اگر می خواهید ظاهر لبخند خود را بهبود دهید، چند راه وجود دارد که دندانپزشک شما می تواند به شما کمک کند.

ونیرها و روکش های دندانی فرایندهای ترمیمی هستند که می توانند ظاهر و عملکرد دندان های شما را بهبود بخشند. اما مهم است که بدانیم هر یک از آنها چه فرایندی دارند، تا بتوان تصمیم درستی گرفت. ما به بیان جزئیات تفاوت بین این دو راهکار خواهیم پرداخت، توضیح خواهیم داد که آنها چگونه عمل می کنند، چقدر هزینه دارند و مزایا و معایب منحصر به فرد آنها چه چیزهایی هستند.

روکش و ونیر دندان چیست؟

با توجه به اینکه ونیرها و روکش ها هر دو تکنیک های ترمیمی هستند که برای اصلاح مشکلات دندان استفاده می شوند، می توان به راحتی آنها را با یکدیگر اشتباه گرفت. بر اساس گزارش مجله انجمن دندانپزشکی آمریکا، ونیرها جلوی دندان را می پوشانند در حالی که روکش ها از کل دندان محافظت می کنند. تفاوت عمده در مسائلی است که آنها برطرف می کنند.

روکش ها: برای آسیب های عمده دندان استفاده می شوند.

روکش کلاهکی به ضخامت حدود 2 میلی متر است که در بالای دندان موجود قرار می گیرد و تمام سطوح آن را در بر می گیرد. از روکش ها برای ترمیم مشکلات ساختاری دندان استفاده می شود. این ترمیم می تواند تمام پرسلن، پرسلن ذوب شده روی یک آلیاژ فلزی (PFM) یا یک آلیاژ تمام فلزی باشد.

روکش یک ترمیم دندان است که بیشتر یا تمام سطوح دندانی که درون دهان قرار دارد را می پوشاند. روکش ها معمولاً زمانی استفاده می شوند که بخش بزرگی از دندان از بین رفته یا به دلیل پوسیدگی، تروما یا نقائص رشدی شکسته شده باشد. همچنین می توان از روکش ها برای احیاء بایتی استفاده کرد که فرو ریخته است.

ونیرها: بهترین برای ترمیم ملایم تر دندان ها

از سوی دیگر، ونیرهای دندانی، پوسته های نازک دندان- مانند از جنس پرسلن یا مواد دیگر به ضخامت حدود 1 میلی متر هستند که از مواد پرسلن یا رزین کامپوزیت ساخته شده اند، و برای پوشش سطح جلوی دندان ها طراحی شده اند. آنها برای بهبود ظاهر لبخند بیمار، اصلاح مشکلاتی مانند تغییر رنگ، شکاف ها، ترک ها یا ناهماهنگی های جزئی استفاده می شوند.

ونیر معمولاً فقط سطح جلوی دندان را می پوشاند و ظاهر دندان را بهبود می بخشد و برای اصلاح مشکلات اساسی مانند شکستگی دندان یا پوسیدگی شدید دندان استفاده نمی شود. آنها به اندازه روکش ها تهاجمی نیستند، زیرا برای آماده سازی بیشتر دندان اصلی شما دست نخورده باقی می ماند.

روکش های دندانی در مقایسه با ونیرها: فرایند ساخت آنها به چه صورت است؟

چه برای روکش ها به دندانپزشک مراجعه کنید چه برای ونیرها، برنامه ریزی کنید که برای تکمیل این فرایند باید چند مرتبه مراجعه کنید. هر دو فرایند شامل مراحل متعددی می شوند، و بسته به کار خاصی که قرار است انجام دهید، اغلب ممکن است دو یا حتی سه مرتبه مراجعه به دندانپزشک ضروری باشد.

در اینجا مراحل معمول در هر یک آمده اند:

روکش ها: دندانپزشک ممکن است دندان شما را بتراشد.

مراحل ساخت روکش ها شباهت زیادی به ونیرها دارد. در اینجا برای شما توضیح می دهیم که چه انتظاری باید داشته باشید:

• ابتدا، فرد برای ترمیم دندان، تحت هر گونه فرایند لازم برای ترمیم دندان قرار خواهد گرفت، مانند پر کردن یا درمان ریشه.
• سپس دندان برای دریافت روکش آماده خواهد شد. این اغلب شامل تراشیدن سطح و گاهی اوقات کناره های دندان به منظور اطمینان یافتن از تناسب دندان برای دریافت روکش است.
• پس از آن، از دندان قالب گرفته می شود. این قالب برای ساخت روکش دائمی استفاده خواهد شد.
• سپس به فرد روکش موقت داده می شود.
• پس از آماده شدن روکش دائمی، فرد برای نصب به مطب باز خواهد گشت. روکش جدید از نظر تناسب مناسب بررسی می شود و سپس در جای خود چسبانده می شود.

ونیرها: از دندان شما قالبی ساخته می شود.

اغلب ممکن است نیاز باشد چند مرتبه به دندانپزشک مراجعه کنید تا فرآیند چسباندن ونیرها تکمیل شود. روند انجام آن به این صورت خواهد بود:

. برخی از انواع جدید روکش ها نیازی به تراش دادن سطح دندان ندارند. ممکن است برای این کار نیاز به بی حسی موضعی داشته باشید، زیرا ممکن است ساییدن آن دردناک باشد.

• برای اینکه ونیر به درستی کار کند، دندان شما باید مینای کافی روی آن داشته باشد تا ونیر به آن بچسبد. تحت یک بی حس کننده موضعی مانند نووکائین، اندازه دندان های فرد به حداقل کاهش می یابد (این شامل تراشیدن حدود نیم میلی متر از مینای جلوی دندان ها است) و از دندان های آماده شده قالبی گرفته می شود.
• ونیرهای موقت روی دندان های فرد قرار می گیرند در حالی که لابراتوار ونیرهای اصلی را آماده می کند (این در برخی موارد ممکن است دو تا سه هفته طول بکشد).
• هنگامی که ونیرها از لابراتوار ارسال شدند، سطح دندان ها برای چسباندن ونبر زبر می شود سپس روی دندان ها قرار می گیرند و از نظر تناسب و ظاهر بررسی می شوند.
• اگر فرد از ظاهر ونیرهای راضی باشد، ونیرها به دندان های زیرین چسبانده می شوند.
• در یک گردش کار سنتی، دو مراجعه طبیعی است، با این درک که اگر ترمیم ها نیازهای زیبایی شناختی پزشک یا بیمار را برآورده نکنند، باید به لابراتوار بازگردانده شوند و بیمار به قرار ملاقات دیگری نیاز دارد.
• با برخی از روش ها می توان فرآیند چسباندن ونیرها را در دو نوبت تکمیل کرد، در حالی که برخی دیگر ممکن است به سه جلسه نیاز داشته باشند.

مزایا و نقاط ضعف ونیرها و روکش های دندانی

مانند هر فرایند دیگری، ونیرها و روکش ها هر دو مزایا و معایب خود را دارند. در حالی که نتیجه نهایی هر دو روش ترمیم دندان است، هر کدام مزایا و معایبی دارند.

روکش: ظاهر و احساس طبیعی دارد.

روکش ممکن است یک راه حل عالی برای برخی از مسائل دندانی مانند حفره های بزرگ و عمیق یا سایر شرایطی باشد که باعث می شوند انجام درمان ریشه ضروری شود. روکش ها اگر روی یک دندان سالم قرار گیرند و به درستی ساخته و نگهداری شوند، می توانند سال ها دوام بیاورند. با این حال، نقطه ضعفی که دارند این است که روکش برای دندان نسبتاً تهاجمی است زیرا نسبت به ونیر، به برداشتن ساختار دندانی بیشتری نیاز دارد و به نگهداری نیاز دارند. ساختار دندان زیر روکش ها هنوز هم می تواند دچار ایجاد حفره شود و به طور متوسط ​​هر 5 تا 10 سال یک مرتبه باید آنها را تعویض کرد، گرچه اگر درست ساخته و از آنها مراقبت شود، می توانند عمر طولانی تری داشته باشند.

مزایا	معایب
تا حدی تحت پوشش بیمه دندانپزشکی قرار می گیرد.	بدون بیمه می تواند بسیار گران باشد.
دندان را احاطه می کند تا از پوسیدگی جلوگیری کند.	ممکن است به مرور زمان نیاز به تعویض داشته باشد.
به نظر می رسد، عمل می کند و مانند یک دندان طبیعی است.	اغلب یک خط تیره در خط لثه قابل مشاهده است.

ونیرها: گزینه هایی با شکل و اندازه سفارشی.

ونیرها می توانند لبخند شما را بسیار جذاب جلوه دهند، با دندان هایی با اندازه یکنواخت، که براق و خوش فرم هستند. به این ترتیب، مزیت اصلی ونیرها زیبایی آنها است. از سوی دیگر، آنها به نگهداری و معاینات منظم توسط دندانپزشک شما نیاز دارند. عمر متوسط ​​روکش ها حدود 10 سال است، اما با مراقبت های خوب خانگی، می توانند عمر طولانی تری داشته باشند.

مزایا	معایب
می تواند به طور قابل توجهی ظاهر لبخند شما را بهبود دهد.	می تواند بسیار گران باشد.
این فرایند کمتر از روکش درد دارد.	تحت پوشش بیمه دندانپزشکی نیست.
گزینه های زیادی برای رنگ، شکل، سفارشی سازی دارد.	می تواند در طول زمان به تعویض نیاز داشته باشد.

مقایسه هزینه های ونیر و روکش دندان

ونیر و روکش هر دو می توانند گران باشند. یک تفاوت عمده بین این دو روش این است که حداقل بخشی از هزینه روکش معمولاً توسط بیمه دندانپزشکی پوشش داده می شود.

مانند بسیاری از فرایندهای دندانپزشکی، هزینه روکش ها می تواند بر اساس عواملی مانند برند روکش هایی که دندانپزشک شما استفاده می کند، هزینه زندگی در منطقه و تخصص دندانپزشک کمی متفاوت باشد. از آنجا که روکش ها از نظر ماهیت کاملاً زیبایی در نظر گرفته می شوند، ممکن است تحت پوشش بیمه قرار نگیرند، و شما باید هزینه آن را خودتان به عهده بگیرید.

روکش: 1000 تا 4000 دلار برای هر دندان

یک روکش می تواند بین 1000 تا 4000 دلار برای هر دندان هزینه داشته باشد. این هزینه می تواند بر اساس روش، موقعیت جغرافیایی مطب و همچنین محل دندان متفاوت باشد. دندان های جلو اغلب کمی بیشتر به کار نیاز دارند، زیرا مهم است که ظاهر درست داشته باشید.

ونیرها: 1500 تا 5000 دلار برای هر دندان

ونیرها می توانند از 1500 تا 5000 دلار به ازای هر دندان هزینه داشته باشند، بسته به محل انجام فرایند، هزینه های لابراتوار مرتبط با آن، و بسته به مقدار کاری که نیاز خواهد بود، می توان آنها را به صلاحدید دندانپزشک تغییر داد.

در حالی که این هزینه همیشه تحت پوشش بیمه دندانپزشکی قرار نمی گیرد، برخی از مطب های دندانپزشکی برنامه های پرداختی را ارائه می دهند که می توانند به کاهش بار مالی این فرایند کمک کنند.

روکش های دندانی در مقایسه با روکش ها: مقایسه ای کنار هم

آیا نمی دانید کدام روش برای شما مناسب است؟ دندانپزشک شما یک منبع عالی برای کمک به شما در تصمیم گیری نهایی است. در اینجا یک نمودار مقایسه مفید وجود دارد که می تواند در مقایسه ونیرها و روکش های دندان در کنار هم به شما کمک کند.

	روکش	ونیر
موارد استفاده	مشکلات ساختاری دندان.	باعث بهبود ظاهر دندان می شود.
هزینه	1000 تا 4000 دلار برای هر دندان.	1500 تا 5000 دلار برای هر دندان.
مزایا	می تواند عمر دندان های در معرض خطر را افزایش دهد.	می تواند ظاهر لبخند را بهبود بخشد.
معایب	تهاجمی تر.	بیمار باید پایه لثه/ دندان محکم داشته باشد تا گزینه خوبی برای دریافت آنها باشد.

چگونه می دانید کدام یک برای شما مناسب است؟

اگر دندان شما دارای یک پر شدگی بزرگ، درمان ریشه، یا بسیار فرسوده یا ترک خورده است، احتمالاً روکش بهترین گزینه است.

اگر دندان شما اساساً سالم است و ترمیم آن برای اهداف زیبایی است، روکش ممکن است بهترین گزینه باشد. ونیرها همچنین می توانند برای اصلاحات جزئی شکل استفاده شوند.

سؤالاتی که باید از دندانپزشک خود بپرسید

در ابتدا می خواهید بدانید که ونیر یا روکش شما چقدر هزینه دارد، و در صورت لزوم، بیمه شما چقدر از این هزینه را پرداخت می کند. شما همچنین می خواهید در مورد تجربه دندانپزشک خود در مورد هر دو روش بدانید. سایر پرسش های شما از دندانپزشک به نیازهای خاص شما بستگی دارند، اما برخی از پرسش ها که ممکن است بخواهید بپرسید شامل موارد زیر هستند:

• آیا گزینه های دیگری مانند دندان مصنوعی یا ایمپلنت وجود دارد؟
• انتظار دارید ونیر یا روکش من چقدر دوام داشته باشد؟
• آیا در صورت عدم تناسب روکش، هزینه اولیه مراجعات بعدی را پوشش می دهد؟
• آیا لازم است محافظ دهان استفاده کنم؟
• آیا مراقبت خاصی برای روکش یا ونیر توصیه می کنید؟

سخن پایانی

ونیرها و روکش ها می توانند لبخند و عملکرد دندان های شما را بهبود بخشند. هر دو روش پرهزینه هستند، بخصوص زمانی که بیشتر از یک دندان درگیر باشند. ونیرها زمانی استفاده می شوند که بخواهید بهبود زیبایی داشته باشید، مانند پوشاندن دندان های کج یا شکسته، بویژه دندان های جلو.

روکش زمانی استفاده می شود که دندان پوسیدگی زیادی داشته باشد یا شکسته باشد یا نیاز به درمان ریشه داشته باشد. همچنین ممکن است روکش ها زمانی مناسب تر باشند که به قرار دادن بریس روی دندان های مجاور نیاز داشته باشید.

انجام معاینات منظم دندانپزشکی و رعایت بهداشت خوب دندان برای حفظ روکش یا تاج دندان و بقیه دندان های شما حیاتی است.

با برداشته شدن بریس های شما، ممکن است فکر کنید که درمان ارتودنسی شما کامل شده است. در واقع، اینطور نیست. نگه داشتن دندان ها در موقعیت جدید خود، بخش مهمی از درمان شما است. گرچه معمولاً ممکن است فکر کنید با استفاده از ریتینرها، نگه داشتن دندان های تازه جابجا شده در محل خود راحت است، اما متخصص ارتودنسی می تواند جراحی فیبروتومی را نیز توصیه کند. فیبروتومی فرایندی است که به دندان ها کمک می کند تا پس از جابجایی در طول درمان ارتودنسی در موقعیت های جدید خود باقی بمانند. حفظ دندان ها در یک موقعیت جدید بخش مهمی از اقدامات ارتودنتیک مانند استفاده از بریس ها است و این فرایند تنها یکی از راه هایی است که متخصصان دندانپزشکی از آنها برای جلوگیری از لغزش دندان ها به جای اصلی خود استفاده می کنند. در حالی که این یک روش درمان جراحی است، اما کم تهاجم است و فقط برای دندان هایی استفاده می شود که در معرض خطر بالای عود به موقعیت نامطلوب هستند. در این مقاله نگاهی خواهیم داشت به جزئیات فرآیند فیبروتومی و آنچه می توانید انتظار داشته باشید.

چرا دندان ها حرکت می کنند؟

طی درمان ارتودنسی، دندان ها باید از درون استخوان و بافت لثه توسط ابزارهای ارتودنتیک حرکت داده شوند، که باعث می شود بافت های سخت و نرم اطراف آنها با موقعیت جدید سازگار شوند. بافت نرم حاوی الیاف های بسیار سختی به نام الیاف پریودنتال (PDL) است که دندان ها را احاطه کرده اند و وقتی دندان ها حرکت داده می شوند آنها نیز کشیده می شوند. پس از اینکه ارتودنتیست بریس ها را بردارد، این الیاف ها منقبض می شوند سپس به دندان ها فشار وارد می کنند تا آنها را به حالت اولیه بازگردانند. به احتمال زیاد این اتفاق زمانی رخ می دهد که دندان ها به شدت چرخیده یا به طور قابل توجهی حرکت کرده باشند. این الیاف ها انعطاف پذیر هستند و حتی اگر بیمار از نگهدارنده یا ریتینر استفاده کند نیز ممکن است دچار بازگشت به موقعیت قبل از درمان شوند.

معمولا از چه چیزی برای ثابت نگه داشتن دندان ها استفاده می شود؟

یک ابزار متحرک به نام نگهدارنده یا ریترن، روش معمول برای حفظ دندان هایی در موقعیت های جدید خود است، که با کمک ارتودنسی جابجا شده اند. این رویکرد مستلزم آن است که تا زمانی که دندان ها عود نکنند، بیمار با استفاده از یک ابزار متحرک، یا ابزار نصب شده ساخته شده از سیم یا پلاستیک، ، همکاری کند. همچنین ممکن است یک نگهدارنده یا ریتینر چسبانده شده یا ثابت نصب شود، که برای آ،ن قسمتی از سیم های نازکی به داخل دندان ها چسبانده می شود. هر دو نوع را می توان در قوس های دندانی بالا و پایین دهان استفاده کرد. با این حال، گفته می شود، گاهی اوقات حتی نگهدارنده ها نیز ممکن است برای جلوگیری از جابجایی دندان ها کافی نباشند و احتمالاً به موقعیت اصلی خود باز می گردند. این امر به ویژه برای دندان های چرخانده صادق است. این زمانی است که ارتودنتیست شما ممکن است فرایند فیبروتومی را توصیه کند.

از جراحی فیبروتومی چه انتظاری باید داشت؟

یک مطالعه در سال 1970 به یک تکنیک جراحی ساده و مؤثر برای کاهش تأثیر فیبرهای پریودنتال فوق کرستال روی عود چرخشی اشاره کرد. این روش بعدها فیبروتومی فوق کرستال محیطی (CSF) نامیده شد. این روشی است که حتی امروزه نیز مورد استفاده قرار می گیرد.

این جراحی یک فرایند کم تهاجم است که در آن فیبرها بریده می شوند و سپس اجازه داده می شود با کشش کمتری روی دندان هایی که به تازگی در جای جدید قرار گرفته اند، ترمیم شوند. فیبرها درست زیر پایه شیار (فاصله اندک بین لثه و پایه دندان) و بالای استخوان آلوئولار (برآمدگی استخوانی که دندان ها را نگه می دارد) قرار دارند. احتمالاً تمام الیاف فوق کرستالی اطراف دندانی که اکنون چرخانده شده است بریده می شود. دندانپزشک قبل از قرار دادن تیغ جراحی یا نوک لیزر در شیار دندان های مد نظر و برش دادن فیبرهای نگهدارنده هر دندان، بی حسی موضعی انجام خواهد داد. هیچ فلپ، پارگی یا تغییری در موقعیت بیرونی لثه ها وجود ندارد. بخیه نیاز نیست و اکثر بیماران پس از آن فقط ناراحتی اندکی را تجربه می کنند. فیبروتومی معمولاً درست قبل از برداشتن بریس های بیمار انجام می شود، اما در صورت لزوم، می توان آن را بعد از برداشتن بریس ها و قرار دادن هر گونه نگهدارنده ثابت یا متحرک انجام داد.

بهبودی پس از جراحی فیبروتومی چگونه است؟

این فرایند ممکن است توسط ارتودنتیست یا پریودنتیست یا جراح دهان انجام شود. مانند بسیاری از جراحی های دهان، در روز اول یا دو روز اول بعد از جراحی، ممکن است مقدار کمی تورم داشته باشید. درد معمولاً تندک است، اما برخی از بیماران تا چند هفته پس از جراحی حساسیت دندان را تجربه می کنند. پزشک دستورالعمل هایی را برای پانسمان ناحیه جراحی، مراقبت های دهانی مانند شستشو، و اینکه از چه غذاها یا مایعاتی در طول بهبودی خودداری کنید، به شما خواهد داد.

نگهدارنده های ثابت یا متحرک اغلب همراه با فیبروتومی ضروری هستند. حتی اگر این فرایند احتمال عود را کاهش دهد، هیچ تضمینی وجود ندارد که دندان های شما حرکت نکنند. بسیاری از بیماران ارتودنسی از ترکیبی از بریس ها، نگهدارنده ها و روش های جراحی یا غیر جراحی بهره مند می شوند و با این ترکیب نتایج موفقیت آمیزی از درمان ارتودنسی خود خواهند گرفت.

مطالعه ای روی افرادی که تحت جراحی فیبروتومی قرار گرفته بودند در مجله دندانپزشکی عربستان سعودی گزارش داد که بهبودی بدون هیچ عوارضی بوده است. هیچ بیمار ناراحتی بعد از جراحی را گزارش نکرده است. گفته می شود، اگر نگران تجربه عوارض جانبی از روش فیبروتومی هستید، جراح دهان یا متخصص ارتودنسی بهترین فرد برای مشاوره است.

اگر ارتودنتیست شما جراحی فیبروتومی را توصیه کرده ایت، طبیعی است که پرسش هایی داشته باشید یا احساس نگرانی کنید. اما نگران نباشید؛ این فرایند به طور معمول بدون درد و غیر تهاجمی است. و به خاطر داشته باشید، شما در آخرین قسمت از سفر خود برای به دست آوردن لبخندی هستید که همیشه می خواسته اید، و ما در تمام این مراحل با شما هستیم.

ارتودنتیست یا دندانپزشک شما بهترین افرادی هستند که می توانند در مورد نیازهای لبخند شما یا فرزندتان به شما پاسخ دهند.

کاش مراقبت از دندان ها در زندگی واقعی به اندازه تبلیغات تلویزیونی متحرک برای محصولاتی مانند دهانشویه ضد حفره واضح بود- جایی که ارتش کوچکی از عوامل پاک کننده لایه هایی از پلاک های رنگارنگ را از بین می برند و دندان های شما را محافظت می کنند و بوی دهان شما را تازه می کنند.

در واقعیت، پلاک اغلب یک خطر پنهان است. می توانید دندان های خود را مسواک بزنید و نخ دندان بکشید تا زمانی که لثه های شما خونریزی کند، اما پلاک- لایه بی رنگ (اما به راحتی لکه دار) متشکل از ذرات غذا و باکتری که به طور مداوم روی دندان های سفید مرواریدی شما شکل می گیرد- هنوز می تواند باقی بماند. پلاک محکم است و مانند نوار چسب به مینای دندان های شما می چسبد.

حذف مؤثر پلاک از روی دندان ها می تواند چالش برانگیز باشد، بویژه برای کودکان و افرادی که بریس دارند. قرص های آشکار کننده پلاک دندان می توانند به نشان دادن محل پلاک انباشته شده کمک کنند، و زدودن پلاک را آسان تر کنند.

مطالعات نشان می دهند که بیمارانی که تحت درمان ارتودنسی با بریس ها قرار دارند و از قرص های آشکار ساز پلاک در منزل استفاده می کنند، نسبت به افرادی که این کار را انجام نمی دهند پلاک کمتری دارند، و لثه های سالم تری دارند.

ممکن است قرص های آشکار کننده پلاک را در قرار ملاقات دندانپزشک خود دریافت کرده باشید. متخصصان بهداشت دهان اغلب از آنها برای بررسی میزان موفقیت شما در تمیز کردن دندان های خود در منزل استفاده می کنند.

قرص آشکار کننده پلاک دندان چیست؟

قرص های آشکار کننده پلاک دندان حاوی رنگ صورتی یا بنفش بی ضرری هستند که با پلاک روی دندان های شما واکنش نشان می دهد. جویدن یک قرص رنگ را فعال می کند و پلاک هایی که بعد از مسواک زدن و نخ دندان کشیدن داخل دهان باقی می مانند را به طور موقت آشکار می کند.

قرص های آشکار کننده پلاک دندان با آشکار کردن مناطقی که پلاک روی دندان ها انباشته شده است، به ایجاد عادات خوب مسواک زدن کمک می کنند. آنها مشاهده مکان هایی که هنگام مسواک زدن و نخ دندان کشیدن از دست داده اید را آسان تر می کنند.

قرص های آشکار ساز پلاک بویژه برای موارد زیر مفید هستند:

• افرادی که ابزارهای ثابت ارتودنسی مانند بریس دارند.
• والدینی که دندان های کودک خود را تمیز می کنند یا به کودک خود نحوه مسواک زدن و نخ دندان کشیدن را آموزش می دهند.
• پرستارانی که دندان های افراد با نیازهای خاص را تمیز می کنند.
• افراد بزرگسالی که می خواهند کارایی مسواک زدن و نخ دندان کشیدن خود را بهبود بخشند.

مطالعه ای که سه گروه از بیماران ارتودنسی را مورد بررسی قرار داد، نشان داد افرادی که از قرص های آشکار ساز پلاک دندان برای خودآزمایی در منزل استفاده می کردند، نسبت به افرادی که این کار را انجام نمی دادند، پلاک دندانی کمتری داشتند.

از دو گروه دیگر، یکی از آنها در مطب دندانپزشکی با یک قرص آشکار ساز پلاک تظاهراتی نشان داد. دومی دستورالعمل های معمولی بهداشت دهان را دریافت کرد.

پلاک دندان چیست؟ چرا مضر است؟

پلاک یک لایه چسبناک از میکروب ها و باکتری هایی است که دندان های شما را پوشش می دهد و دائماً تشکیل می شود. این میکروب ها و باکتری ها از نشاسته ها و قندهای موجود در ذرات غذا تغذیه می کنند و اسیدهایی آزاد می کنند که به مینای دندان های شما حمله می کنند. در ابتدا، این فیلم نرم است و با خیال راحت می توان آن را با روش های مناسب مسواک زدن و نخ دندان کشیدن، جدا کرد. اما اگر پلاک را به صورت روزانه پاک نکنید، ممکن است ظرف 48 ساعت شروع به سفت شدن کند.

بعد از یک هفته، نتیجه جرم دندانی است که بیشتر شبیه سیمان است تا لجن. وجود تارتار می تواند زمینه ساز حفره های دندانی باشد، زیرا اسیدهای تولید شده توسط باکتری های تارتار، با شستن مواد معدنی مهم مینای دندان را فرسایش می دهند.

بنابراین، توقف این زنجیره خورنده برای حفظ بهداشت خوب دندان ها ضروری است. مسواک زدن و نخ دندان کشیدن روزانه، نخستین گام مهم است. اما حتی افرادی که با اطمینان مسواک می زنند و نخ دندان می کشند نیز می توانند چند نقطه را از دست بدهند، و در جایی که حفره ای وجود دارد، پلاک ایجاد می شود.

با گذشت زمان، پلاک دندان می تواند منجر به موارد زیر شود:

• پوسیدگی دندان
• حفره (کرم خوردگی دندان)
• بوی بد دهان (هالیتوزیس)
• بیماری لثه
• از دست دادن دندان

راه حل، قرص های آشکار کننده پلاک است.

این قرص ها که معمولاً از رنگ گیاهی ساخته می شوند، مبتکرانه هستند و استفاده از آنها بسیار آسان است.

انواع محصولات آشکار کننده پلاک

قرص های آشکار کننده پلاک دندان تنها محصولات حاوی رنگ مخصوصی نیستند که پلاک را آشکار می کنند. فاکتورهایی که هنگام انتخاب یک محصول آشکار کننده پلاک باید در نظر گرفته شوند، سن شخصی هستند که از آن استفاده می کند و قدرت رنگ آن.

گزینه ها عبارتند از:

قرص های آشکار کننده پلاک

قرص ها برای بسیاری از افراد ساده ترین محصولات هستند. علت این است که آنها حاوی رنگ قوی تری هستند، که باعث می شود مشاهده پلاک های دندانی روی دندان ها آسان تر شود.

قرص های آشکار ساز پلاک معمولاً در بسته های 50 تا 100 عددی عرضه می شوند. زمانی که آماده استفاده از آنها هستید، یک قرص را از بسته خارج کنید. به سادگی قرص را بجوید و آن را با بزاق خود مخلوط کنید و آن را با زبان خود به اطراف دهان خود پخش کنید، سپس رنگ باقیمانده را داخل سینک بریزید.

خمیر دندان آشکار کننده پلاک دندان

خمیر دندان آشکار کننده پلاک حاوی رنگی است که قسمت هایی که حین مسواک زدن از دست داده اید را برجسته می کند. استفاده از آن می تواند سخت تر باشد زیرا بلافاصله بعد از مسواک زدن نمی توانید دهان خود را بشویید.

علاوه بر این، هزینه هر دوز خمیر دندان آشکار ساز پلاک نسبت به قرص ها می تواند بیشتر باشد، زیرا شما سریع تر از آن استفاده خواهید کرد.

دهانشویه آشکار کننده پلاک دندان

دهانشویه ها اغلب حاوی یک عامل آشکار کننده هستند که کمتر از قرص ها قابل توجه هستند. این می تواند مشاهده رنگ روی دندان ها را سخت تر کند. همچنین، هنگامی که برای پاک کردن لکه های موقت برمی گردید، این کار هرگونه خاصیت ضد پوسیدگی که دهانشویه ممکن است داشته باشد را از بین می برد.

نحوه استفاده از قرص های آشکار کننده پلاک

قرص های آشکار ساز پلاک روشی عالی برای اطمینان از تمیز کردن دندان های خود یا کودکتان هستند.

در اینجا نحوه استفاده از آنها آمده است:

• دندان های خود را حداقل 2 دقیقه مسواک بزنید و تمام سطوح دندان و در امتداد لثه ها را تمیز کنید.
• از نخ دندان استفاده کنید.
• یک قرص آشکار کننده را بجوید و آن را با بزاق در دهان خود بچرخانید. از زبان خود برای کمک به پخش رنگ در طول دندان های بالا و پایین استفاده کنید. باقی مانده قرص را با آب روان به داخل سینک تف کنید. مراقب باشید، زیرا رنگ می تواند سطوح را لکه دار کند. بلافاصله آن را بشویید.
• دندان ها و لثه های خود را در آینه بررسی کنید و لکه های باقی مانده از قرص آشکار کننده پلاک دندان را بررسی کنید.
• مسواک خود را بردارید و نواحی که لک شده اند را با دقت بیشتری مسواک بزنید تا زمانی که رنگ از بین برود.
• دهان خود را آبکشی کنید و رنگ را بیرون بریزید. اگر رنگ با لب ها یا پوست اطراف دهانتان برخورد داشت، فوراً آن را تمیز کنید تا لکه ای ایجاد نشود.
• بعد از آن برای جلوگیری از پوسیدگی دندان ها از یک دهانشویه حاوی فلوراید استفاده کنید، زیرا شستشو بعد از مسواک زدن با خمیر دندان، هرگونه خاصیت ضد پوسیدگی خمیر دندان را از بین خواهد برد.

چند وقت یکبار باید از آنها استفاده کنید؟

دندانپزشک شما ممکن است قرص های آشکار کننده پلاک دندان را برای بهبود روتین بهداشت دهان و دندان شما توصیه کند. شما می توانید از آنها هر روز به تعداد دفعات دلخواه استفاده کنید تا مطمئن شوید که تمام پلاک ها را از روی دندان های خود پاک می کنید.

مزایا و معایب قرص های آشکار کننده پلاک دندان

قرص های آشکار ساز پلاک فواید زیادی دارند، اما معایبی نیز دارند.

مزایای قرص های آشکار کننده پلاک

از مزایای قرص های آشکار ساز دندان می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• به شما کمک می کنند دندان های خود را مسواک بزنید و نخ دندان بکشید به گونه ای که پلاک ها را به طور مؤثرتری از بین ببرید.
• کودکان را تشویق می کند تا عادت های خوب مسواک زدن را ایجاد کنند.
• باعث تمیزی دندان ها و حذف پلاک در افرادی می شود که تحت درمان با ابزارهای ارتودنسی هستند.
• نقاطی که ممکن است پلاک در آنها پنهان شود، بویژه در اطراف سیم ها و براکت های بریس ها را برجسته می کند.
• تجمع پلاک که می تواند باعث بیماری لثه و پوسیدگی دندان شود را کاهش می دهد.

معایب قرص های آشکار کننده پلاک

• نقطه ضعف اصلی قرص های آشکار کننده پلاک توانایی آنها در لکه دار کردن لباس ها، پوست و سطوح است. اطمینان حاصل کنید که قبل از ایجاد لکه، مناطقی که رنگ لمس می کند را بشویید.

آیا آنها ایمن هستند؟

آری، قرص های آشکار ساز پلاک برای کودکان و بزرگسالان بی خطر هستند. تنها خطر بالقوه استفاده از آنها توانایی آنها در لکه دار کردن لباس یا وسایل حمام شما است.

اگر قرص ها را نجوید و ببلعید، بسیار ایمن هستند. اگر نگران هستید که کودکتان رنگ را می بلعد، هنگام استفاده از قرص های آشکار کننده او را تحت نظر داشته باشید.

سایر نکات بهداشت دهان و دندان

قرص های آشکار ساز پلاک روشی عالی برای تقویت روتین بهداشت دهان و دندان های شما هستند، اما دندان ها را تمیز نمی کنند. این رنگ پلاک هایی که هنگام مسواک زدن از دست داده اید را نشان می دهد که می تواند به تمیزتر شدن دندان ها کمک کند.

راه های دیگر برای حذف مؤثر پلاک و اطمینان از تمیزی دندان ها عبارتند از:

• دندان های خود را دو مرتبه در روز و حداقل به مدت 2 دقیقه مسواک بزنید.
• بین دندان ها را با نخ دندان یا واتر فلاسر تمیز کنید.
• با حرکات آرام و دایره ای مسواک بزنید و روی خط لثه تمرکز کنید.

ویژگی های انواع قرص های آشکار کننده پلاک

دندانپزشک شما ممکن است نوع خاصی از قرص های آشکار کننده پلاک را توصیه کند. در غیر این صورت، گزینه های زیادی وجود دارند. برخی از موارد مورد شناخته شده عبارتند از:

قرص های آشکار کننده پلاک که طعم توت دارند و بچه ها آنها را دوست دارند. رنگ ارغوانی باعث می شود پلاک و باکتری های پنهان شده روی دندان ها و زبان به راحتی قابل مشاهده شود در نتیجه حذف پلاک را به ویژه برای کودکان سرگرم کننده می کند.

خلاصه

قرص های آشکار کننده پلاک حاوی رنگ مخصوصی هستند که بعد از مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم، باقی مانده پلاک را نشان می دهند. حذف مؤثر پلاک برای جلوگیری از پوسیدگی دندان، بیماری لثه و ایجاد حفره های دندانی ضروری است.

قرص های آشکار ساز پلاک برای دندان های کودکان بی خطر هستند و می توانند به کودکان کمک کنند اهمیت مسواک زدن با کیفیت را بیاموزند. آنها همچنین برای بیمارانی عالی هستند که با ابزارهای ارتودنسی تحت درمان هستند که ممکن است در از بین بردن پلاک اطراف بریس های خود مشکل داشته باشند.

بزرگ ترین خطر قرص های آشکار ساز پلاک، توانایی آنها در لک کردن لباس، لب ها و سطوح است.

اینویزیلاین یک جایگزین محبوب برای بریس های فلزی سنتی برای همراستا کردن دندان ها است. این روش به طور کلی چندان پیچیده نیست و هیچ بخشی از آن به استفاده از براکت یا سیم نیاز ندارد. با این حال، برای همه مناسب نیست، اما برای افرادی که فقط به اصلاح محدود دندان های خود نیاز دارند، مانند ناهماهنگی خفیف تا متوسط، اوربایت یا آندربایت ایده آل است.

درمان های ارتودنسی مانند بریس یا اینویزیلاین با ایجاد تغییرات در استخوان اطراف دندان، می توانند دندان های شما را جابجا کنند. بعد از اینکه بریس های شما برداشته می شوند، ممکن است متوجه شوید که استخوان جدید تشکیل شده در اطراف دندان هنوز به طور کامل سفت نشده است، که ممکن است باعث سستی جزئی شود.

در این مقاله، بررسی خواهیم کرد که آیا ممکن است با اینویزیلاین دندان های شما لق شوند یا خیر.

اینویزیلاین چگونه عمل می کند؟

اینویزیلاین و سایر بریس های الاینر شفاف، روشی تقریباً غیرقابل تشخیص برای صاف کردن دندان های کج هستند.الاینرهای شفاف همه دندان ها را به طور کامل پوشش می دهند. ارتودنتیست شما با یک تکنسین لابراتوار ارتودنسی همکاری می کند تا حرکات خاص دندان ها که برای رسیدن به نتیجه مطلوب باید انجام شوند را ترسیم کند. این حرکات توسط الاینرهای واقعی با حرکات تدریجی ​​ایجاد می شوند، به گونه ای که هر الاینر در هر بار دندان را تقریباً نیم میلی متر حرکت می دهد.

هنگامی که یک بیمار الاینرها را روی دندان های خود قرار می دهد، الاینرها در یک مقدار و جهت از پیش تعیین شده به هر دندان نیروی فشار ایجاد می کنند. این نیرو به منظور صاف کردن دندان های بیمار در نظر گرفته شده اند. نیروی هل دادن همان فشاری را اعمال می کند که سلول های استخوانی لازم برای تجزیه استخوان و بازسازی آن را فعال می کند. این روند امکان حرکت دندان ها را فراهم می کند.

بریس های سنتی و الاینرهای شفاف به روش های بسیار متفاوتی به دندان ها فشار وارد می کنند. با وجود این تفاوت ها، نتیجه یکسان است: حرکت منظم دندان ها.

چرا دندان های شما در طول درمان اینویزیلاین لق می شوند؟

اگر حرکت دندان های شما قابل توجه است یا باعث نگرانی شما شده است، باید با دندانپزشک یا ارتودنتیست خود صحبت کنید. همیشه جانب احتیاط را نگهداشتن بهتر از پشیمانی است! با این حال، زمانی که درمان ارتودنسی با اینویزیلاین دندان ها را به موقعیت صحیح جدید خود جابجا می کند، معمولاً دندان ها کمی لق می شوند.

برای درک حرکت دندان ها باید مقداری دانش در زمینه آناتومی دندان ها و فک ها داشت. استخوان آلوئولار نوع مهمی از استخوان است که هم در فک بالا و هم در فک پایین یافت می شود. استخوان آلوئولار نقش محکم نگه داشتن دندان ها درون فک ها و پشتیبانی از فشارهایی را ایفا می کند که هنگام جویدن وارد می شوند. الیاف پریودنتال یک بافت همبند نازک است که ریشه های دندان را به استخوان آلوئولار متصل می کند.

برای اینکه دهان وظایف خود را به درستی انجام دهد، الیاف لیگامان پریودنتال باید به استخوان و دندان ها متصل باشد. هنگامی که دندان ها حرکت می کنند، تغییراتی در استخوان اطراف ریشه دندان ها ایجاد می شود. این تغییرات باید در حالی ایجاد شوند که سلامت رباط رابط حفظ شود. به عنوان بخشی از فرآیند، دندان ها داخل استخوان حرکت داده می شوند.

ما برای رسیدن به این هدف به سلول های کوچکی تکیه می کنیم که استخوان را تخریب و سپس بازسازی می کنند. برای مثال، تصور کنید که یک دندان دارای یک ریشه سالم است که به یک الیاف سالم متصل است که آن نیز به یک استخوان سالم متصل است. از آنجا که یک استخوان در مسیر حرکت آن دندان وجود دارد، ما باید سلول هایی را فعال کنیم که در جهتی که دندان می رود استخوان را برمی دارند تا این حرکت ممکن شود.

از آنجا که ریشه دندان در جهت خاصی جابجا می شود، مهم است که در محل جدید آن، پشت دندان شکافی ایجاد نکنیم. در دو طرف دندان باید استخوان های سالمی در اطراف آن داشته باشیم. در سمت دندانی که از آن دور می شویم، باید سلول های استخوان ساز را نیز تحریک کنیم.

فعال سازی همه این سلول ها کاری نیست که ارتودنتیست انجام دهد؛ بلکه یک فرآیند طبیعی است که بدن در واکنش به فشاری که به دندان ها وارد می شود طی می کند. مقدار فشار اعمال شده، علاوه بر جهت آن، برای روند حرکت دندان اهمیت حیاتی دارد. اگر نیروی فشار بیش از حد بزرگ باشد یا در زاویه نادرست اعمال شود، ممکن است آسیب رخ دهد.

به همین دلیل، ما باید واکنش بدن خود به نیروهای کوچک اما ثابتی که ابزارهای ارتودنسی به دندان های ما وارد می کنند را تحسین کنیم. هنگامی که دندان های ما تحت چنین فشار ثابتی قرار می گیرند، شروع به سست شدن درون “حفره” خود می کنند، که سپس این امکان را برای آنها فراهم می کند که تا زمانی که درمان ارتودنسی به نتیجه مطلوب برسد، حرکت کرده و بچرخند.

پرسش های متداول در مورد درمان ارتودنسی با اینویزیلاین

آیا تکان خوردن دندان ها با اینویزیلاین طبیعی است؟

زمانی که برای اولین بار از الاینرهای اینویزیلاین استفاده می کنید، احساس لغزش و لق شدن دندان های شما طبیعی است. علت این است که الاینرها دندان های شما را به موقعیت های کمی جدیدتر و مستقیم تغییر می دهند. به مرور زمان، همانطور که دندان های شما در یک راستا قرار می گیرند، لقی آن برطرف می شود. در این میان حتماً به طور مرتب مسواک بزنید و نخ دندان بکشید تا دندان ها و لثه های خود را سالم نگهدارید.

اگر لغزش دندان ها باعث نگرانی شما می شود، باید با دندانپزشک یا ارتودنتیست خود مشورت کنید.

اگر دندان هایم لق شدند، چه کاری باید انجام دهم؟

اگر احساس می کنید دندان های شما لق شده اند، چند کار وجود دارند که می توانید برای ایجاد آرامش انجام دهید. بسته به شدت این لق شدگی، بیماران در حالی که دندان هایشان لق هستند، باید غذاهای نرم تری بخورند. همچنین تعدادی از داروهای بدون نسخه وجود دارند که می توانند به آرامش جزئی شما کمک کند. با این حال، اگر این احساس ادامه یافت یا بدتر شد، بهتر است در اسرع وقت با ارتودنتیست یا دندانپزشک مشورت کنید.

با در نظر گرفتن اینویزیلاین برای اصلاح لبخند، مهم است که بدانید در طول درمان اغلب دندان ها لق می شوند. به همین دلیل بسیار مهم است که با یک ارتودنتیست با تجربه مشورت کنید، که بتواند به شما کمک کند بهترین تصمیم را برای موقعیت منحصر به فرد خود بگیرید. آنها می خواهند همه بیماران لبخندی زیبا و سالم داشته باشند که تا پایان عمر ماندگار باشد، و مراقبت های با کیفیتی ارائه می دهند که نیازهای فردی بیمار را برآورده می کند. همین امروز با یک ارتودنتیست تماس بگیرید تا یک جلسه مشاوره را تعیین کنید و ببینید چگونه اینویزیلاین می تواند بدون بریس های سنتی به صاف کردن دندان های شما کمک کند.

محافظ های دهان برای براکسیسم- وضعیتی که معمولاً تحت عنوان دندان قروچه شناخته می شود- برای محافظت از دندان ها در برابر آسیب ناشی از ساییدن و فشردن آنها روی یکدیگر ساخته می شوند. محافظ های دندان شبانه سفارشی به گونه ای ساخته می شوند که کاملاً متناسب با دهان فرد باشند.

آیا محافظ های دندان شبانه می توانند دندان ها را صاف کنند و همچنین از دندان ها در برابر فرساییدن محافظت کنند؟

در حالی که محافظ های دهان خاصی می توانند دندان ها را صاف کنند، اما محافظ های دهان شبانه که برای دندان قروچه استفاده می شوند برای صاف کردن دندان ها طراحی نشده اند. حفظ سلامت دهان و دندان به معنای شناخت انواع محافظ دهان شبانه و استفاده از ابزارهای صحیح برای درمان مشکلات دندانی است. هر ابزار مراقبت دندانی، هدف متفاوتی را انجام می دهد.

آیا محافظ دندان شبانه می تواند دندان های شما را صاف کند؟

هدف نایت گارد سفارشی برای دندان قروچه، محافظت از دندان ها در برابر ساییدن و فشار دادن است، نه صاف کردن دندان ها. محافظ های شبانه بادوام و اغلب ضخیم تر از الاینرها و یا نگهدارنده های نامرئی هستند. در حالی که حجم اضافی محافظ های دندان شبانه نقش مهمی در پیشگیری از بروز آسیب در نتیجه ساییدن دندان ها روی یکدیگر دارد، اما باعث نمی شود که به یک گزینه ایده آل برای صاف کردن دندان تبدیل شود.

هنگامی که برای دندان قروچه یک نایت گارد دریافت می کنید، از دندان های شما یک قالب گرفته می شود، به شکلی که در همان لحظه در یک راستا قرار داشته باشند. محافظ دندان ساخته شده باید کاملاً متناسب با دندان های شما باشد، به این معنا که نمی تواند دندان های شما را حرکت دهد یا صاف کند. هنگامی که از الاینرهای نامرئی برای صاف کردن دندان های خود استفاده می کنید، با جابجایی دندان های خود باید به طور مداوم از الاینرهای جدید استفاده کنید. هنگامی که از محافظ دندان شبانه استفاده می کنید، تنها یک محافظ می تواند سال ها از دندان های شما محافظت کند.

برخی از دندانپزشکان و ارتودنتیست ها استفاده از محافظ دهان را برای جلوگیری از آسیب بیشتر پس از برخی درمان های ارتودنسی توصیه می کنند.

در حالی که معمولاً از محافظ های دهان برای صاف کردن دندان ها استفاده نمی شوند، اما برخی از اسپلینت ها برای تنظیم بایت استفاده می شوند. به عنوان مثال، اسپلینت های جابجا کننده برای TMJ (اختلال مفصل فکی- گیجگاهی) به مال اکلوژن کمک می کند و بایت را در راستای مناسب قرار می دهد تا فشار روی عضلات فک را کاهش دهد. اسپلینت های تثبیت کننده TMJ برای نگه داشتن بایت در یک راستای مناسب عمل می کنند. گرچه این ابزارها می توانند موقعیت بایت را تغییر دهند، اما هدف از استفاده آنها صاف کردن دندان ها نیست.

تفاوت بین نگهدارنده و محافظ دهان چیست؟

نگهدارنده ها و محافظ های دهان ممکن است شبیه به هم به نظر برسند اما اهداف متفاوتی دارند.

نگهدارنده های الاینر شفاف (مانند اینویزیلاین) اغلب برای صاف کردن دندان ها استفاده می شوند. نگهدارنده ها همچنین برای نگه داشتن دندان هایی در موقعیت خود استفاده می شوند که قبلاً کج بوده اند و پس از درمان در راستای مناسب قرار گرفته اند. اغلب از بیماران خواسته می شود که آنها را در طول شب استفاده کنند، اما برای محافظت از دندان ها در برابر فرسایش طراحی نشده اند.

گزارش موردی در مجله بین المللی ارتودنسی اشاره کرد که برخی از موارد TMJ را می توان با اینویزیلاین درمان کرد. با این حال، هنگامی که دندان ها صاف و همراستا می شوند، نباید از الاینرهای نامرئی به عنوان محافظ دندان شبانه برای دندان قروچه استفاده کرد. بسته به شدت دندان قروچه، ممکن است نگهدارنده تحت فشار ترک بخورد، بنابراین درمان مؤثری برای دندان قروچه نیست.

از سوی دیگر، محافظ دندان شبانه برای محافظت از دندان ها در زمان ساییدن دندان ها به یکدیگر استفاده می شود. آنها به گونه ای طراحی شده اند که بادوام باشند و می توانند فشار ناشی از ساییدن و فشردن دندان ها روی یکدیگر را جذب کنند تا از دندان ها و فک شما در برابر فشار محافظت کنند.

نگهدارنده ها و الاینرهای اینویزیلاین در صورتی که روی تمام دندان های فک بالا یا پایین قرار بگیرند، ممکن است از تا حدودی محافظت در برابر ساییدن دندان ها روی یکدیگر را فراهم کنند. با این حال، محافظت از دندان ها هدف آنها نیست، زیرا آنها برای مقاومت در برابر نیروهای ناشی از فشردن و ساییدن دندان ها روی یکدیگر ساخته نشده اند. اگر سعی کنید از الاینر یا نگهدارنده نامرئی خود برای محافظت از دندان های خود در برابر ساییدن دندان ها روی یکدیگر استفاده کنید، ممکن است به سرعت سوراخ هایی را در سطح بایت ابزار ایجاد کنید.

آیا محافظ دهان می تواند دندان ها را جابجا کند؟

یک محافظ دندان شبانه که به خوبی طراحی شده است نباید دندان های شما را جابجا کند. با این حال، محافظ های دهان بدون نسخه، که به صورت تک سایز و برای همه افراد مناسب هستند، می توانند دندان ها را جابجا کند، زیرا به صورت سفارشی برای دهان شما ساخته نشده اند.

اگر یک محافظ دندان سفارشی به درستی قرار نگرفته باشد، احتمالاً دندان های شما نیز ممکن است جابجا شوند. اگر محافظ دندان شبانه دارید و شک دارید که دندان های شما را جابجا می کند یا نه، فوراً با دندانپزشک خود صحبت کنید. اگر در لبخند خود متوجه احساس درد یا تغییر شدید، ممکن است متوجه شوید که دندان های شما در حال جابجا شدن هستند. دندانپزشک شما می تواند دندان ها و محافظ دهان شما را بررسی کند تا مطمئن شود که محافظ دهان شبانه شما به درستی جای می گیرد.

محافظ های دهانی که برای محافظت از دندان ها در برابر دندان قروچه طراحی شده اند، روی سطح بایت تمام دندان های بالا یا پایین قرار می گیرند. با این حال، نوع خاصی از محافظ دهان به نام ابزار NTI فقط روی دو دندان جلو قرار می گیرد. ابزار NTI معمولاً برای درمان TMJ استفاده می شود، اما این پتانسیل را دارد که دندان ها را جابجا کند و باعث بروز اپن بایت شود.

بررسی تحقیقات گذشته مربوط به تغییرات بایت بعد از استفاده از محافظ دندان شبانه نشان داده است که امکان جابجایی دندان ها در برخی از محافظ های دندان شبانه وجود دارد. استفاده و اثرات ابزارهایی که پوشش جزئی را فراهم می کنند به نظارت بسیار دقیق نیاز دارد. در حالی که بسیاری از افراد از محافظ های دندان شبانه بدون عوارض جانبی منفی استفاده می کنند، اما به خاطر داشته باشید که حتماً به طور منظم به دندانپزشک خود مراجعه کنید و مراقب هرگونه علائم جابجایی احتمالی در دندان های خود باشید. دندانپزشکان می توانند دندان ها و محافظ دندان شبانه بیمار خود را از نظر علائم فرسایش یا جابجایی معاینه کنند.

محافظ دهان برای دندان قروچه

محافظ های بایت که برای درمان دندان قروچه طراحی شده اند نباید برای صاف کردن دندان ها استفاده شوند. به همین ترتیب، الاینرهایی مانند اینویزیلاین که برای صاف و همراستا کردن دندان های شما طراحی شده اند، نباید به عنوان محافظ دندان شبانه برای دندان قروچه استفاده شوند. حفاظت از سلامت دهان و دندان ها می تواند به شما کمک کند از نیاز به درمان های بعدی دندانی مانند ایمپلنت ها یا پروتزهای دندانی اجتناب کنید.

اگر از قبل محافظ دندانی دارید که برای صاف کردن دندان های شما یا نگهداشتن آنها در جای خود طراحی شده است، ممکن است وسوسه انگیز باشد که از آن ابزار به عنوان محافظ دندان شبانه برای دندان قروچه استفاده کنید. با این حال، محافظ های دهان مانند این، برای محافظت از دندان های شما طراحی نشده اند. بدون استفاده از محافظ دندان شبانه برای دندان قروچه، ممکن است اثرات نامطلوبی روی سلامت دندان خود داشته باشید، مانند درد فک، آسیب دندان، یا مینای دندان فرسوده.

می توانید از ارتودنتیست خود بخواهید یک محافظ دهان مناسب برای محافظت از دندان های شما در برابر دندان قروچه تهیه کند. آنها محافظ های دندان شبانه را در یک لابراتوار دندانپزشکی تخصصی می سازند.