ارتودنسی، قدیمی ترین شاخه تخصصی دندانپزشکی است که با درمان مال اکلوژن دندانی و اسکلتی ارتباط دارد. گرچه علت مال اکلوژن چند عاملی است، اما ژن ها علاوه بر نقش داشتن در مکانیسم حرکت دندان ها و پیامدهای ناخواسته ای مانند تحلیل خارجی ریشه در پی درمان ارتودنسی، روی این موضوع نیز تأثیر دارند. این ارتباط کوتاه موضوع را روی نقش ژن در شرایط مختلف متمرکز خواهد کرد که تأثیر مهمی روی علت مال اکلوژن یا مکانیسمی دارد که توسط آن حرکت دندان رخ می دهد.

آیا مشکلات ارتودنتیک می توانند ژنتیکی باشند؟

ما اغلب عباراتی را می شنویم که به ژنتیکی مربوط است که از والدین ما به ما منتقل شده است. چیزهایی مانند ” چشمان او به مادرش رفته اند” یا ” بینی او شبیه پدرش است”. اما آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده اید که دندان های شما از کجا آمده اند؟ در حالی که ممکن است کسی به شما بگوید که لبخندی شبیه یکی از والدینتان دارید، اما به احتمال زیاد به خود دندان های آنها اشاره نمی کند. اما ژنتیک و دندان های شما ارتباط نزدیکی با یکدیگر دارند.

همه ما ژن ها را از والدین بیولوژیکی خود به ارث می بریم. ژن ها می توانند چیزهایی مانند رنگ چشم یا موهای ما را مشخص کنند، اما می توانند ساختار دندان های ما را نیز تعیین کنند. در حالی که ژنتیک می تواند ساختار دندانی مادر یا پدر شما را به شما بدهد، همچنین می تواند ترکیبی از این دو را به شما بدهد. شما می توانید یک ترکیب کاملاً جدید را به ارث ببرید که متفاوت است. شما حتی می توانید یک ژن مغلوب را به ارث ببرید، که در حالی که از نظر فیزیکی در هیچ یک از والدین وجود ندارد، به شما منتقل می شود.

همه اینها به این معنا هستند که وضعیت لبخندهای والدین شما می تواند نشانگر خوبی از آنچه باشد که برای شما پیش خواهد آمد. یا ممکن است ژن های مغلوب را به ارث ببرید که منجر به ایجاد لبخندی خواهد شد که قبلاً در هیچ یک از والدین یا حتی هیچ یک از اعضای خانواده شما مشاهده نشده است.

اپی ژنتیک نیز ممکن است در رشد دهان و دندان های شما نقش داشته باشد. ما می دانیم که ژن های ما در سلامت ما نقش مهمی ایفا می کنند، اما رفتارها و محیط ما نیز نقش مهمی دارند. اپی ژنتیک چگونگی تأثیر رفتار و محیط بر عملکرد ژن های ما را مطالعه می کند. تغییرات اپی ژنتیک برگشت پذیر هستند زیرا توالی DNA ما را تغییر نمی دهند، بلکه نحوه خواندن آن توالی توسط بدن ما را تغییر می دهند.

ژنتیک و ناهنجاری های ارتودنتیک

بنابراین، این دقیقا به چه معناست؟

ما ژن ها را از والدین خود به ارث می بریم، و این اطلاعات رشد ما را هدایت می کنند. اما، اپی ژنتیک به ما می گوید که تجربیات ما در حین رشد می توانند ترتیب نشانه های حاکم بر بیان ژن را تغییر دهند. سپس آنها می توانند نحوه انتشار اطلاعاتی که ژن ها با خود حمل می کنند را تغییر دهند. تجربیات مثبت و منفی، سموم، استرس و عوامل دیگر می توانند یک علامت اپی ژنتیک روی ژن های ما به جا بگذارند.

در حالی که ژن هایی که از والدین خود به ارث می بریم مطمئناً روی ما تأثیر می گذارند، محیط ما می تواند تجربیاتی را ارائه دهد که می توانند ژن های خاصی را تغییر دهند. در حالی که اپی ژنتیک در دندانپزشکی هنوز در مراحل اولیه است، شواهد کافی برای حمایت از اینکه اپی ژنتیک می تواند در سلامت و رشد دهان و دندان ما نقش داشته باشد، وجود دارد.

یکی از عواملی که اغلب می تواند منجر به نیاز به انجام درمان ارتودنسی شود فشردگی است که در نتیجه کوچک بودن بیش از حد فک ایجاد می شود. به احتمال زیاد شکل و اندازه فک شما تحت تأثیر ژن های شما است. اگر فکی را به ارث برده اید که به اندازه کافی بزرگ نیست که بتواند دندان های دائمی شما را درون خود جای دهد، ممکن است به درمان ارتودنسی نیاز داشته باشید:

البته، موارد دیگری نیز وجود دارند که می توانند نیاز احتمالی به درمان ارتودنسی را تحت تأثیر قرار دهند. این موارد می توانند شامل موارد زیر باشند:

• استفاده طولانی مدت از پستانک یا مکیدن انگشت شست
• تغذیه طولانی مدت با شیشه شیر
• حوادث و آسیب ها
• تومورها
• تنفس دهانی

در حالی که این عوامل اضافی می توانند در نیاز به درمان ارتودنسی نقش داشته باشند، بهترین راه برای تعیین اینکه آیا کودک شما به بریس نیاز دارد یا خیر، برنامه ریزی برای مشاوره با یک متخصص ارتودنسی است.

یک متخصص ارتودنسی آموزش دیده از سن هفت سالگی کودک شما می تواند تشخیص دهد که آیا مسائل مربوط به همراستایی منشاء نگرانی هستند یا خیر. سپس، درمان می تواند دقیقاً در زمان مناسب آغاز شود تا بیشترین تأثیر را روی لبخند داشته باشد.

اگر هر دوی والدین شما در سال های نوجوانی خود بریس داشته اند، می تواند نشان دهنده این باشد که ممکن است در آینده شما نیز به آنها نیاز خواهید داشت. اما، یک نکته مهم که باید به خاطر داشته باشید این است که شما نیمی از ژن های خود را از هر یک از والدین به ارث می برید. در برخی موارد، این امر منجر به نیاز به درمان ارتودنسی می شود، در حالی که در برخی دیگر می تواند منجر به داشتن لبخندی ایده آل و بدون مشکل شود.

آیا یکی از تری های اینویزیلاین شما ترک خورده است؟ نترسید- اقداماتی وجود دارند که با انجام آنها می توانید روند درمان خود را حفظ کنید.

اینویزیلاین یک روش بسیار محبوب برای اصلاح فشردگی های خفیف تا متوسط، کجی و شکاف بین دندان ها است. در حالی که آنها همان هدف بریس ها را دنبال می دهند، روش های آنها متفاوت است. مهم تر از همه این است که، اینویزیلاین از یک سری تری الاینر پلاستیکی شفاف برای جابجا کردن چندین دندان به طور همزمان استفاده می کند. گرچه آنها سخت و با دوام هستند، اما کاملاً تخریب ناپذیر نیستند.

بله، اینویزیلاین می تواند بشکند!

گرچه تری ها از پلاستیک با دوام ساخته شده اند، اما ممکن است ترک بخورند یا حتی از هم بشکنند و چند تکه شوند. سازندگان محصولات اینویزیلاین به شما توصیه می کنند در لحظه ای که متوجه ترک خوردگی اینویزیلاین خود شدید با دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی خود تماس بگیرید. آنها قادر خواهند بود بهترین توصیه ها را در مورد اینکه در مورد ترک خوردگی تری چه باید بکنید به شما ارائه دهند.

شکسته شدن تری اینویزیلاین

ترک خوردگی اینویزیلاین چقدر بد است؟

توصیه دندانپزشک شما در مورد اینکه اگر اینویزیلاین شما ترک خورد چه کاری باید انجام دهید، به شدت آسیب بستگی خواهد داشت. به طور کلی، اگر اینویزیلاین فقط ترک خورده و دو نیم نشده است، تا زمانی که برای تری بعدی خود آماده می شوید، می توانید به استفاده از آن ادامه دهید.

اما اگر تری شما به حدی ترک خورده یا شکسته است که نمی تواند شکل خود را حفظ کند، باید استفاده از آن را متوقف کنید. شکل و سفتی ابزار چیزی است که باعث حرکت کردن دندان های شما می شود. اگر تری شما فرم خود را از دست داده باشد، استفاده از آن هیچ فایده ای نخواهد داشت.

حتی اگر آسیب به تری شما جزئی است، باید فوراً با دندانپزشک خود تماس بگیرید تا در مورد گزینه های خود صحبت کنید. ممکن است جایگزین کردن تری شکسته با یک تری جدید ضروری باشد، یا ممکن است دندانپزشک شما بتواند آن را تعمیر کند. او ممکن است توصیه کند تا زمانی که تری جدید یا تری تعمیر شده شما آماده شود به سراغ تری قبلی خود بروید. در موارد دیگر، می توانید به سراغ تری بعدی بروید.

زمان همه چیز است!

از آنجا که هر تری باید به مدت دو هفته استفاده شود، زمان ترک خوردن تری مهم است و مشخص خواهد کرد که دندانپزشک شما چه پیشنهادی خواهد داد. اگر در روزهای اولیه استفاده از یک دست تری هستید، ممکن است به شما بگوید که به سراغ تری های قبلی بروید. در ضمن به شما دستور تعویض تری شکسته را خواهد داد.

بسیاری از دندانپزشکان می گویند که اگر در روز هشتم استفاده از یک دست تری یا بعد از آن هستید، می توانید استفاده از تری بعدی را شروع کنید و از تعویض تری ترک خورده خودداری کنید. دیگران احساس می کنند که شما نباید این کار را انجام دهید، مگر اینکه حداقل در روز یازدهم استفاده باشید. به همین دلیل است که بسیار مهم است که به دندانپزشک خود اطلاع دهید. او با مورد شما آشنایی دارد و می داند چه چیزی برای شما بهتر است.

حرکت خیلی سریع

پیشرفت خیلی سریع و رفتن خیلی زود به سراغ تری بعدی خطراتی دارد. اگر دندان های شما برای آنها آماده نباشند، تری های جدید ممکن است باعث بروز درد شوند. هرگز نباید آنها را به زور روی دندان های خود فشار دهید. همچنین، زمانی که سعی می کنید دندان های خود را خیلی سریع حرکت دهید، ممکن است دچار مقداری تحلیل ریشه شوید.

شکسته شدن تری اینویزیلاین

اقدامات خانگی مطقاً ممنوع هستند!

برخی از دندانپزشکان بیمارانی داشته اند که سعی کرده اند ترک ها و شکستگی های تری اینویزیلاین خود را با چسب های قوی ترمیم کنند. این ایده به هیچ عنوان خوب نیست! بیشتر چسب ها حاوی مواد سمی هستند که قطعاً شما نمی خواهید از آن روی چیزی استفاده کنید که هر روز باید تا 22 ساعت داخل دهان شما باشید. بهتر است هر گونه تعمیر را به متخصص آن بسپارید.

جلوگیری از ترک خوردن اینویزیلاین ها

گرچه دندانپزشک شما می تواند به سرعت و به راحتی یک جایگزین برای تری ترک خورده شما سفارش دهد، اما بهتر است که هرگز مجبور به انجام این کار نباشد. تعویض معمولاً هزینه اضافی خواهد داشت، و انتظار برای آنها می تواند روند پیشرفت دندان های شما را تحت تأثیر قرار دهد.

در اینجا چند نکته برای جلوگیری از شکستن یا ترک خوردن ابزار اینویزیلاین شما آورده شده اند:

• هنگام خوردن یا جویدن هر چیزی، حتماً تری های خود را از دهان خارج کنید.
• زمانی که آنها داخل دهان شما نیستند از محفظه مخصوص نگهداری آنها که به شما داده شده است استفاده کنید. بسیاری از شکستگی ها زمانی اتفاق می افتند که آنها را در جایی انداخته شده اند یا در جایی له می شوند.
• مطمئن شوید که آنها را به درستی درون محفظه خود قرار داده و خارج می کنید. بسیاری از شکستگی ها به این دلیل رخ می دهند که بیماران هر بار آنها را از یک نقطه بیرون می کشند.

ترک خوردن تری اینویزیلاین پایان دنیا نیست

اگر تری اینویزیلاین شما ترک خورد، نیازی نیست استرس داشته باشید. بسته به میزان آسیب و زمان آن، راه حل آسانی وجود دارد. اگر متوجه ترک خوردگی یا شکستگی در ابزار اینویزیلاین خود شدید، با دندانپزشک خود تماس بگیرید تا بهترین گزینه برای شما و دندان هایتان را پیدا کند.

اغلب اوقات بیماران به متخصصان دندانپزشکی می گویند که چقدر به ملاقات های دندانپزشکی خود اهمیت نمی دهند. به همین دلیل، دنیای دندانپزشکی پیوسته در پی راه هایی برای بهبود تجربه بیمار با بدون دردترین و کم تهاجم ترین گزینه های درمانی است. معمولاً بوتاکس ممکن است با صاف کردن چین و چروک ها همراه باشد، اما درمان ها در موقعیت خوبی قرار گرفته اند تا بتوانند در مورد چندین فرایند دندانپزشکی، از جمله دندانپزشکی زیبایی، ارتودنسی و مدیریت اختلالات مفصل فکی گیجگاهی به استاندارد مراقبت تبدیل شود.

سم بوتولینوم نخستین بار در سال 1895 توسط یک باکتری شناس کشف شد. این سم در شرایط بی هوازی توسط کلستریدیوم بوتولینوم Clostridium botulinum تولید می شود. سم بوتولینوم یکی از کشنده ترین سموم شناخته شده است و برای نخستین بار برای مصارف درمانی پذیرفته شد.

سموم بوتولینوم را می توان به هفت نوع A تا G متمایز کرد، در دهه 1920 سم بوتولینوم A به شکل خالص جدا شد.

روش عمل بوتاکس

بوتاکس باعث تضعیف گذرای وابسته به دوز فعالیت عضلانی می شود. هنگامی که بوتاکس به عضله تزریق می شود، به پایانه های عصبی عضلات حرکتی متصل می شود و آزاد شدن استیل کولین را مسدود می کند و باعث شل شدن عضلات می شود. هنگامی که پایانه های عصب حرکتی مختل می شوند، عضلات نمی توانند منقبض شوند.

سم بوتولینوم اعصاب متصل به نورون های حرکتی را تحت تأثیر قرار می دهد، بدون اینکه روی اعصاب متصل به نورون های حسی تأثیر بگذارد، که گیرنده های مورد نیاز برای احساس درد، دما و لمس هستند. بعد از سه تا چهار ماه، با تشکیل پایانه های آکسونی جدید، انتقال عصبی- عضلانی دوباره برقرار می شود. انسداد موقتی است و درمان با سم بوتولینوم تسکین دهنده تلقی می شود نه درمان.

کاربرد بوتاکس در دندانپزشکی

سویه نوع A سم بوتولینوم برای نخستین بار در سال 1989 توسط FDA با نام تجاری بوتاکس برای درمان استرابیسموس strabismus، بلفارواسپاسم blepharospasm و اسپاسم همی فیشیالhemifacial spasms (فلج نیمی از صورت) تأیید شد. تأیید برای درمان دیستونی سرویکال cervical dystonia و خطوط گلابلار glabellar lines به ترتیب در سال های 2000 و 2002 دنبال شد. سم بوتولینوم یک گزینه جدید برای بیماران دندانپزشکی ارائه می دهد که در آن روش های درمانی مرسوم مانند درمان دارویی یا مداخله جراحی موفقیت آمیز نبوده اند.

در آمریکای شمالی، 20 درصد از دندانپزشکان بوتاکس را به عنوان بخشی از طرح های درمان جامع دندانپزشکی برای نمایش بیش از حد لثه (لبخند لثه ای)، عود ارتودنسی به دلیل حرکت شدید عضلات، سیالوره sialorrhea یا زیاد شدن بزاق دهان، نورالژی سه قلو trigeminal neuralgia، اسپاسم همی فیشیال (HMS) و اختلالات مفصل گیجگاهی فکی و درد فک ارائه می دهند.

اختلالات مفصل فکی گیجگاهی شامل اختلالات TMJ و طیفی از اختلالات همراه با عملکرد سیستم جونده است. این اختلالات ممکن است مایوفاشیالmyofascial  (مربوط به عضلات) یا آرتروژنیکarthrogenic  (مربوط به TMJ) باشند.

سردردهای تنشی (TTH) مزمن و در بیش از 15 درصد از آمریکایی ها شایع هستند (بر اساس انجمن دندانپزشکی آمریکا). TTH ها سردردهای اولیه خود به خود و مکرری هستند که با یک درد مبهم ثابت دو طرفه با شدت خفیف تا متوسط ​​بدون وجود هاله، استفراغ یا تهوع از قبل، نواحی آکسیپیتال (پس سری) و گیجگاهی را تحت تأثیر قرار می دهند. TTH حداقل 30 دقیقه در روز طول می کشد یا 15 روز در ماه به مدت سه ماه رخ می دهد.

اگر بیماری که سر دردهای TTH  دارد، بعد از مدیریت اختلال مفصل فکی گیجگاهی، کاهش شدت سردرد را گزارش کند، ممکن است ارتباط بین این دو تأیید شود. یک مطالعه در سال 2016 از تزریق داخل عضلانی بوتاکس در عضله ماسترmasseter  (جونده) استفاده کرد و تغییرات مثبتی را در شدت درد و کاهش تعداد ساعت ها و روزهای ماهانه ای نشان داد که بیماران تحت تأثیر TTH قرار می گرفتند. ممکن است بوتاکس هر 12 هفته به عنوان جایگزینی برای درمان روزانه با مسکن تجویز شود.

بوتاکس در دندانپزشکی

دندان قروچه یا براکسیسم به عنوان یک فعالیت جویدن مکرر تعریف می شود که مشخصه ویژه آن فشردن یا ساییدن دندان ها یا فشار دادن فک است و ممکن است در هنگام بیداری یا خواب رخ دهد. به مرور زمان، دندان قروچه باعث فرسایش دندان ها، اختلال مفصل فکی گیجگاهی، درد عضلانی، قفل شدن مفاصل و ایجاد صدا می شود. بوتاکس فعالیت عضلانی را کاهش می دهد و دارای خواص ضد درد است که برای درد همراه مفید است. بوتاکس می تواند دفعات دوره های دندان قروچه را کاهش دهد و فشار گاز زدن را تا 20 تا 30 درصد در عضله جونده کاهش دهد. استفاده از بوتاکس نسبت به اسپلینت های اکلوزال، داروها یا درمان های رفتاری شناختی، نتایج بالینی بهتری ارائه کرده است.

دررفتگی مفصل فکی گیجگاهی حرکت بیش از حد رو به جلو کندیل فراتر از برجستگی مفصلی با جدا شدن کامل سطح مفصلی و ثابت شدن در آن موقعیت است. وقوع حاد در رفتگی مفصل فکی گیجگاهی شایع است و ممکن است به صورت خود به خود، بعد از ضربه، یا با بیماری روانی همراه باشد. دررفتگی مکرر نادر است. اولین مرحله درمان، جابجایی دستی کندیل با مانور نلاتون Nelaton است. سپس ممکن است در دو محل نزدیک قوس زیگوماتیک و شکاف سیگموئید بوتاکس تزریق شود. این درمان نشان داده است که از سه ماه تا دو سال در جلوگیری از عود مجدد در رفتگی اثربخش است.

بلفارواسپاسم و دیستونی دهان- فک پایین (OMD) دیستونی های کانونی هستند که مشخصه ویژه آنها انقباضات ماهیچه ای الگودار و تکراری است. بلفارواسپاسم معمولاً شامل ماهیچه های دو طرفه حدقه چشم می شود. دیستونی اورو-مندیبولارOromandibular  (دهان- فک پایین) شامل ماهیچه های اورو-فارنکسoropharyngeal  و فک با تظاهرات متغیر دهان، زبان، فک و حرکات پایین صورت می شود.

دیستونی اورو-مندیبولار شایع ترین دیستونی همراه با بلفارواسپاسم است. OMD با درد TMJ و آسیب دهان همراه است. در سال 1989 بوتاکس به استاندارد مراقبت برای این دیستونی ها تبدیل شد و به طور گسترده ای به عنوان درمان خط اول پذیرفته شده است. گرچه جلسات برای هر بیمار تنظیم شده اند، تزریق در حدقه اطراف چشم در چهار تا پنج نقطه آغاز می شود؛ 10U در هر محل که از مجموع 200U برای یک جلسه تجاوز نمی کند، متداول است.

اسپاسم همی فاسیال (HFS) یک دیستونی نیست، بلکه یک میوکلونوس (انقباض ناگهانی و شوک مانند قسمتی از عضله یا تمامی یک عضله یا گروهی از عضلات) محیطی peripheral myoclonus است که مشخصه ویژه آن انقباض یا کشش ناگهانی یک طرفه حدقه چشم است که می تواند عضلات پایین صورت را نیز درگیر کند. بوتاکس برای ایجاد فلج موقت در عضلات دارای فعالیت بیش از حد یا اسپاستیک در مناطقی که تحت تأثیر قرار گرفته اند تزریق می شود.

در یک مطالعه مقایسه ای از یک جلسه اولیه بالاتر، تزریق 30U و کمتر 3-5U در یک دوره دو هفته ای، 3-5U تزریق در عضلاتی که تحت تأثیر قرار گرفته اند، طی 14 روز و به دنبال آن یک کمپرس سرد، نیاز به تزریق های بعدی را از 5/3 ماه تا 8/4 ماه افزایش داد. بوتاکس به دلیل کارایی بالای آن، یکی از پرکاربردترین درمان های مورد استفاده برای HFS است (89% از بیماران بعد از تزریق بوتاکس، بهبود در اسپاسم را نشان می دهند)، اما این اثر درمانی نیست.

سیالوره جریان بیش از حد بزاق و یک بیماری عمده در چندین بیماری عصبی است. ریزش آب دهان و جریان بیش از حد بزاق باعث بروز عوارضی مانند پنومونی آسپیراسیون، عفونت های دهانی، پوسیدگی دندان و عفونت های پوستی اطراف دهان می شود.

ثابت شده است که تزریق بوتاکس در غدد بزاقی پاروتید و زیر فکی در کنترل تولید بیش از حد بزاق در کمتر از چهار هفته، از طریق تداخل در عصب دهی خودکار غدد بزاقی و کاهش جریان بزاقی مؤثر است. اثر گذرا است و تقریباً سه ماه طول می کشد.

نورالژی سه قلو یک اختلال عصبی یک طرفه است که عضلات دهان و صورت را تحت تأثیر قرار می دهد و منجر به درد شدید حاد می شود. عصب سه قلو حامل حس از صورت به مغز است. برای بیمارانی که از نورالژی سه قلو رنج می برند، کوچکترین تحریک صورت، مانند مسواک زدن، می تواند باعث درد شدید شود.

بوتاکس نتایج امیدوارکننده ای را برای بیماران مبتلا به نورالژی سه قلو با علت نامعلوم مقاوم به دارو نشان می دهد. دوز بوتاکس 100U متداول است اما ممکن است تا 200U نیز برسد و در نزدیکی قوس زیگوماتیک تزریق شود. بیماران می توانند انتظار داشته باشند که قبل از نیاز به تکرار تزریق، برای سه تا شش ماه، به هیچ زمان بهبودی و استراحتی نیاز نداشته باشند.

بوتاکس در دندانپزشکی

نمایش بیش از حد لثه یا لبخند لثه ای تقریباً در 7 درصد از مردان و 14 درصد از زنان رخ می دهد. نمایش بیشتر از 3 میلی متر از لثه همراه با لبخند یک “لبخند لثه ای” و یک اختلال زیبایی شناختی محسوب می شود. علت ممکن است شامل انقباض بیش از حد عضلات، طول لب، ارتفاع تاج بالینی، اکستروژن (بیرون آمدن از حفره) آلوئولار، اکستروژن دندان- آلوئولار، و بیش از حد بلند بودن فک بالا در قسمت عمودی باشد. روش های اصلاحی شامل جراحی لثه، اینتروژن (فرو رفتن درون حفره) ارتودنتیک دندان ها، جراحی ارتوگناتیک و برش استخوان است. این فرایندها می توانند پیچیده و پرهزینه باشند.

ثابت شده است که بوتاکس در کاهش نمایش بیش از حد لثه ناشی از عملکرد بیش از حد عضلات بالابرنده لب بالا مؤثر است. با این حال، تأثیر آن گذرا است.

نشان داده شده است که تزریق ها در سه محل به صورت دو طرفه به داخل عضلات بالابرنده لب بالا و عضلات بالابرنده لب بالا و پره بینی در چهار تا شش واحد در هر طرف، نمایش لثه را به میزان 51/3 تا 14/4 میلی متر در یک پیگیری دو هفته ای با اثراتی دارای ماندگاری بیش از سه ماه، کاهش می دهد. بوتاکس دارای مزایای نتایج فوری بدون حذف ساختار دندان است. از جمله نقطه ضعف های آن هزینه و نیاز به تکرار درمان دو تا سه مرتبه در سال است.

عود یا بازگشت مشکل ارتودنتیک می تواند در نتیجه حرکت قوی تا شدید عضله رخ دهد، بخصوص عضله قوی چانه. بوتاکس ممکن است برای کاهش شدت انقباضات عضلانی بعد از درمان و کمک به بازآموزی عضلات برای یک حرکت فیزیولوژیکی تر استفاده شود. در حال حاضر هیچ استانداردی برای این روش درمانی، به عنوان استفاده بدون مجوز از بوتاکس وجود ندارد.

پروتزهای مصنوعی دندانی برای بیمارانی که برای مدت طولانی بی دندان بوده اند می تواند دشوار باشد. انقباضات قوی و نامنظم عضلانی ممکن است باعث شوند بیماران برای استفاده از یک سری جدید از پروتزهای دندانی مصنوعی مشکل داشته باشند. تزریق بوتاکس به صورت دو طرفه در عضله پایین برنده گوشه لب، به شل شدن انقباضات نامنظم عضلانی کمک می کند و به بیماران اجازه می دهد تا به دندان های مصنوعی جدید عادت کنند.

ایمپلنت های دندانی ممکن است در اثر هر گونه نیروی عملکردی بیش از حد یا عادت پارافانکشنال شکست بخورند. فرض بر این است که بوتاکس با ایجاد این امکان که پیوند ایمپلنت با استخوان بدون مانع صورت بگیرد، از نظر درمانی مفید است. با این حال، تحقیقات گسترده تری نیاز است برای ارزیابی اینکه چقدر ممکن است بوتاکس احتمال جوش خوردن استخوان و ایمپلنت را در بیماران دارای سابقه فشار شدید یا دندان قروچه بهبود بخشد.

آماده سازی بوتاکس

بوتاکس از تخمیر آزمایشگاهی C. Botulinum تهیه می شود که سم را لیز کرده (تجزیه سلولی بوسیله لیزین) و در یک کشت دفع (خروج مواد بی شکل و با غلظت مناسب از یاخته بدون اینکه یاخته انرژی مصرف کند) می کند. سم برداشت، خالص سازی، با سولفات آمونیوم متبلور، با آلبومین سرم انسانی رقیق، لیوفیلیز (ایجاد یک فراورده پایدار از یک ماده بیولوژیکی از طریق سرد کردن سریع و گرفتن آب از این فراورده یخ زده تحت خلاء شدید)، و در مقادیر 100U داخل بطری ریخته و مهر و موم می شود.

دوز کشنده تخمین زده شده بوتاکس برای انسان 3000 U است. حداکثر دوز توصیه شده برای کاربردهای دندانپزشکی در یک جلسه 80 U تا 100 U است.

این دارو باید در عرض چهار ساعت استفاده شود و برای بی حسی ناحیه تزریق ممکن است از بی حس کننده موضعی یا یخ استفاده شود. مردان به دلیل توده عضلانی، ممکن است به مقدار بیشتری نیاز داشته باشند؛ با این حال، پزشک همیشه باید با کمترین دوز شروع کند و عضلات هرگز نباید به طور کامل فلج شوند. به دلیل احتمال تشکیل آنتی بادی، باید از تزریق بیشتر از یک مرتبه در هر 12 هفته اجتناب شود، زیرا باعث می شود درمان در طول زمان کمتر مؤثر باشد.

بوتاکس در دندانپزشکی

موارد منع مصرف بوتاکس

عوارض جانبی بوتاکس موضعی و غیر معمول هستند. عوارض جانبی ممکن است شامل تغییر موقت در حالت چهره، واکنش های آلرژیک، بثورات پوستی، خارش، سردرد، درد گردن یا کمر، سفتی عضلات، مشکل در بلع یا تنگی نفس باشد.

موارد منع مصرف عبارت است از هرگونه حساسیت مفرط شناخته شده نسبت به آماده سازی بوتولینوم، عفونت در محل تزریق، و بیمارانی که از نظر روانی ناپایدار هستند. بوتاکس یک داروی دسته C برای بارداری است و تنها در صورتی باید استفاده شود که منافع احتمالی آن بیشتر از خطر احتمالی آن برای جنین باشند.

بیمارانی که با آمینوگلیکوزیدها aminoglycosides، داروهای آنتی کولینرژیک anticholinergic، یا سایر عواملی تحت درمان هستند که با انتقال عصبی- عضلانی یا شل کننده های عضلانی تداخل دارند، باید به دقت تحت نظر باشند، زیرا ممکن است اثر بوتاکس تقویت شود. بیمارانی که از بیماری های نوروپاتیک حرکتی محیطی، اسکلروز sclerosis (تصلب یا سفتی ناشی از التهاب)، یا هر گونه اختلال اتصال عصبی- عضلانی مانند میاستنی (ضعف عضلانی) گراویس رنج می برند، در معرض خطر عوارض جانبی بالینی قابل توجه هستند و باید به دقت تحت نظر قرار بگیرند.

مقررات دندانپزشکی و آموزش بوتاکس

تقریباً در سراسر دنیا به دندانپزشکان اجازه داده می شود تا تزریق بوتاکس را در تمام نواحی دهان و فک و صورت انجام دهند. مدرک تأیید حداقل 16 ساعت تمرین حضوری نیاز است. در مطب دندانپزشکی می توان بوتاکس را به عنوان بخشی از یک طرح درمان جامع در محدوده یک فرایند دندانپزشکی و نه به عنوان یک فرایند مستقل استفاده کرد.

مقررات در کشورهای مختلف متفاوت هستند، و توصیه می شود که دندانپزشکان و متخصصان بهداشت دندان، مجوز دولتی خود را برای تعیین کاربردهای مجاز بوتاکس در مطب بررسی کنند.

نتیجه گیری

بوتاکس نتایج فوری را ارائه می دهد، هیچ زمان بهبودی نیاز ندارد و خطر عوارض بسیار اندک است و باعث می شود که آن به یک جایگزین امیدوار کننده برای درمان های جراحی تهاجمی تر یا مواردی تبدیل شود که به گزینه های درمانی سنتی پاسخ نمی دهند. متخصصان دندانپزشکی باید در مورد احتمال مقاومت دارویی در طول زمان، خطرات، مزایا، هزینه، تعداد جلسات و نیاز به مراجعات بعدی مرتبط با تزریق بوتاکس توضیح دهند.

تزئین صورت در بین فرهنگ ها و اعصار مختلف متداول بوده است. برای سال های متمادی در کشورهای مختلف، این کار تا حد زیادی به استفاده از رژ لب و گوشواره محدود می شد. هرچند اخیراً، گرایش به روش های شدیدتر بوجود آمده است و دیدن خالکوبی روی صورت و گردن و همچنین لاله های “کشیده” گوش و پیرسینگ های صورت و دهان غیرعادی نیست.

البته هرکسی سلیقه متفاوتی دارد، گرچه داشتن خالکوبی صورت پیامدهای اجتماعی بالقوه ای دارد. با این حال، گرایش جدید نسبتاً متداول پیرسینگ های دهان هستند که خیلی زود باعث نگرانی ما به عنوان دندانپزشکان خانواده شده است.

آیا می دانستید که نظرسنجی از نوجوانان و افراد بزرگسال جوان (13 تا 29 ساله) نشان می دهد که 25 تا 35 درصد از آنها در محلی غیر از لاله گوش پیرسینگ ایجاد می کنند؟ با افزایش پیرسینگ های دهانی، بسیاری از نوجوانان برای لذت بردن از روند مد، زبان و لب های خود را سوراخ می کنند. اما، پیرسینگ های دهان می توانند خطری واقعی برای دهان، زبان و دندان های صاحب آنها ایجاد کنند.

جدا از هر گونه درد یا ناراحتی مرتبط با ایجاد خود پیرسینگ، و هر گونه درد متعاقب آن، پیرسینگ های دهانی می توانند به روش های مختلف روی دندان ها و لثه های شما تأثیر منفی داشته باشند. در ادامه به بیان بخش های مختلف این تأثیرات منفی خواهیم پرداخت.

شکستن یا ترک خوردن دندان ها

پیرسینگ ها تقریباً همیشه از فلز یا مواد سخت دیگر ساخته می شوند. بنابراین جای تعجب نیست که تماس مداوم بین زیور آلات پیرسینگ ها و دندان ها می تواند باعث شکستن یا ترک خوردن مینای دندان ها شود. با گذشت زمان، این نه تنها دندان ها را ضعیف می کند، بلکه ممکن است منجر به پوسیدگی یا حتی عفونت کانال ریشه شود، زیرا مینای دندان دیگر محافظتی که مینای سالم و دست نخورده انجام می دهد، را ارائه نمی دهد.

مطالعات نشان داده اند که آسیب های دائمی دندان ها در 25 درصد از نوجوانانی که حلقه لب دارند رخ می دهند و نزدیک به 50 درصد از نوجوانان با سوراخ کردن زبان دچار آسیب دائمی دندان شده اند. افرادی که پیرسینگ دهان دارند، علاوه بر آسیب دندان، بیشتر در معرض خطر آسیب های عصبی، عفونت دهان، درد و تورم قرار دارند.

خطرات پیرسینگ دهانی برای دندان

عفونت ها

علاوه بر هر گونه درد موضعی که ممکن است در پی پیرسینگ دهان ایجاد شود، عفونت ها یک خطر واقعی هستند، بخصوص اگر مراقب تمیز نگه داشتن پیرسینگ و حفره دهان نباشید. این نه تنها ممکن است باعث تورم و درد عمومی در ناحیه پیرسینگ شود، بلکه تصور می شود که ممکن است خطر ابتلا به بیماری های دیگر را نیز افزایش دهد که در زیر به توضیح برخی از آنها خواهیم پرداخت.

تحلیل لثه

با توجه به مطالعات انجام شده، پیرسینگ لب و زبان بویژه با بیماری لثه و تحلیل لثه ارتباط قوی دارد. اگر می خواهید فرزندان شما همیشه لثه های سالمی داشته باشند و از بیماری لثه جلوگیری کنند، از آنها بخواهید که در مورد پیرسینگ دهان تجدید نظر کنند.

بیماری های منتقله از راه خون

پیرسینگ دهان علاوه بر ایجاد درد و حساسیت دهان، به طور بالقوه می تواند، خطر بیماری های منتقله از طریق خون مانند انواع خاصی از هپاتیت (B، C، D، و G) را نیز افزایش دهد که حداقل به طور بالقوه می توانند جدی باشند.

خطرات پیرسینگ دهانی برای دندان

بیماری های دهان

مطالعات متعدد نشان داده اند که پیرسینگ دهان می تواند منجر به ژنژیویت، التهاب لثه، افزایش تجمع پلاک، تحلیل لثه، حفره ها و آلرژی به فلزی شود. مطالعات نشان داده اند محلی که پیرسینگ در آن ایجاد شده است یکی دیگر از عوامل کلیدی مؤثر در وخامت بیماری های دهان است. سالنی که پیرسینگ در آن انجام می شود، و تکنیک غیر اصولی انجام آن، احتمال ابتلا به بیماری های دهان را افزایش می دهند.

آسیب های ورزشی

آسیب های دهان و دندان از شایع ترین آسیب ها در نوجوانان هستند. اگر ورزش می کنید و پیرسینگ دهانی مانند حلقه لب یا زبان دارید، در این صورت هنگام ورزش با خطر بیشتری برای آسیب دیدگی صورت مواجه هستید. احتمال پاره شدن لب ها و زبان بسیار زیاد است، همانطور که احتمال آسیب دیدگی یا حتی افتادن دندان ها افزایش می یابد. گرچه بیماران می توانند درمان هایی مانند ایمپلنت های دندانی برای جایگزینی دندان های از دست رفته داشته باشند، اما بدیهی است که بهتر است تا جایی که ممکن است دندان های سالم طبیعی خود را حفظ کنید. اگر پیرسینگ دهانی دارید، قبل از انجام هر ورزشی حتما آن را خارج کنید.

خطر پیرسینگ دهان برای ابزارهای دندانی

پیرسینگ های دهان معمولاً به پر شدگی های دندان ها و سیلانت های دندانی آسیب می رسانند که دردناک است و جایگزینی آنها می تواند پر هزینه باشد. مخصوصاً نوجوانان ممکن است برای صاف کردن دندان های کج یا ناهموار خود به بریس ها نیاز داشته باشند. اگر فرزند شما از محصولی مانند بریس های نامرئی استفاده نمی کند، انجام پیرسینگ های دهانی در حین استفاده از ابزارهای ارتودنسی با خطراتی همراه است. حلقه های زبان و لب می توانند به ابزارهای دندانی مانند بریس ها و نگهدارنده ها آسیب بزنند. در برخی موارد، حلقه لب یا زبان ممکن است به یکی از ابزارهای دندانی گیر کند که می تواند باعث کنده شدن آنها یا بروز خونریزی و ناراحتی شدید شود. اگر کودک شما پیرسینگ دهانی دارد که به ابزار دهانی او گیر کرده است و شما نمی توانید آن را بیرون بیاورید، فوراً به ارتودنتیست یا دندانپزشک مراجعه کنید.

پر شدگی های دندانی

پیرسینگ های فلزی علاوه بر اینکه باعث لب پر شدن دندان های شما می شوند، بلکه می توانند باعث ترک خوردن یا شکستن مواد پرکننده دندان شوند. اگر به این دلیل پر شدگی دندان بیرون بیاید، واضح است که متوجه خواهید شد برای پر کردن مجدد آن به مراجعه مجدد نیاز خواهید داشت. هر چند یک پرشدگی کوچکتر ترک خورده یا شکسته ممکن است تا معاینه بعدی شناسایی نشود و در عین حال به باکتری ها اجازه ورود به دندان را بدهد و منجر به پوسیدگی بیشتر شود.

دیاستم یا فاصله بین دندان ها

از آنجا که اکثر افرادی که پیرسینگ زبان دارند، هرگز آن را خارج نمی کنند یا به ندرت این کار را انجام می دهند، این زیور آلات می توانند منجر به وارد شدن فشار ثابت به دو دندان جلویی فک بالا شوند. با گذشت زمان، این ممکن است باعث حرکت دندان ها و ایجاد شکاف بین آنها شود. این به عنوان دیاستم شناخته می شود. در حالی که برخی افراد واقعاً ظاهر دیاستم را دوست دارند، اما می تواند باعث شود دندان های دیگر نیز شروع به حرکت کنند و ممکن است منجر به کج شدن دندان ها شود.

خطرات پیرسینگ دهانی برای دندان

پیرسینگ دهان ارزش ریسک را ندارد.

این در اختیار ما نیست که بگوییم آیا افراد باید پیرسینگ صورت انجام دهند یا خیر زیرا این یک انتخاب شخصی است. اما مهم است که از خطرات آن آگاه باشید. اگر تصمیم به استفاده از آنها دارید، ضروری است که مطمئن شوید که دهان شما در بهترین حالت ممکن قرار دارد. علاوه بر معاینات منظم توسط یک دندانپزشک، توصیه می کنیم برای کمک به مراقبت از دهان و دندان های خود و به حداقل رساندن خطر عفونت، به یک پزشک مراجعه کنید. همچنین مطمئن شوید که پیرسینگ خود را تمیز نگه می دارید و سعی کنید از “بازی” بیش از حد با آن اجتناب کنید تا تماس آن با دندان های خود را به حداقل برسانید. متأسفانه، این ممکن است در هنگام خواب نیز اتفاق بیفتد، بنابراین ممکن است تا حدی اجتناب ناپذیر باشد.

درد، تورم و عفونت از نتایج متداول پیرسینگ دهان است. با کودک خود در مورد خطرات پیرسینگ دهان و برخی از پیامدهای بالقوه دراز مدت پیرسینگ دهان صحبت کنید. اگر خونریزی طولانی مدت یا درد مرتبط با پیرسینگ دهان خود را دارند، فوراً او را نزد دندانپزشک ببرید. آنها ممکن است عفونتی داشته باشند که باید توسط دندانپزشک درمان شود.

مسیر دستیابی به یک لبخند سفید مرواریدی گاهی اوقات ممکن است به تلاش زیادی نیاز داشته باشد. هنگام استفاده از الاینرهای شفاف اینویزیلاین باید مراقبت بیشتری انجام شود تا اطمینان حاصل شود که شفاف و عاری از هر گونه لکه ای باقی می مانند؛ در غیر این صورت، دندان های شما و الاینرهای اینویزیلاین ممکن است رنگ زردی پیدا کنند.

ممکن است در جریان درمان خود با اینویزیلاین باشید و اکنون به این فکر کنید: آیا می توانید دندان های خود را با الاینر اینویزیلاین سفید کنید؟

در این مقاله به موارد زیر خواهیم پرداخت:

• آیا می توان با اینویزیلاین دندان های خود را سفید کرد؟
• چگونه دندان های خود را با اینویزیلاین سفید کنیم؟

ما به پرسش هایی که ممکن است در مورد سفید کردن دندان های خود در طول و بعد از درمان با اینویزیلاین داشته باشید و همچنین در مورد استفاده از الاینرها یا نگهدارنده های اینویزیلاین برای سفید کردن دندان پاسخ خواهیم داد.

آیا می توان در حین تنظیم مجدد با اینویزیلاین دندان های خود را سفید کرد؟

ما با پرداختن به برخی از احتیاطات شروع می کنیم. در حالی که ممکن است هنگام استفاده از الاینرهای اینویزیلاین، دندان ها سفید شوند، اکثر ارتودنتیست ها احتمالاً به شما توصیه خواهند کرد که این فرایند را شش ماه بعد از پایان ترمیم مجدد شروع کنید. وقتی دندان ها همراستا می شوند، حساس تر می شوند، که ممکن است باعث پیچیده تر شدن هر فرایند سفید کردنی شود که تصمیم به انجام آن دارید.

علاوه بر این، هنگامی که دندان های شما به محل نهایی خود حرکت می کنند، هنوز هم در نقاطی که در معرض مواد سفید کننده قرار نگرفته اند ممکن است تغییر رنگ ظاهر شود. این یک ظاهر ناهموار بوجود می آورد و ممکن است برطرف کردن فوری آن دشوار باشد.

سفید کردن دندان با اینویزیلاین

درمان های سفید کننده و الاینر اینویزیلاین

اگر بخواهید حین استفاده از الاینرها تحت درمان قرار بگیرید، انواع خفیف تر سفید کننده دندان ممکن است بهتر عمل کنند. اینها شامل خمیر دندان و انواع خاصی از دهانشویه ها هستند که به طور خاص با مواد سفید کننده تهیه شده اند.

استفاده از ژل های سفید کننده یک انتخاب قوی تری است. دندانپزشکان ممکن است آنها را توصیه کنند، و شما می توانید آنها را به تنهایی در کلینیک خود استفاده کنند یا شما آنها را در منزل استفاده کنید.

از آنجا که ژل های سفید کننده از اکثر خمیر دندان ها و دهانشویه های سفید کننده قوی تر هستند، دستورالعمل های مخصوص استفاده کننده همراه آنها ارائه می شود. توصیه می شود در صورت تمایل قبل از استفاده از ژل های سفید کننده به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

آیا می توان ژل سفید کننده را داخل الاینر اینویزیلاین خود قرار داد؟

شاید از خود بپرسید که آیا می توانید ژل سفید کننده را در تری ها اینویزیلاین قرار دهید. هنگامی که به دنبال پاسخی برای قرار دادن ژل سفید کننده در نگهدارنده یا الاینر اینویزیلاین خود هستید، نظرات متفاوتی خواهید یافت.

گرچه به نظر شبیه به هم هستند، الاینرهای اینویزیلاین و تری های سفید کننده دندان یکی نیستند. الاینرهای اینویزیلاین به طور خاص برای مطابقت با فرم و اندازه دندان ها و لثه ها ساخته شده اند. بنابراین، آنها را نمی توان به یک تری سفید کننده دندان معمولی تغییر کاربری داد.

اعمال ژل سفید کننده درون الاینر ممکن است خطرناک باشد زیرا مواد شیمیایی به بیرون تراوش خواهند کرد و می تواند لثه ها یا دهان های شما، و در صورت قورت دادن آن می تواند معده شما را تحریک کند.

با این حال، برخی معتقدند می توان از ژل سفید کننده در داخل الاینر اینویزیلاین خود استفاده کرد، به شرطی که مواد سفید کننده اضافی که از الاینرهای اینویزیلاین خارج می شود را با یک سواب پنبه ای یا دستمال کاغذی تمیز کنید.

سفید کردن دندان با اینویزیلاین

سفید کردن دندان با اینویزیلاین

سفید کردن دندان هدف اصلی بریس های اینویزیلاین نیست؛ با این حال، در حقیقت تری مناسب تر از اینها برای دندان های خود پیدا نخواهید کرد. کلید دستیابی به دندان های زیبا و یکنواخت با سفید کردن این است که مواد شیمیایی سفید کننده را تا حد امکان نزدیک نگه دارید تا به تمام سطوح دندان ها برسد.

کانتورینگ دقیق تری های اینویزیلاین با بایت خود شما تضمین می کند که ژل سفید کننده به طور یکنواخت و به صورت نزدیک با دندان های شما تماس پیدا می کند. گرچه فضای کمی بین الاینر و دندان های شما وجود دارد، می تواند به خوبی عمل کند، و بسیاری از متخصصان دندانپزشکی، از جمله برخی از تولیدکنندگان الاینرها، استفاده از آنها را برای سفید کردن دندان ها توصیه می کنند.

نحوه سفید کردن دندان های خود با اینویزیلاین (در مراحل آسان)

• یک کیت سفید کننده دندان در خانه بخرید که شامل یک سرنگ با ژل سفید کننده است- یا به دندانپزشک مراجعه کنید.
• الاینرهای اینویزیلاین خود را تمیز کنید.
• چند خلال دندان آماده داشته باشید.
• ژل بلیچینگ را در سطح جلوی دندان های خود تا حد امکان نزدیک به ته تری الاینر بریزید.
• اگر به تنظیم مجدد موقعیت ژل درون تری نیاز دارید، می توانید این کار را با خلال دندان انجام دهید.
• الاینرهای اینویزیلاین را روی دندان های خود قرار دهید، همانطور که معمولاً قرار می دادید.
• اکنون باید بررسی کنید که آیا مواد سفید کننده اضافی از الاینرها خارج شده اند یا خیر. می توانید آن را با استفاده از یک سواب پنبه ای یا دستمال کاغذی پاک کنید.
• از ژل سفید کننده برای مدت زمان توصیه شده استفاده کنید.

سفید کردن دندان با اینویزیلاین

نتیجه گیری

آری، با الاینرهایی اینویزیلاینی که برای صاف کردن دندان های خود استفاده می کنید، می توانید دندان های خود را سفید کنید. این کار را می توان با ریختن ژل سفید کننده درون الاینرها یا با استفاده از کیت های سفید کننده جداگانه انجام داد.

با این حال، مطمئن شوید که دستورالعمل ها را دنبال می کنید و قبل از انجام این کار با دندانپزشکی که بر درمان شما با اینویزیلاین نظارت دارد، مشورت کنید. بهتر است تا پایان درمان صبر کنید تا دندان ها سفید شوند، زیرا اگر دندان های شما خیلی فشرده یا روی هم قرار داشته باشند، بعد از صاف کردن ممکن است دندان های شما لکه هایی داشته باشند که به طور محسوس تیره تر هستند.

پرسش های متداول

آیا می توان دندان ها را با اینویزیلاین سفید کرد؟

آری. گرچه الاینرهای اینویزیلاین اصولاً برای سفید کردن دندان ها نیستند، می توانید برای سفید کردن دندان ها از ژل سفید کننده نیز درون الاینرهای خود استفاده کنید. اما مطمئن شوید که دستورالعمل های مخصوص را دنبال می کنید.

آیا اینویزیلاین دندان های شما را سفید می کند؟

اینویزیلاین به خودی خود دندان ها را سفید نمی کند. با این حال، می توان از همان الاینرها برای سفید کردن دندان ها استفاده کرد. می توانید یک ژل سفید کننده بدون نسخه بخرید و آن را با دقت روی الاینرهای خود اعمال کنید.

آیا می توان ژل سفید کننده را درون ریتینر خود اعمال کرد؟

نگهدارنده ها به منظور نگه داشتن دندان ها در یک راستای هم تراز عمل می کنند. با این حال، شما همچنین می توانید از آنها برای سفید کردن دندان های خود با ژل های سفید کننده بدون نسخه استفاده کنید. با این حال مراقب تحریک لثه ها نیز باشید.

چگونه با اینویزیلاین دندان ها را سفید نگه داریم؟

حداقل دو مرتبه در روز دندان های خود را مسواک بزنید و نخ دندان بکشید. از برخی غذاها و نوشیدنی ها اجتناب کنید. تمیز کردن و معاینات منظم خود را دنبال کنید. دندان های خود را با استفاده از الاینرهای اینویزیلاین یا یک تری سفارشی سفید کنید.

آیا می توانید دندان های خود را با اتصالات اینویزیلاین ها سفید کنید؟

با اتصالات اینویزیلاین ها می توانید با خیال راحت تحت درمان سفید کردن تخصصی دندان های خود قرار بگیرید. هیچ آسیبی به آنها وارد نمی شود یا لک نمی شوند. همچنین می توانید از نوارهای سفید کننده در خانه استفاده کنید.

آیا می توان ژل سفید کننده را درون تری های اینویزیلاین اعمال کرد؟

در مورد این پرسش نظرات متفاوتی خواهید یافت. این امکان وجود دارد که ژل سفید کننده را درون الاینرهای اینویزیلاین خود اعمال کرد. با این حال، باید مراقب باشید که ژل سفید کننده به لثه ها برخورد نکند.