ارتودنسی، قدیمی ترین شاخه تخصصی دندانپزشکی است که با درمان مال اکلوژن دندانی و اسکلتی ارتباط دارد. گرچه علت مال اکلوژن چند عاملی است، اما ژن ها علاوه بر نقش داشتن در مکانیسم حرکت دندان ها و پیامدهای ناخواسته ای مانند تحلیل خارجی ریشه در پی درمان ارتودنسی، روی این موضوع نیز تأثیر دارند. این ارتباط کوتاه موضوع را روی نقش ژن در شرایط مختلف متمرکز خواهد کرد که تأثیر مهمی روی علت مال اکلوژن یا مکانیسمی دارد که توسط آن حرکت دندان رخ می دهد.

 

آیا مشکلات ارتودنتیک می توانند ژنتیکی باشند؟

ما اغلب عباراتی را می شنویم که به ژنتیکی مربوط است که از والدین ما به ما منتقل شده است. چیزهایی مانند ” چشمان او به مادرش رفته اند” یا ” بینی او شبیه پدرش است”. اما آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده اید که دندان های شما از کجا آمده اند؟ در حالی که ممکن است کسی به شما بگوید که لبخندی شبیه یکی از والدینتان دارید، اما به احتمال زیاد به خود دندان های آنها اشاره نمی کند. اما ژنتیک و دندان های شما ارتباط نزدیکی با یکدیگر دارند.

همه ما ژن ها را از والدین بیولوژیکی خود به ارث می بریم. ژن ها می توانند چیزهایی مانند رنگ چشم یا موهای ما را مشخص کنند، اما می توانند ساختار دندان های ما را نیز تعیین کنند. در حالی که ژنتیک می تواند ساختار دندانی مادر یا پدر شما را به شما بدهد، همچنین می تواند ترکیبی از این دو را به شما بدهد. شما می توانید یک ترکیب کاملاً جدید را به ارث ببرید که متفاوت است. شما حتی می توانید یک ژن مغلوب را به ارث ببرید، که در حالی که از نظر فیزیکی در هیچ یک از والدین وجود ندارد، به شما منتقل می شود.

همه اینها به این معنا هستند که وضعیت لبخندهای والدین شما می تواند نشانگر خوبی از آنچه باشد که برای شما پیش خواهد آمد. یا ممکن است ژن های مغلوب را به ارث ببرید که منجر به ایجاد لبخندی خواهد شد که قبلاً در هیچ یک از والدین یا حتی هیچ یک از اعضای خانواده شما مشاهده نشده است.

اپی ژنتیک نیز ممکن است در رشد دهان و دندان های شما نقش داشته باشد. ما می دانیم که ژن های ما در سلامت ما نقش مهمی ایفا می کنند، اما رفتارها و محیط ما نیز نقش مهمی دارند. اپی ژنتیک چگونگی تأثیر رفتار و محیط بر عملکرد ژن های ما را مطالعه می کند. تغییرات اپی ژنتیک برگشت پذیر هستند زیرا توالی DNA ما را تغییر نمی دهند، بلکه نحوه خواندن آن توالی توسط بدن ما را تغییر می دهند.

بنابراین، این دقیقا به چه معناست؟

ما ژن ها را از والدین خود به ارث می بریم، و این اطلاعات رشد ما را هدایت می کنند. اما، اپی ژنتیک به ما می گوید که تجربیات ما در حین رشد می توانند ترتیب نشانه های حاکم بر بیان ژن را تغییر دهند. سپس آنها می توانند نحوه انتشار اطلاعاتی که ژن ها با خود حمل می کنند را تغییر دهند. تجربیات مثبت و منفی، سموم، استرس و عوامل دیگر می توانند یک علامت اپی ژنتیک روی ژن های ما به جا بگذارند.

در حالی که ژن هایی که از والدین خود به ارث می بریم مطمئناً روی ما تأثیر می گذارند، محیط ما می تواند تجربیاتی را ارائه دهد که می توانند ژن های خاصی را تغییر دهند. در حالی که اپی ژنتیک در دندانپزشکی هنوز در مراحل اولیه است، شواهد کافی برای حمایت از اینکه اپی ژنتیک می تواند در سلامت و رشد دهان و دندان ما نقش داشته باشد، وجود دارد.

یکی از عواملی که اغلب می تواند منجر به نیاز به انجام درمان ارتودنسی شود فشردگی است که در نتیجه کوچک بودن بیش از حد فک ایجاد می شود. به احتمال زیاد شکل و اندازه فک شما تحت تأثیر ژن های شما است. اگر فکی را به ارث برده اید که به اندازه کافی بزرگ نیست که بتواند دندان های دائمی شما را درون خود جای دهد، ممکن است به درمان ارتودنسی نیاز داشته باشید:

البته، موارد دیگری نیز وجود دارند که می توانند نیاز احتمالی به درمان ارتودنسی را تحت تأثیر قرار دهند. این موارد می توانند شامل موارد زیر باشند:

• استفاده طولانی مدت از پستانک یا مکیدن انگشت شست
• تغذیه طولانی مدت با شیشه شیر
• حوادث و آسیب ها
• تومورها
• تنفس دهانی

در حالی که این عوامل اضافی می توانند در نیاز به درمان ارتودنسی نقش داشته باشند، بهترین راه برای تعیین اینکه آیا کودک شما به بریس نیاز دارد یا خیر، برنامه ریزی برای مشاوره با یک متخصص ارتودنسی است.

یک متخصص ارتودنسی آموزش دیده از سن هفت سالگی کودک شما می تواند تشخیص دهد که آیا مسائل مربوط به همراستایی منشاء نگرانی هستند یا خیر. سپس، درمان می تواند دقیقاً در زمان مناسب آغاز شود تا بیشترین تأثیر را روی لبخند داشته باشد.

اگر هر دوی والدین شما در سال های نوجوانی خود بریس داشته اند، می تواند نشان دهنده این باشد که ممکن است در آینده شما نیز به آنها نیاز خواهید داشت. اما، یک نکته مهم که باید به خاطر داشته باشید این است که شما نیمی از ژن های خود را از هر یک از والدین به ارث می برید. در برخی موارد، این امر منجر به نیاز به درمان ارتودنسی می شود، در حالی که در برخی دیگر می تواند منجر به داشتن لبخندی ایده آل و بدون مشکل شود.