ارتودنسی متحرک

وقتی با مشکل صاف کردن دندان ها مواجه هستیم، استفاده از بریس ها تنها راهکار ممکن نیست. ابزارهای ساده تری هم وجود دارند که می توانند دندان های فرد را صاف کنند، گرچه استفاده از آنها نیاز به نظم بیشتری دارد. آنها ابزراهای متحرک دندانی یا ارتودنسی نامیده می شوند. ابزارهای متحرک در لابراتوارهای معتبر ارتودنتیک ساخته می شوند، بنابراین شما معمولاً آنها را در کلینیک های دندانپزشکی نمی بینید. هر ابزار با دقت ساخته می شود تا به درستی داخل دهان بیمار قرار بگیرد و به طرح درمان ارتودنسی کمک کند. بر خلاف بریس ها و دیگر انواع ابزارها که به دندان ها متصل می شوند، ابزارهای متحرک می توانند هر زمان که لازم باشد از دهان خارج شوند، از جمله زمانی که می خواهید دندان های خود را تمیز کنید. انواع مختلف ابزارهای متحرک ارتودنسی وجود دارند که می توانند تعدادی از مشکلات کجی دندان ها را حل کنند. در صدر آنها، این ابزارهای می توانند راه حلی برای درمان خر و پف کردن باشند، به این معنا که اگر شما یکی از آنها را استفاده کنید در نهایت می توانید خواب بهتری داشته باشید.

استفاده کنونی از ابزارهای متحرک به شکل قابل توجهی محدودتر از گذشته شده است، اما اگر گزینه های مناسب انتخاب شوند، این امکان وجود دارد که با این ابزارها بهبود کافی در اکلوژن بوجوید بیاید. برای استفاده صحیح آنها به تنهایی در دوره واسط دندانی شرایط خاصی وجود دارد. ابزراهای متحرک می توانند در کنار درمان های پیچیده تر نیز استفاده شوند تا تأثیر گذاری ابزارهای ثابت، هدگیر، یا در آماده سازی برای ابزارهای فانکشنال را افزایش دهند.

ابزارهای متحرک ارتودنسی چگونه عمل می کنند؟

ابزراهای متحرک با جابجایی ساده نوک تاج دندان ها در اطراف یک تکیه گاه نزدیک وسط دندان عمل می کنند. علاوه بر این، آنها بیرون آمدن متفاوت دندان ها را ممکن می سازند، از جمله با استفاده از بایت پلین ها. آنها با ابزارهای ثابت تفاوت دارند که قادرند جابجایی های پیچیده چندین دندان را انجام دهند، از جمله جابجایی بدنه دندان، و نیز چرخش ریشه حول محور گشتاور.

مزایا و معایب ابزارهای متحرک

مزایا

  • آنها متحرک هستند، بنابراین تمیز کردن آنها ساده تر است.
  • به واسطه پوشش پالاتالی که بوجود می آورند، قادرند افزایش انکوریج (تکیه گاه) افقی و عمودی را فراهم آورند.
  • آنها قادرند در کودکان در حال رشد موجب کاهش مؤثر اوربایت شوند.
  • آنها قادرند به بلوک های دندان ها فشار منتقل کنند.

معایب

  • امکان گم شدن ابزار وجود دارد.
  • تنها حرکات کج کننده ممکن هستند.
  • آنها گفتار را تحت تأثیر قرار می دهند.
  • برای ساخت ابزار لازم است دندانپزشک یک دسته اندازه گیری ها را انجام دهد.
  • کشش یا انقباض میان ماگزیلا (فک بالا) دشوارتر است.
  • آنها برای جابجایی چند دندان مؤثر عمل نمی کنند.
  • تحمل ابزارهای متحرک فک پایین دشوارتر است.

رایج ترین انواع ابزارهای متحرک ارتودنسی

در این قسمت رایج ترین انواع ابزارهای متحرک ارتودنسی را به شما معرفی خواهیم کرد:

ریتینر

ریتینرها می توانند متحرک یا ثابت باشند. در هر صورت، هدف استفاده از آنها حفظ وضعیت دندان ها پس از برداشتن بریس های ارتودنسی است. ارتودنتیست شما باید مشخص نماید چه مدت باید از آنها استفاده نمایید، و نیز اینکه چگونه باید از آنها مراقبت نمایید. شما می توانید هر زمان که نیاز است برای خوردن یا مسواک زدن آنها را از دهان خارج نمایید (فراموش نکنید باید ریتینر خود را نیز تمیز کنید!)، در هر صورت، باید آنها را طبق دستورالعمل ارتودنتیست خود استفاده نمایید، زیرا آنها برای پیشگیری از بازگشت دندان ها به وضعیت قبل از درمان حیاتی هستند.

ارتودنسی متحرک

ارتودنسی متحرک

فضا نگهدارها

این ابزارها در کودکانی استفاده می شوند که با از دست رفتن زود هنگام دندان ها مواجه می شوند. با وجود شکاف (فاصله) بین دندان ها، دندان های شیری دیگر که وجود دارند می توانند جابجا شوند و مسیر رشد دندان های دائمی را سد کنند. این منجر به بروز مال اکلوژن می شود. فضا نگهدارها برای پیشگیری از جابجایی دندان های شیری به سمت مسیری استفاده می شوند قرار است دندان های دائمی در آن رشد کنند.

وسیع کننده کام یا پالاتال اکسپندر

مانند ریتینرها، اکسپندرها نیز می توانند ثابت یا متحرک باشند. معمولاً، سن تعیین کننده ثابت یا متحرک بودن اکسپنرها است. برای کودکان بزرگتر، نمونه ثابت مناسب تر است.

اکسپندرها با اعمال نیروی ملایم به دندان های مولر فک بالا، برای وسیع تر کردن فک بالا استفاده می شوند. این ابزار پیوسته تنظیم می شود، و در هر بار تنظیم شدن، بار دیگر فشار ملایمی را احساس می کنید. معمولاً به بیماران توصیه می شود اکسپندر خود را چند ماه استفاده نمایند تا نتایج مطلوب حاصل شوند.

محافظ دندان

محافظ دندان ها ابزارهای دندانی هستند که اغلب ورزشکاران از آنها استفاده می کنند. ورزشکاران از آنها برای محافظت از دندان های خود در برابر حوادث احتمالی در نتیجه ضربات استفاده می کنند.

ارتودنسی متحرک

ارتودنسی متحرک

محافظ دندان شبانه (نایت گارد)

برخی افراد دندان های خود را در طول شب روی یکدیگر فشار می دهند و می سایند، که می تواند باعث شود به فک آنها آسیب وارد شود و دندان های آنها دچار ساییدگی شوند. استفاده از محافظ دندان شبانه از بروز این مشکلات پیشگیری می نماید.

ارتودنسی متحرک

ارتودنسی متحرک

گارد دندانی تانگ تراست

تانگ تراست یا همان فشار دادن رو به جلوی زبان بین دندان های جلو، عادتی است که تعدادی از افراد آن را دارند. دندان های جلو ممکن است در معرض خطر جابجایی رو به جلو باشند بنابراین توصیه می شود ابزار محافظ یا گارد تانگ تراست به منظور جلوگیری از فشار زبان و تأثیر آن روی دندان ها مورد استفاده قرار بگیرد.

پروتزهای مصنوعی پارسیل و کامل

پروتزهای پارسیل به عنوان جایگزین یک یا چند دندان از دست رفته استفاده می شوند و می توان برای پاکسازی آنها را از دهان خارج کرد. پروتزهای کامل یا دست دندان های کامل برای جایگزینی همه دندان های از دست رفته استفاده می شوند و علاوه بر احیای لبخند از تحلیل استخوان نیز جلوگیری می کنند.

ارتودنسی متحرک

ارتودنسی متحرک

دیپ بایت چیست و چگونه درمان می شود؟

دیپ بایت چیست؟

شاید دیپ بایت یکی از شایع ترین مشکلات دندانی و در عین حال دشوارترین نوع آنها از نظر درمان باشد. دیپ بایت تحت عنوان شکلی مال اکلوژن تعریف می شود که در آن وقتی دهان بسته می شود، قوس دندانی بالا از جلو روی دندان های فک پایین همپوشانی دارد؛ این نگرانی ارتودنتیک گاهی اوقات تحت عناوین دیگری مانند بایت بسته یا اوربایت نیز شناخته می شود.

البته مقدار همپوشانی دندان های جلوی فک بالا روی دندان های فک پایین متغیر است و اساساً به شکل مال اکلوژن ظاهر می شود و تفاوت بین اوربایت و دیپ بایت در این مقدار همپوشانی است. در اوربایت همپوشانی دندان ها روی یکدیگر کمتر از دیپ بایت است. در برخی موارد، دیپ بایت می تواند توانایی حرف زدن، نفس کشیدن و درست جویدن فرد را تحت تأثیر قرار دهد. علاوه بر این، می تواند شکل چهره فرد را نیز تحت تأثیر قرار دهد، و باعث شود چهره ظاهر گردتر، کوتاه تر، و سالخورده تری پیدا کند.

علل بروز دیپ بایت کدامند؟

دیپ بایت نتیجه کجی و ناصافی دندان ها و فک است و اغلب در نتیجه عوامل ژنتیکی بروز پیدا می کند. بویژه، دیپ بایت اغلب نتیجه کوچکی فک است. وقتی فک پایین کوتاه تر از فک بالا باشد، دندان های فک بالا جلوتر از دندان های فک پایین به نظر می رسند. در برخی موارد، ظاهر دیپ بایت می تواند با دندان های آسیب دیده، فشردگی بیش از حد دندان ها از دست رفتن دندان ها، یا ضعیف بودن ترمیم های دندانی تشدید شود.

دیپ بایت می تواند در نتیجه رشد بد فک در طول سال های رشد بوجود بیاید. عاداتی مانند مکیدن انگشت و استفاده از پستانک استفاده طولانی مدت شیشه شیر برای تغذیه کودک، و جویدن ناخن می توانند به دیپ بایت ربط داشته باشند.

تغییر در وضعیت دندان ها، در نتیجه از دست رفتن دندان، بویژه دندان هایی که از پشت دندان های جلو را حمایت می کنند، می تواند منجر به بروز دیپ بایت شود.

چرا دیپ بایت نیاز به درمان دارد؟

علاوه بر مزایای زیبایی که درمان دیپ بایت به همراه دارد، این مشکل باید به خاطر علل زیر برطرف شود:

  • برای کمک به بهبود عملکرد جویدن
  • کمک به صاف کردن دندان های کج و فشرده
  • جلوگیری از ساییدگی دندان ها برای بیمارانی که دندان قروچه (براکسیسم) دارند (دندان های خود را روی یکدیگر فشار می دهند و می سایند)
  • کاهش خطر از دست رفتن دندان ها و بیماری لثه
  • به حداقل رساندن احتمال بروز زخم
  • کاهش درد فک، سر دردها، و دیگر علائم مربوط به اختلالات مفصل فکی گیجگاهی

دیپ بایت چگونه تشخیص داده می شود؟

بررسی های بالینی؛ معاینات داخل دهانی و خارج دهانی

بررسی مدل های ساخته شده از روی دندان ها

تصاویر سفالوگرام گرفته شده

عکس های گرفته شده

دیپ بایت چگونه درمان می شود؟

درمان زود هنگام دیپ بایت می تواند خطر آسیب به دندان ها و فک را کاهش دهد. دیپ بایت وقتی درمان نشده باقی بماند می تواند پیشرفت کند و منجر به مشکلات بسیار گسترده برای سلامت دهان و عملکرد دندان ها شود. اگر دیپ بایت دارید، در طول جلسه مشاوره ای که به ارتودنتیست مراجعه می کنید، ارتودنتیست می تواند دندان ها، فک، و دهان شما را بررسی نماید.

درمان برای دیپ بایت حول محور صاف کردن فک و قرار گیری صحیح دندان ها می چرخد. این مشکل اغلب نیاز به یک طرح درمان جامع با چندین مرحله دارد. برخی ارتودنتیست ها ادعا می کنند برای بیمارانی که به درمان ارتودنسی نیاز دارند، درمان های محافظه کارانه ارائه می دهند. البته بررسی و ارزیابی نیاز های هر بیمار و ارائه یک طرح درمان که برای شما مناسب باشد نیاز به زمان دارد.

درمان های جامع برای دیپ بایت می توانند شامل یک یا چند درمان از درمان های زیر باشند:

  • درمان دو مرحله ای
  • اینویزیلاین
  • بریس های سنتی
  • وسیع کننده های کام یا پالاتال اکسپندر
دیپ بایت درمان دیپ بایت

دیپ بایت درمان دیپ بایت

درمان دیپ بایت با اینویزیلاین و بریس های سنتی

به طور کلی، درمان برای دیپ بایت شامل بریس ها، به تنهایی یا همراه با جراحی فک است، بنابراین بیماران قادر خواهند بود نوع بریس ها را بر اساس سلیقه خود انتخاب نمایند. این درمان ها عبارتند از اینویزیلاین، بریس های فلزی سنتی، بریس های سفید، یا بریس های لینگوال یا پشت دندانی. ارتودنتیست برای شما راجع به بریس های مختلف توضیح خواهد داد و به شما کمک خواهد کرد تصمیم بگیرید کدام یک برای وضعیت فردی شما بهتر است.

دیپ بایت درمان دیپ بایت

دیپ بایت درمان دیپ بایت

توربو بایت

توربو بایت ها موادی مانند کامپوزیت هستند که به مقدار اندک برای پر کردن دندان ها مورد استفاده قرار می گیرند و به پشت دندان ها چسبانده می شوند. گاهی اوقات آنها همراه با بریس ها مورد استفاده قرار می گیرند تا مانع تداخل و برخورد آنها با یکدیگر شوند.

جراحی فک

برخی از موارد دیپ بایت را می توان با استفاده از بریس هایی مانند اینویزیلاین (بریس های شفاف) یا بریس های فلزی (بریس های سنتی) درمان نمود. موارد وخیم تر ممکن است نیاز به جراحی فک داشته باشند. ارتودنتیست شما راجع به گزینه های درمان برای شما توضیح خواهد داد و یک طرح درمان برای به شما پیشنهاد خواهد داد.

درمان دیپ بایت چه مدت طول خواهد کشید؟

طول درمان دیپ بایت به نوع درمانی بستگی خواهد داشت که مناسب مشکلات بایت شخص شما است. اگر مورد شما نیاز به کشیدن دندان یا جراحی فک داشته باشد، ممکن است 18 تا 24 ماه طول بکشد تا درمان شما تکمیل شود.

آیا دیابت می تواند روی درمان ارتودنسی تأثیر بگذارد؟

347 میلیون نفر فرد مبتلا به دیابت در سراسر دنیا وجود دارند، و این رقم هر سال بالاتر می رود. نمی توانیم انکار کنیم که این بیماری به یک بیماری شایع تبدیل شده است، اما باعث نمی شود که از میزان جدی بودن آن کاسته شود. دیابت می تواند همه بخش های سلامت افراد را تحت تأثیر قرار دهد، از کلیه ها گرفته تا تأثیر روی چشم ها، اعصاب، قلب و حتی پوست.

دیابت حتی می تواند منجر به بروز مشکلات شدید برای سلامت دندان ها شود. اما آنچه اغلب نادیده گرفته می شود این است که چگونه دیابت روی سلامت لثه و دندان ها تأثیر می گذارد که تأثیر زیادی روی درمان ارتودنسی دارد. با مطالعه این مقاله اطلاعات زیادی در خصوص ارتباط این دو مشکل کسب خواهید کرد.

دیابت موجب بالا رفتن خطر بیماری لثه می شود

تحقیقات نشان می دهند که افرادی که دیابت دارند، احتمال بروز بیماری پریودنتال بیشتر خواهد بود. بیماری پریودنتال یکی از مشکلات جدی سلامت است که اگر به درستی کنترل نشود، می تواند منجر به تحلیل استخوان و از دست رفتن دندان شود.

پریودنتیت می تواند باعث شود توانایی بدن برای کنترل قند خون پایین بیاید

پریودنتیت (مرحله پیشرفته بیماری لثه) می تواند باعث شود سطوح قند خون بالا بروند و متغیر باشد. تحقیقات بیشتر حاکی از این هستند که وقتی بیماران مبتلا به دیابت می توانند بیماری لثه خود را کنترل کنند، آنها می توانند کنترل بهتری روی دیابت خود نیز داشته باشند.

دیابت و درمان ارتودنسی

دیابت و درمان ارتودنسی

آیا بیماری پریودنتال می تواند روی درمان ارتودنسی تأثیر داشته باشد؟

بسیاری بیمارانی که مبتلا به دیابت هستند نیاز به درمان ارتودنسی دارند. وقتی استخوان اطراف دندان ها از دست می رود، اغلب این دندان ها به محلی نامطلوب جابجا می شوند. تحلیل استخوان در حضور التهاب، همانطور که در حضور پریودنتیت بروز می یاید، می تواند منجر به جابجایی پیش بینی نشده ارتودنتیک دندان ها در طول درمان ارتودنسی شود.

از سوی دیگر، دیابت موجب بالا رفتن احتمال خطر بیماری لثه می شود، زیرا بیماران مبتلا به دیابت بیشتر مستعد بروز عفونت هستند و افرادی که بیماری پریودنتال دارند در طول درمان ارتودنسی خود بیشتر مشکل مواجه می شوند. این مشکلات عبارتند از:

  1. تحلیل استخوان و التهاب در طول مدت زمانی که پریودنتیت وجود دارد دندان ها را به محل نامطلوبی جابجا می کند.
  2. بیماری پریودنتیت لثه ها را تحت فشار قرار می دهد و درمان ارتودنسی را پیچیده می کند و شما را مجبور می کند زودتر آن را متوقف سازید.

بیماران مبتلا به دیابتی که در پی درمان ارتودنسی هستند، می توانند با نظارت دقیق و صحیح، قند خون خود را پایدار نگه دارند. این بیماران تا زمانی که بهداشت دهانی خود را هم در منزل و هم به صورت تخصصی به خوبی حفظ می کنند می توانند سلامت پریودنتال خود را در سطح خوبی حفظ کنند. وقتی این شرایط محرز گردید، آنها می توانند درمان ارتودنسی خود را آغاز نمایند.

دیابت و درمان ارتودنسی

دیابت و درمان ارتودنسی

برای پیشگیری از بیماری پریودنتال چه کار می توان انجام داد؟

بیماران برای پیشگیری از بروز بیماری پریودنتال می توانند دو مرتبه در طول روز مسواک بزنند و نخ دندان بکشند. حتماً از دندانپزشک خود بخواهید پاکسازی های تخصصی را حداقل دو مرتبه در طول سال برای شما انجام دهد. علاوه بر این، از وی بخواهید که معاینات پریودنتال شما را به طور دقیق انجام دهد، که عبارتند از اندازه گیری پاکت پریودنتال با پروب دندانپزشکی و گرفتن تصاویر رادیوگرافی از کل دهان. اگر پاکت های استخوانی عمیق تر از 4 میلی متر وجود داشته باشد، درمان زود هنگام توسط پریودنتیست می تواند به پیشگیری از تحلیل استخوان بیشتر کمک کند.

ژینژیویت

ژینژیویت مرحله اولیه بیماری پریودنتال (لثه) است که منجر به قرمزی، تورم، و حساسیت لثه ها می شود. این بیماری باعث می شود لثه ها به راحتی خونریزی کنند و نیز منجر به بروز بوی بد دهان شود.

ژینژیویت و تأثیر آن روی درمان ارتودنسی

  1. از آنجا که ژینژیویت منجر به تورم لثه ها می شود باعث می شود مویرگ ها به سطح نزدیک تر شوند و اگر براکت های سنتی به طور اتفاقی با پوست برخورد داشته باشند، به راحتی منجر به بروز خونریزی خواهد شد.
  2. تورم در لثه ها اگر درمان نشود می تواند راه براکت ها را سد کند.

پوسیدگی دندان ها

شایع ترین مشکلی که برای سلامت دهان بوجود می آید پوسیدگی دندان ها است. این مشکل در نتیجه تغذیه باکتری ها از قند موجود در دهان بوجود می آید که منجر به تجمع پلاک روی سطح دندان ها خواهد شد. بزاق موجود در دهان اسیدهای تولید شده توسط باکتری ها را خنثی می کند. با این حال، بواسطه بزاق زیاد و سطوح بالای گلوکز خون در افراد مبتلا به دیابت، بزاق قادر نخواهد بود اسید را متعادل سازد.

دیابت و درمان ارتودنسی

دیابت و درمان ارتودنسی

پوسیدگی دندان و درمان ارتودنسی

  1. براکت ها و سیم های ارتودنسی در بریس ها به راحتی باعث گیر کردن ذرات غذا می شوند. و مراقبت های ضعیف دهانی در طول درمان ارتودنسی منجر به آسیب های دائمی به دندان ها خواهد شد که باعث خواهد شد آنها قهوه ای رنگ و گچ مانند شوند.
  2. از دست رفتن مواد معدنی ساختار دندان ها می تواند حتی باعث از هم پاشیده شدن و در هم شکستن دندان ها شود.

عفونت های دهانی و خشکی دهان

سطوح پایین بزاق دهان و سطوح بالای گلوکز در نتیجه ابتلا به دیابت باعث می شود دهان شما بیشتر در برابر عفونت های دهانی آسیب پذیر باشد. مخصوصاً عفونت های قارچی که تحت عنوان برفک دهان شناخته می شوند. و اگر تحت درمان ارتودنسی قرار می گیرید، عفونت ها می توانند وخیم تر شوند. بعلاوه، دیابت تولید بزاق دهان را کاهش می دهد که می تواند احساس تشنگی تمام وقت را به جای بگذارد. به همین دلیل توصیه می شود پس از صرف غذا آب بنوشید تا ذرات غذای به جا مانده بین دندان ها شسته شوند. از کشیدن سیگار نیز خودداری نمایید.

برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص بیماری پریودنتال می توانید هم از دندانپزشک خود سؤال بپرسید هم در مورد آن در اینترنت مطالعه کنید. حفظ بهداشت دهان و دندان های زیبای شما به شما کمک خواهد کرد از بروز خطر دیابت که با بیماری پریودنتال همراه است پیشگیری نمایید. اجازه دهید پریودنتیست و ارتودنتیست به شما کمک کنند صاحب لبخندی زیبا شوید.

دیابت و درمان ارتودنسی

دیابت و درمان ارتودنسی

کراس بایت چیست و چگونه با ارتودنسی درمان میشود؟

ممکن است شما درک کاملی  از اینکه کراس بایت چیست نداشته باشید تا اینکه برای خودتان یا یکی از اعضای خانواده تان کراس بایت توسط یک متخصص ارتودنسی تشخص داده شود. دو نوع کراس بایت وجود دارد و هر دو می توانند منجر به درد فک، اختلالات فکی گیجگاهی (TMD) و مشکلات دیگر مانند تحلیل لثه ها و لق شدن دندان ها شوند. عوارض جانبی که کراس بایت ها دارند چیزی نیستند که کسی تمایل داشته باشد با آنها مواجه شود، اما خبر خوب این است که کراس بایت ها قابل درمان هستند. در این مقاله اطلاعاتی که لازم است در مورد آن داشته باشید را در اختیار شما قرار می دهیم.

کراس بایت چیست؟

کراس بایت زمانی اتفاق می افتد که دندان های فک بالا نسبت به دندان های فک پایین ناهمراستا قرار می گیرند. کراس بایت می تواند ارثی باشد، اما می تواند در نتیجه شرایط خاص نیز بروز پیدا کند. کراس بایت هایی که در کودکان اتفاق می افتند می توانند ناشی از رشد دندان های دائمی قبل از افتادن دندان های شیری باشد. در صورتی که این اتفاق رخ دهد، دندان های جدیدی که بیرون می آیند نمی توانند به درستی رشد کنند که منجر به بروز مشکلاتی مانند کجی دندان ها می شوند. با این حال، در اکثر موارد، کراس بایت منشاء ژنتیکی دارد. اگر یکی از والدین در بایت خود مشکل داشته باشد، احتمال اینکه این مشکل به فرزندان آنها منتقل شود زیاد است.

کراس بایت

کراس بایت

انواع کراس بایت کدامند؟

به طور کلی دو نوع کراس بایت وجود دارد: کراس بایت قدامی و کراس بایت خلفی. کراس بایت خلفی وضعیتی است که در آن وقتی دهان بسته می شود، دندان های فک بالا به جای آنکه بیرون دندان های فک پایین قرار بگیرند، از یک سمت داخل آنها قرار می گیرند. در کراس بایت قدامی، که شبیه آندربایت است، هنگام بسته شدن دهان، دندان های جلوی فک بالا از یک سمت پشت دندان های جلوی فک پایین قرار می گیرند. هر دو نوع کراس بایت قابل درمان هستند و هر چه سریع تر بتوان آن را درمان کرد، بهتر است.

کراس بایت

کراس بایت

علل بروز کراس بایت کدامند؟

علل بروز کراس بایت می توانند به عوامل ژیتیکی، رشد غیر عادی دندان ها، تنفس از راه دهان (مخصوصاً در طول خواب)، و عادات دوران کودکی (مانند مکیدن انگشت) ربط داشته باشند.

ژنتیک

اصلی ترین علت بروز کراس بایت عوامل ژنیتکی است. برخی افراد در حالی متولد می شوند که فک پایین آنها کوچک تر از فک بالای آنها است. از آنجا که پلیت (سقف دهان) و دندان های باریک می توانند در خانواده ارثی باشند، وقتی رشد دندان ها آغاز می شود می تواند منجر به بروز کراس بایت شود. در این صورت، ارتودنتیست می تواند ابزارهایی برای ایجاد تغییراتی در روند رشد توصیه کند. این ابزارها سقف دهان را وسیع تر می کنند تا برای استفاده از ابزارهای ارتودنسی آماده شود، زمانی که رشد دندان های دائمی در دهان آغاز می شود.

تنفس دهانی

تنفس دهانی می تواند رش صورت را تغییر دهد. تنفس از راه دهان عموماً در طول خواب اتفاق می افتد. اگر از قبل فک بالای کودک کوچک باشد و تنفس دهانی داشته باشد، شانس بروز کراس بایت در او حتی بالاتر نیز خواهد بود.

تأخیر در بیرون امدن دندان های دائمی

دندان باقی مانده به دندان های شیری گفته می شود لق شده اند اما مجدداً در جای خود داخل لثه ها محکم شده اند، و مانع بیرون آمدن دندان های دائمی شده اند. اگر این اتفاق در فک بالا رخ دهد، دندان های شیری باید کشیده شوند تا از بروز کراس بایت پیشگیری شود. اگر دندان های دائمی بیرون بیایند و منجر به بروز کراس بایت شوند، برای جابجا کردن دندان ها به وضعیت درست، درمان ارتودنسی لازم است.

عادات کودکانه

عادات مکیدن می توانند رشد فک را در کودکان تغییر دهند. این عادات عبارتند از: مکیدن انگشت، عادات جویدن بد غذا، و استفاده زیاد از پستانک و شیشه شیر، گرچه تنها محدود به این عادات نمی شوند.

کراس بایت چه مشکلاتی بوجود می آورد؟

کراس بایت ها اگر درمان نشده باقی بمانند می توانند منشاء یک دسته مشکلات سلامتی شوند، از مشکلات زیبایی گرفته تا دندان قروچه، تحلیل خط لثه، از دست رفتن دندان، و مشکلات فک. برخی بیمارانی که کراس بایت دارند گزارش داده اند که سر دردهایی دارند ناشی از فشار و کششی است که به فک ها وارد می شود. فشارهای بیشتر ناشی از دندان قروچه در نتیجه ناصافی دندان ها هستند، و در موارد وخیم کراس بایت می تواند حتی نحوه رشد صورت و فک را تحت تأثیر قرار دهد. این مشکلات همگی با گزینه های مختلف درمان قابل پیشگیری هستند، مخصوصاً وقتی در سنین پایین درمان شوند.

لب پر شدگی یا ترک خوردن دندان یکی از عوارض عدم درمان کراس بایت است. بالا رفتن خطر پوسیدگی دندان ها و بروز بیماری های لثه مانند ژینژیویت و بیماری پریودنتال. اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان کراس بایت دارید، بهترین راهکار مراجعه به ارتودنتیست برای معاینه دقیق و کامل است. در صورتی کراس بایت وجود داشته باشد، ارتودنتیست شما قادر خواهد بود آن را تشخیص دهد و درمان مناسب را به شما پیشهاد دهد.

کراس بایت

کراس بایت

گزینه های درمانی کراس بایت کدامند؟

اکثر متخصصان دندانپزشکی موافق هستند که بهترین زمان برای اصلاح کراس بایت دوران کودکی یا نوجوانی است. درمان هایی نیز برای افراد بزرگسال وجود دارند، اما کراس بایت هر چه زودتر شناسایی و درمان شود، بهتر است. اکثر کراس بایت ها با تنظیم دندان ها یا فک با استفاده از درمان و ابزارهای ارتودنسی قابل درمان هستند. اینجا فهرستی از گزینه های درمانی وجود دارد که برای اصلاح کراس بایت در دسترس هستند. هر مورد متفاوت است و نیاز به معاینه دارد تا بهترین گزینه درمان مشخص شود.

  • اکسپندر ماگزیلا (وسیع کننده فک بالا)
  • اکسپندر متحرک
  • بریس ها
  • جراحی در موارد وخیم
  • هدگیر (فیس ماسک) ریورس پول

بسیاری از متخصصان ارتودنسی ترکیبی از اکسپندر و بریس ها را استفاده می کنند. عملکرد اکسپندرها به این صورت است که مقدار فاصله درست بین دندان ها بوجود بیاورد به گونه ای که بایت صاف شود و دندان ها در تمام طول قوس دندانی به درستی روی یکدیگر قرار بگیرند. در افراد بزرگسال، گاهی اوقات اکسپندرهای متحرک می توانند تجویز شوند که تنها شب ها استفاده می شوند. هر مورد متفاوت است و طرح درمان خود را نیاز دارد. بهترین اقدام برای شروع درمان صحبت کردن با ارتودنتیست در مورد اصلاح کراس بایت و گزینه های درمان موجود است.

آندربایت و درمان ارتودنسی

شاید تاکنون برای همه واضح شده باشد که داشتن سلامت دندانی عالی چیزی بیشتر از اهمیت آن برای سلامت دهان است. هنوز، رسیدن به سلامت دهانی مطلوب و لبخندی فوق العاده راه نسبتاً دشواری در پیش دارد که پیمودن آن چندان ساده نیست. از میان مشکلات دندانی متعددی که هم کودکان و هم افراد بزرگسال با آنها مواجه هستند، صاف و یکدست بودن دندان ها مهمترین آنها است. به همین دلیل، روی لزوم توجه به سلامت دهان تأکید زیادی شده است.

مخصوصاً، امروزه بیش از پیش هم کودکان و هم افراد بزرگسال از انواع مشکلات دندانی رنج می برد، که یکی از آنها آندربایت است. آندربایت نوعی شرایط پزشکی است که دندان ها، لثه ها و فک پایین افراد را در تمام سنین تحت تأثیر قرار می دهد. شاید این مشکل موضوع مرگ و زندگی نباشد، با این حال، آندربایت این قابلیت جدی را دارد که وخیم تر شود و منجر به بروز مشکلات دندانی بیشتری شود. البته، این مشکلات بیشتر می توانند سلامت عمومی دهان کودک یا فرد بزرگسال را به خطر بیندازند.

آندربایت تنها مشکل زیبایی محسوب نمی شود. در حقیقت، این شرایط می تواند رشد و نمو کلی دندان ها، و جایگزینی دندان های شیری با دندان های دائمی راتحت تأثیر قرار دهد. در نتیجه، آندربایت می تواند به طور کامل روی شکل ظاهری چهره فرد تأثیر منفی داشته باشد. متأسفانه، آندربایت از نظر ظاهری برای بیماران بسیار آزار دهنده است. دلیل آن هم عدم اطلاعات کافی در خصوص خود شرایط و خطرات ناشی از آن است.

برای درک بهتر مشکل، و عملکرد بهتر برای پیشگیری از آن، در این مقاله آنچه لازم است در خصوص این بیماری بدانید را برای شما خواهیم گفت.

آندربایت چیست؟

برعکس اوربایت، آندربایت شرایطی است که بیشتر دندان ها، لثه ها و فک پایین را تحت تأثیر قرار می دهد. آندربایت وضعیتی است که در مقایسه با اوربایت در بین بیماران کمتر شایع است. آندربایت بین ارتودنتیست ها تحت عنوان مال اکلوژن کلاس 3 یا پروگناتیسم شناخته می شود. این شرایط حاکی از جلو آمدگی دندان های فک پایین در مقایسه با دندان ها و فک بالا است، که دندان های فک پایین را به وضعیتی ناراحت و دردناک رو به جلو فشار می دهد. دیگر اینکه، گرچه آندربایت به اندازه اوربایت شرایطی چندان عادی نیست، اما بیشتر از آن جلب توجه می کند.

آندربایت چگونه تشخیص داده می شود؟

قبل از تشخیص آندربایت، ابتدا ارتودنتیست نوع مال اکلوژنی که از آن رنج می برید را مشخص خواهد کرد. مال اکلوژن موجود می تواند از طریق معاینات و بررسی های بالینی تشخیص داده و تعیین شود. دندانپزشک ها قادرند علائم و نشانه های اولیه این شرایط را شناسایی کنند، پس از آن به احتمال زیاد بیمار را به ارتودنتیست ارجاع خواهند داد. معمولاً، لازم است از تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس برای تعیین وخامت نوع آندربایت استفاده شود.

در حال حاضر، سه نوع اصلی مال اکلوژن وجود دارند. نوع یک به همپوشانی جزئی و بایت نرمال در فک افراد اشاره دارد. این شایع ترین نوع مال اکلوژن است. مال اکلوژن نوع 2 حالتی است که در آن دندان های فک بالا مقدار بیشتری از دندان های فک پایین را پوشش می دهند. این وضعیت در اصطلاح پزشکی اوربایت نامیده می شود.

آخرین نوع مال اکلوژن نوع 3 است که تحت عنوان پروگناتیسم یا آندربایت نیز شناخته می شود، در آن دندان ها و فک پایین به جای آنکه پشت دندان های فک بالا قرار بگیرند جلوی آنها قرار می گیرند. بر اساس نوع شرایط شما، ارتودنتیست قادر خواهد بود تشخیص درست بدهد، و سپس درمان صحیح را به شما توصیه خواهد کرد.

پروگناتیسم یا آندربایت اصولاً به بایت بد ربط دارد و بسته به وخامت آن و نیز سن بیمار می تواند نتیجه عوامل متعددی باشد. اغلب، آندربایت باعث می شود درک واکنش فرد در صورت او دشوار باشد، زیرا فک پایین قادر نیست در وضعیت صحیح قرار بگیرد.

آنچه در مورد آندربایت هراس انگیز است این است که گرچه این شرایط نادرتر از اوربایت است، اما مطمئناً این احتمال وجود دارد که خیلی سریع تر می تواند پیشرفت کند و منجر به بروز مشکلات جدی برای سلامتی شود. بنابراین، اجازه دهید ابتدا توضیح دهیم آندربایت در حقیقت چگونه اتفاق می افتد.

آندربایت چگونه بروز پیدا می کند؟

قبل از آنکه بتوانیم راجع به آندربایت صحبت کنیم، ابتدا باید اصطلاح اکلوژن را معرفی کنیم. از نظر پزشکی، اکلوژن عبارت است از قرار گیری صحیح دندان ها. وقتی دندان ها به اندازه کافی صاف و یکدست باشند، باید به راحتی داخل حفره دهان به صورت ایده آل قرار بگیرند. اگر اکلوژن درست باشد، دندان ها و فک ها هیچ مشکلی برای سلامت دهان بوجود نخواهند آورد. وقتی نوبت به اکلوژن یا قرار گیری صحیح دندان ها روی می رسد، حفره دهان عاری از هر گونه مشکلات دندانی مانند فشردگی و نامرتبی یا فاصله دار بودن است.

بعلاوه، دندان های کج یا چرخیده می توانند اکلوژن یا قرار گیری صحیح دندان ها روی یکدیگر را نیز تحت تأثیر قرار دهد. به صورت ایده آل، اکلوژن به معنای همپوشانی جزئی دندان ها و فک بالا روی دندان ها و فک پایین. علاوه بر این، به معنای قرار گیری صحیح و طبیعی دندان ها و فک ها داخل حفره دهان است.

هر چیزی که از این استانداردهای دندانی منحرف شود مال اکلوژن نامیده می شود. و گرچه مال اکلوژن می تواند به اوربایت، کراس بایت و شرایط مشابه اشاره داشته باشد، آندربایت نیاز به مراقبت های دندانی خاص دارد. دلیل آن این است که دندان های پایین مسئول نگه داشتن درست زبان داخل حفره دهان است. در آندربایت ممکن است زبان در معرض خطر گزیده شدن در نتیجه قرار گیری نادرست دندان ها روی یکدیگر قرار دارد.

علل بروز آندربایت کدامند؟

یکی از اصلی ترین علل بروز آندربایت در درجه اول در نتیجه عوامل ژنتیکی و وراثتی است. بنابراین، اگر یکی از والدین شما، پدربزرگ یا مادربزرگ ها، یا خواهر و برادرها از آندربایت رنج ببرند، احتمال اینکه شما نیز آن را تجربه کنید خیلی زیاد خواهد بود. این هم برای کودکان و هم برای افراد بزرگسال صدق می کند، در حالی که در افراد بزرگسال این مشکل یا بعداً پیشرفت می کند یا در دوران کودکی نادیده گرفته می شود.

برخی دیگر از علل بروز آندربایت عبارتند از:

  • مکیدن انگشت، مخصوصاً برای مدت زمان طولانی
  • فشار دادن زبان پشت دندان ها
  • استفاده از پستانک یا شیشه شیر برای نوزادان
  • کجی فک، در نتیجه نقائص مادرزادی
  • سندروم ارثی کروزون Hereditary Crouzon syndrome که تحت عنوان خال سلولی پایه ای نیز شناخته می شود
  • افزایش غیر عادی رشد
  • آکرومگالی- بزرگی غیر عادی صورت و دست ها و پاها
  • قومیت (به نظر می رسد قومیت های مختلف در سطوح متفاوتی از این مشکل رنج می برند)
  • مشکل در غذا خوردن
  • چالش در حرف زدن
  • درد مزمن فک یا مفصل فک (TMJ) و نیز درد سر و گوش
  • پوسیدگی دندان ناشی از ساییدگی زیاد مینای دندان
  • تنفس مزمن از راه دهان
  • هالیتوسیس (بوی بد دهان)
  • عفونت های باکتریایی
  • آپنه خواب
  • خر و پف کردن و مشکلات تنفسی مربوط به آن در شب
  • پوسیدگی دندان
  • بهداشت دهانی ضعیف
  • ژن ها

در صورتی که آندربایت هم در روند طبیعی جویدن و بلع اختلال ایجاد کند، این شرایط می تواند سلامت کل فک را با مشکل مواجه سازد. به همین دلیل، آندربایت به راحتی می تواند منجر به درد فک و کشیدگی/ فشردگی ماهیچه های فک شود. اصلی ترین علت آندربایت کجی فک پایین است که معمولاً نخستین بار در بدو تولد قابل مشاهده است.

چه کسانی بیشتر از آندربایت رنج می برند؟

کودکان نوپا، نوجوانان، و افراد بزرگسال همگی ممکن است از این شرایط رنج ببرند. با این حال، صرف نظر از وخامت آن، آندربایت در تمام گروه های سنی می تواند با موفقیت درمان شود. خوب است بدانید که کودکان قابلیت بهبودی سریعتر را دارند و درمان های آنها بسیار ارزان تر از افراد بزرگسال است؛ بعلاوه دوره درمان افراد بزرگسال طولانی تر است.

آندربایت

آندربایت

علائم و نشانه های آندربایت

برخی علائم هستند که می توانند حاکی از وجود، پیشرفت، یا بوجود آمدن آندربایت در آینده باشند، از جمله:

  • شکاف کام و لب (لب شکری)
  • استفاده از پستانک برای نوزادان، مخصوصاً در کودکان بعد از سه سالگی
  • استفاده زیاد و مداوم از شیشه شیر در دوران کودکی
  • مکیدن انگشت در نوزادان و کودکان کم سن
  • آسیب های جسمی به فک
  • تومورهای دهان یا فک
  • دندان های بد شکل یا جلو آمده
  • ابزارهای ارتودنسی یا جایگزین ناکافی مانند روکش ها، بریس ها، یا پر شدگی های دندانی
  • مشکلات تنفس از راه بینی
  • آلرژی یا تورم سوراخ های بینی
  • تغییر ظاهرچهره، جلو آمدگی قابل توجه فک پایین
  • گزیدن گوشت داخل گونه یا زبان
  • ناراحتی حین جویدن یا گاز زدن
  • نوک زبانی حرف زدن یا مشکلات گفتاری مربوط
  • تنفس از راه دهان
  • فشردگی و نامرتبی دندان ها

آندربایت چگونه درمان می شود؟

امروزه، برای اصلاح آندربایت در همه گروه های سنی درمان هایی وجود دارد. با این حال، بسته به نحوه پیشرفت وضعیت آن، گروه سنی که بیمار به آن تعلق دارد، و عوامل دیگر، درمان می تواند متفاوت باشد. برای درمان آندربایت، ابتدا باید به ارتودنتیست مراجعه کنید. در کودکان، والدین مسئول دقت به علائم احتمالی این شرایط هستند و پس از آن باید برای مشورت بیشتر آن را با ارتودنتیست یا دندانپزشک اطفال در میان بگذارند. پس از تشخیص، ارتودنتیست ممکن است راهکارهای زیر را به عنوان درمان آندربایت پیشنهاد دهد:

آندربایت

آندربایت

استفاده از براکت ها و باریک کردن دندان ها

بریس های دندانی تقریباً در بین همه گروه های سنی شهرت دارند، و یکی از راه های مؤثر برای پرداختن به آندربایت هستند. علاوه بر این، بریس ها در بین پر استفاده ترین درمان های امروزی آندربایت قرار دارند. اغلب برای موارد خفیف آندربایت، ارتودنتیست ها باریک کردن دندان ها (تراش مینای بین دندانی)- پولیش بین دندان های فک پایین- را توصیه می کنند تا فضای کافی بوجود بیاید تا بتوان دندان های جلو آمده را عقب تر آورد. در صورتی که بیمار تمایلی به استفاده از براکت های فلزی نداشته باشد، می توان بریس های شفاف را انتخاب کرد که کمک می کنند اعتماد به نفس بیمار پایین نیاید.

استفاده از براکت ها و کشیدن دندان

در صورت فشردگی و نامرتبی دندان ها در فک پایین یا جلو آمدن دندان های فک پایین بیشتر از حالت عادی، ارتودنتیست معمولاً کشیدن دندان های غیر ضروری را پیشننهاد می دهد تا فضای کافی ایجاد نماید و دندان های فک پایین را رو به عقب و به موقعیت بهتری بکشد (ارتودنسی جبرانی یا کاموفلاژ). این کمک می کند دندان ها و محل قرار گیری آنها درون فک مدیریت شود. علاوه بر این ارتودنتیست ممکن است تراش مینای بین دندان های جلوی فک پایین را برای حصول نتایج بهتر پیشنهاد دهد.

آندربایت

آندربایت

ابزارهای درمان اولیه (مرحله 1)

ارتودنتیست ها می توانند ابزارهای متعددی به صورت سفارشی برای نیازهای خاص بیماران بسازند. البته، همه ابزارهایی که در این درمان ابتدا مورد استفاده قرار می گیرند، به وضعیت بیمار بستگی دارند، اینکه در چه مرحله ای است. برای کودکان، معمولاً ارتودنتیست ها استفاده از وسیع کننده (اکسپندر) فک، ریتینر (نگهدارنده)، و هدگیر ریورس پول (فیس ماسک protraction) را پیشنهاد می دهند.

وسیع کننده فک بر اساس از این نکته کلیدی طراحی شده است که فک وسیع می شود تا جای کافی برای دندان های فک پایین بوجود بیاید. تمرکز این ابزار اغلب روی فک بالا است و اجازه می دهد فک پایین به عقب و محل طبیعی خود بیاید. اکسپندرها معمولاً به مدت یک سال استفاده می شوند و پس از آن بیمار باید به استفاده از ریتینر ادامه دهد.

آندربایت

آندربایت

فیس ماسک یا هدگیر “ریورس پول” ابزار قوی تری است که برای درمان آندربایت استفاده می شود. هدگیر معمولاً روی سر کودک قرار می گیرد و هدف آن عقب کشاندن فک پایین است. ابزارهای دیگر نیز در روند درمان آندربایت استفاده می شوند که عبارتند از سیم ها و پلیت ها. هدف هر دوی آنها  نگه داشتن استخوان در جای خود است، تا از همپوشانی آنها پیشگیری نماید.

آندربایت

آندربایت

درمان های زیبایی

وقتی آندربایت خیلی شدید نباشد، یک فرایند زیبایی ساده می تواند به حل مشکل کمک کند. این فرایند معمولاً شامل کشیدن دندان و تغییر شکل دندان های پایین با کمک ونیرها است. سپس ونیرها در دهان بیمار قرار می گیرند، و به فک پایین آنها فضای بیشتری داده می شود که راحتی آنها را افزایش می دهد.

گاهی اوقات، دندانپزشک ها ممکن است از تکنیک های دیگری مانند باندینگ، روکش، یا هر دوی آنها استفاده کند که همان هدف عقب کشاندن فک پایین به محل درست خود را دنبال می کنند.

آندربایت

آندربایت

 

جراحی فک های بالا و پایین

معمولاً انجام یک فرایند جراحی برای درمان و اصلاح آندربایت نادر است و تا جایی که به درمان مربوط می شود، آخرین راهکار درمانی تلقی می شود. در جراحی های آندربایت، جراح فک و صورت قسمت عقب فک را از قسمت جلوی آن جدا می کند و آن را به گونه ای می تراشد که بهتر با حفره دهان بیمار تناسب داشته باشد. این کار اجازه خواهد داد در نهایت دندان های فک پایین عقب تر و در جای درست و مورد انتظار خود قرار بگیرند. باز هم باید اشاره کنیم، جراحی تنها برای افراد بزرگسال توصیه می شود.

چگونه می توان از بروز آندربایت پیشگیری نمود؟

برای پیشگیری از بروز آندربایت، نخستین کاری که باید انجام دهید این است که وقتی کودکتان وارد سن 7 سالگی شد او را نزد ارتودنتیست ببرید. هر چه مشکل زودتر تحت درمان قرار بگیرد، راحت تر می توانید آن را برطرف کنید و قادر خواهید بود بدون هیچ پیچیدگی آن را به طور کامل درمان نمایید.

جنبه های دیگری که برای پیشگیری از بروز آندربایت باید مد نظر قرار دهید بهداشت دهانی است. دندانپزشکان و متخصصان دهان و دندان توصیه می کنند حداقل دو مرتبه در طول روز دندان های خود را مسواک بزنید. یکی دیگر از اقدامات پیشگیرانه دیگر کشیدن نخ دندان هم در افراد بزرگسال، و هم در کودکان است. در نوزادان، توصیه می شود والدین استفاده از شیشه شیر و پستانک را، مخصوصاً برای مدت زمان طولانی، محدود، یا به طور کامل قطع کنند. نکته آخر استفاده از دهانشویه آنتی باکتریال به صورت روزانه است که می تواند علائم احتمالی آندربایت را بکاهد.

آندربایت

آندربایت

درمان تکمیلی- درمان ارتودنتیک کاموفلاژ

معمولاً کاموفلاژ به معنای پوشاندن یک شیء یا پنهان کردن آن از دید یک فرد یا یک چیز است. با این حال، در درمان ارتودنسی، کاموفلاژ به استفاده از ابزارهای ارتودنتیک مانند بریس ها برای جابجایی دندان ها به شکلی خاص اشاره دارد که برای پوشاندن فک زیرین یا عدم هماهنگی اسکلتی انجام می شود. تعداد زیادی از افراد به میزان متفاوتی ناهماهنگی فک ها را دارند. به عنوان مثال، برخی افراد وضعیتی دارند که در آن فک بالا یا پایین آنها بزرگتر از فک دیگر است. بنابراین، کاموفلاژ یک عمل شناخته شده فوق العاده در ارتودنسی است و به ارائه نتایج استثناعی بدون انجام جراحی معروف است.

کاموفلاژ انواع متفاوتی دارد، از جمله کاموفلاژ ارتودنتیک که به کاموفلاژ کلاس 2، کاموفلاژ کلاس 3، کاموفلاژ اپن بایت اسکلتی، و کاموفلاژ عدم تقارن دسته بندی می شود. نوع دیگر کاموفلاژ نوع جراحی آن است که زیر مجموعه های آن عبارتند از جراحی چانه، جراحی بینی، و جراحی یک فک در بیمارانی که در هر دو فک مشکل دارند. از آنجا که همه این کاموفلاژها برای توصیف کردن بسیار گسترده هستند، تنها روی کاموفلاژ کلاس 3 تمرکز خواهیم داشت.

این درمان معمولاً برای اصلاح مال اکلوژن کلاس 3 انجام می شود. بر خلاف چندین نوع ناهماهنگی اسکلتی کلاس 2، که تا میزان زیادی در نتیجه نقص فک پایین بوجود می آیند، این نوع مال اکلوژن می تواند در نتیجه پروگناتیزم (جلو آمدگی) فک پایین عقب رفتگی فک بالا، یا هر دو بروز پیدا کند. مال اکلوژن کلاس 3 بر اساس ارتباطی که بین دندان های جلوی هر دو فک وجود دارد، متفاوت است، که می تواند یا کاهش ارتباط اورجت دندان های جلو یا ارتباط معکوس مشهود اورجت دندان های جلو باشد.

مقدار وخامت هر گونه ارتباطی، به وضوح نشانگر شدت عدم هماهنگی اسکلتی زمینه ای است. با این حال، در برخی موارد خاص، ارتودنتیست ها می توانند با اصلاح ارتباط دنتو- آلوئولار، عدم هماهنگی مورد نظر را اصلاح نمایند. و زمانی که نقص ماگزیلا در سه جهت وجود دارد، که در اکثر موارد به همین صورت است، فشردگی شدید دندان ها و کراس بایت خلفی می تواند اتفاق بیفتد. وقتی جابجایی قدامی باعث پوشانده شدن ارتباط پایه کلاس 1 زمینه ای می شود، متخصصان دندانپزشکی به آن تحت عنوان وضعیت شبه کلاس 3 اشاره دارند.

در مال اکلوژن های کلاس 3، عدم تقارن اسکلتی که در کنار پروگناتیزم فک پایین اتفاق می افتد، شایع هستند، و نیز مواردی که بیماران الگوی رشد عمودی دارند. مال اکلوژن کلاس 3 مشکلی است که در برخی موارد نمی توان تشخیص داد برای درمان آن کاموفلاژ بهتر است یا جراحی ارتودنتیک. روی هم رفته، بیمارانی که شکاف کام و لی ترمیم شده دارند، بیشتر با بروز مال اکلوژن کلاس 3 مواجه می شوند.

نکته پایانی…

نکته پایانی این است که، رطاحی درمان در مال اکلوژن کلاس 3 به ندرت می تواند دشوار باشد. این کار تحت تأثیر نوع ناهماهنگی اسکلتی فرد، اندازه اورجت معکوس، میزان فشردگی دندان ها و عوامل دیگر بستگی دارد. اما تنها سه راه وجود دارد که از طریق آنها مال اکلوژن کلاس 3 درمان می شود، که عبارتند از: تغییرات در رشد، کاموفلاژ ارتودنتیک، و جراحی.

کنده شدن یا بیرون زدن سیم ارتودنسی

بیرون آمدن سیم کمانی ارتودنسی روی بریس ها یکی از شایع ترین و در عین حال آزار دهنده ترین مشکلاتی است که در طول دوره درمان ارتودنسی ممکن است بروز پیدا کند. این می تواند منجر به زخم و بریدگی هایی کوچک داخل دهان و یا ساییدگی لثه ها و داخل گونه ها شود. کاهش درد و ناراحتی نخستین هدف پرداختن به این مشکل، پس از درست کردن سیم، است.

گرچه راه هایی وجود دارند که با آنها می توان سیم ارتودنسی که بیرون آمده است را در منزل درست کرد، اما همیشه پس از آن باید به ارتودنتیست یا دندانپزشک خود مراجعه کنید. در اکثر موارد ممکن است لازم باشد ارتودنتیست سیم شکسته را تعویض نماید یا قطعات بلند سیم که داهل بافت های دهان فرو می روند را کوتاه نماید.

 

کنده شدن یا بیرون زدن سیم ارتودنسی

کنده شدن یا بیرون زدن سیم ارتودنسی

استفاده از موم ارتودنسی

وقتی بریس های ارتودنسی را دریافت می کنید، حتماً ارتودنتیست مقداری موم در اختیار شما قرار خواهد داد. مقداری از آن را بردارید.

  • اگر موم شما تمام شد یا ارتودنتیست فراموش کرد به شما موم بدهد، می توانید مقداری از داروخانه خریداری نمایید.
  • موم های ارتودنسی به صورت نوارهای باریک و بلند داخل یک سری جعبه های کوچک وجود دارند.
کنده شدن یا بیرون زدن سیم ارتودنسی

کنده شدن یا بیرون زدن سیم ارتودنسی

 

مقدار اندکی موم از سر یکی از نوارهای مومی جدا کنید. این اندازه باید حدود یک نخود کوچک باشد. آن را بین دو انگشت خود بچرخانید تا به یک توپ نرم تبدیل شود. قبل از دست زدن به موم حتماً دست های خود را بشویید و خشک کنید. حتماً از یک تکه موم جدید استفاده نشده از داخل جعبه بردارید.

کنده شدن یا بیرون زدن سیم ارتودنسی

کنده شدن یا بیرون زدن سیم ارتودنسی

 

مطمئن شوید سیم یا براکتی که سیم از داخل آن بیرون آمده است خشک و تمیز هستند. مسواک زدن با دقت دندان ها برای زدودن ذرات غذا یا رسوب روی دندان ها از کنار سیم ها، قبل از اعمال موم می تواند کمک کننده باشد.

  • برای خشک کردن بریس ها لب ها و گونه ها را دور از قسمتی نگه دارید که قصد دارید روی آن موم قرار دهید.
  • چند ثانیه اجازه دهید هوا روی آن جریان داشته باشد یا بین سطوح داخلی گونه یا لب و ابزار گاز استریل قرار دهید تا خشک شود.
  • اکنون می توانید موم را قرار دهید.
کنده شدن یا بیرون زدن سیم ارتودنسی

کنده شدن یا بیرون زدن سیم ارتودنسی

 

توپ مومی را روی سیم بیرون آمده قرار دهید. همه کاری که باید انجام دهید این است که آن را روی سیم بیرون آمده قرار دهید.

  • توپ مومی را روی نوک انگشت خود قرار دهید.
  • تکه موم را روی سیم یا براکت بیرون آمده قرار دهید.
  • به آرامی روی موم را فشار دهید تا سیم را بپوشاند. فشار روی دندان ها یا براکت ها حین درمان ارتودنسی می تواند منجر به بروز درد و ناراحتی شود. احساس سوزش هنگام فشار دادن موم روی سیم ارتودنسی کاملاً عادی است.

 

کنده شدن یا بیرون زدن سیم ارتودنسی

کنده شدن یا بیرون زدن سیم ارتودنسی

 

قبل از غذا خوردن یا مسواک زدن موم را از روی دندان های خود بردارید. حتماً شما هم نمی خواهید حین انجام این کارها موم ها بین دندان های شما گیر کنند.

  • سعی کنید تمام تکه های مومی که استفاده کرده اید را بردارید.
  • بعد از هر بار غذا خوردن و مسواک زدن دوباره موم را جایگزین کنید.
  • تا زمانی به استفاده از موم ادامه دهید که بتوانید به ارتودنتیستمراجعه کنید تا مشکل سیم را برطرف کند.
  • اگر اتفاقی موم را بلعیدید، مشکلی نیست. هیچ ضرری برای شما ندارد.
کنده شدن یا بیرون زدن سیم ارتودنسی

کنده شدن یا بیرون زدن سیم ارتودنسی

درست کردن سیم بیرون زده

سعی کنید با استفاده از پاک کن سر یک مداد، سر سیم بیرون آمده را خم کنید. قطعاً نخواهید توانست همه سیم هایی که بیرون زده اند را با این روش درست کنید، اما این روش برای بسیاری موارد کارآمد است.

  • سیمی که بیرون زده است را بیابید.
  • اگر سیم نازک است، یک مداد با یک پاک کن تمیز محیا کنید.
  • به آرامی پاک کن را روی سیم بیرون آمده بگذارید.
  • به آرامی سیم را فشار دهید و آن را خم کنید.
  • سعی کنید سیم بیرون زده را رو به پشت خم کنید.
  • این کار را تنها برای سیم های نازک و منعطف تر انجام دهید.
کنده شدن یا بیرون زدن سیم ارتودنسی

کنده شدن یا بیرون زدن سیم ارتودنسی

 

برای درست کردن سیم بیرون آمده در عقب دهان از موچین استفاده کنید. گاهی اوقات، خوردن غذاهای سفت می تواند باعث شود سیم های انعطاف پذیر عقب دهان از داخل حفره براکت روی دندان های عقب دهان بیرون بیایند.

  • اگر این اتفاق رخ دهد، شما می توانید سعی کنید آن را با موچین درست کنید.
  • یک موچین کوچک بردارید. قبل از استفاده از آن داخل دهان، مطمئن شوید موچین تمیز است.
  • انتهای آزاد سیم بیرون زده یا شل را با موچین بگیرید و آن را به سمت حفره روی براکت هدایت کنید.
  • اگر نتوانستید سیم را در جای خود قرار دهید، باید صبر کنید تا زمانی که بتوانید به ارتودنتیست مراجعه کنید.
کنده شدن یا بیرون زدن سیم ارتودنسی

کنده شدن یا بیرون زدن سیم ارتودنسی

 

درمان بریدگی ها و زخم ها

از یک دهانشویه برای شستشوی دهان خود استفاده کنید. این می تواند به درمان هر گونه زخم و بریدگی داخل دهان ناشی از بیرون آمدن سیم ارتودنسی کمک کند.

  • یک قاشق چایخوری نمک در یک فنجان آب ولرم حل کنید.
  • از آن به عنوان دهانشویه استفاده نمایید و حدود 60 ثانیه آن را داخل دهان بچرخانید.
  • ممکن است ابتدا موجب سوزش شود، اما به کاهش درد و ناراحتی های طولانی کمک خواهد کرد و از بروز عفونت پیشگیری خواهد کرد.
  • این کار را چهار تا شش مرتبه در طول روز تکرار کنید.
کنده شدن یا بیرون زدن سیم ارتودنسی

کنده شدن یا بیرون زدن سیم ارتودنسی

 

از خوردن غذاهای اسیدی، شیرین، و غذاهایی که خوردن آنها سخت است اجتناب نمایید. به جای آن رژیم غذایی نرم و میکس شده داشته باشید.

  • غذاهایی مانند سیب زمینی پوره شده، ماست، و سوپ بخورید.
  • از خوردن قهوه، غذاهای پر ادویه، شکلات، میوه ها یا آب مرکبات، مغزها، دانه ها، و گوجه خودداری کنید.
  • این غذاها اسید بالایی دارند و می توانند موجب تحریک زخم ها یا بریدگی های ناشی از سیم شوند.
کنده شدن یا بیرون زدن سیم ارتودنسی

کنده شدن یا بیرون زدن سیم ارتودنسی

 

آب سرد یا چای سرد بنوشید. نوشیدنی های سرد (شیرین نشده) می توانند به کاهش درد ناشی از زخم ها کمک کنند.

  • برای نوشیدن مایعات سرد از نی استفاده کنید، مراقب باشید روی زخم ها را نکنید.
  • برای انتقال سرما به زخم ها می توانید از بستنی یخی استفاده نمایید.
  • به جای آن می توانید یخ بمکید. اجازه دهید هر چند دقیقه یک مرتبه یخ روی زخم قرار بگیرد.
کنده شدن یا بیرون زدن سیم ارتودنسی

کنده شدن یا بیرون زدن سیم ارتودنسی

 

قرار دادن هر گونه ژل بی حس کننده روی زخم ها یا بریدگی ها. این می تواند به طور موقت به کاهش و کنترل هر گونه درد ناشی از بیرون زدن سیم ارتودنسی کمک کند.

  • می توانید یکی از انواع ژل های بی حس کننده را از داروخانه خریداری نمایید.
  • مقداری از ژل را روی گوش پاک کن بریزید.
  • ژل را روی هر گونه زخم یا بریدگی داخل دهان بمالید.
  • می توانید ژل را سه یا چهار مرتبه در روز استفاده نمایید.

پرسش های شما در مورد ویروس کرونا

ویروس کرونا از زمان شیوعش در ووهان چین، که کووید-19 (Covid-19) نام گرفته است و کمی پیشتر 2019-nCoV نامیده می شد، منجر به بروز صدها مرگ و هزاران فرد مبتلا در سراسر دنیا شده است، که اکثر آنها در چین هستند. در این مقاله قصد داریم به تعدادی از پرسش هایی که در مورد این بیماری مطرح می شوند پاسخ دهیم.

پرسش های مربوط به بیماری

کرونا ویروس چیست؟

ویروس کرونا یک ویروس تنها نیست، بلکه خانواده ای از حداقل 23 ویروس به یکدیگر پیوسته است، که به چهار گروه تقسیم می شوند. تا امروز، مشخص شده است که تنها 6 کرونا ویروس منجر به بروز عفونت در بدن انسان ها می شوند، از جمله کرونا ویروس مرس کرونا ویروس سارس. کرونا ویروس جدید 2019 گونه جدیدی از کرونا ویروس ها است که می تواند در بدن انسان ها عفونت ایجاد کند.

کووید-19 چیست؟

کووید-19 (بیماری کرونا ویروس 2019) نام رسمی است که با موافقت سازمان جهانی بهداشت، سازمان جهانی سلامت حیوانات، و سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد برای بیماری کرونا ویروس جدید انتخاب شده است. این ویروس پیش از این 2019-nCoV نامیده می شد.

علل بروز کرونا ویروس کدامند؟

ویروس های کرونا فوق العاده مسری هستند و می توانند از انسان به انسان منتشر شوند. برخی کرونا ویروس ها تنها در حیوانات یافت می شوند اما می توانند جهش پیدا کنند و منجر به برزوز عفونت در بدن انسان ها نیز شوند. چنین ویروس هایی مشترک بین انسان و حیوان نامیده می شوند.

علائم کرونا ویروس در انسان ها کدامند؟

کرونا ویروس ها عموماً منجر به بروز عفونت های خفیف تا متوسط مجرای تنفسی فوقانی می شوند. علائم این بیماری بیشتر شبیه آنفولانزای معمولی هستند، از جمله سر درد، آبریزش بینی، سرفه، تب، و گلو درد. در برخی افراد که سیستم ایمنی بدن آنها دچار اختلال است، نوزادان، و افراد سالخورده، می تواند منجر به بروز عفونت در مجرای تنفسی تحتانی شود، مانند ذات الریه و برونشیت.

شدیدترین مشکلات کووید-19 کدامند؟

یکی از شدیدترین مشکلات در بیماران مبتلا به کرونا ویروس جدید 2019 ذات الریه هر دو شش است.

دوره نهفتگی کرونا ویروس چقدر است؟

کرونا ویروس مجرای تنفسی را از راه بینی مورد حمله قرار می دهد و پس از دوره نهفتگی حدوداً سه روزه، از خود علائم و نشانه هایی شبیه آنفولانزای معمولی نشان می دهد . دوره نهفتگی می تواند تا 14 روز هم طول بکشد. مطالعه ای که توسط محققان چینی انجام شده است مشخص شد کرونا ویروس سارس می تواند دوره نهفته حدوداً 24 روزه داشته باشد.

 

ویروس کرونا

ویروس کرونا

منظور متخصصان بیماری های مسری از RO چیست؟

RO عدد بازتولید اساسی است که به فرد ناقلی اطلاق می شود که وقتی در یک جامعه مستعد قرار می گیرد، می تواند موجب سرایت بیماری به افراد دیگر شود. این عدد مشخص کننده قابلیت سرایت بیماری است. RO برای کرونا ویروس تقریباً 2/2 است، که برای یک بیماری بالا تلقی می شود. با این حال، این تنها پارامتری نیست که برای اندازه گیری شدت شیوع در نظر گرفته می شود.

چه کسانی بیشتر در معرض خطر عفونت با کرونا ویروس قرار دارند؟

افراد سالخورده ای که علائم زمینه ای دارند بیشتر در معرض خطر عفونت کرونا ویروس هستند. بسیاری از افرادی که در نتیجه ابتلا به کووید-19 جان باخته اند مرگ آنها به دلیل نارسایی برخی ارگان های بدن بوده است و مرگ آنها مستقیماً به ویروس ربط داده نمی شود، بلکه در اثر تأثیر و شوکی است که ویروس به طور کلی به بدن وارد می کند. بنابراین، بسیاری از بیماران اگر تحت مراقبت های ویژه قرار بگیرند می توانند زنده بمانند.

آیا ویروس کرونا کشنده است؟

کرونا ویروس 2019 از زمان شیوع آن در ووهان چین تاکنون جان بیش از هزار نفر را گرفته است، با این حال، بر اساس آمار تلفاتی که تاکنون اعلام شده است، کشنده تلقی نمی شود، و قبل از آنکه برای آن درمانی پیدا شود ممکن است وخامت آن بیشتر شود.

آیا ویروس کرونا وخیم تر از ابولا است؟

بیماری ویروسی ابولا یک بیماری همه گیر جهانی بود که بین سال های 2016 شیوع پیدا کرد. نرخ مرگ و میر آن به طور میانگین حدود 50% تخمین زده شده است، در حالی که نرخ مرگ و میر 2019-nCoV مسری کمتر از 3% است.

وخامت بیماری کرونا ویروس در افراد مبتلا چقدر است؟

تقریباً 80% از موارد گزارش شده مبتلایان به Covid-19 علائم خفیف بیماری را دارند، 15% علائم وخیم دارند و بیشتر ذات الریه است و نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد، و بین 3% و 5% از آنها نیاز به مراقبت ویژه دارند.

آیا ویروس کرونا در محیط بسته بیشتر دوام می آورد؟

آری. بر اساس تحقیقات انجام شده روی ویروس کرونا، احتمال زنده ماندن ویروس کرونا در محیط بسته بیشتر از محیط باز است. بنابراین باید تهویه هوا را خاموش کنید و در هوای تازه نفس بکشید تا خطر بروز عفونت کاهش پیدا کند.

آیا ویروس کرونا کودکان را هم تحت تأثیر قرار می دهد؟

نحوه تأثیر گذاری ویروس Covid-19 روی کودکان هنوز ناشناخته است. با این حال، گزارش کودکانی که بیماری کووید-19 در آنها تشخیص داده شده است حاکی از این است که در کودکان منجر به مرگ نشده است.

پرسش های مربوط به تشخیص بیماری

 

ویروس کرونا

ویروس کرونا

 

ویروس کرونا چگونه تشخیص داده می شود؟

تست های آزمایشگاهی روی نمونه های دستگاه تنفسی و سرم بیماران توسط متخصصان برای تشخیص ویروس کرونا در انسان ها استفاده می شود.

چه تست هایی برای تشخیص ویروس کرونا در دسترس هستند؟

کرونا ویروس از طریق PCR آزمایش می شود، که نخستین بار در آتلانتا، ایالات متحده آمریکا، از طریق CDC، در دترس بود، اما در حال حاضر در سراسر دنیا در دسترس است. CDC در حال ارسال کیت های آزمایشگاهی 2019-nCoV برای تشخیص ویروس به آزمایشگاه های سراسر دنیاست.

پرسش های مربوط به درمان و مراقبت های بیماری کرونا ویروس 2019

آیا کرونا ویروس درمان دارد؟

هنوز هیچ درمان خاصی برای عفونت کرونا ویروس وجود ندارد. غیر از چین که اخیراً استفاده از یک داروی ضد ویروس فاویلاویر Favilavir مورد تأیید قرار گرفته است. افراد مبتلا با مراقبت و استراحت می توانند بهتر شوند. بهبود علائم نیز با استفاده از داروهای تب بر، سرفه، آنفولانزا، و مسکن OTC و آبرسانی صحیح بدن با مصرف مایعات کافی امکان پذیر است.

آیا در حال حاضر درمان خاصی برای بیماران مبتلا به کرونا ویروس وجود دارد؟

استادندارد کنونی برای مراقبت از مبتلایان به کرونا ویروس به وخامت بیماری بستگی دارد. درمان های علامت دار در موارد خفیف بیماری ارائه می شوند. مواردی که علائم وخیم بیماری دارند نیاز به حداکثر مراقبت با اکسیژن درمانی و نظارت دقیق دارند. برای بیمارانی که عفونت وخیم دارند، مراقبت های ویژه مانند اکسیژن رسانی مکانیکی و احیاء لازم هستند.

آیا داروهای ایدز HIV می توانند کرونا ویروس را درمان کنند؟

داروهای HIV مانند کالترا Kaletra و LOPIMUNE (لوپیناویرlopinavir  و ریتوناویر ritonavir) که ثابت شده است مسدود کننده ترشح آنزیم پروتئازprotease  هستند با هدف درمان عفونت کرونا ویروس مورد استفاده قرار گرفته اند.

آیا هیچ واکسنی برای کرونا ویروس 2019 تولید شده است؟

خیر. تاکنون هیچ واکسنی برای کرونا ویروس تأیید نشده است، در حالی که تعدادی در حال بررسی هستند.

مادرانی که به نوزاد آنها به دنیا آمده است و مبتلا به ویروس کرونا هستند لازم است چه نکاتی را رعایت کنند؟

باید تمام احتیاط های لازم صورت گیرد تا خطر انتقال ویروس از مادر به کودک، حین شیر دادن به نوزاد از سینه مادر (از راه ذراتی که از مجرای تنفسی مادر خارج می شوند) و تماس نزدیک کاهش یابد. یونیسف توصیه می کند مادران شیرده حین شیر دادن به نوزاد خود حتماً از ماسک استفاده کنند و قبل و بعد از آن دست های خود را با آب و صابون شستشو دهند. علاوه بر این، با پاکسازی و ضد عفونی کردن مرتب سطوح آلوده باید از انتقال غیر مستقیم عفونت پیشگیری نمود.

آیا مادران مبتلا به ویروس کرونا می توانند به کودک خود شیر دهند؟

در حال حاظر هیچ گزارشی مبنی بر تأثیر کووید-19 روی شیر مادر وجود ندارد. یونیسف توصیه می کند مادران مبتلا به ویروس کرونا پس از مشورت با متخصص می توانند کودک خود را شیر دهند تا از خطرات احتمالی آن مطمئن شوند.

پرسش های مربوط به نحوه انتقال و انتشار کرونا ویروس 2019

ویروس کرونا چگونه منتقل یا منتشر می شود؟

مانند دیگر عفونت های تنفسی، شایع ترین راه انتقال کرونا ویروس از طریق ذراتی است که با عطسه و سرفه کردن از مجرای تنفسی فرد بیمار خارج می شوند. چنین ذراتی حاوی ویروس هایی هستند که داخل مخاط تنفسی فرد مبتلا وجود دارند. این ذرات برای مدت زمان طولانی در هوا باقی نمی مانند اما در صورت انتقال بیماری از راه هوا، ذرات ویروس مدتی در هوا باقی می مانند و می توانند سایر افرادی که در همان محیط قرار دارند را مبتلا کنند.

هنوز مشخص نیست که آیا کرونا ویروس می توان از راه هوا منتقل شود یا خیر. بنابراین CDC توصیه می کند کادر درمانی که در تماس مستقیم با بیماران مبتلا هستند ماسک N95 استفاده کنند.

آیا کرونا ویروس جدید می تواند از سگ و گربه هم به انسان سرایت کند؟

تصور می شود کرونا ویروس جدید بتواند از طریق حیواناتی مانند سگ، گربه، شتر، خفاش، و حیوانت اهلی هم به انسان ها سرایت کند. با این حال، هنوز کرونا ویروس به طور کامل شناخته شده نیست.

آیا ویروس کرونا می تواند از راه چشم منتقل شود؟

آری، کرونا ویروس می تواند از راه چشم وارد بدن شود، وقتی فرد دست آلوئه به ویروس خود را به چشم نزدیک می کند. بنابراین توصیه می شود از تماس مستقیم با آلودگی اجتناب شود.

آیا عینک های ایمنی پزشکی می توانند افراد را در برابر کرونا ویروس جدید محافظت کنند؟

استفاده از عینک های ایمنی پزشکی می تواند از چشم ها در برابر ورود ویروس کرونا محافظت نماید.

 

ویروس کرونا

ویروس کرونا

 

آیا ویروس کرونا می تواند از مادر به جنین منتقل شود؟

خیر. بر اساس مطالعه ای که روی 9 زن باردار مبتلا به کرونا در ووهان چین انجام شد، تاکنون هیچ مورد انتقال ویروس کرونا در سه ماهه سوم بارداری از مادر به جنین مشاهده نشده است.

آیا زنان مبتلا به کرونا ویروس می توانند نوزادان سالم به دنیا بیاورند؟

با انجام صحیح کارهای ایزوله سازی و مراقبت در طول و بعد از تولد نوزاد، زنان بارداری که ابتلای آنها به ویروس کرونا تأیید شده است می توانند نوزادان سالم به دنیا بیاورند.

آیا ویروس کرونا می تواند از راه بسته و مرسولات منتقل شود؟

خیر. سازمان جهانی بهداشت اعلام کرده است ویروس کرونا نمی تواند برای مدت زمان طولانی روی اشیاء غیر زنده و تحت دماهای متغیر زنده بماند، در نتیجه افرادی که بسته های پستی دریافت می کنند در معرض خطر ابتلا نیستند.

چگونه می توان از ابتلا به ویروس کرونا جلوگیری کرد؟

  • شستن مرتب دست ها با آب و صابون
  • حفظ فاصله از افراد مبتلا (حداقل 2 تا 3 متر)
  • پرهیز از لمس چشم ها، دهان و بینی با دست های آلوده
  • مراجعه به مراکز درمانی در صورت مشاهده علائم بیماری مانند تب، سرفه، و تنفس دشوار
  • باقی ماندن در منزل و خروج از منزل تنها در موارد ضروری

پرسش های مربوط به شیوع کرونا ویروس 2019

 

ویروس کرونا

ویروس کرونا

کرونا ویروس جدید از کجا شروع شد؟

منشاء شیوع کرونا ویروس جدید شهر ووهان کشور چین، در انتهای سال 2019 بوده است.

شیوع ویروس کرونا چقدر وخیم می تواند باشد؟

این به عوامل متعددی بستگی دارد، از جمله RO که مشخ می کند ویروس چقدر مسری است، دوره نهفتگی ویروس، تا چه فاصله ای منتشر شده است، آیا انتقال ویروس از راه هوا ممکن است، تعداد افراد ناقل بدون علامت و نشانه، سناریوی انتقال از حیوانات به انسان ها، و اینکه ساخت واکسن کرونا چقدر طول خواهد کشید.

مراقبت های پس از کاشت ایمپلنت دندانی

چه انتظاری می توان پس از کاشت ایمپلنت های دندانی داشت؟

بسیاری از بیماران شگفت زده می شوند از اینکه کاشت ایمپلنت های دندانی چقدر راحت و بی دردسر است و اینکه درد و ناراحتی که پس از آن تجربه می کنند چقدر اندک است. پیشرفت های فناوری و آماده سازی های کامل قبل از کاشت ایمپلنت به این معناست که قرار گیری ایمپلنت های دندانی داخل استخوان فک، فرایند جراحی نسبتاً ساده ای است. زیرا ارزیابی های زیادی از قبل انجام می شود.

دندانپزشکی که جراحی کاشت ایمپلنت را برای شما انجام می دهد، معاینات دقیقی روی دهان انجام می دهد. این کار شامل گرفتن تصاویر رادیوگرافی (با اشعه ایکس) و گاهی اوقات، سی تی اسکن از فک ها برای ارزیابی شکل و وضعیت استخوان است. این به دندانپزشک اجازه می دهد دقیقاً برنامه ریزی کند در طول درمان، ایمپلنت چطور و کجا کاشته شود.

وقتی تصمیم گرفتید ایمپلنت های دندانی گزینه درست و مناسب برای شما هستند، تمرکز اصلی شما باید روی روزی باشد که جراحی کاشت ایمپلنت انجام می شود. علاوه بر این، ایده خوبی است که راجع به مراقبت های بلافاصله پس از جراحی و طولانی مدت بعد از آن باشید.

پس از درمان، این مسئولیت شماست که هر روز بهداشت دهان و دندان ها را به خوبی رعایت کنید تا ایمپلنت های دندانی از بیشترین سلامت برخوردار باشند. مانند دندان های طبیعی، مهم است برای مراقبت از ایمپلنت های دندانی خود، دندان ها، و دهان تلاش کنید تا از بروز مشکلات بپرهیزید. اینها شامل مراجعات منظم به دندانپزشک نیز هستند. بر اساس سازمان بهداشت دهانی، “اگر به خوبی از ایمپلنت های خود مراقبت کنید، و اگر استخوانی که ایمپلنت درون آن قرار گرفته است به اندازه کافی قوی و سالم باشد، می توان انتظار داشت آنها چند سال دوام داشته باشند”.

دستورالعمل های لازم به بیمار داده خواهد شد که بلافاصله بعد از کاشت ایمپلنت چگونه از دهان مراقبت کرد. در زیر به بیان نکاتی برای مراقبت از ایمپلنت های دندانی پس از کاشت آنها و چگونه سالم نگه داشتن ایمپلنت های دندانی و دهان ارائه خواهیم کرد.

قبل از فرایند جراحی کاشت ایمپلنت

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

آیا لارم است چند روزی از محل کار خود مرخصی بگیرید؟

بعید است لازم باشد چند روز از محل کار خود مرخصی بگیرید، اما باید برنامه ریزی کنید برای احتیاط، یک یا دو روز مزخصی بگیرید. سعی کنید به مدت چند روز بعد از درمان خود، در مهمانی ها و رویدادهای مهم شرکت نکنید.

آیا لازم است بیمار همراه داشته باشد؟

احتمالاً در صورت نیاز به شما گفته خواهد شد روزی که جراحی کاشت ایمپلنت برای شما انجام می شود برای بازگشت به منزل همراه داشته باشید. برای انجام جراحی معمولاً داروی بی حس کننده موضعی تزریق می شود اما در صورت تقاضای بیمار، برای او آرامبخش نیز استفاده می شود، بنابراین باید یک فرد بزرگسال مسئولیت پذیر شما را پس از جراحی تا منزل همراهی نماید. توضیحات در این خصوص را دندانپزشک به بیمار خواهد داد.

آیا باید به فکر تسکین درد بود؟

ممکن است لازم باشد از داروهای مسکن استفاده کنید، اما پس از انجام جراحی، در صورت نیاز، اطمینان حاصل نمایید که از مسکن مناسب استفاده می کنید. اگر به دارویی حساسیت دارید، حتماً آن را به اطلاع دندانپزشک خود برسانید.

مراقبت های پس از کاشت ایمپلنت های دندانی

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

آیا دهان خونریزی خواهد داشت؟

مقدار خونریزی خفیف پس از کاشت ایمپلنت های دندانی طبیعی است. ممکن است دندانپزشک از شما بخواهد حدود یک ساعت بایت خود را محکم روی گاز استریل بگذارید. سپس باید گاز را به آرامی بردارید. در صورت لزوم این کار را به مدت 30 دقیقه دیگر نیز با یک گاز استریل جدید انجام دهید. در صورت ادامه پیدا کردن خونریزی، که بسیار بعید است، به مدت 30 دقیقه دیگر یک چای کیسه ای مرطوب روی محل جراحی بگذارید و دندان های خود را روی آن قرار دهید. اسید تانیک موجود در چای به تشکیل لخته خون کمک می کند.

پس از اتمام فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی، احتمال دارد خونریزی کمتر از آنچه پس از کشیدن دندان تجربه می کنید داشته باشید، زیرا ایمپلنت داخل حفره کار گذاشته می شود. هیچ محل بازی برای بهبود پیدا کردن باقی نمی ماند.

چگونه می توان بهبود را افزایش داد؟

پس از درمان کاشت ایمپلنت های دندانی، و بقیه روز را باید از شستشوی دهان خودداری کرد و از دستکاری محل جراحی با زبان یا انگشت اجتناب نمود. این کار می تواند موجب شل شدن لخته خون تشکیل شده روی محل جراحی و بروز خونریزی اندک شود. از تف کردن، مکیدن مایعات با نی، و سیگار کشیدن بپرهیزید. همه این کارها می توانند موجب شل شدن لخته خون روی محل جراحی شوند و سرعت روند بهبود را کند کنند.

آیا پس از جراحی کاشت ایمپلنت دندانی باید استراحت کرد؟

در روز جراحی کاشت ایمپلنت دندانی، باید فعالیت های خود را محدود کنید زیرا فعالیت های فیزیکی می توانند موجب بالا رفتن ضربان قلب و افزایش خونریزی شوند. اگر خونریزی ادامه پیدا کند، باید با دندانپزشک مشورت کنید.

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

آیا ممکن است صورت ورم کند؟

پس از جراحی ممکن است مقداری تورم و/ یا کبودی روی صورت خود تجربه کنید. تورم تا یک روز بعد از جراحی ظاهر نخواهد شد و پس از دو یا سه روز به اوج خود خواهد رسید. این روند کاملاً طبیعی است و با بلافاصله استفاده از کیسه یخ (یا کیسه دانه های منجمد شده) که داخل یک هوله پیچیده شده است و روی سمت جراحی شده دهان قرار داده می شود، می توان از تورم و کبودی کاست. ممکن است دندانپزشک به شما توصیه کند در روز جراحی کیسه یخ را 20 دقیقه بگذارید و 10 دقیقه بردارید. پس از 24 ساعت، یخ دیگر هیچ تأثیری نخواهد داشت. در این زمان، برای کاهش اندازه تورم، اعمال گرمای مرطوب می تواند مفیدتر باشد.

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

 

چه زمان باید از مسکن استفاده کرد؟

پس از کاشت ایمپلنت های دندانی، به احتمال زیاد دردی که تجربه می کنید چیزی بیشتر از یک درد و ناراحتی خفیف نیست. ممکن است دندانپزشک شما توصیه کند نخستین دوز داروهای مسکن خود را قبل از بین رفتن اثر داروی بی حس کننده دریافت کنید و پس از آن آنها را به طور منظم و برای دو روز نخست بیشترین دوز مصرفی را داشته باشید. برای اکثر بیماران، داروهای مسکن OTC که معمولاً برای سر درد مصرف می کنید کفایت می کنند.

هر گونه درد و ناراحتی پس از جراحی، هر روز به تدریج کاهش می یابد. اگر پس از چند روز افزایش درد و تورم را تجربه کردید، باید با دندانپزشک تماس بگیرید تا به شما بگوید چه کار می توانید برای کاهش درد انجام دهید.

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

 

خوردن و نوشیدن

توصیه می شود در روز جراحی تنها نوشیدنی های سرد مصرف شوند. مهم است بدن خود را هیدراته نگه دارید (آبرسانی کنید). از نوشیدنی های داغ، الکل، و غذاهای داغ و پر ادویه بپرهیزید. تا زمانی که اثر داروی بی حس کننده از بین نرفته است چیزی نخورید. گرچه خوردن وعده های غذایی ممکن است برای چند روز نخست چالش برانگیز باشد، سعی کنید خوردن غذاهای مقوی را ادامه دهید. سریعتر بهبود پیدا خواهید کرد و انرژی بیشتری خواهید داشت. سعی کنید غذاهای بی خطرتری انتخاب کنید و غذا را دور از محل کاشت ایمپلنت بجوید. بهتر است از خوردن غذاهایی مانند پاپ کورن، دانه ها یا میوه های دانه دار بپرهیزید، زیرا آنها می توانند اطراف محل جراحی گیر کنند و منجر به بروز عفونت شوند. به طور کلی، اکثر بیماران پس از هفت تا ده روز می توانند به رژیم غذایی معمولی خود باز گردند.

بهداشت دهانی

بهداشت دهانی خوب برای بهبود موفقیت آمیز ضروری است. در صورت تجویز توسط دندانپزشک، از دهانشویه های کلرهگزیدین استفاده نمایید. روز پس از جراحی، شستشوی دهان با آب گرم و نمک نیز توصیه می شود و باید چهار تا پنج مرتبه در طول روز، بویژه پس از صرف غذا استفاده شود. هنگام استفاده از دهانشویه آرام باشید و از چرخاندن شدید آب داخل دهان بپرهیزید. ممکن است دندانپزشک به شما توصیه کند پاکسازی دندان ها و هیلینگ اباتمنت با مسواک را بلافاصله آغاز نمایید، اما اطراف محل کاشت ایمپلنت این کار را با احتیاط انجام دهید.

 

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

بهبود

به طور کلی، بهبود بی دردسر و با کمترین ناراحتی همراه است. در اکثر موارد، دندانپزشک قبل از قرار دادن دندان های جایگزین دائمی، لثه را به حال خود رها خواهد کرد تا بهبود پیدا کند و ایمپلنت با استخوان فک جوش بخورد. معمولاً دوره بهبودی وجود دارد که از 6 تا 8 هفته طول می کشد. بخیه ها به طور عادی کشیده می شوند یا پس از 7 تا 14 روز به صورت خود به خود حل می شوند. دندانپزشک می تواند به شما بگوید چه انتظاری باید از روند بهبود داشته باشید.

گزینه های سالم سبک زندگی برای بهبود موفقیت آمیز ضروری هستند. سیگار کشیدن به شکلی باور نکردنی بهبود را کاهش می دهد. نیکوتین موجود در سیگار عغروق خونی را منقبض می کند و جریان خون به بافت نرم کاهش می یابد، که می تواند روی واکنش ایمنی تأثیر بگذارد. این باعث کند شدن روند بهبود می شود و روی سلامت لثه ها و استخوان در طولانی مدت تأثیر می گذارد. سیگار کشیدن باعث می شود خطر عدم بهبود صحیح ایمپلنت ها پس از جایگذاری آنها بالا برود، و باعث شود احتمال شکست آنها به مرور زمان بالا برود. روند بهبود با رژیم غذایی ضعیف، مصرف زیاد الکل، و عدم مراقبت دندانی کافی نیز مختل می شود.

زمان بهبود در افراد مختلف می تواند متفاوت باشد. زمان بهبود به شرایط فردی بیمار و طرح درمان بستگی خواهد داشت. دندانپزشک بر همین اساس تاریخ مراجعات بعدی را مشخص خواهد کرد.

آنتی بیوتیک ها

ممکن است دندانپزشک برای شما آنتی بیوتیک تجویز کند تا قبل و بعد از فرایند جراحی مصرف کنید. اگر برای شما آنتی بیوتیک تجویز می شود، تا آخر آنها را مصرف کنید تا به جلوگیری از بروز عفونت کمک کنید.

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

 

آیا بعد از کاشت ایمپلنت می توان از پروتزهای مصنوعی استفاده کرد؟

بلافاصله بعد از جراحی نباید از پروتزهای پارسیل یا دست دندان های کامل استفاده کرد. اگر پروتزی دارید که قسمتی که ایمپلنت کاشته شده است را پوشش می دهد، باید آن را تا حد امکان خیلی کم استفاده کنید تا در طول دوره بهبود اولیه از محل جراحی محافظت کنید. اگر دندان های جایگزین موقت در طول درمان استفاده می شوند، مهم است فشار کنترل نشده ای به ایمپلنت های زیرین وارد نشود. دندانپزشک دستورالعمل های ویژه مربوط به استفاده از پروتزهای دندانی یا دندان های جایگزین پس از کاشت ایمپلنت ها را به شما خواهد داد.

مراقبت طولانی مدت

به محضی که ایمپلنت های جدید و بافت لثه پیرامون آن بهبود پیدا می کنند، و دندان های جایگزین کار گذاشته می شوند، مراقبت از آنها، درست مانند دندان های طبیعی و عادی، باید آغاز شود. برای سالم نگه داشتن دندان ها و لثه ها، دو مرتبه در طول روز مسواک بزنید و نخ دندان بکشید، و به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کنید.

اگر پاکسازی دندان ها به خوبی انجام نشود، باکتری می تواند روی ایمپلنت ها انباشته شود و منجر به بروز التهاب شود که اگر درمان نشود التهاب می تواند منجر به تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت شود. در نهایت، ایمپلنت تکیه گاه خود داخل استخوان را از دست می دهد، شل می شود و خواهد افتاد.

روش کاشت ایمپلنت دندانی

ایمپلنت دندانی چیست؟

ایمپلنت دندانی نوعی فیکسچر تیتانیومی است که داخل استخوان فک و زیر لثه ها کار گذاشته می شود. وقتی این ایمپلنت ها در جای خود کار گذاشته می شوند، دندانپزشک دندان های مصنوعی را روی آنها قرار می دهد، دندان هایی که احساسی واقعی بوجود می آورند تا جایگزین دندان های از دست رفته شوند.

لازم است ایمپلنت های دندانی و روکش های روی آنها با تجربه و مهارت زیادی ساخته شده باشند تا بیمار بتواند با خیال راحت تصمیم بگیرد تحت درمان قرار بگیرد. بسیاری افراد نگران درد یا ناراحتی هستند که ممکن است پس از کاشت ایمپلنت ها تجربه کنند. دندانپزشک ها این را می دانند و تمام تلاش خود را می کنند تا تمام فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی را با کنترل درد انجام دهند و همه فرایند را از قبل برای بیمار توضیح دهند تا بدون هیچ نگرانی درمان آنها آغاز شود.

ایمپلنت های دندانی چگونه عمل می کنند؟

وقتی داخل دهان خود ایمپلنت دندانی دارید لازم نیست نگران تکان خوردن یا لغزیدن و بیرون پریدن آن باشید زیرا پست آنها با استخوان فک جوش می خورد. به همین دلیل، هر روکش یا بریجی که روی ایمپلنت قرار می گیرد- حتی حین غذا خوردن و حرف زدن- نه تکان خواهد خورد و نه لغزش خواهد داشت. در برخی موارد، بریج باید برای دندان از دست رفته شما مناسب باشد. اما در موارد دیگر، بواسطه درد، ناراحتی، یا نقاط زخم، بریج یا پروتز و دنچر مناسب نخواهند بود. در این صورت، ممکن است ایمپلنت دندانی مناسب باشد.

در حال حاضر، برای کاشت ایمپلنت های دندانی بهترین دانش و فناوری مدرن ترکیب می شوند، از جمله لازم است این کار با همکاری چند شاخه از دندانپزشکی انجام شود. با انجام کل فرایندهای کاشت ایمپلنت در یک جلسه، به راحتی در یک جلسه می توان صاحب دندان هایی زیبا شد که قابل تشخیص از دندان های طبیعی نیستند.

برای افرادی که استخوان فک آنها به مقدار کافی نیست، معمولاً لازم است قبل از کاشت ایمپلنت های دندانی فرایند پیوند یا تقویت استخوان انجام شود. اینکه به این فرایند نیاز دارید یا خیر، در جلسات مشاوره اولیه مشخص خواهد شد و به شما گفته خواهد شد آیا شما گزینه هایی ایده آل برای جراحی کاشت ایمپلنت های دندانی هستید یا خیر. بیمارانی که برای دریافت ایمپلنت های دندانی شرایط ایده آل دارند عبارتند از:

  • افرادی که سلامت دندانی و عمومی خوبی دارند.
  • افرادی که استخوان فک آنها از مقدار کافی برخوردار است.
  • افرادی که هیچ بیماری دندانی ندارند، از جمله پریودنتیت یا پوسیدگی دندان.

روند کاشت ایمپلنت های دندانی

در اکثر فرایندهای کاشت ایمپلنت های دندانی، معمولاً فرایند کاشت بدون نیاز به پیوند استخوان، در دو مرحله انجام می شود. قبل از انجام جراحی لازم است بیمار در جریان همه جزئیات جراحی قرار بگیرد و هزینه ها و خطرات و پیچیدگی های احتمالی نیز توضیح داده شوند. این کمک می کند بیمار تصمیم بگیرد روند جراحی را ادامه دهد یا خیر.

  • ابتدا از دهان و فک تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس گرفته خواهد شد تا اطمینان حاصل شود که بدانیم ایمپلنت دقیقاً کجا قرار است کار گذاشته شود.
  • فرایند قرار گیری ایمپلنت های دندانی داخل استخوان مستلزم انجام یک فرایند جراحی جزئی است.

 

 کاشت ایمپلنت های دندانی

کاشت ایمپلنت های دندانی

 

مرحله اول: کاشت ایمپلنت

مرحله نخست درمان زمانی است که ایمپلنت زیر سطح لثه قرار می گیرد. به طور کلی، دندانپزشک ها این فرایند را در مطب و تحت بی حسی موضعی انجام می دهند یا ممکن است آرامبخش لازم باشد. این تنها به این دلیل انجام می شود تا تجربه ای راحت برای بیمار بوجود بیاورد و درد و ناراحتی را به حداقل برساند.

  • فرایند کاشت ایمپلنت در آرامش کامل انجام می شود.
  • یک دوره بهبود 3 تا 6 ماهه لازم است تا مرحله بعد انجام شود.

این اجازه می دهد طی روند بهبود ایمپلنت با استخوان فک جوش بخورد، و پایه ای محکم و یکپارچه فراهم بیاورد که بتوان دندان های مصنوعی را اضافه نمود.

 

 کاشت ایمپلنت های دندانی

کاشت ایمپلنت های دندانی

 

مرحله دوم: قرار گیری پروتز مصنوعی روی ایمپلنت

اکنون که ایمپلنت کار گذاشته شده است، و مانند ریشه یک دندان طبیعی عمل می کند، مرحله بعد عبارت است از جایگزینی یک روکش که قابل مشاهده است.

  • از آنجا که ایمپلنت ها می توانند جایگزین یک یا چند دندان از دست رفته شوند یا حتی یک قوس دندانی را پر کنند، نوع پیوند و اتصال روکش به ایمپلنت برای هر بیمار بر اساس نیازهای او منحصر به فرد خواهد بود.
  • در طول جلسه مشاوره اولیه، بر اساس نیازهای بیمار، بهترین درمان توصیه خواهد شد.

فرایند کاشت ایمپلنت چقدر طول خواهد کشید؟

طول مراحل انجام کاشت ایمپلنت های دندانی به عوامل متعددی بستگی خواهد داشت، از جمله، تعداد دندان های مورد نیاز، سلامت دندان ها، و دندان های خاصی که نیاز به جایگزین دارند.

در صورتی که ایمپلنت های دندانی برای فک پایین شما هستند، سه ماه طول می کشد تا استخوان اطراف ایمپلنت بهبود پیدا کند و ایمپلنت بعد از قرار گرفتن با آن جوش بخورد. در صورتی که ایمپلنت ها در فک بالا کار گذاشته شوند، روند بهبود 6 ماه طول می کشد. تعداد دفعات مراجعه به دندانپزشک متفاوت خواهد بود و به همه عوامل بالا بستگی خواهد داشت. نیاز به بازسازی استخوان، این زمان را تغییر خواهد داد.

پس از کاشت ایمپلنت دندانی چه اتفاقی می افتد؟

پس از کاشت ایمپلنت های دندانی، ممکن است متوجه مقداری درد، تورم، کبودی، و حتی خونریزی از لثه ها شوید. ممکن است لازم باشد پس از فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی تنها غذاهای نرم بخورید و با قسمت جراحی شده با آرامش برخورد کنید. برای مراقبت از ایمپلنت های دندانی پس از کاشت لازم نیست هیچ کار خاصی انجام دهید، و به شما توصیه خواهد شد به بهترین شکل ممکن از ایمپلنت ها مراقبت شود تا بتوان برای مدت زمانی طولانی از آن استفاده کرد و آینده ای سالم داشت.

 

 کاشت ایمپلنت های دندانی

کاشت ایمپلنت های دندانی

 

  • درست مانند دندان های دیگر اطراف آن را مسواک بزنید و نخ دندان بکشید.
  • نسبت به ایمپلنت خود با آرامش برخورد کنید و مراقب آن باشید.
  • قبل از روی آوردن به خوردن غذاهای ترد و سفت زمان کافی بدهید تا ایمپلنت بهبود پیدا کند.

مزایای دریافت ایمپلنت های دندانی خیلی زیاد هستند، دیگر مجبور نیستید با فقدان دندان ها مشکل داشته باشید و نیاز نیست از بریج ها یا دنچرهایی استفاده کنید که لازم است آنها را از دهان خارج نمایید.

خطر دریافت ایمپلنت های دندانی قابل کنترل و مدیریت هستند، اما مانند تمام فرایندهای جراحی دیگر، خطراتی مانند عفونت، آسیب به دندان های دیگر، آسیب به عصب، مشکلات سینوس، و مشکلات زیبایی نیز وجود خواهند داشت.

پاورچین نوعی کش ارتودنسی

آیا شما هم در حال برنامه ریزی برای استفاده از پاورچین ها روی بریس ها یا براکت های خود هستید؟ شما هم احتمالاً از ارتودنتیست خود راجع به آنها به عنوان یک گزینه درمانی ممکن چیزهایی شنیده اید. پاورچین ها چیزی غیر از رشته های متصل به هم نیستند که براکت های فلزی بریس ها را کنار یکدیگر نگه می دارند. آنها یک زنجیر تشکیل می دهند (به همین دلیل نام “چین” (در زبان انگلیسی به معنای زنجیر) برای آنها انتخاب شده است) که بر حسب نیاز روی دندان های فک بالا یا پایین قرار می گیرند. آنها اساساً از مواد الاستیکی ساخته شده اند، گرچه در برخی موارد آنها می توانند فلزی هم باشند. انعطاف پذیری و تأثیرگذاری از جمله مزایای کلیدی آنها است. در این مقاله به بررسی آنها از تمام جهات خواهیم پرداخت.

پاور چین

پاور چین

 

انواع پاورچین ها

پاورچین ها به چهار شکل وجود دارند:

  • زنجیرهای نزدیک به هم/ پیوسته continuous chain
  • زنجیرهای دارای پیوند کوتاه یا رشته های کوتاه short filament
  • زنجیرهای دارای پیوند متوسط یا رشته های متوسط medium filament
  • زنجیرهای دارای پیوند بلند یا رشته های بلند long filament

این پاورچین ها بسته به نحوه قرار گیری آنها در قوس دندانی و نیز مرحله درمان، کاربردهای متعددی دارند که از قرار زیر هستند:

  • بستن فاصله نهایی یا به استحکام رساندن قوس دندانی
  • رو به داخل بردن دندان نیش
  • بستن دیاستم یا فاصله بین دندان ها
  • اصلاح چرخش دندان ها
  • بستن فاصله به جا مانده از کشیدن دندان
  • جابجایی انتخابی میدلاین (خط میانی دندان های جلو)

پاور چین ها در طرح های مختلف مانند خاکستری، بی رنگ و شفاف، و رنگی وجود دارند. آنها به شکل زنجیرهای بلند در اندازه های مختلف چند متری وجود دارند.

پاور چین

پاور چین

 

کاربردهای پاور چین ها

انتخاب پاور چین ها باید بر اساس هدف و موقعیت بالینی باشد. در مواردی که فاصله بین دندان ها 1 میلی متر یا بیشتر باشد، لازم است از پاورچین های پیوسته یا ممتد استفاده کرد، در حالی که فواصل زیاد نیازمند استفاده از پاور چین های با فواصل زیاد بین زنجیرها هستند. این چین ها قادرند 75%- 100% بیشتر از طول واقعی خود کش بیایند. پیش از این توصیه می شد چین های ترکیبی، برای انتقال حداکثر فشار باید بیشتر از یک سوم طول خود کشیده شوند. با این حال، تحقیقات اخیر این اقدام بالینی را زیر سؤال برده اند.

به منظور پیشگیری از آلودگی قرقره چین به بزاق، ارتودنتیست باید ابتدا راجع به تعداد زنجیرهای میانی لازم تصمیم بگیرد و بر اساس آن، با استفاده از یک ابزار استریل، مقدار بلندتری از قرقره ببرد. چین نباید مستقیماً از قرقره داخل دهان استفاده شود، زیرا موجب آلودگی آن با بزاق می شود.

پاور چین

پاور چین

 

اعمال فشار و تبدیل فشار

اکثر پاورچین ها 50%- 70% از فشار اولیه خود را در طول چند روز نخست پس از بارگذاری داخل دهان از دست می دهند، و این برای محصولات تولیدکنندگان مختلف متفاوت خواهد بود. این تا میزان زیادی به شرایط نگهداری و مدت زمان تولید محصول بستگی دارد. بهتر است سطح اولیه فشار چین مورد استفاده با ابزارهای اندازه گیری فشار بررسی شود. مشخص شده است فشار اولیه ظرف دو روز نخست داخل دهان به نصف می رسد و پس از آن مقدار فشار برای سه هفته بعد بسیار اندک خواهد بود.

پاور چین

پاور چین

 

مزایای پاورچین ها

پاور چین ها به دلایل مختلفی به عنوان تکنیک انتخاب شده ارتودنتیست ها و نیز بیماران استفاده می شوند. برخی از این دلایل عبارتند از:

آنها قادرند فاصله بین دندان ها را ببندند.

عموماً، وقتی برای صاف و یکدست کردن دندان های کج و ناصاف خود به ارتودنتیست مراجعه می کنید، ارتودنتیست کار خود را با صاف کردن دندان ها با کمک بریس ها یا براکت ها آغاز می کند. به محضی که دندان ها صاف شوند، معمولاً گام بعدی بستن فاصله بین دندان ها است. این جایی است که پاورچین ها به کمک می آیند. در حالی که صاف کردن دندان ها این اطمینان را بوجود می آورد که دندان ها در یک خط مستقیم هستند، پاور چین های به هم پیوسته ابزارهایی هستند که کار بستن فاصله بین دندان ها را انجام می دهند. این چین ها اجازه می دهند دندان ها صاف و یکدست باقی بمانند، همگی در وضعیتی که باید باشند قرار می گیرند، در حالی که فواصل بزرگ بین آنها بسته می شود. این یکی از حیاتی ترین مراحل درمان ارتودنسی است و به لطف پاور چین ها به راحتی انجام می شود.

 

پاور چین

پاور چین

 

پاورچین ها بسیار پر استفاده هستند

به شکل سنتی، لیگاچورها یا گره های سیمی فلزی در کنار براکت ها برای صاف کردن دندان های کج استفاده می شوند. با این حال، در سال های اخیر، پاورچین ها با به شهرت رسیدن، آنها را از رونق انداخته اند. بسیاری از ارتودنتیست ها ترجیح می دهند از پاور چین ها استفاده کنند زیرا قادرند دندان ها را جابجا کنند و فاصله بین آنها را در زمانی بسیار کوتاه تر ببندند. دلیل استفاده از آنها این است که پاور چین ها بیشتر از لیگاچورهای فلزی به دندان ها فشار وارد می کنند. ارتودنتیست ها این ابزار را توصیه می کنند، مخصوصاً اگر قرار باشد کار خود را با یک یا چند دندان از دست رفته آغاز کنند.

آنها هیچ فشاری به بودجه شما وارد نمی کنند.

تنها به این دلیل که این ابزار نقاط مثبت زیادی دارد، به این معنا نیست که پاور چین ها هزینه زیادی به شما تحمیل می کنند. بسته به وضعیت دندان های شما، ارتودنتیست توصیه های لازم را در ابتدای درمان به شما خواهد کرد. هزینه ها در درمان شما گنجانده و محاسبه می شوند و با توجه به وخامت شرایط شما، متفاوت خواهند بود. پاورچین ها ممکن است تنها اندکی پر هزینه تر از لیگاچورهای سنتی باشند. با این حال، وقتی به مزایا فکر می کنید، هزینه اضافی توجیح می شود. در صورت وجود فواصل بزرگتر بین دندان ها، گاهی اوقات پاور چین ها تنها گزینه ممکن هستند.

پاورچین ها از تنوع بالایی برخوردارند.

مانند بسیاری افراد، ممکن است شما نیز در استفاده از بریس ها تردید داشته باشید، زیرا تصور می کنید قرار است در طول درمان مدام براکت های فلزی داخل دهان خود را پنهان کنید. اگر به این چیزها فکر می کنید، به روزهایی فکر کنید که قرار است لبخندی زیبا داشته باشید. خوشبختانه، پاورچین ها در رنگ ها و شکل های مختلفی ارائه می شوند. گرچه نمی توانید شکل پاورچین ها را انتخاب کنبد، زیرا انتخاب آنها به طرح درمان ویژه شما، و نیز نیازمندی های دندان های شما بستگی خواهد داشت، اما انتخاب رنگ آنها می تواند با شما باشد. رنگی را انتخاب کنید که شخصیت شما را منعکس کند و حتی وقتی روی دندان های شما هستند و با آنها بیرون می روید به آن افتخار کنید.

پاور چین ها برای تمام سنین مفید هستند.

یکی از جنبه های چندکاره بودن پاور چین ها این است که افراد در تمام سنین می توانند از آنها استفاده کنند. درمان ارتودنسی عموماً در سنین پیش از نوجوانی آغاز می شود، زمانی که کج و ناصاف بودن دندان ها نمود ظاهری پیدا می کند. با این حال، به این معنا نیست که اگر بزرگسال یا میانسال هستید، برای شما مناسب نیستند. غیر از ناصاف بودن دندان ها، می تواند دلایل دیگری نیز وجود داشته باشد که افراد بزرگسال به بریس ها نیاز دارند، از جمله بیماری یا آسیب و صدمه. صرف نظر از سن، پاور چین ها برای همه افرادی فراهم هستند که می خواهند مشکل قرار گیری دندان های خود را بر طرف کنند و صاحب لبخندی زیبا شوند.

معایب پاور چین ها

گرچه در طول دوره درمان با براکت ها، استفاده از پاور چین ها برای دندان های شما گزینه برتر و انتخابی محسوب می شود، اما هیچ ابزاری خوب مطلق نیست. جنبه های خاصی هستند که قبل از انتخاب بریس ها باید از آنها آگاه باشید.

در آغاز استفاده از آنها مقداری ناراحتی خفیف وجود خواهد داشت.

در ابتدا، وقتی ارتودنتیست بریس ها را برای شما کار می گذارد، ممکن است ناراحتی خفیفی تجربه کنید که ناشی از فشار خارجی است که به دندان ها وارد می شود. این دردها هرگز آنقدر شدید نیستند و معمولاً ظرف چند روز پس از دریافت آنها از بین می رود. در طول این دوره، می توانید انتظار مقداری سوزش اطراف دندان هایی که زیر آنها هستند را داشته باشید، که با رعایت توصیه های ارتودنتیست خود می توانید آن را کاهش دهید. از مصرف هر گونه غذایی که ارتودنتیست توصیه کرده است خودداری کنید، تا راحت تر با درد و ناراحتی های موجود کنار بیایید.

پاورچین ها مراقبت بیشتری نیاز دارند.

در مقایسه با لیگاچورهای سنتی، پاورچین ها الزاماً نیاز به مراقبت بیشتر ندارند، اما مواقعی هستند که ممکن است شاهد انباشته شدن مقدار زیادی ذرات غذا اطراف الاستیک ها باشیم. این اصلاً نگرانی بزرگی نیست، زیرا با رعایت درست بهداشت در طول درمان می توان از بروز این مشکل پیشگیری کرد. با همه انواع بریس ها، بهداشت ضعیف دهان می تواند منجر به بروز عفونت و افزایش طول درمان شود.پاور چین ها هم استثناء نیستند. همیشه از مناسب ترین مسواک ها برای پاکسازی دندان های خود استفاده کنید. ترکیب واترپیک و مسواک می تواند حتی بهتر باشد، زیرا بهتر می توان به قسمت هایی دسترسی پیدا کرد که با مسواک به تنهایی، دسترسی به آنها دشوار خواهد بود. اگر طرح درمان شما نیاز به مراقبت اضافی دارد، ارتودنتیست دستور العمل های لازم را به شما ارائه خواهد داد.

از دست رفتن حالت کشسانی پاور چین ها

نکته دیگری که هنگام دریافت پاورچین ها باید از آن آگاه باشید این است که از آنجا که آنها از مواد پلاستیکی ساخته شده اند، ممکن است به مرور زمان حالت الاستیک خود را از دست دهند. این ویژگی برجسته تر است، زیرا این چین ها دندان های شما را به هم نزدیک تر می کنند، در نتیجه فاصله ای که در ابتدا وجود داشته است به مرور زمان از آن کاسته می شود. در صورتی که این اتفاق رخ دهد، نیازی به نرگانی نیست. هر بار که به ارتودنتیست مراجعه می کنید، ارتودنتیست بررسی می کند پاورچین به چه شکل هستند و در صورت لزوم، آنها را با پاورچین های جدید تعویض می کند. به خاطر داشته باشید، این احتمال خیلی زیاد است که ممکن است این اتفاق در هر مراجعه به ارتودنتیست تکرار شود. هر بار که پاورچین جدیدی دریافت می کنید، ممکن است چند روزی درد و ناراحتی تجربه کنید زیرا پاورچین های جدید فشار تازه ای به دندان ها وارد می کنند. این درد عموماً چندان شدید نیست و می تواند زمانی کنترل شود که برای نخستین مرتبه پاورچین ها را دریافت کردید.

مراقبت های دهانی در طول استفاده از پاورچین ها

معمولاً حدود شش هفته طول می کشد تا پاور چین ها مؤثر واقع شوند، گرچه هر مورد منحصر بفرد است. مراقبت صحیح از دهان در طول این دوره از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از خوردن غذاهای سفت و چسبناک بپرهیزید زیرا می توانند موجب پاره شدن پاور چین شوند و این می تواند موجب ایجاد حالت تعلیق در روند درمان و نیاز به مراجعات بیشتر به ارتودنتیست شود.

استامینوفن و ایبوپروفن بهترین داروهای مسکنی هستند که دریافت آنها از داروخانه نیاز به نسخه پزشک ندارد.

از آنجا که تمیز کردن اطراف براکت ها با وجود الاستیک، لیگاچورف یا پاور چین روی آنها دشوارتر است، شاید رعایت بهداشت دهان و  دندان ها مهمترین جنبه مراقبت های دهانی باشد. غذا و پلاک های دهانی به راحتی می توانند اطراف آنها انباشته شوند، بنابراین پاکسازی دائم آنها ضروری است.