پلاک دندان چیست؟ تارتار چیست؟ تفاوت بین این دو چیست؟ چگونه روی دندان ها شکل می گیرند؟ چگونه می توان از شکل گیری آنها روی دندان ها جلوگیری کرد؟ چرا باید از شر پلاک های روی دندان ها خلاص شوید؟ چگونه می توان آنها را برطرف کرد؟

اینها پرسش هایی هستند که زمانی برای ما مطرح می شوند که از دندانپزشک خود می شنویم که روی دندان های ما پلاک یا تارتار تشکیل شده است. در این مقاله ما به این پرسش ها پاسخ خواهیم داد. امیدواریم که این اطلاعات به شما کمک کنند دریابید که چگونه می توانید از دندان های خود بهتر مراقبت کنید و از بروز مشکلات بهداشتی دهان و دندان در آینده جلوگیری کنید.

مشاهده پلاک و تارتار موجود روی دندان ها ممکن است کار دشواری باشد، مگر اینکه دندانپزشک باشید. پلاک دندان و تارتار مرتبط هستند، اما آنها یکسان نیستند. با این حال، یک مورد مشترک که پلاک دندان و تارتار (رسوب) دارند این است که شما نمی خواهید آنها به مدت طولانی روی دندان های شما باقی بمانند. خبر خوب این است که زدودن پلاک در منزل با استفاده از روتین های خوب بهداشتی دهان و دندان و شاید برخی از محصولات خاص حذف پلاک دندان بسیار ساده است. با این حال ، تارتار روی دندان ها به مراقبت های دندانپزشکی نیاز دارد.

پلاک دندان چیست؟

یک تعریف ساده پلاک دندان این است که: یک پوشش چسبنده که روی دندان ها و اطراف لثه ها تشکیل می شود. یک اصطلاح تخصصی برای پلاک دندان “بیوفیلم دندان” است، زیرا حاوی باکتری های زنده و بزاق است. چسب مانند بودن بافت پلاک دندان به باکتری ها کمک می کند تا در اطراف دندان ها و لثه ها به یکدیگر بچسبند، جایی که وقتی شما چیزی می خورید یا می نوشید، آنها از کربوهیدرات های باقی مانده تغذیه می کنند.

بدون زدودن مؤثر پلاک ها، باکتری ها تکثیر می شوند و بیوفیلم گسترش می یابد. با تغذیه باکتری ها، آنها اسیدهایی تولید می کنند که باعث خوردگی مینای دندان ها می شوند و پلاک روی دندان ها را سخت می کنند، و با تعدادی از مشکلات دندانی ارتباط دارند، از جمله:

• پوسیدگی دندان
• زرد شدن رنگ دندان ها
• بیماری لثه
• بوی بد دهان
• تارتار روی دندان ها
• از دست دادن دندان ها

به همین دلیل، زدودن پلاک ها به صورت روزانه از روی دندان ها، و دانستن اینکه چگونه می توانید به شکلی صحیح از شر پلاک روی دندان ها خلاص شوید، مهم است- در ادامه بیشتر در مورد اینها خواهید خواند.

چه عواملی باعث ایجاد پلاک روی دندان ها می شود و چگونه می توان از آن جلوگیری کرد؟

بیوفیلم دندان به طور طبیعی داخل دهان ما وجود دارد، بنابراین کاری نیست که شما بتوانید با انجام آن به طور کامل از شر پلاک دندان ها خلاص شوید، یا هر روز تشکیل شدن آن را متوقف کنید.

با این حال ، غذا و نوشیدنی که شما مصرف می کنید تأثیر مستقیمی روی میزان بیوفیلم روی دندان های شما دارد. باکتری های موجود در پلاک دندان روی دندان ها با تغذیه از کربوهیدرات ها (از جمله قندها) رشد می کنند- ممکن است متوجه شده باشید که فیلم چسبناک روی دندان های شما پس از خوردن آب نبات، شکلات و سایر خوراکی های شیرین بدتر است.

مصرف مرتب الکل نیز تعادل باکتری های سالم داخل دهان شما را به هم می ریزد.

کاهش مصرف این خوراکی ها، یا حداقل محدود کردن آنها به وعده های غذایی به جای میان وعده در طول روز، می تواند کمک کند مقدار پلاک روی دندان های شما به حداقل برسند. نشان داده شده است که برخی از خوراکی ها به کاهش تشکیل پلاک روی دندان ها کمک می کنند، و با سلامت بهتر لثه ها ارتباط دارند اما آنها جایگزینی برای مسواک زدن و نخ دندان کشدن نیستند، چه با نخ دندان سنتی یا مسواک بین دندانی.

زنان باردار، به دلیل تغییرات هورمونی داخل دهان خود، بیشتر احتمال دارد که روی دندان های آنها پلاک ایجاد شود، بنابراین مهم است که در دوران بارداری توجه بیشتری به بهداشت دهان و دندان های خود داشته باشند، تا پلاک تشکیل شده روی دندان ها به تارتار تبدیل نشود.

ظاهر پلاک روی دندان ها چگونه است؟

مشاهده پلاک روی دندان ها دشوار است زیرا تقریباً بی رنگ و گاهی اوقات زرد کم رنگ است. به احتمال زیاد با کشیدن زبان خود در امتداد دندان ها یا خراشیدن دندان ها با ناخن، آن را احساس می کنید. اگر به تازگی چیزی خورده اید، یا مدتی است که دندان های خود را مسواک نزده اید، احتمالاً می توانید قسمت هایی از دندان های خود که به نظر پرز دار شده اند را احساس کنید، که به اندازه زمانی که مسواک می زنید صیقلی نیستید. این پلاک دندان است.

اما ظاهر پلاک های دندان چگونه است؟ اگر می خواهید ببینید که دقیقاً در چه مکان هایی پلاک روی دندان های شما وجود دارد، از یک قرص نشان دهنده پلاک دندان استفاده کنید. این قرص ها باعث رنگی شدن هرگونه بیوفیلم روی دندان ها می شوند و به شما نشان می دهند که برای خلاص شدن از شر پلاک های مضر تشکیل شده روی دندان ها، باید تلاش های مسواک زدن خود را روی کجاها متمرکز کنید.

مقایسه پلاک دندان و تارتار

ما تعریف پلاک دندان را ارائه داده ایم، اما چه تفاوتی بین پلاک و تارتار (که به آن رسوب دندان نیز گفته می شود) وجود دارد؟

اگر پلاک را به درستی از سطح دندان های خود پاک نکنید، شروع به سفت شدن می کند. فقط ظرف چند ساعت می تواند سفت تر شود و مسواک زدن برای زدودن آن را دشوارتر کند. اما بعد از گذشت چند روز، مواد معدنی را از بزاق شما جذب می کند و ماده ای جامد به نام تارتار تشکیل می دهد. تارتار دندان اغلب در شکاف بین دندان ها، اطراف پایه دندان ها و زیر لثه ها تشکیل می شود.

با گذشت زمان، هرگونه تارتار تشکیل شده روی دندان ها گسترش می یابد، ضخیم تر می شود و به رنگ تیره در می آید. این می تواند باعث تحریک لثه ها شود و در نهایت منجر به بروز بیماری لثه خواهد شد.

تارتار تشکیل شده محکم به دندان ها می چسبد و زدودن آن توسط خودتان بسیار دشوار خواهد شد. اگر متوجه تارتار سفید، زرد ، قهوه ای یا سیاه رنگ روی دندان های خود شدید- ماده ای سخت که با مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن معمولی از بین نمی رود- به پاکسازی تخصصی دندان ها، که به جرمگیری و پولیش معروف است نیاز خواهید داشت که باید توسط دندانپزشک انجام شود.

در جدول خلاصه ای از تفاوت های کلیدی بین پلاک و تارتار آورده شده است:

	پلاک	تارتار
سرعت تشکیل	چند ساعت بعد از مسواک زدن، یا درست بعد از غذا خوردن	پلاک بعد از چند روز سفت می شود و به تارتار تبدیل می شود
بافت	فیلم چسبناک	ماده معدنی سفت
ظاهر	بی رنگ یا زرد کم رنگ، دشوار برای دیدن	ماده قابل مشاهده ای به رنگ سفید، زرد، قهوه ای، یا سیاه که به دندان ها می چسبد
نحوه زودن	اکثر پلاک ها با مسواک زدن و نخ دندان کشیدن زدوده می شوند؛ مراجعات منظم به دندانپزشک توصیه می شوند	به پاکسازی های تخصصی (جرمگیری و پولیش) در مطب دندانپزشک نیاز دارند.
اگر باقی بماند…	سخت شده و به تارتار تبدیل می شود	گسترش می یابد و دندان را کامل پوشش می دهد، با پوسیدگی، بیماری لثه، و بیماری های دیگر ارتباط دارد.

چگونه پلاک را از روی دندان ها پاک می کنید؟

خبر خوب این است که بهترین راه برای از بین بردن پلاک از روی دندان ها به صورت روزانه، به راحتی، با مسواک زدن دندان های خود و نخ دندان کشیدن آنها است. اما، شما باید مطمئن شوید که درست مسواک می زنید. همچنین باید مطمئن شوید که زمان کافی برای تمیز نگهداشتن دندان های خود، صبح و شب صرف می کنید تا مطمئن شوید که تمام پلاک های تشکیل شده روی دندان ها را از بین می برید.

برخی از افراد متوجه می شوند که مسواک برقی برای از بین بردن پلاک دندان ها مؤثرتر از یک مسواک دستی عمل می کند. با این حال، مسواک زدن به تنهایی در زدودن پلاک بین دندان ها مؤثر نیست، به همین دلیل نخ دندان کشیدن روزانه کار مهمی است. اگر استفاده منظم از نخ دندان های معمولی را دوست ندارید، یک ابزار شستشوی دهان (واتر فلاسر) می تواند یک سرمایه گذاری خوب باشد.

در اینجا به بیان برخی از گام های اساسی برای زدودن پلاک ها از روی دندان ها می پردازیم، قبل از اینکه به رسوب تبدیل شوند:

• دو مرتبه در روز- یک بار قبل از خواب و یک بار دیگر در طول روز- حداقل به مدت دو دقیقه دندان های خود را مسواک بزنید.
• از یک مسواک دارای فرچه نرم استفاده کنید و از اعمال فشار خیلی زیاد اجتناب کنید.
• مسواک را با زاویه 45 درجه روی دندان ها قرار دهید تا به زیر خط لثه برسد.
• روی مسواک زدن همه سطوح هر دندان تمرکز کنید.
• قبل یا بعد از مسواک زدن دندان ها، بین دندان ها را نخ دندان بکشید.
• بلافاصله پس از مسواک زدن دهان را با آب یا دهانشویه نشویید، زیرا این کار باعث از بین رفتن مواد موجود در خمیردندان شما خواهد شد.

بیوفیلم دندان را نمی توان به سادگی با شستشو با آب از بین برد، گرچه شستشو پس از صرف غذا می تواند به شما در شستن مقداری از قندها و اسیدهای باقی مانده کمک کند. همچنین می توانید از دهانشویه فلورایده استفاده کنید یا آدامس بدون قند بجوید تا به تمیز نگه داشتن دندان های خود بین مسواک زدن ها کمک کنید.

چگونه می توان با تشکیل پلاک مبارزه کرد؟

بهترین راه برای مبارزه با تشکیل پلاک روی دندان ها، پاکسازی حرفه ای دندان ها است. پاکسازی ها باید حداقل هر شش ماه یک مرتبه انجام شوند تا از تشکیل بیش از حد پلاک جلوگیری شود. با این حال، بسته به سابقه بیماری های شما و میزان مستعد بودن شما به ابتلا به آنها، ممکن است نیاز باشد پاکسازی دندان ها بیشتر انجام شود. تشکیل پلاک می تواند منجر به بیماری های لثه و پوسیدگی دندان ها شود. اکثر پاکسازی های تخصصی دندان ها فقط حدود 30 دقیقه طول می کشد، و شامل جرمگیری و پولیش می شود تا اطمینان حاصل شود که تمام پلاک ها برداشته می شوند و لبخندی تازه و تمیز برای شما به جا می ماند.

ابزارهای حذف پلاک دندان

انواع مختلفی از ابزارها برای زدودن پلاک های دندان ها، کیت های حذف پلاک و حتی پاک کننده های برقی پلاک، برای از بین بردن پلاک از روی دندان ها وجود دارند. اینها به طور کلی برای افرادی که روی دندان های خود تارتار دارند و می خواهند بدون مراجعه به دندانپزشک آنها را حذف کنند به بازار عرضه می شوند.

ما استفاده از این ابزارها را برای از بین بردن پلاک دندان در منزل توصیه نمی کنیم. چرا؟ اولاً، همانطور که قبلاً نیز اشاره کردیم، شما احتمالاً بهترین پاک کننده پلاک را در کابینت حمام خود دارید. علت این است که تمام آنچه برای از بین بردن بیوفیلم دندان لازم است، مسواک زدن و نخ دندان کشیدن روزانه است. ثانیاً، اگر رسوب سخت شده روی دندان های خود داشته باشید، تنها یک دندانپزشک متخصص می تواند اطمینان حاصل کند که این رسوب بدون خطر و به طور کامل زدوده شده است.

تلاش برای استفاده از ابزارهای مخصوص دندانپزشکی روی دندان های خودتان برای زدودن پلاک در منزل، شما را در معرض خطر آسیب رساندن به دندان ها و لثه ها قرار می دهد. بعلاوه، زدودن تارتار از روی پشت دندان ها و سایر مناطق که قابل مشاهده نیستند، برای شما بسیار دشوار خواهد بود. به طور خلاصه: حذف پلاک می تواند با مسواک انجام شود؛ زدودن تارتار باید توسط دندانپزشک شما انجام شود.

بهترین خمیردندان برای از بین بردن پلاک روی دندان ها چیست؟

از بین بردن پلاک از روی دندان ها بیشتر از آنکه به نوع مسواک مربوط باشد، به روتین مسواک زدن و تکنیک مسواک زدن شما مربوط می شود. اگر درست مسواک می زنید و برای تمیز کردن بین دندان های خود نخ دندان استفاده می کنید، صرف نظر گرفتن خمیر دندانی که استفاده می کنید، این روتین برای دور نگهداشتن پلاک از دندان های شما کافی خواهد بود. با این حال، برخی مواد خاص خمیردندان ها وجود دارند که می توانند به خنثی کردن اسید داخل دهان شما کمک کنند، بنابراین می توانید به دنبال یک خمیردندان مخصوص حذف پلاک یا خمیر دندان کنترل تارتار حاوی یک یا چند مورد از این موارد باشید:

• جوش شیرین (بی کربنات سدیم): قلیایی بودن جوش شیرین به تعادل اسیدیته بیوفیلم دندان کمک می کند. ساینده بودن آن نیز می تواند به زدودن پلاک دندان کمک کند.
• پیروفسفات سدیم: استفاده منظم از خمیر دندان حاوی این ماده می تواند مانع تشکیل پلاک دندان شود.
• تری کلوزان: این ماده ضد باکتریایی با باکتری هایی که در پلاک دندان زندگی می کنند مبارزه می کند.
• سیترات روی: ثابت شده است که این ماده تا 12 ساعت پس از مسواک زدن، زنده ماندن باکتری های موجود در پلاک دندان را کاهش می دهد.

خمیر دندان های زیادی برای مبارزه پلاک دندان و کنترل تارتار در دسترس هستند، بنابراین بهترین خمیر دندان برای جلوگیری از تشکیل پلاک دندان برای شما، ممکن است به ترجیح و سلیقه شخصی شما بستگی داشته باشد.

دهانشویه برای زدودن پلاک دندان

دهانشویه می تواند حاوی مواد خاصی باشد که به کاهش باکتری ها و محافظت از دندان ها در برابر تشکیل پلاک کمک می کند، بویژه فلوراید و کلراید ستیل پیریدینیوم. با این حال، استفاده از دهانشویه به تنهایی، روشی چندان مؤثر برای زدودن پلاک از روی دندان ها، یا جلوگیری از تشکیل پلاک نیست، و مطمئناً نباید جایگزین مسواک زدن و نخ دندان کشیدن شود.

چگونه پلاک سخت را حذف کنیم؟

پلاک سخت شده روی دندان ها، معروف به تارتار یا رسوب، فقط توسط یک دندانپزشک قابل برداشته شدن است. در فرایند دندانپزشکی به نام دندان جرمگیری، از ابزارهای تخصصی برای سست کردن پلاک های چسب- مانند تشکیل شده گیر کرده روی دندان های شما استفاده  می شود.

حذف پلاک از روی پروتزهای مصنوعی دندانی

پروتزهای دندانی نیز به زدودن پلاک دندان نیاز دارند. بنیاد سلامت دهان و دندان توصیه می کند که به صورت روزانه پروتزهای دندانی خود را مسواک بزنید و دندان های مصنوعی خود را خیس کنید تا آنها را عاری از پلاک حفظ کنید. قرص های مخصوص تمیز کردن پروتز، به از بین بردن باکتری ها و صاف و تمیز کردن پروتزها کمک می کنند. با این حال، پلاک دندان- درست همانطور که روی دندان های طبیعی تشکیل می شود- اگر به درستی تمیز نشود، می تواند روی پروتزها نیز ایجاد شود.

نتیجه گیری

متأسفانه هیچ راهی برای خلاص شدن به طور دائم از شر پلاک دندان وجود ندارد. به دلیل میکروب هایی که به طور طبیعی داخل دهان وجود دارند، آنها همیشه داخل دهان در حال شکل گیری هستند، گرچه غذاهای حاوی قند زیاد سایر کربوهیدرات ها می توانند سرعت انباشته شدن آن را افزایش دهند.

اما چگونه می توان از شر پلاک خلاص شد؟ پاسخ در روتین بهداشتی دهان و دندان شما نهفته است.

مهم است که برای از بین بردن پلاک روی دندان ها، به صورت روزانه کارهای بهداشتی دهان و دندان ها را انجام دهید، در غیر این صورت، می تواند سخت شود و به تارتار تبدیل شود، که فقط توسط یک دندانپزشک متخصص قابل زدودن است. رها کردن بیوفیلم دندان یا تارتار روی دندان ها، با پوسیدگی دندان، بیماری لثه و بوی بد دهان ارتباط دارد.

دو بار در روز مسواک بزنید و یک بار در روز نخ دندان بکشید، تا تشکیل پلاک روی دندان های خود را به حداقل رساندن برسانید. همچنین معاینات منظم دندانپزشکی داشته باشید تا دندانپزشک شما بتواند هر مشکلی را زودتر شناسایی کند و به شما نشان دهد که روی کدام نواحی باید بیشتر کار کنید.

پرسش های متداول در مورد پلاک دندان

چگونه می توان در منزل پلاک را از روی دندان های خود برطرف کرد؟

اگر در حال فکر کردن به این موضوع هستید که چگونه می توانید از شر پلاک روی دندان ها خلاص شوید، خبرهای نسبتاً خوبی برای شما داریم. بهترین راه برای زدودن پلاک از روی دندان ها در منزل، مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم است. ممکن است وسوسه شوید که ابزارهای دندانپزشکی فانتزی که در مطب دندانپزشک خود دیده اید را خریداری کنید، اما استفاده از این ابزارها در منزل بی خطر نیست.

چه تفاوتی بین پلاک و تارتار وجود دارد؟

تفاوت اصلی این است که اول پلاک می آید. اگر باقی بماند، به تارتار تبدیل می شود. پلاک را می توان در منزل با یک مسواک برداشت، اما تارتار بسیار سخت تر است و باید توسط یک دندانپزشک برداشته شود. مهم است که اجازه ندهید پلاک به تارتار تبدیل شود، زیرا تارتار می تواند منجر به پوسیدگی دندان و بیماری لثه شود.

پلاک از چه ساخته شده است؟

پلاک یک ماده چسبناک است که دندان های شما را می پوشاند و از ذرات غذایی و بزاق تشکیل شده است. باکتری ها از ذرات غذای موجود در پلاک شما تغذیه می کنند و آنها می توانند منجر به بروز بیماری لثه و پوسیدگی دندان شوند. به همین دلیل مهم است که به طور منظم مسواک بزنید و نخ دندان بکشید.

چگونه پلاک منجر به پوسیدگی دندان می شود؟

باکتری ها در پلاک روی دندان شما زندگی می کنند و اسیدی تولید می کنند که موجب خوردگی و فرسایش مینای دندان های شما می شود. این باکتری ها همچنین می توانند باعث عفونی شدن بافت لثه و استخوان شما شوند، و این همان چیزی است که منجر به پوسیدگی دندان می شود.

بهترین خمیردندان برای رفع پلاک دندان چیست؟

بیشتر خمیر دندان های اقتصادی دارای خاصیت مبارزه با پلاک هستند، اما بهترین خمیر دندان برای مبارزه با پلاک آنهایی هستند که دارای فلوراید و جوش شیرین هستند.

پلاک چگونه شکل می گیرد؟

ذرات مواد غذایی باقی مانده روی دندان های شما مکانی برای رشد باکتری ها فراهم می آورند و بزاق موجود در دهان شما با باکتری ها و ذرات غذایی مخلوط می شود، و نتیجه آن پوشش کرکی و نازک است که ما آن را تحت عنوان پلاک می شناسیم. گرچه هر بار بعد از خوردن غذا، کمی پلاک تشکیل می شود و به تنهایی مشکلی ایجاد نمی کند، اما تشکیل پلاک می تواند منجر به پوسیدگی دندان شود و باید با مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم مانع آن شد.

این پرسشی است که اکثر دندانپزشکان تقریباً هر روز با آن مواجه می شوند و البته آنها می دانند که روبرو شدن با حساسیت به دما چقدر دردناک و دشوار است. در تابستان هیچ چیز بهتر از یک نوشیدنی خیلی سرد پس از یک بازی مفرح نیست. یا در زمستان هیچ چیز به اندازه یک نوشیدنی گرم نمی تواند تسکین دهنده و گرم کننده برای کل بدن باشد. حساسیت دندان که مانع لذت بردن شما از نوشیدنی های مورد علاقه شما می شود، ناامید کننده است، اما شما تنها نیستید. تعداد زیادی افراد در سراسر دنیا با حساسیت دندان مربوط به دما مواجه هستند، و اکثر این موارد با مراقبت های خانگی قابل حل شدن هستند. با این حال، لازم است برخی از این موارد توسط دندانپزشک مورد توجه قرار گیرند. اگر شما نیز یکی از میلیون ها نفر از افراد در حال مبارزه با حساسیت دندان هستید و آماده هستید که دوباره از نوشیدنی های داغ و سرد مورد علاقه خود لذت ببرید، باید به علت اصلی این مشکل پی ببرید و با کمک دندانپزشک و با ایجاد تغییراتی در بهداشت دهانی روتین خود در منزل یا ترمیم و اصلاح آسیب های دندانی با درمان های دندانپزشکی داخل مطب، حساسیت دندانی خود را از بین ببرید.

علائم حساسیت دندان ها به دما

علامت اصلی حساسیت دندان ها به دما، دندان درد هنگام قرار گرفتن آنها در معرض دماهای بالا یا پایین است. برخی از بیماران احساس درد شدید و ضربان دار را گزارش می دهند. سایر افراد ناراحتی آزار دهنده و طولانی مدت پس از قرار گرفتن در معرض نوشیدنی های سرد یا داغ، را تجربه می کنند. در بسیاری از موارد، طرح درمانی برای حساسیت دندانی بر اساس مدت زمانی مشخص می شود که بعد از قرار گرفتن دندان های شما در معرض حساسیت به دما درد را تجربه می کنید.

حساسیت کمتر از 15 ثانیه

اگر درد یا ناراحتی تنها بلافاصله چند ثانیه پس از نوشیدن یک نوشیدنی گرم یا سرد طول بکشد، بعید است که مشکل جدی باشد. در این موارد، به احتمال زیاد حساسیت نتیجه پوسیدگی خفیف دندان (حفره)، شل شدن یا از بین رفتن پر شدگی دندان یا تحلیل رفتگی جزئی لثه است. عاقلانه است که هر چه سریع تر برای مراجعه به دندانپزشک اقدام کنید، اما نیازی به مراقبت های اورژانسی دندانپزشکی ندارد.

حساسیتی که 30 ثانیه یا بیشتر طول می کشد

در این موارد، احتمالا شما متحمل آسیب دائمی به ساختار داخلی (پالپ) دندان خود شده اید. این امر می تواند در نتیجه پوسیدگی عمیق دندان، شکستگی دندان، تصادف یا تروما رخ دهد یا اینکه می تواند نتیجه عفونت جدی باشد. در هر یک از این موارد، بهتر است بلافاصله برای انجام یک معاینه کامل با دندانپزشک خود یک قرار ملاقات بگذارید- قبل از اینکه درد ثابت و غیر قابل تحمل شود.

علل حساسیت دندان

هنگامی که برای درمان حساسیت دندان به دندانپزشک مراجعه می کنید، نخستین گام تعیین علت اصلی حساسیت دندان خواهد بود. گرچه عادات یا تجربیاتی که دقیقاً منجر به بروز حساسیت دندان ها می شوند، در افراد مختلف متفاوت خواهند بود، اما علل زمینه ای معمولاً یکسان هستند. هر دندان از سه لایه تشکیل شده است. لایه سخت و بیرونی که مینای دندان نامیده می شود، سیستم دفاعی دندان است، حفاظت از لایه های نرم تر و داخلی تر دندان ها. بلافاصله زیر مینای دندان عاج دندان قرار دارد که یک لایه از دندان است که حاوی تعدادی لوله های میکروسکوپی است که به درونی ترین لایه دندان ختم می شوند که پالپ نامیده می شود. سیستم عصبی دندان داخل پالپ قرار گرفته است. حساسیت دندان ها به دما معمولاً زمانی اتفاق می افتد که سلول ها داخل لایه های عاج دندان ها یا عصب دندان، بوسیله نوشیدنی گرم یا سرد تحریک می شوند.

برخی از علل شایع حساسیت دندان ها به دما شامل موارد زیر است:

دلایلی که یک دندان به سرما حساس است:

• پوسیدگی دندان- اگر حتی هنگام جویدن هم دندان های شما درد دارند، حساسیت به سرما ممکن است به یک حفره کوچک (بخش پوسیده دندان) مربوط باشد.
• بیماری لثه- تشکیل پلاک روی دندان، بویژه در خط لثه، نخستین نشانه بیماری لثه است، و مقادیر زیاد پلاک روی سطوح دندان ها می تواند با حساسیت آنها به سرما ارتباط داشته باشد.
• محکم مسواک زدن بیش از حد– وارد کردن فشار خیلی زیاد به دندان ها، استفاده از خمیر دندان های ساینده یا مسواک زدن با یک مسواک دارای فرچه های سفت می تواند باعث از بین رفتن مینای دندان ها و منجر به بروز حساسیت دندان ها به سرما شود.
• دندان قروچه- این عادت بد که با نام براکسیسم نیز شناخته می شود، منجر به از دست رفتن مینای دندان، لب پر شدن دندان ها، و سایر نگرانی های دندانی خواهد شد که باعث بروز حساسیت به سرما می شوند.
• تحلیل بافت لثه- تحریک عصب دندان که در لایه های پالپ داخلی دندان قرار دارد می تواند منجر به حساسیت سرد شود. نازک ترین قسمت مینای دندان ریشه های دندان را پوشش می دهد، به همین دلیل، وقتی لثه ها تحلیل می روند، ریشه در معرض محیط دهان قرار می گیرد، و به احتمال زیاد دندان ها به سرما حساس تر هستند.
• وجود ترک در دندان ها- ترک ها یا شکاف های کوچک در دندان ها می توانند گسترش یابند و به شکاف های بزرگتر تبدیل شوند، زیرا مینای دندان با قرار گرفتن در معرض دماهای مختلف منقبض و منبسط می شود. این ترک ها یکی دیگر از نقاط نفوذ به عصب دندان هستند که منجر به حساسیت به سرما و گرما می شوند.

دلایل مشترک حساسیت دندان به دما:

• درمان های دندانپزشکی- سفید کردن دندان یکی از شایع ترین درمان هایی است که منجر به حساسیت به گرما می شود، اما فرایندهای دیگری نیز هستند که می تواند حساسیت به نوشیدنی های گرم ایجاد کند، از جمله تمیز کردن دندان ها، تسطیح سطح ریشه ها و روکش قرار دادن روی دندان یا پر کردن آن. این اتفاق بلافاصله پس از یک فرایند دندانپزشکی کاملاً طبیعی است، اما اگر بیش از چند هفته ادامه یابد یا بدتر شود، با مطب دندانپزشک خود تماس بگیرید.
• مصرف غذاهای اسیدی- اسیدهای موجود در قهوه، سس گوجه فرنگی، شراب و غذاها و نوشیدنی های دیگر که به طور منظم مصرف می شوند منجر به از دست رفتن مینای دندان ها می شود که می تواند باعث بروز حساسیت دندان ها به نوشیدنی های داغ شود.
• بیماری های مزمن دهان- 80٪ حساسیت دندان ها در خط لثه آغاز می شود، بنابراین تعجبی ندارد که بسیاری از افرادی که دندان های آن به گرما حساسیت دارند در حال مبارزه با بیماری لثه و تحلیل بافت نرم هستند.

راهکارهای خانگی درمان حساسیت دندان ها به سرما و گرما

اگر حساسیت خفیف به دماهای بالا یا پایین را تجربه می کنید، ایجاد برخی تغییرات در برنامه روزانه بهداشت دهان و دندان ممکن است برای کاهش ناراحتی های دندانی شما کافی باشد.

برخی از تغییراتی که می توانید انجام دهید عبارتند از:

• از یک نی استفاده کنید- به جای آنکه اجازه دهید مایعات سرد یا گرم مدت زمان طولانی با دندان های شما تماس داشته باشند، از یک نی استفاده کنید تا مایع را از پشت دندان ها بکشید، و از این طریق حساسیت را کاهش دهید.
• کاهش مصرف غذاهای اسیدی– غذاها و نوشیدنی های اسیدی روی مینای دندان سخت هستند و بویژه می توانند برای لایه های حساس تر عاج و پالپ دندان تحریک کننده تر باشند، بنابراین کاهش مصرف این غذاها و نوشیدنی ها می تواند به شما کمک کند تا از حساسیت اجتناب کنید.
• مسواک خود را عوض کنید- مسواک های دارای فرچه های سفت و به طور کلی مسواک زدن خیلی محکم می تواند باعث تحریک دندان ها و افزایش حساسیت شود. تعویض مسواک و انتخاب نمونه های نرم تر و پرهیز از مسواک زدن خیلی محکم می تواند حساسیت به دما را کاهش دهد.
• استفاده از خمیر دندان مخصوص دندان های حساس- خمیر دندان های زیادی در بازار موجود هستند که به طور خاص برای هدف قرار دادن حساسیت دندان ها تولید شده اند، و مواد تشکیل دهنده این خمیر دندان ها می تواند به میزان قابل توجهی درد هنگام مصرف نوشیدنی های گرم و سرد را کاهش داده و سلامت دهان و دندان ها را بهبود دهد.
• دهانشویه خود را عوض کنید- برخی از دهانشویه ها برای دندان ها سخت هستند، اما برخی دهانشویه های فلورایده وجود دارند که می توانند حساسیت دندان ها در لایه های عاج یا پالپ دندان را بدون تحریک بافت های حساس کاهش دهند.
• استفاده از محافظ دندان- اگر همیشه در طول شب دندان های خود را روی یکدیگر می سایید و فشار می دهید، برای پرهیز از ساییده شدن مینای دندان ها و کاهش خطر لب پر شدن و ترک خوردن دندان های خود باید محافظ دندان استفاده کنید.

دندانپزشک چگونه می تواند به حساسیت دندان ها کمک کند؟

اگر حساسیت دندان های شما پس از چند روز بهبود نیافت یا بدتر شد، باید با دندانپزشک خود تماس بگیرید تا اطلاعات بیشتری در مورد درمان های تخصصی برای بهبود خود پیدا کنید. برخی از گزینه هایی که ممکن است توصیه شوند عبارتند از:

• فلوراید تراپی- ثابت شده است که کاربردهای خانگی فلوراید تراپی و خمیر دندان هایی که فلوراید را با سایر مواد تشکیل دهنده ترکیب می کنند مانند کربوکسی متیل سلولز، هیدروکسی ستیل سلولز و پلی اتیلن گلیکول، حساسیت دندان ها را کاهش می دهد. علاوه بر این، دندانپزشک ممکن است در طول معاینات شش ماه یک مرتبه، فلوراید تراپی در مطب دندانپزشکی را برای کاهش حساسیت مزمن دندان توصیه کند.
• درمان ریشه- دندان درد شدید و حساسیت اغلب در نتیجه آسیب یا پوسیدگی رخ می دهد که دسترسی به ساختارهای عصبی حساس داخل لایه های پالپ دندان ها را راحت می کند. هنگامی که این اتفاق می افتد، لازم است یک درمان پیشرفته تر دندانپزشکی به نام درمان ریشه انجام شود. این فرایند شامل حذف عصب آسیب دیده و بافت پالپ می شود. سپس، داخل دندان ضد عفونی می شود و دوباره پر می شود. در انتها، برای تقویت و محافظت از دندان درمان شده با درمان ریشه، روی آن روکش دندان قرار می گیرد.
• پیوند لثه- اگر بیماری لثه و تحلیل رفتن بافت نرم، باعث شود ریشه های دندان در معرض محیط دندان قرار بگیرند، این اتفاق باعث بروز حساسیت دندان می شود، به همین دلیل ممکن است پیوند لثه توصیه شود. این فرایند جراحی از ریشه های دندان ها محافظت می کند، سلامت کلی را بهبود می بخشد و حساسیت را از بین می برد.
• ترمیم های دندانی- اگر یک ترک، لب پر شدگی یا حفره دندان وجود داشته باشد، دندان را با استفاده از یک پرکننده ، اینله، یا آنله یا روکش دندان همرنگ آن ترمیم می کنیم. این راهکارها از دندان آسیب دیده محافظت می کنند و حساسیت را بهبود می بخشند.

نوشیدنی های گرم و سرد را بردارید

در پایان، هدف این مقاله این است که به شما کمک کند پاسخی کاربردی برای پرسش های خود در مورد حساسیت هنگام نوشیدن نوشیدنی های گرم یا سرد پیدا کنید. اگر حساسیت خفیف به دما، شما را از لذت بردن از نوشیدنی های مورد علاقه خود باز می دارد، بدن شما چیزی به شما می گوید. گوش کنید. این به شما یک پیام هشدار دهنده اولیه می دهد که دندان های شما نیاز به توجه دارند، بنابراین با دندانپزشک خود تماس بگیرید تا قبل از اینکه مشکل جدی شود، آن را برطرف کنید.

هر ساله در میان کودکان و افراد بزرگسال بیش از 5 میلیون دندان از حفره خارج می شوند. دندانپزشکان به دندانی که با ضربه از حفره خارج شده باشد دندان “avulsed” شده می گویند. اگر به دلیل تصادف یا هر حادثه دیگری یک دندان خود را از دست بدهید، الزاماً به این معنا نیست که برای همیشه از دست رفته است. انجام اقدام صحیح و مراقبت های اورژانسی مناسب می توانند دندان را حفظ کنند به گونه ای که می تواند مجدداً با موفقیت کاشته شود و چندین سال دوام داشته باشد. ما برای شما توضیح می دهیم اگر دندان شما از حفره خارج شود چه کارهایی باید انجام دهید و چگونه می تواند مجدداً کاشته شود.

پس از خارج شدن دندان از حفره در نتیجه ضربه چه باید کرد؟

وقتی دندان در نتیجه ضربه خوردن از حفره خارج شده باشد، اعصاب، عروق خونی، و بافت های حمایت کننده نیز آسیب می بینند. اعصاب و عروق خونی می توانند ترمیم شوند، به همین دلیل است که همه دندان هایی که از حفره خارج می شوند نیاز به درمان ریشه خواهند داشت. با این حال، وقتی دندان مجدداً در جای خود قرار گرفت، استخوان می تواند مجدداً به ریشه دندان متصل شود. احتمال نجات دندان در کودکان کم سن تر بیشتر است، اما دندان های افراد بزرگسال نیز قابل نجات دادن هستند. تنها دندان های دائمی باید مجدداً کاشته شوند. مهم است پس از ضربه وارد شدن به دندان هر چه سریع تر به دندانپزشک مراجعه کنید. علاوه بر این، حیاتی است از وارد آمدن آسیب های بیشتر به دندان پرهیز شود. این توصیه ها را دنبال کنید تا احتمال نجات دندان را افزایش دهید:

• دندان را با احتیاط حمل کنید. سعی کنید به ریشه آن دست نزنید (بخشی از دندان که زیر لثه است). به راحتی می تواند آسیب ببیند.
• اگر دندان آلوده است، آن را از قسمت بالایی (تاج) بگیرید و با شیر شستشو دهید. اگر هیچ شیری ندارید، آن را با آب بشویید. روی آن را دستمال یا هر الیاف دیگری نکشید. این کار می تواند به دندان آسیب وارد کند.
• دندان را مرطوب نگهدارید. آن را داخل یک لیوان شیر بیندازید. اگر نمی توانید این کار را انجام دهید، آن را داخل دهان خود، بین گونه و لثه قرار دهید. کودک کم سن ممکن است نتواند دندان را بدون هیچ خطری داخل دهان خود نگهدارد بدون آنکه آن را قورت دهد. در عوض از او بخواهید بزاق دهان خود را داخل یک فنجان بریزد و دندان را داخل آن قرار دهید. اگر امکان انجام این کار نیز وجود ندارد، دندان را داخل یک لیوان آب قرار دهید. مهم ترین کار مرطوب نگهداشتن دندان است.
• سعی کنید دندان را در جای خود بلغزانید. در برخی موارد، می تواند درست در جای خود لغزانده شود. مطمئن شوید آن را در سمت صحیح قرار می دهید. سعی کنید از فشار وارد کردن به دندان به داخل حفره خودداری کنید. اگر به راحتی و بدون فشار در جای خود قرار نگرفت، تنها آن را (داخل شیر، بزاق، یا آب) مرطوب نگهدارید و هر چه سریع تر به دندانپزشک مراجعه کنید.

اگر دندان دست نخورده است (به طور کامل از استخوان و لثه خارج شده است) همیشه نگهداشتن آن ایده خوبی است.

وقتی به دندانپزشک مراجعه می کنید او چکار می کند؟

بازگرداندن دندان در جای خود، گاهی اوقات می تواند کار ساده ای باشد. در مواقع دیگر، می تواند پیچیده باشد، مانند زمانی که دندان یا استخوان شکسته است. دندانپزشک شما از آب برای شستشوی ذرات باقی مانده از داخل حفره استفاده خواهد کرد. سپس دندان را در جای خود قرار می دهد. مهم ترین کار این است که دندان هر چه سریع تر مجدداً کاشته شود. به صورت ایده آل، این کار باید ظرف یک ساعت پس از ضربه وارد شدن به دندان انجام شود.

دندانپزشک ممکن است بلافاصله درمان ریشه را انجام دهد، یا ممکن است تصمیم بگیرد صبر کند. بهترین اقدام بستگی به مدت زمانی دارد که دندان خارج از دهان بوده است و نیز عوامل دیگر. در هر صورت، دندانپزشک دندانی که از حفره خارج شده است را با یک تکه سیم نرم و یا مواد کامپوزیتی به دندان های طرفین آن اسپلینت می کند.از آن برای نگهداشتن دندان در جای خود به مدت چند روز استفاده می شود. دندانپزشک شما تصمیم خواهد گرفت چند روز اسپلینت باید باقی بماند.

اگر استخوان اطراف دندان نشکسته باشد، ریشه معمولاً ظرف حدود 3 یا 4 هفته محکم به استخوان متصل می شود. آسیب های بیشتر به منطقه معمولاً نیازمند 6 تا 8 هفته زمان بهبود نیاز دارند.

دندانپزشک شما ظرف 3 تا 6 ماه دندان را مجدداً معاینه خواهد کرد. مگر آنکه علائم و نشانه های عفونت وجود داشته باشند، جلسه بعد همزمان با چکاپ سالانه شما خواهد بود. دندانپزشک طی چند سال آینده به صورت دوره ای دندان های شما را معاینه خواهد کرد تا مطمئن شود که دندان ها با موفقیت مجدداً کاشته شده اند.

اگر این مشکل برای دندان شیری پیش بیاید چطور؟

اگر کودک شما یک دندان شیری را از دست داد، پس از آرام کردن او، اگر می توانید دندان را بیابید و مجدداً آن را جایگذاری کنید. برای کنترل خونریزی، یک تکه گاز استریل روی حفره دندان قرار دهید و از کودک بخواهید بایت خود را روی آن فشار دهد. شما باید با دندان های شیری مانند دندان های دائمی برخورد کنید، همان دستور العمل هایی که در بالا ارائه دادیم. هر چه سریع تر کودک خود را نزد دندانپزشک ببرید و دندان را نیز همراه خود ببرید. اگر نتوانستید دندان را بیابید، ممکن است داخل دهان کودک گیر کرده باشد. دندانپزشک شما می تواند با گرفتن یک عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس دهان او را از نظر آسیب های دیگر بررسی کند.

از دست دادن دندان های شیری یک بخش کاملاً طبیعی از روند رشد است، اما از دست دادن خیلی زود آنها طی یک تصادف یا حادثه می تواند موجب بروز مشکلاتی شود. دندان های شیری که به داخل لثه فشرده می شوند می توانند به دندان های دائمی که زیر آنها واقع شده اند آسیب وارد کنند. از دست دادن یک دندان قبل از آماده بودن آن برای بیرون آمدن می تواند موجب جابجا شدن دندان های دیگر به سمت جای خالی آن شود که روند رشد دندان دائمی زیر آن را با مشکل مواجه خواهد کرد. دندانپزشکان با جایگذاری ابزار فضا نگهدار داخل دهان کودک شما تا زمانی که دندان دائمی آماده بیرون آمدن باشد، می توانند از بروز این اتفاق پیشگیری کنند. فضا نگهدار ابزار فلزی است که در جای دندان از دست رفته قرار می گیرد تا جای آن را باز نگهدارد تا فضای کافی برای درست بیرون آمدن دندان دائمی زیر آن وجود داشته باشد.

تومورها و کیست های فک و صورت زائده یا ضایعه های نسبتاً نادری هستند که داخل استخوان فک یا بافت های نرم داخل صورت و دهان رشد می کنند. تومورها و کیست های فک، که گاهی اوقات تومورها و کیست های ناشی از یک دندان یا بافت دندانی نیز نامیده می شوند، می توانند از نظر اندازه و وخامت تفاوت های گسترده ای با یکدیگر داشته باشند. این زائده ها معمولاً غیر سرطانی (خوش خیم) هستند، اما می توانند تهاجمی باشند و استخوان و بافت اطراف خود را مورد حمله قرار دهند و ممکن است دندان ها را جابجا کنند.

گزینه های درمان برای تومورها و کیست های فک متفاوت می باشند، و به نوع زائده ای که ممکن است داشته باشید، مرحله رشد آن، و نیز علائم شما بستگی دارد. جراحان دهان و فک و صورت معمولاً با جراحی، یا در برخی موارد با دارو درمانی یا ترکیبی از جراحی و دارو درمانی می توانند کیست یا تومور فک شما را درمان نمایند.

علائم و نشانه های کیست ها و تومورهای فک و صورت

تومور نوعی زائده یا توده بافتی غیر طبیعی است. کیست ضایعه ای می باشد که حاوی مواد مایع یا نیمه جامد می باشد. نمونه های تومورها و کیست های فک عبارتند از:

• آملوبلاستوما Ameloblastoma: این تومور نسبتاً شایع، با رشد آهسته، معمولاً غیر سرطانی (خوش خیم) است. بیشتر اوقات در فک و نزدیک به دندان های مولر ایجاد می شود و می تواند به ساختارهای محلی مانند استخوان و بافت های نرم را مورد حمله قرار دهد. این تومور می تواند پس از درمان مجدداً عود کند؛ با این حال، درمان های جراحی تهاجمی به طور معمول احتمال عود را کاهش می دهند.
• گرانولوم سلول غول پیکر مرکزی Central giant cell granuloma: گرانولوم های یاخته های عظیم مرکزی ضایعات خوش خیمی هستند اغلب در بخش جلوییفک پایین بروز پیدا می کنند. برخی از این تومورها می توانند به سرعت رشد کنند، می توانند موجب بروز درد و تخریب استخوان شوند، و این قابلیت را دارند که پس از درمان جراحی مجدداً عود کنند. انواع دیگر کمتر تهاجمی هستند و ممکن است علائم نداشته باشند. به ندرت، تومورها ممکن است کوچک شوند یا خود به خود برطرف شوند، اما معمولاً این تومورها نیاز به درمان جراحی دارند.
• کیست های با منشاء دندانی Dentigerous cyst: منشاء این نوع کیست ها بافت هایی می باشد که دندان ها را قبل از رویش آنها داخل دهان احاطه می کند. این شایع ترین شکل کیست است که فک ها را تحت تأثیر قرار می دهد. در اکثر موارد، این کیست ها اطراف دندان های عقلی بروز پیدا می کنند که به طور کامل بیرون نیامده اند، اما آنها می توانند دندان های دیگر را نیز شامل شوند.
• کراتوسیست ادنتوژنیک Odontogenic keratocyst: این نوع کیست خوش خیم که به آرامی رشد می کند، و به دلیل قابلیت تومور- مانند آن برای بروز مجدد پس از درمان جراحی، تحت عنوان تومور کراتوسیستیک با منشاء دندانی نیز شناخته می شود، می تواند برای ساختارهای موضعی اطراف خود مخرب باشد. در اغلب مواقع، کیست در فک پایین نزدیک دندان های مولر سوم گسترش می یابد. این نوع کیست ها بعلاوه ممکن است در افرادی با بیماری ارثی به نام سندروم کارسینوم بازال سل Nevoid (nevoid basal cell carcinoma syndrome) مشاهده شوند.
• میکسوم ادنتوژننیک Odontogenic myxoma: این یک تومور نادر، با رشد آهسته و خوش خیم است که اغلب در فک پایین بوجود می آید. این تومور می تواند بزرگ باشد و به شدت به فک و بافت اطراف حمله کرده و دندان ها را جابجا کند. میکسوم ادنتوژنیک بعد از درمان جراحی عود می کند؛ با این حال، احتمال عود تومور به طور معمول با درمان جراحی تهاجمی کاهش می یابد.
• ادنتوما Odontoma: این تومور خوش خیم شایع ترین نوع تومور با منشاء دندانی می باشد. ادنتوماها اغلب هیچ علامت و نشانه ای ندارند، اما ممکن است در رشد یا رویش دندان ها اختلال ایجاد کنند. ادنتوماها از بافت های دندانی تشکیل شده اند که اطراف یک دندان داخل فک رشد می کنند. آنها می توانند شبیه یک دندان بد شکل، یا یک تومور کلسیفیه شده کوچک یا بزرگ باشند. این تومورها ممکن است بخشی از برخی از سندروم های ژنتیکی باشند.
• دیگر انواع کیست ها و تومورها. اینها شامل تومورهای ادنتوژنیک آدنوماتوئید adenomatoid odontogenic، تومورهای ادنتوژنیک اپیتلیال رسوب کننده calcifying epithelial odontogenic، فیبروم های آملوبلاست ameloblastic ، کیست های ادنتوژنیک غده ای glandular odontogenic، تومورهای ادنتوژنیک سنگفرشی squamous odontogenic، کیست های ادنتوژنیک رسوب کننده calcifying odontogenic، سمنتوبلاستوما cementoblastomas، کیست های استخوانی آنوریسمال aneurysmal bone cysts، فیبروم های استخوانی کننده ossifying fibromas، استئوبلاستوماها osteoblastomas و فیبروم های ادنتوژنیک مرکزی central odontogenic fibromas هستند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر نگران هستید که ممکن است شما علائم و نشانه های تومور یا کیست فک داشته باشید، با پزشک عمومی یا دندانپزشک خود صحبت کنید. در صورت لزوم، آنها می توانند برای تشخیص و در مان شما را به متخصص مربوطه ارجاع دهند.

علل بروز تومورها و کیست های فک و صورت

منشاء تومورها و کیست های ادنتوژنیک فک سلول ها و بافت هایی هستند که در رشد طبیعی دندان ها دخیل می باشند. تومورهای دیگر که فک ها را تحت تأثیر قرار می دهند می توانند غیر ادنتوژنیک باشند، به این معنا که منشاء آنها می تواند بافت هایی داخل فک باشد که به دندان ها ارتباطی ندارند. به طور کلی، علل بروز تومورها و کیست های فک شناخته شده نیست؛ با این حال، برخی از آنها با سندروم های ژنتیکی همراه هستند.

افرادی که سندروم کارسینوم بازال سل Nevoid دارند، که سندروم Gorlin-Goltz نیز نامیده می شود، فاقد ژنی هستند که تومورها را سرکوب می کند. جهش ژنتیکی که باعث بروز سندروم می شود ارثی می باشد. این سندروم منجر به ایجاد کراتوسیست های ادنتوژنیک متعدد در فک ها، سرطان های متعدد سلول های پوستی، و ویژگی های دیگر می شود.

تشخیص کیست ها و تومورهای دهانی

برای کسب اطلاعات بیشتر در موزد تومور با کیست فک، پزشک شما ممکن است قبل از آغاز درمان تست هایی را برای شما توصیه کند.

• مطالعات تصویری، مانند رادیوگرافی با اشعه ایکس، سی تی، و ام آر آی.
• نمونه برداری از سلول های تومور یا کیست برای آزمایشات بیشتر.

پزشک شما از این اطلاعات برای طراحی درمانی استفاده می کند که برای شما بهتر است و مؤثرترین گزینه برای درمان تومور یا کیست شما است.

درمان های تومورهای فک و دهان

گزینه های درمان برای تومورها و کیست های فک بسته به نوع ضایعه ای که دارید، و نیز مرحله پیشرفت رشد ضایعه متفاوت خواهند بود. بعلاوه، تیم درمان هنگام ارائه توصیه های لازم برای درمان، اهداف درمان و ترجیح شخصی شما را مد نظر قرار خواهد داد.

درمان های تومورها و کیست های فک به طور کلی شامل انجام جراحی می باشند. در برخی موارد، درمان ممکن است دارو درمانی باشد، یا ترکیبی از جراحی و دارو درمانی.

در طول جراحی، پزشک شما تومور یا کیست فک شما را خارج خواهد کرد، که ممکن است شامل کشیدن دندان، بافت و استخوان فک مجاور آن و ارسال آنها برای آزمایش نیز باشد. یک متخصص پاتولوژیست بافت های برداشته شده را آزمایش می کند و تشخیص خود را در طول فرایند گزارش خواهد داد تا جراح بتواند بلافاصله بر اساس این اطلاعات عمل کند.

درمان های دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• بازسازی مجدد استخوان فک و ساختارهای دیگر.
• دارو درمانی برای برخی از انواع خاص تومورها و کیست های فک.
• مراقبت های حمایتی برای کمک به حفظ کیفیت زندگی، از جمله لرزیابی تغذیه، گفتار و بلع، و جایگزینی دندان های از دست رفته.

معاینات بعدی در تمام طول عمر پس از درمان می توانند هر گونه بروز مجدد تومورها و کیست های فک را در مراحل اولیه شناسایی نمایند.