ارتودنسی دندان پر شده یا روکش شده

قرار دادن براکت روی دندانی که روکش دارد یا درمان ریشه روی آن انجام شده است

گرچه اکثر بیمارانی که تحت درمان ارتودنسی قرار می گیرند در سنین بین 9 تا 14 سال قرار دارند، افراد بزرگسال بیش از پیش متقاضی مراقبت های ارتودنتیک شده اند. منظور از بیماران مسن تر دندان های مسن تری که در طول عمر خود به برخی از ترمیم های دندانی نیاز داشته اند. با این حال، از انجا که آنها متناسب با دهان شما و نیازهای خاص یکدست کردن دندان ها برای شما است، درمان ارتودنسی یک درمان کاملاً سفارشی و قابل تغییر و تطبیق است و می تواند با شرایط مختلفی که عمدتاً در افراد بزرگسال شایع هستند سازگار شود، از جمله روکش ها یا درمان های ریشه.

اکثر سیستم های بریس ها- شامل بریس های فلزی سنتی، بریس های سرامیکی شفاف، و براکت های دیمون- شامل همان اجزاء اساسی هستند. سیم ها درون شکاف براکت هایی قرار می گیرند که روی دندان ها چسبانده شده اند. با سفت کردن سیم ها فشار لازم برای هدایت دندان ها و فک ها به جای درست خود وارد می شود.

اگر قبلاً کار دندانپزشکی انجام داده باشید، درمان شما ممکن است تنها مقداری متفاوت پیش برود. متخصص ارتودنسی شما ممکن است تصمیم بگیرد رویکردی کمتر تهاجمی برای شما انتخاب کند، دندان های شما را آهسته تر جابجا کند و برای اجتناب از آسیب به روکش یا پر شدگی دندان نظارت را افزایش دهد. هنگام گذاشتن و برداشتن هر ابزار دیگری نیز احتیاط بیشتری خواهد کرد.

درمان ارتودنسی نباید دیگر اقدامات دندانی را تحت تأثیر قرار دهد، تا جایی که روکش، ونیر، یا پر شدگی دندان بدون هیچ خطری، دست نخورده و سالم باقی بماند، و تا زمانی که ارتودنتیست شما مهارت و تجربه کافی برای مدیریت درمان شما را داشته باشد.

تنها راه برای اینکه با اطمینان بدانید علیرغم وجود عواملی مانند روکش ها، درمان های ریشه، یا دندان های از دست رفته، آیا می توانید از درمان ارتودنسی بهره مند شوید یا خیر، این است که با یک ارتودنتیست معتبر مشورت کنید. این متخصصان علاوه بر آموزش های مرسوم در دانشکده دندانپزشکی، دو تا سه سال دیگر را صرف یادگیری دانش ارتودنسی کرده اند و تخصص لازم برای ارزیابی وضعیت شما و شناسایی بهترین گزینه های درمانی کرده اند.

ارتودنسی دندان عصبکشی شده

ارتودنسی دندان عصبکشی شده

ارتودنسی برای دندان پُرشده

پس از انجام درمان ریشه نه تنها می توانید براکت ارتودنسی دریافت کنید، بلکه در صورت لزوم، در طول مدتی که براکت ها روی دندان های شما قرار دارند نیز می توانید از درمان ریشه بهره مند شوید. بریس ها برای دندان هایی طراحی شده اند که نیاز به جابجایی دارند، و هیچ تداخلی در دیگر مراقبت های معمول دندانپزشکی ایجاد نمی کنند. اگر آنها سر راه باشند، ارتودنتیست شما ممکن است به سادگی براکت ها را به طور موقت بردارد تا زمانی که درمان ریشه به اتمام برسد. ارتودنتیست شما باید اطمینان حاصل کند که پس از جراحی درمان ریشه و قبل از آغاز درمان ارتودنسی یا پیشرفت درمان با تنظیمات بیشتر، دهان شما زمان کافی برای بهبود داشته است. توصیه عمومی بین 1 تا 2 ماه است تا اطمینان حاصل کنید که درمان شما موجب بروز التهاب یا تحریک لثه هایی نمی شود که از قبل حساس هستند.

ارتودنسی دندان عصبکشی شده

ارتودنسی دندان عصبکشی شده

پر شدگی دندان و براکت ارتودنسی

ارتودنتیست شما می تواند از مواد چسبنده خاصی برای چسباندن براکت ها به پر شدگی دندان ها استفاده کند. در موقعیت های دیگر، پر شدگی های بزرگتر ممکن است برای ایجاد فضای کافی برای قرار گرفتن براکت ها یات بندها، نیاز به فضا سازها (spacers) یا رابر بندها داشته باشند.

قبل از آغاز درمان ارتودنسی، هر گونه حفره موجودی باید پر شود، اما اگر پس از دریافت براکت ها نیز پر کردن دندان نیاز داشته باشید می توانید از آن بهره مند شوید. ممکن است لازم باشد براکت برداشته شود تا به حفره دسترسی داشته باشد اما پس از فرایند مجدداً روی آن چسبانده خواهد شد.

ارتقاء و بهبود بهداشت دهان لازم و ضروری است، مهم نیست از کدام درمان ارتودنسی بهره مند می شوید. گرچه پر شدگی های موجود هیچ چالشی بوجود نخواهند آورد اما لازم خواهد بود توجه ویژه ای به مسواک زدن، نخ دندان کشیدن، و آنچه می خورید داشته باشید تا از بروز حفره های آتی پرهیز کنید و از نیاز به پر کردن دندان در حالی که تحت درمان هستید پیشگیری نمایید.

ارتودنسی دندان عصبکشی شده

ارتودنسی دندان عصبکشی شده

دندان از دست رفته و براکت ها

درمان ارتودنسی موفق ممکن است حتی در صورتی که دندان از دست رفته داشته باشید نیز ممکن باشد. بسته به یک دسته عوامل، شامل وخامت وضعیت دندان های شما، ارتودنتیست شما ممکن است قادر باشد فضای به جا مانده از دندان از دست رفته را ببندد یا حتی فضای کافی برای جایگزین دندان را خلق یا حفظ کند. این به شما اجازه خواهد داد پس از درمان بتوانید کاشت ایمپلنت های دندانی را انجام دهید.

ارتودنسی دندان عصبکشی شده

ارتودنسی دندان عصبکشی شده

ایمپلنت های دندانی و براکت ها

گرچه ایمپلنت های دندانی نمی توانند جابجا شوند، اما ممکن است شما مجبور باشید دندان های اطراف را حرکت دهید تا مسئله یکدست نبودن دندان ها را برطرف کنید. باز باید تأکید کنیم، یافتن یک ارتودنتیست مجرب برای هر کسی که در پی درمان ارتودنسی است، ضروری است، بویژه در شرایط غیر متعارف که تکنیک های دقیق و مهارت های تخصصی از همه مهم تر هستند.

گزینه های درمانی جایگزین

برخی موارد وجود دارند که قرار دادن براکت های فلزی سنتی روی دندان های جلوی دهان- یا یک پر شدگی، روکش، یا ونیر- بهترین گزینه درمان برای شما نیست. در موارد شبیه این، ارتودنتیست شما ممکن است براکت ها را به پشت دندان ها بچسباند یا طرح درمان شما را با بریس های متحرک آغاز کند، مانند اینویزیلاین، در این حالت هیچ چیزی به دندان ها چسبانده نمی شود.

به صورت ایده آل، وضعیت موجود دندان ها، مانند حفره های دندانی، درمان های ریشه، یا بیماری لثه باید قبل از آغاز هر نوع درمان ارتودنسی مورد توجه قرار گیرند و درمان شوند. نه تنها درمان ارتودنسی می تواند موجب تشدید این مشکلات شود، بلکه می تواند در درمان دندان ها نیز تداخل ایجاد کند، طول درمان شما را افزایش دهد، و احتمالاً مانع بهترین مراقبت های دندانی ممکن شود.

آنچه لازم است در مورد روکش های دندانی بدانید

روکش اساساً پوششی برای دندان های آسیب دیده است. این پوشش می تواند از مواد مختلفی، از جمله فلز یا پرسلن، ساخته شود. شما ممکن است روی یکی از دندان های مولر خود روکش داشته باشید که به ندرت خود را نشان می دهد، مگر در مواردی که خمیازه می کشید، یا ممکن است روی یکی از دندان های جلوی خود روکش داشته باشید که به صورت ویژه و به گونه ای طراحی شده اند که دقیقاً با دندان های دیگر شما مطابقت داشته باشند.

عوامل متعددی وجود دارند که هنگام انتخاب روکش باید مد نظر قرار بگیرند، از جمله:

  • هزینه
  • استحکام
  • دوام

ظاهر طبیعی روکش دندان که از زیبایی لبخند شما چیزی کم نمی کند نیز ممکن است برای شما در اولویت باشد. دندانپزشک می تواند درمورد گزینه های مختلف با شما صحبت کند و به شما کمک کند دریابید چه چیزی نیازهای شما را بهتر را برآورده می کند.

روکش دندانی

روکش دندانی

انواع روکش های دندانی

انواع مختلف مواد می توانند برای ساخت روکش های دندانی استفاده شوند، از جمله:

  • پرسلاین
  • سرامیک
  • زیرکونیا
  • فلز
  • رزین کامپوزیت
  • ترکیبی از مواد

روکش های فلزی ضد زنگ

روکش های فلزی ضد زنگ تنها به عنوان روکش های موقت استفاده می شوند، زمانی که منتظر دریافت روکش های دائمی هستید. این نوع روکش ها عموماً برای کودکانی استفاده می شوند که دندان دائمی دارند، اما نمی توانند در برابر شیرینی هایی مقاومت کنند که موجب پوسیدگی بیشتر دندان هایی می شوند که قبلاً آسیب دیده اند.

روکش های پرسلاین

اگر شما دندانی دارید که ترک خورده است، رنگ آن تغییر کرده است، یا عملکرد خود را از دست داده است، یا به هر دلیلی لازم است از آن محافظت شود، برای رسیدگی به مشکل شما روکش های پرسلاین نیاز دارید تا آن دندان دوباره به حالت اولیه خود بازگردد. روکش های دندانی، که اغلب کلاهک نامیده می شوند، توسط دندانپزشکان، هم برای اهداف زیبایی و هم به طور معمول برای حل مشکلات بیماران استفاده می شوند.

در بالا گفته شد که روکش های دندانی با مواد مختلفی ساخته می شوند و کاربردهای آنها کاملاً متنوع است. با این حال، ثابت شده است که روکش های پرسلاین در مقایسه با روکش های سرامیکی یا طلا مزایای متعددی دارند. در زیر به بیان 3 مزیت برتر آنها خواهیم پرداخت.

احساس طبیعی بودن

اگر شما هم گذاشتن پروتزهای مصنوعی یا دنچرها به جای یا روی یکی از دندان های خود را امتحان کرده اید، باید بدانید چه احساس غیر طبیعی به شما می دهند- گاهی اوقات مدتی زمان می برد تا به آنها عادت کنید. با این حال، داشتن دنچر چیزی است که به خاطر ناراحتی که ایجاد می کنند عادت کردن به آن غیر ممکن است. علاوه بر احساس شیء خارجی که دنچرها داخل دهان ایجاد می کنند، فرد استفاده کننده برای پاکسازی باید آنها را به طور منظم از دهان خارج کند تا از بروز بیماری ها، عفونت، و بوی بد دهان اجتناب نماید.

علاوه بر این، آنها می توانند داخل دهان جابجا شوند و جویدن را دشوار سازند و درد نیز ایجاد کنند. با روکش های پرسلانی، افراد با این مشکلات مواجه نیستند و به گونه ای طراحی شده اند که دقیقاً شبیه دندان های طبیعی شما هستند و با دهان شما تطبیق دارند. روکش های پرسلاینی راحت هستند و اکثر بیماران معتقدند که آنها که اصلاً وجود شیء خارجی را داخل دهان خود احساس نمی کنند.

بازیابی عملکرد دندان

علاوه بر نیاز به یک روکش برای دلایل زیبایی، بیمار لازم است به خاطر آسیبی که به دندان او وارد شده است و غذا خوردن، و در موارد وخیم تر حرف زدن را برای او غیر ممکن کرده است، از آنها استفاده کند. این اتفاق زمانی می تواند رخ دهد که دندان به مرور زمان ساییده شده است و به دلیل یک حادثه ترک خورده یا شکسته است. روکش های پرسلاین عملکرد از دست رفته دندان را به آن باز می گردانند. درد و حساسیتی که در نتیجه عدم حمایت و آسیب دیدگی دندان بوجود می آید را از بین می برد. گرچه روش های دیگری برای حفاظت از دندان ها و نیز اهداف زیبایی و رفع حساسیت دندان ها وجود دارد، اما تعداد اندکی از آنها می توانند با این میزان موفقیت، به طور همزمان هر سه را برطرف نمایند.

ظاهر طبیعی داشتن

اکثر افراد روکش هایی می خواهند که به خوبی در کنار دندان های طبیعی آنها قرار بگیرند و با آنها تطبیق داشته باشند. روکش های طلا بی شک توجه همه را به خود جلب خواهند کرد و افراد خواهند فهمید که شما شک فرایند دندانپزشکی انجام داده اید. روکش های پرسلاین به گونه ای طراحی و ساخته می شوند که تا حد امکان با دندان های طبیعی شما تطبیق داشته باشند. هیچ ماده دیگری مانند پرسلاین به شما این مزیت ها را نخواهد داد.

مهم است وضعیت بیمار و نیز تجربه دندانپزشک و موقعیت مطب دندانپزشک، نرخ لابراتوار برای ساخت روکش دندانی، تجهیزات، امکانات رفاهی، و بیمه درمانی مد نظر قرار بگیرند تا دقیقاً مشخص شود روکش های دندانی از جنس پرسلاین چقدر هزینه خواهند داشت.

روکش های زیر کونیا

یکی از پرکاربردترین مواد برای ساخت روکش های دندانی زیرکونیا است. برخی از مزایای آنها عبارتند از:

  • عدم وجود هیچ گونه فلز
  • توانایی تحمل ساییدگی و فرسودگی
  • سازگار با بدن انسان
  • سختی و سفتی خارق العاده
  • شکل، اندازه، و رنگ قابل تغییر
  • برداشت مقدار کمتری از دندان
  • به اندازه کافی شفاف است تا شبیه دندان های طبیعی باشد.

بزرگترین مزیتی که روکش های زیرکونیا می توانند داشته باشند تأثیری است که روی زیبایی می توانند داشته باشند. بسیار مهم است که روکش های دندانی داشته باشید که درست شبیه دندان های طبیعی به نظر برسند، مخصوصاً وقتی قرار است جایی قرار بگیرد که وقتی لبخند می زنید، قابل مشاهده است.

لازم است از ظرفیت های روکش های زیرکونیا آگاه باشید وقتی بر اساس نحوه قرار گیری روی دندان تغییر داده می شود. روکش های زیرکونیا نه تنها جایگزین یک دندان می شوند، بلکه می تواند به گونه ای شکل داده شود که دقیقاً شبیه دندانی به نظر برسد که جایگزین آن می شود. به همین دلیل است که افرادی که روکش زیرکونیا دارند از نشان دادن آن لبخند زیبای طبیعی اعتماد به نفس دارند.

برای حصول اطمینان از غیر قابل تخریب بودن روکش های تمام شده، تولید کننده های روکش های زیر کونیا در حال طراحی و تولید روکش های دندانی هستند که به صورت سفارشی از بلوک جامد مواد پخته شده در درجه حرارت بالا تهیه می شوند. این مواد سازگاز با بدن انسان هستند، به این معنا که برای ماندن داخل دهان انسان برای مدت زمان طولانی بی خطر هستند. نکته فوق العاده ای که در مورد روکش های زیرکونیا وجود دارد این است که لازم نیست نگران واکنش های منفی بدن باشید زیرا بدن انسان آن را پس نخواهد زد. بسیاری از افراد چندین دهه از آنها استفاده کرده اند و این یک حقیقت ثابت شده است که بدن انسان به خوبی آن را تحمل خواهد کرد.

روکش های زیرکونیا دچار خوردگی نمی شوند. علاوه بر این، دارای مواد سرامیکی محکمی است که مانع ظاهر شدن خطوط تیره رنگ کنار لثه ها می شوند- مانند آنچه شما اطراف روکش های ترکیبی پرسلاین و فلز می بینید. برخلاف دیگر روکش های دندانی، شما قادر به حس کردن دماهای خیلی بالا یا پایین نخواهید بود. دلیل وقوع این اتفاق این است که روکش های زیرکونیا رسانای الکتریکی نیستند.

روکش های زیرکونیا از یک تکه کریستال آسیاب شده ساخته می شوند، بنابراین آنها 5 برابر بیشتر از نمونه های ترکیبی فلز و پرسلاین خود محکم تر هستند. روکش های زیرکونیا جدا از استحکام آنها، ظاهری برجسته ای که روکش های پرسلاین به خاطر آن شناخته شده اند را ندارند. بریج ها و روکش های دندانی که از زیرکونیا ساخته می شوند به اندازه ای محکم هستند که می توانند برای هر جایی داخل دهان استفاده شوند. این روکش ها می توانند فشاری که برای جویدن و آسیاب کردن به دندان های عقب دهان وارد می شوند، و نیز فشار گاز زدنی که به دندان های جلوی دهان وارد می شود را تحمل کنند.

گرچه خود روکش تقریباً تخریب ناپذیر است، اما سایش مواد سخت روکش به دندان های دیگر قابل مشاهده نیست و این می تواند موجب پوسیدگی آنها شود. پوسیدگی تنها در صورتی قابل تشخیص است که روکش افتاده باشد.

قیمت روکش های زیرکونیا بسیار بالا است و به شهری که برای دریافت آنها برنامه ریزی می کنید نیز بستگی دارد. تجربه دندانپزشک و متخصص دندانپزشکی و نیز اندازه روکش همگی روی هزینه ها تأثیر دارند. اما از بین همه روکش های دندانی که در بازار وجود دارند، روکش های زیرکونیا به خاطر ظاهر طبیعی، دوام، و سازگار بودن آنها با بدن انسان گرانترین است.

روکش های سرامیکی

اگر دندان شما در حال شکسته شدن است، و پس از شناختن همه گزینه هایی که دارید انتخاب می کنید یک روکش دندانی داشته باشید، بهترین چیزی که ارزش پول شما را دارد دریافت روکش های سرامیکی است که با جدیدترین فناوری تولید شده اند. روکش های سرامیکی به مقاومت در برابر ساییدگی شهرت دارند و ثابت شده است که وظیفه خود را به خوبی انجام می دهند و از نظر زیبایی فریبنده هستند.

بیمارانی که از این نوع روکش ها استفاده می کنند تأیید می کنند که آنها بسیار راحت هستند، به میزان قابل توجهی توانایی مقاومت در برابر فشارهای ناشی از جویدن دارند. همه روکش ها و بریج های سرامیکی فاقد فلز هستند، به این معنا که آنها انتخابی فوق العاده برای بیمارانی هستند که به فلزات واکنش حساستی نشان می دهند. فناوری CAD/CAM برای جایگذاری روکش روی دندان و حصول اطمینان از بهترین تناسب با آن استفاده می شود.

همه روکش های سرامیکی می توانند به صورت سفارشی ساخته شوند. رنگ روکش می تواند دقیقاً شبیه دندان های دیگر باشد، و اگر شما بخواهید، حتی می تواند روشن تر نیز انتخاب شود. تغییر رنگ دندان ها و نقائص آنها می توانند بهبود پیدا کنند و منطبق با زیر ساخت های سرامیکی باشند. علاوه بر این، مواد پرسلاینی روکش بهتر از یک کور فلزی به یک کور سرامیکی می چسبند و یک پیوند قوی تر بوجود می آورند.

یکی دیگر از مزایای روکش های تمام سرامیکی خلق یک نمونه دقیق از یک دندان خاص است. در طول مدتی که بیمار منتظر است، روکش می تواند برش داده شود، و از این طریق در زمان صرفه جویی شود و از زمان تعلیقی که برای ساخت دندان های جایگزین مانند دنچرها در لابراتوار دندانپزشکی لازم است کاسته می شود. روکش های تمام سرامیکی به اندازه روکش های سنتی که زیر ساخت آنها فلزی است نیاز به فضای زیاد ندارند.

مزیت قطعی این نوع روکش ها این است که می توان مقدار بیشتری از دندان طبیعی زیر آن حفظ کرد. بعلاوه، احتمال آسیب رسیدن به عاج حساس دندان های طبیعی کمتر خواهد بود. برای بیمار، وقتی روکش روی دندان قرار می گیرد، حساسیت دندان ها کاهش پیدا می کند و باعث می شود روکش های سرامیکی مفید و نیز گزینه سالم تری باشند.

روکش های سرامیکی چگونه روی دندان قرار می گیرند؟

قرار گیری روکش های سرامیکی روی دندان ها مانند هر نوع روکش دیگری انجام می شود. دندانپزشک پس از پاکسازی، به عنوان یک شکل از آماده سازی شکل دندان را تغییر می دهد. دندان به شکل میخ تراشیده می شود تا اجازه دهد روکش سرامیکی محکم روی دندان قرار بگیرد. با استفاده از بتونه دندانپزشکی، از دندان ها قالب گرفته می شود. قالب به لابراتوار دندانپزشکی ارسال می شود، جایی که از آن برای ساخت روکش جدید استفاده می شود.

در طول مدتی که روکش اصلی ساخته می شود، یک روکش موقت روی دندان قرار می گیرد، که حدود 2 تا 3 هفته طول خواهد کشید. پس از آماده شدن روکش جدید بیمار برای دریافت آن به مطب باز می گردد. دندانپزشک سطح دندان را زبر می کند و آن را اسید اچ می کند تا روکش بهتر روی آن بچسبد. پس از رضایت بیمار از تناسب روکش با دندان، دندانپزشک با استفاده از سمان دندانپزشکی روکش را روی دندان محکم می کند. دندانپزشک به بیمار توصیه خواهد کرد که از خوردن غذاهای خشک و نیز دندان قروچه کردن اجتناب نماید. برای دوام بیشتر روکش های دندانی، چکاپ های منظم دندانپزشکی لازم هستند.

هزینه های روکش های سرامیکی متفاوت هستند. این به محل دندانپزشک، تخصص او، تعداد روکش های دندانی مورد نیاز، مزایای بیمه خدمات درمانی بیمار، و عوامل دیگر بستگی دارد.

هنگام انتخاب مواد برای روکش، دندانپزشک عواملی مانند عوامل زیر را مد نظر قرار می دهد:

  • موقعیت دندان.
  • هنگام خندیدن چه مقدار از دندان مشاهده می شود.
  • وضعیت بافت لثه اطراف دندان.
  • عملکرد دندانی که نیاز به روکش دارد.
  • مقدار باقی مانده از دندان طبیعی.
  • رنگ دندان های کناری.

علاوه بر این، شما می توانید در مورد اولویت های شخصی خود با دندانپزشک صحبت کنید.

روکش های دندانی موقت

یک روکش موقتی دقیقاً همان چیزی است که همان طور که از نام آن بر می آید، فقط برای مدت زمان کوتاهی داخل دهان باقی می ماند. دندانپزشک شما آن را با چسبی روی دندان شما قرار خواهد داد که به راحتی خارج خواهد شد، به همین دلیل به اندازه روکش های دائمی قوی نخواهد بود. این کار زمانی انجام می شود که منتظر هستید روکش دائمی شما ساخته شود و در جلسه دوم روی دندان شما قرار بگیرد.

روکش دندانی

روکش دندانی

روکش های یک روزه یا فوری

شما می توانید یک روکش را در یک جلسه دریافت کنید. در برخی مطب های دندانپزشکی با استفاده از یکی از چندین روش شامل CAD/CAM (طراحی با کمک کامپیوتر/ ساخت با کمک کامپیوتر) روکش های یک روزه یا فوری روی دندان بیمار چسبانده می شوند. روکش دندانی جدید شما در مطب طراحی و با استفاده از یک تکه سرامیک ساخته می شود.

آنله یا روکش 4/3

برخی روکش ها تنها بخشی از دندان را پوشش می دهند. اگر یک روکش کامل نیاز نداشته باشید، ممکن است دندانپزشک شما به جای آن یک روکش 4/3 را به شما پیشنهاد دهد.

چه کسانی روکش دندان نیاز دارند؟

اگر شما یک پوسیدگی بزرگ داشته باشید، که آنقدر بزرگ باشد که برای پر شدن مناسب نباشد، شاید زمان استفاده از روکش دندان فرا رسیده باشد. علاوه بر این، اگر دندان شما مشکلات زیر را داشته باشد، ممکن است روکش نیاز داشته باشید:

  • به شدت فرسوده شده است.
  • ترک خورده است.
  • ضعیف شده است.

علاوه بر اینها، روکش دندان پس از انجام درمان ریشه نیز توصیه می شود، زیرا دندان شکننده تر است و نیاز به حمایت دارد.

اگر یکی از دندان های خود را از دست داده اید، و دندانپزشک شما باید برای شما بریج یا ایمپلنت استفاده کند، ممکن است شما گزینه خوبی برای روکش های دندانی باشید.

روکش دندانی

روکش دندانی

هزینه روکش های دندانی

روکش های دندانی در مراکز مختلف قیمت های متفاوتی دارند، و بسته به موادی که برای ساخت آنها استفاده می شود، و نیز اندازه دندان، هزینه روکش آن متفاوت خواهد بود. شاید گران ترین روکش های موجود روکش های طلا باشند. روکش های تمام فلز از یک نوع آلیاژ فلز ساخته می شوند، و ارزان تر از روکش های طلا یا پرسلاین هستند.

اگر دندانپزشک برای آماده سازی دندان قبل از کارگذاری روکش اقدامات گسترده تری انجام داده باشد نیز هزینه بیشتری باید بپردازید. برای مثال، ممکن است شما درمان ریشه یا ایمپلنت دندانی نیاز داشته باشید، که هر دوی آنها موجب بالا رفتن هزینه های شما می شوند.

بیمه درمانی ممکن است همه یا بخشی از روکش های دندانی شما را تقبل نماید. با این حال، خدمات بیمه شما ممکن است تنها انواع مشخصی از روکش های دندانی را پوشش دهد. با دندانپزشک خود در مورد انواع روکش هایی که در دسترس دارد و برای نیازهای دندانی شما مناسب هستند صحبت کنید تا کمک کند هزینه دندانپزشکی شما مشخص شود.

روند کارگذاری روکش های دندانی

روند کارگذاری روکش های دندانی به این بستگی خواهد داشت که آیا دندانپزشک روش چند روزه یا روش یک روزه را برای شما انتخاب کند.

فرایند چند روزه با روکش موقت

برای استفاده از روکش های سنتی، لازم خواهد بود چند مرتبه به دندانپزشک مراجعه کنید:

  1. دندانپزشک دندان شما دندانی که نیاز به روکش دارد را معاینه و آن را آماده می کند. این شامل گرفتن عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس می شود. علاوه بر این، قبل از آن از دندان ها یا دهان شما قالب خواهد گرفت.
  2. دندانپزشک بخشی از لایه بیرونی دندان شما را می تراشد و تخلیه می کند.
  3. از دندان تراشیده شده و دندان های مجاور آن قالب گرفته خواهد شد.
  4. دندانپزشک برای محافظت از دندان روکش موقتی روی آن قرار خواهد داد.
  5. دندانپزشک قالب را برای ساخت روکش به لابراتوار ارسال خواهد کرد. این مرحله ممکن است چند هفته طول بکشد.
  6. وقتی روکش از لابراتوار ارسال می شود، باید برای دومین مرتبه به دندانپزشک باز گردید، تا دندانپزشک شما بتواند روکش را روی دندان شما بچسباند.

فرایند یک روزه

برای کارگذاری یک روزه روکش های دندانی، می توانید مرحله روکش های موقتی را حذف کنید.

  1. دندانپزشک یک تصویر دیجیتالی از دهان شما می گیرد.
  2. دندانپزشک با استفاده از یک اسکن دیجیتالی از تصاویر شما، همان لحظه در مطب یک روکش برای شما می سازد. ممکن است لازم باشد 1 تا 2 ساعت داخل مطب منتظر بمانید تا روکش شما ساخته شود.
  3. وقتی روکش شما آماده شد، دندانپزشک آن را در جای خود روی دندان خواهد چسباند. کل فرایند حدود 2 تا 4 ساعت طول خواهد کشید.

شما بسته به موقعیت خاص خود، قادر خواهید بود در طول مدتی که منتظر ساخت روکش خود هستید به محل کار خود باز گردید.

همه دندانپزشکان فناوری لازم برای ساخت روکش های یک روزه را ندارند. از دندانپزشک خود بپرسید آیا این گزینه را در دسترس دارند و اینکه هزینه تقریبی آن چقدر خواهد بود، مخصوصاً اگر بیمه خدمات دندانپزشکی ندارید.

مراقبت از روکش های دندانی

وقتی روکش دندانی در جای خود قرار گرفت، مهم است به درستی از آن مراقبت شود. توجه با دقت به روکش می تواند طول عمر آن را افزایش دهد. در زیر به بیان برخی از نکات کمک کننده خواهیم پرداخت:

  • با دقت مسواک زدن را تمرین کنید. اگر قبلاً دو مرتبه در روز مسواک نمی زده اید، وقت شروع این روند فرا رسیده است. اگر روکش دندانی شما یا دندان های اطراف آن به سرما یا گرما حساس هستند، به فکر استفاده از خمیر دندان مخصوص دندان های حساس باشید.
  • نخ دندان کشیدن روزانه می تواند کمک کند همه دندان های شما روی فرم باقی بمانند.
  • از خوردن غذاها سفت بپرهیزید. جویدن یخ، یا غذاهای سفت باعث شکسته شدن روکش دندانی شما می شوند، مخصوصاً اگر روکش دندانی شما از جنس پرسلاین است.
  • اگر شب ها دندان های خود را روی یکدیگر فشار می دهید و می سایید، دندانپزشک شما ممکن است محافظ دندان شبانه را برای محافظت از روکش دندانی شما و دندان های مجاور آن پیشنهاد دهد.
روکش دندانی

روکش دندانی

مراقبت از روکش دندانی موقتی

بویژه باید با روکش دندانی خود به آرامی برخورد کنید زیرا چسب آنها تنها به منظور کارگذاری کوتاه مدت روکش روی دندان استفاده شده است. مثل قبل مسواک بزنید، اما با آرامش مسواک بزنید. وقتی نخ دندان می کشید، سعی کنید نخ دندان را از طرفین دندان بیرون بکشید به جای آنکه آن را رو به بالا خارج کنید، زیرا می تواند باعث شل شدن روکش دندانی شود. در صورت خارج شدن یا شکستن روکش موقت در طول مدتی که منتظر ساخت روکش های دندانی هستید، با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

روکش دندانی

روکش دندانی

مشکلات احتمالی داشتن روکش دندانی

روکش می تواند راهکاری بسیار مفید برای مشکلات قابل توجه یکی از دندان های شما باشد. اما خطرات و مشکلات و پیچیدگی های احتمالی نیز وجود دارند که ممکن است پس از دریافت روکش های دندانی تجربه کنید.

حساسیت دندان

اصلاً غیر طبیعی نیست که دندانی که روکش شده است به سرما یا گرما حساس باشد. با این حال، اگر هنگام بستن بایت دندان شما به فشار خیلی حساس است، ممکن است روکش متناسب با دندان قرار نگرفته باشد. با دندانپزشک خود در مورد امکان تعویض محل قرار گیری روکش یا پر کردن بالای روکش صحبت کنید.

لب پر شدن روکش

انواع خاصی از روکش ها، مخصوصاً روکش های تمام پرسلاین، بیشتر مستعد لب پر شدن هستند. دندانپزشک شما ممکن است بتواند لب پر شدگی های جرئی را اصلاح نماید. پرسلاینی که برای روکش های ترکیبی پرسلاین و فلز استفاده می شود ممکن است شکسته شود، و ساختار فلزی زیرین آن آشکار شود. اگر هنوز فلز دست نخورده باشد، این لب پر شدگی ها هنوز هم قابل اصلاح هستند.

خارج شدن یا شل شدن روکش های دندانی

اگر چسب برای نگه داشتن روکش دندانی در جای خود به اندازه کافی وجود نداشته باشد، روکش دندانی شما می تواند شل یا خارج شود. اگر فکر می کنید روکش شما لق شده و تکان می خورد با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

واکنش حساسیتی

این واکنش اصلاً شایع نیست، اما برخی افراد می توانند واکنش حساسیتی به فلزی داشته باشند که در برخی روکش های دندانی استفاده می شوند.

بیماری لثه

اگر متوجه شدید لثه های اطراف روکش های دندانی شما زخم و حساس شده یا سوزش دارد، یا این منطقه شروع به خونریزی کرد، ممکن است ژنژیویت یا بیماری لثه شما در حال گسترش باشد.

روکش های دندانی چقدر دوام دارند؟

طول عمر روکش های دندانی می تواند بین 5 تا 15 سال باشد. برخی روکش های دندانی محکم تر از بقیه هستند، بنابراین آنها بشتر دوام می آورند.

برای مثال مطالعه ای که در سال 2016 سه نوع مختلف روکش های دندانی را تحت “فشار های بالای بایت” مورد بررسی قرار داد، مشخص شد روکش های یکپارچه زیرکونیا کمتر احتمال دو نیم شدن یا ترک خوردن و شکستن دارند. روکش های یکپارچه روکش هایی هستند که از یک قطعه منسجم از مواد، مانند زیرکونیا ساخته می شوند.

با این حال، محققان از مدل هال برای آزمایشات خود استفاده کردند. علاوه بر این، آنها هشدار دادند که تفاوت هایی که در جایگذاری روکش های دندانی وجود دارد، و دیگر عوامل می توانند نتایج را در افراد واقعی تحت تأثیر قرار دهند.

به عنوان یک قانون کلی، روکش های طلا و روکش های ترکیبی پرسلاین و فلز بیشتر از همه دوام دارند. روکش های دندانی تمام سرامیک و تمام پرسلاین ممکن است ظاهر طبیعی تری داشته باشند، اما آنها معمولاً به اندازه نمونه های فلزی یا ترکیب پرسلاین و فلز محکم و قوی نیستند. روکش های تمام رزین نیز سریع تر ساییده می شوند.

روکش های دندانی اگر به درستی مراقبت شوند می توانند چندین سال دوام داشته باشند.

روکش دندانی

روکش دندانی

جایگزین های روکش های دندانی

دندانپزشک شما به احتمال زیاد روکش هایی را به شما پیشنهاد خواهد داد که برای شرایط خاص شما بهتر عمل می کند یا بهترین گزینه جایگزین است.

به عنوان مثال، دندان های شما ممکن است برای حمایت از یک پر شدگی معمولی بسیار ضعیف یا پوسیده شده باشند، بنابراین اگر این دندان ها در جلو قرار داشته باشند، ونیرهای دندانی یا دیگر انواع درمان ها توصیه می شوند. یا دندان شما ممکن است پوسیدگی یا حفره ای داشته باشد که برای پر شدن خیلی بزرگ باشد، و دندانپزشک شما روکش را به عنوان بهترین گزینه درمانی جایگزین برای محافظت از دندان پیشنهاد می دهد.

وقتی نوبت به روکش های دندانی می رسد، شما ممکن است گزینه های متعددی داشته باشید. هیچ چیزی مانند روکش ها نمی تواند به خوبی روی دندان ها قرار بگیرد، اما برخی از انواع روکش ها ممکن است بیشتر از بقیه جذاب باشند. در نهایت، همه چیز متناسب با نیازهای خاص شما خواهد بود. با دندانپزشک خود در مورد بهترین نوع روکش برای شما و نیازهای خاص خود صحبت کنید.

بی حسی و بیهوشی در دندانپزشکی

گاهی اوقات میزان راحتی بیمار در محیط مطب دندانپزشکی اجازه نمی دهد درمان در حالی که بیمار هشیار است انجام شود. یا اینکه تنها ممکن است تعداد دندان هایی که نیاز به درمان دارند بیشتر از آن باشد که بیمار تحمل کند بی حرکت روی صندلی دندانپزشکی بماند. استرس و اضطراب، میزان درد، و تجربیات دندانپزشکی در گذشته عوامل مهمی هستند که به این موضوع مربوط می شوند. در این موارد، بی حسی یا بیهوشی کامل گزینه های درمانی مهمی هستند که می توانند تکمیل بی خطر درمان رت تسهیل کنند در حالی که تجربیات منفی دندانپزشکی را به حداقل می رسانند. امروزه، دندانپزشکان و ارتودنتیست ها خرسند هستند که به بیماران خود گزینه های راحت، بی خطر، و مؤثر بی حسی دندانپزشکی را ارائه می دهند. بیمارانی که از بی حسی دندانپزشکی بهره مند می شوند، ممکن است یکی از شرایط زیر را داشته باشند:

  • ترس و اضطراب از مراجعه به دندانپزشک (فوبیای دندانپزشکی)
  • دشوار بودن آرام نشستن برای مدت زمان طولانی
  • دشوار بودن بی حس شدن و بی حس مانند با داروهای بی حس کننده
بی حسی و بیهوشی در دندانپزشکی

بی حسی و بیهوشی در دندانپزشکی

آرام بخش دندانپزشکی چیست؟

آرام بخش دندانپزشکی به متخصصان دندانپزشکی اجازه می دهد انواع فرایندهای دندانپزشکی را بدون هیچ خطری و به راحتی برای بیماران در تمام سنین- از کودکان و نوجوانان گرفته تا افراد بزرگسال- ارائه دهند، افرادی که هنگام مراجعه به دندانپزشک اضطراب زیادی را تجربه می کنند. آرام بخش دندانپزشکی مزایای زیادی دارد، از جمله:

  • هیچ خاطره ای از قرار گرفتن تحت فرایند به جا نخواهد ماند یا چیزی که به خاطر خواهید آورد بسیار اندک خواهد بود.
  • در حالی که تحت آرام بخش ها قرار دارید متوجه گذر زمان نمی شوید.
  • هیچ بو یا صدایی احساس نمی کنید.
  • در طول درمان ترس و اضطراب شما کاهش می یابد.
بی حسی و بیهوشی در دندانپزشکی

بی حسی و بیهوشی در دندانپزشکی

نگرانی والدین از بیهوش شدن فرزندانشان؛ چه سطوحی از آرام بخش ها در دسترس هستند؟

استفاده از آرام بخش ها در دندانپزشکی نیاز به تخصص و گذراندن دوره های ویژه دارد و معمولاً برای استفاده از آنها در دندانپزشکی اطفال از متخصصان بیهوشی کمک گرفته می شود زیرا آنها تجربه لازم و کافی برای استفاده بی خطر از آرام بخش ها را دارند. آرام بخش ها در دندانپزشکی در سه حالت استفاده می شوند: آرام بخش های خفیف، آرام بخش های متوسط، و بیهوشی کامل.

  • آرام بخش های خفیف- آرام بخش های خفیف که تحت عنوان anxiolysis نیز شناخته می شوند، سبک ترین شکل آرام بخش ها در دندانپزشکی هستند و برای بیمارانی مناسب هستند که در فضای دندانپزشکی مقداری اضطراب دارند. آرام بخش های خفیف ممکن است از طریق خوراکی یا تنفسی مصرف شوند. بیمار در طول کل فرایند بیدار باقی می ماند یا مقداری احساس خواب آلودگی خواهد داشت و قادر است بدون کمک نفس بکشد، و احساس آرامش خواهد داشت. بیماران عموماً پس از آرام بخش های خفیف ظرف چند ساعت پس از تکمیل فرایند بهبود پیدا می کنند. وقتی تنها اکسید نیتروز/ اکسیژن (گاز خنده) برای آرام بخش های خفیف استفاده می شود، تأثیر آن ظرف 5 دقیقه سپری کردن بدون گاز از بین خواهد رفت.
  • آرام بخش های متوسط (هشیار) خوراکی- این نوع آرام بخش ها برای بیمارانی استفاده می شوند که استرس و اضطراب خفیف تا متوسط دارند و بیمارانی که نیاز دارند تحت فرایندهای طولانی تر یا پیچیده تری قرار بگیرند. آرام بخش های خوراکی به آرام بخش هایی اطلاق می شوند که از راه دهان وارد بدن می شوند و بیمار با آنها هشیار باقی می ماند. با استفاده از این نوع آرام بخش ها بیمار ممکن است بیدار باشد و در طول فرایند به محرک های کلامی واکنش نشان دهد، اما ممکن است گاهگاهی به خواب برود، یا حتی ممکن است آشفته و پریشان شود. توصیه می شود که بیمارانی که آرام بخش های متوسط را دریافت می کنند، برای مراجعه به مطب، باید یکی از والدین یا شخص دیگری آنها را همراهی کند، زیرا ممکن است چند ساعت طول بکشد تا اثر داروی آرام بخش از بین برود و رانندگی کردن ممکن است خطرناک باشد.گرچه داروهای آرام بخشی که برای هشیار مانند و بی حس شدن استفاده می شود باعث می شوند هیچ چیز از فرایند در حافظه باقی نماند، برخی بیماران ممکن است مقداری از فرایند را به خاطر بیاورند. وقتی 1 یا 2 منطقه از دهان بیمار نیاز به درمان دارند (مثلاً بالا راست و پایین چپ) OCS روشی صحیح برای کنترل و مدیریت استرس و اضطراب است.
بی حسی و بیهوشی در دندانپزشکی

بی حسی و بیهوشی در دندانپزشکی

  • بیهوشی کامل- بیمارانی که تحت بیهوشی کامل درمان می شوند، در طول کل فرایند دندانپزشکی خود کاملاً بیهوش هستند و چیزی احساس نمی کنند و از فرایند درمان چیزی به خاطر نمی آورند. مانند یک اتاق جراحی بیمارستان، یک متخصص بیهوشی تمام مدت حضور دارد، داروی بیهوشی اعمال می کند و در طول مدتی که دندانپزشک روی درمان دهان و دندان بیمار متمرکز است، علائم حیاتی بیمار را چک می کند. توصیه می شود که کودکانی که بیهوشی کامل دریافت می کنند هر دو والدین آنها را همراهی کنند. زیرا ممکن است چندین ساعت طول بکشد تا اثر داروی آرام بخشی که در طول بیهوشی کامل استفاده می شود به طور کامل از بین برود، و در طول این مدت باید کودک کاملاً تحت نظر باشد. بیهوشی عمومی می تواند هم در مطب و هم در بیمارستان انجام شود. وقتی 3 تا 5 منطقه از دهان نیاز به درمان دارند، زمانی که اضطراب شدید باشد، یا زمانی که کودک بسیار کم سن است و اصلاً همکاری نمی کند، ممکن است GA بهترین روش مراقبتی باشد.

آرام بخش ها چگونه اعمال می شوند؟

  • استنشاق- اکسید نیتروز، یا گاز خنده با اکسیژن ترکیب شده است و از راه بینی استنشاق می شود. این متداول ترین روش برای کاهش اضطراب خفیف تا متوسط در دندانپزشکی کودکان است. بهبود به سرعت اتفاق می افتد بنابراین بیماران می توانند به سرعت به فعالیت های عادی خود بپردازند. در طول بیهوشی کامل، سایر گازهای استنشاق شده پزشکی با اکسید نیتروز و اکسیژن ترکیب می شوند، که باعث بیهوشی خیلی سریع تر می شوند.
  • خوراکی- یکی از تکنیک های معمول برای استفاده از آرام بخش های در دندانپزشکی، تجویز نوع خوراکی آنها است. این روش آسان است و نیازی به استفاده از سوزن ندارد. قبل از آغاز فرایند، به کودک شما مایع یا قرص آرام بخش داده می شود، که باعث می شود تا زمانی که درمان آغاز شود کودک آرام شده باشد.
  • وریدی- با آرام بخش های وریدی، یک ماده آرام بخش از طریق رگ یا مستقیم به داخل ورید تزریق می شود. این روش به سرعت وضعیت هشیاری کودک را تحت تأثیر قرار می دهد و تا زمانی که برای فرایند لازم باشد می تواند ادامه پیدا کند.

لثه های خیلی بلند یا خیلی کوتاه: لبخند لثه ای و دندانی

لبخند یک فرد یکی از نخستین چیزهایی است که مردم از آن فرد به خاطر می آورند. ما دقت می کنیم دندان های افراد چقدر بزرگ، صاف و یکدست، کج، سفید، یا زرد هستند، و اینکه آیا بریس دارند یا خیر. علاوه بر این ما به چیزهایی دقت می کنیم که آنها ترجیح می دهند ما به خوبی ندیده باشیم. ویژگی هایی مانند قابل مشاهده بودن مقدار زیادی لثه یا “لبخند لثه ای” و چیزهایی مانند بلند بودن بیش از حد دندان ها “لبخند دندانی” وقتی این چیزها به یک یا چند دلیل در کیفیت هر روز زندگی شما اختلال ایجاد می کنند، ممکن است شما بخواهید نگاهی داشته باشید به فرایندهایی که می توانید انجام دهید تا این نگرانی ها را برطرف کنید و اعتماد به نفس خود را بالا ببرید.

شاید شما نیز به این موضوع فکر کرده باشید که داشتن لبخند لثه ای یا لبخند دندانی واقعاً به چه معناست، و اینکه آیا شما می توانید در یکی از این گروه ها قرار بگیرید یا خیر. در بنیادی ترین سطح خود، لبخند لثه ای به بالا آمدن بیش از حد سطح خط لثه ها هنگام لبخند زدن اشاره دارد. ضرورتاً، این اصطلاح نشان دهنده فردی است که لبخند او بیشتر از آنکه در آن دندان قابل مشاهده باشد لثه دیده می شود و هیچ تعادلی بین این دو وجود ندارد. از سوی دیگر، در لبخند دندانی بیشتر از لثه ها دندان ها قابل مشاهده هستند، که نسبت لثه به دندان را تخریب می کند، علاوه بر این منجر به ایجاد عدم تعادل در لبخند فرد می شود. به خواندن این مطلب ادامه دهید تا بیشتر در مورد این شرایط اطلاعات کسب کنید، و اینکه آیا اصلاح آنها برای شما گزینه درستی هست یا خیر.

برخی از اصطلاحات و تعاریفی که حول محور لبخند لثه ای یا لبخند دندانی هستند، پیچیده به نظر می رسند و هنگاهی که در واقعیت استفاده می شوند غیر قابل فهم هستند، آنها علمی هستند توضیحات علمی یا پزشکی هستند که به راحتی می توانند درک شوند. از فهرست زیر استفاده کنید زیرا به شما کمک می کند معنای هر لغت ناآشنایی را بفهمید.

دندان های خلفی قدامی- دندان هایی که جلو تا عقب انحنای خط لثه ها را می سازند، بعلاوه تحت عنوان انحنای خلفی قدامی نیز شناخته می شوند.

افزایش طول تاج دندان- که برای یکدست کردن خط لثه و پدیدار ساختن یک لبخند طبیعی و متعادل انجام می شود.

ژینژیویت- یک بیماری لثه که منجر حساسیت، التهاب، و قرمزی لثه ها می شود.

لثه بدون پوشش- لثه های قابل مشاهده؛ بخشی از لثه های شما که می توانند مشاهده شوند وقتی به خود یا شخص دیگری نگاه می کنید.

بیماری های خونی- بیماری ها یا اختلالاتی که خون یا اندام های تشکیل دهنده خون را شامل می شوند (مانند: آنمی، بیماری سلول داسی شکل، لوسمی، مشکلات ناشی از شیمی درمانی یا تزریق خون، و غیره).

تأثیرات هایپرپلاستیک- افزایش در بافت که منجر به بزرگی بیش از حد آن می شود.

بیماری پریودنتال- نوعی بیماری لثه نوعی بیماری لثه؛ عفونت بافت هایی که دندان های شما را در جای خود نگه می دارند؛ منجر به بروز زخم، خونریزی لثه ها، از دست رفتن دندان ها، و دشواری در جویدن می شود.

علائم و نشانه های پاتوفیزیولوژی

بر اساس یکی از مقالات به چاپ رسیده در StatPearls، “جذابیت چهره و متعادل بودن لبخند بویژه برای اعتماد به نفس و روابط اجتماعی حائز اهمیت است”، به این معنا که ویژگی هایی که تأثیر منفی روی زیبایی چهره دارند می توانند به صورت همزمان روی سطح اعتماد به نفس شما و نیز توانایی شما در برقرار کردن ارتباط با افراد اطراف خود تأثیر منفی داشته باشد. به عبارت دیگر، نگرش شما نسبت به خودتان با آنچه در مورد خودتان احساس می کنید ارتباط مستقیم دارد و نیز تأثیر مستقیم روی کیفیت زندگی شما خواهد داشت. بنابراین، مهم است که نگرش و احساس بهتری نسبت به خودتان داشته باشید، حال هر معنایی برای شما داشته باشد.

مفاهیم اصلی لبخند لثه ای و لبخند دندانی در زیر بیان شده اند تا درک صحیح تری از معنای هر یک از نگرانی ها ارائه دهند تا مفاهیم را بهتر درک کنید، علاوه بر این شما را قادر خواهند ساخت راحت تر در مورد آنها صحبت کنید و درمان هایی که واکنش مطلوبی به نیازهای شما خواهند داشت را بهتر مورد ارزیابی قرار دهید.

 لبخند لثه ای گامی اسمایل

لبخند لثه ای گامی اسمایل

لبخند لثه ای

درست فکر کرده اید، لبخند لثه ای نامی است که نشان دهنده شرایطی است که دارد. به این معناست که وقتی می خندید بخش بزرگ و غیر عادی از لثه های شما قابل مشاهده هستند. این بافت اضافی لثه معمولاً بخشی از منطقه لب بالا/ فک بالا است. دلایل مختلفی وجود دارد که لبخند لثه ای اتفاق می افتد، از جمله عوامل ژنتیکی، بهداشت دهانی ضعیف، استفاده از داروهایی که منجر به تأثیر هایپرپلاستیک می شوند، به هم خوردن تعادل هورمون ها، بیماری های خونی، و گاهی اوقات حتی سن شما.

ژنتیک

انتقال لبخند لثه ای به صورت ژنتیکی، به این معناست که “بزرگ بودن لثه ها” بخشی از ژنتیک شما است که به شما ارث رسیده است. لبخندهای لثه ای که نتیجه بهداشت ضعیف دهان هستند زمانی اتفاق می افتند که مراقبت های دندانی به درستی صورت نمی گیرند- مسواک زدن و نخ دندان کشیدن صحیح و پیوسته در منزل و نیز مراجعات سالانه (یا دو مرتبه در سال) به دندانپزشک. عدم انجام مراقبت های صحیح می تواند منجر به رشد باکتریایی و تشکیل تارتار شود که منجر به بروز رشد جینجیوال خواهد شد.

هایپرپلاستیک یا رشد بیش از حد بافت

تأثیرات هایپرپلاستیک به مواردی اشاره دارد که یک دارو منجر به رشد بیش از حد بافت های لثه می شود. گرچه چندین دارو هستند که می توانند با این مشکل ارتباط مستقیم داشته باشند، اما در تحقیقات مشخص شده است که بیمارانی که فنیتوئین (دیلانتین، پارکه- دیویس)، نیفدیپین، و دیلتیازم مصرف می کنند علائم و نشانه های هایپرپلاستیک بافت (بافتی که در نتیجه مصرف دارو متورم می شود) در آنها گسشترش یافته بود. اگر شما یکی از این داروها یا دیگر مسدود کننده های کانال کلسیم را مصرف می کنید. می توانید لبخند لثه ای خود را به تأثیرات هایپرپلاستیک آنها ربط دهید. به پزشک مراجعه کنید تا از این موضوع مطمئن شوید.

تغییرات هورمونی

علاوه بر تأثیراتی که ذکر شد، ارتباطی هم بین بارداری، عدم تعادل هورمون ها، و تأثیرات هایپرپلاستیک وجود دارد. عدم تعادل هورمونی گاهی اوقات می تواند به سادگی بارداری یا بلوغ باشد. ضرورتاً، بارداری می تواند منجر به تغییراتی در تقسیمات سلولی شود که منجر به رشد شریانی می شود. این رشد می تواند خود را در رحم و لثه ها نشان دهد، یا اصلا خود را نشان ندهد، و عملکردی شبیه نحوه تغییراتی داشته باشد که در طول بلوغ دارند.

بیماری های خونی

بیماری های خونی به بیماری ها یا اختلالاتی اشاره دارند که خون و ارگان های شکل دهنده خون را شامل می شوند. نمونه های بیماری های خونی عبارتند از آنمی، بیماری سلول داسی شکل، لوسمی، و بیماری هایی که ناشی از شیمی درمانی و تزریق خون هستند، اما به اینها محدود نمی شوند.

فعالیت بیش از حد عضله لب بالا

داشتن لب بالای خیلی فعال می تواند یکی دیگر از مشکلاتی باشد که منجر به لثه ای شدن لبخند می شود زیرا آنها باعث می شوند لب بالا رو به بالا برود و مقدار زیادی از بافت لثه بالای دندان ها قابل مشاهده باشد. گاهی اوقات این مشکل می تواند با استفاده از یک تنظیم کننده عصبی مانند بوتاکس حل شود، گرچه پزشک شما نیاز دارد وخامت فعالیت بیش از حد عضلات شما را چک کند قبل از آنکه مشخص نمایند آیا این بهترین گزینه برای لبخند لثه ای شما هست یا خیر.

علت قابل مشاهده بودن مقدار زیادی از بافت لثه شما هر چه باشد، این عدم تعادل نسبت لثه/ دندان زمانی خیلی مشهود است که لبخند می زنید. از آنجا که لبخند زدن بخش بسیار طبیعی یک زندگی کامل و سالم است، شاید برای اعتماد به نفس و تعاملات اجتماعی کلی شما مزیت زیادی داشته باشد که به لبخند لثه ای خود بپردازید.

 لبخند لثه ای گامی اسمایل

لبخند لثه ای گامی اسمایل

لبخند دندانی

گرچه این اصطلاح ممکن است شما را به یاد لبخند عرف و مورد نظر در بازار دندانپزشکی بیندازد، یا “لبخند دندان نما”، که با کودکی همراه است، واقعیت این است که مقدار زیادی دندان و عدم لثه کافی، خارج از مدرسه و دوران کودکی دیگر بامزه نیست. یک لبخند دندانی بزرگ (به این معنا که بیشتر دندان ها و کمتر لثه ها قابل مشاهده هستند) با به بلوغ رسیدن شما می تواند برای سلامت و ظاهر شما بسیار بد باشد. در نگاه اول، این می تواند در تضاد با همه چیزهایی باشد که شما تصور می کرده اید. همه ما در زندگی خود افرادی بالغی را به خاطر می آوریم که به ما می گفتند در عکس “دندان های خود را نشان دهید” و یک لبخند بزرگ و زیبا بزنید. این و همه عبارت های مشابه آن به ما می فهمانند لبخند زدن در زیبایی کلی ما چقدر حائز اهمیت است. یک لبخند دندانی بزرگ بیشتر از یک لبخند با لب های به هم فشرده یک لبخند شاد واقعی دیده می شود، با این حال، این الزاماً به دیده شدن مقدار زیادی دندان اشاره ندارد. این به مقدار صحیح نسبت دندان به لثه هنگام لبخند زدن اشاره دارد. نشان دادن مقدار زیادی دندان می تواند باعث بروز مشکل در اعتماد به نفس، گفتار، و حتی سلامت شما شود.

از آنجا که تحقیقات بیشتری انجام شده اند که به ما اجازه می دهند بیشتر در مورد این شرایط یاد بگیریم، نقطه ضعف لبخند دندانی زمانی بشتر از زیبایی به تنهایی مشکل آفرین می شود. وقتی مقدار بسیار اندکی لثه وجود دارد که از دندان های بالا شما محافظت می کنند، آنها لق می شوند و مشکلاتی مانند درد، تورم، و خونریزی می توانند اتفاق بیفتند. این می تواند ارثی باشد، اما برخی مواقع دیرگ نیز هستند که شرایط پزشکی مانند ژینژیویت و بیماری پریودنتال می توانند با عدم وجود لثه کافی یا تحلیل لثه های شما ارتباط داشته باشند. اگر این مشکل بدون درمان باقی بماند، عدم وجود لثه های کافی که بتوانند از دندان های شما حمایت کنند می تواند برای سلامت شما و نیز ظاهر چهره شما مشکل آفرین باشد.

بیماری لثه

تحقیقات حاکی از این هستند که بیماری های لثه اغلب نتیجه عادات بد مسواک زدن و بد نخ دندان کشیدن هستند. اگر عادات دندانی صحیح را به خوبی یاد نگرفته باشید، جای دادن آنها در روال زندگی تان می تواند به صورت باور نکردنی برای سلامت کلی شما مفید باشد. می توانید فهرست کارهایی که باید به درستی انجام دهید را در اینترنت جستجو کنید.

اگر لبخند دندانی شما نتیجه بیماری است، این احتمال وجود دارد که یا ژینژیویت باشد یا بیماری پریودنتال. هردوی این بیماری ها موجب تحلیل لثه ها می شوند که پایه و اساس داشتن لبخند دندانی هستند. به عبارت دیگر، اگر تحلیل لثه دارید، باید انتظار داشته باشید لبخند دندانی داشته باشید. ژینژیویت عبارت است از “شرایط لثه ها که مشخصه ویژه آنها التهاب و خونریزی است”. گاهی اوقات ژینژیویت در نتیجه مشکلات پزشکی دیگری گسترش پیدا می کند، از جمله دیابت، اما تقریباً در هر مورد، ژینژیویت در صورت عدم بهداشت دهانی صحیح اتفاق می افتد زیرا نتیجه تشکیل پلاک است. پلاک های دندانی زمانی شکل می گیرند که باکتری ها و مخاط با یکدیگر ترکیب می شوند، و شما باید به صورت مداوم مسواک بزنید و نخ دندان بکشید تا از تشکیل آنها جلوگیری کنید. وقتی پلاک های دندانی شکل می گیرند، سفت می شوند و به تارتار تبدیل می شوند، که تنها می تواند توسط دندانپزشک برداشته شود. اگر جرم های روی دندان ها باقی بمانند، رفته رفته لثه ها از خود علائم و نشانه های ژینژیویت را نشان می دهند، از جمله خونریزی، قرمزی، و تورم. وقتی این اتفاق رخ می دهد، و خط لثه تحلیل می رود، خط لبخند شما متفاوت تر به نظر خواهد رسید و ممکن است متوجه بوی بد مداوم علاوه بر درد همراه با بیماری خواهید شد.

بیماری پریودنتال

بیماری دیگری که منجر به لبخند دندانی می شود بیماری پریودنتال است. بیماری پریودنتال، که به سادگی تحت عنوان بیماری لثه نیز شناخته می شود، مانند ژینژیویت با عدم پرداختن به تشکیل پلاک های دندانی آغاز می شود که منجر به سفت شدن جرم های دندان می شود. اما تحقیقات نشان می دهند سیگار کشیدن دلیل شماره یک گسترش بیماری لثه است. بعلاوه، کشیدن سیگار مانع موفقیت مداخلات برای درمان بیماری لثه می شود و ممکن است تنها موجب وخیم تر شدن مشکل شود و منجر به از دست رفتن دندان و پوسیدگی خواهد شد. اگرمی خواهید شاهد بهبود در وضعیت خود باشید، لازم است به عادت کشیدن سیگار خود پایان دهید.

عوامل دیگر

علاوه بر کشیدن سیگار، ژنتیک، دیابت، تغییرات هورمونی، داروهایی که موجب کاهش ترشح بزاق می شوند، و بیماری هایی مانند ایدز از جمله ریسک فاکتورهای گسترش بیماری پریودنتال هستند. داروهایی که ترشح بزاق را کاهش می دهند عبارتند از آنتی هیستامین هایی مانند دیفن هیدرامین و سودوفدرین.

به خاطر داشته باشید که ژینژیویت التهاب لثه است که اغلب یکی از پیش درآمدهای بیماری پریودنتال است. همه موارد ژینژیویت منجر به بیماری پریودنتال نمی شوند، مخصوصاً اگر خیلی زود تشخیص داده و درمان شوند. وقتی التهاب لثه ها درمان نشده باقی می ماند، لثه های شروع به خونریزی خواهند کرد و به تدریج درد آنها افزایش پیدا خواهد کرد، گاهی اوقات حتی می تواند منجر به از دست رفتن دندان شود. وقتی این اتفاق رخ می دهد، لثه ها دیگر ملتهب نیستند (ژینژیویت)، اما بیمار هستند (بیماری پریودنتال).

فعالیت بیش از حد عضله لب بالا

علاوه بر دلایل بالا، بیش فعالی عضلات لب بالا نیز می تواند با دندانی بودن لبخند ارتباط داشته باشد. این شبیه به چیزی است که عضلات بیش فعال می توانند منجر به لبخند لثه ای شوند، با این حال، در این مورد، دندان های زیاد بیشتر از خط لثه زیاد قابل مشاهده هستند.

اکنون که درک بهتری از لبخند لثه ای و لبخند دندانی دارید، شاید به روش ها و درمان های موجود برای اصلاح این نگرانی علاقه مند باشید. در بخش بعدی اطلاعاتی در خصوص این درمان ها به شما ارائه خواهیم داد.

 لبخند لثه ای گامی اسمایل

لبخند لثه ای گامی اسمایل

اصلاح و درمان لبخند لثه ای

سه روش درمان اثبات شده برای اصلاح لبخند لثه ای وجود دارد. این روش ها عبارتند از جراحی لبخند لثه ای، تزریق بوتاکس، و تزریق لب.

جراحی لبخند لثه ای

جراحی لبخند لثه ای، که به صورت رسمی تحت عنوان جینجیوکتومی شناخته می شود، فرایند جراحی سر پایی است که به ظاهر و عملکرد تعادل دندان ها/ لثه ها می پردازد. گاهی اوقات لبخند مقدار غیر جذابی از بافت لثه ها را نشان می دهد، در حالی که در زمان های دیگر دندان هایی که به شکل غیر عادی کوچک هستند را نشان می دهد. به هر صورت، هدف از انجام جراحی لبخند لثه ای تغییر وضعیا خط لثه روی دندان ها به منظور بهبود ظاهر لبخند است. این اغلب مستلزم ترکیبی از روش های بریدن، تغییر شکل، و برداشت بافت اضافی لثه با لیزر است. گاهی اوقات استخوان زیرین فک نیز نیاز به تغییر شکل دارد، تا ایجاد تعادل در صورت تکمیل شود. هزینه جراحی لبخند لثه ای بسته به وضعیت بیمار مشخص می شود.

 لبخند لثه ای گامی اسمایل

لبخند لثه ای گامی اسمایل

تعدیل کننده های عصبی برای درمان لبخند لثه ای

تعدیل کننده های عصبی دیگر روش زیبایی موجود برای اصلاح لبخند لثه ای هستند، با این حال، نتایج موقتی هستند و وقتی توسط بدن جذب می شوند تأثیر آنها از بین می رود. تعدیل کننده های عصبی عبارتند از بوتاکس، دیسپورت و Xeomin. تعدیل کننده های عصبی با ایجاد اطمینان از کمتر بالا رفتن لبها و حرکات کمتر آنها هنگام لبخند زدن، ظاهر لبخند لثه ای را بهبود می بخشند حرکات کمتر لب ها معادل نشان دادن مقدار کمتری از لثه است. بیماران باید توجه کنند که این تعدیل کننده های عصبی مواد بی حس کننده قوی هستند و تنها باید توسط پزشکان مجرب تزریق شوند.

تزریق لب ها برای درمان لبخند لثه ای

تزریق لب ها یکی دیگر از درمان های اصلاح لبخند لثه ای است. تنوع این فرایند باعث می شود که اگر بتواند نیازهای شما را برطرف نماید، این فرایند گزینه ای راحت برای شما باشد. جراحان زیبایی می توانند از فیلرهای پوستی، کلاژن، و چربی داخل لب ها استفاده کنید تا اندازه و شکل آنها را تغییر دهید. به عنوان مثال، این فرایند می تواند می تواند لب های کوتاه بالا پر کند یا بلند کند و با متعادل کردن لب ها با یکدیگر به اصلاح لبخند لثه ای کمک کنید. پروتزهای لب، درمان های ارتودنسی، و دیگر فرایندهای اصلاحی لبخند لثه ای می توانند برای بهبود کلی نتایج نیز استفاده شوند. با تقویت یا تغییر شکل لب ها، می توان به ایجاد تعادل در بافت لثه ای که نسبت به دندان ها مشاهده می شود کمک کرد.

 لبخند لثه ای گامی اسمایل

لبخند لثه ای گامی اسمایل

اصلاح و درمان لبخند دندانی

جراحی پیوند لثه

عموماً، نحوه اصلاح ظاهر لبخند انجام جراحی پیوند لثه است. این شایع ترین و مؤثرترین راه موجود است. دلیل اصلی شرایط لبخند دندانی، ژینژیویت و بیماری پریودنتال (لثه)، هر دو باعث تحلیل رفتن خط لثه می شوند. وقتی این اتفاق رخ می دهد، اغلب در پی آن درد، تورم، خونریزی، و از دست رفتن دندان اتفاق می افتند، مخصوصاً اگر شرایط به سرعت ریشه یابی و درمان نشوند. جراحی پیوند لثه به ترمیم بافت های زخمی لثه و نجات آنچه از لثه ها باقی مانده است کمک می کند تا از عفونت بیشتر پیشگیری نماید. این کار از طریق فرایندی انجام می شود شامل جمع آوری بافت همبند و استفاده از آن برای پوشش دادن منطقه ای از خط لثه استفاده می شود که بواسطه آسیب یا عفونت بدون پوشش باقی مانده است. این بافت همبند معمولاً از سقف دهان گرفته می شود، اما این به شرایط خود دهان بستگی دارد.

استفاده از تعدیل کننده های عصبی به منظور اصلاح لبخند دندانی

مانند لبخند لثه ای، تعدیل کننده های عصبی می توانند برای درمان موقت یک لبخند دندانی نیز استفاده شوند. تعدیل کننده های عصبی عبارتند از بوتاکس، دیسپورت و Xeomin و با جلوگیری از بالا رفتن و حرکت لب های شما هنگام لبخند زدن، برای اصلاح لبخند دندانی عمل می کند. از آنجا که تعدیل کننده های عصبی قوی هستندو می توانند موجب فلج سازی شوند، توصیه می شود که تنها دندانپزشکان مجرب برای انجام این کار اقدام نمایند.

درمان ریشه یا عصب کشی دندان

فراید درمان ریشه، که تحت عنوان درمان اندودانیتک نیز شناخته می شود، نوعی درمان مؤثر و بی خطر برای دندان هایی است پالپ آنها متورم و عفونی شده است. علاوه بر این، در برخی موارد دیگر نیز ممکن است انجام آن لازم و ضروری باشد تا به نجات و احیاء دندان کمک کند.

درمان ریشه معمولاً با موفقیت توسط دندانپزشک ها انجام می شود. دندانپزشکی که در این درمان آموزش های پیشرفته دیده است، اندودنتیست نامیده می شود و ممکن است برای موارد پیچیده تر، دندانپزشک شما توصیه کند برای انجام این فرایند نزد اندودنتیست بروید. درمان ریشه، برای بسیاری از بیماران، تنها گزینه شدنی برای حفظ دندانی است که به شدت آسیب دیده است یا عفونی شده است.

درمان ریشه یا عصب کشی دندان

درمان ریشه یا عصب کشی دندان

درمان ریشه عبارت است از تخلیه بافت های عفونی و آسیب دیده (پالپ) از داخل تاج و ریشه دندان. به محضی که کانال پاکسازی می شود، ضد عفونی می شود، شکل داده می شود، و با مواد طبیعی شبیه کش، به نام گاتا پرکا، پر می شود. سپس مجرای دندان با یک پر شدگی موقت یا دائمی سیل می شود تا از بروز عفونت های بیشتر پیشگیری شود. پیشرفت های قابل توجه در تشخیص، تصویر برداری های رادیوگرافیک، تجهیزات، و تکنیک ها، اکنون به دندانپزشکان و اندودنتیست ها اجازه می دهند درمان ریشه را، حتی برای دندان هایی که آناتومی خیلی پیچیده دارند، با بالاترین سطح دقت تکمیل کنند.

انجمن دندانپزشکان و انجمن اندودنتیست ها هشدار داده اند که سوء تعبیرهای زیادی در مورد درمان ریشه در میان مردم رواج یافته است. به بیماران توصیه می شود، هر پرسش یا نگرانی که در مورد درمان ریشه دارند را با دندانپزشک یا اندودنتیست خود مطرح کنند تا اطمینان حاصل کنند که اضطراب یا ترس بیهوده از بوجود آمدن دیگر مشکلات برای سلامت، باعث به تعویق افتادن درمان نشود، که انسجام بافت را با مشکلات بیشتری مواجه سازد.

مراقبت های صحیح از دندان ها و لثه ها یک تعهد است که در طول عمر باید انجام شود. بهترین راه برای پیشگیری از نیاز به درمان ریشه دنبال کردن بهداشت خوب دهانی با دو مرتبه مسواک زدن و یک مرتبه کشیدن نخ دندان در طول روز، و مراجعه منظم به دندانپزشک است.

درمان ریشه یا عصب کشی دندان

درمان ریشه یا عصب کشی دندان

درمان ریشه

وقتی اعصاب داخل دندان عفونی می شوند، یک درمان ریشه موفق به شما اجازه می دهد به جای کشیدن دندان آن را حفظ کنید. نگه داشتن دندان به شما کمک می کند از جابجا شدن دندان های دیگر خود و بوجود آمدن مشکلات فک جلوگیری کنید.

درمان ریشه یا عصب کشی دندان

درمان ریشه یا عصب کشی دندان

درمان ریشه چیست؟

درمان ریشه، که تحت عنوان درمان اندودانتیک نیز شناخته می شود، فرایند تخلیه بافت عفونی و آسیب دیده پالپ دندان است. فضای داخل لایه سخت هر دندان بخش کانال ریشه نامیده می شود. این بخش از پالپ نرم دندان پر شده است که از اعصاب و عروق خونی تشکیل شده است که به رشد دندان های شما کمک می کنند.

وقتی باکتری (میکروب) وارد حفره های عمیق، ترک ها، یا پرشدگی های آسیب دیده درون دندان می شود، دندان شما می تواند آبسه کند. دندانی که آبسه کرده است دندانی است درون پالپ آن عفونی شده است. اگر پالپ عفونی شود، باید تخلیه شود. دندانی که آبسه کرده است ممکن است منجر به بروز درد یا تورم شود. ممکن است دندانپزشک شما از تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس یا از دیگر تغییراتی که در دندان ها بوجود می آید، متوجه عفونت شود. دندانی که آبسه کرده است، اگر بدون درمان باقی بماند، می تواند منجر به بروز مشکلات جدی برای سلامت شود.

درمان ریشه یا عصب کشی دندان

درمان ریشه یا عصب کشی دندان

فرایند درمان ریشه چگونه انجام می شود؟

  • ابتدا دندانپزشک دندان شما را بی حسی موضعی بی حس می کند.
  • برای محافظت از دندان ها در برابر باکتری های موجود در بزاق دهان در طول فرایند، دندانپزشک به دور دندانی که قرار است درمان شود رابر دم قرار می دهد.
  • دندانپزشک مجرایی درون دندان ایجاد می کند تا به کانال ریشه و پالپ آسیب دیده دست پیدا کند.
  • دندانپزشک با استفاده از ابزارهای خیلی تیز دندانپزشکی، با بزرگ کردن و پاکسازی کردن، پالپ را تخلیه می کند.
  • پس از آنکه کانال ریشه پاکسازی شد، دندانپزشک کانال ریشه را پر و سیل می کند.
  • سپس مجرای ورودی دندان با مواد پر کننده موقت یا دائمی پر می شود.
درمان ریشه یا عصب کشی دندان

درمان ریشه یا عصب کشی دندان

پس از درمان ریشه دندان چگونه احیاء می شود؟

پس از درمان ریشه، دندان باید احیاء شود تا ظاهر، احساس، و عملکردی طبیعی، تا حد امکان شبیه دندان های طبیعی، داشته باشد. اگر یک اندودنتیست درمان ریشه شما را انجام داده باشد، ورودی دندان را با یک ماده پر کننده موقت پر خواهد کرد و برای ساخت ترمیم دندان، مجدداً شما را به دندانپزشک یا دندانساز ارجاع خواهد داد.

دندانساز نوعی متخصص دندانپزشکی است که با استفاده از روکش، بریج یا ایمپلنت ها و پروتزهای دندانی، دندان ها را تعویض یا احیاء می کند. برای احیاء دندان از یک پر شدگی یا روکش دائمی استفاده می شود. انتخاب نوع ترمیم به استحکام بخش باقیمانده از دندان بستگی دارد. دندان های عقب دهان نیاز به روکش خواهند داشت زیرا بخش جونده فشار زیادی را به دندان های عقب دهان وارد می کنند. اگر مقدار کافی از ساختار دندان باقی نمانده باشد، ممکن است از پست استفاده شود تا به حمایت از روکش دندان کمک کند.

چه چیز دیگری باید بدانیم؟

درمان ریشه ممکن است در یک یا دو جلسه انجام شود. پس از درمان ریشه، دندان شما ممکن است برای یک یا دو هفته نخست حساس باشد. درد شدید یا تورم شایع نیستند. اگر این اتفاق رخ داد با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

بعد از درمان ریشه هنوز هم ممکن است دندان شما پوسیده و کرم خورده شود یا دچار بیماری لثه شود. درمان ریشه از دندان شما در برابر دیگر انواع آسیب ها محافظت نمی کند. با مراقبت های صحیح و معاینات منظم دندانپزشکی، دندان می تواند به اندازه دندان های دیگر دوام داشته باشد. اکثر اوقات، دندان هایی که درمان ریشه روی آنها انجام شده است، می توانند نجات پیدا کنند. با این حال، برخی موارد هستند که هر کاری که ممکن است برای نجات دندان انجام شده است، و هنوز هم دندان نیاز به کشیده شدن دارد.

درمان ریشه یا عصب کشی دندان

درمان ریشه یا عصب کشی دندان

درمان مجدد ریشه دندان چیست؟

اکثر درمان های ریشه دندان موفقیت آمیز هستند. اما در برخی موارد نادر، درمان دوم ریشه درمان لازم است. این درمان مجدد نامیده می شود. هنگام درمان مجدد یک دندان، موادی که برای پر کردن کانال ریشه دندان استفاده شده اند خارج می شوند، و کانال مجدداً پاکسازی می شود، شکل داده می شود، و مجدداً پر می شود.

جراحی کانال ریشه چیست؟

گاهی اوقات وقتی درمان ریشه معمولی نمی تواند انجام شود یا زمانی که مؤثر واقع نمی شود، لازم است جراحی کانال ریشه انجام شود. این جراحی برای اهداف زیر انجام می شود:

  • انتهای ریشه برای شکستگی یا ترک بررسی شود.
  • بخش هایی از دندان که در طول درمان ریشه معمولی نمی توانند پاکسازی شوند جدا شوند.
  • عفونتی پاکسازی شود که پس از درمان معمولی بهبود پیدا نکرد.

دستورالعمل های پس از درمان ریشه

وقتی از درد مربوط به التهاب یا عفونت درون پالپ نرم داخل دندان خود رنج می برید، درمان ریشه اغلب بهترین گزینه برای حذف درد، نجات دندان و احیاء عملکرد آن است. اگر شما نیاز به درمان ریشه داشته باشید، احتمالاً می خواهید بدانید پس از فرایند درمان ریشه چه اتفاقی می افتد. دندانپزشک شما اطلاعات لازم را در اختیار شما قرار خواهد داد، اما در اینجا نیز ما اطلاعاتی در اختیار شما قرار خواهیم داد.

درمان ریشه یا عصب کشی دندان

درمان ریشه یا عصب کشی دندان

مقداری ناراحتی عادی است.

دندانپزشکان نهایت تلاش خود را می کنند تا درمان ریشه دندان شما را کاملاً بدون در انجام دهند، و در تمام مراحل شما راحت و آرام باشید. به عبارت دیگر، هیچ چیزی برای ترس وجود ندارد غیر از درد پوسیدگی دندان.  درمان ریشه فرایندی است که در آن بافت مرده یا پوسیده دندان تخلیه می شود. سپس پاکسازی و درمان می شود تا همه رگه های عفونت تخلیه شوند. تجربه کردن مقداری حساسیت،  تورم، و ناراحتی پس از فرایند کاملاً طبیعی است. این می تواند چند روز تا چند هفته طول بکشد.

بی حس کننده موضعی که در ابتدای درمان برای شما تجویز می شود، عموماً چندین ساعت بی حسی را برای شما فراهم می آورد. با آغاز از بین رفتن اثر داروی بی حس کننده، ممکن است شما مقداری سوزش و ناراحتی تجربه کنید. در اکثر موارد، این مشکلات به راحتی با داروهای مسکنی مانند استامینوفن یا ایبوپروفن قابل برطرف شدن هستند.

اگر نگران پایین بودن آستانه تحمل خود هستید، از دندانپزشک خود بخواهید گزینه های تجویزی را به شما معرفی کند. اگر درد شما وخیم تر شد، ممکن است لازم باشد آنتی بیوتیک های تجویزی مصرف کنید تا عفونت های ممکن را برطرف نماید.

به مدت چند روز از فعالیت های سنگین اجتناب نمایید.

ورزش و تحرک بخشی از زندگی عادی بسیاری از افراد هستند. اگر به تازگی جراحی داشته اید، لازم است مراقب باشید. از دندانپزشک خود بپرسید چند روز باید این نکته را رعایت کنید. اگر خیلی زود ورزش کردن را شروع کنید، ممکن است باعث شود خونریزی مجدداً آغاز شود یا شما احساس درد داشته باشید. به خاطر داشته باشید که شما می خواهید دوره بهبود شما تا جای ممکن راحت سپری شود و مجبور نباشید با مشکلات ناشی از ورزش کردن در طول دوره بهبود درگیر باشید. وقتی به تدریج توانستید روی پای خود بایستید، به دنبال ورزش هایی باشید که برای افرادی طراحی شده اند که در دوره بهبود پس از جراحی به سر می برند. پیاده روی بهترین گزینه ممکن است.

از پر شدگی یا روکش موقت خود مراقبت کنید

در برخی موارد، ممکن است مجبور باشید برای پر کردن دندان یا روکش دندان مجددا مراجعه کنید. در چنین مواردی، ابتدا یک روکش موقتی روی دندان ها قرار خواهد گرفت تا از دندان شما محافظت کند و از آسیب های بیشتر پیشگیری نماید. خواه با یک پر شدگی دائمی به منزل بازگردید یا روکش موقت، همیشه بهتر است از جویدن یا نوشیدن نوشیدنی های داغ اجتناب کنید تا زمانی که اثر داروی بی حسی از بین برود. با انجام این کار، می توانید از تصادفی گاز گرفتن داخل دهان یا سوختن خودتان جلوگیری کنید. برنامه ریزی کنید به مدت چند روز پس از عصب کشی دندان خود غذای نرم بخورید.

هنگام استفاده از روکش های موقتی، از خوردن غذاهای سفت یا چسبناک خودداری نمایید زیرا می توانند منجر به شکستن یا ترک خوردن، یا شل شدن این ابزار محافظ و بدون پوشش ماندن دندان آسیب دیده شود. هر زمان که ممکن بود، در سمت دیگر دهان غذا بجوید. شما می توانید به مسواک زدن و کشیدن نخ دندان معمولی خود ادامه دهید تا زمانی که پر شدگی دائمی یا روکش روی دندان شما قرار بگیرد.

درمان ریشه یا عصب کشی دندان

درمان ریشه یا عصب کشی دندان

چه زمانی باید با دندانپزشک خود تماس بگیرید؟

به طور کلی، ممکن است لازم باشد یک جلسه دیگر مراجعه کنید تا پر شدگی دائمی یا روکش یدون هیچ مشکلی روی دندان شما کار گذاشته شود، اما اگر افزایش درد را تجربه می کنید، می تواند نشان دهنده وجود عفونت باشد. در صورت وجود اینگونه مشکلات، هر چه سریع تر به دندانپزشک خود مراجعه کنید تا هر گونه مشکلات پس از درمان ریشه را برای شما درمان کنند. در صورت ترک خوردن، شکستن، یا شل شدن روکش موقتی، هر چه سریع تر با دندانپزشک خود تماس بگیرید. اگر درد مداوم زندگی شما را تحت تأثیر قرار داه است، برای تماس گرفتن با دندانپزشک خود تردید نکنید.

کانتور یا تغییر شکل دندان ها با تراش آنها

وقتی صحبت از داشتن لبخندی زیبا به میان می آید، احتمالاً سفید و صاف بودن دندان ها نخستین چیزی است که به ذهن می رسد. با این حال، تعدادی عوامل دیگر وجود دارند که می توانند لبخندی کمتر از یک لبخند ایده آل برای شما بسازند- از جمله کج شدگی یا شکستگی دندان ها، ساییدگی غیر هم سطح آنها، نوک تیز بودن، همپوشانی تقریبی، دندان هایی که نسبت به بقیه به دندان ها اندازه یا شکل متفاوتی دارند و روی سطح آنها فرو رفتگی وجود دارد.

گرچه همه اینها می توانند روی جذابیت دندان های شما تأثیر منفی داشته باشند، خبر خوب اینکه، آنها به راحتی می توانند با یک مقدار کانتورینگ دندان ها اصلاح شوند.

آیا دندان های من نیاز به کانتور دارند؟

کل هدف کانتور دندان ها تغییر شکل دندان هایی است که مقداری آسیب دیده اند یا به شکلی رشد کرده اند که یا با رشد ایده آل، یا با دندان های دیگر، فرق دارند. کانتورینگ دندان ها نوعی فرایند زیبایی است و بیشتر برای دندان های فک بالا استفاده می شود که هنگام لبخند زدن قابل مشاهده هستند- دندان های وسطی، جانبی، و دندان های نیش.

کانتور دندان ها، علاوه بر بهبود زیبایی لبخند می توانند برای سلامت عمومی بدن نیز مفید باشند. به عنوان مثال، اگر کانتورینگ برای اصلاح همپوشانی دندان ها نیاز باشد، متوجه خواهید شد پس از تکمیل درمان، تمیز نگه داشتن دندان ها راحت تر خواهد بود. در عوض، این شما را قادر خواهد ساخت بهتر از پوسیدگی دندان ها و بیماری لثه پیشگیری نمایید.

در برخی موارد، کانتور دندان ها مناسب ترین گزینه نخواهد بود. عموماً به این علت که مشکلات زمینه ای دیگری وجود دارد که نیاز دارند به آنها پرداخته شود. از جمله پوسیدگی دندان ها یا مشکل قرار گیری آنها. دندانپزشک شما را جع به این موضوع به شما توضیح خواهد داد و بهترین گزینه درمان را برای شما مشخص خواهد نمود.

کانتور یا تغییر شکل دندان با تراش دندان

کانتور یا تغییر شکل دندان با تراش دندان

کانتورینگ دندان ها چگونه انجام می شود؟

اگر شما تصمیم گرفته اید دندان های خود را کانتور کنید یا شکل آنها را تغییر دهید، احتمالاً نیاز خواهید داشت برای تکمیل فرایند دو یا سه مرتبه به دندانپزشک مراجعه کنید. در طول جلسه اول، دندانپزشک راجع به گزینه های درمان به شما توضیح خواهد داد و دندان های شما را معاینه خواهد کرد تا مطمئن شود که کانتورینگ دندان ها گزینه مناسبی است. این می تواند شامل گرفتن تصویر رادیوگرافی از دندان ها نیز باشد.

جلسه دوم زمانی است که اکثر کار کانتورینگ انجام شده باشد. دندانپزشک با استفاده از ابزارهای متفاوتی، از جمله یک ابزار دریل و پولیش، با دقت مقدار اندکی از دندان را برخواهد داشت تا آن را به شکل جذاب تری در بیاورد. از آنجا که تنها بخش های ریزی از بیرونی ترین لایه دندان بردشاته می شوند، اکثر بیماران بدون هیچ داروی بی حس کننده ای و بدون هیچ دردی درمان خواهند شد.

بسته به اینکه چقدر کار نیاز است انجام شود، جلسه تغییر شکل دندان ها معمولاً بین 30 دقیقه تا یک ساعت زمان نیاز دارد. در اکثر موارد، ممکن است دندانپزشک بخواهد یک مرتبه دیگر برای دفعه سوم ملاقات کند. طی این جلسه، دندان های شما معاینه خواهند شد و تغییرات جزئی ایجاد خواهند شد. علاوه بر این، شما این فرصت را خواهید داشت هر پرسشی دارید را از دندانپزشک خود بپرسید.

کانتور یا تغییر شکل دندان با تراش دندان

کانتور یا تغییر شکل دندان با تراش دندان

مزایای کانتورینگ دندان ها کدامند؟

مزایای کانتورینگ دندان ها بیشتر از یک لبخند جذاب است. در حالی که برای برخی افراد بسیار جزئی خواهد بود، اما برای برخی افراد دیگر می تواند تغییر بزرگی در اعتماد به نفس و سلامت کلی دندان ها ایجاد نماید. بسیاری از افراد نسبت به نقائص کوچک دندان های خود حساس هستند و لبخند خود را پنهان می کنند.

با صاف و صیقلی کردن لبخند، تغییر شکل دندان ها می تواند باعث از بین رفتن بخش هایی شود که قبل از شکل گیری حفره دندان، پلاک های دندانی انباشته می شدند. علاوه بر این، این کار می تواند خطر بیماری لثه را نیز کاهش دهد. با این حال، اصلی ترین هدف، زیبایی است، با هدف خوشحال کردن و ایجاد رضایت و راحتی در بیمار از لبخند خود و راحتی بیشتر از دیده شدن در اجتماع. مطالعات حاکی از این هستند که افرادی که از لبخند خود رضایت دارند، بیشتر به نشان دادن دندان های خود تمایل دارند، و کمتر نگران این هستند که دیگران چه فکری درمورد آنها می کنند، و روی هم رفته اعتماد به نفس بیشتری خواهند داشت.

کانتور یا تغییر شکل دندان با تراش دندان

کانتور یا تغییر شکل دندان با تراش دندان

آیا کانتورینگ دندان ها خطر هم دارد؟

قبل از انجام هر گونه فرایند کانتوری، از دندان های شما تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس گرفته خواهد شد تا سلامت آنها بررسی شود. اگر مینای دندان های شما به شکل غیر عادی نازک باشد، شما گزینه مناسبی برای این فرایند نیستید. علاوه بر این، کانتورینگ برای افرادی که بیماری لثه فعال دارند یا افرادی که خیلی زیاد مستعد بیماری پریودنتال هستند، توصیه نمی شود. دندانی که درمان ریشه روی آن انجام شده است یا بازسازی گسترده ای روی آنها انجام شده است، نمی توانند کانتور شوند.

شایع ترین عارضه جانبی کانتور دندان ها حساسیت موقتی دندان ها است. ممکن است دندان ها برای مدت کوتاهی پس از کانتورینگ، به چیزهایی مانند قهوه داغ، یا بستنی حساس شوند. در موارد نادر، ممکن است حساسیت دائمی باشد یا حفره های دندانی ممکن است گسترش پیدا کنند- اغلب این در صورتی رخ می دهد که دندانپزشک حجم زیادی از مینای دندان ها را زدوده باشد، بنابراین برای انجام این کار باید دندانپزشک مجربی را انتخاب نمایید.

مراقبت های پس از کاشت ایمپلنت دندانی

چه انتظاری می توان پس از کاشت ایمپلنت های دندانی داشت؟

بسیاری از بیماران شگفت زده می شوند از اینکه کاشت ایمپلنت های دندانی چقدر راحت و بی دردسر است و اینکه درد و ناراحتی که پس از آن تجربه می کنند چقدر اندک است. پیشرفت های فناوری و آماده سازی های کامل قبل از کاشت ایمپلنت به این معناست که قرار گیری ایمپلنت های دندانی داخل استخوان فک، فرایند جراحی نسبتاً ساده ای است. زیرا ارزیابی های زیادی از قبل انجام می شود.

دندانپزشکی که جراحی کاشت ایمپلنت را برای شما انجام می دهد، معاینات دقیقی روی دهان انجام می دهد. این کار شامل گرفتن تصاویر رادیوگرافی (با اشعه ایکس) و گاهی اوقات، سی تی اسکن از فک ها برای ارزیابی شکل و وضعیت استخوان است. این به دندانپزشک اجازه می دهد دقیقاً برنامه ریزی کند در طول درمان، ایمپلنت چطور و کجا کاشته شود.

وقتی تصمیم گرفتید ایمپلنت های دندانی گزینه درست و مناسب برای شما هستند، تمرکز اصلی شما باید روی روزی باشد که جراحی کاشت ایمپلنت انجام می شود. علاوه بر این، ایده خوبی است که راجع به مراقبت های بلافاصله پس از جراحی و طولانی مدت بعد از آن باشید.

پس از درمان، این مسئولیت شماست که هر روز بهداشت دهان و دندان ها را به خوبی رعایت کنید تا ایمپلنت های دندانی از بیشترین سلامت برخوردار باشند. مانند دندان های طبیعی، مهم است برای مراقبت از ایمپلنت های دندانی خود، دندان ها، و دهان تلاش کنید تا از بروز مشکلات بپرهیزید. اینها شامل مراجعات منظم به دندانپزشک نیز هستند. بر اساس سازمان بهداشت دهانی، “اگر به خوبی از ایمپلنت های خود مراقبت کنید، و اگر استخوانی که ایمپلنت درون آن قرار گرفته است به اندازه کافی قوی و سالم باشد، می توان انتظار داشت آنها چند سال دوام داشته باشند”.

دستورالعمل های لازم به بیمار داده خواهد شد که بلافاصله بعد از کاشت ایمپلنت چگونه از دهان مراقبت کرد. در زیر به بیان نکاتی برای مراقبت از ایمپلنت های دندانی پس از کاشت آنها و چگونه سالم نگه داشتن ایمپلنت های دندانی و دهان ارائه خواهیم کرد.

قبل از فرایند جراحی کاشت ایمپلنت

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

آیا لارم است چند روزی از محل کار خود مرخصی بگیرید؟

بعید است لازم باشد چند روز از محل کار خود مرخصی بگیرید، اما باید برنامه ریزی کنید برای احتیاط، یک یا دو روز مزخصی بگیرید. سعی کنید به مدت چند روز بعد از درمان خود، در مهمانی ها و رویدادهای مهم شرکت نکنید.

آیا لازم است بیمار همراه داشته باشد؟

احتمالاً در صورت نیاز به شما گفته خواهد شد روزی که جراحی کاشت ایمپلنت برای شما انجام می شود برای بازگشت به منزل همراه داشته باشید. برای انجام جراحی معمولاً داروی بی حس کننده موضعی تزریق می شود اما در صورت تقاضای بیمار، برای او آرامبخش نیز استفاده می شود، بنابراین باید یک فرد بزرگسال مسئولیت پذیر شما را پس از جراحی تا منزل همراهی نماید. توضیحات در این خصوص را دندانپزشک به بیمار خواهد داد.

آیا باید به فکر تسکین درد بود؟

ممکن است لازم باشد از داروهای مسکن استفاده کنید، اما پس از انجام جراحی، در صورت نیاز، اطمینان حاصل نمایید که از مسکن مناسب استفاده می کنید. اگر به دارویی حساسیت دارید، حتماً آن را به اطلاع دندانپزشک خود برسانید.

مراقبت های پس از کاشت ایمپلنت های دندانی

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

آیا دهان خونریزی خواهد داشت؟

مقدار خونریزی خفیف پس از کاشت ایمپلنت های دندانی طبیعی است. ممکن است دندانپزشک از شما بخواهد حدود یک ساعت بایت خود را محکم روی گاز استریل بگذارید. سپس باید گاز را به آرامی بردارید. در صورت لزوم این کار را به مدت 30 دقیقه دیگر نیز با یک گاز استریل جدید انجام دهید. در صورت ادامه پیدا کردن خونریزی، که بسیار بعید است، به مدت 30 دقیقه دیگر یک چای کیسه ای مرطوب روی محل جراحی بگذارید و دندان های خود را روی آن قرار دهید. اسید تانیک موجود در چای به تشکیل لخته خون کمک می کند.

پس از اتمام فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی، احتمال دارد خونریزی کمتر از آنچه پس از کشیدن دندان تجربه می کنید داشته باشید، زیرا ایمپلنت داخل حفره کار گذاشته می شود. هیچ محل بازی برای بهبود پیدا کردن باقی نمی ماند.

چگونه می توان بهبود را افزایش داد؟

پس از درمان کاشت ایمپلنت های دندانی، و بقیه روز را باید از شستشوی دهان خودداری کرد و از دستکاری محل جراحی با زبان یا انگشت اجتناب نمود. این کار می تواند موجب شل شدن لخته خون تشکیل شده روی محل جراحی و بروز خونریزی اندک شود. از تف کردن، مکیدن مایعات با نی، و سیگار کشیدن بپرهیزید. همه این کارها می توانند موجب شل شدن لخته خون روی محل جراحی شوند و سرعت روند بهبود را کند کنند.

آیا پس از جراحی کاشت ایمپلنت دندانی باید استراحت کرد؟

در روز جراحی کاشت ایمپلنت دندانی، باید فعالیت های خود را محدود کنید زیرا فعالیت های فیزیکی می توانند موجب بالا رفتن ضربان قلب و افزایش خونریزی شوند. اگر خونریزی ادامه پیدا کند، باید با دندانپزشک مشورت کنید.

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

آیا ممکن است صورت ورم کند؟

پس از جراحی ممکن است مقداری تورم و/ یا کبودی روی صورت خود تجربه کنید. تورم تا یک روز بعد از جراحی ظاهر نخواهد شد و پس از دو یا سه روز به اوج خود خواهد رسید. این روند کاملاً طبیعی است و با بلافاصله استفاده از کیسه یخ (یا کیسه دانه های منجمد شده) که داخل یک هوله پیچیده شده است و روی سمت جراحی شده دهان قرار داده می شود، می توان از تورم و کبودی کاست. ممکن است دندانپزشک به شما توصیه کند در روز جراحی کیسه یخ را 20 دقیقه بگذارید و 10 دقیقه بردارید. پس از 24 ساعت، یخ دیگر هیچ تأثیری نخواهد داشت. در این زمان، برای کاهش اندازه تورم، اعمال گرمای مرطوب می تواند مفیدتر باشد.

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

 

چه زمان باید از مسکن استفاده کرد؟

پس از کاشت ایمپلنت های دندانی، به احتمال زیاد دردی که تجربه می کنید چیزی بیشتر از یک درد و ناراحتی خفیف نیست. ممکن است دندانپزشک شما توصیه کند نخستین دوز داروهای مسکن خود را قبل از بین رفتن اثر داروی بی حس کننده دریافت کنید و پس از آن آنها را به طور منظم و برای دو روز نخست بیشترین دوز مصرفی را داشته باشید. برای اکثر بیماران، داروهای مسکن OTC که معمولاً برای سر درد مصرف می کنید کفایت می کنند.

هر گونه درد و ناراحتی پس از جراحی، هر روز به تدریج کاهش می یابد. اگر پس از چند روز افزایش درد و تورم را تجربه کردید، باید با دندانپزشک تماس بگیرید تا به شما بگوید چه کار می توانید برای کاهش درد انجام دهید.

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

 

خوردن و نوشیدن

توصیه می شود در روز جراحی تنها نوشیدنی های سرد مصرف شوند. مهم است بدن خود را هیدراته نگه دارید (آبرسانی کنید). از نوشیدنی های داغ، الکل، و غذاهای داغ و پر ادویه بپرهیزید. تا زمانی که اثر داروی بی حس کننده از بین نرفته است چیزی نخورید. گرچه خوردن وعده های غذایی ممکن است برای چند روز نخست چالش برانگیز باشد، سعی کنید خوردن غذاهای مقوی را ادامه دهید. سریعتر بهبود پیدا خواهید کرد و انرژی بیشتری خواهید داشت. سعی کنید غذاهای بی خطرتری انتخاب کنید و غذا را دور از محل کاشت ایمپلنت بجوید. بهتر است از خوردن غذاهایی مانند پاپ کورن، دانه ها یا میوه های دانه دار بپرهیزید، زیرا آنها می توانند اطراف محل جراحی گیر کنند و منجر به بروز عفونت شوند. به طور کلی، اکثر بیماران پس از هفت تا ده روز می توانند به رژیم غذایی معمولی خود باز گردند.

بهداشت دهانی

بهداشت دهانی خوب برای بهبود موفقیت آمیز ضروری است. در صورت تجویز توسط دندانپزشک، از دهانشویه های کلرهگزیدین استفاده نمایید. روز پس از جراحی، شستشوی دهان با آب گرم و نمک نیز توصیه می شود و باید چهار تا پنج مرتبه در طول روز، بویژه پس از صرف غذا استفاده شود. هنگام استفاده از دهانشویه آرام باشید و از چرخاندن شدید آب داخل دهان بپرهیزید. ممکن است دندانپزشک به شما توصیه کند پاکسازی دندان ها و هیلینگ اباتمنت با مسواک را بلافاصله آغاز نمایید، اما اطراف محل کاشت ایمپلنت این کار را با احتیاط انجام دهید.

 

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

بهبود

به طور کلی، بهبود بی دردسر و با کمترین ناراحتی همراه است. در اکثر موارد، دندانپزشک قبل از قرار دادن دندان های جایگزین دائمی، لثه را به حال خود رها خواهد کرد تا بهبود پیدا کند و ایمپلنت با استخوان فک جوش بخورد. معمولاً دوره بهبودی وجود دارد که از 6 تا 8 هفته طول می کشد. بخیه ها به طور عادی کشیده می شوند یا پس از 7 تا 14 روز به صورت خود به خود حل می شوند. دندانپزشک می تواند به شما بگوید چه انتظاری باید از روند بهبود داشته باشید.

گزینه های سالم سبک زندگی برای بهبود موفقیت آمیز ضروری هستند. سیگار کشیدن به شکلی باور نکردنی بهبود را کاهش می دهد. نیکوتین موجود در سیگار عغروق خونی را منقبض می کند و جریان خون به بافت نرم کاهش می یابد، که می تواند روی واکنش ایمنی تأثیر بگذارد. این باعث کند شدن روند بهبود می شود و روی سلامت لثه ها و استخوان در طولانی مدت تأثیر می گذارد. سیگار کشیدن باعث می شود خطر عدم بهبود صحیح ایمپلنت ها پس از جایگذاری آنها بالا برود، و باعث شود احتمال شکست آنها به مرور زمان بالا برود. روند بهبود با رژیم غذایی ضعیف، مصرف زیاد الکل، و عدم مراقبت دندانی کافی نیز مختل می شود.

زمان بهبود در افراد مختلف می تواند متفاوت باشد. زمان بهبود به شرایط فردی بیمار و طرح درمان بستگی خواهد داشت. دندانپزشک بر همین اساس تاریخ مراجعات بعدی را مشخص خواهد کرد.

آنتی بیوتیک ها

ممکن است دندانپزشک برای شما آنتی بیوتیک تجویز کند تا قبل و بعد از فرایند جراحی مصرف کنید. اگر برای شما آنتی بیوتیک تجویز می شود، تا آخر آنها را مصرف کنید تا به جلوگیری از بروز عفونت کمک کنید.

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

 

آیا بعد از کاشت ایمپلنت می توان از پروتزهای مصنوعی استفاده کرد؟

بلافاصله بعد از جراحی نباید از پروتزهای پارسیل یا دست دندان های کامل استفاده کرد. اگر پروتزی دارید که قسمتی که ایمپلنت کاشته شده است را پوشش می دهد، باید آن را تا حد امکان خیلی کم استفاده کنید تا در طول دوره بهبود اولیه از محل جراحی محافظت کنید. اگر دندان های جایگزین موقت در طول درمان استفاده می شوند، مهم است فشار کنترل نشده ای به ایمپلنت های زیرین وارد نشود. دندانپزشک دستورالعمل های ویژه مربوط به استفاده از پروتزهای دندانی یا دندان های جایگزین پس از کاشت ایمپلنت ها را به شما خواهد داد.

مراقبت طولانی مدت

به محضی که ایمپلنت های جدید و بافت لثه پیرامون آن بهبود پیدا می کنند، و دندان های جایگزین کار گذاشته می شوند، مراقبت از آنها، درست مانند دندان های طبیعی و عادی، باید آغاز شود. برای سالم نگه داشتن دندان ها و لثه ها، دو مرتبه در طول روز مسواک بزنید و نخ دندان بکشید، و به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کنید.

اگر پاکسازی دندان ها به خوبی انجام نشود، باکتری می تواند روی ایمپلنت ها انباشته شود و منجر به بروز التهاب شود که اگر درمان نشود التهاب می تواند منجر به تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت شود. در نهایت، ایمپلنت تکیه گاه خود داخل استخوان را از دست می دهد، شل می شود و خواهد افتاد.

روش کاشت ایمپلنت دندانی

ایمپلنت دندانی چیست؟

ایمپلنت دندانی نوعی فیکسچر تیتانیومی است که داخل استخوان فک و زیر لثه ها کار گذاشته می شود. وقتی این ایمپلنت ها در جای خود کار گذاشته می شوند، دندانپزشک دندان های مصنوعی را روی آنها قرار می دهد، دندان هایی که احساسی واقعی بوجود می آورند تا جایگزین دندان های از دست رفته شوند.

لازم است ایمپلنت های دندانی و روکش های روی آنها با تجربه و مهارت زیادی ساخته شده باشند تا بیمار بتواند با خیال راحت تصمیم بگیرد تحت درمان قرار بگیرد. بسیاری افراد نگران درد یا ناراحتی هستند که ممکن است پس از کاشت ایمپلنت ها تجربه کنند. دندانپزشک ها این را می دانند و تمام تلاش خود را می کنند تا تمام فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی را با کنترل درد انجام دهند و همه فرایند را از قبل برای بیمار توضیح دهند تا بدون هیچ نگرانی درمان آنها آغاز شود.

ایمپلنت های دندانی چگونه عمل می کنند؟

وقتی داخل دهان خود ایمپلنت دندانی دارید لازم نیست نگران تکان خوردن یا لغزیدن و بیرون پریدن آن باشید زیرا پست آنها با استخوان فک جوش می خورد. به همین دلیل، هر روکش یا بریجی که روی ایمپلنت قرار می گیرد- حتی حین غذا خوردن و حرف زدن- نه تکان خواهد خورد و نه لغزش خواهد داشت. در برخی موارد، بریج باید برای دندان از دست رفته شما مناسب باشد. اما در موارد دیگر، بواسطه درد، ناراحتی، یا نقاط زخم، بریج یا پروتز و دنچر مناسب نخواهند بود. در این صورت، ممکن است ایمپلنت دندانی مناسب باشد.

در حال حاضر، برای کاشت ایمپلنت های دندانی بهترین دانش و فناوری مدرن ترکیب می شوند، از جمله لازم است این کار با همکاری چند شاخه از دندانپزشکی انجام شود. با انجام کل فرایندهای کاشت ایمپلنت در یک جلسه، به راحتی در یک جلسه می توان صاحب دندان هایی زیبا شد که قابل تشخیص از دندان های طبیعی نیستند.

برای افرادی که استخوان فک آنها به مقدار کافی نیست، معمولاً لازم است قبل از کاشت ایمپلنت های دندانی فرایند پیوند یا تقویت استخوان انجام شود. اینکه به این فرایند نیاز دارید یا خیر، در جلسات مشاوره اولیه مشخص خواهد شد و به شما گفته خواهد شد آیا شما گزینه هایی ایده آل برای جراحی کاشت ایمپلنت های دندانی هستید یا خیر. بیمارانی که برای دریافت ایمپلنت های دندانی شرایط ایده آل دارند عبارتند از:

  • افرادی که سلامت دندانی و عمومی خوبی دارند.
  • افرادی که استخوان فک آنها از مقدار کافی برخوردار است.
  • افرادی که هیچ بیماری دندانی ندارند، از جمله پریودنتیت یا پوسیدگی دندان.

روند کاشت ایمپلنت های دندانی

در اکثر فرایندهای کاشت ایمپلنت های دندانی، معمولاً فرایند کاشت بدون نیاز به پیوند استخوان، در دو مرحله انجام می شود. قبل از انجام جراحی لازم است بیمار در جریان همه جزئیات جراحی قرار بگیرد و هزینه ها و خطرات و پیچیدگی های احتمالی نیز توضیح داده شوند. این کمک می کند بیمار تصمیم بگیرد روند جراحی را ادامه دهد یا خیر.

  • ابتدا از دهان و فک تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس گرفته خواهد شد تا اطمینان حاصل شود که بدانیم ایمپلنت دقیقاً کجا قرار است کار گذاشته شود.
  • فرایند قرار گیری ایمپلنت های دندانی داخل استخوان مستلزم انجام یک فرایند جراحی جزئی است.

 

 کاشت ایمپلنت های دندانی

کاشت ایمپلنت های دندانی

 

مرحله اول: کاشت ایمپلنت

مرحله نخست درمان زمانی است که ایمپلنت زیر سطح لثه قرار می گیرد. به طور کلی، دندانپزشک ها این فرایند را در مطب و تحت بی حسی موضعی انجام می دهند یا ممکن است آرامبخش لازم باشد. این تنها به این دلیل انجام می شود تا تجربه ای راحت برای بیمار بوجود بیاورد و درد و ناراحتی را به حداقل برساند.

  • فرایند کاشت ایمپلنت در آرامش کامل انجام می شود.
  • یک دوره بهبود 3 تا 6 ماهه لازم است تا مرحله بعد انجام شود.

این اجازه می دهد طی روند بهبود ایمپلنت با استخوان فک جوش بخورد، و پایه ای محکم و یکپارچه فراهم بیاورد که بتوان دندان های مصنوعی را اضافه نمود.

 

 کاشت ایمپلنت های دندانی

کاشت ایمپلنت های دندانی

 

مرحله دوم: قرار گیری پروتز مصنوعی روی ایمپلنت

اکنون که ایمپلنت کار گذاشته شده است، و مانند ریشه یک دندان طبیعی عمل می کند، مرحله بعد عبارت است از جایگزینی یک روکش که قابل مشاهده است.

  • از آنجا که ایمپلنت ها می توانند جایگزین یک یا چند دندان از دست رفته شوند یا حتی یک قوس دندانی را پر کنند، نوع پیوند و اتصال روکش به ایمپلنت برای هر بیمار بر اساس نیازهای او منحصر به فرد خواهد بود.
  • در طول جلسه مشاوره اولیه، بر اساس نیازهای بیمار، بهترین درمان توصیه خواهد شد.

فرایند کاشت ایمپلنت چقدر طول خواهد کشید؟

طول مراحل انجام کاشت ایمپلنت های دندانی به عوامل متعددی بستگی خواهد داشت، از جمله، تعداد دندان های مورد نیاز، سلامت دندان ها، و دندان های خاصی که نیاز به جایگزین دارند.

در صورتی که ایمپلنت های دندانی برای فک پایین شما هستند، سه ماه طول می کشد تا استخوان اطراف ایمپلنت بهبود پیدا کند و ایمپلنت بعد از قرار گرفتن با آن جوش بخورد. در صورتی که ایمپلنت ها در فک بالا کار گذاشته شوند، روند بهبود 6 ماه طول می کشد. تعداد دفعات مراجعه به دندانپزشک متفاوت خواهد بود و به همه عوامل بالا بستگی خواهد داشت. نیاز به بازسازی استخوان، این زمان را تغییر خواهد داد.

پس از کاشت ایمپلنت دندانی چه اتفاقی می افتد؟

پس از کاشت ایمپلنت های دندانی، ممکن است متوجه مقداری درد، تورم، کبودی، و حتی خونریزی از لثه ها شوید. ممکن است لازم باشد پس از فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی تنها غذاهای نرم بخورید و با قسمت جراحی شده با آرامش برخورد کنید. برای مراقبت از ایمپلنت های دندانی پس از کاشت لازم نیست هیچ کار خاصی انجام دهید، و به شما توصیه خواهد شد به بهترین شکل ممکن از ایمپلنت ها مراقبت شود تا بتوان برای مدت زمانی طولانی از آن استفاده کرد و آینده ای سالم داشت.

 

 کاشت ایمپلنت های دندانی

کاشت ایمپلنت های دندانی

 

  • درست مانند دندان های دیگر اطراف آن را مسواک بزنید و نخ دندان بکشید.
  • نسبت به ایمپلنت خود با آرامش برخورد کنید و مراقب آن باشید.
  • قبل از روی آوردن به خوردن غذاهای ترد و سفت زمان کافی بدهید تا ایمپلنت بهبود پیدا کند.

مزایای دریافت ایمپلنت های دندانی خیلی زیاد هستند، دیگر مجبور نیستید با فقدان دندان ها مشکل داشته باشید و نیاز نیست از بریج ها یا دنچرهایی استفاده کنید که لازم است آنها را از دهان خارج نمایید.

خطر دریافت ایمپلنت های دندانی قابل کنترل و مدیریت هستند، اما مانند تمام فرایندهای جراحی دیگر، خطراتی مانند عفونت، آسیب به دندان های دیگر، آسیب به عصب، مشکلات سینوس، و مشکلات زیبایی نیز وجود خواهند داشت.

آشنایی با انواع دندان مصنوعی

هدف از استفاده دندان های مصنوعی احیاء عملکرد جویدن دندان ها و نیز زیبایی ظاهری آنها است. معمولاً دندان های مصنوعی زمانی لازم هستند که تاج دندان تحت تأثیر پوسیدگی قرار گرفته است، دندان با حجم زیادی سیلانت پوشش داده شده است، یا زمانی که دندان ها دچار ساییدگی شده اند یا از دست رفته اند.

این نوع دندان ها در اشکال مختلفی ارائه می شوند، از جمله:

دنچر یا دست دندان کامل

  • از آنها برای جایگزینی همه دندان های از دست رفته (14 دندان) در یک قوس دندانی (بالا یا پایین) استفاده می شود.
  • آنها بخش قابل توجهی از بافت لثه را پوشش می دهند. دست دندان های کامل برای قوس دندانی بالا، پلیت (کام یا سقف دهان) را نیز پوشش می دهند و روی آن قرار می گیرند.
  • آنها توسط عمل مکیدن (که با انباشته شدن بزاق بین دنچرها و لثه بوجود می آید) در جای خود باقی می مانند.

دندان مصنوعی

دندان مصنوعی

پروتز پارسیل

  • هر دو نوع پروتزهای پارسیل و کامل در لابراتوار و با استفاده از قالبی ساخته می شوند که از دندان های بیمار گرفته شده است.
  • پروتزهای پارسیل (یا همان پروتزهای دندانی متحرک) توسط گیره یا با اتصالات دقیقی در جای خود باقی می مانند که به دندان های سالم اطراف متصل می شوند.
  • آنها جایگزین یک یا چند دندان می شوند و در طول شب یا برای پاکسازی باید از دهان خارج شوند.
  • زمانی از آنها استفاده می شود که دندان های مجاور آنقدر قوی نیستند که تحمل نگه داشتن بریج ها را داشته باشند، یا زمانی که تعدادی از دندان ها از دست رفته باشند.

دقت و ظرافت در ساخت دندان مصنوعی

برای مشخص نمودن محل این نوع دندان های مصنوعی، حرکات فک حین ادای حروف مختلف (حرکت رو به جلو و طرفین) بررسی می شود. این باعث می شود دندان مصنوعی ثبات فوق العاده ای داشته باشد و در حین جویدن به خوبی در جای خود باقی بماند.

انواع پروتز دندانی

پروتزهای مصنوعی با استفاده از یک آرتیکولاتور روی لثه سوار می شوند. آرتیکولاتور ابزاری است که حرکات فک و دهان را تقلید می کند و پروتزهای فک های بالا و پایین را حمایت می کند. بسته به نوع آرتیکولاتوری که دندانپزشک استفاده می کند، پروتزهای مصنوعی می توانند به چند دسته تقسیم شوند:

پروتزهای مصنوعی مرکزی (استاندارد)

در مورد پروتزهایی که در وسط دهان قرار می گیرند، دندان های مصنوعی با استفاده از آرتیکولاتوری به نام “آکلودر” روی لثه سوار می شوند. این ابزار حرکت باز و بسته کردن دهان را شبیه سازی می کند اما حرکات چانه به طرفین را ایجاد نمی کند.

تنظیم موقعیت دندان ها روی یک ابزار غیر قابل تنظیم صورت می گیرد و بر اساس میانگین فیزیولوژیکال برای عموم مردم است. این نوع پروتزها به اندازه دندان های مصنوعی نیمه دقیق متناسب با لثه نیستند اما این مزیت را دارند که مقرون به صرفه هستند. علاوه بر این، این نوع دندان های مصنوعی می توانند برای افرادی خیلی مناسب باشند که به تازگی دندان های خود را از دست داده اند زیرا هنوز مقدار لثه آنقدر کافی است که اجازه دهد دنچر به خوبی در جای خود تثبیت شود.

دندان مصنوعی

دندان مصنوعی

پروتز مصنوعی با پایه نرم

به مرور زمان استخوان فک تحلیل می رود، مخصوصاً استخوان فک پایین. در نتیجه، استحکام پروتز کمتر و کمتر می شود و می تواند به لثه ها آسیب برساند یا موجب ناراحتی شود. در صورتی که کاشت ایمپلنت و قرارگیری پروتز روی آن ممکن نباشد، پایه نرم می تواند ترکیب خوبی ارائه دهد. این تکنیک شامل کاربرد دائمی یک ضربه گیر (لایه سیلیکونی) داخل پروتز مصنوعی است. پایه نرم سطح متخلخلی دارد، بنابراین به خوبی به لثه ها می چسبد و باعث افزایش راحتی و ثبات پروتز مصنوعی می شود.

این ابزار هنوز هم نیاز به تنظیمات دوره ای دارد زیرا مانع تغییر و آتروفی استخوان زیرین به مرور زمان نخواهد شد. پایه نرم پس از 2 تا 3 سال استفاده باید تغییر داده شود. بعلاوه، پاکسازی پروتزهای مصنوعی که پایه نرم دارند دشوارتر است و نگهداری دقیق نیاز دارند.

دندان مصنوعی

دندان مصنوعی

پروتز دندانی با پایه فلزی

پایه فلزی این نوع پروتزها از کبالت کرومونیوم ساخته و شکل داده می شود تا با انحناهای پلیت (کام یا سقف دهان) مطابقت داشته، راحت باشد، با بافت زیر خود تناسب خوبی داشته باشد، و بدون هیچ خطری در دهان باقی بماند. این نوع پروتز در یک لابراتوار تخصصی ساخته می شود.

مزایا:

  • محکم تر و با دوام تر از پروتزهایی هستند که به طور کامل از آکریلیک ساخته شده اند (به عنوان مثال برای بیمارانی توصیه می شوند که براکسیسم دارند، پروتز مصنوعی فک کامل دارند که روی یک قوس دندانی قرار می گیرد، و بیمارانی که مهارت ندارند و حین دستکاری احتمال بیرون پریدن پروتز وجود دارد).
  • ظریف تر (سه مرتبه ظریف تر از آکریلیک هستند)، بنابراین راحت تر هستند و حرف زدن را تسهیل می سازند.
  • ابعاد آنها به مرور زمان تغییر نمی کند.
  • انتقال دمای بهتر، بنابراین بیمار متوجه تفاوت دما خواهد شد.

معایب:

  • این نوع پروتزها امکان پر کردن مجدد را نمی دهند.
  • هزینه پروتزهای آکریلی بالا است.
  • برای قسمت هایی که فلز با غشاء مخاطی در تماس است، امکان آستردوزی مجدد وجود ندارد.
  • در پروتزهایی که پایه آنها فلزی است، با قدرتی کمتر از دست دندان های کامل می توان آنها را مکید.
  • چارچوب فلزی می تواند قابل مشاهده باشد و زیبایی آنها را تحت تأثیر قرار دهد.

دندان مصنوعی

دندان مصنوعی

 

دندان های مصنوعی از جنس پرسلاین یا آکریلیک

دندان های پروتز مصنوعی می توانند از پرسلاین یا آکریلیک ساخته شوند. چندین سال پیش، آنها تقریباً همیشه از پرسلاین ساخته می شدند، اما اکنون همه می دانند بهتر است از آکریلیک ساخته شوند. زیرا:

  • دندان های پرسلاینی محکم تر از دندان های طبیعی هستند، بنابراین می توانند موجب ساییده شدن دندان های طبیعی شوند که پیوسته با آنها در تماس هستند (از جمله، دست دندان های کاملی که با دندان های طبیعی قوس دندانی روبرو برخورد پیدا می کنند).
  • حتی در صورت عدم وجود دندان های طبیعی، تماس دو دست دندان کامل قوس دندانی بالا و پایین با دندان های پرسلاینی می تواند موجب حذف لرزش هایی شود که می توانند برای لثه ها و استخوان فک مضر باشند.
  • دندان های پرسلاینی کمتر از دندان های آکریلیکی به خوبی به دندان های دیگر باند (متصل) می شوند. به مرور زمان، بزاق می تواند بین دندان های پرسلاینی و اجزاء آکریلیکی نفوذ کند که آنها را حمایت می کنند، و یک حلقه تیره رنگ ایجاد نماید که تمیز کردن آن غیر ممکن خواهد بود. بعلاوه، دندان های پرسلاینی در نهایت ضعیف خواهند شد و از اجزاء آکریلیکی جدا خواهند شد.
  • دندان های پرسلاینی از دندان های آکریلیکی شکننده تر و آسیب پذیرتر هستند.

بنابراین، دندان های آکریلیکی گزینه هایی بهتر برای حفظ دندان های باقی مانده و پرهیز از تحلیل زود هنگام لثه هستند. آنها می توانند در برابر شکستن مقاومت کنند، مانند دندان های طبیعی به نظر برسند و دوباره پولیش شوند تا لکه های روی آنها زدوده شود و درخشندگی آنها احیاء شود.

دندان مصنوعی

دندان مصنوعی

 

دست دندان های کامل فوری

این نوع دندان های مصنوعی در یک روز، و بلافاصله پس از کشیدن دندان ها داخل دهان قرار داده می شوند، که مانع شرمنده شدن فرد از حضور در جامعه بدون دندان می شود. بنابراین، دندان های مصنوعی فوری از قالب دندان های اصلی بیمار ساخته می شوند، قبل از آنکه آنها کشیده شوند.

مزایا:

  • از آنجا که این پروتزهای مصنوعی از روی دندان های طبیعی طراحی و ساخته شده اند که هنوز داخل دهان هستند، بازسازی شکل، رنگ، و طرح آنها راحت تر است.
  • از آنجا که این نوع پروتزها بلافاصله پس از کشیدن دندان ها کار گذاشته می شوند، مانند بانداژ عمل می کنند و از بافت ها محافظت می کنند و خونریزی را محدود می کنند.
  • اگر بلافاصله پس از کشیدن دندان ها از پروتز استفاده کنید عادت کردن به آن راحت تر از زمانی است که مدتی را بدون دندان سپری می کنید در حالی که منتظر دریافت پروتز نهایی هستید.
  • علاوه بر این، پروتزهای مصنوعی کمک می کنند توانایی جویدن حفظ شود و تحریف شکل صورت به کمترین میزان خود برسد، اتفاقی که با کشیدن دندان ها رخ می دهد.

معایب:

  • پروتزهای فوری به تنظیمات مکرر (چندین مرتبه مراجعه به دندانپزشک برای تنظیم موقت) نیاز دارند؛
  • پس از بهبود بافت نرم و باریک شدن استخوان زیر آن (3 تا 6 ماه پس از کشیدن دندان) باید یک تنظیم دائمی روی پروتز فوری انجام شود یا باید پروتز جدیدی ساخته شود.

دقت کنید: در صورتی که پس از دوره بهبود پروتز جدیدی برای شما ساخته شود، می توانید پروتز فوری خود را به عنوان پروتز تعویضی نگه دارید، که در صورت شکسته شدن، گم شدن، یا نیاز به ترمیم و تعمیر پروتز اصلی شما، بسیار کاربردی است.

مزایای پروتزهای مصنوعی فوری کدامند؟

  • محافظت بهتر از بافت های داخل دهان؛
  • کاهش خونریزی؛
  • بهبود یکدست لثه ها؛
  • کمک به حرف زدن و غذا خوردن بهتر.

معایب پروتزهای مصنوعی فوری کدامند؟

در طول دوره بهبود لثه ها، این امکان وجود دارد که پروتز خیلی بزرگ یا بی ثبات باشد. سپس لازم است به دندانساز یا دندانپزشک خود مراجعه کنید تا به طور موقت پروتز شما را آسترکشی کند، گاهی اوقات لازم است این کار بیشتر از یک مرتبه انجام شود. پس از 3 تا 6 ماه، یک مرتبه آسترکشی دائمی لازم خواهد بود. این تنظیمات دوره ای پروتزهای مصنوعی فوری را نادیده نگیرید، زیرا می توانند منجر به آسیب به بافت های داخل دهان شوند که در برخی موارد نیاز به جراحی خواهند داشت.

دندان مصنوعی

دندان مصنوعی

 

چه افرادی باید از پروتزهای مصنوعی استفاده کنند؟

  • افرادی با هر سنی، که به دلایل متعددی مانند تصادف، بیماری، شرایطی ژنتیکی، کهولت سن، یا بهداشت بد دهانی، تعدادی یا همه دندان های خود را از دست داده اند.
  • افرادی با شرایط پزشکی، مانند بیماری قلبی، که ممکن است جراحی برای آنها خطرناک باشد.
  • بیمارانی که استخوان فک آنها از تراکم کافی برخوردار نیست تا به فکر طرح درمان دیگری باشند.

نتایج قابل انتظار از پروتزهای مصنوعی

برای افرادی که یک، چند، یا همه دندان های خود را از دستع داده اند، هدف از استفاده پروتزهای مصنوعی بهبود کیفیت زندگی به روش های زیر است:

  • احیاء عملکرد جویدن طبیعی.
  • در مورد پروتزهای پارسیل، کاهش فشار جویدن روی ساختار هایی که هنوز داخل دهان وجود دارند.
  • در مورد دنچرهای پارسیل، با پرهیز از جابجایی آنها در فضای بدون دندان، می توان از ثبات دندان های سالم باقی مانده اطمینان حاصل کرد.
  • عدم وجود حمایت با از دست رفتن دندان ها را می توان پر کرد.
  • باعث می شود بتوان حروفی که نیاز دارند زبان به دندان ها فشار وارد کنند را درست ادا کرد.
  • با احیاء و حفظ ویژگی های صورت، می توان زیبایی ظاهری دهان که از نظر اجتماعی قابل قبول است را احیاء نمود.

نقاط ضعف همه پروتزهای دندانی کدامند؟

  • غذا می تواند زیر پروتز گیر کند و ایجاد ناراحتی کند؛ باید آنها را از دهان خارج کنید و ذرات را پاک کنید.
  • گیره های پروتزهای پارسیل جایی برای انباشته شدن پلاک و جرم هستند. بنابراین مهم است بهداشت دهان را به خوبی حفظ نمود و مراجعات منظم به دندانپزشک را ادامه داد.
  • گاهی اوقات گیره های پروتزهای پارسیل قابل مشاهده هستند، که روی زیبایی ظاهری آنها تأثیر منفی دارند.
  • پروتزهایی که روی فک پایین کار گذاشته می شوند ممکن است کم ثبات تر از پروتزهای فک بالا باشند. این عدم ثبات ناشی از شکل کوچک تر لثه ها، حرکات زبان، و عدم وجود بزاق کافی است که تأثیر مکش لازم برای باقی ماندن پروتز مصنوعی در جای خود را تحت تأثیر قرار می دهد.
  • وقتی پروتز مصنوعی داخل دهان بی ثبات است، اعمال چسب همیشه راحت نیست، پس می تواند برای ثابت نگه داشتن آن داخل دهان استفالده شود.
  • باید برنامه ریزی کنید با فواصل زمانی متفاوت برای تنظیم به دندانپزشک مراجعه کنید، که وقتی برای نخستین بار پروتز متحرک استفاده می کنید، می تواند به طور میانگین یک ماهه یا بیشتر باشد. طی این بازه زمانی تغییر در نحوه غذا خوردن و حرف زدن ضروری است. وقتی دنچر برای فک بالا استفاده می شود، بواسطه پوشیده شدن سقف دهان با پروتز مصنوعی، ممکن است مزه دهان شما مقداری تغییر کرده باشد.
  • آسیب به لثه در صورتی می تواند اتفاق بیفتد که دندان مصنوعی به خوبی تطبیق پیدا نکند یا اگر تغییرات در لثه یا فک، مانند تحلیل رفتن، به مرور زمان اتفاق بیفتند.
  • در واقع، پروتز مصنوعی به استخوان آلوئولار فشاری وارد نمی کند، استخوانی که دندان ها را حمایت می کند و لثه ها را شکل می دهد، به گونه ای که لثه ها مستعد تحلیل رفتن (ناپدید شدن) هستند.
  • ممکن است برای حفظ ثبات و راحتی پروتز، آسترکشی مجدد پروتز مصنوعی (تغییر شکل پایه) لازم باشد، در حالی که اطمینان حاصل می کنید که حجم زیادی از استخوان آلوئولار کاسته نمی شود.
  • با پروتزهای مصنوعی ممکن است نواختن ابزارهای موسیقی بادی دشوار باشد.
  • طول عمر پروتزهای مصنوعی حدود 5 سال، و گاهی اوقات طولانی تر است، اما به ندرت از 10 سال بیشتر می شود. این نیاز به هزینه های اضافی برای تعویض دندان های آسیب دیده، تنظیم ابزار، آسترکشی مجدد، یا در صورت ساییدگی، حتی تعویض آن دارد. علائمی وجود دارند که پروتز مصنوعی نیاز به تعویض یا ترمیم دارد، بنابراین مهم است به طور منظم برای چک کردن آنها به دندانپزشک مراجعه کنید.

با استفاده از یک پروتز خیلی قدیمی می توانید آسیب های غیر قابل جبرانی به سلامت خود وارد کنید، از جمله حساسیت لثه هایی که آسیب دیده اند، مشکلات گوارشی در نتیجه جویدن دشوار، سر درد، درد گردن و گوش، و حتی مشکلات مفصل فک، و پیر شدن پیش از موعد چهره.

مزایا و معایب ایمپلنت دندانی

از دست دادن دندان تجربه ای ناخوشایند است، اما ایمپلنت های دندانی می توانند کمک کنند این تجربه فراموش شود. وقتی دندان از دست می دهید، ممکن است با انبوه اطلاعات مربوط به گزینه های مختلف جایگزین دندان مواجه و سردرگم شوید. وقتی گزینه ها را ارزیابی می کنید، بسیاری از بیماران به فکر ظاهر، دوام، و حفظ و نگهداری هستند. در همه این دسته بندی ها، ایمپلنت های دندانی نسبت به دیگر گزینه ها ارجحیت دارند.

مزایای ایمپلنت های دندانی

ایمپلنت های دندانی یکی از محبوب ترین و نیز پر استفاده ترین فرایندهای جایگزینی دندان های از دست رفته در دندانپزشکی مدرن هستند. برخی از این مزایا عبارتند از:

 

مزایا و معایب ایمپلنت دندانی

مزایا و معایب ایمپلنت دندانی

دائمی بودن

وقتی ایمپلنت به طور موفق کاشته می شود، می تواند درست مانند دندان های طبیعی استفاده شود. ایمپلنت با دیگر دندان ها ترکیب می شود. ایمپلنت ها با دوام هستند و عمری طولانی دارند.

مراقبت و نگداری آسان

با ایمپلنت های دندانی می توان مانند دیگر دندان ها رفتا کرد. به این معنا که مراقبت و نگهداری از آنها درست مانند دندان های طبیعی است. ایمپلنت دندانی را می توان مانند دندان های طبیعی مسواک زد و نخ دندان کشید. گرچه این دندان های مصنوعی مستعد پوسیدگی دندان نیستند، اما لثه ها و دندان های اطراف هنوز هم نسبت به حملات باکتریایی آسیب پذیر هستند. ایمپلنت دندانی را تمیز نگه دارید تا لثه ها و دندان های اطراف آن را سالم نگه دارید، و از هر گونه عفونت استخوان فک پیشگیری کنید.

 

مزایا و معایب ایمپلنت دندانی

مزایا و معایب ایمپلنت دندانی

تعویض راحت

یکی از بهترین ویژگی های ایمپلنت های دندانی این است که آنها از سه جزء مجزا تشکیل شده اند: پست (ریشه)، اباتمنت (کانکتور)، و ترمیم زیبایی (روکش). این سه جزء کمک می کنند تعویض یک قطعه از ایمپلنت به راحتی انجام شود و در صورت بروز مشکل برای یکی از اجزاء، به جای تعویض همه اجزاء، تنها همان یک جزء تعویض شود. میزان استحکام روکش ایمپلنت درست شبیه استحکام تاج دندان های طبیعی است، به همین دلیل می توانند مانند دندان های طبیعی آسیب ببینند. در بیشتر موارد این بخش تعویض می شود.

سالم نگه داشتن استخوان فک

ایمپلنت تنها روش جایگزینی دندان از دست رفته است که به صورت فعال استخوان فک را تحت استفاده قرار می دهد. از آنجا که پست تیتانیومی با استخوان فک واقعی جوش می خورد، استخوان را بازسازی می کند و مانع تخریب و تحریف آن می شود. این موجب می شود سلامت دهانی بهبود یابد و دندان های اطراف را نیز سالم نگه می دارد.

معایب ایمپلنت های دندانی

ایمپلنت های دندانی بهترین گزینه هستند، اگر بودجه کافی برای دریافت آنها را داشته باشید. برخی از بیماران به دنبال گزینه ای ماندگارتر هستند که با سبک زندگی آنها سازگارتر هستند. برخی از معایب یا نقاط ضعف این درمان عبارتند از:

 

مزایا و معایب ایمپلنت دندانی

مزایا و معایب ایمپلنت دندانی

 

فرایند طولانی

یکی از معایب ایمپلنت های دندانی این است که روند کاشت آنها فرایندی طولانی است. به محضی که ایمپلنت کاشته می شود، مقدار زیادی بهبودی لازم است که باید صورت بگیرد. برخی بیماران این فرایند طولانی را به چشم یک نقطه ضعف نگاه می کنند زیرا می خواهند هر چه سریعتر به روند عادی غذا خوردن و لبخند زدن طبیعی خود بازگردند. معمولاً تکمیل فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی می تواند چند ماه زمان ببرد.

دائمی بودن ایمپلنت ها

بسته به نیازهای هر بیمار، دائمی بودن ایمپلنت های دندانی هم می تواند مزیت باشد هم عیب. اغلب، بیماران پروتزهای دندانی و بریج ها را ترجیح می دهند زیرا دوست دارند در پایان هر روز ابزار را از دهان خارج کنند. با این حال، ایمپلنت های دندانی به محضی که با موفقیت در جای خود قرار می گیرند، اصلاً جلب توجه نمی کنند.

نیاز به مهارت جراح

درست مانند هر درمان دیگری، لازم است جراح از مهارت کافی برخوردار باشد تا این فرایند را به شکلی بی نقص انجام دهد. در غیر اینصورت، شکست ایمپلنت و بروز مشکلات برای آن دور از انتظار نیست.

 

مزایا و معایب ایمپلنت دندانی

مزایا و معایب ایمپلنت دندانی

 

برای همه افراد مناسب نیست

همه بیماران گزینه های مناسبی برای دریافت ایمپلنت های دندانی نیستند. دندانپزشک متبحر یا متخصص می تواند به شما بگوید آیا شرایط لازم برای دریافت آنها را دارید، یا این درمان برای شما مناسب است یا خیر.

ایمپلنت های دندانی پر هزینه هستند

شاید مهمترین عیب ایمپلنت های دندانی از نظر بسیاری افراد، پر هزینه بودن آنها باشد. اما واقعیتی که باید بدانید این است که هیچ درمانی به اندازه ایمپلنت های دندانی مقرون به صرفه نیست زیرا با دوام تر از سایر گزینه های جایگزین دندان هستند، در حالی که آنها هر چند سال یک مرتبه نیاز به تعویض دارند، بنابراین، روی هم رفته مستلزم پرداخت هزینه بیشتری هستند.

کاشت ایمپلنت درمانی تهاجمی محسوب می شود

نقطه ضعف دیگر ایمپلنت های دندانی این است که قرار گیری آنها داخل استخوان فک نیاز به جراحی دارد. شاید به نظر شما هم این مشکل بزرگی باشد زیرا همواره جراحی ها با مشکلاتی همراه هستند. این میزان پیچیدگی به طور میانگین تنها 5 تا 10 درصد تخمین زده شده است. خطرات و پیچیدگی هایی که ممکن است برای کاشت ایمپلنت های دندانی تجربه کنید عبارتند از عفونت، آسیب به دندان های دیگر، تأخیر در بهبود استخوان، آسیب به عصب، طولانی شدن خونریزی، شکستگی استخوان فک، و دیگر مشکلات. البته این خطرات همیشه هم وجود ندارند. در صورتی که برای پیشگیری از آنها یا در صورت مواجه شدن با آنها برای درمان آنها آمادگی دارید بهتر است همین گزینه را انتخاب نمایید.

 

مزایا و معایب ایمپلنت دندانی

مزایا و معایب ایمپلنت دندانی

 

روکش روی آنها ممکن است نیاز به تعویض داشته باشد

ایمپلنت های دندانی می توانند یک عمر دوام داشته باشند، اما روکشی که به آنها متصل می شود، ممکن است به این صورت نباشد. به همین دلیل اگر این روکش ها نیاز به تعویض داشته باشند، می توانند به هزینه های شما بیفزایند. اما باید به این نکته اشاره کرد که اکثر بیمارانی که روکش ایمپلنت خود را تعویض می کنند افرادی هستند که به خوبی از آن مراقبت نمی کنند. روکش های ایمپلنت از جنس پرسلاین هستند که معمولاً با مراقبت های صحیح می توانند یک عمر دوام داشته باشند.