روکش دندان چیست؟

روکش دندان نوعی پوشش شبیه دندان است که روی دندانی قرار داده می شود که به شکلی بد آسیب دیده یا پوسیده شده است. ممکن است پر کردن دندان نتواند مقدار کافی از ساختار دندان را باز گرداند یا آن را به اندازه ای که باید محکم سازد. روکش دندان می تواند علاوه بر این ویژگی ها، اجزاء دندان شکسته را کنار یکدیگر قرار دهد. علاوه بر این، می توان از آن برای نگه داشتن بریج در جای خود استفاده کرد. روکش دندان می تواند برای بهبود ظاهر نیز استفاده شود. آنها روی دندان قرار می گیرند تا بد شکلی، یا بد رنگی دندان ها را پنهان کنند.

 

انواع روکش ها

روکش ها می توانند به صورت پیش ساخته (از قبل ساخته شده باشند) یا سفارشی (به لابراتوار سفارش داده می شوند تا ساخته شوند) در اختیار بیمار قرار بگیرند. روکش های پیش ساخته از پلاستیک یا فلز ضد زنگ ساخته می شوند. از آنها می توان به طور موقت استفاده کرد تا زمانی که روکش دائم از لابراتوار ارسال شود.

روکش ها می توانند از مواد زیر ساخته شوند:

• تمام فلزی
• زیرکونیا
• ترکیب پرسلاین روی فلز PFM
• ترکیب پرسلاین روی زیرکونیا
• تمام سرامیکی

فلزاتی که از آنها روکش ساخته می شود عبارتند از آلیاژ طلا، دیگر آلیاژها (پالادیوم) یا آلیاژ فلزات پایه (نیکل یا کرومونیوم). روکش های تمام فلز یا PFM قوی تر هستند و نسبت به روکش های تمام سرامیکی، گزینه های بهتری برای دندان های عقب به شمار می روند. روکش های PFM و تمام سرامیکی همرنگ دندان های طبیعی هستند. آنها درست مانند دندان های طبیعی به نظر می رسند.

 

 

همه روکش ها مزایا و معایب خاص خود را دارند. اینکه کدام نوع روکش برای شما مناسب تر است، تا حدودی بر اساس اکلوژن شما مشخص خواهد شد (اینکه دندان ها چگونه با یکدیگر تماس پیدا می کنند) و اینکه آیا شما عادت دندان قروچه دارید یا خیر. انتخاب نهایی به تصمیم دندانپزشک و شما بستگی دارد.

روکش ها معمولاً 7 سال دوام دارند. در برخی موارد، آنها بیشتر نیز طول می کشند، تا 40 سال یا حتی بیشتر. در برخی موارد، روکش خوب است اما دندان زیر آن دچار پوسیدگی شده است. بنابراین، حفظ بهداشت خوب دهان، شامل مسواک زدن و کشیدن نخ دندان به طول عمر بیشتر روکش دندان کمک می کند.

آماده سازی دندان

اگر روکش دندان نیاز دارید، احتمالاً درمان اندودانتیک یا درمان ریشه (عصب کشی) برای دندان نیز نیاز خواهید داشت. همه افرادی که روکش نیاز دارند الزاماً درمان ریشه نیاز نخواهند داشت. درمان ریشه در صورتی لازم خواهد بود که پوسیدگی عمیق باشد و به پالپ دندان برسد، جایی که عصب دندان واقع شده است.

قبل از قرار گیری روکش، در صورتی که مقدار زیادی از دندان باقی نمانده باشد، لازم است دندانپزشک یک پایه برای حمایت از آن درست کند. در صورتی که قسمت بزرگی از دندان پوسیده شده باشد، آسیب دیده، یا از دست رفته باشد، پایه نیاز خواهد بود. اگر روکش دندان را پس از درمان ریشه دریافت می کنید، ممکن است دندانپزشک از یک پست و کور پایه استفاده نماید.

 

 

 

برای قرار دادن روکش، دندانپزشک دندان را می تراشد تا فضای کافی برای قرار گیری روکش روی آن ایجاد شود. اگر قرار است روکش تمام فلز دریافت کنید، لازم است مقدار کمتری از دندان تراشیده شود، زیرا این نوع روکش ها را می توان نازک تر از روکش های PFM یا تمام سرامیکی ساخت.

پس از تراش دندان، دو راه برای ساخت روکش دائم وجود دارد. اکثر روکش ها دو مرتبه مراجعه به دندانپزشک نیاز دارند. ابتدا در جلسه اول روکش موقت دریافت می کنید، و تا زمانی که روکش دائم آماده می شود از آن استفاده خواهید کرد. روش دوم انتخاب دندانپزشکی است که با استفاده از دستگاهی مخصوص، این نوع روکش ها را در یک جلسه می سازد.

در روش های قدیمی ساخت روکش، ابتدا دندانپزشک از یک ابزار خاص برای کنار زدن لثه استفاده خواهد کرد. سپس با استفاده از ماده ای کش مانند از دندان ها قالب خواهد گرفت. مواد قالب گیری حدود پنج دقیقه در جای خود باقی می مانند سپس برداشته می شوند. امروزه تعداد زیادی از دندانپزشک ها از این روش قدیمی فاصله گرفته اند و روکش ها را با استفاده از فناوری دیجیتال می سازند.

علاوه بر این، دندانپزشک از دندان های بالا و پایینی که قرار است روکش دریافت کنند، قالب تهیه خواهد کرد. هدف این است که اطمینان حاصل شود که روکش با بایت نرمال شما تناسب داشته باشد.

قالب ها به لابراتوار ارسال می شوند، جایی که روکش ها ساخته می شوند. در طول این مدت، روکش موقتی روی دندان های شما قرار خواهد گرفت. این روکش ها معمولاً از پلاستیک ساخته می شوند. آنها می توانند در لابراتوار از قبل ساخته شده باشند، یا در طول یک جلسه توسط دندانپزشک ساخته شوند. سپس دندانپزشک روکش موقت را روی دندان ها قرار خواهد داد.

قرار نیست این روکش ها مدت زمانی طولانی روی دندان ها قرار بگیرند. با این حال، در برخی موارد، یک روکش موقت به مدت یک سال یا بیشتر در جای خود باقی می ماند. اگر لازم باشد مدت زمان بیشتری دوام داشته باشد، روکش های پلاستیکی که لابراتوار می سازد بهترند. آنها قوی تر هستند و بیشتر از روکش های پلاستیکی موقتی دوام خواهند داشت که توسط دندانپزشک ساخته می شوند.

 

 

برای نگه داشتن این نوع روکش ها در جای خود، از چسب موقت استفاده می شود، چسب مخصوصی که به گونه ای طراحی شده است که ضعیف باشد و به دندانپزشک اجازه می دهد روکش موقت را به راحتی بردارد و بتواند روکش دائمی را جای آن قرار دهد.

در جلسه دوم، دندانپزشک روکش موقت را برخواهد داشت و روکش دائم را تست خواهد کرد. گاهی اوقات، روکش ها پولیش و براق سازی بیشتری نیاز دارند، و برخی دیگر قبل از قرار گیری نیاز به تنظیم دارند. وقتی روکش آماده باشد، به طور دائم روی دندان قرار داده می شود.

اگر دندانپزشک سیستم Cerac یا CAD-CAM داشته باشد، می تواند در یک جلسه روکش دندان شما را بسازد. ابتدا یک تصویر سه بعدی از دندان های آماده شده داخل سیستم وارد می شود. سپس کامپیوتر روکش را از یک واحد پرسلاین می سازد و همان جلسه دندانپزشک روکش را روی دندان قرار می دهد.