ویروس کرونا از زمان شیوعش در ووهان چین، که کووید-19 (Covid-19) نام گرفته است و کمی پیشتر 2019-nCoV نامیده می شد، منجر به بروز صدها مرگ و هزاران فرد مبتلا در سراسر دنیا شده است، که اکثر آنها در چین هستند. در این مقاله قصد داریم به تعدادی از پرسش هایی که در مورد این بیماری مطرح می شوند پاسخ دهیم.

پرسش های مربوط به بیماری

کرونا ویروس چیست؟

ویروس کرونا یک ویروس تنها نیست، بلکه خانواده ای از حداقل 23 ویروس به یکدیگر پیوسته است، که به چهار گروه تقسیم می شوند. تا امروز، مشخص شده است که تنها 6 کرونا ویروس منجر به بروز عفونت در بدن انسان ها می شوند، از جمله کرونا ویروس مرس کرونا ویروس سارس. کرونا ویروس جدید 2019 گونه جدیدی از کرونا ویروس ها است که می تواند در بدن انسان ها عفونت ایجاد کند.

کووید-19 چیست؟

کووید-19 (بیماری کرونا ویروس 2019) نام رسمی است که با موافقت سازمان جهانی بهداشت، سازمان جهانی سلامت حیوانات، و سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد برای بیماری کرونا ویروس جدید انتخاب شده است. این ویروس پیش از این 2019-nCoV نامیده می شد.

علل بروز کرونا ویروس کدامند؟

ویروس های کرونا فوق العاده مسری هستند و می توانند از انسان به انسان منتشر شوند. برخی کرونا ویروس ها تنها در حیوانات یافت می شوند اما می توانند جهش پیدا کنند و منجر به برزوز عفونت در بدن انسان ها نیز شوند. چنین ویروس هایی مشترک بین انسان و حیوان نامیده می شوند.

علائم کرونا ویروس در انسان ها کدامند؟

کرونا ویروس ها عموماً منجر به بروز عفونت های خفیف تا متوسط مجرای تنفسی فوقانی می شوند. علائم این بیماری بیشتر شبیه آنفولانزای معمولی هستند، از جمله سر درد، آبریزش بینی، سرفه، تب، و گلو درد. در برخی افراد که سیستم ایمنی بدن آنها دچار اختلال است، نوزادان، و افراد سالخورده، می تواند منجر به بروز عفونت در مجرای تنفسی تحتانی شود، مانند ذات الریه و برونشیت.

شدیدترین مشکلات کووید-19 کدامند؟

یکی از شدیدترین مشکلات در بیماران مبتلا به کرونا ویروس جدید 2019 ذات الریه هر دو شش است.

دوره نهفتگی کرونا ویروس چقدر است؟

کرونا ویروس مجرای تنفسی را از راه بینی مورد حمله قرار می دهد و پس از دوره نهفتگی حدوداً سه روزه، از خود علائم و نشانه هایی شبیه آنفولانزای معمولی نشان می دهد . دوره نهفتگی می تواند تا 14 روز هم طول بکشد. مطالعه ای که توسط محققان چینی انجام شده است مشخص شد کرونا ویروس سارس می تواند دوره نهفته حدوداً 24 روزه داشته باشد.

 

منظور متخصصان بیماری های مسری از RO چیست؟

RO عدد بازتولید اساسی است که به فرد ناقلی اطلاق می شود که وقتی در یک جامعه مستعد قرار می گیرد، می تواند موجب سرایت بیماری به افراد دیگر شود. این عدد مشخص کننده قابلیت سرایت بیماری است. RO برای کرونا ویروس تقریباً 2/2 است، که برای یک بیماری بالا تلقی می شود. با این حال، این تنها پارامتری نیست که برای اندازه گیری شدت شیوع در نظر گرفته می شود.

چه کسانی بیشتر در معرض خطر عفونت با کرونا ویروس قرار دارند؟

افراد سالخورده ای که علائم زمینه ای دارند بیشتر در معرض خطر عفونت کرونا ویروس هستند. بسیاری از افرادی که در نتیجه ابتلا به کووید-19 جان باخته اند مرگ آنها به دلیل نارسایی برخی ارگان های بدن بوده است و مرگ آنها مستقیماً به ویروس ربط داده نمی شود، بلکه در اثر تأثیر و شوکی است که ویروس به طور کلی به بدن وارد می کند. بنابراین، بسیاری از بیماران اگر تحت مراقبت های ویژه قرار بگیرند می توانند زنده بمانند.

آیا ویروس کرونا کشنده است؟

کرونا ویروس 2019 از زمان شیوع آن در ووهان چین تاکنون جان بیش از هزار نفر را گرفته است، با این حال، بر اساس آمار تلفاتی که تاکنون اعلام شده است، کشنده تلقی نمی شود، و قبل از آنکه برای آن درمانی پیدا شود ممکن است وخامت آن بیشتر شود.

آیا ویروس کرونا وخیم تر از ابولا است؟

بیماری ویروسی ابولا یک بیماری همه گیر جهانی بود که بین سال های 2016 شیوع پیدا کرد. نرخ مرگ و میر آن به طور میانگین حدود 50% تخمین زده شده است، در حالی که نرخ مرگ و میر 2019-nCoV مسری کمتر از 3% است.

وخامت بیماری کرونا ویروس در افراد مبتلا چقدر است؟

تقریباً 80% از موارد گزارش شده مبتلایان به Covid-19 علائم خفیف بیماری را دارند، 15% علائم وخیم دارند و بیشتر ذات الریه است و نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد، و بین 3% و 5% از آنها نیاز به مراقبت ویژه دارند.

آیا ویروس کرونا در محیط بسته بیشتر دوام می آورد؟

آری. بر اساس تحقیقات انجام شده روی ویروس کرونا، احتمال زنده ماندن ویروس کرونا در محیط بسته بیشتر از محیط باز است. بنابراین باید تهویه هوا را خاموش کنید و در هوای تازه نفس بکشید تا خطر بروز عفونت کاهش پیدا کند.

آیا ویروس کرونا کودکان را هم تحت تأثیر قرار می دهد؟

نحوه تأثیر گذاری ویروس Covid-19 روی کودکان هنوز ناشناخته است. با این حال، گزارش کودکانی که بیماری کووید-19 در آنها تشخیص داده شده است حاکی از این است که در کودکان منجر به مرگ نشده است.

پرسش های مربوط به تشخیص بیماری

 

 

ویروس کرونا چگونه تشخیص داده می شود؟

تست های آزمایشگاهی روی نمونه های دستگاه تنفسی و سرم بیماران توسط متخصصان برای تشخیص ویروس کرونا در انسان ها استفاده می شود.

چه تست هایی برای تشخیص ویروس کرونا در دسترس هستند؟

کرونا ویروس از طریق PCR آزمایش می شود، که نخستین بار در آتلانتا، ایالات متحده آمریکا، از طریق CDC، در دترس بود، اما در حال حاضر در سراسر دنیا در دسترس است. CDC در حال ارسال کیت های آزمایشگاهی 2019-nCoV برای تشخیص ویروس به آزمایشگاه های سراسر دنیاست.

پرسش های مربوط به درمان و مراقبت های بیماری کرونا ویروس 2019

آیا کرونا ویروس درمان دارد؟

هنوز هیچ درمان خاصی برای عفونت کرونا ویروس وجود ندارد. غیر از چین که اخیراً استفاده از یک داروی ضد ویروس فاویلاویر Favilavir مورد تأیید قرار گرفته است. افراد مبتلا با مراقبت و استراحت می توانند بهتر شوند. بهبود علائم نیز با استفاده از داروهای تب بر، سرفه، آنفولانزا، و مسکن OTC و آبرسانی صحیح بدن با مصرف مایعات کافی امکان پذیر است.

آیا در حال حاضر درمان خاصی برای بیماران مبتلا به کرونا ویروس وجود دارد؟

استادندارد کنونی برای مراقبت از مبتلایان به کرونا ویروس به وخامت بیماری بستگی دارد. درمان های علامت دار در موارد خفیف بیماری ارائه می شوند. مواردی که علائم وخیم بیماری دارند نیاز به حداکثر مراقبت با اکسیژن درمانی و نظارت دقیق دارند. برای بیمارانی که عفونت وخیم دارند، مراقبت های ویژه مانند اکسیژن رسانی مکانیکی و احیاء لازم هستند.

آیا داروهای ایدز HIV می توانند کرونا ویروس را درمان کنند؟

داروهای HIV مانند کالترا Kaletra و LOPIMUNE (لوپیناویرlopinavir  و ریتوناویر ritonavir) که ثابت شده است مسدود کننده ترشح آنزیم پروتئازprotease  هستند با هدف درمان عفونت کرونا ویروس مورد استفاده قرار گرفته اند.

آیا هیچ واکسنی برای کرونا ویروس 2019 تولید شده است؟

خیر. تاکنون هیچ واکسنی برای کرونا ویروس تأیید نشده است، در حالی که تعدادی در حال بررسی هستند.

مادرانی که به نوزاد آنها به دنیا آمده است و مبتلا به ویروس کرونا هستند لازم است چه نکاتی را رعایت کنند؟

باید تمام احتیاط های لازم صورت گیرد تا خطر انتقال ویروس از مادر به کودک، حین شیر دادن به نوزاد از سینه مادر (از راه ذراتی که از مجرای تنفسی مادر خارج می شوند) و تماس نزدیک کاهش یابد. یونیسف توصیه می کند مادران شیرده حین شیر دادن به نوزاد خود حتماً از ماسک استفاده کنند و قبل و بعد از آن دست های خود را با آب و صابون شستشو دهند. علاوه بر این، با پاکسازی و ضد عفونی کردن مرتب سطوح آلوده باید از انتقال غیر مستقیم عفونت پیشگیری نمود.

آیا مادران مبتلا به ویروس کرونا می توانند به کودک خود شیر دهند؟

در حال حاظر هیچ گزارشی مبنی بر تأثیر کووید-19 روی شیر مادر وجود ندارد. یونیسف توصیه می کند مادران مبتلا به ویروس کرونا پس از مشورت با متخصص می توانند کودک خود را شیر دهند تا از خطرات احتمالی آن مطمئن شوند.

پرسش های مربوط به نحوه انتقال و انتشار کرونا ویروس 2019

ویروس کرونا چگونه منتقل یا منتشر می شود؟

مانند دیگر عفونت های تنفسی، شایع ترین راه انتقال کرونا ویروس از طریق ذراتی است که با عطسه و سرفه کردن از مجرای تنفسی فرد بیمار خارج می شوند. چنین ذراتی حاوی ویروس هایی هستند که داخل مخاط تنفسی فرد مبتلا وجود دارند. این ذرات برای مدت زمان طولانی در هوا باقی نمی مانند اما در صورت انتقال بیماری از راه هوا، ذرات ویروس مدتی در هوا باقی می مانند و می توانند سایر افرادی که در همان محیط قرار دارند را مبتلا کنند.

هنوز مشخص نیست که آیا کرونا ویروس می توان از راه هوا منتقل شود یا خیر. بنابراین CDC توصیه می کند کادر درمانی که در تماس مستقیم با بیماران مبتلا هستند ماسک N95 استفاده کنند.

آیا کرونا ویروس جدید می تواند از سگ و گربه هم به انسان سرایت کند؟

تصور می شود کرونا ویروس جدید بتواند از طریق حیواناتی مانند سگ، گربه، شتر، خفاش، و حیوانت اهلی هم به انسان ها سرایت کند. با این حال، هنوز کرونا ویروس به طور کامل شناخته شده نیست.

آیا ویروس کرونا می تواند از راه چشم منتقل شود؟

آری، کرونا ویروس می تواند از راه چشم وارد بدن شود، وقتی فرد دست آلوئه به ویروس خود را به چشم نزدیک می کند. بنابراین توصیه می شود از تماس مستقیم با آلودگی اجتناب شود.

آیا عینک های ایمنی پزشکی می توانند افراد را در برابر کرونا ویروس جدید محافظت کنند؟

استفاده از عینک های ایمنی پزشکی می تواند از چشم ها در برابر ورود ویروس کرونا محافظت نماید.

 

 

آیا ویروس کرونا می تواند از مادر به جنین منتقل شود؟

خیر. بر اساس مطالعه ای که روی 9 زن باردار مبتلا به کرونا در ووهان چین انجام شد، تاکنون هیچ مورد انتقال ویروس کرونا در سه ماهه سوم بارداری از مادر به جنین مشاهده نشده است.

آیا زنان مبتلا به کرونا ویروس می توانند نوزادان سالم به دنیا بیاورند؟

با انجام صحیح کارهای ایزوله سازی و مراقبت در طول و بعد از تولد نوزاد، زنان بارداری که ابتلای آنها به ویروس کرونا تأیید شده است می توانند نوزادان سالم به دنیا بیاورند.

آیا ویروس کرونا می تواند از راه بسته و مرسولات منتقل شود؟

خیر. سازمان جهانی بهداشت اعلام کرده است ویروس کرونا نمی تواند برای مدت زمان طولانی روی اشیاء غیر زنده و تحت دماهای متغیر زنده بماند، در نتیجه افرادی که بسته های پستی دریافت می کنند در معرض خطر ابتلا نیستند.

چگونه می توان از ابتلا به ویروس کرونا جلوگیری کرد؟

• شستن مرتب دست ها با آب و صابون
• حفظ فاصله از افراد مبتلا (حداقل 2 تا 3 متر)
• پرهیز از لمس چشم ها، دهان و بینی با دست های آلوده
• مراجعه به مراکز درمانی در صورت مشاهده علائم بیماری مانند تب، سرفه، و تنفس دشوار
• باقی ماندن در منزل و خروج از منزل تنها در موارد ضروری

پرسش های مربوط به شیوع کرونا ویروس 2019

 

کرونا ویروس جدید از کجا شروع شد؟

منشاء شیوع کرونا ویروس جدید شهر ووهان کشور چین، در انتهای سال 2019 بوده است.

شیوع ویروس کرونا چقدر وخیم می تواند باشد؟

این به عوامل متعددی بستگی دارد، از جمله RO که مشخ می کند ویروس چقدر مسری است، دوره نهفتگی ویروس، تا چه فاصله ای منتشر شده است، آیا انتقال ویروس از راه هوا ممکن است، تعداد افراد ناقل بدون علامت و نشانه، سناریوی انتقال از حیوانات به انسان ها، و اینکه ساخت واکسن کرونا چقدر طول خواهد کشید.

ایمپلنت دندانی چیست؟

ایمپلنت دندانی نوعی فیکسچر تیتانیومی است که داخل استخوان فک و زیر لثه ها کار گذاشته می شود. وقتی این ایمپلنت ها در جای خود کار گذاشته می شوند، دندانپزشک دندان های مصنوعی را روی آنها قرار می دهد، دندان هایی که احساسی واقعی بوجود می آورند تا جایگزین دندان های از دست رفته شوند.

لازم است ایمپلنت های دندانی و روکش های روی آنها با تجربه و مهارت زیادی ساخته شده باشند تا بیمار بتواند با خیال راحت تصمیم بگیرد تحت درمان قرار بگیرد. بسیاری افراد نگران درد یا ناراحتی هستند که ممکن است پس از کاشت ایمپلنت ها تجربه کنند. دندانپزشک ها این را می دانند و تمام تلاش خود را می کنند تا تمام فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی را با کنترل درد انجام دهند و همه فرایند را از قبل برای بیمار توضیح دهند تا بدون هیچ نگرانی درمان آنها آغاز شود.

ایمپلنت های دندانی چگونه عمل می کنند؟

وقتی داخل دهان خود ایمپلنت دندانی دارید لازم نیست نگران تکان خوردن یا لغزیدن و بیرون پریدن آن باشید زیرا پست آنها با استخوان فک جوش می خورد. به همین دلیل، هر روکش یا بریجی که روی ایمپلنت قرار می گیرد- حتی حین غذا خوردن و حرف زدن- نه تکان خواهد خورد و نه لغزش خواهد داشت. در برخی موارد، بریج باید برای دندان از دست رفته شما مناسب باشد. اما در موارد دیگر، بواسطه درد، ناراحتی، یا نقاط زخم، بریج یا پروتز و دنچر مناسب نخواهند بود. در این صورت، ممکن است ایمپلنت دندانی مناسب باشد.

در حال حاضر، برای کاشت ایمپلنت های دندانی بهترین دانش و فناوری مدرن ترکیب می شوند، از جمله لازم است این کار با همکاری چند شاخه از دندانپزشکی انجام شود. با انجام کل فرایندهای کاشت ایمپلنت در یک جلسه، به راحتی در یک جلسه می توان صاحب دندان هایی زیبا شد که قابل تشخیص از دندان های طبیعی نیستند.

برای افرادی که استخوان فک آنها به مقدار کافی نیست، معمولاً لازم است قبل از کاشت ایمپلنت های دندانی فرایند پیوند یا تقویت استخوان انجام شود. اینکه به این فرایند نیاز دارید یا خیر، در جلسات مشاوره اولیه مشخص خواهد شد و به شما گفته خواهد شد آیا شما گزینه هایی ایده آل برای جراحی کاشت ایمپلنت های دندانی هستید یا خیر. بیمارانی که برای دریافت ایمپلنت های دندانی شرایط ایده آل دارند عبارتند از:

• افرادی که سلامت دندانی و عمومی خوبی دارند.
• افرادی که استخوان فک آنها از مقدار کافی برخوردار است.
• افرادی که هیچ بیماری دندانی ندارند، از جمله پریودنتیت یا پوسیدگی دندان.

روند کاشت ایمپلنت های دندانی

در اکثر فرایندهای کاشت ایمپلنت های دندانی، معمولاً فرایند کاشت بدون نیاز به پیوند استخوان، در دو مرحله انجام می شود. قبل از انجام جراحی لازم است بیمار در جریان همه جزئیات جراحی قرار بگیرد و هزینه ها و خطرات و پیچیدگی های احتمالی نیز توضیح داده شوند. این کمک می کند بیمار تصمیم بگیرد روند جراحی را ادامه دهد یا خیر.

• ابتدا از دهان و فک تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس گرفته خواهد شد تا اطمینان حاصل شود که بدانیم ایمپلنت دقیقاً کجا قرار است کار گذاشته شود.
• فرایند قرار گیری ایمپلنت های دندانی داخل استخوان مستلزم انجام یک فرایند جراحی جزئی است.

 

 

مرحله اول: کاشت ایمپلنت

مرحله نخست درمان زمانی است که ایمپلنت زیر سطح لثه قرار می گیرد. به طور کلی، دندانپزشک ها این فرایند را در مطب و تحت بی حسی موضعی انجام می دهند یا ممکن است آرامبخش لازم باشد. این تنها به این دلیل انجام می شود تا تجربه ای راحت برای بیمار بوجود بیاورد و درد و ناراحتی را به حداقل برساند.

• فرایند کاشت ایمپلنت در آرامش کامل انجام می شود.
• یک دوره بهبود 3 تا 6 ماهه لازم است تا مرحله بعد انجام شود.

این اجازه می دهد طی روند بهبود ایمپلنت با استخوان فک جوش بخورد، و پایه ای محکم و یکپارچه فراهم بیاورد که بتوان دندان های مصنوعی را اضافه نمود.

 

 

مرحله دوم: قرار گیری پروتز مصنوعی روی ایمپلنت

اکنون که ایمپلنت کار گذاشته شده است، و مانند ریشه یک دندان طبیعی عمل می کند، مرحله بعد عبارت است از جایگزینی یک روکش که قابل مشاهده است.

• از آنجا که ایمپلنت ها می توانند جایگزین یک یا چند دندان از دست رفته شوند یا حتی یک قوس دندانی را پر کنند، نوع پیوند و اتصال روکش به ایمپلنت برای هر بیمار بر اساس نیازهای او منحصر به فرد خواهد بود.
• در طول جلسه مشاوره اولیه، بر اساس نیازهای بیمار، بهترین درمان توصیه خواهد شد.

فرایند کاشت ایمپلنت چقدر طول خواهد کشید؟

طول مراحل انجام کاشت ایمپلنت های دندانی به عوامل متعددی بستگی خواهد داشت، از جمله، تعداد دندان های مورد نیاز، سلامت دندان ها، و دندان های خاصی که نیاز به جایگزین دارند.

در صورتی که ایمپلنت های دندانی برای فک پایین شما هستند، سه ماه طول می کشد تا استخوان اطراف ایمپلنت بهبود پیدا کند و ایمپلنت بعد از قرار گرفتن با آن جوش بخورد. در صورتی که ایمپلنت ها در فک بالا کار گذاشته شوند، روند بهبود 6 ماه طول می کشد. تعداد دفعات مراجعه به دندانپزشک متفاوت خواهد بود و به همه عوامل بالا بستگی خواهد داشت. نیاز به بازسازی استخوان، این زمان را تغییر خواهد داد.

پس از کاشت ایمپلنت دندانی چه اتفاقی می افتد؟

پس از کاشت ایمپلنت های دندانی، ممکن است متوجه مقداری درد، تورم، کبودی، و حتی خونریزی از لثه ها شوید. ممکن است لازم باشد پس از فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی تنها غذاهای نرم بخورید و با قسمت جراحی شده با آرامش برخورد کنید. برای مراقبت از ایمپلنت های دندانی پس از کاشت لازم نیست هیچ کار خاصی انجام دهید، و به شما توصیه خواهد شد به بهترین شکل ممکن از ایمپلنت ها مراقبت شود تا بتوان برای مدت زمانی طولانی از آن استفاده کرد و آینده ای سالم داشت.

 

 

• درست مانند دندان های دیگر اطراف آن را مسواک بزنید و نخ دندان بکشید.
• نسبت به ایمپلنت خود با آرامش برخورد کنید و مراقب آن باشید.
• قبل از روی آوردن به خوردن غذاهای ترد و سفت زمان کافی بدهید تا ایمپلنت بهبود پیدا کند.

مزایای دریافت ایمپلنت های دندانی خیلی زیاد هستند، دیگر مجبور نیستید با فقدان دندان ها مشکل داشته باشید و نیاز نیست از بریج ها یا دنچرهایی استفاده کنید که لازم است آنها را از دهان خارج نمایید.

خطر دریافت ایمپلنت های دندانی قابل کنترل و مدیریت هستند، اما مانند تمام فرایندهای جراحی دیگر، خطراتی مانند عفونت، آسیب به دندان های دیگر، آسیب به عصب، مشکلات سینوس، و مشکلات زیبایی نیز وجود خواهند داشت.

هدف از استفاده دندان های مصنوعی احیاء عملکرد جویدن دندان ها و نیز زیبایی ظاهری آنها است. معمولاً دندان های مصنوعی زمانی لازم هستند که تاج دندان تحت تأثیر پوسیدگی قرار گرفته است، دندان با حجم زیادی سیلانت پوشش داده شده است، یا زمانی که دندان ها دچار ساییدگی شده اند یا از دست رفته اند.

این نوع دندان ها در اشکال مختلفی ارائه می شوند، از جمله:

دنچر یا دست دندان کامل

• از آنها برای جایگزینی همه دندان های از دست رفته (14 دندان) در یک قوس دندانی (بالا یا پایین) استفاده می شود.
• آنها بخش قابل توجهی از بافت لثه را پوشش می دهند. دست دندان های کامل برای قوس دندانی بالا، پلیت (کام یا سقف دهان) را نیز پوشش می دهند و روی آن قرار می گیرند.
• آنها توسط عمل مکیدن (که با انباشته شدن بزاق بین دنچرها و لثه بوجود می آید) در جای خود باقی می مانند.

پروتز پارسیل

• هر دو نوع پروتزهای پارسیل و کامل در لابراتوار و با استفاده از قالبی ساخته می شوند که از دندان های بیمار گرفته شده است.
• پروتزهای پارسیل (یا همان پروتزهای دندانی متحرک) توسط گیره یا با اتصالات دقیقی در جای خود باقی می مانند که به دندان های سالم اطراف متصل می شوند.
• آنها جایگزین یک یا چند دندان می شوند و در طول شب یا برای پاکسازی باید از دهان خارج شوند.
• زمانی از آنها استفاده می شود که دندان های مجاور آنقدر قوی نیستند که تحمل نگه داشتن بریج ها را داشته باشند، یا زمانی که تعدادی از دندان ها از دست رفته باشند.

دقت و ظرافت در ساخت دندان مصنوعی

برای مشخص نمودن محل این نوع دندان های مصنوعی، حرکات فک حین ادای حروف مختلف (حرکت رو به جلو و طرفین) بررسی می شود. این باعث می شود دندان مصنوعی ثبات فوق العاده ای داشته باشد و در حین جویدن به خوبی در جای خود باقی بماند.

انواع پروتز دندانی

پروتزهای مصنوعی با استفاده از یک آرتیکولاتور روی لثه سوار می شوند. آرتیکولاتور ابزاری است که حرکات فک و دهان را تقلید می کند و پروتزهای فک های بالا و پایین را حمایت می کند. بسته به نوع آرتیکولاتوری که دندانپزشک استفاده می کند، پروتزهای مصنوعی می توانند به چند دسته تقسیم شوند:

پروتزهای مصنوعی مرکزی (استاندارد)

در مورد پروتزهایی که در وسط دهان قرار می گیرند، دندان های مصنوعی با استفاده از آرتیکولاتوری به نام “آکلودر” روی لثه سوار می شوند. این ابزار حرکت باز و بسته کردن دهان را شبیه سازی می کند اما حرکات چانه به طرفین را ایجاد نمی کند.

تنظیم موقعیت دندان ها روی یک ابزار غیر قابل تنظیم صورت می گیرد و بر اساس میانگین فیزیولوژیکال برای عموم مردم است. این نوع پروتزها به اندازه دندان های مصنوعی نیمه دقیق متناسب با لثه نیستند اما این مزیت را دارند که مقرون به صرفه هستند. علاوه بر این، این نوع دندان های مصنوعی می توانند برای افرادی خیلی مناسب باشند که به تازگی دندان های خود را از دست داده اند زیرا هنوز مقدار لثه آنقدر کافی است که اجازه دهد دنچر به خوبی در جای خود تثبیت شود.

پروتز مصنوعی با پایه نرم

به مرور زمان استخوان فک تحلیل می رود، مخصوصاً استخوان فک پایین. در نتیجه، استحکام پروتز کمتر و کمتر می شود و می تواند به لثه ها آسیب برساند یا موجب ناراحتی شود. در صورتی که کاشت ایمپلنت و قرارگیری پروتز روی آن ممکن نباشد، پایه نرم می تواند ترکیب خوبی ارائه دهد. این تکنیک شامل کاربرد دائمی یک ضربه گیر (لایه سیلیکونی) داخل پروتز مصنوعی است. پایه نرم سطح متخلخلی دارد، بنابراین به خوبی به لثه ها می چسبد و باعث افزایش راحتی و ثبات پروتز مصنوعی می شود.

این ابزار هنوز هم نیاز به تنظیمات دوره ای دارد زیرا مانع تغییر و آتروفی استخوان زیرین به مرور زمان نخواهد شد. پایه نرم پس از 2 تا 3 سال استفاده باید تغییر داده شود. بعلاوه، پاکسازی پروتزهای مصنوعی که پایه نرم دارند دشوارتر است و نگهداری دقیق نیاز دارند.

پروتز دندانی با پایه فلزی

پایه فلزی این نوع پروتزها از کبالت کرومونیوم ساخته و شکل داده می شود تا با انحناهای پلیت (کام یا سقف دهان) مطابقت داشته، راحت باشد، با بافت زیر خود تناسب خوبی داشته باشد، و بدون هیچ خطری در دهان باقی بماند. این نوع پروتز در یک لابراتوار تخصصی ساخته می شود.

مزایا:

• محکم تر و با دوام تر از پروتزهایی هستند که به طور کامل از آکریلیک ساخته شده اند (به عنوان مثال برای بیمارانی توصیه می شوند که براکسیسم دارند، پروتز مصنوعی فک کامل دارند که روی یک قوس دندانی قرار می گیرد، و بیمارانی که مهارت ندارند و حین دستکاری احتمال بیرون پریدن پروتز وجود دارد).
• ظریف تر (سه مرتبه ظریف تر از آکریلیک هستند)، بنابراین راحت تر هستند و حرف زدن را تسهیل می سازند.
• ابعاد آنها به مرور زمان تغییر نمی کند.
• انتقال دمای بهتر، بنابراین بیمار متوجه تفاوت دما خواهد شد.

معایب:

• این نوع پروتزها امکان پر کردن مجدد را نمی دهند.
• هزینه پروتزهای آکریلی بالا است.
• برای قسمت هایی که فلز با غشاء مخاطی در تماس است، امکان آستردوزی مجدد وجود ندارد.
• در پروتزهایی که پایه آنها فلزی است، با قدرتی کمتر از دست دندان های کامل می توان آنها را مکید.
• چارچوب فلزی می تواند قابل مشاهده باشد و زیبایی آنها را تحت تأثیر قرار دهد.

 

دندان های مصنوعی از جنس پرسلاین یا آکریلیک

دندان های پروتز مصنوعی می توانند از پرسلاین یا آکریلیک ساخته شوند. چندین سال پیش، آنها تقریباً همیشه از پرسلاین ساخته می شدند، اما اکنون همه می دانند بهتر است از آکریلیک ساخته شوند. زیرا:

• دندان های پرسلاینی محکم تر از دندان های طبیعی هستند، بنابراین می توانند موجب ساییده شدن دندان های طبیعی شوند که پیوسته با آنها در تماس هستند (از جمله، دست دندان های کاملی که با دندان های طبیعی قوس دندانی روبرو برخورد پیدا می کنند).
• حتی در صورت عدم وجود دندان های طبیعی، تماس دو دست دندان کامل قوس دندانی بالا و پایین با دندان های پرسلاینی می تواند موجب حذف لرزش هایی شود که می توانند برای لثه ها و استخوان فک مضر باشند.
• دندان های پرسلاینی کمتر از دندان های آکریلیکی به خوبی به دندان های دیگر باند (متصل) می شوند. به مرور زمان، بزاق می تواند بین دندان های پرسلاینی و اجزاء آکریلیکی نفوذ کند که آنها را حمایت می کنند، و یک حلقه تیره رنگ ایجاد نماید که تمیز کردن آن غیر ممکن خواهد بود. بعلاوه، دندان های پرسلاینی در نهایت ضعیف خواهند شد و از اجزاء آکریلیکی جدا خواهند شد.
• دندان های پرسلاینی از دندان های آکریلیکی شکننده تر و آسیب پذیرتر هستند.

بنابراین، دندان های آکریلیکی گزینه هایی بهتر برای حفظ دندان های باقی مانده و پرهیز از تحلیل زود هنگام لثه هستند. آنها می توانند در برابر شکستن مقاومت کنند، مانند دندان های طبیعی به نظر برسند و دوباره پولیش شوند تا لکه های روی آنها زدوده شود و درخشندگی آنها احیاء شود.

 

دست دندان های کامل فوری

این نوع دندان های مصنوعی در یک روز، و بلافاصله پس از کشیدن دندان ها داخل دهان قرار داده می شوند، که مانع شرمنده شدن فرد از حضور در جامعه بدون دندان می شود. بنابراین، دندان های مصنوعی فوری از قالب دندان های اصلی بیمار ساخته می شوند، قبل از آنکه آنها کشیده شوند.

مزایا:

• از آنجا که این پروتزهای مصنوعی از روی دندان های طبیعی طراحی و ساخته شده اند که هنوز داخل دهان هستند، بازسازی شکل، رنگ، و طرح آنها راحت تر است.
• از آنجا که این نوع پروتزها بلافاصله پس از کشیدن دندان ها کار گذاشته می شوند، مانند بانداژ عمل می کنند و از بافت ها محافظت می کنند و خونریزی را محدود می کنند.
• اگر بلافاصله پس از کشیدن دندان ها از پروتز استفاده کنید عادت کردن به آن راحت تر از زمانی است که مدتی را بدون دندان سپری می کنید در حالی که منتظر دریافت پروتز نهایی هستید.
• علاوه بر این، پروتزهای مصنوعی کمک می کنند توانایی جویدن حفظ شود و تحریف شکل صورت به کمترین میزان خود برسد، اتفاقی که با کشیدن دندان ها رخ می دهد.

معایب:

• پروتزهای فوری به تنظیمات مکرر (چندین مرتبه مراجعه به دندانپزشک برای تنظیم موقت) نیاز دارند؛
• پس از بهبود بافت نرم و باریک شدن استخوان زیر آن (3 تا 6 ماه پس از کشیدن دندان) باید یک تنظیم دائمی روی پروتز فوری انجام شود یا باید پروتز جدیدی ساخته شود.

دقت کنید: در صورتی که پس از دوره بهبود پروتز جدیدی برای شما ساخته شود، می توانید پروتز فوری خود را به عنوان پروتز تعویضی نگه دارید، که در صورت شکسته شدن، گم شدن، یا نیاز به ترمیم و تعمیر پروتز اصلی شما، بسیار کاربردی است.

مزایای پروتزهای مصنوعی فوری کدامند؟

• محافظت بهتر از بافت های داخل دهان؛
• کاهش خونریزی؛
• بهبود یکدست لثه ها؛
• کمک به حرف زدن و غذا خوردن بهتر.

معایب پروتزهای مصنوعی فوری کدامند؟

در طول دوره بهبود لثه ها، این امکان وجود دارد که پروتز خیلی بزرگ یا بی ثبات باشد. سپس لازم است به دندانساز یا دندانپزشک خود مراجعه کنید تا به طور موقت پروتز شما را آسترکشی کند، گاهی اوقات لازم است این کار بیشتر از یک مرتبه انجام شود. پس از 3 تا 6 ماه، یک مرتبه آسترکشی دائمی لازم خواهد بود. این تنظیمات دوره ای پروتزهای مصنوعی فوری را نادیده نگیرید، زیرا می توانند منجر به آسیب به بافت های داخل دهان شوند که در برخی موارد نیاز به جراحی خواهند داشت.

 

چه افرادی باید از پروتزهای مصنوعی استفاده کنند؟

• افرادی با هر سنی، که به دلایل متعددی مانند تصادف، بیماری، شرایطی ژنتیکی، کهولت سن، یا بهداشت بد دهانی، تعدادی یا همه دندان های خود را از دست داده اند.
• افرادی با شرایط پزشکی، مانند بیماری قلبی، که ممکن است جراحی برای آنها خطرناک باشد.
• بیمارانی که استخوان فک آنها از تراکم کافی برخوردار نیست تا به فکر طرح درمان دیگری باشند.

نتایج قابل انتظار از پروتزهای مصنوعی

برای افرادی که یک، چند، یا همه دندان های خود را از دستع داده اند، هدف از استفاده پروتزهای مصنوعی بهبود کیفیت زندگی به روش های زیر است:

• احیاء عملکرد جویدن طبیعی.
• در مورد پروتزهای پارسیل، کاهش فشار جویدن روی ساختار هایی که هنوز داخل دهان وجود دارند.
• در مورد دنچرهای پارسیل، با پرهیز از جابجایی آنها در فضای بدون دندان، می توان از ثبات دندان های سالم باقی مانده اطمینان حاصل کرد.
• عدم وجود حمایت با از دست رفتن دندان ها را می توان پر کرد.
• باعث می شود بتوان حروفی که نیاز دارند زبان به دندان ها فشار وارد کنند را درست ادا کرد.
• با احیاء و حفظ ویژگی های صورت، می توان زیبایی ظاهری دهان که از نظر اجتماعی قابل قبول است را احیاء نمود.

نقاط ضعف همه پروتزهای دندانی کدامند؟

• غذا می تواند زیر پروتز گیر کند و ایجاد ناراحتی کند؛ باید آنها را از دهان خارج کنید و ذرات را پاک کنید.
• گیره های پروتزهای پارسیل جایی برای انباشته شدن پلاک و جرم هستند. بنابراین مهم است بهداشت دهان را به خوبی حفظ نمود و مراجعات منظم به دندانپزشک را ادامه داد.
• گاهی اوقات گیره های پروتزهای پارسیل قابل مشاهده هستند، که روی زیبایی ظاهری آنها تأثیر منفی دارند.
• پروتزهایی که روی فک پایین کار گذاشته می شوند ممکن است کم ثبات تر از پروتزهای فک بالا باشند. این عدم ثبات ناشی از شکل کوچک تر لثه ها، حرکات زبان، و عدم وجود بزاق کافی است که تأثیر مکش لازم برای باقی ماندن پروتز مصنوعی در جای خود را تحت تأثیر قرار می دهد.
• وقتی پروتز مصنوعی داخل دهان بی ثبات است، اعمال چسب همیشه راحت نیست، پس می تواند برای ثابت نگه داشتن آن داخل دهان استفالده شود.
• باید برنامه ریزی کنید با فواصل زمانی متفاوت برای تنظیم به دندانپزشک مراجعه کنید، که وقتی برای نخستین بار پروتز متحرک استفاده می کنید، می تواند به طور میانگین یک ماهه یا بیشتر باشد. طی این بازه زمانی تغییر در نحوه غذا خوردن و حرف زدن ضروری است. وقتی دنچر برای فک بالا استفاده می شود، بواسطه پوشیده شدن سقف دهان با پروتز مصنوعی، ممکن است مزه دهان شما مقداری تغییر کرده باشد.
• آسیب به لثه در صورتی می تواند اتفاق بیفتد که دندان مصنوعی به خوبی تطبیق پیدا نکند یا اگر تغییرات در لثه یا فک، مانند تحلیل رفتن، به مرور زمان اتفاق بیفتند.
• در واقع، پروتز مصنوعی به استخوان آلوئولار فشاری وارد نمی کند، استخوانی که دندان ها را حمایت می کند و لثه ها را شکل می دهد، به گونه ای که لثه ها مستعد تحلیل رفتن (ناپدید شدن) هستند.
• ممکن است برای حفظ ثبات و راحتی پروتز، آسترکشی مجدد پروتز مصنوعی (تغییر شکل پایه) لازم باشد، در حالی که اطمینان حاصل می کنید که حجم زیادی از استخوان آلوئولار کاسته نمی شود.
• با پروتزهای مصنوعی ممکن است نواختن ابزارهای موسیقی بادی دشوار باشد.
• طول عمر پروتزهای مصنوعی حدود 5 سال، و گاهی اوقات طولانی تر است، اما به ندرت از 10 سال بیشتر می شود. این نیاز به هزینه های اضافی برای تعویض دندان های آسیب دیده، تنظیم ابزار، آسترکشی مجدد، یا در صورت ساییدگی، حتی تعویض آن دارد. علائمی وجود دارند که پروتز مصنوعی نیاز به تعویض یا ترمیم دارد، بنابراین مهم است به طور منظم برای چک کردن آنها به دندانپزشک مراجعه کنید.

با استفاده از یک پروتز خیلی قدیمی می توانید آسیب های غیر قابل جبرانی به سلامت خود وارد کنید، از جمله حساسیت لثه هایی که آسیب دیده اند، مشکلات گوارشی در نتیجه جویدن دشوار، سر درد، درد گردن و گوش، و حتی مشکلات مفصل فک، و پیر شدن پیش از موعد چهره.

روکش دندان چیست؟

روکش دندان نوعی پوشش شبیه دندان است که روی دندانی قرار داده می شود که به شکلی بد آسیب دیده یا پوسیده شده است. ممکن است پر کردن دندان نتواند مقدار کافی از ساختار دندان را باز گرداند یا آن را به اندازه ای که باید محکم سازد. روکش دندان می تواند علاوه بر این ویژگی ها، اجزاء دندان شکسته را کنار یکدیگر قرار دهد. علاوه بر این، می توان از آن برای نگه داشتن بریج در جای خود استفاده کرد. روکش دندان می تواند برای بهبود ظاهر نیز استفاده شود. آنها روی دندان قرار می گیرند تا بد شکلی، یا بد رنگی دندان ها را پنهان کنند.

 

انواع روکش ها

روکش ها می توانند به صورت پیش ساخته (از قبل ساخته شده باشند) یا سفارشی (به لابراتوار سفارش داده می شوند تا ساخته شوند) در اختیار بیمار قرار بگیرند. روکش های پیش ساخته از پلاستیک یا فلز ضد زنگ ساخته می شوند. از آنها می توان به طور موقت استفاده کرد تا زمانی که روکش دائم از لابراتوار ارسال شود.

روکش ها می توانند از مواد زیر ساخته شوند:

• تمام فلزی
• زیرکونیا
• ترکیب پرسلاین روی فلز PFM
• ترکیب پرسلاین روی زیرکونیا
• تمام سرامیکی

فلزاتی که از آنها روکش ساخته می شود عبارتند از آلیاژ طلا، دیگر آلیاژها (پالادیوم) یا آلیاژ فلزات پایه (نیکل یا کرومونیوم). روکش های تمام فلز یا PFM قوی تر هستند و نسبت به روکش های تمام سرامیکی، گزینه های بهتری برای دندان های عقب به شمار می روند. روکش های PFM و تمام سرامیکی همرنگ دندان های طبیعی هستند. آنها درست مانند دندان های طبیعی به نظر می رسند.

 

 

همه روکش ها مزایا و معایب خاص خود را دارند. اینکه کدام نوع روکش برای شما مناسب تر است، تا حدودی بر اساس اکلوژن شما مشخص خواهد شد (اینکه دندان ها چگونه با یکدیگر تماس پیدا می کنند) و اینکه آیا شما عادت دندان قروچه دارید یا خیر. انتخاب نهایی به تصمیم دندانپزشک و شما بستگی دارد.

روکش ها معمولاً 7 سال دوام دارند. در برخی موارد، آنها بیشتر نیز طول می کشند، تا 40 سال یا حتی بیشتر. در برخی موارد، روکش خوب است اما دندان زیر آن دچار پوسیدگی شده است. بنابراین، حفظ بهداشت خوب دهان، شامل مسواک زدن و کشیدن نخ دندان به طول عمر بیشتر روکش دندان کمک می کند.

آماده سازی دندان

اگر روکش دندان نیاز دارید، احتمالاً درمان اندودانتیک یا درمان ریشه (عصب کشی) برای دندان نیز نیاز خواهید داشت. همه افرادی که روکش نیاز دارند الزاماً درمان ریشه نیاز نخواهند داشت. درمان ریشه در صورتی لازم خواهد بود که پوسیدگی عمیق باشد و به پالپ دندان برسد، جایی که عصب دندان واقع شده است.

قبل از قرار گیری روکش، در صورتی که مقدار زیادی از دندان باقی نمانده باشد، لازم است دندانپزشک یک پایه برای حمایت از آن درست کند. در صورتی که قسمت بزرگی از دندان پوسیده شده باشد، آسیب دیده، یا از دست رفته باشد، پایه نیاز خواهد بود. اگر روکش دندان را پس از درمان ریشه دریافت می کنید، ممکن است دندانپزشک از یک پست و کور پایه استفاده نماید.

 

 

 

برای قرار دادن روکش، دندانپزشک دندان را می تراشد تا فضای کافی برای قرار گیری روکش روی آن ایجاد شود. اگر قرار است روکش تمام فلز دریافت کنید، لازم است مقدار کمتری از دندان تراشیده شود، زیرا این نوع روکش ها را می توان نازک تر از روکش های PFM یا تمام سرامیکی ساخت.

پس از تراش دندان، دو راه برای ساخت روکش دائم وجود دارد. اکثر روکش ها دو مرتبه مراجعه به دندانپزشک نیاز دارند. ابتدا در جلسه اول روکش موقت دریافت می کنید، و تا زمانی که روکش دائم آماده می شود از آن استفاده خواهید کرد. روش دوم انتخاب دندانپزشکی است که با استفاده از دستگاهی مخصوص، این نوع روکش ها را در یک جلسه می سازد.

در روش های قدیمی ساخت روکش، ابتدا دندانپزشک از یک ابزار خاص برای کنار زدن لثه استفاده خواهد کرد. سپس با استفاده از ماده ای کش مانند از دندان ها قالب خواهد گرفت. مواد قالب گیری حدود پنج دقیقه در جای خود باقی می مانند سپس برداشته می شوند. امروزه تعداد زیادی از دندانپزشک ها از این روش قدیمی فاصله گرفته اند و روکش ها را با استفاده از فناوری دیجیتال می سازند.

علاوه بر این، دندانپزشک از دندان های بالا و پایینی که قرار است روکش دریافت کنند، قالب تهیه خواهد کرد. هدف این است که اطمینان حاصل شود که روکش با بایت نرمال شما تناسب داشته باشد.

قالب ها به لابراتوار ارسال می شوند، جایی که روکش ها ساخته می شوند. در طول این مدت، روکش موقتی روی دندان های شما قرار خواهد گرفت. این روکش ها معمولاً از پلاستیک ساخته می شوند. آنها می توانند در لابراتوار از قبل ساخته شده باشند، یا در طول یک جلسه توسط دندانپزشک ساخته شوند. سپس دندانپزشک روکش موقت را روی دندان ها قرار خواهد داد.

قرار نیست این روکش ها مدت زمانی طولانی روی دندان ها قرار بگیرند. با این حال، در برخی موارد، یک روکش موقت به مدت یک سال یا بیشتر در جای خود باقی می ماند. اگر لازم باشد مدت زمان بیشتری دوام داشته باشد، روکش های پلاستیکی که لابراتوار می سازد بهترند. آنها قوی تر هستند و بیشتر از روکش های پلاستیکی موقتی دوام خواهند داشت که توسط دندانپزشک ساخته می شوند.

 

 

برای نگه داشتن این نوع روکش ها در جای خود، از چسب موقت استفاده می شود، چسب مخصوصی که به گونه ای طراحی شده است که ضعیف باشد و به دندانپزشک اجازه می دهد روکش موقت را به راحتی بردارد و بتواند روکش دائمی را جای آن قرار دهد.

در جلسه دوم، دندانپزشک روکش موقت را برخواهد داشت و روکش دائم را تست خواهد کرد. گاهی اوقات، روکش ها پولیش و براق سازی بیشتری نیاز دارند، و برخی دیگر قبل از قرار گیری نیاز به تنظیم دارند. وقتی روکش آماده باشد، به طور دائم روی دندان قرار داده می شود.

اگر دندانپزشک سیستم Cerac یا CAD-CAM داشته باشد، می تواند در یک جلسه روکش دندان شما را بسازد. ابتدا یک تصویر سه بعدی از دندان های آماده شده داخل سیستم وارد می شود. سپس کامپیوتر روکش را از یک واحد پرسلاین می سازد و همان جلسه دندانپزشک روکش را روی دندان قرار می دهد.