معمولاً توصیه می شود همه افراد به طور منظم، دو مرتبه در سال، به دندانپزشک مراجعه کنند. اما زمانی که یک بیمار تصمیم می گیرد برای صاف کردن دندان های خود از براکت ها استفاده کند، مسئولیت بزرگی را به عهده گرفته است. به این معنا که، بسته به شرایط خود بیمار، ممکن است مجبور باشد 18 تا 24 ماه از براکت ها استفاده کند، که زمان تقریبی درمان ارتودنسی است. در طول این دوره بیمار باید هر 6 تا 8 هفته یک مرتبه به ارتودنتیست مراجعه کند. اما، زندگی سرشار از حوادث غیر منتظره است. اگر یک بیمار تحت شرایطی دیگر قادر نباشد به ارتودنتیست مراجعه کند، بهتر است براکت ها از روی دندان ها برداشته شوند.

این یک واقعیت است که با وجود براکت ها روی دندان ها، مسواک زدن آنها و کشیدن نخ دندان اطراف آنها کار دشواری است. به این معنا که در طول این دوره تجمع پلاک روی دندان ها شایع تر است و احتمال پوسیدگی و ایجاد حفره درون دندان ها و نیز بیماری پیشرفته لثه بیشتر از زمانی است که روی دندان ها براکتی وجود ندارد. اگر بیمار تصمیم بگیرد هیچ کاری انجام ندهد، مثلاً اگر به جای برداشتن براکت ها آنها را در جای خود باقی بگذارد، این کار برای سلامت او مضر خواهد بود.

براکت ها باید به طور منظم تنظیم شوند.

به طور میانیگن، ارتودنتیست ها بریس های بیماران را هر 6 تا 8 هفته یک مرتبه تنظیم و سفت می کنند. این برنامه به آنها اجازه می دهد روند جابجایی دندان ها را تحت نظر داشته باشند و بررسی کنند دندان ها به درمان چه واکنشی نشان می دهند، هر مرحله جابجایی دندان ها را طراحی کنند و در هر جلسه تنظیمات لازم را انجام دهند و در نهایت مشخص کنند چه زمانی باید براکت ها از روی دندان ها برداشته شوند. پس از مدتی ممکن است مشخص شود می توان آنها را اندکی زودتر از روی دندان ها برداشت. بنابراین، اگر بیمار ناگهان از مراجعه به ارتودنتیست خودداری کند جابجایی دندان ها ظرف مدت 2-3 ماه متوقف خواهد شد. پس از این مدت، عملاً هیچ جابجایی اتفاق نخواهد افتاد.

بدون هدایت ارتودنتیست، براکت هایی که برای مدت زمان طولانی روی دندان باقی مانده اند به تدریج تأثیرات منفی روی سلامت دندان های بیماران خواهند داشت.

براکت ها پلاک جذب می کنند.

از آنجا که براکت ها مسواک زدن و کشیدن نخ دندان را دشوار می کنند، ممکن است به مرور زمان در اطراف آنها پلاک انباشته شود. با هدایت و توصیه های ارتودنتیست، این مشکل به راحتی شناسایی و برطرف خواهد شد پیش از آنکه به یک مشکل جدی تبدیل شود. با این حال، اگر بیمار از مراجعه به ارتودنتیست خودداری کند، از نظرات تخصصی ارتودنتیست بی نصیب خواهد ماند.

بعلاوه، ارتودنتیست ها اغلب براکت ها را طی دوره درمان تنظیم می کنند. این تنظیمات به جلوگیری از ایجاد پلاک روی دندان ها نیز کمک می کنند. در صورتی که براکت ها سال ها روی دندان ها باقی بمانند، روی قسمت هایی از دندان ها که دسترسی به آنها دشوار است پلاک انباشته خواهد شد که می تواند موجب پوسیدگی دندان ها و بیماری لثه شود.

گاهی اوقات براکت ها به بافت های دهان آسیب می زنند.

براکت های دندان اغلب می توانند خطر بریدگی و زخم شدگی لب ها و آفت دهان را به همراه داشته باشند. بنابراین، زمانی که این بریدگی های باز با ابزار ناسالم و غیر بهداشتی اتفاق می افتند، خطر مسمومیت خون افزایش می یابد. در صورتی که بین ابزارها به خوبی ضد عفونی و تمیز نشود، باکتری از راه خون وارد کل بدن می شود و تمام بدن را درگیر می کند.

 

برخی براکت ها ممکن است به مرور زمان شل شوند.

در صورتی که بریس ها کیفیت خوبی نداشته باشند و برای چسباندن آنها به دندان ها از مواد بی کیفیت استفاده شود، شل شدن آنها چندان بعید نیست. تحت شرایط معمول، زمانی که یک براکت شل می شود، ارتودنتیست مجدداً آن را به دندان می چسباند. در حالی که اگر بیمار دیگر به ارتودنتیست مراجعه نکند، ممکن است براکت ها به تدریج از جای خود کنده شوند. این مشکل نه تنها از نظر ظاهری نازیباست، بلکه به دندان ها نیز آسیب خواهد رساند، زیرا خاصیت جذب کنندگی چسب ارتودنسی موجب جذب پلاک روی دندان ها خواهد شد. در صورتی که این اتفاق در شب رخ دهد، فرد بیشتر در معرض خطر خواهد بود. از سوی دیگر، اگر بیمار کودک باشد، براکت ممکن است کنده شده و با فرو رفتن داخل حلق موجب خفگی او شود.

برداشتن براکت ها امن ترین گزینه است.

بزرگترین خطر سال ها باقی ماندن براکت ها در جای خود، آسیبی است که در نتیجه پلاک دندان وارد می شود. اگر بیمار کاملاً مراقب بهداشت دهان و دندان های خود نباشد، در نهایت، دندان ها به تدریج پوسیده و خراب خواهند شد. علاوه بر این، ممکن است باکتری به بافت لثه حمله کند و منجر به بروز بیماری لثه شود. بیماری لثه می تواند بافت های لثه، الیاف پریودنتال لیگامانی که دندان ها را در جای خود نگه داشته است، و نیز استخوان پیرامون دندان را درگیر کند.

در صورتی که برای بیمار امکان مراجعه به ارتودنتیست وجود نداشته باشد، برداشتن فوری براکت ها بهترین گزینه است. بیمار هر جایی که باشد می تواند ارتودنتیستی پیدا کند تا با هزینه ای اندک براکت ها را از روی دندان های او بردارد. این کار مانع بروز مشکلات بیشتر پس از تجمع پلاک خواهد شد.