اکثر بیماران در دوران نوجوانی دندان های شیری خود را از دست می دهند، اما تعداد اندک نادری از آنها هستند که عدم افتادن یک یا دو دندان شیری را تجربه می کنند. افراد بزرگسالی که هنوز دندان های شیری دارند، می توانند مانند تمام دندان های دائمی عملکرد طبیعی داشته باشند، اما مواردی وجود دارند که درمان ارتودنسی بهترین گزینه برای رفع مشکلات است. دندان شیری که هرگز نمی افتد می تواند باعث ایجاد مشکلاتی در سایر دندان های دهان شود و اگر به خوبی در راستای یکدیگر قرار نگیرند، حفره ایجاد می شود. در این مقاله در خواهید یافت که چه گزینه های درمانی موجود هستند و باید با دندان شیری خود چه کاری انجام دهید!

دندان شیری ماندگار چیست؟

برای اکثر کودکان، همه دندان های شیری در اوایل نوجوانی می افتند و دندان های دائمی بزرگسالی جایگزین آنها می شوند؛ تا سن 21 سالگی، بیشتر دندان های دائمی باید در دهان باشند. با این حال، گاهی اوقات برخی از دندان های شیری هرگز نمی افتند و به همین دلیل، دندان دائمی نمی تواند جایگزین آن شود. این دندان های شیری که هرگز نمی افتند، دندان های شیری ماندگار نامیده می شوند و گرچه معمولاً بی ضرر هستند، اما می توانند باعث بروز برخی مشکلات دندانی شوند. معاینات منظم دندانپزشکی توسط دندانپزشک در اوایل زندگی کودک می تواند به والدین کمک کند تا مشکلات مربوط به رشد دندان های کودک خود را شناسایی کنند، که می تواند در ایجاد یک طرح درمان به آنها کمک کند. از بین همه دندان های داخل دهان، معمولاً دندان های مولر دوم هستند که احتمال نیفتادن آنها زیاد است، زیرا اغلب یک دندان دائمی در پشت آن رشد نمی کند. اگر این دندان ها حداقل تا 20 سالگی داخل دهان باقی بمانند، احتمال بروز هر گونه عوارض بعدی در آنها بسیار کم است. اما اگر دندان هایی مانند دندان های پیشین یا مولر اول نیفتند، معمولاً برای برطرف کردن عوارض دندانی که می توانند برای دندان های مجاور ایجاد کنند، به درمان ارتودنسی نیاز است.

از آنجا که باقی ماندن دندان های شیری داخل دهان یک اتفاق نسبتاً شایع است، دلایل زیادی برای باقی ماندن آنها کشف شده است. یکی از دلایلی که دندان های شیری نمی افتند ناشی از هیپردنشیا است، یا زمانی که دندان های اضافی دارید، تا جایی در دهان برای رویش دندان های دائمی فضای کافی وجود نداشته باشد. آژنزیس دندان یکی دیگر از این شرایط است که هرچند نادر است، اما شرایطی است که در آن اکثر یا همه دندان های دائمی به طور کامل از دست می روند. در موارد دیگر، دندان به استخوان فک متصل جوض می خورد، بنابراین نمی تواند رویش پیدا کند، یا یک حادثه تروماتیک یا عفونت مانع رشد و یا رویش دندان می شود.

دندان شیری در بزرگسالان

مشکلات ناشی از باقی ماندن دندان های شیری داخل دهان

همه دندان های شیری باقی مانده داخل دهان باعث ایجاد عوارض دندانی نمی شوند. بسته به اینکه کدام دندان نمی افتد، برخی از بیماران می توانند بقیه عمر خود را بدون هیچ مشکلی ادامه دهند. هر زمان که دندان شیری در بزرگسالی با دندان های دیگر به خوبی هماهنگ نباشد، تمیز کردن آن بسیار دشوارتر می شود و حفره ایجاد می شود. دندان شیری نامرتب می تواند باعث منحرف شدن نوک دندان های اطراف خود یا نامرتبی آنها شود که باید توسط ابزارهای ارتودنسی اصلاح شود. یکی از مشکلات اصلی که بیمارانی که دندان های شیری آنها داخل دهانشان باقی می مانند نگران آن هستند، ظاهر آن داخل دهان و کنار دندان های دیگر است. برخی از بیماران دندانی در جلوی دهان خود دارند که از نظر زیبایی خوشایند نیست و می تواند آزار دهنده باشد. دندان های شیری که داخل دهان باقی می مانند می توانند باعث ترومای اکلوزال شوند، وضعیتی که در آن هر زمان که دهان خود را می بندند، دندان ها روی یکدیگر قرار نمی گیرند. برای برخی بیماران، باقی ماندن دندان شیری داخل دهان می تواند باعث ایجاد فاصله بین دندان ها شود که به آن دیاستم گفته می شود. برخی از این مسائل، مانند نامرتبی دندان ها و ترومای اکلوزال، باید تحت درمان ارتودنتیک قرار گیرند، در حالی که برخی دیگر مانند دیاستم، کاملاً جنبه زیبایی دارند و اگر ظاهر دندان (یا فاصله بین دندان ها) شما را آزار نمی دهد، نیازی به درمان نیست.

دندان شیری در بزرگسالان

گزینه هایی برای درمان دندان های شیری باقی مانده در افراد بزرگسال

برای افرادی که تصمیم می گیرند دندان شیری باقی مانده خود را بکشند، چند گزینه برای انتخاب وجود دارد. اولین و مهم ترین همه آنها این است که یک متخصص ارتودنسی باید دندان را ارزیابی کند و مشخص کند که کشیدن دندان چقدر اهمیت دارد.

یک معاینه ساده کافی است تا متخصص ارتودنسی هر گونه مشکلات ناشی از باقی ماندن دندان شیری را تشخیص دهد و طرح درمان مناسب را توصیه کند. دندانی که به خوبی تراز شده باشد، حتی اگر دندان شیری باشد، ساختار استخوان و بافت دهان را حفظ خواهد کرد، بنابراین اگر دندان شما را آزار نمی دهد، نیازی به کشیدن آن نیست. معمولاً یک متخصص ارتودنسی می تواند شکل دندان را تغییر دهد یا آن را می کشد و یک دندان مصنوعی جایگزین آن می کند. این دندان مصنوعی معمولاً ایمپلنت نامیده می شود و بهترین گزینه برای جایگزینی دندان بدشکل یا نامناسب است. با این حال، اگر دندان ها فشرده باشند، گزینه توصیه شده این است که به جای جایگزین کردن دندان با ایمپلنت، دندان را به طور کامل کشیده و فاصله بسته شود.