از زمان شروع همه گیری کووید 19، در سال 2020، برخی از جوامع ایالات متحده با کمبود سدیم فلوراید مواجه بوده اند، ماده معدنی که بسیاری از شهرداری ها برای کمک به جلوگیری از پوسیدگی به آب اضافه می کنند. در دسامبر 2021، شهر آلپنا، میشیگان، به ساکنان هشدار داد که فلوراید کافی فقط تا پایان ماه ژانویه آینده دارد. در ژوئیه 2022، چندین شهر در شهرستان وستچستر، نیویورک، اضافه کردن فلوراید را به دلیل مشکلات زنجیره تأمین متوقف کردند. و در نوامبر 2022، هشت شهر و شهرستان در ماساچوست گزارش دادند که فلوراید آنها تمام شده است و مجبور شدند اضافه کردن آن به آب شهری را متوقف کنند. بر اساس مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) برخی از مواد فلوراید مورد استفاده در ایالات متحده از چین می آیند و گلوگاه های حمل و نقل دریافت این ماده افزودنی به جوامع را به تأخیر انداخته است. تا ژانویه 2023، شهر ناتیک ماساچوست اعلام کرد که حدود چهار ماه سدیم فلوراید را خریداری کرده و قصد دارد فلورایدسازی را در بهار دوباره آغاز کند، اما مقامات شهری گفتند که هزینه این ماده افزودنی نسبت به سال های گذشته سه برابر شده است.

فلوراید برای اولین بار در دهه 1940 به یک منبع آب عمومی اضافه شد.

بر اساس مؤسسه ملی تحقیقات دندانپزشکی و جمجمه صورت، بخشی از مؤسسه ملی بهداشت ایالات متحده، در سال 1945، گراند راپیدز، میشیگان، اولین شهرداری بود که به آب خود فلوراید اضافه کرد. این آزمایش مبتنی بر مطالعات علمی بود که نشان می دادند فلوراید می تواند با مقاوم تر کردن مینای دندان در برابر اسیدهایی که توسط باکتری ها آزاد می شوند و می توانند به مینای دندان آسیب برسانند، از پوسیدگی دندان جلوگیری کند.

محققان اثرات فلورایده کردن آب در گرند راپیدز را برای بیش از یک دهه زیر نظر گرفتند و دریافتند که منجر به کاهش بیش از 60 درصدی میزان حفره های دندانی در بین کودکان شهر شده است. در سال 1950، انجمن دندانپزشکی آمریکا (ADA) توصیه کرد که همه جوامع فلوراید را به منبع آب اضافه کنند و از آن زمان بسیاری از کشورها این کار را انجام داده اند.

توقف فلورایده کردن منجر به افزایش پوسیدگی دندان در جوامع می شود.

بر اساس CDC سه نوع فلوراید وجود دارد که می توان به سیستم های آب عمومی اضافه کرد: اسید فلورسیلیک، فلوراید سدیم، و فلوئوروسیلیکات سدیم. اکثر جوامع از اسید فلورسیلیک استفاده می کنند، اما برخی از جوامعی که از فلوراید سدیم استفاده می کنند کمبودهایی را مشاهده می کنند.

ADA، انجمن مدیران دندانپزشکی ایالتی، و منطقه ای با نگرانی از اینکه کمبود فلوراید می تواند به برخی از برنامه های فلوراید پایان دهد، اخیراً توصیه ای به همه ایالت ها ارسال کرده اند و گفته اند که انتظار می رود این کمبودها موقتی باشند. این کمبود گرچه ممکن است منجر به تعلیق نسبتاً کوتاه مدت فلورایده کردن آب جامعه شود، اما نباید به عنوان توجیهی برای پایان دادن به برنامه فلورایده کردن آب جامعه استفاده شود. هزینه های طولانی مدت قطع فلورایده کردن بسیار بالاتر هستند.

تحقیقات نشان می دهند که پوسیدگی دندان در جوامعی که فلورایده کردن آب را متوقف می کنند، افزایش می یابد.

مطالعه ای که در 28 ژانویه در مجله تحقیقات سیاست سلامت اسرائیل منتشر شد، نشان داد که در حالی که حذف فلوراید آب روی کل جمعیت تأثیر می گذارد، افرادی که درآمد کمتر، سلامت دهان و دندان های ضعیف تر و موانع قابل توجهی برای مراقبت از دندان های خود دارند، نسبت به افرادی که درآمد بالاتری دارند، اثرات بدتری را تجربه می کنند.

تحقیقات این آژانس نشان می دهند که مزایای آب فلوراید دار برای کودکان 5 تا 18 ساله هم در پیشگیری از پوسیدگی و هم در کاهش شدت حفره های دندانی بسیار مهم است. این مهم است، زیرا حفره های شدید می توانند منجر به عفونت و از دست دادن دندان شوند.

آیا آب شهری شما دارای فلوراید است؟

می توان از ادارات بهداشت عمومی برای گزارش وجود یا عدم وجود فلوراید در منبع آب استفاده کرد. مصرف کنندگان می توانند وب سایت را بررسی کنند تا ببینند آیا آب آنها در حال حاضر دارای فلوراید است یا خیر، یا می توانند با شرکت آب محلی تماس بگیرند تا بپرسند.

افرادی که در مورد سطح فلوراید موجود در آب خود مطمئن نیستند باید با پزشک اطفال یا دندانپزشک اطفال خود صحبت کنند و بپرسند که آیا مکمل هایی مانند قطره هایی که می توانند در آب ریخته شوند- ممکن است برای محافظت از دندان های کودکان نیاز باشند.

اگر آب شما فاقد فلوراید است چه باید کرد؟

توصیه های کلیدی برای افرادی که به هر دلیلی با کمبود فلوراید آب مواجه هستند این است که راه هایی برای مراقبت بهتر از دندان های خود پیدا کنند. اگر در حال حاضر دو مرتبه در روز مسواک می زنید، سه مرتبه با استفاده از خمیر دندان حاوی فلوراید مسواک بزنید.

اگر می دانید که فلورایده کردن آب آشامیدنی در منطقه شما وقفه دارد، این نشانه ای برای مراقبت بهتر از دندان هایتان است.

کودکان و بزرگسالان در جوامعی که با کمبود فلوراید مواجه هستند باید حتماً برای معاینات منظم به دندانپزشک خود مراجعه کنند و بپرسند که آیا معاینه اضافی در طول کمبود فلوراید ضروری است یا خیر.

چند ماه بدون فلوراید بودن به طور کلی یک بحران نیست، اما اگر کمبود برای مدت طولانی تری ادامه یابد، برخی از دندانپزشکان می توانند تصمیم بگیرند که فلوراید درمانی را که در مطب دندانپزشکی یا در خانه انجام می شود، اضافه کنند یا خیر.

کاش مراقبت از دندان ها در زندگی واقعی به اندازه تبلیغات تلویزیونی متحرک برای محصولاتی مانند دهانشویه ضد حفره واضح بود- جایی که ارتش کوچکی از عوامل پاک کننده لایه هایی از پلاک های رنگارنگ را از بین می برند و دندان های شما را محافظت می کنند و بوی دهان شما را تازه می کنند.

در واقعیت، پلاک اغلب یک خطر پنهان است. می توانید دندان های خود را مسواک بزنید و نخ دندان بکشید تا زمانی که لثه های شما خونریزی کند، اما پلاک- لایه بی رنگ (اما به راحتی لکه دار) متشکل از ذرات غذا و باکتری که به طور مداوم روی دندان های سفید مرواریدی شما شکل می گیرد- هنوز می تواند باقی بماند. پلاک محکم است و مانند نوار چسب به مینای دندان های شما می چسبد.

حذف مؤثر پلاک از روی دندان ها می تواند چالش برانگیز باشد، بویژه برای کودکان و افرادی که بریس دارند. قرص های آشکار کننده پلاک دندان می توانند به نشان دادن محل پلاک انباشته شده کمک کنند، و زدودن پلاک را آسان تر کنند.

مطالعات نشان می دهند که بیمارانی که تحت درمان ارتودنسی با بریس ها قرار دارند و از قرص های آشکار ساز پلاک در منزل استفاده می کنند، نسبت به افرادی که این کار را انجام نمی دهند پلاک کمتری دارند، و لثه های سالم تری دارند.

ممکن است قرص های آشکار کننده پلاک را در قرار ملاقات دندانپزشک خود دریافت کرده باشید. متخصصان بهداشت دهان اغلب از آنها برای بررسی میزان موفقیت شما در تمیز کردن دندان های خود در منزل استفاده می کنند.

قرص آشکار کننده پلاک دندان چیست؟

قرص های آشکار کننده پلاک دندان حاوی رنگ صورتی یا بنفش بی ضرری هستند که با پلاک روی دندان های شما واکنش نشان می دهد. جویدن یک قرص رنگ را فعال می کند و پلاک هایی که بعد از مسواک زدن و نخ دندان کشیدن داخل دهان باقی می مانند را به طور موقت آشکار می کند.

قرص های آشکار کننده پلاک دندان با آشکار کردن مناطقی که پلاک روی دندان ها انباشته شده است، به ایجاد عادات خوب مسواک زدن کمک می کنند. آنها مشاهده مکان هایی که هنگام مسواک زدن و نخ دندان کشیدن از دست داده اید را آسان تر می کنند.

قرص های آشکار ساز پلاک بویژه برای موارد زیر مفید هستند:

• افرادی که ابزارهای ثابت ارتودنسی مانند بریس دارند.
• والدینی که دندان های کودک خود را تمیز می کنند یا به کودک خود نحوه مسواک زدن و نخ دندان کشیدن را آموزش می دهند.
• پرستارانی که دندان های افراد با نیازهای خاص را تمیز می کنند.
• افراد بزرگسالی که می خواهند کارایی مسواک زدن و نخ دندان کشیدن خود را بهبود بخشند.

مطالعه ای که سه گروه از بیماران ارتودنسی را مورد بررسی قرار داد، نشان داد افرادی که از قرص های آشکار ساز پلاک دندان برای خودآزمایی در منزل استفاده می کردند، نسبت به افرادی که این کار را انجام نمی دادند، پلاک دندانی کمتری داشتند.

از دو گروه دیگر، یکی از آنها در مطب دندانپزشکی با یک قرص آشکار ساز پلاک تظاهراتی نشان داد. دومی دستورالعمل های معمولی بهداشت دهان را دریافت کرد.

پلاک دندان چیست؟ چرا مضر است؟

پلاک یک لایه چسبناک از میکروب ها و باکتری هایی است که دندان های شما را پوشش می دهد و دائماً تشکیل می شود. این میکروب ها و باکتری ها از نشاسته ها و قندهای موجود در ذرات غذا تغذیه می کنند و اسیدهایی آزاد می کنند که به مینای دندان های شما حمله می کنند. در ابتدا، این فیلم نرم است و با خیال راحت می توان آن را با روش های مناسب مسواک زدن و نخ دندان کشیدن، جدا کرد. اما اگر پلاک را به صورت روزانه پاک نکنید، ممکن است ظرف 48 ساعت شروع به سفت شدن کند.

بعد از یک هفته، نتیجه جرم دندانی است که بیشتر شبیه سیمان است تا لجن. وجود تارتار می تواند زمینه ساز حفره های دندانی باشد، زیرا اسیدهای تولید شده توسط باکتری های تارتار، با شستن مواد معدنی مهم مینای دندان را فرسایش می دهند.

بنابراین، توقف این زنجیره خورنده برای حفظ بهداشت خوب دندان ها ضروری است. مسواک زدن و نخ دندان کشیدن روزانه، نخستین گام مهم است. اما حتی افرادی که با اطمینان مسواک می زنند و نخ دندان می کشند نیز می توانند چند نقطه را از دست بدهند، و در جایی که حفره ای وجود دارد، پلاک ایجاد می شود.

با گذشت زمان، پلاک دندان می تواند منجر به موارد زیر شود:

• پوسیدگی دندان
• حفره (کرم خوردگی دندان)
• بوی بد دهان (هالیتوزیس)
• بیماری لثه
• از دست دادن دندان

راه حل، قرص های آشکار کننده پلاک است.

این قرص ها که معمولاً از رنگ گیاهی ساخته می شوند، مبتکرانه هستند و استفاده از آنها بسیار آسان است.

انواع محصولات آشکار کننده پلاک

قرص های آشکار کننده پلاک دندان تنها محصولات حاوی رنگ مخصوصی نیستند که پلاک را آشکار می کنند. فاکتورهایی که هنگام انتخاب یک محصول آشکار کننده پلاک باید در نظر گرفته شوند، سن شخصی هستند که از آن استفاده می کند و قدرت رنگ آن.

گزینه ها عبارتند از:

قرص های آشکار کننده پلاک

قرص ها برای بسیاری از افراد ساده ترین محصولات هستند. علت این است که آنها حاوی رنگ قوی تری هستند، که باعث می شود مشاهده پلاک های دندانی روی دندان ها آسان تر شود.

قرص های آشکار ساز پلاک معمولاً در بسته های 50 تا 100 عددی عرضه می شوند. زمانی که آماده استفاده از آنها هستید، یک قرص را از بسته خارج کنید. به سادگی قرص را بجوید و آن را با بزاق خود مخلوط کنید و آن را با زبان خود به اطراف دهان خود پخش کنید، سپس رنگ باقیمانده را داخل سینک بریزید.

خمیر دندان آشکار کننده پلاک دندان

خمیر دندان آشکار کننده پلاک حاوی رنگی است که قسمت هایی که حین مسواک زدن از دست داده اید را برجسته می کند. استفاده از آن می تواند سخت تر باشد زیرا بلافاصله بعد از مسواک زدن نمی توانید دهان خود را بشویید.

علاوه بر این، هزینه هر دوز خمیر دندان آشکار ساز پلاک نسبت به قرص ها می تواند بیشتر باشد، زیرا شما سریع تر از آن استفاده خواهید کرد.

دهانشویه آشکار کننده پلاک دندان

دهانشویه ها اغلب حاوی یک عامل آشکار کننده هستند که کمتر از قرص ها قابل توجه هستند. این می تواند مشاهده رنگ روی دندان ها را سخت تر کند. همچنین، هنگامی که برای پاک کردن لکه های موقت برمی گردید، این کار هرگونه خاصیت ضد پوسیدگی که دهانشویه ممکن است داشته باشد را از بین می برد.

نحوه استفاده از قرص های آشکار کننده پلاک

قرص های آشکار ساز پلاک روشی عالی برای اطمینان از تمیز کردن دندان های خود یا کودکتان هستند.

در اینجا نحوه استفاده از آنها آمده است:

• دندان های خود را حداقل 2 دقیقه مسواک بزنید و تمام سطوح دندان و در امتداد لثه ها را تمیز کنید.
• از نخ دندان استفاده کنید.
• یک قرص آشکار کننده را بجوید و آن را با بزاق در دهان خود بچرخانید. از زبان خود برای کمک به پخش رنگ در طول دندان های بالا و پایین استفاده کنید. باقی مانده قرص را با آب روان به داخل سینک تف کنید. مراقب باشید، زیرا رنگ می تواند سطوح را لکه دار کند. بلافاصله آن را بشویید.
• دندان ها و لثه های خود را در آینه بررسی کنید و لکه های باقی مانده از قرص آشکار کننده پلاک دندان را بررسی کنید.
• مسواک خود را بردارید و نواحی که لک شده اند را با دقت بیشتری مسواک بزنید تا زمانی که رنگ از بین برود.
• دهان خود را آبکشی کنید و رنگ را بیرون بریزید. اگر رنگ با لب ها یا پوست اطراف دهانتان برخورد داشت، فوراً آن را تمیز کنید تا لکه ای ایجاد نشود.
• بعد از آن برای جلوگیری از پوسیدگی دندان ها از یک دهانشویه حاوی فلوراید استفاده کنید، زیرا شستشو بعد از مسواک زدن با خمیر دندان، هرگونه خاصیت ضد پوسیدگی خمیر دندان را از بین خواهد برد.

چند وقت یکبار باید از آنها استفاده کنید؟

دندانپزشک شما ممکن است قرص های آشکار کننده پلاک دندان را برای بهبود روتین بهداشت دهان و دندان شما توصیه کند. شما می توانید از آنها هر روز به تعداد دفعات دلخواه استفاده کنید تا مطمئن شوید که تمام پلاک ها را از روی دندان های خود پاک می کنید.

مزایا و معایب قرص های آشکار کننده پلاک دندان

قرص های آشکار ساز پلاک فواید زیادی دارند، اما معایبی نیز دارند.

مزایای قرص های آشکار کننده پلاک

از مزایای قرص های آشکار ساز دندان می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• به شما کمک می کنند دندان های خود را مسواک بزنید و نخ دندان بکشید به گونه ای که پلاک ها را به طور مؤثرتری از بین ببرید.
• کودکان را تشویق می کند تا عادت های خوب مسواک زدن را ایجاد کنند.
• باعث تمیزی دندان ها و حذف پلاک در افرادی می شود که تحت درمان با ابزارهای ارتودنسی هستند.
• نقاطی که ممکن است پلاک در آنها پنهان شود، بویژه در اطراف سیم ها و براکت های بریس ها را برجسته می کند.
• تجمع پلاک که می تواند باعث بیماری لثه و پوسیدگی دندان شود را کاهش می دهد.

معایب قرص های آشکار کننده پلاک

• نقطه ضعف اصلی قرص های آشکار کننده پلاک توانایی آنها در لکه دار کردن لباس ها، پوست و سطوح است. اطمینان حاصل کنید که قبل از ایجاد لکه، مناطقی که رنگ لمس می کند را بشویید.

آیا آنها ایمن هستند؟

آری، قرص های آشکار ساز پلاک برای کودکان و بزرگسالان بی خطر هستند. تنها خطر بالقوه استفاده از آنها توانایی آنها در لکه دار کردن لباس یا وسایل حمام شما است.

اگر قرص ها را نجوید و ببلعید، بسیار ایمن هستند. اگر نگران هستید که کودکتان رنگ را می بلعد، هنگام استفاده از قرص های آشکار کننده او را تحت نظر داشته باشید.

سایر نکات بهداشت دهان و دندان

قرص های آشکار ساز پلاک روشی عالی برای تقویت روتین بهداشت دهان و دندان های شما هستند، اما دندان ها را تمیز نمی کنند. این رنگ پلاک هایی که هنگام مسواک زدن از دست داده اید را نشان می دهد که می تواند به تمیزتر شدن دندان ها کمک کند.

راه های دیگر برای حذف مؤثر پلاک و اطمینان از تمیزی دندان ها عبارتند از:

• دندان های خود را دو مرتبه در روز و حداقل به مدت 2 دقیقه مسواک بزنید.
• بین دندان ها را با نخ دندان یا واتر فلاسر تمیز کنید.
• با حرکات آرام و دایره ای مسواک بزنید و روی خط لثه تمرکز کنید.

ویژگی های انواع قرص های آشکار کننده پلاک

دندانپزشک شما ممکن است نوع خاصی از قرص های آشکار کننده پلاک را توصیه کند. در غیر این صورت، گزینه های زیادی وجود دارند. برخی از موارد مورد شناخته شده عبارتند از:

قرص های آشکار کننده پلاک که طعم توت دارند و بچه ها آنها را دوست دارند. رنگ ارغوانی باعث می شود پلاک و باکتری های پنهان شده روی دندان ها و زبان به راحتی قابل مشاهده شود در نتیجه حذف پلاک را به ویژه برای کودکان سرگرم کننده می کند.

خلاصه

قرص های آشکار کننده پلاک حاوی رنگ مخصوصی هستند که بعد از مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم، باقی مانده پلاک را نشان می دهند. حذف مؤثر پلاک برای جلوگیری از پوسیدگی دندان، بیماری لثه و ایجاد حفره های دندانی ضروری است.

قرص های آشکار ساز پلاک برای دندان های کودکان بی خطر هستند و می توانند به کودکان کمک کنند اهمیت مسواک زدن با کیفیت را بیاموزند. آنها همچنین برای بیمارانی عالی هستند که با ابزارهای ارتودنسی تحت درمان هستند که ممکن است در از بین بردن پلاک اطراف بریس های خود مشکل داشته باشند.

بزرگ ترین خطر قرص های آشکار ساز پلاک، توانایی آنها در لک کردن لباس، لب ها و سطوح است.

نکروز پالپ زمانی است که بافت پالپ داخل دندان شما از دست می رود (می میرد). این شرایط معمولاً در نتیجه عفونتی بوجود می آید که زمانی ایجاد می شود که باکتری ها از طریق یک حفره یا ترک وارد پالپ می شوند. دو مرتبه مسواک زدن در طول روز، نخ دندان کشیدن منظم و مراجعات معمول دندانپزشکی می توانند به پیشگیری از عفونت یا درمان آن قبل از ایجاد نکروز کمک کنند.

نکروز پالپ چیست؟

نکروز پالپ زمانی اتفاق می افتد که داخلی ترین بافت دندان شما (پالپ) از دست می رود. بافت پالپ در زیر مینای سخت دندان قرار دارد و تا ریشه ها گسترش یافته است. پالپ متشکل از عروق خونی، اعصاب، و انواع دیگر سلول ها است که به سلامت دندان های شما کمک می کنند.

نکروز پالپ چگونه اتفاق می افتد؟

هنگامی که در دندان خود حفره یا ترک دارید، باکتری ها می توانند وارد پالپ شده و باعث التهاب (پالپیت) شوند. دندان های شما تا حدودی توانایی بهبودی از پالپیت را دارند. اما در صورتی که پالپیت درمان نشده رها شود، در نهایت منجر به نکروز پالپ خواهد شد. مراحل مرگ پالپ عبارتند از:

• پالپیت برگشت پذیر: اگر دندانپزشک آن را ترمیم و سیل (مهر و موم) کند، خود به خود بهبود خواهد یافت.
• پالپیت برگشت ناپذیر: التهاب پیشرفت می کند و دندان نمی تواند خود به خود بهبود یابد.
• نکروز پالپ: بافت پالپ می میرد.

عفونت در صورت عدم درمان، می تواند از پالپ فراتر برود و به فک، گردن و قفسه سینه گسترش یابد. این شرایط می تواند بسیار جدی باشد.

نکروز پالپ چقدر شایع است؟

نکروز پالپ یک شرایط شایع است، اما دقیقاً مشخص نیست که چقدر رخ می دهد. تعداد دفعات درمان های ریشه ممکن است تخمین تقریبی ارائه دهند، زیرا درمان های ریشه اغلب برای درمان نکروز پالپ انجام می شوند. انجمن اندودنتیست های آمریکا تخمین می زند که سالانه 15 میلیون فرایند درمان ریشه انجام می شود.

نکروز پالپ چه علائمی دارد؟

علائم اصلی پالپیت و نکروز پالپ دندان، درد و حساسیت هستند. نوع درد و حساسیتی که احساس می کنید ممکن است بر اساس مرحله متفاوت باشد:

• پالپیت برگشت پذیر: ممکن است با سرما یا شیرینی، درد کوتاه و شدیدی داشته باشید، اما به سرعت از بین می رود. معمولاً به گرما حساس نیستید.
• پالپیت برگشت ناپذیر: این می تواند یک درد با مقیاس پایین، درد ضربان دار یا درد شدید باشد که 30 ثانیه یا بیشتر پس از قرار گرفتن در معرض گرما، سرما یا شیرینی جات طول می کشد.
• نکروز پالپ: اگر عصب بمیرد، ممکن است به گرما، سرما یا شیرینی ها حساسیت نداشته باشید. زمانی که دندانپزشک به دندان شما ضربه می زند ممکن است درد احساس کنید.

چه چیزی باعث نکروز پالپ می شود؟

شایع ترین علت نکروز پالپ ایجاد حفره است. اکثر افراد در مقطعی از زندگی خود دچار حفره های دندانی می شوند. این حفره ها اگر تشخیص داده نشوند و ترمیم نشوند، می توانند به باکتری اجازه ورود به پالپ را بدهند. علل دیگر عبارتند از:

• دندان ترک خورده: ترک در دندان شما می تواند راهی برای ورود باکتری ها به پالپ باشد.
• فرایندهای دندانپزشکی: فرایندهای دندانپزشکی متعدد یا ناموفق می توانند دندان را مستعد نکروز پالپ کنند.
• تروما: آسیب به دندان شما می تواند باعث از بین رفتن پوشش محافظ پالپ دندان شود. همچنین می تواند روی خونرسانی به پالپ تأثیر بگذارد و باعث مرگ بافت شود.
• مینای دندان فرسوده: این می تواند نتیجه مسواک زدن یا فرسایش دندان ها باشد. نواحی فرسوده می توانند امکان ورود باکتری ها به دندان شما را فراهم کنند.

نکروز پالپ چگونه تشخیص داده می شود؟

اگر دندانپزشک شما به عفونی بودن پالپ مشکوک باشد، احتمالاً شما را به متخصص ریشه ارجاع خواهد داد. این دندانپزشک در درمان مشکلات دندانی تخصص دارد که پالپ را تحت تأثیر قرار می دهند. دندانپزشکان و اندودنتیست ها از این آزمایشات برای تشخیص نکروز پالپ استفاده می کنند:

• تست الکتریکی پالپ: در این تست، یک ابزار یک پالس الکتریکی کوچک به دندان شما منتقل می کند. اگر بتوانید تحریک را احساس کنید، پالپ شما زنده است. در نکروز پالپ، پالس الکتریکی را احساس نخواهید کرد.
• تست گرما یا سرما: این تست شامل تماس ماده سرد یا گرم با دندان ها است. دندانپزشک شما همچنین ممکن است در مورد حساسیت هایی که هنگام خوردن یا نوشیدن تجربه کرده اید سؤال کند.
• ضربه زدن به دندان: دندانپزشک پاسخ شما به ضربه زدن ملایم روی دندان با ابزار را ارزیابی خواهد کرد.
• تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس: این نوع تصاویر دندانپزشکی این امکان را برای دندانپزشک فراهم می آورند تا ساختار دندان ها و فک شما را ببیند. تصاویر ممکن است نقص در دندان یا پالپ عفونی را نشان دهند.

نکروز پالپ چگونه درمان می شود؟

پس از مرگ بافت پالپ، دندانپزشک شما باید آن را تخلیه کند. این اقدام از گسترش عفونت و ایجاد آسیب بیشتر جلوگیری خواهد کرد. گزینه های درمان عبارتند از:

• کانال ریشه: دندانپزشکان عمومی و متخصصان درمان ریشه درمان های ریشه را انجام می دهند. آنها پالپ را تخلیه می کنند، ریشه را پاکسازی می کنند، سپس کانال خالی ریشه را پر کرده و مهر و موم می کنند. پس از گذشت چند هفته از ترمیم دندان، دندانپزشک شما روی دندان شما را معمولاً با یک روکش می پوشاند.
• کشیدن دندان: با دندانپزشک خود در مورد گزینه های خود برای جایگزینی دندان با ایمپلنت دندانی یا بریج دندان صحبت کنید.

دندانپزشک یا متخصص درمان ریشه شما برای کمک به جلوگیری از گسترش عفونت همچنین ممکن است آنتی بیوتیک ها را تجویز کند، به خصوص اگر مجبور باشید برای انجام این فرایند صبر کنید. اما این یک درمان اولیه نیست.

عوارض احتمالی نکروز پالپ چیست؟

هنگامی که عفونت در پالپ گسترش می یابد، عوارضی رخ می دهند. اگر این عفونت به نوک ریشه برسد می تواند باعث ایجاد چرک (آبسه) شود که می تواند بسیار دردناک باشد.

عوارض دیگر عبارتند از:

• آنژین لودویگ Ludwig’s angina، عفونت در بافت های نرم زیر زبان و گردن گسترش می یابد.
• مدیاستینیت Mediastinitis، عفونت در فضای اطراف اندام های قفسه سینه گسترش می یابد.
• استئومیلیت Osteomyelitis فک، عفونت استخوان فک.

چگونه می توان از نکروز پالپ جلوگیری کرد؟

با موارد زیر می توان از پوسیدگی پیشگیری کرد و دندان های خود را سالم نگه داشت:

• دو مرتبه در روز مسواک بزنید.
• هر روز نخ دندان بکشید.
• برای تمیز کردن و معاینات معمول به دندانپزشک خود مراجعه کنید.
• هر گونه علائم دندانی جدید، مانند درد و حساسیت را، فوراً گزارش دهید.
• اگر در خواب دندان قروچه می کنید، از محافظ دندان شبانه برای محافظت از دندان های خود استفاده کنید.

چشم انداز نکروز پالپ چگونه است؟

با تشخیص و درمان سریع، چشم انداز شما خوب است.

اگر عفونت به فک، گردن یا قفسه سینه شما سرایت کند، می تواند جدی باشد. در گذشته، چنین شرایطی تهدید کننده زندگی بودند، اما درمان آنتی بیوتیکی و بهبود تکنیک های تصویربرداری و جراحی پیش آگهی را بهبود بخشیده اند.

چه زمانی باید با دندانپزشک صحبت کرد؟

اگر دندان درد را تجربه کردید یا دندان های شما به گرما، سرما یا شیرینی ها حساس شده اند، فوراً با دندانپزشک صحبت کنید. تشخیص و درمان زود هنگام پالپیت و نکروز پالپ می تواند به جلوگیری از گسترش عفونت و کاهش خطر عوارض کمک کند.

سخن پایانی

در نکروز پالپ، بافت پالپ داخل دندان از بین می رود. گزینه های درمانی شامل درمان ریشه یا کشیدن دندان هستند. درمان فوری ضروری است زیرا عفونتی که باعث نکروز پالپ می شود می تواند به نواحی اطراف سرایت کند. مراقبت از دندان ها بهترین راه برای پیشگیری از این عارضه است. دندان های خود را مرتب مسواک بزنید و نخ دندان بکشید، برای مراجعات معمول دندانپزشکی برنامه ریزی کنید و فوراً علائم جدید را به دندانپزشک خود اطلاع دهید.

خواب خوب ضروری است – مانند داشتن یک رژیم غذایی متعادل و ورزش منظم، خواب خوب شبانه سوخت بدن را تأمین می کند تا برای روز بعد آماده شود. شما فوراً می توانید به تفاوت بین دو نفری که به اندازه کافی خوابیده است و کسی که نخوابیده است را پی ببرید- این تا میزان زیادی به تأثیری باز می گردد که خوابیدن روی سیستم بدن هر انسانی دارد.

حداقل هشت ساعت خوابیدن در روز، چیزی فراتر از فقط دراز کشیدن است. هنگامی که خواب هستید اتفاقات زیادی برای بدن شما رخ می دهند. خواب کافی به طرق مختلفی می تواند برای شما مفید باشد، مانند:

• بهبود تمرکز و بهره وری؛
• کاهش خطر افزایش وزن؛
• به حداکثر رساندن عملکرد فیزیکی؛
• تقویت سلامت قلب؛ و
• پیشگیری از احساس افسردگی.

گرچه مزایای خواب چیزی است که همه از آن اطلاع دارند، بسیاری از افراد تمایل دارند کمتر بخوابند و حتی خود را کاملاً از آن محروم کنند تا زمان بیشتری را برای موارد دیگر صرف کنند که به نظر آنها مهم تر هستند. به خاطر داشته باشید که هرگز اهمیت خواب را دست کم نگیرید! چیزی که شما فکر می کنید بی ضرر باشد، در واقع روی همه قسمت های بدن شما تأثیر می گذارد- حتی دندان ها و لثه های شما!

خواب خوب برای سلامت خوب دهان و دندان

“خواب و دندان ها؟ چگونه با یکدیگر ارتباط دارند؟”

وقتی به بهداشت دهان و دندان های خود فکر می کنید، نخستین چیزی که به ذهن شما می رسد مسواک زدن و نخ دندان کشیدن، شستشوی دهان، استفاده از دهانشویه و مراجعه به دندانپزشک است. البته، همه اینها مهم هستند، اما چیزی که با این عناصر روتین دهان مقابله می کند، برخی از عوامل سبک زندگی هستند. یکی از عواملی که در تمرکز است، کیفیت خواب شما است. ممکن است خواب آخرین چیزی باشد که در مورد تأثیر آن روی سلامت دهان و دندان های خود فکر می کنید.

یک خواب خوب شبانه تضمین می کند که بدن شما فرصتی برای استراحت پیدا خواهد کرد، به این معنا که عملکردهای حیاتی را بازیابی می کند تا روز بعد به شدت عمل کنند، سطح استرس را پایین نگه می دارد و قلب شما را سالم نگه می دارد.

عادات خواب شما به طور طبیعی چرخه خواب شما را تحت تأثیر قرار می دهند، و البته، کمبود خواب با کیفیت می تواند احتمال ابتلا به بیماری های مزمن را افزایش دهد و سلامت دهان و دندان های شما را با شرایطی مانند خشکی حفره و بیماری لثه تحت تأثیر قرار دهد.

سلامت دهان و دندان های شما و تعداد ساعت هایی که می خوابید، ارتباطی بسیار مهم تر از آنچه که شما فکر می کنید با یکدیگر دارند. هر دندانپزشکی به شما می گوید که کم خوابی و خواب بی کیفیت برای سلامت دهان و دندان های شما وحشتناک است. استراحت کردن یک دنیا تفاوت بوجود می آورد! هنگامی که هر شب مقدار مناسبی بخوابید، متوجه بهبود سلامت دهان خود خواهید شد. خواب خوب از راه های زیر می تواند برای سلامت دندان های شما مفید باشد:

تقویت مینای دندان

خوابیدن به ترمیم عروق خونی کمک می کند تا امکان انتقال موفق مواد مغذی ضروری مانند کلسیم و فسفات به بافت های استخوانی دندان های شما را فراهم کند. این کار باعث تقویت و بازسازی مینای دندان های شما می شود.

مبارزه با عفونت ها

سیستم ایمنی بدن ما با مبارزه با باکتری ها و عفونت های مضر از ما در برابر بیماری محافظت می کند. با یک خواب شبانه با کیفیت، سیستم ایمنی بدن ما تولید سیتوکین ها را افزایش می دهد، پروتئینی که به مبارزه با عفونت ها و التهاب کمک می کند.

اگر دهان ما پر از باکتری باشد، سیستم ایمنی بدن فعال می شود تا اطمینان حاصل شود که هیچ عفونتی از باکتری ایجاد نمی شود. بهبود سیستم ایمنی بدن با خواب، تضمین می کند که بدن در برابر بیماری لثه، عفونت دندان و پوسیدگی دندان محافظت می شود. اگر سیستم ایمنی بدن شما ضعیف باشد، باکتری ها می توانند انباشته شوند و باعث بروز بیماری لثه و پوسیدگی دندان شوند.

خواب ضعیف باعث خشکی دهان می شود.

بسیاری از افراد از وضعیتی به نام آپنه خواب رنج می برند که به کیفیت پایین خواب کمک می کند زیرا این وضعیت شامل باریک شدن راه های هوایی است که باعث اختلال در تنفس می شود. این می تواند باعث خشکی دهان شود، جایی که تنفس بیش از حد از طریق دهان می تواند باعث خشک شدن دهان به دلیل کاهش میزان بزاق شود.

اثرات کم خوابی

متأسفانه، داشتن هشت ساعت خواب کامل در هر شب تنها در یک دنیای ایده آل اتفاق می افتد. همه افراد زندگی پرمشغله ای دارند، و گاهی اوقات، آنها زمان کافی ندارند که به بهبودی اختصاص دهند. وقتی خواب کافی و سالم ندارید، به طور قابل توجهی می تواند روی سلامت دهان و دندان های شما تأثیر بگذارد.

انتظار می رود که با افزایش سن از دست دادن دندان ها رخ دهد، اما برخی از افراد به دلیل بسیاری از عوامل سبک زندگی، از جمله کمبود خواب، آن را زودتر تجربه می کنند. مطالعات حاکی از این هستند که نداشتن خواب کافی ارتباط مستقیمی با بیماری لثه، بویژه پریودنتیت دارد، وضعیتی که در آن عفونت لثه منجر به تحلیل رفتن لثه، ایجاد پاکت های عمیق بین لثه و دندان می شود. ریشه دندان ها نمایان و لق می شوند. باکتری ها همچنین می توانند به داخل نفوذ کرده و استخوان زیرین را از بین ببرند، دندان ها لق شوند یا از دست بروند.

وقتی بدن شما به اندازه کافی نمی خوابد، هورمون های التهابی بیشتری تولید می کند و باعث بروز ژنژیویت (التهاب لثه) و سپس پریودنتیت (بیماری شدید لثه) می شود. به خاطر داشته باشید که پریودنتیت فقط می تواند اندکی بهبود یابد، نه اینکه به طور کامل درمان و ریشه کن شود؛ هیچ جراحی دندانی نمی تواند آنچه که از دست داده اید را بازگرداند.

نکاتی برای داشتن خواب با کیفیت و سلامت دهان و دندان

خواب خوب شبانه بسیار مفید است، اما بسیار مهم است که به منظور حفظ خواب و سلامت دهان و دندان، هر دو در شرایط خوب، نکات زیر را دنبال کنید:

• همیشه قبل از خواب دندان های خود را مسواک بزنید و نخ دندان بکشید.
• قبل از خواب بدون شستشوی دهان از خوردن هر نوع میان وعده خودداری کنید.
• یک رژیم غذایی متعادل داشته باشید و قند را کاهش دهید.
• درست قبل از خواب از تمرکز روی فناوری ها اجتناب کنید.
• حداقل هشت ساعت در روز بخوابید.
• یک برنامه خواب را در اولویت قرار دهید.
• برای داشتن خوابی راحت، داروهای گیاهی را امتحان کنید.

نتیجه گیری

رعایت بهداشت دهان و دندان در خانه خوب است، اما کافی نیست. برای داشتن سلامت دهان و دندان عالی، باید همه بخش های زندگی خود را بهبود دهید، از غذایی که می خورید گرفته تا تعداد ساعاتی که می خوابید. اطمینان حاصل کنید که تا حد امکان بخوابید و به طور منظم معاینات دندانپزشکی را نزد دندانپزشک خود، برای سلامت دندان ها و لثه ها انجام دهید.

همه نگرانی های دندانپزشکی خود را به دندانپزشک خود بسپارید تا به شما رسیدگی شود! دندانپزشکان با ارائه بالاترین استانداردهای دندانپزشکی برای بیماران خود سطوح زندگی آنها را ارتقاء می دهند.

پری کرونیتPericoronitis  (که اوپرکولیت operculitis نیز نامیده می شود) شرایطی است شامل التهاب و تورم بافت نرمی که دندانی را در بر گرفته است که تا حدی رویش یافته است. رویش عبارت است از فرآیند رشد دندان که در آن دندان با “روییدن” از داخل لثه (بافت لثه) قابل مشاهده می شود. پری کرونیت ممکن است دندانی که هنوز در نیامده است را نیز تحت تأثیر قرار دهد.

به بافت نرمی که دندانی را می پوشاند که به طور کامل رویش نیافته است “اپرکولوم operculum” گفته می شود. یکی از دلایلی که این ناحیه بافت نرم ممکن است به راحتی ملتهب شود این است که اغلب ذرات و بقایای غذا را جمع می کند و هنگام انجام کارهای بهداشتی دهان و دندان دسترسی به آن دشوار است. همانطور که ذرات غذا را جمع آوری می کند، این ناحیه تاریک و مرطوب محیط مناسبی را برای رشد باکتری ها فراهم می کند.

دندانی که اغلب تحت تأثیر پری کرونیت قرار می گیرد، یک سوم پایین یا سرس آخر از دندان های مولر است که دندان عقل نامیده می شوند. در واقع، نادر است که پری کرونیت دندان دیگری غیر از دندان عقل فک پایین را درگیر کند. پری کرونیت اغلب افراد را در اواخر دوره نوجوانی یا اوایل بزرگسالی تحت تأثیر قرار می دهد، زیرا زمانی است که معمولاً دندان های عقل فک پایین می رویند.

علائم پری کرونیت

علائم خفیف

علائم خفیف پری کرونیت ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• بافت لثه دردناک و متورم (نزدیک دندانی که تحت تأثیر قرار گرفته است)
• مشکل در گاز گرفتن (بدون برخورد به ناحیه متورم)
• ترشح چرک از ناحیه ملتهب
• طعم بد داخل دهان یا بوی نامطبوع

علائم شدید

علائم شدید پری کرونیت ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• مشکل در باز کردن دهان
• تورم صورت (در سمتی از صورت که دندان ملتهب روی آن قرار دارد)
• غدد لنفاوی متورم (که لنفادنیت lymphadenitis نامیده می شود)
• تب
• آنژین لودویگ Ludwig’s angina (عفونت باکتریایی نادر کف دهان که گاهی پس از عفونت دندان رخ می دهد)
• اسپاسم فک (گاهی اوقات تحت عنوان فک قفل شده شناخته می شود)

علائم شدید ممکن است حاکی از این باشند که تورم به گردن و گلو گسترش یافته است، این می تواند تنفس طبیعی را تحت تأثیر قرار دهد و باید به عنوان یک اورژانس پزشکی در نظر گرفته شود که احتمالاً می تواند توانایی بلع یا تنفس را مختل کند و می تواند تهدید کننده زندگی باشد. افرادی که علائم شدید پری کرونیت دارند باید فوراً با دندانپزشک یا یک پزشک دیگر تماس بگیرند.

علائم پری کرونیت با توجه به فراوانی و شدت آنها به سه دسته مختلف دسته بندی می شوند که عبارتند از:

• حاد- شامل باز شدن محدود دهان و علائم شدیدتر
• کمتر حاد- شدت کمتر علائم بدون ناراحتی در باز کردن دهان
• مزمن- شامل درد درجه پایین بدون علائم شدید

درمان پری کرونیت اغلب به سطح بیماری فرد (حاد، کمتر حاد یا مزمن) بستگی دارد.

علل و عوامل خطر زای پری کرونیت

افرادی که در معرض خطر بالاتر ابتلا به پری کرونیت قرار دارند عبارتند از:

• افراد در گروه سنی اوایل بزرگسالی یا اواخر نوجوانی
• داشتن دندان عقلی که هنوز بیرون نیامده است
• داشتن اپرکولوم توسعه یافته (فلپ اطراف دندان ها، که رشد باکتری ها را تشویق می کند)
• تجربه ترومای جویدن (آسیب به بافتی از دندان مقابل که تحت تأثیر قرار گرفته است)
• افرادی که بهداشت دهان و دندان ضعیفی دارند
• سیگار کشیدن (صرفنظر از تعداد سیگارهای کشیده شده در روز)
• داشتن شرایطی که به سیستم ایمنی فشار وارد می کند (مانند بهبودی ویروسی، خستگی شدید یا استرس عاطفی)
• باردار بودن

مطالعه

یک مطالعه در سال 2019، در یونان انجام شد، که هدف آن تعیین عوامل موثر بر شیوع پری کرونیت (از جمله عوامل اجتماعی و خطر، جمعیت شناسی و موارد دیگر) بود.

این مطالعه چندین عامل مرتبط با شیوع پری کرونیت را کشف کرد، از جمله:

• شیوع پری کرونیت 92/4 درصد از شرکت کنندگان 20 تا 25 ساله مطالعه بود.
• مشخص شد بهداشت دهان و دندان عامل بسیار مهمی در شیوع این بیماری بود.
• مشخص شد که افراد سیگاری بیشتر مستعد ابتلا به پری کرونیت هستند (اما دفعات سیگار کشیدن تأثیری نداشت).
• نوع مزمن پری کرونیت شایع ترین شکل این بیماری بود.

نویسندگان مطالعه نتیجه گرفتند: “به نظر می رسد که استفاده از دهانشویه همراه با دفعات کافی مسواک زدن، با کاهش آماری معنا دار بیماری [پریکرونیت] مرتبط باشد”.

تشخیص پری کرونیت

تشخیص پری کرونیت معمولاً توسط دندانپزشک و با انجام معاینه دهان انجام می شود و گاهی اوقات شامل گرفتن عکس تشخیصی رادیوگرافی دندان با اشعه ایکس (برای ارزیابی دندان عقلی که نروییده است) است.

درمان های پری کرونیت

درمان خانگی

گرچه چندین روش درمان خانگی وجود دارد که دندانپزشک ممکن است آنها را توصیه کند، درمان خانگی نباید جایگزین مداخلات تخصصی پزشکی شوند. دندانپزشک ممکن است روش های درمان خانگی را تجویز کند، از جمله:

• شستشو با آب نمک گرم (مخصوصاً بعد از صرف غذا برای زدودن مواد غذایی و مواد زائد)
• سیستم های شستشوی دهان (با استفاده از تجهیزات تجاری)
• بهداشت دقیق و منظم دهان و دندان (از جمله مسواک زدن و نخ دندان کشیدن)
• مسکن های درد (مانند ایبوپروفن [ادویل] یا استامینوفن [تیلنول] یا دیگر مسکن های بدون نسخه که توسط دندانپزشک تجویز می شوند.)

توجه: از استفاده کمپرس گرم (که ممکن است تورم را افزایش دهد) خودداری کنید، بخصوص افرادی که علائم شدید پری کرونیت مانند تب یا تورم گردن یا صورت دارند .

درمان پزشکی

درمان پری کرونیت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تمیز کردن دندان ها / شستشوی ذرات غذا و سایر مواد زائد از اطراف منطقه
• تجویز آنتی بیوتیک (خوراکی)
• یک دهانشویه ضد باکتری
• مسکن (ممکن است دندانپزشک مسکن های بدون نسخه یا داروهای تجویزی را تجویز کند)

هنگامی که عفونت برطرف شد، درمان بعدی به شدت و دسته علائم پری کرونیت (شامل دسته های حاد، کمتر حاد یا مزمن) بستگی دارد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مشاهده دندان برای حصول اطمینان از عدم بازگشت عفونت و رویش طبیعی دندان
• ارجاع به جراح فک و صورت برای بررسی نیاز به جراحی دهان
• کشیدن دندان عقل عفونی (اگر دندانپزشک یا جراح دهان تشخیص دهد که ممکن است به طور طبیعی نروید)
• کشیدن دندان های عقل هر دو فک پایین و بالا در سمتی که تحت تأثیر قرار گرفته است (برای جلوگیری از فرو رفتن دندان فک بالا به داخل لثه ملتهب فک پایین و ایجاد عفونت بعدی).
• انجام فرایند اوپرکولومoperculum (جراحی جزئی دهان برای برداشتن فلپ پوست از روی دندانی که تحت تأثیر قرار گرفته است).
• گاهی اوقات فلپ پس از برداشتن دوباره رشد می‌کند و عمل اپرکولوم باید مجدداً انجام شود.

مراقبت های بعد از جراحی ها

اگر دندان عقل کشیده شده باشد، معمولاً منجر به بهبودی کامل می شود و علائم پری کرونیت ممکن است در عرض یک تا دو هفته پس از جراحی کاهش یابند. درمان های بعدی ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• ملاقات بعدی با دندانپزشک یا جراح دهان برای نظارت بر میزان بهبودی و سطح درد دندان، در صورت وجود.
• پایبندی اکید به دستورالعمل های مراقبت های بعدی در صورت کشیدن دندان عقل (مانند پرهیز از سیگار کشیدن، خوردن غذاهای نرم و غیره)
• درمان های خانگی (مانند دهانشویه های آنتی بیوتیک، داروهای مسکن بدون نسخه و غیره)
• رعایت دقیق بهداشت دهان و دندان (از جمله مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم)
• ترک سیگار (برای افرادی که سیگار می کشند)

پیشگیری از بروز پری کرونیت

مراقبت های پیشگیرانه و ویزیت های منظم دندانپزشکی ممکن است خطر ابتلا به پری کرونیت را کاهش دهند زیرا دندانپزشک می تواند دندان عقل شما را به دقت زیر نظر داشته باشد و قبل از اینکه عفونت رخ دهد، زمانی که به نظر نمی رسد دندان مولر سوم به طور طبیعی بروید، مداخله کند.

پاکسازی منظم دندان همچنین ممکن است به پیشگیری از پری کرونیت کمک کند زیرا آنها به تمیز نگه داشتن دندان ها و عاری نگهداشتن آنها از ذرات غذا و مواد زائد کمک می کند. پیشگیری از پری کرونیت ممکن است با اقدامات بهداشتی منظم دهان شامل مسواک زدن، نخ دندان کشیدن و استفاده از دهانشویه آنتی بیوتیک امکان پذیر باشد؛ اما علیرغم چنین مداخلاتی، برخی افراد هنوز هم به این بیماری مبتلا می شوند.