ریتینر یا نگهدارنده ارتودنسی چیست؟

پس از این که دندان‌هایتان با کمک براکت ارتودنسی صاف و مرتب شد به ارتودنتیست مراجعه می‌کنید تا براکت را از دهانتان خارج کند. اما پس از درآوردن براکت هنوز کار تمام نشده است بلکه باید از وسیله ارتودنسی دیگری به نام نگهدارنده ارتودنسی یا ریتینر استفاده کنید. چرا که اکنون هدفتان نگه داشتن دندان‌ها در موقعیت جدید است. اگر چه دندان‌هایتان صاف و همراستا شده اند اما هنوز در موقعیت جدید خود تثبیت نشده ‌اند و باید مدتی با استفاده از نگهدارنده ارتودنسی آنها را در جای خود نگه دارید تا زمانی که دیگر خطر بازگشت دندان‌ها به موقعیت پیشین وجود نداشته باشد.

ارتودنتیست یا دندانپزشک عمومی نوع ریتینر اختصاصی برای بیمار را انتخاب کرده و سپس از دهان قالب ‌گیری میکند. قالب برای لابراتور دندانپزشکی ارسال می‌شود تا توسط متخصصان لابراتوار دندانپزشکی این وسیله ساخته ‌شود. در بیشتر موارد نگهدارنده باید به مدت چند سال و حتی گاهی اوقات مادام‌ العمر استفاده شود.

به طور کلی دو نوع نگهدارنده پس از براکت استفاده می‌شود: نگهدارندة ثابت ارتودنسی و نگهدارندة غیر ثابت یا متحرک ارتودنسی. انتخاب نوع آن بسته به شرایط و نیازهای بالینی بیمار دارد.

ریتینر یا نگهدارنده ارتودنسی

ریتینر یا نگهدارنده ارتودنسی

انواع نگهدارنده ارتودنسی

به‌ طور کلی نگهدارنده ارتودنسی ممکن است ریتینر ثابت، هالی و یا اسیکس باشد. هر یک از این گزینه ‌ها معایب و مزایای خاص خود را دارند. نگهدارندة ثابت در سطح پشتی دندان‌ها چسبانده می‌شود بنابراین نتایج درمان بستگی به پایبندی و تعهد بیمار به استفاده از این وسیله، ندارد. نگهدارندة غیر ثابت هالی معمولاً برای فک بالا استفاده می‌شود و نگهدارندة غیر ثابت اسیکس همانند اینویزالاین بوده و برای هر دو فک می‌توان آن را استفاده کرد.

ریتینر یا نگهدارنده ارتودنسی

ریتینر یا نگهدارنده ارتودنسی

مراقبت از نگهدارنده ارتودنسی

در صورتی که از انواع ثابت آن استفاده می‌کنید مراقبت خاصی لازم نیست. تنها کافی است هنگام مسواک زدن و نخ دندان کشیدن، به دندان‌هایی که به آنها سیم ریتینر وصل شده است توجه بیشتری داشته باشید. در مورد نگهدارندة غیر ثابت باید هنگام مسواک زدن دندان‌ها، وسیله را از دهان خارج کنید. سپس وسیله ارتودنسی را جداگانه باید تمیز نمایید. توجه داشته باشید جعبه وسیله ارتودنسی غیر ثابت حتماً باید مرتباً تمیز شود تا محلی برای تجمع آلودگی‌ها و میکروب‌ها فراهم نشود.

چرا باید از نگهدارنده ارتودنسی استفاده کنیم؟

هنگامی که دندان‌ها در موقعیت جدید قرار می‌گیرد، ممکن است هنوز استخوان پیرامون آنها خوب سخت نشده باشد و امکان بازگشت دندان به موقعیت قبل وجود داشته باشد. از طرف دیگر با افزایش سن وضعیت دندان‌ها و ساختارهای پشتیبانی‌ کننده آنها تغییر می‌کند و این امر ممکن است موجب جابه‌جایی دندان‌ها شود. همچنین عادات دهانی مانند جویدن ناخن، فشار دادن زبان به دندان‌های جلویی، دندان قروچه و عادات دیگر دائماً نیرویی به دندان‌ها وارد می‌کنند و آنها را از جایگاه مطلوب خود خارج می‌نمایند. نگهدارندة ارتودنسی اجازه نمی‌دهد نیروهای داخلی و بیرونی بر موقعیت دندان‌ها تأثیر بگذارند.

اپن بایت یا فاصله بین دندانهای جلویی بالا و پایین

نحوه تماس دندان‌های بالا و پایین با یکدیگر بایت خوانده می‌شود. مال اکلوژن یا مشکلات بایت به وضعی که گفته می‌شود که در آن تماس دندان‌ها با یکدیگر نامناسب است. در حالت ایده ‌آل در هنگام بایت یا بسته بودن دهان سطح جونده دندان‌های عقبی بالا و پایین بر روی یکدیگر قرار گرفته و فک بالا کمی جلوتر از فک پایین قرار می‌گیرد به طوری که دندان‌های جلوی بالا بخشی از سطح دندان‌های جلوی پایینی را می‌پوشاند.

اپن بایت یا فاصله بین دندانهای جلویی بالا و پایین

اپن بایت یا فاصله بین دندانهای جلویی بالا و پایین

اپن بایت چیست؟

اپن بایت به وضعیتی گفته می‌شود که در آن در هنگام بایت دندان‌های فک بالا با دندان‌های فک پایین تماس پیدا نمی‌کنند (شکل بالا). اپن بایت ممکن است مربوط به جلوی دهان و یا عقب دهان باشد. اپن بایت جلوی دندان به گونه ‌ای است که در هنگام بسته بودن دهان بین دندان‌های جلویی بالایی و پایینی فاصله وجود دارد انگار هنوز دهان باز است. اپن بایت نه تنها زیبایسی دندان‌ها و لبخند را تحت تأثیر قرار می‌دهد بلکه مشکلاتی در تکلم و گفتار ایجاد کرده و منجر به نوک زبانی صحبت کردن یا اشکالات دیگر تلفظی می‌شود. همچنین این وضعیت در جویدن نیز تأثیر گذاشته و باعث می‌شود هنگام جویدن غذا و ذرات غذا از بین دندان‌ها بیرون بریزد در نتیجه فرد مجبور است هنگام جویدن غذا زبان خود را به صورت مانعی به دندان‌های جلویی فشار دهد که این وضعیت خود منجر به بدتر شدن مشکل اپن بایت می‌شود.

چه عواملی باعث اپن بایت می‌شوند؟

به طور کلی سه فاکتور مهم در ناهمراستایی دندان‌ها و فاصله بین دندان‌های جلویی بالا و پایین نقش دارند.

1) گاهی اوقات اپن بایت ممکن است به واسطه مشکلات استخوان فک ایجاد شود.

2) برخی از کودکان نیز هنگامی دچار اپن بایت می‌شوند که دندان بندی مختلط دارند. دندان بندی مختلط به حدود شش تا دوازده‌ سالگی گفته می‌شود که هم‌زمان هم دندان‌های شیری و هم دندان‌های دائمی در دهان وجود دارند. در بسیاری از موارد، معمولاً پس از این که تمامی دندان‌های شیری با دندان‌های دائمی جایگزین می‌شوند، این مشکل برطرف می‌شود.

اپن بایت یا فاصله بین دندانهای جلویی بالا و پایین

اپن بایت یا فاصله بین دندانهای جلویی بالا و پایین

3) گاهی اوقات عادات دهانی نامناسب باعث بروز مشکل اپن بایت می‌شود. عادتی به نام فشار زبان اغلب در اپن بایت نقش دارد. فشار زبان (Tongue thrusting) به فشار دادن زبان به دندان‌های جلویی در هنگام بلع یا صحبت کردن گفته می‌شود. در اوایل کودکی الگوی بلع فشار زبان امری کاملاً طبیعی است اما با رشد کودک این عادت با الگوی بلع نرمال جایگزین می‌شود. کودکانی که الگوی بلع فشار زبان در آنها ترک نمی‌شود دچار مشکلاتی در بایت و تکلم می‌شوند.

اپن بایت یا فاصله بین دندانهای جلویی بالا و پایین

اپن بایت یا فاصله بین دندانهای جلویی بالا و پایین

یکی دیگر از عاداتی که باعث اپن بایت می‌شود، مکیدن انگشت و جویدن اشیایی مانند ناخن یا مداد است. همچنین مکیدن نادرست پستانک یا شیشه شیر احتمال مال اکلوژن را افزایش می‌دهد. مکیدن انگشت در نوزادان و شیرخواران وضعیتی طبیعی است اما با رشد کودک باید کنار گذاشته شود. 50% از افراد در دوران نوزادی انگشت خود را میمکند. این عادت تنها زمانی مشکل ساز می‌شود که دندان‌های دایمی بیرون زده اند.

اپن بایت یا فاصله بین دندانهای جلویی بالا و پایین

اپن بایت یا فاصله بین دندانهای جلویی بالا و پایین

درمان اپن بایت

درمان اپن بایت چالش ‌برانگیز ترین درمان در مشکلات ناهمراستایی فکها می‌باشد.

در صورتی ‌که اپن بایت در کودکانی که دندان بندی مختلط دارند، اتفاق بیفتد ممکن است با افتادن تمام دندان‌های شیری و بیرون زدن دندانهای دائمی مشکل به خودی خود برطرف شود.

گاهی اوقات علت مال اکلوژن مشکلات اسکلتی مانند عدم رشد مناسب استخوان فک می‌باشد. در چنین شرایطی جراحی فک ممکن است لازم باشد. در این جراحی فک، بخشی از استخوان فک بالا برداشته شده و استخوان‌های فک در موقعیت مناسب قرار داده می‌شود تا استخوان فک بالا و پایین همراستا گردند.

برای اصلاح مشکل اپن بایت وسیله‌ های ارتودنسی مختلفی وجود دارد. در برخی موارد در صورت مراجعه زود هنگام، با کمک یک وسیله ارتودنسی ساده می‌توان عادت فشار زبان و یا مکیدن انگشت را از بین برد. از جمله وسیله های ارتودنسی مورد استفاده برای اصلاح اپن بایت الاستیک یا حلقه کشی، قفس زبان و خار زبان و قفس کام میباشد. همچنین می‌توان از هدگیر ویژه ای برای تغییر موقعیت فک و اصلاح مشکل بایت کمک گرفت.

روش درمانی بستگی زیادی به شرایط بیمار و سن او دارد. معمولاً جراحی تنها زمانی توصیه می‌شود که سن رشد گذشته باشد. در صورتی که نگران مشکل فاصله بین دندان‌های بالا و پایین خود هستید بهتر است هر چه سریع تر با ارتودنتیست در این زمینه مشورت کنید.

 

آشنایی با اجزاء و قطعات سیستم براکت ارتودنسی

مشکلات ارتودنسی هر بیمار با دیگری متفاوت بوده و بنابراین درمان آن نیازمند استفاده از وسیله ‌ها و قطعات گوناگون است تا بتوان مشکلات پیچیده ارتودنسی را به نحو مطلوبی درمان نمود. همین پیچیدگی درمان و گستردگی وسایل ارتودنسی بسیاری از بیماران را سردرگم می‌نماید. به همین علت در اینجا اجزا و قطعات مختلف سیستم براکت را معرفی می‌نماییم تا با آشنایی با آنها و عملکرد آنها بهتر بتوانید مسیر درمان ارتودنسی را پشت سر بگذارید.

نگین براکت

نگین براکت

نگین براکت

نگینهای براکت به قطعات مربعی شکل کوچکی گفته می‌شود که به سطح دندان‌ها چسبانده می‌شوند. نگینهای براکت همانند دستگیره عمل کرده و سیم ارتودنسی به آنها متصل می‌شود تا به کمک آنها دندان‌ها را به سمت مورد نظر بکشاند. نگین براکت ممکن است از جنس فلز استیل و یا سرامیک شفاف یا سفید رنگ ساخته شود. همچنین ممکن است نگین براکت طراحی خود لیگاچور داشته باشد که در آن نیازی به استفاده از لیگاچور نیست بلکه نگین براکت حاوی یک شیار ( اسلات) است که سیم ارتودنسی در داخل آن قرار می‌گیرد.

سیم ارتودنسی

سیم ارتودنسی

سیم ارتودنسی

وظیفه اصلی اعمال نیرو به دندان‌ها بر عهده سیم ارتودنسی باشد. سیم ارتودنسی از فلز استیل ساخته می‌شود. در طی درمان ارتودنسی از سیم‌هایی با قطرهای مختلف استفاده می‌شود تا با پیشرفت درمان نیروی بیشتری به دندان‌ها وارد شود.

حلقه کشی یا لیگاچور

حلقه کشی یا لیگاچور

حلقه کشی یا لیگاچور

لیگاچور یک حلقه کشی کوچک است که دور نگین براکت قرار می‌گیرد و وظیفه آن متصل نگه داشتن سیم ارتودنسی به نگین براکت است. لیگاچور ممکن است فلزی بوده و به صورت سیم تابیده دور نگین براکت استفاده شود. معمولاً برای کودکان از لیگاچور پلاستیکی استفاده می‌شود چرا که می‌توانند رنگ حلقه کشی را طبق سلیقه خود انتخاب کنند (شکل بالا).

الاستیک

الاستیک

الاستیک

الاستیک یک حلقه کشی است که بین دو یا چند نگین براکت قرار می‌گیرد (شکل بالا). الاستیک جهت اعمال نیرو و موقعیت دندانهای دو فک مقابل نسبت به هم را تغییر داده و به اصلاح مشکلات بایت کمک می‌کند. الاستیک ممکن است بسته به سلیقه بیمار در انواع رنگ‌های مختلف استفاده شود.

فنر مارپیچی

فنر مارپیچی

فنر مارپیچی

فنر مارپیچی فنر فلزی است که دور سیم ارتودنسی می‌پیچد و در فاصله بین دو دندان قرار می‌گیرد تا بین آنها فاصله ایجاد نماید. گاهی اوقات ممکن است از فنر مارپیچی برای ایجاد فضا برای بیرون زدن دندان نهفته یا نیمه نهفته و یا ایجاد فضا برای کاشت ایمپلنت استفاده شود.

حلقه فلزی

حلقه فلزی

حلقه فلزی

حلقه فلزی یا بند ارتودنسی همانند کمربند دور دندان آسیاب بزرگ قرار می‌گیرد. نگین براکت به بند ارتودنسی متصل می‌شود. حلقه فلزی ممکن است حاوی یک قطعه لوله ای شکل کوچک باشد که برای اتصال ضمایم از آن استفاده میشود.

قلاب ارتودنسی

قلاب ارتودنسی

قلاب ارتودنسی

قلاب یک زایده فلزی است که به برخی از نگینهای براکت جوش خورده است تا حلقه کشی الاستیک دور آن قرار بگیرد.

زنجیر پلاستیکی

زنجیر پلاستیک یا پاورچین مجموعه ای از حلقه های کشی به هم متصل است که دور نگینهای براکت قرار میگیرند. و معمولا در شرایطی از آن استفاده می‌شود که می‌خواهیم چند دندان هنگام حرکت در طی درمان ارتودنسی، با هم حرکت کرده و بین آنها فاصله ایجاد نشود.

آشنایی با وسیله‌ های ارتودنسی

  • براکت

متداول‌ترین وسیله ارتودنسی که برای صاف و همراستا کردن دندان‌ها و اصلاح موقعیت فک استفاده می‌شود، سیستم براکت نام دارد. تقریباً همه سیستم براکت را با ظاهر فلزی و سیم‌ کشی دندان‌ها می‌شناسند. سیستم براکت حاوی نگینهای براکت و سیم ارتودنسی و قطعات دیگر می‌باشد.

فضا ساز یا جدا کننده

فضا ساز یا جدا کننده

  • فضا ساز یا جدا کننده

فضا ساز که به آن جدا کننده، سپراتور یا اسپیسر نیز گفته می‌شود، حلقه فلزی یا کشی کوچک است که بین دندان‌ها قرار داده می‌شود تا بین آنها فاصله ایجاد کند. در شرایطی که دندان‌ها بیش از اندازه به یکدیگر چسبیده ‌اند و فاصله بین آنها وجود ندارد تا بتوان بند ارتودنسی را دور دندان انداخت، از این وسیله ارتودنسی استفاده می‌شود. پس از ایجاد فضای لازم، فضا ساز برداشته میشود.

هدگیر

هدگیر

  • هدگیر

هدگیر یک وسیله ارتودنسی است که به عنوان لنگر موقتی عمل کرده و هدایت رشد فکها را برعهده دارد. هدگیر حاوی یک تسمه است که در پشت سر یا گردن قرار می‌گیرد. از این وسیله ارتودنسی برای ایجاد فضا برای دندان‌ها، حرکت دادن دندان‌ها به موقعیت بهتر یا پیشگیری از حرکت دندان‌ها استفاده می‌شود. در روزهای اول استفاده از هدگیر ممکن است دندان‌ها درد بگیرد اما خیلی زود به آن عادت می‌کنید. در صورتی که دستورالعمل استفاده از هدگیر را رعایت نکنید، طول دوره درمان افزایش یافته و ممکن است برنامه درمانی تغییر کند. هنگام درآوردن هدگیر باید مراقب باشید. در صورتی که هدگیر را با دقت در نیاورید، ممکن است بخشی از آن که به دندان‌ها متصل می‌شود به لب‌ها، گونه، صورت و یا حتی چشم‌ها آسیب وارد کند. توجه داشته باشید هدگیر را در نیاورید مگر این که تسمه آن پاره شود. هنگام بازی یا فعالیت‌های ورزشی هدگیر را در بیاورید.

هربست

هربست

  • هربست

هربست وسیله ای است که در اصلاح اوربایت شدید در بیمارانی که در سن رشد قرار دارند بسیار مؤثر عمل میکند. از این وسیله برای تقویت رشد فک پایین به سمت جلو استفاده میشود و در عین حال نیرویی به فک بالا وارد میشود تا آن را عقب نگه دارد. ممکن است همزمان از وسیع کننده کام برای پهن کردن فک بالا استفاده شود. هربست به دندانهای عقبی چسبانده میشود و 24 ساعت شبانه روز فعال است. این وسیله باید تمام وقت استفاده شود و طول دوره آن معمولاً شش ماه تا یکسال است. هربست بسته به سن بیمار و مشکل ارتودنسی ممکن است به تنهایی و یا همراه با براکت استفاده شود. ممکن است هربست به جای هدگیر مورد استفاده قرار بگیرد. در بیشتر موارد هربست اصلاح اورجت را بدون نیاز به کشیدن دندان یا جراحی فک تسهیل مینماید.

فنر فورسوز یا فورسس

فنر فورسوز یا فورسس

  • فنر فورسوز یا فورسس

این فنر برای اصلاح اورجت متوسط تا شدید و کاهش نیاز به هدگیر یا کشیدن دندانهای دائمی استفاده میشود. از این وسیله ارتودنسی همراه با براکت استفاده شده و با استفاده از اعمال نیروی پیوسته عمل میکند تا مال اکلوژن کلاس 2 را درمان نماید.

پندولوم یا پندکس

پندولوم یا پندکس

  • پندولوم یا پندکس

این وسیله ثابت ارتودنسی روش منحصر به فردی برای اصلاح مال اکلوژن کلاس دو به شمار میآید. در شرایطی که به نظر میرسد رشد بیمار رو به اتمام است و هدگیر یا وسیله فانکشنال کارایی کمتری دارد، از این وسیله استفاده میشود. پندولوم نیاز به استفاده از هدگیر یا فانکشنال را ممکن است برطرف نماید.

بایونیتور یا بیونیتور

بایونیتور یا بیونیتور

  • بایونیتور یا بیونیتور

این وسیله ارتودنسی یک وسیله فانکشنال غیر ثابت و مطمئن است که از آن برای اصلاح اورجت شدید استفاده میشود. مهمترین مزیت این وسیله سهولت استفاده و غیر ثابت بودن آن است که باعث میشود غذا خوردن و رعایت بهداشت برای بیمار آسانتر باشد.

الاستیک یا حلقه کشی

الاستیک یا حلقه کشی

  • الاستیک یا حلقه کشی

الاستیک یک حلقه کشی است که موقعیت دندانهای بالا و پایین نسبت به یکدیگر را اصلاح میکند. استفاده از الاستیک باید طبق دستور ارتودنتیست باشد و در فواصل منظم که برای تنظیم براکت به ارتودنتیست مراجعه میکنید باید آن را تعویض نمایید.

هدگیر معکوس یا فیس بو

هدگیر معکوس یا فیس بو

  • هدگیر معکوس یا فیس بو

این وسیله ارتودنسی برای اصلاح مال اکلوژن اسکلتی کلاس سه (آندربایت) استفاده میشود. این وسیله با هدایت رشد فک به جلو کشیدن فک بالا و عقب کشیدن فک پایین کمک مینماید. هدگیر معکوس باید 12 تا 14 ساعت در روز استفاده شود. معمولاً این وسیله هم زمان با وسیع کننده کام مورد استفاده قرار میگیرد.

وسیع کننده قوس دندانی

وسیع کننده قوس دندانی

  • وسیع کننده قوس دندانی

انواع وسیله های وسیع کننده قوس دندانی برای افزایش فضای قوس دندانی طراحی شده اند که متداولترین آن وسیع کننده کام است.

وسیع کننده کام یک وسیله ارتودنسی ثابت است که در سقف دهان قرار میگیرد و وظیفه آن پهنتر کردن سقف دهان و در نتیجه قوس دندانی بالا است. وسیع کننده کام یک پیچ در وسط بدنه دارد که در فواصل منظم باید پیچانده شود تا در خط میانی کام کشش ایجاد شود و رشد استخوان تحریک شود. کواد هلیکس نیز یک وسیع کننده کام از نوع ثابت است که برخلاف مورد قبل، برای سفت شدن نیازی به پیچاندن پیچ ندارد. وسیله ارتودنسی شوارتز نیز برای بزرگ کردن قوس دندانی بالا یا پایین استفاده میشود و غیر ثابت است. با این حال بهتر است 24 ساعت استفاده شود و تنها برای غذا خوردن و مسواک زدن آن دربیاورید.

وسیع کننده قوس دندانی

وسیع کننده قوس دندانی

  • قفس زبان

این وسیله ارتودنسی برای ترک عادت فشار زبان (الگوی بلع غیر طبیعی که در آن زبان به جای این که به سقف دهان فشار داده شود به دندانهای جلویی فشار وارد میکند) استفاده میشود. همچنین از این وسیله برای ترک عادت مکیدن انگشت نیز استفاده میشود. قفس زبان ثابت بوده و به دندانها چسبانده میشود.

براکت توربو

براکت توربو

  • براکت توربو

براکت توربو دو نگین براکت کوچک هستند که به سطح پشتی دندانهای جلویی چسبانده میشوند تا به اصطلاح اوربایت کمک کنند. وجود براکت توربو در پشت دندانهای جلویی باعث میشود دندانهای جلوی بالایی نتوانند بیش از حد پایین میآید.

فضا نگهدار قوس دندانی

فضا نگهدار قوس دندانی

  • فضا نگهدار قوس دندانی

برای حفظ فضای موجود در قوس دندانی و یا ایجاد فضا از انواع فضا نگه دار ممکن است استفاده شود. متداولتر فضا نگه دار قوس دندانی سیم کمانی پشت دندانی و سیم کمانی نانس هستند. این وسیله های ارتودنسی موقتی، ثابت بوده و برای جلوگیری از انحراف دندانهای آسیاب به سمت جای خالی پس از افتادن دندانهای شیری استفاده میشوند. از آنجایی که دندانهای شیری بزرگتر از دندانهای دائمی جایگزین هستند، حفظ جای آنها برای درمان شلوغی و بهم ریختگی دندانها در آینده مفید است.

نگهدارندة ارتودنسی یا ریتینر

نگهدارندة ارتودنسی یا ریتینر

  • نگهدارندة ارتودنسی یا ریتینر

پس از این که براکت کار خود را انجام داد و ارتودنتیست آن را از دهان بیمار خارج کرد، فرایند صاف و همراستا کردن دندانها به پایان رسیده است. اما هنوز کار شما تمام نشده است. برای حفظ موقعیت جدید دندانها تا مدتی باید از نگهدارنده ارتودنسی یا ریتینر استفاده کنید. نگهدارنده انواع گوناگونی دارد و به صورت ثابت یا غیر ثابت مورد استفاده قرار میگیرد.

موقعیت دهنده یا پوزیشنر

موقعیت دهنده یا پوزیشنر

  • موقعیت دهنده یا پوزیشنر

این وسیله ارتودنسی حرکت نهایی دندان در طی درمان ارتودنسی را تکمیل میکند. در صورت همکاری کامل شما، تنها استفاده از پوزیشنر به مدت چهار تا هشت هفته کافی است.

 انواع براکت ارتودنسی

براکت ارتودنسی چیست؟

براکت متداولترین وسیله ارتودنسی است که برای صاف و همراستا کردن دندان‌ها و فکها استفاده می‌شود. امروزه براکت‌ها طراحی‌های گوناگونی دارند که باعث می‌شود برای طیف گسترده ‌تری از افراد و نیازهای متفاوت قابل استفاده باشد.

سیستم براکت از نگینهای مربع شکل کوچکی به نام نگین براکت تشکیل شده است که به سطح جلوی دندان ها چسبانده می‌شود و سیم ارتودنسی که از نگینهای براکت عبور کرده و آنها را به یکدیگر متصل نگه می‌دارد و وظیفه اعمال نیرو به دندان‌ها را برعهده دارد. همچنین سیستم براکت شامل اجزاء و قطعات گوناگونی از جمله الاستیک، لیگاچور، حلقه فلزی (بند ارتودنسی)، قلاب و فنر می باشد که هر یک از آنها وظیفة مشخصی داشته و در شرایط خاص مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 انواع براکت ارتودنسی

همان‌طورکه گفته شد خواسته ‌ها و نیازهای افراد مختلف متقاضی درمان ارتودنسی، متفاوت است به همین علت سیستم‌های مختلفی برای درمان ارتودنسی طراحی شده است. برای مثال برای برخی افراد به دلیل موقعیت اجتماعی خاصی که دارند، نامرئی بودن سیستم براکت از اولویت بالایی برخوردار است، برای برخی دیگر کارایی و کوتاه شدن دوره درمان اهمیت بیشتری دارد و برای برخی ممکن است هزینه اولویت اصلی را داشته باشد. برای این که بدانید کدام نوع براکت ارتودنسی برای شما مناسب است ابتدا باید آشنایی مختصری آنها داشته باشید.

 انواع براکت ارتودنسی

 انواع براکت ارتودنسی

  • براکت فلزی

رایج‌ترین سیستم براکت مورد استفاده، براکت فلزی است. در واقع با شنیدن عبارت درمان ارتودنسی اولین چیزی که به ذهن همه خطور می‌کند ظاهر سیم‌ کشی و فلزی دندان‌ها است. سیستم براکت فلزی از نگینهای مربع شکل فلزی کوچک و سیم ارتودنسی تشکیل شده است. مؤثرترین و کارآمدترین سیستم براکت که قابلیت حل مشکلات پیچیده ارتودنسی را دارد براکت فلزی است. همچنین از نظر هزینه تقریباً ارزان‌ترین نوع براکت محسوب می‌شود. با این حال گاهی اوقات ممکن است به علت ظاهر فلزی و جلب توجه زیاد بسیاری از متقاضیان درمان ارتودنسی تمایلی به استفاده از آن نداشته باشند. همچنین برخی زواید فلزی سیستم براکت ممکن است بافت‌های نرم دهان را تحریک و زخم نماید. این مشکل با اندکی موم دندانپزشکی قابل حل است.

 انواع براکت ارتودنسی

 انواع براکت ارتودنسی

  • براکت سرامیکی

برای افرادی که ظاهر لبخند در طی درمان ارتودنسی برایشان اهمیت زیادی دارد سیستم‌های نامرئی طراحی شده است که یکی از آنها براکت سرامیکی است. اگر چه سیستم براکت سرامیکی کاملاً نامرئی نیست اما بسیار کمتر از براکت فلزی جلب توجه می‌کند چرا که نگینهای براکت از جنس سرامیک شفاف یا سفید رنگ ساخته می‌شود که در پس زمینه سفید رنگ دندان استتار می‌کند. همچنین در برخی شرایط از سیم ارتودنسی سفید رنگ استفاده می‌شود که به نامرئی شدن بیشتر این سیستم براکت کمک می‌کند. با این حال باید در نظر داشته باشید سیستم براکت سرامیکی گران‌تر از براکت فلزی است. از نظر کارآمدی این براکت با براکت فلزی قابل مقایسه و برابر است. یکی دیگر از مشکلات احتمالی براکت سرامیکی امکان تغییر رنگ سرامیک و زرد شدن آن است. با این حال سرامیک در مقابل تغییر رنگ و لکه مقاوم محسوب می‌شود.

  • مینی براکت

سیستم مینی براکت کاملاً مشابه براکت معمولی است با این تفاوت که نگینهای براکت کوچک‌تر هستند و سطح کمتری از دندان را می‌پوشانند بنابراین کمتر جلب توجه می‌کنند.

 انواع براکت ارتودنسی

 انواع براکت ارتودنسی

  • براکت پشت دندانی

سیستم براکت پشت دندانی یا لینگوال مشابه سیستم براکت معمولی است با این تفاوت که نگینهای براکت به سطح پشتی دندان‌ها چسبانده می‌شود بنابراین در معرض دید قرار ندارند و سیم ارتودنسی نیز از سطح پشتی دندان‌ها عبور می‌کند (شکل بالا). بنابراین در حالت معمولی هنگام صحبت کردن براکت در دهان دیده نمی‌شود. در واقع سیستم براکت پشت دندانی واقعا نامرئی است. اما از آنجایی که نصب این سیستم بر پشت دندان‌ها و تنظیم آن در هر جلسه، بیشتر طول می‌کشد، ممکن است هزینه بیشتری به دنبال داشته باشد. همچنین از آنجایی ‌که سیستم براکت در معرض دید و در دسترس قرار ندارد، تمیز کردن آن دشوارتر بوده و زمان بیشتری نیاز دارد. از طرفی ممکن است صحبت کردن به خصوص در روزهای اول با مشکل مواجه شود و تلفظ برخی واژه ‌ها دشوار باشد. با این حال خیلی زود به آن عادت کنید و یاد می‌گیرید چگونه صحیح صحبت کنید.

 انواع براکت ارتودنسی

 انواع براکت ارتودنسی

  • براکت خود لیگاچور یا دیمون

سیستم براکت خود لیگاچور یا دیمون مشابه سیستم براکت معمولی است با این تفاوت که در آن نیازی به استفاده از حلقه کشی یا سیم لیگاچور وجود ندارد.

شکل- حلقه های کشی صورتی رنگ دور نگینهای براکت، لیگاچور هستند.

شکل- حلقه های کشی صورتی رنگ دور نگینهای براکت، لیگاچور هستند.

لیگاچور (شکل بالا) یک سیم تابیده و یا حلقه کشی است که دور نگین براکت قرار میگیرد تا سیم ارتودنسی را متصل به آن نگه دارد. اما نگینهای براکت خود لیگاچور به گونه ای طراحی شده اند که خود حاوی گیره ای برای نگه داشتن سیم ارتودنسی هستند. این سیستم باعث میشود اصطکاک بین دندان و براکت کاهش یافته و در نتیجه دندان با نیروی کمتر بیشتر حرکت کند. بنابراین درد آن کمتر از سیستمهای دیگر است. از طرفی به علت عدم وجود لیگاچور، بهداشت دهان آسانتر بوده و تمیز کردن براکت موثرتر انجام میشود در نتیجه احتمال پوسیدگی، لکه و تغییر رنگ دندان و عفونت لثه که در اثر تجمع پلاک در اطراف نگین برکت اتفاق می افتد کاهش پیدا میکند.

 انواع براکت ارتودنسی

 انواع براکت ارتودنسی

  • الاینر شفاف یا اینویزالاین

یکی از محبوب‌ترین سیستم‌های درمان ارتودنسی، الاینر شفاف است که یکی از مشهورترین برندهای آن اینویزالاین نام دارد. الاینر شفاف بر خلاف تمامی سیستم‌های براکت که پیش‌تر به آنها اشاره شد، ثابت نیست و به دندان‌ها چسبانده نمی‌شود. الاینر شفاف ارتودنسی غیر ثابت بوده و بیمار می‌تواند هر زمان که می‌خواهد آن را درآورده و دوباره سر جای خود بگذارد. این ویژگی یک شمشیر دو لبه است به این معنی که از طرفی راحتی بیشتری برای بیمار فراهم می‌کند و در بسیاری موقعیتهای اجتماعی، بیمار می‌تواند آن را از دهان خارج کند و با آسودگی خاطر صحبت کند اما از طرفی در صورتی که بیمار همکاری لازم را نداشته باشد و طبق دستور ارتودنتیست تمام وقت از آن استفاده نکند، درمان به مخاطره افتاده و ممکن است تمام زحمات به هدر برود. الاینر شفاف از پلاستیک شفاف ساخته شده و تقریباً نامرئی است. برای مسواک زدن و غذا خوردن باید آن را از دهان خارج کنید. در مواقعی که الاینر را از دهان خارج می‌کنید باید مراقب باشید آن را گم نکنید یا در جایی که امکان آسیب دیدن آن وجود دارد قرار ندهید. الاینر را باید مرتباً هر روز تمیز کنید تا محلی برای تجمع میکروب‌ها و پلاک‌ها نشود.

 انواع براکت ارتودنسی

 انواع براکت ارتودنسی

  • براکت توربو

براکت توربو در واقع یک سیستم براکت ارتودنسی نیست و برای حرکت دادن دندان‌ها استفاده نمی‌شود بلکه نگین براکت کوچکی است که به سطح پشتی دندان‌های جلویی چسبانده می‌شود تا اجازه ندهد دندان‌های جلوی بالا و پایین بیش از اندازه نرمال با یکدیگر هم‌پوشانی داشته باشند. براکت توربو برای اصلاح مشکلات بایت ( اوربایت شدید) استفاده می‌شود.

ارتودنسی چیست؟

ارتودنسی چیست؟

اگر هنگام خندیدن مجبور هستید دست خود را جلوی دهان بگیرید تا کجی یا جلو زدگی دندان‌هایتان دیده نشود، شما تنها نیستید. در واقع تقریباً هیچ کسی لبخند ایده‌ آل ندارد و دندان‌های همه تا حدی ناهمراستایی طبیعی دارند. اما به لطف ارتودنتیست ها و درمان‌های ارتودنسی، می‌توانید این مشکل را برطرف نمایید.

ارتودنسی شاخه از دندانپزشکی است که هدف آن صاف و همراستا کردن دندان‌ها می‌باشد. تا سال 1901 میلادی هنوز ارتودنسی به عنوان یک شاخه تخصصی دندانپزشکی جدا نشده بود. در این سال اولین دانشکده درمان‌های ارتودنسی بازگشایی شد.

ارتودنسی شاخه ‌ای از دندانپزشکی است که به تشخیص و درمان ناهنجاری‌های دندان و فک می‌پردازد. در صورتی که نیاز به درمان ارتودنسی دارید، دندانپزشک عمومی ممکن است شما را به ارتودنتیست ارجاع دهد. ارتودنتیست کسی است که علاوه بر گذراندن تحصیلات دندانپزشکی عمومی، دو تا سه سال در زمینه درمان‌های ارتودنسی آموزش دیده است.

انواع مشکلات ارتودنسی

ناهمراستایی های ارتودنسی به آن مال اکلوژن گفته می‌شود، خود در بردارنده مشکلات گوناگونی از جمله مشکلات رشد فک، عدم وجود یک یا چند دندان به صورت مادرزادی، دندان اضافی، شلوغی و به ‌هم ‌ریختگی دندان‌ها، فاصله بین دندان‌ها، جلو زدگی دندان‌ها و مشکلات مربوط به مفصل فک می‌باشد. با این حال زود افتادن دندان شیری، نیفتادن دندان شیری، مکیدن انگشت، حوادث و اتفاقات و برخی انواع بیماری‌های دندان نیز می‌توانند باعث نیاز به درمان ارتودنسی شوند.

ارتودنسی چیست؟

ارتودنسی چیست؟

اهمیت درمان ارتودنسی

اصلاح مشکلات ارتودنسی تنها برای زیبا کردن دندان‌ها و لبخند و افزایش اعتماد به ‌نفس نیست. هدف از درمان ارتودنسی مسئله بسیار مهم‌تر یعنی سلامت دهان و دندان است. مال اکلوژن باعث می‌شود عملکرد جویدن و صحبت کردن دشوارتر شود. همچنین این وضعیت باعث ساییدگی و از بین رفتن مینای دندان‌ها و قرار گیری آنها در معرض پوسیدگی و شکستگی می‌شود. فشار زیادی که در اثر عدم تماس درست دندان‌ها با یکدیگر بر لثه و استخوان پیرامون دندان وارد می‌شود می‌تواند منجر به پس‌روی لثه و استخوان فک شود. علاوه بر این، تمیز کردن کامل دندان‌هایی که کج شده یا هم‌پوشانی دارند، دشوارتر است بنابراین خطر پوسیدگی دندان و عفونت لثه دو چندان می‌شود.

ارتودنسی چیست؟

ارتودنسی چیست؟

سن درمان ارتودنسی

امروزه دیگر محدودیت سنی برای درمان ارتودنسی وجود ندارد. اگر چه درمان ارتودنسی در کودکی توصیه می‌شود و بسیار آسان‌تر است، اما در بزرگسالی نیز به سهولت قابل انجام است. وسیله ‌های ارتودنسی زیادی برای بزرگسالان طراحی شده است تا بتوانند با توجه به شرایط مختلف فردی و اجتماعی، از مزیت درمان ارتودنسی برخوردار شوند. با این حال در صورتی که درمان ارتودنسی در کودکی صورت بگیرد، طول دوره درمان کوتاه‌تر خواهد بود.

وسیله‌ های ارتودنسی

متداول‌ترین وسیله ارتودنسی، براکت فلزی است که از جنس استیل ساخته می‌شود اما طیف گسترده ‌ای از سیستم‌های براکت از جمله براکت سرامیکی، براکت پشت دندانی، مینی براکت و براکت شفاف طراحی شده اند که بسته به شرایط مورد استفاده قرار می‌گیرند.

رعایت بهداشت دهان در دوران درمان ارتودنسی

هنگامی که تصمیم به درمان ارتودنسی می‌گیرید، اگر به دنبال نتایج مطلوب هستید، باید زمان کافی برای بهداشت دهان صرف نمایید. چرا که در صورتی که براکت در دهان داشته باشید، فضای زیادی برای تجمع ذرات غذا و فعالیت باکتری‌ها ایجاد می‌شود و در نتیجه احتمال تشکیل جرم و رسوب و در نتیجه پوسیدگی دندان و بیماری لثه افزایش می‌یابد. عدم سلامت بافت‌های دهان به تعویق افتادن و گاهی توقف فرایند درمانی منجر می‌شود. همچنین ممکن است لکه های سفید کلسیم زدایی در سطح دندان‌ها تشکیل شود و یا دندان‌ها دچار تغییر رنگ دائمی می‌شوند. برای سهولت مسواک زدن و نخ دندان کشیدن، ابزارهای مخصوص ارتودنسی طراحی شده ‌اند مانند مسواک بین دندانی که سر کوچکی دارد و در فضای کوچک بین سیم ارتودنسی و دندان وارد می‌شود.