پری کرونیت چیست؟

پری کرونیتPericoronitis  (که اوپرکولیت operculitis نیز نامیده می شود) شرایطی است شامل التهاب و تورم بافت نرمی که دندانی را در بر گرفته است که تا حدی رویش یافته است. رویش عبارت است از فرآیند رشد دندان که در آن دندان با “روییدن” از داخل لثه (بافت لثه) قابل مشاهده می شود. پری کرونیت ممکن است دندانی که هنوز در نیامده است را نیز تحت تأثیر قرار دهد.

به بافت نرمی که دندانی را می پوشاند که به طور کامل رویش نیافته است “اپرکولوم operculum” گفته می شود. یکی از دلایلی که این ناحیه بافت نرم ممکن است به راحتی ملتهب شود این است که اغلب ذرات و بقایای غذا را جمع می کند و هنگام انجام کارهای بهداشتی دهان و دندان دسترسی به آن دشوار است. همانطور که ذرات غذا را جمع آوری می کند، این ناحیه تاریک و مرطوب محیط مناسبی را برای رشد باکتری ها فراهم می کند.

دندانی که اغلب تحت تأثیر پری کرونیت قرار می گیرد، یک سوم پایین یا سرس آخر از دندان های مولر است که دندان عقل نامیده می شوند. در واقع، نادر است که پری کرونیت دندان دیگری غیر از دندان عقل فک پایین را درگیر کند. پری کرونیت اغلب افراد را در اواخر دوره نوجوانی یا اوایل بزرگسالی تحت تأثیر قرار می دهد، زیرا زمانی است که معمولاً دندان های عقل فک پایین می رویند.

پری کرونیت

پری کرونیت

علائم پری کرونیت

علائم خفیف

علائم خفیف پری کرونیت ممکن است شامل موارد زیر باشند:

  • بافت لثه دردناک و متورم (نزدیک دندانی که تحت تأثیر قرار گرفته است)
  • مشکل در گاز گرفتن (بدون برخورد به ناحیه متورم)
  • ترشح چرک از ناحیه ملتهب
  • طعم بد داخل دهان یا بوی نامطبوع

علائم شدید

علائم شدید پری کرونیت ممکن است شامل موارد زیر باشند:

  • مشکل در باز کردن دهان
  • تورم صورت (در سمتی از صورت که دندان ملتهب روی آن قرار دارد)
  • غدد لنفاوی متورم (که لنفادنیت lymphadenitis نامیده می شود)
  • تب
  • آنژین لودویگ Ludwig’s angina (عفونت باکتریایی نادر کف دهان که گاهی پس از عفونت دندان رخ می دهد)
  • اسپاسم فک (گاهی اوقات تحت عنوان فک قفل شده شناخته می شود)

علائم شدید ممکن است حاکی از این باشند که تورم به گردن و گلو گسترش یافته است، این می تواند تنفس طبیعی را تحت تأثیر قرار دهد و باید به عنوان یک اورژانس پزشکی در نظر گرفته شود که احتمالاً می تواند توانایی بلع یا تنفس را مختل کند و می تواند تهدید کننده زندگی باشد. افرادی که علائم شدید پری کرونیت دارند باید فوراً با دندانپزشک یا یک پزشک دیگر تماس بگیرند.

علائم پری کرونیت با توجه به فراوانی و شدت آنها به سه دسته مختلف دسته بندی می شوند که عبارتند از:

  • حاد- شامل باز شدن محدود دهان و علائم شدیدتر
  • کمتر حاد- شدت کمتر علائم بدون ناراحتی در باز کردن دهان
  • مزمن- شامل درد درجه پایین بدون علائم شدید

درمان پری کرونیت اغلب به سطح بیماری فرد (حاد، کمتر حاد یا مزمن) بستگی دارد.

علل و عوامل خطر زای پری کرونیت

افرادی که در معرض خطر بالاتر ابتلا به پری کرونیت قرار دارند عبارتند از:

  • افراد در گروه سنی اوایل بزرگسالی یا اواخر نوجوانی
  • داشتن دندان عقلی که هنوز بیرون نیامده است
  • داشتن اپرکولوم توسعه یافته (فلپ اطراف دندان ها، که رشد باکتری ها را تشویق می کند)
  • تجربه ترومای جویدن (آسیب به بافتی از دندان مقابل که تحت تأثیر قرار گرفته است)
  • افرادی که بهداشت دهان و دندان ضعیفی دارند
  • سیگار کشیدن (صرفنظر از تعداد سیگارهای کشیده شده در روز)
  • داشتن شرایطی که به سیستم ایمنی فشار وارد می کند (مانند بهبودی ویروسی، خستگی شدید یا استرس عاطفی)
  • باردار بودن

مطالعه

یک مطالعه در سال 2019، در یونان انجام شد، که هدف آن تعیین عوامل موثر بر شیوع پری کرونیت (از جمله عوامل اجتماعی و خطر، جمعیت شناسی و موارد دیگر) بود.

این مطالعه چندین عامل مرتبط با شیوع پری کرونیت را کشف کرد، از جمله:

  • شیوع پری کرونیت 92/4 درصد از شرکت کنندگان 20 تا 25 ساله مطالعه بود.
  • مشخص شد بهداشت دهان و دندان عامل بسیار مهمی در شیوع این بیماری بود.
  • مشخص شد که افراد سیگاری بیشتر مستعد ابتلا به پری کرونیت هستند (اما دفعات سیگار کشیدن تأثیری نداشت).
  • نوع مزمن پری کرونیت شایع ترین شکل این بیماری بود.

نویسندگان مطالعه نتیجه گرفتند: “به نظر می رسد که استفاده از دهانشویه همراه با دفعات کافی مسواک زدن، با کاهش آماری معنا دار بیماری [پریکرونیت] مرتبط باشد”.

تشخیص پری کرونیت

تشخیص پری کرونیت معمولاً توسط دندانپزشک و با انجام معاینه دهان انجام می شود و گاهی اوقات شامل گرفتن عکس تشخیصی رادیوگرافی دندان با اشعه ایکس (برای ارزیابی دندان عقلی که نروییده است) است.

پری کرونیت

پری کرونیت

درمان های پری کرونیت

درمان خانگی

گرچه چندین روش درمان خانگی وجود دارد که دندانپزشک ممکن است آنها را توصیه کند، درمان خانگی نباید جایگزین مداخلات تخصصی پزشکی شوند. دندانپزشک ممکن است روش های درمان خانگی را تجویز کند، از جمله:

  • شستشو با آب نمک گرم (مخصوصاً بعد از صرف غذا برای زدودن مواد غذایی و مواد زائد)
  • سیستم های شستشوی دهان (با استفاده از تجهیزات تجاری)
  • بهداشت دقیق و منظم دهان و دندان (از جمله مسواک زدن و نخ دندان کشیدن)
  • مسکن های درد (مانند ایبوپروفن [ادویل] یا استامینوفن [تیلنول] یا دیگر مسکن های بدون نسخه که توسط دندانپزشک تجویز می شوند.)

توجه: از استفاده کمپرس گرم (که ممکن است تورم را افزایش دهد) خودداری کنید، بخصوص افرادی که علائم شدید پری کرونیت مانند تب یا تورم گردن یا صورت دارند .

درمان پزشکی

درمان پری کرونیت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • تمیز کردن دندان ها / شستشوی ذرات غذا و سایر مواد زائد از اطراف منطقه
  • تجویز آنتی بیوتیک (خوراکی)
  • یک دهانشویه ضد باکتری
  • مسکن (ممکن است دندانپزشک مسکن های بدون نسخه یا داروهای تجویزی را تجویز کند)

هنگامی که عفونت برطرف شد، درمان بعدی به شدت و دسته علائم پری کرونیت (شامل دسته های حاد، کمتر حاد یا مزمن) بستگی دارد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • مشاهده دندان برای حصول اطمینان از عدم بازگشت عفونت و رویش طبیعی دندان
  • ارجاع به جراح فک و صورت برای بررسی نیاز به جراحی دهان
  • کشیدن دندان عقل عفونی (اگر دندانپزشک یا جراح دهان تشخیص دهد که ممکن است به طور طبیعی نروید)
  • کشیدن دندان های عقل هر دو فک پایین و بالا در سمتی که تحت تأثیر قرار گرفته است (برای جلوگیری از فرو رفتن دندان فک بالا به داخل لثه ملتهب فک پایین و ایجاد عفونت بعدی).
  • انجام فرایند اوپرکولومoperculum (جراحی جزئی دهان برای برداشتن فلپ پوست از روی دندانی که تحت تأثیر قرار گرفته است).
  • گاهی اوقات فلپ پس از برداشتن دوباره رشد می‌کند و عمل اپرکولوم باید مجدداً انجام شود.

مراقبت های بعد از جراحی ها

اگر دندان عقل کشیده شده باشد، معمولاً منجر به بهبودی کامل می شود و علائم پری کرونیت ممکن است در عرض یک تا دو هفته پس از جراحی کاهش یابند. درمان های بعدی ممکن است شامل موارد زیر باشند:

  • ملاقات بعدی با دندانپزشک یا جراح دهان برای نظارت بر میزان بهبودی و سطح درد دندان، در صورت وجود.
  • پایبندی اکید به دستورالعمل های مراقبت های بعدی در صورت کشیدن دندان عقل (مانند پرهیز از سیگار کشیدن، خوردن غذاهای نرم و غیره)
  • درمان های خانگی (مانند دهانشویه های آنتی بیوتیک، داروهای مسکن بدون نسخه و غیره)
  • رعایت دقیق بهداشت دهان و دندان (از جمله مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم)
  • ترک سیگار (برای افرادی که سیگار می کشند)

پیشگیری از بروز پری کرونیت

مراقبت های پیشگیرانه و ویزیت های منظم دندانپزشکی ممکن است خطر ابتلا به پری کرونیت را کاهش دهند زیرا دندانپزشک می تواند دندان عقل شما را به دقت زیر نظر داشته باشد و قبل از اینکه عفونت رخ دهد، زمانی که به نظر نمی رسد دندان مولر سوم به طور طبیعی بروید، مداخله کند.

پاکسازی منظم دندان همچنین ممکن است به پیشگیری از پری کرونیت کمک کند زیرا آنها به تمیز نگه داشتن دندان ها و عاری نگهداشتن آنها از ذرات غذا و مواد زائد کمک می کند. پیشگیری از پری کرونیت ممکن است با اقدامات بهداشتی منظم دهان شامل مسواک زدن، نخ دندان کشیدن و استفاده از دهانشویه آنتی بیوتیک امکان پذیر باشد؛ اما علیرغم چنین مداخلاتی، برخی افراد هنوز هم به این بیماری مبتلا می شوند.

آنچه باید در مورد ریتینرهای دائمی بدانید!

ریتینرها یا نگهدارنده های دائمی که به آنها نگهدارنده ثابت نیز گفته می شود، سیم های سفارشی هستند که ارتودنتیست شما پس از صاف کردن دندان ها به آنها می چسباند. نگهدارنده ها از جابجایی دندان های شما پس از درمان ارتودنسی جلوگیری می کنند و تنها توسط یک ارتودنتیست قابل برداشتن هستند. در برخی موارد، ریتینرهای دائمی ممکن است به جای ریتینرهای متحرک توصیه شوند، که خودتان آنها را قرار می دهید و خارج می کنید.

این مقاله در مورد نگهدارنده های دائمی، مزایا، هزینه ها و تکنیک های تمیز کردن آنها صحبت می کند.

نگهدارنده دائمی چگونه عمل می کند؟

دندان های شما توسط الیاف پریودنتال لیگامان به فک شما متصل می شوند که کشیده می شوند تا دندان های شما بتوانند حرکت کنند. بریس ها یا الاینرها می توانند دندان های شما را برای بهبود زیبایی یا عملکردی، در بهترین جایگاه خود قرار دهند. پس از آن، به یک نگهدارنده نیاز خواهید داشت تا آنها را در جای خود نگه دارد یا رباط هایی که تمایل دارند دندان ها را به سمت موقعیت اصلی خود بازگردانند را کنترل کنند.

نگهدارنده دائمی سیمی است، که گاهی اوقات بافته می شود، که ارتودنتیست شما آن را پشت دندان های شما که به تازگی در جای مناسب قرار داده شده اند قرار می دهد. آنها آن را با چسب مخصوص به دندان های شما می چسباند و سیم دندان های شما را در جای خود نگه می دارد. گاهی اوقات، سیم انعطاف پذیر است، بنابراین ممکن است دندان ها را پس از انجام کارهای ارتودنسی به طور کامل در یک راستا حفظ نکند.

یک نگهدارنده دائمی در واقع می تواند برداشته شود اما فقط توسط یک متخصص.

 ریتینرهای دائمی

ریتینرهای دائمی

نگهدارنده های دائمی در مقایسه با نگهدارنده های قابل جابجایی یا متحرک

نگهدارنده های دائمی به پشت دندان های شما چسبانده می شوند، بنابراین مجبور نخواهید بود به خاطر داشته باشید که آنها را داخل دهان خود قرار دهید و آنها را بیرون بیاورید. آنها برای افراد دیگر قابل مشاهده نیستند. یک ارتودنتیست در صورت نیاز می تواند آنها را حذف کند.

نگهدارنده های متحرک، سیمی و پلاستیکی یا شفاف هستند. شما می توانید آنها را بیرون بیاورید، اما باید به خاطر داشته باشید که آنها را دوباره بپوشید در غیر اینصورت احتمالاً دندان های شما حرکت خواهند کرد. نگهدارنده های متحرک شفاف چندان قابل مشاهده نیستند، اما ممکن است تغییر رنگ دهند و پاره شوند. نگهدارنده های متحرک سیمی بیشتر قابل مشاهده هستند اما دوام بیشتری نیز دارند.

نکات مثبت نگهدارنده های دائمی

نگهدارنده های دائمی همواره دندان های شما را در جای خود نگه می دارند، که مؤثرترین راه برای نگه داشتن آنها در جای خود است.

دیگر مزایای نگهدارنده دائمی عبارتند از:

  • آنها برای افراد دیگر قابل مشاهده نیستند.
  • بعید است که روی گفتار شما تأثیر بگذارند، کاری که نگهدارنده های متحرک ممکن است انجام دهند.
  • آنها بسیار بادوام هستند و از چند سال تا 20 سال ماندگاری دارند.
  • در صورت لزوم ارتودنتیست می تواند آنها را تعمیر یا تنظیم کند.

معایب نگهدارنده های دائمی

برخی از افراد ترجیح می دهند که بتوانند نگهدارنده را قرار دهند و خارج کنند، که با نگهدارنده های دائمی امکان پذیر نیست. سایر معایب عبارتند از:

  • بهداشت خوب دهان نیاز به تلاش بیشتری خواهد داشت.
  • ممکن است باعث تحریک اولیه شوند.
  • هزینه اولیه می تواند گران تر از نگهدارنده های متحرک باشد.
  • تشخیص شکستگی نگهدارنده (تا زمانی که دندان ها جابجا نشده اند) می تواند دشوار باشد.
  • در صورت شکستگی یا نیاز به تنظیم، باید به یک ارتودنتیست مراجعه کنید.

هزینه نگهدارنده دائمی

هزینه نگهدارنده توسط ارتودنتیست تعیین می شود، بنابراین می تواند بسیار متفاوت باشد. به عنوان یک راهنما، یک نگهدارنده دائمی، برای هر سیم، حدود 250 تا 550 دلار برای هر قوس دندانی، برای نگهدارنده فک بالا یا پایین هزینه خواهد داشت.

ارتودنتیست ها تمایل دارند از نگهدارنده های دائمی برای دندان های فک پایین استفاده کنند و ممکن است یک نگهدارنده متحرک را برای دندان های فک بالا توصیه کنند.

آیا بیمه نگهدارنده دائمی را پوشش می دهد؟

پوشش بیمه برای نگهدارنده دائمی با بیمه های مختلف متفاوت است. اگر بیمه شما درمان ارتودنسی را نیز پوشش دهد، ممکن است بیمه دندانپزشکی تمام یا بخشی از هزینه نگهدارنده شما را پوشش دهد. می توانید با شرکت بیمه خود تماس بگیرید یا در مورد آن با ارتودنتیست یا پزشک خود صحبت کنید تا متوجه شوید که چقدر باید پرداخت کنید. اگر زیر 18 سال هستید، بیمه های درمانی باید هزینه های دندانپزشکی را ارائه دهند.

چه کسی به نگهدارنده دائمی نیاز دارد؟

نگهدارنده دائمی به جای نگهدارنده های متحرک می تواند گزینه خوبی باشد اگر:

  • فکر می کنید ممکن است استفاده از نگهدارنده متحرک طبق دستورالعمل را فراموش کنید.
  • شما نمی خواهید نگهدارنده شما قابل مشاهده باشد.
  • دندان های شما در طول صاف کردن به مقدار قابل توجهی جابجا شده اند، یا در صورتی که یک یا چند دندان شما کشیده شده اند و باید فضای بین آنها را ببندید.
 ریتینرهای دائمی

ریتینرهای دائمی

نحوه تمیز کردن و مراقبت از نگهدارنده دائمی

نگهدارنده های دائمی می توانند تمیز کردن دندان ها و لثه های شما را چالش برانگیزتر کنند زیرا ذرات غذا می توانند به سیم گیر کنند. نخ دندان کشیدن ممکن است دشوار باشد، اما گزینه هایی برای تمیز نگه داشتن دندان هایی که پشت آنها سیم قرار داده شده است وجود دارد که عبارتند از:

  • فلاس تریدرها، که حلقه های یکبار مصرف نازکی هستند که تمیز کردن اطراف سیم های نگهدارنده را آسان تر می کنند.
  • واتر فلاسرها، که ذرات باقی مانده ها پلاک ها را با فشار قوی آب تمیز می کنند.
  • مسواک های بین دندانی، که مسواک های کوچکی هستند که بین دندان های شما استفاده می شوند.

مهم است که پاکسازی تخصی دندان ها را نیز ادامه دهید.

نگهدارنده های دائمی بادوام هستند، اما اگر ناراحت کننده هستند و نیاز به تنظیم دارند، یا اگر شکسته یا خم می شوند، باید به پزشک خود مراجعه کنید تا آنها را تنظیم یا تعمیر کند.

خلاصه

نگهدارنده های دائمی سیم های سفارشی هستند که ارتودنتیست ها پس از صاف کردن دندان های شما به پشت آنها می چسبانند. آنها به نگه داشتن دندان ها در جای خود و عدم حرکت پس از صاف کردن آنها کمک خواهند کرد.

ریتینر دائمی بسیار بادوام است و مانند ریتینرهای متحرک، مجبور نیستید به خاطر داشته باشید که آن را داخل دهان خود قرار دهید یا خارج کنید. مزیت دیگر این است که هیچ کس نمی تواند آنها را ببیند، زیرا پشت دندان های شما هستند.

تمیز نگه داشتن دندان ها با رتینرهای دائمی ممکن است دشوار باشد، اما نخ دندان های مخصوصی وجود دارند که می توانند به شما کمک کنند. پاکسازی تخصصی دندان ها نیز مهم است.

سخن پایانی

نگهدارنده ها بخش مهمی از صاف نگه داشتن دندان های شما پس از انجام مراحل درمان ارتودنسی هستند و از سرمایه شما محافظت می کنند. هیچ کس نمی تواند نگهدارنده دائمی شما را ببیند، که یک مزیت بزرگ برای بسیاری از افراد است. ارتودنتیست شما درباره مدت زمان استفاده از ریتینر به شما توصیه های خواهد کرد که ممکن است متفاوت باشند. مدتی زمان می برد تا به آنها عادت کنید، اما شما مجبور نخواهید بود با گذاشتن و درآوردن، گم کردن یا فراموش کردن آنها کنار بیایید.

پرسش های متداول در مورد ریتینرهای دائمی

ماندگاری نگهدارنده دائمی چقدر است؟

نگهدارنده های دائمی بادوام هستند و می توانند تا 20 سال عمر کنند. با این حال، ممکن است نیاز به تنظیم داشته باشند یا خم شوند یا بشکنند. اگر نگهدارنده دائمی شما نیاز به توجه داشته باشد، ارتودنتیست شما می تواند آن را بردارد، تعمیر یا تنظیم کند.

آیا دندان ها هنوز هم می توانند با نگهدارنده دائمی حرکت کنند؟

این امکان وجود دارد که دندان های شما حتی با نگهدارنده دائمی حرکت کنند.

برای به حداقل رساندن این امر، به طور منظم به ارتودنتیست خود مراجعه کنید. در صورتی که متوجه تغییری در نگهدارنده دائمی خود شدید که ممکن است نشان دهنده آسیب دیدگی سیم یا اتصال آن باشد، برای بررسی نگهدارنده دائمی خود قرار ملاقاتی با ارتودنتیست خود بگذارید.

آیا نگهدارنده های دائمی ارزشش را دارند؟

نگهدارنده های دائمی مانند نگهدارنده های متحرک دارای مزایا و معایبی هستند. آنها ممکن است هزینه بیشتری داشته باشند، اما می توانند دوام بیشتری نیز داشته باشند و برای نگه داشتن دندان های تازه صاف شده در جای خود، می توانند مؤثرترین نوع نگهدارنده باشند. به توصیه های ارتودنتیست خود در مورد نگهدارنده ها گوش کنید، اما تا زمانی که احساس کنید می توانید بهترین تصمیم را بگیرید، سؤال کنید.

سلامت دهان نشانه سلامت عمومی بدن

مزایای بهداشت خوب دهان و دندان ها فراتر از داشتن لبخندی درخشان است. اطمینان از صحیح مسواک زدن، نخ دندان کشیدن روزانه، و رعایت مراجعات منظم دندانپزشکی، سلامت عمومی شما را تضمین می کند. مشکلات دندانی مانند بیماری لثه و پوسیدگی دندان می توانند با تعدادی از بیماری ها از جمله بیماری قلبی و ذات الریه ارتباط داشته باشند.

این مقاله مروری سریع دارد بر شرایط مرتبط با سلامت ضعیف دهان و دندان ها، مواردی که می توانند سلامت دهان و دندان های شما را بدتر کنند، و همچنین آنچه که می توانید برای حفظ لبخند خود انجام دهید.

تاثیر سلامت دهان بر سلامت بدن

تاثیر سلامت دهان بر سلامت بدن

چه شرایطی با بهداشت نامناسب دهان مرتبط هستند؟

به طور فزاینده ای، محققان در حال یافتن ارتباطات قابل توجهی بین سلامت عمومی شما و سلامت دهان و دندان ها هستند. بهداشت ضعیف دهان مستقیماً با ذات الریه، طیف وسیعی از مشکلات جدی قلبی و همچنین مشکلات دوران بارداری و زایمان ارتباط دارد.

بیماری قلبی

طی چند سال گذشته، تعداد رو به افزایشی از شواهد، مشکلات دندانی، بویژه از دست دادن دندان ها و پریودنتیت (بیماری پیشرفته لثه) را به بیماری قلبی و سایر مشکلات قلبی ربط داده اند. این مشکلات قلبی و گردش خون عبارتند از:

  • بیماری عروق کرونر قلب: که همچنین تحت عنوان آترواسکلروز atherosclerosis شناخته می شود، بیماری عروق کرونر قلب زمانی بروز می یابد که شریان های قلب سخت می شوند، جریان خون دچار اختلال می شود یا به طور کامل قطع می شود.
  • نارسایی قلبی: زمانی است که قلب قادر به پمپاژ کافی نیست، و باعث تجمع خون در سایر قسمت های بدن، بویژه پاها و ریه ها می شود.
  • آریتمی قلبی: که مشخصه ویژه آن ضربان قلب نامنظم، خیلی سریع یا خیلی آهسته اس، آریتمی های قلبی مانند فیبریلاسیون دهلیزی (Afib) نیز ممکن است بروز پیدا کنند.
  • سکته مغزی: سکته مغزی که ناشی از لخته شدن خون یا ترکیدن عروق مغز است، باعث تشنج می شود و یک موقعیت اورژانسی پزشکی است.

در افرادی که سلامت دهان و دندان خوبی ندارند، از میان دیگر مشکلات قلبی، میزان حمله قلبی و سکته مغزی افزایش یافته است. گرچه ممکن است مشکلات دهان مستقیماً باعث بروز ناراحتی های قلبی نشوند، اما آنها ممکن است به مشکلات قلبی کمک کنند و با آنها مرتبط باشند. با این حال، برای درک اینکه چرا این ارتباط وجود دارد، تحقیقات بیشتری نیاز است.

اندوکاردیت

بهداشت نامناسب دهان همچنین یک عامل خطر برای اندوکاردیت، نوعی عفونت بافت های قلب است. باکتری های موجود در دهان در نتیجه بیماری های لثه، ژنژیویت و پریودنتیت می توانند وارد جریان خون شوند و باعث بروز التهاب بالقوه اندوکاردیوم (بافت های پوشش داخلی حفره ها و دریچه های قلب) که تهدید کننده زندگی است شوند.

عوارض بارداری و زایمان

عوارض دوران بارداری و زایمان بعلاوه می توانند در نتیجه عدم رعایت بهداشت و سلامت دهان و دندان ایجاد شوند. علاوه بر این، باردار بودن احتمال ابتلا به التهاب لثه، پریودنتیت، لق شدن دندان ها، یا پوسیدگی دندان ها به دلیل نوسانات هورمونی را افزایش می دهد. مشکلات داخل دهان با طیفی از این عوارض ربط داده شده اند، از جمله:

  • تولد زودرس
  • وزن کم هنگام تولد
  • پره اکلامپسی Preeclampsia
  • ژنژیویت زخمی نکروزان حاد (که بعلاوه تحت عنوان trench mouth شناخته می شود)
  • تومورهای روی بافت لثه مادر (epulis gravidarum)

پنومونی

ذات الریه یک عفونت ریه است که شدت آن متغیر است و می تواند زندگی فرد مبتلا را تهدید کند. یک مطالعه در سال 2020 روی بیماران مبتلا به ذات الریه در کره جنوبی نشان داد که از دست دادن دندان، داشتن حفره و بهداشت نامناسب دهان ارتباط نزدیکی با این بیماری دارند. علت این است که باکتری های موجود در دهان می توانند وارد جریان خون شده و ریه ها را آلوده کرده و منجر به بروز علائم ذات الریه شوند.

روماتیسم مفصلی

گرچه ماهیت دقیق این رابطه ناشناخته است، اما بین بیماری لثه و آرتریت روماتوئید (RA) نیز ارتباطی یافت شده است. این بیماری خود ایمنی به مفاصل آسیب می زند و باعث بروز درد و التهاب می شود. باکتری های خاصی در دهان، بویژه پورفیروموناس ژنژیوالیسPorphyromonas gingivalis ، در مفاصل آرتروزی یافت شده اند که نشان دهنده ارتباط است.

بیماری آلزایمر

مطالعات نشان داده اند که بین ژنژیویت و بیماری آلزایمر، یک شکل پیش رونده زوال عقل که باعث تخریب سلول های عصبی در مغز می شود، ارتباط وجود دارد. محققان دریافته اند که باکتری پورفیروموناس ژنژیوالیس می تواند از لثه به مغز حرکت کند، و در آنجا آنزیم هایی را ترشح می کند که به نورون ها آسیب می رسانند.

آلزایمر و مراقبت از دندان

افراد مبتلا به بیماری آلزایمر ممکن است برای مراقبت از دندان های خود به کمک نیاز داشته باشند. ممکن است نیاز باشد پرستاران یا اعضای خانواده به افراد مبتلا به آلزایمر کمک کنند که مرتباً مسواک بزنند و نخ دندان بکشند.

چه شرایطی می توانند سلامت دهان را بدتر کنند؟

نه تنها مشکلات بهداشت دهان و دندان ها مانند التهاب لثه و پوسیدگی دندان می توانند منجر به بروز سایر مشکلات سلامتی، یا بدتر شدن آنها شوند، بلکه سلامت دهان بعلاوه تحت تأثیر دیگر بیماری ها قرار می گیرد. این بویژه در مورد شرایط مزمن و طولانی مدت بیشتر صدق می کند. در اینجا خلاصه ای سریع از مشکلات سلامتی که می توانند روی دهان شما تأثیر بگذارند آورده شده است.

دیابت

دیابت زمانی به وجود می آید که در تبدیل قندها (گلوکز) به انرژی مشکلاتی وجود داشته باشد، که منجر به بالا رفتن خیلی زیاد سطوح قند خون می شود. انواع مختلفی از دیابت وجود دارند که دیابت نوع 2 شایع ترین آنها است.

دیابت باعث ادرار زیاد، کاهش وزن ناگهانی، خستگی و سایر علائم می شود و با بیماری پریودنتال همراه است. بیماری لثه می تواند باعث از دست رفتن دندان ها و مشکلات دیگر شود.

ایدز یا اچ آی وی HIV

زندگی کردن با ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) که می تواند منجر به ایدز شود، می تواند تأثیر قابل توجهی روی سلامت دهان و دندان ها داشته باشد. با HIV طیف وسیعی از مشکلات دهان و دندان ممکن است ایجاد شوند، از جمله:

  • ژنژیویت (التهاب لثه)
  • پریودنتیت
  • حفره های دندانی
  • آفت دهان
  • خشکی دهان
  • تاول ها
  • کاندیدیازیس دهانی (عفونت قارچی دهان)
  • سلامت ایمنی و سلامت دندان

افراد مبتلا به HIV بیشتر مستعد بروز مشکلات دندانی و دهانی هستند زیرا این ویروس به سیستم ایمنی حمله کرده و آن را ضعیف می کند. در نتیجه، مبارزه با باکتری های موجود داخل دهان برای بدن سخت تر است.

پوکی استخوان

پوکی استخوان، بیماری که روی سلامت و تراکم استخوان ها تأثیر می گذارد، یکی دیگر از بیماری هایی است که می تواند آسیب قابل توجهی به دندان ها و لثه ها وارد کند. تحلیل رفتن استخوان مرتبط با این بیماری می تواند روی استخوان فک تأثیر بگذارد، و باعث لق شدن یا از دست رفتن دندان ها شود. استخوان های ضعیف در فک نیز می توانند باعث بروز مشکلاتی در ابزارهای دندانی مانند بریج ها و پروتزهای مصنوعی دندانی شوند.

پوکی استخوان بعلاوه با پریودنتیت همراه است. گرچه ارتباط دقیق آن مشخص نیست، اما ضعیف شدن استخوان زیرین ممکن است لثه ها و دندان ها را بیشتر مستعد ابتلا به عفونت باکتریایی کند.

تاثیر سلامت دهان بر سلامت بدن

تاثیر سلامت دهان بر سلامت بدن

چگونه سلامت دهان و دندان ها را حفظ کنیم؟

بهداشت خوب دهان شامل موارد زیر است:

  • صحیح مسواک زدن: مسواک برقی ترجیح داده می شود. اگر از مسواک دستی استفاده می کنید، از حرکات کوچک و دایره ای استفاده کنید. مهم نیست از کدام مسواک استفاده می کنید، دو مرتبه در روز و هر مرتبه دو تا سه دقیقه مسواک بزنید.
  • نخ دندان کشیدن: مسواک به تنهایی نمی تواند وارد فضای بین دندان ها شود، حداقل یک بار در روز از نخ دندان استفاده کنید.
  • فلوراید را فراموش نکنید: فلوراید موجود در آب آشامیدنی (آبی که از شیر آب می نوشید) یا خمیر دندان به تقویت مینای دندان کمک می کنند.
  • تحت مراقبت منظم قرار بگیرید: حتماً دو بار در سال برای معاینات و پاکسازی های روتین به دندانپزشک مراجعه کنید.
  • مصرف الکل و تنباکو را کاهش دهید: سیگار کشیدن و استفاده از الکل و جویدن تنباکو می توانند به دندان ها و لثه های شما آسیب وارد کنند.
  • مراقب داروها باشید: خشکی دهان یکی از عوارض جانبی شایع داروها است، و می تواند منجر به بروز مشکلات دندانی شود.

خلاصه

مشکلات دندانی، بویژه از دست دادن دندان و بیماری لثه، با بیماری های قلبی، اندوکاردیت، و عوارض دوران بارداری و زایمان و سایر بیماری ها مرتبط دارند. علاوه بر این، دیابت، HIV/ AIDS و پوکی استخوان می توانند سلامت دهان را بدتر کنند. رعایت بهداشت خوب دهان و دندان و انجام معاینات منظم دندانپزشکی برای حفظ سلامت عمومی شما مهم است.

رابطه نزدیکی بین سلامت دندان های شما و سایر اعضای بدن شما وجود دارد. ایجاد عادات بهداشتی خوب دهان و دندان و حفظ ملاقات های دندانپزشکی بخشی از اقدامات گسترده تر خود مراقبتی هستند. اگر نگران دندان های خود هستید یا فکر می کنید بهتر است معاینه شوید، حتماً با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

آیا واقعاً سفید کردن دندان ها با لیزر امکان پذیر است؟

لیزر به ابزاری پرکاربرد توسط دندانپزشکان برای انواع فرایندهای دندانپزشکی از جمله درمان های تخصصی سفید کردن دندان ها تبدیل شده است. با ترکیب محصولات بلیچینگ سنتی که برای سفید کردن دندان ها داخل مطب استفاده می شوند با لیزر، دندانپزشکان می توانند به بیماران کمک کنند تا در مدت زمان کوتاهی دندان ها را چندین درجه سفیدتر کنند.

سفید کردن دندان با لیزر چیست؟

گرچه سفید کردن دندان ها با لیزر جراحی پلاستیک نیست، اما به عنوان یک فرایند دندانپزشکی زیبایی در نظر گرفته می شود که بهبود قابل توجهی در روشنایی دندان های شما ایجاد می کند- تا 10 درجه روشن تر. برای انجام این فرایند سفید کننده روی هر دندان اعمال می شود، در حالی که لیزر حرارتی ایجاد می کند که اثربخشی آن را افزایش می دهد، که در نهایت سرعت فرآیند را افزایش می دهد، و منجر به دستیابی به نتایج سریع و چشمگیر می شود.

سفید کردن دندان ها با لیزر چگونه عمل می کند؟

این فرآیند طولانی نیست، اما دقیق است. مراحل گام به گام انجام آن را در اینجا بررسی کنید:

  • آماده سازی:
  • رنگ و سایه دندان های موجود شما با استفاده از راهنمای رنگ مشخص می شود.
  • یک عکس از دندان های شما گرفته می شود تا مقایسه قبل و بعد از فرایند امکان پذیر باشد.
  • لب های شما با یک لوسیون محافظ SPF حاوی مرطوب کننده پوشش داده می شوند.
  • یک رترکتور گونه داخل دهان قرار داده می شود و رول های پنبه ای زیر لب ها قرار داده می شوند.
  • فرایند انجام:
  • یک پوشش محافظ روی لثه ها قرار داده می شود تا از دهان و لثه ها در برابر ژل سفید کننده محافظت کند.
  • یک ژل بلیچینگ حاوی پراکسید هیدروژن و مواد غلیظ کننده روی سطح جلوی دندان های شما اعمال می شود تا محلول را روی سطوح دندان های شما نگه دارد.
  • بیماران باید بی حرکت بنشینند زیرا نور سفید کننده یا لیزر روی دندان ها تابانیده می شود تا فرآیند بلیچینگ را فعال کند.
  • برخی از سیستم های سفید کننده شامل سه مرحله 15 دقیقه ای در یک جلسه هستند.
  • گاز و مواد مایع محافظ، بین مراحل مورد بررسی قرار می گیرند تا این اطمینان ایجاد شود که بافت های نرم دهان ایمن و خشک هستند.
  • پس از فرایند:
  • پس از انجام درمان، به مدت چند روز باید از مصرف برخی غذاها و نوشیدنی های خاص اجتناب کنید، زیرا منافذ مینای دندان ها بیشتر مستعد جذب لکه ها (رژ لب، قهوه، نوشابه و غیره) و حساسیت به مواد غذایی سرد (بستنی، نوشیدنی های سرد و غیره) هستند.

چه نوع لیزری برای درمان های سفید کردن دندان ها در مطب استفاده می شود؟

در حال حاضر تنها سه نوع لیزر مورد تأیید سازمان غذا و دارو وجود دارد که برای سفید کردن دندان با لیزر استفاده می شوند. آنها عبارتند از لیزرهای آرگون، دی اکسید کربن و دایود. نوع نورهایی که برای این فرایند استفاده می‌شوند، طول موج های مختلفی دارند و می‌توانند اثرات متفاوتی روی فرآیند بلیچینگ داشته باشند، بنابراین هرگز ایده بدی نیست که از دندانپزشک در مورد نوع فناوری که استفاده می کند سؤال بپرسید. گرچه استفاده از این لیزرها تحت راهنمایی حرفه ای یک دندانپزشک بی خطر تلقی می شود، اما برخی از بیماران ممکن است در طول درمان یا پس از آن حساسیت بیشتری را تجربه کنند.

چه تعداد مراجعه لازم است؟

اثرات سفید کردن دندان ها با لیزر اغلب فوری و چشمگیر است. بسته به اهداف زیبایی بیمار، یک اعمال 45 دقیقه ای تا دو ساعته مواد و تابش نور ممکن است برای ایجاد نتایج مطلوب کافی باشد. با این حال، تکرار جلسات ممکن است به برطرف کردن لکه های سرسخت کمک کند. در صورتی که درمان های بیشتر مطلوب باشند، یک فاصله تقریباً دو هفته ای برای کاهش حساسیت دندان و جلوگیری از بروز آسیب به مینای دندان ها ضروری است.

 سفید کردن دندان ها با لیزر

سفید کردن دندان ها با لیزر

هزینه سفید کردن دندان با لیزر چقدر است؟

اکثر افراد موافق هستند که سفید کردن دندان ها با لیزر مؤثرترین درمان سفید کننده دندان است. و انجام آن هزینه هایی نیز به همراه دارد. در اینجا به بیان هزینه های همراه با آن می پردازیم که هنگام قرار گرفتن تحت درمان با لیزر باید انتظار داشته باشید بپردازید:

مالی: به احتمال زیاد لازم است هزینه آن را از جیب خود پرداخت کنید زیرا اکثر طرح های بیمه های دندانپزشکی آن را پوشش نمی دهند.

زمان: اینجا جایی است که می توانید هزینه مالی را جبران کنید، زیرا تقریباً تمام مراحل فقط یک ساعت طول می کشند.

بی شک سفید کردن دندان ها با لیزر پرهزینه ترین گزینه در بین تمام گزینه های سفید کردن دندان ها است، اما دلیل خوبی دارد. نتایج سریع و مؤثر آن ترکیبی است که شکست دادن آن دشوار است.

چگونه باید از دندان های سفید شده با لیزر مراقبت کنیم؟

دندان های خود را با لیزر سفید کردید. آنها را دوست دارید. اما بر اساس آکادمی دندانپزشکی زیبایی آمریکا، سفید کردن تخصصی دندان ها می تواند شش ماه تا دو سال دوام داشته باشد. پس چگونه می توانید آن دندان های سفید مرواریدی را تا این حد سفید نگه دارید؟ در اینجا چند کار خاص وجود دارند که می توانید برای حفظ لبخند درخشان جدید خود انجام دهید:

  • از نوشیدنی های تیره رنگ و غذاهایی که به مرور زمان باعث ایجاد لکه می شوند خودداری کنید.
  • برای کاهش اثر لک کنندگی نوشیدنی ها، آنها را با نی بنوشید.
  • برای کمک به سفید شدن دندان های خود و محافظت از آنها، با خمیر دندان سفید کننده مسواک بزنید.
  • برای معاینات و پاکسازی منظم به دندانپزشک خود مراجعه کنید.
  • در صورت لزوم، برنامه ریزی کنید که هر شش ماه یک مرتبه به دندانپزشک مراجعه کنید.
 سفید کردن دندان ها با لیزر

سفید کردن دندان ها با لیزر

جایگزین های موجود برای سفید کردن دندان با لیزر چیست؟

شاید شما ترجیح می دهید که لیزر را وارد دهان خود نکنید. گزینه های مختلفی برای انتخاب وجود دارند. دو دسته راهکار برای سفید کردن بدون لیزر وجود دارند: محصولات بدون نسخه (OTC) یا سیستم های تخصصی. دومی را می توان هم در منزل و هم در مطب استفاده کرد و به دلیل درصد بالاتر ماده سفید کننده آن و روش اعمال آنها، می توان نتایج بهتری نسبت به روش OTC بدست آورد. محصولات بدون نسخه در اشکال مختلفی عرضه می شوند:

  • خمیر دندان و دهانشویه
  • ژل مورد استفاده در سینی
  • نوارهای سفید کننده
  • آدامس سفید کننده
  • ژل سفید کننده

چه نکات دیگری باید درباره سفید کردن دندان با لیزر بدانم؟

در اینجا چند نکته دیگر وجود دارند که هنگام سفید کردن دندان با لیزر باید آنها را مد نظر قرار دهید:

  • دندانپزشک شما مشخص خواهد کرد که آیا شما گزینه مناسبی برای این فرایند هستید یا خیر.
  • برای دستیابی به نتایج دلخواه شما ممکن است چندین درمان نیاز باشند.
  • برای نتایج دلخواه شما ممکن است تری های سفید کننده خانگی نیاز باشند.
  • دارای تأییدیه سازمان غذا و دارو است.
  • ADA برای ایمنی و اثربخشی این فرایند تأییدیه ارائه نکرده است- اما آنها نسبت به نقش لیزر دندانپزشکی در آینده برای فرایندهای دندانی، از جمله سفید کردن دندان، با احتیاط خوش بین هستند.

در صورت داشتن هر گونه پرسش در مورد سفید کردن دندان ها با لیزر یا اگر می خواهید ببینید که آیا گزینه مناسبی برای این فرایند هستید یا خیر، همین امروز با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

حفره یا کرم خوردگی دندان

حفره یک سوراخ کوچک در دندان شما است که زمانی رخ می دهد که لایه سخت بیرونی دندان، که مینا نامیده می شود آسیب می بیند. گرچه ممکن است در ابتدا متوجه شکل گیری حفره نشوید، اما در نهایت می تواند باعث بروز درد شود. در موارد جدی تر، یک حفره می تواند منجر به نیاز به انجام یک فرایند دندانی به نام درمان ریشه شود.

حفره ها یک مشکل شایع دندانی هستند. در حقیقت، حدود 91% از آمریکایی های بالای 20 سال یک حفره را تجربه کرده اند. با این حال، با رعایت بهداشت مناسب دهان و دندان، و مراجعات منظم دندانپزشکی، آنها اغلب قابل پیشگیری هستند.

دلایل ایجاد حفره های دندانی

دندان ها در یک لایه نسبتاً ضخیم از مینای دندان، یک پوشش محافظ- پوشانده شده اند. مینای دندان بیشتر از مواد معدنی- از جمله کلسیم- تشکیل شده است که برای محافظت از عروق خونی و اعصاب داخل دندان، کریستال های سختی را تشکیل می دهند. از آنجا که مینای دندان زنده نیست، قادر به تعمیر خود نیست.

این مشکل ساز است، زیرا مینای دندان به طور مداوم مورد حمله قرار می گیرد. دهان شما پر از انواع باکتری ها است، که همیشه در حال تشکیل پلاک، یک فیلم چسبناک، روی دندان های شما هستند. به مرور زمان، این آسیب می تواند منجر به تشکیل حفره شود.

علائم و تشخیص حفره های دندانی

تشخیص حفره ها در ابتدا دشوار است، زیرا هنگام شکل گیری آنها، شما متوجه هیچ علامتی نخواهید شد. به همین دلیل، معاینات منظم دندانی، هر شش ماه یکبار مهم هستند. در این معاینات، دندانپزشکان با نگاه کردن به دندان های شما، لمس کردن آنها و استفاده از تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس، می توانند نشانه های اولیه حفره ها را بررسی کنند.

هرچه حفره دندان شما عمیق تر شود، می تواند به عروق خونی و اعصاب حساس داخل دندان شما برسد. این زمانی است که احتمالاً شروع به تجربه علائم می کنید. علائم حفره ها عبارتند از:

  • دندان درد
  • درد هنگام بستن بایت
  • حساسیت دندان به دما، از جمله درد شدید هنگام خوردن غذاها یا نوشیدنی های داغ یا سرد
  • تغییر رنگ دندان، یا ایجاد یک سوراخ قابل توجه

چه افرادی دچار حفره دندان می شوند؟

در آمریکا، تقریباً همه افراد در یک مقطعی از زندگی خود دچار حفره های دندانی می شوند. با این حال، افرادی که بیشتر در معرض خطر حفره های دندانی هستند، افرادی هستند که بسیار جوان یا بالای 50 سال هستند. نوزاد و کودکان خردسال که با بطری شیر می خورند در معرض خطر بیشتری قرار دارند زیرا در طول شب دندان های آنها در معرض کربوهیدرات ها و شکر از بطری ها قرار دارند.

از سوی دیگر، افراد مسن تر در معرض خطر هستند زیرا بیشتر آنها لثه تحلیل رفته دارند. با تحلیل رفتن لثه، ریشه دندان می تواند بدون پوشش محافظ باقی بماند، که مینای دندان آن را پوشش نمی دهد، بلکه یک ماده نرم تر آن را پوشش می دهد. این می تواند باعث شود شکل گیری حفره ها آسان تر شود.

علاوه بر این دو گروه افراد، عوامل خطر دیگری نیز وجود دارند که می توانند احتمال بروز حفره ها را افزایش دهند. افراد با این شرایط در معرض افزایش خطر پوسیدگی های دندانی قرار دارند:

  • خشکی دهان. بزاق به شستن پلاک کمک می کند، بنابراین افرادی که به دلیل بیماری یا مصرف دارو به اندازه کافی بزاق ندارند، احتمالاً حفره دندان دارند.
  • رفلاکس اسید معده. اسیدی که وارد دهان افراد مبتلا به رفلاکس می شود، می تواند مینای دندان را تخریب کند.
  • اختلالات خوردن. اختلالات خوردن می توانند تولید بزاق را تغییر دهند و استفراغ مکرر می تواند اسید معده را به دهان وارد کرده و مینای دندان را خراب کند.
کرم خوردگی دندان

کرم خوردگی دندان

چگونه می توان از بروز حفره های دندانی جلوگیری کرد؟

گرچه حفره ها شایع هستند، اما آنها قابل پیشگیری نیز هستند. برداشتن این گام ها می تواند به کاهش خطر بروز حفره ها کمک کند:

  • دندان های خود را دو بار در روز، به مدت دو دقیقه، با خمیر دندان فلورایده مسواک بزنید.
  • نخ دندان بکشید.
  • میان وعده ها و نوشیدنی های قندی را به حداقل برسانید، زیرا می توانند باعث افزایش پلاک شوند که تولید اسید را تحریک می کند.
  • از خوردن میان وعده های مکرر اجتناب کنید تا دندان های شما دائماً در معرض اسیدهایی قرار نگیرند که هنگام خوردن غذا تولید می شوند.
  • به طور مرتب به یک دندانپزشک مراجعه کنید تا به زودتر پیدا کردن پوسیدگی دندان کمک کند.

درمان های حفره های دندانی

درمان برای حفره های دندانی شما، به این بستگی دارد که چقدر زود آنها را پیدا کرده اید. اگر حفره را زودتر پیدا کنید، دندانپزشک شما ممکن است با استفاده از درمان فلوراید، از بروز آسیب های بیشتر جلوگیری کند. این به مینای دندان کمک می کند تا مواد معدنی که با تشکیل پلاک از بین رفته اند را احیاء کند.

با این حال، حفره ها اغلب به درمان های دیگری نیاز دارند تا اطمینان حاصل کنید که آسیب به دندان شما بدتر نمی شود. از جمله:

  • پر کردن: دندانپزشک مینای دندان آسیب دیده را با دریل دندانپزشکی پاکسازی می کند و آن را با مواد مصنوعی پر می کند. این ماده مانع آسیب بیشتر به دندان می شود، زیرا پر شدگی دندان دقیقاً مانند مینای دندان، از دندان شما محافظت می کند.
  • درمان ریشه: درمان ریشه زمانی لازم است که یک حفره از مینای دندان عبور کرده و به پالپ دندان رسیده باشد، که ماده موجود داخل دندان است که عروق خونی و اعصاب در بر گرفته است. در طول این فرایند، یک دندانپزشک ریشه دندان را پاکسازی می کند و هرگونه پوسیدگی را تخلیه می کند. شما در حالی که یک پر شدگی موقت داخل دندان شما را پر می کند، مطب را ترک می کنید، و بعداً بسته به مقداری از ساختار دندان که از دست داده اید، برای یک پر کردن یا روکش دائمی باز می گردید.
  • کشیدن دندان: اگر آسیب دندان شما ناشی از حفره شدید باشد، دندانپزشک شما ممکن است به شما توصیه کند که دندان را بکشید. در این صورت، برای پر کردن فضای به جا مانده از دندان، باید از یک بریج یا ایمپلنت استفاده کنید، تا دندان های دیگر شما به این فضای خالی جابجا نشوند.
کرم خوردگی دندان

کرم خوردگی دندان

یک علامت هشدار دهنده اولیه برای پوسیدگی دندان

از آنجا که حفره ها علائم ندارند، پیدا کردن زود هنگام آنها چالش برانگیز است. با این حال، پوسیدگی دندان یک علامت هشدار دهنده اولیه دارد: لکه های سفیدی که روی دندان ظاهر می شوند. این لکه ها نشان دهنده نقاطی هستند که مواد معدنی موجود در مینای دندان ها- سنگ بنای اصلی ساختار این لایه محافظ- از بین رفته اند.

اگر متوجه نقاط سفید، به خصوص در دندان های کودکان شدید، می توانید با دندانپزشک در مورد چگونگی جلوگیری از تبدیل این لکه ها به حفره ها صحبت کنید. انجام این اقدامات ممکن است کمک کننده باشد:

  • به درستی، دو بار در روز، با خمیر دندان فلورایده مسواک بزنید. در مورد استفاده از مکمل فلوراید، مانند دهانشویه فلورایده، با دندانپزشک خود صحبت کنید، به خصوص اگر به طور معمول از آب شرب شهری، که حاوی فلوراید است، نمی نوشید.
  • تعداد شیرینی ها و میان وعده هایی که شما یا فرزندتان می خورید را کاهش دهید.
  • بعد از مسواک زدن دندان ها و قبل از خواب، از خوردن یا نوشیدن خودداری کنید.
  • به فکر استفاده از سیلانت های دندانی باشید. این یک لایه پلاستیکی نازک است که شیارهای دندان های مولر را پوشش می دهد و باعث می شود احتمال گیر کردن ذرات غذایی و پلاک ها درون آنها کمتر شود.
کرم خوردگی دندان

کرم خوردگی دندان

سخن پایانی

اگر حفره دندان دارید ممکن است احساس شرمندگی کنید، اما به خاطر داشته باشید: حفره ها بسیار شایع هستند و چیزی نیستند که از آنها خجالت بکشید. عملکرد طبیعی دهان ما به این معنی است که بیشتر ما گاهی اوقات دچار حفره های دندانی می شویم.

زود پیدا کردن یک حفره می تواند در جلوگیری از درد و ساده تر نگه داشتن درمان به شما کمک کند. مراجعه هر شش ماه یک مرتبه به دندانپزشک، حتی اگر عصبی باشید، می تواند به این امر کمک کند. از آنجا که سلامت دهان و دندان با سلامت عمومی مرتبط است، مراقبت از دندان های شما بخش مهمی از مراقبت از خود است!

درد فک در طول دوران بارداری

زنان باردار در دوران بارداری تغییرات زیادی را تجربه می کنند. آنها دچار تغییرات جسمی و هورمونی زیادی می شوند. به عنوان مثال، خونریزی لثه ها شکایت منظم آنها است که ممکن است باعث ایجاد عفونت شود. همچنین، زنان در دوران بارداری در برابر عفونت ها آسیب پذیرتر هستند زیرا سیستم ایمنی بدن آنها کامل نیست. با این حال، احتمالاً موضوعی که کمتر در مورد آن صحبت می شود، درد فک در دوران بارداری است.

علل احتمالی درد فک در دوران بارداری

هیچ علت خاصی برای درد فک در دوران بارداری وجود ندارد. درد فک در طول بارداری ممکن است به دلیل مشکلات مفصل یا عضلات فک رخ دهد. در اینجا به بیان دلایل احتمالی درد فک در بارداری می پردازیم:

  • کمبود کلسیم
  • یک عفونت ENT (گوش و حلق و بینی)
  • یک بیماری قلبی عروقی
  • ضعف
  • رویش دندان های عقل
  • خوابیدن روی یک طرف
  • تورم فک یا عضلات گردن و سر
  • دندان قروچه

مفصل فکی گیجگاهی یا TMJ چیست؟

TMJ به مفصل فکی گیجگاهی اشاره دارد. مفصل فکی گیجگاهی در پایه جمجمه، در جلوی ساختار گوش قرار دارد. این مفصل فک پایین (مندیبل) را با فک بالا (ماگزیلا) متصل می کند. از بین سایر مفاصل موجود در بدن انسان، TMJ شاید منحصر به فردترین باشد.

سه بخش مفصل فکی گیجگاهی توسط رباط هایی در کنار هم نگه داشته می شوند که به قسمت های مختلف سر و گردن متصل هستند تا فک را بالا نگه دارند و حرکات آن را تسهیل کنند. عضلات مختلفی که به آن رباط ها متصل هستند نیز به حرکت فک پایین کمک می کنند.

در دوران بارداری، زنان تغییرات مختلفی را در بدن خود تجربه می کنند که شامل موارد زیر هستند:

  • زمانی دشوارتر برای تنفس در شب به دلیل تورم غشاهای مخاطی
  • شل شدن مفاصل
  • باسن تحت تأثیر قرار می گیرد
  • درد کمر
  • درد فک

شرایط مختلفی شبیه به اختلالات مفصل فکی گیجگاهی وجود دارند، از جمله:

  • دندان درد
  • مشکلات سینوس یا
  • بیماری های لثه
  • درد فک
  • قفل شدن فک
درد فک در دوران بارداری

درد فک در دوران بارداری

چه اتفاقی می تواند برای TMJ رخ دهد؟

TMJ ، مانند هر مفاصل دیگری، ممکن است متورم شود، بشکند، یا درد داشته باشد که می تواند باعث محدود شدن حرکات فک پایین و انتقال درد و ناراحتی به گردن و ناحیه سر شود. بر خلاف سایر مفاصل مانند زانوها و باسن، آرتروز TMJ بسیار نادر است، و درمان آن فقط با داروهای ضد التهابی شوار است.

شکستگی دیسک مفصلی نیز غیر معمول است، اما می تواند جابجا شود یا از محل خود خارج شود و باعث بروز درد و تورم شدید شود. در نظر داشته باشید، درد در TMJ اغلب موقتی است. این درد می تواند با ترکیبی از کمپرس سرد، ورزش و ماساژ درمانی تسکین یابد تا درد عضلات و رباط های اطراف ناحیه مفصل و فک کاهش یابد.

چگونه می توان درد فک بارداری را درمان کرد؟

مراقبت از درد فک ابتدا باید با روش های درمانی غیر جراحی آغاز شود. جراحی باید آخرین راه حل باشد. در اینجا برخی از داروهای متداول وجود دارند که ممکن است به کاهش درد فک شما در دوران بارداری کمک کند.

کمپرس سرد

هنگامی که درد فک شدید است، می توانید حداقل 10 دقیقه یک کیسه یخ را روی صورت و روی ناحیه دردناک قرار دهید. این کار به کاهش درد کمک خواهد کرد.

تمرینات ساده و ماساژ

تمرینات کششی فعال و ساده می توانند به کاهش درد کمک کند. زبان خود را بیرون بکشید و آن را برای چند ثانیه در همان موقعیت نگه دارید. این عمل باعث کاهش فشار از روی فک شما می شود، و از این طریق درد کاهش می یابد. همین که فک خود را ورزش می دهید، به آرامی آن را ماساژ دهید.

انتخاب مسکن مناسب

در صورت وجود درد غیرقابل تحمل، ممکن است ترجیح دهید برای تسکین درد عضلات، داروهای مسکن ضد التهاب یا غیر استروئیدی را مصرف کنیدی. با این حال، لطفاً قبل از مصرف هر یک از آنها با پزشک خانوادگی خود مشورت کنید. به عنوان مثال، ایبوپروفن برای زنان باردار به شدت ممنوع است.

خوردن غذاهای مناسب

خوردن جو دوسر، غلات یا بذر کتان می تواند باعث تسکین درد شود. چای بابونه نیز می تواند به کاهش درد فک در دوران بارداری کمک کند. هنگام درد شدید فک، خوردن غذاهای نرم مانند پنیر کوتیج، ماهی، پوره سیب زمینی، لوبیای پخته شده و تخم مرغ ایده آل است.

درد فک در دوران بارداری

درد فک در دوران بارداری

بهبود وضعیت فک

از انجام حرکات شدید فک خودداری کنید. از فریاد زدن یا آواز خواندن با بالاترین صدای خود خودداری کنید. سعی کنید محکم چیزی نجوید و خمیازه خیلی طولانی نکشید. ژست خوبی را تمرین کنید زیرا این امر می تواند به کاهش درد صورت و فک کمک کند. از قرار دادن چانه روی دست و نگه داشتن تلفن بین گوش و شانه خودداری کنید. سعی کنید دندان های خود را کمی از هم جدا نگه دارید تا از فشار روی فک خود بکاهید. از فشردن دندان های خود روی یکدیگر اجتناب کنید.

فک خود را همانطور که بهبود می یابد، استراحت دهید.

در حالی که فک شما در حال بهبود است، لطفاً تمام تلاش خود را برای استراحت دادن به آن بکنید. به عبارت دیگر، از جویدن آدامس یا خوردن غذا سفت اجتناب کنید. در عوض، غذای نرم مانند سوپ، ماست، اسموتی سبز و پنیر کوتیج بخورید.

مراقبت کایروپراکتیک بخش فوقانی گردن درد فک بارداری را تسکین می دهد

جایگزین های مختلفی برای تسکین وجود دارند. اگر دیگر گزینه های پزشکی و درمانی را امتحان کرده اید که به طور قطعی کار نکرده اند، پس مراقبت کایروپراکتیک بخش فوقانی گردن می تواند برای شما مناسب باشد. مراقبت بخش فوقانی گردن می تواند درد TMJ همراه با بارداری را تسکین دهد. برای گفتگو در مورد چگونگی کاهش نگرانی های خاص خود در مورد TMJ خود، برای مشاوره از پزشک متخصص ارتوپد وقت بگیرید.

چرا ارتودنسی به تصاویر سفالومتریک نیاز دارد؟

بسیاری از افراد، از جمله دانشجویان پزشکی و پزشکان تازه کار، به این موضوع فکر می کنند که چه نوع تصاویر سفالومتری در درمان ارتودنسی استفاده می شوند.

تصاویر رادیوگرافی سفالومتری معمولاً توسط ارتودنتیست ها به عنوان یک ابزار تشخیصی و برای طراحی و ارزیابی درمان استفاده می شوند. اما تصاویر رادیوگرافی سفالومتریک تنها برای درمان ارتودنسی کاربرد ندارند- متخصصان گوش و حلق و بینی نیز از تصاویر رادیوگرافی سفالومتریک برای تجزیه و تحلیل مجراهای تنفسی بیماران در گوش، بینی و اختلالات گلو مانند آپنه خواب استفاده می کنند.

وقتی صحبت از درمان ارتودنسی به میان می آید، تصاویر رادیوگرافی سفالومتریک کاربردهای زیادی دارند. اما ابتدا، مهم است که درک کنید که تصویر رادیوگرافی سفالومتری چیست و چگونه می تواند به شما کمک کند.

تصویر رادیوگرافی سفالومتری چیست؟

تصویر رادیوگرافی سفالومتریک از یک تصویر رادیوگرافی سفالومتریک با اشعه ایکس، که تحت عنوان Ceph نیز شناخته می شود، و یک تجزیه و تحلیل رادیوگرافی تشکیل شده است. این نوع تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس خارج دهانی است، به این معنی که این فیلم در خارج از دهان قرار داده می شود. یک تصویر سفالومتریک مشخصات کاملی از ساختارهای صورت، از جمله ناهنجاری ها و کجی و ناهمراستایی فک و بایت را نشان می دهد. Ceph همچنین رابطه فک ها و دندان ها با بافت های نرم و دیگر قسمت های جمجمه را نشان دهد. این ویژگی بویژه برای ارتودنتیست هایی کمک کننده است که به دنبال دندان های نهفته، مشکلات احتمالی، یا رشد و تغییر در طول زمان هستند.

تصاویر رادیوگرافی سفالومتریک را می توان روی فیلم رادیوگرافی یا با رادیوگرافی دیجیتال گرفت. رادیوگرافی دیجیتال نسبت به فیلم رادیوگرافی از پرتوی کمتری استفاده می کند و زمان کمتری برای تولید تصویر نیاز دارد. علاوه بر این، تصاویر رادیوگرافی دیجیتال را می توان تقویت و بزرگ کرد تا جزئیات دقیق را مشخص کرد. علاوه بر این، استفاده از رادیوگرافی دیجیتال امکان ذخیره سازی و به اشتراک گذاشتن راحت تصاویر را فراهم می آورد، که در صورت داشتن چندین پزشک، یا در صورت گرفتن تصاویر سفالومتریک در طول زمان مفید است.

تصاویر رادیوگرافی سفالومتریک با اشعه ایکس نه تنها یکی از مفیدترین ابزارهای طراحی درمان ارتودنتیک است، بلکه سریع و بدون درد است. بیشتر تصاویر رادیوگرافی سفالومتریک با اشعه ایکس را می توان در کمتر از 10 ثانیه گرفت و در کمتر از 10 دقیقه چاپ کرد و نتایج را سریع ارائه داد.

رادیوگرافی سفالومتری در ارتودنسی

رادیوگرافی سفالومتری در ارتودنسی

انواع تصاویر رادیوگرافی سفالومتریک

تصاویر رادیوگرافی سفالومتریک جانبی

رادیوگرافی سفالومتری جانبی نوعی رادیوگرافی سر است. این نوع تصویر رادیوگرافی با پرتو اشعه X عمود بر صفحه ساجیتال بیمار گرفته می شود. موقعیت طبیعی سر یک جهت گیری استاندارد از سر است که می تواند برای هر فرد بازتولید شود. از آن به عنوان یک روش استاندارد در طول تجزیه و تحلیل ساختار دندان- صورت، هم برای عکس ها و هم برای رادیوگرافی ها استفاده می شود.

قرار دادن سر در موقعیت طبیعی خود، هنگام گرفتن تصویر سفالوگرام این مزیت را دارد که می توان از یک خط خارج از جمجمه به عنوان یک خط مرجع برای تجزیه و تحلیل سفالومتریک استفاده کرد. این باعث عبور کردن از چالش های همراه با تغییر بیولوژیکی خطوط مرجع داخل جمجمه است.

تصاویر رادیوگرافی سفالومتریک خلفی- قدامی

یک تصویر رادیوگرافی سفالومتریک خلفی- قدامی از سر با پرتوی اشعه ایکس عمود بر صفحه تاجی بیمار گرفته می شود. در این رادیوگرافی، منبع اشعه X پشت سر است و کاست فیلم در مقابل صورت بیمار قرار دارد.

رادیوگرافی سفالومتری در ارتودنسی

رادیوگرافی سفالومتری در ارتودنسی

چرا از تصاویر رادیوگرافی سفالومتریک استفاده می کنیم؟

در درمان ارتودنسی غالباً برای مشخص نمودن بیماری لثه و پوسیدگی دندان از تصاویر رادیوگرافی بایت وینگ با اشعه ایکس استفاده می شود و از تصاویر رادیوگرافی پانورامیک برای به دست آوردن یک دیدگاه در مورد سلامت عمومی دندان ها و استخوان فک و مشکلات مفاصل فک استفاده می شود. با این حال، وقتی نوبت به دیدن یک تصویر کامل می رسد، این نوع تصاویر رادیوگرافی محدودیت بسیاری دارند. غالباً، مشکلات دندانی برای چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیستند، و لازم است درک کاملی از کل جمجمه و مشخصات صورت، از جمله بافت های نرم، برای یک تجزیه و تحلیل جامع داشته باشید.

چرا سفالومتریک؟

تصاویر سفالومتریک می توانند به یافتن علت و موقعیت مکانی مشکلاتی که اغلب در دیگر تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس مشاهده نمی شوند، کمک کنند. در تصاویر رادیوگرافی سفالومتریک، با مقایسه مشخصات صورت بیمار با مقادیر عادی و شناسایی انحرافات از میانگین، امکان تجزیه و تحلیل جامع ساختارها فراهم است.

در حالی که برخی از تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس ممکن است تنها یک مشکل و مکان خاص را شناسایی کنند، اما تصاویر رادیوگرافی سفالومتریک می تواند علت بروز مال اکلوژن ها را نیز نشان دهند. تصاویر رادیوگرافی سفالومتریک می توانند به ارتودنتیست ها کمک کند تا مشخص نمایند که آیا مال اکلوژن ها به دلیل انحرافات اسکلتی یا آلوئولار بوجود آمده اند، و در بیماران دارای اختلاف اسکلتی، تصاویر سفالومتریک می توانند تشخیص دهند که آیا دلیل آن جبران دنتو- آلوئولار است یا رشد دیسپلاستیک.

علاوه بر مقدار اولیه ای که یک تصویر رادیوگرافی سفالومتریک با اشعه ایکس برای شناسایی مکان و علت مشکل دارد، این نوع تصاویر بعلاوه دارای قدرت پیش بینی کننده نیز می باشند.

استفاده از تصاویر رادیوگرافی سفالومتریک به عنوان یک تکنیک تشخیصی پیش بینی کننده

یکی از دلایلی که تصاویر رادیوگرافی سفالومتریک در طرح درمان بسیار مفید هستند، توانایی آنها در کمک به ارتودنتیست ها برای پیش بینی رشد آینده صورت است. هنگام ایجاد یک طرح درمان ، مهم است که ارتودنتیست ها فقط به وضعیت کنونی ساختار صورت توجه نکنند بلکه بدانند که در آینده چه اتفاقی ممکن است رخ دهد. ارتودنتیست ها با بررسی ساختارهای ثابت فک پایین، می توانند در مورد رشد فک پایین و احتمال چرخش دندان ها در آینده تخمین بزند.

در حالی که تنها یک تصویر رادیوگرافی سفالومتریک، محدودیت های مورد انتظاری را در پیش بینی تغییرات در آینده دارد، اما ارزیابی مجدد بهبود بیمار از طریق چندین تصویر رادیوگرافی سفالومتریک در طول زمان می تواند به ردیابی اثربخشی یک طرح درمان و شناسایی تنظیمات لازم کمک کند.

تأثیر داروها روی تأخیر در روند درمان ارتودنسی

استفاده از داروها و مکمل های غذایی، شامل مواد معدنی و ویتامین ها، می تواند به صورت مستقیم یا غیرمستقیم روی حرکت دندان ها در درمان های ارتودنسی تأثیر بگذارد. این تأثیرات به دو دسته اصلی طبقه بندی می شوند، از جمله تأثیرات کلی روی فیزیولوژی استخوان از نظر ایجاد تمایز در استئوکلاست ها، نرخ گردش استخوان، تراکم استخوان و معدنی سازی استخوان، و همچنین عوارض جانبی داروها شامل هیپرپلازی لثه، تحلیل خارجی ریشه و خشکی دهان. بیس فسفونات، فلوراید، کورتیکواستروئیدها، استروژن، آسپیرین، دیکلوفناک، ایبوپروفن، و ایندومتاسین را می توان به عنوان عواملی ذکر کرد که حرکت دندان ها در درمان ارتودنسی را به تأخیر می اندازند.

این مقاله بر اساس مقالات و مطالعات انجام شده روی داروهای مختلف، تأثیر آنها روی درمان ارتودنسی را توضیح می دهد.

تأثیر داروها بر درمان ارتودنسی

تأثیر داروها بر درمان ارتودنسی

تأثیر تأخیری بیس فسفونات در درمان ارتودنسی و پیامدهای آن

بیس فسفونات ها یک دسته مصنوعی از آنالوگ های پیروفسفات و مهار کننده های قوی تحلیل استخوان هستند که معمولاً به عنوان دارویی برای جلوگیری و درمان استئوپنی (osteopenia – کاهش تراکم مواد معدنی استخوان که باعث ضعف آن می شود) و پوکی استخوان (osteoporosis- بیماری که باعث ضعف استخوان ها می شود تا جایی که استخوان ها به راحتی می شکنند) مورد استفاده قرار می گیرند، و همچنین برای درمان تومورها استفاده می شوند. با توجه به اینکه آنها بر متابولیسم استخوان تأثیر می گذارند ، اعتقاد بر این است که بر حرکت دندان و درمان ارتودنسی تأثیر می گذارد.

نتیجه یکی از مطالعات انجام شده روی بیس فسفونات ها نشان داده است، در حیواناتی که برای آنها بیس فسفونات (BP) تزریق شده بود، حرکت دندان های مولر به طور قابل توجهی مهار شده بود و در امتداد سطوح استخوان آلوئولار به سمت الیاف لیگامان پریودنتال (PDL) مقدار کمتری استئوکلاست ظاهر شده بود، که می تواند ناشی از اختلال ساختاری و فعالیت تحلیل برندگی استئوکلاست ها باشد. نکته بالینی اصلی این مطالعه این است که بیماران تحت درمان ارتودنسی که همزمان از داروهای بیس فسفونات استفاده می کنند باید تحت نظر باشند، و ارتودنتیست باید محتاط باشد و همچنین احتمال خطراتی مانند تأخیر در حرکت ارتودنتیک دندان ها، مشکلات بوجود آمده برای درمان، عدم ادامه درمان و غیره، را باید برای بیماران توضیح دهد. در مطالعه دیگر مشخص شد همچنین تأثیراتی که استفاده از بیس فسفونات در گذشته روی استخوان ها داشته است، به طور قابل توجهی باعث مهار حرکت ارتودنتیک دندان ها می شود. این مطالعات همچنین یافتند حرکات دندان ها همزمان با مصرف بیس فسفونات در کوتاه مدت به استخوان آلوئولار فشار وارد می کند؛ با این حال، چنین آسیب تهاجمی می تواند عوارض جانبی بالقوه ای داشته باشد. کاربرد سیستمیک بیس فسفونات ها حرکت ارتودنتیک دندان ها را کاهش می دهد و از عود مجدد حرکت ارتودنتیک دندان ها و ریلپس (بازگشت به وضعیت قبل از درمان) اسکلتی به دنبال جدا کردن فک پایین، وسیع  کردن فک بالا و فرایندهای مشابه جلوگیری می کند.

تأثیر داروها بر درمان ارتودنسی

تأثیر داروها بر درمان ارتودنسی

تأثیر تأخیری فلوراید روی درمان ارتودنسی و پیامدهای آن

فلوراید تقریباً به طور کامل در بافت های کلسیفیه شده انسان ذخیره می شود و به طور فعال در متابولیسم استخوان درگیر است. با افزایش سن، غلظت آن در بافت های کلسیفیه شده افزایش می یابد، و با غلظت فلوراید در آب مصرفی ارتباط مستقیم دارد. تأثیر فلوراید روی فعالیت سلول های کلاست و نقش اساسی آنها در حرکت ارتودنتیک دندان ها. تحقیقات نشان می دهند که، در حیوانات، فلوراید میزان حرکت ارتودنتیک دندان ها را کاهش می دهد. محققان دریافتند در گروه هایی که نیروی قوی تر برای آنها وارد شده بود و نیز گروهی که مصرف فلوراید آنها بالاتر بود، میانگین حرکات دندان ها بیشتر است. همچنین مشخص شد سن با حرکت ارتودنتیک دندان ها ارتباط منفی دارد. دو روش دو بعدی و سه بعدی برای ارزیابی حرکات دندان پس از چهار هفته استفاده از نیروی انحراف نوک دندان ها رو به باکال، هنگام استفاده از چین های پالاتال، برای روی هم انداختن تصاویر صحیح بودند. علاوه بر این مشخص شد، فلوراید موجود در آب آشامیدنی شدت تحلیل ریشه ناشی از درمان ارتودنسی پس از تولد را کاهش می دهد، گرچه میزان حرکت دندان ها نیز کاهش یافته بود.

تأثیر داروها بر درمان ارتودنسی

تأثیر داروها بر درمان ارتودنسی

تأثیر تأخیری کورتیکواستروئیدها در درمان ارتودنسی و پیامدهای آن

زائده های پاتولوژیک تحت درمان کورتیکواستروئیدها، در اقدامات پزشکی و دندانپزشکی شایع هستند و پاسخ بیماران تحت درمان ارتودنسی که از این داروها استفاده می کنند، می تواند با واکنش در بازسازی طبیعی استخوان متفاوت باشد. حرکت ارتودنتیک دندان ها می تواند تحت تأثیر عوامل دارویی موضعی یا تجویزی عمومی باشد. یکی از عوارض جانبی که، در سراسر جهان برای ارتودنتیست ها نگران کننده است، ظرفیت آن برای تأثیرگذاری روی فیزیولوژی و بازسازی استخوان است، که از این طریق روی میزان حرکت ارتودنتیک دندان ها تأثیر می گذارد. مروری بر تحقیقات انجام شده در مورد این موضوع نشان می دهد که کورتیکواستروئیدها روی میزان حرکت ارتودنتیک دندان ها تأثیر می گذارند، و همچنین ممکن است در بلند مدت روی ثبات دندان هایی که با ارتودنسی جابجا شده اند تأثیر بگذارند.

تأثیر داروهای مسکن که در طول درمان ارتودنسی استفاده می شوند و پیامدهای آن

اساساً، حرکت ارتودنتیک دندان ها یک پاسخ بیولوژیکی به نیروهای مکانیکی است. اعمال طولانی مدت نیروهای مکانیکی کنترل شده باعث ایجاد این حرکت می شود، که باعث ایجاد مناطق فشار و تنش در استخوان آلوئولار و الیاف پریودنتال لیگامان می شود، و شکل حفره های دندان ها را تغییر می دهد. ارتودنتیست ها معمولاً داروهایی مانند NSAID ها را برای کنترل درد ناشی از اعمال نیرو روی بافت های بیولوژیکی تجویز می کنند. NSAID ها سنتز پروستاگلاندین را مهار می کنند و حرکت دندان ها را کند می کنند. پروستاگلاندین ها نقش مهمی در جذب استخوان ایفا می کنند. داروهایی که عموماً تجویز می شوند عبارتند از سلکوکسیب، وادکوکسیب، دیکلوفناک، ایبوپروفن، استامینوفن و آسپرین. استامینوفن داروی انتخابی برای دردهای ارتودنتیک است بدون اینکه تأثیری روی حرکت ارتودنتیک دندان ها داشته باشد. آسپرین روی بیوسنتز، متابولیسم و ​​ترکیب موکوپلی ساخاریدهای بافت همبند در ماده زمینه ای تأثیر می گذارد که موانعی در برابر گسترش عفونت و التهاب فراهم می کند. مشخص شد که آسپرین تعداد استئوکلاست ها و لاکوناهایlacunae  موجود در مناطق فشار حرکت ارتودنتیک دندان ها را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. با این حال، پاراستامول روی میزان حرکت ارتودنتیک دندان ها تأثیری نمی گذارد، و می تواند دارویی برای تسکین دردهای ارتودنتیک در نظر گرفته شود. مصرف چندین دوز تقسیم شده دیکلوفناک می تواند به میزان قابل توجهی حرکت دندان ها را مهار یا سرکوب کند. علاوه بر این، با استفاده از ایبوپروفن، تولید پروستاگلاندین E در الیاف لیگامان پریودنتال می تواند به طور قابل توجهی مهار شود، بنابراین باعث کاهش سرعت حرکت دندان می شود. مشخص شد نیمسولید نرخ تحلیل استخوان ها و ظهور استئوکلاست ها را کاهش می دهد، به همین دلیل مقدار حرکت دندان ها را نیز کاهش می دهد. ایندومتاسین می تواند سنتز پروستاگلاندین را به شدت مهار کند، زیرا مشخص شد که سرعت حرکت دندان ها را کاهش می دهد.

نتیجه گیری

  • در بیماران تحت درمان با بیس فسفونات، طول مدت درمان ارتودنسی افزایش می یابد زیرا گردش استخوان به تأخیر می افتد.
  • مقدار فلوراید، حرکت دندان ها را کاهش می دهد.
  • گروه داروهای کورتیکواستروئید روی میزان حرکت ارتودنتیک دندان ها تأثیر می گذارد، و همچنین ممکن است در طولانی مدت روی ثبات دندان های جابجا شده با درمان ارتودنسی تأثیر بگذارد.
  • NSAID ها به طور مؤثر درد ناشی از درمان ارتودنسی را کاهش می دهند و همچنین با کاهش میزان تحلیل استخوان یا روند التهابی، روی حرکت دندان ها تأثیر می گذارند.

برداشتن یا دیباندینگ براکت های ارتودنسی

روزی که بریس های شما برداشته می شوند بسیار هیجان انگیز است. اگر سال ها نه، حتماً ماه ها منتظر بوده اید تا لبخند کاملاً جدید خود را مشاهده کنید! این قرار ملاقات حدود یک ساعت طول خواهد کشید، قبل از اینکه بتوانید لبخند جدید خود را به دیگران نشان دهید. اما قبل از قرار ملاقات، شما یا فرزندتان در مورد روند و آنچه در واقع اتفاق می افتد ممکن است پرسش هایی داشته باشید. بنابراین این چیزی است که می توانید در این روز بزرگ انتظار داشته باشید!

دیباندینگ یا برداشتن براکت ها

سرانجام زمان آن رسیده است که بریس های شما برداشته شوند! ابتدا، سیم کمانی ارتودنسی برداشته می شود، سپس از یک پلایر یا انبردست مخصوص ارتودنسی استفاده می شود تا به آرامی چسب ترک بردارد و براکت ها کنده شوند. ارتودنتیست ابتدا حلقه های فلزی را از دور دندان های عقب بر می دارد. سپس، تمام چسب باقی مانده را از روی دندان های شما پولیش می کند.

اینکه دندان های شما بعد از برداشتن بریس ها چگونه به نظر می رسند، به این بستگی دارد که در طول درمان چقدر خوب از آنها مراقبت کرده اید. اگر کار خود را به خوبی انجام نداده باشید، و دستورالعمل های ارتودنتیست خود را برای تمیز کردن دنبال نکرده باشید، ممکن است لکه های زرد رنگی روی دندان های شما وجود داشته باشند.

هنگامی که همه بریس ها و چسب ها برداشته می شوند، بسیاری از بیماران دندان های خود را باریک توصیف می کنند. لثه های شما ممکن است کمی دردناک یا ملتهب باشند اما این احساس بعد از چند روز از بین خواهد رفت.

 دیباندینگ و برداشتن براکت ارتودنسی

دیباندینگ و برداشتن براکت ارتودنسی

آیا این یک روند بدون درد است؟

آری، شما به هیچ وجه نباید احساس درد کنید! با برداشتن براکت ها، فشار کمی احساس خواهید کرد، اما هیچ دردی نخواهید داشت.

لبخند جدید شما

بعد از اینکه نتایج کار دشوار خود را در آینه مشاهده کردید، ارتودنتیست عکس های بعد از درمان که برای مستند سازی روند ارتودنسی بسیار مهم هستند را می گیرد.

قالب گیری برای ساخت نگهدارنده متحرک

سرانجام، ارتودنتیست برای ساخت نگهدارنده های متحرک شما از دندان های شما قالب گیری خواهد کرد. ارتودنتیست در اسرع وقت نگهدارنده های شما را خواهد ساخت تا آنها آماده باشند تا شما بتوانید طی یک یا دو روز بعد، استفاده از آنها را آغاز کنید. اگر بیشتر طول بکشد، دندان های شما در معرض خطر حرکت کردن قرار دارند. در اسرع وقت نگهدارنده های خود را انتخاب کنید و استفاده تمام وقت از آنها را آغاز کنید (مگر اینکه در حال خوردن، نوشیدن یا مسواک زدن دندان های خود باشید).

ارتودنتیست نگهدارنده های شما را از پلاستیک بسیار نازک و شفاف می سازد، بنابراین باید از آنها به خوبی مراقبت کنید. نگهدارنده ها نمی توانند همان برخورد خشنی که با یک محافظ دندان دارید را تحمل کنند. هنگامی که نگهدارنده های شما به تمیز کردن نیاز دارند، از خمیر دندان استفاده نکنید زیرا می تواند باعث فرسایش پلاستیک شود. در عوض، از یک مسواک نرم با کمی صابون دست استفاده کنید و آن را با آب خنک آبکشی کنید. هرگز نگهدارنده خود را داخل آب داغ یا در حال جوش غوطه ور نکنید زیرا گرما می تواند شکل آن را تغییر دهد.

به خاطر داشته باشید که از نگهدارنده ها مراقبت کنید زیرا ساخت جایگزین برای آنها گران است. اگر بی خیال باشید، به راحتی ممکن است نگهدارنده ها به صورت تصادفی داخل یک دستمال دور انداخته شوند، یا سگ آنها را بجود. هنگامی که نگهدارنده های خود را نمی پوشید، آنها را در یک محفظه امن نگه دارید، تا وقتی زمان آن رسید که دوباره وارد آنها را بپوشید، آنها را راحت پیدا کنید.

شما به مدت سه ماه، نگهدارنده های خود را به صورت تمام وقت (حداقل 22 ساعت در روز) استفاده خواهید کرد و سپس برای معاینه به کلینیک باز خواهید گشت. در این مرحله، ارتودنتیست شما تصمیم خواهد گرفت که آیا به سه ماه استفاده تمام وقت دیگر نیاز دارید، یا می توانید مدت زمان استفاده را به 12 ساعت در روز کاهش دهید.

در صورت گم کردن نگهدارنده خود، یا شکستن آن، بی درنگ با ارتودنتیست خود تماس بگیرید تا یک نمونه جدید برای شما بسازد.

 دیباندینگ و برداشتن براکت ارتودنسی

دیباندینگ و برداشتن براکت ارتودنسی

قرار دادن نگهدارنده یا ریتینر ثابت

حتماً در جلسات قبل، ارتودنتیست با شما در مورد استفاده از نگهدارنده یا ریتینر پس از بریس ها توضیح داده است. نگهدارنده ها این اطمینان را بوجود می آورند که دندان های شما به جای قدیمی خود باز نمی گردند یا با افزایش سن حرکت نمی کنند. ارتودنتیست ممکن است یک نگهدارنده ثابت را برای قوس های دندانی بالا و پایین (یا فقط قوس پایین) توصیه کرده باشد تا در طولانی مدت از لبخند شما محافظت کند.

پس از تمیز کردن و آماده سازی پشت دندان های شما، یک سیم نازک در جای خود چسبانده می شود و به طور دائم یا تا زمانی که بخواهید برداشته شود در آنجا باقی خواهد ماند. نیازی به استفاده از سوزن برای برداشتن بریس ها و قرار دادن نگهدارنده ثابت نیست. در مرحله بعد، ارتودنتیست شما در مورد حفظ بهداشت دهان و دندان در طول مدت استفاده از نگهدارنده شما توضیح خواهد داد. اما، اگر تمام کارهای پاکسازی دندان ها با بریس ها را انجام دهید، مشکلی برای تمیز کردن اطراف نگهدارنده خود نخواهید داشت.

 دیباندینگ و برداشتن براکت ارتودنسی

دیباندینگ و برداشتن براکت ارتودنسی

ماجرای دست یافتن شما به لبخند جدید ادامه دارد!

ارتودنتیست یک نسخه از عکس های قبل و بعد شما را برای شما ارسال خواهد کرد تا سندی از لبخند خود قبل از بریس داشته باشید. به راحتی می توان فراموش کرد که دهان و چهره شما چند ماه ها قبل چگونه نظر می رسیدند. اگر می خواهید سال های آینده به عکس های خود مراجعه کنید، آنها را در یک مکان امن نگه دارید. بیماران جوان تر که هنوز صاحب فرزند نشده اند، ممکن است بخواهند دندان های خود قبل از بریس ها را با دندان فرزندان خود مقایسه کنند. ژنتیک در اندازه فک و ظاهر دندان ها مقداری نقش دارد.

گرچه ارتودنتیست بریس های شما را برداشته است، اما مطمئناً پایان ماجرای درمان ارتودنسی شما نیست. معمولاً ارتودنتیست ها می خواهند برای سال اول شما را هر سه ماه یکبار ببینند. آنها بررسی می کنند که شما در مورد نگهدارنده های (ثابت و متحرک) خود مشکلی نداشته باشید و دندان های شما در موقعیت جدید خود ثابت شده باشند.

بعد از سال اول، بسته به مورد شما ممکن است مراجعات شش ماه یکبار یا سالانه را توصیه کنند. اگر دندان های عقل شما هنوز بیرون نیامده باشند، ما از نزدیک آنها را تحت نظر خواهیم داشت تا مطمئن شویم که آنها باعث بروز هیچ مشکلی برای لبخند جدید شما نخواهند شد.

به خاطر داشته باشید که انتظار می رود در هر بیمار، در طول زندگی او، تغییرات جزئی در موقعیت های دندان ها ایجاد شود. این جشن زندگی است که ما دائماً در حال تغییر هستیم و استفاده از نگهدارنده ها این تغییرات را به حداقل می رساند. گرچه تنوع فردی زیادی وجود دارد، اما درک این نکته حائز اهمیت است که تغییرات جزئی در رشد فک ها، در موقعیت های دندان منعکس خواهد شد، و مهم است که لثه های خود را سالم نگه دارید تا این تغییرات را به حداقل برسانید. بسیاری از بیماری هایی که در بزرگسالان سالخورده بروز می یابند، ممکن است به نظارت با دقت روی روابط دندان ها توسط دندانپزشک یا ارتودنتیست عمومی نیاز داشته باشند.

برای معاینه، اندازه گیری و پاکسازی های معمول، باید به دندانپزشک خود مراجعه کنید. دندانپزشک شما همچنین نگهدارنده ثابت شما را در این مراجعات بررسی خواهد کرد. نگهدارنده ثابت شما با تمیز کردن و نگهداری صحیح، نباید مشکلی برای شما ایجاد کند. اگر نگهدارنده ثابت شکسته شود یا شل شود، باید به ارتودنتیست خود مراجعه کنید.

در صورت داشتن هر گونه پرسش در مورد قرار ملاقات برای برداشتن بریس ها یا مراقبت از لبخند جدید خود پس از برداشتن بریس ها، با ارتودنتیست خود تماس بگیرید.

پلاک دندان چیست، چگونه تشکیل می شود؟

پلاک دندان چیست؟ تارتار چیست؟ تفاوت بین این دو چیست؟ چگونه روی دندان ها شکل می گیرند؟ چگونه می توان از شکل گیری آنها روی دندان ها جلوگیری کرد؟ چرا باید از شر پلاک های روی دندان ها خلاص شوید؟ چگونه می توان آنها را برطرف کرد؟

اینها پرسش هایی هستند که زمانی برای ما مطرح می شوند که از دندانپزشک خود می شنویم که روی دندان های ما پلاک یا تارتار تشکیل شده است. در این مقاله ما به این پرسش ها پاسخ خواهیم داد. امیدواریم که این اطلاعات به شما کمک کنند دریابید که چگونه می توانید از دندان های خود بهتر مراقبت کنید و از بروز مشکلات بهداشتی دهان و دندان در آینده جلوگیری کنید.

مشاهده پلاک و تارتار موجود روی دندان ها ممکن است کار دشواری باشد، مگر اینکه دندانپزشک باشید. پلاک دندان و تارتار مرتبط هستند، اما آنها یکسان نیستند. با این حال، یک مورد مشترک که پلاک دندان و تارتار (رسوب) دارند این است که شما نمی خواهید آنها به مدت طولانی روی دندان های شما باقی بمانند. خبر خوب این است که زدودن پلاک در منزل با استفاده از روتین های خوب بهداشتی دهان و دندان و شاید برخی از محصولات خاص حذف پلاک دندان بسیار ساده است. با این حال ، تارتار روی دندان ها به مراقبت های دندانپزشکی نیاز دارد.

پلاک دندان چیست؟

یک تعریف ساده پلاک دندان این است که: یک پوشش چسبنده که روی دندان ها و اطراف لثه ها تشکیل می شود. یک اصطلاح تخصصی برای پلاک دندان “بیوفیلم دندان” است، زیرا حاوی باکتری های زنده و بزاق است. چسب مانند بودن بافت پلاک دندان به باکتری ها کمک می کند تا در اطراف دندان ها و لثه ها به یکدیگر بچسبند، جایی که وقتی شما چیزی می خورید یا می نوشید، آنها از کربوهیدرات های باقی مانده تغذیه می کنند.

بدون زدودن مؤثر پلاک ها، باکتری ها تکثیر می شوند و بیوفیلم گسترش می یابد. با تغذیه باکتری ها، آنها اسیدهایی تولید می کنند که باعث خوردگی مینای دندان ها می شوند و پلاک روی دندان ها را سخت می کنند، و با تعدادی از مشکلات دندانی ارتباط دارند، از جمله:

  • پوسیدگی دندان
  • زرد شدن رنگ دندان ها
  • بیماری لثه
  • بوی بد دهان
  • تارتار روی دندان ها
  • از دست دادن دندان ها

به همین دلیل، زدودن پلاک ها به صورت روزانه از روی دندان ها، و دانستن اینکه چگونه می توانید به شکلی صحیح از شر پلاک روی دندان ها خلاص شوید، مهم است- در ادامه بیشتر در مورد اینها خواهید خواند.

پلاک دندان

پلاک دندان

چه عواملی باعث ایجاد پلاک روی دندان ها می شود و چگونه می توان از آن جلوگیری کرد؟

بیوفیلم دندان به طور طبیعی داخل دهان ما وجود دارد، بنابراین کاری نیست که شما بتوانید با انجام آن به طور کامل از شر پلاک دندان ها خلاص شوید، یا هر روز تشکیل شدن آن را متوقف کنید.

با این حال ، غذا و نوشیدنی که شما مصرف می کنید تأثیر مستقیمی روی میزان بیوفیلم روی دندان های شما دارد. باکتری های موجود در پلاک دندان روی دندان ها با تغذیه از کربوهیدرات ها (از جمله قندها) رشد می کنند- ممکن است متوجه شده باشید که فیلم چسبناک روی دندان های شما پس از خوردن آب نبات، شکلات و سایر خوراکی های شیرین بدتر است.

مصرف مرتب الکل نیز تعادل باکتری های سالم داخل دهان شما را به هم می ریزد.

کاهش مصرف این خوراکی ها، یا حداقل محدود کردن آنها به وعده های غذایی به جای میان وعده در طول روز، می تواند کمک کند مقدار پلاک روی دندان های شما به حداقل برسند. نشان داده شده است که برخی از خوراکی ها به کاهش تشکیل پلاک روی دندان ها کمک می کنند، و با سلامت بهتر لثه ها ارتباط دارند اما آنها جایگزینی برای مسواک زدن و نخ دندان کشدن نیستند، چه با نخ دندان سنتی یا مسواک بین دندانی.

زنان باردار، به دلیل تغییرات هورمونی داخل دهان خود، بیشتر احتمال دارد که روی دندان های آنها پلاک ایجاد شود، بنابراین مهم است که در دوران بارداری توجه بیشتری به بهداشت دهان و دندان های خود داشته باشند، تا پلاک تشکیل شده روی دندان ها به تارتار تبدیل نشود.

ظاهر پلاک روی دندان ها چگونه است؟

مشاهده پلاک روی دندان ها دشوار است زیرا تقریباً بی رنگ و گاهی اوقات زرد کم رنگ است. به احتمال زیاد با کشیدن زبان خود در امتداد دندان ها یا خراشیدن دندان ها با ناخن، آن را احساس می کنید. اگر به تازگی چیزی خورده اید، یا مدتی است که دندان های خود را مسواک نزده اید، احتمالاً می توانید قسمت هایی از دندان های خود که به نظر پرز دار شده اند را احساس کنید، که به اندازه زمانی که مسواک می زنید صیقلی نیستید. این پلاک دندان است.

اما ظاهر پلاک های دندان چگونه است؟ اگر می خواهید ببینید که دقیقاً در چه مکان هایی پلاک روی دندان های شما وجود دارد، از یک قرص نشان دهنده پلاک دندان استفاده کنید. این قرص ها باعث رنگی شدن هرگونه بیوفیلم روی دندان ها می شوند و به شما نشان می دهند که برای خلاص شدن از شر پلاک های مضر تشکیل شده روی دندان ها، باید تلاش های مسواک زدن خود را روی کجاها متمرکز کنید.

پلاک دندان

پلاک دندان

مقایسه پلاک دندان و تارتار

ما تعریف پلاک دندان را ارائه داده ایم، اما چه تفاوتی بین پلاک و تارتار (که به آن رسوب دندان نیز گفته می شود) وجود دارد؟

اگر پلاک را به درستی از سطح دندان های خود پاک نکنید، شروع به سفت شدن می کند. فقط ظرف چند ساعت می تواند سفت تر شود و مسواک زدن برای زدودن آن را دشوارتر کند. اما بعد از گذشت چند روز، مواد معدنی را از بزاق شما جذب می کند و ماده ای جامد به نام تارتار تشکیل می دهد. تارتار دندان اغلب در شکاف بین دندان ها، اطراف پایه دندان ها و زیر لثه ها تشکیل می شود.

با گذشت زمان، هرگونه تارتار تشکیل شده روی دندان ها گسترش می یابد، ضخیم تر می شود و به رنگ تیره در می آید. این می تواند باعث تحریک لثه ها شود و در نهایت منجر به بروز بیماری لثه خواهد شد.

تارتار تشکیل شده محکم به دندان ها می چسبد و زدودن آن توسط خودتان بسیار دشوار خواهد شد. اگر متوجه تارتار سفید، زرد ، قهوه ای یا سیاه رنگ روی دندان های خود شدید- ماده ای سخت که با مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن معمولی از بین نمی رود- به پاکسازی تخصصی دندان ها، که به جرمگیری و پولیش معروف است نیاز خواهید داشت که باید توسط دندانپزشک انجام شود.

در جدول خلاصه ای از تفاوت های کلیدی بین پلاک و تارتار آورده شده است:

پلاک تارتار
سرعت تشکیل چند ساعت بعد از مسواک زدن، یا درست بعد از غذا خوردن پلاک بعد از چند روز سفت می شود و به تارتار تبدیل می شود
بافت فیلم چسبناک ماده معدنی سفت
ظاهر بی رنگ یا زرد کم رنگ، دشوار برای دیدن ماده قابل مشاهده ای به رنگ سفید، زرد، قهوه ای، یا سیاه که به دندان ها می چسبد
نحوه زودن اکثر پلاک ها با مسواک زدن و نخ دندان کشیدن زدوده می شوند؛ مراجعات منظم به دندانپزشک توصیه می شوند به پاکسازی های تخصصی (جرمگیری و پولیش) در مطب دندانپزشک نیاز دارند.
اگر باقی بماند… سخت شده و به تارتار تبدیل می شود گسترش می یابد و دندان را کامل پوشش می دهد، با پوسیدگی، بیماری لثه، و بیماری های دیگر ارتباط دارد.

پلاک دندان

پلاک دندان

چگونه پلاک را از روی دندان ها پاک می کنید؟

خبر خوب این است که بهترین راه برای از بین بردن پلاک از روی دندان ها به صورت روزانه، به راحتی، با مسواک زدن دندان های خود و نخ دندان کشیدن آنها است. اما، شما باید مطمئن شوید که درست مسواک می زنید. همچنین باید مطمئن شوید که زمان کافی برای تمیز نگهداشتن دندان های خود، صبح و شب صرف می کنید تا مطمئن شوید که تمام پلاک های تشکیل شده روی دندان ها را از بین می برید.

برخی از افراد متوجه می شوند که مسواک برقی برای از بین بردن پلاک دندان ها مؤثرتر از یک مسواک دستی عمل می کند. با این حال، مسواک زدن به تنهایی در زدودن پلاک بین دندان ها مؤثر نیست، به همین دلیل نخ دندان کشیدن روزانه کار مهمی است. اگر استفاده منظم از نخ دندان های معمولی را دوست ندارید، یک ابزار شستشوی دهان (واتر فلاسر) می تواند یک سرمایه گذاری خوب باشد.

در اینجا به بیان برخی از گام های اساسی برای زدودن پلاک ها از روی دندان ها می پردازیم، قبل از اینکه به رسوب تبدیل شوند:

  • دو مرتبه در روز- یک بار قبل از خواب و یک بار دیگر در طول روز- حداقل به مدت دو دقیقه دندان های خود را مسواک بزنید.
  • از یک مسواک دارای فرچه نرم استفاده کنید و از اعمال فشار خیلی زیاد اجتناب کنید.
  • مسواک را با زاویه 45 درجه روی دندان ها قرار دهید تا به زیر خط لثه برسد.
  • روی مسواک زدن همه سطوح هر دندان تمرکز کنید.
  • قبل یا بعد از مسواک زدن دندان ها، بین دندان ها را نخ دندان بکشید.
  • بلافاصله پس از مسواک زدن دهان را با آب یا دهانشویه نشویید، زیرا این کار باعث از بین رفتن مواد موجود در خمیردندان شما خواهد شد.

بیوفیلم دندان را نمی توان به سادگی با شستشو با آب از بین برد، گرچه شستشو پس از صرف غذا می تواند به شما در شستن مقداری از قندها و اسیدهای باقی مانده کمک کند. همچنین می توانید از دهانشویه فلورایده استفاده کنید یا آدامس بدون قند بجوید تا به تمیز نگه داشتن دندان های خود بین مسواک زدن ها کمک کنید.

چگونه می توان با تشکیل پلاک مبارزه کرد؟

بهترین راه برای مبارزه با تشکیل پلاک روی دندان ها، پاکسازی حرفه ای دندان ها است. پاکسازی ها باید حداقل هر شش ماه یک مرتبه انجام شوند تا از تشکیل بیش از حد پلاک جلوگیری شود. با این حال، بسته به سابقه بیماری های شما و میزان مستعد بودن شما به ابتلا به آنها، ممکن است نیاز باشد پاکسازی دندان ها بیشتر انجام شود. تشکیل پلاک می تواند منجر به بیماری های لثه و پوسیدگی دندان ها شود. اکثر پاکسازی های تخصصی دندان ها فقط حدود 30 دقیقه طول می کشد، و شامل جرمگیری و پولیش می شود تا اطمینان حاصل شود که تمام پلاک ها برداشته می شوند و لبخندی تازه و تمیز برای شما به جا می ماند.

ابزارهای حذف پلاک دندان

انواع مختلفی از ابزارها برای زدودن پلاک های دندان ها، کیت های حذف پلاک و حتی پاک کننده های برقی پلاک، برای از بین بردن پلاک از روی دندان ها وجود دارند. اینها به طور کلی برای افرادی که روی دندان های خود تارتار دارند و می خواهند بدون مراجعه به دندانپزشک آنها را حذف کنند به بازار عرضه می شوند.

ما استفاده از این ابزارها را برای از بین بردن پلاک دندان در منزل توصیه نمی کنیم. چرا؟ اولاً، همانطور که قبلاً نیز اشاره کردیم، شما احتمالاً بهترین پاک کننده پلاک را در کابینت حمام خود دارید. علت این است که تمام آنچه برای از بین بردن بیوفیلم دندان لازم است، مسواک زدن و نخ دندان کشیدن روزانه است. ثانیاً، اگر رسوب سخت شده روی دندان های خود داشته باشید، تنها یک دندانپزشک متخصص می تواند اطمینان حاصل کند که این رسوب بدون خطر و به طور کامل زدوده شده است.

تلاش برای استفاده از ابزارهای مخصوص دندانپزشکی روی دندان های خودتان برای زدودن پلاک در منزل، شما را در معرض خطر آسیب رساندن به دندان ها و لثه ها قرار می دهد. بعلاوه، زدودن تارتار از روی پشت دندان ها و سایر مناطق که قابل مشاهده نیستند، برای شما بسیار دشوار خواهد بود. به طور خلاصه: حذف پلاک می تواند با مسواک انجام شود؛ زدودن تارتار باید توسط دندانپزشک شما انجام شود.

پلاک دندان

پلاک دندان

بهترین خمیردندان برای از بین بردن پلاک روی دندان ها چیست؟

از بین بردن پلاک از روی دندان ها بیشتر از آنکه به نوع مسواک مربوط باشد، به روتین مسواک زدن و تکنیک مسواک زدن شما مربوط می شود. اگر درست مسواک می زنید و برای تمیز کردن بین دندان های خود نخ دندان استفاده می کنید، صرف نظر گرفتن خمیر دندانی که استفاده می کنید، این روتین برای دور نگهداشتن پلاک از دندان های شما کافی خواهد بود. با این حال، برخی مواد خاص خمیردندان ها وجود دارند که می توانند به خنثی کردن اسید داخل دهان شما کمک کنند، بنابراین می توانید به دنبال یک خمیردندان مخصوص حذف پلاک یا خمیر دندان کنترل تارتار حاوی یک یا چند مورد از این موارد باشید:

  • جوش شیرین (بی کربنات سدیم): قلیایی بودن جوش شیرین به تعادل اسیدیته بیوفیلم دندان کمک می کند. ساینده بودن آن نیز می تواند به زدودن پلاک دندان کمک کند.
  • پیروفسفات سدیم: استفاده منظم از خمیر دندان حاوی این ماده می تواند مانع تشکیل پلاک دندان شود.
  • تری کلوزان: این ماده ضد باکتریایی با باکتری هایی که در پلاک دندان زندگی می کنند مبارزه می کند.
  • سیترات روی: ثابت شده است که این ماده تا 12 ساعت پس از مسواک زدن، زنده ماندن باکتری های موجود در پلاک دندان را کاهش می دهد.

خمیر دندان های زیادی برای مبارزه پلاک دندان و کنترل تارتار در دسترس هستند، بنابراین بهترین خمیر دندان برای جلوگیری از تشکیل پلاک دندان برای شما، ممکن است به ترجیح و سلیقه شخصی شما بستگی داشته باشد.

دهانشویه برای زدودن پلاک دندان

دهانشویه می تواند حاوی مواد خاصی باشد که به کاهش باکتری ها و محافظت از دندان ها در برابر تشکیل پلاک کمک می کند، بویژه فلوراید و کلراید ستیل پیریدینیوم. با این حال، استفاده از دهانشویه به تنهایی، روشی چندان مؤثر برای زدودن پلاک از روی دندان ها، یا جلوگیری از تشکیل پلاک نیست، و مطمئناً نباید جایگزین مسواک زدن و نخ دندان کشیدن شود.

پلاک دندان

پلاک دندان

چگونه پلاک سخت را حذف کنیم؟

پلاک سخت شده روی دندان ها، معروف به تارتار یا رسوب، فقط توسط یک دندانپزشک قابل برداشته شدن است. در فرایند دندانپزشکی به نام دندان جرمگیری، از ابزارهای تخصصی برای سست کردن پلاک های چسب- مانند تشکیل شده گیر کرده روی دندان های شما استفاده  می شود.

حذف پلاک از روی پروتزهای مصنوعی دندانی

پروتزهای دندانی نیز به زدودن پلاک دندان نیاز دارند. بنیاد سلامت دهان و دندان توصیه می کند که به صورت روزانه پروتزهای دندانی خود را مسواک بزنید و دندان های مصنوعی خود را خیس کنید تا آنها را عاری از پلاک حفظ کنید. قرص های مخصوص تمیز کردن پروتز، به از بین بردن باکتری ها و صاف و تمیز کردن پروتزها کمک می کنند. با این حال، پلاک دندان- درست همانطور که روی دندان های طبیعی تشکیل می شود- اگر به درستی تمیز نشود، می تواند روی پروتزها نیز ایجاد شود.

نتیجه گیری

متأسفانه هیچ راهی برای خلاص شدن به طور دائم از شر پلاک دندان وجود ندارد. به دلیل میکروب هایی که به طور طبیعی داخل دهان وجود دارند، آنها همیشه داخل دهان در حال شکل گیری هستند، گرچه غذاهای حاوی قند زیاد سایر کربوهیدرات ها می توانند سرعت انباشته شدن آن را افزایش دهند.

اما چگونه می توان از شر پلاک خلاص شد؟ پاسخ در روتین بهداشتی دهان و دندان شما نهفته است.

مهم است که برای از بین بردن پلاک روی دندان ها، به صورت روزانه کارهای بهداشتی دهان و دندان ها را انجام دهید، در غیر این صورت، می تواند سخت شود و به تارتار تبدیل شود، که فقط توسط یک دندانپزشک متخصص قابل زدودن است. رها کردن بیوفیلم دندان یا تارتار روی دندان ها، با پوسیدگی دندان، بیماری لثه و بوی بد دهان ارتباط دارد.

دو بار در روز مسواک بزنید و یک بار در روز نخ دندان بکشید، تا تشکیل پلاک روی دندان های خود را به حداقل رساندن برسانید. همچنین معاینات منظم دندانپزشکی داشته باشید تا دندانپزشک شما بتواند هر مشکلی را زودتر شناسایی کند و به شما نشان دهد که روی کدام نواحی باید بیشتر کار کنید.

پلاک دندان

پلاک دندان

پرسش های متداول در مورد پلاک دندان

چگونه می توان در منزل پلاک را از روی دندان های خود برطرف کرد؟

اگر در حال فکر کردن به این موضوع هستید که چگونه می توانید از شر پلاک روی دندان ها خلاص شوید، خبرهای نسبتاً خوبی برای شما داریم. بهترین راه برای زدودن پلاک از روی دندان ها در منزل، مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم است. ممکن است وسوسه شوید که ابزارهای دندانپزشکی فانتزی که در مطب دندانپزشک خود دیده اید را خریداری کنید، اما استفاده از این ابزارها در منزل بی خطر نیست.

چه تفاوتی بین پلاک و تارتار وجود دارد؟

تفاوت اصلی این است که اول پلاک می آید. اگر باقی بماند، به تارتار تبدیل می شود. پلاک را می توان در منزل با یک مسواک برداشت، اما تارتار بسیار سخت تر است و باید توسط یک دندانپزشک برداشته شود. مهم است که اجازه ندهید پلاک به تارتار تبدیل شود، زیرا تارتار می تواند منجر به پوسیدگی دندان و بیماری لثه شود.

پلاک از چه ساخته شده است؟

پلاک یک ماده چسبناک است که دندان های شما را می پوشاند و از ذرات غذایی و بزاق تشکیل شده است. باکتری ها از ذرات غذای موجود در پلاک شما تغذیه می کنند و آنها می توانند منجر به بروز بیماری لثه و پوسیدگی دندان شوند. به همین دلیل مهم است که به طور منظم مسواک بزنید و نخ دندان بکشید.

چگونه پلاک منجر به پوسیدگی دندان می شود؟

باکتری ها در پلاک روی دندان شما زندگی می کنند و اسیدی تولید می کنند که موجب خوردگی و فرسایش مینای دندان های شما می شود. این باکتری ها همچنین می توانند باعث عفونی شدن بافت لثه و استخوان شما شوند، و این همان چیزی است که منجر به پوسیدگی دندان می شود.

بهترین خمیردندان برای رفع پلاک دندان چیست؟

بیشتر خمیر دندان های اقتصادی دارای خاصیت مبارزه با پلاک هستند، اما بهترین خمیر دندان برای مبارزه با پلاک آنهایی هستند که دارای فلوراید و جوش شیرین هستند.

پلاک دندان

پلاک دندان

پلاک چگونه شکل می گیرد؟

ذرات مواد غذایی باقی مانده روی دندان های شما مکانی برای رشد باکتری ها فراهم می آورند و بزاق موجود در دهان شما با باکتری ها و ذرات غذایی مخلوط می شود، و نتیجه آن پوشش کرکی و نازک است که ما آن را تحت عنوان پلاک می شناسیم. گرچه هر بار بعد از خوردن غذا، کمی پلاک تشکیل می شود و به تنهایی مشکلی ایجاد نمی کند، اما تشکیل پلاک می تواند منجر به پوسیدگی دندان شود و باید با مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم مانع آن شد.