برای بسیاری از افراد، تابستان به معنای آفتاب، تفریح، و سفر رفتن است. با این حال، برای افرادی که بریس ارتودنسی دارند، سفر رفتن می تواند مقداری پیچیده تر باشد، مخصوصاً اگر به خوبی آماده نشده باشند. برای اطمینان پیدا کردن از اینکه درمان ارتودنسی شما با بریس ها در مسیر خود ادامه خواهد داشت، نکات تخصصی زیر را برای سفر رفتن با داشتن بریس های ارتودنسی در نظر بگیرید.

تمام وسایلی که نیاز دارید را با خود ببرید.

هنگام چمدان بستن برای سفر، تنها مسواک و خمسر دندان بر ندارید. در مورد همه چیزهایی فکر کنید که برای مراقبت صحیح از بریس ها، دندان ها، و دهان خود در طول مدتی که دور از منزل هستید ممکن است نیاز داشته باشید. در صورت نیاز، فلاس تریدر نیز به همراه داشته باشید. اگر اینویزیلاین استفاده می کنید، محفظه نگهداری از آن را برای قرار دادن الاینرهای خود هنگام صرف غذا و نوشیدنی و نیز تمیز کردن دندان های خود به همراه داشته باشید.

پیش بینی کنید که ممکن است به دلیل بروز هر گونه مشکلی سیم کمانی یا براکت های بریس های شما به داخل لب های شما فرو بروند، به همین دلیل برای پیشگیری از ایجاد زخم در طول سفر با خود موم ارتودنسی نیز به همراه داشته باشید. قبل از سفر، مقدار کافی موم خریداری کنید، تا مجبور نباشید در طول سفر یا ناراحتی ناشی از این مشکلات را تحمل کنید یا به دنبال خرید ابزارهای مراقبتی ارتودنسی باشید.

علاوه بر این، بهتر است هر چیز دیگری که ممکن است در طول حوادث اورژانسی ارتودنتیک نیاز داشته باشید را همراه داشته باشید، مخصوصاً اگر قصد کمپ زدن در کوه را داشته باشید. اینها شامل داروهای مسکن بدون نسخه، همراه با قیچی، موچین، یا ناخن گیر برای شل شدن یا بیرون زدن احتمالی سیم ارتودنسی می باشند.

علاوه بر اینها، لوازم زیر را فراموش نکنید:

مسواک مسافرتی، خمیر دندان و دهانشویه فلورایده، داروهای مسکن بدون نسخه، یک بطری کوچک آب برای شستشوی دهان، یک آینه کوچک برای بررسی هر گونه مشکل احتمالی دندانی، و مسواک بین دندانی.

معمولاً در طول سفر فعالیت های بدنی زیادی مانند اسکی، شنا، یا ورزش های دیگر انجام می شود. گرچه برخی از این فعالیت ها برای دندان های شما بی خطر هستند، اما تعدادی از آنها می توانند آسیب قابل توجهی به دندان های شما وارد کنند. بهتر است مراقب باشید و برای محافظت از بریس ها و دندان های خود، محافظ دندان ورزشی به همراه داشته باشید.

مراقبت های بهداشتی دهان و دندان های خود را ادامه دهید.

وقتی افراد برای مدتی از بریس های ارتودنسی استفاده می کنند، آنها یک روتین مؤثر بوجود می آورند که به تمیز نگهداشتن دهان آنها کمک می کند. متأسفانه، سفر رفتن می تواند می تواند باعث به هم خوردن روند این روتین شود. وقتی این اتفاق رخ می دهد، ممکن است وقتی به منزل برمی گردید، بازگشت مجدد در مسیر این روتین با مشکلات بزرگی مواجه شوید. برای پرهیز از این مشکلات، برای حفظ روتین بهداشتی دهان و دندان های خود هشیارانه تلاش کنید. به این معنا که، طبق برنامه گذشته خود به طور منظم، مخصوصاً پس از صرف غذا، نخ دندان بکشید. علاوه بر این، برای کمک کردن به شستن ذرات غذای باقی مانده از داخل دهان خود، باید مقدار زیادی آب بنوشید. علاوه بر این، ایده خوبی است که داخل کیف یا کوله خود مسواک مسافرتی داشته باشید.

اگر بدون به همراه داشتن مسواک داخل کیف یا کوله خود از هتل محل اقامت یا منزل خود دور شده اید، از شستشوی دهان خود با دهانشویه یا آب تمیز شیر آب غافل نشوید، و در اولین فرصت که به مسواک دسترسی داشتید مسواک بزنید.

از خوردن غذاهای مشکل آفرین خودداری کنید.

مهم است که عادات خوب خود را حتی زمانی که از روال روتین زندگی خود دور هستید حفظ کنید. بر اساس آکادمی دندانپزشکی عمومی، این به معنای پرهیز از خوردن غذاهای ترد، سفت، جویدنی، یا چسبناک است که می توانند به بریس های شما آسیب برسانند، از جمله خوراکی هایی شامل کارامل، آجیل ها، ذرت بو داده، و هر چیز دیگری که بتواند به ابزارهای دندانی شما آسیب وارد کند.

اگر فکر می کنید که این احتیاط ها می توانند تعطیلات شما را خراب کنند، نگران نباشید. هنوز هم تعداد زیادی غذای لذیذ وجود دارند که می توانید از آنها لذت ببرید.

بین استفاده از الاینرهای خود فاصله نیندازید!

اگر از الاینرهای اینویزیلاین استفاده می کنید، ممکن است وسوسه شوید برای گرفتن عکس یا هنگامی از بودن با دوستانتان لذت می برید آنها را از دهان خارج کنید. با این حال، برای آنکه اطمینان حاصل کنید که شما در مسیر درمان خود باقی خواهید ماند، لازم است 22 ساعت در طول شبانه روز از الاینرهای خود استفاده کنید، حتی زمانی که در سفر هستید.

برای چکاپ به ارتودنتیست مراجعه کنید.

اگر زمان جلسه مراجعه شما برای چکاپ یا تنظیم بریس های ارتودنسی به زمان سفر شما نزدیک است، حتماً قبل از آغاز سفر برای انجام این چکاپ یک مراجعه داشته باشید. علاوه بر این، اگر متوجه هر گونه مشکل در بریس های خود شدید که ممکن بود روی روند درمان یا راحتی شما در طول سفر تأثیر بگذارد، به نزدیک ترین ارتودنتیست به محل اقامت شما در مقصد سفر خود مراجعه کنید. گرچه ممکن است به تعویق انداختن مراجعه تا پس از بازگشت از سفر وسوسه کننده باشد، اما قبل از آنکه یک مشکل کوچک به یک مشکل بزرگ تبدیل شود و از لذت سفر برای شما بکاهد، بهتر است برای حل آن اقدام کنید. برای این منظور، از قبل در مورد ارتودنتیست هایی که در مقصد سفر می توانید به آنها مراجعه کنید تحقیق کنید.

اگر تاکنون چیزی در مورد ایمپلنت های دندانی شنیده اید، پس احتمالاً می دانید آنها یکی از بهترین روش های طبیعی برای جایگزینی دندان های شکسته یا از دست رفته هستند، در حالی که هنوز هم می تونند عملکرد کامل و ظاهری طبیعی را برای شما خلق کنند. آنها گزینه ای جذاب برای بسیاری از بیماران هستند، مخصوصاً اکنون که گزینه هایی برای جایگزینی کامل دندان ها تنها در یک روز وجود دارد. ایده داشتن جایگزینی زیبا و دائمی برای دندان ها برای بسیاری از افراد بسیار فریبنده است، حتی افرادی که مشکلاتی مانند کج بودن دندان ها را دارند. ارتودنسی می تواند بسیار نامناسب باشد، و ممکن است مستلزم سال ها استفاده از بریس های ارتودنسی باشد، به همین دلیل، برخی افراد فکر می کنند آیا ایمپلنت های دندانی می توانند جایگزین خوبی برای قرار گرفتن تحت درمان ارتودنسی باشند.

مقایسه عملکرد ایمپلنت ها و بریس های ارتودنسی

ایمپلنت های دندانی جایگزین هایی دائمی برای دندان های طبیعی هستند. آنها طبیعی ترین و رایج ترین روشی هستند که برای جایگزینی دندان های شکسته، لب پر شده، یا از دست رفته استفاده می شوند. آنها از سه بخش تشکیل شده اند: یک “پیچ” فلزی که با جراحی داخل استخوان فک کار گذاشته می شود، یک اباتمنت، و روکش سرامیکی که جایگزینی برای بخش قابل مشاهده دندان ها می باشد. روکش ها ظاهری بسیار طبیعی دارند و همراه با ایمپلنت های دندانی، بسیار مؤثرتر از دیگر گزینه های جایگزین دندان ها، مانند بریج ها و دنچرها عمل می کنند. ایمپلنت های دندانی معمولاً تنها در یک جلسه جراحی کار گذاشته می شوند، و می توانند برای جایگزینی یک یا چند دندان یا حتی دندان های کل یک قوس دندانی استفاده شوند.

حال فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی چگونه با درمان ارتودنسی مقایسه می شود؟ آنها با یکدیگر تفاوت دارند. بریس ها با اعمال فشار مستمر روی دندان ها، به آرامی موقعیت آنها را تغییر می دهند و آنها را داخل دهان صاف می کنند. بریس های سنتی سفت می شوند تا فشار روی دندان ها افزایش پیدا کند، در حالی که بریس های شفاف برای روند درمان جدید تعویض می شوند.

آیا ایمپلنت های دندانی جایگزین خوبی برای بریس های ارتودنسی هستند؟

حقیقت این موضوع است که ایمپلنت های دندانی برای صاف و یکدست کردن دندان ها طراحی نشده اند. هدف استفاده از ایمپلنت های دندانی جایگزینی دندان های طبیعی است، زمانی که آنها را از دست داده اید، یا یک دندان به دلیل پوسیدگی شدید نیاز به تعویض دارد. از آنجا که ایمپلت های دندانی گزینه ای فوق العاده برای افرادی هستند که با پروتزهای مصنوعی یا شکاف در لبخند خود زندگی می کنند، بریس ها برای کجی یا فشردگی دندان ها طراحی شده و مناسب هستند.

با ذکر این مطلب، برخی دندان ها به شکل بدی آسیب دیده اند، یا به شدت کج هستند یا در جای نامناسبی واقع شده اند، ممکن است گزینه های خوبی برای جایگزینی با ایمپلنت های دندانی باشند- همه اینها به وضعیت فردی بستگی دارد. نیاز خواهد بود راجع به گزینه های موجود با یک دندانپزشک مجرب گفتگو کنید.

کاشت ایمپلنت های دندانی بهتر است قبل یا بعد از درمان ارتودنسی انجام شود؟

گرچه وظیفه صاف و یکدست و همراستا کردن دندان ها ساده به نظر می رسد، اما این درمان حواشی زیادی دارد. ارتودنتیست ها باید هنگام درمان هر بیمار عوامل متعددی را مد نظر قرار دهند، از جمله فرایندها یا درمان های دیگری که ممکن است بیمار در حال دریافت آنها باشد که دندان ها یا فک وی درگیر باشند.

دریافت بریس ها با ایمپلنت های دندانی

در بسیاری از افراد، داشتن یک لبخند زیبا اعتماد به نفس را به شدت بالا می برد، و استفاده از اینویزیلاین روشی فوق العاده برای لذت بردن از لبخندی زیبا در حین بهبود دندان ها می باشد. الاینرهای پلاستیکی کاملاً شفاف هستند، به این معنا که در طول دوره درمان لبخند شما پوشیده نخواهد بود. در طول مدتی که دندان های خود را صاف و یکدست می کنید، تری های متحرک پرداختن به زندگی عادی را تا حد امکان راحت تر می کنند.

بریس های سنتی ثابت نیز ابزارهایی هستند که با قدمتی بیشتر از اینویزیلاین در ارتودنسی استفاده می شده اند.

هم اینویزیلاین، هم بریس های ثابت، و هم ایمپلنت های دندانی لبخندی بی نقص و کامل را برای شما خلق خواهند کرد، زیرا هیچ شکاف یا فشردگی در دندان های شما وجود نخواهد داشت. با این حال، شما قادر نخواهید بود درمان را در یک زمان کامل کنید.

به طور عادی، جابجایی دندان ها به دلیل وجود الیاف پریودنتال لیگامان اطراف هر دندان امکانپذیر است. این لایه نازک بافت محکم اما انعطاف پذیر به ارتودنتیست اجازه جابجایی دندان ها را می دهد تا لبخند بهتری برای بیمار خلق کند. وقتی نوبت به ایمپلنت های دندانی می رسد، دندان های جایگزین مستقیماً به استخوان فک متصل هستند، بنابراین نمی توانند با بریس ها یا اینویزیلاین جابجا شوند.

به این دلیل، بیمارانی که در پی استفاده از اینویزیلاین یا بریس های فلزی و ایمپلنت های دندانی هستند، باید ابتدا درمان ارتودنسی را انجام دهند. ارتودنتیست قادر خواهد بود درمان را به گونه ای طراحی کند که دندان ها به محل عالی خود جابجا شوند تا لبخندی یکدست برای شما خلق کند در عین حال که فضای کافی برای ایمپلنت های دندانی جدید ایجاد می کند.

وقتی روند صاف کردن دندان ها تکمیل شود، ایمپلنت دندانی می تواند جایگذاری شود. این فرایند باید بلافاصله انجام شود تا اطمینان حاصل کنید دندان هایی که اکنون در جای درست قرار گرفته اند به دلیل وجود فضای اضافی مجدداً جابجا نخواهند شد.

در چه صورت پس از کاشت ایمپلنت امکان استفاده از بریس های ارتودنسی وجود دارند؟

ایمپلنت های دندانی نمی توانند جابجا شوند، اما اگر ایمپلنت شما در جای درستی قرار گرفته باشد می توانید با بریس های ثابت یا متحرک با موفقیت دندان های اطراف آن را جابجا کنید. حتی اگر چند ایمپلنت داشته باشید اما در جای درستی کاشته شده باشند امکان درمان ارتودنسی هنوز هم وجود دارد.

ریتینرهای خود را تمیز نگهدارید! این ممکن است مهم تر از چیزی باشد که فکرش را بکنید!

تمیز نگهداشتن ریتینرها علاوه بر اینکه می تواند به شما اطمینان دهد ریتینر شما تمیز و خوشبو خواهد ماند و برای چند سال دوام خواهد داشت، می تواند به حفظ سلامت خود شما نیز کمک کند.

در مطالعاتی که اخیراً انجام شده اند آمده است: ریتینرها می توانند محل مناسبی برای انباشته شدن و رشد باکتری های خطرناکی مانند استرپتوکوکوس، شامل S. sanguinis، S. mitis،  S. salivariusباشند. علاوه بر باکتری ها، ریتینرها می توانند محل مناسبی برای انباشته شدن قارچ هایی به نام کاندیدیا آلبیکانز باشند، که می توانند منجر به بروز عفونت ها، و احتمالاً مشکلات سینوسی شوند.

نداشتن یک روش درست و ثابت برای تمیز نگهداشتن ریتینرها می تواند ناامید کننده باشد. افرادی که به مرحله استفاده از ریتینرهای ارتودنسی رسیده اند باید هر بار که ریتینر خود را برای مسواک زدن دندان های خود از دهان خارج می کنند، ریتینر را نیز با مسواک زدن خیلی آرام با مسواک های دارای فرچه های نرم تمیز نگهدارند. پاکسازی های گسترده تر باید هر یک هفته یک مرتبه انجام شوند. در اینجا به بیان نشانه هایی می پردازیم که ریتینر شما نیاز به پاکسازی دارد:

• ریتینر بوی بد می دهد.
• یک لایه بیوفیلم روی ریتینر تشکیل شده است.
• ریتینر کدر به نظر می رسد.
• یک هفته بیشتر از آخرین باری که آن را تمیز کرده اید می گذرد.
• لکه های سفید رنگی روی ریتینر وجود دارد.

لکه های سفید رنگ می توانند مواد معدنی انباشته شده (تارتار) یا پلاکی باشدکه موجب بروز حفره های دندانی می شود، یا ترکیبی از هر دو.

نشانه دیگری که ریتینر نیاز به پاکسازی دارد این است که ریتینر دچار ترک خوردگی یا شکستگی می شود. درست همانطور که باکتری ها می توانند به دندان ها آسیب وارد کنند، آنها می توانند به ریتینرها نیز آسیب بزنند.

اگر شخصی ناگهان دچار پوسیدگی و حفره های دندانی، حساسیت دندان ها، با دیگر مشکلات مربوط به سلامت دهان شود، ممکن است مشکلاتی برای ریتینر آنها بوجود آمده باشد. در این صورت، باید مراقبت های صحیح از ریتینر را با دندانپزشک یا ارتودنتیست خود مرور کنند، و از وی بخواهند بررسی کند آیا ریتینر به درستی در جای خود قرار می گیرد یا خیر.

نکاتی برای تمیز کردن ریتینرها

در اینجا به بیان نکاتی می پردازیم تا افراد اطمینان حاصل کنند که ریتینر آنها تمیز و عاری از هر گونه باکتری است.

آب برای پاکسازی از هر چیزی بهتر است.

آب به تنهایی ریتینر را تمیز نخواهد کرد، اما نوشیدن مقادیر زیاد آب در طول روز می تواند به پیشگیری از رشد بیش از حد باکتری ها کمک کند. مرطوب نگهداشتن ریتینر به پیشگیری از آسیب دیدن آن نیز کمک می کند. علاوه بر این، آب با خشکی دهان که با پوسیدگی دندان ارتباط دارد نیز مبارزه می کند.

اگر ریتینر احساس تمیز نبودن ایجاد کند، فرد می تواند چند مرتبه چرخاندن آب داخل دهان را امتحان کند.

نوشابه و دیگر نوشیدنی های قندی می توانند ریتینر را تحت تأثیر قرار دهند، درست همانطور که روی دندان ها تأثیر می گذارند. افراد قبل از لذت بردن از نوشیدنی های حاوی قند و قبل از خوردن هر چیزی باید ریتینر خود را از دهان خارج کنند.

ریتینرهایی که خشک می شوند بیشتر مستعد آسیب دیدن هستند. در نتیجه فرد نباید اجازه دهد این اتفاق رخ دهد، مخصوصاً در طول شب. به جای آن، هر زمان که ریتینر خود را از دهان خارج می کنید آن را در آب مقطر غوطه ور کنید.

در صورتی که هیچ چیز برای نگهداری ریتینر داخل آن ندارید، یا اگر ریتینر آلوده است و نمی توانید بلافاصله آن را پاکسازی کنید، باید آن را درون حوله مرطوبی نگهدارید.

خمیر دندان

هنگام مسواک زدن دندان ها، افراد باید ریتینر خود را نیز مسواک بزنند. بهتر است از مسواک های دارای فرچه نرم و خمیر دندانی غیر از خمیر دندان های سفید کننده استفاده کنید. پس از آن، ریتینر را از دهان خارج کنید و آن را با دقت آبکشی کنید.

افراد باید پس از خارج کردن ریتینر از داخل دهان دندان های خود را مسواک بزنند تا هر منطقه ای که ریتینر پوشش می دهد تمیز شود.

محلول تمیز کننده پروتزهای مصنوعی دندانی

استفاده از محلول هایی که برای تمیز کردن پروتزهای مصنوعی دندانی کاربرد دارند، البته گاهگاهی، مخصوصاً اگر هیچ گزینه دیگری در دسترس ندارید، بی خطر است. با این حال، این نوع محلول ها به مرور زمان می توانند موجب زرد شدن رنگ ریتینر شما شوند.

برای تمیز کردن ریتینر خود با محلول تمیز کننده دنچر، باید ریتینر را بشویید و سپس اجازه دهید به مدت 20 دقیقه در محلول تمیز کننده پروتزهای مصنوعی غوطه ور بماند. پس از بیرون آوردن آن از داخل محلول، باید به آرامی روی سطح آن را با یک مسواک کاملاً نرم تمیز کنید و آب بکشید.

اگر پس از آن ریتینر شما مزه محلول تمیز کننده دنچر می دهد باید آنقدر آن را با آب بشویید تا هیچ مزه ای ندهد.

جوش شیرین

جوش شیرین می تواند به عنوان ضد عفونی کننده استفاده شود که می تواند بدون آسیب وارد کردن به دهان باکتری ها را تحت کنترل درآورد.

جوش شیرین یک ماده ضد عفونی کننده چند منظوره بی خطر است. علاوه بر این به سفیدتر کردن ریتینری که زرد شده است نیز کمک می کند. جوش شیرین بدون هیچ ماده شیمیایی خشنی باکتری ها را کنترل می کند و می تواند از پیشرفت عدم تعادل pH، که به دهان آسیب وارد می کند، پیشگیری کند.

افراد برای استفاده از جوش شیرین باید خمیری تهیه کنند متشکل از نصف آب و نصف جوش شیرین. ترکیب باید به اندازه کافی غلیظ باشد تا به ریتینر بچسبد. سپس می توانید به آرامی ریتینر را با این ترکیب و یک مسواک دارای فرچه نرم تمیز کنید، درست مانند خمیر دندان. با شستشوی دقیق ریتینر زیر شیر آب باید باقی مانده ها با دقت پاکسازی شوند.

سرکه

سرکه سفید یک ماده ضد عفونی کننده ملایم است که می تواند بوی بد و باقی مانده های روی ریتینر را از بین ببرد.

برای پاکسازی ریتینر با سرکه، باید در یک ظرف کوچک ترکیبی از نصف آب و نصف سرکه درست کنید. ریتینر باشد به مدت 20 دقیقه در این ترکیب غوطه ور شود.

اگر ریتینر پوشیده از فیلم یا رسوبات معدنی است، یک مسواک نرم می تواند برای ساییدن سطح ریتینر استفاده شود. پس از شستشوی ریتینر با آب سرد، باید به مدت 20 دقیقه دیگر غوطه ور شود.

سرکه بوی تندی دارد، بنابراین برخی افراد پس از این راهکارمی خواهند ریتینر خود را بیشتر شستشو دهند. استفاده از ظروف یکبار مصرف نیز می تواند باقی ماندن بوی سرکه را کاهش دهد.

صابون کاستیل

صابون کاستیل کمتر از بسیاری از محصولات تمیز کننده دیگر سمی است. افراد می توانند صابون خود را با مخلوط کردن روغن زیتون و صابون نارگیل تهیه کنند، اما صابون کاستیل به صورت آماده در اکثر داروخانه ها به فروش می رسد.

برای پاکسازی ریتینر با صابون کاستیل، باید مقداری از آن را در مثداری آب ولرم مخلوط کنید. سپس رینیر را درون آن غوطه ور کنید و با مسواک روی آن را بسایید.

ریتینر باید به مدت 2 تا 3 دقیقه داخل آن غوطه ور باقی بماند قبل از آنکه در صورت لزوم مجدداً ساییده شود. پس از آن، باید به خوبی با آب سرد شستشو داده شود و سپس مجدداً داخل دهان قرار بگیرد یا درون آب مقطر غوطه ور نگه داشته شود.

دهانشویه ها

دهانشویه ها برای مبارزه با پلاک، باکتری، و دیگر رسوبات داخل دهان طراحی شده اند. علاوه بر این، اگر گزینه دیگری در دسترس نداشتید می توانید از آنها برای تمیز کردن ریتینر خود استفاده کنید.

استفاده از دهانشویه برای تمیز کردن همیشگی ریتینر ایده آل نیست و ممکن است به طور کامل آن را تمیز نکند. دهانشویه هایی که حاوی الکل هستند می توانند موجب خشک شدن ریتینر و دهان شوند.

اگر هیچ گزینه دیگری در دسترس نداشتید می توانید ریتینر خود را به مدت 2 تا 3 دقیقه در دهانشویه فاقد الکل غوطه ور کنید و پس از آن با آب سرد شستشو دهید، سپس به آرامی آن را با مسواک نرم تمیز کنید.

تمیز کننده ریتینر

برخی تولید کننده ها محلول های تمیز کننده ریتینرها را عرضه می کنند. برای افرادی که برای ساختن محلول مخصوص خود وقت و تمایل ندارند، این محصولات گزینه های قابل تقبل هستند.

مهم است دستور العمل های روی بسته بندی محصول را دنبال کنید. برخی از انواع آنها نیاز به استفاده از دستگاه های سونیک تمیز کننده یا غوطه ور کردن ریتینر در طول شب دارند. برخی دیگر نیز نباید برای برخی از انواع خاص ریتینرها استفاده شوند، یا برای افرادی که دندان های حساس یا بیماری لثه دارند.

ممکن است ارتودنتیست بتواند تمیز کننده ریتینر مناسب شما را به شما معرفی کند.

از این روش ها برای پاکسازی ریتینرهای خود اجتناب کنید.

برای تمیز کردن ریتینرهای خود همیشه از موادی استفاده کنید که برای تمیز کردن ابزارهای داخل دهانی کاربرد داشته باشند. از استفاده از هر گونه مواد شیمیایی قوی و خشن خودداری کنید زیرا باعث خوردگی و حل شدن موادی می شوند که ریتینر از آنها ساخته شده است و باعث خواهند شد ریتینرها شکننده شوند. علاوه بر این، می توانند موجب ایجاد فضاهای ریزی برای تجمع پلاک و باکتری روی ریتینر شوند که تمیز کردن آنها غیر ممکن خواهد شد. مواد شیمیایی می توانند توسط ریتینر شما جذب شوند و احتمالاً در طول استفاده از آنها وارد دستگاه گوارش شوند.

در تمام زمان ها از استفاده از آب داغ برای تمیز کردن ریتینر خود پرهیز نمایید. گرما می تواند موجب ذوب شدن پلاستیک ظریف ریتینر شود که باعث خراب شدن ریتینر خواهد شد. علاوه بر این، گرما می تواند باعث شود سیم های ریتینرهای هاولی نیز به راحتی خم شوند و به دندان های نیروی خارج از برنامه ای وارد کنند که باعث جابجایی ناخواسته دندان ها در طول مرحله حفظ خواهد شد. ماشین های ظرفشویی، داشبور ماشین، آب جوش، مایکروویو همگی حرارت زیادی به ریتینرها وارد می کنند.

در صورت لزوم ریتینر خود را تعویض کنید.

هیچ چیز تا ابد دوام نخواهد داشت، و ریتینرهای ارتودنتیک نیز جزء استثناعات نیستند. در نهایت همه ریتینرها نیاز به تعویض خواهند داشت.

باورهای غلطی که در مورد تمیز کردن ریتینرها وجود دارد

افراد نباید به ادعاهای زیر باور داشته باشند:

• تا وقتی که به طور منظم دندان های خود را مسواک می زنید و هنگامی که ریتینر داخل دهان شما است از خوردن هر چیزی خودداری می کنید، ریتینرها نیاز به تمیز کردن ندارند.
• محلول های تمیز کننده ریتینر برای ریتینرها یا دندان های شما بد هستند.
• پروبیوتیک ها یا دیگر مکمل ها دهان و ریتینر شما را سالم نگه می دارند، بدون آنکه نیاز به تمیز کردن داشته باشند.
• لازم است اجازه دهید باکتری های خوب روی ریتینر شما رشد کنند، و تمیز کردن موجب از بین رفتن این باکتری ها می شود.

علاوه بر این، برخی افراد بر این باور هستند که مسواک زدن ریتینرها موجب ایجاد خراش روی آنها می شود، این صحت دارد که برخی ریتینرها نباید مسواک زده شوند، اما اگر کسی از دندانپزشک خود اجازه این کار را دارد، مسواک زدن هیچ اشکالی ندارد.

از ریتینر خود با یک محفظه مخصوص محافظت کنید

محفظه مخصوص نگهداری از ریتینر به سادگی ابزاری برای قرار دادن ریتینر درون آن نیست که تنها از آن در برابر خراش برداشتن، شکسته شدن، یا جویدن شدن توسط حیوانات خانگی محافظت کند. یک وظیفه مهم دیگر که محفظه نگهداری از ریتینرها دارد این است که ریتینر شما را تمیز و عاری از هر گونه آلودگی، و گرد و غبار خارج از دهان حفظ کند. نگهداری از ریتینر در محفظه مناسب یک گام اساسی برای تمیز نگهداشتن ریتینرها است. محفظه ای انتخاب کنید که مناسب ریتینرهای هر دو قوس دندانی شما باشد و قابل بسته شدن با چفت باشد.

از قرار دادن ریتینرهای خود لای دستمال خودداری کنید زیرا ممکن است به اشتباه آن را دور بیندازید.

تأثیر حساسیت به مواد غذایی روی سلامت دندان ها

آلرژی به مواد غذایی، افزایش واکنش سیستم ایمنی بدن شما نسبت به یک ماده غذایی خاص است. در حالی که برخی از واکنش های آلرژیک ممکن است خفیف باشند، اما برخی دیگر می توانند زندگی را تهدید کنند. اگر فکر می کنید شما یا فرزندتان آلرژی دارید، مهم است با پزشک خود مشورت کنید.

آلرژی به مواد غذایی در چند دهه اخیر افزایش قابل توجهی داشته است. بر اساس تحقیقات و مطالعه روی آلرژی به خمواد غذایی، تقریباً از هر 10 نفر در آمریکا یک نفر حساسیت به مواد غذایی دارد، بنابراین بیشتر از قبل مهم است که بدانید چگونه شما یا یکی از عزیزانتان که حساسیت به مواد غذایی دارید می توانید سلامت دهان خود را حفظ کنید. این آلرژی ها نه تنها می توانند خطرناک باشند، بلکه می توانند برای سلامت دهان شما نیز پیامدهایی داشته باشند.

علائم شایع دهانی آلرژی به مواد غذایی

بسیاری از علائم و نشانه های آلرژی به مواد غذایی داخل و اطراف دهان اتفاق می افتند، از جمله:

• احساس خارش و سوزن سوزن شدن
• متورم شدن لب ها، صورت و زبان
• تورم گلو
• مشکل در تنفس
• احساس سوزش
• مزه فلز داخل دهان
• خراش گلو

چه غذاهایی می توانند موجب واکنش های حساسیتی شوند؟

بیش از 170 نوع غذا گزارش شده اند که موجب بروز واکنش های آلرژیک می شوند. با این حال، بر اساس کالج آلرژی شناسی و ایمنی شناسی آسم آمریکا، تنها هشت ماه غذایی موجب بروز 90% از واکنش های تجربه شده توسط مردم در ایالات متحده آمریکا را تشکیل می دهند.

• ماهی
• حلزون صدف دار
• بادام زمینی
• آجیل های درختان
• تخم مرغ ها
• شیر گاو
• گندم
• سویا

آیا آلرژی به مواد غذایی می تواند در نتیجه گرده ها بروز پیدا کند؟

اگر به گرده گیاهان توس، گل محمدی، یا چمن حساسیت دارید، می توانید به برخی از غذاها واکنش متقابل نشان دهید. این آلرژی ها معمولاً موجب بروز واکنش های خفیف تری می شوند، مانند احساس خارش داخل دهان.

این شرایط سندورم آلرژی دهانی OAS (oral allergy syndrome) یا سندروم آلرژی گرده- غذا نامیده می شود. در صورتی که شما به گرده حساس باشید، ممکن است حساسیت شما با خوردن برخی مغزهای خاص، ادویه ها، میوه ها و شبزیجات خام دوستدار دندان فعال شود. علت این است که پروتئین های موجود در این غذاها شبیه پروتئین های موجود در گرده ها هستند که موجب بروز آلرژی می شوند.

هنگام گفتگو و بررسی با پزشک خود، حتماً در مورد اینکه چگونه حساسیت به گرده ها می تواند در واکنش به غذا نیز تأثیر بگذارد، صحبت کنید. شرایط دیگری نیز وجود دارد که می توانند موجب بروز علائم مشابهی به آلرژی شوند، بنابراین پزشک شما دیگر علل ممکن را نیز مد نظر خواهد گرفت، آنها را بررسی خواهد کرد، آزمایشات مناسب را برای رسیدن به تشخیص انجام خواهد داد و برنامه ای برای مدیریت واکنش های آلرژیک ارائه خواهد داد.

آلرژی به مواد غذایی چگونه موجب بروز مشکلات برای سلامت دهان می شود؟

شگفت انگیز است که، حساسیت های غذایی جزئی بیشتر از موارد عمده می توانند منجر به بروز مشکلات دهانی شوند. در مواردی که واکنش های شدید با شناخت علائم و نشانه های واکنش آلرژیک، و با استفاده از اپی نفرین و دریافت مراقبت های پزشکی بهتر قابل مدیریت هستند، آلرژی های جزئی ممکن است با آنتی هیستامین های درمان شوند. آنتی هیستامین ها می توانند موجب بروز خشکی دهان شوند، که ممکن است منجر به پوسیدگی دندان ها شود. مهم است هنگام دریافت آنتی هیستامین ها مقادیر زیادی آب بنوشید.

بعلاوه، بهترین راه برای پیشگیری از واکنش های آلرژیک توقف خوردن غذاهایی است که موجب بروز این واکنش شده اند. برخی غذاها می توانند بدون هیچ پیامدی حذف شوند، اما برخی دیگر از حذف غذاها ممکن است باعث شوند بدن شما با کمبود برخی ویتامین ها و مواد معدنی مواجه شود که برای داشتن لبخندی سالم حیاتی هستند.

در اینجا به بیان برخی آلرژن های (مواد آلرژی زا) شایع می پردازیم و آنچه شما می توانید جایگزین آنها کنید. جایگزینی صحیح و مناسب به شما این اطمینان را خواهد داد که شما می توانید ویتامین ها و مواد معدنی که به حفظ سلامت دهان شما کمک می کنند را دریافت می کنید.

• شیر گاو: شیر گاو کلسیم و ویتامین D لازم برای استحکام دندان های شما را فراهم می کند. سبزیجات دارای برگ سبز تیره مانند کلم بروکلی و اسفناج منابع فوق العاده کلسیم هستند، مانند شیرهای غیر لبنی که با کلسیم غنی شده اند. ویتامین D می تواند در ماهی های پرب مانند قزل آلا و زرده تخم مرغ و همچنان آب پرتقال غنی شده با ویتامین D، و غلات صبحانه یافت.
• حلزون صدف دار، بادام زمینی، و تخم مرغ: هلزون صدف دار، بادام زمینی و تخم مرغ سرشار از فسفر هستند، که به محافظت از مینای دندان کمک می کنند. شما می توانید فسفر را در برش های بدون چربی گوشت گاو، و مرغ، و همچنین لوبیا، عدس، سویا، و غلات کامل پیدا کنید.
• میوه ها و سبزیجات خام: بسیاری میوه ها و سبزیجات حاوی ویتامین C هستند، که برای سالم نگهداشتن دندان ها و لثه ها ضروری است. شما می توانید خوردن میوه ها و سبزیجاتی را امتحان کنید که موجب بروز واکنش نمی شوند. سبزیجات دارای برگ سبز، توت فرنگی ها، و کیوی گزینه های خوبی برای جایگزینی مرکبات هستند. شما می توانید خوردن میوه ها و سبزیجات پوست کنده را نیز امتحان کنید تا پروتئین هایی که موجب بروز واکنش های آلرژیک می شوند را در هم بشکنید.

حتماً به دندانپزشک خود در مورد هر گونه آلرژی که دارید، عوارض جانبی آن، یا داروهایی که برای آن مصرف می کنید اطلاع دهید.

تأثیر حساسیت فصلی روی سلامت دندان ها

در سراسر دنیا، تعداد زیادی از افراد از آلرژی های فصلی و تب یونجه رنج می برند. برخی از روش هایی که این بیماری روی سلامت افراد تأثیر می گذارد مشهود هستند- آبریزش از چشم و بینی، تشکیل مخاط و درد احتمالی سینوس. روی هم رفته، همانطور که افرادی که از تب یونجه و این نوع آلرژی های فصلی رنج می برند می دانند، این علائم بسیار غم انگیز هستند.

با این حال، سلامت دهان و دندان ها چطور؟ آیا ابتلا به تب یونجه یا دیگر آلرژی های فصلی می تواند دهان را نیز تحت تأثیر قرار دهد؟

تعجبی ندارد که تأثیر تب یونجه و آلرژی های شبیه آن، می توانند باعث شوند شما احساس بسیار بدی درناحیه بینی و دهان داشته باشید، و این می تواند نشانه این باشد که ممکن است روی سلامت دهان شما تأثیر منفی داشته باشد.

ما الزاماً در مورد آسیب های بزرگ و اصلی صحبت نمی کنیم، بلکه هنوز هم تأثیراتی وجود دارد. دانستن اینکه این آلرژی ها چگونه می توانند در سلامت دهان شما اختلال بوجود بیاورند نیمی از مبارزه مواجه شدن با مشکلات دهانی است که آنها می توانند بوجود بیاورند.

چرا وقتی آلرژی های من فعال هستند دندان های من درد دارند؟

یکی از مشکلاتی که بویژه جلب توجه می کند می تواند درد دندان باشد که تا زمانی که آلرژی را تجربه نکنید ممکن است یک اثر جانبی آشکار به نظر نرسد.

این احساس دندان درد نتیجه تشکیل مخاط و پر شدن فضای خالی درون سینوس ها است که در نهایت به ریشه دندان ها فشار وارد می کند که می تواند منجر به بروز ناراحتی قابل توجهی شود.

درد داخل دهان

با فروکش کردن آلرژی درد نیز از بین خواهد رفت، اما با وجود تب یونجه که مدت زیادی از فصل بهار و تابستان طول می کشد، ناراحتی طولانی تری وجود خواهد داشت.

مشکلات دیگر به عدم وجود بزاق داخل دهان مربوط می شوند، یک عارضه جانبی شایع تب یونجه و آلرژی های فصلی. بزاق برای مبارزه با باکتری ها ضروری است، که به پیشگیری از بروز حفره های دندانی و پوسیدگی کمکمی کند؛ به محضی که کمبود بزاق داخل دهان وجود داشته باشد، شرایط برای تولید سریع باکتری های بد مطلوب تر می شود.

چرا این آلرژی ها منجر به کاهش بزاق می شوند؟

یک دلیل کلیدی این است که تب یونجه منجر به افزایش بروز تنفس دهانی می شود، بینی خیلی مسدود می شود، و تنفس راحت نمی تواند صورت بگیرد. تنفس دهانی، بویژه در طول شب، منجر به خشکی دهان (زروستومیا) می شود و از آنجا یک دسته مشکلات مرتبط آغاز می شوند.

کمبود بزاق و در نتیجه افزایش احتمالی باکتری باعث ایجاد حفره و پوسیدگی می شود. اگر مشکل برطرف یا کنترل نشود، ممکن است احتمال بروز مشکلات لثه – هم ژنژیویت و هم پریودنتیت جدی تر- وجود داشته باشد (از عادات خوب مسواک زدن و نخ دندان کشیدن غافل نشوید).

بوی بد دهان یکی دیگر از عوارض نامطلوب متداول است که خود را به دهان خشک و کمبود بزاق متصل می کند.

آلرژی های فصلی و گلو درد

تنفس از راه دهان، همراه با ترشحات پشت حلق، در طول مدتی که خواب هستید می تواند موجب بروز سوزش و درد گلو شود. ترشحات پشت حلق می توانند موجب بروز بوی بد دهان نیز شوند. نوشیدن مقادیر زیاد آب می تواند به زدودن مخاط تولید شده کمک کند. قرقره کردن آب و نمک را نیز امتحان کنید، زیرا می تواند مخاط را بیرون بکشد، و علائم را تسکین دهد.

افزایش علائم آپنه خواب

آلرژی های فصلی می توانند ارتباط مستقیم با افزایش علائم آپنه خواب داشته باشند و علت التهاب غشاء مخاطی داخل سینوس ها، بینی، و حلق است. نتیجه محدود شدن مجرای تنفسی و افزایش مشکل در نفس کشیدن حین خواب است. ممکن است حتی بلندتر خر و پف کنید، مخصوصاً اگر از ابزار CPAP یا دیگر اشکال ابزارهای درمان آپنه استفاده نکنید. این می تواند منجر به بروز علائمی مانند احساس خستگی در طول روز، تجربه از دست دادن حافظه و افزایش رفلاکس اسید معده شود. و اگر اسید به دهان برسد، می تواند به دندان های شما آسیب برساند. علاوه بر این، خطر ابتلا به دیابت، فشار خون بالا، و افسردگی در شما افزایش پیدا می کند، که همگی می توانند سلامت عمومی شما را تحت تأثیر قرار دهند.

چگونه می توان با آلرژی های فصلی مبارزه کرد؟

خبر خوب این است که راه هایی وجود دارد برای محدود کردن تأثیری که تب یونجه و آلرژی ها می توانند روی سلامت دهان داشته باشند. مصرف آنتی هیستامین ها بهترین شروع است و روشی است که احتمالاً شما از آن آگاه هستید، با این حال، گرچه ممکن است مقداری از علائم تب یونجه را کاهش دهد- برای مثال تولید مخاط را کاهش دهد- اما دیگر علائم را تشدید می کند.

آنتی هیستامین ها- مانند داروهای دیگر، قادر به کاهش بزاق هستند، که باعث تشدید مشکلات مربوط به خشکی دهان می شود.

برای مقابله با این مشکل، مهم است در طول روز جرعه جرعه آب بنوشید و روش هایی برای مرطوب و پر بزاق نگهداشتن دهان دنبال کنید.

جویدن آدامس فاقد قند می تواند کمک کننده باشد، در حالی که برخی افراد به دنبال استفاده از محصولی به نام بزاق مصنوعی هستند- قرص ها، اسپری ها، یا آدامس هایی که برای افزایش تولید بزاق طراحی شده اند و بنابراین از خشکی ترسناک دهان پیشگیری می کنند.

تب یونجه و آلرژی های فصلی نباید موجب بروز آسیب های جدی به سلامت دهان شوند، اما اطلاع داشتن از تأثیری که آنها ممکن است داشته باشند، و آنچه می توان برای مواجه شدن با هر گونه آسیبی انجام داد کمک زیادی می کند.

اگر شما از آلرژی های فصلی رنج می برید، لازم به ذکر است که باید این موضوع را به دندانپزشک خود متذکر شوید تا بتواند کمک کند و دقت داشته باشد آیا هیچ اقدام اضافی نیاز است یا خیر- برای مثال، فردی که از تب یونجه شدید رنج می برد ممکن است لازم باشد در پایان فصل آلرژی برای زدودن پلاک های تشکیل شده روی دندان ها دفعات بیشتری به دندانپزشک مراجعه کند.

تانگ تراست چیست؟

تانگ تراست به وضعیت قرار گیری رو به جلو یا رو به پایین زبان، پشت یا روی دندان های فک پایین (و احتمالاً حتی روی لب پایین) اشاره دارد. علاوه بر این، اغلب از این اصطلاح برای اشاره به الگوی بلعی استفاده می شود که در آن هنگام بلع زبان یا پشت دندان های فک پایین فشار وارد می کند یا از بین دندان های فک های بالا و پایین بیرون می زند. الگوی حرکت رو به جلو اغلب مشاهده می شود، با این حال، فشار دادن یا برآمدگی زبان به طرفین نیز از جمله مشخصه های بلع تانگ تراست است. در صورتی که این الگوی بلع تا پس از دوران نوزادی ادامه پیدا کند، ممکن است تأثیرات آن روی رشد صورت و ظاهر، سلامت و برقراری ارتباط (گفتار) نیز مشاهده شوند.

تانگ تراست به سادگی تنها یک مسئله خردسالی نیست. بسیاری از افراد بزرگسال نیز با وضعیت رو به جلو قرار گرفتن زبان یا الگوی بلع رو به جلو مواجه هستند که ایده آل نیست، حتی بدون آنکه خودشان متوجه آن شوند. برخی از علائم و نشانه های رایج این ناهنجاری در افراد بزرگسال عبارت است از سردرد، خر و پف، آپنه خواب، فک کلیکی (سندروم مفصل فکی گیجگاهی)، بیماری دندان و لثه، و برگشت درمان ارتودنسی. نیروی عضلات بسیار زیاد است- در صورت عدم آموزش مجدد، دندان ها و استخوان ها به راحتی به سمت عقب و مکان اولیه خود باز می گردند.

الگوی بلع تانگ تراست چیست؟

الگوی بلع تانگ تراست وقتی در نوزادانی که از سینه مادر یا شیشه شیر می خورند طبیعی است (گرچه اغلب شیر خوردن از شیشه شیر همیشه منجر به بروز این مشکل نمی شود). با شروع روند سفت شدن استخوان ها، باید این عادت شکل بگیرد که هنگام بلع نوک زبان در سقف دهان و پشت دندان های جلوی فک بالا قرار بگیرد. سپس غذا به جای حرکت رو به جلو، با حرکت موج-مانند زبان به عقب رانده می شود (که نتیجه وجود الگوی بلع تانگ تراست است).

گاهی اوقات، حین غذا خوردن مشاهده می شود که نوک زبان می تواند از دهان بیرون بزند. مسلماً این در کودکان شایع تر است. مشاهده شده است که جویدن غذا با دهان باز همیشه هشدار دهنده ترین علامت اصلی است و قطعاً توصیه می شود روی افرادی که با وجود سلامت بودن، تمایل به جویدن غذا با دهان باز دارند بررسی های بیشتر انجام شوند. افراد بزرگسال اغلب یاد می گیرند هنگام بلع زبان خود را داخل دهان نگه دارند، اما هیپرتروفی یا بیش فعالی عضلات صورت هنگام بلع هنوز هم می تواند مشاهده شود. علت این است که لب ها در حال سخت تلاش کردن برای مقابله با نیروی رانش رو به جلوی زبان هستند. هنگام بلع معمولی، عضلات صورت باید آرام باشند.

انواع مختلف تانگ تراست

انواع مختلف تانگ تراست و مشکلات ارتودنتیک مرتبط با آن عبارتند از:

• اپن بایت قدامی شایع ترین و معمول ترین شکل تانگ تراست است. در چنین مواردی، لب ها به درستی روی یکدیگر قرار نمی گیرند، و دهان کودک اغلب باز است و زبان تا پشت لب ها بیرون می زند. به طور کلی، شما می توانید تشخیص دهید بیمار در کنار تانگ تراست زبان بزرگی دارد.
• تراست قدامی لب پایین رو به داخل کشیده می شود و دندان های پیشین فک پایین و بالا به میزان زیادی از موقعیت طبیعی و عادی خود جلوتر می آید. تراست قدامی معمولاً منجر به فشار بیش از حد عضلات چانه بیمار می شوند.
• تراست یک طرفه که در آن عموماً بایت در یک طرف باز است.
• تراست دو طرفه دندان های خلفی از نخستین دندان دو پایه تا کل دندان های مولر عقب دهان از هر دو سمت باز هستند، و بایت قدامی بسته است. اصلاح تراست دو طرفه دشوارتر از همه موارد دیگر است.
• اپن بایت قدامی دو طرفه که در آن تنها دندان هایی که با یکدیگر تماس پیدا می کنند دندان های مولر هستند. بایت بیمار در دو طرف کاملاً باز است، که باعث می شود دندان های قدامی هرگز با یکدیگر تماس پیدا نکنند. معمولاً، بیمارانی که اپن بایت قدامی دو طرفه دارند زبان بزرگی نیز خواهند داشت.
• تراست با بایت بسته که در آن هر دو ردیف دندان های بالا و پایین از یکدیگر دور و رو به جلو مورب می باشند. تراست با بایت بسته عموماً دچار جلو آمدگی دوگانه است.

تانگ تراست چقدر زود قابل تشخیص است؟

کودک معمولاً از بدو تولد به دلیل شرایط بلع نوزادی الگوی تانگ تراست را از خود نشان می دهد. با این حال، این نوع الگوی بلع تا 4 سالگی دلیلی برای نگرانی شدید وجود ندارد. اکثر کودکان الگوی بلع نوزادی خود را ترک می کنند و بدون آنکه تانگ تراست مشکل داری بوجود بیاید، الگوی بلع بالغ بوجود می آید.

در صورتی که کودک تا چهار سالگی الگوی بلع طبیعی پیدا نکند، تراست قوی تر می شود، و به یک مشکل تبدیل می شود، و نیاز به برنامه آموزشی برای اصلاح شرایط مشکل آفرین خواهد داشت.

الگوی بلع تانگ تراست ممکن است به دلایل زیر باقی بماند:

• مکیدن انگشت یا شست
• مکیدن لباس یا مو
• سمت دهان بردن اشیاء (برای افراد بزرگسال این ممکن است شامل جویدن مداد باشد)
• جویدن ناخن یا جویدن لب ها یا داخل لپ ها
• بزرگ بودن لوزه ها یا لوزه سوم
• آلرژی ها و احتقان بینی
• گره زبانی (فرنوم محدود کننده زبان)
• از دست رفتن زود هنگام زبان
• دیس پراکسی دهان
• مشکلات پردازش حسی

تانگ تراست چه تأثیرات خاصی دارد؟

هنگامی که زبان در موقعیت رو به جلو یا رو به پایین قرار می گیرد، فشار مستمر روی دندان ها و استخوان فک وجود دارد، که ممکن است نحوه قرار گیری دندان ها و رشد فک را تحت تأثیر قرار دهد. بلع حتی فشار بیستری به دندان ها و فک پایین وارد می کند. تخمین زده شده است که ما در هر روز 1200 تا 2000 مرتبه عمل بلع را انجام می دهیم، بنابراین مقدار قابل توجهی فشار است (به خاطر داشته باشید ما پیوسته در حال قورت دادن بزاق دهان خودمان هستیم؛ نه غذا یا نوشیدنی).

عدم وجود فشار زبان به پلیت (کام یا سقف دهان) نیز قابل مشاهده است. بلع عادی رشد و باز شدن استخوان ها در سقف دهان را تحریک می کند. سلول های استخوان در این ساختارها با استخوان های دیگر بخش های بدن تفاوت دارند. آنها بر اساس الگوهای از پیش تعیین شده ژنتیک رشد نمی کنند. آنها تنها زمانی که تحریک می شوند رشد می کنند. تا سن 6 سالگی، بخیه های سخت کام با یکدیگر جوش خورده اند و در افرادی که تانگ تراست دارند، اغلب باریک و بسیار مرتفع است.

وقتی کام (سقف دهان) به اندازه کافی وسیع نشود، ممکن است یم مانع ساختاری برای ادای صحیح برخی حروف در گفتار باشد که درمان به تنهایی قادر به برطرف نمودن آنها نیست. با توجه به اینکه سقف دهان پایه حفره بینی نیز هست، مجرای تنفسی نیز تحت تأثیر قرار می گیرد. هر گونه مانع سر راه تنفس راحت از راه بینی باعث دائمی شدن عادت تنفس دهانی و قرار گرفتن زبان در موقعیت رو به جلو می شود.

افرادی که عادت تانگ تراست دارند، اختلالات گفتاری دارند. این اختلال اغلب با نوک زبانی حرف زدن هنگام ادای حروف “س” و “ز” همراه است، جایی که زبان از بین دندان های جلو بیرون می زند. گاهی اوقات این الگو در دیگر حروف مانند “ش”، “چ”، و “ج” نیز مشاهده می شود. حروف دیگری که ادای آنها مستلزم تماس بین نوک زبان و تیغه آلوئولار است (برجستگی پشت دندان های جلوی فک بالا). ما پیوسته مشاهده می کنیم که حروف “ت”، “د”، “ن”، و “ل” نیز تحت تأثیر قرار می گیرند، گرچه ممکن است نسبتاً جزئی (مخصوصاً در برخی افراد بزرگسال) باشد. وضعیت باز ماندن مداوم دهان نیز ممکن است با ضعف یا کوتاهی عضلات لب همراه باشد، توانایی ادای واضح و شفاف حروف “لبی” (پ، ب، م، ف، و) را تحت تأثیر قرار دهد.

گرچه ممکن است تنفس دهانی خوش خیم (و حتی در کودکان با نمک) به نظر برسد، اما عوارض زیادی برای سلامتی دارد. توربین های موجود در حفره بینی ما مانند فیلتر هوا عمل می کنند. وقتی ما هوا را از راه دهان تنفس می کنیم، به صورت سرد و فیلتر نشده وارد ریه ها می شود. این امر موجب بروز مکرر بیماری های مجرای تنفسی فوقانی می شود. به مرور زمان، می تواند موجب حساسیت دندان ها، تورم لثه ها، و حتی افزایش احتمال پوسیدگی و عفونت دندان ها شود. ما مطمئناً با بیماران 5 ساله ای که برای پر کردن چند دندان با آمالگام تحت بیهوشی قرار گرفته اند کار می کنیم. خشکی و ترک خوردن لب ها، همینطور خشکی دهان نیز شایع هستند.

علاوه بر این، تنفس دهانی به این معنا است که سطوح دی اکسید کربن و اکسیژن موجود در ریه ها متعادل نیست (مانند هنگام تزریق بیش از حد هوا). این امر روی سیستم عصبی پاراسمپاتیک و ترشح هورمون های ادرار آور تأثیر می گذارد. کودکانی که از راه دهان نفس می کشند مستعد شب ادراری نیز هستند. افراد بزرگسال ممکن است گزارش دهند که در طول شب مجبور هستند برای ادرار کردن مکرراً از خواب بیدار شوند.

دست آخر اینکه، خر و پف کردن، و آپنه خواب از جمله شرایط جدی مرتبط با تانگ تراست و مجموعه مشکلات ایجاد کننده آن هستند. وقتی سرماخوردگی بدی دارید، میزان انرژی و توجه نیز ممکن است تحت تأثیر قرار بگیرند، شاید نیمی از دلیل احساس وحشتناک عدم درست نفس کشیدن باشد.

چه کسی تانگ تراست را تشخیص می دهد؟

چالش برانگیزترین مشکلی که وجود دارد تشخیص تانگ تراست است. به عنوان یک قانون کلی، ارتودنتیست ها، دندانپزشکان عمومی، دندانپزشکان کودکان، و گفتار درمانگرها می توانند این مشکل را شناسایی نمایند. در بسیاری موارد، حتی در صورتی که شرایط از نوزادی وجود داشته باشد، ممکن است تا زمانی که کودک تحت درمان ارتودنسی قرار نگیرد متوجه وجود آن نشوید.

این شرایط برای بیمار کاملاً طبیعی است زیرا از ابتدا و در تمام طول عمر آن را داشته اند، بنابراین کودک به شخصه آن را گزارش نخواهد کرد. بنابراین، تشخیص عموماً زمانی اتفاق می افتد که کودک علائم دندانی و گفتاری که نیاز به اصلاح دارد را از خود نشان دهد.

تانگ تراست چگونه درمان می شود؟

• ارزیابی: جمع آوری اطلاعات زمینه ای و معاینه و بررسی ساختارهای دهانی، ژست، تنفس، بلع، و گفتار.
• ارجاع: بسته به علت بنیادی تانگ تراست، مشورت با دیگر پزشکان ممکن است توصیه شود (مخصوصاً اگر شما نگران مجرای تنفسی هستید). عموماً همکاری متخصصان گوش و حلق و بینی، ارتودنتیست ها، و متخصصان خواب لازم است.
• آموزش: کسب اطلاعات در مورد وضعیت درست زبان و اهمیت درمان.
• آموزش آگاهی برای ایجاد حالت استقرار جدید زبان و الگوی بلع (تمرینات).
• گفتار درمانی.

تمرینات خانگی یکی از جنبه های مهم درمان در طول آموزش آگاهی، بلع و گفتار درمانی هستند.

ابزارهای ارتودنسی

اکنون مهم است که ارتودنتیست مشکل تانگ تراست را چگونه درمان می کند. قفس زبان نوعی ابزار ارتودنتیک سفارشی است که برای کمک به مبارزه با عاداتی مانند تانگ تراست و مکیدن انگشت استفاده می شود. ارتودنتیست می تواند مشخص نماید آیا بیمار به این ابزار نیاز دارد یا خیر. این ابزار به طور دائمی با دو حلقه ای (بند) که به دور دو دندان مولر در عقب دهان قرار می گیرند، داخل دهان باقی می ماند. حلقه ها به قفس یا توری کوچکی متصل می شوند که عموماً پشت دندان های جلوی دهان قرار می گیرد. این توری یا قفس کمک می کند:

• از جلوآمدگی زبان و فشار وارد کردن به پشت دندان ها جلوگیری می کند.
• به کودک یادآوری می کند که انگشت یا زبان خود را پشت دندان های جلوی دهان قرار ندهد.
• به کودک کمک می کند هنگام بلع زبان خود را عقب نگه دارد.

آیا ابزار ترک تانگ تراست می تواند متحرک باشد؟

آنها می توانند متحرک باشند. ابزار ترک تانگ تراست می تواند متحرک باشد یا خیر، و این به عوامل مختلفی بستگی دارد. ارتودنتیست می تواند قفس زبان را به ریتینرهای متحرک کودک اضافه کند، اما آنها می توانند ابزارهای دائمی باشند که نیاز به ابزارهای تخصصی برای گذاشتن و برداشتن آنها از داخل دهان دارند. با ارتودنتیست در مورد مؤثرترین نوع ابزار برای کودک خود مشورت کنید.

اگر فکر می کنید کودک شما نمی تواند در استفاده از ابزار متحرک همکاری کند نوع ثابت آن را انتخاب کنید. به خاطر داشته باشید برخی موارد حل نشده باقی می مانند زیرا بیمار توصیه های تخصصی را دنبال نمی کند.

اگر فکر می کنید کودک شما می تواند دستورالعمل های تخصصی را دنبال کند می توانید نمونه متحرک را برای او انتخاب کنید و شما نیز در طول درمان با او همکاری کنید.

درمان با ابزارهای ارتودنسی چقدر طول می کشد؟

طول زمانی که بیمار باید از ابزار ارتودنسی استفاده کند برای بیماران مختلف متفاوت است. این مدت می تواند از چند ماه تا کل دوره درمان ارتودنسی طول بکشد.

با همکاری کامل بیمار و والدین او، در صورتی که هیچ گونه نقص عضلانی عصبی وجود نداشته باشد، اصلاح در اکثر موارد امکان پذیر است.

تانگ تراست یک شرایط فوق العاده مشکل آفرین است، و اصلاح موفق در اکثر موارد امکان پذیر است. موارد اندکی وجود دارند که بیمار نمی تواند به این شرایط فائق بیاید، اما اساساً به دلیل عدم همکاری با جلسات ضروری درمان و توصیه های پزشک است.