ظهور دندان ها نگرانی بزرگی برای تعداد زیادی از افرادی است که در پی درمان های دندانپزشکی می باشند و رنگ دندان ها نیز از نظر زیبایی اهمیت ویژه ای دارد. اخیراً علاقه زیادی به درمان های لکه ها و تغییر رنگ های دندانی وجود داشته است و با ظهور تعداد زیادی مواد سفید کننده دندان در بازار همراه بوده است.

لکه های دندانی و تغییر رنگ دندان ها از جمله اتفاقات متداولی هستند که به دلایل مختلفی رخ می دهند. خبر خوب؟ بسیاری از این لکه ها قابل درمان و قابل پیشگیری هستند.

در این مقاله ما برای شما توضیح خواهیم داد چه عواملی موجب تغییر رنگ و لک شدن دندان ها می شوند، و شما برای سفید نگهداشتن دندان های خود چه کارهایی را باید انجام دهید.

انواع لکه های دندان ها

لکه های دندان ها به سه دسته مختلف تقسیم می شوند: داخلی، خارجی، و وابسته به سن.

لکه های خارجی

با ایجاد لکه های خارجی روی دندان ها، این احتمال وجود دارد که لکه ها تنها مینای دندان ها یا سطح دندان ها را تحت تأثیر قرار دهند. شایع ترین علل بروز لکه های خارجی روی دندان ها عبارتند از:

• غذاها و خوراکی های تیره رنگ
• نوشیدنی ها
• سیگار و تنباکو

لکه های داخلی

این نوع لکه ها داخل دندان ها بروز پیدا می کنند، که باعث می شود آنها نسبت به محصولات سفید کننده بدون نسخه بیشتر مقاوم باشند. این لکه ها اغلب خاکستری به نظر می رسند. نمونه لکه های داخلی عبارتند از:

• برخی داروها خاص
• تروما یا آسیب به دندان
• پوسیدگی دندان
• مصرف فلوراید خیلی زیاد
• ژنتیک

لکه های مربوط به بالا رفتن سن

وقتی سن شما بالا می رود، مینای دندان های شما به تدریج شروع به از بین رفتن و ساییده شدن می کند، که اغلب منجر به زرد شدن ظاهر دندان های شما می شود. در بسیاری از موارد، تغییر رنگ مربوط به بالا رفتن سن ممکن است در نتیجه هر دو عوامل داخلی و خارجی بروز پیدا کند.

چه عواملی می توانند موجب تغییر رنگ دندان ها شوند؟

مهم ترین مسئله برای تغییر رنگ دندان ها عموماً چیزهایی هستند که شما می خورید و می نوشید، بالا رفتن سن، و نیز حوادث دندانی.

خوراکی ها، نوشیدنی ها، و تنباکو

برخی از انواع خوراکی ها و نوشیدنی ها می توانند به لایه های داخلی ساختار دندان ها نفوذ کنند و موجب بروز لکه روی دندان ها شوند. برخی از متداول ترین موادی که موجب لک شدن دندان ها می شوند عبارتند از:

• سس قرمز
• شراب قرمز
• چای
• قهوه
• شکلات

مصرف تنباکو هم به شکل سیگار و هم به صورت جویدنی نیز می توانند موجب تغییر رنگ دندان ها شوند.

بر اساس تحقیقات بالینی، تغییر رنگ دندان ها بین افراد سیگاری شایع تر از افراد غیر سیگاری می باشد. بعلاوه، تحقیقات نشان داده اند که میزان نارضایتی افراد سیگاری از ظاهر خود، بر اساس ظاهر دندان های آنها، بسیار بالاتر می باشد.

علاوه بر این عوامل، محیط اسیدی داخل دهان شما می تواند باعث شود مینای دندان های شما بیشتر مستعد تغییر رنگ باشند.

بالا رفتن سن، آسیب ها، و آنتی بیوتیک ها

با افزایش سن، دندان های شما نیز شکننده تر می شوند، و اجازه می دهند لکه ها یا زرد شدن بیشتر اتفاق بیفتند.

وقتی حوادث و آسیب های دندانی علت بنیادی مشکل باشند، گاهی اوقات تنها دندان های آسیب دیده تیره خواهند شد.

اگر شما در کودکی آنتی بیوتیک مصرف کنید، ممکن است لازم باشد بررسی کنید کدام یک برای شما تجویز شده است. بر اساس سازمان غذا و دارو، ارتباط مستقیمی بین مصرف آنتی بیوتیک تتراسایکلین در دوران کودکی و تغییر رنگ و بد رنگ شدن دندان های دائمی وجود دارد.

لک شدن دندان ها بر اساس رنگ آنها

اگر به این فکر می کنید که چه چیزی موجب تغییر رنگ دندان های شما شده است، با مطالعه مطالب زیر می توانید بر اساس رنگ دندان ها متوجه شوید چه چیزی می تواند موجب تغییر رنگ دندان های شما شده است.

• زرد. افرادی که سیگار می کشند یا از تنباکوی جویدنی استفاده می کنند می توانند دچار لکه های زرد رنگ روی دندان ها شوند. تغییر رنگ دندان ها به زرد می تواند در نتیجه عوامل زیر اتفاق بیفتد:
  • نوشیدنی هایی مانند چای، قهوه، یا شراب قرمز
  • رژیم غدایی مملو از قندهای ساده
  • برخی داروهای خاص
  • بهداشت بد دهانی
  • خشکی مزمن دهان
• قهوه ای. لکه ها و تغییر رنگ دندان ها به رنگ قهوه ای می توانند علل متعددی داشته باشد. برخی از شایع ترین علل عبارتند از:
  • مصرف تنباکو
  • نوشیدنی هایی مانند چای، قهوه، نوشابه، و شراب قرمز.
  • میوه هایی مانند زغال اخته، توت سیاه، و انار.
  • پوسیدگی های درمان نشده دندان ها.
  • تشکیل تارتار
• سفید. یک پوسیدگی دندان می تواند باعث بروز لکه های سفید رنگ روی دندان ها شود و هر چه بیشتر پیشرفت کند تیره تر می شود. فلوراید خیلی زیاد نیز می تواند موجب بروز لکه های سفید رنگ روی دندان های شما شود.
• سیاه. لکه ها یا نقاط سیاه رنگ می توانند در نتیجه موارد زیر بوجود بیایند:
• پیشرفت پوسیدگی دندان
• پر شدگی ها و روکش هایی که حاوی سولفید نقره می باشند.
• مکمل های مایع آهن.
• بنفش. دندانپزشکان معتقدند بیمارانی که مدام شراب می نوشند بیشتر مستعد بروز لکه های بنفش روی دندان های خود هستند.

برای رهایی از شر لکه های دندان ها چه کارهایی می توان انجام داد؟

اگر لکه های خارجی به تازگی روی دندان های شما بوجود آمده اند، می توانید با استفاده از درمان های خانگی آنها را برطرف کنید. یکی از این راهکارها، گاهگاهی مسواک زدن دندان ها با مقداری جوش شیرین است، اما این کار برای استفاده همیشگی توصیه نمی شود، زیرا این کار می تواند بسیار ساینده باشد.

محصولات و فرایندهای زیادی هستند که می توانند دندان های شما را سفید کنند و ظاهر لکه های دندان های شما را از بین ببرند یا آنها را کاهش دهند.

به طور کلی، گزینه های سفید کردن دندان ها به دو دسته وسیع تقسیم می شوند. آنها عبارتند از:

• درمان های داخل مطب. عموماً دندانپزشک در مقایسه با محصولات خانگی، از هیدروژن پراکسید با غلظت بالا برای سفید کردن دندان ها استفاده می کند. درمان های داخل مطب به سرعت عمل می کنند و معمولاً ماندگاری آنها بیشتر از روش های دیگر است.
• درمان های خانگی زیر نظر دندانپزشک. برخی دندانپزشکان می توانند تری های سفارشی بسازند که خودتان می توانید آنها را روی دندان ها قرار دهید. تنها کافی است مقداری ژل داخل تری بریزید و آن را طبق دستور دندانپزشک، حداکثر روزی به مدت یک ساعت روی دندان های خود قرار دهید. برخی افراد نیاز دارندچند هفته این درمان را تکرار کنند تا نتایجی که می خواهند حاصل شوند.
• محصولات بدون نسخه. خمیر دندان های سفید کننده و استریپ های سفید کننده ممکن است بتوانند لکه های سطحی را از بین ببرند، اما روی لکه های داخلی تأثیر کمتری دارند.

لازم است قبل از استفاده از هر گونه ماده سفید کننده دندانی با دندانپزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید برای شما بی خطر است. برخی محصولات موجب بروز حساسیت دندان یا تحریک لثه ها می شوند

علاوه بر این، لازم است برای پاکسازی های منظم به دندانپزشک مراجعه کنید. چکاپ های پاکسازی منظم می توانند اغلب به کاهش ظاهر لکه ها کمک کنند.

چه زمانی باید به دندانپزشک مراجعه کرد؟

اگر متوجه تغییراتی در رنگ دندان های خود شدید و با استفاده از محصولات سفید کننده بهبودی حاصل نشد، دنبال کردن روند درمان با دندانپزشک ایده خوبی است.

در صورتی که لکه های عمقی به نظر برسند، و اگر هیچ ماده سفید کننده بدون نسخه ای برای رها شدن از شر لکه ها کافی نباشد، می تواند چیزی جدی تر باشد، مانند حفره ها یا از بین رفتن مواد معدنی مینای دندان.

اگر تنها یک دندان تغییر رنگ داشته است، ممکن است به دلیل حفره ها یا آسیب به داخل دندان اتفاق افتاده باشد. هر چه این نوع مشکلات توسط دندانپزشک زودتر درمان شوند، نتایج بهتری در پی خواهد داشت.

برای حفظ سلامت خوب دندان ها، دو مرتبه در طول سال به دندانپزشک برای معاینات روتین مراجعه کنید. اغلب در طول این جلسات است که است که مشکلات کشف می شوند. وقتی درمان زود هنگام انجام شود، می تواند به پیشگیری از وخیم تر شدن مشکلات پیشگیری نماید.

چگونه می توان از بد رنگ شدن دندان ها جلوگیری کرد؟

• مراقبت از دندان ها پس از خوردن غذاهایی که رنگدانه دارند. وقتی غذاها و نوشیدنی هایی مصرف می کنید که موجب لک شدن دندان ها می شوند با انجام یک سری کارها می توانید از تأثیر آنها بکاهید. اگر قصد دارید از غذاها یا نوشیدنی های رنگی استفاده کنید، توصیه می شود به محض اتمام کار مسواک بزنید و نخ دندان بکشید. چای یا قهوه را با مقداری شیر بنوشید، یا چای سرد یا قهوه سرد را با نی بنوشید. همین در مورد آبمیوه ها، نوشیدنی های ورزشی، و نوشابه ودیگر نوشیدنی های گاز دار صدق می کند. اگر این کارهای ممکن نیستند، نوشیدن یا گرداندن مقداری آب داخل دهان می توانند حداقل به زدودن ذراتی کمک کند که موجب لک شدن دندان ها می شوند.

جویدن آدامس فاقد قند می تواند به خنثی کردن اسیدهای داخل دهان کمک کند. خوراکی های حاوی فیبر بالا می توانند به پایین اوردن سطح اسید کمک کند؛ غذاهایی مانند حبوبات یا اسفناج و دیگر سبزیجات برگ دار به تولید بزاق بیشتر داخل دهان کمک می کند و می توانند به تمیز شدن دندان ها کمک کنند.

• بهداشت دهانی را به خوبی تمرین کنید. توصیه می شود حداقل سه مرتبه در طول روز مسواک بزنید، روزانه نخ دندان بکشید و نیز از واتر فلاسر، خمیر دندان های یا دهانشویه های سفید کننده استفاده کنید. دهانشویه ها و واترفلاسرها گزینه هایی فوق العاده برای به حداقل رساندن لکه های بین دندانی که زدودن آنها دشوارتر است.
• عادات خود را تغییر دهید. اگر سیگار می کشید یا تنباکو می جوید، با پزشک خود در مورد برنامه ای برای ترک صحبت کنید. علاوه بر این، ممکن است لازم باشد خوراکی ها و نوشیدنی هایی که موجب لک شدن دندان های شما می شوند را ترک کنید. اگر این کار دشوار است، حتماً مسواک دم دست خود داشته باشید تا بتوانید در مورد عاری نگهداشتن دندان ها از لکه ها فعالانه عمل کنید.

سخن پایانی

تغییر رنگ دندان ها بسیار شایع است و می تواند برای هر کسی به دلایل مختلف اتفاق بیفتد. این مشکل اغلب در نتیجه رنگدانه های غذاها و نوشیدنی ها و نیز محصولات تنباکو مانند سیگار، سیگار برگ، و جویدن تنباکو بروز می یابد.

لکه هایی که روی سطح دندان های بوجود می آیند معمولاً می توانند با محصولات یا فرایندهای سفید کننده برطرف شوند. این راهکارها توسط دندانپزشک یا در منزل انجام می شوند.

تغییر رنگ و لکه های داخلی دندان ها، که تحت عنوان لکه های داخلی شناخته می شوند، می توانند در نتیجه پوسیدگی دندان، آسیب، یا یک دارو بروز پیدا کنند. دندانپزشک شما می تواند بهترین اقدام را برای برطرف نمودن این نوع لکه ها توصیه کند.

بیماری لثه یا بیماری پریودنتال

گرچه ممکن است شما فکر کنید که بسیاری از موارد از دست رفتن دندان با بالا رفتن سن اجتناب ناپذیر است، اما در حقیقت امکان باقی ماندن تمام دندان ها تا پایان عمر وجود دارد. یکی از روش هایی که با آن می توانید به این هدف دست پیدا کنید پرهیز از بیماری پریودنتالperiodontal  (“peri”- اطراف؛ “odont”- دندان) است که در نتیجه حمله باکتری ها به بافت های اطراف دندان بروز پیدا می کند. متأسفانه، ممکن است شما حتی متوجه وجود بیماری لثه خود نشوید زیرا علائم و نشانه های آن همیشه به اندازه ای که برای دندانپرشکان مشهود هستند برای شما واضح نیستند.

تقریباً همه افرادی که بهداشت دهان و دندان های خود را به صورت ایده آل حفظ نمی کنند دچار ژنژیویت (التهاب لثه) می شوند. این عفونت باکتریایی لثه ها اگر درمان نشده باقی بماند می تواند از ژنژیویت gingivitis  (“gingival”- لثه؛ “itis”- التهاب) پیشرفت کند و به پریودنتیت تبدیل شود، که منجر به از دست رفتن استخوان اطراف دندان های شما می شود. با از دست رفتن بافت استخوان، بافت های لثه ها از دندان ها جدا می شوند و پاکت های کوچکی اطراف دندان ها تشکیل می دهند که فضایی بهتر برای زندگی کردن باکتری ها هستند- جایی که مسواک و نخ دندان قادر به دسترسی به آن نیستند. بیماری پریودنتال پیشرفت می کند و منجر به تحلیل بیشتر استخوان و در نهایت از دست رفتن دندان می شود. بخشی از این موضوع به ژنتیک مربوط می شود، به نظر می رسد بیماری پریودنتال بین اعضای یک خانواده شایع باشد.خبر خوب این است که بیماری پریودنتال می تواند کنترل شود، حتی در مراحل پیشرفته تر آن.

علائم و نشانه های بیماری پریودنتال

مهم است بدانید که ممکن است شما بیماری پریودنتال داشته باشید بدون آنکه هیچ علامت و نشانه مشهودی داشته باشید، مخصوصاً اگر سیگاری هستید (نیکوتین خونرسانی را کاهش می دهد و باعث پیشگیری از خونریزی و تورم بافت های لثه می شود). با این حال، هنوز هم چیزهای مهمی هستند که باید به دنبال آنها باشید:

• خونریزی لثه ها- برخی افراد فکر می کنند که وقتی لثه های آنها خونریزی دارند، تنها به این معناست که آنها محکم مسواک می زنند. گرچه مسواک زدن خیلی محکم برای لثه ها بد است، اما نباید باعث خونریزی شود. هر گونه خونریزی از لثه ها باید به عنوان علامت هشدار دهنده بیماری لثه تلقی شود.
• بوی بد دهان- انباشته شدن پلاک داخل فضای بین دندان ها بسیار ساده است، و شرایط ایده آل برای زندگی باکتری ها ایجاد می شود که بو، ترکیبات حاوی سولفور، تولید می کنند، که منجر به بروز بوی بد دهان می شوند.
• قرمزی یا تورم لثه ها- التهاب لثه ها معمولاً نخستین نشانه بیماری پریودنتال است.
• تحلیل لثه ها- در صورتی که متوجه شدید دندان های شما بلندتر از قبل به نظر می رسند، ممکن است به علت تحلیل رفتن بافت های لثه شما باشد (کنار رفتن از روی مینای دندان ها)، مقداری از ریشه دندان ها بدون پوشش باقی می ماند.
• حساسیت- در صورتی که تحلیل لثه وجود داشته باشد، ریشه بدون پوشش باقی مانده دندان ممکن است نسبت به گرما و سرما حساس شود.
• آبسه پریودنتال- باکتری ها می توانند درپاکت پریودنتال محبوس می شود و منطقه با چرک پر می شود، که متورم و دردناک می شود.
• لق شدن دندان ها- وقتی بیماری پریودنتال منجر به تحلیل استخوان شود، دندان ها می توانند لق شوند یا جابجا شوند. از دست رفتن دندان ها می توانند بروز پیدا کنند و در صورتی که در نتیجه فشردن و ساییدن دندان ها روی یکدیگر نیروی بایت زیادی به دندان های شما وارد شود، این مشکل می تواند تسریع پیدا کند.

گزینه های درمان

همه درمان های پریودنتال با ارزیابی تکنیک های بهداشتی دهان و دستور العمل هایی برای بهبود آنها آغاز می شوند، که به دنبال آن زدودن مکانیکی پلاک و هر گونه رسوب جرم (تارتار یا رسوب) انجام می شود که روی سطوح ریشه وجود دارند. این با تکنیک پاکسازی همراه می شود که تحت عنوان جرمگیری، تسطیح سطح ریشه یا دبریمان شناخته می شود که با استفاده از ابزارهای دستی و یا ابزارهای آلتراسونیک (دارای لرزش با فرکانس بالا) انجام می شود.

احتمالاً محصولات آنتی میکروبیال که به صورت موضعی اعمال می شوند و نیز آنتی بیوتیک ها در طول بخش های مختلف درمان پریودنتال توصیه می شوند تا به بهبود و کاهش عمق پاکت کمک کند، با این امید که نیاز به جراحی پریودنتال از بین برود. گاهی اوقات، ممکن است انجام فرایندهای جراحی برای از بین بردن پاکت های عمیق ضروری باشند که بین بافت لثه های ملتهب و دندان ها شکل می گیرند. انواع مختلف جراحی ها برای پرداختن به انواع مشکلات وجود دارد. و در بسیاری از موارد، ترکیبی از فرایندها در تلاش برای کاهش تعداد جراحی ها و نیز هزینه های درمان استفاده می شوند.

بیماری پریودنتال و سلامت عمومی شما

بیماری پریودنتال از دهان شما آغاز می شود اما در حقیقت با شرایط جدی تری مانند بیماری های قلبی عروقی، دیابت، و زایمان زودرس ارتباط دارد. تحقیقات حاکی از این هستند که دو مکانیزم قابل قبول برای اینکه چگونه بیماری لثه و این نگرانی های جدی پزشکی دیگر می توانند با یکدیگر ارتباط داشته باشند: بیماری پریودنتال متوسط تا وخیم میزان التهاب سیستمیک را بالا می برد- یک مشخصه ویژه همه بیماری های التهابی مزمن. بعلاوه، همان دسته از باکتری ها که عموماً در پاکت های پریودنتال اطراف دندان بیمار یافت می شوند، در پلاک های عروق قلبی افراد مبتلا به بیماری های قلبی عروقی نیز یافت شده اند. بنابراین، ممکن است کاهش التهاب پریودنتال برای کاهش التهاب سیستمیک کمک کننده باشد.

راهکارهای پیشگیرانه

بهترین روش برای پیشگیری از بیماری پریودنتال هر روز مسواک زدن و نخ دندان کشیدن مؤثر دندان ها می باشد. چکاپ های منظم دندانی و پاکسازی های تخصصی هر سه یا چهار ماه یک مرتبه نیز بخش مهمی از حفظ سلامت پریودنتال می باشند؛ ابزارها و تکنیک هایی که برای این پاکسازی ها استفاده می شوند می توانند به قسمت هایی برسند که مسواک و نخ دندان نمی توانند.

علاوه بر این، ممکن است اشکال اولیه بیماری لثه با ارزیابی بافت های لثه های شما، هم به صورت چشمی و هم از طریق بررسی میزان پیوند آنها با دندان ها مشاهده شوند. و نیز با گرفتن عکس های رادیوگرافی با اشعه ایکس سلامت استخوانی که دندان های شما را حمایت می کند مشخص می شود.

گام های دیگری نیز وجود دارند که می توانند برداشته شوند: درست غذا خوردن، کاهش استرس در زندگی، و نیز تک عادات ناسالمی مانند سیگار کشیدن نیز می توانند حفظ سلامت دندان های شما در طول عمر را تضمین کنند.

برای بسیاری از افراد، تابستان به معنای آفتاب، تفریح، و سفر رفتن است. با این حال، برای افرادی که بریس ارتودنسی دارند، سفر رفتن می تواند مقداری پیچیده تر باشد، مخصوصاً اگر به خوبی آماده نشده باشند. برای اطمینان پیدا کردن از اینکه درمان ارتودنسی شما با بریس ها در مسیر خود ادامه خواهد داشت، نکات تخصصی زیر را برای سفر رفتن با داشتن بریس های ارتودنسی در نظر بگیرید.

تمام وسایلی که نیاز دارید را با خود ببرید.

هنگام چمدان بستن برای سفر، تنها مسواک و خمسر دندان بر ندارید. در مورد همه چیزهایی فکر کنید که برای مراقبت صحیح از بریس ها، دندان ها، و دهان خود در طول مدتی که دور از منزل هستید ممکن است نیاز داشته باشید. در صورت نیاز، فلاس تریدر نیز به همراه داشته باشید. اگر اینویزیلاین استفاده می کنید، محفظه نگهداری از آن را برای قرار دادن الاینرهای خود هنگام صرف غذا و نوشیدنی و نیز تمیز کردن دندان های خود به همراه داشته باشید.

پیش بینی کنید که ممکن است به دلیل بروز هر گونه مشکلی سیم کمانی یا براکت های بریس های شما به داخل لب های شما فرو بروند، به همین دلیل برای پیشگیری از ایجاد زخم در طول سفر با خود موم ارتودنسی نیز به همراه داشته باشید. قبل از سفر، مقدار کافی موم خریداری کنید، تا مجبور نباشید در طول سفر یا ناراحتی ناشی از این مشکلات را تحمل کنید یا به دنبال خرید ابزارهای مراقبتی ارتودنسی باشید.

علاوه بر این، بهتر است هر چیز دیگری که ممکن است در طول حوادث اورژانسی ارتودنتیک نیاز داشته باشید را همراه داشته باشید، مخصوصاً اگر قصد کمپ زدن در کوه را داشته باشید. اینها شامل داروهای مسکن بدون نسخه، همراه با قیچی، موچین، یا ناخن گیر برای شل شدن یا بیرون زدن احتمالی سیم ارتودنسی می باشند.

علاوه بر اینها، لوازم زیر را فراموش نکنید:

مسواک مسافرتی، خمیر دندان و دهانشویه فلورایده، داروهای مسکن بدون نسخه، یک بطری کوچک آب برای شستشوی دهان، یک آینه کوچک برای بررسی هر گونه مشکل احتمالی دندانی، و مسواک بین دندانی.

معمولاً در طول سفر فعالیت های بدنی زیادی مانند اسکی، شنا، یا ورزش های دیگر انجام می شود. گرچه برخی از این فعالیت ها برای دندان های شما بی خطر هستند، اما تعدادی از آنها می توانند آسیب قابل توجهی به دندان های شما وارد کنند. بهتر است مراقب باشید و برای محافظت از بریس ها و دندان های خود، محافظ دندان ورزشی به همراه داشته باشید.

مراقبت های بهداشتی دهان و دندان های خود را ادامه دهید.

وقتی افراد برای مدتی از بریس های ارتودنسی استفاده می کنند، آنها یک روتین مؤثر بوجود می آورند که به تمیز نگهداشتن دهان آنها کمک می کند. متأسفانه، سفر رفتن می تواند می تواند باعث به هم خوردن روند این روتین شود. وقتی این اتفاق رخ می دهد، ممکن است وقتی به منزل برمی گردید، بازگشت مجدد در مسیر این روتین با مشکلات بزرگی مواجه شوید. برای پرهیز از این مشکلات، برای حفظ روتین بهداشتی دهان و دندان های خود هشیارانه تلاش کنید. به این معنا که، طبق برنامه گذشته خود به طور منظم، مخصوصاً پس از صرف غذا، نخ دندان بکشید. علاوه بر این، برای کمک کردن به شستن ذرات غذای باقی مانده از داخل دهان خود، باید مقدار زیادی آب بنوشید. علاوه بر این، ایده خوبی است که داخل کیف یا کوله خود مسواک مسافرتی داشته باشید.

اگر بدون به همراه داشتن مسواک داخل کیف یا کوله خود از هتل محل اقامت یا منزل خود دور شده اید، از شستشوی دهان خود با دهانشویه یا آب تمیز شیر آب غافل نشوید، و در اولین فرصت که به مسواک دسترسی داشتید مسواک بزنید.

از خوردن غذاهای مشکل آفرین خودداری کنید.

مهم است که عادات خوب خود را حتی زمانی که از روال روتین زندگی خود دور هستید حفظ کنید. بر اساس آکادمی دندانپزشکی عمومی، این به معنای پرهیز از خوردن غذاهای ترد، سفت، جویدنی، یا چسبناک است که می توانند به بریس های شما آسیب برسانند، از جمله خوراکی هایی شامل کارامل، آجیل ها، ذرت بو داده، و هر چیز دیگری که بتواند به ابزارهای دندانی شما آسیب وارد کند.

اگر فکر می کنید که این احتیاط ها می توانند تعطیلات شما را خراب کنند، نگران نباشید. هنوز هم تعداد زیادی غذای لذیذ وجود دارند که می توانید از آنها لذت ببرید.

بین استفاده از الاینرهای خود فاصله نیندازید!

اگر از الاینرهای اینویزیلاین استفاده می کنید، ممکن است وسوسه شوید برای گرفتن عکس یا هنگامی از بودن با دوستانتان لذت می برید آنها را از دهان خارج کنید. با این حال، برای آنکه اطمینان حاصل کنید که شما در مسیر درمان خود باقی خواهید ماند، لازم است 22 ساعت در طول شبانه روز از الاینرهای خود استفاده کنید، حتی زمانی که در سفر هستید.

برای چکاپ به ارتودنتیست مراجعه کنید.

اگر زمان جلسه مراجعه شما برای چکاپ یا تنظیم بریس های ارتودنسی به زمان سفر شما نزدیک است، حتماً قبل از آغاز سفر برای انجام این چکاپ یک مراجعه داشته باشید. علاوه بر این، اگر متوجه هر گونه مشکل در بریس های خود شدید که ممکن بود روی روند درمان یا راحتی شما در طول سفر تأثیر بگذارد، به نزدیک ترین ارتودنتیست به محل اقامت شما در مقصد سفر خود مراجعه کنید. گرچه ممکن است به تعویق انداختن مراجعه تا پس از بازگشت از سفر وسوسه کننده باشد، اما قبل از آنکه یک مشکل کوچک به یک مشکل بزرگ تبدیل شود و از لذت سفر برای شما بکاهد، بهتر است برای حل آن اقدام کنید. برای این منظور، از قبل در مورد ارتودنتیست هایی که در مقصد سفر می توانید به آنها مراجعه کنید تحقیق کنید.

اگر تاکنون چیزی در مورد ایمپلنت های دندانی شنیده اید، پس احتمالاً می دانید آنها یکی از بهترین روش های طبیعی برای جایگزینی دندان های شکسته یا از دست رفته هستند، در حالی که هنوز هم می تونند عملکرد کامل و ظاهری طبیعی را برای شما خلق کنند. آنها گزینه ای جذاب برای بسیاری از بیماران هستند، مخصوصاً اکنون که گزینه هایی برای جایگزینی کامل دندان ها تنها در یک روز وجود دارد. ایده داشتن جایگزینی زیبا و دائمی برای دندان ها برای بسیاری از افراد بسیار فریبنده است، حتی افرادی که مشکلاتی مانند کج بودن دندان ها را دارند. ارتودنسی می تواند بسیار نامناسب باشد، و ممکن است مستلزم سال ها استفاده از بریس های ارتودنسی باشد، به همین دلیل، برخی افراد فکر می کنند آیا ایمپلنت های دندانی می توانند جایگزین خوبی برای قرار گرفتن تحت درمان ارتودنسی باشند.

مقایسه عملکرد ایمپلنت ها و بریس های ارتودنسی

ایمپلنت های دندانی جایگزین هایی دائمی برای دندان های طبیعی هستند. آنها طبیعی ترین و رایج ترین روشی هستند که برای جایگزینی دندان های شکسته، لب پر شده، یا از دست رفته استفاده می شوند. آنها از سه بخش تشکیل شده اند: یک “پیچ” فلزی که با جراحی داخل استخوان فک کار گذاشته می شود، یک اباتمنت، و روکش سرامیکی که جایگزینی برای بخش قابل مشاهده دندان ها می باشد. روکش ها ظاهری بسیار طبیعی دارند و همراه با ایمپلنت های دندانی، بسیار مؤثرتر از دیگر گزینه های جایگزین دندان ها، مانند بریج ها و دنچرها عمل می کنند. ایمپلنت های دندانی معمولاً تنها در یک جلسه جراحی کار گذاشته می شوند، و می توانند برای جایگزینی یک یا چند دندان یا حتی دندان های کل یک قوس دندانی استفاده شوند.

حال فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی چگونه با درمان ارتودنسی مقایسه می شود؟ آنها با یکدیگر تفاوت دارند. بریس ها با اعمال فشار مستمر روی دندان ها، به آرامی موقعیت آنها را تغییر می دهند و آنها را داخل دهان صاف می کنند. بریس های سنتی سفت می شوند تا فشار روی دندان ها افزایش پیدا کند، در حالی که بریس های شفاف برای روند درمان جدید تعویض می شوند.

آیا ایمپلنت های دندانی جایگزین خوبی برای بریس های ارتودنسی هستند؟

حقیقت این موضوع است که ایمپلنت های دندانی برای صاف و یکدست کردن دندان ها طراحی نشده اند. هدف استفاده از ایمپلنت های دندانی جایگزینی دندان های طبیعی است، زمانی که آنها را از دست داده اید، یا یک دندان به دلیل پوسیدگی شدید نیاز به تعویض دارد. از آنجا که ایمپلت های دندانی گزینه ای فوق العاده برای افرادی هستند که با پروتزهای مصنوعی یا شکاف در لبخند خود زندگی می کنند، بریس ها برای کجی یا فشردگی دندان ها طراحی شده و مناسب هستند.

با ذکر این مطلب، برخی دندان ها به شکل بدی آسیب دیده اند، یا به شدت کج هستند یا در جای نامناسبی واقع شده اند، ممکن است گزینه های خوبی برای جایگزینی با ایمپلنت های دندانی باشند- همه اینها به وضعیت فردی بستگی دارد. نیاز خواهد بود راجع به گزینه های موجود با یک دندانپزشک مجرب گفتگو کنید.

کاشت ایمپلنت های دندانی بهتر است قبل یا بعد از درمان ارتودنسی انجام شود؟

گرچه وظیفه صاف و یکدست و همراستا کردن دندان ها ساده به نظر می رسد، اما این درمان حواشی زیادی دارد. ارتودنتیست ها باید هنگام درمان هر بیمار عوامل متعددی را مد نظر قرار دهند، از جمله فرایندها یا درمان های دیگری که ممکن است بیمار در حال دریافت آنها باشد که دندان ها یا فک وی درگیر باشند.

دریافت بریس ها با ایمپلنت های دندانی

در بسیاری از افراد، داشتن یک لبخند زیبا اعتماد به نفس را به شدت بالا می برد، و استفاده از اینویزیلاین روشی فوق العاده برای لذت بردن از لبخندی زیبا در حین بهبود دندان ها می باشد. الاینرهای پلاستیکی کاملاً شفاف هستند، به این معنا که در طول دوره درمان لبخند شما پوشیده نخواهد بود. در طول مدتی که دندان های خود را صاف و یکدست می کنید، تری های متحرک پرداختن به زندگی عادی را تا حد امکان راحت تر می کنند.

بریس های سنتی ثابت نیز ابزارهایی هستند که با قدمتی بیشتر از اینویزیلاین در ارتودنسی استفاده می شده اند.

هم اینویزیلاین، هم بریس های ثابت، و هم ایمپلنت های دندانی لبخندی بی نقص و کامل را برای شما خلق خواهند کرد، زیرا هیچ شکاف یا فشردگی در دندان های شما وجود نخواهد داشت. با این حال، شما قادر نخواهید بود درمان را در یک زمان کامل کنید.

به طور عادی، جابجایی دندان ها به دلیل وجود الیاف پریودنتال لیگامان اطراف هر دندان امکانپذیر است. این لایه نازک بافت محکم اما انعطاف پذیر به ارتودنتیست اجازه جابجایی دندان ها را می دهد تا لبخند بهتری برای بیمار خلق کند. وقتی نوبت به ایمپلنت های دندانی می رسد، دندان های جایگزین مستقیماً به استخوان فک متصل هستند، بنابراین نمی توانند با بریس ها یا اینویزیلاین جابجا شوند.

به این دلیل، بیمارانی که در پی استفاده از اینویزیلاین یا بریس های فلزی و ایمپلنت های دندانی هستند، باید ابتدا درمان ارتودنسی را انجام دهند. ارتودنتیست قادر خواهد بود درمان را به گونه ای طراحی کند که دندان ها به محل عالی خود جابجا شوند تا لبخندی یکدست برای شما خلق کند در عین حال که فضای کافی برای ایمپلنت های دندانی جدید ایجاد می کند.

وقتی روند صاف کردن دندان ها تکمیل شود، ایمپلنت دندانی می تواند جایگذاری شود. این فرایند باید بلافاصله انجام شود تا اطمینان حاصل کنید دندان هایی که اکنون در جای درست قرار گرفته اند به دلیل وجود فضای اضافی مجدداً جابجا نخواهند شد.

در چه صورت پس از کاشت ایمپلنت امکان استفاده از بریس های ارتودنسی وجود دارند؟

ایمپلنت های دندانی نمی توانند جابجا شوند، اما اگر ایمپلنت شما در جای درستی قرار گرفته باشد می توانید با بریس های ثابت یا متحرک با موفقیت دندان های اطراف آن را جابجا کنید. حتی اگر چند ایمپلنت داشته باشید اما در جای درستی کاشته شده باشند امکان درمان ارتودنسی هنوز هم وجود دارد.

ریتینرهای خود را تمیز نگهدارید! این ممکن است مهم تر از چیزی باشد که فکرش را بکنید!

تمیز نگهداشتن ریتینرها علاوه بر اینکه می تواند به شما اطمینان دهد ریتینر شما تمیز و خوشبو خواهد ماند و برای چند سال دوام خواهد داشت، می تواند به حفظ سلامت خود شما نیز کمک کند.

در مطالعاتی که اخیراً انجام شده اند آمده است: ریتینرها می توانند محل مناسبی برای انباشته شدن و رشد باکتری های خطرناکی مانند استرپتوکوکوس، شامل S. sanguinis، S. mitis،  S. salivariusباشند. علاوه بر باکتری ها، ریتینرها می توانند محل مناسبی برای انباشته شدن قارچ هایی به نام کاندیدیا آلبیکانز باشند، که می توانند منجر به بروز عفونت ها، و احتمالاً مشکلات سینوسی شوند.

نداشتن یک روش درست و ثابت برای تمیز نگهداشتن ریتینرها می تواند ناامید کننده باشد. افرادی که به مرحله استفاده از ریتینرهای ارتودنسی رسیده اند باید هر بار که ریتینر خود را برای مسواک زدن دندان های خود از دهان خارج می کنند، ریتینر را نیز با مسواک زدن خیلی آرام با مسواک های دارای فرچه های نرم تمیز نگهدارند. پاکسازی های گسترده تر باید هر یک هفته یک مرتبه انجام شوند. در اینجا به بیان نشانه هایی می پردازیم که ریتینر شما نیاز به پاکسازی دارد:

• ریتینر بوی بد می دهد.
• یک لایه بیوفیلم روی ریتینر تشکیل شده است.
• ریتینر کدر به نظر می رسد.
• یک هفته بیشتر از آخرین باری که آن را تمیز کرده اید می گذرد.
• لکه های سفید رنگی روی ریتینر وجود دارد.

لکه های سفید رنگ می توانند مواد معدنی انباشته شده (تارتار) یا پلاکی باشدکه موجب بروز حفره های دندانی می شود، یا ترکیبی از هر دو.

نشانه دیگری که ریتینر نیاز به پاکسازی دارد این است که ریتینر دچار ترک خوردگی یا شکستگی می شود. درست همانطور که باکتری ها می توانند به دندان ها آسیب وارد کنند، آنها می توانند به ریتینرها نیز آسیب بزنند.

اگر شخصی ناگهان دچار پوسیدگی و حفره های دندانی، حساسیت دندان ها، با دیگر مشکلات مربوط به سلامت دهان شود، ممکن است مشکلاتی برای ریتینر آنها بوجود آمده باشد. در این صورت، باید مراقبت های صحیح از ریتینر را با دندانپزشک یا ارتودنتیست خود مرور کنند، و از وی بخواهند بررسی کند آیا ریتینر به درستی در جای خود قرار می گیرد یا خیر.

نکاتی برای تمیز کردن ریتینرها

در اینجا به بیان نکاتی می پردازیم تا افراد اطمینان حاصل کنند که ریتینر آنها تمیز و عاری از هر گونه باکتری است.

آب برای پاکسازی از هر چیزی بهتر است.

آب به تنهایی ریتینر را تمیز نخواهد کرد، اما نوشیدن مقادیر زیاد آب در طول روز می تواند به پیشگیری از رشد بیش از حد باکتری ها کمک کند. مرطوب نگهداشتن ریتینر به پیشگیری از آسیب دیدن آن نیز کمک می کند. علاوه بر این، آب با خشکی دهان که با پوسیدگی دندان ارتباط دارد نیز مبارزه می کند.

اگر ریتینر احساس تمیز نبودن ایجاد کند، فرد می تواند چند مرتبه چرخاندن آب داخل دهان را امتحان کند.

نوشابه و دیگر نوشیدنی های قندی می توانند ریتینر را تحت تأثیر قرار دهند، درست همانطور که روی دندان ها تأثیر می گذارند. افراد قبل از لذت بردن از نوشیدنی های حاوی قند و قبل از خوردن هر چیزی باید ریتینر خود را از دهان خارج کنند.

ریتینرهایی که خشک می شوند بیشتر مستعد آسیب دیدن هستند. در نتیجه فرد نباید اجازه دهد این اتفاق رخ دهد، مخصوصاً در طول شب. به جای آن، هر زمان که ریتینر خود را از دهان خارج می کنید آن را در آب مقطر غوطه ور کنید.

در صورتی که هیچ چیز برای نگهداری ریتینر داخل آن ندارید، یا اگر ریتینر آلوده است و نمی توانید بلافاصله آن را پاکسازی کنید، باید آن را درون حوله مرطوبی نگهدارید.

خمیر دندان

هنگام مسواک زدن دندان ها، افراد باید ریتینر خود را نیز مسواک بزنند. بهتر است از مسواک های دارای فرچه نرم و خمیر دندانی غیر از خمیر دندان های سفید کننده استفاده کنید. پس از آن، ریتینر را از دهان خارج کنید و آن را با دقت آبکشی کنید.

افراد باید پس از خارج کردن ریتینر از داخل دهان دندان های خود را مسواک بزنند تا هر منطقه ای که ریتینر پوشش می دهد تمیز شود.

محلول تمیز کننده پروتزهای مصنوعی دندانی

استفاده از محلول هایی که برای تمیز کردن پروتزهای مصنوعی دندانی کاربرد دارند، البته گاهگاهی، مخصوصاً اگر هیچ گزینه دیگری در دسترس ندارید، بی خطر است. با این حال، این نوع محلول ها به مرور زمان می توانند موجب زرد شدن رنگ ریتینر شما شوند.

برای تمیز کردن ریتینر خود با محلول تمیز کننده دنچر، باید ریتینر را بشویید و سپس اجازه دهید به مدت 20 دقیقه در محلول تمیز کننده پروتزهای مصنوعی غوطه ور بماند. پس از بیرون آوردن آن از داخل محلول، باید به آرامی روی سطح آن را با یک مسواک کاملاً نرم تمیز کنید و آب بکشید.

اگر پس از آن ریتینر شما مزه محلول تمیز کننده دنچر می دهد باید آنقدر آن را با آب بشویید تا هیچ مزه ای ندهد.

جوش شیرین

جوش شیرین می تواند به عنوان ضد عفونی کننده استفاده شود که می تواند بدون آسیب وارد کردن به دهان باکتری ها را تحت کنترل درآورد.

جوش شیرین یک ماده ضد عفونی کننده چند منظوره بی خطر است. علاوه بر این به سفیدتر کردن ریتینری که زرد شده است نیز کمک می کند. جوش شیرین بدون هیچ ماده شیمیایی خشنی باکتری ها را کنترل می کند و می تواند از پیشرفت عدم تعادل pH، که به دهان آسیب وارد می کند، پیشگیری کند.

افراد برای استفاده از جوش شیرین باید خمیری تهیه کنند متشکل از نصف آب و نصف جوش شیرین. ترکیب باید به اندازه کافی غلیظ باشد تا به ریتینر بچسبد. سپس می توانید به آرامی ریتینر را با این ترکیب و یک مسواک دارای فرچه نرم تمیز کنید، درست مانند خمیر دندان. با شستشوی دقیق ریتینر زیر شیر آب باید باقی مانده ها با دقت پاکسازی شوند.

سرکه

سرکه سفید یک ماده ضد عفونی کننده ملایم است که می تواند بوی بد و باقی مانده های روی ریتینر را از بین ببرد.

برای پاکسازی ریتینر با سرکه، باید در یک ظرف کوچک ترکیبی از نصف آب و نصف سرکه درست کنید. ریتینر باشد به مدت 20 دقیقه در این ترکیب غوطه ور شود.

اگر ریتینر پوشیده از فیلم یا رسوبات معدنی است، یک مسواک نرم می تواند برای ساییدن سطح ریتینر استفاده شود. پس از شستشوی ریتینر با آب سرد، باید به مدت 20 دقیقه دیگر غوطه ور شود.

سرکه بوی تندی دارد، بنابراین برخی افراد پس از این راهکارمی خواهند ریتینر خود را بیشتر شستشو دهند. استفاده از ظروف یکبار مصرف نیز می تواند باقی ماندن بوی سرکه را کاهش دهد.

صابون کاستیل

صابون کاستیل کمتر از بسیاری از محصولات تمیز کننده دیگر سمی است. افراد می توانند صابون خود را با مخلوط کردن روغن زیتون و صابون نارگیل تهیه کنند، اما صابون کاستیل به صورت آماده در اکثر داروخانه ها به فروش می رسد.

برای پاکسازی ریتینر با صابون کاستیل، باید مقداری از آن را در مثداری آب ولرم مخلوط کنید. سپس رینیر را درون آن غوطه ور کنید و با مسواک روی آن را بسایید.

ریتینر باید به مدت 2 تا 3 دقیقه داخل آن غوطه ور باقی بماند قبل از آنکه در صورت لزوم مجدداً ساییده شود. پس از آن، باید به خوبی با آب سرد شستشو داده شود و سپس مجدداً داخل دهان قرار بگیرد یا درون آب مقطر غوطه ور نگه داشته شود.

دهانشویه ها

دهانشویه ها برای مبارزه با پلاک، باکتری، و دیگر رسوبات داخل دهان طراحی شده اند. علاوه بر این، اگر گزینه دیگری در دسترس نداشتید می توانید از آنها برای تمیز کردن ریتینر خود استفاده کنید.

استفاده از دهانشویه برای تمیز کردن همیشگی ریتینر ایده آل نیست و ممکن است به طور کامل آن را تمیز نکند. دهانشویه هایی که حاوی الکل هستند می توانند موجب خشک شدن ریتینر و دهان شوند.

اگر هیچ گزینه دیگری در دسترس نداشتید می توانید ریتینر خود را به مدت 2 تا 3 دقیقه در دهانشویه فاقد الکل غوطه ور کنید و پس از آن با آب سرد شستشو دهید، سپس به آرامی آن را با مسواک نرم تمیز کنید.

تمیز کننده ریتینر

برخی تولید کننده ها محلول های تمیز کننده ریتینرها را عرضه می کنند. برای افرادی که برای ساختن محلول مخصوص خود وقت و تمایل ندارند، این محصولات گزینه های قابل تقبل هستند.

مهم است دستور العمل های روی بسته بندی محصول را دنبال کنید. برخی از انواع آنها نیاز به استفاده از دستگاه های سونیک تمیز کننده یا غوطه ور کردن ریتینر در طول شب دارند. برخی دیگر نیز نباید برای برخی از انواع خاص ریتینرها استفاده شوند، یا برای افرادی که دندان های حساس یا بیماری لثه دارند.

ممکن است ارتودنتیست بتواند تمیز کننده ریتینر مناسب شما را به شما معرفی کند.

از این روش ها برای پاکسازی ریتینرهای خود اجتناب کنید.

برای تمیز کردن ریتینرهای خود همیشه از موادی استفاده کنید که برای تمیز کردن ابزارهای داخل دهانی کاربرد داشته باشند. از استفاده از هر گونه مواد شیمیایی قوی و خشن خودداری کنید زیرا باعث خوردگی و حل شدن موادی می شوند که ریتینر از آنها ساخته شده است و باعث خواهند شد ریتینرها شکننده شوند. علاوه بر این، می توانند موجب ایجاد فضاهای ریزی برای تجمع پلاک و باکتری روی ریتینر شوند که تمیز کردن آنها غیر ممکن خواهد شد. مواد شیمیایی می توانند توسط ریتینر شما جذب شوند و احتمالاً در طول استفاده از آنها وارد دستگاه گوارش شوند.

در تمام زمان ها از استفاده از آب داغ برای تمیز کردن ریتینر خود پرهیز نمایید. گرما می تواند موجب ذوب شدن پلاستیک ظریف ریتینر شود که باعث خراب شدن ریتینر خواهد شد. علاوه بر این، گرما می تواند باعث شود سیم های ریتینرهای هاولی نیز به راحتی خم شوند و به دندان های نیروی خارج از برنامه ای وارد کنند که باعث جابجایی ناخواسته دندان ها در طول مرحله حفظ خواهد شد. ماشین های ظرفشویی، داشبور ماشین، آب جوش، مایکروویو همگی حرارت زیادی به ریتینرها وارد می کنند.

در صورت لزوم ریتینر خود را تعویض کنید.

هیچ چیز تا ابد دوام نخواهد داشت، و ریتینرهای ارتودنتیک نیز جزء استثناعات نیستند. در نهایت همه ریتینرها نیاز به تعویض خواهند داشت.

باورهای غلطی که در مورد تمیز کردن ریتینرها وجود دارد

افراد نباید به ادعاهای زیر باور داشته باشند:

• تا وقتی که به طور منظم دندان های خود را مسواک می زنید و هنگامی که ریتینر داخل دهان شما است از خوردن هر چیزی خودداری می کنید، ریتینرها نیاز به تمیز کردن ندارند.
• محلول های تمیز کننده ریتینر برای ریتینرها یا دندان های شما بد هستند.
• پروبیوتیک ها یا دیگر مکمل ها دهان و ریتینر شما را سالم نگه می دارند، بدون آنکه نیاز به تمیز کردن داشته باشند.
• لازم است اجازه دهید باکتری های خوب روی ریتینر شما رشد کنند، و تمیز کردن موجب از بین رفتن این باکتری ها می شود.

علاوه بر این، برخی افراد بر این باور هستند که مسواک زدن ریتینرها موجب ایجاد خراش روی آنها می شود، این صحت دارد که برخی ریتینرها نباید مسواک زده شوند، اما اگر کسی از دندانپزشک خود اجازه این کار را دارد، مسواک زدن هیچ اشکالی ندارد.

از ریتینر خود با یک محفظه مخصوص محافظت کنید

محفظه مخصوص نگهداری از ریتینر به سادگی ابزاری برای قرار دادن ریتینر درون آن نیست که تنها از آن در برابر خراش برداشتن، شکسته شدن، یا جویدن شدن توسط حیوانات خانگی محافظت کند. یک وظیفه مهم دیگر که محفظه نگهداری از ریتینرها دارد این است که ریتینر شما را تمیز و عاری از هر گونه آلودگی، و گرد و غبار خارج از دهان حفظ کند. نگهداری از ریتینر در محفظه مناسب یک گام اساسی برای تمیز نگهداشتن ریتینرها است. محفظه ای انتخاب کنید که مناسب ریتینرهای هر دو قوس دندانی شما باشد و قابل بسته شدن با چفت باشد.

از قرار دادن ریتینرهای خود لای دستمال خودداری کنید زیرا ممکن است به اشتباه آن را دور بیندازید.