با پیشرفت هایی که در سال های اخیر در زمینه دانش ارتودنسی بوجود آمده است، افراد بزرگسال بیشتری در پی درمان مشکلات دندان های خود هستند که از کودکی با آنها همراه بوده است. در برخی موارد، دندان های فرد در کودکی کج بوده اند و این مشکل آنها مورد رسیدگی قرار نگرفته است. یا اینکه دندان های فرد با افزایش سن جابجا شده اند که ممکن است به علل مختلفی اتفاق افتاده باشد- از جمله آسیب، فشار زبان به دندان ها و یا رشد طبیعی دندان ها. برخی افراد بزرگسال ممکن است متوجه شوند دندان های آنها که در گذشته صاف بوده اند و به تدریج کج یا فشرده شده اند. برخی دیگر ممکن است درد فک را تجربه کنند، در تمیز کردن دندان های خود با مشکل مواجه شوند، یا تنها مشکل آنها جذاب نبودن لبخندشان باشد.

هدف درمان ارتودنسی بهبود وضعیت دندان ها است تا به شما اجازه دهد به راحتی خوراکی ها را گاز بزنید، غذا بجوید و لثه های سالم تری داشته باشید. هرچند دلایل زیبایی برای قرار گرفتن تحت درمان ارتودنسی کاملاً معتبر و قانع کننده هستند، اما این دلایل در برابر انجام این درمان برای سلامت دهان و سلامت جسمی، رنگ می بازند. کج بودن دندان ها، فشردگی بیش از حد آنها، اوربایت یا آندربایت، اختلالات مفاصل فک و محل نادرست قرار گیری فک ها همگی برای سلامت فرد خطرناک هستند. این مشکلات می توانند موجب بروز سر درد، درد گوش، درد فک، ساییدگی لثه ها و استخوان فک و نیز ساییدگی غیر عادی سطح مینای دندان، اختلالات مفاصل فکی- گیجگاهی و مشکلات گوارشی و دشواری در جویدن درست غذاها شوند.

درمان ارتودنسی معمولاً شامل استفاده از براکت های ارتودنسی است. به طور کلی، از نظر بسیاری از افراد بزرگسال سرمایه گذاری روی براکت های ارتودنسی و تحمل چند سال لبخند نازیبا داشتن، در ازای چند دهه دندان های صاف و سالم داشتن ارزش دارد. با این حال، کاملاً مشخص است بیماران بزرگسال خواستار بهترین نتایج در کوتاه ترین زمان ممکن و با کمترین میزان درد و ناراحتی هستند. به همین دلیل، از آنجا که ابزار های نامرئی برای اکثر افراد راحت هستند و قابل مشاهده هم نیستند، به شهرت زیادی رسیده اند. ابزار های نامرئی به سرعت دنیای ارتودنسی را متحول کرده اند. اکنون بیماران در کنار براکت های فلزی قدیمی گزینه های مختلف دیگری نیز دارند. در این مقاله، قصد داریم به معرفی دو نمونه از آنها بپردازیم- اینویزیلاین و براکت های لینگوال (پشت دندانی).

مقایسه براکت لینگوال و اینویزیلاین

اینویزیلاین

اینویزیلاین یکی از ابزارهای درمان ارتودنسی است که به صاف کردن دندان ها بدون براکت های فلزی معمولی کمک می کند. با استفاده از این ابزار بدون اینکه کسی متوجه شود می توانید به لبخند رویایی خود دست پیدا کنید.

اینویزیلاین عبارت است از یک دسته الاینرهای شفاف که به صورت سفارشی ساخته می شوند و به جابجایی دندان ها به محل درست کمک می کند. این الاینر ها تقریباً شفاف و غیر قابل مشاهده هستند و به صورت ویژه و سفارشی برای دندان های فرد ساخته می شوند. این ابزار از مواد ترموپلاستیک درجه یک پزشکی ساخته می شود که بسیار قوی هستند و منحصراً برای سیستم اینویزیلاین طراحی شده اند. هیچ کس حتی متوجه وجود آنها روی دندان های شما نخواهد شد، با سبک زندگی شما کاملاً مطابقت خواهد داشت و می توانید بدون هیچ نگرانی با دیگران تعامل داشته باشید و به امور روزمره خود بپردازید.

اینویزیلاین به صورت کاملاً کنترل شده دندان ها را به محل درست خود جابجا می کند، برخلاف براکت های فلزی سنتی، اینویزیلاین نه تنها میزان جابجایی با هر الاینر ، بلکه زمان جابجایی را نیز کنترل می کند. به این معنا که در هر مرحله تنها دندان های خاصی مجاز به جابجا شدن هستند. با تعویض دو هفته یک مرتبه الاینرها، دندان ها- ذره ذره، هفته به هفته- به تدریج به سمت محل نهایی مورد نظر جابجا خواهند شد. طول درمان با توجه به نیازهای خاص هر بیمار مشخص خواهد شد.

در درمان با اینویزیلاین، با استفاده از فناوری پیشرفته تصویر برداری کامپیوتری سه بعدی، کل طرح درمان بر اساس محل اولیه دندان ها تا مطلوب ترین محل نهایی آنها پایه ریزی خواهد شد. اینویزیلاین برای فرد این امکان را فراهم می آورد که حتی پیش از آغاز فرایند درمان ببیند در پایان درمان، ظاهر لبخند او چگونه خواهد بود.

مقایسه براکت لینگوال و اینویزیلاین

براکت های لینگوال یا پشت دندانی

براکت های لینگوال از جمله ابزارهای نامرئی دندانپزشکی هستند که اگر تمایلی نداشته باشید ابزار شما توجه مخاطب را به خود جلب کند، ارتودنتیست می تواند آن را به شما معرفی کند. ظاهر آنها کاملاً شبیه براکت های فلزی معمولی است، تنها تفاوت این است که آنها روی سطح زبانی دندان ها (سطح داخلی دندان ها) قرار می گیرند. این باعث می شود در معرض دید نباشند و توجه کسی به آنها جلب نشود. از آنجا که این ابزار پشت دندان ها قرار می گیرد، از نظر زیبایی برای افرادی که قصد دارند دندان های خود را بدون دیده شدن براکت ها صاف کنند، انتخابی فوق العاده هستند. غیر قابل مشاهده بودن براکت های پشت دندانی مخصوصاً برای افراد بزرگسالی مهم است که احساس می کنند براکت های فلزی سنتی در محل کار یا دیگر موقعیت های اجتماعی موجب پایین آمدن اعتماد به نفس آنها خواهد شد.

عملکرد این نوع براکت ها کاملاً شبیه براکت های سنتی ثابت است با این تفاوت که که هیبت فلزی آنها پنهان است. براکت های پشت دندانی، درست مانند بریس های سنتی، با وارد آوردن فشاری ملایم اما مستمر به دندان ها عمل می کنند، تا کمک کنند به تدریج به محل درست خود جابجا شوند. بسته به وخامت وضعیت ارتودنتیک دندان ها، طول درمان چیزی حدود 18 تا 36 ماه طول خواهد کشید.

مقایسه براکت لینگوال و اینویزیلاین

در نخستین جلسه با استفاده از قالب پلاستیکی، از دهان و دندان ها قالب گرفته می شود که به آزمایشگاه ارسال خواهد شد و براکت های مخصوص بیمار ساخته خواهند شد. در جلسه دوم به سطح داخلی (زبانی) دندان ها چسب دندانپزشکی زده می شود تا براکت ها در جای خود ثابت شوند. در انتها، ارتودنتیست سیم کمانی را به آنها متصل خواهد کرد تا فشار ملایمی به دندان ها وارد شود و دندان ها به محل مناسب خود جابجا شوند. با وجود این ابزار شما قادر خواهید بود مانند قبل غذا بخورید اما باید از خوردن تافی های چسبناک، آدامس، خوراکی های سفت مانند سیب یا نان تست خودداری کنید. نوشیدنی های گاز دار و آب میوه زیاد می توانند به براکت ها آسیب برسانند.

براکت های پشت دندانی می توانند برای زبان آزار دهنده باشند و در ابتدای درمان موجب بروز حساسیت در آن شوند. این کاملاً طبیعی و موقتی است. با قرار دادن موم ارتودنسی روی براکت ها می توان آسیب به زبان را کاهش داد. برای برخی افراد ممکن است واضح حرف زدن دشوار باشد، که با تمرین کردن می توان به راحتی حرف زد و همه چیز را به حالت اول خود باز گرداند.

با وجود براکت های پشت دندانی، هر شش ماه یک مرتبه پاکسازی تخصصی دندان ها، ضروری است. زیرا براکت ها به پشت دندان ها متصل می شوند و غذا به راحتی پشت آنها، بین براکت و دندان پنهان می شود. علاوه بر پاکسازی تخصصی، مسواک زدن و کشیدن نخ دندان به طور مرتب و اصولی نیز مهم است. پس از اتمام مرحله فعال درمان، استفاده از ریتینر از اهمیت ویژه ای برخوردار است. ریتینر ممکن است ثابت یا متحرک باشد.

کدام یک بهتر است؟ اینویزیلاین یا براکت های لینگوال؟

اکنون که به تفاوت های بین این دو گزینه درمان برای صاف کردن دندان ها بدون دیده شدن ابزار ارتودنسی پی برده اید، ممکن است فکر کنید کدام درمان برای شما بهتر است. در آخر باید گفت، این به عهده شما و ارتودنتیست شماست که با هم به نتیجه برسید کدام یک برای مورد شما بهتر است.

معمولاً توصیه می شود همه افراد به طور منظم، دو مرتبه در سال، به دندانپزشک مراجعه کنند. اما زمانی که یک بیمار تصمیم می گیرد برای صاف کردن دندان های خود از براکت ها استفاده کند، مسئولیت بزرگی را به عهده گرفته است. به این معنا که، بسته به شرایط خود بیمار، ممکن است مجبور باشد 18 تا 24 ماه از براکت ها استفاده کند، که زمان تقریبی درمان ارتودنسی است. در طول این دوره بیمار باید هر 6 تا 8 هفته یک مرتبه به ارتودنتیست مراجعه کند. اما، زندگی سرشار از حوادث غیر منتظره است. اگر یک بیمار تحت شرایطی دیگر قادر نباشد به ارتودنتیست مراجعه کند، بهتر است براکت ها از روی دندان ها برداشته شوند.

این یک واقعیت است که با وجود براکت ها روی دندان ها، مسواک زدن آنها و کشیدن نخ دندان اطراف آنها کار دشواری است. به این معنا که در طول این دوره تجمع پلاک روی دندان ها شایع تر است و احتمال پوسیدگی و ایجاد حفره درون دندان ها و نیز بیماری پیشرفته لثه بیشتر از زمانی است که روی دندان ها براکتی وجود ندارد. اگر بیمار تصمیم بگیرد هیچ کاری انجام ندهد، مثلاً اگر به جای برداشتن براکت ها آنها را در جای خود باقی بگذارد، این کار برای سلامت او مضر خواهد بود.

ویزیت ماهیانه در حین درمان ارتودنسی

براکت ها باید به طور منظم تنظیم شوند.

به طور میانیگن، ارتودنتیست ها بریس های بیماران را هر 6 تا 8 هفته یک مرتبه تنظیم و سفت می کنند. این برنامه به آنها اجازه می دهد روند جابجایی دندان ها را تحت نظر داشته باشند و بررسی کنند دندان ها به درمان چه واکنشی نشان می دهند، هر مرحله جابجایی دندان ها را طراحی کنند و در هر جلسه تنظیمات لازم را انجام دهند و در نهایت مشخص کنند چه زمانی باید براکت ها از روی دندان ها برداشته شوند. پس از مدتی ممکن است مشخص شود می توان آنها را اندکی زودتر از روی دندان ها برداشت. بنابراین، اگر بیمار ناگهان از مراجعه به ارتودنتیست خودداری کند جابجایی دندان ها ظرف مدت 2-3 ماه متوقف خواهد شد. پس از این مدت، عملاً هیچ جابجایی اتفاق نخواهد افتاد.

بدون هدایت ارتودنتیست، براکت هایی که برای مدت زمان طولانی روی دندان باقی مانده اند به تدریج تأثیرات منفی روی سلامت دندان های بیماران خواهند داشت.

ویزیت ماهیانه در حین درمان ارتودنسی

براکت ها پلاک جذب می کنند.

از آنجا که براکت ها مسواک زدن و کشیدن نخ دندان را دشوار می کنند، ممکن است به مرور زمان در اطراف آنها پلاک انباشته شود. با هدایت و توصیه های ارتودنتیست، این مشکل به راحتی شناسایی و برطرف خواهد شد پیش از آنکه به یک مشکل جدی تبدیل شود. با این حال، اگر بیمار از مراجعه به ارتودنتیست خودداری کند، از نظرات تخصصی ارتودنتیست بی نصیب خواهد ماند.

بعلاوه، ارتودنتیست ها اغلب براکت ها را طی دوره درمان تنظیم می کنند. این تنظیمات به جلوگیری از ایجاد پلاک روی دندان ها نیز کمک می کنند. در صورتی که براکت ها سال ها روی دندان ها باقی بمانند، روی قسمت هایی از دندان ها که دسترسی به آنها دشوار است پلاک انباشته خواهد شد که می تواند موجب پوسیدگی دندان ها و بیماری لثه شود.

ویزیت ماهیانه در حین درمان ارتودنسی

گاهی اوقات براکت ها به بافت های دهان آسیب می زنند.

براکت های دندان اغلب می توانند خطر بریدگی و زخم شدگی لب ها و آفت دهان را به همراه داشته باشند. بنابراین، زمانی که این بریدگی های باز با ابزار ناسالم و غیر بهداشتی اتفاق می افتند، خطر مسمومیت خون افزایش می یابد. در صورتی که بین ابزارها به خوبی ضد عفونی و تمیز نشود، باکتری از راه خون وارد کل بدن می شود و تمام بدن را درگیر می کند.

ویزیت ماهیانه در حین درمان ارتودنسی

برخی براکت ها ممکن است به مرور زمان شل شوند.

در صورتی که بریس ها کیفیت خوبی نداشته باشند و برای چسباندن آنها به دندان ها از مواد بی کیفیت استفاده شود، شل شدن آنها چندان بعید نیست. تحت شرایط معمول، زمانی که یک براکت شل می شود، ارتودنتیست مجدداً آن را به دندان می چسباند. در حالی که اگر بیمار دیگر به ارتودنتیست مراجعه نکند، ممکن است براکت ها به تدریج از جای خود کنده شوند. این مشکل نه تنها از نظر ظاهری نازیباست، بلکه به دندان ها نیز آسیب خواهد رساند، زیرا خاصیت جذب کنندگی چسب ارتودنسی موجب جذب پلاک روی دندان ها خواهد شد. در صورتی که این اتفاق در شب رخ دهد، فرد بیشتر در معرض خطر خواهد بود. از سوی دیگر، اگر بیمار کودک باشد، براکت ممکن است کنده شده و با فرو رفتن داخل حلق موجب خفگی او شود.

برداشتن براکت ها امن ترین گزینه است.

بزرگترین خطر سال ها باقی ماندن براکت ها در جای خود، آسیبی است که در نتیجه پلاک دندان وارد می شود. اگر بیمار کاملاً مراقب بهداشت دهان و دندان های خود نباشد، در نهایت، دندان ها به تدریج پوسیده و خراب خواهند شد. علاوه بر این، ممکن است باکتری به بافت لثه حمله کند و منجر به بروز بیماری لثه شود. بیماری لثه می تواند بافت های لثه، الیاف پریودنتال لیگامانی که دندان ها را در جای خود نگه داشته است، و نیز استخوان پیرامون دندان را درگیر کند.

در صورتی که برای بیمار امکان مراجعه به ارتودنتیست وجود نداشته باشد، برداشتن فوری براکت ها بهترین گزینه است. بیمار هر جایی که باشد می تواند ارتودنتیستی پیدا کند تا با هزینه ای اندک براکت ها را از روی دندان های او بردارد. این کار مانع بروز مشکلات بیشتر پس از تجمع پلاک خواهد شد.

بیماری لثه چیست؟

بیماری لثه عبارت است از عفونت لثه ها و استخوانی که دندان ها را حمایت می کنند. شخصی که مبتلا به پریودونتیت (بیماری التهاب لثه ها) است به احتمال زیاد شاهد تحلیل و کنار رفتن لثه ها از روی دندان ها و تکان خوردن دندان ها خواهد بود. این جدی ترین مرحله ی بیماری التهاب لثه است. در شرایط حاد، ممکن است استخوان تحلیل برود، دندان ها لق شوند و پس از مدتی از دست بروند.

بیماری لثه و استفاده از براکت ارتودنسی

درمان ارتودنسی عبارت است از جابجایی دندان ها درون استخوان فک به منظور قرار گرفتن آنها در مکانی بهتر تا بتوانند عملکرد و ظاهر بهتری داشته باشند. فرایند جابجایی دندان ها می تواند سلول های استخوان را فعال کند تا استخوان جلوی دندانی که در حال جابجایی هست را بردارد و استخوان جدیدی پشت آن ایجاد کند. همه ی این اتفاق ها در نتیجه ی فشار خفیفی می افتند که توسط سیم های ارتودنسی یا ابزارهایی وارد می شوند که بیمار باید آنها را چند ماه استفاده کند تا به هدف مورد نظر دست یابد.

آنچه در میان درمان فعال ارتودنسی کمک کننده نیست و می تواند مشکلات بسیاری بوجود بیاورد وجود عفونت های باکتریایی و پاسخ التهابی است که ممکن است بافت لثه های اطراف دندان ها از خود نشان دهند. البته به این معنا نیست که افرادی که قبلاً بیماری لثه داشته اند و آن را درمان کرده اند و تحت کنترل دارند نمی توانند تحت درمان ارتودنسی قرار بگیرند. در واقع، جابجایی دندان ها می تواند حتی کمک کننده هم باشد، زیرا دندان ها در وضعیتی قرار خواهند گرفت که تمیز کردن آنها ساده تر خواهد بود. اینکه آیا می توانید تحت درمان ارتودنسی با براکت ها قرار بگیرید یا خیر، به میزان تحلیل استخوان بستگی دارد و اینکه آیا ارتودنتیست انجام آن را برای شما مفید می داند یا خیر.

درمان ارتودنسی و بیماری لثه

درمان ارتودنسی پس از درمان بیماری لثه

1. پیش از آغاز درمان ارتودنسی، ارتودنتیست شما را به متخصص جراحی لثه ارجاع می دهد تا اطمینان حاصل کنید که بیماری لثه های شما تحت کنترل است. در صورت وجود بیماری، درمان ارتودنسی را آغاز نکنید تا زمانی که دندانپزشک از بهبود کامل این شرایط مطمئن شود.
2. پیش از آغاز درمان ارتودنسی از خطراتی که هر یک از دندان ها را تهدید می کنند نیز آگاه باشید. اگر پیش بینی شود که هر یک از دندان ها وضعیت بد یا مشکوکی خواهند داشت (پیش بینی ماندگاری و ثبات وضعیت جدید دندان در آینده)، پیش از آغاز درمان ممکن است بهتر باشد دندان کشیده شود.
3. برای پیشگیری از بیماری پریودنتال، با فواصل کمتر تحت مراقبت های حمایتی قرار بگیرید تا از عدم بازگشت بیماری پریودنتال اطمینان حاصل کنید. معمولاً پس از درمان فعال بیماری پریودنتال، شامل فرایندهای جراحی، کاملاً عاقلانه است که در طول یک سال نخست با فواصل سه ماهه برای چکاپ لثه ها به دندانپزشک مراجعه کنید. با این حال، برای شروع درمان ارتودنسی، این فواصل باید به نصف برسند. به این معنا که در طول درمان فعال باید هر شش هفته برای چکاپ پریودنتال مراجعه کنید و این مراقبت ها باید ظرف چند هفته پس از باندینگ اولیه، قرار گرفتن براکت ها روی دندان ها، یا استفاده از الاینرها آغاز شوند. در صورتی که به مرور زمان، مشخص شود که این شرایط به میزان کافی ثبات دارند، می توان فواصل زمانی را افزایش داد.
4. پس از تکمیل درمان فعال ارتودنسی، باید معاینه ی دقیق و جامعی روی بافت پریودنتال صورت گیرد تا مشخص شود مشکلی پیش نیامده است که پیش از بازگشت به درمان حمایتی پریودنتال نیاز باشد به آن پرداخته شود. در برخی موارد، درمان ارتودنسی تا حد زیادی می تواند عمق پاکت های پریودنتال را بهبود دهد، اما هیچ چیز قابل پیش بینی نیست و معاینات پس از درمان از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند.

درمان ارتودنسی و بیماری لثه

درمان ارتودنسی و از دست رفتن دندان؛ درمانی مضر

ممکن است این سؤال پیش بیاید که اگر به علت درمان ارتودنسی دندانی از دست برود، آیا به این معناست که صاف کردن دندان ها ایده ی خوبی نیست؟ برای پاسخ به این پرسش، اجازه بدهید سؤال دیگری مطرح کنیم. آیا یک یا چند دندان ضعیف باید برای شما مشخص کنند چه تصمیمی بگیرید؟ به خاطر داشته باشید که این نوع دندان ها، حتی بدون درمان ارتودنسی هم به راحتی می توانند از دست بروند. شاید درمان ارتودنسی تنها این فرایند را تسریع می کند اما منجر به بروز هیچ بیماری لثه ای نخواهد شد. مطمئناً، خوب است تا جایی که امکان دارد نتایج احتمالی پیش بینی شوند تا بتوان خود را برای آنچه ممکن است اتفاق بیافتد آماده کنید، اما به خاطر داشته باشید که راه هایی برای تعویض دندان های ضعیف با ایمپلنت های دندانی وجود دارند. این درمان می تواند برای شما دندان یا دندان های قوی تر و با دوام تری فراهم کند، به جای اینکه تلاش کنید دندان های ضعیف را کمی بیشتر حفظ کنید.

درمان ارتودنسی و بیماری لثه

کدام گزینه تا پایان درمان ارتودنسی دوام خواهد داشت؟

اگر به ایمپلنت نیاز دارید اما به این فکر هم هستید که در آینده دندان های خود را صاف کنید، این را با دندانپزشک خود در میان بگذارید. ایمپلنت های دندانی اگر درون استخوان فک قرار داده شوند، مانند دندان های طبیعی در آینده قادر به جابجایی و صاف شدن نخواهند بود. به همین دلیل، ایمپلنت های دندانی اغلب پس از تکمیل درمان ارتودنسی کار گذاشته می شوند. البته این موضوع استثناء نیز دارد و آن زمانی است که دندانپزشک یا ارتودنتیست از ایمپلنت به عنوان تکیه گاهی برای جابجایی دندان ها استفاده خواهد کرد.

بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که اگر قصد دارید دندان های خود را صاف کنید و بیماری پریودنتال دارید یا داشته اید، این موضوع را به اطلاع دندانپزشکی برسانید که قرار است طی مراحل درمان پیگیر مراقبت های پریودنتال شما باشد. طی فرایند درمان ارتودنسی فعال، بیماری پریودنتال باید به دقت تحت کنترل و مدیریت باشد و ممکن است نیاز باشد برای کاشت ایمپلنت های دندانی تا پایان آن صبر کنید.

یکی از دلایلی که افراد استفاده از بریس های ارتودنسی را انتخاب می کنند، داشتن لبخندی زیباست که اعتماد به نفس آنها را بالا می برد. با وجود اطلاع رسانی گسترده ای که در خصوص مضرات مصرف دخانیات برای سلامت بدن می شود، هنوز هم در سراسر دنیا هستند افرادی که به راحتی سیگار می کشند یا دیگر مواد مخدر را مصرف می کنند. با این حال به کسانی که تحت درمان ارتودنسی قرار دارند باید این موضوع را بیشتر متذکر شد.

اثر دخانیات و سیگار بر درمان ارتودنسی

آیا با براکت های ارتودنسی می توان سیگار کشید؟

پاسخ این پرسش مثبت است. بله می توان با وجود براکت های ارتودنسی روی دندان ها سیگار کشید، اما به هیچ عنوان عواقب خوبی در پی نخواهد داشت. 7 دلیل قانع کننده وجود دارند که کشیدن سیگار مشکل آفرین است و به شما اطمینان می دهند نتایج درمان شما خوب نخواهند بود. این 7 دلیل عبارتند از:

1. بیماری لثه
2. دندان های لک زده و زرد
3. پلاک دندان که منجر به پوسیدگی دندان و تحلیل استخوان خواهد شد.
4. بوی بد دهان
5. خطر سرطان دهان
6. افزایش طول دوره ی درمان
7. نیاز به پاکسازی و مراقبت بیشتر از بریس ها و دندان ها

آسیب های ناشی از کشیدن سیگار

اثر دخانیات و سیگار بر درمان ارتودنسی

کشیدن سیگار می تواند به بافت لثه های اطراف دندان ها آسیب برساند و موجب تضعیف آنها شود. اگر لثه ها و استخوان استحکام لازم را نداشته باشند می توانند پیش بینی درمان و نتایج آن را تغییر دهند. با وجود براکت های ارتودنسی، دندان های شما به آرامی به محل جدیدی حرکت می کنند و در نهایت نیاز خواهد بود در جای خود بهبود پیدا کنند تا در محل جدید به ثبات برسند. در صورتی که سیگار می کشید، دوره ی بهبود استخوان های پیرامون دندان ها و تثبیت محل قرار گیری دندان ها طولانی خواهد شد.

تغییر رنگ دندان ها

اثر دخانیات و سیگار بر درمان ارتودنسی

کشیدن سیگار می تواند موجب تغییر رنگ بریس های ارتودنسی شود. دو درمان شناخته شده ی ارتودنسی که ارتودنتیست ها ارائه می دهند عبارتند از بریس های ثابت شفاف و بریس های لینگوال یا پشت دندانی، و بهترین دلیل برای انتخاب هر یک از این ابزارها محافظه کار بودن آنها است. بریس های شفاف می توانند به سرعت برای شما لبخندی صاف و یکدست خلق کنند و بریس های پشت دندانی یا لینگوال به طور ثابت در سمت داخلی دندان ها قرار می گیرند تا قابل دیدن نباشند و تنها ظرف مدت 4 تا 9 ماه دندان ها را صاف و همراستا می کنند؛ که بسیار سریع تر از بریس های سنتی هستند.

با این حال، بریس های شفاف همرنگ دندان هستند و این باعث محافظه کار بودن آنها شده است. در هر دو نوع بریس ها، براکت ها و سیم های کمانی وجود دارند که در بیماران سیگاری به شدت تغییر رنگ پیدا می کنند. هدف استفاده از بریس ها شفاف و غیر قابل دیدن بودن آنها است که با تغییر رنگ براکت ها و سیم ها به زرد کم رنگ، دست نیافتنی خواهد بود. مصرف تنباکو می تواند سطوح عمیق تر مینای دندان را تحت تأثیر قرار دهد، که با مسواک زدن نیز قابل بهبود نخواهند بود.

با برداشته شدن براکت های روی دندان ها، این امکان وجود دارد که سطح دندان زیر آنها روشن تر باشد، در حالی که روی مناطق اطراف آن لکه ایجاد شده است. اگر از بریس های متحرک، مانند اینویزیلاین استفاده می کنید که از مواد شفاف ساخته شده اند تا قابل دیدن نباشند، با کشیدن سیگار، روی این گونه ابزارها نیز به شدت لکه ایجاد خواهد شد.

تأثیر کشیدن سیگار روی سلامت دهان

اثر دخانیات و سیگار بر درمان ارتودنسی

دود سیگار می تواند دندان ها را بیشتر مستعد تشکیل پلاک و رسوب کند، که علت اصلی بیماری لثه، پوسیدگی دندان و نیز بوی بد دهان است. بافت ها و استخوان های پیرامون دندان ها باید عاری از هر گونه باکتری مولد بیماری باشند تا بریس ها به درستی عمل کنند. تنباکو خطر گسترش بیماری لثه را افزایش می دهد، شرایطی که منجر به از دست رفتن دندان ها و استخوان پیرامون آن خواهد شد. این مشکلات می توانند سرعت کل فرایند صاف کردن دندان ها را کاهش دهند و مانعی برای دسترسی سریع شما به لبخند ایده آل باشند.

مراقبت های بیشتر در صورت کشیدن سیگار

دندان ها به مراقبت های زیادی نیاز دارند. علاوه بر این، در طول درمان ارتودنسی اگر سیگار می کشید باید مراقبت از دندان ها و بریس ها را دو برابر کنید. بهترین راه برای حفظ سلامت دهان و دندان مسواک زدن بیشتر و کشیدن نخ دندان به طور مرتب است که به از بین رفتن جرم و رسوب روی دندان ها کمک خواهد کرد. نخ دندان قادر است رسوب قسمت هایی از دندان را بردارد که مسواک قادر به دسترسی به آنها نخواهد بود.

کشیدن سیگار چگونه روی اینویزیلاین تأثیر می گذارد؟

اثر دخانیات و سیگار بر درمان ارتودنسی

برخلاف بریس های استاندارد، نمی توان بریس های اینویزیلاین را به صورت ثابت روی دندان ها قرار داد. در این نوع درمان از تری های شفاف متحرک استفاده می شود که در طول بازه ی زمانی درمان ارتودنسی به طور منظم تعویض می شوند تا به مرور زمان وضعیت قرار گیری دندان ها را اصلاح کنند. یکی از بزرگترین مزیت های اینویزیلاین نسبت به بریس های معمولی این واقعیت است که این تری های شفاف به اندازه ی دیگر بریس ها که به دندان ها متصل می شوند قابل مشاهده نیستند. با این حال، این تری ها می توانند از نظر زیبایی جنبه ی منفی داشته باشند، مخصوصاً اگر سیگار می کشید.

مواد بکار برده شده در تری های اینویزیلاین به راحتی تغییر رنگ پیدا می کنند- به همین دلیل است که به بیماران توصیه می شود حین خوردن غذا آنها را از دهان خارج کنند یا با وجود آنها از خوردن نوشیدنی های پر رنگ اجتناب کنند. کشیدن سیگار می تواند خیلی سریع تر موجب تغییر رنگ تری های اینویزیلاین شود. این عوامل می توانند یک تری شفاف و بی رنگ را به راحتی زرد یا حتی قهوه ای کنند. این مشکل هیچ کاری برای زیباتر شدن لبخند شما نخواهد کرد زیرا زرد شدن تری ها می تواند ظاهر دندان ها را زشت و زننده کند. علاوه بر این، به محضی که نیکوتین موجب ایجاد لکه روی تری ها شود، این لکه ها قابل پاک شدن نیستند و مجبور خواهید بود تا زمان تعویض تری ها صبر کنید.

هشدار: گرچه می توان بریس های اینویزیلاین را برداشت، با این حال تنها برای خوردن غذا و تمیز کردن دندان ها و اینویزیلاین مجاز به خارج کردن آنها هستید. برای حصول بهترین نتیجه، باید در سایر مواقع بریس ها روی دندان ها باقی بمانند.

اگر در پی راهی برای بهبود لبخند خود هستید، خیلی زود متوجه خواهید شد که راهکارهای زیادی در دسترس شما هستند. با کمک سفید کردن دندان ها می توانید لبخندی روشن و شفاف تر داشته باشید، می توانید برای دندان های از دست رفته ی خود جایگزینی مانند ایمپلنت های دندانی قرار دهید، و دندان های بد شکل را با کمک تغییر شکل و باندینگ اصلاح نمایید.

برای اکثر مشکلات دندانی معمولاً یک، و در بسیاری از موارد دو  راهکار وجود دارد! اگر به دنبال راهکاری برای صاف و همراستا کردن دندان های خود هستید، احتمالاً طی تحقیقات خود متوجه شده اید که می توان از ونیرها یا بریس ها برای داشتن لبخندی زیبا و صاف استفاده نمود. اما این دو روش از راه های کاملاً متفاوتی به هدف می رسند.

ونیر

دندانپزشکی زیبایی و درمان ارتودنسی

ونیرهای دندانی از جمله درمان های زیبایی دندان هستند که هدف اصلی آنها بهبود ظاهر لبخند است. عملکرد آنها به گونه ای است که با استفاده از نمای پرسلاین، روی دندان های کج پوشش داده می شود. برای بسیاری از افراد، ونیرهای دندانی به نظر گزینه ی جذابی هستند، که به آنها اجازه می دهند ظرف چند هفته لبخندی فوق العاده زیبا داشته باشند.

ونیرها قادرند شکل، اندازه و رنگ دندان های بیمار را تغییر دهند، به همین دلیل ممکن است نتایج شگفت انگیزی داشته باشند و بیمار به سادگی صاحب دندان هایی با ظاهر کاملاً طبیعی شود. از سوی دیگر، به مرور زمان روی خود آنها نیز لکه ایجاد نمی شود.

از جمله نقاط ضعف مهم آنها این است که برای قرار گرفتن ونیرها روی دندان ها، ممکن است دندانپزشک زیبایی مجبور باشد بخشی از سطح مینای دندان ها را بردارد تا بتواند ونیرها را به خوبی روی دندان ها قرار دهد، به شکلی که ظاهری کاملاً طبیعی داشته باشند. از طرف دیگر، این درمان غیر قابل بازگشت است و راهی برای برداشتن آنها وجود ندارد. علاوه بر این، ونیرها برای تمام عمر دوام ندارند و ممکن است زمانی مجبور شوید ونیرهای خود را تعویض کنید. ونیرها نیز مانند دندان های طبیعی ممکن است روزی خراب شوند. بعلاوه، به مرور زمان ممکن است لثه ها تحلیل بروند و بین ونیرها و خط لثه فاصله ایجاد شود.

اگر دندان های بیمار فشرده و نامرتب باشند، ممکن است نیاز باشد ونیرها کلفت و برجسته باشند تا همگی در یک راستا قرار گیرند. به همین دلیل ممکن است هم ظاهر آنها برای برخی بیماران آزار دهنده باشد و هم تمیز نگه داشتن آنها دشوار باشد.

درمان ارتودنسی

دندانپزشکی زیبایی و درمان ارتودنسی

اگر دندان های شما لب پر شده، شکسته، یا تغییر رنگ داشته اند ونیرهای دندانی می توانند گزینه ی خوبی باشند، اما اگر تنها از محل قرار گیری دندان های خود راضی نیستید،  درمان ارتودنسی می تواند جایگزینی بهتر از سایر روش ها باشد. برای بسیاری از بیماران، درمان ارتودنسی ممکن است جنبه ی زیبایی داشته باشد، اما این نوع درمان قابلیت های بیشتری دارد. بریس ها نه تنها ظاهر لبخند را تغییر می دهند، بلکه می توانند فواید دیگری نیز داشته باشند.

گاهی اوقات تمیز کردن دندان های کج کار دشواری است، بنابراین با صاف کردن آنها به راحتی می توان به تمام سطوح دندان ها دسترسی داشت و آنها را تمیز کرد. علاوه بر این، در دندان هایی که به شدت کج و یا رو به جلو هستند احتمال خطر آسیب بیشتر است. درمان ارتودنسی می تواند کمک کند تا وضعیت دندان ها بهبود چشمگیری داشته باشد، و دندان ها و فک ها بهتر روی یکدیگر جفت شوند و عملکرد درستی داشته باشند.

اما اگر نگرانی اصلی تنها ظاهر دندان ها است، بریس چرا، وقتی ونیر راهکار سریع تری ارائه می دهد؟

درست است که درمان ارتودنسی درمان سریعی نیست، و ممکن است چند ماه یا حتی چند سال طول بکشد، اما یکی از فواید این درمان در مقایسه با روش های دیگر آثار دراز مدت و آسیب کمتر آنها به دندان است. اگر پس از اتمام درمان ارتودنسی از ریتینر استفاده کنید، دندان های شما صاف باقی خواهند ماند و نیازی نخواهد بود در آینده برای درمان های بیشتر هزینه کنید.

اگر نگران دیده شدن آنها هستید، شاید خوشحال شوید اگر بدانید بریس ها در انواع مختلفی وجود دارند، از جمله الاینرهای شفاف اینویزیلاین و بریس های پنهان پشت دندانی.

سفید کردن دندان ها

دندانپزشکی زیبایی و درمان ارتودنسی

بسیاری از افرادی که دندان های صاف تر می خواهند احتمالاً دوست دارند دندان های سفیدتری نیز داشته باشند. ونیرها قادرند هر دو کار را به طور همزمان انجام دهند، شکل و رنگ دندان ها را اصلاح نمایند. اما اگر می خواهید درمانی اصولی تر داشته باشید، پس از اتمام درمان ارتودنسی می توانید دندان های طبیعی خود را سفید کنید.

دو راه برای سفید کردن تخصصی دندان ها وجود دارد. برای سفید کردن دندان ها در مطب می توانید به دندانپزشک مراجعه کنید، تا در حالی که ب راحتی تکیه داده اید، دندانپزشک با استفاده از ژل سفید کننده دندان های شما را سفید کند. گاهی اوقات برای تسریع فرایند سفید کردن دندان ها از نور LED استفاده می شود.

دندانپزشکی زیبایی و درمان ارتودنسی

روش دوم، سفید کردن دندان ها در منزل است. در این روش از یک تری سفید کننده ی سفارشی و مقداری ژل سفید کننده استفاده می شود. دستورالعمل کامل برای این کار به شما ارائه می شود. اما به سادگی باید شب مقداری ژل سفید کننده روی تری بریزید و آن را روی دندان های خود قرار دهید و تا زمانی که دندان ها به رنگ دلخواه برسند آن را روی دندان های خود نگه دارید.

.