روکش اساساً پوششی برای دندان های آسیب دیده است. این پوشش می تواند از مواد مختلفی، از جمله فلز یا پرسلن، ساخته شود. شما ممکن است روی یکی از دندان های مولر خود روکش داشته باشید که به ندرت خود را نشان می دهد، مگر در مواردی که خمیازه می کشید، یا ممکن است روی یکی از دندان های جلوی خود روکش داشته باشید که به صورت ویژه و به گونه ای طراحی شده اند که دقیقاً با دندان های دیگر شما مطابقت داشته باشند.

عوامل متعددی وجود دارند که هنگام انتخاب روکش باید مد نظر قرار بگیرند، از جمله:

• هزینه
• استحکام
• دوام

ظاهر طبیعی روکش دندان که از زیبایی لبخند شما چیزی کم نمی کند نیز ممکن است برای شما در اولویت باشد. دندانپزشک می تواند درمورد گزینه های مختلف با شما صحبت کند و به شما کمک کند دریابید چه چیزی نیازهای شما را بهتر را برآورده می کند.

انواع روکش های دندانی

انواع مختلف مواد می توانند برای ساخت روکش های دندانی استفاده شوند، از جمله:

• پرسلاین
• سرامیک
• زیرکونیا
• فلز
• رزین کامپوزیت
• ترکیبی از مواد

روکش های فلزی ضد زنگ

روکش های فلزی ضد زنگ تنها به عنوان روکش های موقت استفاده می شوند، زمانی که منتظر دریافت روکش های دائمی هستید. این نوع روکش ها عموماً برای کودکانی استفاده می شوند که دندان دائمی دارند، اما نمی توانند در برابر شیرینی هایی مقاومت کنند که موجب پوسیدگی بیشتر دندان هایی می شوند که قبلاً آسیب دیده اند.

روکش های پرسلاین

اگر شما دندانی دارید که ترک خورده است، رنگ آن تغییر کرده است، یا عملکرد خود را از دست داده است، یا به هر دلیلی لازم است از آن محافظت شود، برای رسیدگی به مشکل شما روکش های پرسلاین نیاز دارید تا آن دندان دوباره به حالت اولیه خود بازگردد. روکش های دندانی، که اغلب کلاهک نامیده می شوند، توسط دندانپزشکان، هم برای اهداف زیبایی و هم به طور معمول برای حل مشکلات بیماران استفاده می شوند.

در بالا گفته شد که روکش های دندانی با مواد مختلفی ساخته می شوند و کاربردهای آنها کاملاً متنوع است. با این حال، ثابت شده است که روکش های پرسلاین در مقایسه با روکش های سرامیکی یا طلا مزایای متعددی دارند. در زیر به بیان 3 مزیت برتر آنها خواهیم پرداخت.

احساس طبیعی بودن

اگر شما هم گذاشتن پروتزهای مصنوعی یا دنچرها به جای یا روی یکی از دندان های خود را امتحان کرده اید، باید بدانید چه احساس غیر طبیعی به شما می دهند- گاهی اوقات مدتی زمان می برد تا به آنها عادت کنید. با این حال، داشتن دنچر چیزی است که به خاطر ناراحتی که ایجاد می کنند عادت کردن به آن غیر ممکن است. علاوه بر احساس شیء خارجی که دنچرها داخل دهان ایجاد می کنند، فرد استفاده کننده برای پاکسازی باید آنها را به طور منظم از دهان خارج کند تا از بروز بیماری ها، عفونت، و بوی بد دهان اجتناب نماید.

علاوه بر این، آنها می توانند داخل دهان جابجا شوند و جویدن را دشوار سازند و درد نیز ایجاد کنند. با روکش های پرسلانی، افراد با این مشکلات مواجه نیستند و به گونه ای طراحی شده اند که دقیقاً شبیه دندان های طبیعی شما هستند و با دهان شما تطبیق دارند. روکش های پرسلاینی راحت هستند و اکثر بیماران معتقدند که آنها که اصلاً وجود شیء خارجی را داخل دهان خود احساس نمی کنند.

بازیابی عملکرد دندان

علاوه بر نیاز به یک روکش برای دلایل زیبایی، بیمار لازم است به خاطر آسیبی که به دندان او وارد شده است و غذا خوردن، و در موارد وخیم تر حرف زدن را برای او غیر ممکن کرده است، از آنها استفاده کند. این اتفاق زمانی می تواند رخ دهد که دندان به مرور زمان ساییده شده است و به دلیل یک حادثه ترک خورده یا شکسته است. روکش های پرسلاین عملکرد از دست رفته دندان را به آن باز می گردانند. درد و حساسیتی که در نتیجه عدم حمایت و آسیب دیدگی دندان بوجود می آید را از بین می برد. گرچه روش های دیگری برای حفاظت از دندان ها و نیز اهداف زیبایی و رفع حساسیت دندان ها وجود دارد، اما تعداد اندکی از آنها می توانند با این میزان موفقیت، به طور همزمان هر سه را برطرف نمایند.

ظاهر طبیعی داشتن

اکثر افراد روکش هایی می خواهند که به خوبی در کنار دندان های طبیعی آنها قرار بگیرند و با آنها تطبیق داشته باشند. روکش های طلا بی شک توجه همه را به خود جلب خواهند کرد و افراد خواهند فهمید که شما شک فرایند دندانپزشکی انجام داده اید. روکش های پرسلاین به گونه ای طراحی و ساخته می شوند که تا حد امکان با دندان های طبیعی شما تطبیق داشته باشند. هیچ ماده دیگری مانند پرسلاین به شما این مزیت ها را نخواهد داد.

مهم است وضعیت بیمار و نیز تجربه دندانپزشک و موقعیت مطب دندانپزشک، نرخ لابراتوار برای ساخت روکش دندانی، تجهیزات، امکانات رفاهی، و بیمه درمانی مد نظر قرار بگیرند تا دقیقاً مشخص شود روکش های دندانی از جنس پرسلاین چقدر هزینه خواهند داشت.

روکش های زیر کونیا

یکی از پرکاربردترین مواد برای ساخت روکش های دندانی زیرکونیا است. برخی از مزایای آنها عبارتند از:

• عدم وجود هیچ گونه فلز
• توانایی تحمل ساییدگی و فرسودگی
• سازگار با بدن انسان
• سختی و سفتی خارق العاده
• شکل، اندازه، و رنگ قابل تغییر
• برداشت مقدار کمتری از دندان
• به اندازه کافی شفاف است تا شبیه دندان های طبیعی باشد.

بزرگترین مزیتی که روکش های زیرکونیا می توانند داشته باشند تأثیری است که روی زیبایی می توانند داشته باشند. بسیار مهم است که روکش های دندانی داشته باشید که درست شبیه دندان های طبیعی به نظر برسند، مخصوصاً وقتی قرار است جایی قرار بگیرد که وقتی لبخند می زنید، قابل مشاهده است.

لازم است از ظرفیت های روکش های زیرکونیا آگاه باشید وقتی بر اساس نحوه قرار گیری روی دندان تغییر داده می شود. روکش های زیرکونیا نه تنها جایگزین یک دندان می شوند، بلکه می تواند به گونه ای شکل داده شود که دقیقاً شبیه دندانی به نظر برسد که جایگزین آن می شود. به همین دلیل است که افرادی که روکش زیرکونیا دارند از نشان دادن آن لبخند زیبای طبیعی اعتماد به نفس دارند.

برای حصول اطمینان از غیر قابل تخریب بودن روکش های تمام شده، تولید کننده های روکش های زیر کونیا در حال طراحی و تولید روکش های دندانی هستند که به صورت سفارشی از بلوک جامد مواد پخته شده در درجه حرارت بالا تهیه می شوند. این مواد سازگاز با بدن انسان هستند، به این معنا که برای ماندن داخل دهان انسان برای مدت زمان طولانی بی خطر هستند. نکته فوق العاده ای که در مورد روکش های زیرکونیا وجود دارد این است که لازم نیست نگران واکنش های منفی بدن باشید زیرا بدن انسان آن را پس نخواهد زد. بسیاری از افراد چندین دهه از آنها استفاده کرده اند و این یک حقیقت ثابت شده است که بدن انسان به خوبی آن را تحمل خواهد کرد.

روکش های زیرکونیا دچار خوردگی نمی شوند. علاوه بر این، دارای مواد سرامیکی محکمی است که مانع ظاهر شدن خطوط تیره رنگ کنار لثه ها می شوند- مانند آنچه شما اطراف روکش های ترکیبی پرسلاین و فلز می بینید. برخلاف دیگر روکش های دندانی، شما قادر به حس کردن دماهای خیلی بالا یا پایین نخواهید بود. دلیل وقوع این اتفاق این است که روکش های زیرکونیا رسانای الکتریکی نیستند.

روکش های زیرکونیا از یک تکه کریستال آسیاب شده ساخته می شوند، بنابراین آنها 5 برابر بیشتر از نمونه های ترکیبی فلز و پرسلاین خود محکم تر هستند. روکش های زیرکونیا جدا از استحکام آنها، ظاهری برجسته ای که روکش های پرسلاین به خاطر آن شناخته شده اند را ندارند. بریج ها و روکش های دندانی که از زیرکونیا ساخته می شوند به اندازه ای محکم هستند که می توانند برای هر جایی داخل دهان استفاده شوند. این روکش ها می توانند فشاری که برای جویدن و آسیاب کردن به دندان های عقب دهان وارد می شوند، و نیز فشار گاز زدنی که به دندان های جلوی دهان وارد می شود را تحمل کنند.

گرچه خود روکش تقریباً تخریب ناپذیر است، اما سایش مواد سخت روکش به دندان های دیگر قابل مشاهده نیست و این می تواند موجب پوسیدگی آنها شود. پوسیدگی تنها در صورتی قابل تشخیص است که روکش افتاده باشد.

قیمت روکش های زیرکونیا بسیار بالا است و به شهری که برای دریافت آنها برنامه ریزی می کنید نیز بستگی دارد. تجربه دندانپزشک و متخصص دندانپزشکی و نیز اندازه روکش همگی روی هزینه ها تأثیر دارند. اما از بین همه روکش های دندانی که در بازار وجود دارند، روکش های زیرکونیا به خاطر ظاهر طبیعی، دوام، و سازگار بودن آنها با بدن انسان گرانترین است.

روکش های سرامیکی

اگر دندان شما در حال شکسته شدن است، و پس از شناختن همه گزینه هایی که دارید انتخاب می کنید یک روکش دندانی داشته باشید، بهترین چیزی که ارزش پول شما را دارد دریافت روکش های سرامیکی است که با جدیدترین فناوری تولید شده اند. روکش های سرامیکی به مقاومت در برابر ساییدگی شهرت دارند و ثابت شده است که وظیفه خود را به خوبی انجام می دهند و از نظر زیبایی فریبنده هستند.

بیمارانی که از این نوع روکش ها استفاده می کنند تأیید می کنند که آنها بسیار راحت هستند، به میزان قابل توجهی توانایی مقاومت در برابر فشارهای ناشی از جویدن دارند. همه روکش ها و بریج های سرامیکی فاقد فلز هستند، به این معنا که آنها انتخابی فوق العاده برای بیمارانی هستند که به فلزات واکنش حساستی نشان می دهند. فناوری CAD/CAM برای جایگذاری روکش روی دندان و حصول اطمینان از بهترین تناسب با آن استفاده می شود.

همه روکش های سرامیکی می توانند به صورت سفارشی ساخته شوند. رنگ روکش می تواند دقیقاً شبیه دندان های دیگر باشد، و اگر شما بخواهید، حتی می تواند روشن تر نیز انتخاب شود. تغییر رنگ دندان ها و نقائص آنها می توانند بهبود پیدا کنند و منطبق با زیر ساخت های سرامیکی باشند. علاوه بر این، مواد پرسلاینی روکش بهتر از یک کور فلزی به یک کور سرامیکی می چسبند و یک پیوند قوی تر بوجود می آورند.

یکی دیگر از مزایای روکش های تمام سرامیکی خلق یک نمونه دقیق از یک دندان خاص است. در طول مدتی که بیمار منتظر است، روکش می تواند برش داده شود، و از این طریق در زمان صرفه جویی شود و از زمان تعلیقی که برای ساخت دندان های جایگزین مانند دنچرها در لابراتوار دندانپزشکی لازم است کاسته می شود. روکش های تمام سرامیکی به اندازه روکش های سنتی که زیر ساخت آنها فلزی است نیاز به فضای زیاد ندارند.

مزیت قطعی این نوع روکش ها این است که می توان مقدار بیشتری از دندان طبیعی زیر آن حفظ کرد. بعلاوه، احتمال آسیب رسیدن به عاج حساس دندان های طبیعی کمتر خواهد بود. برای بیمار، وقتی روکش روی دندان قرار می گیرد، حساسیت دندان ها کاهش پیدا می کند و باعث می شود روکش های سرامیکی مفید و نیز گزینه سالم تری باشند.

روکش های سرامیکی چگونه روی دندان قرار می گیرند؟

قرار گیری روکش های سرامیکی روی دندان ها مانند هر نوع روکش دیگری انجام می شود. دندانپزشک پس از پاکسازی، به عنوان یک شکل از آماده سازی شکل دندان را تغییر می دهد. دندان به شکل میخ تراشیده می شود تا اجازه دهد روکش سرامیکی محکم روی دندان قرار بگیرد. با استفاده از بتونه دندانپزشکی، از دندان ها قالب گرفته می شود. قالب به لابراتوار دندانپزشکی ارسال می شود، جایی که از آن برای ساخت روکش جدید استفاده می شود.

در طول مدتی که روکش اصلی ساخته می شود، یک روکش موقت روی دندان قرار می گیرد، که حدود 2 تا 3 هفته طول خواهد کشید. پس از آماده شدن روکش جدید بیمار برای دریافت آن به مطب باز می گردد. دندانپزشک سطح دندان را زبر می کند و آن را اسید اچ می کند تا روکش بهتر روی آن بچسبد. پس از رضایت بیمار از تناسب روکش با دندان، دندانپزشک با استفاده از سمان دندانپزشکی روکش را روی دندان محکم می کند. دندانپزشک به بیمار توصیه خواهد کرد که از خوردن غذاهای خشک و نیز دندان قروچه کردن اجتناب نماید. برای دوام بیشتر روکش های دندانی، چکاپ های منظم دندانپزشکی لازم هستند.

هزینه های روکش های سرامیکی متفاوت هستند. این به محل دندانپزشک، تخصص او، تعداد روکش های دندانی مورد نیاز، مزایای بیمه خدمات درمانی بیمار، و عوامل دیگر بستگی دارد.

هنگام انتخاب مواد برای روکش، دندانپزشک عواملی مانند عوامل زیر را مد نظر قرار می دهد:

• موقعیت دندان.
• هنگام خندیدن چه مقدار از دندان مشاهده می شود.
• وضعیت بافت لثه اطراف دندان.
• عملکرد دندانی که نیاز به روکش دارد.
• مقدار باقی مانده از دندان طبیعی.
• رنگ دندان های کناری.

علاوه بر این، شما می توانید در مورد اولویت های شخصی خود با دندانپزشک صحبت کنید.

روکش های دندانی موقت

یک روکش موقتی دقیقاً همان چیزی است که همان طور که از نام آن بر می آید، فقط برای مدت زمان کوتاهی داخل دهان باقی می ماند. دندانپزشک شما آن را با چسبی روی دندان شما قرار خواهد داد که به راحتی خارج خواهد شد، به همین دلیل به اندازه روکش های دائمی قوی نخواهد بود. این کار زمانی انجام می شود که منتظر هستید روکش دائمی شما ساخته شود و در جلسه دوم روی دندان شما قرار بگیرد.

روکش های یک روزه یا فوری

شما می توانید یک روکش را در یک جلسه دریافت کنید. در برخی مطب های دندانپزشکی با استفاده از یکی از چندین روش شامل CAD/CAM (طراحی با کمک کامپیوتر/ ساخت با کمک کامپیوتر) روکش های یک روزه یا فوری روی دندان بیمار چسبانده می شوند. روکش دندانی جدید شما در مطب طراحی و با استفاده از یک تکه سرامیک ساخته می شود.

آنله یا روکش 4/3

برخی روکش ها تنها بخشی از دندان را پوشش می دهند. اگر یک روکش کامل نیاز نداشته باشید، ممکن است دندانپزشک شما به جای آن یک روکش 4/3 را به شما پیشنهاد دهد.

چه کسانی روکش دندان نیاز دارند؟

اگر شما یک پوسیدگی بزرگ داشته باشید، که آنقدر بزرگ باشد که برای پر شدن مناسب نباشد، شاید زمان استفاده از روکش دندان فرا رسیده باشد. علاوه بر این، اگر دندان شما مشکلات زیر را داشته باشد، ممکن است روکش نیاز داشته باشید:

• به شدت فرسوده شده است.
• ترک خورده است.
• ضعیف شده است.

علاوه بر اینها، روکش دندان پس از انجام درمان ریشه نیز توصیه می شود، زیرا دندان شکننده تر است و نیاز به حمایت دارد.

اگر یکی از دندان های خود را از دست داده اید، و دندانپزشک شما باید برای شما بریج یا ایمپلنت استفاده کند، ممکن است شما گزینه خوبی برای روکش های دندانی باشید.

هزینه روکش های دندانی

روکش های دندانی در مراکز مختلف قیمت های متفاوتی دارند، و بسته به موادی که برای ساخت آنها استفاده می شود، و نیز اندازه دندان، هزینه روکش آن متفاوت خواهد بود. شاید گران ترین روکش های موجود روکش های طلا باشند. روکش های تمام فلز از یک نوع آلیاژ فلز ساخته می شوند، و ارزان تر از روکش های طلا یا پرسلاین هستند.

اگر دندانپزشک برای آماده سازی دندان قبل از کارگذاری روکش اقدامات گسترده تری انجام داده باشد نیز هزینه بیشتری باید بپردازید. برای مثال، ممکن است شما درمان ریشه یا ایمپلنت دندانی نیاز داشته باشید، که هر دوی آنها موجب بالا رفتن هزینه های شما می شوند.

بیمه درمانی ممکن است همه یا بخشی از روکش های دندانی شما را تقبل نماید. با این حال، خدمات بیمه شما ممکن است تنها انواع مشخصی از روکش های دندانی را پوشش دهد. با دندانپزشک خود در مورد انواع روکش هایی که در دسترس دارد و برای نیازهای دندانی شما مناسب هستند صحبت کنید تا کمک کند هزینه دندانپزشکی شما مشخص شود.

روند کارگذاری روکش های دندانی

روند کارگذاری روکش های دندانی به این بستگی خواهد داشت که آیا دندانپزشک روش چند روزه یا روش یک روزه را برای شما انتخاب کند.

فرایند چند روزه با روکش موقت

برای استفاده از روکش های سنتی، لازم خواهد بود چند مرتبه به دندانپزشک مراجعه کنید:

1. دندانپزشک دندان شما دندانی که نیاز به روکش دارد را معاینه و آن را آماده می کند. این شامل گرفتن عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس می شود. علاوه بر این، قبل از آن از دندان ها یا دهان شما قالب خواهد گرفت.
2. دندانپزشک بخشی از لایه بیرونی دندان شما را می تراشد و تخلیه می کند.
3. از دندان تراشیده شده و دندان های مجاور آن قالب گرفته خواهد شد.
4. دندانپزشک برای محافظت از دندان روکش موقتی روی آن قرار خواهد داد.
5. دندانپزشک قالب را برای ساخت روکش به لابراتوار ارسال خواهد کرد. این مرحله ممکن است چند هفته طول بکشد.
6. وقتی روکش از لابراتوار ارسال می شود، باید برای دومین مرتبه به دندانپزشک باز گردید، تا دندانپزشک شما بتواند روکش را روی دندان شما بچسباند.

فرایند یک روزه

برای کارگذاری یک روزه روکش های دندانی، می توانید مرحله روکش های موقتی را حذف کنید.

1. دندانپزشک یک تصویر دیجیتالی از دهان شما می گیرد.
2. دندانپزشک با استفاده از یک اسکن دیجیتالی از تصاویر شما، همان لحظه در مطب یک روکش برای شما می سازد. ممکن است لازم باشد 1 تا 2 ساعت داخل مطب منتظر بمانید تا روکش شما ساخته شود.
3. وقتی روکش شما آماده شد، دندانپزشک آن را در جای خود روی دندان خواهد چسباند. کل فرایند حدود 2 تا 4 ساعت طول خواهد کشید.

شما بسته به موقعیت خاص خود، قادر خواهید بود در طول مدتی که منتظر ساخت روکش خود هستید به محل کار خود باز گردید.

همه دندانپزشکان فناوری لازم برای ساخت روکش های یک روزه را ندارند. از دندانپزشک خود بپرسید آیا این گزینه را در دسترس دارند و اینکه هزینه تقریبی آن چقدر خواهد بود، مخصوصاً اگر بیمه خدمات دندانپزشکی ندارید.

مراقبت از روکش های دندانی

وقتی روکش دندانی در جای خود قرار گرفت، مهم است به درستی از آن مراقبت شود. توجه با دقت به روکش می تواند طول عمر آن را افزایش دهد. در زیر به بیان برخی از نکات کمک کننده خواهیم پرداخت:

• با دقت مسواک زدن را تمرین کنید. اگر قبلاً دو مرتبه در روز مسواک نمی زده اید، وقت شروع این روند فرا رسیده است. اگر روکش دندانی شما یا دندان های اطراف آن به سرما یا گرما حساس هستند، به فکر استفاده از خمیر دندان مخصوص دندان های حساس باشید.
• نخ دندان کشیدن روزانه می تواند کمک کند همه دندان های شما روی فرم باقی بمانند.
• از خوردن غذاها سفت بپرهیزید. جویدن یخ، یا غذاهای سفت باعث شکسته شدن روکش دندانی شما می شوند، مخصوصاً اگر روکش دندانی شما از جنس پرسلاین است.
• اگر شب ها دندان های خود را روی یکدیگر فشار می دهید و می سایید، دندانپزشک شما ممکن است محافظ دندان شبانه را برای محافظت از روکش دندانی شما و دندان های مجاور آن پیشنهاد دهد.

مراقبت از روکش دندانی موقتی

بویژه باید با روکش دندانی خود به آرامی برخورد کنید زیرا چسب آنها تنها به منظور کارگذاری کوتاه مدت روکش روی دندان استفاده شده است. مثل قبل مسواک بزنید، اما با آرامش مسواک بزنید. وقتی نخ دندان می کشید، سعی کنید نخ دندان را از طرفین دندان بیرون بکشید به جای آنکه آن را رو به بالا خارج کنید، زیرا می تواند باعث شل شدن روکش دندانی شود. در صورت خارج شدن یا شکستن روکش موقت در طول مدتی که منتظر ساخت روکش های دندانی هستید، با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

مشکلات احتمالی داشتن روکش دندانی

روکش می تواند راهکاری بسیار مفید برای مشکلات قابل توجه یکی از دندان های شما باشد. اما خطرات و مشکلات و پیچیدگی های احتمالی نیز وجود دارند که ممکن است پس از دریافت روکش های دندانی تجربه کنید.

حساسیت دندان

اصلاً غیر طبیعی نیست که دندانی که روکش شده است به سرما یا گرما حساس باشد. با این حال، اگر هنگام بستن بایت دندان شما به فشار خیلی حساس است، ممکن است روکش متناسب با دندان قرار نگرفته باشد. با دندانپزشک خود در مورد امکان تعویض محل قرار گیری روکش یا پر کردن بالای روکش صحبت کنید.

لب پر شدن روکش

انواع خاصی از روکش ها، مخصوصاً روکش های تمام پرسلاین، بیشتر مستعد لب پر شدن هستند. دندانپزشک شما ممکن است بتواند لب پر شدگی های جرئی را اصلاح نماید. پرسلاینی که برای روکش های ترکیبی پرسلاین و فلز استفاده می شود ممکن است شکسته شود، و ساختار فلزی زیرین آن آشکار شود. اگر هنوز فلز دست نخورده باشد، این لب پر شدگی ها هنوز هم قابل اصلاح هستند.

خارج شدن یا شل شدن روکش های دندانی

اگر چسب برای نگه داشتن روکش دندانی در جای خود به اندازه کافی وجود نداشته باشد، روکش دندانی شما می تواند شل یا خارج شود. اگر فکر می کنید روکش شما لق شده و تکان می خورد با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

واکنش حساسیتی

این واکنش اصلاً شایع نیست، اما برخی افراد می توانند واکنش حساسیتی به فلزی داشته باشند که در برخی روکش های دندانی استفاده می شوند.

بیماری لثه

اگر متوجه شدید لثه های اطراف روکش های دندانی شما زخم و حساس شده یا سوزش دارد، یا این منطقه شروع به خونریزی کرد، ممکن است ژنژیویت یا بیماری لثه شما در حال گسترش باشد.

روکش های دندانی چقدر دوام دارند؟

طول عمر روکش های دندانی می تواند بین 5 تا 15 سال باشد. برخی روکش های دندانی محکم تر از بقیه هستند، بنابراین آنها بشتر دوام می آورند.

برای مثال مطالعه ای که در سال 2016 سه نوع مختلف روکش های دندانی را تحت “فشار های بالای بایت” مورد بررسی قرار داد، مشخص شد روکش های یکپارچه زیرکونیا کمتر احتمال دو نیم شدن یا ترک خوردن و شکستن دارند. روکش های یکپارچه روکش هایی هستند که از یک قطعه منسجم از مواد، مانند زیرکونیا ساخته می شوند.

با این حال، محققان از مدل هال برای آزمایشات خود استفاده کردند. علاوه بر این، آنها هشدار دادند که تفاوت هایی که در جایگذاری روکش های دندانی وجود دارد، و دیگر عوامل می توانند نتایج را در افراد واقعی تحت تأثیر قرار دهند.

به عنوان یک قانون کلی، روکش های طلا و روکش های ترکیبی پرسلاین و فلز بیشتر از همه دوام دارند. روکش های دندانی تمام سرامیک و تمام پرسلاین ممکن است ظاهر طبیعی تری داشته باشند، اما آنها معمولاً به اندازه نمونه های فلزی یا ترکیب پرسلاین و فلز محکم و قوی نیستند. روکش های تمام رزین نیز سریع تر ساییده می شوند.

روکش های دندانی اگر به درستی مراقبت شوند می توانند چندین سال دوام داشته باشند.

جایگزین های روکش های دندانی

دندانپزشک شما به احتمال زیاد روکش هایی را به شما پیشنهاد خواهد داد که برای شرایط خاص شما بهتر عمل می کند یا بهترین گزینه جایگزین است.

به عنوان مثال، دندان های شما ممکن است برای حمایت از یک پر شدگی معمولی بسیار ضعیف یا پوسیده شده باشند، بنابراین اگر این دندان ها در جلو قرار داشته باشند، ونیرهای دندانی یا دیگر انواع درمان ها توصیه می شوند. یا دندان شما ممکن است پوسیدگی یا حفره ای داشته باشد که برای پر شدن خیلی بزرگ باشد، و دندانپزشک شما روکش را به عنوان بهترین گزینه درمانی جایگزین برای محافظت از دندان پیشنهاد می دهد.

وقتی نوبت به روکش های دندانی می رسد، شما ممکن است گزینه های متعددی داشته باشید. هیچ چیزی مانند روکش ها نمی تواند به خوبی روی دندان ها قرار بگیرد، اما برخی از انواع روکش ها ممکن است بیشتر از بقیه جذاب باشند. در نهایت، همه چیز متناسب با نیازهای خاص شما خواهد بود. با دندانپزشک خود در مورد بهترین نوع روکش برای شما و نیازهای خاص خود صحبت کنید.

گاهی اوقات میزان راحتی بیمار در محیط مطب دندانپزشکی اجازه نمی دهد درمان در حالی که بیمار هشیار است انجام شود. یا اینکه تنها ممکن است تعداد دندان هایی که نیاز به درمان دارند بیشتر از آن باشد که بیمار تحمل کند بی حرکت روی صندلی دندانپزشکی بماند. استرس و اضطراب، میزان درد، و تجربیات دندانپزشکی در گذشته عوامل مهمی هستند که به این موضوع مربوط می شوند. در این موارد، بی حسی یا بیهوشی کامل گزینه های درمانی مهمی هستند که می توانند تکمیل بی خطر درمان رت تسهیل کنند در حالی که تجربیات منفی دندانپزشکی را به حداقل می رسانند. امروزه، دندانپزشکان و ارتودنتیست ها خرسند هستند که به بیماران خود گزینه های راحت، بی خطر، و مؤثر بی حسی دندانپزشکی را ارائه می دهند. بیمارانی که از بی حسی دندانپزشکی بهره مند می شوند، ممکن است یکی از شرایط زیر را داشته باشند:

• ترس و اضطراب از مراجعه به دندانپزشک (فوبیای دندانپزشکی)
• دشوار بودن آرام نشستن برای مدت زمان طولانی
• دشوار بودن بی حس شدن و بی حس مانند با داروهای بی حس کننده

آرام بخش دندانپزشکی چیست؟

آرام بخش دندانپزشکی به متخصصان دندانپزشکی اجازه می دهد انواع فرایندهای دندانپزشکی را بدون هیچ خطری و به راحتی برای بیماران در تمام سنین- از کودکان و نوجوانان گرفته تا افراد بزرگسال- ارائه دهند، افرادی که هنگام مراجعه به دندانپزشک اضطراب زیادی را تجربه می کنند. آرام بخش دندانپزشکی مزایای زیادی دارد، از جمله:

• هیچ خاطره ای از قرار گرفتن تحت فرایند به جا نخواهد ماند یا چیزی که به خاطر خواهید آورد بسیار اندک خواهد بود.
• در حالی که تحت آرام بخش ها قرار دارید متوجه گذر زمان نمی شوید.
• هیچ بو یا صدایی احساس نمی کنید.
• در طول درمان ترس و اضطراب شما کاهش می یابد.

نگرانی والدین از بیهوش شدن فرزندانشان؛ چه سطوحی از آرام بخش ها در دسترس هستند؟

استفاده از آرام بخش ها در دندانپزشکی نیاز به تخصص و گذراندن دوره های ویژه دارد و معمولاً برای استفاده از آنها در دندانپزشکی اطفال از متخصصان بیهوشی کمک گرفته می شود زیرا آنها تجربه لازم و کافی برای استفاده بی خطر از آرام بخش ها را دارند. آرام بخش ها در دندانپزشکی در سه حالت استفاده می شوند: آرام بخش های خفیف، آرام بخش های متوسط، و بیهوشی کامل.

• آرام بخش های خفیف- آرام بخش های خفیف که تحت عنوان anxiolysis نیز شناخته می شوند، سبک ترین شکل آرام بخش ها در دندانپزشکی هستند و برای بیمارانی مناسب هستند که در فضای دندانپزشکی مقداری اضطراب دارند. آرام بخش های خفیف ممکن است از طریق خوراکی یا تنفسی مصرف شوند. بیمار در طول کل فرایند بیدار باقی می ماند یا مقداری احساس خواب آلودگی خواهد داشت و قادر است بدون کمک نفس بکشد، و احساس آرامش خواهد داشت. بیماران عموماً پس از آرام بخش های خفیف ظرف چند ساعت پس از تکمیل فرایند بهبود پیدا می کنند. وقتی تنها اکسید نیتروز/ اکسیژن (گاز خنده) برای آرام بخش های خفیف استفاده می شود، تأثیر آن ظرف 5 دقیقه سپری کردن بدون گاز از بین خواهد رفت.
• آرام بخش های متوسط (هشیار) خوراکی- این نوع آرام بخش ها برای بیمارانی استفاده می شوند که استرس و اضطراب خفیف تا متوسط دارند و بیمارانی که نیاز دارند تحت فرایندهای طولانی تر یا پیچیده تری قرار بگیرند. آرام بخش های خوراکی به آرام بخش هایی اطلاق می شوند که از راه دهان وارد بدن می شوند و بیمار با آنها هشیار باقی می ماند. با استفاده از این نوع آرام بخش ها بیمار ممکن است بیدار باشد و در طول فرایند به محرک های کلامی واکنش نشان دهد، اما ممکن است گاهگاهی به خواب برود، یا حتی ممکن است آشفته و پریشان شود. توصیه می شود که بیمارانی که آرام بخش های متوسط را دریافت می کنند، برای مراجعه به مطب، باید یکی از والدین یا شخص دیگری آنها را همراهی کند، زیرا ممکن است چند ساعت طول بکشد تا اثر داروی آرام بخش از بین برود و رانندگی کردن ممکن است خطرناک باشد.گرچه داروهای آرام بخشی که برای هشیار مانند و بی حس شدن استفاده می شود باعث می شوند هیچ چیز از فرایند در حافظه باقی نماند، برخی بیماران ممکن است مقداری از فرایند را به خاطر بیاورند. وقتی 1 یا 2 منطقه از دهان بیمار نیاز به درمان دارند (مثلاً بالا راست و پایین چپ) OCS روشی صحیح برای کنترل و مدیریت استرس و اضطراب است.

• بیهوشی کامل- بیمارانی که تحت بیهوشی کامل درمان می شوند، در طول کل فرایند دندانپزشکی خود کاملاً بیهوش هستند و چیزی احساس نمی کنند و از فرایند درمان چیزی به خاطر نمی آورند. مانند یک اتاق جراحی بیمارستان، یک متخصص بیهوشی تمام مدت حضور دارد، داروی بیهوشی اعمال می کند و در طول مدتی که دندانپزشک روی درمان دهان و دندان بیمار متمرکز است، علائم حیاتی بیمار را چک می کند. توصیه می شود که کودکانی که بیهوشی کامل دریافت می کنند هر دو والدین آنها را همراهی کنند. زیرا ممکن است چندین ساعت طول بکشد تا اثر داروی آرام بخشی که در طول بیهوشی کامل استفاده می شود به طور کامل از بین برود، و در طول این مدت باید کودک کاملاً تحت نظر باشد. بیهوشی عمومی می تواند هم در مطب و هم در بیمارستان انجام شود. وقتی 3 تا 5 منطقه از دهان نیاز به درمان دارند، زمانی که اضطراب شدید باشد، یا زمانی که کودک بسیار کم سن است و اصلاً همکاری نمی کند، ممکن است GA بهترین روش مراقبتی باشد.

آرام بخش ها چگونه اعمال می شوند؟

• استنشاق- اکسید نیتروز، یا گاز خنده با اکسیژن ترکیب شده است و از راه بینی استنشاق می شود. این متداول ترین روش برای کاهش اضطراب خفیف تا متوسط در دندانپزشکی کودکان است. بهبود به سرعت اتفاق می افتد بنابراین بیماران می توانند به سرعت به فعالیت های عادی خود بپردازند. در طول بیهوشی کامل، سایر گازهای استنشاق شده پزشکی با اکسید نیتروز و اکسیژن ترکیب می شوند، که باعث بیهوشی خیلی سریع تر می شوند.
• خوراکی- یکی از تکنیک های معمول برای استفاده از آرام بخش های در دندانپزشکی، تجویز نوع خوراکی آنها است. این روش آسان است و نیازی به استفاده از سوزن ندارد. قبل از آغاز فرایند، به کودک شما مایع یا قرص آرام بخش داده می شود، که باعث می شود تا زمانی که درمان آغاز شود کودک آرام شده باشد.
• وریدی- با آرام بخش های وریدی، یک ماده آرام بخش از طریق رگ یا مستقیم به داخل ورید تزریق می شود. این روش به سرعت وضعیت هشیاری کودک را تحت تأثیر قرار می دهد و تا زمانی که برای فرایند لازم باشد می تواند ادامه پیدا کند.

هالیتوزیس یا بوی بد دهان یکی از مشکلات شایعی است که بیش از 50 درصد از کل افراد آن را طی یک دوره ای تجربه می کنند. این شرایط می تواند ناراحت کننده – زیرا مزه بدی داخل دهان بوجود می آورد- یا شرمنده کننده- وقتی اطرافیان آن را حس می کنند- باشد.

گرچه بوی بد دهان می تواند هرکسی را تحت تأثیر قرار دهد، افرادی که از بریس های ارتودنسی استفاده می کنند بیشتر مستعد بروز آن هستند.

از دیدگاه ارتودنتیست ها، بزرگترین نگرانی مربوط به بوی بد دهان ارتباط آن با سلامت دهان بیمار است. اصلی ترین مقصر این مزه و بوی ناخوشایند رشد بیش از حد باکتری است. باکتری ها ریشه اصلی پوسیدگی های دندانی هستند و یک دهان پر از دندان های پوسیده و کرم خورده نتیجه خوشایند و مطلوب برای سرمایه گذاری شما روی بریس ها نیست.

به اندازه کافی نمی توان روی اهمیت مراقبت از دندان ها در طول دوره ای که از بریس های ارتودنسی استفاده می کنید تأکید کرد. تمیز نگه داشتن بریس ها خطر پوسیدگی های دندان یا حساسیت لثه ها اطراف دندان ها- مشکلاتی که باعث کند شدن روند درمان شما می شوند- را کاهش خواهد داد.

وقتی ارتودنتیست بریس های شما را کار می گذارد، راهنمای کاملی از چگونگی مراقبت از دندان ها و تمیز نگه داشتن آنها را در اختیار شما قرار خواهد داد. بهداشت دهانی صحیح در دطول درمان شما نخستین خط دفاعی است که می توانید در برابر بوی بد دهان داشته باشید.

پیشگیری از بوی بد دهان و درمان آن تا میزان زیادی مشابه یکدیگر هستند. کارهای مختلفی هستند که با انجام آنها می توانید به کاهش وخامت هالیتوزیس خود کمک کنید یا از پیشرفت آن جلوگیری کنید.

بیشتر مسواک بزنید.

اکثر متخصصان دندانپزشکی حداقل دو مرتبه مسواک زدن در طول روز را توصیه می کنند. اگر از بریس های ارتودنسی استفاده می کنید و بوی بد دهان را تجربه می کنید، ممکن است لازم باشد دفعات بیشتری مسواک بزنید.

اما این کار را از حد نگذرانید. شاید غریزه شما به شما می گوید که هرچه مسواک شما فرچه های سفت تری داشته باشد دندان های شما تمیزتر خواهند شد. اما این الزاماً صحت ندارد. در حقیقت، مسواک زدن بیش از حد بریس ها می تواند به براکت ها یا سیم های کمانی روی آنها آسیب برساند. برخی نمونه های جدید الکتریکی آنها دارای حسگرهایی هستند که در صورتی که فشار زیادی به آنها وارد شود به صورت خود به خود خاموش می شوند.

محکم مسواک زدن، مخصوصاً با مسواک هایی که فرچه های سفت دارند می تواند موجب ساییدگی و خوردگی مینای دندان ها و حساسیت لثه ها نیز شود. محکم فشار دادن مسواک باعث نمی شود تأثیرگذاری آن افزایش پیدا کند. زمان گذاشتن برای مسواک زدن تمام سطوح، جلو و عقب، و نیز خط لثه ها، چیزی است که برای داشتن عادات خوب لازم است.

مسواک زدن با دفعات زیاد در طول هر روز می تواند تأثیرات منفی نیز داشته باشد. اگر فکر می کنید لازم است بیشتر از سه مرتبه در طول روز مسواک بزنید، ابتدا تأیید آن را از ارتودنتیست خود بگیرید.

روش صحیح مسواک زدن نیز مهم است. خمیر دندان خوب نیز به کاهش هالیتوزیس کمک می کند. خمیر دندان هایی که هدف استفاده از آنها متعادل ساختن pH دهان است و خمیر دندان های حاوی سدیم فلوراید به یک اندازه در مبارزه با بوی بد دهان مؤثر هستند. با این حال، عاقلانه است قبل از تغییر خمیر دندان خود با ارتودنتیست خود مشورت کنید. از آنجا که بوی بد دهان یکی یکی از مشکلات شایع همراه با بریس ها است، ممکن است برند خاصی به شما توصیه شود.

به طور منظم نخ دندان بکشید.

متأسفانه، کشیدن نخ دندان هنگام استفاده از بریس ها می تواند چالش برانگیزتر باشد. اما به این معنا نیست که می توان از انجام آن صرفنظر کرد. افراد زیادی هستند که به اشتباه فکر می کنند بهداشت دهانی آنها به اندازه کافی خوب است زیرا به طور منظم مسواک می زنند.

از آنجا که مسواک نمی تواند به پلاک های بین دندان ها دسترسی داشته باشد، پوسیدگی دندان و بیماری لثه می توانند در آن قسمت ها گسترش پیدا کنند، و این می تواند موجب بروز بوی بد دهان شود، و اصلاً مهم نیست چند مرتبه در طول روز دندان های خود را مسواک می زنید.

سیگار نکشید.

کشیدن سیگار نه تنها باعث می شود نفس شما بوی کلاسیک و قدیمی سیگار را بگیرد که افراد غیر سیگاری از فاصله دور نیز می توانند به راحتی آن را تشخیص دهند، بلکه خود تنباکو موجب خشکی دهان می شود، که باعث تخریب آنتی بادی های می شود که با باکتری های موجود در بزاق شما مبارزه می کنند.

اگر از بریس های ارتودنسی استفاده می کنید و سیگار می کشید، احتمال گسترش بوی بد دهان در شما بیشتر خواهد بود و احتمال حذف آن بسیار اندک خواهد باود تا زمانی که به طور کامل آن را ترک کنید. برای ترک راحت تر می توانید در جلسات مشاوره ترک سیگار شرکت کنید.

مراقب آنچه می خورید باشید.

چندین سال است که استفاده از انواع متنوعی از غذاهای حاوی کربوهیدرات اندک رواج یافته است و با همان شعرت باقی مانده اند. رژیم غذایی حاوی کتون ها، که یکی از زیر مجموعه های رژیم غذایی آتکینز است، در حال حاضر رایج است. و گرچه ممکن است برای باریک شدن کمر شما مناسب باشد، اما برای بوی دهان شما چندان خوب نیست.

بدن وقتی چربی می سوزاند، برخی مواد شیمیایی خاص به نام کتون ها را آزاد می کند. یکی از ویژگی های اصلی و شاخص ورود به مرحله چربی سوزی رژیم کتوز بوی بد دهان است. اگر از قبل نگران مشکلات ناشی از استفاده از بریس های ارتودنسی برای بو دهان خود هستید، احتمالاً لازم است این رژیم را کنار بگذارید.

صرف نظر از اینکه رژیم غذایی مورد علاقه شما چیست، باید تأثیر احتمالی غذاها و نوشیدنی های انتخابی خود روی بوی دهان را مد نظر قرار دهید. خوراکی ها و نوشیدنی هایی که منجر به بروز بوی بد دهان می شوند عبارتند از: سیر، پیاز، قهوه، و الکل. خوراکی ها و نوشیدنی هایی که احتمالاً منجر به بروز بوی بد دهان می شوند عبارتند از: لبنیات، گوشت ها، آبمیوه ها، و نوشابه های حاوی قند. خوراکی ها و نوشیدنی هایی که بوی دهان را بهتر می کنند عبارتند از: جعفری، پرتقال، سیب، گلابی، خربزه، کرفس، هویچ، خیار، چای سبز، و آب.

بدن خود را هیدراته نگه دارید

در طول مدتی که از بریس ها استفاده می کنید آب زیاد بنوشید. کم آب شدن بدن می تواند موجب بالا رفتن احتمال بوی بد دهان شود. مانند سیگار کشیدن، کم آب شدن بدن منجر به خشکی دهان می شود، که مانع تولید بزاق دهان می شود. باکتری هایی که در نتیجه بروز این مشکل چرک می کنند عامل بروز بوب بد دهان هستند.

توصیه استاندارد برای دریافت آب دو لیتر در روز است. با این حال، بسته به شیمی بدن شما، غذاها و دیگر نوشیدنی هایی که مصرف می کنید، و میزان فعالیت شما، ممکن است لازم باشد مقدار مایعات مصرفی خود را تنظیم کنید.

تنها به خاطر داشته باشید که اگر شما انتخاب کنید که مایع دیگری به عنوان منبع هیدراسیون مصرف کنید، پس از نوشیدن آنها باید دهان خود را با آب شستشو دهید، مخصوصاً اگر بریس استفاده می کنید.

از آدامس و آبنبات های خوشبو کننده دهان غافل نشوید.

از هر کس بپرسید بهترین راه برای پوشش دادن بوی بد دهان چیست، احتمالاً آدامس و آبنبات های خوشبو کننده دهان را به شما یادآوری خواهد کرد. با این حال، اگر از بریس ها استفاده می کنید، باید نسبت به این پیشنهاد با احتیاط بیشتری عمل کنید.

در طول مدتی که از بریس ها استفاده می کنید، هرگز نباید آدامس بجوید، حتی اگر برای دلیل خوبی باشد. مکیدن آبنبات های خوشبو کننده دهان می توانند گزینه بهتری باشند، با این حال باید از آبنبات هایی استفاده کنید که حل می شوند و نیازی به گاز زدن یا جویدن نداشته باشند. آبنبات های خوشبو کننده دهانی که پوسته محکمی دارند می توانند موجب شکسته شدن سیم ها و براکت های بریس های ارتودنسی شوند، علاوه بر این، جویدن آبنبات ها می تواند موجب گیر کردن ذرات آن کنار ابزار شود.

از ابزار زبان شوی استفاده کنید.

تمیز کردن منظم زبان یا ساییدن سطح زبان موجب حذف مقادیر زیادی از باکتری ها و مواد مغذی می شود که این باکتری ها از آنها تغذیه می کنند. رشد بیش از حد این باکتری ها داخل دهان در حقیقت سلامت لثه ها و دندان ها را تحت تأثیر قرار می دهد.

بسیاری از دندانپزشکان افزودن مرحله تمیز کردن زبان به کارهای روزانه بهداشت دهان و دندان ها توصیه می کنند، اما این کار در طول دوره استفاده از بریس های ارتودنسی مهم تر نیز هست.

دهان خود را با دهانشویه شستشو دهید.

به عنوان بخشی از کارهای معمولی که برای بهداشت دهان خود انجام می دهید، از دهانشویه های آنتی باکتریال استفاده کنید تا با بوی بد دهان، پلاک، و ژینژیویت مبارزه کنید.

برای مراجعه به دندانپزشک وقت بگیرید.

شاید فکر کنید شما که به ارتودنتیست مراجعه می کنید، چرا باید به دندانپزشک مراجعه کنید؟ باید بدانید که مراجعه منظم به دندانپزشک در طول مدتی که از بریس ها استفاده می کنید، بخش مهم از درمان ارتودنسی شما است. پاکسازی و چکاپ منظمی که دندانپزشک انجام می دهد چیزی فراتر از مسواک زدن و نخ دندان کشیدنی است که برای از بین رفتن بوی بد دهان و حفظ دندان ها در وضعیت خوب انجام می دهید تا لبخندی زیبا داشته باشید.

آیا بریس ها منجر به بوی بد صبحگاهی دهان می شوند؟

نیازی نیست نگران شوید! همه ما گاهگاهی بو بد صبحگاهی دهان را تجربه می کنیم. عموماً، مسواکی که ما به صورت روتین می زنیم می تواند ما را از شر بوی بد صبحگاهی دهان رها کند. اما برخی افراد وقتی بریس دارند، ممکن است بوی بدتری صبح ها تجربه کنند.

گرچه بوی بد کلی دهان علل متعددی می تواند داشته باشد، اما بوی بد صبحگاهی دهان اساساً در نتیجه خشکی دهان بوجود می آید. در طول مدتی که خواب هستید، سرعت تولید بزاق کند می شود، بدن این کار را انجام می دهد تا به شما کمک کند بخوابید- در غیر اینصورت شما مجبور خواهید بود تمام وقت آب دهان قورت دهید. بزاق برای سلامت دهان حیاتی است زیرا ذرات غذا را پاک می کند و حالت اسیدی دهان را کاهش می دهد، و کمک می کند باکتری های دهان تحت کنترل باقی بمانند. بنابراین وقتی بزاق در طول خواب این کار خود را انجام نمی دهد، و باکتری ها از کنترل خارج می شوند! این منجر به ایجاد مقدار زیادی گاز سولفور می شود که بو ایجاد می کند. این دلیل دیگری است که چرا مسواک زدن قبل از رفتن به رختخواب مهم است- این کار کمک می کند دوره خواب خود را با کمترین مقدار قند و باکتری داخل دهان خود آغاز کنیم.

اگر متوجه شدید با وجود بریس ها بوی دهان شما صبح ها بدتر می شود، ممکن است نشانه این باشد که شما نیاز دارید شب ها زمان بیشتری صرف مسواک زدن و کشیدن نخ دندان کنید.

فراید درمان ریشه، که تحت عنوان درمان اندودانیتک نیز شناخته می شود، نوعی درمان مؤثر و بی خطر برای دندان هایی است پالپ آنها متورم و عفونی شده است. علاوه بر این، در برخی موارد دیگر نیز ممکن است انجام آن لازم و ضروری باشد تا به نجات و احیاء دندان کمک کند.

درمان ریشه معمولاً با موفقیت توسط دندانپزشک ها انجام می شود. دندانپزشکی که در این درمان آموزش های پیشرفته دیده است، اندودنتیست نامیده می شود و ممکن است برای موارد پیچیده تر، دندانپزشک شما توصیه کند برای انجام این فرایند نزد اندودنتیست بروید. درمان ریشه، برای بسیاری از بیماران، تنها گزینه شدنی برای حفظ دندانی است که به شدت آسیب دیده است یا عفونی شده است.

درمان ریشه عبارت است از تخلیه بافت های عفونی و آسیب دیده (پالپ) از داخل تاج و ریشه دندان. به محضی که کانال پاکسازی می شود، ضد عفونی می شود، شکل داده می شود، و با مواد طبیعی شبیه کش، به نام گاتا پرکا، پر می شود. سپس مجرای دندان با یک پر شدگی موقت یا دائمی سیل می شود تا از بروز عفونت های بیشتر پیشگیری شود. پیشرفت های قابل توجه در تشخیص، تصویر برداری های رادیوگرافیک، تجهیزات، و تکنیک ها، اکنون به دندانپزشکان و اندودنتیست ها اجازه می دهند درمان ریشه را، حتی برای دندان هایی که آناتومی خیلی پیچیده دارند، با بالاترین سطح دقت تکمیل کنند.

انجمن دندانپزشکان و انجمن اندودنتیست ها هشدار داده اند که سوء تعبیرهای زیادی در مورد درمان ریشه در میان مردم رواج یافته است. به بیماران توصیه می شود، هر پرسش یا نگرانی که در مورد درمان ریشه دارند را با دندانپزشک یا اندودنتیست خود مطرح کنند تا اطمینان حاصل کنند که اضطراب یا ترس بیهوده از بوجود آمدن دیگر مشکلات برای سلامت، باعث به تعویق افتادن درمان نشود، که انسجام بافت را با مشکلات بیشتری مواجه سازد.

مراقبت های صحیح از دندان ها و لثه ها یک تعهد است که در طول عمر باید انجام شود. بهترین راه برای پیشگیری از نیاز به درمان ریشه دنبال کردن بهداشت خوب دهانی با دو مرتبه مسواک زدن و یک مرتبه کشیدن نخ دندان در طول روز، و مراجعه منظم به دندانپزشک است.

درمان ریشه

وقتی اعصاب داخل دندان عفونی می شوند، یک درمان ریشه موفق به شما اجازه می دهد به جای کشیدن دندان آن را حفظ کنید. نگه داشتن دندان به شما کمک می کند از جابجا شدن دندان های دیگر خود و بوجود آمدن مشکلات فک جلوگیری کنید.

درمان ریشه چیست؟

درمان ریشه، که تحت عنوان درمان اندودانتیک نیز شناخته می شود، فرایند تخلیه بافت عفونی و آسیب دیده پالپ دندان است. فضای داخل لایه سخت هر دندان بخش کانال ریشه نامیده می شود. این بخش از پالپ نرم دندان پر شده است که از اعصاب و عروق خونی تشکیل شده است که به رشد دندان های شما کمک می کنند.

وقتی باکتری (میکروب) وارد حفره های عمیق، ترک ها، یا پرشدگی های آسیب دیده درون دندان می شود، دندان شما می تواند آبسه کند. دندانی که آبسه کرده است دندانی است درون پالپ آن عفونی شده است. اگر پالپ عفونی شود، باید تخلیه شود. دندانی که آبسه کرده است ممکن است منجر به بروز درد یا تورم شود. ممکن است دندانپزشک شما از تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس یا از دیگر تغییراتی که در دندان ها بوجود می آید، متوجه عفونت شود. دندانی که آبسه کرده است، اگر بدون درمان باقی بماند، می تواند منجر به بروز مشکلات جدی برای سلامت شود.

فرایند درمان ریشه چگونه انجام می شود؟

• ابتدا دندانپزشک دندان شما را بی حسی موضعی بی حس می کند.
• برای محافظت از دندان ها در برابر باکتری های موجود در بزاق دهان در طول فرایند، دندانپزشک به دور دندانی که قرار است درمان شود رابر دم قرار می دهد.
• دندانپزشک مجرایی درون دندان ایجاد می کند تا به کانال ریشه و پالپ آسیب دیده دست پیدا کند.
• دندانپزشک با استفاده از ابزارهای خیلی تیز دندانپزشکی، با بزرگ کردن و پاکسازی کردن، پالپ را تخلیه می کند.
• پس از آنکه کانال ریشه پاکسازی شد، دندانپزشک کانال ریشه را پر و سیل می کند.
• سپس مجرای ورودی دندان با مواد پر کننده موقت یا دائمی پر می شود.

پس از درمان ریشه دندان چگونه احیاء می شود؟

پس از درمان ریشه، دندان باید احیاء شود تا ظاهر، احساس، و عملکردی طبیعی، تا حد امکان شبیه دندان های طبیعی، داشته باشد. اگر یک اندودنتیست درمان ریشه شما را انجام داده باشد، ورودی دندان را با یک ماده پر کننده موقت پر خواهد کرد و برای ساخت ترمیم دندان، مجدداً شما را به دندانپزشک یا دندانساز ارجاع خواهد داد.

دندانساز نوعی متخصص دندانپزشکی است که با استفاده از روکش، بریج یا ایمپلنت ها و پروتزهای دندانی، دندان ها را تعویض یا احیاء می کند. برای احیاء دندان از یک پر شدگی یا روکش دائمی استفاده می شود. انتخاب نوع ترمیم به استحکام بخش باقیمانده از دندان بستگی دارد. دندان های عقب دهان نیاز به روکش خواهند داشت زیرا بخش جونده فشار زیادی را به دندان های عقب دهان وارد می کنند. اگر مقدار کافی از ساختار دندان باقی نمانده باشد، ممکن است از پست استفاده شود تا به حمایت از روکش دندان کمک کند.

چه چیز دیگری باید بدانیم؟

درمان ریشه ممکن است در یک یا دو جلسه انجام شود. پس از درمان ریشه، دندان شما ممکن است برای یک یا دو هفته نخست حساس باشد. درد شدید یا تورم شایع نیستند. اگر این اتفاق رخ داد با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

بعد از درمان ریشه هنوز هم ممکن است دندان شما پوسیده و کرم خورده شود یا دچار بیماری لثه شود. درمان ریشه از دندان شما در برابر دیگر انواع آسیب ها محافظت نمی کند. با مراقبت های صحیح و معاینات منظم دندانپزشکی، دندان می تواند به اندازه دندان های دیگر دوام داشته باشد. اکثر اوقات، دندان هایی که درمان ریشه روی آنها انجام شده است، می توانند نجات پیدا کنند. با این حال، برخی موارد هستند که هر کاری که ممکن است برای نجات دندان انجام شده است، و هنوز هم دندان نیاز به کشیده شدن دارد.

درمان مجدد ریشه دندان چیست؟

اکثر درمان های ریشه دندان موفقیت آمیز هستند. اما در برخی موارد نادر، درمان دوم ریشه درمان لازم است. این درمان مجدد نامیده می شود. هنگام درمان مجدد یک دندان، موادی که برای پر کردن کانال ریشه دندان استفاده شده اند خارج می شوند، و کانال مجدداً پاکسازی می شود، شکل داده می شود، و مجدداً پر می شود.

جراحی کانال ریشه چیست؟

گاهی اوقات وقتی درمان ریشه معمولی نمی تواند انجام شود یا زمانی که مؤثر واقع نمی شود، لازم است جراحی کانال ریشه انجام شود. این جراحی برای اهداف زیر انجام می شود:

• انتهای ریشه برای شکستگی یا ترک بررسی شود.
• بخش هایی از دندان که در طول درمان ریشه معمولی نمی توانند پاکسازی شوند جدا شوند.
• عفونتی پاکسازی شود که پس از درمان معمولی بهبود پیدا نکرد.

دستورالعمل های پس از درمان ریشه

وقتی از درد مربوط به التهاب یا عفونت درون پالپ نرم داخل دندان خود رنج می برید، درمان ریشه اغلب بهترین گزینه برای حذف درد، نجات دندان و احیاء عملکرد آن است. اگر شما نیاز به درمان ریشه داشته باشید، احتمالاً می خواهید بدانید پس از فرایند درمان ریشه چه اتفاقی می افتد. دندانپزشک شما اطلاعات لازم را در اختیار شما قرار خواهد داد، اما در اینجا نیز ما اطلاعاتی در اختیار شما قرار خواهیم داد.

مقداری ناراحتی عادی است.

دندانپزشکان نهایت تلاش خود را می کنند تا درمان ریشه دندان شما را کاملاً بدون در انجام دهند، و در تمام مراحل شما راحت و آرام باشید. به عبارت دیگر، هیچ چیزی برای ترس وجود ندارد غیر از درد پوسیدگی دندان.  درمان ریشه فرایندی است که در آن بافت مرده یا پوسیده دندان تخلیه می شود. سپس پاکسازی و درمان می شود تا همه رگه های عفونت تخلیه شوند. تجربه کردن مقداری حساسیت،  تورم، و ناراحتی پس از فرایند کاملاً طبیعی است. این می تواند چند روز تا چند هفته طول بکشد.

بی حس کننده موضعی که در ابتدای درمان برای شما تجویز می شود، عموماً چندین ساعت بی حسی را برای شما فراهم می آورد. با آغاز از بین رفتن اثر داروی بی حس کننده، ممکن است شما مقداری سوزش و ناراحتی تجربه کنید. در اکثر موارد، این مشکلات به راحتی با داروهای مسکنی مانند استامینوفن یا ایبوپروفن قابل برطرف شدن هستند.

اگر نگران پایین بودن آستانه تحمل خود هستید، از دندانپزشک خود بخواهید گزینه های تجویزی را به شما معرفی کند. اگر درد شما وخیم تر شد، ممکن است لازم باشد آنتی بیوتیک های تجویزی مصرف کنید تا عفونت های ممکن را برطرف نماید.

به مدت چند روز از فعالیت های سنگین اجتناب نمایید.

ورزش و تحرک بخشی از زندگی عادی بسیاری از افراد هستند. اگر به تازگی جراحی داشته اید، لازم است مراقب باشید. از دندانپزشک خود بپرسید چند روز باید این نکته را رعایت کنید. اگر خیلی زود ورزش کردن را شروع کنید، ممکن است باعث شود خونریزی مجدداً آغاز شود یا شما احساس درد داشته باشید. به خاطر داشته باشید که شما می خواهید دوره بهبود شما تا جای ممکن راحت سپری شود و مجبور نباشید با مشکلات ناشی از ورزش کردن در طول دوره بهبود درگیر باشید. وقتی به تدریج توانستید روی پای خود بایستید، به دنبال ورزش هایی باشید که برای افرادی طراحی شده اند که در دوره بهبود پس از جراحی به سر می برند. پیاده روی بهترین گزینه ممکن است.

از پر شدگی یا روکش موقت خود مراقبت کنید

در برخی موارد، ممکن است مجبور باشید برای پر کردن دندان یا روکش دندان مجددا مراجعه کنید. در چنین مواردی، ابتدا یک روکش موقتی روی دندان ها قرار خواهد گرفت تا از دندان شما محافظت کند و از آسیب های بیشتر پیشگیری نماید. خواه با یک پر شدگی دائمی به منزل بازگردید یا روکش موقت، همیشه بهتر است از جویدن یا نوشیدن نوشیدنی های داغ اجتناب کنید تا زمانی که اثر داروی بی حسی از بین برود. با انجام این کار، می توانید از تصادفی گاز گرفتن داخل دهان یا سوختن خودتان جلوگیری کنید. برنامه ریزی کنید به مدت چند روز پس از عصب کشی دندان خود غذای نرم بخورید.

هنگام استفاده از روکش های موقتی، از خوردن غذاهای سفت یا چسبناک خودداری نمایید زیرا می توانند منجر به شکستن یا ترک خوردن، یا شل شدن این ابزار محافظ و بدون پوشش ماندن دندان آسیب دیده شود. هر زمان که ممکن بود، در سمت دیگر دهان غذا بجوید. شما می توانید به مسواک زدن و کشیدن نخ دندان معمولی خود ادامه دهید تا زمانی که پر شدگی دائمی یا روکش روی دندان شما قرار بگیرد.

چه زمانی باید با دندانپزشک خود تماس بگیرید؟

به طور کلی، ممکن است لازم باشد یک جلسه دیگر مراجعه کنید تا پر شدگی دائمی یا روکش یدون هیچ مشکلی روی دندان شما کار گذاشته شود، اما اگر افزایش درد را تجربه می کنید، می تواند نشان دهنده وجود عفونت باشد. در صورت وجود اینگونه مشکلات، هر چه سریع تر به دندانپزشک خود مراجعه کنید تا هر گونه مشکلات پس از درمان ریشه را برای شما درمان کنند. در صورت ترک خوردن، شکستن، یا شل شدن روکش موقتی، هر چه سریع تر با دندانپزشک خود تماس بگیرید. اگر درد مداوم زندگی شما را تحت تأثیر قرار داه است، برای تماس گرفتن با دندانپزشک خود تردید نکنید.