خواب خوب ضروری است – مانند داشتن یک رژیم غذایی متعادل و ورزش منظم، خواب خوب شبانه سوخت بدن را تأمین می کند تا برای روز بعد آماده شود. شما فوراً می توانید به تفاوت بین دو نفری که به اندازه کافی خوابیده است و کسی که نخوابیده است را پی ببرید- این تا میزان زیادی به تأثیری باز می گردد که خوابیدن روی سیستم بدن هر انسانی دارد.

حداقل هشت ساعت خوابیدن در روز، چیزی فراتر از فقط دراز کشیدن است. هنگامی که خواب هستید اتفاقات زیادی برای بدن شما رخ می دهند. خواب کافی به طرق مختلفی می تواند برای شما مفید باشد، مانند:

• بهبود تمرکز و بهره وری؛
• کاهش خطر افزایش وزن؛
• به حداکثر رساندن عملکرد فیزیکی؛
• تقویت سلامت قلب؛ و
• پیشگیری از احساس افسردگی.

گرچه مزایای خواب چیزی است که همه از آن اطلاع دارند، بسیاری از افراد تمایل دارند کمتر بخوابند و حتی خود را کاملاً از آن محروم کنند تا زمان بیشتری را برای موارد دیگر صرف کنند که به نظر آنها مهم تر هستند. به خاطر داشته باشید که هرگز اهمیت خواب را دست کم نگیرید! چیزی که شما فکر می کنید بی ضرر باشد، در واقع روی همه قسمت های بدن شما تأثیر می گذارد- حتی دندان ها و لثه های شما!

ارتباط خواب و سلامت دهان و دندان

خواب خوب برای سلامت خوب دهان و دندان

“خواب و دندان ها؟ چگونه با یکدیگر ارتباط دارند؟”

وقتی به بهداشت دهان و دندان های خود فکر می کنید، نخستین چیزی که به ذهن شما می رسد مسواک زدن و نخ دندان کشیدن، شستشوی دهان، استفاده از دهانشویه و مراجعه به دندانپزشک است. البته، همه اینها مهم هستند، اما چیزی که با این عناصر روتین دهان مقابله می کند، برخی از عوامل سبک زندگی هستند. یکی از عواملی که در تمرکز است، کیفیت خواب شما است. ممکن است خواب آخرین چیزی باشد که در مورد تأثیر آن روی سلامت دهان و دندان های خود فکر می کنید.

یک خواب خوب شبانه تضمین می کند که بدن شما فرصتی برای استراحت پیدا خواهد کرد، به این معنا که عملکردهای حیاتی را بازیابی می کند تا روز بعد به شدت عمل کنند، سطح استرس را پایین نگه می دارد و قلب شما را سالم نگه می دارد.

عادات خواب شما به طور طبیعی چرخه خواب شما را تحت تأثیر قرار می دهند، و البته، کمبود خواب با کیفیت می تواند احتمال ابتلا به بیماری های مزمن را افزایش دهد و سلامت دهان و دندان های شما را با شرایطی مانند خشکی حفره و بیماری لثه تحت تأثیر قرار دهد.

سلامت دهان و دندان های شما و تعداد ساعت هایی که می خوابید، ارتباطی بسیار مهم تر از آنچه که شما فکر می کنید با یکدیگر دارند. هر دندانپزشکی به شما می گوید که کم خوابی و خواب بی کیفیت برای سلامت دهان و دندان های شما وحشتناک است. استراحت کردن یک دنیا تفاوت بوجود می آورد! هنگامی که هر شب مقدار مناسبی بخوابید، متوجه بهبود سلامت دهان خود خواهید شد. خواب خوب از راه های زیر می تواند برای سلامت دندان های شما مفید باشد:

تقویت مینای دندان

خوابیدن به ترمیم عروق خونی کمک می کند تا امکان انتقال موفق مواد مغذی ضروری مانند کلسیم و فسفات به بافت های استخوانی دندان های شما را فراهم کند. این کار باعث تقویت و بازسازی مینای دندان های شما می شود.

مبارزه با عفونت ها

سیستم ایمنی بدن ما با مبارزه با باکتری ها و عفونت های مضر از ما در برابر بیماری محافظت می کند. با یک خواب شبانه با کیفیت، سیستم ایمنی بدن ما تولید سیتوکین ها را افزایش می دهد، پروتئینی که به مبارزه با عفونت ها و التهاب کمک می کند.

اگر دهان ما پر از باکتری باشد، سیستم ایمنی بدن فعال می شود تا اطمینان حاصل شود که هیچ عفونتی از باکتری ایجاد نمی شود. بهبود سیستم ایمنی بدن با خواب، تضمین می کند که بدن در برابر بیماری لثه، عفونت دندان و پوسیدگی دندان محافظت می شود. اگر سیستم ایمنی بدن شما ضعیف باشد، باکتری ها می توانند انباشته شوند و باعث بروز بیماری لثه و پوسیدگی دندان شوند.

ارتباط خواب و سلامت دهان و دندان

خواب ضعیف باعث خشکی دهان می شود.

بسیاری از افراد از وضعیتی به نام آپنه خواب رنج می برند که به کیفیت پایین خواب کمک می کند زیرا این وضعیت شامل باریک شدن راه های هوایی است که باعث اختلال در تنفس می شود. این می تواند باعث خشکی دهان شود، جایی که تنفس بیش از حد از طریق دهان می تواند باعث خشک شدن دهان به دلیل کاهش میزان بزاق شود.

اثرات کم خوابی

متأسفانه، داشتن هشت ساعت خواب کامل در هر شب تنها در یک دنیای ایده آل اتفاق می افتد. همه افراد زندگی پرمشغله ای دارند، و گاهی اوقات، آنها زمان کافی ندارند که به بهبودی اختصاص دهند. وقتی خواب کافی و سالم ندارید، به طور قابل توجهی می تواند روی سلامت دهان و دندان های شما تأثیر بگذارد.

انتظار می رود که با افزایش سن از دست دادن دندان ها رخ دهد، اما برخی از افراد به دلیل بسیاری از عوامل سبک زندگی، از جمله کمبود خواب، آن را زودتر تجربه می کنند. مطالعات حاکی از این هستند که نداشتن خواب کافی ارتباط مستقیمی با بیماری لثه، بویژه پریودنتیت دارد، وضعیتی که در آن عفونت لثه منجر به تحلیل رفتن لثه، ایجاد پاکت های عمیق بین لثه و دندان می شود. ریشه دندان ها نمایان و لق می شوند. باکتری ها همچنین می توانند به داخل نفوذ کرده و استخوان زیرین را از بین ببرند، دندان ها لق شوند یا از دست بروند.

وقتی بدن شما به اندازه کافی نمی خوابد، هورمون های التهابی بیشتری تولید می کند و باعث بروز ژنژیویت (التهاب لثه) و سپس پریودنتیت (بیماری شدید لثه) می شود. به خاطر داشته باشید که پریودنتیت فقط می تواند اندکی بهبود یابد، نه اینکه به طور کامل درمان و ریشه کن شود؛ هیچ جراحی دندانی نمی تواند آنچه که از دست داده اید را بازگرداند.

نکاتی برای داشتن خواب با کیفیت و سلامت دهان و دندان

خواب خوب شبانه بسیار مفید است، اما بسیار مهم است که به منظور حفظ خواب و سلامت دهان و دندان، هر دو در شرایط خوب، نکات زیر را دنبال کنید:

• همیشه قبل از خواب دندان های خود را مسواک بزنید و نخ دندان بکشید.
• قبل از خواب بدون شستشوی دهان از خوردن هر نوع میان وعده خودداری کنید.
• یک رژیم غذایی متعادل داشته باشید و قند را کاهش دهید.
• درست قبل از خواب از تمرکز روی فناوری ها اجتناب کنید.
• حداقل هشت ساعت در روز بخوابید.
• یک برنامه خواب را در اولویت قرار دهید.
• برای داشتن خوابی راحت، داروهای گیاهی را امتحان کنید.

نتیجه گیری

رعایت بهداشت دهان و دندان در خانه خوب است، اما کافی نیست. برای داشتن سلامت دهان و دندان عالی، باید همه بخش های زندگی خود را بهبود دهید، از غذایی که می خورید گرفته تا تعداد ساعاتی که می خوابید. اطمینان حاصل کنید که تا حد امکان بخوابید و به طور منظم معاینات دندانپزشکی را نزد دندانپزشک خود، برای سلامت دندان ها و لثه ها انجام دهید.

همه نگرانی های دندانپزشکی خود را به دندانپزشک خود بسپارید تا به شما رسیدگی شود! دندانپزشکان با ارائه بالاترین استانداردهای دندانپزشکی برای بیماران خود سطوح زندگی آنها را ارتقاء می دهند.

ما اغلب بیمارانی داریم که در مورد درمان ارتودنسی با قرار گرفتن بریس ها تنها روی یک فک یا درمان تک فکی سؤال می پرسند به همین دلیل فکر می کنیم توضیح بیشتر در مورد این نوع درمان مفید باشد. درمان “تک فک” به این معنی است که بریس ها فقط روی دندان های فک بالا یا پایین قرار می گیرند. فک ها ساختار U شکل دارند که ساختار دندان ها (نحوه قرار گیری دندان های) شما را تشکیل می دهند. به عبارت دیگر، دندان های فک بالای شما یک قوس دندانی است و دندان های فک پایین شما یک قوس دندانی است.

این یک پرسش متداول است. به عنوان مثال، اگر دندان های فک بالای شما کج هستند، اما دندان های فک پایین کاملاً صاف هستند، چرا نیاز براکت ها روی هر دو قوس دندانی قرار بگیرند؟ پاسخ آنطور که فکر می کنید ساده نیست و در بیماران مختلف متفاوت است. دلیل این امر این است که درمان ارتودنسی پیچیده تر از صرفاً صاف کردن دندان ها است.

مال اکلوژن

زمانی که دندان ها بیش از حد فشرده یا کج هستند و برای صاف کردن آنها از بریس استفاده می شود، دندان ها به تدریج در موقعیت صحیح خود قرار خواهند گرفت، اما به سمت جلو نیز حرکت می کنند تا فضای بیشتری ایجاد شود. در موارد دیگر که بین دندان ها فاصله وجود دارد و برای حرکت دادن آنها از بریس استفاده می شود، دندان ها این قابلیت را دارند که با همتراز شدن با یکدیگر، به سمت عقب حرکت کنند. به همین دلیل، ممکن است مشکلات بایت (مال اکلوژن) ایجاد شوند.

مال اکلوژن عبارت است از ناهماهنگی یا ارتباط نادرست بین دندان های دو فک (دندان های فک های بالا و پایین) که هنگام بسته شدن فک ها به یکدیگر نزدیک می شوند.

ارتودنسی تک فک

انواع شایع مال اکلوژن

• اورجت، که تحت عنوان دندان های خرگوشی نیز شناخته می شود- دندان های جلوی فک بالا رو به جلو و بیرون رانده می شوند. این می تواند ناشی از کوچک تر بودن فک پایین باشد.
• فشردگی بیش از حد- نسبت به اندازه فک تعداد دندان ها بسیار زیاد است یا دندان ها خیلی بزرگ هستند و به یکدیگر فشار وارد می کنند.
• اوربایت- دندان های جلوی فک بالا روی دندان های جلوی فک پایین قرار می گیرند و با لثه ها تماس پیدا می کنند.
• آندربایت- دندان های جلوی فک بالا داخل دندان های جلوی فک پایین قرار می گیرند.
• کراس بایت- شبیه به آندربایت است، با این حال، تعدادی از دندان های فک بالا در داخل دندان های فک پایین قرار می گیرند.
• اپن بایت– وقتی فک/ دهان بسته است دندان ها به هم نمی رسند.
• میدلاین جابجا شده- مرکز دندان های جلوی فک بالا با مرکز دندان های جلوی فک پایین همراستا نیست.

بسته به شدت و نوع ناهماهنگی، مال اکلوژن ها به عنوان کلاس 1، کلاس 2، یا کلاس 3، درجه بندی می شوند.

اگر قبلاً اوربایت داشته اید و دندان های کج دارید، اگر فقط با بریس های تک فک این بیماری را درمان کرده اید، در واقع فقط اوربایت را بدتر کرده اید زیرا دندان های کج به سمت جلو حرکت می کنند. از طرف دیگر، اگر بایت شما در ابتدا خوب است اما دندان های بالای شما کج هستند، قرار دادن بریس ها فقط روی دندان های فک بالا احتمالاً می تواند باعث ایجاد اوربایت شود.

به دندان های فک های بالا و پایین خود مانند چرخ دنده و چرخ فکر کنید. “دندان ها” باید صاف شوند تا به درستی در چرخ قرار گیرند، اما اگر چرخ دنده و چرخ به درستی داخل یکدیگر قرار نگیرند، زیرا آنها هم راستا نیستند، انواع مشکلات ممکن است رخ دهند.

ارتودنسی تک فک

عوارض مال اکلوژن

مال اکلوژن به خودی خود می تواند باعث بروز مشکلات طولانی مدت برای سلامتی شود. آنها همچنین می توانند با گذشت زمان بدتر شوند. علاوه بر این، مال اکلوژن های شدید می توانند باعث شوند که فک به جلو منحرف شود یا خیلی عقب برود و ظاهر چهره فرد را تغییر دهد. ناهماهنگی ها همچنین می توانند بر تقارن صورت تأثیر بگذارند.

مشکلات دیگری که گسترش می یابند عبارتند از:

• دندان قروچه.
• ساییدگی غیر طبیعی روی دندان ها که باعث فرسایش سطح دندان یا شکستگی دندان ها می شود.
• مشکل در جویدن.
• اختلالات گفتاری.
• خطر بیشتر پوسیدگی/ حفره دندان.
• سر درد.
• درد فک و گردن.
• عفونت دندان و فک.

ارتودنسی تک فک

آیا بریس های تک فک همیشه یک گزینه هستند؟

مواقعی وجود دارند که قرار دادن بریس ها فقط روی یک فک یک گزینه است، اگرچه چندان رایج نیست. آنها ممکن است در کودکان کوچکتر هنگام شروع فاز 1 طرح درمان ارتودنسی قبل از ادامه مرحله 2 مورد استفاده قرار گیرند.

مثال دیگر ممکن است زمانی باشد که بیمار دچار اوربایت خفیف و برخی مشکلات فاصله بین دندان های فک بالا باشد. از آنجا که دندان ها دارای شکاف یا فاصله تمایل دارند که با بریس ها به سمت عقب حرکت کنند، درمان تک فک نیز ممکن است مال اکلوژن خفیف را اصلاح کند.

یک لبخند کامل فقط با موقعیت دندان های شما تعیین نمی شود. به نظر می رسد که شکل ظاهری بایت شما در نهایت بر اساس محل فک شما تعیین شود. اگر یکی از فک ها بزرگ تر از دیگری باشد یا شکل متفاوتی داشته باشد، این امر به شدت بر روی هم قرار گرفتن دندان های شما تأثیر می گذارد.

یک درمان تک فک ممکن است بایت بدتری نسبت به قبل برای شما ایجاد کند. این می تواند منجر به خرد شدن دندان ها یا فشار بیش از حد به استخوان و لثه شود که می تواند منجر به از دست دادن دندان شود. هدف از یک بایت یکنواخت جلوگیری از هر گونه سایش دندان ها یا تروماهای غیر ضروری است.

یکی دیگر از عواملی که باید در نظر گرفت نحوه حرکت دندان ها نسبت به موقعیت آنها است. دندان های فشرده با همراستا شدن، به سمت جلو حرکت می کنند و دندان های با فاصله بین آنها، به سمت عقب حرکت می کنند. اگر از آندربایت رنج می برید و فقط دندان های کج فک پایین را صاف می کنید، آن را بدتر می کند. دندان ها می توانند صاف تر به نظر برسند اما آبایت مشکل دار به نظر خواهد رسید. اگر دندان های فک بالای شما فشرده باشند و از قبل اوربایت دارید، تنها رسیدگی به آنها باعث بیشتر شدن اوربایت در طول درمان می شود.

امیدواریم این مقاله به شما کمک کرده باشد بفهمید که چرا در بیشتر موارد ما همیشه درمان هر دو فک را با یکدیگر توصیه می کنیم. اگر بریس ها چیزی هستند که در نظر دارید، به شما توصیه می کنیم قبل از هر برنامه ریزی، برای مشاوره به یکی از ارتودنتیست های مجرب و معتمد نزدیک به خود مراجعه کنید.

اگر بریس دارید (یا قصد دارید آنها را دریافت کنید)، دندانپزشک یا ارتودنتیست شما ممکن است به سفت کردن آنها اشاره کرده باشد. ارتودنتیست، دوستان یا احتمالاً خانواده شما ممکن است به درد ناشی از سفت کردن بریس ها اشاره کرده باشند. براکت ها و بریس های سیمی سنتی باید هر از چند گاهی تنظیم یا سفت شوند، بنابراین باید بدانید که وقتی این کار انجام می شود چه انتظاری باید داشته باشید.

چرا بریس ها نیاز به سفت شدن دارند؟

برای درک اینکه چرا باید براکت ها را سفت کنید، باید بدانید که آنها چگونه عمل می کنند. بریس ها با اعمال نیرو به دندان های شما، آنها را به آرامی از میان بافت لثه نرم دهان شما حرکت می دهند. براکت های سنتی از سیستمی از سیم ها استفاده می کنند که به براکت ها متصل می شوند، و آنها نیز به نوبه خود به دندان های شما چسبانده می شوند. سیم براکت ها را می کشد و دندان های شما را حرکت می دهد.

تقریباً هرگز اینطور نیست که بتوانید از بریس هایی استفاده کنید تا دندان های شما را از جایی که اکنون هستند به جایی که می خواهید در نهایت باشند حرکت دهند. نه تنها درد غیر قابل تحملی وجود خواهد داشت، بلکه ممکن است در نهایت به دندان های خود آسیب برسانید!

در عوض، ارتودنتیست ها بریس ها را به صورت مرحله ای انجام می دهند. در ابتدا، سیم ها فشار زیادی به دندان های شما وارد می کنند. اما به مرور زمان، با حرکت دندان ها، آنها فشار کمتر و کمتری به دندان ها وارد می کنند. در نهایت، آنها روی هم رفته فشار اندکی وارد می کنند.

این زمانی است که شما به تنظیم یا سفت کردن بریس نیاز دارید.

سفت کردن بریس ارتودنسی

هر چند وقت یک بار بریس ها باید سفت شوند؟ چگونه بگوییم زمان سفت شدن فرا رسیده است؟

معمولاً متخصص ارتودنسی به شما می گوید چه زمانی زمان مناسب برای سفت کردن بریس ها است. او توصیه خواهد کرد که این کار زمانی انجام شود که در طول زمان حرکت کمی از دندان های شما می بیند یا هیچ حرکتی نمی بیند، یا اگر متوجه لق شدن اجزای آن می شود.

دهان افراد مختلف با یکدیگر متفاوت است، بنابراین هیچ راه واحدی برای دانستن اینکه بریس های شما چند وقت یکبار به تنظیم نیاز دارند وجود ندارد. متخصص ارتودنسی معمولاً برای یک جلسه معاینه هر 4 تا 6 هفته برنامه ریزی می کند، زیرا به نظر می رسد که میانگین زمان مورد نیاز بین تنظیمات همینقدر باشد. با این حال، ممکن است شما به جلساتی با فواصل زمانی بیشتر یا کمتر نیاز داشته باشید.

چند علامت آشکار که نشان می دهند ممکن است برای سفت کردن آماده باشید عبارتند از:

• حتی زمانی که خوراکی های سفت را گاز می زنید، دندان ها یا لثه های شما هیچ دردی ندارند.
• براکت ها شل می شوند.
• وقتی دندان ها را با فشار به یکدیگر فشار می دهید، فشار اضافی را احساس نمی کنند (مانند زمانی که متورم شده اند).

فرآیند سفت کردن بریس ها چگونه است؟

بسیاری از بیماران می خواهند بدانند وقتی براکت های آنها سفت می شوند، چه انتظاری باید داشته باشند. ما متوجه این موضوع شده ایم: قرارهای ملاقات زیادی وجود دارند، و بیماران گذشته اغلب به ناراحتی اشاره می کنند.

در طول یک قرار ملاقات برای تنظیم، ارتودنتیست شما ابتدا دهان شما را به دقت بررسی می کند تا ببیند پیشرفت شما چگونه بوده است و آیا مشکلی وجود دارد یا خیر. تنظیم همچنین زمانی است که بندهای فرسوده تعویض می شوند، فضا دهنده اضافه می شود، و رفع هر گونه مشکل مربوط به درد یا ناراحتی (مثلاً اگر سیم به داخل دهان شما فرو می رود).

در طول خود فرآیند سفت کردن، ارتودنتیست سیم را روی براکت های شما تنظیم خواهد کرد تا فشار را ادامه دهد. او حتی ممکن است سیم شما را بردارد و آن را با یک سیم جدید تعویض کند.

هنگامی که این فرآیند انجام می شود، ممکن است به نظر برسد که چیز چندان متفاوتی نیست- درست مثل اینکه به دندانپزشک مراجعه کرده اید. با این حال، معمولاً مقداری درد و یا حساسیت وجود دارد که بلافاصله پس از سفت شدن احساس می شود و برای مدتی ادامه می یابد.

سفت کردن بریس ارتودنسی

بریس ها بعد از سفت شدن چه مدت درد دارند؟

آری، درد یا ناراحتی پس از تنظیم بریس ها نسبتاً شایع است. خبر خوب این است که برای اکثر افراد، این درد پس از یک یا دو روز خود به خود از بین می رود. برخی گزارش می دهند که اصلاً دردی ندارند.

بسیار شایع تر از درد مستقیم، نوعی حساسیت بعد از تنظیم است. دندان ها یا لثه های شما ممکن است در طول روز درد نداشته باشند، اما برای مثال وقتی سعی می کنید غذا بخورید، درد زیادی خواهند داشت. به همین دلیل، اکثر افراد از خوردن غذاهای سفت یا خشک اجتناب می کنند و به وعده های غذایی که نیازی به جویدن ندارند (سوپ، ماست، خورش، اسموتی و غیره) بیشتر علاقه نشان می دهند.

اگر درد زیاد شد، استفاده از مسکن های بدون نسخه مانند ایبوپروفن و استامینوفن می تواند کمک کننده باشد. حتماً دستورالعمل های روی قوطی دارو را دنبال کنید.

در نهایت، گزارش شده است که سرما نیز به کاهش درد کمک می کند. یک کیسه یخ مطمئناً می تواند کمک کننده باشد- اما، ما دیده ایم که بسیاری از بیماران، معمولاً از این بهانه استفاده می کنند تا یک نوشیدنی خنک چای شیرین یا شاید مقداری ماست یخ زده بخورند.

هنوز در مورد دریافت بریس ها فکر می کنید؟

دریافت بریس یک تصمیم مهم است. اما این تصمیمی است که کمتر کسی از آن پشیمان می شود. ما به کاری که انجام می دهیم تا بیماران ما به لبخندی که به شدت می خواهند دست یابند می بالیم.

پری کرونیتPericoronitis  (که اوپرکولیت operculitis نیز نامیده می شود) شرایطی است شامل التهاب و تورم بافت نرمی که دندانی را در بر گرفته است که تا حدی رویش یافته است. رویش عبارت است از فرآیند رشد دندان که در آن دندان با “روییدن” از داخل لثه (بافت لثه) قابل مشاهده می شود. پری کرونیت ممکن است دندانی که هنوز در نیامده است را نیز تحت تأثیر قرار دهد.

به بافت نرمی که دندانی را می پوشاند که به طور کامل رویش نیافته است “اپرکولوم operculum” گفته می شود. یکی از دلایلی که این ناحیه بافت نرم ممکن است به راحتی ملتهب شود این است که اغلب ذرات و بقایای غذا را جمع می کند و هنگام انجام کارهای بهداشتی دهان و دندان دسترسی به آن دشوار است. همانطور که ذرات غذا را جمع آوری می کند، این ناحیه تاریک و مرطوب محیط مناسبی را برای رشد باکتری ها فراهم می کند.

دندانی که اغلب تحت تأثیر پری کرونیت قرار می گیرد، یک سوم پایین یا سرس آخر از دندان های مولر است که دندان عقل نامیده می شوند. در واقع، نادر است که پری کرونیت دندان دیگری غیر از دندان عقل فک پایین را درگیر کند. پری کرونیت اغلب افراد را در اواخر دوره نوجوانی یا اوایل بزرگسالی تحت تأثیر قرار می دهد، زیرا زمانی است که معمولاً دندان های عقل فک پایین می رویند.

پری کرونیت

علائم پری کرونیت

علائم خفیف

علائم خفیف پری کرونیت ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• بافت لثه دردناک و متورم (نزدیک دندانی که تحت تأثیر قرار گرفته است)
• مشکل در گاز گرفتن (بدون برخورد به ناحیه متورم)
• ترشح چرک از ناحیه ملتهب
• طعم بد داخل دهان یا بوی نامطبوع

علائم شدید

علائم شدید پری کرونیت ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• مشکل در باز کردن دهان
• تورم صورت (در سمتی از صورت که دندان ملتهب روی آن قرار دارد)
• غدد لنفاوی متورم (که لنفادنیت lymphadenitis نامیده می شود)
• تب
• آنژین لودویگ Ludwig’s angina (عفونت باکتریایی نادر کف دهان که گاهی پس از عفونت دندان رخ می دهد)
• اسپاسم فک (گاهی اوقات تحت عنوان فک قفل شده شناخته می شود)

علائم شدید ممکن است حاکی از این باشند که تورم به گردن و گلو گسترش یافته است، این می تواند تنفس طبیعی را تحت تأثیر قرار دهد و باید به عنوان یک اورژانس پزشکی در نظر گرفته شود که احتمالاً می تواند توانایی بلع یا تنفس را مختل کند و می تواند تهدید کننده زندگی باشد. افرادی که علائم شدید پری کرونیت دارند باید فوراً با دندانپزشک یا یک پزشک دیگر تماس بگیرند.

علائم پری کرونیت با توجه به فراوانی و شدت آنها به سه دسته مختلف دسته بندی می شوند که عبارتند از:

• حاد- شامل باز شدن محدود دهان و علائم شدیدتر
• کمتر حاد- شدت کمتر علائم بدون ناراحتی در باز کردن دهان
• مزمن- شامل درد درجه پایین بدون علائم شدید

درمان پری کرونیت اغلب به سطح بیماری فرد (حاد، کمتر حاد یا مزمن) بستگی دارد.

علل و عوامل خطر زای پری کرونیت

افرادی که در معرض خطر بالاتر ابتلا به پری کرونیت قرار دارند عبارتند از:

• افراد در گروه سنی اوایل بزرگسالی یا اواخر نوجوانی
• داشتن دندان عقلی که هنوز بیرون نیامده است
• داشتن اپرکولوم توسعه یافته (فلپ اطراف دندان ها، که رشد باکتری ها را تشویق می کند)
• تجربه ترومای جویدن (آسیب به بافتی از دندان مقابل که تحت تأثیر قرار گرفته است)
• افرادی که بهداشت دهان و دندان ضعیفی دارند
• سیگار کشیدن (صرفنظر از تعداد سیگارهای کشیده شده در روز)
• داشتن شرایطی که به سیستم ایمنی فشار وارد می کند (مانند بهبودی ویروسی، خستگی شدید یا استرس عاطفی)
• باردار بودن

مطالعه

یک مطالعه در سال 2019، در یونان انجام شد، که هدف آن تعیین عوامل موثر بر شیوع پری کرونیت (از جمله عوامل اجتماعی و خطر، جمعیت شناسی و موارد دیگر) بود.

این مطالعه چندین عامل مرتبط با شیوع پری کرونیت را کشف کرد، از جمله:

• شیوع پری کرونیت 92/4 درصد از شرکت کنندگان 20 تا 25 ساله مطالعه بود.
• مشخص شد بهداشت دهان و دندان عامل بسیار مهمی در شیوع این بیماری بود.
• مشخص شد که افراد سیگاری بیشتر مستعد ابتلا به پری کرونیت هستند (اما دفعات سیگار کشیدن تأثیری نداشت).
• نوع مزمن پری کرونیت شایع ترین شکل این بیماری بود.

نویسندگان مطالعه نتیجه گرفتند: “به نظر می رسد که استفاده از دهانشویه همراه با دفعات کافی مسواک زدن، با کاهش آماری معنا دار بیماری [پریکرونیت] مرتبط باشد”.

تشخیص پری کرونیت

تشخیص پری کرونیت معمولاً توسط دندانپزشک و با انجام معاینه دهان انجام می شود و گاهی اوقات شامل گرفتن عکس تشخیصی رادیوگرافی دندان با اشعه ایکس (برای ارزیابی دندان عقلی که نروییده است) است.

پری کرونیت

درمان های پری کرونیت

درمان خانگی

گرچه چندین روش درمان خانگی وجود دارد که دندانپزشک ممکن است آنها را توصیه کند، درمان خانگی نباید جایگزین مداخلات تخصصی پزشکی شوند. دندانپزشک ممکن است روش های درمان خانگی را تجویز کند، از جمله:

• شستشو با آب نمک گرم (مخصوصاً بعد از صرف غذا برای زدودن مواد غذایی و مواد زائد)
• سیستم های شستشوی دهان (با استفاده از تجهیزات تجاری)
• بهداشت دقیق و منظم دهان و دندان (از جمله مسواک زدن و نخ دندان کشیدن)
• مسکن های درد (مانند ایبوپروفن [ادویل] یا استامینوفن [تیلنول] یا دیگر مسکن های بدون نسخه که توسط دندانپزشک تجویز می شوند.)

توجه: از استفاده کمپرس گرم (که ممکن است تورم را افزایش دهد) خودداری کنید، بخصوص افرادی که علائم شدید پری کرونیت مانند تب یا تورم گردن یا صورت دارند .

درمان پزشکی

درمان پری کرونیت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تمیز کردن دندان ها / شستشوی ذرات غذا و سایر مواد زائد از اطراف منطقه
• تجویز آنتی بیوتیک (خوراکی)
• یک دهانشویه ضد باکتری
• مسکن (ممکن است دندانپزشک مسکن های بدون نسخه یا داروهای تجویزی را تجویز کند)

هنگامی که عفونت برطرف شد، درمان بعدی به شدت و دسته علائم پری کرونیت (شامل دسته های حاد، کمتر حاد یا مزمن) بستگی دارد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مشاهده دندان برای حصول اطمینان از عدم بازگشت عفونت و رویش طبیعی دندان
• ارجاع به جراح فک و صورت برای بررسی نیاز به جراحی دهان
• کشیدن دندان عقل عفونی (اگر دندانپزشک یا جراح دهان تشخیص دهد که ممکن است به طور طبیعی نروید)
• کشیدن دندان های عقل هر دو فک پایین و بالا در سمتی که تحت تأثیر قرار گرفته است (برای جلوگیری از فرو رفتن دندان فک بالا به داخل لثه ملتهب فک پایین و ایجاد عفونت بعدی).
• انجام فرایند اوپرکولومoperculum (جراحی جزئی دهان برای برداشتن فلپ پوست از روی دندانی که تحت تأثیر قرار گرفته است).
• گاهی اوقات فلپ پس از برداشتن دوباره رشد می‌کند و عمل اپرکولوم باید مجدداً انجام شود.

مراقبت های بعد از جراحی ها

اگر دندان عقل کشیده شده باشد، معمولاً منجر به بهبودی کامل می شود و علائم پری کرونیت ممکن است در عرض یک تا دو هفته پس از جراحی کاهش یابند. درمان های بعدی ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• ملاقات بعدی با دندانپزشک یا جراح دهان برای نظارت بر میزان بهبودی و سطح درد دندان، در صورت وجود.
• پایبندی اکید به دستورالعمل های مراقبت های بعدی در صورت کشیدن دندان عقل (مانند پرهیز از سیگار کشیدن، خوردن غذاهای نرم و غیره)
• درمان های خانگی (مانند دهانشویه های آنتی بیوتیک، داروهای مسکن بدون نسخه و غیره)
• رعایت دقیق بهداشت دهان و دندان (از جمله مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم)
• ترک سیگار (برای افرادی که سیگار می کشند)

پیشگیری از بروز پری کرونیت

مراقبت های پیشگیرانه و ویزیت های منظم دندانپزشکی ممکن است خطر ابتلا به پری کرونیت را کاهش دهند زیرا دندانپزشک می تواند دندان عقل شما را به دقت زیر نظر داشته باشد و قبل از اینکه عفونت رخ دهد، زمانی که به نظر نمی رسد دندان مولر سوم به طور طبیعی بروید، مداخله کند.

پاکسازی منظم دندان همچنین ممکن است به پیشگیری از پری کرونیت کمک کند زیرا آنها به تمیز نگه داشتن دندان ها و عاری نگهداشتن آنها از ذرات غذا و مواد زائد کمک می کند. پیشگیری از پری کرونیت ممکن است با اقدامات بهداشتی منظم دهان شامل مسواک زدن، نخ دندان کشیدن و استفاده از دهانشویه آنتی بیوتیک امکان پذیر باشد؛ اما علیرغم چنین مداخلاتی، برخی افراد هنوز هم به این بیماری مبتلا می شوند.