مزایای الاینرهای شفاف ارتودنسی نامرئی در مقایسه با بریس های سنتی

بسیاری از بیماران (یا والدین آنها) از ما پرسیده اند که الاینر شفاف ارتودنسی نامرئی یا بریس های سنتی، کدام یک برای آنها بهتر است. این واقعاً یک تصمیم شخصی است، بنابراین فکر کردیم اطلاعاتی را ارائه کنیم تا در صورت نیاز به زمان برای بررسی گزینه های خود، به شما کمک کنیم. مهم است به خاطر داشته باشید که الاینرها می توانند اکثر مشکلات ارتودنسی، اما نه همه، را درمان کنند. بنابراین، مهم است که در مشاوره اولیه خود با ارتودنتیست خود در مورد اینکه کدام گزینه به شما کمک می کند بهترین نتیجه را دریافت کنید، صحبت کنید.

با این حال، برای بسیاری از موارد، هر دو گزینه در دسترس هستند، به این معنا که شما می توانید با توجه به آنچه ترجیح می دهید و بهترین سبک زندگی شما را انتخاب کنید. بریس ها از فلز یا پرسلن ساخته شده اند و به دندان های شما متصل می شوند. سپس از سیم های فلزی و نوارهای لاستیکی برای ایجاد نیرویی برای کمک به قرار گرفتن دندان ها در موقعیت صحیح استفاده می شود. الاینرها از پلاستیک ساخته شده اند و به صورت سفارشی و متناسب با دندان های شما ساخته می شوند. هر الاینر دندان ها را گام به گام به سمت موقعیت نهایی حرکت می دهد. برجستگی های کوچکی از رزین کامپوزیت (مواد پرکننده همرنگ دندان) به دندان های مختلف متصل می شوند تا به تراز کردن دندان ها کمک کنند تا بتوان آنها را به درستی حرکت داد.

الاینرها

مزایای الاینر شفاف ارتودنسی نامرئی

مزایای الاینر شفاف ارتودنسی نامرئی

مزایا:

  • ظاهر: الاینرها کمتر از بریس ها جلب توجه می کنند، زیرا شفاف و سفارشی هستند تا متناسب با دندان های شما باشند. این می تواند برای بسیاری از بیماران قابل استفاده باشد، اما نه برای همه بیماران.
  • رژیم غذایی: از آنجا که برای خوردن غذای خود می توانید الاینرهای خود را از دهان خارج کنید، رژیم غذایی شما تحت تأثیر قرار نمی گیرد. شما همچنان می توانید غذاهایی که دوست دارید را بخورید. خوردن برخی غذاها با بریس ها سخت یا ناراحت کننده است و می تواند باعث شکستگی آنها شود که می تواند درمان را به تأخیر بیندازد و برای انجام تعمیرات به مراجعه اضافی نیاز دارند.
  • بهداشت: از آنجا که الاینرهای شما قابل جابجایی هستند، می توانید طبق معمول مسواک بزنید و نخ دندان بکشید. این امر بسیار مهم است زیرا پاکسازی دندان ها با وجود بریس ها روی دندان ها، برای بسیاری از بیماران چالش برانگیز است.
  • قرار ملاقات ها: از آنجا که حرکت دندان ها توسط متخصص ارتودنسی شما از قبل برنامه ریزی شده است، مراجعات واقعی به مطب معمولاً بسیار ساده تر است و در برخی موارد می تواند به طور کلی کمتر باشد. این می تواند یک مزیت بزرگ برای همه افرادی باشد که زندگی پرمشغله ای دارند!
  • راحتی: به طور کلی، الاینرها راحت تر از بریس ها هستند. گرچه دندان ها همچنان می توانند تا حدودی حساس باشند، اما لب ها و گونه ها کمتر تحریک می شوند زیرا الاینر پلاستیکی صاف تر از بریس های فلزی یا پرسلن است. این ممکن است بویژه به افرادی مربوط می شود که ورزش های تماسی (یا نیمه تماسی) انجام می دهند.

معایب:

  • عادت کردن: الاینرها باید 22 ساعت در روز استفاده شوند تا مؤثر باشند. به این معنا که آنها فقط برای خوردن و تمیز کردن برداشته می شوند. عادت کردن مساوی است با نتایج بهتر!
  • الاینرها باید برای غذا خوردن و پاکسازی برداشته شوند. برخی از بیماران در صورت احساس خجالت یا شرمندگی ممکن است انجام این کار در ملاء عام برایشان دشوار باشد.
  • اثربخشی: الاینرها می توانند اکثر موارد را درمان کنند، نه همه را. در شرایط پیچیده، ارتودنتیست شما ممکن است به جای الاینرها بریس ها را توصیه کند. اگر به هر حال روی الاینرها پافشاری کنید، نتیجه نهایی ممکن است آنقدر دقیق نباشد.
  • هزینه: در برخی موارد، هزینه الاینرها می تواند بیشتر از بریس ها باشد. با این حال، در بسیاری از موارد آنها مشابه یا یکسان هستند. ارتودنتیست شما می تواند قبل از تصمیم گیری در مورد هزینه گزینه های شما صحبت کند.

بریس ها

بریس ها

بریس ها

مزایا:

  • قابل استفاده برای همه موارد: در حالی که الاینرها می توانند اکثر موارد را درمان کنند، از بریس ها می توان برای همه موارد استفاده کرد. به این معنا که بریس ها همیشه یک گزینه هستند.
  • انواع بریس ها: بریس ها می توانند انواع مختلفی از بریس های فلزی با رنگ یا بدون رنگ باشند. بریس های پرسلن نیز وجود دارند که بسیار محافظه کارانه تر از بریس های فلزی معمولی هستند.
  • عادت کردن: از آنجا که بریس ها روی دندان های شما ثابت هستند، نمی توانید آنها را فراموش کنید یا آنها را گم کنید. این می تواند برای برخی از بیماران مفید باشد، اگر آنها انگیزه داخلی برای رعایت کافی استفاده از الاینرها را نداشته باشند.

معایب:

  • بهداشت: تمیز کردن دندان ها با بریس ها به جای الاینرها بسیار چالش برانگیزتر است. اگر تمیز کردن به اندازه کافی انجام نشود، به دندان ها آسیب واقعی می رسد. این ممکن است منجر به تصمیم گیری برای برداشتن زود هنگام بریس ها شود، قبل از اینکه نتیجه نهایی بهینه حاصل شود.
  • رژیم غذایی: با استفاده از بریس های متصل به دندان، رژیم غذایی شما باید اصلاح شود. غذاهای سفت (یا دندان قروچه شبانه) می توانند باعث شکستگی شوند که می تواند پیشرفت درمان شما را کند یا متوقف کند. همچنین، از آنجا که با استفاده از بریس بیشتر مستعد پوسیدگی هستید، باید از غذاهای چسبناک شیرین خودداری کنید. رژیم غذایی نامناسب، بعلاوه بهداشت ناکافی، دستور العملی برای فاجعه است!
  • راحتی: به طور کلی، بریس ها بیشتر باعث ناراحتی می شوند زیرا می توانند به داخل گونه ها و لب ها مالیده شوند. برخی از بیماران بیشتر از سایرین از این موضوع رنج می برند و اغلب برای افرادی که در برخی ورزش ها و فعالیت های دیگر شرکت دارند مورد توجه قرار می گیرد.
  • ظاهر: بریس ها (حتی پرسلن ها) بیشتر از الاینرها جلب توجه می کنند. این برای برخی از بیماران بسته به شغل، سرگرمی و شخصیت آنها مهم است.
  • قرار ملاقات ها: قرارهای مورد نیاز برای بریس ها طولانی تر و درگیرتر هستند و باید تنظیمات فعال روی صندلی انجام شوند. ممکن است نیاز به بازدیدهای مکرر نیز وجود داشته باشد.
مقایسه ارتودنسی نامرئی و بریس سنتی

مقایسه ارتودنسی نامرئی و بریس سنتی

هنگام بررسی گزینه های درمان ارتودنسی باید موارد زیادی را در نظر بگیرید. امیدواریم اطلاعات ارائه شده در بالا برای کمک به تصمیم گیری بهترین گزینه برای شما مفید باشند. هیچ گزینه درست یا غلطی وجود ندارد، با این حال اطلاع از انتخاب خود و معنای آن در روز بسیار مهم است. تصمیم بگیرید که چه مزایا یا معایبی برای شما مهم هستند تا تصمیم خود را آسان تر کنید. مهم تر از همه، سؤال بپرسید. اطمینان حاصل کنید که تمام اطلاعات مورد نیاز برای تصمیم گیری آگاهانه را دارید.

سلب مسئولیت:

محتوای این مطلب فقط برای مقاصد اطلاعاتی و آموزشی در دسترس قرار گرفته است. محتوا قرار نیست جایگزینی برای تشخیص یا درمان شخصی تخصصی باشد. در مورد هر گونه سؤالی که ممکن است در مورد یک وضعیت دندانی یا پزشکی داشته باشید، همیشه از دندانپزشک خود یا ارتودنتیست واجد شرایط دیگر مشاوره بگیرید. هرگز توصیه های تخصصی را نادیده نگیرید یا به دلیل مطالبی که در سایت خوانده اید یا دیده اید، جستجوی آن را به تأخیر نیندازید.

الاینر شفاف ارتودنسی نامرئی چگونه ساخته می شود؟

بسیاری از افراد زمانی که متوجه می شوند الاینرهای شفاف به صورت سه بعدی چاپ می شوند شگفت زده می شوند. اما فرآیند ساخت الاینر شفاف شامل چاپ سه بعدی است. فلوچارت زیر چهار مرحله کلی درگیر در فرآیند ساخت الاینرهای شفاف ارتودنسی را نشان می دهد. همه الاینرهای شفاف با استفاده از نسخه ای از این چهار مرحله اساسی ساخته می شوند. با این حال، فناوری ها و روش های مختلفی وجود دارند که می توان در هر مرحله از آنها استفاده کرد که بر کیفیت و دقت محصول نهایی الاینر تأثیر می گذارند. در این مقاله، ما هر مرحله را با کمی جزئیات بیشتر بررسی خواهیم کرد.

الاینرهای شفاف چگونه ساخته می شوند؟

الاینرهای شفاف چگونه ساخته می شوند؟

الاینرهای شفاف چگونه ساخته می شوند؟

بیمار

بیمار بخش مهمی از فرآیند ساخت الاینرها است. این بیمار است که باید در نهایت تصمیم بگیرد که الاینرهای شفاف بهترین روش درمانی برای او هستند. طراحی درمان باید اولویت ها و خواسته های بیمار را با اصول صحیح ارتودنتیک تطبیق دهد.

قالب گیری

اصل “ورودی اشتباه، خروجی اشتباه” قطعاً در اینجا کاربرد دارد. قالب گیری، داده ورودی است که کل فرآیند به آن بستگی دارد. اگر قالب گیری دقیق نباشد، نتایج به خطر می افتند و بیمار احتمالاً در طول درمان احساس ناراحتی خواهد کرد.

دو روش متداول برای قالب گیری عبارتند از:

  1. قالب گیری فیزیکی با استفاده از مواد قالبگیری
  2. اسکن دیجیتال با استفاده از اسکنر داخل دهانی (یک اسکنر داخل دهان شما قرار می گیرد)

در عصر دندانپزشکی دیجیتال، اسکن دیجیتال روش ارجح است. این یک تجربه بسیار راحت تر برای بیمار است. بی خطر است. دقیق است (گرچه همه اسکنرها یکسان ساخته نمی شوند). فایل های اسکن دیجیتال را می توان برای بررسی با کلیک یک دکمه برای لابراتوار یا به یک همکار ارسال کرد (در مقابل یک قالب فیزیکی که باید بسته بندی و پست شود).

مرحله 2: طراحی

یکی از زمینه های مهم واگرایی در کیفیت الاینرهای شفاف در فرآیند طراحی است. ارتودنتیست ها متخصصانی هستند که آموزش های گسترده و خاصی در زمینه حرکت دندان ها دیده اند. دندانپزشکان عمومی ممکن است برای انجام درمان با الاینرهای شفاف توسط برند های الاینرهای شفاف گواهینامه دریافت کرده باشند، اما تخصص واقعی آنها در این زمینه می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد. حتی آن دسته از دندانپزشکان عمومی که آموزش های تکمیلی قابل توجهی در این زمینه دارند، به اندازه یک متخصص ارتودنسی واجد شرایط نیستند. به همین دلیل، ما نسبت به روش های درمانی که در آن متخصص ارتودنسی نظارت بر طراحی درمان وجود ندارد، هشدار می دهیم.

سه عامل مهم در طراحی موفق درمان وجود دارند:

  1. بیمار: این وظیفه بیمار است که اولویت ها و انتظارات خود را به وضوح بیان کند. همه بیماران اهداف درمانی یکسانی ندارند. برخی دندان های بی نقص می خواهند و حاضرند هر مقدار زمان، ناراحتی و هزینه برای بدست آوردن آنها را تحمل کنند. سایرین فقط می خواهند یک مشکل خاص اصلاح شود و تأکید بیشتری روی ترکیبی از سرعت، راحتی، سهولت و یا هزینه دارند.
  2. پزشک معالج: گرچه متخصص ارتودنسی در جنبه های بیولوژیکی و تشریحی حرکت دندان ها متخصص است، اما اغلب در پلت فرم های نرم افزاری که درمان بر اساس آنها تنظیم می شود، متخصص نیستند. که توسط تکنسین لابراتوار انجام می شود. پزشک معالج باید دستورالعمل هایی را به تکنسین لابرتوار ارائه دهد که منعکس کننده اولویت های بیمار باشند و در عین حال اصول صحیح ارتودنتیک را نیز رعایت کند.
  3. تکنسین لابراتوار: تکنسین لابراتوار طراحی درمان را در داخل محیط نرم افزاری طبق دستور ارتودنتیست تجویز کننده انجام می دهد. پارامترهای نرم افزار کمک می کنند تا اطمینان حاصل شود که فقط حرکات واقعی دندان ها و جدول زمانی می توانند در طراحی وارد شوند.

مرحله 3: مدل

این بخشی از فرآیندی است که بسیاری از افراد از وجود آن بی اطلاع هستند. در حال حاضرخود الاینرهای شفاف چاپ سه بعدی نمیشوند. در عوض، برای هر مرحله از درمان، یک مدل از دندان ها به صورت سه بعدی چاپ می شود. اینجاست که هزینه های زیادی برای ساخت الاینرهای شفاف متحمل می شود. تجهیزات، مواد (رزین) و زمان مورد نیاز برای چاپ این مدل ها پرهزینه هستند.

الاینرهای شفاف چگونه ساخته می شوند؟

الاینرهای شفاف چگونه ساخته می شوند؟

مانند هر مرحله دیگر در این فرآیند، دقت چاپگرهای سه بعدی و کیفیت رزین های استفاده شده روی کیفیت الاینرها تأثیر می گذارد.

توجه: پیشرفت های فناوری همچنان باعث افزایش کارایی در ارائه مراقبت های ارتودنتیک مقرون به صرفه می شود. این صنعت به دنبال فناوری است که امکان چاپ سه بعدی مستقیم الاینرها و دور زدن نیاز به چاپ مدل های سه بعدی از دندان ها در هر مرحله ای را فراهم کند. هنگامی که این پیشرفت بدست آمد، ما باید شاهد کاهش بیشتر هزینه ساخت الاینرهای شفاف باشیم.

مرحله 4: ساخت

هنگامی که مدل ها چاپ شدند، می توان الاینرها را ساخت. ورقه ای از مواد ترموپلاستیک نازک تا دمای شکل گیری حرارت داده می شود و سپس روی قالب اعمال می شود تا شکل دندان ها را بگیرد. پس از سرد شدن و سفت شدن، الاینرها بریده شده و لبه ها صاف می شوند. این فرآیندها را می توان با دست یا ماشین های صنعتی خودکار انجام داد.

ساخت الاینر شفاف

ساخت الاینر شفاف

در فرآیند ساخت، مواد ترموپلاستیک مهم هستند. Essix و Zendura دو مورد از پرمصرف ترین برندهای مواد ترموپلاستیک در ایالات متحده هستند، اما گزینه های بسیار دیگری نیز در بازار وجود دارند. بهترین مواد ترموپلاستیک تعادل بهینه نیروی متحرک و راحتی را برای فرد استفاده کننده، شفافیت و فاقد BPA بودن را فراهم می کند. به طور کلی، افزایش راحتی، از مواد نرم تری حاصل می شود که نیروی حرکتی پایدار کمتری را ارائه می دهند. نیروی حرکت پایدار بیشتر با مواد سخت تر و ضخیم تر بدست می آید که راحتی کمتری را برای فرد استفاده کننده ایجاد می کند.

خلاصه

پیشرفت های تکنولوژیکی باعث شده اند که روند ساخت الاینرهای شفاف کارآمدتر و دقیق تر از همیشه باشد. گرچه تمام فرآیندهای تولید از مراحل اولیه یکسانی پیروی می کنند، رویکردهای مختلف در هر مرحله تأثیر قابل توجهی روی کیفیت محصول نهایی خواهند داشت. ما به استفاده کنندگان هشدار می دهیم که صرفاً گزینه کم هزینه را انتخاب نکنند.

آیا با دندان مصنوعی می توان ارتودنسی نامرئی استفاده کرد؟

ارتودنسی نامرئی با استفاده نوآورانه از تری های الاینر شفاف متحرک برای صاف کردن دندان ها، انقلابی در درمان ارتودنسی ایجاد کرده است. اما اگر از قبل دندان مصنوعی مانند ایمپلنت های دندانی، روکش ها، بریج ها یا پروتزهای دندانی دارید، ممکن است از خود بپرسید که آیا هنوز هم ارتودنسی نامرئی گزینه ای برای شماست یا خیر.

خبر خوب این است که در بیشتر مواقع ارتودنسی نامرئی می تواند با موفقیت در کنار ونیرها، ایمپلنت های دندانی و روکش ها یا بریج های خاص عمل کند تا دندان های طبیعی باقی مانده شما را همراستا کند و لبخند شما را ارتقاء بخشد. با این حال، به هماهنگی کامل بین متخصص ارتودنسی و دندانپزشک ترمیمی شما نیاز دارد.

در این راهنمای دقیق، ما موارد زیر را پوشش خواهیم داد:

  • ارتودنسی نامرئی چگونه عمل می کند.
  • ملاحظات مهم در مورد انواع دندان های مصنوعی
  • نقش های ارائه دهنده خدمات دندانپزشکی و طراحی درمان
  • با ارتودنسی نامرئی و دندان های مصنوعی چه انتظاری باید داشت؟
  • عوامل هزینه و زمان درمان
  • نرخ موفقیت و نتایج

با درک فرآیند، طراحی مورد نیاز، محدودیت ها و گزینه های درمان با دندان های مصنوعی، برای بهبود لبخند خاص خود می توانید تصمیمی آگاهانه در مورد استفاده از ارتودنسی نامرئی بگیرید.

مروری بر درمان ارتودنسی نامرئی

قبل از بررسی ملاحظات خاص برای لبخندهای ترمیم شده، اجازه دهید ابتدا اصول درمان ارتودنسی نامرئی را درک کنیم.

ارتودنسی نامرئی از یک سری تری های پلاستیکی شفاف به نام الاینرها استفاده می کند که به صورت سفارشی برای دندان های شما مناسب هستند و در طول درمان هر 1 تا 2 هفته یک مرتبه تعویض می شوند. هر الاینر نیرویی که با دقت کالیبره شده است را اعمال می کند تا به صورت تدریجی دندان های شما را به موقعیتی حرکت دهد که ارتودنتیست شما تعیین کرده است.

مراحل کلیدی برای درمان ارتودنسی نامرئی شامل موارد زیر هستند:

قالب گیری و ماکت سه بعدی

نخستین گام قالب گیری یا ساخت اسکن دهانی از دندان های شما است. در این مرحله یک مدل دیجیتالی سه بعدی بسیار دقیق از لبخند شما ایجاد می شود. سپس ارتودنتیست شما از نرم افزار خاصی برای ترسیم توالی دقیق حرکات مورد نیاز دندان برای رسیدن به اهداف شما استفاده می کند.

تولید الاینر سفارشی

حرکات دیجیتالی طراحی شده به شرکت سازنده الاینرارسال می شوند. هر یک از الاینرهای سفارشی شما با استفاده از فناوری استریولیتوگرافی، به صورت سه بعدی دقیق از روی ماکت چاپ می شود.

استفاده تمام وقت از الاینرها

استفاده تمام وقت از الاینرها

استفاده تمام وقت از الاینرها

شما معمولا 20تا 30 سری الاینر برای استفاده در طول درمان دریافت خواهید کرد. هر ست باید 20 تا 22 ساعت در روز استفاده شود و فقط برای خوردن، نوشیدن، مسواک زدن و نخ دندان کشیدن از دهان خارج شود. هر 2 هفته، شما به سراغ سری بعدی الاینرها خواهید رفت تا دندان های شما به تدریج  حرکت کنند.

قرار ملاقات ها و اصلاحات

شما در طول درمان به طور منظم توسط متخصص ارتودنسی خود معاینه خواهید شد تا پیشرفت را زیر نظر داشته باشد و مطمئن شود که الاینرها به درستی مراحل درمان را طی کرده اند. برای تنظیم دقیق نتایج، اغلب در پایان درمان به الاینرهای اصلاحی نیاز است.

کل زمان درمان با ارتودنسی نامرئی به طور متوسط ​​9 تا 15 ماه است اما بر اساس مورد خاص شما می تواند متفاوت باشد. الاینرها هنگامی که طبق دستورالعمل استفاده می شوند، نیروی کالیبره شده ایده آلی را اعمال می کنند تا دندان ها را راحت و کارآمد صاف کنند.

اکنون بیایید نگاه دقیق تری داشته باشیم به نحوه عملکرد ارتودنسی نامرئی با انواع مختلف ترمیم های مصنوعی دندانی مانند ایمپلنت ها، بریج ها، روکش ها و ونیرها.

ارتودنسی نامرئی با ایمپلنت های دندانی

ایمپلنت های دندان یکی از متداول ترین و مؤثرترین روش ها برای جایگزینی دندان های از دست رفته هستند. ایمپلنت شامل یک پایه تیتانیومی کوچک است که از طریق جراحی درون استخوان فک تعبیه شده و روی آن یک روکش یا دندان مصنوعی قرار داده شده است. استخوان محکم با پست ایمپلنت جوش می خورد بنابراین مانند عملکرد و احساس یک ریشه دندان طبیعی را ایجاد می کند.

روکش – بخشی که شبیه یک دندان واقعی است – به پست ایمپلنت چسبانده می شود تا ترمیم دندان را کامل کند. روکش های ایمپلنت می توانند تک واحدی باشند یا در یک بریج به یکدیگر متصل شوند. با مراقبت مناسب، ایمپلنت ها می توانند یک عمر دوام بیاورند. پس اگر ایمپلنت های دندانی داشته باشید، ارتودنسی نامرئی چگونه عمل می کند؟

مزایا

در اینجا برخی از مزایای استفاده از ارتودنسی نامرئی با ایمپلنت های دندانی آورده شده است:

  • ایمپلنت ها ثابت هستند – برخلاف ریشه های طبیعی دندان، ایمپلنت های دندانی به طور ایمن به استخوان فک متصل می شوند و نمی توانند جابجا شوند یا حرکت کنند. این یک تکیه گاه محکم برای حرکت دندان های دیگر فراهم می کند.
  • ارتودنسی نامرئی دندان های طبیعی را حرکت می دهد – الاینرها فقط می توانند به دندان های طبیعی نیرو وارد کنند. با این حال، آنها می توانند به طور مؤثر آن دندان های طبیعی را در اطراف ایمپلنت هایی که به درستی قرار داده شده اند حرکت دهند.
  • چسباندن الاینرها به ایمپلنت ها – دکمه های کوچک همرنگ دندان را می توان به سطح روکش ایمپلنت چسباند. این به الاینر ارتودنسی نامرئی اجازه می دهد تا با جابجایی دندان های دیگر به ایمپلنت های ثابت بچسبد تا تکیه گاه شود.
  • محافظت از ایمپلنت ها – ایمپلنت ها و ترمیم های دندانی سرمایه گذاری های پر هزینه ای هستند. الاینرهای ارتودنسی نامرئی باید روی آنها قرار گرفته و بدون آسیب رساندن به روکش های ایمپلنت، نیرو را در اطراف خود اعمال کنند. طراحی دقیق درمان از استرس های اضافی جلوگیری می کند.

ملاحظات

با این حال، برخی ملاحظات مهم برای استفاده از ارتودنسی نامرئی با ایمپلنت های دندانی از قبل موجود وجود دارد:

  • وضعیت ایمپلنت ها – ایمپلنت ها باید با موفقیت درون استخوان ادغام شوند و ترمیم ها قبل از درمان در شرایط خوبی باشند. بهبودی و استئواینتگریشن پس از قرار دادن ایمپلنت 3 تا 6 ماه طول می کشد.
  • میزان حرکت – چه مقدار حرکت صاف کننده در اطراف ایمپلنت ها طراحی شده است؟ حرکت گسترده نیروی بیشتری ایجاد می کند که باید با دقت انجام شود.
  • کار ترمیمی – آیا روکش های ایمپلنت در طول فرآیند به بازسازی، تغییر شکل یا ترمیم متفاوتی نیاز دارند تا بتوانند الاینرها و ضمائم را در خود جای دهند؟ در این صورت، کار دندانپزشکی اضافی هزینه را افزایش خواهد داد.
  • موقعیت ایمپلنت – محل و زاویه ایمپلنت ها بر دشواری حرکت دندان های دیگر در اطراف آنها تأثیر می گذارد. ایمپلنت های کج درمان را پیچیده تر می کنند.

در اکثر موارد با هماهنگی بین متخصص ارتودنسی و دندانپزشک ترمیمی، ارتودنسی نامرئی می تواند به طور ایمن و مؤثر با ایمپلنت های دندانی که به خوبی جوش خورده اند عمل کند. اما انتخاب دقیق مورد و طراحی حیاتی هستند.

ارتودنسی نامرئی با روکش های دندانی

پس از تراشیدن دندان آسیب دیده یا پوسیده و پوشاندن آن با روکش دندان، آن روکش مصنوعی را نمی توان با الاینر ارتودنسی نامرئی جابجا کرد. با این حال، ارتودنسی نامرئی همچنان می تواند دندان های طبیعی دیگر را در اطراف روکش دندان ثابت جابجا کند. در اینجا توضیح داده ایم چرا:

ارتودنسی نامرئی با روکش های دندانی

ارتودنسی نامرئی با روکش های دندانی

مزایا

برخی از مزایای استفاده از ارتودنسی نامرئی با روکش های دندانی موجود عبارتند از:

  • فقط دندان های طبیعی حرکت می کنند – الاینرهای ارتودنسی نامرئی به دندان های طبیعی نیرو وارد می کنند اما روی روکش های چسبانده شده تاثیری نمی گذارند. روکش ها به عنوان تکیه گاه عمل می کنند.
  • در صورت نیاز شکل روکش ها تغییر داده می شود – برخی از رنگ های روکش های دندانی ممکن است برای تناسب مناسب الاینر به تنظیم نیاز داشته باشند. دندانپزشک شما در صورت لزوم می تواند روکش ها را با دقت بازسازی کند.
  • محافظت از یکپارچگی روکش – هیچ نیروی اضافی نباید مستقیماً به روکش ها وارد شود تا خطر جدا شدن یا آسیب به حداقل برسد.

ملاحظات

با این حال، برخی از عوامل کلیدی وجود دارند که باید با درمان ارتودنسی نامرئی در اطراف روکش های موجود در نظر گرفته شوند:

  • مواد روکش – از چه ماده ای ساخته شده است؟ روکش های فلز- پرسلن PFM محکم ترین هستند. روکش های تمام- سرامیک شکننده تر هستند. رزین یا سرامیک ذوب شده روی روکش های فلزی می تواند بسیار انعطاف پذیر باشد. مواد روی انعطاف پذیری تأثیر می گذارند.
  • سن روکش – روکش هایی که عمر زیادی دارند بیشتر مستعد عوارضی مانند جدا شدن اتصالات یا خرابی مکانیکی هستند. روکش های جدیدتر می توانند نیروهای ارتودنسی را بهتر تحمل کنند.
  • میزان تغییر موقعیت دندان – دندان های طبیعی چقدر باید جابجا شوند؟ حرکات بزرگ نیروی بیشتری به روکش ها وارد می کنند که می تواند خطرات را افزایش دهد.
  • روکش های موقت – در برخی موارد، ممکن است در طول درمان به روکش های موقت نیاز باشد تا امکان قرار دادن ضمیمه یا تغییر کانتور قبل از قرار دادن روکش های نهایی فراهم شود.

با تشخیص و طراحی دقیق، اکثر روکش های دندانی مدرن (بویژه روکش های تمام – سرامیکی) می توانند با خیال راحت به عنوان تکیه گاه برای درمان ارتودنسی نامرئی استفاده شوند. اما وضعیت و نوع روکش ها باید مورد ارزیابی قرار گیرد.

ارتودنسی نامرئی با ونیرهای دندانی

ارتودنسی نامرئی با بریج های دندانی

ارتودنسی نامرئی با بریج های دندانی و انواع دندان مصنوعی

ونیرهای دندانی پوسته های نازکی از پرسلن یا مواد کامپوزیت هستند که روی جلو و کناره های دندان ها چسبانده می شوند. ونیرها که اغلب برای بهبود ظاهر دندان های کج، لب پر شده، فرسوده یا لکه دار استفاده می شوند، کم تهاجم هستند.

در اینجا چند نکته برای استفاده از درمان ارتودنسی نامرئی روی دندان های ونیردار آورده شده اند:

مزایا

  • ونیرها حرکت نمی کنند – مانند روکش های دندان، مکان ونیرها را پس از چسباندن روی دندان ها نمی توان تغییر داد. اما می توان دندان ها را در اطراف ونیرهای پایدار حرکت داد.
  • تأثیر حداقل – در بیشتر موارد، ونیرها در درمان ارتودنسی نامرئی تداخلی ایجاد نمی کنند، زیرا شکل و احساس دندان های طبیعی را به خوبی تقلید می کنند. الاینرها به راحتی روی آنها قرار می گیرند.
  • اتصالات را به دندان ها بچسبانید – هر ضمیمه مورد نیاز بر روی مینای دندان طبیعی چسبانده می شود، نه خود ونیرهای پرسلن. این از یکپارچگی روکش محافظت می کند.
  • در صورت نیاز کامپوزیت ها تغییر شکل داده می شوند – اگر ونیرهای کامپوزیتی برای تناسب مناسب تراز به تنظیم نیاز داشته باشند، غیرتهاجمی خواهد بود. پرسلن باید به صورت حرفه ای بازسازی شود.

ملاحظات

چند نکته مهم عبارتند از:

  • قرار دادن – آیا ونیرها فقط روی دندان های جلو قرار می گیرند یا روی سطوح جونده قرار می گیرند؟ پوشش بیشتر ونیر، حرکات ارتودنسی نامرئی را دشوارتر می کند.
  • ضخامت روکش – ونیرهای ضخیم تر (بیشتر از 7/0 میلی متر) خیلی حجیم هستند و می توانند مانع تناسب و کشش مناسب الاینر شوند.
  • دندان های آسیب دیده – آیا ونیرها به همه دندان ها چسبانده می شوند یا فقط به تعداد کمی؟ ونیرهای بیشتر درمان را سخت تر می کنند.
  • مقدار صاف کردن – حرکات عمده دندان معمولاً با وجود ونیرها روی همه دندان های داخل دهان امکان پذیر نیست. جابجایی های جزئی ممکن است مؤثر باشند.

ونیرهایی که به خوبی طراحی شده اند و رنگ طبیعی دندان ها را به خوبی تقلید می کنند، می توانند به خوبی با ارتودنسی نامرئی عمل کنند. اما پوشش بسیار حجیم یا بیش از حد ونیر می تواند حرکت مورد نظر را محدود کند.

ارتودنسی نامرئی با بریج های دندانی

بریج های دندانی برای جایگزینی یک یا چند دندان از دست رفته در یک ردیف به کار می روند. یک بریج از دندان های مصنوعی تشکیل شده است که بین دو روکش دندانی تکیه گاه قرار داده شده است که روی دندان های طبیعی دو طرف چسبانده شده اند.

از آنجا که نمی توان بریج ها را مانند پروتزهای مصنوعی برداشت، استفاده از ارتودنسی نامرئی پیچیده تر است اما بسته به مورد امکان پذیر است.

مزایا

در اینجا برخی از مزایای بالقوه ارتودنسی نامرئی با بریج های دندانی آورده شده است:

  • فقط دندان های طبیعی حرکت می کنند – واحدهای بریج پروتز ثابت باقی می مانند، در حالی که ارتودنسی نامرئی دندان های پایه طبیعی تکیه گاه را جابجا می کند.
  • الاینرها به روکش ها می چسبند – مانند یک روکش دندانی تکی، برای داشتن یک تکیه گاه، می توان ضمیمه های دکمه ای شفاف را به واحدهای روکش متصل کرد.
  • طراحی هماهنگ – هماهنگی نزدیک بین متخصص ارتودنسی و دندانپزشک ترمیمی امکان طراحی دقیق درمان در اطراف یک بریج را فراهم می کند.
  • بهبود هم ترازی بریج – در برخی موارد، حرکات جزئی دندان می تواند هم ترازی بریج با دندان های طبیعی برای تناسب بهتر را بهبود بخشد.

ملاحظات

با این حال، برخی از معایب و محدودیت ها وجود دارند:

  • یکپارچگی بریج – نیروهای اضافی ممکن است باعث جدا شدن بریج، آسیب رساندن به روکش های تکیه گاه یا دندان های لنگر شوند. طراحی دقیق بسیار مهم است.
  • مقدار حرکت – حرکات عمده دندان اغلب با یک بریج ثابت در محل امکان پذیر نیست. اصلاحات جزئی امن ترین هستند.
  • بریج موقت – در طول ارتودنسی نامرئی ممکن است لازم باشد بخش هایی از بریج به طور موقت برداشته و جایگزین شوند تا الاینر درست قرار بگیرد.
  • محدود به بریج های جلو – بریج های روی دندان های مولر عقب برای ارتودنسی نامرئی کمتر بهینه هستند زیرا نیروی بایت روی آنها بسیار بیشتر است.

ارتودنسی نامرئی به لطف نوآوری هایی مانند برش های دقیق و ضمیمه ها، به طور بالقوه می تواند در برخی شرایط با بریج های دندانی عمل کند. اما به بریج خاص شما بستگی دارد. طراحی دقیق بین متخصصین دندانپزشکی نیاز است.

طراحی درمان ارتودنسی نامرئی در اطراف دندان های مصنوعی

همانطور که مشاهده می کنید، استفاده از ارتودنسی نامرئی زمانی که روی برخی از دندان ها ترمیم های مصنوعی دندانی انجام می دهید، به طراحی گسترده بین متخصص ارتودنسی و دندانپزشک ترمیمی نیاز دارد.

در اینجا چند مرحله کلیدی طراحی ارائه شده اند که آنها انجام خواهند داد:

  • ارزیابی کامل دندانی – موقعیت و وضعیت تمام دندان های مصنوعی مانند ایمپلنت ها، روکش ها، ونیرها و بریج ها مشخص می شوند. سن، مواد، یکپارچگی و وضعیت پریودنتال ارزیابی می شوند.
  • بررسی اسناد دندانپزشکی – به قالب ها، عکس ها، تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس مربوط به کار دندانپزشکی شما نگاه می شود. اسکن های دیجیتال و ماکت های سه بعدی دیدگاه دقیقی را ارائه می دهند.
  • در مورد اهداف درمان گفتگو می شود – نتایج مورد نظر، میزان صاف کردن مورد نیاز، چارچوب زمانی و نگرانی های خود را درک کنید. انتظارات معقول را تعیین کنید.
  • طرح درمان هماهنگ می شود – در مورد اینکه آیا هرگونه اصلاح پروتز، جایگزینی یا سایر اقدامات مقدماتی دندانپزشکی قبل از شروع درمان با ارتودنسی نامرئی توصیه می شوند، بحث کنید.
  • پیوست های دقیق اضافه می شوند – یکپارچگی پیوست بهینه روی ایمپلنت ها، بریج ها و روکش ها یا ونیرها انتخاب می شوند تا نیرو به درستی هدایت شود.
  • نیروها مدیریت می شوند – محاسبات نیرو و دینامیک اطراف دندان های مصنوعی برای جلوگیری از آسیب و به حداکثر رساندن کارایی انجام می شوند.
  • بررسی تناسب – آیا قبل از سفارش الاینرهای درمانی، تری های الاینر و یا واکس آپ های آزمایشی را برای بررسی تناسب اطراف دندان های مصنوعی استفاده کرده اید.
  • محدودیت ها توضیح داده می شوند – با صاف شدن با ارتودنسی نامرئی و وضعیت دندانی شما، هرگونه محدودیت یا عارضه ای که باید انتظار داشته باشید به صورت واضح برای شما توضیح داده می شوند.

با طراحی دقیق، می توان بیشتر دندان های مصنوعی را در طول درمان ارتودنسی نامرئی به طور ایمن استفاده کرد. اما طراحی ضعیف می تواند خطر آسیب پروتز را به همراه داشته باشد. ارتباط نقش کلیدی دارد.

چه کسی می تواند ارتودنسی نامرئی را برای دندان های مصنوعی ارائه دهد؟

چه کسی می تواند ارتودنسی نامرئی را برای دندان های مصنوعی ارائه دهد؟

چه کسی می تواند ارتودنسی نامرئی را برای دندان های مصنوعی ارائه دهد؟

برای هماهنگی صحیح درمان ارتودنسی نامرئی زمانی که دندان های مصنوعی با دندان های طبیعی ادغام شده اند، به موارد زیر نیاز دارید:

  • یک متخصص ارتودنسی با تجربه در زمینه ارتودنسی نامرئی – با گواهینامه پیشرفته در طراحی و اجرای درمان ارتودنسی نامرئی. از بیومکانیک پیرامون مواد دندانی اطلاعات کافی دارد.
  • یک دندانپزشک ترمیمی ماهر – با کارهای دندانپزشکی شما آشنا است و قادر به اصلاح ترمیم ها یا ضمیمه ها برای درمان یکپارچه است. در صورت نیاز می تواند روکش ها یا بریج های موقت را جایگزین کند.

بسیاری از ارتودنتیست ها مستقیماً با یک دندانپزشک ترمیمی مورد اعتماد برای طراحی موارد پیچیده ارتودنسی نامرئی با توانبخشی دندان مصنوعی کار می کنند. پیدا کردن دندانپزشکان معتبر با آن تخصص ایده آل است.

در حالت ایده آل، دندانپزشک شما باید آموزش های پیشرفته ای در زمینه دندانپزشکی زیبایی و ایمپلنت از مؤسسات معتبر دریافت کرده باشد. این مدارک نشان دهنده تخصص تخصصی در ترمیم و یکپارچه سازی دندان ها – چه طبیعی و چه مصنوعی هستند. این سطح از مهارت، طراحی بهینه و درمان ایمن ارتودنسی نامرئی با دندان های مصنوعی را تضمین می کند.

فرآیند ارتودنسی نامرئی با دندان مصنوعی چیست؟

هنگامی که کارشناسان هماهنگ کننده دندانپزشکی طرح درمان ارتودنسی نامرئی شما را با ملاحظات دندان مصنوعی ترسیم کردند، روند کلی مراحل اصلی را دنبال می کنند:

  • قالب گیری ها و سوابق – قالب ها و اسکن های گسترده از دندان های شما در وضعیت فعلی برای طراحی درمان دیجیتالی گرفته می شوند. همچنین ممکن است به عکس، تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس و ثبت بایت نیاز باشد.
  • الاینرها و استفاده – الاینرهای سفارشی درست مانند ارتودنسی نامرئی استاندارد به ترتیب مقرر در فواصل 1 تا 2 هفته ای ساخته و استفاده می شوند. هر 10 تا 14 روز به سری بعدی الاینرها می روید.
  • ویزیت های بعدی – متخصص ارتودنسی برای بررسی پیشرفت، تناسب و ردیابی دندان ها بر اساس طرح درمان، شما را به صورت دوره ای ویزیت می کند. در صورت نیاز اصلاحات انجام می شوند.
  • ترمیم نهایی – هنگامی که دندان ها به درستی تراز شدند، جایگزین های نهایی مانند روکش های ایمپلنت، ونیرها، بریج ها یا روکش ها، برای کامل شدن لبخند انجام می شوند.

با ارتباط و زمان بندی خوب بین ارائه دهندگان خدمات دندانپزشکی، این رویکرد هماهنگ منجر به نتایج عالی ارتودنسی نامرئی می شود.

خطرات بالقوه کدامند؟

تمام درمان های ارتودنسی، علیرغم طراحی و اجرای صحیح، دارای برخی خطرات ذاتی هستند. با ارتودنسی نامرئی و دندان های مصنوعی، خطرات بالقوه عبارتند از:

  • شل شدن یا آسیب روکش ها، بریج ها یا ونیرهای دندانی ناشی از نیروی وارده
  • از دست دادن چسبندگی با اتصالات روی ایمپلنت ها، بریج ها یا روکش های انتخابی
  • نیروی ناخواسته روی ایمپلنت های دندانی در صورت شکست ضمائم
  • تغییر بایت یا تداخل اکلوزال ناشی از حرکت ناهموار دندان
  • افزایش سایش، شل شدن یا آسیب به پروتزهای متحرک در طول درمان

آیا می توان الاینر شفاف را تنها برای دندان های جلو دریافت کرد؟

محبوبیت الاینر شفاف در میان افراد بزرگسالی که به دنبال صاف کردن محتاطانه دندان های خود بدون بریس های فلزی معمولی هستند، افزایش یافته است. الاینرهای پلاستیکی شفاف و متحرک در هنگام استفاده عملاً نامرئی هستند و از سری های متوالی استفاده می کنند تا در طول زمان به تدریج دندان ها را به موقعیت های دلخواه جابجا کنند.

در حالی که الاینرهای شفاف می تواند انواع موارد را از همراستایی جزئی دندان گرفته تا اصلاحات پیچیده بایت را درمان کند، یک پرسش متداول این است که آیا الاینر می تواند به صورت خاص فقط برای هدف قرار دادن دندان های جلوی قابل مشاهده استفاده شود که ممکن است نامرتب باشند، فاصله داشته باشند یا کج باشند؟ پاسخ کوتاه این است که آری – در برخی موارد می توان الاینر را برای تمرکز درمان فقط روی دندان های جلو سفارشی کرد. با این حال، چندین عامل مهم وجود دارند که باید قبل از دنبال کردن این رویکرد محدود، ابتدا در نظر بگیرید.

آنچه که باید قبل از انتخاب الاینر شفاف فقط برای دندان های جلو بدانید

آنچه که باید قبل از انتخاب اینویزیلاین فقط برای دندان های جلو بدانید

آنچه که باید قبل از انتخاب اینویزیلاین فقط برای دندان های جلو بدانید

اگر به استفاده از الاینر شفاف برای اصلاح مشکلات مربوط به فقط دندان های جلوی خود علاقه مند هستید، در اینجا چند نکته کلیدی وجود دارند که قبل از ادامه باید بدانید:

  • بهترین حالت زمانی است که همه دندان ها را شامل می شود. الاینر به گونه ای طراحی شده است که تمام دندان ها را برای نتایج مطلوب در بر بگیرد. با جداسازی دندان های جلو، اگر دندان های عقب مورد توجه قرار نگیرند می تواند منجر به بروز مشکلات مربوط به ثبات درمان شود. قابل پیش بینی ترین نتایج زمانی حاصل می شوند که دندان های جلو و عقب با یکدیگر در نظر گرفته شوند.
  • حرکت دندان جلو روی دندان های دیگر تأثیر می گذارد. حتی اگر فقط دندان های جلو در یک راستا قرار گیرند، موقعیت دندان های عقب به عنوان تکیه گاه مهم عمل می کند و همیشه تحت تأثیر قرار می گیرند. دندان های آسیاب عقبی ممکن است برای تنظیم دندان های جلو به بازیابی جزئی یا حداقل حرکت نیاز داشته باشند.
  • زمان های درمان معمولاً متغیر هستند. مواردی که فقط حرکت دندان های جلو را شامل می شوند، معمولاً مدت زمان درمان کوتاه تری دارند که از ۴ تا ۱۲ ماه متغیر است. حرکت کلی کمتر دندان به این معنا است که الاینرها می توانند در توالی ها سریع تر پیشرفت کنند.
  • نتایج ممکن است ناقص باشند. انتخاب محدود کردن درمان با الاینرها فقط به دندان های جلو، در مقایسه با درمان کامل و جامع که همه دندان ها را شامل می شود، احتمال نتایج ناقص زیبایی را افزایش می دهد. برخی از بیماران یک راه حل سریع را انتخاب می کنند که درک نتایج ممکن است کامل نباشد.
  • اغلب تکنیک های خاصی اجرا می شوند. برای مجزا سازی موفق حرکات دندان های جلو، ارتودنتیست ها اغلب از راهکارهای خاصی مانند برش های دقیق، ضمیمه ها، الاستیک های بین دو قوس دندانی و بایت رمپ ها استفاده می کنند. این باعث افزایش کنترل می شود.

با طراحی مناسب و انتظارات معقول، الاینر می تواند گزینه ای مناسب برای بهبود همترازی دندان های جلو در افراد باشد. مشاوره با ارتودنتیست بهترین راه برای ارزیابی کامل گزینه ها است.

چه زمانی الاینر می تواند فقط برای دندان های جلو عمل کند؟

اینها موقعیت های متداولی هستند که ممکن است استفاده از الاینر برای تمرکز ویژه روی دندان های جلو امکان پذیر باشد:

بستن فاصله بین دندان های جلو

فضای بیش از حد بین دندان های جلو یک مشکل زیبایی شایع است که می تواند ناشی از دلایل مختلفی مانند ژنتیک یا کارهای قبلی دندانپزشکی باشد. الاینر شفاف می تواند دندان های جلو را به صورت تدریجی به سمت یکدیگر ببرد تا این فاصله ها را ببندد. این کار فشار روی دندان های کناری را کاهش می دهد و به جلوگیری از بدتر شدن مشکلات کمک می کند.

چرخش دندان های جلو که به طور قابل توجهی کج هستند

6 دندان جلوی فک بالا و 6 دندان پایین قابل مشاهده ترین و کانونی ترین نقطه لبخند هستند. اینکه بتوانید دندان های جلویی که به میزان قابل توجهی کج شده اند یا چرخیده اند را با الاینر صاف کنید تا حد زیادی زیبایی چهره و اعتماد به نفس را بهبود می بخشد.

برطرف کردن فشردگی متوسط ​​دندان های جلو

در برخی موارد، دندان های جلو ممکن است به دلیل ناهماهنگی در اندازه فک یا رویش نامنظم دندان روی یکدیگر قرار گیرند و فشرده شوند. الاینر ممکن است بتواند با حرکت تدریجی دندان های جلو در راستای مناسب فضا ایجاد کند.

همراستا کردن دندان های ناهموار جلو

در صورتی که دندان های جلوی فک بالا یا پایین در سطوح متفاوتی روییده باشند، الاینر به طور انتخابی می تواند مکان دندان ها را تغییر دهد تا خط لبخند یکنواخت تر و بایت یکدست تر شود.

تراز کردن خطوط میانی ناهماهنگ

هنگامی که خطوط میانی دندانی فک های بالا و پایین به صورت مشهودی با یکدیگر مطابقت ندارند، الاینر می تواند دندان های جلو را جابجا کرده و در مرکز قرار دهد تا این خطوط وسط را بهتر همراستا کند. اصلاح و تقارن کلی خطوط وسط، لبخند را تقویت می کند.

تراز کردن خطوط میانی ناهماهنگ

تراز کردن خطوط میانی ناهماهنگ

در موارد گسترده تر مانند مشکلات قابل توجه بایت، کجی شدید دندان ها، یا مشکلات ناهماهنگی متوسط ​​تا شدید فک، درمان فقط دندان های جلو با الاینر، کمتر به نتایج پایدار دست می یابد. برای قابل پیش بینی بودن نتایج در این شرایط، یک طرح درمان کامل شامل دندان های عقب به شدت توصیه می شود.

مدت زمان درمان با الاینر فقط برای دندان های جلو

زمان های درمان با استفاده از اینویزیلاین فقط برای دندان های جلو، در مقایسه با درمان کامل و جامع، سریع تر است:

  • موارد خفیف فشردگی دندان های جلو: تقریباً 4 تا 6 ماه
  • موارد نامرتبی متوسط ​​دندان های جلو: تقریباً 6 تا 9 ماه
  • مشکلات پیچیده تر دندان های جلو: تقریباً 9 تا 12 ماه

زمان های درمان متراکم برای جابجایی فقط دندان های جلو امکان پذیر است زیرا:

  • تعداد دندان های کمتری در توالی حرکت دخیل هستند.
  • دندان های جلو معمولاً به فاصله های کوتاه تر و مکانیک آسان تری برای جابجایی در موقعیت خود نیاز دارند.
  • خطر کمتری وجود دارد که مسائل مربوط به بایت به خطر بیفتد که اصلاح را ایجاب می کند.

با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که درمان ارتودنسی نامریی همچنان مستلزم استفاده از الاینرهای متحرک 20 تا 22 ساعت در روز برای کل طول درمان تجویز شده توسط ارتودنتیست شما است. تلاش برای درمان عجولانه با استفاده از الاینرها کمتر از جدول زمانی تجویز شده می تواند به دندان ها آسیب وارد کند و منجر به بروز مشکلات دائمی شود.

فرآیند گام به گام الاینر برای دندان های جلو

فرآیند گام به گام الاینر برای دندان های جلو

فرآیند گام به گام الاینر برای دندان های جلو

فرآیند کلی دریافت الاینر برای رفع مشکلات دندان های جلو دقیقاً همان مراحل درمان کامل را دنبال می کند:

  • ویزیت مشاوره – برای معاینه اولیه با یک متخصص ارتودنسی ملاقات کنید. آنها می توانند ارزیابی کنند که آیا مورد خاص ارتودنسی شما واجد شرایط حرکت فقط دندان های جلو است یا اینکه طرح جامع تری توصیه می شود.
  • تصاویر و اسناد – تصاویر رادیوگرافی پانوراما با اشعه ایکس، عکس های داخل دهانی و قالب های دندانی گرفته خواهند شد. این اطلاعات جمعی این امکان را بوجود می آورند تا یک طرح درمان دقیق را ترسیم کنید.
  • ایجاد طرح درمان – متخصص ارتودنسی توالی دقیق حرکات مورد نیاز دندان های جلو، از جمله تراز، چرخش، همسطح کردن، بستن و غیره را شرح خواهد داد.
  • تولید الاینرها – پس از نهایی شدن طرح درمان، الاینرهای سفارشی بر اساس مشخصات حرکت دندان ساخته می شوند.
  • درمان شروع می شود – الاینرهای مناسب سفارشی تحویل داده می شوند و درمان آغاز می شود. الاینرها بیشتر از 20 ساعت در روز استفاده می شوند و طبق دستورالعمل هر 1 تا 2 هفته یک مرتبه استفاده از یک سری الاینر جدید آغاز می شود.
  • بررسی پیشرفت – بیمار در فواصل زمانی معین برای نظارت به مطب مراجعه می کند و تا زمانی که دندان های جلو به موقعیت دلخواه برسند، الاینرهای جدید مناسب هستند.
  • مرحله نگهداری – پس از اتمام الاینرهای فعال، ریتینرهای متحرک برای نگه داشتن دندان های جلو در موقعیت اصلاح شده ارائه می شوند.

مراجعه به متخصص ارتودنسی با تجربه در موارد محدود دندان های جلو می تواند مزایایی را برای یک نتیجه موفق ارائه دهد.

مزایای استفاده از الاینر فقط برای دندان های جلو

مزایای استفاده از الاینر فقط برای دندان های جلو

مزایای استفاده از الاینر فقط برای دندان های جلو

در حالی که تراز کردن همه دندان ها با الاینر بهترین روش برای ثبات در نظر گرفته می شود، استفاده از این سیستم به منظور بهبود همترازی دندان های جلویی مزایایی را به همراه دارد:

  • زمان های درمان سریع تر – مواردی که فقط به حرکت دندان های جلو محدود می شوند، کوتاه ترین مسافت ها و ساده ترین مکانیک ها را شامل می شوند که امکان درمان سریع تر را فراهم می کند.
  • پیشرفت های قابل مشاهده – تقویت 6 یا 8 دندان جلوی قابل مشاهده می تواند پیشرفت بزرگی در زیبایی لبخند ایجاد کند.
  • به طور بالقوه مقرون به صرفه تر – بدون درمان کامل و جامع، هزینه ها ممکن است کمی کمتر شود.
  • سیستم متحرک – الاینرها در مقایسه با بریس های فلزی آشکار، صاف کردن محتاطانه ای را ارائه می دهند.
  • از بدتر شدن مشکلات جلوگیری می کند – کاهش مشکلات دندان جلو مانند فشردگی دندان می تواند از پیشرفت بیشتر در طول زمان جلوگیری کند.
  • افزایش اعتماد به نفس بیمار – افرادی که از دندان های جلوی خود ناراضی هستند، از پیشرفت های ظریف اعتماد به نفس پیدا می کنند.
  • مکمل سایر درمان ها – الاینر در صورت نیاز می تواند مکمل درمان های ارتودنسی اضافی باشد که فقط روی دندان های عقب متمرکز شده اند.

برای بیمارانی که مشکلات جزئی تا متوسط ​​دندان های جلو را دارند و انتظارات منطقی دارند، الاینر در صورت انجام روشمند می تواند یک گزینه درمانی محدود مؤثر باشد.

خطرات و نقاط ضعفی که باید در نظر گرفته شوند

گرچه استفاده از الاینر فقط برای همراستا کردن دندان های جلو مزایای بالقوه ای دارد، چندین جنبه منفی نیز وجود دارند که باید به دقت در نظر بگیرید.

  • خطر عود – بدون درمان جامع ارتودنتیک، دندان های جلوی صاف شده پس از برداشتن الاینرها ممکن است پسرفت کرده و به مرور زمان عود کنند.
  • مشکلات دندان های عقب – قرارگیری ناهموار دندان های عقب به دلیل عدم حرکت ممکن است در نهایت باعث بروز مشکلات بایت مانند فشردگی بیش از حد شود. ممکن است بعداً برای اصلاح مشکلات جدید به درمان اضافی نیاز باشد.
  • مشکلات زیبایی – حرکت دادن فقط دندان های جلو که قابل مشاهده هستند اغلب نمی تواند به دست یافتن کامل به تقارن صورت و لبخند ایده آل کمک کند.
  • جایگزین مناسبی نیست – ارزیابی جامع و حرکت همه دندان ها با یکدیگر، استاندارد طلایی برای ثبات و سلامت دهان و دندان است.
  • اغلب به ضمائم بیشتری نیاز است – جداسازی حرکات دندان های جلو، برای افزایش کنترل، اغلب به برش ها و اتصالات دقیق تر روی دندان ها نیاز دارد.
  • پیش بینی پذیری کمتر – تنها با پرداختن به دندان های جلو، قابلیت پیش بینی کلی و قابلیت اطمینان نتیجه نهایی به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.

بحث کردن کامل درباره نگرانی ها با متخصص ارتودنسی، امکان سنجش دقیق مزایا و معایب الاینر محدود به دندان های جلو در مقایسه با رویکردهای جامع تر را فراهم می کند.

پرسش های پرتکرار در مورد الاینر فقط برای دندان های جلو

آیا الاینر فقط برای درمان 4 دندان جلو قابل استفاده است؟

در موارد منتخب، آری، الاینر ممکن است به گونه ای سفارشی شود که به صورت ویژه روی همراستا کردن 4 دندان جلوی فک بالا و پایین تمرکز کند. با این حال، گنجاندن دندان های بیشتر همچنان بهترین روش برای ثبات در نظر گرفته می شود. درباره گزینه ها به طور کامل با یک متخصص ارتودنسی صحبت کنید.

آیا الاینر می تواند برای بستن شکاف های کوچک بین دندان های جلو به خوبی عمل کند؟

آری، الاینر برای بستن فاصله های کوچک تا متوسط ​​بین دندان های جلو با حرکت دادن دقیق دندان ها به سوی یکدیگر بسیار مؤثر است. برای فضاهای مهم تر، ممکن است راهکارهای ترمیمی مانند روکش های دندانی یا ایمپلنت های دندانی ارجحیت داشته باشند.

آیا با الاینر می توان بدون درمان دندان های عقب اوربایت را برطرف کرد؟

رفع مشکل اوربایت یا آندربایت به حرکت هماهنگ استراتژیک بین دندان های جلو و عقب نیاز دارد. جداسازی فقط دندان های جلو، خطر بدتر شدن مشکلات بایت در طول زمان را دارد، بنابراین درمان قوس دندانی کامل به شدت توصیه می شود.

آیا الاینر می تواند دندان های جلویی که به شدت کج یا پیچ خورده اند را با موفقیت صاف کند؟

الاینر ممکن است همچنان گزینه ای برای دندان های جلویی باشد که به طور قابل توجهی کج هستند، اما احتمالاً به ضمائم، الاستیک های بین دو قوس دندانی، زمان های طولانی تر درمان و استفاده از دندان های عقب برای تکیه گاه و پشتیبانی نیاز دارد. مشاوره با متخصص ارتودنسی توصیه می شود.

آیا اگر الاینر فقط برای اصلاح دندان های جلو استفاده شود ارزان تر است؟

به طور بالقوه آری، زیرا مدت زمان درمان کوتاه تر و الاینرهای کمتری نیاز هستند که می تواند هزینه ها را کاهش دهد.

نتیجه گیری

در حالی که استفاده از الاینر برای تمرکز صرفاً روی بهبود تراز دندان های جلو قطعاً در موارد انتخابی امکان پذیر است، ترکیب درمان ارتودنسی همه دندان ها با هم روش استاندارد طلایی برای دستیابی به نتایج قابل پیش بینی و پایدار در دراز مدت باقی می ماند.

تشخیص کامل، طراحی جامع درمان و بحث شفاف با متخصص ارتودنسی این امکان را برای شما فراهم می کند تا تصمیم بگیرید که آیا دنبال کردن الاینر فقط برای دندان های جلو می تواند با نیازهای شما مطابقت داشته باشد یا درمان گسترده تری توصیه می شود. اگر فقط حرکت دندان های جلو را انتخاب می کنید، حتماً محدودیت ها و خطرات کلیدی را درک کنید.

با انتظارات عمل گرایانه در مورد میزان پیشرفت های ممکن، از تنظیم هدفمند دندان های جلو در مقایسه با ترمیم مجدد کامل ارتودنسی، الاینر همچنان می تواند گزینه ای عملی برای تقویت لبخند دندان های جلوی شما باشد.

امکان استفاده از بریس حتی اگر دندان ها چندان کج نباشند

اگر به دریافت بریس ها(براکت ها) فکر می کنید، ممکن است فکر کنید که آیا حتی شما نیز به آنها نیاز دارید یا خیر. شاید دندان های شما آنقدر کج نباشند، اما هنوز نسبت به آنها حساس هستید و می خواهید لبخند خود را بهبود ببخشید. خبر خوب این است که بریس ها فقط برای دندان های به شدت کج نیستند. در واقع، بسیاری از افراد برای مشکلات خفیف تا متوسط ​​دندان های خود بریس ها را دریافت می کنند.

بنابراین، اگر دندان های شما آنقدر کج نباشند، آیا می توانید بریس ها را دریافت کنید یا خیر؟ پاسخ آری است! از بریس ها می توان برای اصلاح انواع مشکلات دندانی از جمله فاصله، فشردگی و مشکلات بایت استفاده کرد. حتی اگر دندان های شما فقط کمی کج باشند، بریس ها می توانند به بهبود هم راستایی آنها کمک کنند و لبخندی صاف تر و مطمئن تر به شما هدیه دهند.

مهم است که توجه داشته باشید که شدت مشکلات دندانی شما نوع بریس های مورد نیاز شما و مدت زمان استفاده از آنها را تعیین می کنند. ارتودنتیست شما می تواند دندان های شما را ارزیابی کند و بهترین روش درمان را برای نیازهای خاص شما توصیه کند. با یک طرح درمان مناسب، می توانید به لبخندی زیبا و سالم دست پیدا کنید که به نشان دادن آن افتخار کنید.

آشنایی با ارتودنسی

اگر به فکر دریافت بریس ها هستید، مهم است که بدانید ارتودنسی چیست و چرا افراد بریس ها را دریافت می کنند. در این بخش به اصول اولیه ارتودنسی می پردازیم و به چند پرسش متداول در مورد بریس ها پاسخ می دهیم.

بریس چیست؟

بریس ها نوعی درمان ارتودنسی هستند که با استفاده از براکت ها و سیم ها دندان ها را به تدریج در موقعیت مناسب خود قرار می دهند. براکت ها به دندان ها متصل می شوند و سیم ها از درون آنها عبور داده می شوند و در طول زمان برای جابجایی دندان ها فشار ملایمی اعمال می کنند. بریس ها بسته به ترجیحات و نیازهای شما می توانند از فلز، سرامیک یا مواد شفاف ساخته شوند.

چرا افراد بریس ها را دریافت می کنند؟

چرا افراد بریس ها را دریافت می کنند؟

چرا افراد بریس ها را دریافت می کنند؟

افراد به دلایل مختلفی از بریس ها استفاده می کنند، از جمله:

  • دندان های کج یا فشرده
  • اوربایت یا آندربایت
  • فک ناهمراستا
  • فاصله بین دندان ها
  • مشکل در جویدن یا صحبت کردن
  • حساس شدن نسبت به لبخند خود

درمان ارتودنسی می تواند به بهبود عملکرد و ظاهر دندان ها و همچنین سلامت عمومی دهان شما کمک کند. بریس ها با اصلاح مشکلات مربوط به تراز، می توانند خطر پوسیدگی دندان، بیماری لثه و سایر مشکلات دندانی را کاهش دهند.

در حالی که بریس ها معمولاً با نوجوانان مرتبط هستند، افراد بزرگسال نیز می توانند از درمان ارتودنسی بهره مند شوند. در واقع، تعداد بیشتری از افراد بزرگسال برای بهبود لبخند و سلامت دهان خود از بریس ها استفاده می کنند.

در بخش بعدی، به صورت عمیق تر به برخی از مسائل خاصی خواهیم پرداخت که بریس ها می توانند به آنها رسیدگی کنند.

ارزیابی وضعیت دندانی شما

هنگامی که نوبت به براکت ها می رسد، ارزیابی وضعیت دندانی خود برای تعیین اینکه آیا گزینه مناسبی برای درمان هستید یا خیر، مهم است. در اینجا چند فاکتور وجود دارند که باید در نظر گرفته شوند:

اهمیت معاینه دندانپزشکی

قبل از دریافت بریس ها، معاینه کامل دندان ضروری است. این به ارتودنتیست شما کمک خواهد کرد تا بهترین دوره درمانی را برای نیازهای خاص شما تعیین کند. ارتودنتیست در طول معاینه، دندان ها، فک ها و بایت شما را ارزیابی خواهد کرد تا تشخیص دهد که آیا بریس ها ضروری هستند یا خیر.

عوامل در نظر گرفته شده توسط ارتودنتیست ها

عوامل در نظر گرفته شده توسط ارتودنتیست ها

عوامل در نظر گرفته شده توسط ارتودنتیست ها

عوامل متعددی وجود دارند که ارتودنتیست ها هنگام تعیین اینکه آیا به بریس نیاز دارید یا خیر، در نظر می گیرند. از جمله:

  • فشردگی: اگر دندان های شما فشرده هستند، بریس ها می توانند به صاف کردن آنها و ایجاد فضای بیشتر داخل دهان کمک کنند.
  • اوربایت یا آندربایت: اگر دندان های فک بالا یا پایین شما بیش از حد به جلو یا عقب بیرون زده باشند، بریس ها می توانند به برطرف کردن این مشکل کمک کنند.
  • کراس بایت: اگر هنگام گاز زدن دندان های دو فک بالا و پایین شما به درستی به یکدیگر نمی رسند، بریس ها می توانند به اصلاح این مشکل کمک کنند.
  • اپن بایت: اگر هنگام گاز زدن بین دندان های دو فک بالا و پایین خود فاصله دارید، بریس ها می توانند به اصلاح این مشکل کمک کنند.
  • تراز فک: اگر فک های شما نامرتب هستند، بریس ها می توانند به اصلاح این مشکل و بهبود کلی بایت شما کمک کنند.

به طور کلی، تصمیم برای دریافت بریس ها باید با مشورت ارتودنتیست شما گرفته شود. آنها قادر خواهند بود وضعیت دندانی شما را ارزیابی کنند و بهترین روش درمان را برای نیازهای خاص شما توصیه کنند.

بریس هایی برای دندان هایی که خیلی کج نیستند!

اگر دندان های کمی کج دارید، ممکن است از خود بپرسید که آیا بریس ها گزینه مناسبی برای شما هستند یا خیر. خبر خوب این است که بریس ها می توانند برای اصلاح مشکلات جزئی همراستایی مؤثر باشند و حتی می توانند مزایای دیگری فراتر از صاف کردن دندان های شما داشته باشند.

مزایای بریس ها برای دندان های کمی کج

یکی از مزایای اصلی بریس ها برای دندان های کمی کج این است که می توانند به بهبود سلامت عمومی دهان شما کمک کنند. هنگامی که دندان های شما به درستی تراز شده باشند، تمیز و عاری از پلاک و سایر باکتری های مضر نگه داشتن آنها آسان تر است. این می تواند خطر ابتلا به بیماری لثه و سایر مشکلات دندانی در آینده را کاهش دهد.

بریس ها علاوه بر بهبود سلامت دهان و دندان ها می توانند به افزایش اعتماد به نفس شما نیز کمک کنند. حتی اگر دندان های شما فقط کمی کج باشند، ممکن است شما را نسبت به لبخند خود حساس کنند. بریس ها می توانند به اصلاح این مسائل کمک کنند و لبخندی به شما هدیه کنند که بتوانید به آن افتخار کنید.

انواع بریس های مناسب برای دندان های کمی کج

انواع بریس های مناسب برای دندان های کمی کج

انواع بریس های مناسب برای دندان های کمی کج

انواع مختلفی از بریس ها وجود دارند که برای اصلاح دندان های کمی کج مناسب هستند. از جمله:

  • بریس های فلزی سنتی: اینها متداول ترین نوع بریس ها هستند و اغلب مقرون به صرفه ترین هستند. آنها از براکت ها و سیم های فلزی تشکیل شده اند که به دندان های شما متصل می شوند و به مرور زمان آنها را به موقعیت صحیح جابجا می کنند.
  • بریس های سرامیکی: این بریس ها شبیه بریس های فلزی سنتی هستند اما از براکت ها و سیم های شفاف یا همرنگ دندان استفاده می کنند که کمتر به چشم می آیند.
  • بریس های لینگوال: این بریس ها به پشت دندان های شما متصل می شوند که باعث می شود آنها تقریباً از جلو نامرئی باشند. اگر نمی خواهید بریس های شما جلب توجه کنند، آنها می توانند گزینه خوبی برای شما باشند.
  • الاینرهای شفاف: اینها یک جایگزین محبوب برای بریس های سنتی هستند و از یک سری تری های شفاف و متحرک تشکیل شده اند که دندان های شما را به تدریج در موقعیت صحیح قرار می دهند. آنها اغلب گران تر از بریس های سنتی هستند، اما می توانند برای برخی افراد راحت تر باشند.

به طور کلی، اگر دندان های کمی کج دارید، بریس ها می توانند گزینه ای عالی برای بهبود سلامت دهان و دندان ها و افزایش اعتماد به نفس شما باشند. با دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی خود صحبت کنید تا مشخص شود کدام نوع بریس ها برای شما مناسب هستند.

روند دریافت بریس ها

اگر به فکر دریافت بریس ها هستید، مهم است که فرآیند مربوطه را درک کنید. در اینجا فرایندی که می توانید انتظار داشته باشید، زمانی که تصمیم می گیرید برای دندان های خود بریس تهیه کنید، را برای شما توضیح می دهیم:

مشاوره

نخستین گام برای دریافت بریس ها، برنامه ریزی برای مشاوره با متخصص ارتودنسی است. در طول این قرار ملاقات، متخصص ارتودنسی دندان های شما را معاینه خواهد کرد، عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس می گیرد و گزینه های درمانی را با شما در میان می گذارد. آنها همچنین به هر پرسشی که در مورد فرآیند درمان خود دارید پاسخ خواهند داد.

فرایند

هنگامی که تصمیم به دریافت بریس ها گرفتید، گام بعدی این است که آنها را قرار دهید. این فرآیند معمولاً نیم تا یک ساعت طول می کشد و بدون درد است. ارتودنتیست دندان های شما را تمیز و خشک می کند، سپس از یک ماده باندینگ مخصوص برای چسباندن براکت ها به دندان های شما استفاده می کند. هنگامی که براکت ها در جای خود قرار گرفتند، متخصص ارتودنسی سیم کمانی را از میان آنها عبور می دهد و آن را با باندهای الاستیک محکم می کند. ممکن است در چند روز اول بعد از دریافت بریس ها کمی احساس ناراحتی و درد داشته باشید، اما مسکن های بدون نسخه می توانند به کاهش آن کمک کنند.

مراقبت های بعد

پس از دریافت بریس ها، مهم است که از آنها به خوبی مراقبت کنید تا بهترین نتیجه ممکن را تضمین کنید. این شامل مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم، پرهیز از غذاهای سفت یا چسبناک است که می تواند به براکت ها یا سیم ها آسیب وارد کند، و مراجعه به متخصص ارتودنسی برای معاینات و تنظیمات منظم است. ارتودنتیست شما همچنین ممکن است استفاده از ابزارهای مخصوص مانند فلاس تریدر یا مسواک های بین دندانی را برای تمیز کردن اطراف براکت ها و سیم ها توصیه کند.

به طور خلاصه، دریافت بریس ها شامل مشاوره با متخصص ارتودنسی، یک فرایند بدون درد برای اتصال براکت ها و سیم ها به دندان ها، و مراقبت های بعدی مداوم برای اطمینان از حصول بهترین نتیجه ممکن است. با پیروی از دستورالعمل های متخصص ارتودنسی و مراقبت خوب از بریس های خود، می توانید لبخند صاف تر و سالم تری داشته باشید.

پرسش های پرتکرار

اگر دندان های من خیلی کج نباشند، دریافت بریس ها چه مزایایی دارد؟

دریافت بریس ها حتی اگر دندان های شما خیلی کج نباشند، می تواند به بهبود لبخند و افزایش اعتماد به نفس شما کمک کند. بریس ها همچنین می توانند به اصلاح مشکلات جزئی همراستایی کمک کنند که ممکن است باعث ناراحتی یا مشکل در جویدن شوند.

اگر فقط چند دندان کج داشته باشم می توانم بریس بگیرم؟

آری، حتی اگر فقط چند دندان کج داشته باشید، باز هم می توانید از بریس ها استفاده کنید. در واقع، بریس ها را می توان برای اصلاح هرگونه مشکل ناهماهنگی استفاده کرد، صرف نظر از اینکه چقدر جزئی به نظر می رسد.

اگر دندان هایم خیلی کج نباشند، چه مدت باید از بریس ها استفاده کنم؟

مدت زمانی که برای استفاده از بریس ها نیاز دارید به شدت مشکلات ناهماهنگی شما بستگی دارد. اگر فقط چند دندان کج داشته باشید، ممکن است فقط برای چند ماه تا یک سال به استفاده از بریس نیاز داشته باشید.

آیا دریافت بریس ها به دلایل زیبایی خطر دارد؟

در حالی که دریافت بریس ها به دلایل زیبایی عموماً بی خطر است، اما خطراتی نیز در آن وجود دارد. اینها شامل پوسیدگی دندان، بیماری لثه و آسیب به ریشه دندان شما می شوند. مهم است که قبل از دریافت بریس ها در مورد این خطرات با دندانپزشک یا ارتودنتیست خود صحبت کنید.

آیا دریافت بریس ها به دلایل زیبایی روی سلامت دندانی من تأثیر می گذارد؟

دریافت بریس ها به دلایل زیبایی نباید روی سلامت دندانی شما تأثیر منفی بگذارد. در واقع، اصلاح مشکلات جزئی تراز با تسهیل مسواک زدن و نخ دندان کشیدن می تواند سلامت عمومی دندانی شما را بهبود بخشد.

اگر دندان های من چندان کج نباشند، چه جایگزین هایی برای بریس ها وجود دارد؟

اگر دندان های شما آنقدر کج نیستند، چندین جایگزین برای بریس ها وجود دارد که ممکن است برای شما مناسب تر باشند. اینها شامل الاینرهای شفاف مانند اینویزیلاین و کامپوزیت ونیرها هستند که شامل استفاده از رزین همرنگ دندان برای بهبود ظاهر آنها می شود. بهتر است این گزینه ها را با دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی خود در میان بگذارید تا مشخص شود کدام یک برای شما مناسب است.

مراقبت از دندان ها بعد از بلیچینگ یا سفید کردن آنها

اگر عاشق قهوه هستید، احتمالاً حداقل یک مرتبه در زندگی خود به سفید کردن دندان های خود فکر کرده اید. نوشیدنی به همان اندازه که خوشمزه است، عامل اصلی تغییر رنگ دندان ها نیز هست. چیزی که ممکن است ندانید این است که پس از انجام قرار ملاقات برای بلیچینگ دندان یا سفید کردن دندان های خود باید مدتی را بدون نوشیدنی های رنگی سپری کنید و مراقبت بعد از بلیچینگ دندان بسیار حائز اهمیت است. حداقل تا 48 ساعت پس از سفید کردن دندان های خود نباید قهوه بنوشید. این به دندان های شما زمان کافی برای بازسازی مجدد مواد معدنی می دهد و احتمال لک شدن و تغییر رنگ بیشتر را به حداقل خواهد رساند.

گرچه ممکن است مقاومت در برابر این هوس دشوار باشد، اما دلیلی وجود دارد که دندانپزشکان از شما می خواهند بلافاصله پس از سفید کردن دندان های خود رژیم غذایی خود را محدود کنید. به خواندن این مقاله ادامه دهید تا در مورد دوره حساس بیشتر بدانید، چگونه می توانید از دندان های خود محافظت کنید و در طولانی مدت آنها را روشن نگه دارید.

چه مدت بعد از سفید کردن دندان ها می توانم قهوه بنوشم و چرا؟

اکثر دندانپزشکان توصیه می کنند که حداقل 48 ساعت پس از سفید کردن دندان های خود برای مصرف قهوه یا سایر غذاها و نوشیدنی هایی که باعث ایجاد لکه می شوند صبر کنید. اگر درمان ملایم تری مانند کاربامید پراکسید داشتید، دندانپزشک شما ممکن است مدت زمان را به 24 ساعت کاهش دهد.

چه مدت بعد از سفید کردن دندان ها می توانم قهوه بنوشم و چرا؟

چه مدت بعد از سفید کردن دندان ها می توانم قهوه بنوشم و چرا؟

این برنامه به دندان های شما اجازه می دهد تا بعد از انجام فرایند سفید کردن بهبود یابند. وقتی دندان های خود را سفید می کنید، ماده سفید کننده مقداری از مینای دندان های شما را فرسایش می دهد و دندان های شما را متخلخل تر و حساس تر از زمانی می کند که شروع کرده اید.

در حالی که حساسیت در افراد مختلف متفاوت است، در طول این دوره همه افراد بیشتر مستعد لک شدن هستند. لازم است چند روز صبر کنید تا مینای دندان های شما شما دوباره معدنی شود و سیستم دفاعی مجدداً فعال شود.

نکاتی برای محافظت از دندان های خود بلافاصله پس از سفید کردن

قهوه تنها چیزی نیست که بلافاصله پس از یک درمان تخصصی سفید کننده باید مراقب آن باشید. برای اطمینان از اینکه بیشترین بهره را از این فرایند می برید (و از سلامت عمومی دندان های خود محافظت می کنید):

  • برای محدود کردن تغییر رنگ دندان ها، خود را به یک “رژیم غذایی سفید” محدود کنید.
  • هنگام نوشیدن نوشیدنی های رنگی از نی استفاده کنید.
  • عادات خوب بهداشت دهان و دندان را رعایت کنید.
  • بعد از نوشیدن یا خوردن غذا، دهان خود را با آب (یا مسواک) بشویید.

با رعایت این نکات می توانید لبخند سفید خود را برای مدت طولانی تری حفظ کنید.

رژیم خود را به غذاها و نوشیدنی هایی محدود کنید که باعث ایجاد لکه نمی شوند.

همانطور که می دانید، آنچه که مصرف می کنید نقش مهمی در تغییر رنگ دندانی شما ایفا می کند.. هنگامی که درست بعد از سفید شدن دندان ها در آن دوره خاص هستید، باید رژیم غذایی خود را محدود کنید تا از نفوذ غذاهایی که باعث ایجاد لکه می شوند به داخل منافذ باز دندان های خود جلوگیری کنید.

درست مانند غذاها و نوشیدنی های خاصی که باید از آنها اجتناب کنید، ما نیز فهرستی از غذاهای توصیه شده برای روزهای بعد از قرار ملاقات سفید کردن تخصصی دندان ها تهیه کرده ایم.

غذاهایی که باید از آنها اجتناب کنید.

غذاهایی که بعد از بلیچینگ دندان باید از آنها اجتناب کنید.

غذاهایی که بعد از بلیچینگ دندان باید از آنها اجتناب کنید.

به طور کلی، شما باید از غذاها و خوراکی های تیره ای اجتناب کنید که به دلیل ایجاد لکه روی دندان ها و تحت عنوان اسیدی شناخته می شوند که باعث فرسایش بیشتر مینای دندان های شما می شوند. از جمله:

  • خوراکی های تیره رنگ مانند چغندر
  • خوراکی های فرآوری شده و شیرین
  • مرکبات
  • خوراکی های رنگی و رنگ شده
  • شراب سفید و قرمز؛ آبجو
  • قهوه و چای

با اجتناب از هر گونه مواد غذایی که می دانید باعث تغییر رنگ دندان ها می شوند، در مدت زمان کوتاهی می توانید به رنگ دندانی برسید که مد نظر شما است.

غذاهایی که باید در نظر بگیرید

دندانپزشکان به دنبال یک فرایند سفید کردن، “رژیم غذایی سفید” را توصیه می کنند. بعید است که این غذاها روند سفید شدن را تشدید کنند، این امکان را برای شما فراهم می کنند تا سلامت دهان و دندان های خود را حفظ کنید و شانس لکه شدن دندان ها را محدود کنید. این مواد غذایی عبارتند از:

  • شیر، پنیر، ماست
  • ماهی، مرغ و توفو
  • برنج سفید، پاستا، نان خمیری (بدون رنگ افزودنی)
  • میوه ها و سبزیجات روشن (مانند سیب زمینی، سیب، گل کلم، گلابی، موز)

از قبل اینها را تهیه کنید تا مطمئن شوید که رژیم غذایی مناسبی به دنبال فرایند سفید کردن دندان های خود دارید.

از نی استفاده کنید.

اگر باید از فنجان قهوه روزانه خود لذت ببرید، از نی استفاده کنید. این کار با قهوه سرد آسان است، اما یک فنجان قهوه داغ ممکن است در قمقمه ای با نی داخلی بهتر باشد. این برای همه مایعات تیره رنگ، از جمله نوشابه و شراب، و همچنین نوشیدنی های ورزشی و سایر نوشیدنی های رنگی صدق می کند. در حالی که هنوز خطر ایجاد لکه وجود دارد، با هدایت آن از طریق نی، قرار گرفتن دندان های خود در معرض مایعاتی که باعث ایجاد لکه می شوند را محدود می کنید.

اگر اهل سر کشیدن هستید، مطمئن شوید که مایع را قبل از قورت دادن به اطراف دهان خود نمی چرخانید. انجام این کار هدف را شکست می دهد.

عادات بهداشتی دهان و دندان را رعایت کنید.

تصور نکنید که قرار ملاقات سفید کردن دندان های شما یا درمان خانگی سفید کردن به این معنا است که شما از برنامه منظم بهداشت دهان و دندان خود یک روز تعطیل دارید. در واقع، مسواک زدن و نخ دندان کشیدن حتی برای اطمینان از اینکه بلافاصله پس از انجام مراحل سفید کردن دندان ها با لکه های قهوه مواجه نمی شوید، مهم تر است.

حتی با استفاده از خمیر دندان سفید کننده همراه با دو مرتبه در روزی که مسواک می زنید، می توانید این روند را تقویت کنید. همچنین می توانید با مسواک زدن بیشتر، مانند بلافاصله بعد از نوشیدن قهوه یا غذا خوردن، اثرات آن روی دندان های خود را محدود کنید.

اگر نمی توانید برای انجام این کار به دستشویی بروید، دستمال های یکبار مصرف پاک کننده دندان یا مسواک های کوچک را امتحان کنید.

شستشو با آب

حتی فقط شستشو با آب می تواند تغییر رنگ دندان های شما پس از فرایند سفید کردن را به حداقل برساند. تا حد امکان آب بنوشید و آن را داخل دهان خود بچرخانید تا از شر مایعات باقیمانده خلاص شوید و اسید خنثی شود.

در حالی که ما در مورد این موضوع مصر هستیم، بزاق مزایای مشابهی دارد. با هیدراته ماندن، از خشکی دهان اجتناب کنید و با جویدن آدامس تولید بزاق را افزایش دهید.

نکات بلند مدت برای سفید نگه داشتن دندان ها

نکات بلند مدت برای سفید نگه داشتن دندان ها

نکات بلند مدت برای سفید نگه داشتن دندان ها

سفید نگه داشتن دندان ها چیزی است که باید همیشه در نظر بگیرید، نه فقط بلافاصله بعد از قرار ملاقات سفید کردن دندان ها که هوس یک فنجان قهوه می کنید. با دنبال کردن این نکات طولانی مدت، می توانید نیاز به جلسات سفید کردن را به حداقل برسانید و به طور کلی راحت تر رنگ دندان های خود را حفظ کنید.

اکثر دندانپزشکان توصیه می کنند:

  • مصرف متوسط ​​غذاهایی که باعث ایجاد لکه می شوند (و روش های مناسب پیگیری)
  • موارد دلخواه خود (مانند قهوه) را با جایگزین هایی عوض کنید که باعث ایجاد لکه نمی شوند.
  • حداقل دو مرتبه در سال برای چکاپ به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

با انجام این کارها می توانید لبخند دلپذیرتری داشته باشید، زمان کمتری را صرف نگرانی در مورد سفید شدن دندان های خود کنید، و سلامت عمومی دندان های خود را بهبود بخشید.

در حد اعتدال مصرف کنید.

ما می دانیم که قهوه اعتیاد آور است و می تواند به شما کمک کند روز خود را با انرژی فراوان و حداقل آشفتگی سپری کنید. صرف نظر از این، حد مجاز روزانه توصیه شده 1 تا 2 فنجان در روز است.

اگر تمام روز را صرف غوطه ور کردن دندان های خود در لکه کنید، احتمالاً با تغییر رنگ بسیار شدید مواجه خواهید شد. با کاهش چند فنجان در روز، می توانید به راحتی روند پیگیری نوشیدن آب و مسواک زدن دندان های خود برای پاک کردن عوامل لک کننده را مدیریت کنید.

البته به این معنا نیست که باید از غذاهایی که باعث ایجاد لکه می شوند به طور کامل اجتناب کنید، اما باید بدانید که پس از آن مواد غذایی دندان های خود را چگونه تمیز کنید. چیزهایی مانند سس سویا یا حتی گوجه فرنگی به تغییر رنگ و مشکلات دیگر کمک می کنند. اگر آنها بخشی از رژیم غذایی روزانه شما هستند، احتمال بروز این مشکلات را افزایش می دهید.

جایگزین هایی که باعث ایجاد لکه نمی شوند

قطع مصرف قهوه و خوراکی هایی که باعث ایجاد لکه می شوند ممکن است برای شما امکان پذیر به نظر نرسد. در عوض، ممکن است نیاز داشته باشید که چند جایگزین پیدا کنید که باعث ایجاد لکه نمی شوند تا کافئین و عملکرد خود را حفظ کنید.

متداول ترین نوشیدنی هایی که حاوی کافئین هستند عبارتند از:

  • چای سفید: از همان گیاه چای سبز تولید می شود، اما با پردازش ملایم تر که طعم را تازه نگه می دارد؛ حاوی مواد مغذی یکسانی است (گرچه ممکن است غلظت کافئین آن کمتر باشد؛ در انواع مختلف (به عنوان مثال سوزن نقره ای، گل صد تومانی سفید، چای سفید دارجلینگ) وجود دارد.
  • چای گیاهی رویبوس: به دلیل طعم آجیلی که دارد (همچنین چای قرمز یا چای بوش قرمز) به “چای قهوه خور” معروف است؛ در واقع یک تیسان است، به این معنا که حاوی تانن های کمتری است که باعث ایجاد لکه می شود؛ فاقد کافئین است.
  • یربا میت: چای آمریکای جنوبی هم گرم و هم سرد سرو می شود؛ سرشار از آنتی اکسیدان و کافئین طبیعی است؛ اعتقاد بر این است که برای کلسترول، کاهش وزن و سلامت قلب مفید است.

اگر می خواهید عادت قهوه خوری خود را کنار بگذارید، به این فکر کنید که چه چیزی شما را به خود جذب کرده است. آیا این کافئین است؟ آیا شما فردی هستید که وقتی حوصله دارید یک نوشیدنی می نوشید؟ راه حلی پیدا کنید که نیازهای شما را برآورده کند، مانند آدامس کافئین دار یا یک نوشیدنی ملایم تر، و می توانید تغییر رنگ در آینده را محدود کنید.

به طور منظم به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

چکاپ های منظم به دلایل مختلفی مهم هستند، از جمله نگه داشتن دندان ها در سمت روشن تر سفیدی. دندانپزشک شما از سرمایه گذاری روی سلامت دهان شما قدردانی خواهد کرد، و شما می توانید از وضعیت دندانی خود مراقبت کنید.

یک جلسه سفید کردن دندان ها فقط می تواند نقش جبرانی را بازی کند؛ با حفظ یک برنامه منظم پاکسازی، می توانید دندان های خود را عاری از پلاک تمیز نگه دارید (که با تغییر رنگ نیز ارتباط دارد) و هر مشکل دیگری را زود تشخیص دهید.

اگر مشکلات دیگری مانند پوسیدگی دندان یا تحلیل لثه مخفیانه به دهان شما وارد شود، تغییر رنگ کمترین مشکل شما خواهد بود. سفید کردن دندان همچنین می تواند برخی از این مشکلات را بدتر کند، بنابراین قبل از حرکت به جلو باید مطمئن شوید که از همه چیز کاملاً مطلع هستید.

اگر با درمان های سفیدکننده خانگی شروع می کنید، آنها را در مطب انجام دهید یا دندانپزشک خود را از آنها آگاه سازید. آنها می توانند به شما کمک کنند محصولی را انتخاب کنید که برای شرایط خاص شما بهترین است و مطمئن شوید که از اشتباهات رایج اجتناب می کنید.

نتیجه گیری

در حالی که ممکن است هنگام خروج از مطب دندانپزشک خود وسوسه شوید که در کافی شاپ محلی خود توقف کنید، اما بهتر است از آن اجتناب کنید. هوس ها از بین نخواهند رفت، اما ارزش این را ندارد که لکه هایی که به تازگی از روی دندان های خود پاک کرده اید را جایگزین کنید.

اگر فکر می کنید این یک مشکل خواهد بود، سعی کنید از قبل برنامه ریزی کنید. کارت پاداش کافی شاپ خود را فریز کنید و به نوشیدنی های جایگزین بچسبید. یک بسته آدامس کافئین دار بردارید یا از کسی بخواهید که شما را مسئول نگه دارد (حداقل تا دو روز آینده).

هنوز در مورد لکه های قهوه، سفید کردن دندان ها یا سایر نگرانی های سلامت دندان سؤالی دارید؟ ما خوشحالیم که به شما کمک کنیم.

دندانی که تحت درمان ریشه قرار گرفته چقدر دوام می آورد؟

اگر اخیراً عصب کشی داشته اید، ممکن است از خود بپرسید که دندان تحت درمان ریشه چقدر دوام می آورد. خبر خوب این است که با مراقبت مناسب، دندان ترمیم شده شما می تواند یک عمر دوام بیاورد. با این حال، درک عواملی که می توانند روی امید به زندگی دندانی که تحت درمان ریشه قرار گرفته است تأثیر بگذارند، مهم است.

به گفته انجمن دندانپزشکی آمریکا، تا زمانی که ریشه (های) دندان درمان شده توسط بافت های اطراف آن تغذیه شود، دندان شما سالم باقی خواهد ماند. چکاپ های منظم برای اطمینان از موفقیت آمیز بودن درمان ریشه و سالم بودن دندان ضروری است. عواملی مانند کیفیت درمان ریشه اولیه، نوع ترمیم مورد استفاده برای مهر و موم کردن دندان، و سلامت عمومی دهان شما می توانند در طول عمر دندانی که تحت درمان ریشه قرار گرفته است نقش داشته باشند.

مطالعات نشان داده اند که میانگین زمان بقاء دندان پس از درمان ریشه حدود 11 سال است، اما بسته به عوامل مختلف، این زمان می تواند متفاوت باشد. به عنوان مثال، دندان هایی که تحت درمان ریشه می گیرند و سپس با پر کردن و روکش احیاء می شوند، می توانند تا 20 سال دوام بیاورند. توجه به این نکته مهم است که گرچه درمان ریشه می تواند دندان آسیب دیده یا عفونی را نجات دهد، اما تضمینی برای ماندگاری دندان برای همیشه نیست. معاینات منظم دندانپزشکی و عادات بهداشتی خوب دهان برای اطمینان از طول عمر دندان ترمیم شده شما ضروری هستند.

آشنایی با درمان ریشه

اگر درد یا حساسیت دندان دارید، دندانپزشک شما ممکن است درمان ریشه را توصیه کند. این فرایند یک روش معمول برای درمان دندانی است که عفونی شده یا آسیب دیده است. در اینجا مراحل روند درمان ریشه را برای شما توضیح می دهیم.

فرآیند درمان ریشه

در طول فرایند درمان ریشه، دندانپزشک شما پالپ عفونی یا آسیب دیده را از داخل دندان شما خارج می کند. پالپ بافت نرمی است که حاوی اعصاب و عروق خونی است. پس از تخلیه پالپ، دندانپزشک داخل دندان شما را تمیز کرده و شکل می دهد، سپس آن را با ماده مخصوصی پر می کند تا آن را ببندد. در نهایت، دندانپزشک برای محافظت از دندان و احیاء عملکرد آن، روکش یا ماده پرکننده را در بالای دندان قرار می دهد.

درمان ریشه معمولاً در یک یا دو مرتبه مراجعه انجام می شود. دندانپزشک ناحیه اطراف دندان را بی حس می کند تا هر گونه درد یا ناراحتی در طول فرایند به حداقل برسد. پس از انجام این فرایند، ممکن است برای چند روز مقداری ناراحتی یا حساسیت خفیف را تجربه کنید، اما معمولاً می توان آن را با مسکن های بدون نسخه کنترل کرد.

فرآیند درمان ریشه

فرآیند درمان ریشه

درمان ریشه یک فرایند بسیار مؤثر برای نجات دندان آسیب دیده یا عفونی است. طبق گزارش انجمن اندودنتیست های آمریکا، سالانه بیش از 15 میلیون دندان با درمان ریشه درمان می شوند و نجات پیدا می کنند. طول عمر دندان بعد از درمان ریشه بسته به عوامل مختلفی از جمله درمان های بعدی که دریافت می کنید و کیفیت ترمیم روی دندان متفاوت است. با این حال، دندانی که تحت درمان ریشه قرار گرفته است و به دنبال آن پر کردگی یا روکش دندان روی آن قرار گرفته است، می تواند تا 20 سال دوام بیاورد.

به طور خلاصه، اگر دندان آسیب دیده یا عفونی دارید، درمان ریشه ممکن است بهترین راه برای نجات آن باشد. فرآیند درمان ریشه شامل برداشتن پالپ عفونی یا آسیب دیده، تمیز کردن و شکل دادن داخل دندان و پر کردن و مهر و موم کردن آن است. با مراقبت های مناسب بعدی، دندانی که تحت درمان ریشه قرار گرفته باشد می تواند سال ها دوام بیاورد.

امید به دوام دندان بعد از درمان ریشه

اگر تحت فرایند درمان ریشه یا همان عصب کشی قرار گرفته اید، ممکن است این پرسش به ذهن شما خطور کند که دندان شما دوام چقدر می آورد. در حالی که هیچ پاسخ قطعی وجود ندارد، عوامل متعددی می توانند روی طول عمر دندان پس از درمان ریشه تأثیر بگذارند.

عوامل مؤثر بر امید به دوام دندان

  • درمان های بعدی: دندان هایی که تحت درمان ریشه قرار می گیرند و پس از آن پر می شوند و روکش دندانی روی آنها قرار می گیرد، حدود 20 سال دوام می آورد. دندان هایی که بعد از درمان ریشه یا پر کردن روکش دریافت می کنند حدود 11 سال دوام می آورند.
  • مکان: بر اساس یک مطالعه منتشر شده در مجله تحقیقات دندانپزشکی، درمان های ریشه در شمال شرقی 5/20 سال، در غرب میانه 2/11 سال؛ در ایالات اقیانوس اطلس جنوبی 1/9 سال؛ در جنوب مرکزی ایالات متحده 9 سال؛ و در غرب7/8 سال دوام می آوردند.
  • وضعیت بیمه: همین مطالعه نشان داد که وضعیت بیمه نیز تأثیر قابل توجهی روی زمان بقاء دندان دارد.
  • بهداشت دهان و دندان: بهداشت مناسب دهان و دندان، از جمله مسواک زدن دو مرتبه در روز، نخ دندان کشیدن به صورت روزانه، و معاینات منظم دندانپزشکی، می توانند به افزایش طول عمر دندان پس از درمان ریشه کمک کنند.
  • محل قرارگیری دندان ها: دندان های جلوی دهان نسبت به دندان های پشت دهان طول عمر بیشتری دارند.

توجه به این نکته حائز اهمیت است که در حالی که این عوامل می توانند روی طول عمر دندان پس از درمان ریشه تأثیر بگذارند، هر مورد منحصر به فرد است و هیچ راهی برای پیش بینی دقیق مدت زمان ماندگاری دندان وجود ندارد. معاینات منظم توسط دندانپزشک شما می تواند به شناسایی هر گونه مشکل بالقوه و اطمینان از سالم ماندن دندان شما کمک کند.

اقدامات پیشگیرانه برای طول عمر دندان عصب کشی شده

هنگامی که صحبت از حفظ طول عمر دندان با درمان ریشه می شود، چندین اقدام پیشگیرانه وجود دارند که می توانید برای اطمینان از سالم ماندن و عملکرد دندان خود انجام دهید. در اینجا دو اقدام پیشگیرانه ضروری وجود دارند که باید آنها را رعایت کنید:

بهداشت مناسب دهان و دندان

بهداشت مناسب دهان و دندان پایه و اساس سلامت دندان است. دو مرتبه مسواک زدن در روز، نخ دندان کشیدن منظم و استفاده از دهانشویه می توانند به پیشگیری از پوسیدگی دندان و بیماری لثه کمک کنند. هنگامی که دندانی دارید که تحت درمان ریشه قرار گرفته است، حفظ بهداشت دهان و دندان بسیار مهم است. علت این است که دندان به دلیل ساختار ضعیف ناشی از درمان ریشه بیشتر در معرض پوسیدگی و عفونت قرار دارد. بنابراین، مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم دندان ها برای از بین بردن پلاک ها و ذرات غذایی که می توانند باعث پوسیدگی و عفونت شوند، حیاتی است.

معاینات منظم دندانپزشکی

معاینات منظم دندانپزشکی برای حفظ طول عمر دندانی که تحت درمان ریشه قرار گرفته است ضروری است. دندانپزشک شما دندان شما را معاینه می کند و هرگونه علائم پوسیدگی، عفونت یا سایر مسائل را بررسی می کند. در طول معاینه، دندانپزشک شما همچنین ممکن است از تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس برای بررسی ریشه دندان برای اطمینان از سالم بودن آن استفاده کند. معاینات منظم می توانند به تشخیص زود هنگام هر گونه مشکل کمک کنند و امکان درمان سریع را فراهم می کنند که می تواند از آسیب بیشتر به دندان جلوگیری کند.

معاینات منظم دندانپزشکیمعاینات منظم دندانپزشکی

معاینات منظم دندانپزشکی

علاوه بر این اقدامات پیشگیرانه، اجتناب از عاداتی که به دندان های شما آسیب می رسانند، مانند جویدن اجسام سخت، دندان قروچه و سیگار کشیدن نیز مهم است. با پیروی از این اقدامات پیشگیرانه، می توانید اطمینان حاصل کنید دندانی که تحت درمان ریشه قرار گرفته است، برای سال های زیادی دوام می آورد.

جایگزین های درمان ریشه

اگر دندان درد یا عفونت را تجربه می کنید، ممکن است به این فکر کنید که آیا جایگزینی برای درمان ریشه وجود دارد یا خیر. در حالی که درمان های ریشه یک درمان متداول و مؤثر برای نجات دندان آسیب دیده هستند، چند جایگزین وجود دارند که ممکن است ارزش بررسی را داشته باشند.

کشیدن دندان

یکی از جایگزین های درمان ریشه کشیدن دندان است. در برخی موارد، دندانی که به شدت آسیب دیده یا عفونی شده است، ممکن است با درمان ریشه قابل نجات دادن نباشد. در این موارد، دندانپزشک شما ممکن است کشیدن دندان و جایگزینی آن با ایمپلنت، بریج یا پروتز دندان را توصیه کند.

در حالی که کشیدن دندان یک فرایند تهاجمی تر از درمان ریشه است، اما در شرایط خاصی ممکن است لازم باشد. دندانپزشک شما در مورد مزایا و معایب هر گزینه با شما صحبت خواهد کرد و به شما کمک خواهد کرد تا برای سلامت دهان خود بهترین تصمیم را بگیرید.

قرار دادن پوشش روی پالپ

جایگزین دیگر برای درمان ریشه، قرار دادن پوشش روی پالپ است. این فرایند شامل قرار دادن یک ماده دارویی روی پالپ دندان آسیب دیده است که در معرض محیط دهان قرار گرفته است، تا هم بهبود را ارتقاء دهد و هم از بروز عفونت جلوگیری کند.

قرار دادن پوشش روی پالپ

قرار دادن پوشش روی پالپ

قرار دادن پوشش روی پالپ معمولاً فقط برای مناطق کوچکی از پالپ که در معرض محیط دهان قرار گرفته اند توصیه می شود و ممکن است برای مناطق بزرگتر آسیب مؤثر نباشد. دندانپزشک شما دندان شما را ارزیابی می کند و مشخص می کند که آیا پوشش پالپ جایگزین مناسبی برای درمان ریشه است یا خیر.

توجه به این نکته مهم است که گرچه ممکن است برای درمان ریشه جایگزین هایی در دسترس باشند، اما ممکن است در حفظ دندان آسیب دیده موثر نباشند. همیشه بهترین کار این است که گزینه های خود را با دندانپزشک خود در میان بگذارید و بر اساس نیازهای فردی و سلامت دهان خود تصمیمی آگاهانه بگیرید.

سوالات متداول

دندان بعد از درمان ریشه چقدر می تواند زنده بماند؟

با مراقبت مناسب، بیشتر دندان هایی که تحت درمان ریشه قرار گرفته اند، می توانند تا پایان عمر باقی بمانند. با این حال، طول عمر دندان بعد از درمان ریشه به عوامل مختلفی از جمله میزان آسیب دندان، کیفیت درمان ریشه و میزان مراقبت از دندان بستگی دارد.

پیش آگهی دوام دراز مدت برای دندانی که تحت درمان ریشه قرار گرفته است چگونه است؟

پیش آگهی دوام طولانی مدت دندانی که تحت درمان ریشه قرار گرفته است معمولاً خوب است. مطالعات نشان داده اند دندان هایی که تحت درمان ریشه قرار گرفته اند، درصد موفقیت بیش از 95% دارند. با این حال، همیشه احتمال اندکی وجود دارد که دندان دوباره عفونی شود یا در طول زمان مشکلات دیگری ایجاد شوند.

آیا درمان ریشه می تواند تا پایان دوام بیاورد؟

آری، درمان ریشه با مراقبت مناسب می تواند یک عمر باقی بماند. با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که دندان ممکن است هنوز در معرض پوسیدگی یا آسیب های دیگر قرار داشته باشد، بنابراین رعایت بهداشت دهان و دندان و مراجعه منظم به دندانپزشک بسیار مهم است.

آیا دندان بعد از درمان ریشه ضعیف می شود؟

دندان بعد از درمان ریشه ممکن است کمی ضعیف تر شود، اما این معمولاً جای نگرانی نیست. در بیشتر موارد، دندان همچنان می تواند به طور طبیعی عمل کند و در مقابل نیروهای طبیعی گاز گرفتن و جویدن مقاومت کند. اگر نگران استحکام دندان خود هستید، با دندانپزشک خود صحبت کنید.

آیا دندان بعد از درمان ریشه پوسیده می شود؟

آری، اگر به درستی از دندان مراقبت نشود، همچنان می تواند پس از درمان ریشه پوسیده شود. رعایت بهداشت دهان و دندان و مراجعه منظم به دندانپزشک برای جلوگیری از پوسیدگی و سایر مشکلات مهم است.

دندان ریشه بدون روکش چقدر می تواند دوام بیاورد؟

دندانی که تحت درمان ریشه قرار گرفته است، بسته به میزان آسیب دندان و میزان مراقبت از آن، بدون روکش می تواند از چند هفته تا چند ماه دوام بیاورد. با این حال، دریافت روکش در اسرع وقت برای محافظت از دندان و جلوگیری از آسیب بیشتر مهم است.

آیا می توان با وجود دندانهای درمان ریشه شده درمان ارتودنسی انجام داد؟

بله٬دندان درمان ریشه شده هیچ محدودیتی برای درمان ارتودنسی ایجاد نمیکند.

آیا مشکلات دندانی می توانند باعث گاستریت یا ورم معده شوند؟

گاستریت یک بیماری شایع است که میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می دهد. این وضعیت زمانی رخ می دهد که پوشش محافظ معده ملتهب یا فرسوده شود. این وضعیت این امکان را برای اسید معده و آنزیم های گوارشی فراهم می کند تا بافت حساس زیر آن را تحریک کنند. در موارد خفیف، گاستریت ممکن است باعث بروز ناراحتی موقت یا سوء هاضمه شود. اما به طور بالقوه می تواند منجر به بروز عوارض جدی تری مانند زخم معده یا در موارد شدید منجر به خونریزی شود.

گاستریت می تواند حاد و کوتاه مدت، یا اگر ماه ها یا سال ها ادامه داشته باشد می تواند مزمن باشد. عوامل متعددی در این امر دخیل هستند، اما یکی از علل بالقوه ای که اخیراً مورد بررسی قرار گرفته است، سلامت نامناسب دهان و دندان است. ارتباط بین مشکلات دندانی مانند بیماری لثه، پوسیدگی ها، و بوی بد دهان و خطر بالاتر گاستریت در حال کشف است. اما آیا داشتن مشکلات دندانی واقعاً مستقیماً باعث التهاب معده می شود؟ بیایید شواهد پیرامون این ارتباط در حال ظهور را مرور کنیم.

بهداشت دهان و میکروبیوم روده

دستگاه گوارش انسان دارای بیش از 700 گونه باکتری است که در مجموع به تریلیون ها سلول می رسند. این اکوسیستم میکروبی پیچیده در مجموع به عنوان میکروبیوم روده شناخته می شود. در حالی که اکثر این میکروب ها درون روده بزرگ هستند، میلیون ها از آنها نیز داخل دهان زندگی می کنند. میکروبیوم دهان حاوی برخی باکتری های مفید است که از دندان ها و لثه ها محافظت می کنند. اما گونه های خاصی وجود دارند که در صورت رشد بیش از حد می توانند مشکلاتی ایجاد کنند.

باکتری های داخل دهان درون بیوفیلم های پلاکی رشد می کنند که روی دندان ها تشکیل می شوند. دو مورد از متداول ترین مقصران بیماری های دندانی استرپتوکوکوس موتانس Streptococcus mutans و پورفیروموناس ژنژیوالیس Porphyromonas gingivalis هستند که اسیدی تولید می کنند که مینای دندان ها را فرسوده می کنند و باعث ایجاد حفره می شوند. پورفیروموناس ژنژیوالیس باعث التهاب مزمن می شود که در بیماری پریودنتال پیشرفته به لثه ها، لیگامان ها و استخوان محافظ دندان آسیب می رساند.

بزاق به عنوان یک سیستم حمل و نقل عمل می کند و پیوسته برخی از میکروب های دهان را از گلو و دستگاه گوارش شستشو می دهد. باکتری های دهان در معده هم افراد سالم و هم افراد مبتلا به گاستریت یافت شده اند. اما افرادی که بهداشت دهان و دندان ضعیفی دارند، تمایل دارند سطوح بالاتری از باکتری های بالقوه التهابی را درون خود جای دهند و باعث افزایش این احتمال می شود که مقادیر زیادی از میکروب های بیماری زای پلاک می توانند مستقیماً در مخاط معده کلنی (اجتماع) تشکیل داده یا آن را تحریک کنند.

شواهد مرتبط با بیماری دهان و گاستریت

شواهد مرتبط با بیماری دهان و گاستریت

شواهد مرتبط با بیماری دهان و گاستریت

شواهد اولیه حاکی از ارتباط بالقوه بین سلامت دهان و التهاب معده عبارتند از:

  • مطالعات همبستگی: مطالعات متعدد ارتباط بین بیماری لثه، پلاک دندانی، بوی بد دهان و بروز بیشتر گاستریت را پیدا کرده اند. داشتن 8 دندان پوسیده درمان نشده یا بیشتر نیز با افزایش احتمال گاستریت مرتبط است.
  • اتصالات هلیکوباکتر پیلوری: این باکتری ساکن در معده اصلی ترین عامل گاستریت در سراسر جهان است. نشان داده شده است که بیماران مبتلا به بیماری پریودنتال دارای میزان بیشتری از هلیکوباکتر پیلوری در پلاک دندانی هستند. باکتری ممکن است بین دهان و معده پخش شود.
  • باکتری های دهان در روده: تجزیه و تحلیل ها تشکیل کلنی بزرگتر را با میکروب های دهان مانند پورفیروموناس ژنژیوالیس و فوزوباکتریومFusobacterium در روده و معده بیماران مبتلا به گاستریت در مقایسه با افراد سالم نشان می دهند.
  • اثرات درمان دندانی: به نظر می رسد درمان موفق بیماری لثه و کاهش پلاک دندانی باعث کاهش التهاب روده و علائم گاستریت در برخی از بیماران می شود.
  • مدل های حیوانی: مطالعات جوندگان نشان می دهند که کاشت مستقیم پورفیروموناس ژنژیوالیس در معده می تواند باعث ایجاد آسیب شناسی گاستریت- مانند شود.

با این حال، بیشتر شواهد تاکنون به همبستگی هایی محدود است که علیت مستقیم را ثابت نمی کنند. مکانیسم های قابل قبولی پیشنهاد شده اند، اما مطالعات بالینی که سلامت دهان را به عنوان محرک قطعی برای گاستریت جدا کنند، وجود ندارند.

مکانیسم های بیولوژیکی احتمالی

اگر بهداشت نامناسب دهان با التهاب معده ارتباط داشته باشد، توضیح بیولوژیکی ممکن چیست؟ محققان چند روش مختلف را پیشنهاد کرده اند که باکتری های دهان می توانند به عنوان محرک معده عمل کنند:

  • کلنی سازی مستقیم: نسبت بیشتری از میکروب های دهانی که در معده افراد مبتلا به گاستریت یافت می شوند نشان می دهد که این باکتری ها با انتقال از دهان به روده می توانند جان سالم به در ببرند. آنها پس از رسیدن به آنجا، ممکن است به سلول های معده متصل شوند و عوامل التهابی را آزاد کنند. هلیکوباکتر پیلوری نیز می تواند قبل از انتشار به معده در پلاک ها ته نشین شود.
  • تغییر pH معده: برخی از باکتری های خاص دهانی مواد شیمیایی تولید می کنند که هنگام بلعیده شدن pH معده را کاهش می دهند. اینها شرایط مساعدی را برای کلنی سازی توسط میکروب های مقاوم به اسید ایجاد می کنند. محیط معده که به صورت مزمن اسیدی است نیز برای پوشش معده مستقیماً سوزش آور است.
  • تحریک ایمنی: میکروب های دهان و اندوتوکسین های آنها که به معده می رسند می توانند باعث ترشح سیتوکین های التهابی شوند. این واکنش ایمنی نامناسب، حتی بدون کلنی سازی مستقیم یا تغییرات pH ، می تواند با التهاب مزمن معده ارتباط داشته باشد.
  • تأثیر تغذیه ای: ویتامین B12 تولید شده توسط باکتری های دهان به حفظ یکپارچگی مخاط معده کمک می کند. باکتری های عامل بیماری پریودنتال در تولید B12 اختلال ایجاد می کنند. کمبود B12 حاصل، باعث می شود که پوشش معده در برابر فرسایش آسیب پذیرتر شود.
  • تأثیر هورمونی: باکتری های دهان ممکن است از طریق تغییرات در فاکتورهای قدرت بیماری زایی گرلین، لپتین و هلیکوباکتر پیلوری روی التهاب معده تأثیر بگذارند. اما این مکانیسم به تحقیقات بیشتری نیاز دارد.

تعامل بین میکروبیوم های دهان و معده با بسیاری از پرسش های بی پاسخ پیچیده است. اما چندین مسیر قابل قبول وجود دارند که بهداشت ضعیف دهان می تواند باعث تحریک می شود یا تحریک شدن معده را فعال می کند.

آیا درمان دندانپزشکی می تواند ورم معده را بهبود بخشد؟

آیا درمان دندانپزشکی می تواند ورم معده را بهبود بخشد؟

آیا درمان دندانپزشکی می تواند ورم معده را بهبود بخشد؟

اگر باکتری های دهان می توانند ورم معده را بدتر کنند، منطقی است که بهبود بهداشت دهان و کنترل بیماری های دندانی می تواند التهاب معده را کاهش دهد. با این حال، شواهد بالینی برای آزمایش این فرضیه هنوز مقدماتی هستند:

  • چند مطالعه کوچک گزارش می دهند که تمیز کردن شدید دندان ها و درمان آنتی باکتریال باعث کاهش سطح پپسین و هلیکوباکتر پیلوری در پلاک دندان و کاهش التهاب روده در کوتاه مدت شده است.
  • گزارش های موردی بیماران مبتلا به گاستریت با بیماری مشخص دندانی را توصیف می کند که پس از دریافت درمان های گسترده دندانی بهبود یافته اند.
  • برعکس، کارآزمایی دیگری نشان داده است که درمان بیماری لثه طی 8 هفته هیچ تأثیری روی سلامت معده بیماران آلوده به هلیکوباکتر ندارد.
  • هیچ مطالعه تصادفی در مقیاس بزرگ هنوز درمان بیماری های دندانی را روی پیامدهای تأیید شده گاستریت بررسی نکرده است.

تحقیقاتی که به صورت ویژه مداخلات بهداشت دهان و دندان را جدا می کنند محدود هستند. اما به طور کلی، مطالعات متعدد نشان می دهند که اقداماتی مانند پاکسازی تخصصی، حذف پلاک و برخی آنتی بیوتیک های خوراکی باعث کاهش انتقال باکتری های معده از دهان می شوند. گرچه غیرقابل انکار نیست، اما بعید است که بهینه سازی سلامت دهان گاستریت را بدتر کند. برای برخی از افراد، در ترکیب با سایر درمان های معده، ممکن است مزایای کمکی داشته باشد. برای ارزیابی بهتر درمان های دندانپزشکی بالقوه کاهش دهنده گاستریت، آزمایش های بالینی بزرگ تر ضروری هستند.

آیا گاستریت می تواند روی سلامت دهان و دندان تأثیر بگذارد؟

آیا گاستریت می تواند روی سلامت دهان و دندان تأثیر بگذارد؟

آیا گاستریت می تواند روی سلامت دهان و دندان تأثیر بگذارد؟

پرسش دیگر این است که آیا ابتلا به گاستریت بیماران را مستعد تسریع ابتلا به بیماری های دندانی می کند؟ چند مکانیسم ممکن وجود دارند:

  • گاستریت مزمن می تواند باعث کمبود ویتامین B12 شود و بر سلامت لثه و بهبودی دندان تأثیر منفی بگذارد.
  • رفلاکس مکرر اسید معده به داخل دهان به تدریج مینای دندان را فرسوده می کند.
  • سیتوکین های پیش التهابی تولید شده طی گاستریت فعال ممکن است التهاب پریودنتال را تشدید کنند.
  • عفونت هلیکوباکتر پیلوری در صورت وجود به طور همزمان در دهان و معده، می تواند خطر انباشته شدن پلاک دندانی و گاستریت را هر دو محل افزایش دهد.

تأثیر کلی دندانی گاستریت در مقایسه با سالم بودن معده به خوبی تعیین نشده است. اما برخی از روابط دو سویه که در آنها هر شرایط می تواند روی دیگری تأثیر بگذارد، از نظر بیولوژیکی قابل قبول است. برای روشن شدن اینکه اختلالات معده چگونه ممکن است در طول زمان با سلامت دهان و دندان ارتباط داشته باشد، تحقیقات بیشتری نیاز است.

نتیجه گیری و پیشنهادات

شواهد به طور فزاینده ای نشان می دهند که بهداشت ضعیف دهان و بیماری های دندانی به شدت با احتمال گاستریت بالاتر ارتباط دارند. منطق این است که باکتری های مضر دهانی که از طریق بلع به روده می رسند ممکن است مستقیماً پوشش معده را تحریک کرده و با التهاب ارتباط داشته باشند. مطالعات اولیه همچنین نشان می دهند که درمان دندانپزشکی احتمالاً می تواند انتقال باکتری های دهان- معده را کاهش دهد و شاید به مدیریت گاستریت برای برخی از بیماران کمک کند.

با این حال، شواهد مطلقی وجود ندارند مبنی بر اینکه حذف بیوفیلم های دندانی و رسیدگی به حفره ها، بیماری لثه و بوی بد دهان می تواند مستقیماً گاستریت را درمان یا از آن پیشگیری کند. سلامت دهان و دندان تنها بخشی از پازل پیچیده گاستریت است. گام های کلیدی مانند ریشه کن کردن هلیکوباکتر پیلوری، اجتناب از محرک هایی مانند NSAIDها و الکل، و کاهش استرس، احتمالاً اثرات قوی تری برای رفع التهاب فعال معده دارند.

به طور کلی، به بیماران مبتلا به گاستریت توصیه می شود که اقدامات بهداشتی دهان و دندان مانند مسواک زدن، نخ دندان کشیدن و تمیز کردن منظم دندان ها را رعایت کنند. ترک سیگار نیز مفید است. در حالی که اثبات نشده است، اما کنترل بیوفیلم های دهانی ممکن است برای کاهش یک محرک احتمالی گاستریت مفید باشد. برای تعیین اینکه آیا درمان فشرده دندانی باید به توصیه اصلی برای درمان گاستریت تبدیل شود یا خیر، تحقیقات دقیق تری نیاز هستند. در این میان، تمرکز بر مداخلات مؤثر شناخته شده، برای مدیریت این اختلال گوارشی شایع و اغلب چالش برانگیز، همچنان عنصر کلیدی باقی می ماند.

سوالات پر تکرار درباره ارتباط میکروب های دهان و التهاب معده

آیا حفره های دندانی می توانند مستقیماً باعث بروز گاستریت شوند؟

بعید است که حفره های دندانی(پوسیدگی ها) به تنهایی مستقیماً باعث گاستریت شوند. با این حال، حفره های درمان نشده باعث انباشته شدن پلاک بیشتر با باکتری های مضری می شوند که می توانند معده را تحریک کنند. پر کردن سریع حفره ها این خطر را کاهش می دهد.

آیا برطرف کردن تمام مشکلات دندانی باعث خلاص شدن از شر گاستریت می شود؟

بر اساس شواهد فعلی، در بیشتر موارد درمان های دندانی به تنهایی نمی توانند ورم معده را درمان کنند. در حالی که بهبود سلامت دهان و دندان ممکن است کمک کند، اما عوامل دیگری مانند رژیم غذایی، کاهش استرس و حذف هلیکوباکتر پیلوری معمولاً مهم تر هستند.

آیا داشتن گاستریت من را در معرض خطر بیشتری برای مشکلات دندان قرار می دهد؟

برخی تحقیقات نشان می دهند که گاستریت ممکن است در پیشرفت بیماری لثه و فرسایش مینای دندان در اثر رفلاکس مکرر اسید نقش داشته باشد. بنابراین مشکلات دندانی ممکن است با گاستریت همزمان بیشتر باشند.

در صورت ابتلا به گاستریت، آیا قبل از انجام کارهای دندانپزشکی باید آنتی بیوتیک مصرف کنم؟

انجمن دندانپزشکی آمریکا به صورت ویژه، آنتی بیوتیک را برای فرایندهای دندانپزشکی در بیماران مبتلا به گاستریت توصیه نمی کند. سابقه پزشکی کامل خود را با دندانپزشک و متخصص گوارش خود در میان بگذارید.

بهترین روش های روتین بهداشت دهان و دندان برای بیماران مبتلا به گاستریت چیست؟

دو مرتبه در روز مسواک بزنید، یک مرتبه در روز نخ دندان بکشید، از دهانشویه ضد عفونی کننده استفاده کنید، مسواک خود را به طور منظم تعویض کنید، هر 6 ماه یک مرتبه پاکسازی تخصصی را انجام دهید، هر گونه حفره دندانی یا بیماری لثه را به سرعت درمان کنید، از سیگار کشیدن خودداری کنید و غذاهای شیرین را محدود کنید.

ضایعات سفید رنگ روی دندان ها در طول درمان ارتودنسی

دی-کلسیفیکاسیون (از دست رفتن مواد معدنی از سطح دندان ها) به شکل ضایعات لکه ای سفید رنگ اغلب در بیماران تحت درمان ارتودنسی به صورت خطوط کوچک در امتداد دور تا دور براکت و در تعداد اندکی از بیماران به صورت دی- کلسیفیکاسیون بزرگ، با یا بدون حفره، ظاهر می شود. بهداشت نامناسب دهان اطراف ابزار باعث ایجاد پلاک pH در حالت استراحت می شود که ممکن است خواص ضد پوسیدگی بودن فلورایدتراپی را کاهش دهد. رعایت بهداشت دهان و دندان به بهترین شکل ممکن و استفاده روزانه از خمیر دندان حاوی فلوراید و دهانشویه ضروری است و اثر هم افزایی دارند (در کنار یکدیگر، تأثیر آنها افزایش می یابد). پیشرفت های اخیر تحقیقات در زمینه فلوراید نشان داده اند که عوامل فلوراید مانند فلوراید قلع و فلوراید تیتانیوم مخازنی را روی سطح دندان رسوب می کنند که ممکن است حتی در برابر pH پایین و چالش های پوسیدگی شدید مقاومت کنند.

دی کلسیفیکاسیون چیست؟

دی- کلسیفیکاسیون یا ایجاد ضایعه لکه سفید رنگ (WSL) روی سطح مینای دندان، تا حد زیادی مهم ترین اثر منفی ناشی از درمان با ابزار ارتودنسی ثابت است. افرادی که مال اکلوژن دارند اغلب به دلیل بی منظمی های دندان های آنها، محل های زیادی برای پنهان شدن ذرات و باکتری ها دارند. علاوه بر این، اتصالات باندینگ به سطح دندان ها باعث ایجاد مکان های مناسب پنهان شدن باکتری ها روی سطوحی می شود که عموماً مستعد پوسیدگی نیستند. بنابراین انجام کارهای بهداشتی دهان دشوارتر است و ممکن است رابطه بسیار قوی بین بهداشت دهان و بروز پوسیدگی را در بیماران ارتودنتیک نسبت به افرادی که تحت درمان ارتودنسی قرار نمی گیرند توضیح دهد.

بدیهی است که این مسئولیت ارتودنتیست ها است که از خطر دی کلسیفیکاسیون ها آگاه باشند و اقدامات احتیاطی را برای اجتناب یا محدود کردن گسترش آنها انجام دهند. فلوراید مهمترین عامل برای جلوگیری از دی کلسیفیکاسیون و ایجاد و پیشرفت ضایعات سفید رنگ است. ارتودنتیست برای آنکه بتواند از آماده سازی ها و فرایندهای اعمال فلوراید فعلی بهترین بهره را ببرد، باید با جنبه های اصلی مکانیسم عمل فلوراید و اصول پیشگیرانه فعلی آشنا باشد. در این مقاله ما به ارائه جدیدترین تحقیقات در مورد علل ایجاد ضایعات سفید رنگ روی دندان ها و نقش فلوراید در درمان ارتودنسی با ابزارهای ثابت می پردازیم.

سفید شدن دندان در ارتودنسی

سفید شدن دندان در ارتودنسی

درمان ارتودنسی و ایجاد ضایعات لکه سفید رنگ

در طول درمان

تعدادی از مطالعات به بررسی ارتباط بین درمان ارتودنسی با ابزارهای ثابت و ایجاد پوسیدگی پرداخته اند. برخی از مطالعات قبلی افزایش فراوانی پوسیدگی را با شیوع بیشتر پرکردن در افراد تحت درمان ارتودنسی نشان دادند، در حالی که تحقیقات جدیدتر چنین همبستگی را تأیید نکرده اند. با این حال، چندین گزارش افزایش بروز پوسیدگی زود هنگام مینای دندان (WSL) را در سطح لبی مینای دندان ها در طول درمان ارتودنسی نشان داده اند. تغییر در پراکندگی نور از سطح مینای متخلخل و کلسیم زدایی شده دلیل ظاهر سفید رنگ است. این ضایعات سفید رنگ به ندرت پیشرفت می کنند تا به حفره های قابل توجه تبدیل شوند و معمولاً در شاخص های DMFT/S (دندان های پوسیده، از دست رفته یا پر شده decayed, missing, or filled teeth) به عنوان پوسیدگی که به درمان ترمیمی نیاز دارد ثبت نمی شوند. مطالعاتی که در آنها دندان ها با استفاده از مقیاس های چشمی مورد بررسی قرار گرفته اند نشان داده اند که بیش از 50 درصد از افراد با استفاده از ابزارهای ارتودنسی ثابت ممکن است افزایش تعداد WSL ها را تجربه کنند.

در یک مطالعه حدود 50 درصد از بیمارانی که تحت درمان ارتودنسی قرار گرفته بودند، و در طول درمان آنها یک یا چند WSL روی دندان های آنها ایجاد شده بود و 7/5 درصد از دندان ها تحت تأثیر قرار گرفته بودند. این رقم قابل مقایسه با یک گروه همسان از افرادی بود که تحت درمان ارتودنسی قرار نگرفته بودند که در آنها 11% WSL روی سطوح لبی آنها در همان دوره زمانی ایجاد شده بود و 4/0% از دندان ها تحت تأثیر قرار گرفته بودند. حتی با استفاده منظم از خمیر دندان حاوی فلوراید، ممکن است مینای دندان ها در اطراف اتصالات ارتودنسی حل شود، اما احتمالاً با سرعت کمتری.

محققان با استفاده از تکنیک های تشخیص پیشرفته تر مانند فلورسانس القا شده با نور کمّی (QLF)، مشاهده کردند که در 97% از همه افراد و به طور متوسط 30% از سطوح باکال در یک فرد تحت تأثیر قرار می گیرند. به طور متوسط ​​40 درصد سطوح دندان ها در مردان و 22 درصد در زنان دارای ضایعات لکه سفید بودند. این نشان می دهد که تقریباً در تمام بیمارانی که تحت درمان ارتودنسی ثابت قرار می گیرند مینای سطح تغییر می کند. بنابراین اگر بیمار برنامه پیشگیری از پوسیدگی را رعایت نکند سطوح دندان ها بیشتر در معرض خطر ایجاد WSL هاب قابل مشاهده در طول درمان هستند.

ایجاد ضایعه سفید رنگ یک فرآیند بسیار سریع است. WSL های قابل مشاهده می توانند به صورت تجربی در غیاب فلوراید در عرض 4 هفته، یعنی در بازه زمانی بین یک جلسه معاینه بالینی و ملاقات بعدی، بوجود بیایند. به طور کلی، دندان های مولر اول، دندان های پیشین لترال فک بالا و دندان نیش فک پایین بیشترین دندان هایی هستند که تحت تأثیر WSL قرار می گیرند. در بیشتر موارد، ضایعات کوچک، و به نوارهای نازک اطراف پایه های براکت یا نواحی بین براکت ها و حاشیه لثه ها محدود هستند. در برخی از بیماران، ضایعه ممکن است گسترده باشد و به جدا شدن سریع باند نیاز داشته باشد، مگر اینکه رژیم های بهداشت دهان و فلوراید به طور دقیق رعایت شوند. همچنین اگر بیماران از اثرات مضر اتصال سست روی نگهدارنده آگاه نباشند، ضایعات پوسیدگی پس از جدا شدن براکت ها، در اطراف ریتینر باند شده، ممکن است به سرعت به ضایعات شدید تبدیل شوند.

آیا ضایعات پس از جدا شدن براکت ها از بین می روند؟

پاسخ این است که بسته به شدت ضایعات، تا حدودی ناپدید می شوند. مطالعات نشان داده اند که شیوع WSL ها روی سطوح لبی دندان های بیمارانی که قبلاً تحت درمان ارتودنسی قرار گرفته اند و چند سال بعد از دیباندینگ براکت های آنها، بیشتر از افرادی است که تحت درمان قرار نگرفته اند. بررسی مجدد 40 نفر که در یک مطالعه بالینی تصادفی و کنترل شده روی تأثیر یک برنامه پیشگیری از پوسیدگی شرکت کرده بودند، 6 سال پس از جداسازی نشان داده شد که حدود 75 درصد از WSL های کوچک در طی آن دوره پسرفت کرده بودند. 25 درصد از شدیدترین ضایعات روی سطوح قابل مشاهده باقی ماندند. محتمل ترین دلیل این پسرفت، سایش سطح ناشی از مسواک زدن و غیره است تا رمینرالیزیشن (معدنی سازی مجدد سطح دندان ها).

مینای دندانی که مواد معدنی آن از بین رفته اند متخلخل است و ممکن است در نتیجه غذا و نوشیدنی لک شود. بهداشت ضعیف دهان در طول درمان ارتودنسی/ جراحی ارتوگناتیک منجر به ایجاد WSL های برجسته روی سطوح لبی می شود. سال پس از درمان WSL ها لکه می گیرند و تغییر رنگ می دهند.

سفید شدن دندان در ارتودنسی

سفید شدن دندان در ارتودنسی

مکانیسم های ایجاد ضایعات سفید رنگ در طول ارتودنسی روی دندان ها

ایجاد یک محیط پوسیدگی زا

محققان نشان دادند که ابزارهای ثابت ارتودنسی باعث افزایش سریع پلاک های دندانی می شوند. علاوه بر این، نشان دادند که پلاک در بیماران ارتودنسی نسبت به افرادی که تحت درمان ارتودنسی قرار نگرفته اند دارای pH کمتری است. پس از معرفی ابزارهای ارتودنسی، فلور باکتریایی پلاک به سرعت تغییر می کند. افزایش قابل توجه سطح پلاک و استرپتوکوک موتانس موجود در بزاق پس از قرار دادن ابزارهای ارتودنسی مشاهده شد. هم استرپتوکوک موتانس و هم لاکتوباسیل ها اغلب با ایجاد پوسیدگی همراه هستند. آنها باکتری های اسیدی هستند و در حضور کربوهیدرات های قابل تخمیر اسیدهای آلی تولید می کنند. ساکارز نقش خاصی در تشکیل پلاک دارد و باعث ایجاد پلاک پوسیدگی زا می شود. لاکتوباسیل ها به طور کلی با پیشرفت ضایعات پوسیدگی همراه هستند. سطوح بالای استرپتوکوک موتانس و لاکتوباسیل ها در پلاک نشان دهنده افزایش خطر پوسیدگی هستند. با این حال، ارتباط بین پوسیدگی و باکتری ها ساده نیست. تحقیقات نشان داده اند که پیش بینی ایجاد پوسیدگی بر اساس تعداد باکتری ها نامشخص و از اهمیت بالینی جزئی برخوردار است.

فلوراید و اثر ضد پوسیدگی آن

بی شک فلوراید مهمترین عامل پیشگیری از پوسیدگی است. برای سال ها تصور می شد که فلوراید باید در ساختار دندان گنجانده شود تا اثری پیشگیرانه بر حلالیت مواد معدنی دندان حاصل شود. تحقیقات نشان داده اند که این اثر بیش از حد برآورد شده است و مکانیسم به وجود فلوراید در فاز مایع فرآیند پوسیدگی مربوط می شود. سپس یون های فلوراید اثر بازدارنده ای روی دمینرالیزیشن دندان و اثر افزایشی روی معدنی سازی مجدد دارند. هنگامی که فلوراید موضعی اعمال می شود، یک ماده فلوراید-کلسیم مانند (CaF2) در پلاک، روی سطح دندان (مینای دندان/ عاج) یا در ضایعات اولیه ایجاد می شود. CaF2 به عنوان یک مخزن از یون های فلوراید برای آزاد شدن، هنگامی که pH در طول حمله پوسیدگی کاهش می یابد، عمل می کند. سرعت انحلال CaF2 در pH های مختلف توسط فسفات و پروتئین ها کنترل می شود.

سفید شدن دندان در ارتودنسی

سفید شدن دندان در ارتودنسی

اهمیت pH روی اثر فلوراید

محققان pH در پلاک را در بیماران ارتودنسی پس از چالش ساکاروز مطالعه کردند. با استفاده از یک الکترود میکرولمسی، تغییرات pH در مکان های مختلف دندانی به جای استفاده از نمونه های پلاک ترکیبی قابل نظارت است. کمترین pH در شرایط استراحت و تخمیر در پلاک دندان های پیشین فک بالای باند شده مشاهده شد. در این مکان ها، pH می تواند تا 4 کاهش یابد. pH پایین در ناحیه قدامی فک بالا به احتمال زیاد به دلیل پاکسازی آهسته بزاق در این مکان است که امکان حفظ طولانی مدت اسیدها در پلاک را فراهم می کند. جالب توجه است که سطح کل فلوراید پلاک نیز در این مکان ها کمترین بود، که نشان دهنده رابطه مستقیم بین pH پلاک و فلوراید کل پلاک است. بر این اساس، به دلیل pH پایین، هر مخزن فلوراید به سرعت از بین می رود.

حد اثر فلوراید زمانی حاصل می شود که pH آنقدر پایین بیاید که حتی از محصول حلالیت فلوراپاتیت خالص نیز فراتر رود. این pH احتمالاً زیر 5/4 است. نشان داده شده است که باکتری های مرتبط با پوسیدگی (استرپتوکوک موتانس و لاکتوباسیل ها) ممکن است pH پلاک دندان را به کمتر از 5/4 کاهش دهند. در این pH پایین، فاز مایع پلاک نسبت به هیدروکسی آپاتیت و فلورآپاتیت کمتر اشباع خواهد شد و هیچ رسوب مجدد مواد معدنی از دست رفته (ریمینرالیزیشن) رخ نخواهد داد. این برای وضعیت بالینی بسیار مهم است. در پلاک های اسیدی قدیمی، فلوراید بیشتر لزوماً به دلیل pH پایین، محافظت بیشتری در برابر پیشرفت ضایعه ایجاد نمی کند. این از دست دادن فلوراید و اثر ضد پوسیدگی محدود فلوراید در pH پایین در پلاک، شاید یکی از دلایلی باشد که چرا WSL ها به طور مکرر روی دندان های پیشین فک بالای باند شده ایجاد می شوند. تحت چنین شرایطی، پاسخ دوز به فلوراید ممکن است آشکار نباشد. به عنوان مثال، فلوراید بیشتر ممکن است اثر بالینی بهتری نداشته باشد.

سفید شدن دندان در ارتودنسی

سفید شدن دندان در ارتودنسی

اثر پیشگیرانه فلوراید را می توان با استفاده از منحنی استفان نشان داد. پس از باندینگ، PH  در حال استراحت اندکی کاهش می یابد، اما بهداشت دهان و دندان ممکن است pH را بالاتر از نقطه بحرانی 5/4 نگه دارد و فلوراید با افزایش معدنی سازی مجدد و مهار دمینرالیزیشن از ایجاد ضایعات جلوگیری می کند. با بهداشت نامناسب دهان، در اطراف ابزار پلاک ایجاد می شود و pH در حالت استراحت ممکن است به حد اثر فلوراید در pH 5/4 برسد. طی یک حمله اسیدی، پوسیدگی و حتی فرسایش ایجاد می شود.

جنبه های بالینی مهمی که باید مورد توجه قرار گیرند

همکاری بیمار با بهداشت دهان و دندان خوب و فلورایدتراپی پیشگیرانه بسیار مهم است. با این حال، انواع مختلفی از طراحی ابزار وجود دارند که ممکن است خطر انباشته شدن پلاک را با وجود تلاش های خوب بهداشت دهان و دندان توسط بیمار افزایش دهد. طراحی های پیچیده ابزارهای ارتودنسی با حلقه ها، سیم های کمانی کمکی، فنرها، کویل ها و برخی اصلاح کننده های کلاس 2، مناطقی را ایجاد می کنند که تمیز کردن آنها با مهارت ها و تجهیزات عادی تقریباً غیرممکن است. همچنین مواد پیوندی اضافی در اطراف پایه اتصال، حفره هایی ایجاد می کنند که باکتری ها می توانند در آنجا تکثیر شوند. لیگاچورهای فولادی یا براکت های خود تنظیم شونده نسبت به لیگاچورهای الاستیک ترجیح داده می شوند.

فلورایدتراپی پیشگیرانه در طول درمان ارتودنسی

منطقی است که بین پیشگیری از ایجاد ضایعات پوسیدگی در طول درمان ارتودنسی و درمان ضایعات موجود در سطوح لبی در هنگام جداسازی تفاوت قائل شویم. از آنجا که فلوراید مهم ترین عامل در پیشگیری از پوسیدگی است، بیشترین تأکید روی اشکال مختلف فلورایدتراپی خواهد بود.

سفید شدن دندان در ارتودنسی

سفید شدن دندان در ارتودنسی

عوامل و برنامه های فلورایدتراپی فعلی

خمیر دندان حاوی فلوراید اساس پیشگیری از پوسیدگی است. اکثر خمیر دندان ها حاوی فلوراید سدیم، مونوفلوئوروفسفات، قلع فلوراید یا آمین فلوراید هستند. غلظت فلوراید ممکن است متفاوت باشد، اما حداکثر غلظت مجاز در جامعه اروپایی 15/0 درصد است. اثر دوز- پاسخ به فلوراید در خمیر دندان نشان داده شده است و غلظت فلوراید کمتر از 1/0 درصد نباید برای بیماران ارتودنسی توصیه شود.

احتمال ضد پوسیدگی بودن خمیر دندان های حاوی فلوراید به احتمال زیاد بیشتر از آن چیزی است که در مطالعات بالینی نشان داده شده است. این به دلیل تأثیر فلوراید روی معدنی سازی مجدد به عنوان تابعی از زمان است. علاوه بر این، همانطور که در بالا توضیح داده شد، اگر بهداشت دهان و دندان نیز بهبود یابد، اثر ضد پوسیدگی نیز به طور قابل توجهی بهبود می یابد. بنابراین رعایت بهداشت دهان و دندان در بیماران ارتودنسی که با ابزارهای ثابت درمان می شوند نسبت به افرادی که تحت درمان قرار نمی گیرند اهمیت بیشتری دارد.

محققان دریافتند که خمیر دندان ها قادر به جلوگیری از ایجاد ضایعات در بیماران معمولی ارتودنسی نیستند. بنابراین از بیماران ارتودنسی درخواست می شود که علاوه بر خمیر دندان حاوی فلوراید، از دهانشویه حاوی فلوراید (NaF 05/0 %) نیز روزانه استفاده کنند. مطالعات با استفاده از مدل های آزمایشی پوسیدگی ارتودنسی و مطالعات بالینی، اثر ضد پوسیدگی خوب دهانشویه های فلورایده را نشان داده اند.

شستشوی دهان با فلوراید به همکاری بیمار بستگی دارد. تحقیقات نشان دادند که کمتر از 15 درصد از بیماران ارتودنسی طبق درخواست، به صورت روزانه دهان خود را با فلوراید شستشو می دادند. از آنجا که ابزارهای ارتودنسی ثابت چالش پوسیدگی زایی بالایی را ایجاد می کنند، نیاز به مکمل های مداوم فلوراید مستقل از همکاری بیمار وجود دارد. بنابراین ممکن است مقداری فلوراید موضعی به شکل وارنیش، محلول یا ژل توصیه شود. هیچ تفاوت مشخصی در اثر پیشگیری از پوسیدگی این عوامل فلوراید غلیظ وجود ندارد. بنابراین، انتخاب روش به هزینه، راحتی، پذیرش بیمار و ایمنی بستگی دارد. ثابت شده است که استفاده از وارنیش فلوراید یک روش عملی و ایمن برای اعمال فلوراید است. با وارنیش های فلوراید، میزان قرار گرفتن در معرض فلوراید را می توان بهتر کنترل کرد و در مقایسه با محلول ها و ژل های معمولی، زمان کمتری برای نشستن روی صندلی نیاز است.

هیچ اثر پاسخ- دوز با عوامل فلوراید غلیظ آشکار نیست و مزایای استفاده مکرر به وضوح مشخص نشده اند. اگر فعالیت پوسیدگی با وجود استفاده منظم از خمیر دندان و اعمال فلوراید موضعی زیاد باقی بماند، روش های دیگری برای پیشگیری از پوسیدگی با هدف کاهش چالش (بهبود بهداشت دهان، ضد میکروب ها، عواملی که پوشش های مقاوم به اسید را رسوب می دهند) باید به جای افزایش سطح قرار گرفتن در معرض فلوراید، استفاده شوند.

سفید شدن دندان در ارتودنسی

سفید شدن دندان در ارتودنسی

بررسی سیستماتیک اثر ضد پوسیدگی فلوراید در ارتودنسی

اخیراً چندین بررسی سیستماتیک در مورد پیشگیری از پوسیدگی در بیماران ارتودنسی منتشر شده است. جای تعجب نیست که این بررسی ها برای پزشکان اهمیت عملی جزئی دارند. اگر پزشکان تنها بر نتایج بررسی های سیستماتیک یا به اصطلاح ارتودنسی مبتنی بر شواهد تکیه کنند، گزینه های درمان ارتودنسی بسیار محدود خواهند بود. دلیل آن این است که گنجاندن معیارهای مطالعات بالینی در این بررسی ها بسیار سخت گیرانه است و بیشتر متون منتشر شده، بویژه مطالعات مربوط به مکانیسم ها، ارزیابی نمی شوند. نتیجه گیری کلی از این بررسی های سیستماتیک این است که نمی توان توصیه کرد کدام آماده سازی ها یا برنامه های موضعی بیشترین تأثیر را روی کاهش کلسیفیکاسیون دارند. با این حال، در یک بررسی استفاده روزانه از دهانشویه فلورایده (NaF 0/05%) توصیه می شود. این بیش از 30 سال توسط ارتودنتیست های مختلف نیز توصیه شده بود.

پیشرفت های اخیر در استفاده پیشگیرانه از فلوراید

هیچ ارزیابی از سطح بهداشت دهان و تأثیر آن بر اثر فلوراید بر توسعه WSL در هیچ یک از مرورهای سیستماتیک ارائه نشده است. این بر خلاف این موضوع است که چالش اصلی که قبلاً ذکر شد، در بیماران ارتودنسی محدودیت اثر فلوراید در pH پایین پلاک مجاور ابزارهای ارتودنسی است. بنابراین تلاش های متعددی برای افزایش پتانسیل ضد پوسیدگی عوامل و فرایندهای فلورایدتراپی فعلی برای اهداف ارتودنسی انجام شده اند. مقدار CaF2 روی مینا را می توان با pH پایین محلول فلوراید به میزان قابل توجهی افزایش داد. یک لایه پیوسته از ذرات کوچک CaF2 تشکیل می شود که از مینای دندان در برابر اسید تا حد بیشتری محافظت می کند، زیرا CaF2 کمتر از فلوراپاتیت قابل حل شدن است. یک محلول فلوراید اسیدی (pH»2) را می توان به راحتی از محلول فلوراید سدیم خنثی معمولی بدون افزودن فسفات تهیه کرد.

محلول های تترا فلوراید تیتانیوم همراه با ابزارهای ثابت ارتودنسی به طور قابل توجهی کارآمدتر از آماده سازی های معمولی، مانع توسعه ضایعات سفید رنگ می شوند. مکانیسم ضد پوسیدگی تترافلوراید تیتانیوم احتمالاً به دلیل پوشش سطحی لعاب- مانند نگهدارنده، غنی از تیتانیوم است که روی سطوح مینای درمان شده تشکیل شده است. در pH پایین، تیتانیوم با یک اتم اکسیژن از یک گروه فسفات که به طور متراکم روی سطوح مینای دندان پخش شده است، متصل می شود. به دنبال استفاده از محلول های آبی تترا فلوراید تیتانیوم، زنجیره های Ti-O-Ti-O روی سطح دندان تشکیل می شوند و تیتانیوم متصل به کووالانسی، سطح دندان را می پوشاند. بنابراین یک کمپلکس قوی بین ترکیبات تیتانیوم و هیدروکسی آپاتیت تشکیل می شود. مشخص شده است که این پوشش سطحی در برابر چالش ها حتی در شرایط قلیایی و اسیدی شدید مقاومت می کند.

فلوراید قلع علاوه بر اثر ضد پوسیدگی، اثر مهارکنندگی پلاک نیز دارد. یون قلع به جای یون فلوراید مسئول اثر مهار پلاک است. یون های قلع با اتصال به پلیمر فسفات لیپوتیکوئیک اسید موجود در سطح باکتری های گرم مثبت، در جذب باکتری های پلاک به مینای دندان اختلال ایجاد می کنند. فلوراید قلع همچنین در اسید زایی پلاک اختلال ایجاد می کند. این امکان وجود دارد که قلع متصل به سطوح باکتریایی نیز مانع عبور ساکاروز به داخل سلول شده و از تشکیل اسید جلوگیری کند. بنابراین، قلع فلوراید ممکن است اثرات مفیدی نه تنها در برابر پوسیدگی، بلکه در برابر بیماری های لثه ناشی از پلاک در طول درمان ارتودنسی داشته باشد.

مزایای فلوراید قلع اخیراً به دلیل اثر محافظتی آن از سطح مینای دندان در برابر اسیدهای قوی دوباره کشف شده است. به احتمال زیاد این اثر به جای یون فلوراید به یون قلع نسبت داده می شود، زیرا کمپلکس های قوی قلع به تشکیل شدن روی مینای دندان بعد از اعمال فلوراید قلع شناخته شده اند.

این قابلیت، امکان استفاده از فلوراید قلع در خمیر دندان ها و دهانشویه ها برای جلوگیری از فرسایش و کلسیم زدایی در ارتباط با درمان ارتودنسی را بوجود آورده است. در یک مطالعه بالینی تصادفی آینده نگر در بیماران ارتودنسی اثر بازدارندگی ترکیبی از خمیر دندان فلوراید/آمین فلوراید/دهانشویه در برابر کلسیفیکاسیون و خونریزی لثه نشان داده شد.

همچنین فلوراید همراه با مواد ضد میکروبی مانند کلرهگزیدین (CHX) در مدل پوسیدگی ارتودنسی در مقایسه با فلوراید معمولی، اثرات پوسیدگی بهبود یافته را نشان داده است. برای استفاده طولانی مدت بالینی، دهانشویه روزانه CHX، به دلیل تغییر رنگ مکرر دندان ها و زبان و طعم فلز توصیه نمی شود. وارنیش های CHX برای استفاده طولانی مدت معرفی شده اند و ممکن است چالش پوسیدگی زایی را به اندازه کافی کاهش دهند تا اثر فلوراید در WSL را افزایش دهند.

سفید شدن دندان در ارتودنسی

سفید شدن دندان در ارتودنسی

استفاده پیشگیرانه از فلوراید بعد از دیباندینگ

جدا کردن یا دیباندینگ ابزارهای ارتودنسی باعث کاهش یا از بین رفتن محیط پوسیدگی زا در سطوح لبی، بویژه در دندان های قدامی فک بالا می شود. با این حال، بسته به سیستم باندینگ مورد استفاده ممکن است در سطوح لبی دندان ها پس از جداسازی ابزار، بقایای رزین وجود داشته باشد. این نشان دهنده خطر بالقوه انباشته شدن پلاک در سطح لبی بعد از جدا شدن باند، بویژه در دندان های خلفی و فک پایین، جایی که براکت ها نزدیک به لبه لثه چسبانده شده اند. بنابراین اگر امکان انباشته شدن پلاک ایجاد شود، ضایعات در این مکان ها ممکن است پس از جدا شدن باند پیشرفت کنند. ارزیابی ضایعاتی که در طول درمان با ابزارهای ارتودنسی در محل های مختلف دندان ایجاد شده اند، نشان دهنده یک چالش بالینی است که آیا پلاک همچنان روی سطح انباشته می شود یا نه.

فلوراید و رمینرالیزیشن

به خوبی ثابت شده است که فلوراید سرعت اولیه معدنی سازی مجدد ضایعات اولیه مینا را افزایش می دهد و سپس روند پوسیدگی را کند می کند. این به دلیل واکنش فلوراید با مواد معدنی عمدتاً در سطح ضایعه است و منجر به احتباس ضایعه می شود. این ضایعات محبوس شده مادام العمر باقی می مانند، مانند WSL ها رنگ سفید را نشان می دهند، یا به دلیل جذب خارجی لکه ها ممکن است به رنگ های قهوه ای مایل به زرد یا تیره درآیند. این توسط داده های بالینی پشتیبانی می شود که در مناطقی با آب فلورایده و در بیمارانی که تحت درمان ارتودنسی قرار گرفته اند چندین سال پس از جدا کردن ابزار، شیوع بالاتری از WSL ها را نشان می دهند. به نظر می رسد اینکه رمینرالیزیشن کامل ممکن است رخ دهد یا نه، به نوع ضایعه موجود مرتبط است. به نظر می رسد ضایعات اولیه نرم شده سطحی حتی بدون فلوراید به سرعت در بزاق دوباره معدنی می شوند.

محققان بیماران مبتلا به ضایعات مینای اولیه که در طول درمان ارتودنسی ایجاد شده بودند را به مدت 1 سال پس از جدا کردن ابزار دنبال کردند. این ضایعات به احتمال زیاد از نوع زیرسطحی بودند. روزانه از خمیر دندان حاوی فلوراید استفاده می شد. هیچ فلوراید موضعی اضافی استفاده نشد. تغییرات در مواد معدنی موجود در ضایعات، با استفاده از لیزر فلورسانس کمّی بررسی شد. در طول دوره 1 ساله مطالعه، تابش فلورسانس در ضایعات افزایش یافته و سطح ضایعات کاهش یافته است که نشان دهنده معدنی شدن مجدد است. بازیابی کامل مواد معدنی از دست رفته حاصل نشد.

از آنجا که مواد معدنی لزوماً مانند مینای معمولی رسوب نمی کنند، پراکندگی نور از ضایعه نیمه معدنی شده ممکن است به مینای معمولی دندان شبیه نباشد. عدم معدنی سازی کامل WSL، اخیراً در یک ارزیابی بالینی با استفاده از فلورسانس کمّی ناشی از نور سطوح مینای دندان 2 سال پس از درمان تأیید شد. شاید پسرفت ضایعات WSL به دنبال جدا شدن باند، همانطور که توسط برخی محققان گزارش شده است، عمدتاً به دلیل فرسایش سطحی به جای رسوب مجدد مواد معدنی باشد.

اسید اِچ کردن به منظور افزایش رمینرالیزیشن

پیشنهاد شده است که اسید اچ کردن WSL ها ممکن است تخلخل سطح و در نتیجه معدنی شدن مجدد را افزایش دهد. محققان WSL های درون مینای دندان را در شرایط آزمایشگاهی القا کردند و در طول زمان میزان رمینرالیزیشن را در ضایعات اِچ شده و بدون اِچ در حضور یا عدم حضور فلوراید بررسی کردند. میزان رمینرالیزیشن به صورت هفتگی به مدت 12 هفته با استفاده از روش فلورسانس القا شده با نور کمّی اندازه گیری شد.

مشخصات معدنی بافت مجدداً معدنی شده با میکرورادیوگرافی عرضی و توپوگرافی لایه سطحی با میکروسکوپ الکترونی روبشی مورد بررسی قرار گرفت. صرف نظر از درمان های انجام شده، ضایعات قابل توجهی در پایان آزمایش ادامه یافتند. میزان رمینرالیزیشن بین گروه ها در چند هفته اول آزمایش به طور قابل توجهی متفاوت بود. مینای اِچ شده کاهش بارزتر ضایعات را نسبت به مینای بدون اِچ شدن نشان می دهد، بخصوص در غیاب فلوراید. بعداً روند معدنی سازی مجدد برای همه گروه ها کند شد و در پایان آزمایش هیچ تفاوت معنا داری برای هیچ یک از درمان ها پیدا شد. ضایعات اِچ شده ساختار متخلخل لایه سطحی خود را حتی پس از یک دوره طولانی مدت معدنی سازی مجدد در شرایط آزمایشگاهی حفظ کردند. لازم به ذکر است که رمینرالیزیشن در شرایط آزمایشگاهی سریع تر از رمینرالیزیشن در داخل بدن انجام می شود.

نتیجه گیری و توصیه های بالینی

بدون شک، کلسیفیکاسیون مینای دندان یک مشکل بالینی عمده در درمان با ابزارهای ارتودنسی ثابت است. جلوگیری از ایجاد ضایعات پوسیدگی در طول درمان بسیار مهم است. هنگامی که ضایعات ایجاد می شوند، بویژه ضایعات زیرسطحی بزرگتر، دستیابی به رمینرالیزیشن کامل بسیار دشوار یا حتی غیر ممکن است.

فلوراید این ضایعات را متوقف می کند، اما در زمان مناسب ممکن است تغییر رنگ دهند. این یک پیشرفت نامطلوب است و ممکن است اثر زیبایی مفید درمان ارتودنسی را به طور کلی کاهش دهد. فلوراید قوی ترین عامل ضد پوشیدگی موجود است که می تواند از ایجاد ضایعات جلوگیری کند. تمام بیماران ارتودنسی باید به صورت روزانه با خمیر دندان حاوی فلوراید مسواک بزنند. استفاده روزانه از دهانشویه حاوی فلوراید نیز توصیه می شود.

بهداشت دهان و دندان به بهترین شکل ممکن در اطراف ابزارها برای بدست آوردن اثر کامل فلوراید ضروری است، زیرا چالش پوسیدگی زایی بسیار بالاتر و pH پلاک کمتر از افرادی است که ابزارهای ارتودنسی ثابت دریافت نکرده اند. فلوراید موضعی به شکل محلول، وارنیش یا ژل باید به طور منظم در اطراف براکت ها اعمال شود. فرمول های جدیدتر، ناشی از یافته های فعلی مکانیسم های فلوراید در پیشگیری از پوسیدگی، یا فلوراید در ترکیب با عوامل ضد میکروبی، ممکن است نتایج بالینی را در مقایسه با استفاده از آماده سازی های فلورایدی که در حال حاضر استفاده می شوند، بهبود بخشد. عواملی که باعث ایجاد ضایعات مقاوم در برابر اسید روی سطح مینای دندان مجاور ابزار می شوند ممکن است تقریباً به طور کامل از ایجاد ضایعه جلوگیری کنند و باید موضوع تحقیقات بیشتر باشد.

علل عدم بسته شدن درست دندان ها

عدم توانی بستن درست دندان ها می تواند ناامید کننده و نگران کننده باشد. اما در وهله اول چه چیزی باعث بروز این مشکل می شود؟ تعدادی از مقصران بالقوه وجود دارند که می توانند مانع تماس صحیح دندان های شما در هنگام بستن بایت یا روی هم قرار دادن فک ها شوند.

علل شایع بستن نامناسب دندان ها

دندان های کج، فشرده یا فاصله دار

یکی از شایع ترین دلایلی که دندان ها به خوبی بسته نمی شوند، موقعیت نامناسب آنها است. دندان هایی که به شدت کج یا فشرده هستند می توانند از نظر فیزیکی مانع بسته شدن مناسب دهان شوند. فاصله زیاد بین دندان ها بعلاوه اجازه تماس صحیح را نمی دهد. مشکلاتی از این دست اغلب مادرزادی هستند، اما عوامل محیطی مانند مکیدن انگشت شست یا تانگ تراست (فشار دادن زبان از پشت به دندان ها) در طول زمان می تواند مشکلات قرارگیری دندان ها را تشدید کند.

معمولاً در چنین مواقعی به مداخله ارتودنتیک نیاز است تا دندان ها به درستی همراستا شوند. بریس ها طی 1 تا 3 سال از فشار تدریجی استفاده می کنند تا دقیقاً دندان ها را در موقعیت های ایده آل قرار دهند تا در هنگام بستن بایت به طور یکسان با یکدیگر تماس داشته باشند. در برخی موارد، برای ایجاد فضای مورد نیاز برای رفع مشکلات فشردگی ممکن است کشیدن انتخابی دندان ها ضروری باشد.

مشکلات اوربایت و آندربایت

اوربایت به وضعیتی اشاره دارد که دندان های فک بالا بیش از حد به سمت پایین و روی دندان های فک پایین امتداد می یابند و همپوشانی آنها روی دندان های فک پایین بیشتر از حد طبیعی می شود. در آندربایت، دندان های فک پایین به سمت بالا کشیده می شوند و روی دندان های فک بالا قرار می گیرند. هر دو حالت می توانند از بهم رسیدن درست دندان های جلو و عقب در هنگام بستن بایت جلوگیری کنند.

درمان ارتودنسی معمولاً زمانی برای کمک به باز گردادندن فک های بالا یا پایین رو به عقب استفاده می شود که بیش از حد رشد کرده اند. در برخی موارد، ممکن است از ابزارهای تعیین موقعیت فک کوچک یا الاستیک ها استفاده شود. گاهی اوقات در موارد شدید اوربایت یا آندربایت به جراحی نیاز دارند. در این روش، بخش هایی از فک بالا یا پایین برای دستیابی به همپوشانی عمودی مناسب بین قوس های دندانی به طور فیزیکی حرکت داده می شوند.

از دست دادن دندان ها

هنگامی که دندان ها از دست می روند، با بسته شدن فضا، دندان های باقی مانده می توانند موقعیت خود را تغییر دهند. این می تواند اکلوژن را با مشکل مواجه کند. به عنوان مثال، از دست دادن دندان های مولر اغلب باعث می شود که دندان های جلو به سمت داخل متمایل شده و دندان های عقب فرو بریزند. جایگزینی دندان های از دست رفته برای جلوگیری از حرکت و حفظ پلت فرم مناسب مورد نیاز برای خوب بسته شدن، نقش کلیدی دارد.

گزینه هایی که برای جایگزینی دندان های از دست رفته استفاده می شوند عبارتند از ایمپلنت های دندانی، بریج های ثابت و پروتزهای پارسیل یا دست دندان کامل. ایمپلنت های دندانی بیشترین دوام و ماندگاری را ارائه می دهند. بریج ها نیز در صورتی که به شکلی استراتژیک قرار بگیرند می توانند دندان های جایگزین پایدار فوری را تأمین کنند. پروتزهای پارسیل و دنچرها ممکن است کمی تحرک داشته باشند اما زمانی که به خوبی طراحی شوند می توانند اکلوژن را به طور مأثر بازیابی کنند.

دندان های فرسوده، شکسته یا دو نیم شده

دندان هایی که در اثر ساییدگی یا فرسایش اسیدی بیش از حد ساییده شده اند می توانند کوتاه و صاف شوند تا جایی که دیگر به درستی با دندان های مقابل برخورد نکنند. در دندان های شکسته همچنین ممکن است لبه های ناهمواری ایجاد شود که از بسته شدن مناسب جلوگیری می کنند. و لب پر شدگی ها یا ترک های دندان می توانند نقاط تماس را تغییر دهند.

ترمیم های دندانی برای بازسازی شکل طبیعی و آناتومی دندان های آسیب دیده برای اکلوژن مناسب مورد نیاز هستند. گزینه ها عبارتند از ونیر، روکش، پر کردن، یا آنله. روکش ها به طور کامل دندان ها را در بر می گیرند تا عملکرد و نقاط تماس را بازیابی کنند. ونیرها و پرکننده ها نقائص جزئی تر را برطرف می کنند. اصلاح فوری به جلوگیری از بدتر شدن مشکلات بسته شدن بایت کمک می کند.

اختلالات TMJ/ TMD

مفصل فکی- گیجگاهی (TMJ) فک پایین را به جمجمه متصل می کند. این مفصل به صورت جفتی است و عضلات کنترل کننده آن درست بسته شدن فک ها را هدایت می کنند. اختلات TMJ شامل اختلال در عملکرد این مفاصل و عضلات می شود که می تواند حرکت صاف مورد نیاز فک پایین برای تماس صحیح دندان ها را مختل کند. مشکلات عبارتند از جابجایی دیسک، آرتریت و درد مایوفاشیال.

هدف از درمان TMJ کاهش التهاب و بهبود عملکرد فک است. گزینه ها عبارتند از داروهای ضد التهاب، تمرینات با دامنه حرکتی ملایم، ماساژ، بایت اسپلینت، درمان اولتراسوند، یا جراحی به عنوان آخرین راه حل. بوتاکس می تواند عضلات منقبض شده را شل کند و به مشکلات بسته شدن صحیح دندان ها کمک کند.رسیدگی به اختلالات TMJ برای داشتن بایت طبیعی حیاتی است.

عادات پارافانکشنال مضر

عادات مربوط به زبان، لب ها یا فک می تواند به آرامی روی موقعیت دندان ها و توانایی بسته شدن آنها را در طول زمان تأثیر بگذارند. این عادات عبارتند از: تانگ تراست، جویدن ناخن، مکیدن انگشت شست، تنفس دهانی و فشردن یا ساییدن دندان ها (دندان قروچه). برای بازآموزی فعالیت عضلانی صحیح برای تماس های ایده آل دندان ها، مداخله لازم است.

درمان مایوفانکشنال به برقراری مجدد وضعیت استراحت طبیعی دهان کمک می کند. ابزار قفس زبان  Tongue crib که برای ترک عادات نزدیک کردن زبان یا انگشت به دندان ها استفاده می شود یا ابزارهای فضا دهنده از عادات منفی جلوگیری می کنند. محافظ های دندان شبانه از دندان ها در برابر آسیب های ناشی از دندان قروچه محافظت می کنند. ممکن است از نگهدارنده ها (ریتینرها) برای کمک به حفظ اصلاحات ارتودنتیک استفاده شود. ترک عادت برای اصلاح بایت، در دراز مدت نقش کلیدی دارد.

ناهنجاری های ساختاری

به طور معمول، رشد غیر معمول فک یا صورت می توانند روی بایت تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، عدم رشد فک بالا در ارتباط با فک پایین ممکن است باعث بروز دیپ بایت و مشکلاتی فراتر از بستن دهان شود. نقایص مادرزادی مانند شکاف کام نیز می تواند روی تراز و بسته شدن دندان ها تأثیر بگذارند.

گاهی اوقات در چنین موقعیت هایی، به ترکیب ارتودنسی و جراحی ارتوگناتیک نیاز است. فک ها با جراحی در راستای طبیعی قرار می گیرند، سپس دندان ها به صورت ارتودنتیک به محل صحیح خود هدایت می شوند. شرایط دیگری به نام هیپرپلازی کندیلی شامل رشد ناهموار مفصل فک است که باعث ایجاد مشکلات بسته شدن می شود که به درمان ترکیبی نیز نیاز دارد.

بستن نامناسب دندان

بستن نامناسب دندان

علائم ناتوانی در بستن دندان ها

چگونه متوجه می شوید که با بستن مناسب دندان های خود مشکل دارید؟ چند علامت کلیدی وجود دارند که باید مراقب آنها بود:

  • تماس ناهموار بین دندان ها هنگام بستن بایت.
  • شکاف هایی که هنگام بستن بایت بین برخی از دندان های خاص باقی می مانند.
  • هنگام بستن بایت، دندان ها با شدت یا با فشار با یکدیگر برخورد پیدا می کنند.
  • بستن دندان ها به شکل عادی ناراحت کننده یا غیرممکن است.
  • تغییر گفتار در نتیجه تماس نادرست دندان ها.
  • منحرف شدن دندان ها رو به جلو، شکستگی، درد ناشی از نیروهای بسته شدن عجیب و غریب
  • درد فک، TMJ، یا درد عضلانی ناشی از جبران
  • الگوهای فرسایش غیر طبیعی روی سطوح دندان ها
  • تغییرات زیبایی در لبخند و نیمرخ در نتیجه تغییر وضعیت

در صورتی که متوجه هر یک از این علائم شدید، فوراً برای ارزیابی به دندانپزشک خود مراجعه کنید. آنها می توانند تشخیص دهند که چه چیزی باعث بروز اختلال در بسته شدن کامل دهان می شود. هرچه درمان زودتر آغاز شود، نتیجه بالقوه بهتری خواهد داشت.

تشخیص علل بستن نادرست دهان

دندانپزشکان از چندین روش برای بررسی این موضوع استفاده می کنند که چرا دندان ها به درستی بسته نمی شوند، از جمله:

  • معاینه بالینی- موقعیت دندان، آسیب و تماس های داخل دهان را به صورت چشمی و دستی بررسی می کند.
  • تجزیه و تحلیل بایت- از مواد یا کاغذ ثبت بایت برای تعیین نقاط ناهموار نیروی بایت استفاده می شود.
  • تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس- زوایای دندان را ارزیابی و مشکلات دندانی زمینه ای را شناسایی می کند. فیلم های پانوراما تمام دهان را نشان می دهند.
  • قالب ها- قالب های دندان ها روی ماکت ها و به صورت دیجیتالی ارزیابی می شوند تا عیوب بسته شدن را مشخص کنند.
  • عکس- برای مقایسه اکلوژن قبل و بعد از درمان مفید است.
  • مدل های نصب شده- قالب های دندانی نصب شده روی مفصل کننده، حرکت پویا را نشان می دهند.
  • تجزیه و تحلیل ارتعاش مشترک- عملکرد TMJ را هنگام باز و بسته شدن ارزیابی می کند.
  • EMG تلاش عضلانی در طول بسته شدن را اندازه گیری می کند.
  • اسکن های CT و MRI تصویربرداری سه بعدی از ساختارهای استخوانی.
  • ردیابی سفالومتریک- نقاط برجسته ترسیم شده برای اندازه گیری نسبت فک.

با اطلاعات جمع آوری شده از این روش های تشخیصی، می توان یک طرح درمان صحیح مناسب با هدف قرار دادن علت خاصی در پشت مسائل بسته شدن، تدوین کرد.

گزینه های اصلی درمان

مدیریت بسته شدن نامناسب دندان ها شامل روش های مختلفی است:

درمان ارتودنتیک

پایه اصلی برای اصلاح و قرار دادن دندان های نامرتب در موقعیت های مناسب برای توانایی بستن ایده آل. درمان معمولی شامل موارد زیر است:

  • بریس های روی دندان ها، به مرور زمان فشار اندکی وارد می کنند.
  • ممکن است برای ایجاد فضا به کشیدن دندان نیاز باشد.
  • الاستیک برای هدایت حرکات فک
  • نگهدارنده بعد از آن برای حفظ اصلاحات
  • مدت زمان درمان حدود 1 تا 3 سال

ترمیم دندان

بازسازی و جایگزینی دندان های آسیب دیده یا از دست رفته:

  • ونیر، روکش، بریج، ایمپلنت، دندان مصنوعی.
  • اندازه و شکل مناسب دندان را بازیابی می کند.
  • برای جلوگیری از حرکت دندان های باقی مانده جایگزین دندان های از دست رفته می شوند.
  • سطوح جامد را برای اکلوژن فراهم می کنند.

تنظیم اکلوزال

تغییر شکل دندان ها برای بهبود بسته شدن بایت:

  • تراش انتخابی مینای دندان ها برای تنظیم بایت.
  • نواحی ناهموار و نقاط مرتفع را صاف می کند.
  • تقارن نقاط تماس دندانی را بهبود می بخشد.
  • به تدریج و طی چندین قرار ملاقات انجام می شود.

جراحی ارتوگناتیک

تغییر موقعیت فک ها برای بایت صحیح:

  • فک بالا یا پایین در صورت نیاز حرکت داده می شوند.
  • اغلب با ارتودنسی
  • ریکاوری طولانی
  • بهبود قابل توجه در عملکرد

فیزیوتراپی

تمرینات و روش های عملکرد عضلات فک:

  • تمرینات کششی و حرکتی
  • تکنیک های ماساژ
  • گرمای مرطوب، اولتراسوند
  • به اختلالات TMJ و تنش کمک می کند.

لوازم ترک عادت

عادات منفی را کنار بگذارید:

  • تانگ کرایب (ابزار ترک عادات مکیدن انگشت یا تانگ تراست) و فضا دهنده
  • وضعیت زبان را تغییر جهت می دهد.
  • به رعایت بیمار نیاز دارند.
  • به تغییر عادت های طولانی مدت کمک می کند.
بستن نامناسب دندان

بستن نامناسب دندان

عوارض مشکلات درمان نشده بسته شدن دندان ها

انسداد نامناسب طولانی مدت که کنترل نشده می تواند منجر به موارد زیر شود:

  • تسریع فرسایش ناهموار دندان ها
  • افزایش لب پر شدگی یا شکستن دندان
  • تحلیل پیشرونده لثه
  • تحلیل تدریجی استخوان اطراف دندان
  • اختلال عملکرد مفصل فکی- گیجگاهی
  • درد فک و عضلانی
  • اختلال در توانایی جویدن صحیح
  • مشکلات گوارشی ناشی از جویدن ضعیف
  • نقص گفتار ناشی از تماس نادرست دندان ها
  • تغییرات زیبایی در ظاهر لبخند
  • پایین آمدن عزت نفس ناشی از مشکلات لبخند

به همین دلیل است که درمان تخصصی به موقع برای حل مشکلات بسته شدن دندان ها قبل از بدتر شدن و ایجاد عواقب پایدار برای سلامت دندان کلیدی است.

پرسش های متداول درباره بستن نامناسب دندان ها

مشکلات بسته شدن در چه سنی باید ارزیابی شوند؟

به صورت ایده آل در دوران کودکی در طول رشد فعال. درمان زمانی می تواند از بروز مشکلات عمده جلوگیری کند که دندان ها هنوز در حال رشد هستند. اما افراد بزرگسال نیز می توانند با موفقیت درمان شوند.

آیا بریس ها می توانند بایت مشکل دار را به طور کامل اصلاح کنند؟

در بسیاری از شرایط آری، بریس ها می توانند به طور مؤثری دندان ها را در جهت بسته شدن مناسب همراستا کنند. اما درمان تکمیلی مانند TMJ درمانی یا جراحی ارتوگناتیک نیز ممکن است بسته به مورد مورد نیاز باشند.

برطرف کردن مشکلات بسته شدن دندان ها با بریس ها چقدر طول می کشد؟

زمان درمان بسته شدن صحیح دندان ها، بسته به شدت مال اکلوژن اولیه، به طور متوسط ​​1-3 سال است. موارد پیچیده تر با ترکیب بریس ها با جراحی ممکن است بیشتر طول بکشند.

آیا نگهدارنده ها بعد از ارتودنسی به حفظ موقعیت دندان ها کمک می کنند؟

قطعاً. استفاده از نگهدارنده های (ریتینرهای) تجویز شده پس از درمان ارتودنسی برای نگه داشتن دندان ها در موقعیت های اصلاح شده در طولانی مدت بسیار مهم است. این راهکار، قابلیت بسته شدن بهینه را حفظ می کند.

آیا می توان دندان های فرسوده را برای بسته شدن مناسب ترمیم کرد؟

آری، دندان های فرسوده را می توان به طور مؤثر با درمان های دندانپزشکی مانند روکش، ونیر یا پر کردن برای بازسازی اندازه برای بهبود نقاط تماس دندان ها ترمیم کرد.

برای بستن صحیح دندان اقدام کنید.

دشواری در بستن کامل دندان ها می تواند به مرور زمان روی سلامت دندان ها، عملکرد و ظاهر شما تأثیر منفی بگذارد. به همین دلیل است که هر چه زودتر به دنبال ارزیابی و اصلاح باشید برای دستیابی به بهترین نتایج نقش کلیدی دارد. در حال حاضر گزینه های مؤثر زیادی برای مرتب کردن مجدد دندان ها یا بازسازی ساختار دندان های از دست رفته برای توانایی بستن ایده آل در دسترس خستند. پرداختن به هر گونه اختلالات اساسی مفصلی یا عادات مضر نیز برای داشتن اکلوژن مناسب در دراز مدت مهم است. با درمان های امروزی، احیاء نقاط تماس و عملکرد مناسب دندان ها بسیار قابل دستیابی است.