آیا دهان شما طعم سکه های قدیمی را می دهد؟ دیسگوسیا Dysgeusia، تغییر در حس چشایی شما، می تواند یکی از عوارض جانبی انواع مسائل پزشکی باشد، و “مزه فلز در دهان” یکی از تظاهرات شایع دیسگوسیا، شایع تر از آن چیزی است که فکرش را بکنید.

چرا دهانم طعم فلز می دهد؟

طعم فلز داخل دهان می تواند نشان دهنده یک بیماری جدی مانند مشکلات کلیوی یا کبدی، دیابت تشخیص داده نشده یا برخی سرطان ها باشد. اما این دلایل غیر معمول هستند و معمولاً با علائم دیگری همراه هستند.

در غیر این صورت اگر سالم هستید، علت آن طعم فلزی داخل دهان معمولاً خوش خیم است. اگر طعم فلزی در دهان شما تنها شکایت شماست، ممکن است یکی از چندین مورد باشد.

بهداشت ضعیف دهان

اگر به طور منظم مسواک نزنید و نخ دندان نکشید، نتیجه می تواند مشکلات دندانی و لثه مانند التهاب لثه، پریودنتیت و عفونت دندان باشد. این عفونت ها را می توان با تجویز دندانپزشک برطرف کرد. طعم فلز معمولاً پس از از بین رفتن عفونت از بین می رود.

داروهای تجویزی

برخی داروها می توانند طعم فلز ایجاد کنند، زیرا بدن شما دارو را جذب می کند و سپس در بزاق خارج می شود. این داروها عبارتند از:

• آنتی بیوتیک هایی مانند کلاریترومایسین، مترونیدازول و تتراسایکلین.
• آلوپورینول، داروی نقرس.
• داروهای فشار خون، از جمله کاپتوپریل.
• لیتیوم که برای درمان برخی بیماری های روانپزشکی استفاده می شود.
• متازولامید، برای درمان گلوکوم استفاده می شود.
• متفورمین، داروی دیابت.

داروهایی که می توانند باعث خشکی دهان شوند، مانند داروهای ضد افسردگی، نیز می توانند عامل طعم فلز داخل دهان باشند، زیرا جوانه های چشایی شما را می بندند، که به نوبه خود می تواند حس چشایی شما را تحت تأثیر قرار دهد.

ویتامین ها یا داروهای بدون نسخه

مولتی ویتامین ها با فلزات سنگین (مانند کروم، مس و روی) یا داروهای سرماخوردگی (مانند قرص های زیر زبانی روی) می توانند باعث ایجاد طعم فلزی شوند. ویتامین های دوران بارداری و مکمل های آهن یا کلسیم هم همینطور هستند.

معمولاً با پردازش ویتامین ها یا دارو در بدن، طعم فلز از بین می رود. در غیر اینصورت، دوز مصرفی خود را بررسی کنید و مطمئن شوید که بیش از حد مصرف نمی کنید.

عفونت ها

برخی از بیماری های موقتی می توانند حس چشایی شما را تغییر دهند، که ممکن است طعم فلز را در دهان شما ایجاد کنند:

• سرماخوردگی
• سینوزیت
• عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی

این طعم معمولاً زمانی که عفونت برطرف می شود از بین می رود، پس سخت نگیرید و زود خوب شوید.

درمان سرطان

بیمارانی که با شیمی درمانی یا پرتودرمانی تحت درمان هستند- بویژه برای سرطان های سر و گردن- ممکن است طیف وسیعی از تغییرات در طعم و بو را تجربه کنند، از جمله طعم فلز که گاهی اوقات به آن “دهان شیمی درمانی” گفته می شود.

مطالعات نشان می دهند که روی و ویتامین D ممکن است به مبارزه با آن کمک کنند، گرچه تحقیقات در حال انجام هستند.

بارداری

سرزنش هورمون ها: دیسگوسیا بویژه در دوران بارداری بسیار شایع است. برای برخی از مادران باردار، این به معنای هوس خوردن ترشی و بستنی است، در حالی که برای برخی دیگر، می تواند به معنای طعم فلز یا ترش غیرقابل توضیح باشد.

امیدی هست، گرچه به طور معمول، دیسگوسیا در بدترین حالت خود در سه ماهه نخست بارداری اتفاق می افتد، بنابراین با پیشرفت بارداری، مزه فلزی باید از بین برود.

زوال عقل

جوانه های چشایی همه افراد با افزایش سن کاهش می یابند، اما برای افراد مبتلا به زوال عقل، این تغییرات ممکن است در نتیجه تغییرات در مغز تسریع پیدا کنند. گاهی اوقات طعم غذا با قبل متفاوت می شود، که پزشکان آن را “اختلالات چشایی” می نامند

جوانه های چشایی توسط اعصاب به مغز متصل می شوند و اختلالات چشایی زمانی رخ می دهند که بخشی از مغز که به حس چشایی مربوط است به درستی کار نمی کند.

آلرژی

طعم فلزی داخل دهان می تواند یکی از عوارض جانبی آلرژی به مواد غذایی، بویژه صدف یا آجیل درختی باشد. این نشانه اولیه آنافیلاکسی است که می تواند کشنده باشد. اگر چنین حساسیتی دارید (یا مشکوک به داشتن آن هستید)، قبل از بروز آن، در مورد اقداماتی که در صورت بروز یک واکنش آلرژیک باید انجام دهید- با پزشک خود صحبت کنید.

قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی

استنشاق سطوح بالای برخی از مواد می تواند منجر به ایجاد طعم فلزی شود.

• حشره کش ها: طعم فلزی داخل دهان می تواند نشانه انواع خاصی از مسمومیت با آفت کش ها باشد.
• سرب: اغلب در رنگ های بر پایه سرب، گرد و غبار رنگ و خاک آلوده به رنگ های لایه بردار یافت می شود، این عنصر شیمیایی منابع دیگری نیز دارد، از جمله آب، سفال و برخی مواد آرایشی.
• جیوه: به طور معمول با ماهی و سایر غذاهای دریایی مرتبط است، این فلز سمی را می توان در مکان های ساخت و ساز و دماسنج های قدیمی نیز یافت.

این مواد شیمیایی می توانند باعث ایجاد نگرانی های سلامتی قابل توجهی شوند، بنابراین اگر در معرض آنها قرار گرفته اید، باید فوراً به پزشک مراجعه کنید. طعم فلزی داخل دهان شما باید پس از درمان بیماری زمینه ای از بین برود.

طعم فلز داخل دهان و کووید 19

پزشکان مدت هاست می دانند که از دست دادن حواس چشایی و بویایی یکی از عوارض جانبی احتمالی کووید 19 است- اما برخی افراد طعم فلزی را نیز گزارش کرده اند.

معمولاً، دهان فلزی پس از درمان علت اصلی، خود به خود برطرف می شود، اما طعم فلزی ناشی از کووید 19 در دهان ممکن است هفته ها یا حتی ماه ها پس از بهبودی شما از ویروس باقی بماند.

نکاتی برای جلوگیری از طعم فلزداخل دهان

در اینجا اقداماتی را توصیه می کنیم که می توانید به تنهایی برای به حداقل رساندن دهان فلزی انجام دهید.

• بهداشت دهان و دندان را رعایت کنید، از جمله مسواک زدن منظم، نخ دندان کشیدن و تمیز کردن روی زبان برای حفظ سلامت دهان.
• برای جلوگیری از خشکی دهان که می تواند باعث ایجاد طعم فلز داخل دهان شود، بدن خود را هیدراته نگهدارید.
• کارد و چنگال فلزی و بطری های آبی که می توانند طعم فلزی را بدتر کنند را تعویض کنید. به جای آن، نمونه های شیشه ای، پلاستیکی یا سرامیکی را امتحان کنید.
• قبل از غذا خوردن، دهان خود را با محلول جوش شیرین و آب گرم بشویید. این کار می تواند تعادل pH دهان شما را تنظیم کند و به خنثی کردن اسید کمک کند- از جمله طعم فلزی ناخوشایند.
• سیگار را ترک کنید، زیرا سیگار ممکن است طعم فلز را تشدید کند (از دیگر اثرات منفی روی سلامت شما).
• یخ بمکید، خواه به شکل مکعبی، تراشه ای و یخ های فاقد قند.
• یک قرص نعناع بمکید یا یک تکه آدامس بجوید- فقط مطمئن شوید که فاقد شکر مصرف می کنید!
• غذاهایی بخورید که می توانند طعم فلز را بپوشانند.
• مرکبات بخصوص آب لیمو و لیمو ترش.
• غذاهای ترش مانند ترشیجات و سایر محصولات دارای سرکه.
• شیرین کننده ها، مانند شربت افرا (که باید در مقادیر کم استفاده شوند).

با این حال، هر کاری که انجام می دهید، از منشأ موضوع غافل نشوید.

اگر طعم خنده دار دائمی در دهان خود دارید، فقط سعی نکنید علائم را پنهان کنید. با پزشک خود صحبت کنید، که می تواند تشخیص دهد که آیا شما یک بیماری یا وضعیت جدی دارید یا خیر و به شما کمک می کند تا اقدامات لازم را برای رفع علت زمینه ای انجام دهید.

صاف و همراستا بودن دندان های شما می تواند به روش های مختلف روی شما تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، تراز دندان های شما روی ظاهر لبخند شما تأثیر می گذارد. دندان های صاف تر جذاب تر به نظر می رسند. هم ترازی دندان های شما از نظر عملکرد و طول عمر بایت نیز شما را تحت تأثیر قرار می دهد. دندان هایی که به درستی همراستا شده اند به طور یکنواخت به یکدیگر می رسند و این امکان را برای شما فراهم می کنند تا عمل جویدن را به طور مؤثر انجام دهید. هنگامی که بایت شما در یک راستا باشد، از فرسایش زود هنگام دندان ها نیز جلوگیری می کند. در نهایت، دندان های صاف تر راحت تر نیز تمیز می شوند. برای صاف و یکدست کردن لبخند خود، این موضوع مطرح می شود که به چه سطحی از درمان ارتودنسی نیاز دارید.

بریس های ارتودنسی تغییرات عمده ای در بایت شما ایجاد می کنند.

بریس های ارتودنسی از براکت ها و سیم هایی تشکیل شده اند که فشار ثابتی را به دندان های شما وارد می کنند. این سیستم براکت ها، سیم ها و رابر بندها، به مرور زمان به دندان های شما فشار وارد می کنند و آنها را به راستای مناسب می کشد. این درمان برای موارد عمده ناهماهنگی بایت، یا دندان هایی که به صورت استثنایی کج هستند ایده آل است. با استفاده از این روش می توان دندان های فشرده را نیز از یکدیگر جدا کرد. معمولاً یک تا دو سال طول می کشد تا بریس های ارتودنسی بایت شما را هماهنگ کنند، بنابراین تعهد بزرگی هستند. اگر دندان های شما به طور قابل توجهی نامرتب هستند، احتمالاً این گزینه برای شما مناسب است.

الاینرهای نامرئی می توانند موارد جزئی تر را تنظیم کنند.

ممکن است قبلاً محصولات الاینر نامرئی را دیده باشید. آنها الاینرهای پلاستیکی شفافی هستند که دندان های شما را صاف می کنند. این محصول اغلب ترجیح داده می شود زیرا محافظه کارانه است و وجود آنها در عکس ها قابل مشاهده نیست. علاوه بر این، الاینرهای نامرئی قابل جابجایی یا متحرک هستند، بنابراین می توانید آنها را برای غذا خوردن از دهان بیرون بیاورید، دندان های خود را تمیز کنید و خود الاینرها را نیز تمیز کنید. این باعث می شود آنها نسبت به بریس های سنتی کمتر دست و پا گیر باشند. الاینرهای نامرئی برای ایجاد تنظیمات جزئی در صاف شدن دندان های شما عالی هستند، اما برای موارد عمده تنظیم مجدد دندان ها و بایت کار نمی کنند.

تنظیمات زیبایی را می توان با سرعت بیشتری انجام داد.

اگر دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی شما تشخیص دادند که شما یک مشکل ناهماهنگی دارید که باید با بریس درمان شود، باید این کار را انجام دهید. جلوگیری از فرسایش بیشتر دندان ها ایده خوبی برای آینده سلامت دهان و دندان های شما است. با این حال، اگر مشکلات شما بیشتر جنبه زیبایی داشته باشند، راه حل های برای یکدست کردن دندان ها وجود دارند که می توانند سریع تر عمل کنند. روش های سریع نوعی درمان ارتودنسی هستند که روی کانتور و ظاهر لبخند تمرکز دارند. با انجام تنظیمات کوچک در همراستایی دندان ها، می توان لبخند را با یک جدول زمانی درمانی که متناسب با سبک زندگی بیمار باشد، بهبود بخشید.

ترمیم های زیبایی راهکاری برای مشکلات غیر ارتودنتیک

گاهی اوقات بیماران علاوه بر مشکلات ارتودنتیک از مشکلات زیبایی دندان ها نیز رنج می برند. در چنین مواردی، اگر مشکل اتودنتیک جزئی باشد و بیمار برای دستیابی به نتایج نهایی عجله داشته باشد، با کمک دندانپزشکی زیبایی می توان خواسته او را برآورده کرد. این درمان ها اگر به درستی انجام شوند، هم تغییرات زیبایی در لبخند ایجاد می کنند و هم جوانی را برای آن به ارمغان می آورند، دندان های فرسوده یا لب پر شده را ترمیم می کنند و سلامت دهان و دندان های شما را بهبود می بخشند. دندانپزشکی زیبایی برای مسائل دندانی بهترین گزینه هستند که نیاز به توجه فوری دارند. دندانپزشکی زیبایی ثابت کرده است که از ترمیم دندان های شکسته یا لب پر شده گرفته تا ترمیم، تغییر شکل یا سفید کردن یا تغییر شکل دندان ها و حل لکه های عمقی، برای سلامت دهان بسیار مفید است. با این حال، گاهی اوقات دندانپزشکی زیبایی روی مشکلات اصلی دندان های شما تأثیر نمی گذارد.

برای کودکانی که فک های آنها هنوز در حال رشد است بریس ها انتخاب بهتری خواهند بود توصیه می شود زیرا دندان ها هنوز در حال بیرون آمدن هستند.

آیا به بریس ها نیاز داریم یا دندانپزشکی زیبایی؟

پاسخ این پرسش به شرایط شما بستگی دارد. اگر نسبت به دندان های خود حساس هستید و می خواهید لبخند خود را بهبود ببخشید، بریس ها یک روش درمانی عالی هستند اما درمان های دندانپزشکی زیبایی می توانند به مشکلات ظاهر دندان ها کمک کنند. اما اگر مشکل دندانی دارید که برای بهبود سلامت دهان و دندان ها باید اصلاح شود، باید به متخصص ارتودنسی مراجعه کنید.

صرف نظر از دلیل شما برای در نظر گرفتن بریس ها، ضروری است که با یک متخصص ارتودنسی واجد شرایط مشورت کنید تا متوجه شوید که آیا آنها انتخاب مناسبی برای شما هستند یا خیر.

در چه صورتی از بریس ها استفاده نمی شود؟

عوارض جانبی و خطرات مرتبط با بریس های دندانی به نوع بریس های شما و شدت مشکل شما بستگی دارد. افرادی که به فلز حساسیت دارند احتمالاً دچار کهیر یا بثورات می شوند. استفاده از بریس ها باعث بدتر شدن بیماری لثه می شود زیرا سیم و براکت ها لثه ها را تحریک می کنند. مسواک زدن و نخ دندان کشیدن نامنظم می توانند منجر به پوسیدگی دندان شوند.

در افرادی که مستعد بروز این مشکلات هستند گزینه های دیگر مانند بریس های اینویزیلاین یا درمان های دیگر توصیه می شوند.

اگر می خواهید ظاهر لبخند خود را بهبود دهید، چند راه وجود دارد که دندانپزشک شما می تواند به شما کمک کند.

ونیرها و روکش های دندانی فرایندهای ترمیمی هستند که می توانند ظاهر و عملکرد دندان های شما را بهبود بخشند. اما مهم است که بدانیم هر یک از آنها چه فرایندی دارند، تا بتوان تصمیم درستی گرفت. ما به بیان جزئیات تفاوت بین این دو راهکار خواهیم پرداخت، توضیح خواهیم داد که آنها چگونه عمل می کنند، چقدر هزینه دارند و مزایا و معایب منحصر به فرد آنها چه چیزهایی هستند.

روکش و ونیر دندان چیست؟

با توجه به اینکه ونیرها و روکش ها هر دو تکنیک های ترمیمی هستند که برای اصلاح مشکلات دندان استفاده می شوند، می توان به راحتی آنها را با یکدیگر اشتباه گرفت. بر اساس گزارش مجله انجمن دندانپزشکی آمریکا، ونیرها جلوی دندان را می پوشانند در حالی که روکش ها از کل دندان محافظت می کنند. تفاوت عمده در مسائلی است که آنها برطرف می کنند.

روکش ها: برای آسیب های عمده دندان استفاده می شوند.

روکش کلاهکی به ضخامت حدود 2 میلی متر است که در بالای دندان موجود قرار می گیرد و تمام سطوح آن را در بر می گیرد. از روکش ها برای ترمیم مشکلات ساختاری دندان استفاده می شود. این ترمیم می تواند تمام پرسلن، پرسلن ذوب شده روی یک آلیاژ فلزی (PFM) یا یک آلیاژ تمام فلزی باشد.

روکش یک ترمیم دندان است که بیشتر یا تمام سطوح دندانی که درون دهان قرار دارد را می پوشاند. روکش ها معمولاً زمانی استفاده می شوند که بخش بزرگی از دندان از بین رفته یا به دلیل پوسیدگی، تروما یا نقائص رشدی شکسته شده باشد. همچنین می توان از روکش ها برای احیاء بایتی استفاده کرد که فرو ریخته است.

ونیرها: بهترین برای ترمیم ملایم تر دندان ها

از سوی دیگر، ونیرهای دندانی، پوسته های نازک دندان- مانند از جنس پرسلن یا مواد دیگر به ضخامت حدود 1 میلی متر هستند که از مواد پرسلن یا رزین کامپوزیت ساخته شده اند، و برای پوشش سطح جلوی دندان ها طراحی شده اند. آنها برای بهبود ظاهر لبخند بیمار، اصلاح مشکلاتی مانند تغییر رنگ، شکاف ها، ترک ها یا ناهماهنگی های جزئی استفاده می شوند.

ونیر معمولاً فقط سطح جلوی دندان را می پوشاند و ظاهر دندان را بهبود می بخشد و برای اصلاح مشکلات اساسی مانند شکستگی دندان یا پوسیدگی شدید دندان استفاده نمی شود. آنها به اندازه روکش ها تهاجمی نیستند، زیرا برای آماده سازی بیشتر دندان اصلی شما دست نخورده باقی می ماند.

روکش های دندانی در مقایسه با ونیرها: فرایند ساخت آنها به چه صورت است؟

چه برای روکش ها به دندانپزشک مراجعه کنید چه برای ونیرها، برنامه ریزی کنید که برای تکمیل این فرایند باید چند مرتبه مراجعه کنید. هر دو فرایند شامل مراحل متعددی می شوند، و بسته به کار خاصی که قرار است انجام دهید، اغلب ممکن است دو یا حتی سه مرتبه مراجعه به دندانپزشک ضروری باشد.

در اینجا مراحل معمول در هر یک آمده اند:

روکش ها: دندانپزشک ممکن است دندان شما را بتراشد.

مراحل ساخت روکش ها شباهت زیادی به ونیرها دارد. در اینجا برای شما توضیح می دهیم که چه انتظاری باید داشته باشید:

• ابتدا، فرد برای ترمیم دندان، تحت هر گونه فرایند لازم برای ترمیم دندان قرار خواهد گرفت، مانند پر کردن یا درمان ریشه.
• سپس دندان برای دریافت روکش آماده خواهد شد. این اغلب شامل تراشیدن سطح و گاهی اوقات کناره های دندان به منظور اطمینان یافتن از تناسب دندان برای دریافت روکش است.
• پس از آن، از دندان قالب گرفته می شود. این قالب برای ساخت روکش دائمی استفاده خواهد شد.
• سپس به فرد روکش موقت داده می شود.
• پس از آماده شدن روکش دائمی، فرد برای نصب به مطب باز خواهد گشت. روکش جدید از نظر تناسب مناسب بررسی می شود و سپس در جای خود چسبانده می شود.

ونیرها: از دندان شما قالبی ساخته می شود.

اغلب ممکن است نیاز باشد چند مرتبه به دندانپزشک مراجعه کنید تا فرآیند چسباندن ونیرها تکمیل شود. روند انجام آن به این صورت خواهد بود:

. برخی از انواع جدید روکش ها نیازی به تراش دادن سطح دندان ندارند. ممکن است برای این کار نیاز به بی حسی موضعی داشته باشید، زیرا ممکن است ساییدن آن دردناک باشد.

• برای اینکه ونیر به درستی کار کند، دندان شما باید مینای کافی روی آن داشته باشد تا ونیر به آن بچسبد. تحت یک بی حس کننده موضعی مانند نووکائین، اندازه دندان های فرد به حداقل کاهش می یابد (این شامل تراشیدن حدود نیم میلی متر از مینای جلوی دندان ها است) و از دندان های آماده شده قالبی گرفته می شود.
• ونیرهای موقت روی دندان های فرد قرار می گیرند در حالی که لابراتوار ونیرهای اصلی را آماده می کند (این در برخی موارد ممکن است دو تا سه هفته طول بکشد).
• هنگامی که ونیرها از لابراتوار ارسال شدند، سطح دندان ها برای چسباندن ونبر زبر می شود سپس روی دندان ها قرار می گیرند و از نظر تناسب و ظاهر بررسی می شوند.
• اگر فرد از ظاهر ونیرهای راضی باشد، ونیرها به دندان های زیرین چسبانده می شوند.
• در یک گردش کار سنتی، دو مراجعه طبیعی است، با این درک که اگر ترمیم ها نیازهای زیبایی شناختی پزشک یا بیمار را برآورده نکنند، باید به لابراتوار بازگردانده شوند و بیمار به قرار ملاقات دیگری نیاز دارد.
• با برخی از روش ها می توان فرآیند چسباندن ونیرها را در دو نوبت تکمیل کرد، در حالی که برخی دیگر ممکن است به سه جلسه نیاز داشته باشند.

مزایا و نقاط ضعف ونیرها و روکش های دندانی

مانند هر فرایند دیگری، ونیرها و روکش ها هر دو مزایا و معایب خود را دارند. در حالی که نتیجه نهایی هر دو روش ترمیم دندان است، هر کدام مزایا و معایبی دارند.

روکش: ظاهر و احساس طبیعی دارد.

روکش ممکن است یک راه حل عالی برای برخی از مسائل دندانی مانند حفره های بزرگ و عمیق یا سایر شرایطی باشد که باعث می شوند انجام درمان ریشه ضروری شود. روکش ها اگر روی یک دندان سالم قرار گیرند و به درستی ساخته و نگهداری شوند، می توانند سال ها دوام بیاورند. با این حال، نقطه ضعفی که دارند این است که روکش برای دندان نسبتاً تهاجمی است زیرا نسبت به ونیر، به برداشتن ساختار دندانی بیشتری نیاز دارد و به نگهداری نیاز دارند. ساختار دندان زیر روکش ها هنوز هم می تواند دچار ایجاد حفره شود و به طور متوسط ​​هر 5 تا 10 سال یک مرتبه باید آنها را تعویض کرد، گرچه اگر درست ساخته و از آنها مراقبت شود، می توانند عمر طولانی تری داشته باشند.

مزایا	معایب
تا حدی تحت پوشش بیمه دندانپزشکی قرار می گیرد.	بدون بیمه می تواند بسیار گران باشد.
دندان را احاطه می کند تا از پوسیدگی جلوگیری کند.	ممکن است به مرور زمان نیاز به تعویض داشته باشد.
به نظر می رسد، عمل می کند و مانند یک دندان طبیعی است.	اغلب یک خط تیره در خط لثه قابل مشاهده است.

ونیرها: گزینه هایی با شکل و اندازه سفارشی.

ونیرها می توانند لبخند شما را بسیار جذاب جلوه دهند، با دندان هایی با اندازه یکنواخت، که براق و خوش فرم هستند. به این ترتیب، مزیت اصلی ونیرها زیبایی آنها است. از سوی دیگر، آنها به نگهداری و معاینات منظم توسط دندانپزشک شما نیاز دارند. عمر متوسط ​​روکش ها حدود 10 سال است، اما با مراقبت های خوب خانگی، می توانند عمر طولانی تری داشته باشند.

مزایا	معایب
می تواند به طور قابل توجهی ظاهر لبخند شما را بهبود دهد.	می تواند بسیار گران باشد.
این فرایند کمتر از روکش درد دارد.	تحت پوشش بیمه دندانپزشکی نیست.
گزینه های زیادی برای رنگ، شکل، سفارشی سازی دارد.	می تواند در طول زمان به تعویض نیاز داشته باشد.

مقایسه هزینه های ونیر و روکش دندان

ونیر و روکش هر دو می توانند گران باشند. یک تفاوت عمده بین این دو روش این است که حداقل بخشی از هزینه روکش معمولاً توسط بیمه دندانپزشکی پوشش داده می شود.

مانند بسیاری از فرایندهای دندانپزشکی، هزینه روکش ها می تواند بر اساس عواملی مانند برند روکش هایی که دندانپزشک شما استفاده می کند، هزینه زندگی در منطقه و تخصص دندانپزشک کمی متفاوت باشد. از آنجا که روکش ها از نظر ماهیت کاملاً زیبایی در نظر گرفته می شوند، ممکن است تحت پوشش بیمه قرار نگیرند، و شما باید هزینه آن را خودتان به عهده بگیرید.

روکش: 1000 تا 4000 دلار برای هر دندان

یک روکش می تواند بین 1000 تا 4000 دلار برای هر دندان هزینه داشته باشد. این هزینه می تواند بر اساس روش، موقعیت جغرافیایی مطب و همچنین محل دندان متفاوت باشد. دندان های جلو اغلب کمی بیشتر به کار نیاز دارند، زیرا مهم است که ظاهر درست داشته باشید.

ونیرها: 1500 تا 5000 دلار برای هر دندان

ونیرها می توانند از 1500 تا 5000 دلار به ازای هر دندان هزینه داشته باشند، بسته به محل انجام فرایند، هزینه های لابراتوار مرتبط با آن، و بسته به مقدار کاری که نیاز خواهد بود، می توان آنها را به صلاحدید دندانپزشک تغییر داد.

در حالی که این هزینه همیشه تحت پوشش بیمه دندانپزشکی قرار نمی گیرد، برخی از مطب های دندانپزشکی برنامه های پرداختی را ارائه می دهند که می توانند به کاهش بار مالی این فرایند کمک کنند.

روکش های دندانی در مقایسه با روکش ها: مقایسه ای کنار هم

آیا نمی دانید کدام روش برای شما مناسب است؟ دندانپزشک شما یک منبع عالی برای کمک به شما در تصمیم گیری نهایی است. در اینجا یک نمودار مقایسه مفید وجود دارد که می تواند در مقایسه ونیرها و روکش های دندان در کنار هم به شما کمک کند.

	روکش	ونیر
موارد استفاده	مشکلات ساختاری دندان.	باعث بهبود ظاهر دندان می شود.
هزینه	1000 تا 4000 دلار برای هر دندان.	1500 تا 5000 دلار برای هر دندان.
مزایا	می تواند عمر دندان های در معرض خطر را افزایش دهد.	می تواند ظاهر لبخند را بهبود بخشد.
معایب	تهاجمی تر.	بیمار باید پایه لثه/ دندان محکم داشته باشد تا گزینه خوبی برای دریافت آنها باشد.

چگونه می دانید کدام یک برای شما مناسب است؟

اگر دندان شما دارای یک پر شدگی بزرگ، درمان ریشه، یا بسیار فرسوده یا ترک خورده است، احتمالاً روکش بهترین گزینه است.

اگر دندان شما اساساً سالم است و ترمیم آن برای اهداف زیبایی است، روکش ممکن است بهترین گزینه باشد. ونیرها همچنین می توانند برای اصلاحات جزئی شکل استفاده شوند.

سؤالاتی که باید از دندانپزشک خود بپرسید

در ابتدا می خواهید بدانید که ونیر یا روکش شما چقدر هزینه دارد، و در صورت لزوم، بیمه شما چقدر از این هزینه را پرداخت می کند. شما همچنین می خواهید در مورد تجربه دندانپزشک خود در مورد هر دو روش بدانید. سایر پرسش های شما از دندانپزشک به نیازهای خاص شما بستگی دارند، اما برخی از پرسش ها که ممکن است بخواهید بپرسید شامل موارد زیر هستند:

• آیا گزینه های دیگری مانند دندان مصنوعی یا ایمپلنت وجود دارد؟
• انتظار دارید ونیر یا روکش من چقدر دوام داشته باشد؟
• آیا در صورت عدم تناسب روکش، هزینه اولیه مراجعات بعدی را پوشش می دهد؟
• آیا لازم است محافظ دهان استفاده کنم؟
• آیا مراقبت خاصی برای روکش یا ونیر توصیه می کنید؟

سخن پایانی

ونیرها و روکش ها می توانند لبخند و عملکرد دندان های شما را بهبود بخشند. هر دو روش پرهزینه هستند، بخصوص زمانی که بیشتر از یک دندان درگیر باشند. ونیرها زمانی استفاده می شوند که بخواهید بهبود زیبایی داشته باشید، مانند پوشاندن دندان های کج یا شکسته، بویژه دندان های جلو.

روکش زمانی استفاده می شود که دندان پوسیدگی زیادی داشته باشد یا شکسته باشد یا نیاز به درمان ریشه داشته باشد. همچنین ممکن است روکش ها زمانی مناسب تر باشند که به قرار دادن بریس روی دندان های مجاور نیاز داشته باشید.

انجام معاینات منظم دندانپزشکی و رعایت بهداشت خوب دندان برای حفظ روکش یا تاج دندان و بقیه دندان های شما حیاتی است.

با برداشته شدن بریس های شما، ممکن است فکر کنید که درمان ارتودنسی شما کامل شده است. در واقع، اینطور نیست. نگه داشتن دندان ها در موقعیت جدید خود، بخش مهمی از درمان شما است. گرچه معمولاً ممکن است فکر کنید با استفاده از ریتینرها، نگه داشتن دندان های تازه جابجا شده در محل خود راحت است، اما متخصص ارتودنسی می تواند جراحی فیبروتومی را نیز توصیه کند. فیبروتومی فرایندی است که به دندان ها کمک می کند تا پس از جابجایی در طول درمان ارتودنسی در موقعیت های جدید خود باقی بمانند. حفظ دندان ها در یک موقعیت جدید بخش مهمی از اقدامات ارتودنتیک مانند استفاده از بریس ها است و این فرایند تنها یکی از راه هایی است که متخصصان دندانپزشکی از آنها برای جلوگیری از لغزش دندان ها به جای اصلی خود استفاده می کنند. در حالی که این یک روش درمان جراحی است، اما کم تهاجم است و فقط برای دندان هایی استفاده می شود که در معرض خطر بالای عود به موقعیت نامطلوب هستند. در این مقاله نگاهی خواهیم داشت به جزئیات فرآیند فیبروتومی و آنچه می توانید انتظار داشته باشید.

چرا دندان ها حرکت می کنند؟

طی درمان ارتودنسی، دندان ها باید از درون استخوان و بافت لثه توسط ابزارهای ارتودنتیک حرکت داده شوند، که باعث می شود بافت های سخت و نرم اطراف آنها با موقعیت جدید سازگار شوند. بافت نرم حاوی الیاف های بسیار سختی به نام الیاف پریودنتال (PDL) است که دندان ها را احاطه کرده اند و وقتی دندان ها حرکت داده می شوند آنها نیز کشیده می شوند. پس از اینکه ارتودنتیست بریس ها را بردارد، این الیاف ها منقبض می شوند سپس به دندان ها فشار وارد می کنند تا آنها را به حالت اولیه بازگردانند. به احتمال زیاد این اتفاق زمانی رخ می دهد که دندان ها به شدت چرخیده یا به طور قابل توجهی حرکت کرده باشند. این الیاف ها انعطاف پذیر هستند و حتی اگر بیمار از نگهدارنده یا ریتینر استفاده کند نیز ممکن است دچار بازگشت به موقعیت قبل از درمان شوند.

معمولا از چه چیزی برای ثابت نگه داشتن دندان ها استفاده می شود؟

یک ابزار متحرک به نام نگهدارنده یا ریترن، روش معمول برای حفظ دندان هایی در موقعیت های جدید خود است، که با کمک ارتودنسی جابجا شده اند. این رویکرد مستلزم آن است که تا زمانی که دندان ها عود نکنند، بیمار با استفاده از یک ابزار متحرک، یا ابزار نصب شده ساخته شده از سیم یا پلاستیک، ، همکاری کند. همچنین ممکن است یک نگهدارنده یا ریتینر چسبانده شده یا ثابت نصب شود، که برای آ،ن قسمتی از سیم های نازکی به داخل دندان ها چسبانده می شود. هر دو نوع را می توان در قوس های دندانی بالا و پایین دهان استفاده کرد. با این حال، گفته می شود، گاهی اوقات حتی نگهدارنده ها نیز ممکن است برای جلوگیری از جابجایی دندان ها کافی نباشند و احتمالاً به موقعیت اصلی خود باز می گردند. این امر به ویژه برای دندان های چرخانده صادق است. این زمانی است که ارتودنتیست شما ممکن است فرایند فیبروتومی را توصیه کند.

از جراحی فیبروتومی چه انتظاری باید داشت؟

یک مطالعه در سال 1970 به یک تکنیک جراحی ساده و مؤثر برای کاهش تأثیر فیبرهای پریودنتال فوق کرستال روی عود چرخشی اشاره کرد. این روش بعدها فیبروتومی فوق کرستال محیطی (CSF) نامیده شد. این روشی است که حتی امروزه نیز مورد استفاده قرار می گیرد.

این جراحی یک فرایند کم تهاجم است که در آن فیبرها بریده می شوند و سپس اجازه داده می شود با کشش کمتری روی دندان هایی که به تازگی در جای جدید قرار گرفته اند، ترمیم شوند. فیبرها درست زیر پایه شیار (فاصله اندک بین لثه و پایه دندان) و بالای استخوان آلوئولار (برآمدگی استخوانی که دندان ها را نگه می دارد) قرار دارند. احتمالاً تمام الیاف فوق کرستالی اطراف دندانی که اکنون چرخانده شده است بریده می شود. دندانپزشک قبل از قرار دادن تیغ جراحی یا نوک لیزر در شیار دندان های مد نظر و برش دادن فیبرهای نگهدارنده هر دندان، بی حسی موضعی انجام خواهد داد. هیچ فلپ، پارگی یا تغییری در موقعیت بیرونی لثه ها وجود ندارد. بخیه نیاز نیست و اکثر بیماران پس از آن فقط ناراحتی اندکی را تجربه می کنند. فیبروتومی معمولاً درست قبل از برداشتن بریس های بیمار انجام می شود، اما در صورت لزوم، می توان آن را بعد از برداشتن بریس ها و قرار دادن هر گونه نگهدارنده ثابت یا متحرک انجام داد.

بهبودی پس از جراحی فیبروتومی چگونه است؟

این فرایند ممکن است توسط ارتودنتیست یا پریودنتیست یا جراح دهان انجام شود. مانند بسیاری از جراحی های دهان، در روز اول یا دو روز اول بعد از جراحی، ممکن است مقدار کمی تورم داشته باشید. درد معمولاً تندک است، اما برخی از بیماران تا چند هفته پس از جراحی حساسیت دندان را تجربه می کنند. پزشک دستورالعمل هایی را برای پانسمان ناحیه جراحی، مراقبت های دهانی مانند شستشو، و اینکه از چه غذاها یا مایعاتی در طول بهبودی خودداری کنید، به شما خواهد داد.

نگهدارنده های ثابت یا متحرک اغلب همراه با فیبروتومی ضروری هستند. حتی اگر این فرایند احتمال عود را کاهش دهد، هیچ تضمینی وجود ندارد که دندان های شما حرکت نکنند. بسیاری از بیماران ارتودنسی از ترکیبی از بریس ها، نگهدارنده ها و روش های جراحی یا غیر جراحی بهره مند می شوند و با این ترکیب نتایج موفقیت آمیزی از درمان ارتودنسی خود خواهند گرفت.

مطالعه ای روی افرادی که تحت جراحی فیبروتومی قرار گرفته بودند در مجله دندانپزشکی عربستان سعودی گزارش داد که بهبودی بدون هیچ عوارضی بوده است. هیچ بیمار ناراحتی بعد از جراحی را گزارش نکرده است. گفته می شود، اگر نگران تجربه عوارض جانبی از روش فیبروتومی هستید، جراح دهان یا متخصص ارتودنسی بهترین فرد برای مشاوره است.

اگر ارتودنتیست شما جراحی فیبروتومی را توصیه کرده ایت، طبیعی است که پرسش هایی داشته باشید یا احساس نگرانی کنید. اما نگران نباشید؛ این فرایند به طور معمول بدون درد و غیر تهاجمی است. و به خاطر داشته باشید، شما در آخرین قسمت از سفر خود برای به دست آوردن لبخندی هستید که همیشه می خواسته اید، و ما در تمام این مراحل با شما هستیم.

ارتودنتیست یا دندانپزشک شما بهترین افرادی هستند که می توانند در مورد نیازهای لبخند شما یا فرزندتان به شما پاسخ دهند.

کاش مراقبت از دندان ها در زندگی واقعی به اندازه تبلیغات تلویزیونی متحرک برای محصولاتی مانند دهانشویه ضد حفره واضح بود- جایی که ارتش کوچکی از عوامل پاک کننده لایه هایی از پلاک های رنگارنگ را از بین می برند و دندان های شما را محافظت می کنند و بوی دهان شما را تازه می کنند.

در واقعیت، پلاک اغلب یک خطر پنهان است. می توانید دندان های خود را مسواک بزنید و نخ دندان بکشید تا زمانی که لثه های شما خونریزی کند، اما پلاک- لایه بی رنگ (اما به راحتی لکه دار) متشکل از ذرات غذا و باکتری که به طور مداوم روی دندان های سفید مرواریدی شما شکل می گیرد- هنوز می تواند باقی بماند. پلاک محکم است و مانند نوار چسب به مینای دندان های شما می چسبد.

حذف مؤثر پلاک از روی دندان ها می تواند چالش برانگیز باشد، بویژه برای کودکان و افرادی که بریس دارند. قرص های آشکار کننده پلاک دندان می توانند به نشان دادن محل پلاک انباشته شده کمک کنند، و زدودن پلاک را آسان تر کنند.

مطالعات نشان می دهند که بیمارانی که تحت درمان ارتودنسی با بریس ها قرار دارند و از قرص های آشکار ساز پلاک در منزل استفاده می کنند، نسبت به افرادی که این کار را انجام نمی دهند پلاک کمتری دارند، و لثه های سالم تری دارند.

ممکن است قرص های آشکار کننده پلاک را در قرار ملاقات دندانپزشک خود دریافت کرده باشید. متخصصان بهداشت دهان اغلب از آنها برای بررسی میزان موفقیت شما در تمیز کردن دندان های خود در منزل استفاده می کنند.

قرص آشکار کننده پلاک دندان چیست؟

قرص های آشکار کننده پلاک دندان حاوی رنگ صورتی یا بنفش بی ضرری هستند که با پلاک روی دندان های شما واکنش نشان می دهد. جویدن یک قرص رنگ را فعال می کند و پلاک هایی که بعد از مسواک زدن و نخ دندان کشیدن داخل دهان باقی می مانند را به طور موقت آشکار می کند.

قرص های آشکار کننده پلاک دندان با آشکار کردن مناطقی که پلاک روی دندان ها انباشته شده است، به ایجاد عادات خوب مسواک زدن کمک می کنند. آنها مشاهده مکان هایی که هنگام مسواک زدن و نخ دندان کشیدن از دست داده اید را آسان تر می کنند.

قرص های آشکار ساز پلاک بویژه برای موارد زیر مفید هستند:

• افرادی که ابزارهای ثابت ارتودنسی مانند بریس دارند.
• والدینی که دندان های کودک خود را تمیز می کنند یا به کودک خود نحوه مسواک زدن و نخ دندان کشیدن را آموزش می دهند.
• پرستارانی که دندان های افراد با نیازهای خاص را تمیز می کنند.
• افراد بزرگسالی که می خواهند کارایی مسواک زدن و نخ دندان کشیدن خود را بهبود بخشند.

مطالعه ای که سه گروه از بیماران ارتودنسی را مورد بررسی قرار داد، نشان داد افرادی که از قرص های آشکار ساز پلاک دندان برای خودآزمایی در منزل استفاده می کردند، نسبت به افرادی که این کار را انجام نمی دادند، پلاک دندانی کمتری داشتند.

از دو گروه دیگر، یکی از آنها در مطب دندانپزشکی با یک قرص آشکار ساز پلاک تظاهراتی نشان داد. دومی دستورالعمل های معمولی بهداشت دهان را دریافت کرد.

پلاک دندان چیست؟ چرا مضر است؟

پلاک یک لایه چسبناک از میکروب ها و باکتری هایی است که دندان های شما را پوشش می دهد و دائماً تشکیل می شود. این میکروب ها و باکتری ها از نشاسته ها و قندهای موجود در ذرات غذا تغذیه می کنند و اسیدهایی آزاد می کنند که به مینای دندان های شما حمله می کنند. در ابتدا، این فیلم نرم است و با خیال راحت می توان آن را با روش های مناسب مسواک زدن و نخ دندان کشیدن، جدا کرد. اما اگر پلاک را به صورت روزانه پاک نکنید، ممکن است ظرف 48 ساعت شروع به سفت شدن کند.

بعد از یک هفته، نتیجه جرم دندانی است که بیشتر شبیه سیمان است تا لجن. وجود تارتار می تواند زمینه ساز حفره های دندانی باشد، زیرا اسیدهای تولید شده توسط باکتری های تارتار، با شستن مواد معدنی مهم مینای دندان را فرسایش می دهند.

بنابراین، توقف این زنجیره خورنده برای حفظ بهداشت خوب دندان ها ضروری است. مسواک زدن و نخ دندان کشیدن روزانه، نخستین گام مهم است. اما حتی افرادی که با اطمینان مسواک می زنند و نخ دندان می کشند نیز می توانند چند نقطه را از دست بدهند، و در جایی که حفره ای وجود دارد، پلاک ایجاد می شود.

با گذشت زمان، پلاک دندان می تواند منجر به موارد زیر شود:

• پوسیدگی دندان
• حفره (کرم خوردگی دندان)
• بوی بد دهان (هالیتوزیس)
• بیماری لثه
• از دست دادن دندان

راه حل، قرص های آشکار کننده پلاک است.

این قرص ها که معمولاً از رنگ گیاهی ساخته می شوند، مبتکرانه هستند و استفاده از آنها بسیار آسان است.

انواع محصولات آشکار کننده پلاک

قرص های آشکار کننده پلاک دندان تنها محصولات حاوی رنگ مخصوصی نیستند که پلاک را آشکار می کنند. فاکتورهایی که هنگام انتخاب یک محصول آشکار کننده پلاک باید در نظر گرفته شوند، سن شخصی هستند که از آن استفاده می کند و قدرت رنگ آن.

گزینه ها عبارتند از:

قرص های آشکار کننده پلاک

قرص ها برای بسیاری از افراد ساده ترین محصولات هستند. علت این است که آنها حاوی رنگ قوی تری هستند، که باعث می شود مشاهده پلاک های دندانی روی دندان ها آسان تر شود.

قرص های آشکار ساز پلاک معمولاً در بسته های 50 تا 100 عددی عرضه می شوند. زمانی که آماده استفاده از آنها هستید، یک قرص را از بسته خارج کنید. به سادگی قرص را بجوید و آن را با بزاق خود مخلوط کنید و آن را با زبان خود به اطراف دهان خود پخش کنید، سپس رنگ باقیمانده را داخل سینک بریزید.

خمیر دندان آشکار کننده پلاک دندان

خمیر دندان آشکار کننده پلاک حاوی رنگی است که قسمت هایی که حین مسواک زدن از دست داده اید را برجسته می کند. استفاده از آن می تواند سخت تر باشد زیرا بلافاصله بعد از مسواک زدن نمی توانید دهان خود را بشویید.

علاوه بر این، هزینه هر دوز خمیر دندان آشکار ساز پلاک نسبت به قرص ها می تواند بیشتر باشد، زیرا شما سریع تر از آن استفاده خواهید کرد.

دهانشویه آشکار کننده پلاک دندان

دهانشویه ها اغلب حاوی یک عامل آشکار کننده هستند که کمتر از قرص ها قابل توجه هستند. این می تواند مشاهده رنگ روی دندان ها را سخت تر کند. همچنین، هنگامی که برای پاک کردن لکه های موقت برمی گردید، این کار هرگونه خاصیت ضد پوسیدگی که دهانشویه ممکن است داشته باشد را از بین می برد.

نحوه استفاده از قرص های آشکار کننده پلاک

قرص های آشکار ساز پلاک روشی عالی برای اطمینان از تمیز کردن دندان های خود یا کودکتان هستند.

در اینجا نحوه استفاده از آنها آمده است:

• دندان های خود را حداقل 2 دقیقه مسواک بزنید و تمام سطوح دندان و در امتداد لثه ها را تمیز کنید.
• از نخ دندان استفاده کنید.
• یک قرص آشکار کننده را بجوید و آن را با بزاق در دهان خود بچرخانید. از زبان خود برای کمک به پخش رنگ در طول دندان های بالا و پایین استفاده کنید. باقی مانده قرص را با آب روان به داخل سینک تف کنید. مراقب باشید، زیرا رنگ می تواند سطوح را لکه دار کند. بلافاصله آن را بشویید.
• دندان ها و لثه های خود را در آینه بررسی کنید و لکه های باقی مانده از قرص آشکار کننده پلاک دندان را بررسی کنید.
• مسواک خود را بردارید و نواحی که لک شده اند را با دقت بیشتری مسواک بزنید تا زمانی که رنگ از بین برود.
• دهان خود را آبکشی کنید و رنگ را بیرون بریزید. اگر رنگ با لب ها یا پوست اطراف دهانتان برخورد داشت، فوراً آن را تمیز کنید تا لکه ای ایجاد نشود.
• بعد از آن برای جلوگیری از پوسیدگی دندان ها از یک دهانشویه حاوی فلوراید استفاده کنید، زیرا شستشو بعد از مسواک زدن با خمیر دندان، هرگونه خاصیت ضد پوسیدگی خمیر دندان را از بین خواهد برد.

چند وقت یکبار باید از آنها استفاده کنید؟

دندانپزشک شما ممکن است قرص های آشکار کننده پلاک دندان را برای بهبود روتین بهداشت دهان و دندان شما توصیه کند. شما می توانید از آنها هر روز به تعداد دفعات دلخواه استفاده کنید تا مطمئن شوید که تمام پلاک ها را از روی دندان های خود پاک می کنید.

مزایا و معایب قرص های آشکار کننده پلاک دندان

قرص های آشکار ساز پلاک فواید زیادی دارند، اما معایبی نیز دارند.

مزایای قرص های آشکار کننده پلاک

از مزایای قرص های آشکار ساز دندان می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• به شما کمک می کنند دندان های خود را مسواک بزنید و نخ دندان بکشید به گونه ای که پلاک ها را به طور مؤثرتری از بین ببرید.
• کودکان را تشویق می کند تا عادت های خوب مسواک زدن را ایجاد کنند.
• باعث تمیزی دندان ها و حذف پلاک در افرادی می شود که تحت درمان با ابزارهای ارتودنسی هستند.
• نقاطی که ممکن است پلاک در آنها پنهان شود، بویژه در اطراف سیم ها و براکت های بریس ها را برجسته می کند.
• تجمع پلاک که می تواند باعث بیماری لثه و پوسیدگی دندان شود را کاهش می دهد.

معایب قرص های آشکار کننده پلاک

• نقطه ضعف اصلی قرص های آشکار کننده پلاک توانایی آنها در لکه دار کردن لباس ها، پوست و سطوح است. اطمینان حاصل کنید که قبل از ایجاد لکه، مناطقی که رنگ لمس می کند را بشویید.

آیا آنها ایمن هستند؟

آری، قرص های آشکار ساز پلاک برای کودکان و بزرگسالان بی خطر هستند. تنها خطر بالقوه استفاده از آنها توانایی آنها در لکه دار کردن لباس یا وسایل حمام شما است.

اگر قرص ها را نجوید و ببلعید، بسیار ایمن هستند. اگر نگران هستید که کودکتان رنگ را می بلعد، هنگام استفاده از قرص های آشکار کننده او را تحت نظر داشته باشید.

سایر نکات بهداشت دهان و دندان

قرص های آشکار ساز پلاک روشی عالی برای تقویت روتین بهداشت دهان و دندان های شما هستند، اما دندان ها را تمیز نمی کنند. این رنگ پلاک هایی که هنگام مسواک زدن از دست داده اید را نشان می دهد که می تواند به تمیزتر شدن دندان ها کمک کند.

راه های دیگر برای حذف مؤثر پلاک و اطمینان از تمیزی دندان ها عبارتند از:

• دندان های خود را دو مرتبه در روز و حداقل به مدت 2 دقیقه مسواک بزنید.
• بین دندان ها را با نخ دندان یا واتر فلاسر تمیز کنید.
• با حرکات آرام و دایره ای مسواک بزنید و روی خط لثه تمرکز کنید.

ویژگی های انواع قرص های آشکار کننده پلاک

دندانپزشک شما ممکن است نوع خاصی از قرص های آشکار کننده پلاک را توصیه کند. در غیر این صورت، گزینه های زیادی وجود دارند. برخی از موارد مورد شناخته شده عبارتند از:

قرص های آشکار کننده پلاک که طعم توت دارند و بچه ها آنها را دوست دارند. رنگ ارغوانی باعث می شود پلاک و باکتری های پنهان شده روی دندان ها و زبان به راحتی قابل مشاهده شود در نتیجه حذف پلاک را به ویژه برای کودکان سرگرم کننده می کند.

خلاصه

قرص های آشکار کننده پلاک حاوی رنگ مخصوصی هستند که بعد از مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم، باقی مانده پلاک را نشان می دهند. حذف مؤثر پلاک برای جلوگیری از پوسیدگی دندان، بیماری لثه و ایجاد حفره های دندانی ضروری است.

قرص های آشکار ساز پلاک برای دندان های کودکان بی خطر هستند و می توانند به کودکان کمک کنند اهمیت مسواک زدن با کیفیت را بیاموزند. آنها همچنین برای بیمارانی عالی هستند که با ابزارهای ارتودنسی تحت درمان هستند که ممکن است در از بین بردن پلاک اطراف بریس های خود مشکل داشته باشند.

بزرگ ترین خطر قرص های آشکار ساز پلاک، توانایی آنها در لک کردن لباس، لب ها و سطوح است.