تأثیر حساسیت به مواد غذایی روی سلامت دندان ها

آلرژی به مواد غذایی، افزایش واکنش سیستم ایمنی بدن شما نسبت به یک ماده غذایی خاص است. در حالی که برخی از واکنش های آلرژیک ممکن است خفیف باشند، اما برخی دیگر می توانند زندگی را تهدید کنند. اگر فکر می کنید شما یا فرزندتان آلرژی دارید، مهم است با پزشک خود مشورت کنید.

آلرژی به مواد غذایی در چند دهه اخیر افزایش قابل توجهی داشته است. بر اساس تحقیقات و مطالعه روی آلرژی به خمواد غذایی، تقریباً از هر 10 نفر در آمریکا یک نفر حساسیت به مواد غذایی دارد، بنابراین بیشتر از قبل مهم است که بدانید چگونه شما یا یکی از عزیزانتان که حساسیت به مواد غذایی دارید می توانید سلامت دهان خود را حفظ کنید. این آلرژی ها نه تنها می توانند خطرناک باشند، بلکه می توانند برای سلامت دهان شما نیز پیامدهایی داشته باشند.

علائم شایع دهانی آلرژی به مواد غذایی

بسیاری از علائم و نشانه های آلرژی به مواد غذایی داخل و اطراف دهان اتفاق می افتند، از جمله:

• احساس خارش و سوزن سوزن شدن
• متورم شدن لب ها، صورت و زبان
• تورم گلو
• مشکل در تنفس
• احساس سوزش
• مزه فلز داخل دهان
• خراش گلو

آلرژی فصلی و مشکلات دهان و دندان

چه غذاهایی می توانند موجب واکنش های حساسیتی شوند؟

بیش از 170 نوع غذا گزارش شده اند که موجب بروز واکنش های آلرژیک می شوند. با این حال، بر اساس کالج آلرژی شناسی و ایمنی شناسی آسم آمریکا، تنها هشت ماه غذایی موجب بروز 90% از واکنش های تجربه شده توسط مردم در ایالات متحده آمریکا را تشکیل می دهند.

• ماهی
• حلزون صدف دار
• بادام زمینی
• آجیل های درختان
• تخم مرغ ها
• شیر گاو
• گندم
• سویا

آلرژی فصلی و مشکلات دهان و دندان

آیا آلرژی به مواد غذایی می تواند در نتیجه گرده ها بروز پیدا کند؟

اگر به گرده گیاهان توس، گل محمدی، یا چمن حساسیت دارید، می توانید به برخی از غذاها واکنش متقابل نشان دهید. این آلرژی ها معمولاً موجب بروز واکنش های خفیف تری می شوند، مانند احساس خارش داخل دهان.

این شرایط سندورم آلرژی دهانی OAS (oral allergy syndrome) یا سندروم آلرژی گرده- غذا نامیده می شود. در صورتی که شما به گرده حساس باشید، ممکن است حساسیت شما با خوردن برخی مغزهای خاص، ادویه ها، میوه ها و شبزیجات خام دوستدار دندان فعال شود. علت این است که پروتئین های موجود در این غذاها شبیه پروتئین های موجود در گرده ها هستند که موجب بروز آلرژی می شوند.

هنگام گفتگو و بررسی با پزشک خود، حتماً در مورد اینکه چگونه حساسیت به گرده ها می تواند در واکنش به غذا نیز تأثیر بگذارد، صحبت کنید. شرایط دیگری نیز وجود دارد که می توانند موجب بروز علائم مشابهی به آلرژی شوند، بنابراین پزشک شما دیگر علل ممکن را نیز مد نظر خواهد گرفت، آنها را بررسی خواهد کرد، آزمایشات مناسب را برای رسیدن به تشخیص انجام خواهد داد و برنامه ای برای مدیریت واکنش های آلرژیک ارائه خواهد داد.

آلرژی به مواد غذایی چگونه موجب بروز مشکلات برای سلامت دهان می شود؟

شگفت انگیز است که، حساسیت های غذایی جزئی بیشتر از موارد عمده می توانند منجر به بروز مشکلات دهانی شوند. در مواردی که واکنش های شدید با شناخت علائم و نشانه های واکنش آلرژیک، و با استفاده از اپی نفرین و دریافت مراقبت های پزشکی بهتر قابل مدیریت هستند، آلرژی های جزئی ممکن است با آنتی هیستامین های درمان شوند. آنتی هیستامین ها می توانند موجب بروز خشکی دهان شوند، که ممکن است منجر به پوسیدگی دندان ها شود. مهم است هنگام دریافت آنتی هیستامین ها مقادیر زیادی آب بنوشید.

بعلاوه، بهترین راه برای پیشگیری از واکنش های آلرژیک توقف خوردن غذاهایی است که موجب بروز این واکنش شده اند. برخی غذاها می توانند بدون هیچ پیامدی حذف شوند، اما برخی دیگر از حذف غذاها ممکن است باعث شوند بدن شما با کمبود برخی ویتامین ها و مواد معدنی مواجه شود که برای داشتن لبخندی سالم حیاتی هستند.

در اینجا به بیان برخی آلرژن های (مواد آلرژی زا) شایع می پردازیم و آنچه شما می توانید جایگزین آنها کنید. جایگزینی صحیح و مناسب به شما این اطمینان را خواهد داد که شما می توانید ویتامین ها و مواد معدنی که به حفظ سلامت دهان شما کمک می کنند را دریافت می کنید.

• شیر گاو: شیر گاو کلسیم و ویتامین D لازم برای استحکام دندان های شما را فراهم می کند. سبزیجات دارای برگ سبز تیره مانند کلم بروکلی و اسفناج منابع فوق العاده کلسیم هستند، مانند شیرهای غیر لبنی که با کلسیم غنی شده اند. ویتامین D می تواند در ماهی های پرب مانند قزل آلا و زرده تخم مرغ و همچنان آب پرتقال غنی شده با ویتامین D، و غلات صبحانه یافت.
• حلزون صدف دار، بادام زمینی، و تخم مرغ: هلزون صدف دار، بادام زمینی و تخم مرغ سرشار از فسفر هستند، که به محافظت از مینای دندان کمک می کنند. شما می توانید فسفر را در برش های بدون چربی گوشت گاو، و مرغ، و همچنین لوبیا، عدس، سویا، و غلات کامل پیدا کنید.
• میوه ها و سبزیجات خام: بسیاری میوه ها و سبزیجات حاوی ویتامین C هستند، که برای سالم نگهداشتن دندان ها و لثه ها ضروری است. شما می توانید خوردن میوه ها و سبزیجاتی را امتحان کنید که موجب بروز واکنش نمی شوند. سبزیجات دارای برگ سبز، توت فرنگی ها، و کیوی گزینه های خوبی برای جایگزینی مرکبات هستند. شما می توانید خوردن میوه ها و سبزیجات پوست کنده را نیز امتحان کنید تا پروتئین هایی که موجب بروز واکنش های آلرژیک می شوند را در هم بشکنید.

حتماً به دندانپزشک خود در مورد هر گونه آلرژی که دارید، عوارض جانبی آن، یا داروهایی که برای آن مصرف می کنید اطلاع دهید.

آلرژی فصلی و مشکلات دهان و دندان

تأثیر حساسیت فصلی روی سلامت دندان ها

در سراسر دنیا، تعداد زیادی از افراد از آلرژی های فصلی و تب یونجه رنج می برند. برخی از روش هایی که این بیماری روی سلامت افراد تأثیر می گذارد مشهود هستند- آبریزش از چشم و بینی، تشکیل مخاط و درد احتمالی سینوس. روی هم رفته، همانطور که افرادی که از تب یونجه و این نوع آلرژی های فصلی رنج می برند می دانند، این علائم بسیار غم انگیز هستند.

با این حال، سلامت دهان و دندان ها چطور؟ آیا ابتلا به تب یونجه یا دیگر آلرژی های فصلی می تواند دهان را نیز تحت تأثیر قرار دهد؟

تعجبی ندارد که تأثیر تب یونجه و آلرژی های شبیه آن، می توانند باعث شوند شما احساس بسیار بدی درناحیه بینی و دهان داشته باشید، و این می تواند نشانه این باشد که ممکن است روی سلامت دهان شما تأثیر منفی داشته باشد.

ما الزاماً در مورد آسیب های بزرگ و اصلی صحبت نمی کنیم، بلکه هنوز هم تأثیراتی وجود دارد. دانستن اینکه این آلرژی ها چگونه می توانند در سلامت دهان شما اختلال بوجود بیاورند نیمی از مبارزه مواجه شدن با مشکلات دهانی است که آنها می توانند بوجود بیاورند.

چرا وقتی آلرژی های من فعال هستند دندان های من درد دارند؟

یکی از مشکلاتی که بویژه جلب توجه می کند می تواند درد دندان باشد که تا زمانی که آلرژی را تجربه نکنید ممکن است یک اثر جانبی آشکار به نظر نرسد.

این احساس دندان درد نتیجه تشکیل مخاط و پر شدن فضای خالی درون سینوس ها است که در نهایت به ریشه دندان ها فشار وارد می کند که می تواند منجر به بروز ناراحتی قابل توجهی شود.

آلرژی فصلی و مشکلات دهان و دندان

درد داخل دهان

با فروکش کردن آلرژی درد نیز از بین خواهد رفت، اما با وجود تب یونجه که مدت زیادی از فصل بهار و تابستان طول می کشد، ناراحتی طولانی تری وجود خواهد داشت.

مشکلات دیگر به عدم وجود بزاق داخل دهان مربوط می شوند، یک عارضه جانبی شایع تب یونجه و آلرژی های فصلی. بزاق برای مبارزه با باکتری ها ضروری است، که به پیشگیری از بروز حفره های دندانی و پوسیدگی کمکمی کند؛ به محضی که کمبود بزاق داخل دهان وجود داشته باشد، شرایط برای تولید سریع باکتری های بد مطلوب تر می شود.

چرا این آلرژی ها منجر به کاهش بزاق می شوند؟

یک دلیل کلیدی این است که تب یونجه منجر به افزایش بروز تنفس دهانی می شود، بینی خیلی مسدود می شود، و تنفس راحت نمی تواند صورت بگیرد. تنفس دهانی، بویژه در طول شب، منجر به خشکی دهان (زروستومیا) می شود و از آنجا یک دسته مشکلات مرتبط آغاز می شوند.

کمبود بزاق و در نتیجه افزایش احتمالی باکتری باعث ایجاد حفره و پوسیدگی می شود. اگر مشکل برطرف یا کنترل نشود، ممکن است احتمال بروز مشکلات لثه – هم ژنژیویت و هم پریودنتیت جدی تر- وجود داشته باشد (از عادات خوب مسواک زدن و نخ دندان کشیدن غافل نشوید).

بوی بد دهان یکی دیگر از عوارض نامطلوب متداول است که خود را به دهان خشک و کمبود بزاق متصل می کند.

آلرژی های فصلی و گلو درد

تنفس از راه دهان، همراه با ترشحات پشت حلق، در طول مدتی که خواب هستید می تواند موجب بروز سوزش و درد گلو شود. ترشحات پشت حلق می توانند موجب بروز بوی بد دهان نیز شوند. نوشیدن مقادیر زیاد آب می تواند به زدودن مخاط تولید شده کمک کند. قرقره کردن آب و نمک را نیز امتحان کنید، زیرا می تواند مخاط را بیرون بکشد، و علائم را تسکین دهد.

افزایش علائم آپنه خواب

آلرژی های فصلی می توانند ارتباط مستقیم با افزایش علائم آپنه خواب داشته باشند و علت التهاب غشاء مخاطی داخل سینوس ها، بینی، و حلق است. نتیجه محدود شدن مجرای تنفسی و افزایش مشکل در نفس کشیدن حین خواب است. ممکن است حتی بلندتر خر و پف کنید، مخصوصاً اگر از ابزار CPAP یا دیگر اشکال ابزارهای درمان آپنه استفاده نکنید. این می تواند منجر به بروز علائمی مانند احساس خستگی در طول روز، تجربه از دست دادن حافظه و افزایش رفلاکس اسید معده شود. و اگر اسید به دهان برسد، می تواند به دندان های شما آسیب برساند. علاوه بر این، خطر ابتلا به دیابت، فشار خون بالا، و افسردگی در شما افزایش پیدا می کند، که همگی می توانند سلامت عمومی شما را تحت تأثیر قرار دهند.

آلرژی فصلی و مشکلات دهان و دندان

چگونه می توان با آلرژی های فصلی مبارزه کرد؟

خبر خوب این است که راه هایی وجود دارد برای محدود کردن تأثیری که تب یونجه و آلرژی ها می توانند روی سلامت دهان داشته باشند. مصرف آنتی هیستامین ها بهترین شروع است و روشی است که احتمالاً شما از آن آگاه هستید، با این حال، گرچه ممکن است مقداری از علائم تب یونجه را کاهش دهد- برای مثال تولید مخاط را کاهش دهد- اما دیگر علائم را تشدید می کند.

آنتی هیستامین ها- مانند داروهای دیگر، قادر به کاهش بزاق هستند، که باعث تشدید مشکلات مربوط به خشکی دهان می شود.

برای مقابله با این مشکل، مهم است در طول روز جرعه جرعه آب بنوشید و روش هایی برای مرطوب و پر بزاق نگهداشتن دهان دنبال کنید.

جویدن آدامس فاقد قند می تواند کمک کننده باشد، در حالی که برخی افراد به دنبال استفاده از محصولی به نام بزاق مصنوعی هستند- قرص ها، اسپری ها، یا آدامس هایی که برای افزایش تولید بزاق طراحی شده اند و بنابراین از خشکی ترسناک دهان پیشگیری می کنند.

تب یونجه و آلرژی های فصلی نباید موجب بروز آسیب های جدی به سلامت دهان شوند، اما اطلاع داشتن از تأثیری که آنها ممکن است داشته باشند، و آنچه می توان برای مواجه شدن با هر گونه آسیبی انجام داد کمک زیادی می کند.

اگر شما از آلرژی های فصلی رنج می برید، لازم به ذکر است که باید این موضوع را به دندانپزشک خود متذکر شوید تا بتواند کمک کند و دقت داشته باشد آیا هیچ اقدام اضافی نیاز است یا خیر- برای مثال، فردی که از تب یونجه شدید رنج می برد ممکن است لازم باشد در پایان فصل آلرژی برای زدودن پلاک های تشکیل شده روی دندان ها دفعات بیشتری به دندانپزشک مراجعه کند.

تانگ تراست چیست؟

تانگ تراست به وضعیت قرار گیری رو به جلو یا رو به پایین زبان، پشت یا روی دندان های فک پایین (و احتمالاً حتی روی لب پایین) اشاره دارد. علاوه بر این، اغلب از این اصطلاح برای اشاره به الگوی بلعی استفاده می شود که در آن هنگام بلع زبان یا پشت دندان های فک پایین فشار وارد می کند یا از بین دندان های فک های بالا و پایین بیرون می زند. الگوی حرکت رو به جلو اغلب مشاهده می شود، با این حال، فشار دادن یا برآمدگی زبان به طرفین نیز از جمله مشخصه های بلع تانگ تراست است. در صورتی که این الگوی بلع تا پس از دوران نوزادی ادامه پیدا کند، ممکن است تأثیرات آن روی رشد صورت و ظاهر، سلامت و برقراری ارتباط (گفتار) نیز مشاهده شوند.

تانگ تراست به سادگی تنها یک مسئله خردسالی نیست. بسیاری از افراد بزرگسال نیز با وضعیت رو به جلو قرار گرفتن زبان یا الگوی بلع رو به جلو مواجه هستند که ایده آل نیست، حتی بدون آنکه خودشان متوجه آن شوند. برخی از علائم و نشانه های رایج این ناهنجاری در افراد بزرگسال عبارت است از سردرد، خر و پف، آپنه خواب، فک کلیکی (سندروم مفصل فکی گیجگاهی)، بیماری دندان و لثه، و برگشت درمان ارتودنسی. نیروی عضلات بسیار زیاد است- در صورت عدم آموزش مجدد، دندان ها و استخوان ها به راحتی به سمت عقب و مکان اولیه خود باز می گردند.

الگوی بلع تانگ تراست چیست؟

الگوی بلع تانگ تراست وقتی در نوزادانی که از سینه مادر یا شیشه شیر می خورند طبیعی است (گرچه اغلب شیر خوردن از شیشه شیر همیشه منجر به بروز این مشکل نمی شود). با شروع روند سفت شدن استخوان ها، باید این عادت شکل بگیرد که هنگام بلع نوک زبان در سقف دهان و پشت دندان های جلوی فک بالا قرار بگیرد. سپس غذا به جای حرکت رو به جلو، با حرکت موج-مانند زبان به عقب رانده می شود (که نتیجه وجود الگوی بلع تانگ تراست است).

گاهی اوقات، حین غذا خوردن مشاهده می شود که نوک زبان می تواند از دهان بیرون بزند. مسلماً این در کودکان شایع تر است. مشاهده شده است که جویدن غذا با دهان باز همیشه هشدار دهنده ترین علامت اصلی است و قطعاً توصیه می شود روی افرادی که با وجود سلامت بودن، تمایل به جویدن غذا با دهان باز دارند بررسی های بیشتر انجام شوند. افراد بزرگسال اغلب یاد می گیرند هنگام بلع زبان خود را داخل دهان نگه دارند، اما هیپرتروفی یا بیش فعالی عضلات صورت هنگام بلع هنوز هم می تواند مشاهده شود. علت این است که لب ها در حال سخت تلاش کردن برای مقابله با نیروی رانش رو به جلوی زبان هستند. هنگام بلع معمولی، عضلات صورت باید آرام باشند.

تانگ تراست

انواع مختلف تانگ تراست

انواع مختلف تانگ تراست و مشکلات ارتودنتیک مرتبط با آن عبارتند از:

• اپن بایت قدامی شایع ترین و معمول ترین شکل تانگ تراست است. در چنین مواردی، لب ها به درستی روی یکدیگر قرار نمی گیرند، و دهان کودک اغلب باز است و زبان تا پشت لب ها بیرون می زند. به طور کلی، شما می توانید تشخیص دهید بیمار در کنار تانگ تراست زبان بزرگی دارد.
• تراست قدامی لب پایین رو به داخل کشیده می شود و دندان های پیشین فک پایین و بالا به میزان زیادی از موقعیت طبیعی و عادی خود جلوتر می آید. تراست قدامی معمولاً منجر به فشار بیش از حد عضلات چانه بیمار می شوند.
• تراست یک طرفه که در آن عموماً بایت در یک طرف باز است.
• تراست دو طرفه دندان های خلفی از نخستین دندان دو پایه تا کل دندان های مولر عقب دهان از هر دو سمت باز هستند، و بایت قدامی بسته است. اصلاح تراست دو طرفه دشوارتر از همه موارد دیگر است.
• اپن بایت قدامی دو طرفه که در آن تنها دندان هایی که با یکدیگر تماس پیدا می کنند دندان های مولر هستند. بایت بیمار در دو طرف کاملاً باز است، که باعث می شود دندان های قدامی هرگز با یکدیگر تماس پیدا نکنند. معمولاً، بیمارانی که اپن بایت قدامی دو طرفه دارند زبان بزرگی نیز خواهند داشت.
• تراست با بایت بسته که در آن هر دو ردیف دندان های بالا و پایین از یکدیگر دور و رو به جلو مورب می باشند. تراست با بایت بسته عموماً دچار جلو آمدگی دوگانه است.

تانگ تراست چقدر زود قابل تشخیص است؟

کودک معمولاً از بدو تولد به دلیل شرایط بلع نوزادی الگوی تانگ تراست را از خود نشان می دهد. با این حال، این نوع الگوی بلع تا 4 سالگی دلیلی برای نگرانی شدید وجود ندارد. اکثر کودکان الگوی بلع نوزادی خود را ترک می کنند و بدون آنکه تانگ تراست مشکل داری بوجود بیاید، الگوی بلع بالغ بوجود می آید.

در صورتی که کودک تا چهار سالگی الگوی بلع طبیعی پیدا نکند، تراست قوی تر می شود، و به یک مشکل تبدیل می شود، و نیاز به برنامه آموزشی برای اصلاح شرایط مشکل آفرین خواهد داشت.

الگوی بلع تانگ تراست ممکن است به دلایل زیر باقی بماند:

• مکیدن انگشت یا شست
• مکیدن لباس یا مو
• سمت دهان بردن اشیاء (برای افراد بزرگسال این ممکن است شامل جویدن مداد باشد)
• جویدن ناخن یا جویدن لب ها یا داخل لپ ها
• بزرگ بودن لوزه ها یا لوزه سوم
• آلرژی ها و احتقان بینی
• گره زبانی (فرنوم محدود کننده زبان)
• از دست رفتن زود هنگام زبان
• دیس پراکسی دهان
• مشکلات پردازش حسی

تانگ تراست چه تأثیرات خاصی دارد؟

هنگامی که زبان در موقعیت رو به جلو یا رو به پایین قرار می گیرد، فشار مستمر روی دندان ها و استخوان فک وجود دارد، که ممکن است نحوه قرار گیری دندان ها و رشد فک را تحت تأثیر قرار دهد. بلع حتی فشار بیستری به دندان ها و فک پایین وارد می کند. تخمین زده شده است که ما در هر روز 1200 تا 2000 مرتبه عمل بلع را انجام می دهیم، بنابراین مقدار قابل توجهی فشار است (به خاطر داشته باشید ما پیوسته در حال قورت دادن بزاق دهان خودمان هستیم؛ نه غذا یا نوشیدنی).

عدم وجود فشار زبان به پلیت (کام یا سقف دهان) نیز قابل مشاهده است. بلع عادی رشد و باز شدن استخوان ها در سقف دهان را تحریک می کند. سلول های استخوان در این ساختارها با استخوان های دیگر بخش های بدن تفاوت دارند. آنها بر اساس الگوهای از پیش تعیین شده ژنتیک رشد نمی کنند. آنها تنها زمانی که تحریک می شوند رشد می کنند. تا سن 6 سالگی، بخیه های سخت کام با یکدیگر جوش خورده اند و در افرادی که تانگ تراست دارند، اغلب باریک و بسیار مرتفع است.

وقتی کام (سقف دهان) به اندازه کافی وسیع نشود، ممکن است یم مانع ساختاری برای ادای صحیح برخی حروف در گفتار باشد که درمان به تنهایی قادر به برطرف نمودن آنها نیست. با توجه به اینکه سقف دهان پایه حفره بینی نیز هست، مجرای تنفسی نیز تحت تأثیر قرار می گیرد. هر گونه مانع سر راه تنفس راحت از راه بینی باعث دائمی شدن عادت تنفس دهانی و قرار گرفتن زبان در موقعیت رو به جلو می شود.

افرادی که عادت تانگ تراست دارند، اختلالات گفتاری دارند. این اختلال اغلب با نوک زبانی حرف زدن هنگام ادای حروف “س” و “ز” همراه است، جایی که زبان از بین دندان های جلو بیرون می زند. گاهی اوقات این الگو در دیگر حروف مانند “ش”، “چ”، و “ج” نیز مشاهده می شود. حروف دیگری که ادای آنها مستلزم تماس بین نوک زبان و تیغه آلوئولار است (برجستگی پشت دندان های جلوی فک بالا). ما پیوسته مشاهده می کنیم که حروف “ت”، “د”، “ن”، و “ل” نیز تحت تأثیر قرار می گیرند، گرچه ممکن است نسبتاً جزئی (مخصوصاً در برخی افراد بزرگسال) باشد. وضعیت باز ماندن مداوم دهان نیز ممکن است با ضعف یا کوتاهی عضلات لب همراه باشد، توانایی ادای واضح و شفاف حروف “لبی” (پ، ب، م، ف، و) را تحت تأثیر قرار دهد.

گرچه ممکن است تنفس دهانی خوش خیم (و حتی در کودکان با نمک) به نظر برسد، اما عوارض زیادی برای سلامتی دارد. توربین های موجود در حفره بینی ما مانند فیلتر هوا عمل می کنند. وقتی ما هوا را از راه دهان تنفس می کنیم، به صورت سرد و فیلتر نشده وارد ریه ها می شود. این امر موجب بروز مکرر بیماری های مجرای تنفسی فوقانی می شود. به مرور زمان، می تواند موجب حساسیت دندان ها، تورم لثه ها، و حتی افزایش احتمال پوسیدگی و عفونت دندان ها شود. ما مطمئناً با بیماران 5 ساله ای که برای پر کردن چند دندان با آمالگام تحت بیهوشی قرار گرفته اند کار می کنیم. خشکی و ترک خوردن لب ها، همینطور خشکی دهان نیز شایع هستند.

علاوه بر این، تنفس دهانی به این معنا است که سطوح دی اکسید کربن و اکسیژن موجود در ریه ها متعادل نیست (مانند هنگام تزریق بیش از حد هوا). این امر روی سیستم عصبی پاراسمپاتیک و ترشح هورمون های ادرار آور تأثیر می گذارد. کودکانی که از راه دهان نفس می کشند مستعد شب ادراری نیز هستند. افراد بزرگسال ممکن است گزارش دهند که در طول شب مجبور هستند برای ادرار کردن مکرراً از خواب بیدار شوند.

دست آخر اینکه، خر و پف کردن، و آپنه خواب از جمله شرایط جدی مرتبط با تانگ تراست و مجموعه مشکلات ایجاد کننده آن هستند. وقتی سرماخوردگی بدی دارید، میزان انرژی و توجه نیز ممکن است تحت تأثیر قرار بگیرند، شاید نیمی از دلیل احساس وحشتناک عدم درست نفس کشیدن باشد.

تانگ تراست

چه کسی تانگ تراست را تشخیص می دهد؟

چالش برانگیزترین مشکلی که وجود دارد تشخیص تانگ تراست است. به عنوان یک قانون کلی، ارتودنتیست ها، دندانپزشکان عمومی، دندانپزشکان کودکان، و گفتار درمانگرها می توانند این مشکل را شناسایی نمایند. در بسیاری موارد، حتی در صورتی که شرایط از نوزادی وجود داشته باشد، ممکن است تا زمانی که کودک تحت درمان ارتودنسی قرار نگیرد متوجه وجود آن نشوید.

این شرایط برای بیمار کاملاً طبیعی است زیرا از ابتدا و در تمام طول عمر آن را داشته اند، بنابراین کودک به شخصه آن را گزارش نخواهد کرد. بنابراین، تشخیص عموماً زمانی اتفاق می افتد که کودک علائم دندانی و گفتاری که نیاز به اصلاح دارد را از خود نشان دهد.

تانگ تراست چگونه درمان می شود؟

• ارزیابی: جمع آوری اطلاعات زمینه ای و معاینه و بررسی ساختارهای دهانی، ژست، تنفس، بلع، و گفتار.
• ارجاع: بسته به علت بنیادی تانگ تراست، مشورت با دیگر پزشکان ممکن است توصیه شود (مخصوصاً اگر شما نگران مجرای تنفسی هستید). عموماً همکاری متخصصان گوش و حلق و بینی، ارتودنتیست ها، و متخصصان خواب لازم است.
• آموزش: کسب اطلاعات در مورد وضعیت درست زبان و اهمیت درمان.
• آموزش آگاهی برای ایجاد حالت استقرار جدید زبان و الگوی بلع (تمرینات).
• گفتار درمانی.

تمرینات خانگی یکی از جنبه های مهم درمان در طول آموزش آگاهی، بلع و گفتار درمانی هستند.

تانگ تراست

ابزارهای ارتودنسی

اکنون مهم است که ارتودنتیست مشکل تانگ تراست را چگونه درمان می کند. قفس زبان نوعی ابزار ارتودنتیک سفارشی است که برای کمک به مبارزه با عاداتی مانند تانگ تراست و مکیدن انگشت استفاده می شود. ارتودنتیست می تواند مشخص نماید آیا بیمار به این ابزار نیاز دارد یا خیر. این ابزار به طور دائمی با دو حلقه ای (بند) که به دور دو دندان مولر در عقب دهان قرار می گیرند، داخل دهان باقی می ماند. حلقه ها به قفس یا توری کوچکی متصل می شوند که عموماً پشت دندان های جلوی دهان قرار می گیرد. این توری یا قفس کمک می کند:

• از جلوآمدگی زبان و فشار وارد کردن به پشت دندان ها جلوگیری می کند.
• به کودک یادآوری می کند که انگشت یا زبان خود را پشت دندان های جلوی دهان قرار ندهد.
• به کودک کمک می کند هنگام بلع زبان خود را عقب نگه دارد.

آیا ابزار ترک تانگ تراست می تواند متحرک باشد؟

آنها می توانند متحرک باشند. ابزار ترک تانگ تراست می تواند متحرک باشد یا خیر، و این به عوامل مختلفی بستگی دارد. ارتودنتیست می تواند قفس زبان را به ریتینرهای متحرک کودک اضافه کند، اما آنها می توانند ابزارهای دائمی باشند که نیاز به ابزارهای تخصصی برای گذاشتن و برداشتن آنها از داخل دهان دارند. با ارتودنتیست در مورد مؤثرترین نوع ابزار برای کودک خود مشورت کنید.

اگر فکر می کنید کودک شما نمی تواند در استفاده از ابزار متحرک همکاری کند نوع ثابت آن را انتخاب کنید. به خاطر داشته باشید برخی موارد حل نشده باقی می مانند زیرا بیمار توصیه های تخصصی را دنبال نمی کند.

اگر فکر می کنید کودک شما می تواند دستورالعمل های تخصصی را دنبال کند می توانید نمونه متحرک را برای او انتخاب کنید و شما نیز در طول درمان با او همکاری کنید.

درمان با ابزارهای ارتودنسی چقدر طول می کشد؟

طول زمانی که بیمار باید از ابزار ارتودنسی استفاده کند برای بیماران مختلف متفاوت است. این مدت می تواند از چند ماه تا کل دوره درمان ارتودنسی طول بکشد.

با همکاری کامل بیمار و والدین او، در صورتی که هیچ گونه نقص عضلانی عصبی وجود نداشته باشد، اصلاح در اکثر موارد امکان پذیر است.

تانگ تراست یک شرایط فوق العاده مشکل آفرین است، و اصلاح موفق در اکثر موارد امکان پذیر است. موارد اندکی وجود دارند که بیمار نمی تواند به این شرایط فائق بیاید، اما اساساً به دلیل عدم همکاری با جلسات ضروری درمان و توصیه های پزشک است.

مراقبت از سلامت عمومی و سلامت دهان و دندان کلید اصلی برای داشتن زیباترین لبخند است. دو مرتبه مسواک زدن در طول روز (آخرین کاری که در طول روز انجام می دهید و یک مرتبه دیگر) با خمیر دندان فلورایده و داشتن چکاپ های منظم دندانپزشکی می توانند به شما کمک کنند دندان های سالم خود را حفظ کنید.

رژیم غذایی، سیگار کشیدن، و نوشیدن الکل نیز روی سلامت دندان ها تأثیر دارند.

رژیم غذایی سالمِ که برای دندان های شما خوب است

آنچه شما می خورید و می نوشید می توانند موجب پوسیدگی دندان های شما شوند، بنابراین داشتن رژیم غذایی سالم برای دندان های شما مهم است.

یک رژیم غذایی متعادل شامل مقادیر زیادی میوه و سبزیجات، و نیز غذاهای نشاسته ای، مانند نان، برنج، سیب زمینی، و پاستا (ماکارونی) است (مواد غذایی نشاسته ای حاوی دانه های کامل را انتخاب کنید و در صورت امکان سیب زمینی ها را با پوست بخورید).

علاوه بر این، باید منابع پروتئینی مانند گوشت، ماهی، تخم مرغ، حبوبات، و دیگر منابع غیر لبنی پروتئین، و مقداری شیر، و غذاهای لبنی (به صورت ایده آل، پروتئین های کم چرب) بخورید.

تنها مقادیر اندکی از خوراکی ها و نوشیدنی های حاوی قند زیاد بخورید.

به منظور پیشگیری از پوسیدگی دندان ها مصرف قند را کاهش دهید

محدود کردن مقدار قندی که می خورید و می نوشید برای پیشگیری از پوسیدگی دندان ها مهم است.

مقدار زیادی از قندهایی که شما می خورید و می نوشید در غذاهایی مانند نمونه های زیر وجود دارند:

• شیرینی ها، شکلات، کیک، و بیسکوئیت
• نوشیدنی های قندی حاوی نوشیدنی های رژیمی، نوشیدنی های گازدار، نوشیدنی های حاوی شیر با قند افزوده، و الکل
• آبمیوه ها شامل آبمیوه های تازه شیرین نشده و اسموتی ها
• نان، شیرینی، و پای میوه ای
• پودینگ های اسفنجی، و پودینگ های دیگر
• قند افزوده شده به غذاها یا نوشیدنی هایی مانند چای
• غلات شیرین صبحانه
• مربا، مارمالاد، عسل، و شربت ها
• بستنی و سوربت ها
• میوه های خشک یا میوه های داخل شربت

در روز یک لیوان آبمیوه یا اسموتی بخورید

قندها به صورت طبیعی در خوردنی هایی مانند میوه ها و شیر وجود دارند، اما نیاز نیست خوردن این نوع قندها را قطع کرد.

اما وقتی آب میوه ها گرفته می شود با ترکیب می شوند، مثلاً مانند زمانی که در اسموتی ها استفاده می شوند، قندها از ساختار میوه آزاد می شوند. این قندها وقتی آزاد می شوند می توانند به دندان ها آسیب برسانند، بنابراین بهتر است آبمیوه ها یا اسموتی ها را در زمان وعده های غذایی بنوشید.

مجموع نوشیدنی هایی که می نوشید، از آبمیوه ها و آب سبزیجات گرفته تا اسموتی ها، نباید بیشتر از 150 میلی لیتر در روز شود، که یک لیوان کوچک است.

برای مثال، اگر در طول یک روز 150 میلی لیتر آب پرتقال و 150 میلی لیتر اسموتی بخورید، شما از مقدار توصیه شده 150 میلی لیتر فراتر رفته اید.

رژیم غذایی برای سلامت دهان و دندان

کشیدن سیگار چگونه می تواند به دندان ها آسیب برساند؟

کشیدن سیگار می تواند موجب ایجاد لکه های زرد رنگ روی دندان ها و بروز بوی بد دهان و افزایش خطر بیماری لثه شود، و نیز باعث بروز بسیاری مشکلات جدی دیگر برای سلامتی شود.

اثر الکل بر سلامت دهان

الکل می تواند موجب فرسایش سطح بیرونی دندان ها شود، و منجر به از دست رفتن مینای دندان ها شود. در صورتی که این اتفاق رخ دهد، ممکن است لازم باشد برای پر کردن دندان به دندانپزشک مراجعه کنید.

نوشیدن مقدار زیادی الکل با افزایش خطر گسترش سرطان دهان ارتباط دارد.

مهم ترین ریسک فاکتور برای سرطان دهان ترکیبی از تأثیرات کشیدن سیگار و نوشیدن الکل است.

تخمین زده شده است که نوشیدن مقادیر زیاد الکل و مصرف دخانیات خطر گسترش سرطان های دهان را 38 مرتبه بیشتر افرادی می کند که نه الکل مصرف می کنند و نه سیگار می کشند.

رژیم غذایی برای سلامت دهان و دندان

خوردنی ها و نوشیدنی ها می توانند موجب لک شدن دندان ها شوند

شراب، کشیدن سیگار، چای، و قهوه همگی عواملی هستند که موجب لک شدن دندان ها می شوند. آنها را در حداقل نگه دارید تا لک شدن دندان های خود را متوقف کنید.

دندانپزشک شما می تواند پاکسازی تخصصی روی دندان های شما انجام دهد، که می تواند به کاهش لکه های دندانی کمک کند.

برای داشتن دهانی سالم چه می توان خورد؟

بادام

بادام ها از آنجا که حاوی مقادیر اندکی قند و منبع خوبی از کلسیم و پروتئین می باشند، میان وعده ای ایده آل می باشند، و نیز راهی ایده آل برای سالم نگه داشتن دهان. سعی کنید یک مشت بادام به سالاد خود اضافه کنید، تا عطر و طعم بیشتری پیدا کند یا آنها را به یک شام ساده اضافه کنید تا بافت خوبی بگیرد.

رژیم غذایی برای سلامت دهان و دندان

هویچ

هویچ ها ترد و سرشار از مواد مغذی خوبی مانند فیبرها و ویتامین ها هستند. این سبزیجات را به عنوان یک میان وعده عصرانه یا بخشی از ناهار خود مصرف کنید. حتی خوردن مقداری هویچ خام می تواند به افزایش تولید بزاق کمک کند که خطر بروز حفره های دندانی را کاهش می دهد.

لبنیات

ثابت شده است که فراورده های لبنی مانند ماست و پنیر به حفظ سلامت خوب دهان کمک می کنند. مخصوصاً پنیر می تواند pH دهان را بالا ببرد و خطر پوسیدگی دندان را کاهش دهد. این فراورده های لبنی حاوی کلسیم و پروتئین نیز هستند، که هر دوی آنها به افزایش استحکام مینای دندان ها کمک می کنند. ماست نیز درست مانند پنیر حاوی مقادیر زیادی کلسیم و پروتئین است، همراه با مزایای افزوده پروبیوتیک. این باکتری های مفید می توانند با کاهش تجمع باکتری های دیگر که می توانند موجب پوسیدگی دندان ها و مشکلات دیگر شوند به سلامت لثه ها کمک کنند.

سیب

یک سیب در روز ممکن است شما را از پزشک دور نگهدارد، اما می تواند دندانپزشک را نیز از شما دور نگهدارد. سیب ها ممکن است در دسته شیرین کننده ها قرار بکیرند، اما مقادیر زیادی آب و فیبر دارند. با خوردن سیب، بزاق داخل دهان خود را افزایش می دهید، که کمک می کند باکتری ها و ذرات غذا شسته شوند. به لطف فیبرهای موجود در پوست سیب نیز لثه های شما تحریک می شوند.

اختلالات مفصل فکی گیجگاهیTemporomandibular disorders  (TMD) اختلالاتی هستند که از اکلوژن (تماس بین دندان ها)، مفصل فک، و عضلات اطراف صورت نشأت می گیرند که جویدن و حرکات فک را کنترل می کنند. علائم و نشانه های این اختلال عبارتند از: صدای کلیک و در رفتگی در ناحیه فک، “قفل شدگی” یا “گیر کردن” فک در حالت بسته یا باز، دشواری در جویدن، تورم، درد، تحریک پذیری در ناحیه صورت.

اختلال مفصل فکی گیجگاهی

اختلال مفصل فکی گیجگاهی چیست؟

اختلالات مفصل فکی گیجگاهی اختلالاتی هستند که در نتیجه مشکلاتی که در نحوه قرار گیری دندان های بالا و پایین روی یکدیگر، مفاصل فک، و عضلات صورت که جویدن و حرکات فک را کنترل می کنند وجود دارند بروز پیدا می کنند.

مفصل فکی گیجگاهی چیست؟

مفصل فکی گیجگاهی TMJ همان مفصل فک است، که مفصل لولا مانندی است که فک پایین (مندیبل) را به استخوان گیجگاهی جمجمه متصل می کند، که دقیقاً جلوی گوش ها در طرفین سر واقع شده است. این مفاصل به آرامی به بالا و پایین و طرفین حرکت می کنند، که امکان حرف زدن، جویدن، و خمیازه کشیدن را فراهم می آورند. عضلاتی که به مفصل فک متصل هستند و آن را احاطه کرده اند موقعیت آن و نحوه حرکات آن را کنترل می کنند.

علل بروز اختلالات مفصل فکی گیجگاهی

اختلالات مفصل فکی گیجگاهی می توانند در نتیجه آسیب به فک، TMJ، یا عضلات سر و گردن بروز پیدا کنند، مانند مشت محکم. علل دیگر عبارتند از:

• فشردن و ساییدن دندان ها روی یکدیگر (فشار خیلی زیادی به مفصل فکی گیجگاهی وارد می کند)
• تغییر وضعیت ضربه گیر نرم یا دیسک بین توپ و سوکت مفصل فک
• وجود استئوآرتریت یا آرتریت روماتوئید در مفصل فکی گیجگاهی
• استرسی که می تواند باعث شود باعث سفتی عضلات صورت و فک یا فشردن دندان ها روی یکدیگر می شود.

علائم و نشانه های اختلالات مفصل فکی گیجگاهی

افرادی که اختلالات مفصل فکی گیجگاهی دارند ممکن است درد و ناراحتی شدیدی را تجربه کنندبه طور موقت یا برای چندین سال تجربه کنند. TMD بین افراد 20 تا 40 ساله شایع است و در زنان بین مردان شایع تر است.

علائم و نشانه های TMD عبارتند از:

• درد و تحریک پذیری در صورت، منطقه مفاصل فک، گردن، و شانه ها، و داخل و اطراف گوش هنگام جویدن، حرف زدن، یا کامل باز کردن دهان.
• محدود شدن توانایی کامل باز کردن دهان.
• گیر کردن یا قفل شدن فک در وضعیت باز یا بسته.
• صداهای کلیک یا در رفتگی در مفاصل فک هنگام باز یا بسته کردن دهان. درد نیز ممکن است وجود داشته باشد.
• احساس خستگی در صورت.
• مشکل در جویدن یا ناراحتی ناگهانی بایت- گویی دندان های فک های بالا و پایین به درستی روی یکدیگر قرار نمی گیرند.
• تورم در طرفین صورت.

دیگر علائم و نشانه های شایع عبارتند از دندان درد، سر درد، گردن درد، سر گیجه، و گوش درد، و مشکلات شنوایی مانند وزوز گوش.

اختلال مفصل فکی گیجگاهی

اختلالات مفصل فکی گیجگاهی چگونه تشخیص داده می شوند؟

از آنجا که شرایط و بیماری های دیگر می توانند منجر به بروز علائم و نشانه های مشابه- شامل دندان درد، مشکلات سینوس، آرتریت، یا بیماری لثه- شوند، سوابق پزشکی دقیق و معاینات بالینی گرفته می شوند. مفاصل فکی گیجگاهی از نظر درد یا حساسیت و تحریک پذیری مورد بررسی قرار می گیرند؛ صداهای کلیک، یا قفل شدگی، یا صداهای شدید در طول حرکات فک؛ محدودیت حرکات، یا قفل شدگی فک هنگام باز و بسته کردن دهان؛ و بایت و عملکردهای عضلات.

تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس ممکن است گرفته شوند. این تصاویر رادیوگرافی کامل از صورت کل فک، مفصل فکی گیجگاهی، و دندان ها را نشان می دهد تا این اطمینان بوجود بیاید که مشکلات دیگر منجر به بروز علائم نشده اند. گاهی اوقات، دیگر تصاویر برای تست نیاز هستند. در تصاویر MRI بافت های نرم مشاهده می شوند، مانند دیسک مفصل فکی گیجگاهی، تا بررسی شود آیا با حرکات فک در جای درست قرار دارد یا خیر. اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) به دیدن جزئیات استخوانی مفاصل کمک می کند.

ممکن است لازم باشد برای مراقبت های بیشتر و درمان به جراح فک و صورت مراجعه کنید. این پزشک متخصص فرایندهای جراحی داخل و اطراف صورت، دهان، و ناحیه فک است.

درمان های موجود برای اختلالات مفصل فکی گیجگاهی (TMD)

درمان ها حیطه مختلفی از مراقبت های شخصی ساده و درمان های محافظه کارانه را در بر می گیرند تا تزریق ها و جراحی باز. اکثر متخصصان موافق هستند که درمان باید با درمان های غیر جراحی محافظه کارانه آغاز شود، و جراحی به عنوان آخرین راهکار باید باقی بماند. برخی از درمان ها در زیر فهرست شده اند که وقتی همراه با یکدیگر استفاده شوند بهتر عمل می کنند:

اختلال مفصل فکی گیجگاهی

درمان های اساسی برای اختلالات مفصل فکی گیجگاهی

• کیسه آب سرد یا گرمای مرطوب را روی موضع اعمال کنید: به مدت 10 دقیقه یک کیسه یخ روی طرفین صورت و ناحیه شقیقه قرار دهید. چند ورزش کششی ساده برای فک خود انجام دهید (طبق دستور دندانپزشک یا فیزیوتراپ). پس از ورزش کردن، به مدت 5 دقیقه، حوله گرم روی طرفین صورت قرار دهید. این کار را چند مرتبه در طول روز انجام دهید.
• غذاهای نرم بخورید: غذاهای نرمی مانند ماست، پوره سیب زمینی، پنیر کوتیج، سوپ، تخم مرغ آب پز، ماهی، میوه ها و سبزیجات پخته، حبوبات و دانه ها. علاوه بر این، غذای خود را به قطعات کوچکتر تبدیل کنید. از خوردن غذاهای سفت و ترد (مانند نان های بزرگ و هویچ خام)، غذاهای ضخیم و بزرگ که نیاز دارند دهان خود را کامل باز کنید تا اندازه لقمه شما شود، و غذاهای جویدنی (مانند کارامل و تافی) اجتناب نمایید. آدامس نجوید.
• دارو مصرف کنید: برای شل کردن عضلات خود و کاهش تورم، داروهای غیر استروئیدی ضد التهاب (NSAIDها) بدون نسخه ، مانند آسپرین، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، و ناپروکسن (آلیو) را امتحان کنید. دندانپزشک شما برای درد می تواند دوزهای بالاتر این داروها و دیگر NSAIDها، و داروهای دیگر را مانند ضد دردهای مخدر تجویز کند. شل کننده های عضلات، مخصوصاً برای افرادی که دندان های خود را روی یکدیگر فشار می دهند و می سایند، می توانند به آرام کردن عضلات سفت فک کمک کنند. داروهای ضد اضطراب می توانند به کاهش استرس کمک کنند، که گاهی اوقات تصور می شود موجب تشدید اختلالات مفصل فکی گیجگاهی شود. دوز پایین داروهای ضد افسردگی نیز می تواند به کاهش یا کنترل درد کمک کند. شل کننده های عضلات، داروهای ضد اضطراب، و داروهای ضد افسردگی تنها با تجویز در دسترس می باشند.
• استفاده از اسپلینت یا محافظ دندان شبانه: اسپلینت ها و محافظ دندان های شبانه ابزارهای دهانی پلاستیکی هستند که روی دندان های بالا یا پایین قرار می گیرند. آنها مانع برخورد و تماس دندان های فک های بالا و پایین با یکدیگر می شوند، که از تأثیرات ساییدن و فشردن دندان ها روی یکدیگر می کاهد. علاوه بر این، آنها با قرار دادن دندان ها در تماس با اسپلینت در درست ترین و کم آسیب ترین موقعیت بایت را اصلاح می نماید. اصلی ترین تفاوت بین اسپلینت ها و محافظ دندان ها این است که محافظ دندان های شبانه تنها شب ها استفاده می شوند و اسپلینت ها به صورت تمام وقت (24 ساعت به مدت 7 روز) استفاده می شوند. دندانپزشک شما راجع به نوع محافظ دندانی که شما نیاز دارید گفتگو خواهد کرد.
• قرار گرفتن تحت درمان های اصلاحی دندانپزشکی: این درمان ها شامل قرار دادن جایگزین برای دندان های از دست رفته؛ یا استفاده از روکش ها، یا بریس ها برای متعادل ساختن سطوح جونده دندان ها یا اصلاح مشکلات بایت است.
• از حرکات شدید فک پرهیز نمایید:

خمیازه کشیدن و جویدن را در حداقل میزان ممکن نگه دارید تا از جابجایی های شدید فک مانند فریاد زدن و آواز خواندن پرهیز نمایید.

چانه خود را روی دست قرار ندهید یا تلفن خود را بین شانه و گوش خود نگه ندارید. برای کاهش درد گردن و صورت وضعیت خوبی را تمرین کنید.

تا جایی که می توانید دندان های خود را مقداری از یکدیگر دور نگهدارید تا فشار روی فک خود را کاهش دهید. برای کنترل دندان قروچه در طول روز، زبان خود را روی سقف دهان پشت دندان های جلوی فک بالا قرار دهید.

تکنیک های آرام سازی را یاد بگیرید تا به کنترل فشار عضلات در فک کنید. از دندانپزشک خود در مورد نیاز به فیزیوتراپی یا ماساژ سؤال بپرسید. به فکر درمان های کاهش دهنده استرس، شامل بیوفیدبک، باشید.

اختلال مفصل فکی گیجگاهی

درمان های بحث برانگیزتر برای اختلالات مفصل فکی گیجگاهی

وقتی درمان های محافظه کارانه موفقیت آمیز نیستند، دندانپزشک شما ممکن است یکی یا چند درمان زیر را پیشنهاد دهد:

• محرک عصبی الکتریکی ماوراء پوست (TENS): در این درمان برای کاهش درد برای شل کردن مفاصل فک و عضلات صورت، از جریان برق با سطح پایین استفاده می شود. این درمان می تواند در مطب دندانپزشک یا در منزل انجام شود.
• آلتراسوند: این یک درمان گرمایی عمیق است که برای کاهش درد یا بهبود حرکات روی مفاصل فکی گیجگاهی اعمال می شود.
• تزریق در محل درد: داروهای مسکن یا بی حس کننده ها برای تسکین درد به عضلاتی از صورت که درد دارند تزریق می شوند.
• درمان با امواج رادیویی: امواج رادیویی محرک الکتریکی با سطح پایین به فک وارد می کنند، که جریان خون را افزایش می دهد. این موجب کاهش درد مفاصل می شود.

جراحی برای اختلالات مفصل فکی گیجگاهی

جراحی تنها در صورتی باید انجام شود که همه گزینه های درمانی دیگر امتحان شده اند و درد شدید باقی مانده باشد. از آنجا که جراحی بازگشت پذیر نمی باشد، نظر دو یا حتی سه دندانپزشک دیگر را در این زمینه جویا شوید.

سه نوع جراحی برای اختلالات مفصل فکی گیجگاهی وجود دارد: آرتروسنتز، آتروسکوپی، و جراحی باز مفصل. نوع جراحی مورد نیاز به مشکل مفصل فکی گیجگاهی بستگی دارد.

• آرتروسنتز: این فرایند جزئی داخل مطب و تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. این روش زمانی می تواند استفاده شود که فک ناگهان در وضعیت بسته قفل شود (فک نتواند به طور کامل باز شود) یا برای کاهش التهاب مفصل فکی گیجگاهی انجام می شود. سوزن هایی که با مایع استریل پر شده اند به داخل مفصلی که تحت تأثیر قرار گرفته است فرو می شوند و مفصل شستشو داده می شود. گاهگاهی، یک ابزار جراحی برای برداشتن بافت اسکار یا رها کردن دیسکی که از جای خود خارج شده است استفاده می شود. (یک دیسک نوع متفاوتی از بافت است که مانند ضربه گیر برای قسمتی عمل می کند که استخوان های فک با جمجمه تماس پیدا می کنند.)
• آرتروسکوپی: این فرایند تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. جراح برش کوچکی در جلوی گوش ایجاد می کند و یک ابزار کوچک نازک جای می دهد که حاوی لنز و نور است. این ابزار به یک صفحه ویدئویی قلاب شده است که اجازه می دهد مفصل فکی گیجگاهی و ناحیه اطراف آن را معاینه کند. بسته به علت بروز اختلال مفصل فکی گیجگاهی، جراح ممکن است بافت ملتهب را بردارد یا دیسک یا هر منطقه دیگری از مفصل فکی گیجگاهی را صاف کند.

از آنجا که جراحی آرتروسکوپیک از طریق یک برش کوچک انجام می شود، در مقایسه با جراحی باز مفصل، زخم کمتری وجود دارد، و دوره بهبود کوتاه تر خواهد بود، ناراحتی کمتری وجود خواهد داشت، و عوارض کمتری خواهد داشت.

بسته علت بروز اختلال مفصل فکی گیجگاهی، ممکن است انجام آرتروسکوپی امکان پذیر نباشد، و لازم باشد جراحی باز مفصل انجام شود.

• جراحی باز مفصل: بیمارانی که تحت جراحی باز مفصل قرار می گیرند نیز باید تحت بیهوشی عمومی قرار بگیرند. بر خلاف آرتروسکوپی، جراحی باز مفصل یک نوع سنتی جراحی است که در آن یک برش بلند ایجاد می شود تا جراح ابزار را کار بگذارد. جراحی های باز مفصل ممکن است رویکردی باشند که در موارد زیر اتخاذ می شود:
  • یک ساختار استخوانی که مفصل فک را تشکیل می دهد ساییده شده است.
  • اطراف مفصل فکی گیجگاهی بک تومور وجود دارد.
  • اسکار یا تراشه های استخوانی داخل مفصل وجود دارند.

جراحی باز مفصل در مقایسه با آرتروسکوپی، منجر به طولانی شدن دوره بهبود می شود، بعلاوه، احتمال ایجاد اسکار بافت و آسیب به عصب نیز بیشتر است.

مهم است دقت داشته باشید که هیچ چیز در طبیعت کاملاً قرینه نیست. همه صورت ها مقداری عدم تقارن با منشاء درونی دارند. با این حال، وقتی عدم تقارن برجسته تر می شود، ممکن است موجب آزار بیمار شود. عدم تقارن صورت علل متعددی می تواند داشته باشد: مادرزادی، تروماتیک یا ناشی از حادثه و آسیب، ناشی از خطای پزشکی، پس از ابتلا به تومورها. در بیمارانی که برای بهبود عدم تقارن صورت خود به پزشک مراجعه می کنند، درمان ایده آل به معاینات فیزیکی فرد بستگی خواهد داشت.

عدم تقارن صورت

علل شایع عدم تقارن صورت

دلایل عدم تقارن صورت را می توان به سه دسته اصلی تقسیم کرد: 1) مادرزادی: ژنتیک نقش اصلی را در رشد صورت ایفا می کند و اغلب یکی از عوامل مسئول عدم تقارن ظاهری می باشد. احتمال خیلی زیادی وجود دارد که شما برخی از ویژگی های خاص عدم تقارن در چهره را از دیگر اعضای خانواده به ارث ببرید.

2) رشد: که ناشی از رشد و نمو هستند. 3) اکتسابی: فراتر از آنچه شما با آن متولد می شوید، برخی از سبک های زندگی و عوامل محیطی نیز وجود دارند که می توانند تقارن صورت شما را تحت تأثیر قرار دهند. این عوامل عبارتند از:

• کشیدن سیگار
• بالا رفتن سن
• اقدامات دندانپزشکی مانند کشیدن دندان
• برخی جراحی ها
• آسیب ناشی از آفتاب
• آسیب یا تروما

عدم تقارن صورت اغلب یک نگرانی زیبایی محسوب می شود. با این حال، اکنون، عدم تقارن برجسته می تواند نشانه مشکلات جدی پزشکی باشد. برای مثال، افت صورت اگر به صورت ناگهانی اتفاق بیفتد می تواند یکی از بارزترین نشانه های سکته باشد.

اگر عدم تقارن در بدو تولد یا نوزادی مشاهده نشود و سابقه آشکاری از ضربه به صورت یا بیماری ایجاد کننده عدم تقارن وجود نداشته باشد، کشف علت آن ممکن است دشوار باشد. به همین دلیل ممکن است عد تقارن بدون هیچ علت مشخصی طبقه بندی شود.

انواع عدم تقارن صورت

عدم تقارن ساختاری

عدم تقارن ساختاری، شکل صورت یا خطوط بدن را تحت تأثیر قرار می دهد و هنگامی که صورت در حالت خنثی باشد، وجود آن مشخص خواهد شد. اگرچه تمام ساختارهای آناتومیک سر می توانند درگیر شوند، اما نگرانی های اکثر بیماران که به ویژگی های عدم تقارن مربوط می شوند در قسمت مرکزی صورت قرار دارند. بویژه اطراف چشم ها، بینی، و دهان؛ مانند عدم تقارن موقعیت ابروها، پلک های بالا و پایین، میانه صورت، استخوان های گونه، حجم گونه ها، منطقه اطراف دهان، چانه، و خط فک.

معاینات بالینی، شامل اندازه گیری های صورت و تصور برداری مشخص خواهند نمود کدام ساختارهای آناتومیک دخیل هستند. در موارد پیچیده تر عدم تقارن ساختاری، یک سی تی اسکن سه بعدی (Cone Beam CT Scan) همراه با تصویر برداری سه بعدی (3D Laser Surface Scanning) برای روند تشخیص استفاده می شود. این ابزارهای تصویر برداری قابلیت تشخیص حتی جزئی ترین تفاوت ها در بافت نرم بین دو طرف را دارد.

عدم تقارن عملکردی

عدم تقارن عملکردی با فعال شدن عضلات صورت آشکار می شود. این وضعیت اغلب به دلیل حوادث عصبی، بویژه اختلالات مربوط به عصب هفتم جمجمه (عصب صورت) ایجاد می شود که عضلات و حالات صورت را کنترل می کنند. اختلال در عملکرد عصب با ضعف یا فلج نیمه صورت همراه است و باعث حرکت نامتقارن دو طرف صورت می شود. عدم تقارن های مربوط به اعصاب اغلب در بافت های اطراف دهان و چشم ها مشاهده می شوند، لبخند تحریف شده، بسته نشدن کامل پلک، و یا عدم تعادل حرکت ابرو.

یکی دیگر از دلایل مکرر حرکت نامتقارن صورت وجود اسکار یا جای زخم در بین ساختارهای متحرک صورت است. بافت اسکار می تواند عملکرد عضلات را محدود کرده و منجر به تحریف خطوط صورت در طول گفتار یا تکان خوردن آنها شود. ممکن است تشخیص دادن این وضعیت از اختلال عملکرد عصب دشوار باشد، اما این مزیت را دارد که در صورت تشخیص و درمان صحیح بتوان آن را به طور کامل اصلاح کرد.

طراحی چهره و گرفتن فیلم های حرکت آهسته از حرکات صورت در طول مشاوره انجام می شود. این تجزیه و تحلیل های بالینی محل، میزان، و نوع عدم تقارن صورت را نشان می دهند.

پیری نامتقارن صورت

افرادی که عدم تقارن صورت دارند، با توجه به بالا رفتن سن، تفاوت هایی بین دو طرف صورت را تجربه خواهند کرد. سمت قالب (قوی تر یا پرتر) صورت با سرعت طبیعی پیر می شود، در حالی که طرف ضعیف تر تمایل به پیر شدن سریع تر دارد.

پیری نامتقارن بویژه در افرادی قابل مشاهده است که عدم تقارن شدید صورت دارند (مانند فلج صورت)، با این حال، همین پدیده در افرادی رخ خواهد داد که عدم تقارن خفیف تا متوسط دارند، گرچه عدم تعادل سنی بین دو طرف ظریف تر خواهد بود.

علائم و نشانه های عدم تقارن صورت

عدم تقارن شدید

در موارد وخیم عدم تقارن صورت، جراحی استخوان نیاز است و شامل جراحی جابجایی فک (جراحی ارتوگناتیک)، جراحی کاهش یا تقویت استخوان، و جراحی چانه می شود. جابجا کردن فک های بالا و پایین به محلی متقارن ممکن است قدرتمندترین ابزار برای اصلاح عدم تقارن های شدید صورت باشد، اما در بیمارانی که نمی خواهند تحت جراحی هایی به این گستردگی قرار بگیرند، فرایندهای کاموفلاژ (جبرانی) با استفاده از ایمپلنت های صورت و پیوند چربی می توانند با تکنیک هایی که کمتر تهاجمی هستند، بهبودی در تقارن صورت بوجود بیاورند.

وقتی جابجایی های نامتقارن بزرگ استخوان اتفاق می افتد، واکنش بافت نرم غیر قابل پیش بینی است و الزاماً به تقارن بافت نرم علیرغم تقارن اسکلت زیرین ختم نمی شود. در قسمت هایی که پیش بینی می شود عدم تقارن بافت نرم باقی بماند، ممکن است لازم باشد همزمان با جراحی یا به عنوان فرایند تکمیلی بعد از فروکش کردن تورم و مشهود شدن نامتقارن بودن بافت نرم، پیوند چربی نیز انجام شود.

عدم تقارن چانه تأثیر چشمگیری روی عدم تقارن صورت دارد. در بسیاری موارد، عدم تقارن های شدید با مرکز قرار دادن وضعیت چانه و رفع نقائص لبه ها با تزریق چربی می تواند بهبود قابل توجهی پیدا کند.

عدم تقارن صورت

عدم تقارن های متوسط

وقتی عدم تقارن به اندازه کافی شدید نیست تا جابجایی واقعی استخوان های فک لازم باشند، ممکن است ایمپلنت های صورت استفاده شوند. این ایمپلنت ها می توانند داخل گونه ها، فک پایین، یا وسط صورت قرار بگیرند. در بسیاری از موارد عدم تقارن، سمتی که به خوبی رشد نکرده است ترکیبی از نقص اسکلتی و بافت نرم است. وقتی با پیوند استخوان یا ایمپلنت آلوپلاستیک به تنهایی برای رسیدن به تقارن صورت تلاش می شود، ممکن است بافت نرمی که روی آن قرار می گیرد در مقایسه با طرف مقابل ظاهری کاملاً زاویه دار داشته باشد. بنابراین، مشخص شده است که بهبود در تقارن اسکلتی همیشه هم منجر به بهبود تقارن صورت نمی شود. در حقیقت، ناهماهنگی خفیف در اندازه با کانتورها و بافت های عادی ممکن است واقعاً به “اسکلت” متقارن با ظاهر زاویه دار از یک سمت و ظاهر برجسته بافت نرم از سمت دیگر ترجیح داده شود. در مواردی که عدم تقارن فک پایین متوسط تا شدید وجود دارد، به عنوان مثال، توصیه می شود اندازه ایمپلنت های آلوپلاستیک کاهش داده شود و مقداری چربی روی آن تزریق شود تا هر دو طرف از نظر سه بعدی ویژگی های خوبی داشته باشند و کانتور و بافت درستی روی بافت نرم زیرین شکل بگیرد.

در بیمارانی که عدم تقارن متوسط چانه دارند، معمولاً از یک ایمپلنت آلوپلاستیک برای خلق تقارن استفاده می شود. در صورت نازک بودن پوست پیوند چانه، چربی ابزاری مفید برای ایجاد حجم کافی بافت نرم است، بنابراین ظاهر طبیعی بهبود پیدا خواهد کرد. لبه های ایمپلنتی که قابل مشاهده یا قابل لمس هستند نتایج را با مشکل مواجه می سازند و به بیمار ظاهری می بخشند که مانند دفورمیتی اولیه رضایت بخش نیست. تزریق یا پیوند چربی در این منطقه می تواند در جراحی اول انجام شود و در صورت لزوم می تواند در مطب و تحت بی حسی موضعی مجدداً تکرار شود. برای به حداقل رساندن ناهمواری های سطح، مهم است که به جای آنکه چربی به صورت سطحی تزریق شود، در عمق و زیر بافت نرم جایگذاری شود. تزریق اولیه در این منطقه تنها روی پریوست انجام می شود، و به صورت پله ای پیش می رود تا سطوح زیر جلدی برسد.

عدم تقارن های خفیف

به نظر می رسد در بیمارانی که عدم تقارن خفیف صورت دارند، ممکن است تزریق چربی به تنهایی بتواند راهکار خوبی برای اصلاح عدم تقارن صورت باشد. در صورتی که پیوند یا تزریق چربی گزینه مناسبی نباشد، ممکن است از فیلرهای زیر پوستی برای کم کردن عدم تقارن استفاده شوند. با این حال، ما بر این باوریم که این رویکرد معمولاً دارای نقص است. هنگام مراجعه بیماری که عدم تقارن صورت دارد، لازم و حیاتی است که از اجزائی که به این دفورمیتی ربط دارند آگاه باشیم. تقریباً در تمام موارد، هم استخوان بندی و هم بافت های نرم با این مشکل ارتباط دارند. در همه موارد، به جز خفیف ترین موارد، ساده لوحانه است که فکر کنیم که تزریق چربی به تنهایی عدم تقارن را اصلاح خواهد کرد و بهترین نتایج زیبایی را ارائه خواهد داد. مشکلات اسکلتی در نهایت نیاز به راهکارهای اسکلتی دارند. تلاش برای اصلاح عدم تقارن صورت با فیلرهای بافت نرم به تنهایی ممکن است تقارن حجمی را بهبود بخشد، اما به احتمال زیاد باعث خواهد شد ظاهر نرم و خمیر مانندی پیدا کند.

عدم تقارن صورت

درمان و مدیریت عدم تقارن صورت

اصلاح عدم تقارن صورت ممکن است مستلزم جابجا کردن استخوان (استئومی)، افزودن استخوان (پیوند استخوان)، افزودن یک ایمپلنت (ایمپلنت آلوپلاستیک)، کاهش استخوان، افزودن بافت نرم (چربی، فیلر، فلپ) یا کاهش بافت نرم (لیپوساکشن) برای ایجاد تقارن باشد. با اصلاح عدم تقارن اسکلتی، پس از این فرایند، بافت نرمی که رو قرار دارد ممکن است مقداری عدم تقارن مداوم در کانتور یا بافت از خود نشان دهد. پیوند چربی اتولوگ ابزاری مفید برای بهبود نتایج بافت نرم برای این بیماران است. به دلیل وجود ابزارهای بیشماری که می توان برای هر بیمار به کار برد، مهم این است که به جراحی مراجعه کنید که در همه تکنیک ها خبره باشد تا درمان شما به دلیل محدودیت مهارت جراح با مشکل مواجه نشود.

درمان جراحی برای عدم تقارن صورت

با برخی جراحی های خاص، عدم تقارن صورت می تواند بهبود چشمگیری پیدا کند و در برخی موارد جتی می تواند به طور کامل اصلاح و برطرف شود. درمان برخلاف دیگر جراحی های زیبایی صورت است. اولاً، هدف آن پرداختن به مسائل بنیادی است که موجب بروز عدم تقارن شده اند. دوماً، هدف طبیعی سازی بافت های اطرفا است که ممکن است تحت تأثیر قرار گرفته باشند یا با عدم تقارن جابجا شده اند، و آخر اینکه هر گونه علائم پیری نامتقارن را جبران کرد. به همین دلیل، ممکن است درمان شامل اجزاء جراحی بازسازی کننده صورت، جراحی زیبایی و میکروسرجری باشد، که همگی با یک فرایند انجام می شوند.

گرچه برخی عدم تقارن های جزئی تا متوسط صورت می توانند در یک فرایند جراحی اصلاح شوند، اما معمولاً هنگام درمان عدم تقارن های ساختاری اصلی یا عملکردی بهتر است از یک رویکرد چند مرحله ای بهره برد. برای مثال، اگر شرایط اسکلت صورت و جمجمه و نیز بافت نرم روی آن را شامل شود، کاملاً طبیعی است که ابتدا با اصلاح عدم تقارن های عمیق تر شروع کنیم سپس در مراحل بعدی به بافت نرم سطحی بپردازیم. در صورت نیاز به ترمیم و احیاء عصب و عملکرد عضله، همین اصل مجدداً اعمال می شود. در ابتدا، به اصلاحات عملکردی پرداخته می شود، و سپس در مراحل بعد (3 تا 6 ماه) اصلاحات بافت نرم صورت می گیرند. یک رویکرد مرحله ای همیشه بالاترین سطح دقت و قابل پیش بینی بودن نتیجه زیبایی شناسی نهایی را تضمین می کند.

 به دلیل ماهیت متفاوتی که عدم تقارن ها دارند، انتخاب تکنیک جراحی نیاز به تجزیه و تحلیل های عمیق و مباحثه در طول مشاوره دارد.