زنان باردار در دوران بارداری تغییرات زیادی را تجربه می کنند. آنها دچار تغییرات جسمی و هورمونی زیادی می شوند. به عنوان مثال، خونریزی لثه ها شکایت منظم آنها است که ممکن است باعث ایجاد عفونت شود. همچنین، زنان در دوران بارداری در برابر عفونت ها آسیب پذیرتر هستند زیرا سیستم ایمنی بدن آنها کامل نیست. با این حال، احتمالاً موضوعی که کمتر در مورد آن صحبت می شود، درد فک در دوران بارداری است.

علل احتمالی درد فک در دوران بارداری

هیچ علت خاصی برای درد فک در دوران بارداری وجود ندارد. درد فک در طول بارداری ممکن است به دلیل مشکلات مفصل یا عضلات فک رخ دهد. در اینجا به بیان دلایل احتمالی درد فک در بارداری می پردازیم:

• کمبود کلسیم
• یک عفونت ENT (گوش و حلق و بینی)
• یک بیماری قلبی عروقی
• ضعف
• رویش دندان های عقل
• خوابیدن روی یک طرف
• تورم فک یا عضلات گردن و سر
• دندان قروچه

مفصل فکی گیجگاهی یا TMJ چیست؟

TMJ به مفصل فکی گیجگاهی اشاره دارد. مفصل فکی گیجگاهی در پایه جمجمه، در جلوی ساختار گوش قرار دارد. این مفصل فک پایین (مندیبل) را با فک بالا (ماگزیلا) متصل می کند. از بین سایر مفاصل موجود در بدن انسان، TMJ شاید منحصر به فردترین باشد.

سه بخش مفصل فکی گیجگاهی توسط رباط هایی در کنار هم نگه داشته می شوند که به قسمت های مختلف سر و گردن متصل هستند تا فک را بالا نگه دارند و حرکات آن را تسهیل کنند. عضلات مختلفی که به آن رباط ها متصل هستند نیز به حرکت فک پایین کمک می کنند.

در دوران بارداری، زنان تغییرات مختلفی را در بدن خود تجربه می کنند که شامل موارد زیر هستند:

• زمانی دشوارتر برای تنفس در شب به دلیل تورم غشاهای مخاطی
• شل شدن مفاصل
• باسن تحت تأثیر قرار می گیرد
• درد کمر
• درد فک

شرایط مختلفی شبیه به اختلالات مفصل فکی گیجگاهی وجود دارند، از جمله:

• دندان درد
• مشکلات سینوس یا
• بیماری های لثه
• درد فک
• قفل شدن فک

چه اتفاقی می تواند برای TMJ رخ دهد؟

TMJ ، مانند هر مفاصل دیگری، ممکن است متورم شود، بشکند، یا درد داشته باشد که می تواند باعث محدود شدن حرکات فک پایین و انتقال درد و ناراحتی به گردن و ناحیه سر شود. بر خلاف سایر مفاصل مانند زانوها و باسن، آرتروز TMJ بسیار نادر است، و درمان آن فقط با داروهای ضد التهابی شوار است.

شکستگی دیسک مفصلی نیز غیر معمول است، اما می تواند جابجا شود یا از محل خود خارج شود و باعث بروز درد و تورم شدید شود. در نظر داشته باشید، درد در TMJ اغلب موقتی است. این درد می تواند با ترکیبی از کمپرس سرد، ورزش و ماساژ درمانی تسکین یابد تا درد عضلات و رباط های اطراف ناحیه مفصل و فک کاهش یابد.

چگونه می توان درد فک بارداری را درمان کرد؟

مراقبت از درد فک ابتدا باید با روش های درمانی غیر جراحی آغاز شود. جراحی باید آخرین راه حل باشد. در اینجا برخی از داروهای متداول وجود دارند که ممکن است به کاهش درد فک شما در دوران بارداری کمک کند.

کمپرس سرد

هنگامی که درد فک شدید است، می توانید حداقل 10 دقیقه یک کیسه یخ را روی صورت و روی ناحیه دردناک قرار دهید. این کار به کاهش درد کمک خواهد کرد.

تمرینات ساده و ماساژ

تمرینات کششی فعال و ساده می توانند به کاهش درد کمک کند. زبان خود را بیرون بکشید و آن را برای چند ثانیه در همان موقعیت نگه دارید. این عمل باعث کاهش فشار از روی فک شما می شود، و از این طریق درد کاهش می یابد. همین که فک خود را ورزش می دهید، به آرامی آن را ماساژ دهید.

انتخاب مسکن مناسب

در صورت وجود درد غیرقابل تحمل، ممکن است ترجیح دهید برای تسکین درد عضلات، داروهای مسکن ضد التهاب یا غیر استروئیدی را مصرف کنیدی. با این حال، لطفاً قبل از مصرف هر یک از آنها با پزشک خانوادگی خود مشورت کنید. به عنوان مثال، ایبوپروفن برای زنان باردار به شدت ممنوع است.

خوردن غذاهای مناسب

خوردن جو دوسر، غلات یا بذر کتان می تواند باعث تسکین درد شود. چای بابونه نیز می تواند به کاهش درد فک در دوران بارداری کمک کند. هنگام درد شدید فک، خوردن غذاهای نرم مانند پنیر کوتیج، ماهی، پوره سیب زمینی، لوبیای پخته شده و تخم مرغ ایده آل است.

بهبود وضعیت فک

از انجام حرکات شدید فک خودداری کنید. از فریاد زدن یا آواز خواندن با بالاترین صدای خود خودداری کنید. سعی کنید محکم چیزی نجوید و خمیازه خیلی طولانی نکشید. ژست خوبی را تمرین کنید زیرا این امر می تواند به کاهش درد صورت و فک کمک کند. از قرار دادن چانه روی دست و نگه داشتن تلفن بین گوش و شانه خودداری کنید. سعی کنید دندان های خود را کمی از هم جدا نگه دارید تا از فشار روی فک خود بکاهید. از فشردن دندان های خود روی یکدیگر اجتناب کنید.

فک خود را همانطور که بهبود می یابد، استراحت دهید.

در حالی که فک شما در حال بهبود است، لطفاً تمام تلاش خود را برای استراحت دادن به آن بکنید. به عبارت دیگر، از جویدن آدامس یا خوردن غذا سفت اجتناب کنید. در عوض، غذای نرم مانند سوپ، ماست، اسموتی سبز و پنیر کوتیج بخورید.

مراقبت کایروپراکتیک بخش فوقانی گردن درد فک بارداری را تسکین می دهد

جایگزین های مختلفی برای تسکین وجود دارند. اگر دیگر گزینه های پزشکی و درمانی را امتحان کرده اید که به طور قطعی کار نکرده اند، پس مراقبت کایروپراکتیک بخش فوقانی گردن می تواند برای شما مناسب باشد. مراقبت بخش فوقانی گردن می تواند درد TMJ همراه با بارداری را تسکین دهد. برای گفتگو در مورد چگونگی کاهش نگرانی های خاص خود در مورد TMJ خود، برای مشاوره از پزشک متخصص ارتوپد وقت بگیرید.

استفاده از داروها و مکمل های غذایی، شامل مواد معدنی و ویتامین ها، می تواند به صورت مستقیم یا غیرمستقیم روی حرکت دندان ها در درمان های ارتودنسی تأثیر بگذارد. این تأثیرات به دو دسته اصلی طبقه بندی می شوند، از جمله تأثیرات کلی روی فیزیولوژی استخوان از نظر ایجاد تمایز در استئوکلاست ها، نرخ گردش استخوان، تراکم استخوان و معدنی سازی استخوان، و همچنین عوارض جانبی داروها شامل هیپرپلازی لثه، تحلیل خارجی ریشه و خشکی دهان. بیس فسفونات، فلوراید، کورتیکواستروئیدها، استروژن، آسپیرین، دیکلوفناک، ایبوپروفن، و ایندومتاسین را می توان به عنوان عواملی ذکر کرد که حرکت دندان ها در درمان ارتودنسی را به تأخیر می اندازند.

این مقاله بر اساس مقالات و مطالعات انجام شده روی داروهای مختلف، تأثیر آنها روی درمان ارتودنسی را توضیح می دهد.

تأثیر تأخیری بیس فسفونات در درمان ارتودنسی و پیامدهای آن

بیس فسفونات ها یک دسته مصنوعی از آنالوگ های پیروفسفات و مهار کننده های قوی تحلیل استخوان هستند که معمولاً به عنوان دارویی برای جلوگیری و درمان استئوپنی (osteopenia – کاهش تراکم مواد معدنی استخوان که باعث ضعف آن می شود) و پوکی استخوان (osteoporosis- بیماری که باعث ضعف استخوان ها می شود تا جایی که استخوان ها به راحتی می شکنند) مورد استفاده قرار می گیرند، و همچنین برای درمان تومورها استفاده می شوند. با توجه به اینکه آنها بر متابولیسم استخوان تأثیر می گذارند ، اعتقاد بر این است که بر حرکت دندان و درمان ارتودنسی تأثیر می گذارد.

نتیجه یکی از مطالعات انجام شده روی بیس فسفونات ها نشان داده است، در حیواناتی که برای آنها بیس فسفونات (BP) تزریق شده بود، حرکت دندان های مولر به طور قابل توجهی مهار شده بود و در امتداد سطوح استخوان آلوئولار به سمت الیاف لیگامان پریودنتال (PDL) مقدار کمتری استئوکلاست ظاهر شده بود، که می تواند ناشی از اختلال ساختاری و فعالیت تحلیل برندگی استئوکلاست ها باشد. نکته بالینی اصلی این مطالعه این است که بیماران تحت درمان ارتودنسی که همزمان از داروهای بیس فسفونات استفاده می کنند باید تحت نظر باشند، و ارتودنتیست باید محتاط باشد و همچنین احتمال خطراتی مانند تأخیر در حرکت ارتودنتیک دندان ها، مشکلات بوجود آمده برای درمان، عدم ادامه درمان و غیره، را باید برای بیماران توضیح دهد. در مطالعه دیگر مشخص شد همچنین تأثیراتی که استفاده از بیس فسفونات در گذشته روی استخوان ها داشته است، به طور قابل توجهی باعث مهار حرکت ارتودنتیک دندان ها می شود. این مطالعات همچنین یافتند حرکات دندان ها همزمان با مصرف بیس فسفونات در کوتاه مدت به استخوان آلوئولار فشار وارد می کند؛ با این حال، چنین آسیب تهاجمی می تواند عوارض جانبی بالقوه ای داشته باشد. کاربرد سیستمیک بیس فسفونات ها حرکت ارتودنتیک دندان ها را کاهش می دهد و از عود مجدد حرکت ارتودنتیک دندان ها و ریلپس (بازگشت به وضعیت قبل از درمان) اسکلتی به دنبال جدا کردن فک پایین، وسیع  کردن فک بالا و فرایندهای مشابه جلوگیری می کند.

تأثیر تأخیری فلوراید روی درمان ارتودنسی و پیامدهای آن

فلوراید تقریباً به طور کامل در بافت های کلسیفیه شده انسان ذخیره می شود و به طور فعال در متابولیسم استخوان درگیر است. با افزایش سن، غلظت آن در بافت های کلسیفیه شده افزایش می یابد، و با غلظت فلوراید در آب مصرفی ارتباط مستقیم دارد. تأثیر فلوراید روی فعالیت سلول های کلاست و نقش اساسی آنها در حرکت ارتودنتیک دندان ها. تحقیقات نشان می دهند که، در حیوانات، فلوراید میزان حرکت ارتودنتیک دندان ها را کاهش می دهد. محققان دریافتند در گروه هایی که نیروی قوی تر برای آنها وارد شده بود و نیز گروهی که مصرف فلوراید آنها بالاتر بود، میانگین حرکات دندان ها بیشتر است. همچنین مشخص شد سن با حرکت ارتودنتیک دندان ها ارتباط منفی دارد. دو روش دو بعدی و سه بعدی برای ارزیابی حرکات دندان پس از چهار هفته استفاده از نیروی انحراف نوک دندان ها رو به باکال، هنگام استفاده از چین های پالاتال، برای روی هم انداختن تصاویر صحیح بودند. علاوه بر این مشخص شد، فلوراید موجود در آب آشامیدنی شدت تحلیل ریشه ناشی از درمان ارتودنسی پس از تولد را کاهش می دهد، گرچه میزان حرکت دندان ها نیز کاهش یافته بود.

تأثیر تأخیری کورتیکواستروئیدها در درمان ارتودنسی و پیامدهای آن

زائده های پاتولوژیک تحت درمان کورتیکواستروئیدها، در اقدامات پزشکی و دندانپزشکی شایع هستند و پاسخ بیماران تحت درمان ارتودنسی که از این داروها استفاده می کنند، می تواند با واکنش در بازسازی طبیعی استخوان متفاوت باشد. حرکت ارتودنتیک دندان ها می تواند تحت تأثیر عوامل دارویی موضعی یا تجویزی عمومی باشد. یکی از عوارض جانبی که، در سراسر جهان برای ارتودنتیست ها نگران کننده است، ظرفیت آن برای تأثیرگذاری روی فیزیولوژی و بازسازی استخوان است، که از این طریق روی میزان حرکت ارتودنتیک دندان ها تأثیر می گذارد. مروری بر تحقیقات انجام شده در مورد این موضوع نشان می دهد که کورتیکواستروئیدها روی میزان حرکت ارتودنتیک دندان ها تأثیر می گذارند، و همچنین ممکن است در بلند مدت روی ثبات دندان هایی که با ارتودنسی جابجا شده اند تأثیر بگذارند.

تأثیر داروهای مسکن که در طول درمان ارتودنسی استفاده می شوند و پیامدهای آن

اساساً، حرکت ارتودنتیک دندان ها یک پاسخ بیولوژیکی به نیروهای مکانیکی است. اعمال طولانی مدت نیروهای مکانیکی کنترل شده باعث ایجاد این حرکت می شود، که باعث ایجاد مناطق فشار و تنش در استخوان آلوئولار و الیاف پریودنتال لیگامان می شود، و شکل حفره های دندان ها را تغییر می دهد. ارتودنتیست ها معمولاً داروهایی مانند NSAID ها را برای کنترل درد ناشی از اعمال نیرو روی بافت های بیولوژیکی تجویز می کنند. NSAID ها سنتز پروستاگلاندین را مهار می کنند و حرکت دندان ها را کند می کنند. پروستاگلاندین ها نقش مهمی در جذب استخوان ایفا می کنند. داروهایی که عموماً تجویز می شوند عبارتند از سلکوکسیب، وادکوکسیب، دیکلوفناک، ایبوپروفن، استامینوفن و آسپرین. استامینوفن داروی انتخابی برای دردهای ارتودنتیک است بدون اینکه تأثیری روی حرکت ارتودنتیک دندان ها داشته باشد. آسپرین روی بیوسنتز، متابولیسم و ​​ترکیب موکوپلی ساخاریدهای بافت همبند در ماده زمینه ای تأثیر می گذارد که موانعی در برابر گسترش عفونت و التهاب فراهم می کند. مشخص شد که آسپرین تعداد استئوکلاست ها و لاکوناهایlacunae  موجود در مناطق فشار حرکت ارتودنتیک دندان ها را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. با این حال، پاراستامول روی میزان حرکت ارتودنتیک دندان ها تأثیری نمی گذارد، و می تواند دارویی برای تسکین دردهای ارتودنتیک در نظر گرفته شود. مصرف چندین دوز تقسیم شده دیکلوفناک می تواند به میزان قابل توجهی حرکت دندان ها را مهار یا سرکوب کند. علاوه بر این، با استفاده از ایبوپروفن، تولید پروستاگلاندین E در الیاف لیگامان پریودنتال می تواند به طور قابل توجهی مهار شود، بنابراین باعث کاهش سرعت حرکت دندان می شود. مشخص شد نیمسولید نرخ تحلیل استخوان ها و ظهور استئوکلاست ها را کاهش می دهد، به همین دلیل مقدار حرکت دندان ها را نیز کاهش می دهد. ایندومتاسین می تواند سنتز پروستاگلاندین را به شدت مهار کند، زیرا مشخص شد که سرعت حرکت دندان ها را کاهش می دهد.

نتیجه گیری

• در بیماران تحت درمان با بیس فسفونات، طول مدت درمان ارتودنسی افزایش می یابد زیرا گردش استخوان به تأخیر می افتد.
• مقدار فلوراید، حرکت دندان ها را کاهش می دهد.
• گروه داروهای کورتیکواستروئید روی میزان حرکت ارتودنتیک دندان ها تأثیر می گذارد، و همچنین ممکن است در طولانی مدت روی ثبات دندان های جابجا شده با درمان ارتودنسی تأثیر بگذارد.
• NSAID ها به طور مؤثر درد ناشی از درمان ارتودنسی را کاهش می دهند و همچنین با کاهش میزان تحلیل استخوان یا روند التهابی، روی حرکت دندان ها تأثیر می گذارند.

پلاک دندان چیست؟ تارتار چیست؟ تفاوت بین این دو چیست؟ چگونه روی دندان ها شکل می گیرند؟ چگونه می توان از شکل گیری آنها روی دندان ها جلوگیری کرد؟ چرا باید از شر پلاک های روی دندان ها خلاص شوید؟ چگونه می توان آنها را برطرف کرد؟

اینها پرسش هایی هستند که زمانی برای ما مطرح می شوند که از دندانپزشک خود می شنویم که روی دندان های ما پلاک یا تارتار تشکیل شده است. در این مقاله ما به این پرسش ها پاسخ خواهیم داد. امیدواریم که این اطلاعات به شما کمک کنند دریابید که چگونه می توانید از دندان های خود بهتر مراقبت کنید و از بروز مشکلات بهداشتی دهان و دندان در آینده جلوگیری کنید.

مشاهده پلاک و تارتار موجود روی دندان ها ممکن است کار دشواری باشد، مگر اینکه دندانپزشک باشید. پلاک دندان و تارتار مرتبط هستند، اما آنها یکسان نیستند. با این حال، یک مورد مشترک که پلاک دندان و تارتار (رسوب) دارند این است که شما نمی خواهید آنها به مدت طولانی روی دندان های شما باقی بمانند. خبر خوب این است که زدودن پلاک در منزل با استفاده از روتین های خوب بهداشتی دهان و دندان و شاید برخی از محصولات خاص حذف پلاک دندان بسیار ساده است. با این حال ، تارتار روی دندان ها به مراقبت های دندانپزشکی نیاز دارد.

پلاک دندان چیست؟

یک تعریف ساده پلاک دندان این است که: یک پوشش چسبنده که روی دندان ها و اطراف لثه ها تشکیل می شود. یک اصطلاح تخصصی برای پلاک دندان “بیوفیلم دندان” است، زیرا حاوی باکتری های زنده و بزاق است. چسب مانند بودن بافت پلاک دندان به باکتری ها کمک می کند تا در اطراف دندان ها و لثه ها به یکدیگر بچسبند، جایی که وقتی شما چیزی می خورید یا می نوشید، آنها از کربوهیدرات های باقی مانده تغذیه می کنند.

بدون زدودن مؤثر پلاک ها، باکتری ها تکثیر می شوند و بیوفیلم گسترش می یابد. با تغذیه باکتری ها، آنها اسیدهایی تولید می کنند که باعث خوردگی مینای دندان ها می شوند و پلاک روی دندان ها را سخت می کنند، و با تعدادی از مشکلات دندانی ارتباط دارند، از جمله:

• پوسیدگی دندان
• زرد شدن رنگ دندان ها
• بیماری لثه
• بوی بد دهان
• تارتار روی دندان ها
• از دست دادن دندان ها

به همین دلیل، زدودن پلاک ها به صورت روزانه از روی دندان ها، و دانستن اینکه چگونه می توانید به شکلی صحیح از شر پلاک روی دندان ها خلاص شوید، مهم است- در ادامه بیشتر در مورد اینها خواهید خواند.

چه عواملی باعث ایجاد پلاک روی دندان ها می شود و چگونه می توان از آن جلوگیری کرد؟

بیوفیلم دندان به طور طبیعی داخل دهان ما وجود دارد، بنابراین کاری نیست که شما بتوانید با انجام آن به طور کامل از شر پلاک دندان ها خلاص شوید، یا هر روز تشکیل شدن آن را متوقف کنید.

با این حال ، غذا و نوشیدنی که شما مصرف می کنید تأثیر مستقیمی روی میزان بیوفیلم روی دندان های شما دارد. باکتری های موجود در پلاک دندان روی دندان ها با تغذیه از کربوهیدرات ها (از جمله قندها) رشد می کنند- ممکن است متوجه شده باشید که فیلم چسبناک روی دندان های شما پس از خوردن آب نبات، شکلات و سایر خوراکی های شیرین بدتر است.

مصرف مرتب الکل نیز تعادل باکتری های سالم داخل دهان شما را به هم می ریزد.

کاهش مصرف این خوراکی ها، یا حداقل محدود کردن آنها به وعده های غذایی به جای میان وعده در طول روز، می تواند کمک کند مقدار پلاک روی دندان های شما به حداقل برسند. نشان داده شده است که برخی از خوراکی ها به کاهش تشکیل پلاک روی دندان ها کمک می کنند، و با سلامت بهتر لثه ها ارتباط دارند اما آنها جایگزینی برای مسواک زدن و نخ دندان کشدن نیستند، چه با نخ دندان سنتی یا مسواک بین دندانی.

زنان باردار، به دلیل تغییرات هورمونی داخل دهان خود، بیشتر احتمال دارد که روی دندان های آنها پلاک ایجاد شود، بنابراین مهم است که در دوران بارداری توجه بیشتری به بهداشت دهان و دندان های خود داشته باشند، تا پلاک تشکیل شده روی دندان ها به تارتار تبدیل نشود.

ظاهر پلاک روی دندان ها چگونه است؟

مشاهده پلاک روی دندان ها دشوار است زیرا تقریباً بی رنگ و گاهی اوقات زرد کم رنگ است. به احتمال زیاد با کشیدن زبان خود در امتداد دندان ها یا خراشیدن دندان ها با ناخن، آن را احساس می کنید. اگر به تازگی چیزی خورده اید، یا مدتی است که دندان های خود را مسواک نزده اید، احتمالاً می توانید قسمت هایی از دندان های خود که به نظر پرز دار شده اند را احساس کنید، که به اندازه زمانی که مسواک می زنید صیقلی نیستید. این پلاک دندان است.

اما ظاهر پلاک های دندان چگونه است؟ اگر می خواهید ببینید که دقیقاً در چه مکان هایی پلاک روی دندان های شما وجود دارد، از یک قرص نشان دهنده پلاک دندان استفاده کنید. این قرص ها باعث رنگی شدن هرگونه بیوفیلم روی دندان ها می شوند و به شما نشان می دهند که برای خلاص شدن از شر پلاک های مضر تشکیل شده روی دندان ها، باید تلاش های مسواک زدن خود را روی کجاها متمرکز کنید.

مقایسه پلاک دندان و تارتار

ما تعریف پلاک دندان را ارائه داده ایم، اما چه تفاوتی بین پلاک و تارتار (که به آن رسوب دندان نیز گفته می شود) وجود دارد؟

اگر پلاک را به درستی از سطح دندان های خود پاک نکنید، شروع به سفت شدن می کند. فقط ظرف چند ساعت می تواند سفت تر شود و مسواک زدن برای زدودن آن را دشوارتر کند. اما بعد از گذشت چند روز، مواد معدنی را از بزاق شما جذب می کند و ماده ای جامد به نام تارتار تشکیل می دهد. تارتار دندان اغلب در شکاف بین دندان ها، اطراف پایه دندان ها و زیر لثه ها تشکیل می شود.

با گذشت زمان، هرگونه تارتار تشکیل شده روی دندان ها گسترش می یابد، ضخیم تر می شود و به رنگ تیره در می آید. این می تواند باعث تحریک لثه ها شود و در نهایت منجر به بروز بیماری لثه خواهد شد.

تارتار تشکیل شده محکم به دندان ها می چسبد و زدودن آن توسط خودتان بسیار دشوار خواهد شد. اگر متوجه تارتار سفید، زرد ، قهوه ای یا سیاه رنگ روی دندان های خود شدید- ماده ای سخت که با مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن معمولی از بین نمی رود- به پاکسازی تخصصی دندان ها، که به جرمگیری و پولیش معروف است نیاز خواهید داشت که باید توسط دندانپزشک انجام شود.

در جدول خلاصه ای از تفاوت های کلیدی بین پلاک و تارتار آورده شده است:

	پلاک	تارتار
سرعت تشکیل	چند ساعت بعد از مسواک زدن، یا درست بعد از غذا خوردن	پلاک بعد از چند روز سفت می شود و به تارتار تبدیل می شود
بافت	فیلم چسبناک	ماده معدنی سفت
ظاهر	بی رنگ یا زرد کم رنگ، دشوار برای دیدن	ماده قابل مشاهده ای به رنگ سفید، زرد، قهوه ای، یا سیاه که به دندان ها می چسبد
نحوه زودن	اکثر پلاک ها با مسواک زدن و نخ دندان کشیدن زدوده می شوند؛ مراجعات منظم به دندانپزشک توصیه می شوند	به پاکسازی های تخصصی (جرمگیری و پولیش) در مطب دندانپزشک نیاز دارند.
اگر باقی بماند…	سخت شده و به تارتار تبدیل می شود	گسترش می یابد و دندان را کامل پوشش می دهد، با پوسیدگی، بیماری لثه، و بیماری های دیگر ارتباط دارد.

چگونه پلاک را از روی دندان ها پاک می کنید؟

خبر خوب این است که بهترین راه برای از بین بردن پلاک از روی دندان ها به صورت روزانه، به راحتی، با مسواک زدن دندان های خود و نخ دندان کشیدن آنها است. اما، شما باید مطمئن شوید که درست مسواک می زنید. همچنین باید مطمئن شوید که زمان کافی برای تمیز نگهداشتن دندان های خود، صبح و شب صرف می کنید تا مطمئن شوید که تمام پلاک های تشکیل شده روی دندان ها را از بین می برید.

برخی از افراد متوجه می شوند که مسواک برقی برای از بین بردن پلاک دندان ها مؤثرتر از یک مسواک دستی عمل می کند. با این حال، مسواک زدن به تنهایی در زدودن پلاک بین دندان ها مؤثر نیست، به همین دلیل نخ دندان کشیدن روزانه کار مهمی است. اگر استفاده منظم از نخ دندان های معمولی را دوست ندارید، یک ابزار شستشوی دهان (واتر فلاسر) می تواند یک سرمایه گذاری خوب باشد.

در اینجا به بیان برخی از گام های اساسی برای زدودن پلاک ها از روی دندان ها می پردازیم، قبل از اینکه به رسوب تبدیل شوند:

• دو مرتبه در روز- یک بار قبل از خواب و یک بار دیگر در طول روز- حداقل به مدت دو دقیقه دندان های خود را مسواک بزنید.
• از یک مسواک دارای فرچه نرم استفاده کنید و از اعمال فشار خیلی زیاد اجتناب کنید.
• مسواک را با زاویه 45 درجه روی دندان ها قرار دهید تا به زیر خط لثه برسد.
• روی مسواک زدن همه سطوح هر دندان تمرکز کنید.
• قبل یا بعد از مسواک زدن دندان ها، بین دندان ها را نخ دندان بکشید.
• بلافاصله پس از مسواک زدن دهان را با آب یا دهانشویه نشویید، زیرا این کار باعث از بین رفتن مواد موجود در خمیردندان شما خواهد شد.

بیوفیلم دندان را نمی توان به سادگی با شستشو با آب از بین برد، گرچه شستشو پس از صرف غذا می تواند به شما در شستن مقداری از قندها و اسیدهای باقی مانده کمک کند. همچنین می توانید از دهانشویه فلورایده استفاده کنید یا آدامس بدون قند بجوید تا به تمیز نگه داشتن دندان های خود بین مسواک زدن ها کمک کنید.

چگونه می توان با تشکیل پلاک مبارزه کرد؟

بهترین راه برای مبارزه با تشکیل پلاک روی دندان ها، پاکسازی حرفه ای دندان ها است. پاکسازی ها باید حداقل هر شش ماه یک مرتبه انجام شوند تا از تشکیل بیش از حد پلاک جلوگیری شود. با این حال، بسته به سابقه بیماری های شما و میزان مستعد بودن شما به ابتلا به آنها، ممکن است نیاز باشد پاکسازی دندان ها بیشتر انجام شود. تشکیل پلاک می تواند منجر به بیماری های لثه و پوسیدگی دندان ها شود. اکثر پاکسازی های تخصصی دندان ها فقط حدود 30 دقیقه طول می کشد، و شامل جرمگیری و پولیش می شود تا اطمینان حاصل شود که تمام پلاک ها برداشته می شوند و لبخندی تازه و تمیز برای شما به جا می ماند.

ابزارهای حذف پلاک دندان

انواع مختلفی از ابزارها برای زدودن پلاک های دندان ها، کیت های حذف پلاک و حتی پاک کننده های برقی پلاک، برای از بین بردن پلاک از روی دندان ها وجود دارند. اینها به طور کلی برای افرادی که روی دندان های خود تارتار دارند و می خواهند بدون مراجعه به دندانپزشک آنها را حذف کنند به بازار عرضه می شوند.

ما استفاده از این ابزارها را برای از بین بردن پلاک دندان در منزل توصیه نمی کنیم. چرا؟ اولاً، همانطور که قبلاً نیز اشاره کردیم، شما احتمالاً بهترین پاک کننده پلاک را در کابینت حمام خود دارید. علت این است که تمام آنچه برای از بین بردن بیوفیلم دندان لازم است، مسواک زدن و نخ دندان کشیدن روزانه است. ثانیاً، اگر رسوب سخت شده روی دندان های خود داشته باشید، تنها یک دندانپزشک متخصص می تواند اطمینان حاصل کند که این رسوب بدون خطر و به طور کامل زدوده شده است.

تلاش برای استفاده از ابزارهای مخصوص دندانپزشکی روی دندان های خودتان برای زدودن پلاک در منزل، شما را در معرض خطر آسیب رساندن به دندان ها و لثه ها قرار می دهد. بعلاوه، زدودن تارتار از روی پشت دندان ها و سایر مناطق که قابل مشاهده نیستند، برای شما بسیار دشوار خواهد بود. به طور خلاصه: حذف پلاک می تواند با مسواک انجام شود؛ زدودن تارتار باید توسط دندانپزشک شما انجام شود.

بهترین خمیردندان برای از بین بردن پلاک روی دندان ها چیست؟

از بین بردن پلاک از روی دندان ها بیشتر از آنکه به نوع مسواک مربوط باشد، به روتین مسواک زدن و تکنیک مسواک زدن شما مربوط می شود. اگر درست مسواک می زنید و برای تمیز کردن بین دندان های خود نخ دندان استفاده می کنید، صرف نظر گرفتن خمیر دندانی که استفاده می کنید، این روتین برای دور نگهداشتن پلاک از دندان های شما کافی خواهد بود. با این حال، برخی مواد خاص خمیردندان ها وجود دارند که می توانند به خنثی کردن اسید داخل دهان شما کمک کنند، بنابراین می توانید به دنبال یک خمیردندان مخصوص حذف پلاک یا خمیر دندان کنترل تارتار حاوی یک یا چند مورد از این موارد باشید:

• جوش شیرین (بی کربنات سدیم): قلیایی بودن جوش شیرین به تعادل اسیدیته بیوفیلم دندان کمک می کند. ساینده بودن آن نیز می تواند به زدودن پلاک دندان کمک کند.
• پیروفسفات سدیم: استفاده منظم از خمیر دندان حاوی این ماده می تواند مانع تشکیل پلاک دندان شود.
• تری کلوزان: این ماده ضد باکتریایی با باکتری هایی که در پلاک دندان زندگی می کنند مبارزه می کند.
• سیترات روی: ثابت شده است که این ماده تا 12 ساعت پس از مسواک زدن، زنده ماندن باکتری های موجود در پلاک دندان را کاهش می دهد.

خمیر دندان های زیادی برای مبارزه پلاک دندان و کنترل تارتار در دسترس هستند، بنابراین بهترین خمیر دندان برای جلوگیری از تشکیل پلاک دندان برای شما، ممکن است به ترجیح و سلیقه شخصی شما بستگی داشته باشد.

دهانشویه برای زدودن پلاک دندان

دهانشویه می تواند حاوی مواد خاصی باشد که به کاهش باکتری ها و محافظت از دندان ها در برابر تشکیل پلاک کمک می کند، بویژه فلوراید و کلراید ستیل پیریدینیوم. با این حال، استفاده از دهانشویه به تنهایی، روشی چندان مؤثر برای زدودن پلاک از روی دندان ها، یا جلوگیری از تشکیل پلاک نیست، و مطمئناً نباید جایگزین مسواک زدن و نخ دندان کشیدن شود.

چگونه پلاک سخت را حذف کنیم؟

پلاک سخت شده روی دندان ها، معروف به تارتار یا رسوب، فقط توسط یک دندانپزشک قابل برداشته شدن است. در فرایند دندانپزشکی به نام دندان جرمگیری، از ابزارهای تخصصی برای سست کردن پلاک های چسب- مانند تشکیل شده گیر کرده روی دندان های شما استفاده  می شود.

حذف پلاک از روی پروتزهای مصنوعی دندانی

پروتزهای دندانی نیز به زدودن پلاک دندان نیاز دارند. بنیاد سلامت دهان و دندان توصیه می کند که به صورت روزانه پروتزهای دندانی خود را مسواک بزنید و دندان های مصنوعی خود را خیس کنید تا آنها را عاری از پلاک حفظ کنید. قرص های مخصوص تمیز کردن پروتز، به از بین بردن باکتری ها و صاف و تمیز کردن پروتزها کمک می کنند. با این حال، پلاک دندان- درست همانطور که روی دندان های طبیعی تشکیل می شود- اگر به درستی تمیز نشود، می تواند روی پروتزها نیز ایجاد شود.

نتیجه گیری

متأسفانه هیچ راهی برای خلاص شدن به طور دائم از شر پلاک دندان وجود ندارد. به دلیل میکروب هایی که به طور طبیعی داخل دهان وجود دارند، آنها همیشه داخل دهان در حال شکل گیری هستند، گرچه غذاهای حاوی قند زیاد سایر کربوهیدرات ها می توانند سرعت انباشته شدن آن را افزایش دهند.

اما چگونه می توان از شر پلاک خلاص شد؟ پاسخ در روتین بهداشتی دهان و دندان شما نهفته است.

مهم است که برای از بین بردن پلاک روی دندان ها، به صورت روزانه کارهای بهداشتی دهان و دندان ها را انجام دهید، در غیر این صورت، می تواند سخت شود و به تارتار تبدیل شود، که فقط توسط یک دندانپزشک متخصص قابل زدودن است. رها کردن بیوفیلم دندان یا تارتار روی دندان ها، با پوسیدگی دندان، بیماری لثه و بوی بد دهان ارتباط دارد.

دو بار در روز مسواک بزنید و یک بار در روز نخ دندان بکشید، تا تشکیل پلاک روی دندان های خود را به حداقل رساندن برسانید. همچنین معاینات منظم دندانپزشکی داشته باشید تا دندانپزشک شما بتواند هر مشکلی را زودتر شناسایی کند و به شما نشان دهد که روی کدام نواحی باید بیشتر کار کنید.

پرسش های متداول در مورد پلاک دندان

چگونه می توان در منزل پلاک را از روی دندان های خود برطرف کرد؟

اگر در حال فکر کردن به این موضوع هستید که چگونه می توانید از شر پلاک روی دندان ها خلاص شوید، خبرهای نسبتاً خوبی برای شما داریم. بهترین راه برای زدودن پلاک از روی دندان ها در منزل، مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم است. ممکن است وسوسه شوید که ابزارهای دندانپزشکی فانتزی که در مطب دندانپزشک خود دیده اید را خریداری کنید، اما استفاده از این ابزارها در منزل بی خطر نیست.

چه تفاوتی بین پلاک و تارتار وجود دارد؟

تفاوت اصلی این است که اول پلاک می آید. اگر باقی بماند، به تارتار تبدیل می شود. پلاک را می توان در منزل با یک مسواک برداشت، اما تارتار بسیار سخت تر است و باید توسط یک دندانپزشک برداشته شود. مهم است که اجازه ندهید پلاک به تارتار تبدیل شود، زیرا تارتار می تواند منجر به پوسیدگی دندان و بیماری لثه شود.

پلاک از چه ساخته شده است؟

پلاک یک ماده چسبناک است که دندان های شما را می پوشاند و از ذرات غذایی و بزاق تشکیل شده است. باکتری ها از ذرات غذای موجود در پلاک شما تغذیه می کنند و آنها می توانند منجر به بروز بیماری لثه و پوسیدگی دندان شوند. به همین دلیل مهم است که به طور منظم مسواک بزنید و نخ دندان بکشید.

چگونه پلاک منجر به پوسیدگی دندان می شود؟

باکتری ها در پلاک روی دندان شما زندگی می کنند و اسیدی تولید می کنند که موجب خوردگی و فرسایش مینای دندان های شما می شود. این باکتری ها همچنین می توانند باعث عفونی شدن بافت لثه و استخوان شما شوند، و این همان چیزی است که منجر به پوسیدگی دندان می شود.

بهترین خمیردندان برای رفع پلاک دندان چیست؟

بیشتر خمیر دندان های اقتصادی دارای خاصیت مبارزه با پلاک هستند، اما بهترین خمیر دندان برای مبارزه با پلاک آنهایی هستند که دارای فلوراید و جوش شیرین هستند.

پلاک چگونه شکل می گیرد؟

ذرات مواد غذایی باقی مانده روی دندان های شما مکانی برای رشد باکتری ها فراهم می آورند و بزاق موجود در دهان شما با باکتری ها و ذرات غذایی مخلوط می شود، و نتیجه آن پوشش کرکی و نازک است که ما آن را تحت عنوان پلاک می شناسیم. گرچه هر بار بعد از خوردن غذا، کمی پلاک تشکیل می شود و به تنهایی مشکلی ایجاد نمی کند، اما تشکیل پلاک می تواند منجر به پوسیدگی دندان شود و باید با مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم مانع آن شد.

مزایا و معایب مواد پرکننده دندان! پرکننده های غیر مستقیم! آمالگام نقره ای بی خطر است؟ آیا می توان به پر کردن آمالگام آلرژی داشت؟ در این مقاله به این پرسش ها و دیگر پرسش های پر تکرار پاسخ داده می شود.

پر کردن دندان چیست؟

موادی که برای پر کردن دندان ها استفاده می شوند تکی یا ترکیبی از فلزات، پلاستیک، شیشه یا سایر مواد هستند که برای ترمیم یا احیاء دندان ها استفاده می شوند. یکی از شناخته شده ترین کاربردهای مواد پر کننده دندان ‘پر کردن’ یک ناحیه از دندان است که دندانپزشک به دلیل پوسیدگی- ‘حفره’- آن را حذف کرده است. پرکننده ها بعلاوه برای ترمیم دندان های ترک خورده یا شکسته و دندان هایی استفاده می شوند که در نتیجه سوء استفاده (مانند جویدن ناخن یا دندان قروچه) دچار فرسایش شده اند.

پرکننده های دندانی از چه موادی ساخته شده اند؟

مواد پرکننده دندان عبارتند از:

• طلا.
• پرسلن.
• آمالگام نقره (حاوی جیوه مخلوط با نقره، قلع، روی و مس).
• مواد همرنگ دندان ها پلاستیک و شیشه که رزین کامپوزیت نامیده می شوند.

محل و میزان وسعت پوسیدگی، هزینه مواد پر کننده، پوشش بیمه شما و توصیه دندانپزشک، انتخاب نوع ماده پر کننده دندان را برای شما مشخص خواهد کرد که به بهترین شکل نیازهای شما برطرف خواهد کرد.

مزایا و معایب مواد مختلف پر کننده دندان

مزایا و معایب مواد مختلف پرکننده دندان عبارتند از:

مزایا:

• طلا: حداقل 10 تا 15 سال طول دوام دارد، برخی معتقدند طلا ظاهری خوشایند بوجود می آورد.
• پر کردن نقره ای (آمالگام ها): حداقل 10 تا 15 سال دوام دارد، ارزان تر از کامپوزیت است.
• مواد کامپوزیتی همرنگ دندان: رنگ آنها می تواند تطبیق کامل با رنگ دندان های موجود داشته باشد، به دندان های موجود چسبانده می شوند و پشتیبانی اضافی ارائه می دهند، معمولاً برای ترمیم هایی غیر از پر کردن حفره نیز استفاده می شوند، گاهی اوقات در مقایسه با آمالگام ها حجم کمتری از دندان باید تراشیده شود.
• سرامیک/ پرسلن: بیش از 15 سال دوام دارند، در برابر لکه ها مقاوم تر از مواد رزین کامپوزیت هستند.
• گلاس آینومر (آکریلیک و نوع خاصی از مواد شیشه ای): اغلب برای پر کردن زیر خط لثه استفاده می شوند، فلوراید آزاد می کنند که می تواند به محافظت از دندان در برابر پوسیدگی بیشتر کمک کنند.

معایب:

• طلا: گران تر از سایر مواد است، قرار دادن آن روی دندان ممکن است به بیش از یک مراجعه به دندانپزشک نیاز داشته باشد.
• نقره: ممکن است به تراشیدن مقدار بیشتری از دندان نیاز داشته باشد تا فضای کافی بزرگ برای نگه داشتن آن ایجاد شود، به ساختار دندان های اطراف رنگ خاکستری می دهد، به دلیل میزان انبساط و انقباض بیشتر ممکن است خطر ترک خوردن و شکستن دندان ها بیشتری باشد، احتمال بروز آلرژی توسط آن در برخی افراد وجود دارد.
• مواد کامپوزیتی همرنگ دندان: حداقل پنج سال (10 تا 15 سال کمتر از مواد دیگر) دوام دارد، بسته به محلی که قرار می گیرد ممکن است باعث لب پر شدم دندان ها شود، هزینه آن می تواند تا دو برابر بیشتر از آمالگام های نقره ای باشد، جایگذاری آن می تواند زمان بیشتر یا مراجعات بیشتر به دندانپزشک نیاز داشته باشد.
• سرامیک: می تواند به اندازه طلا قیمت داشته باشد.
• گلاس آینومر: ضعیف تر از رزین کامپوزیت است، بیشتر مستعد پوسیده شدن و شکستگی است، پنج سال یا کمتر دوام دارد، هزینه های آن قابل مقایسه با کامپوزیت است.

پرکننده غیر مستقیم چیست؟

پر کردن غیر مستقیم شبیه به پر کردن دندان با کامپوزیت یا مواد همرنگ دندان است، غیر از اینکه آنها در لابراتوار دندانپزشکی ساخته می شوند و قبل از جایگذاری روی دندان به دو مرتبه مراجعه به دندانپزشک نیاز دارند. پر کردن غیر مستقیم زمانی در نظر گرفته می شود که ساختار کافی از دندان برای حمایت از ماده پر کننده دندان باقی نمانده است، اما دندان آنقدر شدید آسیب ندیده است که به یک روکش نیاز داشته باشد.

طی جلسه نخست، پوسیدگی یا پر شدگی قدیمی حذف می شوند. برای ثبت شکل دندانی که به ترمیم نیاز دارد، از آن و دندان های اطراف آن قالب گرفته می شود. این قالب برای یک لابراتوار دندانپزشکی ارسال می شود تا پر شدگی غیر مستقیم در آنجا ساخته شود. در طول مدتی که ترمیم ساخته می شود برای محافظت از دندان یک پر شدگی موقت (که در زیر شرح داده شده) روی آن قرار داده می شود. طی مراجعه دوم، پر شدگی موقت برداشته می شود و دندانپزشک تناسب ترمیم غیر مستقیم آماده شده را بررسی می کند. اگر تناسب آن قابل قبول باشد، به طور دائم در محل چسبانده می شود.

دو نوع پر کردن غیرمستقیم وجود دارد- اینله و آنله.

• اینله ها شبیه به پر شدگی هستند، اما کل کار داخل کاسپ ها (برجستگی های) روی سطح جونده دندان قرار می گیرد.
• آنله ها گسترده تر از اینله ها هستند، یک یا چند کاسپ را پوشش می دهند. گاهی اوقات آنله ها روکش های پارسیل نامیده می شوند.

اینله ها و آنله ها با دوام تر هستند و عمری طولانی تر از پرکننده های سنتی دارند- تا 30 سال. آنها می توانند از رزین کامپوزیت های همرنگ دندان، پرسلن یا طلا ساخته شوند. اینله ها و آنله های ساختار دندان را تضعیف می کنند، اما بسیار کمتر از پرکننده های سنتی.

نوع اینله و آنله-آنله ها و اینله های مستقیم – فرآیندها و رویه های مشابه غیر مستقیم را دنبال می کنند، تفاوت این است که اینله ها و آنله های مستقیم در مطب دندانپزشکی ساخته می شوند و می توانند در یک جلسه روی دندان قرار بگیرند. نوع اینله یا آنله ای که استفاده می شود به میزان ساختار دست نخورده باقی مانده از دندان و نگرانی های مربوط به زیبایی بستگی دارد.

پر کردن موقت چیست و چرا من به آن نیاز دارم؟

شما ممکن است به یک پر شدگی موقت نیاز داشته باشید:

• اگر بیش از یک بار مراجعه برای پر کردن دندان شما نیاز است. به عنوان مثال، قبل از قرار دادن پر شدگی طلا و برای پر شدگی های غیر مستقیم که از مواد کامپوزیت استفاده می شود.
• پس از یک درمان ریشه.
• در صورت تحریک شدن پالپ، تا امکان آرام کردن عصب دندان فراهم شود.
• اگر درمان دندانپزشکی اورژانسی نیاز باشد (مانند پرداختن به یک دندان درد)

پر شدگی های موقت تنها به این معنا هستند؛ قرار نیست برای همیشه در جای خود باقی بمانند. آنها معمولاً ظرف یک ماه می افتند، می شکنند، یا ساییده می شوند. حتماً به موقع برای برداشتن پر شدگی موقت و تعویض آن با یک نمونه دائمی مراجعه کنید. اگر شما این کار را انجام ندهید، دندان شما می تواند عفونی شود یا مشکلات دیگری می تواند برای شما بوجود بیاید.

مراحل پر کردن دندان

ابتدا، دندانپزشک منطقه اطراف دندان را با یک بی حس کننده موضعی بی حس می کند. سپس، از یک دریل، ابزار ایر ابریژن یا لیزر برای زدودن منطقه پوسیده استفاده می شود. انتخاب ابزار به میزان راحتی دندانپزشک شما، آموزش و سرمایه گذاری روی یک قطعه خاص از تجهیزات و همچنین محل و میزان پوسیدگی دندان بستگی دارد.

سپس، دندانپزشک در طول فرآیند تراشیدن پوسیدگی، منطقه را بررسی یا تست می کند تا مشخص نماید که آیا همه پوسیدگی زدوده شده است یا خیر. هنگامی که پوسیدگی زدوده شد، دندانپزشک فضا را با تمیز کردن حفره از وجود باکتری ها و باقی مانده ها، برای پر کردن آماده می کند. اگر پوسیدگی نزدیک به ریشه باشد، ممکن است دندانپزشک ابتدا یک لاینر ساخته شده از گلاس آینومر، رزین کامپوزیت یا مواد دیگر برای محافظت از عصب قرار دهد. به طور کلی، پس از قرار دادن پر شدگی، دندانپزشک درمان را به پایان می رساند و آن پولیش می کند.

برای پر کردن همرنگ دندان چندین مرحله اضافی نیاز است که به شرح زیر هستند. پس از آنکه دندانپزشک پوسیدگی را برمی دارد و منطقه را تمیز می کند، مواد همرنگ دندان به صورت لایه لایه اعمال می شوند. سپس، یک نور مخصوص اعمال می شود که هر لایه را کیور یا سخت می کند. هنگامی که فرآیند لایه لایه تکمیل می شود، دندانپزشک مواد کامپوزیت را به شکل مطلوب در می آورد، هر گونه مواد اضافی را می تراشد و ترمیم نهایی را پولیش می کند.

آیا پرکننده های نقره ای آمالگام ایمن هستند؟

انجمن دندانپزشکی آمریکا (ADA)، FDA و سازمان های متعدد سلامت عمومی می گویند که پر شدگی های نقره ای (بر پایه جیوه) آمالگام ایمن هستند. با این حال، FDA به تازگی توصیه های به روز شده در مورد استفاده از پر کردن آمالگام در افراد خاص را صادر کرده است. آنها ابراز می دارند که افراد زیر ممکن است بیشتر در معرض خطر تأثیرات مضر احتمالی از بخارات جیوه برای سلامتی باشند و هر زمان که ممکن باشد باید از دریافت این پر شدگی ها اجتناب کنند.

افراد در معرض خطر بیشتر عبارتند از:

• زنان باردار و جنین در حال رشد آنها.
• زنانی که در حال برنامه ریزی برای باردار شدن هستند.
• زنان شیرده و نوزادان آنها.
• کودکان، به ویژه کودکان زیر شش سال.
• افرادی که از قبل به بیماری های مغز و اعصاب از جمله بیماری آلزایمر، مولتیپل اسکلروز یا بیماری پارکینسون مبتلا هستند.
• افراد مبتلا به اختلال عملکرد کلیه.
• افراد مبتلا به حساسیت یا آلرژی به جیوه یا سایر اجزاء آمالگام دندانی.

اگر آمالگام در شرایط خوبی باشد، FDA تخلیه آمالگام دندان را در افراد با ریسک بالاتر توصیه نمی کند. پیشنهاد می کند که این کار قرار گرفتن در معرض بخار جیوه افزایش می دهد، و باعث می شود ریسک آن بیشتر از مزایای آن شود.

چگونه باید از دندان های پر شده مراقبت کرد؟

برای حفظ پرشدگش دندان های خود، باید اقدامات بهداشت دهانی را به خوبی انجام دهید:

• مراجعه منظم به دندانپزشک (دو بار در سال) برای پاکسازی دندان ها.
• مسواک زدن با یک خمیر دندان فلورایده.
• حداقل یک بار در روز نخ دندان کشیدن.

با دندانپزشک خود تماس بگیرید، اگر:

• دندان شما بسیار حساس است.
• شما یک لبه تیز احساس می کنید.
• شما متوجه یک ترک در پر شدگی شده اید یا یک تکه از پر شدگی دندان کنده شده است.

دندانپزشک اگر مشکوک باشد که یکی از پر شدگی های شما ممکن است ترک خورده یا نشتی دارد تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس می گیرد (زمانی که طرفین پر شدگی به خوبی روی دندان جای نگیرند، بقایای مواد غذایی و بزاق می توانند بین پر شدگی و دندان نفوذ کنند، که منجر به پوسیدگی خواهد شد).

پس از گرفتن یک پرکننده دندان، حساسیت دندان چیست؟

حساسیت دندان پس از پر کردن آن، نسبتاً شایع است. دندان شما ممکن است به فشار، هوا، غذاهای شیرین یا درجه حرارت حساس باشد. معمولاً حساسیت ظرف مدت چند هفته خود به خود برطرف می شود. تا آن زمان، از علت بروز حساسیت اجتناب کنید. معمولاً نیازی به مصرف مسکن درد ندارید.

اگر حساسیت در عرض دو تا چهار هفته برطرف نشد و یا اگر دندان شما بسیار حساس است با دندانپزشک خود تماس بگیرید. او ممکن است استفاده از خمیر دندان ضد حساسیت به شما توصیه کند، ممکن است یک ماده ضد حساسیت روی دندان شما اعمال کند یا احتمالاً یک فرایند درمان ریشه را توصیه کند.

چرا اطراف دندان پر شده ام درد احساس می کنم؟

دلایل متعددی وجود دارد که دندان پس از پر شدن ممکن است درد داشته باشد. هر یک علت متفاوتی دارد.

• درد هنگام بستن بایت: پر شدگی دندان شما در بایت شما اختلال ایجاد کرده است. به دندانپزشک خود مراجعه کنید تا در شکل پر شدگی دندان شما تغییراتی ایجاد کند.
• درد هنگام لمس دندان ها: درد شما احتمالاً ناشی از تماس دو سطح فلزی مختلف است (به عنوان مثال، آمالگام نقره ای در یک دندان تازه پر شده و یک روکش طلا روی دندان دیگری است که با یکدیگر تماس پیدا می کنند). این درد باید در یک دوره کوتاه مدت خود به خود از بین برود.
• درد شبیه دندان درد: این درد ممکن است در صورتی رخ دهد که پوسیدگی آنقدر عمیق باشد که به پالپ دندان برسد. این واکنش ‘دندان درد’ ممکن است به این معنی باشد که این بافت دیگر سالم نیست و یک فرایند درمان ریشه نیاز است.
• درد ارجاعی: درد ارجاعی درد یا حساسیت در دندان های کناری دندانی است که پر شده است. احتمالاً دندان های شما هیچ مشکلی ندارند. تنها دندان پر شده در حال ارسال ‘سیگنال های درد’ است که دندان های دیگر آن را دریافت می کنند. این درد باید ظرف یک تا دو هفته خود به خود کاهش پیدا کند.

چرا یا چه زمانی یک پرشدگی دندان باید تعویض شود؟

سه دلیل اصلی برای تعویض پرشدگی دندان وجود دارد.

• پوسیدگی و فرسودگی طبیعی: فشار مستمر ناشی از جویدن، و دندان قروچه می تواند باعث فرسودگی، لب پر شدن، یا ترک خوردن پر شدگی دندان شود. گرچه ممکن است شما نتوانید بگویید که پر شدگی دندان شما پوسیده شده است، دندانپزشک شما می تواند ضعف در ترمیم های شما را در یک چکاپ منظم شناسایی کند.
• شکست پر شدگی و بروز پوسیدگی: اگر پلمپ بین مینای دندان و پر شدگی بشکند، ذرات مواد غذایی و باکتری های عامل پوسیدگی می توانند راه خود را به زیر پر شدگی پیدا کنند. سپس خطر گسترش پوسیدگی اضافی در آن دندان بوجود می آید. پوسیدگی که درمان نشده باقی می ماند، می تواند پیشرفت کند تا باعث عفونت پالپ دندان شود و ممکن است منجر به بروز آبسه دندان شود.
• بزرگ بودن پر شدگی یا پوسیدگی: اگر پر شدگی بزرگ باشد یا پوسیدگی تکرار شونده گسترده است، ممکن است ساختار کافی از دندان برای حمایت از جایگذاری پر شدگی وجود نداشته باشد. در این موارد، ممکن است نیاز باشد دندانپزشک شما پر شدگی دندان را با یک روکش تعویض کند.

چه چیزی باعث راحت جدا شدن یک پر شدگی جدید دندان می شود؟

پر شدگی های جدید که می افتند، احتمالاً نتیجه آماده سازی نامناسب حفره، آلودگی آماده سازی قبل از قرار دادن ترمیم یا شکستگی ترمیم ناشی از ترومای بایت یا جویدن است. ترمیم های قدیمی تر به طور کلی به علت پوسیدگی یا شکستگی دندان باقی مانده از دست می روند.

آیا ممکن است فرد به پر شدگی آمالگام آلرژی داشته باشد؟

بر اساس ADA، این امکان وجود دارد، اما کمتر از 100 مورد گزارش شده است. در این موارد نادر، به نظر می رسد که جیوه یا یکی از فلزات استفاده شده در ترمیم آمالگام، منجر به بروز پاسخ آلرژیک می شوند. علائم آلرژی به آمالگام شبیه به علائمی هستند که در یک آلرژی پوست معمولی تجربه می شوند و شامل بثورات جلدی و خارش هستند. اگر یک واکنش آلرژیک به آمالگام دارید، احتمال دارد که شما سابقه پزشکی یا خانوادگی آلرژی به فلزات داشته باشید. هنگامی که آلرژی تأیید می شود، دیگر مواد ترمیم می توانند استفاده شوند.

آیا بیمه دندانپزشکی هزینه های پر کردن کامپوزیت را پوشش می دهد؟

اکثر طرح های بیمه دندانپزشکی هزینه های کامپوزیت ها را به اندازه هزینه پر شدگی نقره پوشش می دهند، پس شما باید تفاوت قیمت را پرداخت کنید. در صورت داشتند هر گونه پرسش یا نگرانی در مورد هزینه، همیشه بهتر است با شرکت ارائه دهنده خدمات بیمه دندانپزشکی خود تماس بگیرید.

دریافت یک روکش دندان اغلب گام نهایی ترمیم یک دندان مشکل دار است. گرچه روکش های دندانی یک راهکار طولانی مدت برای ترمیم دندان های آسیب دیده هستند، اما هنوز هم ممکن است عوارضی بوجود بیایند. روکش دندانی که به خوبی روی دندان قرار نگرفته باشد می تواند منجر به بروز درد، حساسیت و عوارض دیگر شود.

در این مقاله به بیان برخی از شایع ترین مشکلات روکش های دندانی و راه حل های برطرف کردن آنها می پردازیم.

پوسیدگی دندان

عدم رعایت بهداشت خوب دهان و دندان پس از دریافت یک روکش دندانی، ممکن است امکان انباشته شدن پلاک در حاشیه هایی که روکش به دندان می رسد را فراهم آورد. گرچه یک روکش دندان نمی تواند پوسیده شود، اما دندان های طبیعی شما زیر آن هنوز هم مستعد پوسیده شدن هستند.

راه حل:

اگر شما در حال حاضر در یک منطقه قابل دسترس، پوسیدگی دندان جزئی دارید، پر کردن دندان می تواند انجام شود. اگر پوسیدگی زیر روکش باشد، روکش باید برداشته شود تا پوسیدگی حذف شود. مراقبت مناسب از دندان ها با بهداشت خوب دهان و دندان بهترین راه برای محافظت از سرمایه گذاری روی هزینه های مربوط به یک روکش دندان است.

حساسیت و ناراحتی

حساسیت دندان ها به خوراکی های گرم یا سرد در روزهای پس از فرایند دریافت یک روکش دندان، کاملاً عادی است. مینای دندان در طول فرآیند روکش گذاری تراشیده شده است و عاج حساس دندان شما در معرض محیط دهان قرارگرفته است.

راه حل:

اگر متوجه شدید که حساسیت دندان های شما طولانی تر از زمانی است که انتظار می رود، یا اگر چیزی وجود دارد که احساس خوبی به شما نمی دهد، خیلی سریع آن را با دندانپزشک خود در میان بگذارید. راه حلی برای دندانی که روکش دریافت کرده است وجود دارد که می تواند از عاجی که در معرض محیط دهان قرار گرفته است در برابر تغییرات دما محافظت کند. بعلاوه ممکن است راه حل شما به سادگی تغییر خمیر دندان به نمونه طراحی شده برای دندان های حساس باشد.

روکش لق

خوردن غذاهایی که چسبناک، جویدنی یا چسبنده هستند، می توانند باعث لق شدن روکش های شما شود. یک روکش لق امکان نفوذ باکتری ها به زیر دندان طبیعی را فراهم می آورد که باعث پوسیدگی بیشتر خواهد شد.

راه حل:

اگر متوجه شدید که روکش شما شروع به حرکت کردن کرده است، بلافاصله با دندانپزشک خود تماس بگیرید. روکش شما هرگز نباید لق باشد.

مشکلات مربوط به عصب

دندان های شما دارای یک پالپ نرم هستند که در آن تمام اعصاب داخل دندان واقع شده اند. در فرآیند دریافت روکش های دندانی، گاهی اوقات این اعصاب می توانند آسیب ببینند و منجر به بروز ناراحتی شود. شما ممکن است هر چیزی از حساسیت خفیف گرفته تا درد طاقت فرسا را تجربه کنید. این نوع حساسیت عصبی می تواند به مدت چندین ماه پس از فرایند دریافت روکش ادامه داشته باشد.

راه حل:

اگر ناراحتی عصبی در دندان شما پس از چند ماه به صورت خود به خود از بین نرود، احتمالاً دندانپزشک شما درمان ریشه را توصیه خواهد کرد. این درمان امکان تخلیه تمامی اعصاب حساس داخل دندان شما را فراهم می آورد تا دیگر باعث ناراحتی شما نشوند. پس از درمان ریشه دندان روکش باید روی دندان قرار بگیرد.

لب پر شدگی یا شکستگی

روکش ها اغلب به صورت تمام پرسلن یا پرسلن روی فلز ساخته می شوند. به دلیل موادی که برای ساخت آنها استفاده می شود، لب پر شدن یک روکش اصلاً غیر عادی نیست.

راه حل:

اگر لب پر شدگی کوچک باشد، رزین کامپوزیت می تواند برای ترمیم لب پر شدگی روکش باقی مانده داخل دهان شما استفاده شود. اگر لب پر شدگی بزرگ باشد، ممکن است لازم باشد روکش تعویض شود.

واکنش های آلرژیک

تعداد کمی از بیماران پس از دریافت روکش های دندانی، واکنش آلرژیک را تجربه می کنند. برخی افراد به نوع خاصی از فلزات استفاده شده برای ساخت یک روکش حساسیت دارند، و ممکن است از این امر آگاه نباشند تا زمانی که روکش قرار داده شود.

راه حل:

اگر متوجه هر نوع واکنش آلرژیک به یک روکش جدید شدید، بهترین راه حل این است که یک روکش کاملاً جدید از مواد کاملاً متفاوت برای شما ساخته شود.

تغییر رنگ در ناحیه خط لثه

روکش های پرسلنی که با فلز تلفیق می شوند می توانند باعث بوجود آمدن یک خط تیره در حاشیه خط لثه شوند. این خط تیره به سادگی فلزی است که در ساخت روکش استفاده شده است و قابل مشاهده شده است. گرچه نگرانی های مربوط به سلامت متوجه این مسئله نیستند، اما ممکن است به لحاظ زیبایی خوشایند نباشد، بویژه اگر دندانی که روکش دریافت کرده است هنگام لبخند زدن یا صحبت کردن قابل مشاهده باشد.

راه حل:

اگر خط تیره در جلوی دهان شما شکل بگیرد، دندانپزشک می تواند روکش شما را با یک نمونه تمام سرامیک یا تمام پرسلن آن جایگزین کند. همچنین توصیه می شود که از ابتدا روی دندان هایی که جلوی دهان قرار دارند یک روکش ساخته شده از فلز قرار داده نشود تا از بروز این مشکل احتمالی جلوگیری شود.

بایت مشکل دارد

در طول فرایند نصب، دندانپزشک شما قبل از چسباندن روکش به طور دائم روی دندان مورد نظر، ارزیابی خواهد کرد که روکش چگونه با دندان های دیگر برخورد دارد. علیرغم بهترین تلاش ها، اصلاً بعید نیست که یک روکش دقیقا شکل درست نباشد و ممکن است شما هنگام بستن بایت متوجه این موضوع شوید. در ابتدا، ممکن است به شکل نوعی ناراحتی متوجه این موضوع شوید، اما با وارد آوردن فشار بیش از حد و مکرر روی دندان خود، ممکن است شروع به آسیب زدن به دندان های دیگر کند.

راه حل:

روکشی که به درستی ساخته نشده یا به درستی روی دندان قرار نگرفته است، به راحتی می تواند منجر به بروز مشکلات بایت شود، و خوشبختانه این مشکل یک ترمیم ساده نیاز دارد. دندانپزشک شما می تواند روکش موجود را تغییر دهد تا هر گونه درد یا ناراحتی را کاهش دهد.

دندانپزشکان همیشه می خواهند بیماران آنها بهترین احساس و بهترین ظاهر را داشته باشند، و اگر شما یک مشکل را تجربه می کنید، آنها می خواهند آن را درست کنند! اگر شما در حال تجربه مشکلات مربوط با روکش دندان هستید، به دندانپزشکی مراجعه کنید که می داند چگونه مشکل را برطرف کند.