.

ج) آناتومیک: وقتی آناتومی لب های بالا و پایین کوتاه است، به شکلی که نمی توانند به خوبی و بدون تلاش بسته شوند.

کودکانی که عادت تنفس دهانی را دارند، معمولاً صورت باریکتری دارند، دندان های جلوی آنها رو به جلو و به سمت لب ها متمایل است، و لب ها به شکلی باز می شوند که لب بالا پشت دندان های پیشین فک پایین قرار می گیرند. به علت عدم تحریک طبیعی ماهیچه زبان، و نیز بواسطه وجود فشار شدید روی دندان های نیش و در منطقه دندان های مولر و در نتیجه انقباض ماهیچه های حلقوی دهان (orbicularis oris) و ماهیچه های شیپوری (buccinators ماهیچه های لپ)، قسمت باکال ماگزیلا (فک بالا)، منجر به تغییر شکل آن به V و افزایش ارتفاع پالاتال می شود. بنابراین، بر اساس برخی نظرات، تنفس دهانی از نظر بالینی منجر به کشیده و باریک شدن صورت می شود. وقتی این اتفاق دائماً تکرار شود، می تواند منجر به ناهنجاری هایی در دندان های جلوی فک بالا (جلو آمدگی) شود و بایت قدامی باز خواهد بود (اپن بایت).

 

عادات بد دهانی منجر به مال اکلوژن

عادات بد دهانی منجر به مال اکلوژن

فشردن زبان پشت دندان ها یا تانگ تراستینگ (Tongue thrusting)

عادت فشردن زبان پشت دندان ها می تواند ناشی از تغذیه نادرست از شیشه شیر باشد و معمولاً با دیگر عادات بد مانند مکیدن انگشت، جویدن لب، و جویدن ناخن همراه است. در صورتی که این اتفاق به صورت مکرر رخ دهد، می تواند منجر به بروز اپن بایت و اوربایت ناکامل و نیز قرار گیری نوک زبان جلوتر از حد طبیعی شود.

جویدن اشیاء

عادت جویدن اشیاء، که می تواند شامل موارد زیر باشد:

 

عادات بد دهانی منجر به مال اکلوژن

عادات بد دهانی منجر به مال اکلوژن

 

جویدن ناخن

عادت بد دهانی که در آن دندان های پیشین فک های بالا و پایین تحت فشار ناخن قرار می گیرد. این عادت در کودکانی که قبلاً عادت جویدن انگشت داشته اند شایع است. جویدن ناخن ریشه در استرس، تقلید از اعضای خانواده، وراثت، و تغییر عادت مکیدن انگشت دارد. زیر ناخن همیشه تمیز نیست که این، علاوه بر مشکلاتی که برای دندان ها بوجود می آورد می تواند باعث بیماری های عفونی شود. در برخی موارد عادت جویدن ناخن می تواند موجب ساییدگی دندان های جلوی فک پایین شود.

 

عادات بد دهانی منجر به مال اکلوژن

عادات بد دهانی منجر به مال اکلوژن

جویدن انگشت

عادت مکیدن انگشت در کودکان حدود سنین 1-2 سالگی اتفاق می افتد. اگر این عادت پیوسته تا سن 5 سالگی یا بیشتر ادامه داشته باشد می تواند منجر به ناهنجاری هایی در وضعیت دندان ها شود. انگشت ها دندان های جلوی فک بالا را رو به جلو، و فک پایین را رو به عقب فشار خواهند داد. به همین دلیل فک بالا برجسته به نظر می رسد.

 

عادات بد دهانی منجر به مال اکلوژن

عادات بد دهانی منجر به مال اکلوژن

براکسیسم

براکسیسم عادت بد ساییدن دندان های دو فک روی یکدیگر است که می تواند در کودکی و نیز در بزرگسالی بروز پیدا کند. معمولاً این عادت حین خواب اتفاق می افتد به همین دلیل فرد از عادت بد خود اطلاعی ندارد. براکسیسم در زنان بیشتر از مردان رخ می دهد. براکسیسم می تواند موجب ساییدگی سطح دندان های هر دو فک، هم دندان های دائمی و هم دندان های شیری شود. لایه های مینای دندان (بیرونی ترین لایه دندان ها) که از سطح دندان ها محافظت می کنند، از بین می روند در نتیجه موجب بروز درد در دندان می شوند. وقتی این عادت ادامه پیدا می کند، می تواند منجر به آسیب به بافت های پریودنتال (بافتی که از دندان ها محافظت می کند)، مال اکلوژن، شکست دندان ها در نتیجه فشار بسیار زیاد و ناهنجاری در مفاصل فکی- گیجگاهی (مفاصلی که فک پایین را به استخوان متصل می کند) شود.

برای درمان این موارد، دندانپزشک ابزارهای خاصی می سازد که به طور ویژه طراحی شده اند و بر اساس دندان های بیمار ساخته می شوند. این ابزارها نایت گارد (محافظ دندان شبانه) نامیده می شوند و حین خواب مورد استفاده قرار می گیرند. این ابزار مانعی بین دندان های دو فک بالا و پایین بوجود می آورد. با استفاده از این ابزار می توانید مانع آسیب بیشتر به دندان ها شوید و به بیمار کمک کنید عادت بد خود را ترک کند. اگر قرار باشد به مهمترین علت بروز براکسیسم بپردازیم، مشورت با یک روانشناس یکی از کارهایی است که می تواند به از بین بردن این عادت کمک کند.

جراحی فک؛ جراحی ارتودنتیک یا ارتوگناتیک

جراحی ارتوگناتیک یا جراحی ارتودنتیک

جراحی ارتودنتیک، که تحت عنوان جراحی ارتوگناتیک نیز شناخته می شود، یکی از رایج ترین جراحی هایی است که قادر است ناهنجاری های فک و دندان ها مانند اوربایت، آندر بایت و کراس یابت را اصلاح کند تا قابلیت جویدن، حرف زدن، نفس کشیدن و نیز ظاهر چهره بیمار را بهبود بخشد. این جراحی عبارت است از جابجایی فک های بالا (ماگزیلا) و فک پایین (مندیبل) به سمت محلی که از لحاظ آناتومیک صحیح تر است، در نتیجه اجازه می دهد اکلوژن (بایت) بهبود یابد، مجرای تنفسی باز شود، و چهره از تقارن بیشتری برخوردار باشد. بیمارانی که جراحی ارتوگناتیک نیاز دارند افرادی هستند که بایت آنها مشکل دارد (مال اکلوژن) صورت آنها متقارن نیست، یا آپنه خواب خفیف تا شدید دارند. اصلاح این مشکلات از اهمیت ویژه ای برخوردار است، زیرا می توانند منشاء مشکلاتی دیگر مانند جویدن نادرست، عدم عملکرد صحیح اجزاء صورت، مشکلات گفتاری، درد مفاصل، و اختلالات خواب شود.

از آنجا که با جابجا کردن فک ها دندان ها نیز جابجا می شوند، درمان ارتودنسی با کمک براکت ها اغلب در کنار اصلاح فک انجام می شود. این کار قرار گرفتن دندان ها در محل ایده آل خود، پس از جراحی را تضمین می کند. برای افرادی بزرگسالی که مشکلات حاد بایت دارند، جراحی ارتودنتیک می تواند نتایجی غیر قابل باور و ماندگار داشته باشد. برای بالاترین میزان دقت، می توان به تصویربرداری دیجیتال، طرح درمان کامپیوتری، و همکاری جراح دهان و دندان و ارتودنتیست اعتماد کرد.

جراحی فک؛ جراحی ارتودنتیک یا ارتوگناتیک

جراحی فک؛ جراحی ارتودنتیک یا ارتوگناتیک

جراحی ارتودنتیک چگونه عمل می کند؟

جراحی ارتودنتیک یک فرایند چند مرحله ای است. حدود 9 تا 18 ماه قبل از جراحی، درمان با براکت های ارتودنسی و اینویزیلاین آغاز می شود. درست مانند درمان های استاندارد ارتودنتیک، بیمار بایستی برای تنظیم ابزار خود به طور منظم مراجعه کند. طی مدتی که براکت ها یا الاینرها دندان ها را جابجا می کنند، ممکن است چنین به نظر برسد که وضعیت بایت به جای اینکه بهتر شود، روز به روز وخیم تر می شود. اما، ارتودنتیست چند گام جلوتر را می بیند زیرا می داند زمانی که فک ها به کمک جراحی در یک راستا قرار بگیرند، دندان ها به خوبی با یکدیگر هماهنگ خواهند بود و در یک راستا قرار خواهند گرفت.

جراحی فک؛ جراحی ارتودنتیک یا ارتوگناتیک

جراحی فک؛ جراحی ارتودنتیک یا ارتوگناتیک

 

جراحی داخل بیمارستان انجام می شود. بسته به نوع فرایند و میزان اصلاح مورد نیاز، جراحی ممکن است چند ساعت طول بکشد. در جراحی فک پایین، استخوان فک پشت دندان ها جدا می شود و قسمتی که روی آن دندان می روید، بر حسب نیاز، به جلو یا عقب حرکت داده می شود. در جراحی فک بالا، وضعیت فک را می توان رو به جلو یا عقب تغییر داد یا اینکه آن را بالا آورد یا پایین برد. برخی جابجایی های خاص هستند که نیاز است استخوان فک با استخوانی که به آن افزوده می شود یا از آن کاسته می شود از هم جدا شوند تا به بهترین هماهنگی برسند و در وضعیتی ثابت قرار بگیرند. بعلاوه، دیگر استخوان های صورت که در حالت چهره نقش دارند را می توان جابجا و تقویت نمود.

با تکمیل جراحی، برای بهبود و ریکاوری، نیاز به استراحت خواهید داشت. ظرف مدت 2 هفته قادر خواهید بود به مدرسه یا محل کار خود بازگردید. پس از یک دوره بهبود چهار تا هشت هفته ای ارتودنتیست تنظیم بایت شما را آغاز خواهد کرد. در اکثر موارد، ظرف مدت 6 تا 12 ماه، درمان با اینویزیلاین یا براکت ها به اتمام خواهد رسید. پس از آن، برای حفظ زیبایی لبخند خود باید از ریتینر استفاده کنید.

جراحی فک؛ جراحی ارتودنتیک یا ارتوگناتیک

جراحی فک؛ جراحی ارتودنتیک یا ارتوگناتیک

آیا همه افراد گزینه های خوبی برای جراحی ارتودنتیک هستند؟

مال اکلوژن های خفیف را می توان تنها با کمک درمان ارتودنسی درمان نمود. برخی بیماران تنها دارای دفورمیتی اسکلتی فک (ها) هستند که منجر به بروز مال اکلوژن می شود و برای درمان آن نیاز است درمان ارتودنسی با جراحی ارتوگناتیک ترکیب شود. اکثر ارتودنتیست ها معتقدند این نوع جراحی تنها مناسب افراد بزرگسالی است که مشکل بایت یا زیبایی چهره دارند و از سوی دیگر رشد فک آنها به پایان رسیده است. تا زمانی که فک همچنان در حال رشد است، جراحی ارتوگناتیک قابل انجام نخواهد بود. رشد فک معمولاً برای دختران تا سن 16 سال و برای پسران تا سن 18 سال تکمیل خواهد شد. با این حال، جابجایی دندان ها پس از جراحی را می توان یک یا دو سال قبل از این سن آغاز کرد. به لطف پیشرفت های بسیاری که در این زمینه صورت گرفته است، بسیاری از مواردی که در گذشته جراحی نیاز داشتند، اکنون تنها به درمان ارتودنسی نیاز دارند. در حال حاضر، به محضی که ارتودنتیست بیمار را معاینه کند تشخیص خواهد داد که مشکل تنها نیاز به درمان ارتودنسی دارد یا جراحی نیز نیاز خواهد بود.

جراحی ارتوگناتیک برای رفع مشکل آپنه خواب

علاوه بر درمان اوربایت، آندر بایت، و کراس بایت، جراحی ارتوگناتیک برای درمان و اصلاح آپنه خواب نیز انجام می شود. این فرایند تحت عنوان جلو آوردن ماگزیلا و مندیبل نیز شناخته شده است، که عبارت است از فرایند جابجا کردن فک های بالا و پایین رو به جلو به منظور ایجاد فضای تنفسی بیشتر. این کار می تواند به افزایش حجم مجرای تنفسی کمک کند و از این طریق میزان خر و پفی که بیمار طی خواب تجربه می کند کاسته خواهد شد.

تاثیر ارتودنسی بر زیبایی صورت

شاید این پرسش نیز در ذهن شما بوجود آمده باشد که آیا واقعاً براکت ها موجب تغییر چهره خواهند شد؟ پاسخ این پرسش مثبت است اما نگران نباشید- تغییراتی که براکت ها در ظاهر فرد ایجاد می کنند کاملاً مثبت خواهند بود. براکت ها قادرند مشکلات کج بودن دندان ها را برطرف سازند و تقارن بیشتر و طبیعی تری به کل چهره، دهان و خط فک ها ببخشند.

براکت های ارتودنسی چگونه موجب تغییر چهره می شوند؟

اگر می خواهید بدانید که صاف شدن دندان ها چگونه می تواند روی ظاهر چهره شما تأثیر بگذارد، تنها کافیست نگاهی به تصاویر افراد قبل و بعد از انجام درمان ارتودنسی با کمک براکت داشته باشید. تفاوت این تصاویر، شگفت انگیز است و همه آن به خاطر اصلاحاتی دقیق است که در لبخند فرد ایجاد شده اند. بخشی از دلیل استفاده از براکت های ارتودنسی اصلاح یا پیشگیری از بروز مشکلات بزرگ برای سلامت دهان و دندان ها است، اما بزرگ ترین دلیل این است که براکت ها ظاهر کل چهره را تغییر می دهند. در این مقاله کوتاه، چگونگی این تغییر را توضیح خواهیم داد.

براکت ها شکل چهره را تغییر می دهند.

در حالت عادی، چهره انسان تا حدودی دارای عدم تقارن است. اما در برخی افراد خاص، این عدم تقارن برجسته تر است، و معمولاً منشاء آن دندان ها است. براکت ها قادرند به آهستگی و به طور پیوسته تقارن را به چهره شما بازگردانند به گونه ای که مخاطب می تواند بوضوح چهره واقعی و زیبای شما را ببنید، و ایرادهای آن برطرف خواهند شد. برخی مشکلات شایعی که براکت ها قادرند به شکلی مؤثر آنها را تغییر دهند عبارتند از:

اثر ارتودنسی بر زیبایی صورت

اثر ارتودنسی بر زیبایی صورت

  • آندربایت: وقتی آندربایت دارید، چانه شما جلوتر قرار گرفته است و باعث می شود بزرگ تر از حد معمول به نظر برسد، در نتیجه مانند عارضه ای به نظر خواهد رسید که تحت عنوان “صورت ماه شکل” moon face شناخته می شود. وقتی این مشکل با کمک براکت ها اصلاح می شود، تمام ویژگی های چهره ملایم تر می شوند و برجستگی تنها یک نقطه صورت از بین خواهد رفت.

    اثر ارتودنسی بر زیبایی صورت

    اثر ارتودنسی بر زیبایی صورت

  • اپن بایت: اپن بایت زمانی بوجود می آید که به نظر می رسد دهان کشیده شده است، و در موارد حاد، مانع کامل بسته شدن دهان به طور طبیعی می شود. این مشکل کاملاً قابل توجه است و حتی از نیمرخ نیز قابل مشاهده است زیرا باعث می شود لب بالا جلوتر از همه اجزاء صورت به نظر برسد. براکت ها مشکل صاف بودن و قرار داشتن دندان ها در یک راستا را بر طرف می سازند و به دهان ظاهری طبیعی تر می بخشند.

    اثر ارتودنسی بر زیبایی صورت

    اثر ارتودنسی بر زیبایی صورت

  • اور بایت: این یکی از شایع ترین مشکلات مربوط به صاف بودن دندان ها و فک ها و یکی از عواملی است که بسیاری افراد بواسطه آن احساس شرمندگی می کنند. اوربایت باعث می شود لب بالا برجسته و جلوتر از دیگر اجزاء صورت به نظر برسد، در حالی که گونه ها فرو رفته به نظر می رسند. براکت ها تناسب فک و دندان ها با یکدیگر را تغییر می دهند، در حالی که در نیمه پایین صورت تعادل بیشتری ایجاد خواهد شد.

    اثر ارتودنسی بر زیبایی صورت

    اثر ارتودنسی بر زیبایی صورت

  • دندان های فشرده، کج و ناصاف: حتی مشکلات جزئی مربوط به صاف بودن دندان ها نیز می توانند موجب شرمندگی فرد و امتناع او از لبخند زدن یا خندیدن شوند. براکت ها می توانند مشکلات فاصله بین دندان ها و نحوه قرار گیری آنها را برطرف سازند، به گونه ای که هرگز بیمار برای نشان دادن لبخند خود تردید نخواهد کرد.
اثر ارتودنسی بر زیبایی صورت

اثر ارتودنسی بر زیبایی صورت

 

براکت ها می توانند شما را به داشتن دندان هایی سالم تر و اعتماد به نفس بالاتر تشویق کنند.

فواید براکت ها برای سلامت فرد می توانند فراتر از فواید آنها برای زیبایی باشند. به عنوان مثال، پس از استفاده از براکت های ارتودنسی راحت تر می توان دندان ها و لثه ها را تمیز کرد. بسته به مشکل ارتودنتیکی که با کمک درمان ارتودنسی برطرف شده است، هر فرد شاهد نتایجی متفاوت خواهد بود اما در هر صورت، پس از تکمیل درمان، فرد متوجه خواهد شد با ممارست بیشتری بهداشت دهان و دندان ها را رعایت می کند و این باعث می شود بتوان به راحتی از پوسیدگی دندان ها، بیماری لثه، بوی بد دهان، و دیگر مشکلات پیشگیری نمود که باعث پایین آمدن اعتماد به نفس می شوند. دندان های سالم لبخندی زیبا خلق خواهند کرد به همین دلیل با اعتماد به نفس بیشتری لبخند خواهید زد.

اثر ارتودنسی بر زیبایی صورت

اثر ارتودنسی بر زیبایی صورت

 

با بهبود ظاهر دندان ها، جوانتر به نظر خواهید رسید.

هر چند درک درمان ارتودنسی به عنوان یک فرد بزرگسال، می تواند باعث شود احساس کنید به دوران جوانی خود باز گشته اید، اما در حقیقت پس از تکمیل درمان، اطرافیان متوجه تفاوت فاحش در چهره شما خواهند شد. در برخی موارد، اصلاح کجی فک می تواند باعث شود پوست زیر چانه محکم تر به نظر برسد و ظاهری جوان تر داشته باشید.

چگونه باید لبخند ناصاف را درمان نمود؟

برای اصلاح لبخند، ارتودنتیست می تواند گزینه های مختلفی پیشنهاد دهد. این گزینه ها شامل براکت های ارتودنسی و اینویزیلاین برای جابجایی دندان ها به محل مطلوب آنها هستند. در موارد حاد، دیگر اقدامات ارتودنتیک نیاز هستند. ابزار هرپست Herpst یا پالاتال اکسپندر palatal expander (وسیع کننده کام) می توانند فک را جابجا یا عرض فک بالا را افزایش دهند. این درمان ها کمک می کنند مشکل نا همراستا بودن فک ها و دندان ها برطرف شود و ظاهر طبیعی تری برای لبخند و خط فک ایجاد شود. نتایج نهایی این تلاش ها و مراقبت ها، دستیابی به لبخندی جدید، و در موارد حاد، تغییر شکل چهره خواهد بود.

دندان عقل و درمان ارتودنسی

چگونه ممکن است دندان عقل روی صاف بودن دیگر دندان ها تأثیرگذار باشد؟ آیا باید نگران بیرون آمدن دندان های عقل و جابجایی دیگر دندان ها بود؟ آیا کشیدن دندان های عقل ضروری است و چه زمانی باید این کار انجام شود؟ ارتودنتیست ها معمولاً با این پرسش های بیماران مواجه می شوند، مخصوصاً افرادی که به تازگی درمان ارتودنسی خود را به پایان رسانده اند و در شرف بیرون آمدن دندان های عقل خود هستند. در این مقاله قصد داریم به بحث راجع به این پرسش ها و نگرانی های همراه با این دندان ها و تأثیر آنها روی دیگر دندان ها بپردازیم و در انتها به شما پیشنهاد دهیم پیش از اقدام برای کشیدن آنها نزد دندانپزشک عمومی، حتماً با یک ارتودنتیست مشورت کنید، زیرا ممکن است نیاز به کشیدن نداشته باشند!

 

دندان عقل و درمان ارتودنسی

دندان عقل و درمان ارتودنسی

دندان عقل چیست؟

اکثر افراد بزرگسال به طور طبیعی چهار دندان عقل خواهند دارند، اما حدود 15 تا 20 درصد از افراد از این چهار دندان، هرگز حتی یک دندان هم نخواهند داشت. این دندان ها سومین و آخرین دندان های مولر (آسیاب بزرگ) هستند که در انتهای قوس های دندان بالا و پایین، درون لثه ها قرار گرفته اند. این دندان ها معمولاً در اواخر دهه دوم یا اوایل دهه سوم زندگی داخل دهان رشد می کنند. دندان های عقل معمولاً بدون هیچ مشکلی بیرون می آیند؛ با این حال، گاهی اوقات دندان عقل جای کافی برای درست بیرون آمدن ندارد و ممکن است به صورت “نهفته” یا “نیمه نهفته” بماند.

آیا بیرون آمدن دندان های عقل همیشه دردناک است؟

اگر بخواهیم کوتاه پاسخ دهیم، نه همیشه! در برخی افراد، دندان های عقل به درستی بیرون می آیند. هر چند ممکن است حین بیرون آمدن آنها از لثه ها درد خفیفی اطراف لثه های خود احساس کنند، اما بیرون آمدن آنها الزاماً همیشه دردناک نیست. در چنین مواردی، به ندرت ممکن است نیاز باشد فرد اقدام خاصی بکند. با این حال، همانطور که می دانید، برخی افراد تجربه های بسیار متفاوتی دارند!

دندان عقل و درمان ارتودنسی

دندان عقل و درمان ارتودنسی

 

به دلایل مختلفی ممکن است دندان های عقل هنگام بیرون آمدن دردناک و ناراحت کننده باشند. این مشکل می تواند ناشی از نبود جای کافی در دهان برای بیرون آمدن آنها باشد، به همین دلیل به دندان های مجاور فشار وارد می کنند و احتمالاً موجب جابجایی آنها می شوند. گاهی اوقات ممکن است این مشکل به این علت بروز پیدا کند که دندان سعی می کند به صورت یک طرفه بیرون بیاید یا گیر کند و به صورت نهفته پشت آخرین دندان باقی بماند. در این موارد، لثه ای که دندان عقل را پوشش داده است متورم و عفونی می شود، که ممکن است فک با منطقه اطراف گوش دردناک شوند.

دندان عقل و درمان ارتودنسی

دندان عقل و درمان ارتودنسی

 

آیا کشیدن دندان عقل ضروری است؟

هرچند این پرسش زیاد مطرح می شود، اما هیچ پاسخ مشخصی برای این پرسش وجود ندارد و به شدت و تکرار علائم شما بستگی دارد و نیز اینکه دندان های عقل به دیگر دندان ها فشار وارد می کنند یا خیر؟ مهم ترین دلایل برای کشیدن دندان های عقل عبارتند از:

  • عفونت مکرر دندانی که تنها بخشی از آن بیرون آمده است و تمیز کردن کامل آن غیر ممکن است.
  • احتمال آسیب به دندان های مولر سالم مجاور ناشی از بیرون آمدن دندان عقل.

بهترین راه برای اینکه ارتودنتیست بتواند تشخیص دهد دندان عقل به چه صورت در حال رشد است، گرفتن تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس از دهان است.

دندان عقل و درمان ارتودنسی

دندان عقل و درمان ارتودنسی

چه می شود اگر دندان عقل دردناک را نادیده بگیریم؟

اگر دندان عقل دردناک خود را نادیده بگیرید و به فکر درمان آن نباشید، ممکن است به یک عفونت جدی تر تبدیل شود. درد اطراف دندان عقل، و نیز درد در ناحیه فک، گوش، یا اطراف دهان همگی می توانند از علائم عفونت دندان عقل باشند. در صورتی که این عفونت درمان نشود، می تواند به مناطق اطراف منتشر شود. در موارد حاد درمان نشده، انتشار عفونت می تواند موجب تورم صورت شود و برای مجرای تنفسی مشکل آفرین باشد، یا حتی توانایی تنفس و بلع را با مشکل مواجه سازد، که یک موقعیت اورژانسی واقعی محسوب می شود.

ممکن است تمیز کردن صحیح دندان های عقل دشوار باشد و به طور کامل انجام نشود. از آنجا که در عقب دهان قرار گرفته اند بیشتر مستعد تجمع ذرات غذاها و پلاک دندان هستند که می توانند موجب بروز عفونت اطراف دندان شوند که در نهایت به پوسیدگی دندان و افزایش احتمال ایجاد کیست ختم می شود. علاوه بر تأثیر منفی که این عفونت روی خود دندان عقل دارد، می تواند سلامت بافت لثه و استخوان پیرامون آن و دندان های مجاور را نیز به خطر بیندازد.

دندان عقل و درمان ارتودنسی

دندان عقل و درمان ارتودنسی

 

آیا پس از اتمام درمان ارتودنسی، بیرون آمدن دندان عقل می تواند موجب جابجایی دندان ها شود؟

تنها یک پاسخ برای این پرسش وجود ندارد، زیرا هر مورد متفاوت است. زمانی که متوجه بیرون آمدن دندان عقل خود می شوید، باید به ارتودنتیست خود مراجعه کنید تا در صورت لزوم راجع به گزینه های درمان ارتودنسی صحبت کنید. ارتودنتیست می تواند نحوه بیرون آمدن دندان های عقل و تأثیر آنها روی دیگر دندان ها را مورد بررسی قرار دهد، از شما بخواهد از دندان ها و فک خود تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس تهیه کنید تا بتواند با قطعیت به شما بگوید آیا نیاز است کار دیگری انجام دهید یا خیر.

ارتودنتیست نهایت سعی خود را خواهد کرد تا همه دندان های شما که به تازگی صاف شده اند، پس از برداشتن براکت ها نیز به خوبی در جای خود باقی بمانند. به برخی بیماران توصیه می شود از ریتینر ثابت ارتودنسی استفاده کنند (یک تکه فلز ظریف که پشت دندان های جلو قرار می گیرد، بنابراین غیر قابل دیدن است)، برخی دیگر نیز ممکن است به استفاده طولانی مدت از ریتینرهای متحرک تشویق شوند.

 

انواع وسیع کننده قوس دندانی

چرا از وسیع کننده استفاده می‌شود؟

وسیع کننده کام یک وسیله ارتودنسی است که برای پهنتر کردن فک و قوس دندانی استفاده می‌شود تا دندانها فضای بیشتری داشته باشند و بتوان آنها را صاف و همراستا کرد. علاوه بر وسیع کننده کام وسیله ‌های مشابهی برای پهن کردن فک پایین نیز وجود دارد. پهن کردن فکها و بزرگ کردن قوس دندانی یک درمان متداول‌تر ارتودنسی به شمار می‌آید. اگر چه استفاده از وسیع کننده در کودکان متداول است اما می‌توان از آن در بزرگسالان نیز در شرایطی استفاده کرد. با این حال استفاده از وسیع کننده در بزرگسالان  کمی ناراحتی بیشتری ایجاد می‌کند. مقدار اصلاح و سن بیمار تعیین ‌کننده طول دوره درمان با وسیع کننده است. بیمارانی که نمی‌خواهند چند ماه صرف فرآیند وسیع کردن کام نمایند، می‌توانند از جراحی فک برای بزرگ کردن قوس دندانی استفاده کنند.

استفاده از وسیع کننده معمولاً پیش از براکت برنامه ‌ریزی می‌شود تا فضای کافی برای صاف کردن دندان‌ها فراهم شود. اعتقاد بر این است که استفاده از وسیع کننده کام باید پیش از جهش رشد و یا در حین آن باشد. برای دستیابی به حداکثر تغییرات اسکلتی باید درمان در سنین بسیار پایین شروع شود. در صورتی که وسیع کننده کام پس از جهش رشد استفاده شود تغییرات دندانی بیشتری در مقایسه با تغییرات اسکلتی وجود خواهد داشت که منجر به زاویه دار شدن دندان‌ها می‌شود.

انواع وسیع کننده کام

انواع وسیع کننده کام

انواع وسیع کننده کام

به‌ طور کلی سه نوع وسیع کننده کام وجود دارد که عبارتند از وسیع کننده فوری کام، وسیع کننده تدریجی کام و وسیع کردن کام با ایمپلنت.

  • وسیع کننده فوری کام

وسیع کننده فوری کام یا Rapid palatal expansion (به اختصار به آن RPE گفته می‌شود) روشی است که در آن هر روز نیم میلی متر تا یک میلی‌متر به فضای قوس دندانی اضافه می‌شود تا زمانی که کراس بایت عقب دهان اصلاح شود. برای تفکیک نتایج معمولاً وسیع کننده فوری سه تا شش ماه در دهان می‌ماند اما این زمان بسته به شرایط بیمار متفاوت است. به این دوره ، دوره شش ماهه حفظ نتایج گفته می‌شود که در آن استخوان جدید تولید شده و فاصله ایجاد شده در خط میانی کام را که توسط وسیع کننده ایجاد شده است،  پر می‌کند. برای پیشگیری از بازگشت نتایج باید نگهدارنده ارتودنسی یا ریتینر استفاده شود. وسیع کننده فوری ممکن است با پشتیبانی دندان‌ها، استخوان‌ها و یا هر دو باشد. وسیع کننده کام با پیچاندن پیچ وسط وسیله فعال شده و نیرو اعمال می‌کند.

انواع وسیع کننده کام

انواع وسیع کننده کام

 

  • وسیع کننده تدریجی کام

وسیع کننده تدریجی با نرخ آهسته تری در مقایسه با وسیع کننده فوری ، فک را بزرگ می‌کند. در وسیع کننده تدریجی بیمار باید چهار مرتبه پیچ وسط بدنه وسیع کننده را بچرخاند تا یک میلی‌متر در هفته به فضای فک اضافه شود. در مدت 8 تا 10 هفته بعد نرخ پیچاندن پیچ باید به همین شکل ادامه پیدا کند. این بزرگ کردن تدریجی فک امکان تولید سلولهای استخوانی جدید و تغییرات دندانی به نسبت یک به یک را فراهم می‌سازد. بنابراین همان مقدار که استخوان فک بزرگ‌تر می‌شود تغییرات دندانی نیز ایجاد می‌شود در حالی که با وسیع کننده فوری در ابتدا بیشتر تغییرات اسکلتی ایجاد می‌کند.

وسیع کننده تدریجی درد کمتر ایجاد کرده و سازگاری بیشتری با فیزیولوژی بافت‌ها دارد. برخی تحقیقات نشان می‌دهد فاصله بین دندانهای جلویی که در مدت استفاده از وسیع کننده فوری کام ایجاد می‌شود، در وسیع کننده تدریجی کام کمتر است چرا که هم‌زمان با بزرگ ‌شدن فک فیبرهای بین دندانی فرصت بستن فاصله را دارند.

  • وسیع کردن کام بر پایه ایمپلنت

در وسیع کننده کام بر پایه ایمپلنت، نیرو مستقیماً به استخوان ماگزیلاری (فک بالا) وارد می‌شود در حالی که در روش‌های قبلی نیرو به دندان‌ها اعمال می‌شد. در این تکنیک دو تا چهار مینی ایمپلنت در سقف دهان جایگذاری می‌شوند تا از آنها به عنوان لنگر استفاده شود و وسیع کننده کام به آن منتشر شود. سپس از بیمار خواسته می‌شود تا دو هفته بیچ وسط بدنه وسیع کننده کام را مطابق رویکرد وسیع کننده فوری بپیچاند. اشکال این روش در تهاجمی بودن و احتمال عفونت است.

هنگامی که بیمار به سن بلوغ می‌رسد، دو نیمه کام (درز کام) به یکدیگر جوش می‌خورند و در وسط آن بسته می‌شود و فک ماگزیلاری به صورت یک تکه در می‌آید. در صورتی که بیمار دچار مشکل کوچک بودن فک بالا و قوس دندانی باشد، باید پیش از بلوغ از وسیع کننده کام استفاده نماید. با این حال در صورتی که بیمار به بلوغ رسیده باشد، می‌توان وسیع کننده کام را با عمل جراحی در درز میانه کام جای داد. برای این منظور ابتدا با عمل جراحی کام از وسط باز میشود و وسیله در جای خود قرار داده شود. پس از این که وسیله کاملاً جایگذاری شد خط میانی کام بسته می‌شود. سپس ارتودنتیست عمل را با اتصال حلقه فلزی وسیع کننده کام به دندان‌های آسیاب بزرگ تمام میکند.

اپن بایت یا فاصله بین دندانهای جلویی بالا و پایین

نحوه تماس دندان‌های بالا و پایین با یکدیگر بایت خوانده می‌شود. مال اکلوژن یا مشکلات بایت به وضعی که گفته می‌شود که در آن تماس دندان‌ها با یکدیگر نامناسب است. در حالت ایده ‌آل در هنگام بایت یا بسته بودن دهان سطح جونده دندان‌های عقبی بالا و پایین بر روی یکدیگر قرار گرفته و فک بالا کمی جلوتر از فک پایین قرار می‌گیرد به طوری که دندان‌های جلوی بالا بخشی از سطح دندان‌های جلوی پایینی را می‌پوشاند.

اپن بایت یا فاصله بین دندانهای جلویی بالا و پایین

اپن بایت یا فاصله بین دندانهای جلویی بالا و پایین

اپن بایت چیست؟

اپن بایت به وضعیتی گفته می‌شود که در آن در هنگام بایت دندان‌های فک بالا با دندان‌های فک پایین تماس پیدا نمی‌کنند (شکل بالا). اپن بایت ممکن است مربوط به جلوی دهان و یا عقب دهان باشد. اپن بایت جلوی دندان به گونه ‌ای است که در هنگام بسته بودن دهان بین دندان‌های جلویی بالایی و پایینی فاصله وجود دارد انگار هنوز دهان باز است. اپن بایت نه تنها زیبایسی دندان‌ها و لبخند را تحت تأثیر قرار می‌دهد بلکه مشکلاتی در تکلم و گفتار ایجاد کرده و منجر به نوک زبانی صحبت کردن یا اشکالات دیگر تلفظی می‌شود. همچنین این وضعیت در جویدن نیز تأثیر گذاشته و باعث می‌شود هنگام جویدن غذا و ذرات غذا از بین دندان‌ها بیرون بریزد در نتیجه فرد مجبور است هنگام جویدن غذا زبان خود را به صورت مانعی به دندان‌های جلویی فشار دهد که این وضعیت خود منجر به بدتر شدن مشکل اپن بایت می‌شود.

چه عواملی باعث اپن بایت می‌شوند؟

به طور کلی سه فاکتور مهم در ناهمراستایی دندان‌ها و فاصله بین دندان‌های جلویی بالا و پایین نقش دارند.

1) گاهی اوقات اپن بایت ممکن است به واسطه مشکلات استخوان فک ایجاد شود.

2) برخی از کودکان نیز هنگامی دچار اپن بایت می‌شوند که دندان بندی مختلط دارند. دندان بندی مختلط به حدود شش تا دوازده‌ سالگی گفته می‌شود که هم‌زمان هم دندان‌های شیری و هم دندان‌های دائمی در دهان وجود دارند. در بسیاری از موارد، معمولاً پس از این که تمامی دندان‌های شیری با دندان‌های دائمی جایگزین می‌شوند، این مشکل برطرف می‌شود.

اپن بایت یا فاصله بین دندانهای جلویی بالا و پایین

اپن بایت یا فاصله بین دندانهای جلویی بالا و پایین

3) گاهی اوقات عادات دهانی نامناسب باعث بروز مشکل اپن بایت می‌شود. عادتی به نام فشار زبان اغلب در اپن بایت نقش دارد. فشار زبان (Tongue thrusting) به فشار دادن زبان به دندان‌های جلویی در هنگام بلع یا صحبت کردن گفته می‌شود. در اوایل کودکی الگوی بلع فشار زبان امری کاملاً طبیعی است اما با رشد کودک این عادت با الگوی بلع نرمال جایگزین می‌شود. کودکانی که الگوی بلع فشار زبان در آنها ترک نمی‌شود دچار مشکلاتی در بایت و تکلم می‌شوند.

اپن بایت یا فاصله بین دندانهای جلویی بالا و پایین

اپن بایت یا فاصله بین دندانهای جلویی بالا و پایین

یکی دیگر از عاداتی که باعث اپن بایت می‌شود، مکیدن انگشت و جویدن اشیایی مانند ناخن یا مداد است. همچنین مکیدن نادرست پستانک یا شیشه شیر احتمال مال اکلوژن را افزایش می‌دهد. مکیدن انگشت در نوزادان و شیرخواران وضعیتی طبیعی است اما با رشد کودک باید کنار گذاشته شود. 50% از افراد در دوران نوزادی انگشت خود را میمکند. این عادت تنها زمانی مشکل ساز می‌شود که دندان‌های دایمی بیرون زده اند.

اپن بایت یا فاصله بین دندانهای جلویی بالا و پایین

اپن بایت یا فاصله بین دندانهای جلویی بالا و پایین

درمان اپن بایت

درمان اپن بایت چالش ‌برانگیز ترین درمان در مشکلات ناهمراستایی فکها می‌باشد.

در صورتی ‌که اپن بایت در کودکانی که دندان بندی مختلط دارند، اتفاق بیفتد ممکن است با افتادن تمام دندان‌های شیری و بیرون زدن دندانهای دائمی مشکل به خودی خود برطرف شود.

گاهی اوقات علت مال اکلوژن مشکلات اسکلتی مانند عدم رشد مناسب استخوان فک می‌باشد. در چنین شرایطی جراحی فک ممکن است لازم باشد. در این جراحی فک، بخشی از استخوان فک بالا برداشته شده و استخوان‌های فک در موقعیت مناسب قرار داده می‌شود تا استخوان فک بالا و پایین همراستا گردند.

برای اصلاح مشکل اپن بایت وسیله‌ های ارتودنسی مختلفی وجود دارد. در برخی موارد در صورت مراجعه زود هنگام، با کمک یک وسیله ارتودنسی ساده می‌توان عادت فشار زبان و یا مکیدن انگشت را از بین برد. از جمله وسیله های ارتودنسی مورد استفاده برای اصلاح اپن بایت الاستیک یا حلقه کشی، قفس زبان و خار زبان و قفس کام میباشد. همچنین می‌توان از هدگیر ویژه ای برای تغییر موقعیت فک و اصلاح مشکل بایت کمک گرفت.

روش درمانی بستگی زیادی به شرایط بیمار و سن او دارد. معمولاً جراحی تنها زمانی توصیه می‌شود که سن رشد گذشته باشد. در صورتی که نگران مشکل فاصله بین دندان‌های بالا و پایین خود هستید بهتر است هر چه سریع تر با ارتودنتیست در این زمینه مشورت کنید.