اینویزیلاین یک جایگزین محبوب برای بریس های فلزی سنتی برای همراستا کردن دندان ها است. این روش به طور کلی چندان پیچیده نیست و هیچ بخشی از آن به استفاده از براکت یا سیم نیاز ندارد. با این حال، برای همه مناسب نیست، اما برای افرادی که فقط به اصلاح محدود دندان های خود نیاز دارند، مانند ناهماهنگی خفیف تا متوسط، اوربایت یا آندربایت ایده آل است.

درمان های ارتودنسی مانند بریس یا اینویزیلاین با ایجاد تغییرات در استخوان اطراف دندان، می توانند دندان های شما را جابجا کنند. بعد از اینکه بریس های شما برداشته می شوند، ممکن است متوجه شوید که استخوان جدید تشکیل شده در اطراف دندان هنوز به طور کامل سفت نشده است، که ممکن است باعث سستی جزئی شود.

در این مقاله، بررسی خواهیم کرد که آیا ممکن است با اینویزیلاین دندان های شما لق شوند یا خیر.

اینویزیلاین چگونه عمل می کند؟

اینویزیلاین و سایر بریس های الاینر شفاف، روشی تقریباً غیرقابل تشخیص برای صاف کردن دندان های کج هستند.الاینرهای شفاف همه دندان ها را به طور کامل پوشش می دهند. ارتودنتیست شما با یک تکنسین لابراتوار ارتودنسی همکاری می کند تا حرکات خاص دندان ها که برای رسیدن به نتیجه مطلوب باید انجام شوند را ترسیم کند. این حرکات توسط الاینرهای واقعی با حرکات تدریجی ​​ایجاد می شوند، به گونه ای که هر الاینر در هر بار دندان را تقریباً نیم میلی متر حرکت می دهد.

هنگامی که یک بیمار الاینرها را روی دندان های خود قرار می دهد، الاینرها در یک مقدار و جهت از پیش تعیین شده به هر دندان نیروی فشار ایجاد می کنند. این نیرو به منظور صاف کردن دندان های بیمار در نظر گرفته شده اند. نیروی هل دادن همان فشاری را اعمال می کند که سلول های استخوانی لازم برای تجزیه استخوان و بازسازی آن را فعال می کند. این روند امکان حرکت دندان ها را فراهم می کند.

بریس های سنتی و الاینرهای شفاف به روش های بسیار متفاوتی به دندان ها فشار وارد می کنند. با وجود این تفاوت ها، نتیجه یکسان است: حرکت منظم دندان ها.

لق شدن دندان با اینویزیلاین

چرا دندان های شما در طول درمان اینویزیلاین لق می شوند؟

اگر حرکت دندان های شما قابل توجه است یا باعث نگرانی شما شده است، باید با دندانپزشک یا ارتودنتیست خود صحبت کنید. همیشه جانب احتیاط را نگهداشتن بهتر از پشیمانی است! با این حال، زمانی که درمان ارتودنسی با اینویزیلاین دندان ها را به موقعیت صحیح جدید خود جابجا می کند، معمولاً دندان ها کمی لق می شوند.

برای درک حرکت دندان ها باید مقداری دانش در زمینه آناتومی دندان ها و فک ها داشت. استخوان آلوئولار نوع مهمی از استخوان است که هم در فک بالا و هم در فک پایین یافت می شود. استخوان آلوئولار نقش محکم نگه داشتن دندان ها درون فک ها و پشتیبانی از فشارهایی را ایفا می کند که هنگام جویدن وارد می شوند. الیاف پریودنتال یک بافت همبند نازک است که ریشه های دندان را به استخوان آلوئولار متصل می کند.

برای اینکه دهان وظایف خود را به درستی انجام دهد، الیاف لیگامان پریودنتال باید به استخوان و دندان ها متصل باشد. هنگامی که دندان ها حرکت می کنند، تغییراتی در استخوان اطراف ریشه دندان ها ایجاد می شود. این تغییرات باید در حالی ایجاد شوند که سلامت رباط رابط حفظ شود. به عنوان بخشی از فرآیند، دندان ها داخل استخوان حرکت داده می شوند.

ما برای رسیدن به این هدف به سلول های کوچکی تکیه می کنیم که استخوان را تخریب و سپس بازسازی می کنند. برای مثال، تصور کنید که یک دندان دارای یک ریشه سالم است که به یک الیاف سالم متصل است که آن نیز به یک استخوان سالم متصل است. از آنجا که یک استخوان در مسیر حرکت آن دندان وجود دارد، ما باید سلول هایی را فعال کنیم که در جهتی که دندان می رود استخوان را برمی دارند تا این حرکت ممکن شود.

از آنجا که ریشه دندان در جهت خاصی جابجا می شود، مهم است که در محل جدید آن، پشت دندان شکافی ایجاد نکنیم. در دو طرف دندان باید استخوان های سالمی در اطراف آن داشته باشیم. در سمت دندانی که از آن دور می شویم، باید سلول های استخوان ساز را نیز تحریک کنیم.

فعال سازی همه این سلول ها کاری نیست که ارتودنتیست انجام دهد؛ بلکه یک فرآیند طبیعی است که بدن در واکنش به فشاری که به دندان ها وارد می شود طی می کند. مقدار فشار اعمال شده، علاوه بر جهت آن، برای روند حرکت دندان اهمیت حیاتی دارد. اگر نیروی فشار بیش از حد بزرگ باشد یا در زاویه نادرست اعمال شود، ممکن است آسیب رخ دهد.

به همین دلیل، ما باید واکنش بدن خود به نیروهای کوچک اما ثابتی که ابزارهای ارتودنسی به دندان های ما وارد می کنند را تحسین کنیم. هنگامی که دندان های ما تحت چنین فشار ثابتی قرار می گیرند، شروع به سست شدن درون “حفره” خود می کنند، که سپس این امکان را برای آنها فراهم می کند که تا زمانی که درمان ارتودنسی به نتیجه مطلوب برسد، حرکت کرده و بچرخند.

لق شدن دندان با اینویزیلاین

پرسش های متداول در مورد درمان ارتودنسی با اینویزیلاین

آیا تکان خوردن دندان ها با اینویزیلاین طبیعی است؟

زمانی که برای اولین بار از الاینرهای اینویزیلاین استفاده می کنید، احساس لغزش و لق شدن دندان های شما طبیعی است. علت این است که الاینرها دندان های شما را به موقعیت های کمی جدیدتر و مستقیم تغییر می دهند. به مرور زمان، همانطور که دندان های شما در یک راستا قرار می گیرند، لقی آن برطرف می شود. در این میان حتماً به طور مرتب مسواک بزنید و نخ دندان بکشید تا دندان ها و لثه های خود را سالم نگهدارید.

اگر لغزش دندان ها باعث نگرانی شما می شود، باید با دندانپزشک یا ارتودنتیست خود مشورت کنید.

اگر دندان هایم لق شدند، چه کاری باید انجام دهم؟

اگر احساس می کنید دندان های شما لق شده اند، چند کار وجود دارند که می توانید برای ایجاد آرامش انجام دهید. بسته به شدت این لق شدگی، بیماران در حالی که دندان هایشان لق هستند، باید غذاهای نرم تری بخورند. همچنین تعدادی از داروهای بدون نسخه وجود دارند که می توانند به آرامش جزئی شما کمک کند. با این حال، اگر این احساس ادامه یافت یا بدتر شد، بهتر است در اسرع وقت با ارتودنتیست یا دندانپزشک مشورت کنید.

با در نظر گرفتن اینویزیلاین برای اصلاح لبخند، مهم است که بدانید در طول درمان اغلب دندان ها لق می شوند. به همین دلیل بسیار مهم است که با یک ارتودنتیست با تجربه مشورت کنید، که بتواند به شما کمک کند بهترین تصمیم را برای موقعیت منحصر به فرد خود بگیرید. آنها می خواهند همه بیماران لبخندی زیبا و سالم داشته باشند که تا پایان عمر ماندگار باشد، و مراقبت های با کیفیتی ارائه می دهند که نیازهای فردی بیمار را برآورده می کند. همین امروز با یک ارتودنتیست تماس بگیرید تا یک جلسه مشاوره را تعیین کنید و ببینید چگونه اینویزیلاین می تواند بدون بریس های سنتی به صاف کردن دندان های شما کمک کند.

محافظ های دهان برای براکسیسم- وضعیتی که معمولاً تحت عنوان دندان قروچه شناخته می شود- برای محافظت از دندان ها در برابر آسیب ناشی از ساییدن و فشردن آنها روی یکدیگر ساخته می شوند. محافظ های دندان شبانه سفارشی به گونه ای ساخته می شوند که کاملاً متناسب با دهان فرد باشند.

آیا محافظ های دندان شبانه می توانند دندان ها را صاف کنند و همچنین از دندان ها در برابر فرساییدن محافظت کنند؟

در حالی که محافظ های دهان خاصی می توانند دندان ها را صاف کنند، اما محافظ های دهان شبانه که برای دندان قروچه استفاده می شوند برای صاف کردن دندان ها طراحی نشده اند. حفظ سلامت دهان و دندان به معنای شناخت انواع محافظ دهان شبانه و استفاده از ابزارهای صحیح برای درمان مشکلات دندانی است. هر ابزار مراقبت دندانی، هدف متفاوتی را انجام می دهد.

آیا محافظ دندان شبانه می تواند دندان های شما را صاف کند؟

هدف نایت گارد سفارشی برای دندان قروچه، محافظت از دندان ها در برابر ساییدن و فشار دادن است، نه صاف کردن دندان ها. محافظ های شبانه بادوام و اغلب ضخیم تر از الاینرها و یا نگهدارنده های نامرئی هستند. در حالی که حجم اضافی محافظ های دندان شبانه نقش مهمی در پیشگیری از بروز آسیب در نتیجه ساییدن دندان ها روی یکدیگر دارد، اما باعث نمی شود که به یک گزینه ایده آل برای صاف کردن دندان تبدیل شود.

هنگامی که برای دندان قروچه یک نایت گارد دریافت می کنید، از دندان های شما یک قالب گرفته می شود، به شکلی که در همان لحظه در یک راستا قرار داشته باشند. محافظ دندان ساخته شده باید کاملاً متناسب با دندان های شما باشد، به این معنا که نمی تواند دندان های شما را حرکت دهد یا صاف کند. هنگامی که از الاینرهای نامرئی برای صاف کردن دندان های خود استفاده می کنید، با جابجایی دندان های خود باید به طور مداوم از الاینرهای جدید استفاده کنید. هنگامی که از محافظ دندان شبانه استفاده می کنید، تنها یک محافظ می تواند سال ها از دندان های شما محافظت کند.

برخی از دندانپزشکان و ارتودنتیست ها استفاده از محافظ دهان را برای جلوگیری از آسیب بیشتر پس از برخی درمان های ارتودنسی توصیه می کنند.

در حالی که معمولاً از محافظ های دهان برای صاف کردن دندان ها استفاده نمی شوند، اما برخی از اسپلینت ها برای تنظیم بایت استفاده می شوند. به عنوان مثال، اسپلینت های جابجا کننده برای TMJ (اختلال مفصل فکی- گیجگاهی) به مال اکلوژن کمک می کند و بایت را در راستای مناسب قرار می دهد تا فشار روی عضلات فک را کاهش دهد. اسپلینت های تثبیت کننده TMJ برای نگه داشتن بایت در یک راستای مناسب عمل می کنند. گرچه این ابزارها می توانند موقعیت بایت را تغییر دهند، اما هدف از استفاده آنها صاف کردن دندان ها نیست.

محافظ دندان

تفاوت بین نگهدارنده و محافظ دهان چیست؟

نگهدارنده ها و محافظ های دهان ممکن است شبیه به هم به نظر برسند اما اهداف متفاوتی دارند.

نگهدارنده های الاینر شفاف (مانند اینویزیلاین) اغلب برای صاف کردن دندان ها استفاده می شوند. نگهدارنده ها همچنین برای نگه داشتن دندان هایی در موقعیت خود استفاده می شوند که قبلاً کج بوده اند و پس از درمان در راستای مناسب قرار گرفته اند. اغلب از بیماران خواسته می شود که آنها را در طول شب استفاده کنند، اما برای محافظت از دندان ها در برابر فرسایش طراحی نشده اند.

گزارش موردی در مجله بین المللی ارتودنسی اشاره کرد که برخی از موارد TMJ را می توان با اینویزیلاین درمان کرد. با این حال، هنگامی که دندان ها صاف و همراستا می شوند، نباید از الاینرهای نامرئی به عنوان محافظ دندان شبانه برای دندان قروچه استفاده کرد. بسته به شدت دندان قروچه، ممکن است نگهدارنده تحت فشار ترک بخورد، بنابراین درمان مؤثری برای دندان قروچه نیست.

از سوی دیگر، محافظ دندان شبانه برای محافظت از دندان ها در زمان ساییدن دندان ها به یکدیگر استفاده می شود. آنها به گونه ای طراحی شده اند که بادوام باشند و می توانند فشار ناشی از ساییدن و فشردن دندان ها روی یکدیگر را جذب کنند تا از دندان ها و فک شما در برابر فشار محافظت کنند.

نگهدارنده ها و الاینرهای اینویزیلاین در صورتی که روی تمام دندان های فک بالا یا پایین قرار بگیرند، ممکن است از تا حدودی محافظت در برابر ساییدن دندان ها روی یکدیگر را فراهم کنند. با این حال، محافظت از دندان ها هدف آنها نیست، زیرا آنها برای مقاومت در برابر نیروهای ناشی از فشردن و ساییدن دندان ها روی یکدیگر ساخته نشده اند. اگر سعی کنید از الاینر یا نگهدارنده نامرئی خود برای محافظت از دندان های خود در برابر ساییدن دندان ها روی یکدیگر استفاده کنید، ممکن است به سرعت سوراخ هایی را در سطح بایت ابزار ایجاد کنید.

آیا محافظ دهان می تواند دندان ها را جابجا کند؟

یک محافظ دندان شبانه که به خوبی طراحی شده است نباید دندان های شما را جابجا کند. با این حال، محافظ های دهان بدون نسخه، که به صورت تک سایز و برای همه افراد مناسب هستند، می توانند دندان ها را جابجا کند، زیرا به صورت سفارشی برای دهان شما ساخته نشده اند.

اگر یک محافظ دندان سفارشی به درستی قرار نگرفته باشد، احتمالاً دندان های شما نیز ممکن است جابجا شوند. اگر محافظ دندان شبانه دارید و شک دارید که دندان های شما را جابجا می کند یا نه، فوراً با دندانپزشک خود صحبت کنید. اگر در لبخند خود متوجه احساس درد یا تغییر شدید، ممکن است متوجه شوید که دندان های شما در حال جابجا شدن هستند. دندانپزشک شما می تواند دندان ها و محافظ دهان شما را بررسی کند تا مطمئن شود که محافظ دهان شبانه شما به درستی جای می گیرد.

محافظ های دهانی که برای محافظت از دندان ها در برابر دندان قروچه طراحی شده اند، روی سطح بایت تمام دندان های بالا یا پایین قرار می گیرند. با این حال، نوع خاصی از محافظ دهان به نام ابزار NTI فقط روی دو دندان جلو قرار می گیرد. ابزار NTI معمولاً برای درمان TMJ استفاده می شود، اما این پتانسیل را دارد که دندان ها را جابجا کند و باعث بروز اپن بایت شود.

بررسی تحقیقات گذشته مربوط به تغییرات بایت بعد از استفاده از محافظ دندان شبانه نشان داده است که امکان جابجایی دندان ها در برخی از محافظ های دندان شبانه وجود دارد. استفاده و اثرات ابزارهایی که پوشش جزئی را فراهم می کنند به نظارت بسیار دقیق نیاز دارد. در حالی که بسیاری از افراد از محافظ های دندان شبانه بدون عوارض جانبی منفی استفاده می کنند، اما به خاطر داشته باشید که حتماً به طور منظم به دندانپزشک خود مراجعه کنید و مراقب هرگونه علائم جابجایی احتمالی در دندان های خود باشید. دندانپزشکان می توانند دندان ها و محافظ دندان شبانه بیمار خود را از نظر علائم فرسایش یا جابجایی معاینه کنند.

محافظ دندان

محافظ دهان برای دندان قروچه

محافظ های بایت که برای درمان دندان قروچه طراحی شده اند نباید برای صاف کردن دندان ها استفاده شوند. به همین ترتیب، الاینرهایی مانند اینویزیلاین که برای صاف و همراستا کردن دندان های شما طراحی شده اند، نباید به عنوان محافظ دندان شبانه برای دندان قروچه استفاده شوند. حفاظت از سلامت دهان و دندان ها می تواند به شما کمک کند از نیاز به درمان های بعدی دندانی مانند ایمپلنت ها یا پروتزهای دندانی اجتناب کنید.

اگر از قبل محافظ دندانی دارید که برای صاف کردن دندان های شما یا نگهداشتن آنها در جای خود طراحی شده است، ممکن است وسوسه انگیز باشد که از آن ابزار به عنوان محافظ دندان شبانه برای دندان قروچه استفاده کنید. با این حال، محافظ های دهان مانند این، برای محافظت از دندان های شما طراحی نشده اند. بدون استفاده از محافظ دندان شبانه برای دندان قروچه، ممکن است اثرات نامطلوبی روی سلامت دندان خود داشته باشید، مانند درد فک، آسیب دندان، یا مینای دندان فرسوده.

می توانید از ارتودنتیست خود بخواهید یک محافظ دهان مناسب برای محافظت از دندان های شما در برابر دندان قروچه تهیه کند. آنها محافظ های دندان شبانه را در یک لابراتوار دندانپزشکی تخصصی می سازند.

ارتودنسی، قدیمی ترین شاخه تخصصی دندانپزشکی است که با درمان مال اکلوژن دندانی و اسکلتی ارتباط دارد. گرچه علت مال اکلوژن چند عاملی است، اما ژن ها علاوه بر نقش داشتن در مکانیسم حرکت دندان ها و پیامدهای ناخواسته ای مانند تحلیل خارجی ریشه در پی درمان ارتودنسی، روی این موضوع نیز تأثیر دارند. این ارتباط کوتاه موضوع را روی نقش ژن در شرایط مختلف متمرکز خواهد کرد که تأثیر مهمی روی علت مال اکلوژن یا مکانیسمی دارد که توسط آن حرکت دندان رخ می دهد.

آیا مشکلات ارتودنتیک می توانند ژنتیکی باشند؟

ما اغلب عباراتی را می شنویم که به ژنتیکی مربوط است که از والدین ما به ما منتقل شده است. چیزهایی مانند ” چشمان او به مادرش رفته اند” یا ” بینی او شبیه پدرش است”. اما آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده اید که دندان های شما از کجا آمده اند؟ در حالی که ممکن است کسی به شما بگوید که لبخندی شبیه یکی از والدینتان دارید، اما به احتمال زیاد به خود دندان های آنها اشاره نمی کند. اما ژنتیک و دندان های شما ارتباط نزدیکی با یکدیگر دارند.

همه ما ژن ها را از والدین بیولوژیکی خود به ارث می بریم. ژن ها می توانند چیزهایی مانند رنگ چشم یا موهای ما را مشخص کنند، اما می توانند ساختار دندان های ما را نیز تعیین کنند. در حالی که ژنتیک می تواند ساختار دندانی مادر یا پدر شما را به شما بدهد، همچنین می تواند ترکیبی از این دو را به شما بدهد. شما می توانید یک ترکیب کاملاً جدید را به ارث ببرید که متفاوت است. شما حتی می توانید یک ژن مغلوب را به ارث ببرید، که در حالی که از نظر فیزیکی در هیچ یک از والدین وجود ندارد، به شما منتقل می شود.

همه اینها به این معنا هستند که وضعیت لبخندهای والدین شما می تواند نشانگر خوبی از آنچه باشد که برای شما پیش خواهد آمد. یا ممکن است ژن های مغلوب را به ارث ببرید که منجر به ایجاد لبخندی خواهد شد که قبلاً در هیچ یک از والدین یا حتی هیچ یک از اعضای خانواده شما مشاهده نشده است.

اپی ژنتیک نیز ممکن است در رشد دهان و دندان های شما نقش داشته باشد. ما می دانیم که ژن های ما در سلامت ما نقش مهمی ایفا می کنند، اما رفتارها و محیط ما نیز نقش مهمی دارند. اپی ژنتیک چگونگی تأثیر رفتار و محیط بر عملکرد ژن های ما را مطالعه می کند. تغییرات اپی ژنتیک برگشت پذیر هستند زیرا توالی DNA ما را تغییر نمی دهند، بلکه نحوه خواندن آن توالی توسط بدن ما را تغییر می دهند.

ژنتیک و ناهنجاری های ارتودنتیک

بنابراین، این دقیقا به چه معناست؟

ما ژن ها را از والدین خود به ارث می بریم، و این اطلاعات رشد ما را هدایت می کنند. اما، اپی ژنتیک به ما می گوید که تجربیات ما در حین رشد می توانند ترتیب نشانه های حاکم بر بیان ژن را تغییر دهند. سپس آنها می توانند نحوه انتشار اطلاعاتی که ژن ها با خود حمل می کنند را تغییر دهند. تجربیات مثبت و منفی، سموم، استرس و عوامل دیگر می توانند یک علامت اپی ژنتیک روی ژن های ما به جا بگذارند.

در حالی که ژن هایی که از والدین خود به ارث می بریم مطمئناً روی ما تأثیر می گذارند، محیط ما می تواند تجربیاتی را ارائه دهد که می توانند ژن های خاصی را تغییر دهند. در حالی که اپی ژنتیک در دندانپزشکی هنوز در مراحل اولیه است، شواهد کافی برای حمایت از اینکه اپی ژنتیک می تواند در سلامت و رشد دهان و دندان ما نقش داشته باشد، وجود دارد.

یکی از عواملی که اغلب می تواند منجر به نیاز به انجام درمان ارتودنسی شود فشردگی است که در نتیجه کوچک بودن بیش از حد فک ایجاد می شود. به احتمال زیاد شکل و اندازه فک شما تحت تأثیر ژن های شما است. اگر فکی را به ارث برده اید که به اندازه کافی بزرگ نیست که بتواند دندان های دائمی شما را درون خود جای دهد، ممکن است به درمان ارتودنسی نیاز داشته باشید:

البته، موارد دیگری نیز وجود دارند که می توانند نیاز احتمالی به درمان ارتودنسی را تحت تأثیر قرار دهند. این موارد می توانند شامل موارد زیر باشند:

• استفاده طولانی مدت از پستانک یا مکیدن انگشت شست
• تغذیه طولانی مدت با شیشه شیر
• حوادث و آسیب ها
• تومورها
• تنفس دهانی

در حالی که این عوامل اضافی می توانند در نیاز به درمان ارتودنسی نقش داشته باشند، بهترین راه برای تعیین اینکه آیا کودک شما به بریس نیاز دارد یا خیر، برنامه ریزی برای مشاوره با یک متخصص ارتودنسی است.

یک متخصص ارتودنسی آموزش دیده از سن هفت سالگی کودک شما می تواند تشخیص دهد که آیا مسائل مربوط به همراستایی منشاء نگرانی هستند یا خیر. سپس، درمان می تواند دقیقاً در زمان مناسب آغاز شود تا بیشترین تأثیر را روی لبخند داشته باشد.

اگر هر دوی والدین شما در سال های نوجوانی خود بریس داشته اند، می تواند نشان دهنده این باشد که ممکن است در آینده شما نیز به آنها نیاز خواهید داشت. اما، یک نکته مهم که باید به خاطر داشته باشید این است که شما نیمی از ژن های خود را از هر یک از والدین به ارث می برید. در برخی موارد، این امر منجر به نیاز به درمان ارتودنسی می شود، در حالی که در برخی دیگر می تواند منجر به داشتن لبخندی ایده آل و بدون مشکل شود.

آیا یکی از تری های اینویزیلاین شما ترک خورده است؟ نترسید- اقداماتی وجود دارند که با انجام آنها می توانید روند درمان خود را حفظ کنید.

اینویزیلاین یک روش بسیار محبوب برای اصلاح فشردگی های خفیف تا متوسط، کجی و شکاف بین دندان ها است. در حالی که آنها همان هدف بریس ها را دنبال می دهند، روش های آنها متفاوت است. مهم تر از همه این است که، اینویزیلاین از یک سری تری الاینر پلاستیکی شفاف برای جابجا کردن چندین دندان به طور همزمان استفاده می کند. گرچه آنها سخت و با دوام هستند، اما کاملاً تخریب ناپذیر نیستند.

بله، اینویزیلاین می تواند بشکند!

گرچه تری ها از پلاستیک با دوام ساخته شده اند، اما ممکن است ترک بخورند یا حتی از هم بشکنند و چند تکه شوند. سازندگان محصولات اینویزیلاین به شما توصیه می کنند در لحظه ای که متوجه ترک خوردگی اینویزیلاین خود شدید با دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی خود تماس بگیرید. آنها قادر خواهند بود بهترین توصیه ها را در مورد اینکه در مورد ترک خوردگی تری چه باید بکنید به شما ارائه دهند.

شکسته شدن تری اینویزیلاین

ترک خوردگی اینویزیلاین چقدر بد است؟

توصیه دندانپزشک شما در مورد اینکه اگر اینویزیلاین شما ترک خورد چه کاری باید انجام دهید، به شدت آسیب بستگی خواهد داشت. به طور کلی، اگر اینویزیلاین فقط ترک خورده و دو نیم نشده است، تا زمانی که برای تری بعدی خود آماده می شوید، می توانید به استفاده از آن ادامه دهید.

اما اگر تری شما به حدی ترک خورده یا شکسته است که نمی تواند شکل خود را حفظ کند، باید استفاده از آن را متوقف کنید. شکل و سفتی ابزار چیزی است که باعث حرکت کردن دندان های شما می شود. اگر تری شما فرم خود را از دست داده باشد، استفاده از آن هیچ فایده ای نخواهد داشت.

حتی اگر آسیب به تری شما جزئی است، باید فوراً با دندانپزشک خود تماس بگیرید تا در مورد گزینه های خود صحبت کنید. ممکن است جایگزین کردن تری شکسته با یک تری جدید ضروری باشد، یا ممکن است دندانپزشک شما بتواند آن را تعمیر کند. او ممکن است توصیه کند تا زمانی که تری جدید یا تری تعمیر شده شما آماده شود به سراغ تری قبلی خود بروید. در موارد دیگر، می توانید به سراغ تری بعدی بروید.

زمان همه چیز است!

از آنجا که هر تری باید به مدت دو هفته استفاده شود، زمان ترک خوردن تری مهم است و مشخص خواهد کرد که دندانپزشک شما چه پیشنهادی خواهد داد. اگر در روزهای اولیه استفاده از یک دست تری هستید، ممکن است به شما بگوید که به سراغ تری های قبلی بروید. در ضمن به شما دستور تعویض تری شکسته را خواهد داد.

بسیاری از دندانپزشکان می گویند که اگر در روز هشتم استفاده از یک دست تری یا بعد از آن هستید، می توانید استفاده از تری بعدی را شروع کنید و از تعویض تری ترک خورده خودداری کنید. دیگران احساس می کنند که شما نباید این کار را انجام دهید، مگر اینکه حداقل در روز یازدهم استفاده باشید. به همین دلیل است که بسیار مهم است که به دندانپزشک خود اطلاع دهید. او با مورد شما آشنایی دارد و می داند چه چیزی برای شما بهتر است.

حرکت خیلی سریع

پیشرفت خیلی سریع و رفتن خیلی زود به سراغ تری بعدی خطراتی دارد. اگر دندان های شما برای آنها آماده نباشند، تری های جدید ممکن است باعث بروز درد شوند. هرگز نباید آنها را به زور روی دندان های خود فشار دهید. همچنین، زمانی که سعی می کنید دندان های خود را خیلی سریع حرکت دهید، ممکن است دچار مقداری تحلیل ریشه شوید.

شکسته شدن تری اینویزیلاین

اقدامات خانگی مطقاً ممنوع هستند!

برخی از دندانپزشکان بیمارانی داشته اند که سعی کرده اند ترک ها و شکستگی های تری اینویزیلاین خود را با چسب های قوی ترمیم کنند. این ایده به هیچ عنوان خوب نیست! بیشتر چسب ها حاوی مواد سمی هستند که قطعاً شما نمی خواهید از آن روی چیزی استفاده کنید که هر روز باید تا 22 ساعت داخل دهان شما باشید. بهتر است هر گونه تعمیر را به متخصص آن بسپارید.

جلوگیری از ترک خوردن اینویزیلاین ها

گرچه دندانپزشک شما می تواند به سرعت و به راحتی یک جایگزین برای تری ترک خورده شما سفارش دهد، اما بهتر است که هرگز مجبور به انجام این کار نباشد. تعویض معمولاً هزینه اضافی خواهد داشت، و انتظار برای آنها می تواند روند پیشرفت دندان های شما را تحت تأثیر قرار دهد.

در اینجا چند نکته برای جلوگیری از شکستن یا ترک خوردن ابزار اینویزیلاین شما آورده شده اند:

• هنگام خوردن یا جویدن هر چیزی، حتماً تری های خود را از دهان خارج کنید.
• زمانی که آنها داخل دهان شما نیستند از محفظه مخصوص نگهداری آنها که به شما داده شده است استفاده کنید. بسیاری از شکستگی ها زمانی اتفاق می افتند که آنها را در جایی انداخته شده اند یا در جایی له می شوند.
• مطمئن شوید که آنها را به درستی درون محفظه خود قرار داده و خارج می کنید. بسیاری از شکستگی ها به این دلیل رخ می دهند که بیماران هر بار آنها را از یک نقطه بیرون می کشند.

ترک خوردن تری اینویزیلاین پایان دنیا نیست

اگر تری اینویزیلاین شما ترک خورد، نیازی نیست استرس داشته باشید. بسته به میزان آسیب و زمان آن، راه حل آسانی وجود دارد. اگر متوجه ترک خوردگی یا شکستگی در ابزار اینویزیلاین خود شدید، با دندانپزشک خود تماس بگیرید تا بهترین گزینه برای شما و دندان هایتان را پیدا کند.

اغلب اوقات بیماران به متخصصان دندانپزشکی می گویند که چقدر به ملاقات های دندانپزشکی خود اهمیت نمی دهند. به همین دلیل، دنیای دندانپزشکی پیوسته در پی راه هایی برای بهبود تجربه بیمار با بدون دردترین و کم تهاجم ترین گزینه های درمانی است. معمولاً بوتاکس ممکن است با صاف کردن چین و چروک ها همراه باشد، اما درمان ها در موقعیت خوبی قرار گرفته اند تا بتوانند در مورد چندین فرایند دندانپزشکی، از جمله دندانپزشکی زیبایی، ارتودنسی و مدیریت اختلالات مفصل فکی گیجگاهی به استاندارد مراقبت تبدیل شود.

سم بوتولینوم نخستین بار در سال 1895 توسط یک باکتری شناس کشف شد. این سم در شرایط بی هوازی توسط کلستریدیوم بوتولینوم Clostridium botulinum تولید می شود. سم بوتولینوم یکی از کشنده ترین سموم شناخته شده است و برای نخستین بار برای مصارف درمانی پذیرفته شد.

سموم بوتولینوم را می توان به هفت نوع A تا G متمایز کرد، در دهه 1920 سم بوتولینوم A به شکل خالص جدا شد.

روش عمل بوتاکس

بوتاکس باعث تضعیف گذرای وابسته به دوز فعالیت عضلانی می شود. هنگامی که بوتاکس به عضله تزریق می شود، به پایانه های عصبی عضلات حرکتی متصل می شود و آزاد شدن استیل کولین را مسدود می کند و باعث شل شدن عضلات می شود. هنگامی که پایانه های عصب حرکتی مختل می شوند، عضلات نمی توانند منقبض شوند.

سم بوتولینوم اعصاب متصل به نورون های حرکتی را تحت تأثیر قرار می دهد، بدون اینکه روی اعصاب متصل به نورون های حسی تأثیر بگذارد، که گیرنده های مورد نیاز برای احساس درد، دما و لمس هستند. بعد از سه تا چهار ماه، با تشکیل پایانه های آکسونی جدید، انتقال عصبی- عضلانی دوباره برقرار می شود. انسداد موقتی است و درمان با سم بوتولینوم تسکین دهنده تلقی می شود نه درمان.

کاربرد بوتاکس در دندانپزشکی

سویه نوع A سم بوتولینوم برای نخستین بار در سال 1989 توسط FDA با نام تجاری بوتاکس برای درمان استرابیسموس strabismus، بلفارواسپاسم blepharospasm و اسپاسم همی فیشیالhemifacial spasms (فلج نیمی از صورت) تأیید شد. تأیید برای درمان دیستونی سرویکال cervical dystonia و خطوط گلابلار glabellar lines به ترتیب در سال های 2000 و 2002 دنبال شد. سم بوتولینوم یک گزینه جدید برای بیماران دندانپزشکی ارائه می دهد که در آن روش های درمانی مرسوم مانند درمان دارویی یا مداخله جراحی موفقیت آمیز نبوده اند.

در آمریکای شمالی، 20 درصد از دندانپزشکان بوتاکس را به عنوان بخشی از طرح های درمان جامع دندانپزشکی برای نمایش بیش از حد لثه (لبخند لثه ای)، عود ارتودنسی به دلیل حرکت شدید عضلات، سیالوره sialorrhea یا زیاد شدن بزاق دهان، نورالژی سه قلو trigeminal neuralgia، اسپاسم همی فیشیال (HMS) و اختلالات مفصل گیجگاهی فکی و درد فک ارائه می دهند.

اختلالات مفصل فکی گیجگاهی شامل اختلالات TMJ و طیفی از اختلالات همراه با عملکرد سیستم جونده است. این اختلالات ممکن است مایوفاشیالmyofascial  (مربوط به عضلات) یا آرتروژنیکarthrogenic  (مربوط به TMJ) باشند.

سردردهای تنشی (TTH) مزمن و در بیش از 15 درصد از آمریکایی ها شایع هستند (بر اساس انجمن دندانپزشکی آمریکا). TTH ها سردردهای اولیه خود به خود و مکرری هستند که با یک درد مبهم ثابت دو طرفه با شدت خفیف تا متوسط ​​بدون وجود هاله، استفراغ یا تهوع از قبل، نواحی آکسیپیتال (پس سری) و گیجگاهی را تحت تأثیر قرار می دهند. TTH حداقل 30 دقیقه در روز طول می کشد یا 15 روز در ماه به مدت سه ماه رخ می دهد.

اگر بیماری که سر دردهای TTH  دارد، بعد از مدیریت اختلال مفصل فکی گیجگاهی، کاهش شدت سردرد را گزارش کند، ممکن است ارتباط بین این دو تأیید شود. یک مطالعه در سال 2016 از تزریق داخل عضلانی بوتاکس در عضله ماسترmasseter  (جونده) استفاده کرد و تغییرات مثبتی را در شدت درد و کاهش تعداد ساعت ها و روزهای ماهانه ای نشان داد که بیماران تحت تأثیر TTH قرار می گرفتند. ممکن است بوتاکس هر 12 هفته به عنوان جایگزینی برای درمان روزانه با مسکن تجویز شود.

بوتاکس در دندانپزشکی

دندان قروچه یا براکسیسم به عنوان یک فعالیت جویدن مکرر تعریف می شود که مشخصه ویژه آن فشردن یا ساییدن دندان ها یا فشار دادن فک است و ممکن است در هنگام بیداری یا خواب رخ دهد. به مرور زمان، دندان قروچه باعث فرسایش دندان ها، اختلال مفصل فکی گیجگاهی، درد عضلانی، قفل شدن مفاصل و ایجاد صدا می شود. بوتاکس فعالیت عضلانی را کاهش می دهد و دارای خواص ضد درد است که برای درد همراه مفید است. بوتاکس می تواند دفعات دوره های دندان قروچه را کاهش دهد و فشار گاز زدن را تا 20 تا 30 درصد در عضله جونده کاهش دهد. استفاده از بوتاکس نسبت به اسپلینت های اکلوزال، داروها یا درمان های رفتاری شناختی، نتایج بالینی بهتری ارائه کرده است.

دررفتگی مفصل فکی گیجگاهی حرکت بیش از حد رو به جلو کندیل فراتر از برجستگی مفصلی با جدا شدن کامل سطح مفصلی و ثابت شدن در آن موقعیت است. وقوع حاد در رفتگی مفصل فکی گیجگاهی شایع است و ممکن است به صورت خود به خود، بعد از ضربه، یا با بیماری روانی همراه باشد. دررفتگی مکرر نادر است. اولین مرحله درمان، جابجایی دستی کندیل با مانور نلاتون Nelaton است. سپس ممکن است در دو محل نزدیک قوس زیگوماتیک و شکاف سیگموئید بوتاکس تزریق شود. این درمان نشان داده است که از سه ماه تا دو سال در جلوگیری از عود مجدد در رفتگی اثربخش است.

بلفارواسپاسم و دیستونی دهان- فک پایین (OMD) دیستونی های کانونی هستند که مشخصه ویژه آنها انقباضات ماهیچه ای الگودار و تکراری است. بلفارواسپاسم معمولاً شامل ماهیچه های دو طرفه حدقه چشم می شود. دیستونی اورو-مندیبولارOromandibular  (دهان- فک پایین) شامل ماهیچه های اورو-فارنکسoropharyngeal  و فک با تظاهرات متغیر دهان، زبان، فک و حرکات پایین صورت می شود.

دیستونی اورو-مندیبولار شایع ترین دیستونی همراه با بلفارواسپاسم است. OMD با درد TMJ و آسیب دهان همراه است. در سال 1989 بوتاکس به استاندارد مراقبت برای این دیستونی ها تبدیل شد و به طور گسترده ای به عنوان درمان خط اول پذیرفته شده است. گرچه جلسات برای هر بیمار تنظیم شده اند، تزریق در حدقه اطراف چشم در چهار تا پنج نقطه آغاز می شود؛ 10U در هر محل که از مجموع 200U برای یک جلسه تجاوز نمی کند، متداول است.

اسپاسم همی فاسیال (HFS) یک دیستونی نیست، بلکه یک میوکلونوس (انقباض ناگهانی و شوک مانند قسمتی از عضله یا تمامی یک عضله یا گروهی از عضلات) محیطی peripheral myoclonus است که مشخصه ویژه آن انقباض یا کشش ناگهانی یک طرفه حدقه چشم است که می تواند عضلات پایین صورت را نیز درگیر کند. بوتاکس برای ایجاد فلج موقت در عضلات دارای فعالیت بیش از حد یا اسپاستیک در مناطقی که تحت تأثیر قرار گرفته اند تزریق می شود.

در یک مطالعه مقایسه ای از یک جلسه اولیه بالاتر، تزریق 30U و کمتر 3-5U در یک دوره دو هفته ای، 3-5U تزریق در عضلاتی که تحت تأثیر قرار گرفته اند، طی 14 روز و به دنبال آن یک کمپرس سرد، نیاز به تزریق های بعدی را از 5/3 ماه تا 8/4 ماه افزایش داد. بوتاکس به دلیل کارایی بالای آن، یکی از پرکاربردترین درمان های مورد استفاده برای HFS است (89% از بیماران بعد از تزریق بوتاکس، بهبود در اسپاسم را نشان می دهند)، اما این اثر درمانی نیست.

سیالوره جریان بیش از حد بزاق و یک بیماری عمده در چندین بیماری عصبی است. ریزش آب دهان و جریان بیش از حد بزاق باعث بروز عوارضی مانند پنومونی آسپیراسیون، عفونت های دهانی، پوسیدگی دندان و عفونت های پوستی اطراف دهان می شود.

ثابت شده است که تزریق بوتاکس در غدد بزاقی پاروتید و زیر فکی در کنترل تولید بیش از حد بزاق در کمتر از چهار هفته، از طریق تداخل در عصب دهی خودکار غدد بزاقی و کاهش جریان بزاقی مؤثر است. اثر گذرا است و تقریباً سه ماه طول می کشد.

نورالژی سه قلو یک اختلال عصبی یک طرفه است که عضلات دهان و صورت را تحت تأثیر قرار می دهد و منجر به درد شدید حاد می شود. عصب سه قلو حامل حس از صورت به مغز است. برای بیمارانی که از نورالژی سه قلو رنج می برند، کوچکترین تحریک صورت، مانند مسواک زدن، می تواند باعث درد شدید شود.

بوتاکس نتایج امیدوارکننده ای را برای بیماران مبتلا به نورالژی سه قلو با علت نامعلوم مقاوم به دارو نشان می دهد. دوز بوتاکس 100U متداول است اما ممکن است تا 200U نیز برسد و در نزدیکی قوس زیگوماتیک تزریق شود. بیماران می توانند انتظار داشته باشند که قبل از نیاز به تکرار تزریق، برای سه تا شش ماه، به هیچ زمان بهبودی و استراحتی نیاز نداشته باشند.

بوتاکس در دندانپزشکی

نمایش بیش از حد لثه یا لبخند لثه ای تقریباً در 7 درصد از مردان و 14 درصد از زنان رخ می دهد. نمایش بیشتر از 3 میلی متر از لثه همراه با لبخند یک “لبخند لثه ای” و یک اختلال زیبایی شناختی محسوب می شود. علت ممکن است شامل انقباض بیش از حد عضلات، طول لب، ارتفاع تاج بالینی، اکستروژن (بیرون آمدن از حفره) آلوئولار، اکستروژن دندان- آلوئولار، و بیش از حد بلند بودن فک بالا در قسمت عمودی باشد. روش های اصلاحی شامل جراحی لثه، اینتروژن (فرو رفتن درون حفره) ارتودنتیک دندان ها، جراحی ارتوگناتیک و برش استخوان است. این فرایندها می توانند پیچیده و پرهزینه باشند.

ثابت شده است که بوتاکس در کاهش نمایش بیش از حد لثه ناشی از عملکرد بیش از حد عضلات بالابرنده لب بالا مؤثر است. با این حال، تأثیر آن گذرا است.

نشان داده شده است که تزریق ها در سه محل به صورت دو طرفه به داخل عضلات بالابرنده لب بالا و عضلات بالابرنده لب بالا و پره بینی در چهار تا شش واحد در هر طرف، نمایش لثه را به میزان 51/3 تا 14/4 میلی متر در یک پیگیری دو هفته ای با اثراتی دارای ماندگاری بیش از سه ماه، کاهش می دهد. بوتاکس دارای مزایای نتایج فوری بدون حذف ساختار دندان است. از جمله نقطه ضعف های آن هزینه و نیاز به تکرار درمان دو تا سه مرتبه در سال است.

عود یا بازگشت مشکل ارتودنتیک می تواند در نتیجه حرکت قوی تا شدید عضله رخ دهد، بخصوص عضله قوی چانه. بوتاکس ممکن است برای کاهش شدت انقباضات عضلانی بعد از درمان و کمک به بازآموزی عضلات برای یک حرکت فیزیولوژیکی تر استفاده شود. در حال حاضر هیچ استانداردی برای این روش درمانی، به عنوان استفاده بدون مجوز از بوتاکس وجود ندارد.

پروتزهای مصنوعی دندانی برای بیمارانی که برای مدت طولانی بی دندان بوده اند می تواند دشوار باشد. انقباضات قوی و نامنظم عضلانی ممکن است باعث شوند بیماران برای استفاده از یک سری جدید از پروتزهای دندانی مصنوعی مشکل داشته باشند. تزریق بوتاکس به صورت دو طرفه در عضله پایین برنده گوشه لب، به شل شدن انقباضات نامنظم عضلانی کمک می کند و به بیماران اجازه می دهد تا به دندان های مصنوعی جدید عادت کنند.

ایمپلنت های دندانی ممکن است در اثر هر گونه نیروی عملکردی بیش از حد یا عادت پارافانکشنال شکست بخورند. فرض بر این است که بوتاکس با ایجاد این امکان که پیوند ایمپلنت با استخوان بدون مانع صورت بگیرد، از نظر درمانی مفید است. با این حال، تحقیقات گسترده تری نیاز است برای ارزیابی اینکه چقدر ممکن است بوتاکس احتمال جوش خوردن استخوان و ایمپلنت را در بیماران دارای سابقه فشار شدید یا دندان قروچه بهبود بخشد.

آماده سازی بوتاکس

بوتاکس از تخمیر آزمایشگاهی C. Botulinum تهیه می شود که سم را لیز کرده (تجزیه سلولی بوسیله لیزین) و در یک کشت دفع (خروج مواد بی شکل و با غلظت مناسب از یاخته بدون اینکه یاخته انرژی مصرف کند) می کند. سم برداشت، خالص سازی، با سولفات آمونیوم متبلور، با آلبومین سرم انسانی رقیق، لیوفیلیز (ایجاد یک فراورده پایدار از یک ماده بیولوژیکی از طریق سرد کردن سریع و گرفتن آب از این فراورده یخ زده تحت خلاء شدید)، و در مقادیر 100U داخل بطری ریخته و مهر و موم می شود.

دوز کشنده تخمین زده شده بوتاکس برای انسان 3000 U است. حداکثر دوز توصیه شده برای کاربردهای دندانپزشکی در یک جلسه 80 U تا 100 U است.

این دارو باید در عرض چهار ساعت استفاده شود و برای بی حسی ناحیه تزریق ممکن است از بی حس کننده موضعی یا یخ استفاده شود. مردان به دلیل توده عضلانی، ممکن است به مقدار بیشتری نیاز داشته باشند؛ با این حال، پزشک همیشه باید با کمترین دوز شروع کند و عضلات هرگز نباید به طور کامل فلج شوند. به دلیل احتمال تشکیل آنتی بادی، باید از تزریق بیشتر از یک مرتبه در هر 12 هفته اجتناب شود، زیرا باعث می شود درمان در طول زمان کمتر مؤثر باشد.

بوتاکس در دندانپزشکی

موارد منع مصرف بوتاکس

عوارض جانبی بوتاکس موضعی و غیر معمول هستند. عوارض جانبی ممکن است شامل تغییر موقت در حالت چهره، واکنش های آلرژیک، بثورات پوستی، خارش، سردرد، درد گردن یا کمر، سفتی عضلات، مشکل در بلع یا تنگی نفس باشد.

موارد منع مصرف عبارت است از هرگونه حساسیت مفرط شناخته شده نسبت به آماده سازی بوتولینوم، عفونت در محل تزریق، و بیمارانی که از نظر روانی ناپایدار هستند. بوتاکس یک داروی دسته C برای بارداری است و تنها در صورتی باید استفاده شود که منافع احتمالی آن بیشتر از خطر احتمالی آن برای جنین باشند.

بیمارانی که با آمینوگلیکوزیدها aminoglycosides، داروهای آنتی کولینرژیک anticholinergic، یا سایر عواملی تحت درمان هستند که با انتقال عصبی- عضلانی یا شل کننده های عضلانی تداخل دارند، باید به دقت تحت نظر باشند، زیرا ممکن است اثر بوتاکس تقویت شود. بیمارانی که از بیماری های نوروپاتیک حرکتی محیطی، اسکلروز sclerosis (تصلب یا سفتی ناشی از التهاب)، یا هر گونه اختلال اتصال عصبی- عضلانی مانند میاستنی (ضعف عضلانی) گراویس رنج می برند، در معرض خطر عوارض جانبی بالینی قابل توجه هستند و باید به دقت تحت نظر قرار بگیرند.

مقررات دندانپزشکی و آموزش بوتاکس

تقریباً در سراسر دنیا به دندانپزشکان اجازه داده می شود تا تزریق بوتاکس را در تمام نواحی دهان و فک و صورت انجام دهند. مدرک تأیید حداقل 16 ساعت تمرین حضوری نیاز است. در مطب دندانپزشکی می توان بوتاکس را به عنوان بخشی از یک طرح درمان جامع در محدوده یک فرایند دندانپزشکی و نه به عنوان یک فرایند مستقل استفاده کرد.

مقررات در کشورهای مختلف متفاوت هستند، و توصیه می شود که دندانپزشکان و متخصصان بهداشت دندان، مجوز دولتی خود را برای تعیین کاربردهای مجاز بوتاکس در مطب بررسی کنند.

نتیجه گیری

بوتاکس نتایج فوری را ارائه می دهد، هیچ زمان بهبودی نیاز ندارد و خطر عوارض بسیار اندک است و باعث می شود که آن به یک جایگزین امیدوار کننده برای درمان های جراحی تهاجمی تر یا مواردی تبدیل شود که به گزینه های درمانی سنتی پاسخ نمی دهند. متخصصان دندانپزشکی باید در مورد احتمال مقاومت دارویی در طول زمان، خطرات، مزایا، هزینه، تعداد جلسات و نیاز به مراجعات بعدی مرتبط با تزریق بوتاکس توضیح دهند.