جرمگیری و تسطیح سطح ریشه دندان

جرمگیری و تسطیح سطح ریشه چیست؟

جرمگیری و تسطیح سطح ریشه (پاکسازی عمقی) نوعی فرایند ترمیمی دندانپزشکی شامل زدودن پلاک و رسوبی (تارتار) است که بالا و زیر خط لثه چسبیده اند. این فرایند پس از آسیب دیدن لثه ها، استخوان ها، و بافت های اطراف در نتیجه بیماری پریودنتال (لثه) ضروری است.

بیماری پریودنتال چیست؟

بیماری پریودنتال که تحت عنوان پریودنتیت نیز شناخته می شود، نوعی بیماری التهابی شدید می باشد که لثه ها، استخوان ها، و بافت های اطراف را در حفره دهان تحت تأثیر قرار می دهد. بیماری پریودنتال با تشکیل و تجمع طولانی مدت پلاک ها و رسوب های دندانی آغاز می شود.

اگر در روز دو مرتبه مسواک نزنید یا پاکسازی های روتین دندان ها را انجام ندهید، پلاک های دندانی روی دندان ها و بین آنها به طور کامل زدوده نمی شوند. به مرور زمان، این پلاک های دندانی سفت و سفت تر می شوند و به تارتار تبدیل می شوند، و باکتری بع لثه ها منتشر می شود. این روند منجر به بروز ژینژیویت (بیماری لثه اولیه) و در نهایت پریودنتیت می شود.

وقتی لثه ها حساس و تحریک پذیر می شوند، آنها از دندان ها منتشر می شوند و فضاهای عمیقی شکل می گیرند. این فضاها “پاکت های پریودنتال” نامیده می شوند. تارتار عموماً زیر لثه ها، روی پایه دندان ها، بین لثه ها، و روی ریشه های دندان ها واقع شده است.

جرمگیری و تسطیح سطح ریشه دندان

جرمگیری و تسطیح سطح ریشه دندان

عوامل خطرزا و علائم و نشانه های بیماری پریودنتال

شایع ترین عامل خطرزا یا ریسک فاکتور همراه با پریودنتیت عبارت است از:

  • عادات خوب مسواک نزدن و خوب نخ دندان نکشیدن، که منجر به تشکیل پلاک و تارتار می شوند.
  • کشیدن سیگار یا جویدن تنباکو برای مدت زمان طولانی.
  • تغذیه بد، مانند خوردن غذاها و نوشیدنی های مملو از قند و شکر در اغلب اوقات.
  • برخی داروهای فشار خون، بیماری قلبی، عارضه های قلبی عروقی، ذات الریه باکتریایی، تشنج، یا داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن.
  • دندان های کج، که باعث می شوند پلاک های دندانی و رسوب به سختی زدوده شوند.
  • سابقه خانوادگی پریودنتیت.
  • فشار طولانی مدت، که موجب بروز التهاب می شود.

علائم و نشانه های پریودنتیت می توانند از خفیف تا شدید دسته بندی شوند و می توانند شامل موادر زیر باشند:

  • لثه های قرمز و متورم
  • التهاب زیر یا اطراف لثه ها
  • لثه هایی که با پروب کردن (مانند نخ دندان کشیدن) دچار خونریزی می شوند.
  • لق شدن دندان ها یا شل شدن لثه ها که به راحتی از روی دندان ها کنار می روند.
  • بوی بد دهان، حتی پس از مسواک زدن.
  • چرک بین دندان ها و لثه ها.
  • کج شدن ناگهانی دندان ها و بایت مشکل دار.
جرمگیری و تسطیح سطح ریشه دندان

جرمگیری و تسطیح سطح ریشه دندان

مراحل گام به گام جرمگیری و تسطیح سطح ریشه

جرمگیری و تسطیح سطح ریشه ها عبارت است از زدودن پلاک های دندانی، تارتار (رسوب) سفت شده، و لکه ها از روی سطح دندان ها و ریشه های دندان های بیمار. هزینه جرمگیری و تسطیح سطح ریشه (پاکسازی عمقی) به موقعیت بیمار بستگی دارد و نیز اینکه بیمار بیمه خدمات دندانپزشکی دارد یا خیر.

دندانپزشک عموماً فرایند را در دو جلسه مجزا انجام می شود. طی جلسه نخست یک چهارم فک های بالا و پایین هر طرف از دهان را پاکسازی می کند. سپس در جلسه دوم دو چهارم دیگر پاکسازی می شوند.

فرایند جرمگیری و تسطیح سطح ریشه ها عموماً شامل گام های زیر هستند:

تزریق بی حس کننده موضعی

جرمگیری و تسطیح سطح ریشه نیاز به تزریق بی حس کننده های موضعی دارد، که به آن داروی تثبیت کننده غشاء نیز اطلاق می گردد، تا به کنترل درد و خونریزی کمک کند. بی حس کننده های موضعی متداول ترین بی حس کننده هایی هستند در طول فرایندهای دندانپزشکی که تنها مقداری تهاجمی هستند استفاده می شوند.

ابتدا، دندانپزشک دارو را داخل دهان تزریق می کند و منطقه مورد نظر را بی حس می کند. سپس، پس از حدود 5 دقیقه، از دست رفتن موقتی احساس اتفاق می افتد. شما بیدار خواهید ماند و در طول کل فرایند هشیار خواهید بود اما هیچ دردی احساس نخواهید کرد. شما در طول درمان و پس از آن، در محل تزریق سوزش حساسیت احساس خواهید کرد.

جرمگیری

گام دوم در این فرایند انجام جرمگیری زیر لثه است، که طی آن دندانپزشک پلاک ها و رسوب زیر لثه ها، بین لثه ها، و روی پایه تاج دندان ها را می زداید. جرمگیری یا به صورت دستی یا با استفاده از ابزار آلتراسونیک انجام می شود. هر دو تکنیک موجب شل شدن پلاک های دندانی و زدوده شدن تارتار سفت شده می شود. برای زدودن پلاک های و باکتری، اسکیلر درون پاکت قرار داده می شود در حالی که با دندان زاویه ای بین 45 تا 90 درجه داشته باشد. سپس دندان ها و سطوح ریشه ها تراشیده می شوند و با حرکات عمودی، افقی و دورانی تمیز می شوند.

تسطیح سطح ریشه

عاج، سمنتوم، مینا، و پالپ دندان چهار بخش اصلی دندان ها هستند. وقتی پریودنتیت ادامه پیدا می کند، عموماً بیماری به سمنتوم، عاج، یا هر دو آسیب می رساند. تسطیح سطح ریشه تلاشی است برای صاف و صیقلی کردن سطوح زبر ریشه های دندان و زدودن هر گونه باکتری زیر لثه.

در طول این فرایند، دندانپزشک زیر لثه ها را پاکسازی می کند تا هر گونه پلاک و تارتار تشکیل شده روی ریشه های دندان ها زدوده شوند، جایی که استخوان ها تحت تأثیر عفونت قرار گرفته اند. تسطیح عبارت است از زدودن کامل سمنتوم که فیلم کلسیفیه شده ای است که روی سطح ریشه های دندان ها را پوشش داده است.

این فرایند ممکن است شامل زدودن لایه های سطحی بسیار ریز عاج نیز باشد، که لایه دوم دندان است که زیر مینای دندان وجود دارد.

جرمگیری و تسطیح سطح ریشه دندان

جرمگیری و تسطیح سطح ریشه دندان

پس از جراحی

پس از تکمیل فرایند، دندانپزشک شما منطقه پاکسازی شده را شستشو می دهد تا هر گونه باکتری باقی مانده را پاکسازی نماید. سپس فشار اعمال می کند تا از رشد صحیح بافت لثه اطمینان حاصل نماید.

بیماران اغلب پس از فرایند دردی جزئی تجربه می کنند. لثه هایی که به خوبی ترمیم پیدا کرده باشند بافتی محکم، و شکلی طبیعی دارد که به خوبی تطبیق پیدا کرده است.

از جمله علائم پس از درمان که عموماً ظرف چند روز برطرف می شوند عبارتند از:

  • خونریزی لثه ها
  • لثه های تحریک پذیر
  • ناراحتی دندان ها، مانند حساسیت به گرما، سرما، و مواد شیرین
  • تورم و التهاب اطراف منطقه درمان شده
  • آلرژی به برخی موادی که در طول فرایند استفاده می شوند.

نکات مراقبت پس از فرایند

رعایت بهداشت خوب دهانی برای پیشگیری از پیشرفت پریودنتیت مزمن ضروری است. پریودنتیت جدی ترین شکل بیماری لثه است که منجر به تحلیل دائمی استخوان می شود که نمی تواند دوباره رشد کند. بیماری پریودنتال شدید نیز عموماً نیاز به جراحی تهاجمی دارد.

برای پیشگیری از نیاز به جراحی، داشتن بهداشت خوب دهانی لازم و ضروری است. این عادات عبارتند از پاکسازی دندان ها با دو مرتبه مسواک زدن در طول روز، استفاده از فلوراید، نخ دندان کشیدن، و شستشو با دهانشویه.

جلسات چکاپ پس از فرایند چند هفته پس از درمان نیز ضروری هستند، که در آن دندانپزشک بهبود لثه ها را بررسی می کند و اطمینان حاصل می کند که اندازه پاکت پریودنتال کاهش پیدا کرده است. اگر پاکت عمیق تر از 3 میلی متر باشد، ممکن است یک فرایند دیگر لازم باشد.

طراحی لبخند یا اصلاح طرح لبخند

وقتی نوبت به خلق یک لبخند برای یک بیمار می رسد، این کار به سادگی قرار دادن ونیرها یا روکش های روشن تر از رنگ طبیعی دندان های موجود روی آنها نیست. لبخند بازتاب مهمی از خود فرد است همراه با انتقال انواع مختلفی از احساسات به اطرافیان، که منحصر به هر فردی است. در حقیقت، عوامل مختلفی وجود دارند که در خلق لبخندی که از نظر زیبایی هم برای بیمار و هم برای پزشک خوشایند است، باید با دقت مد نظر و تحت ارزیابی قرار بگیرند. و حتی با وجود تأثیر گسترده ای که فناوری دیجیتالی روی موارد بسیاری مانند دندانپزشکی ترمیمی دارد، و نیز شبیه سازی دیجیتالی لبخند نهایی بیمار را ممکن می سازد، عوامل و اصول مختلفی هستند که باید توسط دندانپزشک معالج مورد ارزیابی قرار بگیرند.

خلق لبخندی ایده آل ممکن است نیاز به درمان ارتودنسی، جراحی ارتوگناتیک، جراحی پریودنتال، دندانپزشکی زیبایی، جراحی دهان و دندان ها، و نیز جراحی پلاستیک داشته باشد. به همین ترتیب، نمی توان به اندازه کافی تأکید کرد که آیا ترمیم های غیر مستقیم بخشی از طرح درمان نهایی باشند، از جمله با تکنیسین دندانپزشکی که ترمیم های نهایی را انجام خواهد داد، باید در ابتدای روند درمان مشورت شود، زیرا آنها می توانند یک مؤلفه ارزشمند برای کمک به پزشک و بیمار برای دستیابی به نتیجه مطلوب نهایی ارائه دهند.

ما در این مقاله مرور گسترده ای روی عوامل و اصول متعددی خواهیم داشت که یک دندانپزشک باید مد نظر قرار دهد، وقتی بیمار برای ایجاد تغییری کلی در لبخند خود به او مراجعه می کند.

خواسته ها و انتظارات بیمار

یکی از مهم ترین بخش هایی که قبل از آغاز هر درمانی باید مد نظر قرار بگیرد این است که دندانپزشک باید برای حرف زدن با بیمار خود زمان بگذارد تا در مورد اصلی ترین شکایات و نگرانی های بیمار بحث کند و آنها را کشف کند و اینکه آیا می تواند به نتایج نهایی مورد انتظار بیمار دست پیدا کند.

درمان طراحی لبخند

درمان طراحی لبخند

پس از مروری دقیق روی سوابق پزشکی و دندانپزشکی بیمار، معاینه دقیقی از دندان های بیمار کامل می شود، از جمله گرفتن تصاویر رادیوگرافی مناسب، و ارزیابی عضلات و مفاصل فکی گیجگاهی (TMJ). وقتی نوبت به دندانپزشکی ترمیمی می رسد که شامل درمان قابل توجه دندانپزشکی، از جمله لبخند بیمار، است داشتن مدارک مناسبی برای داشتن تشخیص درست ضروری است. این مدارک عبارتند از تصاویر مناسبی که با دوربین های SLR دیجیتال با لنزهای ماکرو گرفته می شوند، که شامل تصاویر تمام رخ، لب در حالت استراحت، عکس از روبرو و نیمرخ، و/ یا ویدئویی از لبخند طبیعی، پویا، و همچنین اغراق آمیز بیمار. نمای قدامی و جانبی جمع شده، نمای اکلوزال جمع شده، نماهای جمع شده از دندان های قدامی. همچنین، دندانپزشک باید یک قالب (به صورت دیجیتال یا آنالوگ) بگیرد و بایت بیمار را در CR (ارتباط مرکزی) ثبت کند به گونه ای که بتوان پرونده را به درستی روی یک آرتیکولاتور قابل تنظیم بارگذاری کرد. همه این اطلاعات به منظور ارزیابی صحیح، بررسی، طراح درمان، و در نهایت، درمان درست و مؤثر بیمار، برای دندانپزشک حیاتی هستند.

درمان طراحی لبخند

درمان طراحی لبخند

پس از ارزیابی و بررسی های کامل، لازم است گزینه های درمان و نتایج مورد انتظار با بیمار مرور شوند تا بیمار در مورد گزینه های درمان، تصمیمی از روی آگاهی بگیرد. این به بیمار اجازه می دهد تا تصمیم بگیرد و اگر درمانی که انتخاب کرد پایین تر از درمان ایده آل بود، هر گونه نتیجه ای که بواسطه چنین تصمیمی کمتر از ایده آل باشد را بپذیرد.

درمان طراحی لبخند

درمان طراحی لبخند

زیبایی صورت

یک ارزیابی کلی اساسی از لبخند باید با استفاده از رویکرد خارج به داخل انجام شود، بنابراین باید ارزیابی کلی روی ویژگی های کلی چهره بیمار انجام شود، از جمله نسبت های چهره و ارزیابی زیبایی چهره در نمای افقی و عمودی. ارزیابی یک سوم صورت بیمار و اینکه آیا هیچ عدم تناسبی بین یک سوم بالایی، میانی، و پایینی وجود دارد. مهم است در جستجوی عدم تقارن ها در ویژگی های چهره باشید و از خط میانی چهره شروع کنید و اینکه چگونه با خط میانی دندان ها تلاقی پیدا می کند. مهم است عدم تقارن از نماهای نیمه چپ و راست صورت و نیز ارزیابی خط میانی مردمک ها و نمای اکلوزال، و نیز ارتباط با خط افقی مورد بررسی قرار بگیرد.

نگرانی های قابل توجه در این مناطق، می توانند نشانه مشکلات اسکلتی یا مشکلات مربوط به رشد و نموی باشند که ممکن است روی لبخند بیمار تأثیر داشته یا نداشته باشند. یک نمونه خوب بیماری است که ممکن است در مورد لبخند بیش از حد لثه ای خود نگران است، در حالی که ممکن است علت این باشد که یک سوم میانی چهره بیمار خیلی بلند است و ارتفاع چهره او بیشتر است، که نشان دهنده ارتفاع زیاد عمودی ماگزیلا (فک بالا) است. ارتفاع زیادی عمودی ماگزیلا یک مسئله اسکلتی است، و بنابراین، به روش های درمان مختلفی نیاز دارد تا نگرانی های بیمار با موفقیت برطرف شوند.

طول لب بالا، موقعیت، تحرک و تقارن لب

لب ها نقش مهمی در لبخند ایفا می کنند زیرا آنها مرزی برای لبخند خلق می کنند و نقش مهمی در طراحی کامل لبخند ایفا می کنند. تحرک کلی لب به سادگی عبارت است از حرکت لب ها در حالت استراحت به دورترین حالتی که هنگام خود به خود لبخند زدن بیمار اتفاق می افتد و مستقیماً به طول لب بالا ربط دارد. برای انجام این کار، باید ابتدا ارزیابی طول لب بالا و مقدار دندان هایی که در حالت استراحت قابل مشاهده هستند و سپس ارزیابی مجدد در دورترین موقعیت انجام شوند. طول میانیگن لب بالا در مردها 23 میلی متر و در زنان 20 میلی متر است، که به طور متوسط خط لب آنها 5/1 میلی متر بالاتر است و بنابراین در حالت استراحت تعداد بیشتری از دندان ها نمایش داده می شود.

میانگین تحرک لب به طور کلی 7 تا 8 میلی متر است، در حالی که در زنان بالا رفتن لب مقداری بیشتر از مردان است و در عوض، هنگام لبخند زدن مقدار بیشتری از دندان ها نشان داده می شود. روی هم رفته، تقارن تحرک لب بیمار باید به خوبی مورد بررسی قرار بگیرد زیرا در درصد قابل توجهی از بیماران با خندیدن و در حالت استراحت حرکت لب های بالا و پایین عدم تقارن دارند. این می تواند منجر به نمایش مقدار بیشتری از دندان ها و/ یا لثه ها در یک طرف در مقایسه با طرف دیگر شود، که باعث بوجود آمدن ناهماهنگی در کل لبخند بیمار می شود. مهم است دندانپزشک یک دسته عکس از بیمار بگیرد و/ یا از ویدئویی برای ارزیابی حرکت کلی لب و موقعیت آن در ارتباط با نمایش کلی دندان ها استفاده نماید تا ارزیابی صحیحی از موقعیت دندان ها و لثه ها نسبت به موقعیت لب ها انجام دهد.

درمان طراحی لبخند

درمان طراحی لبخند

نمایش دندان ها

مقدار دندانی که در حالت استراحت نمایش داده می شود به طور میانگین در زنان 5/1 میلی متر بیشتر از مردان است. زنان با میانگین سنی 30 سال 5/3 میلی متر از دندان های پیشین مرکزی فک بالا را نمایش می دهند در حالی که این مقدار در مردان 9/1 میلی متر است و با بالا رفتن سن بیماران در آنها مقدار کمتری از دندان پیشین فک بالا مشاهده می شود (1- 5/1 میلی متر در زنان در سن 50 سالگی؛ 0- 5/0 میلی متر در زنان در سن 70 سالگی و مقدار بیشتری از دندان های پیشین فک پایین). این نتیجه تغییرات در بافت های نرم تا پایه اسکلتی است. تفاوت جنسیتی چشمگیری در نمایش لثه ها با خندین وجود دارد و در زنان نسبت به مردان مقدار بیشتری از لثه ها قابل مشاهده است.

درمان طراحی لبخند

درمان طراحی لبخند

موقعیت لبه های اینسیزال نسبت به بافت های پیرامون و پلان افقی

موقعیت لبه های اینسیزال باید در ارتباط با بافت های اطراف نیز مورد بررسی قرار بگیرند. یک معیار برای ارزیابی، خط بین دو مردمک است و نحوه ارتباط لبه های اینسیزال با آن. بایستی نحوه ارتباط موقعیت لبه های اینسیزال با خط وسط دو مردمک در یک پلان موازی مورد توجه قرار بگیرد. نشان داده شده است که ارتباط چشمگیری بین موقعیت لبه های اینسیزال و خط مسط دو مردمک وجود دارد. موقعیت لبه اینسیزال باید در ارتباط با خط لب یا خط لبخند پایین ارزیابی شود.

درمان طراحی لبخند

درمان طراحی لبخند

نکته دیگری که باید مد نظر قرار بگیرد ارتباط موقعیت دندان ها و چیزی است که “راهرو باکال” تلقی می شود. راهرو باکال فضایی است که بین جنبه های جانبی دندان های خفلی و گوشه های دهان وجود دارد. وقتی فضای “تاریکی” در راهروی باکال وجود داشته باشد، یک “فضای منفی” تلقی می شود. پیشنهاد شده است که داشتن حداقل “فضای منفی” در راهروی باکال از نظر زیبایی ترجیح داده می شود.

درمان طراحی لبخند

درمان طراحی لبخند

خط وسط

موقعیت دندان ها، و خط وسط دندان ها در ارتباط با خط وسط صورت و بافت های اطراف منطقه دیگری است که باید هنگام ارزیابی لبخند مد نظر قرار بگیرد. مهم است ارتباط خط وسط دندان ها با خط وسط صوت علاوه بر زوایای کلی خط وسط مورد ارزیابی قرار بگیرند. مطالعات حاکی از این هستند که اکثر افراد، شامل متخصصان دندانپزشکی، قادر به تشخیص انحراف میدلاین یا خط وسط از میدلاین صورت تا 4 میلی متر نیستند. با این حال، وقتی تغییرات جزئی در زاویه تاج و خط وسط ایجاد می شوند، در اکثر افراد به سرعت مشهود می گردد. بنابراین زاویه کلی خط وسط برای خلق لبخندی که از نظر زیبایی خوشایند باشد، حیاتی تر از موقعیت کلی خط وسط است.

موقعیت کنونی دندان درون جایگاه دنتو آلوئولار

موقعیت کلی کنونی دندان در جایگاه دنتو آلوئولار یکی دیگر از موارد مهم است که وقتی نوبت به ایجاد یک لبخند جدید ایده آل می رسد باید مد نظر قرار بگیرد. بدون ارزیابی صحیح، این امر می تواند منجر به این شود که وقتی موقعیت دندان ها و/ یا ریشه ها و زاویه سازی آنها در وضعیت نادرستی قرار دارد، پزشک با عدم موفقیت برای حصول نتایج ایده آل تلاش کند. به صورت ایده آل، موقعیت دندان ها باید در سه بُعد مورد بررسی قرار بگیرد به گونه ای که بتوان موارد زیر را به درستی مورد ارزیابی قرار داد:

  • موقعیت جلویی زبانی دندان ها
  • موقعیت مزیال دیستال دندان ها
  • موقعیت آپیکال کرونال دندان ها

هر یک از این اجزاء باید مورد ارزیابی قرار بگیرند و پرسش های زیر باید مد نظر قرار بگیرند:

  • آیا دندان نسبت به دندان یا دندان های مجاور، ریشه ها، فرم قوس دندانی، و تعامل با قوس دندانی مخالف، لب ها، و بافت های پیرامون خود، نوک آن یا بدنه آن رو به آنها قرار گرفته است؟
  • آیا وضعیت فعلی دندان ها و تعادل بین زیبایی های “سفید” (دندان ها) و “صورتی” (ساختار لثه ها) از نظر بصری چشم نواز است؟
  • آیا موقعیت کنونی نتیجه نهایی مطلوب را به خطر می اندازد؟ در این صورت، آیا می توان آن را تنها به صورت ترمیمی مدیریت کرد یا آیا نیاز به جابجایی دندان ها، ریشه ها، یا بافت های اطراف با کمک درمان ارتودنسی، جراحی ارتوگناتیک، جراحی پریودنتال، یا ترکیبی خواهد داشت؟
  • اگر این مشکلات تنها با گزینه های ترمیمی مدیریت می شوند، آیا این منجر به کاهش تهاجمی ساختار دندان خواهد شد که ممکن است سلامت دندان های بیمار را در دراز مدت به خطر بیندازد یا نتیجه درمان ترمیمی خواهد بود که به اندازه کافی ایده آل نخواهد بود؟ (یعنی، دندان هایی که به صورت زبانی کج هستند و ترمیم نهایی از روبرو خیلی نازک است)
  • اگر موقعیت کنونی دندان ها نتیجه و/ یا سلامت دندان ها را در دراز مدت با مشکل مواجه می سازد، وقتی بیمار قادر یا مایل به به انجام یک طرح درمان ایده آل تر نیست، آیا این موضوع به بیمار اطلاع داده شده است؟

موقعیت جلو- لبی

ترجیحاً، وضعیت لینگوال (زبانی)- جلویی باید اجازه دهند تا دندان ها در موقعیتی قرار بگیرند که اجازه دهند نتیجه نهایی مطلوب با روشی کم تهاجمی حاصل شود. دندان هایی که انحراف و شیب رو به جلو یا رو به عقب دارند، می توانند تأثیر مستقیم روی ترمیم و/ یا نتایج نهایی مطلوب داشته باشند، و بنابراین دندانپزشک باید این را نیز ارزیابی نماید.

درمان طراحی لبخند

درمان طراحی لبخند

موقعیت مزیال- دیستال

هنگام ارزیابی موقعیت کنونی دندان ها در محور طولی، و به منظور خلق لبخندی ایده آل، ما می خواهیم ببینیم محور طولی دندان ها بین دو مرکز هر یک از آنها موازی باشد و یک انحراف مزیال جزئی در طرفین و حتی انحراف مزیال بیشتر دندان های نیش رو به خط وسط وجود داشته باشد. تفاوت در شیب دندان ها از نظر جنبه های مزیال و دیستال نشان داده شده است که عاملی است که می تواند به سرعت به صورت چشمی توسط اکثر افراد تشخیص داده شود و می تواند نا زیبا تعبیر شود.

درمان طراحی لبخند

درمان طراحی لبخند

موقعیت آپیکال- کورونال

موقعیت آپیکال- کورونال دندان ها نسبت به دندان های مجاور، و نیز لبخند کامل، لبخند در حالت آرامش، برای خلق لبخندی که از نظر زیبایی خوشایند باشد حیاتی است. در صورتی که خط لب های بیمار باعث شوند ساختار لثه ها در معرض دید قرار بگیرند، بنابراین لازم است ارتفاع و اوج لثه ها و نیز تقارن کلی و تناسب با طرف مقابل مورد ارزیابی قرار بگیرند. در غیر اینصورت موجب بروز عدم تقارن و ناهماهنگی خواهد شد. موقعیت آپیکال- کورونال دندان ها یکی از جنبه هایی است که موقعیت کلی پاپیلا و ارتفاع کلی تماس را که تقریباً باید 50 (پاپیلا): 50 (طول تماس) باشد تحت تأثیر قرار می دهد. کاملاً مشهود است که سلامت کلی پریودنتال بیماران و اینکه چگونه بر ارتباط ساختار لثه نسبت به موقعیت کونی دندان ها و نیز موقعیت کنونی پاپیلا تأثیر می گذارد باید مورد ارزیابی قرار بگیرد.

درمان طراحی لبخند

درمان طراحی لبخند

نسبت دندان ها و طول درست نسبت به عرض

نسبت های کلی دندان یکی دیگر از ارزیابی های کلیدی و بسیار مهم است که باید در طول ارزیابی های اولیه توسط دندانپزشک انجام شود. طول متوسط دندان های پیشین مرکزی فک بالا 5/10- 11 میلی متر و عرض متوسط 8- 9 میلی متر است، که باعث می شود نسبت متوسط ارتفاع به عرض تقریباً 76% باشد. این موضوع مورد بحث قرار گرفته است، و پیشنهاد داده شده است که ارزیابی های کلی نسبت ارتفاع دندان ها به عرض آنها می تواند به “نسبت های طلایی” مربوط باشد، اصطلاحی که مربوط به یونان باستان است، که از اصطلاح مربوط به نسبت های بین بزرگ و کوچک در زیبایی طبیعت استفاده می کنند. با این حال، این در مطالعات رد شده است و نشان داده شده است که ارتباط معنا داری بین عرض دندان های پیشین مرکزی، دندان های لترال دندان های پیشین مرکزی، و دندان های نیش وجود دارد. دندانپزشکان به راحتی می توانند عرض کلی دندان های فک بالا را مشخص نمایند، این کار با این محاسبه انجام می شود، اگر عرض دندان های پیشین مرکزی فک بالا “Y” باشد، عرض دندان های لترال “Y-2 میلی متر” باشد، و عرض دندان های نیش “Y-1 میلی متر” باشد. برای ارزیابی نسبت طول به عرض، می توان به راحتی و به سرعت قرار گیری ساده نسبت ایده آل دندان ها را تکمیل نمود.

درمان طراحی لبخند

درمان طراحی لبخند

هدایت و جفت کردن قدامی

یک اصل که به همین اندازه حائز اهمیت است، و وقتی نوبت به طراحی لبخند می رسد گاهی اوقات نادیده گرفته می شود، اهمیت عملکرد پس از فرم است و چگونگی جفت شدن دندان های قدامی با یکدیگر و کمک به هدایت دندان های خلفی به صورت جدا است. به صورت ایده آل، هدایت دندان های نیش با افشای سریع دندان های خلفی مطلوب است، زیرا که نشان داده شده است که این باعث کاهش فعالیت کلی عضله بالابرنده می شود.

دیگر عواملی که باید مد نظر قرار بگیرند- میکرواستاتیک

وقتی نوبت به طراحی لبخند ایده آل برای بیماران می رسد، بویژه با استفاده از ترمیم های غیر مستقیم، دندانپزشک لازم است در مورد رنگ نهایی یا سایه رنگ مطلوب را بررسی نماید و با بیمار بحث و گفتگو کند. در صورت امکان، سایه رنگی که به صورت طبیعی خوشایند است اما از نظر زیبایی برای بیمار به نتیجه مطلوب نهایی برسد، بهترین گزینه ممکن است. علاوه بر این، دندانپزشک ترمیمی همچنین باید اطلاعات مربوط به بافت سطح مورد نظر مطلوب ظاهری، شفافیت کلی دندان، و ویژگی های اضافی دندان ها از جمله تأثیرات اینسیزال، امبراژور (شکاف یا فضای بین سطوح محدب دندان ها)، شکل دندان، و تغییر در مقدار، رنگ، و شدت رنگ از دندان های مرکزی به دندان های نیش را به تکنیسین لابراتوار دندانپزشکی منتقل نماید.

درمان طراحی لبخند

درمان طراحی لبخند

خلاصه

در این مقاله خلاصه ای از طراحی لبخند همراه با انبوهی از ارزیابی ها و بررسی ها به منظور دستیابی لبخند ایده آل برای بیماران ارائه دادیم، که ممکن است مراقبت های بین چند شاخه دندانپزشکی را شامل شود

ارتباط بین ارتودنسی، سلامت دهان و کاهش بیماری های قلبی

به گفته محققان شواهد جدیدی به دست آمده است مبنی بر وجود دو ارتباط خاص بین سلامت دهان و بیماری های قلبی. نخست اینکه، مطالعات اخیر نشان می دهند اگر شما بیماری لثه در مراحل متوسط یا پیشرفته داشته باشید شما بیشتر از کسی که لثه های سالمی دارد در معرض خطر بیماری های قلبی قرار دارید. دوم اینکه، سلامت دهان شما می تواند به پزشکان علائم هشدار دهنده ای برای یک دسته بیماری ها و شرایط خاص، شامل علائم مربوط به بیماری قلبی را بدهد.

آیا دندان های خراب و پوسیده می توانند موجب بروز مشکلات قلبی شوند؟

سلامت دهان و بیماری قلبی با انتشار باکتری- و دیگر میکروب ها- از دهان به دیگر اعضای بدن از طریق جریان خون با یکدیگر ارتباط دارند. وقتی این باکتری ها به قلب می رسند، آنها می توانند خود را به هر منطقه آسیب دیده ای بچسبانند و منجر به بروز التهاب شوند. این اتفاق می تواند منجر به بروز بیماری هایی مانند اندوکاردیت، عفونت مخاط داخلی قلب، شود. بر اساس انجمن قلب آمریکا، دیگر بیماری های قلبی عروقی مانند تصلب شرایین (گرفتگی عروق) و سکته مغزی نیز با التهاب ناشی از باکتری های دهانی ارتباط دارند.

سلامت دندان و سلامت قلب

سلامت دندان و سلامت قلب

چه افرادی در معرض خطر هستند؟

بیمارانی که بیماری های مزمن لثه مانند ژنژیویت یا بیماری پریودنتال پیشرفته دارند، بیشتر در معرض خطر بیماری های قلبی در نتیجه ضعیف بودن بهداشت بد دهان هستند، بویژه اگر تشخیص داده نشده و بدون درمان باقی بماند. باکتری های همراه با عفونت لثه درون دهان هستند و می توانند وارد جریان خون شوند، در آنجا آنها به عروق خونی متصل می شوند و خطر بیماری های قلبی عروقی را افزایش می دهند. حتی اگر التهاب لثه قابل توجه ندارید، بهداشت دهانی ناکافی و انباشته شدن پلاک های دندانی که تحت عنوان بیوفیلم نیز شناخته می شود، شما را در معرض خطر بیماری لثه قرار می دهد. باکتری ها می توانند درون جریان خون حرکت کنند، و باعث افزایش پروتئین واکنش پذیر C شوند، که نشانگر التهاب در عروق خونی است. این می تواند موجب افزایش خطر بیماری قلبی و سکته مغزی شود.

علائم و نشانه های هشدار دهنده

بر اساس آکادمی پریودنتیست های آمریکا (AAP)، شما ممکن است بیماری لثه داشته باشید، حتی اگر مراحل اولیه آن باشد:

  • لثه های شما قرمز، متورم، و حساس هستند.
  • وقتی غذا می خورید، مسواک می زنید، یا نخ دندان می کشید، لثه های شما خونریزی می کنند.
  • چرک یا دیگر علائم عفونت اطراف لثه ها و دندان های خود مشاهده می کنید.
  • به نظر می رسد لثه ها در حال کنار رفتن از روی دندان ها هستند.
  • دائماً دهانتان بوی بد می دهد یا متوجه وجدو مزه بد داخل دهان خود می شوید.
  • یا برخی از دندان های شما لق شده اند یا احساس می کنید در حال دور شدن از دندان های دیگر هستند.
سلامت دندان و سلامت قلب

سلامت دندان و سلامت قلب

ارتباط درمان ارتودنسی و بیماری های قلبی

مطالعات اخیر نشان می دهند درمان ارتودنسی خطر بیماری های دهانی که منجر به بیماری های قلبی می شوند را کاهش می دهد.

هر ساله، بیماری های قلبی و عروقی بیشتر از سرطان موجب مرگ و میر تعداد زیادی از افراد در سراسر دنیا می شود. و گرچه اکثر افراد آگاه هستند که انتخاب هایی در سبک زندگی مانند درست غذا خوردن، ورزش کردن به اندازه کافی، و ترک سیگار می توانند به پیشگیری از بروز بیماری های قلبی و عروقی کمک کنند، اما ممکن است آنها ندانند که ارتباطی قوی وجود دارد بین بیماری های دندانی و بیماری های کرونر قلب.

ارتودنسی به طور کلی خطر انواع بیماری های دهانی را کاهش می دهد که مطالعات نشان داده اند از جمله عوامل خطرزا برای بیماری قلبی و سکته مغزی هستند. زنجیره نظری ساده ای که بین آنها وجود دارد به قرار زیر است. تصور می شود همان باکتری هایی که موجب التهاب لثه ها می شوند موجب التهاب و غشاء عروقی آن نیز می شوند. و ادامه زنجیره که در بالا به آن اشاره کردیم.

این همان جایی است که ارتودنسی به میان می آید. تمیز کردن و بدون التهاب نگه داشتن لثه ها با دندان های صاف و یکدست در مقایسه با دندان هایی که به شکلی بد قرار گرفته اند، راحت تر است. التهاب کمتر به معنای بیماری قلبی کمتر است. اگر شما در دوران کودکی خود درمان ارتودنسی انجام داده اید، تصور می شود در طول عمر خود کمتر با بیماری های دهانی مواجه شوید که مطالعات نشان داده اند ریسک فاکتور بیماری های قلبی هستند.

اقدامات پیشگیرانه

بهداشت خوب دهانی، و معاینات منظم دندانپزشکی، و در صورت نیاز، انجام درمان ارتودنسی بهترین راه ها برای محافظت از شما در برابر گسترش بیماری های قلبی است. انجمن دندانپزشکان آمریکا (ADA) توصیه می کند دو مرتبه در طول روز با یک مسواک دارای فرچه نرم که کاملاً درون دهان جای بگیرد- تا بتواند به اندازه کافی به همه سطوح دندان ها برسد- مسواک بزنید. علاوه بر این، این انجمن توصیه می کند از یکی از خمیر دندان های مورد تأیید وزارت غذا و دارو استفاده کنید که ثابت شده است ظرف 4 هفته سلامت لثه ها را افزایش می دهد. علاوه بر این، باید روزی یک مرتبه نخ دندان بکشید و به طور منظم برای پاکسازی های تخصصی دندانی به دندانپزشک مراجعه کنید.

برای تضمین سلامت خود، مهم است اجازه دهید دندانپزشک شما قبل از انجام درمان های دندانپزشکی بداند آیا شما بیماری قلبی دارید یا اخیراً جراحی قلب داشته اید.

هر بار که درون دهان خونریزی وجود داشته باشد، باکتری های دهانی می توانند وارد جریان خون شوند و به قلب سفر کنند. این می تواند برای برخی افراد که ناهنجاری های قلبی یا دیگر بیماری های قلبی را دارند خطرناک باشد. باکتری ممکن است منجر به بروز اندوکاردیت، یک التهاب جدی دریچه ها یا بافت های قلب.

راهنمای انتخاب بهترین مسواک ارتودنسی

وقتی شما یا کودکتان از بریس های ارتودنسی استفاده می کنید، حفظ سلامت دهان و دندان ها نیاز به تلاش بیشتری دارد. کاملاً واضح است که یافتن بهترین مسواک برای براکت ها، به منظور سالم نگه داشتن دندان ها و لثه ها در طول درمان کاملاً ایده آل است و هنگام انتخاب مسواک چند نکته وجود دارند که می توانید به دنبال آنها باشید.

خواه بریس های شما فلزی یا پلاستیکی شفاف باشند، براکت ها و سیم های کمانی می توانند ذرات غذا را خیلی راحت تر به دام بیندازند، و خطر تجمع باکتری ها را افزایش دهند. آکادمی دندانپزشکان کودکان آمریکا (AAPD) گزارش داده است که از هر پنج کودک بین 6 تا 11 ساله، حدود یکی در دندان های دائمی خود پوسیدگی داشته است. نیازی به گفتن نیست که حفره ها هنوز هم یکی از نگرانی های اصلی هستند، و استفاده از بریس ها باعث می شود توجه به مراقبت های دهانی حتی از اهمیت بیشتری نیز برخوردار شود.

مسواک مخصوص ارتودنسی

بریس های فلزی، که هنوز هم رایج ترین نوع بریس ها هستند، از سه جزء تشکیل شده اند: براکت ها، اتصال، و سیم کمانی. براکت ها با مواد چسبنده منسجم به دندان ها متصل می شوند، در حالی که یک سیم کمانی این براکت ها را به یکدیگر متصل می کند به گونه ای که آنها بتوانند به تدریج دندان های را به موقعیت بهتر و صاف و یکدست تری حرکت دهند. به خاطر داشته باشید که غذا می تواند بین سیم کمانی خود براکت ها گیر کند، بنابراین یک مسواک مؤثر برای بریس ها باید بتواند این رسوبات و ته مانده ها را بیرون بیاورد.

مسواک زدن در طول درمان ارتودنسی

مسواک زدن در طول درمان ارتودنسی

مسواکی با سری کوچک

بر اساس آکادمی دندانپزشکی عمومی (AGD)، هیچ شاخص علمی فعلی وجود ندارد که نشان دهد یک مسواک برای رها شدن از شر پلاک های دندانی بهترین است. بلکه دقیق مسواک زدن مهمترین چیز است، خواه تحت درمان ارتودنسی باشید یا خیر. علاوه بر این، مسواکی انتخاب کنید که نیازهای خاص شما را برآورده سازد- در این حالت، بتواند به قسمت هایی وارد شود که به خاطر بریس ها دسترسی به آنها دشوار است. AGD توصیه می کند که سری مسواک شما “برای دسترسی راحت به همه منطقه های دهان شما، دندان ها و لثه ها” باید کوچکتر باشد. با به خاطر داشتن این نکته در ذهن، استفاده منظم از مسواک مناسب می تواند به شما کمک کند حاشیه های خط لثه خود را پاکسازی کنید، جاهایی که باکتری می تواند انباشته شود.

مسواکی نرم برای پیشگیری از حساسیت

بریس ها به خودی خود می توانند موجب بروز ناراحتی شوند، مخصوصاً هنگامی که آنها برای نخستین بار روی دندان ها قرار می گیرند، و نیز پس از تنظیمات ابزارهایی مانند اکسپندر. بنابراین، هنگام تصمیم گیری برای انتخاب یک مسواک برای بریس ها، محدود کردن ناراحتی و حساسیت درست به اندازه مسواک زدن صحیح مهم است. و بهترین مسواک ها ویژگی های مشترکی دارند:

  • یک مسواک با دسته پهن. دسته با اندازه درست و مناسب می تواند به شما کمک کند مسواک را محکم تر در دست بگیرید. اگر در حال انتخاب یک مسواک برای کودک خود هستید، AAPD توصیه می کند که دسته باید تا حدی بزرگتر باشد تا به آنها اجازه دهد کنترل بیشتری روی هر ضربه مسواک داشته باشند.
  • فرچه های پلاستیکی نرم. مسواک هایی که فرچه های سفت دارند می توانند موجب ساییدگی مینای دندان ها شوند و لثه هایی که به خاطر تنظیمات اخیر ارتودنتیک از قبل زخم شده اند، تشدید شوند. مسواک هایی که فرچه های نرم دارند می توانند در تمیز کردن به همان اندازه مؤثر باشند بدون آنکه هیچ آسیبی وارد کنند.
  • فرچه هایی با سر گرد. انجمن بهداشت دندانپزشکی آمریکا (ADHA) نشان می دهد که فرچه هایی که سر گرد دارند بهتر می توانند از بافت های دهان در برابر آسیب محافظت کنند- که شامل همه بخش های دهان می شود.

همیشه روی مسواک زدن بچه ها نظارت داشته باشید

وقتی مسواکی با فرچه های نرم، سر گرد و دسته خوب پیدا کردید، باید مطمئن شوید که کودک کودک شما به درستی از آن استفاده می کند. برای کودکان مبتدی، روی مسواک زدن کودکان بین سنین 7 و 8 ساله نظارت داشته باشید تا مطمئن شوید آنها هنگام عادت کردن به بریس های خود، به درست مسواک زدن نیز عادت می کنند. البته، بد نیست کودکان کمی بزرگتر نیز چک شوند، وقتی استفاده از بریس ها را آغاز می کنند، و اگر خوب و درست مسواک زدند آنها را تأیید کنید.

مسواک زدن در طول درمان ارتودنسی

مسواک زدن در طول درمان ارتودنسی

نحوه درست مسواک زدن

دهان خود را باز کنید تا دندان های فک بالا و پایین خود را مسواک بزنید زیرا اگر تنها با دهان بسته مسواک بزنید تعدادی از دندان ها پوشش داده نخواهند شد و تمیز نخواهند شد.

سطوح خارجی دندان ها: اگر راست دست هستید، می توانید با دندان های مولر سمت راست قسمت گونه و از عقب به جلو شروع کنید و ادامه دهید تا سمت چپ، پس از آن دندان های سمت چپ فک پایین در مسیر ساعت گرد.

مسواک زدن در طول درمان ارتودنسی

مسواک زدن در طول درمان ارتودنسی

سطوح داخلی: با سطوح داخلی دندان ادامه دهید، وقتی به بخش جلویی رسیدید جایی که دهان باریک تر است، مسواک را عمودی نگهدارید تا دندان ها را یکی یکی تمیز کنید و اطمینان حاصل کنید که به لثه ها می رسید.

مسواک زدن در طول درمان ارتودنسی

مسواک زدن در طول درمان ارتودنسی

سطح جونده دندان های مولر: از حرکات دایره ای استفاده کنید تا اطمینان حاصل نمایید که به عمیق ترین نقاط دندان ها دست پیدا می کنید.

مسواک زدن در طول درمان ارتودنسی

مسواک زدن در طول درمان ارتودنسی

مسواک های بین دندانی

اگر ابزار ثابت ارتودنسی دارید (هم براکت های سنتی و هم براکت های پشت دندانی) مسواک زدن نقش حیاتی دارد. از مسواک های بین دندانی برای تمیز کردن بین دندان ها و سیم کمانی ارتودنسی استفاده کنید به شکلی که بخش های بین دندان ها تمیز شود.

هر بار که مسواک می زنید، استفاده از این نوع مسواک ضروری است. بله، درست هر بار! به استفاده از آن عادت کنید زیرا زمان زیادی نمی برد و به شما کمک می کند لثه های سالمی داشته باشید و بوی دهانتان خوب باشد.

استفاده از مسواک های برقی

مسواک های برقی با سر گرد نیز می توانند استفاده شوند، زیرا به خوبی به رعایت بهداشت دهان کمک می کنند. مسواک می لرزد بنابراین باید روی هر دندان چند ثانیه آن را نگه دارید تا بتواند از مزیت حرکت چرخنده آن بهره مند شود. فرچه ها ممکن است روی براکت ها و سیم ها گیر کنند بنابراین لازم است مرتب سر آن تعویض شود. از سطوح داخلی دندان ها متوجه خواهید شد که مسواک برقی دندان ها را بسیار صاف می کند.

توصیه می کنیم از مسواک های برقی تایمر دار استفاده کنید تا زمانی که برای تمیز کردن دندان ها می گذارید را کنترل کنید، و سنسور فشار بسیار مفید است و اگر به دندان ها و لثه های خود خیلی زیاد فشار وارد کنید به شما هشدار خواهد داد.

ارتودنسی دندان پر شده یا روکش شده

قرار دادن براکت روی دندانی که روکش دارد یا درمان ریشه روی آن انجام شده است

گرچه اکثر بیمارانی که تحت درمان ارتودنسی قرار می گیرند در سنین بین 9 تا 14 سال قرار دارند، افراد بزرگسال بیش از پیش متقاضی مراقبت های ارتودنتیک شده اند. منظور از بیماران مسن تر دندان های مسن تری که در طول عمر خود به برخی از ترمیم های دندانی نیاز داشته اند. با این حال، از انجا که آنها متناسب با دهان شما و نیازهای خاص یکدست کردن دندان ها برای شما است، درمان ارتودنسی یک درمان کاملاً سفارشی و قابل تغییر و تطبیق است و می تواند با شرایط مختلفی که عمدتاً در افراد بزرگسال شایع هستند سازگار شود، از جمله روکش ها یا درمان های ریشه.

اکثر سیستم های بریس ها- شامل بریس های فلزی سنتی، بریس های سرامیکی شفاف، و براکت های دیمون- شامل همان اجزاء اساسی هستند. سیم ها درون شکاف براکت هایی قرار می گیرند که روی دندان ها چسبانده شده اند. با سفت کردن سیم ها فشار لازم برای هدایت دندان ها و فک ها به جای درست خود وارد می شود.

اگر قبلاً کار دندانپزشکی انجام داده باشید، درمان شما ممکن است تنها مقداری متفاوت پیش برود. متخصص ارتودنسی شما ممکن است تصمیم بگیرد رویکردی کمتر تهاجمی برای شما انتخاب کند، دندان های شما را آهسته تر جابجا کند و برای اجتناب از آسیب به روکش یا پر شدگی دندان نظارت را افزایش دهد. هنگام گذاشتن و برداشتن هر ابزار دیگری نیز احتیاط بیشتری خواهد کرد.

درمان ارتودنسی نباید دیگر اقدامات دندانی را تحت تأثیر قرار دهد، تا جایی که روکش، ونیر، یا پر شدگی دندان بدون هیچ خطری، دست نخورده و سالم باقی بماند، و تا زمانی که ارتودنتیست شما مهارت و تجربه کافی برای مدیریت درمان شما را داشته باشد.

تنها راه برای اینکه با اطمینان بدانید علیرغم وجود عواملی مانند روکش ها، درمان های ریشه، یا دندان های از دست رفته، آیا می توانید از درمان ارتودنسی بهره مند شوید یا خیر، این است که با یک ارتودنتیست معتبر مشورت کنید. این متخصصان علاوه بر آموزش های مرسوم در دانشکده دندانپزشکی، دو تا سه سال دیگر را صرف یادگیری دانش ارتودنسی کرده اند و تخصص لازم برای ارزیابی وضعیت شما و شناسایی بهترین گزینه های درمانی کرده اند.

ارتودنسی دندان عصبکشی شده

ارتودنسی دندان عصبکشی شده

ارتودنسی برای دندان پُرشده

پس از انجام درمان ریشه نه تنها می توانید براکت ارتودنسی دریافت کنید، بلکه در صورت لزوم، در طول مدتی که براکت ها روی دندان های شما قرار دارند نیز می توانید از درمان ریشه بهره مند شوید. بریس ها برای دندان هایی طراحی شده اند که نیاز به جابجایی دارند، و هیچ تداخلی در دیگر مراقبت های معمول دندانپزشکی ایجاد نمی کنند. اگر آنها سر راه باشند، ارتودنتیست شما ممکن است به سادگی براکت ها را به طور موقت بردارد تا زمانی که درمان ریشه به اتمام برسد. ارتودنتیست شما باید اطمینان حاصل کند که پس از جراحی درمان ریشه و قبل از آغاز درمان ارتودنسی یا پیشرفت درمان با تنظیمات بیشتر، دهان شما زمان کافی برای بهبود داشته است. توصیه عمومی بین 1 تا 2 ماه است تا اطمینان حاصل کنید که درمان شما موجب بروز التهاب یا تحریک لثه هایی نمی شود که از قبل حساس هستند.

ارتودنسی دندان عصبکشی شده

ارتودنسی دندان عصبکشی شده

پر شدگی دندان و براکت ارتودنسی

ارتودنتیست شما می تواند از مواد چسبنده خاصی برای چسباندن براکت ها به پر شدگی دندان ها استفاده کند. در موقعیت های دیگر، پر شدگی های بزرگتر ممکن است برای ایجاد فضای کافی برای قرار گرفتن براکت ها یات بندها، نیاز به فضا سازها (spacers) یا رابر بندها داشته باشند.

قبل از آغاز درمان ارتودنسی، هر گونه حفره موجودی باید پر شود، اما اگر پس از دریافت براکت ها نیز پر کردن دندان نیاز داشته باشید می توانید از آن بهره مند شوید. ممکن است لازم باشد براکت برداشته شود تا به حفره دسترسی داشته باشد اما پس از فرایند مجدداً روی آن چسبانده خواهد شد.

ارتقاء و بهبود بهداشت دهان لازم و ضروری است، مهم نیست از کدام درمان ارتودنسی بهره مند می شوید. گرچه پر شدگی های موجود هیچ چالشی بوجود نخواهند آورد اما لازم خواهد بود توجه ویژه ای به مسواک زدن، نخ دندان کشیدن، و آنچه می خورید داشته باشید تا از بروز حفره های آتی پرهیز کنید و از نیاز به پر کردن دندان در حالی که تحت درمان هستید پیشگیری نمایید.

ارتودنسی دندان عصبکشی شده

ارتودنسی دندان عصبکشی شده

دندان از دست رفته و براکت ها

درمان ارتودنسی موفق ممکن است حتی در صورتی که دندان از دست رفته داشته باشید نیز ممکن باشد. بسته به یک دسته عوامل، شامل وخامت وضعیت دندان های شما، ارتودنتیست شما ممکن است قادر باشد فضای به جا مانده از دندان از دست رفته را ببندد یا حتی فضای کافی برای جایگزین دندان را خلق یا حفظ کند. این به شما اجازه خواهد داد پس از درمان بتوانید کاشت ایمپلنت های دندانی را انجام دهید.

ارتودنسی دندان عصبکشی شده

ارتودنسی دندان عصبکشی شده

ایمپلنت های دندانی و براکت ها

گرچه ایمپلنت های دندانی نمی توانند جابجا شوند، اما ممکن است شما مجبور باشید دندان های اطراف را حرکت دهید تا مسئله یکدست نبودن دندان ها را برطرف کنید. باز باید تأکید کنیم، یافتن یک ارتودنتیست مجرب برای هر کسی که در پی درمان ارتودنسی است، ضروری است، بویژه در شرایط غیر متعارف که تکنیک های دقیق و مهارت های تخصصی از همه مهم تر هستند.

گزینه های درمانی جایگزین

برخی موارد وجود دارند که قرار دادن براکت های فلزی سنتی روی دندان های جلوی دهان- یا یک پر شدگی، روکش، یا ونیر- بهترین گزینه درمان برای شما نیست. در موارد شبیه این، ارتودنتیست شما ممکن است براکت ها را به پشت دندان ها بچسباند یا طرح درمان شما را با بریس های متحرک آغاز کند، مانند اینویزیلاین، در این حالت هیچ چیزی به دندان ها چسبانده نمی شود.

به صورت ایده آل، وضعیت موجود دندان ها، مانند حفره های دندانی، درمان های ریشه، یا بیماری لثه باید قبل از آغاز هر نوع درمان ارتودنسی مورد توجه قرار گیرند و درمان شوند. نه تنها درمان ارتودنسی می تواند موجب تشدید این مشکلات شود، بلکه می تواند در درمان دندان ها نیز تداخل ایجاد کند، طول درمان شما را افزایش دهد، و احتمالاً مانع بهترین مراقبت های دندانی ممکن شود.

آنچه لازم است در مورد روکش های دندانی بدانید

روکش اساساً پوششی برای دندان های آسیب دیده است. این پوشش می تواند از مواد مختلفی، از جمله فلز یا پرسلن، ساخته شود. شما ممکن است روی یکی از دندان های مولر خود روکش داشته باشید که به ندرت خود را نشان می دهد، مگر در مواردی که خمیازه می کشید، یا ممکن است روی یکی از دندان های جلوی خود روکش داشته باشید که به صورت ویژه و به گونه ای طراحی شده اند که دقیقاً با دندان های دیگر شما مطابقت داشته باشند.

عوامل متعددی وجود دارند که هنگام انتخاب روکش باید مد نظر قرار بگیرند، از جمله:

  • هزینه
  • استحکام
  • دوام

ظاهر طبیعی روکش دندان که از زیبایی لبخند شما چیزی کم نمی کند نیز ممکن است برای شما در اولویت باشد. دندانپزشک می تواند درمورد گزینه های مختلف با شما صحبت کند و به شما کمک کند دریابید چه چیزی نیازهای شما را بهتر را برآورده می کند.

روکش دندانی

روکش دندانی

انواع روکش های دندانی

انواع مختلف مواد می توانند برای ساخت روکش های دندانی استفاده شوند، از جمله:

  • پرسلاین
  • سرامیک
  • زیرکونیا
  • فلز
  • رزین کامپوزیت
  • ترکیبی از مواد

روکش های فلزی ضد زنگ

روکش های فلزی ضد زنگ تنها به عنوان روکش های موقت استفاده می شوند، زمانی که منتظر دریافت روکش های دائمی هستید. این نوع روکش ها عموماً برای کودکانی استفاده می شوند که دندان دائمی دارند، اما نمی توانند در برابر شیرینی هایی مقاومت کنند که موجب پوسیدگی بیشتر دندان هایی می شوند که قبلاً آسیب دیده اند.

روکش های پرسلاین

اگر شما دندانی دارید که ترک خورده است، رنگ آن تغییر کرده است، یا عملکرد خود را از دست داده است، یا به هر دلیلی لازم است از آن محافظت شود، برای رسیدگی به مشکل شما روکش های پرسلاین نیاز دارید تا آن دندان دوباره به حالت اولیه خود بازگردد. روکش های دندانی، که اغلب کلاهک نامیده می شوند، توسط دندانپزشکان، هم برای اهداف زیبایی و هم به طور معمول برای حل مشکلات بیماران استفاده می شوند.

در بالا گفته شد که روکش های دندانی با مواد مختلفی ساخته می شوند و کاربردهای آنها کاملاً متنوع است. با این حال، ثابت شده است که روکش های پرسلاین در مقایسه با روکش های سرامیکی یا طلا مزایای متعددی دارند. در زیر به بیان 3 مزیت برتر آنها خواهیم پرداخت.

احساس طبیعی بودن

اگر شما هم گذاشتن پروتزهای مصنوعی یا دنچرها به جای یا روی یکی از دندان های خود را امتحان کرده اید، باید بدانید چه احساس غیر طبیعی به شما می دهند- گاهی اوقات مدتی زمان می برد تا به آنها عادت کنید. با این حال، داشتن دنچر چیزی است که به خاطر ناراحتی که ایجاد می کنند عادت کردن به آن غیر ممکن است. علاوه بر احساس شیء خارجی که دنچرها داخل دهان ایجاد می کنند، فرد استفاده کننده برای پاکسازی باید آنها را به طور منظم از دهان خارج کند تا از بروز بیماری ها، عفونت، و بوی بد دهان اجتناب نماید.

علاوه بر این، آنها می توانند داخل دهان جابجا شوند و جویدن را دشوار سازند و درد نیز ایجاد کنند. با روکش های پرسلانی، افراد با این مشکلات مواجه نیستند و به گونه ای طراحی شده اند که دقیقاً شبیه دندان های طبیعی شما هستند و با دهان شما تطبیق دارند. روکش های پرسلاینی راحت هستند و اکثر بیماران معتقدند که آنها که اصلاً وجود شیء خارجی را داخل دهان خود احساس نمی کنند.

بازیابی عملکرد دندان

علاوه بر نیاز به یک روکش برای دلایل زیبایی، بیمار لازم است به خاطر آسیبی که به دندان او وارد شده است و غذا خوردن، و در موارد وخیم تر حرف زدن را برای او غیر ممکن کرده است، از آنها استفاده کند. این اتفاق زمانی می تواند رخ دهد که دندان به مرور زمان ساییده شده است و به دلیل یک حادثه ترک خورده یا شکسته است. روکش های پرسلاین عملکرد از دست رفته دندان را به آن باز می گردانند. درد و حساسیتی که در نتیجه عدم حمایت و آسیب دیدگی دندان بوجود می آید را از بین می برد. گرچه روش های دیگری برای حفاظت از دندان ها و نیز اهداف زیبایی و رفع حساسیت دندان ها وجود دارد، اما تعداد اندکی از آنها می توانند با این میزان موفقیت، به طور همزمان هر سه را برطرف نمایند.

ظاهر طبیعی داشتن

اکثر افراد روکش هایی می خواهند که به خوبی در کنار دندان های طبیعی آنها قرار بگیرند و با آنها تطبیق داشته باشند. روکش های طلا بی شک توجه همه را به خود جلب خواهند کرد و افراد خواهند فهمید که شما شک فرایند دندانپزشکی انجام داده اید. روکش های پرسلاین به گونه ای طراحی و ساخته می شوند که تا حد امکان با دندان های طبیعی شما تطبیق داشته باشند. هیچ ماده دیگری مانند پرسلاین به شما این مزیت ها را نخواهد داد.

مهم است وضعیت بیمار و نیز تجربه دندانپزشک و موقعیت مطب دندانپزشک، نرخ لابراتوار برای ساخت روکش دندانی، تجهیزات، امکانات رفاهی، و بیمه درمانی مد نظر قرار بگیرند تا دقیقاً مشخص شود روکش های دندانی از جنس پرسلاین چقدر هزینه خواهند داشت.

روکش های زیر کونیا

یکی از پرکاربردترین مواد برای ساخت روکش های دندانی زیرکونیا است. برخی از مزایای آنها عبارتند از:

  • عدم وجود هیچ گونه فلز
  • توانایی تحمل ساییدگی و فرسودگی
  • سازگار با بدن انسان
  • سختی و سفتی خارق العاده
  • شکل، اندازه، و رنگ قابل تغییر
  • برداشت مقدار کمتری از دندان
  • به اندازه کافی شفاف است تا شبیه دندان های طبیعی باشد.

بزرگترین مزیتی که روکش های زیرکونیا می توانند داشته باشند تأثیری است که روی زیبایی می توانند داشته باشند. بسیار مهم است که روکش های دندانی داشته باشید که درست شبیه دندان های طبیعی به نظر برسند، مخصوصاً وقتی قرار است جایی قرار بگیرد که وقتی لبخند می زنید، قابل مشاهده است.

لازم است از ظرفیت های روکش های زیرکونیا آگاه باشید وقتی بر اساس نحوه قرار گیری روی دندان تغییر داده می شود. روکش های زیرکونیا نه تنها جایگزین یک دندان می شوند، بلکه می تواند به گونه ای شکل داده شود که دقیقاً شبیه دندانی به نظر برسد که جایگزین آن می شود. به همین دلیل است که افرادی که روکش زیرکونیا دارند از نشان دادن آن لبخند زیبای طبیعی اعتماد به نفس دارند.

برای حصول اطمینان از غیر قابل تخریب بودن روکش های تمام شده، تولید کننده های روکش های زیر کونیا در حال طراحی و تولید روکش های دندانی هستند که به صورت سفارشی از بلوک جامد مواد پخته شده در درجه حرارت بالا تهیه می شوند. این مواد سازگاز با بدن انسان هستند، به این معنا که برای ماندن داخل دهان انسان برای مدت زمان طولانی بی خطر هستند. نکته فوق العاده ای که در مورد روکش های زیرکونیا وجود دارد این است که لازم نیست نگران واکنش های منفی بدن باشید زیرا بدن انسان آن را پس نخواهد زد. بسیاری از افراد چندین دهه از آنها استفاده کرده اند و این یک حقیقت ثابت شده است که بدن انسان به خوبی آن را تحمل خواهد کرد.

روکش های زیرکونیا دچار خوردگی نمی شوند. علاوه بر این، دارای مواد سرامیکی محکمی است که مانع ظاهر شدن خطوط تیره رنگ کنار لثه ها می شوند- مانند آنچه شما اطراف روکش های ترکیبی پرسلاین و فلز می بینید. برخلاف دیگر روکش های دندانی، شما قادر به حس کردن دماهای خیلی بالا یا پایین نخواهید بود. دلیل وقوع این اتفاق این است که روکش های زیرکونیا رسانای الکتریکی نیستند.

روکش های زیرکونیا از یک تکه کریستال آسیاب شده ساخته می شوند، بنابراین آنها 5 برابر بیشتر از نمونه های ترکیبی فلز و پرسلاین خود محکم تر هستند. روکش های زیرکونیا جدا از استحکام آنها، ظاهری برجسته ای که روکش های پرسلاین به خاطر آن شناخته شده اند را ندارند. بریج ها و روکش های دندانی که از زیرکونیا ساخته می شوند به اندازه ای محکم هستند که می توانند برای هر جایی داخل دهان استفاده شوند. این روکش ها می توانند فشاری که برای جویدن و آسیاب کردن به دندان های عقب دهان وارد می شوند، و نیز فشار گاز زدنی که به دندان های جلوی دهان وارد می شود را تحمل کنند.

گرچه خود روکش تقریباً تخریب ناپذیر است، اما سایش مواد سخت روکش به دندان های دیگر قابل مشاهده نیست و این می تواند موجب پوسیدگی آنها شود. پوسیدگی تنها در صورتی قابل تشخیص است که روکش افتاده باشد.

قیمت روکش های زیرکونیا بسیار بالا است و به شهری که برای دریافت آنها برنامه ریزی می کنید نیز بستگی دارد. تجربه دندانپزشک و متخصص دندانپزشکی و نیز اندازه روکش همگی روی هزینه ها تأثیر دارند. اما از بین همه روکش های دندانی که در بازار وجود دارند، روکش های زیرکونیا به خاطر ظاهر طبیعی، دوام، و سازگار بودن آنها با بدن انسان گرانترین است.

روکش های سرامیکی

اگر دندان شما در حال شکسته شدن است، و پس از شناختن همه گزینه هایی که دارید انتخاب می کنید یک روکش دندانی داشته باشید، بهترین چیزی که ارزش پول شما را دارد دریافت روکش های سرامیکی است که با جدیدترین فناوری تولید شده اند. روکش های سرامیکی به مقاومت در برابر ساییدگی شهرت دارند و ثابت شده است که وظیفه خود را به خوبی انجام می دهند و از نظر زیبایی فریبنده هستند.

بیمارانی که از این نوع روکش ها استفاده می کنند تأیید می کنند که آنها بسیار راحت هستند، به میزان قابل توجهی توانایی مقاومت در برابر فشارهای ناشی از جویدن دارند. همه روکش ها و بریج های سرامیکی فاقد فلز هستند، به این معنا که آنها انتخابی فوق العاده برای بیمارانی هستند که به فلزات واکنش حساستی نشان می دهند. فناوری CAD/CAM برای جایگذاری روکش روی دندان و حصول اطمینان از بهترین تناسب با آن استفاده می شود.

همه روکش های سرامیکی می توانند به صورت سفارشی ساخته شوند. رنگ روکش می تواند دقیقاً شبیه دندان های دیگر باشد، و اگر شما بخواهید، حتی می تواند روشن تر نیز انتخاب شود. تغییر رنگ دندان ها و نقائص آنها می توانند بهبود پیدا کنند و منطبق با زیر ساخت های سرامیکی باشند. علاوه بر این، مواد پرسلاینی روکش بهتر از یک کور فلزی به یک کور سرامیکی می چسبند و یک پیوند قوی تر بوجود می آورند.

یکی دیگر از مزایای روکش های تمام سرامیکی خلق یک نمونه دقیق از یک دندان خاص است. در طول مدتی که بیمار منتظر است، روکش می تواند برش داده شود، و از این طریق در زمان صرفه جویی شود و از زمان تعلیقی که برای ساخت دندان های جایگزین مانند دنچرها در لابراتوار دندانپزشکی لازم است کاسته می شود. روکش های تمام سرامیکی به اندازه روکش های سنتی که زیر ساخت آنها فلزی است نیاز به فضای زیاد ندارند.

مزیت قطعی این نوع روکش ها این است که می توان مقدار بیشتری از دندان طبیعی زیر آن حفظ کرد. بعلاوه، احتمال آسیب رسیدن به عاج حساس دندان های طبیعی کمتر خواهد بود. برای بیمار، وقتی روکش روی دندان قرار می گیرد، حساسیت دندان ها کاهش پیدا می کند و باعث می شود روکش های سرامیکی مفید و نیز گزینه سالم تری باشند.

روکش های سرامیکی چگونه روی دندان قرار می گیرند؟

قرار گیری روکش های سرامیکی روی دندان ها مانند هر نوع روکش دیگری انجام می شود. دندانپزشک پس از پاکسازی، به عنوان یک شکل از آماده سازی شکل دندان را تغییر می دهد. دندان به شکل میخ تراشیده می شود تا اجازه دهد روکش سرامیکی محکم روی دندان قرار بگیرد. با استفاده از بتونه دندانپزشکی، از دندان ها قالب گرفته می شود. قالب به لابراتوار دندانپزشکی ارسال می شود، جایی که از آن برای ساخت روکش جدید استفاده می شود.

در طول مدتی که روکش اصلی ساخته می شود، یک روکش موقت روی دندان قرار می گیرد، که حدود 2 تا 3 هفته طول خواهد کشید. پس از آماده شدن روکش جدید بیمار برای دریافت آن به مطب باز می گردد. دندانپزشک سطح دندان را زبر می کند و آن را اسید اچ می کند تا روکش بهتر روی آن بچسبد. پس از رضایت بیمار از تناسب روکش با دندان، دندانپزشک با استفاده از سمان دندانپزشکی روکش را روی دندان محکم می کند. دندانپزشک به بیمار توصیه خواهد کرد که از خوردن غذاهای خشک و نیز دندان قروچه کردن اجتناب نماید. برای دوام بیشتر روکش های دندانی، چکاپ های منظم دندانپزشکی لازم هستند.

هزینه های روکش های سرامیکی متفاوت هستند. این به محل دندانپزشک، تخصص او، تعداد روکش های دندانی مورد نیاز، مزایای بیمه خدمات درمانی بیمار، و عوامل دیگر بستگی دارد.

هنگام انتخاب مواد برای روکش، دندانپزشک عواملی مانند عوامل زیر را مد نظر قرار می دهد:

  • موقعیت دندان.
  • هنگام خندیدن چه مقدار از دندان مشاهده می شود.
  • وضعیت بافت لثه اطراف دندان.
  • عملکرد دندانی که نیاز به روکش دارد.
  • مقدار باقی مانده از دندان طبیعی.
  • رنگ دندان های کناری.

علاوه بر این، شما می توانید در مورد اولویت های شخصی خود با دندانپزشک صحبت کنید.

روکش های دندانی موقت

یک روکش موقتی دقیقاً همان چیزی است که همان طور که از نام آن بر می آید، فقط برای مدت زمان کوتاهی داخل دهان باقی می ماند. دندانپزشک شما آن را با چسبی روی دندان شما قرار خواهد داد که به راحتی خارج خواهد شد، به همین دلیل به اندازه روکش های دائمی قوی نخواهد بود. این کار زمانی انجام می شود که منتظر هستید روکش دائمی شما ساخته شود و در جلسه دوم روی دندان شما قرار بگیرد.

روکش دندانی

روکش دندانی

روکش های یک روزه یا فوری

شما می توانید یک روکش را در یک جلسه دریافت کنید. در برخی مطب های دندانپزشکی با استفاده از یکی از چندین روش شامل CAD/CAM (طراحی با کمک کامپیوتر/ ساخت با کمک کامپیوتر) روکش های یک روزه یا فوری روی دندان بیمار چسبانده می شوند. روکش دندانی جدید شما در مطب طراحی و با استفاده از یک تکه سرامیک ساخته می شود.

آنله یا روکش 4/3

برخی روکش ها تنها بخشی از دندان را پوشش می دهند. اگر یک روکش کامل نیاز نداشته باشید، ممکن است دندانپزشک شما به جای آن یک روکش 4/3 را به شما پیشنهاد دهد.

چه کسانی روکش دندان نیاز دارند؟

اگر شما یک پوسیدگی بزرگ داشته باشید، که آنقدر بزرگ باشد که برای پر شدن مناسب نباشد، شاید زمان استفاده از روکش دندان فرا رسیده باشد. علاوه بر این، اگر دندان شما مشکلات زیر را داشته باشد، ممکن است روکش نیاز داشته باشید:

  • به شدت فرسوده شده است.
  • ترک خورده است.
  • ضعیف شده است.

علاوه بر اینها، روکش دندان پس از انجام درمان ریشه نیز توصیه می شود، زیرا دندان شکننده تر است و نیاز به حمایت دارد.

اگر یکی از دندان های خود را از دست داده اید، و دندانپزشک شما باید برای شما بریج یا ایمپلنت استفاده کند، ممکن است شما گزینه خوبی برای روکش های دندانی باشید.

روکش دندانی

روکش دندانی

هزینه روکش های دندانی

روکش های دندانی در مراکز مختلف قیمت های متفاوتی دارند، و بسته به موادی که برای ساخت آنها استفاده می شود، و نیز اندازه دندان، هزینه روکش آن متفاوت خواهد بود. شاید گران ترین روکش های موجود روکش های طلا باشند. روکش های تمام فلز از یک نوع آلیاژ فلز ساخته می شوند، و ارزان تر از روکش های طلا یا پرسلاین هستند.

اگر دندانپزشک برای آماده سازی دندان قبل از کارگذاری روکش اقدامات گسترده تری انجام داده باشد نیز هزینه بیشتری باید بپردازید. برای مثال، ممکن است شما درمان ریشه یا ایمپلنت دندانی نیاز داشته باشید، که هر دوی آنها موجب بالا رفتن هزینه های شما می شوند.

بیمه درمانی ممکن است همه یا بخشی از روکش های دندانی شما را تقبل نماید. با این حال، خدمات بیمه شما ممکن است تنها انواع مشخصی از روکش های دندانی را پوشش دهد. با دندانپزشک خود در مورد انواع روکش هایی که در دسترس دارد و برای نیازهای دندانی شما مناسب هستند صحبت کنید تا کمک کند هزینه دندانپزشکی شما مشخص شود.

روند کارگذاری روکش های دندانی

روند کارگذاری روکش های دندانی به این بستگی خواهد داشت که آیا دندانپزشک روش چند روزه یا روش یک روزه را برای شما انتخاب کند.

فرایند چند روزه با روکش موقت

برای استفاده از روکش های سنتی، لازم خواهد بود چند مرتبه به دندانپزشک مراجعه کنید:

  1. دندانپزشک دندان شما دندانی که نیاز به روکش دارد را معاینه و آن را آماده می کند. این شامل گرفتن عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس می شود. علاوه بر این، قبل از آن از دندان ها یا دهان شما قالب خواهد گرفت.
  2. دندانپزشک بخشی از لایه بیرونی دندان شما را می تراشد و تخلیه می کند.
  3. از دندان تراشیده شده و دندان های مجاور آن قالب گرفته خواهد شد.
  4. دندانپزشک برای محافظت از دندان روکش موقتی روی آن قرار خواهد داد.
  5. دندانپزشک قالب را برای ساخت روکش به لابراتوار ارسال خواهد کرد. این مرحله ممکن است چند هفته طول بکشد.
  6. وقتی روکش از لابراتوار ارسال می شود، باید برای دومین مرتبه به دندانپزشک باز گردید، تا دندانپزشک شما بتواند روکش را روی دندان شما بچسباند.

فرایند یک روزه

برای کارگذاری یک روزه روکش های دندانی، می توانید مرحله روکش های موقتی را حذف کنید.

  1. دندانپزشک یک تصویر دیجیتالی از دهان شما می گیرد.
  2. دندانپزشک با استفاده از یک اسکن دیجیتالی از تصاویر شما، همان لحظه در مطب یک روکش برای شما می سازد. ممکن است لازم باشد 1 تا 2 ساعت داخل مطب منتظر بمانید تا روکش شما ساخته شود.
  3. وقتی روکش شما آماده شد، دندانپزشک آن را در جای خود روی دندان خواهد چسباند. کل فرایند حدود 2 تا 4 ساعت طول خواهد کشید.

شما بسته به موقعیت خاص خود، قادر خواهید بود در طول مدتی که منتظر ساخت روکش خود هستید به محل کار خود باز گردید.

همه دندانپزشکان فناوری لازم برای ساخت روکش های یک روزه را ندارند. از دندانپزشک خود بپرسید آیا این گزینه را در دسترس دارند و اینکه هزینه تقریبی آن چقدر خواهد بود، مخصوصاً اگر بیمه خدمات دندانپزشکی ندارید.

مراقبت از روکش های دندانی

وقتی روکش دندانی در جای خود قرار گرفت، مهم است به درستی از آن مراقبت شود. توجه با دقت به روکش می تواند طول عمر آن را افزایش دهد. در زیر به بیان برخی از نکات کمک کننده خواهیم پرداخت:

  • با دقت مسواک زدن را تمرین کنید. اگر قبلاً دو مرتبه در روز مسواک نمی زده اید، وقت شروع این روند فرا رسیده است. اگر روکش دندانی شما یا دندان های اطراف آن به سرما یا گرما حساس هستند، به فکر استفاده از خمیر دندان مخصوص دندان های حساس باشید.
  • نخ دندان کشیدن روزانه می تواند کمک کند همه دندان های شما روی فرم باقی بمانند.
  • از خوردن غذاها سفت بپرهیزید. جویدن یخ، یا غذاهای سفت باعث شکسته شدن روکش دندانی شما می شوند، مخصوصاً اگر روکش دندانی شما از جنس پرسلاین است.
  • اگر شب ها دندان های خود را روی یکدیگر فشار می دهید و می سایید، دندانپزشک شما ممکن است محافظ دندان شبانه را برای محافظت از روکش دندانی شما و دندان های مجاور آن پیشنهاد دهد.
روکش دندانی

روکش دندانی

مراقبت از روکش دندانی موقتی

بویژه باید با روکش دندانی خود به آرامی برخورد کنید زیرا چسب آنها تنها به منظور کارگذاری کوتاه مدت روکش روی دندان استفاده شده است. مثل قبل مسواک بزنید، اما با آرامش مسواک بزنید. وقتی نخ دندان می کشید، سعی کنید نخ دندان را از طرفین دندان بیرون بکشید به جای آنکه آن را رو به بالا خارج کنید، زیرا می تواند باعث شل شدن روکش دندانی شود. در صورت خارج شدن یا شکستن روکش موقت در طول مدتی که منتظر ساخت روکش های دندانی هستید، با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

روکش دندانی

روکش دندانی

مشکلات احتمالی داشتن روکش دندانی

روکش می تواند راهکاری بسیار مفید برای مشکلات قابل توجه یکی از دندان های شما باشد. اما خطرات و مشکلات و پیچیدگی های احتمالی نیز وجود دارند که ممکن است پس از دریافت روکش های دندانی تجربه کنید.

حساسیت دندان

اصلاً غیر طبیعی نیست که دندانی که روکش شده است به سرما یا گرما حساس باشد. با این حال، اگر هنگام بستن بایت دندان شما به فشار خیلی حساس است، ممکن است روکش متناسب با دندان قرار نگرفته باشد. با دندانپزشک خود در مورد امکان تعویض محل قرار گیری روکش یا پر کردن بالای روکش صحبت کنید.

لب پر شدن روکش

انواع خاصی از روکش ها، مخصوصاً روکش های تمام پرسلاین، بیشتر مستعد لب پر شدن هستند. دندانپزشک شما ممکن است بتواند لب پر شدگی های جرئی را اصلاح نماید. پرسلاینی که برای روکش های ترکیبی پرسلاین و فلز استفاده می شود ممکن است شکسته شود، و ساختار فلزی زیرین آن آشکار شود. اگر هنوز فلز دست نخورده باشد، این لب پر شدگی ها هنوز هم قابل اصلاح هستند.

خارج شدن یا شل شدن روکش های دندانی

اگر چسب برای نگه داشتن روکش دندانی در جای خود به اندازه کافی وجود نداشته باشد، روکش دندانی شما می تواند شل یا خارج شود. اگر فکر می کنید روکش شما لق شده و تکان می خورد با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

واکنش حساسیتی

این واکنش اصلاً شایع نیست، اما برخی افراد می توانند واکنش حساسیتی به فلزی داشته باشند که در برخی روکش های دندانی استفاده می شوند.

بیماری لثه

اگر متوجه شدید لثه های اطراف روکش های دندانی شما زخم و حساس شده یا سوزش دارد، یا این منطقه شروع به خونریزی کرد، ممکن است ژنژیویت یا بیماری لثه شما در حال گسترش باشد.

روکش های دندانی چقدر دوام دارند؟

طول عمر روکش های دندانی می تواند بین 5 تا 15 سال باشد. برخی روکش های دندانی محکم تر از بقیه هستند، بنابراین آنها بشتر دوام می آورند.

برای مثال مطالعه ای که در سال 2016 سه نوع مختلف روکش های دندانی را تحت “فشار های بالای بایت” مورد بررسی قرار داد، مشخص شد روکش های یکپارچه زیرکونیا کمتر احتمال دو نیم شدن یا ترک خوردن و شکستن دارند. روکش های یکپارچه روکش هایی هستند که از یک قطعه منسجم از مواد، مانند زیرکونیا ساخته می شوند.

با این حال، محققان از مدل هال برای آزمایشات خود استفاده کردند. علاوه بر این، آنها هشدار دادند که تفاوت هایی که در جایگذاری روکش های دندانی وجود دارد، و دیگر عوامل می توانند نتایج را در افراد واقعی تحت تأثیر قرار دهند.

به عنوان یک قانون کلی، روکش های طلا و روکش های ترکیبی پرسلاین و فلز بیشتر از همه دوام دارند. روکش های دندانی تمام سرامیک و تمام پرسلاین ممکن است ظاهر طبیعی تری داشته باشند، اما آنها معمولاً به اندازه نمونه های فلزی یا ترکیب پرسلاین و فلز محکم و قوی نیستند. روکش های تمام رزین نیز سریع تر ساییده می شوند.

روکش های دندانی اگر به درستی مراقبت شوند می توانند چندین سال دوام داشته باشند.

روکش دندانی

روکش دندانی

جایگزین های روکش های دندانی

دندانپزشک شما به احتمال زیاد روکش هایی را به شما پیشنهاد خواهد داد که برای شرایط خاص شما بهتر عمل می کند یا بهترین گزینه جایگزین است.

به عنوان مثال، دندان های شما ممکن است برای حمایت از یک پر شدگی معمولی بسیار ضعیف یا پوسیده شده باشند، بنابراین اگر این دندان ها در جلو قرار داشته باشند، ونیرهای دندانی یا دیگر انواع درمان ها توصیه می شوند. یا دندان شما ممکن است پوسیدگی یا حفره ای داشته باشد که برای پر شدن خیلی بزرگ باشد، و دندانپزشک شما روکش را به عنوان بهترین گزینه درمانی جایگزین برای محافظت از دندان پیشنهاد می دهد.

وقتی نوبت به روکش های دندانی می رسد، شما ممکن است گزینه های متعددی داشته باشید. هیچ چیزی مانند روکش ها نمی تواند به خوبی روی دندان ها قرار بگیرد، اما برخی از انواع روکش ها ممکن است بیشتر از بقیه جذاب باشند. در نهایت، همه چیز متناسب با نیازهای خاص شما خواهد بود. با دندانپزشک خود در مورد بهترین نوع روکش برای شما و نیازهای خاص خود صحبت کنید.

چگونه می توان هنگام ورزش از براکت ارتودنسی محافظت کرد؟

درمان ارتودنسی معمولاً در طول دوره ای از زندگی افراد آغاز می شود که آنها در سنین مدرسه هستند و در فعالیت های زیادی، از جمله ورزش ها، مشارکت دارند. قرار گرفتن تحت درمان ارتودنسی به این معنا نیست که شما باید در طول این دوران وقت خود را روی نیمکت سپری کنید. مهم نیست بسکتبال بازی می کنید، یا فوتبال، یا بیس بال، یا هر ورزش دیگری. تا زمانی که به درستی از دندان های خود مراقبت می کنید و روی درمان خود سرمایه گذاری می کنید، داشتن لبخندی صاف و یکدست هیچ تداخلی در ورزش کردن شما ایجاد نمی کند.

ورزش ها فعالیت های شدید بدنی هستند و اغلب می توانند منجر به زد و خورد نزدیک شوند. حوادث و تصادفات اتفاق می افتند، و این حوادث نه تنها می توانند دردناک باشند- بلکه به طور کلی می توانند برای روند درمان شما فوق العاده آسیب رسان باشند.

ورزش کردن در دوران ارتودنسی

ورزش کردن در دوران ارتودنسی

اگر تاکنون هر یک از این اتفاقات را تجربه کرده اید، می دانید که اصلاً احساس خوبی نیست که لب های شما خیلی محکم به اجزاء فلزی بریس های شما برخورد کنند. در حقیقت، این واقعاً، واقعاً درد دارد!

اما آنچه ممکن است ندانید این است که برخورد فیزیکی (که با ضربه سخت یک بازیکن دیگر به دندان های شما وارد شود) واقعاً می تواند برای درمان شما مضر باشد. می دانید که دندان های شما پیوسته در حال جابجا شدن با بریس ها هستند به همین دلیل در برخی مناطق خاص فشار زیادی وارد می کنند. این فشار همان چیزی است که باعث می شود آنها به محل جدید و ایده آل تری جابجا شوند. اما نیروهای بیرونی که فشار وارد می کنند، اگر به اندازه کافی محکم فشار دهد، می تواند روی نحوه جابجایی دندان ها نیز تأثیر داشته باشد. این اتفاق می تواند باعث شود روند درمان عقب بیفتد و طول درمان افزوده شود یا اینکه به طور کامل از دور خود خارج شود.

بسیار مهم است که احتیاط های لازم برای محافظت از بریس ها در طول ورزش کردن به عمل بیایند، تا هرگز با این مشکل مواجه نشوید! یکی از مهم ترین کارهایی که باید انجام دهید این است که هرگاه به هر نوع ورزش یا فعالیتی مشغول هستید که در آن انتظار می رود برخوردی صورت بگیرد، محافظ دندان ارتودنتیک استفاده نمایید.

ورزش کردن در دوران ارتودنسی

ورزش کردن در دوران ارتودنسی

مقایسه محافظ دندان های ارتودنتیک و محافظ دندان های معمولی- کدامیک بهتر است؟

محافظ دندان های ارتودنتیک به صورت ویژه به گونه ای طراحی شده اند که از دندان هایی محافظت کنند که در حال حاضر تحت درمان ارتودنسی هستند. اندازه آنها بزرگتر از محافظ دندان های معمولی است، که اجازه می دهند بتوان به راحتی آنها را روی دندان ها و بریس ها قرار داد. علاوه بر این، محافظ دندان های ارتودنتیک معمولاً با مواد سیلیکونی نرم تری ساخته می شوند تا بهتر بتوانند هر گونه ضربه ای که وارد می شود را جذب نمایند. این باعث می شود نه تنها آنها برای شما راحت تر باشند، بلکه برای دندان های شما نیز بهتر باشند.

محافظ دندان های معمولی به محافظت از دندان ها در طول ورزش کردن کمک می کنند، اما آنها همیشه هم به درستی روی دندان ها قرار نمی گیرند یا همان میزان محافظت مورد نیاز افرادی که از بریس ها استفاده می کنند را فراهم نمی آورند. محافظ دندان های ورزش معمولی اغلب با پلاستیک های سفتی ساخته شده اند که می توانند ضربه وارد شده به محافظ دندان را از خود به بریس ها منتقل کنند- به همین دلیل می تواند منجر به بروز ناراحتی های جدی و آسیب های احتمالی شود.

به آن اینطور نگاه کنید که- یک محافظ دندان معمولی تنها یک شیء سخت دیگر است که می تواند ضربه و فشارهای ناخواسته روی دندان ها را بگیرد. اگر ضربه به اندازه کافی سخت باشد، می تواند آسیب رسان باشد. محافظ دندان های نرم تر که به گونه ای طراحی شده اند که بهتر ضربه را جذب می کنند، راحتی و محافظت بیشتری ارائه می دهند.

تأثیر دیگری که محافظ دندان های ارتودنتیک دارند این است که، از آنجا که آنها از مواد نرم تری ساخته شده اند، بهتر با جابجایی های پیش روی دندان ها در طول درمان ارتودنسی تطبیق پیدا می کنند. محافظ دندان های ورزشی معمولی، با قرار گیری برای نخستین بار روی دندان ها، عموماً شکل دندان ها را به خود می گیرند، که به این معناست که از آن زمان به بعد در حقیقت هیچ تغییری نخواهند داشت. در بریس های ارتودنسی، دندان های شما پیوسته در حال جابجا شدن به سمت لبخندی صاف و یکدست هستند، و یک محافظ دندان معمولی در حقیقت می تواند بر علیه بریس های شما عمل کند زیرا در طول مدتی که از آنها استفاده می شود روند جابجایی دندان ها را متوقف می کنند.

اکنون که از اهمیت محافظت از بریس ها در طول زمانی که ورزش مورد علاقه خود را انجام می دهید اطلاع دارید، و نیز بهترین راه برای محافظت از آنها را می دانید، نیازی نیست نگران شوید یا از ورزش و بازی کردن در طول درمان خود مضطرب و نگران شوید. بروید بیرون و از اوقات خود لذت ببرید در حالی که در طول مسیر دستیابی به لبخندی باور نکردنی هستید.

ورزش کردن در دوران ارتودنسی

ورزش کردن در دوران ارتودنسی

حادثه حین ورزش و بازی هنگام استفاده از بریس های ارتودنسی

وقتی فردی که از بریس های ارتودنسی استفاده می کند دچار حادثه می شود، باید هر چه سریع تر به ارتودنتیست خود مراجعه کند. یک مشت به صورت می تواند منجر به بروز خونریزی لثه ها، شکستن براکت ها، و حتی شکستن دندان ها شود، که شرایط بسیار جدی است. حتی اگر در ظاهر هیچ آسیب آشکاری وارد نشده است، باز هم مراجعه به ارتودنتیست برای معاینه دهان ایده خوبی است تا مطمئن شوید بریس های شما دست نخورده در جای خود باقی مانده اند و درمان می تواند طبق برنامه ادامه پیدا کند.

استفاده از بریس ها به این معنا نیست که فرد باید از زندگی کردن و انجام فعالیت های مورد علاقه خود دست بکشد. با استفاده از محافظ دندان های ارتودنتیک می توان از بریس ها و دندان ها در برابر ضربه ها و حوادث محافظت کرد.

بی حسی و بیهوشی در دندانپزشکی

گاهی اوقات میزان راحتی بیمار در محیط مطب دندانپزشکی اجازه نمی دهد درمان در حالی که بیمار هشیار است انجام شود. یا اینکه تنها ممکن است تعداد دندان هایی که نیاز به درمان دارند بیشتر از آن باشد که بیمار تحمل کند بی حرکت روی صندلی دندانپزشکی بماند. استرس و اضطراب، میزان درد، و تجربیات دندانپزشکی در گذشته عوامل مهمی هستند که به این موضوع مربوط می شوند. در این موارد، بی حسی یا بیهوشی کامل گزینه های درمانی مهمی هستند که می توانند تکمیل بی خطر درمان رت تسهیل کنند در حالی که تجربیات منفی دندانپزشکی را به حداقل می رسانند. امروزه، دندانپزشکان و ارتودنتیست ها خرسند هستند که به بیماران خود گزینه های راحت، بی خطر، و مؤثر بی حسی دندانپزشکی را ارائه می دهند. بیمارانی که از بی حسی دندانپزشکی بهره مند می شوند، ممکن است یکی از شرایط زیر را داشته باشند:

  • ترس و اضطراب از مراجعه به دندانپزشک (فوبیای دندانپزشکی)
  • دشوار بودن آرام نشستن برای مدت زمان طولانی
  • دشوار بودن بی حس شدن و بی حس مانند با داروهای بی حس کننده
بی حسی و بیهوشی در دندانپزشکی

بی حسی و بیهوشی در دندانپزشکی

آرام بخش دندانپزشکی چیست؟

آرام بخش دندانپزشکی به متخصصان دندانپزشکی اجازه می دهد انواع فرایندهای دندانپزشکی را بدون هیچ خطری و به راحتی برای بیماران در تمام سنین- از کودکان و نوجوانان گرفته تا افراد بزرگسال- ارائه دهند، افرادی که هنگام مراجعه به دندانپزشک اضطراب زیادی را تجربه می کنند. آرام بخش دندانپزشکی مزایای زیادی دارد، از جمله:

  • هیچ خاطره ای از قرار گرفتن تحت فرایند به جا نخواهد ماند یا چیزی که به خاطر خواهید آورد بسیار اندک خواهد بود.
  • در حالی که تحت آرام بخش ها قرار دارید متوجه گذر زمان نمی شوید.
  • هیچ بو یا صدایی احساس نمی کنید.
  • در طول درمان ترس و اضطراب شما کاهش می یابد.
بی حسی و بیهوشی در دندانپزشکی

بی حسی و بیهوشی در دندانپزشکی

نگرانی والدین از بیهوش شدن فرزندانشان؛ چه سطوحی از آرام بخش ها در دسترس هستند؟

استفاده از آرام بخش ها در دندانپزشکی نیاز به تخصص و گذراندن دوره های ویژه دارد و معمولاً برای استفاده از آنها در دندانپزشکی اطفال از متخصصان بیهوشی کمک گرفته می شود زیرا آنها تجربه لازم و کافی برای استفاده بی خطر از آرام بخش ها را دارند. آرام بخش ها در دندانپزشکی در سه حالت استفاده می شوند: آرام بخش های خفیف، آرام بخش های متوسط، و بیهوشی کامل.

  • آرام بخش های خفیف- آرام بخش های خفیف که تحت عنوان anxiolysis نیز شناخته می شوند، سبک ترین شکل آرام بخش ها در دندانپزشکی هستند و برای بیمارانی مناسب هستند که در فضای دندانپزشکی مقداری اضطراب دارند. آرام بخش های خفیف ممکن است از طریق خوراکی یا تنفسی مصرف شوند. بیمار در طول کل فرایند بیدار باقی می ماند یا مقداری احساس خواب آلودگی خواهد داشت و قادر است بدون کمک نفس بکشد، و احساس آرامش خواهد داشت. بیماران عموماً پس از آرام بخش های خفیف ظرف چند ساعت پس از تکمیل فرایند بهبود پیدا می کنند. وقتی تنها اکسید نیتروز/ اکسیژن (گاز خنده) برای آرام بخش های خفیف استفاده می شود، تأثیر آن ظرف 5 دقیقه سپری کردن بدون گاز از بین خواهد رفت.
  • آرام بخش های متوسط (هشیار) خوراکی- این نوع آرام بخش ها برای بیمارانی استفاده می شوند که استرس و اضطراب خفیف تا متوسط دارند و بیمارانی که نیاز دارند تحت فرایندهای طولانی تر یا پیچیده تری قرار بگیرند. آرام بخش های خوراکی به آرام بخش هایی اطلاق می شوند که از راه دهان وارد بدن می شوند و بیمار با آنها هشیار باقی می ماند. با استفاده از این نوع آرام بخش ها بیمار ممکن است بیدار باشد و در طول فرایند به محرک های کلامی واکنش نشان دهد، اما ممکن است گاهگاهی به خواب برود، یا حتی ممکن است آشفته و پریشان شود. توصیه می شود که بیمارانی که آرام بخش های متوسط را دریافت می کنند، برای مراجعه به مطب، باید یکی از والدین یا شخص دیگری آنها را همراهی کند، زیرا ممکن است چند ساعت طول بکشد تا اثر داروی آرام بخش از بین برود و رانندگی کردن ممکن است خطرناک باشد.گرچه داروهای آرام بخشی که برای هشیار مانند و بی حس شدن استفاده می شود باعث می شوند هیچ چیز از فرایند در حافظه باقی نماند، برخی بیماران ممکن است مقداری از فرایند را به خاطر بیاورند. وقتی 1 یا 2 منطقه از دهان بیمار نیاز به درمان دارند (مثلاً بالا راست و پایین چپ) OCS روشی صحیح برای کنترل و مدیریت استرس و اضطراب است.
بی حسی و بیهوشی در دندانپزشکی

بی حسی و بیهوشی در دندانپزشکی

  • بیهوشی کامل- بیمارانی که تحت بیهوشی کامل درمان می شوند، در طول کل فرایند دندانپزشکی خود کاملاً بیهوش هستند و چیزی احساس نمی کنند و از فرایند درمان چیزی به خاطر نمی آورند. مانند یک اتاق جراحی بیمارستان، یک متخصص بیهوشی تمام مدت حضور دارد، داروی بیهوشی اعمال می کند و در طول مدتی که دندانپزشک روی درمان دهان و دندان بیمار متمرکز است، علائم حیاتی بیمار را چک می کند. توصیه می شود که کودکانی که بیهوشی کامل دریافت می کنند هر دو والدین آنها را همراهی کنند. زیرا ممکن است چندین ساعت طول بکشد تا اثر داروی آرام بخشی که در طول بیهوشی کامل استفاده می شود به طور کامل از بین برود، و در طول این مدت باید کودک کاملاً تحت نظر باشد. بیهوشی عمومی می تواند هم در مطب و هم در بیمارستان انجام شود. وقتی 3 تا 5 منطقه از دهان نیاز به درمان دارند، زمانی که اضطراب شدید باشد، یا زمانی که کودک بسیار کم سن است و اصلاً همکاری نمی کند، ممکن است GA بهترین روش مراقبتی باشد.

آرام بخش ها چگونه اعمال می شوند؟

  • استنشاق- اکسید نیتروز، یا گاز خنده با اکسیژن ترکیب شده است و از راه بینی استنشاق می شود. این متداول ترین روش برای کاهش اضطراب خفیف تا متوسط در دندانپزشکی کودکان است. بهبود به سرعت اتفاق می افتد بنابراین بیماران می توانند به سرعت به فعالیت های عادی خود بپردازند. در طول بیهوشی کامل، سایر گازهای استنشاق شده پزشکی با اکسید نیتروز و اکسیژن ترکیب می شوند، که باعث بیهوشی خیلی سریع تر می شوند.
  • خوراکی- یکی از تکنیک های معمول برای استفاده از آرام بخش های در دندانپزشکی، تجویز نوع خوراکی آنها است. این روش آسان است و نیازی به استفاده از سوزن ندارد. قبل از آغاز فرایند، به کودک شما مایع یا قرص آرام بخش داده می شود، که باعث می شود تا زمانی که درمان آغاز شود کودک آرام شده باشد.
  • وریدی- با آرام بخش های وریدی، یک ماده آرام بخش از طریق رگ یا مستقیم به داخل ورید تزریق می شود. این روش به سرعت وضعیت هشیاری کودک را تحت تأثیر قرار می دهد و تا زمانی که برای فرایند لازم باشد می تواند ادامه پیدا کند.

چگونه می توان ترس از ارتودنسی را کنترل کرد؟

صاف کردن دندان ها با کمک اینویزیلاین یا بریس ها به فرایندی مطلوب تر و یک اقدام معمول تبدیل شده است. داشتن دندان های صاف، سفید، و لبخند زیبا روشی قابل اعتماد برای بالا بردن اعتماد به نفس است، که می تواند بر احساس ترس و تردید از دریافت بریس ها فائق بیاید. آنچه می تواند برای کاهش ترس حتی کمک کننده تر باشد این است که به سادگی بیشتر در مورد مراجعه به ارتودنتیست برای صاف کردن دندان ها یاد بگیرید. اگر شما، یا فرزندان کودک یا نوجوانتان کمی می ترسید، خواندن این مقاله به شماکمک می کند از پس آن بر بیایید.

مزایای داشتن دندان های صاف و یکدست

به اتمام رساندن درمان ارتودنسی مزایای زیادی با خود به همراه دارد، از بالا رفتن اعتماد به نفس گرفته (که در بالا به آن اشاره شد) تا بهبود سلامت. در اینجا به معمول ترین مزایایی اشاره خواهیم کرد که توسط بیماران و ارتودنتیست ها ذکر شده اند.

  • لبخند زیباتر و اعتماد به نفس بیشتر در طول زندگی.
  • بهداشت دهانی بهتر، زیرا مسواک زدن و نخ دندان کشیدن راحت تر خواهد بود.
  • پایین تر بودن خطر پوسیدگی دندان، مشکلات فک، و بیماری پریودنتال (بیماری لثه).
  • کاهش هزینه های دندانپزشکی در آینده، با اصلاح مشکلات اولیه.
ترس از ارتودنسی

ترس از ارتودنسی

درمان ارتودنسی به چه صورت است؟

صاف شدن دندان ها فرایندی است که زمان می برد. اینکه این فرایند چقدر طولانی خواهد بود تحت تأثیر عوامل متعددی است، از جمله مشکلات اولیه که نیاز به حل شدن دارند و نوع درمانی که انتخاب می شود. ارتودنتیست شما طی جلسه مشاوره اولیه می تواند به طور تقریبی به شما بگوید درمان چقدر طول خواهد کشید.

اینویزیلاین

در اینویزیلاین یک دسته الاینر شفاف (شبیه ریتینرها) برای صاف کردن دندان ها در مراحل مختلف استفاده می شود. الاینرها می توانند برای غذا خوردن، مراقبت های دندانی و موقعیت های خاص خارج شوند، غیر از آن باید به صورت تمام وقت استفاده شوند. الاینرها بسیار کم به چشم می آیند و بسیاری افراد حتی متوجه نمی شوند شما از آنها استفاده می کنید. اما این سیستم برای درمان همه مشکلات ارتودنتیک مناسب نیست.

بریس ها

امروزه گزینه های متعدد بریس ها وجود دارند، شامل بریس های فلزی، سرامیکی، شفاف، و طرح پشت دندانی. این بریس ها وقتی پشت دندان ها قرار می گیرند، آنها به صورت دائمی خواهند بود تا زمانی که درمان تکمیل شود. رابربندها، هدگیر و ریتینرها نیز ممکن است بخشی از درمان باشند.

ترس از ارتودنسی

ترس از ارتودنسی

ترس بزرگ از درمان ارتودنسی

گرچه احساس ترس یک احساس کاملاً فردی است، اما نوع ترسی که افراد قبل از برخوردار شدن از درمان ارتودنسی توصیف می کنند اغلب نسبتاً مشابه است. در اینجا به معرفی برخی از شایع ترین ترس هایی خواهیم پرداخت که بیماران قبل از صاف کردن دندان ها، از داشتن بریس ها ابراز داشته اند.

ترس از درد درمان

احتمالاً این ترس شماره یک همه بیماران است. ترس از درد بسیار طبیعی و قابل درک است و صرف نظر از سن و جنسیت برای هر کسی ممکن است اتفاق بیفتد.

آنچه باید بدانید این است که: شاید دریافت (قرار دهی یا نصب) ابزار در ابتدا مقداری درد داشته باشد. و گاهی اوقات استفاده از الاینرها یا ریتینرها ممکن است مقداری ناراحت کننده باشد تا زمانی که به استفاده از آن عادت کنید. اما امروزه روش های مختلفی برای کمک به کاهش درد ارتودنتیک وجود دارد، از پمادهای آرام بخش گرفته تا موم محافظت کننده، تا هر گونه ناراحتی را در حداقل نگهدارند.

ترس از بد به نظر رسیدن

کودکان و نوجوانان اغلب احساس ترس ویژه ای دارند از اینکه ممکن است ظاهر مضحکی پیدا کنند یا توسط دیگران مورد تمصخر قرار بگیرند. این نوع ترس در شرایط خاصی می تواند وخیم تر نیز شود، از جمله هنگام بازگشت به منزل و یا زمان گرفتن عکس یادگاری در کلاس درس.

آنچه باید بدانید این است که: از آنجا که برخی اجزاء این ابزار در رنگ های متعددی وجود دارند و در فناوری ارتودنسی امروز سبک های مختلفی می توان خلق نمود، این امکان وجود دارد که بتوان کاری کرد فرایند درمان با کمترین نا زیبایی در ظاهر سپری شود. گفتگو با ارتودنتیست و تیم درمان می تواند از ترس شما بکاهد و راهکاری قابل انجام پیش روی شما قرار بگیرد.

ترس از گیر کردن ذرات غذا کنار ابزار

داشتن ابزار برای صاف کردن دندان ها ممکن است منجر به بروز برخی مشکلات مانند گیر کردن غذا کنار ابزار، الاینر، یا بندها شود، اما در صورت کج بودن دندان ها، حتی بدون استفاده از ابزار نیز بین آنها غذا گیر خواهد کرد.

آنچه باید بدانید این است که: صاف کردن دندان ها در حقیقت مشکلات را کاهش می دهد و کمک می کند از بروز مشکلات آتی از جمله گیر کردن ذرات غذا بین دندان ها پیشگیری نمود، زیرا فواصل بین دندان ها بسته خواهند شد و همپوشانی ها برطرف خواهند شد.

ترس از ارتودنسی

ترس از ارتودنسی

ترس از اینکه درمان برای هیمشه ادامه خواهد داشت.

در زندگی هر فرد کودک یا نوجوانی، هر روز ممکن است به اندازه یک سال بگذرد. بنابراین، شنیدن اینکه درمان یک یا دو سال طول خواهد کشید احتمالاً برای آنها یک عمر طول خواهد کشید.

آنچه باید بدانید این است که: صحبت کردن با دیگر بیماران که درمان ارتودنسی آنها به پایان رسیده است، در اینجا کمک کننده خواهد بود. داشتن لبخند زیبا و یکدست چیزی است که هیچ کس از زمان گذاشتن برای بدست آوردن آن پشیمان نخواهد شد و افراد بزرگسال زیادی هستند که به دنبال درمان ارتودنسی هستند تا لبخندی زیباتر داشته باشند. بنابراین، در نمای بزرگتر، یک یا دو سال زمان گذاشتن برای رسیدن به لبخندی با اعتماد به نفس ارزش دارد.

ترس از بوی بد دهان در طول درمان

ارتودنسی راه طولانی پیموده است و کمک های زیادی برای تمیز و خوشبو نگهداشتن دهان وجود دارند. بنابراین، گرچه داشتن ابزارهای ارتودنسی داخل دهان ممکن است به معنای احتمال بوی بد دهان باشد، اما در حقیقت هیچ تأثیری نخواهد داشت.

آنچه باید بدانید این است که: تنها وجود بیماری یا بهداشت دهانی ضعیف موجب بروز بوی بد دهان خواهد شد. در غیر اینصورت، استفاده از نخ دندان های مخصوص و دهانشویه همراه با مسواک زدن منظم می تواند از بروز بوی بد دهان پیشگیری نماید.

پیشگیری از بوی بد دهان در طول ارتودنسی

هالیتوزیس یا بوی بد دهان یکی از مشکلات شایعی است که بیش از 50 درصد از کل افراد آن را طی یک دوره ای تجربه می کنند. این شرایط می تواند ناراحت کننده – زیرا مزه بدی داخل دهان بوجود می آورد- یا شرمنده کننده- وقتی اطرافیان آن را حس می کنند- باشد.

گرچه بوی بد دهان می تواند هرکسی را تحت تأثیر قرار دهد، افرادی که از بریس های ارتودنسی استفاده می کنند بیشتر مستعد بروز آن هستند.

از دیدگاه ارتودنتیست ها، بزرگترین نگرانی مربوط به بوی بد دهان ارتباط آن با سلامت دهان بیمار است. اصلی ترین مقصر این مزه و بوی ناخوشایند رشد بیش از حد باکتری است. باکتری ها ریشه اصلی پوسیدگی های دندانی هستند و یک دهان پر از دندان های پوسیده و کرم خورده نتیجه خوشایند و مطلوب برای سرمایه گذاری شما روی بریس ها نیست.

به اندازه کافی نمی توان روی اهمیت مراقبت از دندان ها در طول دوره ای که از بریس های ارتودنسی استفاده می کنید تأکید کرد. تمیز نگه داشتن بریس ها خطر پوسیدگی های دندان یا حساسیت لثه ها اطراف دندان ها- مشکلاتی که باعث کند شدن روند درمان شما می شوند- را کاهش خواهد داد.

وقتی ارتودنتیست بریس های شما را کار می گذارد، راهنمای کاملی از چگونگی مراقبت از دندان ها و تمیز نگه داشتن آنها را در اختیار شما قرار خواهد داد. بهداشت دهانی صحیح در دطول درمان شما نخستین خط دفاعی است که می توانید در برابر بوی بد دهان داشته باشید.

پیشگیری از بوی بد دهان و درمان آن تا میزان زیادی مشابه یکدیگر هستند. کارهای مختلفی هستند که با انجام آنها می توانید به کاهش وخامت هالیتوزیس خود کمک کنید یا از پیشرفت آن جلوگیری کنید.

پیشگیری از بوی بد دهان در ارتودنسی

پیشگیری از بوی بد دهان در ارتودنسی

بیشتر مسواک بزنید.

اکثر متخصصان دندانپزشکی حداقل دو مرتبه مسواک زدن در طول روز را توصیه می کنند. اگر از بریس های ارتودنسی استفاده می کنید و بوی بد دهان را تجربه می کنید، ممکن است لازم باشد دفعات بیشتری مسواک بزنید.

اما این کار را از حد نگذرانید. شاید غریزه شما به شما می گوید که هرچه مسواک شما فرچه های سفت تری داشته باشد دندان های شما تمیزتر خواهند شد. اما این الزاماً صحت ندارد. در حقیقت، مسواک زدن بیش از حد بریس ها می تواند به براکت ها یا سیم های کمانی روی آنها آسیب برساند. برخی نمونه های جدید الکتریکی آنها دارای حسگرهایی هستند که در صورتی که فشار زیادی به آنها وارد شود به صورت خود به خود خاموش می شوند.

محکم مسواک زدن، مخصوصاً با مسواک هایی که فرچه های سفت دارند می تواند موجب ساییدگی و خوردگی مینای دندان ها و حساسیت لثه ها نیز شود. محکم فشار دادن مسواک باعث نمی شود تأثیرگذاری آن افزایش پیدا کند. زمان گذاشتن برای مسواک زدن تمام سطوح، جلو و عقب، و نیز خط لثه ها، چیزی است که برای داشتن عادات خوب لازم است.

مسواک زدن با دفعات زیاد در طول هر روز می تواند تأثیرات منفی نیز داشته باشد. اگر فکر می کنید لازم است بیشتر از سه مرتبه در طول روز مسواک بزنید، ابتدا تأیید آن را از ارتودنتیست خود بگیرید.

روش صحیح مسواک زدن نیز مهم است. خمیر دندان خوب نیز به کاهش هالیتوزیس کمک می کند. خمیر دندان هایی که هدف استفاده از آنها متعادل ساختن pH دهان است و خمیر دندان های حاوی سدیم فلوراید به یک اندازه در مبارزه با بوی بد دهان مؤثر هستند. با این حال، عاقلانه است قبل از تغییر خمیر دندان خود با ارتودنتیست خود مشورت کنید. از آنجا که بوی بد دهان یکی یکی از مشکلات شایع همراه با بریس ها است، ممکن است برند خاصی به شما توصیه شود.

پیشگیری از بوی بد دهان در ارتودنسی

پیشگیری از بوی بد دهان در ارتودنسی

به طور منظم نخ دندان بکشید.

متأسفانه، کشیدن نخ دندان هنگام استفاده از بریس ها می تواند چالش برانگیزتر باشد. اما به این معنا نیست که می توان از انجام آن صرفنظر کرد. افراد زیادی هستند که به اشتباه فکر می کنند بهداشت دهانی آنها به اندازه کافی خوب است زیرا به طور منظم مسواک می زنند.

از آنجا که مسواک نمی تواند به پلاک های بین دندان ها دسترسی داشته باشد، پوسیدگی دندان و بیماری لثه می توانند در آن قسمت ها گسترش پیدا کنند، و این می تواند موجب بروز بوی بد دهان شود، و اصلاً مهم نیست چند مرتبه در طول روز دندان های خود را مسواک می زنید.

سیگار نکشید.

کشیدن سیگار نه تنها باعث می شود نفس شما بوی کلاسیک و قدیمی سیگار را بگیرد که افراد غیر سیگاری از فاصله دور نیز می توانند به راحتی آن را تشخیص دهند، بلکه خود تنباکو موجب خشکی دهان می شود، که باعث تخریب آنتی بادی های می شود که با باکتری های موجود در بزاق شما مبارزه می کنند.

اگر از بریس های ارتودنسی استفاده می کنید و سیگار می کشید، احتمال گسترش بوی بد دهان در شما بیشتر خواهد بود و احتمال حذف آن بسیار اندک خواهد باود تا زمانی که به طور کامل آن را ترک کنید. برای ترک راحت تر می توانید در جلسات مشاوره ترک سیگار شرکت کنید.

پیشگیری از بوی بد دهان در ارتودنسی

پیشگیری از بوی بد دهان در ارتودنسی

مراقب آنچه می خورید باشید.

چندین سال است که استفاده از انواع متنوعی از غذاهای حاوی کربوهیدرات اندک رواج یافته است و با همان شعرت باقی مانده اند. رژیم غذایی حاوی کتون ها، که یکی از زیر مجموعه های رژیم غذایی آتکینز است، در حال حاضر رایج است. و گرچه ممکن است برای باریک شدن کمر شما مناسب باشد، اما برای بوی دهان شما چندان خوب نیست.

بدن وقتی چربی می سوزاند، برخی مواد شیمیایی خاص به نام کتون ها را آزاد می کند. یکی از ویژگی های اصلی و شاخص ورود به مرحله چربی سوزی رژیم کتوز بوی بد دهان است. اگر از قبل نگران مشکلات ناشی از استفاده از بریس های ارتودنسی برای بو دهان خود هستید، احتمالاً لازم است این رژیم را کنار بگذارید.

صرف نظر از اینکه رژیم غذایی مورد علاقه شما چیست، باید تأثیر احتمالی غذاها و نوشیدنی های انتخابی خود روی بوی دهان را مد نظر قرار دهید. خوراکی ها و نوشیدنی هایی که منجر به بروز بوی بد دهان می شوند عبارتند از: سیر، پیاز، قهوه، و الکل. خوراکی ها و نوشیدنی هایی که احتمالاً منجر به بروز بوی بد دهان می شوند عبارتند از: لبنیات، گوشت ها، آبمیوه ها، و نوشابه های حاوی قند. خوراکی ها و نوشیدنی هایی که بوی دهان را بهتر می کنند عبارتند از: جعفری، پرتقال، سیب، گلابی، خربزه، کرفس، هویچ، خیار، چای سبز، و آب.

بدن خود را هیدراته نگه دارید

در طول مدتی که از بریس ها استفاده می کنید آب زیاد بنوشید. کم آب شدن بدن می تواند موجب بالا رفتن احتمال بوی بد دهان شود. مانند سیگار کشیدن، کم آب شدن بدن منجر به خشکی دهان می شود، که مانع تولید بزاق دهان می شود. باکتری هایی که در نتیجه بروز این مشکل چرک می کنند عامل بروز بوب بد دهان هستند.

توصیه استاندارد برای دریافت آب دو لیتر در روز است. با این حال، بسته به شیمی بدن شما، غذاها و دیگر نوشیدنی هایی که مصرف می کنید، و میزان فعالیت شما، ممکن است لازم باشد مقدار مایعات مصرفی خود را تنظیم کنید.

تنها به خاطر داشته باشید که اگر شما انتخاب کنید که مایع دیگری به عنوان منبع هیدراسیون مصرف کنید، پس از نوشیدن آنها باید دهان خود را با آب شستشو دهید، مخصوصاً اگر بریس استفاده می کنید.

از آدامس و آبنبات های خوشبو کننده دهان غافل نشوید.

از هر کس بپرسید بهترین راه برای پوشش دادن بوی بد دهان چیست، احتمالاً آدامس و آبنبات های خوشبو کننده دهان را به شما یادآوری خواهد کرد. با این حال، اگر از بریس ها استفاده می کنید، باید نسبت به این پیشنهاد با احتیاط بیشتری عمل کنید.

در طول مدتی که از بریس ها استفاده می کنید، هرگز نباید آدامس بجوید، حتی اگر برای دلیل خوبی باشد. مکیدن آبنبات های خوشبو کننده دهان می توانند گزینه بهتری باشند، با این حال باید از آبنبات هایی استفاده کنید که حل می شوند و نیازی به گاز زدن یا جویدن نداشته باشند. آبنبات های خوشبو کننده دهانی که پوسته محکمی دارند می توانند موجب شکسته شدن سیم ها و براکت های بریس های ارتودنسی شوند، علاوه بر این، جویدن آبنبات ها می تواند موجب گیر کردن ذرات آن کنار ابزار شود.

پیشگیری از بوی بد دهان در ارتودنسی

پیشگیری از بوی بد دهان در ارتودنسی

از ابزار زبان شوی استفاده کنید.

تمیز کردن منظم زبان یا ساییدن سطح زبان موجب حذف مقادیر زیادی از باکتری ها و مواد مغذی می شود که این باکتری ها از آنها تغذیه می کنند. رشد بیش از حد این باکتری ها داخل دهان در حقیقت سلامت لثه ها و دندان ها را تحت تأثیر قرار می دهد.

بسیاری از دندانپزشکان افزودن مرحله تمیز کردن زبان به کارهای روزانه بهداشت دهان و دندان ها توصیه می کنند، اما این کار در طول دوره استفاده از بریس های ارتودنسی مهم تر نیز هست.

دهان خود را با دهانشویه شستشو دهید.

به عنوان بخشی از کارهای معمولی که برای بهداشت دهان خود انجام می دهید، از دهانشویه های آنتی باکتریال استفاده کنید تا با بوی بد دهان، پلاک، و ژینژیویت مبارزه کنید.

برای مراجعه به دندانپزشک وقت بگیرید.

شاید فکر کنید شما که به ارتودنتیست مراجعه می کنید، چرا باید به دندانپزشک مراجعه کنید؟ باید بدانید که مراجعه منظم به دندانپزشک در طول مدتی که از بریس ها استفاده می کنید، بخش مهم از درمان ارتودنسی شما است. پاکسازی و چکاپ منظمی که دندانپزشک انجام می دهد چیزی فراتر از مسواک زدن و نخ دندان کشیدنی است که برای از بین رفتن بوی بد دهان و حفظ دندان ها در وضعیت خوب انجام می دهید تا لبخندی زیبا داشته باشید.

پیشگیری از بوی بد دهان در ارتودنسی

پیشگیری از بوی بد دهان در ارتودنسی

آیا بریس ها منجر به بوی بد صبحگاهی دهان می شوند؟

نیازی نیست نگران شوید! همه ما گاهگاهی بو بد صبحگاهی دهان را تجربه می کنیم. عموماً، مسواکی که ما به صورت روتین می زنیم می تواند ما را از شر بوی بد صبحگاهی دهان رها کند. اما برخی افراد وقتی بریس دارند، ممکن است بوی بدتری صبح ها تجربه کنند.

گرچه بوی بد کلی دهان علل متعددی می تواند داشته باشد، اما بوی بد صبحگاهی دهان اساساً در نتیجه خشکی دهان بوجود می آید. در طول مدتی که خواب هستید، سرعت تولید بزاق کند می شود، بدن این کار را انجام می دهد تا به شما کمک کند بخوابید- در غیر اینصورت شما مجبور خواهید بود تمام وقت آب دهان قورت دهید. بزاق برای سلامت دهان حیاتی است زیرا ذرات غذا را پاک می کند و حالت اسیدی دهان را کاهش می دهد، و کمک می کند باکتری های دهان تحت کنترل باقی بمانند. بنابراین وقتی بزاق در طول خواب این کار خود را انجام نمی دهد، و باکتری ها از کنترل خارج می شوند! این منجر به ایجاد مقدار زیادی گاز سولفور می شود که بو ایجاد می کند. این دلیل دیگری است که چرا مسواک زدن قبل از رفتن به رختخواب مهم است- این کار کمک می کند دوره خواب خود را با کمترین مقدار قند و باکتری داخل دهان خود آغاز کنیم.

اگر متوجه شدید با وجود بریس ها بوی دهان شما صبح ها بدتر می شود، ممکن است نشانه این باشد که شما نیاز دارید شب ها زمان بیشتری صرف مسواک زدن و کشیدن نخ دندان کنید.