با برداشته شدن بریس های شما، ممکن است فکر کنید که درمان ارتودنسی شما کامل شده است. در واقع، اینطور نیست. نگه داشتن دندان ها در موقعیت جدید خود، بخش مهمی از درمان شما است. گرچه معمولاً ممکن است فکر کنید با استفاده از ریتینرها، نگه داشتن دندان های تازه جابجا شده در محل خود راحت است، اما متخصص ارتودنسی می تواند جراحی فیبروتومی را نیز توصیه کند. فیبروتومی فرایندی است که به دندان ها کمک می کند تا پس از جابجایی در طول درمان ارتودنسی در موقعیت های جدید خود باقی بمانند. حفظ دندان ها در یک موقعیت جدید بخش مهمی از اقدامات ارتودنتیک مانند استفاده از بریس ها است و این فرایند تنها یکی از راه هایی است که متخصصان دندانپزشکی از آنها برای جلوگیری از لغزش دندان ها به جای اصلی خود استفاده می کنند. در حالی که این یک روش درمان جراحی است، اما کم تهاجم است و فقط برای دندان هایی استفاده می شود که در معرض خطر بالای عود به موقعیت نامطلوب هستند. در این مقاله نگاهی خواهیم داشت به جزئیات فرآیند فیبروتومی و آنچه می توانید انتظار داشته باشید.

چرا دندان ها حرکت می کنند؟

طی درمان ارتودنسی، دندان ها باید از درون استخوان و بافت لثه توسط ابزارهای ارتودنتیک حرکت داده شوند، که باعث می شود بافت های سخت و نرم اطراف آنها با موقعیت جدید سازگار شوند. بافت نرم حاوی الیاف های بسیار سختی به نام الیاف پریودنتال (PDL) است که دندان ها را احاطه کرده اند و وقتی دندان ها حرکت داده می شوند آنها نیز کشیده می شوند. پس از اینکه ارتودنتیست بریس ها را بردارد، این الیاف ها منقبض می شوند سپس به دندان ها فشار وارد می کنند تا آنها را به حالت اولیه بازگردانند. به احتمال زیاد این اتفاق زمانی رخ می دهد که دندان ها به شدت چرخیده یا به طور قابل توجهی حرکت کرده باشند. این الیاف ها انعطاف پذیر هستند و حتی اگر بیمار از نگهدارنده یا ریتینر استفاده کند نیز ممکن است دچار بازگشت به موقعیت قبل از درمان شوند.

معمولا از چه چیزی برای ثابت نگه داشتن دندان ها استفاده می شود؟

یک ابزار متحرک به نام نگهدارنده یا ریترن، روش معمول برای حفظ دندان هایی در موقعیت های جدید خود است، که با کمک ارتودنسی جابجا شده اند. این رویکرد مستلزم آن است که تا زمانی که دندان ها عود نکنند، بیمار با استفاده از یک ابزار متحرک، یا ابزار نصب شده ساخته شده از سیم یا پلاستیک، ، همکاری کند. همچنین ممکن است یک نگهدارنده یا ریتینر چسبانده شده یا ثابت نصب شود، که برای آ،ن قسمتی از سیم های نازکی به داخل دندان ها چسبانده می شود. هر دو نوع را می توان در قوس های دندانی بالا و پایین دهان استفاده کرد. با این حال، گفته می شود، گاهی اوقات حتی نگهدارنده ها نیز ممکن است برای جلوگیری از جابجایی دندان ها کافی نباشند و احتمالاً به موقعیت اصلی خود باز می گردند. این امر به ویژه برای دندان های چرخانده صادق است. این زمانی است که ارتودنتیست شما ممکن است فرایند فیبروتومی را توصیه کند.

از جراحی فیبروتومی چه انتظاری باید داشت؟

یک مطالعه در سال 1970 به یک تکنیک جراحی ساده و مؤثر برای کاهش تأثیر فیبرهای پریودنتال فوق کرستال روی عود چرخشی اشاره کرد. این روش بعدها فیبروتومی فوق کرستال محیطی (CSF) نامیده شد. این روشی است که حتی امروزه نیز مورد استفاده قرار می گیرد.

این جراحی یک فرایند کم تهاجم است که در آن فیبرها بریده می شوند و سپس اجازه داده می شود با کشش کمتری روی دندان هایی که به تازگی در جای جدید قرار گرفته اند، ترمیم شوند. فیبرها درست زیر پایه شیار (فاصله اندک بین لثه و پایه دندان) و بالای استخوان آلوئولار (برآمدگی استخوانی که دندان ها را نگه می دارد) قرار دارند. احتمالاً تمام الیاف فوق کرستالی اطراف دندانی که اکنون چرخانده شده است بریده می شود. دندانپزشک قبل از قرار دادن تیغ جراحی یا نوک لیزر در شیار دندان های مد نظر و برش دادن فیبرهای نگهدارنده هر دندان، بی حسی موضعی انجام خواهد داد. هیچ فلپ، پارگی یا تغییری در موقعیت بیرونی لثه ها وجود ندارد. بخیه نیاز نیست و اکثر بیماران پس از آن فقط ناراحتی اندکی را تجربه می کنند. فیبروتومی معمولاً درست قبل از برداشتن بریس های بیمار انجام می شود، اما در صورت لزوم، می توان آن را بعد از برداشتن بریس ها و قرار دادن هر گونه نگهدارنده ثابت یا متحرک انجام داد.

بهبودی پس از جراحی فیبروتومی چگونه است؟

این فرایند ممکن است توسط ارتودنتیست یا پریودنتیست یا جراح دهان انجام شود. مانند بسیاری از جراحی های دهان، در روز اول یا دو روز اول بعد از جراحی، ممکن است مقدار کمی تورم داشته باشید. درد معمولاً تندک است، اما برخی از بیماران تا چند هفته پس از جراحی حساسیت دندان را تجربه می کنند. پزشک دستورالعمل هایی را برای پانسمان ناحیه جراحی، مراقبت های دهانی مانند شستشو، و اینکه از چه غذاها یا مایعاتی در طول بهبودی خودداری کنید، به شما خواهد داد.

نگهدارنده های ثابت یا متحرک اغلب همراه با فیبروتومی ضروری هستند. حتی اگر این فرایند احتمال عود را کاهش دهد، هیچ تضمینی وجود ندارد که دندان های شما حرکت نکنند. بسیاری از بیماران ارتودنسی از ترکیبی از بریس ها، نگهدارنده ها و روش های جراحی یا غیر جراحی بهره مند می شوند و با این ترکیب نتایج موفقیت آمیزی از درمان ارتودنسی خود خواهند گرفت.

مطالعه ای روی افرادی که تحت جراحی فیبروتومی قرار گرفته بودند در مجله دندانپزشکی عربستان سعودی گزارش داد که بهبودی بدون هیچ عوارضی بوده است. هیچ بیمار ناراحتی بعد از جراحی را گزارش نکرده است. گفته می شود، اگر نگران تجربه عوارض جانبی از روش فیبروتومی هستید، جراح دهان یا متخصص ارتودنسی بهترین فرد برای مشاوره است.

اگر ارتودنتیست شما جراحی فیبروتومی را توصیه کرده ایت، طبیعی است که پرسش هایی داشته باشید یا احساس نگرانی کنید. اما نگران نباشید؛ این فرایند به طور معمول بدون درد و غیر تهاجمی است. و به خاطر داشته باشید، شما در آخرین قسمت از سفر خود برای به دست آوردن لبخندی هستید که همیشه می خواسته اید، و ما در تمام این مراحل با شما هستیم.

ارتودنتیست یا دندانپزشک شما بهترین افرادی هستند که می توانند در مورد نیازهای لبخند شما یا فرزندتان به شما پاسخ دهند.